Ushtria Shqiptare e kaluara e madhe dhe turpi i tanishem

[Brari]

Kujtimet e sekretarit të Enver Hoxhës, Vahid Lama: Si i tallte Enveri anëtarët e Byrosë Politike












Specialee Enjte, Gusht 23rd, 2012




Vahid Lama duke ndjekur seancat e punimeve të Kuvendit Popullor

“Enveri admironte Haxhi Qamilin, e quante prijës të luftës së klasave”


PËR HERË TË PARË: Kujtimet e sekretarit personal, Vahid Lama.

Ai, shkruante diktatori në shënimet e tij, ishte një figurë udhëheqëse e fshatarësisë kundër bejlerëve dhe agallarëve.

Enveri i di të gjitha. Ai është historiani më i mirë, politikani më i ditur, shkencëtari më i mençur, inxhinieri më i shquar. Fund e krye përditshmëria e diktatorit në zyrë, kujton Vahid Lama, ish-sekretari personal i Hoxhë, sundohej nga sindroma e madhështisë që shumë herë denatyronte rrjedhën normale të zhvillimeve të pritshme. Ai, shprehet ndihmësi i diktatorit, korrigjonte specialistët e naftës për vendburimet e reja, kompozitorët për ritmet e muzikës, arkitektët për konstruktin e objekteve, gjeneralët për thellësinë e fronteve. Sjellje të tilla perverse, jo rrallë prodhonin situata të pakëndshme, shton Lama duke kujtuar qasjen absurde të Hoxhës për figurën e Haxhi Qamilit si “tribun i fshatarësisë kundër bejlerëve e agallarëve” dhe “prijës i luftës së klasave në kohë të vështira(!)”…

(Artikullin e plotë e lexoni në numrin e sotëm të gazetës Panorama

[komandosi]

Në çfarë kushtesh ndodhej ushtria shqiptare në mesin e viteve ‘70?

Ushtria pësoi një tronditje të madhe morale e psikologjike, sidomos pas shpartallimit të grupit “puçist” në ushtri dhe spastrimet me “fshesë të hekurt” të veprimtarisë e punës “armiqësore” në radhët e saj. Shqetësimi ndihej kudo, por më tepër shfaqej në sferat e larta në MM, Shtabin e Përgjithshëm, në komanda e njësi të mëdha, ku goditja kishte qenë e drejtpërdrejtë. Por duke pasur në krye Mehmet Shehun, i cili afroi në Ministrinë e Mbrojtjes, në Shtabin e Përgjithshëm dhe në Komandat Kryesore kuadro të devotshëm dhe të përkushtuar për punën, situata u kalua shpejt. Ushtria jonë rreth viteve ’80 erdhi pas një riorganizimi të thellë dhe të gjerë në strukturë dhe në përmbajtje, duke filluar nga njësitë e repartet e vogla ushtarake deri në Shtabin e Përgjithshëm.

Cila ishte struktura e ushtrisë së atyre viteve?

Ushtria kishte në strukturë 7 Korpuse dhe 2 Grupime Operative në rang Korpusi, të cilat përmbanin njësi rezervë të Komandës Përgjithshme të pajisura me armë dhe teknikën e nevojshme. Në përbërje të ushtrisë ishin gjithashtu Komanda e Mbrojtjes Kundërajrore, Aviacionit, e Flotës Luftarake Detare, njësi e reparte autonome, 4 Baza Furnizimi e Forca Vullnetare .

Si ishte hartuar plani Operativo-Strategjik?

Për herë të parë ushtria pati një Plan Operativo-Strategjik për mbrojtje, i hartuar e planifikuar në mënyrë shkencore, ku çdo gjë ishte organizuar në funksion të zbatimit të tij. Fortifikimi i rajoneve dhe brezave të mbrojtjes mori përparësi; çdo korpus kishte 5-6 mijë Qendra Zjarri në vit për të ndërtuar. Ndërlidhja nëntokësore mori zhvillim të madh, kabllot e ndërlidhjes groposeshin 1- 1,5 metër nën tokë dhe shtriheshin nga Ministria e Mbrojtjes deri në kufi. Për 2-3 minuta, nga zyrat e MM e komandave të korpuseve mund të flisje direkt me ushtarin roje në Shishtavec, Morinë të Kukësit e deri në Qafë Bot të Sarandës. Stërvitjet me trupa u bënë detyra kryesore. Ato zhvilloheshin të organizuara e të drejtuara nga komandat ditën e natën, në dimër e në verë, në mal e në fushë, në tokë, det dhe ajër. Rezervat materialo-teknike dislokoheshin sipas drejtimeve Operativo-Strategjike për të siguruar forcat në front për një luftë të gjatë.

Cilat ishin raportet e arsenalin tonë ushtarak me ato të ushtrive fqinje?

E vërteta është se ushtria jonë, e viteve ’70-‘80, nuk ndihej inferiore ndaj ushtrive të vendeve fqinje. Nga të dhënat që dispononte Shtabi i Përgjithshëm, armatimi dhe municioni, si dhe teknika luftarake ishte aty- aty. Njësitë bazë si Batalioni, Regjimenti, apo Brigada, si në ushtritë e tyre edhe në ushtrinë tonë, kishin komplet të njëjtat organika, bateri e grupe artilerie të përafërt, përcaktime pothuajse të përafërta, mjafton që këto reparte të kishin autonomi veprimi në fushën e betejës. Madje mund të them se ne kishim edhe përparësi të veçanta.

Nga i merrnit të dhënat rreth organizimit të ushtrive të huaja?

Drejtoria e Zbulimit siguronte të dhëna të mjaftueshme për të njohur këto ushtri, deri tek gjeneralët drejtues të tyre. Dinim pikat e forta, të metat dhe dobësitë e tyre. Kjo vlente më shumë për njësite e dislokuara në afërsi të territorit shqiptar. Kuadrot tona, nga batalioni deri në Ministri, jepnin vazhdimisht provim në Shkollën e Lartë, Akademi e reparte për njohjen e ushtrive të huaja, dislokimin, aftësitë e tyre luftarake, normat e mësymjes e të mbrojtjes, mënyrat e taktikës e të teknikës që mund të përdornin, anët e forta dhe të dobëta të saj.

Nga mendohej se do t’i vinte rreziku Shqipërisë

Në teorinë ushtarake, por dhe në praktikë, zuri vend si asnjëherë tjetër lufta kundër desantit ajror, si rrezik potencial që mund t’i vinte Shqipërisë nga forcat e NATO-s dhe sidomos të Traktatit të Varshavës. Zonat e desantimit masiv u fortifikuan, u vendos artileria e gatshme në objekte tepër të fortifikuara në kodrat përreth, duke hedhur në hartat e kuadratuara çdo të dhënë, me qëllim që në momentin e duhur të mos humbisje kohë, por vetëm të hapje zjarr. Artileria kundërajrore u vendos e studjuar dhe mbulonte me zjarr kundërajror jo vetëm njëra- tjetrën, por edhe me shtresa. Në të gjitha kanalet vaditës dhe kullues u hapën pikat e kalimit të tankeve, të cilat diheshin dhe ruheshin vetëm nga tankistët. U gjetën mënyra dhe forca që brenda 20- 30 minutash të bëhej bllokimi i desantit ajror dhe më pas asgjesimi i tj. Në çdo mal që kishte një fushë, në rrafshin e tij u vendosën forca të gatshme, të ashtuquajtura kompanitë e këmbsorisë kundërajrore me mjetet e nevojshme, për të mos lejuar uljen e helikopterëve të ushtrive te huaja”.

[Brari]

ato cka ke shkrue o komandos.. ne pergjithsi qendrojne..
por..cti themi ksaj fjalise..

--------
Por duke pasur në krye Mehmet Shehun, i cili afroi në Ministrinë e Mbrojtjes, në Shtabin e Përgjithshëm dhe në Komandat Kryesore kuadro të devotshëm dhe të përkushtuar për punën, situata u kalua shpejt.

-----------


pra mehmeti e ujdisi gjendjen.. mirpo a e ujdis gjendjen nje poliagjent..?

jo..

por gjendja u ujdis..
ahere i bie qe nuku ishte poliagjent.. e ja ka futur kot enveri ramizi e nexho-mija.. e mbas tyre gjith partia..

pra..pun mafm.uti..o komandos..

mjer ata oficere qe i kapi hanxhari.. pra perfunduan hetuesirave e spaco bar qafave..

..

[Brari]

a eshte ndonjeri i shkathet te na i sjelle te plota keto kujtimet e sekretarit???




----------


PËR HERË TË PARË/ Kujtimet e sekretarit personal: Vahid Lama: Çastet kur Enveri ndiqte nga zyra gjyqin e Beqir Ballukut


4

Specialee Premte, Gusht 24th, 2012




Vahid Lama gjatë punës në paradhomën e Enverit

Kur u shpall vendimi për dënimin ‘Me vdekje, pushkatim!’ shpërtheu në delir dhe ia nisi këngës “Për ty atdhe”


(vijon nga numri i kaluar)

Enveri që shfaqej në publik nuk dallohej për çfarë lumturohej e përse brengosej, çfarë e lëndonte e përse drithërohej. Ai e fshihte mjeshtërisht gjendjen e tij. Sidoqoftë ky lloj aktrimi nuk mund t’i shkonte në zyrën e punës, ku duhej të ishte vetvetja, shprehet Vahid Lama, juristi që ka punuar 13 vite në paradhomën e Hoxhës, duke kujtuar çastet kur diktatori ndiqte nga afër gjyqin ndaj Beqir Ballukut dhe gjeneralëve të tjerë të kryqëzuar prej tij si puçistë e tradhtarë të Partisë e të pushtetit popullor. “Në momentin që kryetari i seancës shpalli vendimin me vdekje, pushkatim, -shton Lama, -Hoxha shpërtheu në delir dhe ia nisi këngës së Mentor Xhemalit “Për ty atdhe”. Mënyra si lumturohej Hoxha nga lajmet për asgjësimin e atyre që stigmatizonte armiq të Partisë e të popullit, ka qenë sa e çuditshme, aq dhe antinjerëzore. Lama ka pasur rastin të ndjekë nga afër përjetimet e Enverit nga momenti i pushkatimit të grupit sabotator në ekonomi dhe në naftë, për të cilat shprehet se është ndier keq…

(Artikullin e plotë e lexoni në numrin e sotëm të gazetës Panorama

[Brari]

Fete Kovaçi, bashkëshortja e ish-gazetarit ushtarak Bajram Kovaçi: Im shoq u dënua se akuzoi Enver Hoxhën për masakrën në Çidhën










1

Une Gruajae Hënë, Gusht 27th, 2012




Fete Kovaçi në ambientin e shtëpisë së saj. Foto: Vlasov Sulaj

Mes kujtimeve të hidhura dhe pasojave që egërsisht ranë mbi të dhe familjen e saj, Fete Kovaçi risjell në vëmendje 14 vitet e kaluara në internim dhe burgosjen 20-vjeçare të të shoqit me grupin e Pano Taçit e Jorgo Bllacit dhe djalit të madh, Dashamirit.


Në shtëpinë e saj, në një nga pallatet e ndërtuara për ish-të përndjekurit politikë, 76-vjeçarja jeton e vetme, pas ndarjes nga jeta të të shoqit, ish-gazetarit ushtarak dhe nëntogerit Bajram Kovaçi. Nëse bashkëshorti i saj do të ishte gjallë, me siguri që fabul më interesante për shkrimet e tij gazetareske nuk mund të kishte. Përtej kontekstit ushtarak dhe atij profesional për të cilin Bajram Kovaçi ka shkruar thuajse gjithë jetën e tij, ndodh që vuajtjet të të vënë poshtë, duke mos të lejuar pamje në horizonte të reja. Ngase, pasojat kanë lënë gjurmë duke u ndryshuar rrënjësisht jetën personale, dhe atë të fëmijëve gjithashtu. E kur flitet për vite të tëra internim dhe burgim familjar, nuk ka më vend për gjetje të spikatura, por thjesht për histori të rrëfyera me nota dhimbjeje në to. Feteja, bashkëshortja e ish-gazetarit ushtarak Bajram Kovaçi, tregon për vitet e errëta të kaluara në kampin e internimit në Vrap të Tiranës. Në një kohë kur i shoqi Bajrami dhe djali i madh, Dashamiri, vuanin masën e dënimit në kampet e internimit në Burrel dhe Qafë-Bari. Akuzat e drejtpërdrejta ndaj të shoqit për “tradhti të lartë ndaj atdheut” dhe akuzat “për terrorizëm” ndaj nxënësit të Liceut Artistik në kryeqytet, djalit të madh të familjes Kovaçi, i cili “planifikonte” të hidhte në erë godinën e Komitetit Qendror.
Si përfundoi Bajram Kovaçi nga gazetar në brigadier në Ndërmarrjen e Gjelbërimit në Tiranë, ndërsa vetë Feteja nga kuzhiniere në punëtore krahu në Kooperativën Bujqësore të fshatit Vrap të Tiranës.

Cila është historia e njohjes suaj me gazetarin ushtarak, Bajram Kovaçi?

[halla mine]

Bunkerët, paratë vinin përmes "kanalit ushtarak" kinez

Flasin oficerët madhorë të ushtrisë shqiptare: Kostaq Karoli, Bajram Mane, Thoma Lakra, Hetem Halili e Agustin Gjinaj. Betonizimi për rast lufte. Në terren jo më shumë se 170 mijë qendra të fortifikuara




Leonard Veizi

Tanimë nga lufta frontale frikë më nuk kemi dhe armiqve të djeshëm u blejmë mallra konsumi me para në dorë. Nga armatimi i tepërt po zhvishemi çdo ditë, ndërsa numri i ushtarëve me pagese nuk e kalon organikën e dy brigadave të djeshme të këmbësorisë, bashkë me gjithë rezervistët. Por në vitet ’80, “tabloja sinoptike” ishte krejt ndryshe. Shqiptarët derdhën shumë djersë dhe gjak gjithashtu për t’u armatosur deri në dhëmbë e për të ngritur kupolat kundër bombardimeve armike... ...Duke rrëzuar shifrën e 700 mijë bunkerëve, që fillimisht u besua se ishin ngritur në Shqipëri me një të rënë të lapsit, e për ta reduktuar atë në të paktën 170 mijë të tillë, duhet të themi dhe një tjetër të vërtetë, që jo gjithçka është bërë më paratë e taksapaguesve vendas. Fondi që kalonte nëpërmjet “kanalit ushtarak” nuk ishte një shpikje kineze, por një llogari ku derdheshin para nga kontributi i shtetit kinez, për fuqizimin e ushtrisë shqiptare, e në këtë kuadër dhe për ngritjen e fortifikimit. Shkurt, Shqipëria nuk ka pasur ndonjë humbje të konsiderueshme nga thesari i shtetit për këtë çështje, e për më tepër nuk kishte këllqe të ndërtonte hidrocentrale e bunkerë njëkohësisht. Ja çfarë thonë për gazetën “Shekulli”, në dëshmitë e tyre, lidhur me këtë çështje, disa nga oficerët madhorë të ushtrisë shqiptare:

Për fortifikimet çimento dhe hekur nga Kina
Kostaq Karoli - Gjeneralmajor, ish shefi i Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë

Fortifikimi ka qenë, veçanërisht pas viteve ’92, një problem që është përfolur shumë. Pas viteve ‘70, në shtetet kryesore, puna e gjerë kërkimore shkencore në fushën ushtarake, e zhvilluar për një kohë të gjatë, po jepte rezultatet e saj. Me hapa të shpejta po rinovohej teknika e aviacionit, flotës, tankeve e transportuesve të blinduar. Helikopteri po bëhej pjesë e pandarë e çdo luftimi duke u konsideruar si “tanku i ajrit”. Raketat e llojeve të ndryshme po bëheshin pjesë organike e reparteve dhe njësive. Po ndryshonin në mënyrë rrënjësore mjetet e drejtimit dhe të luftës elektronike. Po rritej fuqia e zjarrit të artilerisë tokësore, larghedhja dhe shpejtësia e hapjes dhe drejtimit të zjarrit. Të gjitha këto, për shkak të pamundësisë apo të kostos financiare që kishte blerja e teknikave të reja, si dhe nisur nga qëllimi për të mbrojtur vendin, çuan midis të tjerave në rrugën e fortifikimit. “Luftën e Ftohtë”, nuk e shpikëm ne, por ne paguanim pasojat e saj. Do t’i referohem shkurtimisht studiuesit amerikan T.N.Dupoi. Në librin e tij “Historia dhe Teoria e Luftës” ai në lidhje me fortifikimin, në faqen 20-21, shkruan: “Shanset e mbrojtjes për fitore, janë në përpjesëtim të drejtë me shkallën e fortifikimit... ...Kurrë ndonjëherë gjatë tërë historisë nuk është dobësuar mbrojtja nga prania e fortifikimit... ...veprat mbrojtëse gjithmonë e rrisim fuqinë luftarake. Më e pakta që mund të bëjnë fortifikimet është të vonojë një mësymës dhe t’i rritin atij humbjet... ...Në rastin më të mirë, fortifikimet do të mundësojnë mbrojtësin t’i shkaktojë disfatë mësymësit”. Dhe kur në këto fortifikata, siç ka dhënë dikur baroni Von Kinser: “Ka burra trima me zemër luani si shqiptarët”, kuptohet sesa të fuqishme bëheshin vijat e mbrojtjes. Është spekuluar shumë me shifrën e qendrave të zjarrit. Ka pasur deklarata kundërshtuese ku një herë thuhej për 700 mijë bunkerë e një herë për 360 mijë. Por e vërteta është se ato ishin gjithsesi 176 mijë copë. Në fakt ai nuk do të ishte i plotë në qoftë se nuk do të përmendnim sistemin e strehimeve për mbrojtjen e popullsisë, sistemin e vendkomandave, i cili është ndërtuar i gjithi nën tokë, baza ajrore e Gjadrit dhe bazat detare të ndërtuara në Shëngjin e Palermo, të cilat janë vepra madhore e të rralla në llojin e tyre, sistemi i ndërlidhjes telefonike i cili është i groposur i gjithi nën tokë, etj.. I gjithë ky sistem fortifikimesh u bë me mundit, djersën e gjakun e oficerëve, nënoficerëve dhe ushtarakëve, me një kosto minimale të domosdoshme. Duhet ditur se një pjesë e shpenzimeve, që shkonin në Porto-Palermo, vinin nga Kina në formë çimentoje dhe betoni. Por me ndihmën e Kinës u ndërtuan dhe objekte të tjera të fortifikuara.

Fortifikimi na mori shumë energji
Bajram Mane-ish zv/ ministër i mbrojtjes popullore

"Fortifikimi i teatrit të veprimeve luftarake në front e në thellësi thithi shumë punë e energji të popullit dhe ushtrisë. Për kushtet e asaj kohe, ai ishte më se i domosdoshëm. Fortifikimi filloi të merrej seriozisht në konsideratë dhe u hapi probleme të mëdha ushtrive të vendeve fqinj. Është thënë edhe nga specialistë të tjerë ushtarakë, por po e cilësoi edhe unë, që fortifikim i strategëve ushtarakë shqiptarë ishte i pakrahasueshëm në tërësinë e tij me asnjë fortifikim tjetër në botë dhe nuk ka se si të mos merrej parasysh nga arm- iqtë tanë të mundshëm të asaj kohe. Struktura organizative dhe gatishmëria luftarake ishte në kulm. Të gjitha gjërat ishin në funksion të njëra-tjetrës. Asgjë nuk neglizhohej. Në teorinë ushtarake, por dhe në praktikë, zuri vend si asnjëherë tjetër lufta kundër desantit ajror, si rrezik potencial që mund t’i vinte Shqipërisë nga forcat e NATO-s dhe sidomos të Traktatit të Varshavës. Në kushtet kur fortifikimi në Frontin Tokësor e bregdetar ishte mjaft cilësor dhe nuk lejonte hapësira dhe paraqiste vështirësi për t’u çarë, nxori si domosdoshmëri para ushtarakëve të Shtabit të Përgjithshëm se duheshin marrë të gjitha masat tekniko-organizative për të përballuar një sulm eventual nga ajri. “Si specialist ushtarak, edhe në këtë dimension të ri, unë mendoj se iu arrit qëllimit. Zonat e desantimit masiv u fortifikuan, u vendos artileria e gatshme në objekte tepër të fortifikuara në kodrat përreth, duke hedhur në hartat e kuadratuara çdo të dhënë, me qëllim që në momentin e duhur të mos humbisje kohë, por vetëm të hapje zjarr. Artileria kundërajrore u vendos e studiuar dhe mbulonte me zjarr kundërajror jo vetëm njëra- tjetrën, por edhe me shtresa. Në të gjitha kanalet vaditës dhe kullues u hapën pikat e kalimit të tankeve, të cilat diheshin dhe ruheshin vetëm nga tankistët. U gjetën mënyra dhe forca që brenda 20-30 minutash të bëhej bllokimi i desantit ajror dhe më pas asgjësimi i tij. Në çdo mal që kishte një fushë, në rrafshin e tij u vendosën forca të gatshme, të ashtuquajtura kompanitë e këmbësorisë kundërajrore me mjetet e nevojshme, për të mos lejuar uljen e helikopterëve të ushtrive te huaja”.

Tre vijat e fortifikuara botërore
U studiuan vijat e famshme “Mazhino”, "Monerheim" e “Zigfrid”

Në botë njihen disa lloje fortifikimesh që janë vënë në përdorim dhe që kanë pasur sukses. E para vijë e fortifikuar dhe shumë e njohur është vija “Mazhino”. Ajo u ndërtua në Francë për të përballuar trupat gjermane në Luftën e Parë Botërore. Sot mbase nuk duket një vijë shumë e fortifikuar, por edhe në Luftën e Dytë Botërore, Adolf Hitleri e anashkaloi vijën “Mazhino”, sepse iu duk aventurë të merrte këtë brez të mbrojtur. Më pas vjen "Monerheim" në kufirin Ruso-Finlandez. Emri i saj është vënë për nder të iniciuesit të saj ministri i Mbrojtjes së Finlandës së atyre viteve (Carl Gustaf Emil Mannerheim). Vija e tretë e fortifikuar që njihet është vija “Zigfrid”. Ajo është ndërtuar nga gjermanët në Karpate, (Rumani) gjatë Luftës së Dytë Botërore me një thellësi 8-12 kilometra. Kjo bëri që rusët, në vend të një batalioni të fusnin 2 divizione. Pra u shpenzuar gjithë ato forca e mjete për të marrë një vijë të fortifikuar si ajo me emrin “Zigfrid”.

Nga Kina dollarë për Gjadrin e Porto Palermon
Thoma Lakra, ishkomisari i Divizionit të Xhenios

Filluan reforma të mëdha në ushtri si fortifikimi i brezave të mbrojtjes me qendra zjarri. Pozicione zjarr-artileri, fortifikimi i zonave të mundshme të dekantimit ajror etj.. Vlen të përmendet që tërë procesi i projektimit, prodhimit dhe montimit të mbi 100 mijë qendrave zjarri u bë për afro 4-5 vjet, (1975-1980). U bënë njëkohësisht qendrat e zjarrit të montuara me kërkesën e Mehmet Shehut, të cilat iu nënshtruan eksperimentimit me qitje direkt me të gjithë kalibrat e armëve, ku u nxorën konkluzionet dhe reflektime në projektimin dhe prodhimin e tyre. Në Shqipëri u prodhuan dhe u montuan rreth 100 mijë qendra zjarri. Vitet me intensitet më të lartë kanë qenë 1976, 1977, 1978, 1979, 1980. Fortifikimi i vendit u krye sipas motos “Investimet në fortifikim janë më rentabilet” ose “Sa më shumë djersë në Fortifikim në parqe, aq më pak gjak në luftë”. Sipas koncepteve të kohës, fortifikimi ishte i nevojshëm, por në zbatimin praktik, u bënë edhe gabime, duke bërë vendosjen e qendrave të zjarrit në terren fushor, ose në terrene të kalueshme nga teknika dhe mjetet e montimit.

Porosia e Mehmet Shehut

Me porosi të Mehmet Shehu, që në fillim të vitit 1975 është bashkëpunuar midis ushtrisë dhe Ministrisë së Ndërtimit për të punuar që në fazën e projektimit për lënien e vendeve për Minimin e Urave në rast lufte. Po kështu që në atë kohë ka studime në Ministrinë e Mbrojtjes për efektet negative nga përmbajtja, si rezultat i hapjes së portave të hidrocentraleve apo në rast të çarjes së digës së Vaut të Dejës, pasi në atë kohë ishte në shfrytëzim vetëm hidrocentrali i Vaut të Dejës. Vlen të theksohet se të gjitha këto vepra ndërtimore ishin projektuar e ndërtuar nga inxhinierët shqiptarë me fuqi punëtore kryesisht ushtarë. Us tria u bë me plot kuptimin e fjalës shkollë edhe për përgatitjen e specialistëve të tillë si muratorë, karpentierë, hekurkthyes, minatorë, zjarrmëtar, saldator, mekanik etj, të cilët mbas mbarimit të ushtrisë ushtruan në profesionet e mësuara në Ushtri. Shumë nga ndërtimet fortifikuese u bënë me fondet e Kinës, sidomos kur flitej për për objekte të mëdha që ishin të nënshkruara në kontratë. Kështu u financua baza e Porto Palermos dhe ajo e Gjadrit. Ndërtimi i tunelit të Gjadrit u financua i plotë, ndërsa Porto Palermo përgjysme pasi për shkak të prishjes së marrdhënieve nuk u arrit të përfundohej i gjithë kapaciteti i punimeve.
(http://shekulli.com.al/web/p.php?id=3657&kat=103)

[Brari]

shkrim interesant..
ashtu eshte sic thon kta oficeret..
e sic e kam then un gjithmon..se kina e mbajti me buke shqiperine..
e se populli inë i eshte borxhli popullit kinez ..te pakten tek 10 miliard dollare.. po miliarda te para 40 vjetve.. pra sot kushedi sa behen..

po nje gje nuk e thon oficeret..

ne ndertimin e tyneleve bunkereve e objekteve tjera ushtarake kan len kockat..pra jan vrare.. qindra bij nenash.. ushtare te thjeshte.. te xhenjos..pra bij nenash nga familjet " e deklllasuara".. pra djem qe i perdori ppsh si skllever..ne plot kuptimin e fjales..

ata dhe kur i zinte tyneli..nuk lodheshin shumn tu a gjenin kufomat.. sepse askush nuk cante bith per dinjitetin e tyre.. por dhe kur kufoma u gjendej..asnje cop pusull me dy fjal ngushellimi nuk u ka shkuar nga komanda.. nenave te tyre sepse.. ishin me biografi te "keqe"..

ajo gryk tyneli (ne foto te hallmunit) ne porto palermo.. ka ngren dhjetra jet djemsh nga familjet e "dekllasuara"..

USHTARET E "DEKLLASUAR" E NDERTUAN ATE BETER TYNEL..

..

Ngushllime familjeve te atyre djemve te mjere qe mbeten pa emer..

--

[EuroStar1]

d.m.th je dakord mbi shqetesimet e ngritura mbi kete teme o brar ? Apo po e tjeterson mungesen e kapacitetit ne baze te ekonomise ?

[violativo]

shkrim interesant..
ashtu eshte sic thon kta oficeret..
e sic e kam then un gjithmon..se kina e mbajti me buke shqiperine..
e se populli inë i eshte borxhli popullit kinez ..te pakten tek 10 miliard dollare.. po miliarda te para 40 vjetve.. pra sot kushedi sa behen..

po nje gje nuk e thon oficeret..

ne ndertimin e tyneleve bunkereve e objekteve tjera ushtarake kan len kockat..pra jan vrare.. qindra bij nenash.. ushtare te thjeshte.. te xhenjos..pra bij nenash nga familjet " e deklllasuara".. pra djem qe i perdori ppsh si skllever..ne plot kuptimin e fjales..

ata dhe kur i zinte tyneli..nuk lodheshin shumn tu a gjenin kufomat.. sepse askush nuk cante bith per dinjitetin e tyre.. por dhe kur kufoma u gjendej..asnje cop pusull me dy fjal ngushellimi nuk u ka shkuar nga komanda.. nenave te tyre sepse.. ishin me biografi te "keqe"..

ajo gryk tyneli (ne foto te hallmunit) ne porto palermo.. ka ngren dhjetra jet djemsh nga familjet e "dekllasuara"..

USHTARET E "DEKLLASUAR" E NDERTUAN ATE BETER TYNEL..

..

Ngushllime familjeve te atyre djemve te mjere qe mbeten pa emer..

--

Ja edhe keta qe e lane pa buke Shqiperine !

Ne Gerdecin e vjedhjes dhe te korrupsionit , nuk u gjeten as kufomat !

[BlueBaron]

Shqiperia do te ishte mire te kishte nje ushtri te perbere vetem nga vullnetare dhe nga rezerviste me zbor nje javor ne vit. Profesionist duhet te jete vetem nje batalion forcash speciale, por te pajisura dhe te stervitura shume teper ekzagjerueshem mire.
Kush shkon vullnetare ne ushtri duhet te marre nje rroge minimale fare sa per shpenzime vetjake dhe ka te drejte te zgjedhe fakultetin qe deshiron ne Universitetin Shteteror. Kush rri vullnetare minimalisht 3 vjet, ka te drejte te zgjedhe fakultetin qe deshiron Master ne universitetin shteteror.
Gjithashtu te tre keto lloj vullnetaresh kane precedence ne konkurset publike per vende pune.
Gjithashtu gjysem ose cerek profesioniste duhet te jete roja bregdetare dhe aviacioni luftarak.
Ne kete menyre do te kishim nje ushtri me shpenzime me te pakta dhe me investime ne armatim dhe mjete luftarake.