Te lajthiturit! Perkujtojne kasapin Enver Hoxha.

[skipetar]

Një kosovari atdhetar, me ideale të larta patriotike kombëtare t'ia shash Enver Hoxhën është sikur një myslimani a të krishtëri fanatikë t'ua shash Muhametin a Jezusin! ( mos qoftë nga goja ime ). Prandaj kujdes me fjalën! Ruajeni dinjitetin e kosovarëve!

Kjo është e vërtet nëse i ndërron fjalët: "atdhetarë" me "Marksist-Leninist", dhe "ideale të larta patriotike" me "ideale të larta të Internacionales".

[PLAKU]

Kjo është e vërtet nëse i ndërron fjalët: "atdhetarë" me "Marksist-Leninist", dhe "ideale të larta patriotike" me "ideale të larta të Internacionales".

Te lumt Skiptar ashtu ashete. Shqyptar me ideale te pastra Kombetare kurren e kurres nuk e mban per ideol nje djalle serbo-ruso-kinez si qe ishte titisti i pare enver stalin maocetungu. Nese folet per trushpelamet ajo ashete tjeter, leninin,stalinin i kan ideol, njete si e ksihte titen nje kohe ideoli tyne enveri.



http://www.lajmishqip.com/wp-content...e-aeroport.jpg

[PLAKU]

Partia komuniste shqiptare u krijua me ndihmën e dy agjentëve jugosllavë: Miladin Popoviç dhe Dushan Mugosha, të cilët ishin dërguar nga partia komuniste jugosllave (PKJ) për të organizuar komunistët shqiptarë që ishin të përçarë në disa grupthe të vegjël. Pjesëmarrjen e tyre në themelimin e PKSH-së komunistët shqiptarë nuk e kanë mohuar kurrë, por deri se në cfarë pike ata vareshin nga shokët jugosllavë të cilët i adhuronin si perëndi, e tregon më qartë korrespondenca e mëposhtëme e botuar në librin "Gjaku i tradhëtuar" (botuar nga vetë jugosllavët pas prishjes me komunistët shqiptarë). Duke lexuar këtë korrespondencë kuptohet fare qartë përse u prish marrëveshja e Mukjes e cila caktonte si objektiv Shqipërinë Etnike.
1. Letër e Enver Hoxhës drejtuar Dushan Mugoshës






Shok i dashur Dushan Mugosha ( ?)
Tash jam më i fortë nga atë ditë që u ndamë po malli është kurdoherë i madh. Aliu qënkësh më i fortë nga ne, sidoqë sigurisht e marr me mënd ay e dinte se sa e preku ndarja. Jo ne por të gjithë ishin të prekur. Dr. Nishani zuri të qarët duke thënë ?kujtoj poshtërsitë që ka thënë armiku për Dushanë e Alinë për këta dy shokë, aq të mirë, të vendosur, që kanë lënë familjet, vendin e tyre dhe erdhën të na ndihmojnë ne, të luftojnë tok me ne?.
Por të flasim për punë pak. Këtu kanë ardh gati të gjithë Tuk, Besnik, Hodo, Dali, Beqir Balluk, Nexhip, Pullumb etj. Nakua me Shulen s'kanë ardh ¤¤¤1 . Me ta kemi fillue me ba disa konferenca. E filloi Tuku me Besnikun, konferenca publike për mbi aksionet e Brigadës, qëndrimin e partizanëve etj.. Do të fillojmë dhe një kurs të vogël, ne kemi konferenca me këto tema.
Lufta imperialiste e para, dhe e dyta, luftë e drejtë dhe e padrejtë.
Partia në Ushtri.
Organizimi i pushtetit.
Lufta Nacional-çlirimtare.
Do të organizojmë edhe disa kurse ushtarake. Tuku nuk është shumë i kënaqur nga Mehmeti (mos e merr se po të shkruaj apostafat për këtë gjë dhe me tendencë). Por Tuku na priste dhe thotë se qëkur ka ikur Sala Mehmeti s'peshon njeri, përpara mbledhjes së brigadës ka nënvleftësuar aksionin kundër Haki Blloshmit dhe atë të ¤¤¤. Urdhëra të çuditshme dhe jo shoqërore i ka dhënë Tukut e mjaft gjëra të tjera. Të gjitha këto, mos ki frikë se do t'i shohim me gjakftohtësi, pa paragjykime dhe do të veprojmë ashtu si vendosëm.
Zgjedhjet në Korçë po bëhen me sukses në zonat e lira, por kemi frikë se do të na vinë shumë pak nga zonat e okupuara. Do të të lajmërojmë për zhvillimin e gjërave. Dushan na shkruaj dhe ti kurdoherë.

Të përqafoj me shumë mall
Taras

2. Letër e Nexhmije Hoxhës drejtuar Dushan Mugoshës


I dashur shoku Dushan.

Me keqardhje të madhe mora vesht largimin tënd nga Shqipnija. Veçanërisht më erdhi keq që nuk mundëm të takohemi para se t'iknje. Me gjithë se kemi ndenjur pak kohë bashkë e ndjej mungesën t'ënde në mes t'onë ashtu si edhe shokët më t'afërt.
Sigurisht do të kujtojsh jo vetëm shokët që jetove dhe bashkëpunove gjatë këtyre dy vjetëve e mâ, por sigurisht do të marrë malli dhe për malet e fushat e Shqipërisë që i lave me djersë dhe që u pive dhallën. A po jo ?
Jo vetëm ne, por gjithë populli Shqiptar do të ketë një mik të dashur të tij e sigurisht kur të sjellë rasti të kthehesh ndonjë herë në vendin t'onë, do të shohësh se me punë do të të shpërblejë atë që ke bërë për shpëtimin dhe naltësimin e tij.
Sigurojmë me bindje të plotë që do të shtojmë gjithnjë hovin e punës që të forcojmë e të naltësojmë Partinë t'onë dhe ti sigurojmë dhe popullit t'onë pushtetin e tij. Se vetëm kështu do të shpërblejmë dhe ndihmën t'uaj të vlefshme.
Dushan, thuaju shokëve të Jugosllavisë, se shokët Shqiptarë ndjekin me admirim hapin e tyre dhe kërkojnë emra që të ndjekin dhe shembullin e tyre heroik. Thuaju që gjithë populli Shqiptar ndjenë për popujt e Jugosllavisë dhe për luftën e tyre një dashuri të madhe. Të gjithëve të fala shoqërore. Mos na harro. Po të mundësh na kujto dhe me ndonjë cop letër. Udhë e mbarë dhe u pjekshim për së shpejti në botën e lirë. ?Vdekje fashizmit - Liri popullit?.

Të fala shoqërore Nexhmija
Mbrapsht në krye Shko poshtë

http://www.lajmishqip.com/wp-content...e-aeroport.jpg


eh i nderumi G-2 ashete interesant kur patriotat anti-titist nderojen dhe kan per ideol nje titist te gjthe koheve, pa titen dhe jugoslavet nuk do te kishte shqypnia nje enver.

[PLAKU]

Enver Hoxha jo vetëm diktator, por edhe një maniak dhe pervers


Në nëntorin e vitit 1987 shtypi i huaj, mbushej me deklaratat e emigrantit shqiptar Ilir Bulka rreth të kaluarës së Enver Hoxhës. Në kohën kur nga vendi më stalinist i Europës nuk pipëtinte asgjë dhe kur Ramiz Alia po vazhdonte besnikërisht rrugën e Hoxhës, një shqiptar që njihte shumë gjuhë të huaja deklaroi arratisjen dhe pranoi të përcillte gjendjen në Shqipëri ashtu siç e dinte ai. Hoxha një njeri me jetë jo normale qysh nga vitet ’30, kishte përçuar vesin e keq dhe orientimin e gabuar seksual edhe në vitet e luftës ku në shtëpi të Tiranës e më tutje në Pezë e vende të tjera, zhvillonte orgjitë e tij. Në Tiranë madje njiheshin me emra persona që kishin hyrë në marrëdhënie me Hoxhën edhe pse ka edhe persona të tjerë, emra të cilët do të sillnin tronditje për cilindo.

Ilir Bulka ishte arratisur nga Shqipëria më 26 shtator 1987 gjatë kohës së ishte duke shoqëruar ekipin e “Vllaznisë” në rolin e përkthyesit. Ekipi i futbollit “Vllaznia” po bënte paraqitje të mirë në kupat e Europës, ndërsa kjo ngjarje (u arratisën edhe futbollistët Hoxha dhe Bërsheni) do shënonte edhe shkatërrimin e këtij ekipi. Gjatë nëntorit 1987 Ilir Bulka me një guxim të admirueshëm do zbërthente figurën e Enver Hoxhës, ashtu siç e konceptonte ai në disa artikuj që janë botuar në Greqi dhe Itali. Ministria e Punëve të Jashtme të Shqipërisë si dhe Komiteti Qendror i PPSH-së kanë qenë të alarmuar nga informacionet që vinin nga përfaqësuesit e tyre. Fillimisht menduan të internonin familjen e Ilir Bulkës në Tiranë. kësisoj Komisioni Qendror i Internim Dëbimeve pranë Kryeministrisë, është mbledhur me urgjencë për të internuar familjen e Ilir Bulkës. Me vendimin nr.20, datë 16 nëntor 1987 me nënshkrimet e kryetarit të komisionit Manush Myftiu, zëvendëskryetarit Hekuran Isai, anëtarëve Aranit Çela dhe Qemal Lame, është vendosur që:

1-Qako Gaqi Bulka, i vitlindjes 1921, lindur në fshatin Lena të Përmetit, shtresë e mesme, me arsim të mesëm, pensionist, i martuar me 3 fëmijë, i padënuar, me kombësi e shtetësi shqiptare.

2-Kaliro Qiriako Bulka, e vitlindjes 1930, lindur në Korçë e banuese në Tiranë, e padënuar, me arsim të mesëm, këngëtare, e martuar, me kombësi e shtetësi shqiptare.

3-Pranvera Qako Bulka, e vitlindjes 1955, lindur e banuese në Tiranë, farmaciste, beqare, e padënuar, me kombësi e shtetësi shqiptare.

Qëndrimi i familjes gjatë kohës së Zogut cilësohej indiferent, ndërsa gjatë dhe pas luftës, i mirë. Si shkak i internimit përmendej arratisja e Ilir Qako Bulkës jashtë shtetit. Familja Bulka internohej kësisoj në Fierzë të Elbasanit.

Masa ndaj familjes Bulka do të hiqej vetëm më 14 shtator 1989.

Deklaratat e Bulkës kanë krijuar shqetësim të madh në Tiranë. Duket se Bulka ka pasur informacion edhe për të kaluarën e largët të Hoxhës të siguruar nga persona që e kishin njohur atë.

Në shënimin e datës 17 nëntor 1987 të ministrit të Punëve të Jashtme të Shqipërisë në atë kohë, Reiz Malile, thuhej se po udhëzonin ambasadorin shqiptar në Romë për të protestuar “për shkrimet thellësisht armiqësore”, pavarësisht se italianët do të thonin se “shtypi është i lirë”.

Bie në sy se nuk shprehet cilësimi “shpifje” për shembull, por vetëm “qëndrimi armiqësor”. Ndërsa për shtypin grek, nuk do kishte komunikim në Ministrinë e Punëve të Jashtme të këtij shteti, por “protesta” do thuhej gjatë ditëve që do vinte një delegacion i tyre në Tiranë. Por gjithashtu nuk ishte e lehtë t’i thuhej opinionit të brendshëm “si na shan shtypi i huaj” pasi në çfarëdo forme të përcillej informacioni, ai kishte brenda tij faktin domethënës. Por le të vazhdojmë me pjesët e tjera të marra nga gazetat e huaja, siç ato i janë referuar autoriteteve komuniste të kohës.

Gazeta “Il Mesaxhero” e datës 11.11.1987 boton një artikull me titull: “Zbulimet Enver Hoxha ishte homoseksual, paranoik dhe vrasës’” dhe me nëntitul1: “Ish-sekretari personal i udhëheqësit të ndjerë të Tiranës, i arratisur në Athinë, akuzon: i vrau vetë ministrat – dashnore te ti j’ “, pa emër autori.

Athine – Udhëheqësi i ndjere shqiptar Enver Hoxha ishte një homoseksua1 që i fshihte prirjet e tij dhe për këtë arsye u bë një paranoik dhe vrasës, i cili vrau me duart e tij shumë nga viktimat e tij.

Këtë e pohoi dje, në një interviste dhënë agjencisë amerikane UPI, Ilir Bulka, 38 vjeç, i cili për shumë vjet ishte bashkëpunëtor i Hoxhës, për të cilin çdo dite përgatiste një përmbledhje të lajmeve kryesore nga bota. Bulka kërkoi strehim politik në Athine, në shtator të këtij viti, ndërkohe qe po kalonte transit në aeroportin e Athinës bashke me një skuadër shqiptare futbolli që do të zhvillonte një ndeshje jashtë shtetit.

Duke folur për Hoxhën, Bulka tha se paranoja e tij u shtua sa më shumë që ai plakej dhe e çoi atë deri aty sa te ndalonte këngët e dashurisë, poezi të popullore dhe kërcimet e balerinëve meshkuj e femra në televizionin shqiptar. Bulka pohoi me pas se “homoseksualiteti i Hoxhës, për të cilin e shoqja ishte në dijeni, ishte një sekret që e dinin zyrtarët më të lartë komuniste të vendit. Të kundërshtoje marrëdhëniet me Hoxhën ishte njëlloj si te dënoheshe me vdekje. Paranoja e tij u shtua me moshën bashke, duke bërë që ai të vriste shumë nga dashnorët e tij pasi i kishte detyruar të hynte në marrëdhënie seksuale me ta”.

Bulka pohoi pastaj se Hoxha insistonte personalisht qe te njihej me te gjithë shkrimtarët, poetet dhe kompozitoret e rinj shqiptarë meshkuj në apartamentin e tij luksoz në Tiranë. Dëshironte që të bisedonte me të gjithë intelektualet e rinj meshkuj shqiptarë për t’u siguruar se ata nuk përbenin kërcenim ndaj autoritetit të tij, por edhe sepse kërkonte dashnorë.

Në intervistë, Bulka i bëri elozhe me pas udhëheqjes së tanishme komuniste shqiptare, duke thënë se udhëheqësi i ri Ramiz Alia “po kërkon të pakësojë me ngadalë influencën e pasueseve të Hoxhës në vend, por, ashtu si udhëheqësi sovjetik Gorbaçov, ka shumë armiq të rrezikshëm”.

Enver Hoxha vdiq në prill 1985 në moshën 76-vjeçare, pasi kishte udhëhequr për 40 vjet vendin më të varfër e më të izoluar te Evropës me metoda të ashpra staliniste dhe duke e mbajtur atë rreptësisht të izoluar. Sipas Bulkës, “vrasjet e miqve të tij në qeveri, që i kryente me gjakftohtësi, dhe spastrimet e tmerrshme vinin për shkak te grindjeve midis dashnorëve me huqe ose ishin krime ne bazë të të cilëve ishte pasioni”. Hoxha bënte rregullisht spastrime në gjirin e udhëheqjes komuniste shqiptare dhe “vrau vete ministrin e Mbrojtjes Beqir Balluku dhe kryeministrin e tij Mehmet Shehun, përfundoi Bulka.

Gazeta “La Stampa” e datës 11.11.1987 boton një shkrim me titull: “Homoseksual dhe vrasës ishte Stalini shqiptar” me mbi titull: “Një ish-bashkëpunëtor i Hoxhës thotë: “frika se mos e tallnin e çoi deri në paranojë” dhe me nëntitull: “E paska vrarë me duart e veta kryeministrin Shehu”. Të kundërshtojë marrëdhëniet me udhëheqësin do të thoshte të dënoheshe me vdekje, e megjithatë ishte seksofob dhe e dënonte homoseksualizmin me 7 vjet kamp punë të detyruar”. Artikulli nuk ka emër autori.

Athinë – Udhëheqësi i ndjerë shqiptar Enver Hoxha ishte një homoseksual që i fshihte prirjet e tij, gjë që e çoi ne paranojë dhe në vrasje, deklaroi Ilir Bulka, ish-bashkëpunëtor i tij që nga viti 1973 deri më 1980, 5 vjet përpara se Hoxha të vdiste, në një intervistë dhënë agjencisë UPI. Bulka kë kërkuar strehim politik në Greqi.

“Frika psikologjike se mos e tallnin e bëri atë që të kapej pas pushtetit me të gjitha mjetet, pavarësisht se kjo do te thoshte përdorim i metodave si shfarosjet masive”, tha Bulka, i cili shtoi se Hoxha imponoi një kod të rreptë sjelljeje morale në të gjithë vendin, “solli në fuqi ligje që e dënonin homoseksualizmin dhe ata që shpalleshin fajtore për këtë krim dënoheshin me të paktën 7 vjet në një kamp pune”.

Bulka pohoi me pas se “homoseksualiteti i Hoxhës, për të cilin e shoqja ishte në dijeni, ka influencuar në historinë e vendit tonë të vogël. Udhëheqësi filloi të hyjë në marrëdhënie homoseksuale ne Paris, ku studioi përpara Luftës së Dyte Botërore. Udhëheqësit kryesore shqiptarë e dinë se ai i vazhdoi marrëdhëniet e fshehta homoseksuale deri ditën që vdiq”.

Refugjati shqiptar, në intervistën e tij i bëri elozhe udhëheqjes se tani shumë komuniste shqiptarë, duke thënë se udhëheqësi i ri i saj “Ramiz Alia po kërkon që të pakësojë me ngadalë influencën e pasuesve te Hoxhës në vend, të atyre që morën prej tij poste të privilegjuara, por, ashtu si Gorbaçovi, ka shumë armiq të rrezikshëm”.

Alia e ka hequr ligjin mbi ndalimin e homoseksualitetit dhe ka bërë disa hapje të matura tregtare dhe diplomatike ndaj Perëndimit.

Shënim:

Artikuj me përmbajtje të njëjtë, por më të shkurtër, botojnë edhe gazetat e se njëjtës datë: “La Republika”; me titull:

“Hoxha? Një pederast që vriste dashnorët e tij” dhe “Korriere dela sera” me titull: “Vesi i keq i Hoxhës”.

Shtypi grek

Gazeta “Vradhini” me 10 nëntor 1987, boton shkrimin me titul1: “Braktisa Shqipërinë për të marrë frymë lirisht…, tha përkthyesi i Enver Hoxhës shkruar nga P. Kasimatis.

“Erdha në Greqi për të marre frymë lirisht. Po. Isha përkthyesi personal i Enver Hoxhës dhe di hollësira të rëndësishme për jetën dhe pasionin e ti j prej homoseksuali! Kam jetuar tronditjen që krijohej ne mekanizmin e Partisë të Shqipërisë kur ndodhnin arratisje jashtë shtetit. Shtypën të drejtat e njeriut, ka internime, burgosje, rënie të ekonomisë, censure, devijime morale. Katalogu është i gjatë!”

F1et ne “Vradhini” i arratisuri shqiptar Ilir Bulka, 38 vjeç, përkthyesi personal i Enver Hoxhës, i udhëheqësit te Shqipërisë, pasardhësi i të cilit sot është Ramiz Alia.

Bulka, i cili punonte ne Ministrinë e Punëve të Jashtme dhe në Komitetin Olimpik, u arratis me shumë peripeci në Greqi, duke kërkuar strehim po1itik.

Konkretisht, me 26 shtator ai udhëtonte me ekipin e futbollit “Vllaznia” nga Tirana për ne Mal te, ku do te zhvi110hej ndeshja me ekipin vendas. Ne kthim, aeroplani i ul në Athinë dhe ekipi u vendos ne hotel “Albatros”. Mbasdite përkthyesi 38 vjeçar, që e flet anglishten dhe frëngjishten në mënyrë të shkëlqyer, iku me kujdes nga hoteli, u fut në një taksi dhe u drejtua në polici ku kërkoi strehim politik.

Plan 10 vjeçar

“Kisha 10 vjet që planifikoja të ikja, por nuk gjeja rastin. Thashë të pres sa të vdesë Hoxha e të shoh se mos ndryshon situata, por e pashë se nuk ekziston as edhe një fije lirie. Ekonomia është në gjendje shumë të keqe. Në treg mungojnë të gjitha. Në janar – vjet – pashë se nuk ka asnjë shprese dhe mora vendimin që të arratisem.

Dhe plotëson: “Punoja në Agjencinë e Lajmeve, ATSH. Përktheja telegramet e agjencive të huaja dhe tekste dhe i dedikoheshin personalisht Enver Hoxhës. Pata treguar interesim për tekstet e agjencisë kineze Hsinhua. Deri me 1978, kur u prenë marrëdhëniet Shqipëri – Kinë. Hoxha ishte homoseksual. Këtë e dinë mire njerëzit e oborrit të tij, por edhe shumë të tjerë që e patën njohur qysh kur ishte për studime në Paris”.

Gazeta “Akropolis” e datës 14 nëntor 1987, boton shkrimin “Të arratisuri t shqiptare, zotërinjtë – A. Hoxha, L. Bërsheni dhe Ilir Bulka:

“Jemi të lire për herë të parë në jetën tonë. Është sikur të kemi dalë nga burgu. Preferojmë më mirë të vrasim veten se sa të kthehemi mbrapsht. Ju lutemi të na jepni strehim politik në Greqi”.

Shtypi grek

Gazeta “Vradhini”, me 15 nëntor 1987, boton shkrimin me titull: ”Prit Karolos”.

Në të thuhet: “Prit Karolos, pritme të arrij para se të shkosh në Tiranë. Ti mungove pardje, ishe në Londër, dhe nuk e di ne se dëgjove për deklaratën që bënë katër shqiptarët që ia mbathen nga Shqipëria dhe kërkuan strehim politik në Greqi.

Është fjala për Ilir Bulkën, Arvid Hoxhën, Lulëzim Bershenin dhe Dhionis Frederik, që arritën t’ia mbathin nga Shqipëria fqinje, dhe, në intervistën e shtypit që dhanë, theksuan kushtet çnjerëzore të jetesës në vendin fqinj. Pa shih tani Karolos, që do të shkosh në Tiranë, mos vallë i zbulon edhe ti këto kushte. Dhe pyeti zyrtaret shqiptare në cilët kampe përqendrimi i kanë dërguar familjet e të katërve që përmendem më sipër. Mos harro Karolos.

Shtypi italian

Gazeta “La Stampa”, e datës 12 nëntor 1987, boton nje shkrim te korrespondentit të saj në Athinë, Minas Minassian me titull: “Kështu e vrau Hoxlla Shehun”, me nëntitull: “Ishte bërë jashtë mode- “Policia mban të rrethuar ambasadën e Italisë që mban mysafire vëllezërit Popa”! dhe mbi titull: “I arratisuri Ilir Bulka bën akuza te reja ndaj ish udhëheqësit shqiptar”.

Mehmet Shehu u likuidua me iniciativën e Enver Hoxhës, që pati filluar të trembej nga influenca e tij në rritje. Diktatori shqiptar nuk i donte kokat e rënda dhe kryeministri i tij, edhe pse i rritur në shkollën e padronit, me kalimin e kohës demonstronte një inteligjence jashtë modës. Teza Është e Ilir Bulkës, 38 vjeç, përkthyes i Komitetit Olimpik Shqiptar, i cili pruri më shumë se një muaj me parë, ndërsa shoqëronte skuadrën e Shkodrës në një takim të turit të pare të Kupës së Kupave në Maltë, kërkoi strehim politik, duke kaluar tranzit nga Athina.

“Hoxha ishte i shqetësuar nga ngritja e Shehut”, tha dje, në vijim të intervistës dhënë shtypit, ish funksionari shqiptar, i cili precizoi se i përkiste një familjeje të “udhëheqjes” komuniste. Shehu konsiderohej tashme, edhe në arenën ndërkombëtare, si pasues i Hoxhës në udhëheqjen e vendit. Mbi fundin e papritur të kryeministrit, për të cilin thuhet sikur vrau veten më 1982, nuk u dhanë hollësi te veçanta, por pak më vonë filloi të qarkullonte një histori në ambientet e partisë në Tiranë.

“Kur Hoxha vendosi ta hiqte qafe, tregon Bulka, me pare mendoi qe ta komprometonte në sytë e anëtareve të tjerë të Byrosë Politike shqiptare, duke e detyruar djalin e Shehut të fejohej me vajzën e një profesori të Universitetit të Tiranës, i klasifikuar si kundërshtar i regjimit. Mbas kësaj u mblodh një plenum i Partisë, në vijim të të cilit besnikët e Hoxhës bënë një sërë kritikash të mëdha mbi drejtimin e politikës ekonomike të qeverisë”.

Mehmet Shehu bëri autokritike, por kjo i dukej e pamjaftueshme diktatorit. “Duhet të bësh një tjetër, akoma më të thellë”, duket se i ka thënë kryeministrit Shehu bëri një tjetër, pastaj iu drejtua Hoxhës, (duke i kërkuar në se ishte i kënaqur. Përgjigjes negative, atëherë Shehu duhet t’i jetë përgjigjur i irrituar: “Shumë mirë, shiko, nesër do të bëj një më të mirë”. Premtimi nënkuptonte një kërcenim.

Hoxha, duke e njohur rritjen e simpatike në publik të bashkëbiseduesit të tij, u frikësua shumë. “Merre me gjak të ftohtë, i tha atëherë, me një ton pajtues, hajde të pimë një kafe e të diskutojmë së bashku” .. Asnjë në Tirane nuk e di se çfarë ka ndodhur ne atë dhomë, nëse ishte vetë Hoxha apo ndonjë pasues i tij që qëlloi mbi kryeministrin, por u bë e ditur se Shehun e vranë dy plumba, gjë e pamundur në një e vetëvrasje.

“Është pikërisht kjo atmosferë e terrorit mafioz që mbizotëron deri më sot në vend, për hir të strukturave të vendosura nga Enver Hoxha ne periudhën e pushtetit absolut e gjakatar dyzetvjeçar, thotë i arratisuri Bulka” duke shtuar se, për t’i shpëtuar një regjimi të tillë, të rinjtë shqiptare përballojnë dhe vdekjen në kufi ose përpjekje të pamundshme me not në ujërat e detit Jon, ose ndërmarrjet e dëshpëruara si ajo e vëllezërve Popaj, të cilët prej muajsh të tërë ndodhën në ambasadën italiane në Tiranë, të rrethuar ditë e natë nga policia shqiptare. Rreth Popajve, Bulka tha se autoritetet shqiptare kane kërkuar disa herë dorëzimin e refugjatëve, por ambasada italiane gjithnjë ka refuzuar.

[PLAKU]

[PLAKU]

[PLAKU]

[PLAKU]

[G-2]

i nderuari plaku

keta qe e simpatizojn nje klysh dhe agjent ruso-serb sic ishte enver hoxha nuk jane me shume as me pak se relikte dhe mbeturina te nje te kaluar te hidhur!

jane nje grusht i deshperuar, klithin sepse u mungon diktatori homoseksual i cili masakroi shqiptaret ne menyren me te eger!

ata qe e perkrahin nje monster dhe nje marionete sllave te eger sic ishte enveri jane te mjer!
nostalgjine sllave e kane pjes te identitetit te tyre anti-shqiptar!

diktarori hoxha vrau gjith eliten kombetare shqiptare shendrroi shqiperin ne nje kontanier izolimi dhe shfrytezimi per nevoja personale e serbo-sllave!

sipas memoareve sekrete te nexhmijes te vetmin krim qe kishte ber enveri ishte; i mori nexhmije hoxhes te dashurin dushan mugosha te tjerat pra nuk qenkan krime!

[projekti21_dk]

Kjo është e vërtet nëse i ndërron fjalët: "atdhetarë" me "Marksist-Leninist", dhe "ideale të larta patriotike" me "ideale të larta të Internacionales".

Nuk është i rëndësishëm me këtë rast emërtimi. E rëndësishme është se njerëzit janë burgosur për çështje atdhetare dhe kanë luftuar me dekada për një Kosovë të lirë dhe për bashkim kombëtar. Dhe për mua emërtimi "Marksist - Leninist " nuk çon fare peshë. Mbi të gjitha duhet marrë për bazë faktorin kohë. Aso kohe ishte aktiv "Marksizëm - Leninizmi" dhe nën emrin e tij bëhej përpjekje për një çlirim kombëtar.
Këtë po e lidh edhe me religjion. Secili religjion ka pikësynim besimin në Zotin, por nga kënde të ndryshme. Për mua është e rëndësishme që njerëzit të besojnë dhe atë me zmër. Me këtë po dua të them se për mua është i rëndësishëm përkushtimi patriotik i personit, angazhimi i personit në çështje atdhetare dhe fare nuk është i rëndësishëm emërtimi i tij nëse do të quhet komunist a si do të quhet, madje edhe nëse quhet fashist pak ka rëndësi.

Poashtu për mua nuk ka rëndësi emërtimi nëse do të quhet demokrat, por në vepër të jetë kriminel ordiner.