Te lajthiturit! Perkujtojne kasapin Enver Hoxha.

[PLAKU]

[BreguL]

... Fakte historike te pamohushme.Biografia e baballareve te udheheqjes se partise socialite. Enver Hoxha kur ishte me pune ne dyqanin flora ne Tirane qihej ne ***** nga i zoti i dyqanit qe ne ate kohe ai ishte i ekspozuar si homo aktive dhe Enveri ishte nje homo pasive prova te pakundershtueshme.Gruaja e Enver Hoxhes Nexhmije Xhuglini ishte dashnorja e Mustafa gjinishit per nje kohe te shkurter dhe dashnorja e Qemal Stafes qe Enveri i hengri koken. Mehmet shehu ishte djal altari te teqeja e Tiranes kur ishte ne shkollen e Fulcit dhe atje ai perdorej si djemt e Greke nga Romaket e atehershem dhe me vone Gruaja e tij Fiqerete Shehu qihej nga Dushan Mugosha,Velomir Sojnici dhe nga shoferi i saj deri pak me perpara se Mehmeti te vritej. Shume kurveria te tjera e degjenerime kane pas pasur ne ate ne bllokun e Byrose politike. Ne ate kohe dhe familja e Spiro Kolekes ishte po ashtu e degjeneruar sepse ai kishte nje vajze te ndare qe jetonte ne Elbasan dhe ********* si **** deri sa Shkelqim Bumci e ndau dhe e pesoj me burg.Po kjo eshte krenaria e partise socialiste dhe e udheheqjes se tyre. . .

[ganimet]

Eh , sa gjynah !


Ne shekullin e XXI , disave iu eshte korodu / ndryshkur truri komplet .

Korodimi eshte proces natyror , do iu vjen fundi edhe ju nga vete natyra qe mos na i ndotni duart tona me gjakun tuaj laboratorik te ruso-sllave karpatiane.

Ku ka korodim truri sot Allahile..pse kur po e lodhin trurin sot.
Sot ben greku politik ne shqipri,blloko rruget,ben regjistrimin e popullsis ,kujt deshiro i shko tek varri e ja ndrron emrin sa prej gzimos ja bon xopullos.
Hajt se te pa fie ndryshku e paske trurin e te mbshtjellur me cillofon te pa prekshem nga bota qe te rretho.
Pa hdhrim ..po shprehemi ashtu si duam e dim.
Te pershendes me moton te na vdes Edvin greku.

[PLAKU]

Kjo na ishte Shqipria envero-titiste e viteve 1944-1948!
Kudo ishen fotot e tites dhe flamujt jugosllav! komunistat si te poshter dhe manipulues te historis, i meshefin te vertetat e historis, gjenocidet envero-titiste.

[ganimet]

PO dihet se kush qa ishte.Enveri si bente dhendur greket e serbet .Tani shkyjn prapanicat ti futen ne byth serbve,
Disa nga politiqaret shpesh e kan perseritur se ne smund te jemi peng i Kosoves dhe duam ti ofrohemi serbis dhe pse e bejn ket Pse? ti bejn dhender .ktu shihet pederizmi me i mir.
Kur bota i bente sancione serbis i shitej naft nga Saliu dhe po nga pedersit qe quajn Enverit ped.
Ai si ngrite tregishtrit eserbve po tani pedot e tashem Dokle e Milo e Gjinusha e gjindusha sa ato suksese qe i arriti E.H i dogjen ne 97 e gjer tani , madje prapa syrit te kameres.
Tani gjithqka qe Ai ngriti u rrenua u dogj.
Thjesht duan te dalin lakuriq para bote e te thrrasin ne sduam shtet,ne duam Itali ,Greqi e Kini e gjithqa tjeter veq shqipri jooooo ,skan kuptuar se thirrsit i kan vllaznin e Beogradit por ja qe nuk e kuptojn edhe me gjas skan kurr per ta kuptuar se leku i ka verbuar.Enverin mund ta ken mashtruar serbet nji her por me jo, e shqiptaret tjer deri ne kjamet.Na mashtruan 44.56.68.74.81.1998 sishte tradhtia e fundit ,ja tani na vrau e prap ajo po luan rolin e viktimes..madje hallin ua qajn shqiptaret sejon te mir ,kan muzik te mir ,i bejn dhenduer,u japin traktora ,i suspendojn nga nji her me paga te mira ,i respektoj me shum se shqiptarin .Edhe E.H. ishte shqiptar po larg... me sy qel seq jon sot liderkakat e Shqipris e Kosoves.

[PLAKU]

Cfare lufte vazhduan brigadat enveristo-titiste ne Kosove e ylliride ne vitin 1945-46 ?!
Nje gjerman nuk kishe mbete ne ato treva. Lufete e perbashket envero-titistesh kunder NACIONALISTEVE SHQYPTAR.

[PLAKU]

Ja si e kan ndryshua historin kuqloshat envero-titist! origjinali i kesaj video tregon ndryshe, faktet dhe dokumentat te asaj kohe tregojen se pa udhezimet e titos partia komuniste e shqypnis dhe enver hoxha ishen si peshku pa uj. Trathetit, krimet e enver djallit nuk ka leter ase boj qe i pershkeruan. Ne ate kohe te viteve 1944-45 enver djalli i faleshte tites dhe popullit vlla jugosllav ka 7 here ne dite.

[PLAKU]

per cfare e akuzonete titen enver- tita, per tratheti te komunizmit!

«VETADMINISTRIMI» JUGOSLLAV TEORI DHE PRAKTIKë KAPITALISTE

(Kundër pikëpamjeve antisocialiste të E. Kardelit, të shprehura në librin: «Drejtimet e zhvillimit të sistemit politik të vetadministrimit socialist»)

ENVER HOXHA

Parathënie

Idetë antimarksiste të këtij libri u vunë në themel të të gjitha punimeve të Kongresit të 11-të të partisë revizioniste jugosllave, së cilës titistët, për t'i maskuar karakterin borgjez, i kanë vënë emrin «Lidhja e Komunistëve të Jugosllavisë».

Sistemin e «vetadministrimit» titistët dhe kapitalizmi ndërkombëtar, siç vuri në dukje Kongresi i 7-të i PPSH, e propagandojnë si «njërrugë të gatshme të sprovuar të socializmit» dhe e përdorin si një armë të preferuar në luftën kundër socializmit, revolucionit dhe luftërave çlirimtare.

Duke pasur parasysh këtë rrezikshmëri, e ndiej të nevojshme të shpreh disa mendime rreth këtij libri.

Në Jugosllavi, siç dihet, është vendosur plotësisht kapitalizmi, veçse ky kapitalizëm maskohet me marifet. Jugosllavia hiqet sikur është një shtet socialist, por i një lloji të veçantë, që nuke paska parë bota gjer më sot! Titistët, bile, mburren që shteti i tyre nuk ka asgjë të ngjashme me shtetin e parë socialist që doli nga Revolucioni Socialist i Tetorit dhe që e themeluan Lenini e Stalini në bazë të teorisë shkencore të Marksit e të Engelsit.

Renegatët jugosllavë qysh në fillim janë shmangur nga teoria shkencore e marksizëm-leninizmit mbi shtetin socialist dhe kanë punuar që të mos vendosej diktatura e proletariatit, që Jugosllavia të ecte në rrugën e kapitalizmit.

E kam shprehur edhe herë tjetër se, si përpara, edhe pas çlirimit të Jugosllavisë, grupi renegat titist, që ishte i maskuar, që hiqej si përkrahës i sistemit socialist të vendosur në Bashkimin Sovjetik, që trumbetonte se do të ndërtonte socializmin në bazë të teorisë shkencore të marksizëm-leninizmit, në të vërtetë ka qenë kundër kësaj ideologjie dhe kundër përvojës revolucionare sovjetike. Ky konkluzion i drejtë del qartë edhe nga përmbajtja e librit të Kardelit.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Po sa shqyptar ke vra e masakrue o pis enver me bandat e tua partizano ruso-jugosllave?
deri sa ju deshe stalinit per ty dhe komunistat shqyptar tita ishte zot.
Ti ke zhduk shqyptar qe ta kan kritikua titen dhe vllaznit tu jugosllav. Sot kemi mbeturinen e propogandes envero-staliniste qe ju kujtojen ty dhe ideologjin e pist jugo-ruso-sllave! pthu fare poshter

[anita340]

Burimi i "respektit" qe shume enveriste kane ne Kosove per Enver Hoxhen, lidhet me faktin se ne syte e tyre ai ishte nje njeri i forte, nje Sulltan. Te njejten respekt qe Kosovaret i rezervonin Sulltan Abdyl Hamidit ne Kosove ne 1911, ia rezervuan edhe Enver Hoxhes, edhe Titos. Dhe rrenjet me te thella te ketij mentaliteti, i gjeni ne shoqerine bajraktare mesjetare, ku kreut te fisit i rezervohej nje respekt i vecante jo sepse ai ishte me i urti, por se ai me i forti: nje fjale e tij mund te bente te ngrihej ne lufte gjithe pjesetaret e fisit.

Kjo eshte arsyeja, perse figura si Sulltan Abdyl Hamidi, Josif Tito dhe Enver Hoxha, jane akoma edhe sot e kesaj dite figura te adhuruara ne Kosove. Qeverisja me dore te hekurt eshte i vetmi ligj qe keta njerez njohin apo respektojne. Arsyeja tjeter ka te beje me faktin se Enver Hoxha ishte ana tjeter e medaljes per kete brez shqiptaresh, kur jetonin nen Jugosllavi. Njera ane e medaljes ishte koka e Titos, ana tjeter ishte ajo e Enver Hoxhes, qe ne syte e tyre ishte versioni shqiptar i Titos.

Shpresa eshte qe me kohen, fale edhe emigrimit ne mase te rinise kosovare drejt Perendimit, brezi i ri i shqiptareve ne Kosove nuk do te vazhdojne te ruajne kete mentalitet mesjetar te prapambetur te baballareve e gjysherve te tyre.

Albo

Albo,
kisha lexuar disa kritika ne adrese tenden dhe pak nga postimet tua, po nuk kisha formuar nje pasqyre per personalitetin tend. Dija qe ishe administratori dhe kjo mjaftonte te te fusja ne kallepin e njerzve te vlefshem ne forum. Lexova kete me lart dhe kuptova qe nuk eshte ashtu. Me ngjave me nje kolegun tim te studimeve.
Ishte fundi i afatit te provimeve,vere 2004, dhe derisa me shoqen time po flisnim per udhetimin tim te neserm drejt Tiranes ai si me shaka shfaqi friken e tij.Arsyeja; "rebelet te shesin per pjese"- tha.Plasi sherri pastaj. Asokohe une smund te kuptoja se si dikush qe pretendon nje titull akademik mund te beje pergjithesime palidhje, per me teper behej fjale per popullin e tij. Me pas e trajtoja si nje budalla dhe kaq.

Ky postimi yt me tingelloi krejt si ajo shakaja e tij pa kripe.
Konkluzionet e tua nuk qendrojne fare per faktin se ti ose nuk i njeh fare shqiptaret e Kosoves,ose ke ndonje arsye qe ti urresh.Nese ti ke pasur ndonje pervoje te hidhur me ndonje budalla kosovar kjo nuk te jep te drejten te fyesh nje popull te tere.

Na ke derguar larg Albo ne mesjete. Deri ne luften e dyte boterore ishim te njejte "ju" dhe "ne". Ny mbyste malarja ne te dy anet e kufirit.
Kur ndodhi ndryshimi mes nesh sipas teje? Kush iu shkeputi "juve" nga mesjeta, Enveri?
Kosovaret nuk e kane dashur kurre Titon ,ku jeton ti? As sulltanin as dreqin.

Ata e donin Enverin jo per doren e tij te hekurt ,se se kishin provuar por duke qene te shtypur vete kenaqeshin kur shihnin mitingjet e partise se pune a ca dreqin ishte ajo, ku qindera mijera njerez shkelqenin nga lumturia kur Enver Hoxha ua bente me dore. Ata nuk mund te merrnin me mend se ai,sic po thoni ju,u kishte shperlare trurin . Skishin si ta dinin,sepse as sherbimet sekrete te shteteve te botes nuk e dinin se cfare zihej brenda Shqiperise.
Duke pare se si vellezerit e tyre e adhuronin, e adhuronin edhe ata .Gjithcka dukej si ne enderr ,nje enderr nga e cila keta pa fajin e tyre ishin privuar. Dhe kenaqeshin kur ai nxirrte nje fjale te mire pe Kosoven. Ne emer te asaj fjale u hynin pastaj ndermarrjeve te pamundura qe u kushtonte jete burgjesh.

[PLAKU]

Enver Hoxha dhe Miladin Popoviç eliminuan Mustafa Gjinishin
Në fillim të vitit 1941, Shtabi i Përgjithshëm i Ushtrisë Mbretërore Jugosllave dhe shërbimi sekret jugosllav, duke parashikuar mundësinë e një sulmi gjerman ndaj Jugosllavisë, përgatiti në këtë rrethanë planin e invadimit të Shqipërisë. Ky plan parashikonte dhe veprimin

e grupeve të armatosura shqiptare, të cilët deri atëhere i pati mbajtur me rrogë dhe stërvitur shërbimi sekret jugosllav, në territorin jugosllav. Për këtë qëllim, në mars 1941, u bë një mbledhje në Shkup me krerët e këtyre grupeve. Këto grupe, në 6 prill 1941, kur Gjermania invadoi Jugosllavinë msynë kufirin shqiptar, të mbështetur nga reparte të ushtrisë së rregullt jugosllave. Haxhi Lleshi me grupin e vet msyu në Dibër.
Në mbrëmjen e 7 prillit Gani, Seit dhe Hasan Kryeziu, së bashku me Abaz Kupin dhe n kapërcyen kufirin për në Shqipëri në krye të treqind burrave. Me ta ndodhej edhe Oklej Hill.
Majori britanik Dayrell Oakley-Hill, i cili ishte pjesëmarrës në këtë sulm thotë se në të morën pjesë dhe një brigadë dhe një grup artilerie të ushtrisë jugosllave, të komanduar nga një gjeneral jugosllav, që përbënin forcën kryesore, ndërsa grupet shqiptare të Kryezinjve dhe Kupit përbënin vetëm pararojën e tyre. Këto forca kishin objektiv që të pushtonin Shkodrën, duke i dalë nga pas shpine vijës së mbrojtjes së saj, në kufirin perëndimor të Shqipërisë me Jugosllavinë. Këto forca kapërcyen nëpër Krasniqe, Shalë, Shosh dhe arritën deri në Bogë, por u kthyen pas kur mësuan disfatën e ushtrisë jugosllave. Oakley-Hill shkruan në librin e vet me kujtime:
Gjatë një ndërprerjeje të shkurtër oficerët eprorë jugosllavë mbajtën një mbledhje. Na vunë në dijeni se ata do të ktheheshin prapa. Pas një bisede me Ganiun dhe Bazin, unë shkova te oficeri që komandonte trupat dhe e pyeta ç’ plane kishin. Ai na tha se nuk fitonim gjë po të avanconim. Ai na tha se do të kishim nevojë për furnizime dhe linja e furnizimeve ishte në anën tjetër të forcave të tyre, artileria e të cilave mund të ndihej nga beteja e tyre në perëndim, kështu që ata do të ktheheshin prapa për të marrë rrugën drejt Thethit. Pastaj iu drejtova komandantit të këmbësorisë me gradën brigadier dhe e pyeta atë nëse mund të përdorte, të themi gjysmën e batalionit për të marrë kreshtën, ndërsa ne do të vepronim si një patrullë e avancuar për atë dhe dhe për të marrë kontakt me opozitën vendore, të cilët ishin padyshim burrat e Shalës dhe të Shoshit. Ai tha se do të dëshironte ta bënte një gjë të tillë, por nuk e bënte dot sepse kishin ardhur urdhra. Kështu që pamë grupin e brigadën të zbriste tatëpjetë malit. Ne i ndoqëm ngadalë të bindur që grupi ynë i vogël nuk mund të bënte gjë në atë moment fatkeq.
Oakley-Hill, duke kqyrur në retrospektivë këtë aksion shkruan:
Unë ende besoj se dëmin më të madh ne na e bëri hyrja e jugosllavëve në Shqipëri. Të mos kishte ndodhur kjo, ne do të mund të lëviznim pa zhurmë dhe pa bujë në male e kodra dhe të gjenim strehim duke u shpërndarë nëpër shtëpitë e malësorëve. Puna ishte se tërë Veriu i largët kishte dijeni për praninë tonë atje dhe mendonin se ne ishim vegla të jugosllavëve.
Më pas Oakley-Hill thotë se u kthyen mbrapsht në Gjakovë dhe ai u dorëzua tek gjermanët. Kështu, nuk hyri në Shqipëri nga Dibra por u kap nga gjermanët dhe iu dorëzua italianëve. Kjo kuptohet dhe kur Haxhi Lleshi thotë në kujtimet e veta se, pas atij takimi me Mustafa Kaçaçin në mars 1941 në Shkup, me të u pa vetëm në shkurt 1942, në Krujë. Kur Haxhi Lleshi e pyet për Abaz Kupin, Mustafa Kaçaçi i thotë:
E ç’ pyet për të o Haxhi, sikur s’ e ke njohur. Ty të tha në Shkup se do të luftonte kundër italianëve, por kur filloi lufta e prillit, u fsheh. Ia mbathi, medemek për të luftuar në Malësinë e Gjakovës me Gani Kryeziun e kompani. Lere, po shkuam edhe unë e Jahe Salihi me të.
Amery shkruan kështu për itinerarin që ndoqën Abaz Kupi dhe , pas disfatës së këtij operacioni:
Ndërkohë Abaz Kupi dhe ishin nisur në drejtim të jugut pasi ishin ndarë nga vëllezërit Kryeziu. Rruga e tyre kaloi përgjatë kufirit të territorit kundërshtar të Mirditës, duke përshkuar vargun e maleve që ndodheshin mbi lumin Drin, të veshur ende me borë.
Abaz Kupi qëndroi në male, ndërsa në mes të qytetit të Tiranës. Kryezinjtë, kur u tërhoqën u arrestuan nga italianët dhe u internuan në Itali, në ishullin famëkeq Ventotene. Si e lanë italianët të lirë kur erdhi nga Jugosllavia, aq më tepër që erdhi si pjesë e një komandoje të armatosur antiitaliane, të organizuar në Jugosllavi? Si nuk e arrestuan italianët Gjinishin dhe së paku ta internonin? Merret vesh, u bë agjent i policisë sekrete italiane. Enver Hoxha, siç e kam cituar më lart, thotë se Gjinishi erdhi në Tiranë si ilegal në 1941, por nuk thotë se si doli nga ilegaliteti, dhe i binte Tiranës kryq e tërthor duke marrë takime me të gjithë llojet e njerëzve. Është sa interesante aq domethënëse se Enver Hoxha nuk e akuzon Gjinishin si agjent jugosllav, por vetëm si agjent anglez?!
Duket se Enver Hoxha nuk tregon të vërtetën, kur thotë se Popoviçin e liroi Gjinishi, pasi e shumta që ka bërë Gjinishi, është që ka mbështetur arratisjen fiktive të Miladin Popoviçit, dhe kalimin e tij nga Peqini në Tiranë, meqënëse e njihte zonën. Më pas Enver Hoxha e eliminoi Gjinishin edhe me porosi të Popoviç se dinte enigmën e lirimit të tij. Enver Hoxha më pas do të shkruante për Mehmet Shehun:
Pas thyerjes së luftës antifashiste në Spanjë, Mehmet Shehu shkoi në një kamp refugjatësh në Francë, ku ndenji tre vjet në një kohë që shumë shokë të tij u arratisën. Në kamp ai u rekrutua edhe agjent i Intelixhens Servisit anglez. Prej andej e tërhoqën një oficer i Gestapos gjermane dhe një i SIM-it italian, kaloi nëpër Itali, ku u mbajt dy muaj, pastaj iu dorezua në Durrës spiunit famëkeq shqiptar, në shërbim të pushtuesve italianë, Man Kukaleshit, i cili pas njëzet ditësh e liroi dhe Mehmet Shehu shkoi në Mallakastër dhe u lidh me organizatën e Partisë sonë.
Këto mund të jenë të vërteta, por nëse kqyret nga kjo pikëpamje edhe arratisja e Miladin Popoviç, atëherë ai del si agjent i policisë sekrete italiane. Në atë kohë italianët qenë të preokupuar se mos komunistët jugosllavë do të çonin emisarë në Shqipëri për të përdorur komunistët shqiptarë, në mënyrë që të organizonin një guerrilje komuniste antiitaliane në Shqipëri. Italianët qenë të sigurt se komunistët jugosllavë do t’ i bënin këto përpjekje në drejtim të Shqipërisë, prandaj nuk është për t’ u habitur që italianët e shikonin si konvenuese që ta kishin këtë proces nën kontroll, me anë të njerëzve të tyre, si tek emisarët jugosllavë, ashtu dhe tek udhëheqja komuniste shqiptare. Pas arratisjes fiktive të Popoviçit, këtë të fundit e sollën brenda në qytetin e Tiranës?! Enver Hoxha pretendon se e sollën në një bazë të sigurt, siç e kam cituar më lart, por a mund të kishte të tillë në qytetin e Tiranës për një kuadër komunist serb, i cili supozohej që të kërkohej nga italianët. Më e pakta, duhet ta kishin çuar në Pezë.
Ekziston një dokument i jashtëzakonshëm, që përbën një çelës për të zbërthyer shumë mistere të lëvizjes komuniste shqiptare gjatë Luftës së Dytë Botërore. Fjalën e kam për letrën që Koço Tashko, i adreson Kominternit në vjeshtën e vitit 1942. Koço Tashko letrën ia dorëzoi Enver Hoxhës, i cili në atë kohë qe edhe sekretar politik i Komitetit të PKSH për Qarkun e Tiranës. Që kjo letër, e cila është botuar në Shqipëri pas rënies së komunizmit, është e vërtetë, këtë e pohon edhe Enver Hoxha, i cili sjell në kujtimet e veta këtë bashkëbisedim me Koço Tashkon, ku ky i fundit i thotë:
-Do t’ i bëj një letër Kominternit. E kam menduar me kohë këtë se kam edhe probleme të tjera për t’ i shtruar.
-Mirë,- i thashë,- shkruaji Kominternit e kujt të duash.
-Pas disa ditësh më dorëzoi vërtet letrën për Kominternin, duke më thënë:
-Duhet t’ ia dërgosh patjetër Qendrës!
-Sapo të hyjmë në lidhje me të do t’ ia nis,- e sigurova.
Për këtë paragraf në kujtimet e Enver Hoxhës është shënimi sqarues: «Kopja e kësaj letre është në AQP (Arkivi Qendror i Partisë- K. M.)».
E megjithatë kjo letër e Koço Tashkos nuk u botua kurrë gjatë regjimit komunist. Ajo u publikua vetëm në 1995. Në këtë letër, të cilën do ta citoj gjerësisht në këtë libër, Koço Tashko ankohet për Miladin Popoviçin:
Shokut Miladin i mungon konspiracioni, i mungon dhembshuria për shokët dhe për Partinë, d.m.th. i mungon dhembshuria për dëmet që do të pësojnë shokët dhe Partia nga mospërfillja e tij për konspiracionin.
Mospërfilla e Miladin Popoviçit për konspiracionin, aq më tepër kur porsa u kishte shpëtuar fashistëve, e dekonspironte atë si njeri të policisë sekrete fashiste. Për hir të së vërtetës, mungesë konspiracioni në lidhje me Miladin Popoviçin kishte treguar edhe Koço Tashko, si dhe Enver Hoxha, i cili e përshkruan kështu takimin e parë me Miladin Popoviçin:
Të nesërmen Koçoja, unë dhe Mustafai shkuam dhe u takuam për herë të parë me Miladinin. U përqafuam dhe u puthëm me të si të ishim njohur prej kohësh. Miladini fliste serbisht, Mustafai përkthente. Koçoja i uroi mirëseardhjen dhe i transmetoi gëzimin tonë që u çlirua nga kampi i fashizmit.
Si shkuan tre komunistë të njohur në shtëpinë ku ishte strehuar Miladini, të nesërmen e arratisjes së tij? A nuk kishte rrezik kështu që të kompromentohej «baza e sigurt»? Me sa duket nuk kishte rrezik se, të katërt ata që u takuan qenë agjentë të policisë sekrete fashiste. Enver Hoxha nuk kishte asnjë arsye pse të ishte në këtë takim, se ai nuk përfaqësonte asgjë. Derisa Gjinishi ishte ai që e kishte liruar Miladin Popoviçin dhe Koço Tashko ishte i dërguari i fundit i Kominternit dhe e kishte detyrim që të takohej me emisarin jugosllav, Enver Hoxha, i cili nuk ishte madje as komunist i organizuar, nuk e kishte këtë detyrim. Por, sipas të gjitha gjasave ka qenë Koço Tashko, ai që e ka marrë me vete Enver Hoxhën kur shkoi ta takojë Miladin Popoviçin, si i dërguari i fundit i Kominternit në Shqipëri që kishte qenë Koço Tashko. Koço Tashko duhet të ishte porositur nga OVRA që ta lançonte Enver Hoxhën në lëvizjen komuniste shqiptare, çka më pas iu ngarkua edhe Miladin Popoviç. Enver Hoxha thotë për takimin e parë me Miladin Popoviçin:
Ai shprehu dashurinë dhe admirimin e tij për popullin vëlla shqiptar. Këto ndjenja kishin lindur në zemrën e tij nga sa kishte dëgjuar për popullin tonë dhe nga ato që kishte parë e njohur vetë, sepse kishte jetuar dhe punuar me shqiptarë. Ai ishte malazez, por virtytet e popullit tonë i gjykonte dhe i vlerësonte si komunist.
E vërteta është se Miladin Popoviçi, ashtu si Dushan Mugosha, ka qenë serb nga Mali i Zi, i çuar si kolonist në Kosovë, në kohën e Jugosllavisë monarkiste. Etninë malazeze e krijoi Tito pas Luftës së Dytë Botërore, me qëllim që të reduktonte kombin serb, se para Luftës së Dytë Botërore, në Jugosllavinë monarkiste banorët sllavë ortodoksë të Malit të Zi ishin deklaruar serbë në regjistrimin e vitit 1921, dhe po serbë ishin deklaruar në regjistrimin e vitit 1905, në Malin e Zi, kur ky ishte shtet i pavarur. Edhe sot një e treta e banorëve të Malit të Zi deklarohen serbë. Kolonistët sllavo-ortodoksë të Kosovës, të ardhur pas vitit 1918 kanë qenë antishqiptarët më të tërbuar në Kosovë dhe në trojet e tjera shqiptare në ish-Jugosllavi. Prandaj Miladin Popoviç mund të ishte gjithçka përveç një dashamirës i shqiptarëve.
***
Sigurisht që Enver Hoxha nuk harroi që të likuidonte as Mustafa Gjiniishin, i cili dinte shumë për të dhe për Miladin Popoviçin. Në Plenumin II, Berat, Enver Hoxha, i gjendur befas në situatën kur i dërguari jugosllav i urdhëroi t’ i nxirrnin të gjitha ç’ kishin bërë, tha:
Si u bë puna e vrasjes së Mustafait, nuk e di. Ç’ i ka thënë për këtë Miladini Lirisë, edhe këtë nuk e di. Vetëm di që më erdhi telegrami, ku lajmërohej që Mustafai u vra. Telegrami thoshte: «Puna doli me sukses». Kjo është çështja e Mustafait.
Enver Hoxha këtu e pohon se ka patur një urdhër për vrasjen e Mustafa Gjinishit dhe se ky urdhër i është dhënë nga Miladin Popoviç Liri Gegës. Sigurisht që për këtë gjë ka biseduar edhe Enver Hoxha me Miladin Popoviçin, se Mustafa Gjinishi i gjallë përbënte një problem për të dy. Enver Hoxha në kujtimet e veta tregon një episod për gjuetitë ku merrte pjesë gjatë vizitave të veta në Çekosllovaki, kur erdhi në pushtet:
Për gjah sorkadheje shkava shumë herë. Kishte një ceremoni të veçantë, kur përshëndetje sorkadhen e vrarë! Do të shkoje ta përshëndetje trupin e sorkadhes, do të prisje një degë pishe, që do ta lyeje me gjakun e kafshës, dhe pastaj degën do ta vije si një pendë në kordonin e jashtëm të kapelës.
Sigurisht që Enver Hoxha nuk vriste dot aq sorkadhe sa të mos kishte vend në kordonin e kapelës së tij për të vënë «degë të përgjakur» për çdonjërën prej tyre, por nëse do ta bënte këtë rit me njerëzit të cilët qenë vrarë me urdhër të tij, kordoni i kapelës së tij prej gjenerali nuk do t’ i mbante dot, edhe sikur të vinte vetëm hala të përgjakura pishe për çdo njeri të vrarë.
Në gusht 1944 Enver Hoxha vazhdoi të çonte forca partizane nga Shqipëria e Jugut në veri të Shkumbinit, për t’ i angazhuar në luftën civile. Me t’ u krijuar Divizioni II partizan, Enver Hoxha e urdhëron atë:
Divizioni II Sulmues duhet të zërë të gjitha pozicionet që mban tani Divizioni I Sulmues, i cili ka marrë urdhër që të veprojë gjetiu, pasi në bashkëpunim me divizionin tuaj të ketë shpartalluar dhe të ketë asgjësuar forcat e reaksionit në Shqipërinë e Mesme.
Ky ishte qartësisht një urdhër i luftës civile. Gjithashtu, në këtë urdhër Enver Hoxha thotë se Divizioni II ka si detyrë:
Të ngrerë dhe të forcojë pushtetin nacionalçlirimtar në zonat e çliruara.
Të mobilizojë popullin në luftë.
Këto janë qartësisht detyra të një ushtrie okupatore. Lufta civile në veri të Shkumbinit në verën dhe vjeshtën e vitit 1944, u fitua nga komunistët shumë më lehtë se lufta civile në Shqipërinë e Jugut, betejat vendimtare të së cilës qenë bërë në vjeshtën e vitit 1943. Divizioni I partizan, me vetëm 4000 vetë, hyri në pjesën e Shqipërisë mbi Shkumbin, si «thika në gjalpë». Gjermanët nuk kishin asnjë interes të luftonin kundër tij sa kohë që forcat e divizionit partizan qëndronin larg linjave të tyre të komunikimit. Forcat e armatosura shtetërore shqiptare, ushtria dhe xhandarmëria, tashmë qenë në prag të shpërbërjes dhe nuk kishin asnjë vullnet për t’ u angazhuar në luftime. Më tepër se sa goditjet e partizanëve, moralin e tyre e kishte shkatërruar rritja e çmimeve dhe inflacioni. Oficerët dhe xhandarët nuk mund të blinin thuajse asgjë me pagat që merrnin. Kartmonedha shqiptare nuk pëlqehej nga tregtarët dhe ata i fshihnin mallrat, sidomos ushqimet, për të shmangur detyrimin ligjor që t’ i jepnin mallrat e tyre në këmbim të monedhës shqiptare. Tregtarët parapëlqenin arin, ose përndryshe e fshihnin mallin. Forcat e tjera që u vunë përballë partizanëve qenë vullnetarët e ashtuquajtur nacionalistë, kryesisht fshatarë të mobilizuar nga krerët vendorë, nuk qenë të afta për misionin që supozohej të kryenin, për arsye që i kam shpjeguar më lart në këtë libër.
Komunistët dhe partizanët si krahu i armatosur i tyre mbeteshin një forcë e vogël, por aktive dhe e vendosur, në mos për të luftuar kundër gjermanëve, së paku për të luftuar kundër «reaksionarëve» në luftën civile në pushtet. Në vakuumin që do të krijohej pas largimit të afërt të gjermanëve, komunistët mbeteshin e vetmja forcë që do të mbushte vakuumin e pushtetit që do të krijohej. Në Shqipërinë e vitit 1944 shumica e popullsisë, as nuk bashkohej aktivisht me kauzën e komunistëve, por as nuk i shikonte komunistët si një rrezik. Shumica nuk besonin se komunistët do të mund ta mbanin pushtetin, edhe sikur ta fitonin dhe pushteti i komunistëve do të zgjaste sa ai i Fan Nolit, ose i Haxhi Qamilit, në rast se në vend nuk do të vinte ushtria sovjetike. Më të shumtët besonin se në vend do të zbarkonin britanikët, me t’ u larguar gjermanët. Komunistët shiheshin si një grup ekzotik, i paaftë për ta mbajtur pushtetin në Shqipëri, aq më tepër që dukej qartë se kishin filluar të vrisnin njëri tjetrin. Edhe vetë komunistët nuk e dinin se si do të shkonin gjërat, ndonëse ata qenë të vendosur që t’ a rrëmbenin një herë pushtetin dhe ta mbanin sa më fort që të mundnin.





(Nga libri “Jeta e fshehur e Enver Hoxhës: (1908- 1944)



Nga Kastriot MYFTARAJ