Dashuri Pranverore!

[DI_ANA]

DASHURI PRANVERORE!


Gjithçka në këtë stinë është e bukur!Paqe shpirti nëpër netë,
Dhe pse të panjohur kemi qënë,era e luleve na ka bashkuar,
Përqafohemi sikur asgjë dhe askush nuk mund të na ndajë,
Me këngë mbushemi,sytë i hapim...Nga vetë jeta ledhatuar!


Varg pas vargu unë gjithçka e jap për ty dhe pse heshtja qan,
Nëpër fletët e bardha rrëfehem ashtu siç di të flijohet poeti,
Do të doja të të bekoja sot që urrejtja ndërron fytyrë,
Jam këtu ekzistoj! Mundohu të më shohësh tek valët e këtij deti!


Më pati mbytur dimri i vrazhdë dhe jorgan trishtimin flaka,
Një fije rreze shprese më ngazëlloj dhe më fali magjinë,
Që të besoj se ka diej të zjarrtë te cilët as reja si shuan,
Dhe pse dashuria jote s'ishte e vërtetë..Prapë bekova Perëndinë!


Ujërave të turbullta u tregova vëndin dhe rrëketë e qiellit ftova,
Përmes lotësh ëngjëjsh zemrat e varrosura të pastrohen,
Mrekullinë e lindjes shijova dhe në pyje rrahje flatrash pashë,
Zbukurim aromash të humbura,vezullime vërtetësie që shijohen...


© Lediana Kapaj

[DI_ANA]

Ujëvarë Dashurie!


Kur shikon që përreth teje rrjedh ujëvara e Dashurisë
Me dëshirën u pushto,të notosh drejt Lumturisë
Kot jeton me të kaluarën drejt të tashmes lakmo
Mos u mbyt tek llumi dhimbjes thuaji vetes sa e do!
Nëpër pellgjet e mendimeve mos u zhyt kur më nuk vlejnë
Lëri brengat e përgjumura,vetë me djallin të flenë!
Fale shpirtin e plagosur nga balsami të shërohet
Mos e jep asnjeherë zemrën ku një ndjenjë përgojohet.

© Lediana Kapaj

[pranvera bica]

Lediana!Poeteshe e mrekullueshme e dashurise!Shume te bukura poezite e vecanta te tua!Na relaksove e na e shtove dashurine per ...pranveren!

[DI_ANA]

Gjumë me humbjen


E kishin kryqëzuar dashurinë,
e permalluar shumë dukej,
e heshtur,
e vrarë,
buzëtharë....
Dhe pak më tutje..
Nënqeshte,
fitimtar trishtimi...
Nën këmbë kishte ndjenjën...
Turfullonte si i marrë..!!!

E kishin gjykuar.. dënuar dashurinë..
" të përdalë"...
"mëkatare"..
"fort e shtirur".." e mallkuar"!
"zemërvrarë"....!!
Gojëkyçur e ëmbla dot nuk fliste,
dhe mes lotësh,
ndjenjën ndillte...
Për ta parë..!!!


Gurët hodhën pa meshirë mbi të,
për ta zhdukur,
turpëruar,
sakatuar....
Si përbindëshat diabolikë,
" Nënshtrim"!_ Thërrisnin!
Për ta vdekur,
për ta tharë..
gjunjëzuar....!!

Dëshmimtare mes turrmës isha,
dhe thërrisja,
bëlbëzoja...
shpirtëtharë...
Ngrita sytë e përhumbur,
shi kërkova..
plagët,
ëndrrat,gjakun...
Për t'ia larë sa më parë!!


....Befas hapa sytë!
Dreq o punë!....isha në gjumë!
Fshiva sytë e lemeritur...
"Mos me humbjen flija unë"?!!!


© Lediana Kapaj