Dosja e Krimeve

[DYDRINAS]

Luk Kaçaj, vrasja e artistit nga miqtë dhe Sigurimi

Nga Lorenc Vangjeli, MAPO

Ishte dita kur duhet të festonte 47-vjetorin e lindjes. Por në vend që të frynte qirinjtë mbi tortë, iu desh të psherëtinte me dhembje e zhgënjim, kur lexonte dëshmitë e miqve dhe kolegëve të tij që e akuzonin për agjitacion e propagandë. Kjo është historia e trishtuar e Luk Kaçajt, një nga këngëtarët më të mëdhenj klasikë të Shqipërisë, që i ndjekur dhe survejuar nga ish-Sigurimi i Shtetit, zhytet në ferrin e burgjeve komuniste. Parandjenja dhe profecia e Ismail Kadaresë për Kaçajn nuk do të realizohej, këngëtari i madh do të “vritej” nga ai mekanizëm mbytës që i merrte frymën artit, ish-Sigurimi i Shtetit, që e kishte ndjekur me vite të tëra, që kishte qëmtuar me kujdes helmin që hidhnin kolegët e tij për shkak të xhelozisë, smirës apo dhe thjesht konformizmit me pushtetin, do ta dërgonte atë në qeli.

“E kam admiruar gjithmonë Luk Kaçajn, që kur kam qenë student në Moskë. Ai ishte, jo vetëm një këngëtar i madh i Shqipërisë, por i kishte të gjitha shanset për t’u bërë një nga këngëtarët më të mëdhenj të Evropës”, - do të shkruante 35 vjet më pas Kadareja për të. Pa ditur më parë se regjimi do ta konsideronte armik Luk Kaçajn që nga mosha 10-vjeçare... sepse kishte ndjekur shkollën e françeskanëve në Shkodër.

Revista “Mapo” ka siguruar pjesë të tëra të dosjes që ish-Sigurimi i Shtetit kishte hapur për Kaçajn, si dhe ka në dispozicion një dosje të plotë të procesit të tij hetimor. Emra të shumtë, një pjesë e të cilëve mjaft të njohur në botën e artit, kanë firmosur aty, fatkeqësisht të rreshtuar në krahun e xhelatëve. Emrat e tyre nuk po publikohen të plotë, por me iniciale, diku në mënyrë të saktë dhe diku, inicialet do të jepen në mënyrë të përkundërt. Edhe ata, një pjesë të vdekur, një pjesë sot janë të moshuar; për të respektuar dhembjen e ndoshta pendimin e tyre, po i lemë të vetëm në këtë pendesë, në qoftë se ekziston.

Kjo është një histori e vjetër që “Mapo” vendosi ta botojë si një homazh për artistin e madh në prag të 83-vjetorit të lindjes së tij.

Dosja voluminoze nis me kërkesën e hetuesit të Ministrisë së Brendshme, Isa Halilaj, të datës 25 prill 1973, që kërkon arrestin e artistit. E akuzon për krimin e agjitacionit e propagandës, për minimin e dobësimin e pushtetit popullor. Katër ditë më pas, Kaçaj firmos këtë akuzë.

Aktakuza ndaj artistit është shkruar në gjuhën e zakontë të drunjtë të regjimit. Sot ajo ngjan si një krijesë e panatyrshme: “I pandehuri në kohë dhe në vende të ndryshme ka zhvilluar biseda armiqësore... të cilat shprehin edukimin e tij kundërrevolucionar, të filluar ndaj socializmit dhe komunizmit që në moshën 10-vjeçare në shkollën e françeskanëve, shprehin besnikërinë e tij ndaj këtij edukimi deri në ditën e arrestimit, për çrrënjosjen e të cilit, në psikologjinë e të pandehurit nuk ka ndikuar aspak kujdesi i partisë që i dha mundësinë të arrijë në lartësinë e Artistit të Popullit”.


Dëshmitarët


Kanë qenë shumë. Një pjesë e madhe të njohur. Shumica dërmuese e tyre gjithashtu artistë si ai. Një nga ta, Th. H., dëshmon fillimisht për Sigurimin e Shtetit e më pas, edhe në dosjen penale në ngarkim të Kaçajt, se artisti i ka thënë: “...këtu në Shqipëri nuk mund të bëhesh artist i madh, nuk ka kushte për të zhvilluar talentin, janë hequr nga repertori operat e huaja, nuk paguhemi sa duhet, jashtë shtetit artistët janë të lirë... (Dosja e Sigurimit, faqe 51 dhe 53).

Dëshmitari tjetër, B. J., dëshmon se ka dëgjuar nga Kaçaj që t’i thotë: “...në Shqipëri artistit nuk i plotësohen as nevojat më minimale që ia kërkon profesioni. Jashtë shtetit këto gjëra nuk diskutohen as për artistët e dorës së fundit...” (Dosja në faqet 55, 56).

Në faqet e mëpasme të dosjes përmenden dëshmitarë të tjerë, M. M., T. Gj., M. A., Ç. Zh., T. I., P. K., M. K., e të tjerë.

Por dhe më e ashpër bëhet më pas dëshmia e B. J., i cili pohon se Kaçaj i ka thënë: “Në Shqipëri ka diktaturë të ashpër. Këtu çdo njeri ka dosje dhe ndiqet. Këtu njerëzit detyrohen të spiunojnë nga frika, mbasi i marrin dhe i rrasin brenda. Këtu nuk ka burrni”.

Por spiunët e tij shkojnë dhe më tej dhe dosja ka të tjera gozhdë për kryqin që i përgatisin artistit: “Shtetet e Bashkuara janë një forcë e madhe ushtarake dhe Vietnami nuk mund t’u rezistojë dot...”.

Dhe që nga Vietnami e “risjellin” sërish në Shqipëri. “Gjergj Fishta është poet i madh, poeti më i madh shqiptar i para dhe pas çlirimit”.

Tre muaj pas arrestit, tre muaj në izolim, më 31 korrik 1973, hetuesi Fejzo Aloçi firmos akuzën përfundimtare.


Hetuesia e artistit


Ishte e gjatë dhe e lodhshme. Si zakonisht. Ashtu siç dinin ta bënin komunistët. Revista zbardh një nga seancat e pyetjeve, atë të datës 29 prill 1973, të tjerat vazhdojnë deri pak ditë përpara gjyqit.

Kaçaj thotë: “Unë e pranoj që kam zhvilluar veprimtari armiqësore kundër pushtetit duke folur në shumë drejtime dhe me shumë persona. Kam mbaruar në 1944 gjimnazin françeskan në Shkodër dhe të gjithë pedagogët e mi kanë qenë priftërinj. Drejtor i kësaj shkolle ishte Gjergj Fishta, i cili ishte dhe poet. Unë kam thënë se Fishta është poet i madh, bile poeti më i madh i Rilindjes sonë, bile më i madhi në Ballkan.

Një drejtim tjetër, për të cilin kam folur keq kundër pushtetit, është dhe gjendja ekonomike e vendit tonë. Kam komentuar disbalancimin mes çmimeve të larta të artikujve të ndryshëm në treg dhe pagave të ulëta... këtë gjendje ekonomike e kam krahasuar me atë të vendeve kapitaliste, të cilat i kam lavdëruar dhe kam thënë se aty ka një nivel të lartë jetese...”.

Kaçaj nuk mban rezerva. Ai është i qartë për atë që ka bërë dhe i bindur se ka vepruar drejt, pavarësisht se detyrohet të shprehë edhe pendesë. Ai nuk heziton t´i pohojë hetuesve të tij se: “Regjimi në Shqipëri mbahet me diktaturë dhe kjo diktaturë është për njerëzit një thundër e hekurt, më e rëndë se ajo për të cilën ka shkruar Xhek London në veprën e tij. Regjimi mbahet në këmbë me anë të forcës, sepse në të vërtetë... nga populli... ka sa të duash që nuk e duan këtë pushtet”... “...situatat nuk zhvillohen në drejtim të forcave marksiste leniniste, por në favor të imperializmit dhe revizionizmit. Kjo ka vlerë që Shqipëria, një vend i izoluar do të jetë keq, ... kam thënë se Shqipëria do të bllokohet... dhe gjendja do të shkojë gjithmonë e më keq...”


Gjyqi, dënimi


Filloi më 21 gusht 1973. E konsideron pa mëdyshje fajtor dhe e dënon me pesë vjet burg. Vendimi firmoset nga gjykatësja, Shegushe Hakani, dhe ndihmësit e saj, Afërdita Ikonomi dhe Albert Sotiri. Por nuk kishte mbaruar këtu. Pothuaj dy javë më pas, me një shkresë të konsideruar sekrete, Ministria e Brendshme i drejtohet Gjykatës së Lartë dhe Prokurorisë së Përgjithshme. Shkresa firmosej nga Feçor Shehu, atëherë zëvendësministër i Brendshëm. Thelbi i saj, ishte se “...masa e dënimit me pesë vjet burg që iu dha të pandehurit është e butë dhe nuk i përgjigjet rrezikshmërisë së theksuar shoqërore që paraqet vepra e kryer dhe vetë i gjykuari”.

Megjithatë, Gjykata e Lartë, si në pak raste të tilla, vendos ndryshe. Ajo le të paktën në fuqi vendimin e gjykatës së Tiranës. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pastaj më pas, më 11 tetor, me firmë të Aranit Çelës, lë sërish në fuqi të njëjtin dënim, por kërkon dhe shtesën e dënimit plotësues për konfiskim të pasurisë së artistit.

Këtu mbyllet kalvari legal i shkatërrimit të një jete njerëzore, i shkatërrimit të një artisti, për të cilin, profecia e Kadaresë, admiruesit të tij, fatkeqësisht nuk do të realizohej: “...Luk Kaçaj...kishte të gjitha shanset për t´u bërë një nga këngëtarët më të mëdhenj të Evropës”. Atë e vrau sistemi komunist, po aq sa dhe smira e kolegëve të tij, një pjesë e të cilëve jetojnë ende në heshtje pendesën për pjesëmarrje në krim ndaj sivëllait të tyre të artit.



Nga parajsa e artit në ferrin komunist


Nga Ben Andoni


Ishte një legjendë e vërtetë në konservatorin e muzikës “Çajkovski” të Moskës. Shqiptari kolos nga malet e veriut që u quajt “Sheljapini shqiptar”. Kandidimi dhe fitorja në Balshoi Teatër në vitin 1955, aty ku mes 170 kandidatëve, Lukë Kaçaj, fitoi dhe u rreshtua mes katër më të mirëve…. Ofertat ndërkombëtare: dy herë në Pragë, një herë në Berlin dhe një herë në Varshavë. Avionët e posaçëm specialë, që do ta dërgonin në Londër, në Kovengarden Teater, në Vjenë, në Skala të Milanos në Itali, apo deri në “Metropolitan Teatër” në Amerikë… Dashuria për vendin, muzikën, Anën, të shoqen, dhe akuzat e tmerrshme që sollën arrestimin e tij…

Ka jetuar pothuaj mes dy botëve, qiellit dhe tokës, ferrit komunist dhe parajsës shpirtërore, skenave botërore dhe muzikës ngadhënjyese. Shumë herë pranë famës, lavdisë, suksesit. Shumë herë të tjera pranë përçmimit dhe injorancës së një sistemi totalitar shqiptar, ku mendjet intrigante dhe këngëtarucët e padenjë shisnin shpirtin për të rrëmbyer shkëlqimin e malësorit të madh, që tundte skenën me zërin e tij prej basi. (A thua do të gjejnë ndonjëherë falje për tragjedinë që i shkaktuan?)

Kudo ku shkeli figura e Lukë Kaçajt, e kolosit të muzikës skenike, në Pragë, Berlin, Poloni, Balshoi Teatër, në Moskën e pavdekshme që krenohej me zërat legjendarë të trashëgimisë operistike, kudo ku mbërriti, krijoi çudinë e legjendës, sepse ai ishte shqiptari i vendit të vogël, me aftësitë e jashtëzakonshme të talentit operistik dhe erudicionit të tij. Këndonte shkëlqyeshëm në katër gjuhë të huaja, italisht, gjermanisht, rusisht dhe frëngjisht. Njihte mrekullisht Homerin në gjuhën greke, mësuar në liceun françeskan “Ilirikum” në Shkodër, njohës shumë i mirë i latinishtes, adhuronte Gjergj Fishtën dhe Bogdanin. Epizmi dhe lirizmi fishtjan qëndronte njësh me zemrën e tij gjatë gjithë jetës skenike. Aty filloi të merrej me muzikën në sajë të punës me pasion të kompozitorit të parë shqiptar profesionist At Martin Gjokaj, autor i operës së parë shqiptare “Juda Makabe” në 1926, opera me vlera historike në historinë e muzikës dhe artit shqiptar. Vetë Kaçaj do të thoshte: “Mua më pëlqente shumë muzika, një cilësi që as unë s’e shpjegoja ndryshe, vetëm ia dedikoja instinktit, me po ato ndjesi që ka njeriu natyrshëm ndaj të ushqyerit, pa të cilin nuk jeton dot, kështu unë nuk ndjehesha jashtë këtij instinkti për muzikën”. Vazhdoi konservatorin “Çajkovski” në Moskë. I madhërishëm, fantastik, i padëgjuar në këtë kalibër të zërit dhe kthjelltësi të frazës së qartë muzikore. I papërballueshëm në interpretimin e aries nga Ivan Susanin, apo në “Figaron” e Moxartit, apo në Vendeta, apo më tej akoma në interpretimin e këngës shkodrane “Kenkan mbushur malet me dëborë”. Por prova e vërtetë dhe më e madhe ishte fitorja në Balshoi Teatër në vitin 1955, aty ku mes 170 kandidatëve fitoi dhe u rreshtua mes më të mirëve, aty ku krye-dirigjenti Pishajev u shpreh i tronditur: “Nuk kam dëgjuar një zë të tillë prej 50 vjetësh që merrem me muzikë”. Ai vetëm ngjitej, lartësohej, kalonte prova dhe sfida duke fituar dimensionin e artistit pa kufij. Kurse ata - mjeranët, të vegjlit dhe mendjeshkurtrit - thurnin rrjetën e merimangës për ta kapur në pëlhurën e hollë dhe të frikshme! Luka e ndjeu se fati i tij po merrte një drejtim të pakuptueshëm drejt ferrit. Për herë të parë ndoshta kuptoi se Dante Aligieri po i servirej bujar dhe madje edhe në gjuhën që ai e njihte mrekullisht mirë. Kokëunjur dhe në pritje të asaj që po ndodhte, shëtiste i vetëm në ditët e fundmajit. “Mos më takoni! Largohuni mejet! Jam në rreth”, - ishin disa nga fjalët që ai përpiqej t’u thoshte miqve të tij të kahershëm të Moskës. Arrestimi i tij publik në prani të studentëve dhe pedagogëve në hollin e Akademisë së Arteve të Bukura në Tiranë ishte fundi i çmendurisë së propagandës dhe ideologjisë komuniste, arritja perfekte e mashtrimit dhe makinacionit komunist.

Është ndjerë i tradhtuar deri në asht nga njerëzit e vendit të tij, që e deshi kaq shumë, nga shokët dhe miqtë që kishte ndarë muzikën, notat dhe shpirtin. Pasuri tjetër nuk pati në jetë.. Regjimi ishte kokëfortë kërkonte të gjente arsyen e tradhtisë, arsyen e paarsyeshme të asgjësë me emrin e shpikur “Agjitacion e propagandë”.

“Atëherë me më kallzu të vërtetën, më thotë: Pse nuk ike? - më tha kryetari i hetuesisë së Ministrisë së Punëve të Brendshme.

Më falni, zoti kryetar, i drejtohem kryehetuesit të Republikës, po kush nuk e do atdheun e vet, nuk i duhet askujt gjë në botë. Së dyti, atë që kam mësuar në shkollë, në Shqipëri e jashtë saj kam dashur t'ia kthej përsëri popullit tim. Se sa vlej e tek vlej as unë s'e di. Së treti, kurrë në jetën time paraja s'më ka korruptuar dhe nuk dua të di gjë për të. Edhe sot nuk kam ndryshuar mendim, ashtu jam. Nuk ia kam ditur vlerën dhe nuk dua t'ia di, derisa të vdes! Së katërti, kam patur nënë, baba, vëllezër e motra, njerëzit e mi më të dashur të shpirtit tim. Nuk kam jetuar me ta, por në zemër i kam patur dhe i kam. Të lumtë! Edhe një herë, të lumtë, më tha kryetari”.

Dhe vërtet, ai ishte muzikë pa kufij, lisi i madh që dashuronte jetën, mbështetur fort në dëshirën për të kënduar, adhurimin për Anën, bashkëshorten e tij, miken e vetme besnike, që në ferrin e tij ishte parajsa që e priste dhe i falte forcë, mbështetje dhe shumë dashuri. Kur i propozuan të mbetej në Poloni, në katin e tretë në hotel “Briston”, ai u tha duke qeshur: “Shtëpinë time e kam në kufi me ju. Po të dua vij, kur të më teket”. Ndërsa në Berlin, ofertës me çekun prej 50.000 markash të vitit 1955, Lukë Kaçaj iu përgjigj ftohtë dhe thatë: “Nichts verstehen” (Nuk kuptoj asgjë).

Zëri i tij ka mbetur i regjistruar edhe në arkivin e Balshoi Teatër. Nipi i tij, Salvador Kaçaj, ka prodhuar një CD me një pjesë të veprës së Kaçajt. “Në këtë mënyrë, ai vazhdon të jetojë me ne”, - thotë ai.

tema

[Brari]

thx dydrins per shkrimin ..qe na kujton artistin e madh..

ku eshte kjo cd me Luk Kacajn?

gazeta shqiptare po luan bukur..
boton vazhdimisht shkrime per njerez te shquar qe kan vuajtur nga regjimi enverist.. e nga ana tjeter lorenc vangjeli anil basha e alb bollino malltezet e saje 24 ore punojne ta risjellin ne fuqi ate regjim te ndyre e ato klane te felliqura..

kopil-llyki i media mafies ska fund..

por ne djall vafshin krimbat enverist te media mafies..
Luk Kacaj do jete lavdia e muzikes shqiptare..

Dydrins.. sa per kulture po ta them..ndoshta dhe e din..
Zerin e Luk kacajt mund ta degjosh tek kenga e atij plakut tek filmi Skenderbeu..

brezi yn spati fat ta shoh Luk Kacajn.. Basin famoz te operas shqiptare..

kush na e gjen zerin e tij e ta sjell ketu do i jem shum mirnjohes..

per fat sapo gjeta qe ne youtub..dikush e paska vu Luk kacajn..

i lumte..

po un gjeta per dydrinasin e tjere kte fragment nga skenderbeu ku kendon Luk Kacaj..

http://www.youtube.com/watch?v=RzHgAg75vjY

[_MALSORI_]

dhe une me ty jam mariglennora , skuptova shume nga shijaksi
vllai na i perkthe ne qe sdime mire anglisht

akoma nuk e ke marre vesh se ky shijaksi i dhjere alias gazetaruci muhamet veliu nuk le bire by.the pa u futur veq se si te nxjerre ne gazeten fletushke te shqiptareve ne londer apo ne televizionin me antikombetar ne viset shqiptare top channell gjerat me te keqija per komunitetin shqiptar ne londer...ky njeri pa shtylle kurrizore eshte spiuni me i paguar i skotland yard-it dhe ben cmos te spiunoje shqiptaret dhe veprimet e tyre ne britani...e kan rrahur shqiptaret dhe e kan bere per ibret por kjo palaqo vazhdon te vjelle vrere per bashkombasit e tij..shume rrale flet per arritjet e shqiptareve ne britani arritje qe nuk jane te pakta...se nuk ka kohe per keto arritje..eshte ne mision per tju treguar autoriteteve vendase se si shqiptaret na bekan prapesi..do llape derisa te dale ndonje hundlesh tje mbylle halen e ta dergoje para kohe ne shishtufine

[_MALSORI_]

une e bera per nje arsye ate krim, se une se quaj krim e quaj hak marrje
por gjithsesi dua te them nje fjal jam lirue nga burgu dhe ai qe eka fut kete lajm ketu apo ne gazet ja ****** motren e nenen e ke te ket brenda shtepis te vet.

mos shaj ketu ne internet...se ne internet te gjithe jane te forte..shume trima bile...saqe dikush pati thene se po ti mblidhja tere trimat e internetit edhe ne shtrat te nenes se sllobodanit isha fute po ja qe nuk duhen trimerite e internetit shume...tregoje trimerine perballe ketij gazetaruci qe endet cdo dite rrugeve te londres per te gjetur ose shpikur nje gje per shqiptaret dhe komunitetin tone atje..gjeje muhamet veliun dhe jepja edhe ti nje dru te mire qe mos ti bjere nder mend si e ka emrin e jo me te shpife e hedhe balte mbi vellezerit dhe motrat tona ne britani....

[nestorp]

une e bera per nje arsye ate krim, se une se quaj krim e quaj hak marrje
por gjithsesi dua te them nje fjal jam lirue nga burgu dhe ai qe eka fut kete lajm ketu apo ne gazet ja ****** motren e nenen e ke te ket brenda shtepis te vet.

Shpetim ti bene gabim qe shprehesh ne kete menyre.Ti dhe shoku jot keni gabuar rende me marrjen peng te arap Myrtajt.Ju e keni torturuar ate tam si mafioze.Cfaj kishte arapi,nje burre mbi te 60-t se cfare bente i biri i tij,i cili ishte po njesoj si ty dhe shoku jot.Pa imagjinoje sikur djemte e arapit te te merrnin peng ty te tat e ta lini mbi 10 dite pa ngrene ashtu sic bere ti me gjithe shokun tend?Cfaj ka babai jot te torturohet pse ti je nje djale maskara?Jo bababi jot nuk ka pse te vuaj mutrat qe bene ti mor djale.Ty nuk ka pse te te vij inat fare dhe nuk ke aspak te drejte te shash askend.Pse nuk more peng ate qe te mori para borxh e nuk te jepte por more te jatin/Pergjigju kesaj pyetje1Apo e gjete plak njeri dhe veprove.
Une e njoh shume mire ate familje nga Vlora dhe jam ne dijeni te problemit.Ne nga anet tona marrim hak te ai qe na ka bere te keqen apo na ka mashtruar apo na ka share.Ne nuk kemi pune as me babain,as me vellain as me kusheririn e 27 qe ka te njetin mbiemer.Ti je nje djele teper injorant.Ketu ka cecua bicak!Nuk largohesh dot ne drejtim te paditur,sepse nuk eshte Shqiperi ku ti dhe disa kriminele te tjere paguani disa pare dhe dilni paq.Ketu nuk ke nga e luan menderen.
Ju qe do ta lexoni postimin tim po ju them se personi qe keta dy kriminele shqiptar torturuan vdiq mbas nje viti,si rezultat i torturave te bera nga keta dy animale.Po te paralajmeroj se do te bisedoje me djemte e Arapit,ne menyre qe ata te bejne nje padi tjeter karshi ju dy kriminelve,ne menyre qe ju te paguani qimet e kokes per vdekjen e nje te pafajeshmi.Mos kujto se nuk eshte diskutuar edhe nje padi e dyte kunder teje dhe shokut tend.Ka qene Artani qe ka hezituar,por mos te te dali frika.Nuk e kuptoje ku e gjen kurajon qe te shash ne ate menyre , e cila eshte e denje per specie si puna jote.Nuk e di ku e gjen trimerine ti,kur dihet se ky shtet ti ve topet ne big per mospagimin e n je gjobe,apo thjesht per nje tronditje te pasgjerve ne nje karambol te lehte me makine e jo me per nje vdekje te shkaktuar,sic eshte rasti juaj.Ti duhet te largohesh urgjentisht nga forumi e jo te debatosh!Ajo qe ke shkruar do te jete nje fakt,ne menyre qe ti te dhjesesh prape ne qyp,prandaj thirri mendjes,sepse pak kohe ke qe ke dale.Nje krim tjeter dhe nuk bene me gjysem denimi,por kokerr me kokerr.Besoj e di edhe kete!

[Xinxerfilli]

The strength of the Albanian gangs lies in their inclusiveness. Often, gang members will be from the same clan back home, so betrayal and infiltration are almost unheard of. Many come from towns such as Fier, Sarande, Vlorά Gjirokastβ and Shkoder, where policing is absent and law is replaced with blood feuds and personal score-settling.

Hahahahaha, c'fare karlliku

[goldian]

une si di si jan punet ne londer por ketu ku jam une ruset bejne ligjin

[geezer]

ktu kishe te bej me politik ky shkrimi , urrejtje per neve shqiptarve sigurisht eshte ndonje armik i shqiptarve qe ka shkruar ket

perndryshe , do te ishte mir te virteshin sikur qent keta shqiptar qe bejn keto gjera

[Qyfyre]

une e bera per nje arsye ate krim, se une se quaj krim e quaj hak marrje
por gjithsesi dua te them nje fjal jam lirue nga burgu dhe ai qe eka fut kete lajm ketu apo ne gazet ja ****** motren e nenen e ke te ket brenda shtepis te vet.

Si ishte burgu ne Angli?

[Zoti Basha]

"The Albanians are second only to the Chechens in terms of fearsome reputation. But, on a grander scale, they could never take on the Italians and the Russians because they are not good at organisation," said Dr Mark Galeotti, head of the European Crime Unit at Keele University.

Ja nje instance tipike e mendimi etatist: meqe kriminelet shqiptare nuk marirn urdhera por negociojne me njeri-tjetrin ("are not good at organization") nuk kane per tu ritur shume. Kam pershtypjen se do te ndohe e kunderta, dhe sa me informale te jete struktura, aq me sukses do kete grupimi. Ne biznes ndodh per dite, ka per te ndohur edhe ne krim te organizuar.

Sa per anglezet tane te dashur, nje keshille do kisha: nuk e parandaloni dot kriminalitetin e organizuar. Ajo qe mund, dhe duhet, te behet eshte te legalizohet ne cast droga (the gjitha), armet (te gjitha), prostitucioni (i gjithi) dhe kumari. Vetem keshtu biznesmene te ndershem do futen ne keto biznese e do falimentojne trimoshat shqiptare. nese mendojne te eliminojne krimin e organizuar me dhune, apo nuk ditkerkan me ke kane te bejne