PS: Revolta popullore ne mbare Shqiperine ne mbrojtje te votes

[Guri i Kuq]

Qosja për krizën aktuale në Shqipëri, Berishën e Kadarenë

Publikuar: Sot, më 26 maj 2011,në Koha Ditore,Prishtinë



Tiranë, 26 maj – Në një intervistë ekskluzive për gazetën Telegraf, akademik Rexhep Qosja analizon situatën aktuale politike në Shqipëri, ngërçin e krijuar pas zgjedhjeve të 8 majit, për letrën e Ismail Kadaresë drejtuar Lulzim Bashës. Ai flet gjithashtu edhe për perspektivën e çështjes kombëtare shqiptare, ku e thekson si të pashmangshëm bashkimin e Shqipërisë me Kosovën.

Profesor, pas zgjedhjeve të 8 Majit, në Tiranë është krijuar tension i ri politik. Cili është perceptimi juaj për këtë tension dhe si e keni përjetuar atë?

- Është shumë e rëndësishme që dukuritë, proceset, veprimet, sjelljet, mendimet, idetë në jetën politike dhe shoqërore të emërtohen mundësisht sa më saktë, sa më përpiktë. Si për organizmin e njeriut, ashtu edhe për organizmin shoqëror vetëm diagnozat e sakta bëjnë të mundshme që të gjendet terapia përkatëse. Shqipëria ishte në krizë dhe ishte në një krizë të përgjithshme, që zgjat shumë, shumë. Kjo që ju quani, tani, “një tension i ri politik” në të vërtetë është një shkallë më tej, një ashpërsim i dukshëm më i madh i kësaj krize të përgjithshme, sepse është, njëkohësisht, krizë që me ashpërsinë e vetë lëndon fort organizmin shoqëror! Për mendjen time dhe për shpirtin tim kjo është një fatkeqësi për Shqipërinë dhe për shqiptarët!

Në një situatë të tillë, Presidenti i BE-së, Barroso, anuloi një vizitë në Tiranë ditët e fundit. Kë bëni përgjegjës për këtë vizitë të munguar dhe pse?

- Evropa sot apo, më saktë të thuhet, tani e disa vjet ka dy kriza: njëra krizë quhet Bjellorusi, kurse kriza tjetër quhet Shqipëri. Në qoftë se bëhemi objektivë, realistë, jo mashtrues ndaj vetvetes, do të themi: kriza e quajtur Shqipëri është po aq e madhe dhe po aq e gjithanshme sa kriza e quajtur Bjellorusi! Anulimi i vizitës së Kryetarit të Bashkimit Evropian, Hoze Manuel Barozo, në përbërjen e delegacionit të të cilit ishte edhe komisionari për Integrim, Shtefan Fyle, në Tiranë është masë e rreptë ndëshkuese që i shqiptohet politikës shqiptare, që i shqiptohet regjimit shqiptar, që i shqiptohet Shqipërisë. Kjo është masa më e rëndë ndëshkuese, me pasojat më të mëdha, që i është shqiptuar Shqipërisë prej BE-së pas vitit 1997. Më pyetni se kë bëj unë “përgjegjës për këtë vizitë të munguar dhe pse”? Unë, natyrisht, e di përgjegjësin, por unë nuk e kam fuqinë ligjore të shpall përgjegjësin. Sepse, po të kisha fuqi që të shpall përgjegjësit unë do të merrja edhe masat përkatëse ndaj përgjegjësit a përgjegjësve. Gjendja në të cilën është Shqipëria, kriza e përgjithshme në të cilën gjendet ajo, pamja e saj tepër e padëshiruar në Evropë dhe në botë përgjithësisht, e tregojnë përgjegjësin, e shpallin përgjegjësin. Dhe, ky përgjegjës është regjimi shqiptar; dhe ky përgjegjës është protagonisti i këtij regjimi; dhe ky përgjegjës është sundimtari i këtij regjimi; dhe ky përgjegjës është Kryeministri i Shqipërisë, Sali Berisha. Pse? Sepse është pushtetmbajtës. Sepse është sundimtar. Sepse në duart e tij janë të gjitha levat e pushtetit në Shqipëri! Sepse është autokrat. Sepse është autokrat i tipit më anakronik, më fyes për një shoqëri që pretendon të quhet evropiane, bashkëkohore! Sepse është shkelës i Kushtetutës dhe i ligjeve!

Si e konsideroni rolin e ndërkombëtarëve në situatën aktuale politike të Shqipërisë?

- Sipas mendjes sime, edhe ndërkombëtarët janë fajtorë për krizën në të cilën është e zhytur Shqipëria, prandaj edhe për ashpërsimin e tashëm të kësaj krize. Mua më çudisin shumë sjelljet e tyre të lara e të lyera, kjo do të thotë sjelljet e tyre të mëndafshta ndaj të këqijave të vazhdueshme që prodhon klasa politike në Shqipëri; më çudisin shumë sjelljet e tyre dyfytyrëshe ndaj krizës së përgjithshme në Shqipëri; më çudisin shumë sjelljet e tyre të “figurshme”, “poetike”, bën ashtu e bën kështu, ndaj regjimit shqiptar fare qartë autoritar; nuk më çudisin sjelljet e tyre mostoleruese (me shumë vonesë) ndaj regjimeve autoritare në Afrikën Veriore, por më çudisin sjelljet e tyre toleruese ndaj regjimit autoritar në Shqipëri. Më çudisin e, ndoshta, nuk do të duhej të më çudisin: atje ka naftë shumë e në Shqipëri nuk ka naftë as për Shqipërinë!

Për zgjidhjen e kësaj krize, ditët e fundit Ismail Kadare i drejtoi një letër të hapur kandidatit demokrat për Bashkinë e Tiranës, Lulzim Bashës, ku i kërkonte tërheqjen nga gara. Në këtë pikë, a jeni ju në një mendje me Kadarenë për zgjidhjen e krizës dhe uljen e tensioneve politike?

Krizat politike e institucionale, shtetërore, zakonisht, nuk zgjidhen me letra e thirrje, të cilat mund të sjellin, kur e kur leverdi për shkruesin, kur e kur leverdi për marrësin e, kur e kur leverdi për protagonistët e krizave. Nuk po i paragjykoj “frytet” e letrës që përmendni, por dua të them: intelektuali e ka për obligim mendor dhe etik ta thotë të vërtetën pavarësisht sa e hidhur mund të jetë ajo, pavarësisht sa kanosen interesat e tij nga ajo, pavarësisht sa e keqpritur prej të tjerëve, prej opinionit, mund të jetë ajo. Ai që e quajmë intelektual nuk bën kalkulime, kurrfarë kalkulimesh. E, e vërteta për dramën e zgjedhjeve të 8 majit në Shqipëri është fare e qartë, fare e dukshme. Tregimi për këtë dramë është ky: më 21 janar të këtij viti janë vrarë 4 protestues, të pafajshëm dhe të varfër. Atë ditë kur janë vrarë ata, Lulzim Basha ishte ministër i Punëve të Brendshme të Shqipërisë. Në çastin kur janë vrarë këta katër qytetarë të varfër, thuhet se ministri Lulzim Basha gjendej në ndërtesën e Kryeministrisë së Shqipërisë. Në ata katër protestues të pafajshëm e të varfër nuk ka mundur të shtihet me armë pa dijen e Lulzim Bashës (dhe të Kryeministrit Sali Berisha). Por, edhe po të ishin vrarë pa dijen e tij, ata, megjithatë, janë vrarë derisa ai ishte ministër, derisa ai u lëshonte urdhra Policisë dhe Gardës së shtetit. Kur kalin e vret shala mendja e shëndoshë e popullit, e filozofëve të demokracisë, e intelektualëve dhe e shkrimtarëve e thotë: fajtor është kalorësi. Domethënë: Lulzim Basha, të cilin unë kurrë nuk e kam takuar, kundër të cilit unë, që përpara, nuk mund të kem asgjë, objektivisht është vrasës i katër protestuesve të pa armë në dorë. Në botën demokratike ai ministër, domethënë ai fajtor për vrasjen e katër protestuesve, nuk mund të kandidohet për kryetar të bashkisë së kryeqytetit, as për kryetar të asnjë qyteti, as për ndonjë pozitë tjetër politike. Kandidimi i tij, e kam thënë edhe njëherë tjetër dhe po e përsëris prapë, nga ana e Partisë në të cilën është anëtar, në të vërtetë nga ana e Kryeministrit të Shqipërisë, Sali Berisha, është provokim i mendjes demokratike, i mendjes kundërdespotike. Kandidimi i tij, rrjedhimisht, është cenim i rëndë i kulturës politike të popullit shqiptar. Po të mendonte për interesat e vendit, ai nuk do të pranonte të kandidohej. Po t’i mendonte interesat e Shqipërisë, Kryeministri i Shqipërisë, nuk do ta kandidonte një njeri me barrë aq të madhe politike e morale në karrierën politike e në ndërgjegje, po do të kandidonte një anëtar tjetër të Partisë Demokratike të Shqipërisë, e cila ka anëtarë shumë më të merituar, më të çmuar e me më shumë përvojë politike e qeverisëse se Lulëzim Basha. Një njeriu të tillë, që është bërë shkak për zhytjen e vendit në krizë të rrezikshme politike e shtetërore nuk i çohet letër me lutjen që të tërhiqet prej garës politike e pushtetore sepse edhe mendja më e virgjër do t’i tregonte: ai që me barrë të tillë politike e penale në karrierë e në shpirt hyn në garë politike për pozitë të re, më të lartë, ai prej asaj gare nuk tërhiqet i gjallë! Një njeriu të tillë i çon letër vetëm ai që letrën politike e shkruan duke menduar jo për të vërtetën që në të thuhet, por për frytet e saj vetjake. Megjithatë, kjo letër e I. Kadaresë ka një vlerë politike: ajo e tregon vetëdijen e autorit për fajin e Lulëzim Bashës, por kjo vetëdije, mjerisht, s’është bërë ndërgjegje që e tregon qartë dhe e mbron pa kalkulime të vërtetën për krizën e tashme në Shqipëri, kryeprotagonisti i së cilës është Sali Berisha.

Po për valën e re të protestave të opozitës, ç’mendim keni?

- Siç është parë më shumë herë, krizën politike, shoqërore, institucionale të Shqipërisë, nuk po e zgjidhin, fatkeqësisht, as bisedat, as bisedimet, as institucionet e pavarura, as ndërhyrjet e paqarta të BE-së. Në qoftë se faktorët ndërkombëtarë, në qoftë se BE-ja, vazhdon të jetë e paqartë, e pavendosur, e larë dhe e lyer si deri tani, në qoftë se Kolegji Zgjedhor s’e zgjidh krizën, atëherë mbetet vetëm një mjet për zgjidhjen e saj: protestat demonstratat, grevat, në të vërtetë mosbindja qytetare. Tani nuk mund të flitet më vetëm për truket e Sali Berishës në zgjedhje siç fliste për të ish- ambasadori amerikan në Tiranë. Tani kemi të bëjmë me rrëmbim, me plaçkitje të rezultatit të zgjedhjeve, me turli-turli makinacionesh! Tani kemi të bëjmë me shkelje të ligjit; tani kemi të bëjmë me shkelje të Kodit Zgjedhor; tani kemi të bëjmë me privatizim të plotë, brutal, të shtetit, domethënë me cenim përfundimtar të shtetit! Atë që ia mohoi opozitës gjatë dy vjetëve, Kryeministri i Shqipërisë tani ia lejoi vetes; dhe kipcit të tij, Lulëzim Bashës! Dhe, kështu ndodhi përbuzja, fyerja më e rëndë e opozitës shqiptare, në të vërtetë e gjysmës së Shqipërisë!
Për hir të ardhmërisë demokratike të Shqipërisë, opozita shqiptare, Kolegji Zgjedhor, institucionet e pavarura, nuk guxojnë të lejojnë që padrejtësia, dhuna të bëhen të ligjshme, siç po do ta bëjë Sali Berisha duke shkelur Kodin Zgjedhor dhe ligjin dhe siç e ka bërë edhe sa herë më parë. Për hir të ardhmërisë demokratike të Shqipërisë, opozita shqiptare, Kolegji Zgjedhor, institucionet e pavarura të Shqipërisë, nuk guxojnë të lejojnë që në skenën politike shqiptare të ngrihet paligjshëm e të bëhet politikisht i qëndrueshëm edhe një Sali Berishë i dytë, i cili, siç e dëshmoi më në fund, do të zbatojë teknologjinë politike e pushtetore të gënjeshtrës, të mashtrimit, të falsifikimit, të rrëmbimit, të mësuar prej mësuesit dhe padronit të tij. Opozita shqiptare, Kolegji Zgjedhor, institucionet e pavarura të Shqipërisë, nuk guxojnë të harrojnë devizën themeltare të demokracisë, në të cilën mbështetet gjithë historia demokratike e popujve historikë liridashës: është mëkat t’i bëhet e padrejtë tjetrit, por po aq është mëkat edhe të durohet padrejtësia. Protestat, demonstratat, grevat e urisë, mosbindja qytetare paqësore, prandaj, jo vetëm se janë të ligjshme, por ato janë të domosdoshme për të shpëtuar dinjitetin shtetëror të Shqipërisë, për ta nxjerrë Shqipërinë prej krizës, për të filluar shërimi i Shqipërisë: shërimi politik, etik dhe shtetëror i Shqipërisë. Por, kam drojë se opozitës i mungon frymëmarrje mjaftueshëm e gjatë për ndërmarrje të tillë historike. Po ta kishte këtë frymëmarrje nuk do ta ndërpriste grevën e urisë dhe nuk do të pranonte të mashtrohej prej përfaqësuesve të BE-së në restorantin “Krokodil” në Strasburg!
---------------------------

Ps.Kam përshtypje se ky pamflet i ri i Qosjes është shenjë e fillimit të fundit të padronve të tij.....

[bamatat]

zotri harroje NATON ajo nuk nderhyn ne kso gjera kto jan pun partish kurse NATO nderhyn nerast se shqiptaret kan ndonje pun serioze dhe dhe patriotike kurse ju mundesit i keni te tregoheni patriotik ne vend revoltes per salen apo ramen keni BOLLANON AT BOTHQIRIN NGA GREQIA TA HUDhENI NE DET

Para se te merremi me Bollanon duhet me pastru Salen ! Sepse Sala , si mik i Bollanos , te cilit i fali territoret shqiptare , na vret mbrapa kraheve !

Eshte e njohur boterisht aleanca greko-serbi , kunder shqiptareve !
Por une nuk arrij te kuptoj ! Ne rast se ti je shqiptar , ç'ne ti aleat me serbet ?

[bamatat]

OPINION

Edi Rama, rrezik kombëtar për të ardhmen tonë të shpejtë ne BE

24-05-2011 /

Nga Kostaq Xoxa


Në “Refleksionet” f. 184, lexojmë: “Denoncimi pa kompromis i veprimtarisë kriminale të PPSH-së, deri në nxjerrjen e saj jashtë ligjit, është i vetmi shteg nga duhet të kalojë PSSH-ja për të fituar të drejtën e qytetarisë në shoqërinë e ardhshme shqiptare dhe e vetmja mundësi për opozitën (e gushtit të v.1991, shënim) që atdheu i mbetur në duart e rrugaçëve të qosheve të errëta të nomenklaturës apo të kriminelëve ordinerë t’ua kthejnë miliona njerëzve të ndershëm besimin që kanë humbur. Për sa kohë që PS-ja nuk ka bërë denoncimin e plotë të origjinës dhe të historisë së saj, ajo s’mund ta ketë të drejtën për të qenë një parti e ligjshme“. (Firmosur: a. k. (Ardian Klosi) dhe e.r. (Edi Rama).
Më poshtë flitet për “dëshirën e pakontrolluar për pushtet”. Dhe – citojmë sërish - : “Pikërisht kjo dëshirë i shtyu komunistët në 1942-’43 të nxisin luftën civile. Nisur nga kjo, me të drejtë çdo demokrati i mbetet që të denoncojë rrezikun e degjenerimit të demokracisë në demagogji”. Dhe, fill më pas, shkohet te vendimet e Konferencës së Pezës: “Kurse Kongresi i Përmetit, me fitimin e Luftës Civile nga komunistët ia mohoi me dhunë popullit shqiptar të drejtat politike”.
Tani autori i këtyre rreshtave, e.r.-ja, ia arriti për bukuri jetësimit të “dëshirës së pakontrolluar për pushtet”. Madje duke qenë, tashmë, në krye të asaj PS-je e cila, sipas Edit, është e paligjshme, sepse “nuk ka bërë denoncimin e plotë të “origjinës dhe të historisë së saj” (shih citimin, më lart), jo vetëm që nuk e ka bërë këtë denoncim origjine, por pinjollët e atij regjimi diktatorial monstruoz (epitet i përsëritur në këto Refleksione) , sot i kemi deputetë në parlament. Dhe bash ata që cilësohen si “rrugaçë të qosheve të errëta të nomenklaturës apo kriminelë ordinerë, që e degjeneruan demokracinë në demagogji”, - pikërisht këta demagogë, pra, - na akuzojnë se bëjmë luftë klasash, se denigrojmë deputetin e tanishëm Ditmir Bushati, si birin e Sulejman Bushatit, Sekretarit I të komiteteve të Partisë së Punës në Shkodër e në Kukës, që Dossiétë e gazetës sonë i kanë nxjerrë, publikisht, me firmën e tij, lista internimesh, dënimesh të planifikuara dhe ndëshkime me vdekje të njerëzve të pafajshëm. Gjithsesi, ata demagogë (dhe falsifikatorë, do të shtonim), përdhunojnë të vërtetën. Se Ditmiri nuk kritikohet si i biri i Sulejmanit, por sepse është shprehur, me kapadaillëk si ai i ustait të tij, se e ka për nder, që është i biri i Sulejmanit!
E pamë se si është shprehur Edvini për Konferencën e Pezës dhe për Kongresin e Përmetit. Kur kishte të drejtë: në gushtin e 1991-shit apo tani, që është kryetari suprem i PS-së (ndonëse i kontestuar édhe brenda familjes së majtë nga LMN-ja). Tani është përgjegjës i kategorisë së parë ai, dhe vetëm ai, që në Pezë, çdo 16 shtator, çohen me autobusë falas, të miturat (si Ina e pornotregimit të tij?) e të miturit. Pa përjashtuar, natyrisht, edhe kasketat e Enverit që kishin bërë kërdinë në Luftën Civile, cilësor i e.r.-së ky, - siç e pamë. Për më tepër, ndonëse të miturat/të miturit nuk duheshin politizuar në atë moshë, ato – sipas mjaft pjesëmarrësve, - drogoheshin, kur veteranët këndonin, tërë qejf, “Enver Hoxha e mprehu shpatën”, para avujve të alkoolit. Fotot e Enver Hoxhës vërshonin anembanë, të zbukuruara me korniza dafinash. Apoteozë! Një dhunim i pafalshëm, flagrant, ndaj Rezolutës së AP-së së KE-së dhe ndaj ndjeshmërisë së ish-të përndjekurve politikë që kishin humbur rininë e tyre, familjen, të afërtit, nga terrorizmi stalinist i atij Enveri, që glorifikohej në mënyrë të turpshme në Pezë. Sa për Kongresin e Përmetit, ky farë kongresi, me vendime të përpiluara në Jugosllavi, e ka emrin e vet nëpër shkolla, nëpër emërtime rrugësh, nëpër aktivitete të indoktrinuarish. “Rrugaçët e qosheve të errëta”, u shndërruan në populistët e Edi Ramës!
Ja si u katandis Shqipëria, nën hyqmin e Edvinit!
***
Stereotipa të tillë, alter egot e të cilëve i shohim në “rrugaçët e qosheve të errëta të nomenklaturës apo si kriminelë ordinerë, që e degjeneruan demokracinë në demagogji”, (të na falet që po përsërisim e-r- në) i portretizon mjeshtërisht shkrimtari ynë i madh, I. Kadareja, në librin e tij “Legjenda e legjendave” (f. 113-115): “Këta nënzota lindnin herë pas here ose, më saktësisht, fabrikoheshin herë pas here, prej shtetit totalitar, njëlloj si thashethemet, njëlloj si shpifjet. Ata fabrikoheshin dy mënyrash: ose duke u bazuar në një njeri, i cili për t’u kthyer në hero tjetërsohej aq shumë nga propaganda saqë nuk njihej më, ose shpikeshin krejt... si rasti i Lei Fenit në Kinë. I tillë ishte katërmbëdhjetëvjeçari Pavlik Morozovi (në B.S, - sh.) i cili, për besnikëri ndaj shtetit komunist, tradhtoi babanë dhe u vra nga ungji i vet... Duke e bërë Morozovin hero model për të gjithë rininë sovjetike, duke vënë mijëra buste të tij në oborret e shkollave, duke shkruar këngë e poema për të, komunistët rusë kryen një nga krimet më të lemerishme: ata himnizuan tradhtinë dhe denoncimin në gjirin e familjes...Dhe ky fëmijë denonciator shpallet hero dhe model për miliona nxënës të Bashkimit Sovjetik”. “...Edhe komunistët shqiptarë fabrikuan karikatura heronjsh nga më qesharakët. Sipas skemës sovjetike... korpusin kryesor e përbënin të gjymtuarit, ata që, ndonëse ishin pa sy e pa këmbë, bënin çudira në jetë. (Përmendet Fuat Çela). Me flirtin e ri me kinezët, u braktis ndikimi sovjetik dhe modelet ruse po zëvendësoheshin me ato kineze. Lei Feni u shtyp nga treni për të shpëtuar një kalë. Ditari i tij: një vidhë e mendimit të Maos. Të qenit kursimtar përputhej me problemet kineze, gjer në mbledhjen e kutive të konservave për t’i dërguar në shtet: shkurt një personazh i mjerueshëm, midis kopracit të Molierit dhe Plushkinit të Gogolit”.
Një karikaturë të tillë heronjsh, e kemi edhe ne, këtu, në vendin tonë. Ky është Edvin Kristaq Rama. I. Kadareja i identifikon këta tipa si të gjymtuar. Heroi ynë, nuk është vetëm qesharak, por edhe tragjik. Mjafton të shihen çuditë e tij në “Refleksionet”. Është i vetmi person, që s’mund të ketë të dytë në rruzull, që ka nxjerrë jashtë ligjit veprën e vet. Më shumë se kaq. E ka hequr nga të gjitha libraritë, me anë të pavlik morozovëve të tij, dhe e ka vënë në zjarr! Një autodafé! Shkrimtari ynë i madh, këta tipa i quan “të mjerueshëm”. Dhe korpusin kryesor të tyre e vëren te të gjymtuarit në sy dhe në këmbë. Në të vërtetë Karikatura jonë është e gjymtuar në tru! Një gazetë përmendte rastin kur E. Rama ishte dërguar në Burrel, për zborin ushtarak. Alarm në familjen e Anetës. Kjo dhe i shoqi, Kristaqi, iu lutën shkrimtarit (...) që të shkonte në Burrel dhe t’i thoshte komandantit të zborit që të mos i linin në dorë armën, se mos ndodhte ndonjë hatà. Shkrimtari - të cilit s’ia kemi përmendur emrin, - në gazetë përmendet me emër e me mbiemër. Por nuk ka dalë asnjë përgënjeshtrim prej tij. Nga ana tjetër një psikiatër që njihet si serioz, por nuk dëshiron të identifikohet, e di shumë mirë se e.r.-ja është kuruar për nevrastení. Një gazetar, që tani e ka kapërcyer Rubikonin për interesa meskine, ia ka nxjerrë personazhit tonë të gjitha shenjat psikopatike në një gjyq të bujshëm, si pasojë e të cilit një vajzë e talentuar dhe me talent ka pësuar, për shkak të këtij personi, trauma të tmerrshme, që e kanë mbyllur në një vetmi murgeshash. Mos të themi të tjerat, që kanë të bëjnë me mujshinë ndaj seksit delikat! Prandaj themi se është nga ato karikaturat që përmend Kadareja, i gjymtuar po se po, por në një organ anatomik nga më të rëndësishmit.
Një gazetë ka dalë këto ditë me titullin “Hapi rrugën budallait”. Budallait i hapet rruga. Po të marrit a i hapet? Aq më tepër kur kërkon të fitojë bashkinë e Tiranës në tavolinë? E ta quajë fitoren me 10 vota, “fitore historike?”. L. Basha ka fituar 8-9 herë vota më shumë se ai. Dikur (2007), në Temal të Shkodrës, kandidati demokrat Nard Mani, u shpall fitues me 3 vota diferencë. Por nga kutitë e këshillave dolën 5 vota më shumë për kandidatin socialist Mark Zhurin. Në gjykatën e apelit votat e gjetura në kutitë e këshillave u cilësuan “të vlefshme” dhe kryetar u shpall socialisti Mark Zhuri. Kandidatët i shtrënguan dorën njëri-tjetrit. Vota është e shenjtë. Kutia është vetëm për një lehtësim llogaritjeje. Nuk ka asnjë nen të Kodit Zgjedhor që të shprehet në mënyrë eksplicite nëse quhen të vlefshme ose jo, votat e kutisë së ndërruar. Dikur Rama buçiste: “Duam të shohim votat tona!”. Tani ia mohon të drejtën L. Bashës, që të shohë votat e tij! Në qoftë se votat e Bashës do të shkonin për dhjamë qeni, atëherë do të cenohej Kushtetuta: “Votimi duhet të jetë i lirë, i fshehtë, i barabartë”. Barazimi i votës cenohet, kështu, në mënyrë flagrante dhe kutive s’ka përse t’u mbetet hatri!
Kryetari i KQZ-së, Arben Ristani, ka mbajtur një gjakftohtësi shembullore, duke punar qetësisht, më të tre anëtarët e tij, pavarësisht nga zhurmnaja e atyre që kërkonin të hynin forcërisht në sallën e KQZ-së, por nuk u lanë nga policia. Raporti i votave ishte 4:3. Treshja thartohej për këtë ndarje. Por harronte se në zgjedhjet e mëparshme raporti ishte 5:2, madje edhe 6:1! Tani Rama dhe të tijtë nuk duan të ballafaqohen me organet më të larta (Kolegjin Zgjedhor), sepse këto organe kanë pas vlerësuar votën, jo kutinë! – siç kishte ndodhur me precedentin e Temalit të Shkodrës.
Tani ky ekzemplar i dhunës, E. Rama, ka bërë thirrje që të mblidhen nga janë e nga s’janë, në revoltë “paqësore”, që të rrëzojë qeverisjen e Aleancës për qytetarin, që ka dalë fitimtare! Natyrisht që kjo “veprimtari demokratike” do të njëmendësohet me ata që ai i quante dikur “rrugaçë të qosheve të errëta” apo “kriminelë ordinerë”. Tronditja ka vajtur gjer te shkrimtari ynë, I. Kadareja. Me të drejtë, ai është tepër i shqetësuar, për “mundësinë e një izolimi të ri”. Por, që të tërhiqet Basha nga gara, siç është thelbi i letrës së tij drejtuar kandidatit për kryetar bashkie në emër të “Aleancës për Qytetarin”, kjo do të asgjësonte zgjedhjet e lira në vendin tonë. Sepse, thjesht, fitorja e garës nuk mund kondicionohet dot nga një i marrë që humbjen e quan fitore historike(!). Dhe u dashka quajtur e tillë, fitore historike përndryshe ai, i marri, na qenka në gjendje të përdorë dhunën dhe ta paraqesë vendin e tij, si një shtet joligjor! Është fatkeqësia e mbajtjes gjallë të mendësisë enveriste, të cilën Rama premtoi ta zhbënte në emër të demokracisë, por nuk vonoi të bëhej prototipi i i ruajtjes dhe i stimulimit të kësaj mendësie


55

-

Nuk iu ndave ketyre Koçi Xoxeve si ti , dhe Fahri Balliu , o Brari ! Ha...ha...ha

[mesuesi_1]

edhe njehere .....



X Moderatoret

nuk e di cili ka qene nga moderatoret qe ka ndryshuar titullin e temes por kjo qe ka ndodhur nuk eshte e drejte ....

eshte bere devijim i tematikes te cilen une e kam nisur te mesazhi i pare ....

titulli dhe tematika ishte komplet ndryshe nga ajo qe keni shkruar ju tani ..... tema ishte me titullin "kodheli ben thirrje militanteve per rrethim te KZAZ-ve" gje e cila ndryshon komplet ne ate qe ju keni vendosur .... ndryshon komplet thelbin e ceshtjes ....

ju kerkoj ta ktheni titullin sic ishte ne fillim ....!!!


.