Ushtria Shqiptare e kaluara e madhe dhe turpi i tanishem

[Kreksi]

Kreks.. a i kreve letrat..?
A mund kuptove diqka.. pse, per ç'arsye, per faj te kujt.. etj, u prishen maredheniet? A krijove ndonje ide mbi situaten e tensionuar, nga letrat?

Po mik i dashtun jam duke i perkthye edhe 4 letra tjera e do e shofim, do flasim, nuk është edh per tu akuzua enveri aqë shumë s keshtu ishte koha dhe frigohej se po e pushton Jugosllavia, pra qellimi i Enverit si duket ishte qe te pranohen ndihmat materiale jugosllave por jo te komandojne ne Shqiperi gjeneralete Titos...per ketu nuk e ka patur keq jo...duhet pranua, por nje gje sme ka pelyer tek enveri se iu lutej shume titos... te mos terhiqen nstruktoret nga Shqiperia.... Mendoj se e dinte edhe ai se nuk kishte fuqi .. duhej ta ftonte dike tjeter, kene perpos Stalinit ? ... ose edhe vete Stalini i ka thene ndoshta, prishi marrdhenjet me titon e une jam gati me hy aty...sigurishte premtonin me shume se jugosllavet e Shqiperia shte mes dy zjarreve, nje milion banor, kah t'ia mbaje ? Lehete kemi ne sot, vijne ne Durres anijet pej amerikes, si e dini, ballkani ishte i ndar ne Jalta nga stalini e qurqili... edhe sikur enveri t'iu thoshte amerikanve; ejani ata nuk do kishin patur guim se hartat ishin prere me 1944 e ne kete bised fare Shqiperia nuk permendet nga Qerqili, por vetem se konsiderohej ne bashkesin jugosllave edhe Shqiperia, po deshe ti sjelli dokumentet me dorene Stalinit e qerqilit si u nda ballani... ne fund te ksaj dosjes pasi ti perfundoj perkthimin e letrave, une nuk jame analiste vetem si perkthyes, ju mund te gjykoni si te doni por Shqiperia kishte mbetur peng e dy te mdhenjeve... e fajet i ka me se shumti Qerqili qe si kerkoi Shqiperne, çka ti bejmi tasni, s'mund ta ngjallm Qurqilin... ka vdek i shkreti s do at ksiha denua menjehee ate te parin, por ne nje gjyq nderkombtar besoj s e ne do fitonim procesin me keto dokumenta, do kerkonim llogari, njesoj si ne 13 -ten, pse as qe e permenden egzistencen e shqiprise fare mbi hartene Ballkanit ? Pra edhe amerikanve do u ksiha kerkua llogari si dhe anglezve po une jam i vogel s kam fuqi.. se do i kisha akuzua...
Mire mund te diskutoni se letrat tjera do i perfundoj nag e henja...
Ika se gjumi po me merr e mu qorruan dy syte, asgje nuk po shoh mdojket;;.

shendet !

[BlueBaron]

ushtria shqipetare ka pasur si detyre ruajtjen e territorit shqipetare ok ,
dhe per kete detyre e ka kryer simbas ligjeve ekzistuse ,ku arratisja ishte tradheti ndaj atedheut dhe tradhetaret denoheshin sipas ligjit ose ndonje i pafat dhe u vra ne kufi

Sa te pafat jane vrare ne kufi ??? Nje, dy apo tre ???
Jane vrare me dhjetra e qindra.


Hmmm, dhe e quan mbrojtje te Atdheut !!!


Tradhti ndaj Atdheut quhet vepra e kufitareve killera, te cilet vrisnin pa piken e meshires per te perfituar 15 dite leje.

TURP !!!


Tradhti ndaj Atdheut quhen urdhrat e oficereve te cilet nxitnin dhe stimulonin instiktin vrases te ushtareve nen komande.

TURP !!!

[violativo]

Sa te pafat jane vrare ne kufi ??? Nje, dy apo tre ???
Jane vrare me dhjetra e qindra.


Hmmm, dhe e quan mbrojtje te Atdheut !!!


Tradhti ndaj Atdheut quhet vepra e kufitareve killera, te cilet vrisnin pa piken e meshires per te perfituar 15 dite leje.

TURP !!!


Tradhti ndaj Atdheut quhen urdhrat e oficereve te cilet nxitnin dhe stimulonin instiktin vrases te ushtareve nen komande.

TURP !!!

Po mire dakort ! Vrasjet ne kufi te 1990-1991 , jane krim i shemtuar , sigurisht i nxitur apo i lejuar ne menyre tinzare nga kupola PPSH-iste e asaj kohe ! Sepse ligji u ndryshua ndersa urdherat ne baze jo !

Por ata qe braktisnin Atdheun dhe faleshin tek Serbi dhe Greku duke kalu kufirin e Atdheut te tyre , si mendon t'i quajme ? Kur ka bere tradheti ndaj Atdheut , ushtari qe ka shtene , cfare kane bere keta qe largoheshin nga Atdheu per tek Greku dhe Serbi ? Cfare ishin keta shqiptare qe ia benin "hallall" Tito -Rankovicit dhe Venizellos -Metaksas , por nuk ia "falnin" Enver Hoxhes ?

Sigurisht ketu nuk po flas per ata qe viheshin ne sherbim te grekut , serbit apo italianit apo te kujtdo qofte tjeter ....! Megjithese prape nje kuriozitet e kam ! Si do t'i quaje ti edhe keta ?

Cfare emri do t'i vije ti nje shqipfolesi ("shqiptari") , qe me parate serbe , greke , italiane apo amerikane ,apo angleze , me armet e tyre , sulmon vendin e tij ? Po kur spiunon apo saboton per llogari te agjenturave te tyre , per dobesimin e fuqise ekonomike , ushtarake dhe gjeopolitike te vendit tone Shqiperise , cfare emri do t'i vije ?

Jam shume kurioz ...!

[OPARI]

Sa te pafat jane vrare ne kufi ??? Nje, dy apo tre ???
Jane vrare me dhjetra e qindra.


Hmmm, dhe e quan mbrojtje te Atdheut !!!


Tradhti ndaj Atdheut quhet vepra e kufitareve killera, te cilet vrisnin pa piken e meshires per te perfituar 15 dite leje.

TURP !!!


Tradhti ndaj Atdheut quhen urdhrat e oficereve te cilet nxitnin dhe stimulonin instiktin vrases te ushtareve nen komande.

TURP !!!

ore zotni po flasim per ushtrin dhe per ligjet qe ishin ne kohen e ENVERIT ok

nuk po diskutoje sesi ishin ligjet mire apo keq


i them i pafat pasi nuk arrit te arratiset apo te kapej dhe te denohej apo te vdiste ne burg


krahaso ushtrin dhe rregullin qe ka qene dje dha ai qe eshte sot



pastaj sa jane vrare ne kufi i ke ne fund te detit keto 20 vjet ,mos llogarisim ata neper malet e greqis

[Kreksi]

ore zotni po flasim per ushtrin dhe per ligjet qe ishin ne kohen e ENVERIT ok

nuk po diskutoje sesi ishin ligjet mire apo keq


i them i pafat pasi nuk arrit te arratiset apo te kapej dhe te denohej apo te vdiste ne burg


krahaso ushtrin dhe rregullin qe ka qene dje dha ai qe eshte sot



pastaj sa jane vrare ne kufi i ke ne fund te detit keto 20 vjet ,mos llogarisim ata neper malet e greqis

Nuk duhet te dalim prej temes pajtohem me ju, ato qe u ceken me siper qe jane vrare njerez qe kane tentuar te ikin ilegalishtë kufirin, denohej gjithekund ne bote e ere me ne boten komuniste, çka mendoni ju se une kam fluturue me aeroplane apo me paseport ? ..kurrsesi, kam rrezikuar jeten, 14 orë i mshefur nën karrikat e vagonit te trenit qe nga zagrebi ne Munhen... me sakrifiac ajo eshet qeshtje personale se vete e kam kerkuar..; pra ne kete tem duhet te flasim per Ushtrine armaten shqiptare eventualishte te pershkruhesn rastet e atyre qe kane perjetuar ndodhi te veçanta ne ushtri.. nuk eshte ketu tema e vuajtjeve nên diktatur, ka tema te tilal perplot ne forum; shendet !

[Kreksi]

Nuk duhet te dalim prej temes pajtohem me ju, ato qe u ceken me siper qe jane vrare njerez qe kane tentuar te ikin ilegalishtë kufirin, denohej gjithekund ne bote e ere me ne boten komuniste, çka mendoni ju se une kam fluturue me aeroplane apo me paseport ? ..kurrsesi, kam rrezikuar jeten, 14 orë i mshefur nën karrikat e vagonit te trenit qe nga zagrebi ne Munhen... me sakrifiac ajo eshet qeshtje personale se vete e kam kerkuar..; pra ne kete tem duhet te flasim per Ushtrine armaten shqiptare eventualishte te pershkruhesn rastet e atyre qe kane perjetuar ndodhi te veçanta ne ushtri.. nuk eshte ketu tema e vuajtjeve nên diktatur, ka tema te tilal perplot ne forum; shendet !

Letrat rreth armats shqiptare, mes Enverit e Titos;
Tjerat ne pritje. shendet

[puroshkodran]

qe cfare shtazesh jeni

KICO MUSTAQI:Ne 91-in, urdherova mbytjen e anijes me emigrante

Zoti Mustaqi. Doja të dija në lidhje me një urdhër që ju keni dhënë në kohën e ndërrimit të sistemeve kur donit të mbysnit në det një anije me njerëz të cilët emigronin në Itali. Çfarë të vërtete ka këtu brenda kur një gjë e tillë është trumbetuar shumë nga e djathta që erdhi më mbrapa në pushtet?

Është e vërtet se unë kam dhënë një urdhër që një anije të mbytej në det. E vërtet është edhe se anija ishte me njerëz. Po ashtu sipas urdhrit tim anija duhej të mbytej kur të kalonte në ngushticën e Sazanit. Por nuk është e vërtetë ajo që është folur se ai urdhër ishte i padrejtë. Sepse kemi të bëjmë me një anije të Flotës Luftarake Detare, e cila ishte blerë me gjakun e këtij populli dhe oficerët që ky popull i kishte paguar dhe i kishte ushqyer për të mirëmbajtur këto anije, jo që i grabitën, por i dërguan në shtetin fqinj që ai ti rreshtonte në krah të anijeve të veta. Kupton se çfarë do të thotë të grabisësh pronën më të shenjtë të popullit tënd për të cilën ti ke mbaruar shkollën dhe ke një jetë që paguhesh. E pra, prandaj edhe unë po ju them me gojën plot. Po unë Kiço Mustaqi kam dhënë një urdhër që të mbytet një anije në det edhe kur ajo ishte me njerëz. Këtë urdhër nuk ma zbatuan oficerët, të cilët më vonë e trumbetuan se e kishin hallin te populli që ishte në anije. S’është e vërtetë se nuk e kishin hallin te populli tjetër, por te familjet e tyre që i kishin në anije. Dhe më vonë për këtë gjë kërkonin dekorata nga e djathta që erdhi në pushtet se i kishin shërbyer demokracisë. Epo ti shërbesh demokracisë se i grabit vendit tënd anijet këtë unë atëherë e dëgjova. Dhe për këtë ata u shpërblyen.

Kur ka ndodhur?

Ajo ka ndodhur aty nga viti 1991. Ishte koha e kataklizmosë shqiptare. Situata kishte dalë nga kontrolli. Konkretisht fundi i vitit 1990 dhe fillimi i vitit 1991 ishte koha që filloi hemorragjia e madhe e emigrimit, e cila qysh atëherë vuri në lëvizje industrinë e paligjshme të trafikimit klandestin të njerëzve. Nga toka dhe deti filloi një lëvizje masive e njerëzve. Ishin situata që të rrëqethnin.

Doja të dija zoti Mustaqi arsyen se përse ju rrëqethnin?

Jo më shumë për faktin që ata njerëz iknin, sesa arsyeja që ne arrinim të kuptonim varfërinë e madhe që kishte përfshirë në ato momente familjet shqiptare, aq sa nuk donin të dinin për rreziqet që ju kanoseshin në kufi, jo vetëm nga ushtarët e të dy palëve të shtetit fqinj dhe tonit pse jo, por edhe më shumë nga bandat hajdute dhe terroriste që filluan të vepronin për here e më me shumicë në kufi. Pra siç po të sqaroj jemi në situatat që shteti ishte inekzistent. Partia nuk komandonte më. Degët e punëve të brendshme në rrethe ishin paralizuar nga ofensiva masive, madje nuk do të gabohesha të thosha ato nuk funksiononin nga gjallërimi i menjëhershëm i elementit anarkist dhe destruktiv. Po kështu edhe strukturat e tjera të shtetit, duke filluar që nga komitetet ekzekutive dhe deri te drejtoritë e nivelit të dytë në rrethe.

Ju e pranoni apo deklaroni faktin se në atë moment kishte papunësi?

Është një statistikë e vërtetë që në vitin 1990 Vlora ka pasur deri 7000 të papunë, ndërsa Tirana mbi 20 mijë.

Meqenëse dolët te kjo pikë zoti Mustaqi, si e mendoni mënyrën e veprimit të shtetit, në kufi të drejtë apo të padrejtë?

Dëgjo si qëndron puna. Ramiz Alia është deklaruar se ka përdor natyrën e dorës së fortë në kufi, pra duke përdorur të gjitha mënyrat për të ndalur eksodin e paligjshëm gjë që s’është e vërtetë, sepse po të ishte përdorur do të kishim absolutisht një situatë krejt ndryshe. Por ndryshe nga këto deklarata në atë moment ishte hequr neni për kalimin e paligjshëm të kufirit. Pra kishim një parapërgatitje. Por po do të dish mendimin tim, është se ajo forcë nuk duhej përdorur dhe se nuk mund të ndalej ai eksod masiv me forcë.

Në këtë situatë ndodhi grabitja e anijes luftarake?

Pikërisht në këtë gjendje depresive të të gjithë shoqërisë shqiptare pjesë e të cilës ishte edhe ajo ushtarake. Në ushtri të cilën e drejtoja unë si ministër i Mbrojtjes kishin mbërritur situata të paparashikuara. Çdo gjë mund të të dilte nga dora në çast, atëherë kur ti se mendoje fare. Shthurja e ushtrisë erdhi se ajo ishte mbështetur tek rezervistët popull dhe se fuqia nga ata iku pasi ata filluan eksodin dhe nuk i përgjigjeshin më asaj. Iku fuqia e partisë që ishte në drejtim dhe gjithçka tjetër që ishte në drejtim me konceptin e kohës që flasim. Gjithsesi ajo që unë dua të theksoj për opinionin e gjerë shqiptar, duke filluar që nga ju si gazetar se megjithëse erdhën situata të tilla të pakonceptueshme në ushtri me efektivat aktivë përfshirë këtu ushtarë dhe oficerë ne arritëm të ruanim karakterin e organizuar të saj. Me gjithë ngjarjet e jashtëzakonshme që ndodhën brenda saj, ne arritëm të kryenim detyra imediate duke ruajtur repartet, armatimin, objektet, mjetet etj, tej. Me këtë dua të them se ndjehem shumë krenar që unë kam qenë ministër i Mbrojtjes me një ushtri shumë të madhe në numër nga sa është sot, të cilën unë atëherë këtë sasi numerike e konsideroja të papërfillshme dhe kam arritur ta kem situatën në kontroll të rreptë dhe s’ndodhi ajo që i ndodhi shtetit në ’97-ën. Kemi parasysh se ishte një ushtri e armatosur deri në dhëmbë dhe se bindjet politike po bënin punën e vet në revoltën, e cila mund të përfshinte në çdo çast të dy kahet e ushtarakëve dhe një shpërbërje e një shpërthim i brendshëm i saj mund të ndodhte më shumë atëherë, pasi kishe të bëje me përmbysje sistemesh se sa në ;97-ën. Pra, atëherë që kishim përmbysje nuk ndodhi ajo që ndodhi në ’97-ën ku mund të mbahej shumë mirë situata po të mos ishin futur interesa të mëdha brenda forcave të armatosura, pasi nuk kishim përmbysje, por
vetëm ndryshim force politike.

Le të kalojmë te ngjarja në fjalë, e cila më shqetëson në këtë subjekt, pasi dua ta trajtoj imtësisht. Si ka ndodhur në të vërtetë ajo skenë kur ju keni dhënë urdhër për mbytjen e anijes me njerëz?

Situata ka qenë ekstreme. Flitet për bazën detare të Pasha Limanit në Vlorë. Aty pati ngjarje shokuese. Një pjesë e efektivit të saj rrëmbeu një anije luftarake dhe u nisën drejt Italisë. Ishte një nga situatat më të tmerrshme që mund ti ndodhte ushtrisë. Më keq nuk ka ku të shkojë. Edhe si koncept është krejt e papranueshme që ata që ti i mbaje për të siguruar mbrojtjen e vendit nga jashtë të merrnin vetë anijen dhe jua dorëzonin atyre që të paktën në konceptin tonë ishin armiqtë e mundshëm. Kjo ishte një ngjarje që për kohën konsiderohej mëse alarmante. Informacioni i dërguar në ministri nga baza ka kaluar në situatë të jashtëzakonshme të gjithë ministrinë. Të gjithë ishin të hutuar. Nuk mund ta pranonte logjikisht askush. Pra fakti që në atë moment që erdhi informacioni anija sa kishte dalë nga reparti dhe kishte marrë drejtimin e ngushticës së Sazanit e bënte më impresionues momentin. Mbaj mend se komisar i saj në atë kohë ka qenë Halil Leli, që ndërkohë ishte anëtar i Komitetit Qendror të Partisë, dhe Komandant ka qenë një Kuçana. Më duket se Muharrem Kuçana nga Tropoja.

U vutë në dijeni juve?

Ngjarja ishte e tillë që unë u vura në dijeni menjëherë. Tronditja ime i kapërceu kufijtë njerëzorë. Nuk ishim mësuar me fakte të tilla që vetë efektivi të na rrëmbente anijen luftarake dhe të ikte drejt shtetit fqinj. Kishim kaluar jetën dhe gjithë aftësitë tona mendore dhe fizike ua kishim kushtuar përgatitjeve dhe stërvitjeve dhe ja tani të vinte informacioni se oficerët e tu të kishin marrë anijen dhe po arratiseshin. O zot!. Edhe sot kur e mendoj nuk e besoj dot pavarësisht se të thashë gjithë ato që të thashë për gjendjen e rëndë ekonomike dhe për gjendjen e shtetit, por gjithsesi duhej të ngelej një sens patriotik qoftë edhe minimal te këta njerëz.

Çfarë bëtë ju?

Menjëherë kërkova të më lidhnin me komandën e Flotës. U lidha me komandantin e saj dhe e pyeta se ku ndodhej saktësisht ajo anije e rrëmbyer. Komandanti më tha se nuk kishte hyrë akoma në ngushticën e Sazanit. E pyeta se çfarë mund të bënim. Ishim para mundësisë ekstreme. Anija nuk duhet të mbërrinte në Itali. Nga informacioni i Komandës së Flotës dhe nga konkluzioni që arritën njerëzit e stafit tim më të afërt konkluduam se dy ishin rrugëzgjidhjet e situatës. Ose anija të asgjësohej, ose të përmbytej. Vendimi im i menjëhershëm ishte përmbytja e saj.

Nuk mund të kthehej?

Nuk bëhej fjalë, pasi të gjithë mendonim se ata që arritën të marrin brenda në flotë një anije luftarake pra t’ia rrëmbenin ushtrisë dhe të niseshin si emigrantë në shtetin fqinj bashkë me anijen nuk do ti bindeshin asnjë urdhri për tu ndalur. Kuptohej që ishte marrë çdo masë dhe e kishin ndarë mendjen. Kështu që e vetmja rrugë mbetej përmbytja e saj. Dhe kjo mund të bëhej kur të hynte në Gjirin e Korfuzit.

Kishte njerëz brenda saj?

Kishte.

Po si do ta godisje?

Dëgjo. Sot mund të të duket disi paradoks, por duhet të mendosh për ato momente kur ndodh një hata e tillë dhe të marrin oficerët anijen dhe ikin me të në Itali. Atëherë edhe nëse ka të vdekur situata nuk të premton të kundërtën. Ja sot që mund të të duken gjasme demokratë mund të të lënë të grabitësh anijen dhe të ikësh diku në një shtet fqinj? Pra unë nuk zgjodha si alternativë atë të goditjes apo shpërthimit si të thuash, por atë të përmbytjes së anijes me qëllim që tu jepja mundësi njerëzve që edhe mund të shpëtonin.

Dhe ku menduat ta realizonit këtë përmbysje të anijes sipas planit tuaj?

Kur të hynte në Kanalin e Sazanit. Aty do të ndërprisnim lëvizjen e mëtejshme të saj dhe do ta përmbysnim.

Pra, edhe mund të kishte njerëz që nuk do të shpëtonin?

Ore, por unë të flas për situatë të jashtëzakonshme kur marrin mjetet e shtetit ti më thua se mund të ketë jetë të humbura. Një ministër nga natyra personale mund të jetë shumë sentimental, por kur flet në emër të të gjithë popullit gjen rrugën që është sa më e leverdishme për interesat e atdheut. Pavarësisht se tani dënojnë çdo veprim që mund të kemi bërë ne atëherë se e konsiderojnë të tepërt, ndërkohë që kemi zbatuar ligjet dhe madje ata që nuk kanë zbatuar urdhrat tona i kanë shpërblyer më mbrapa.

Pse e thoni këtë?

Sepse neve kritikohemi kur s’kemi vrarë në atë kohë pavarësisht se shkelej ligji përditë, ndërkohë që tashmë një protestë bëhet para Kryeministrisë dhe vriten njerëz. Si mund të mos jepja një urdhër të tillë, pavarësisht se ai nuk u zbatua.

Pse?

Komanda e Flotës kërkoi që urdhrin ta lëshoja me shkrim.

Po ju e dërguat edhe me shkrim një urdhër të tillë?

Patjetër. Madje i deklaroj publikisht ato urdhra që kam dhënë. Unë nuk ruaja bazën dhe anijen time, por djersën dhe gjakun e popullit. Pavarësisht se ata e graduan më mbrapa komandantin që nuk zbatoi urdhrin tim. Kur nuk zbatohet urdhri aq më shumë kur flitet se ka të bëjë me interesa madhore të popullit ai duhet ndëshkuar nga kushdo qeveri qoftë.

Kush ishte komandant thatë?

Komisar të thashë se ishte një Halil Leli. Komandant ishte një Kuçana nga Tropoja. Më duket se quhej Muharrem. Pra, Muharrem Kuçana. Halil Leli ishte edhe anëtar i Komitetit Qendror të Partisë gjë që ta përmenda edhe më lart. Më mbrapa unë mësova se në atë anije ishte familja e komisarit Halil Leli. Por duhet të kenë qenë edhe familjarët e oficerëve të tjerë se nuk kishte si shpjegohej ajo dalje e vrullshme e anijes në atë formë.

Por ata nuk ta zbatuan urdhrin dhe ju si vepruat?

Ta thashë një herë që më kërkuan urdhrin me shkrim. Atëherë urdhërova të më përgatisnin urdhrin dhe e firmosa menjëherë. Këtë urdhër e dërguan në çast me radiogram. Por urdhri nuk u zbatua dhe anija eci e qetë, duke u ankoruar pranë flotës detare të Italisë.

Çfarë bëtë?

Të nesërmen e kësaj ngjarje firmosa urdhrin për çmobilizimin e dy ushtarakëve të
Flotës Halil Leli dhe Muharrem Kuçana. Por kjo gjë shkaktoi zemëratë të thellë në të gjithë qytetin e Vlorës, pasi ata ishin të njohur dhe me taraf të madh aty, ndërkohë që njerëzve u interesante liberalizimi i flotës detare se u duheshin anijet. Gjithsesi, duke parë ngarkesat negative që shkaktoi urdhri i çmobilizimit të tyre vendosa ta revokoj atë dhe të bëj një tjetër gjë që ata të shkarkoheshin nga detyra e komandantit dhe komisarit, por të mbeteshin në ushtri gjë që solli përplasjen tjetër me shtabin e përgjithshëm që nuk ishte dakord me tërheqjen time të dytë, duke arsyetuar se ata ishin ushtarakë dhe nuk kishin zbatuar një detyrë gjë që s’mund të rrinin në ushtri. Dhe kishin të drejtë.

I thërritët?

I thërritëm, por shtabi i përgjithshëm nuk ishte dakord me urdhrin e dytë. Ata donin të çmobilizoheshin dhe e merrnin këtë si liberalizëm timin kështu që të ma hidhnin fajin mua. Por edhe me urdhrin e dytë nuk ishte dakord Halil Leli, i cili donte të rrinte komisar siç ishte dmth pa i hyrë gjemb në këmbë. Ndërsa Kuçana u tregua më i ashpër dhe nuk mbahej fare. Kuptova se ishte lidhur mirë me ata të PD-së se s’kishte si shpjegohej që i vinte gjithë ai frymëzim. Megjithatë kjo u vërtetua pak kohë më mbrapa në ’92-shin kur PD-ja erdhi në pushtet kur ai i u emërua komandant flote. Kjo gjë më çuditi shumë se pavarësisht se kishin kontribute politike duhej parë edhe mënyra e zbatimit të detyrave kushtetuese të tyre dhe jo të mburren se s’kanë zbatuar urdhrin tim.

Çfarë bëtë me anijen që shkoi në Itali?

Atëherë nëpërmjet ministrisë së Jashtme i kërkuam Qeverisë italiane që të rikthente në Shqipëri edhe njerëzit edhe anijen. Pas shumë peripecish dhe kërkesash mundëm që shumë më vonë që mund të jetë rreth një vit më mbrapa mundëm të kthenim vetëm anijen.

g.sh

[Kreksi]

Josip Broz Tito Enver Hoxhes

Më 12 prill 1948, Beograd



Shoku Kryetar,


Sot mora letrën tuaj të dytë në të cilën më bëni të ditur se gjenerali Kupreshanin ka marrur ftesën nga nga shtabi i përgjithêshëm i armatës sonë që të kthehët në Jugosllavi më të gjithë instruktorët dhe këshilltarët.
Gjërat qëndrojnë kështu:
1. Kupreshanini ka marrur ftesën në bazë të vendimit të byros politike nga komiteti qëndrorë i partisë komuniste të Jugosllavisë. Ky urdhër ka ardhur për shkak të raportit të Zlatiçit i cili ka paraqitur marrëdhënjët ndaj gjeneralit Kupreshanin, posaqërishtë akuzat nga ana Juaj.
2. Kupreshanini nuk ka marrur urdhër që ti tërheqi të gjithë instruktorët ushtarakë, por ka marrur urdhërin vetëm për ata që janë ardhur më të.
3. Pas lëtrës suaj të parë, tashmë gjenerali Kupreshanin nuk mund të qëndroje atje tek Ju, përshkakë të akuzave që Ju i këni paraqitur në letrën tuaj kundër tij.
4. Në bazë të këtyre akuzave, unë personalishtë e kam marrur në pytje gjeneralin Kupreshanin ku ai nuk mohon që i ka thënë shumicën e këtyre gjërave mirëpo kategorishtë rrefuzon që i ka thënë në formë të tillë si ju i keni paraqitur në letrën tuaj. Përpos kësaj, ai thotë se për disa gjëra tjera fare nuk i ka folur dhe se nuk di asgjë për ato. Jo për ato që Kupreshanini i ka f olur para udhëheqësve tuaj, dëshmon edhe Zlatiqi që janë të sakta, se janë vrejur shënja paknaqësije në marrëdhenjët ndaj njerëzve tanë në Shqipëri.
5. Nga letra e juaj dukët sikur se është njëri ndër arsyjet e tërheqjës së instruktorve tanë ishte ai se tek Ju kanë mbetur instruktorët ushtarakë sovjetikë. Duke e parë kështu qështjen është vërtetë për tu habitur, se nga ana jonë, asnjêhere kurrë nuk e kemi pritur një gjë të tillë. Juve poashtu dhe neve na ishin të nëvojshëm instruktorët ushtarakë sovjetikë, unë mbetëm tek ajo që i kam thënë gjeneralit tuaj Kristo Temelko, se ata juve ju janë shumë të duhur dhe se ju duhët bashkëpunim i ngushtê më ta. Në pytjen time gjenerali Kupreshanin më është përgjigjur se në mes instruktorve tanë dhe atyre sovjetikë nuk ka ardhur deri të ndonjë dallim dhe se bashkëpunimi ka hecur normalishtë. Përndryshe plotësishtë pajtohem më Ju se terheqja e instruktorëve sovjetikë do ishte tani do ishte veprim politikë i paqëllueshëm.
Ne plotêsishtë pajtohëmi më këtë dhe se duhët të të bëjmi të mundëshme që mos të ndryshohën marrdhënjet tona, si dhe bashkëpunimi. Ne jemi të gatshëm që edhe më tej ti bëjmi perpjekjet e fundit ta mbështesim ndërtimin e vendit dhe Armatës suaj. Dashamirësija jonë ndaj popullit shqipëtarë nuk janë dobêsuar. Përkundrazi, kjo dashamirêsi ka mbetur të pa lakueshme edhe tek popujt tanë si dhe udhëheqësit. Para Juve si dhe neve, është përgjegjësi historike që sa më mirë që është e mundur ti mbajmi marrdhënjet tona dha bashkëpunimin vllaznor mes popujve tanë. Duhet të gjithë të jemi të vetëdijshëm se duhët të ndërmarrim gjithqka që është e mundur ta largojmi atë që do e pengonte këtë miqësi e bashkêpunim. Duhët të kemi guxim dhe të pranohet se qëndrojnë shkaqët e përkeqësimit të marrdhënjeve tona, e njëri ndër ta është si u tha edhe më lartë, mungesa e pabesimit ndaj nesh nga ana e një pjeses së udhëheqêve shqiptar.
Pa besim nuk është e mundëshme një marrëdhnjë e qëndrushme mes nesh dhe për këtë ne duhet që ta hejekim mosbesimin.


Miqësishtë Ju përshëndes
Josip Broz Tito


Perktheu për Forumin shqiptar, kreksi 2012

[Kreksi]

Josip Broz Tito Enver Hoxhes

Më 12 prill 1948, Beograd



Shoku Kryetar,


Sot mora letrën tuaj të dytë në të cilën më bëni të ditur se gjenerali Kupreshanin ka marrur ftesën nga nga shtabi i përgjithêshëm i armatës sonë që të kthehët në Jugosllavi më të gjithë instruktorët dhe këshilltarët.
Gjërat qëndrojnë kështu:
1. Kupreshanini ka marrur ftesën në bazë të vendimit të byros politike nga komiteti qëndrorë i partisë komuniste të Jugosllavisë. Ky urdhër ka ardhur për shkak të raportit të Zlatiçit i cili ka paraqitur marrëdhënjët ndaj gjeneralit Kupreshanin, posaqërishtë akuzat nga ana Juaj.
2. Kupreshanini nuk ka marrur urdhër që ti tërheqi të gjithë instruktorët ushtarakë, por ka marrur urdhërin vetëm për ata që janë ardhur më të.
3. Pas lëtrës suaj të parë, tashmë gjenerali Kupreshanin nuk mund të qëndroje atje tek Ju, përshkakë të akuzave që Ju i këni paraqitur në letrën tuaj kundër tij.
4. Në bazë të këtyre akuzave, unë personalishtë e kam marrur në pytje gjeneralin Kupreshanin ku ai nuk mohon që i ka thënë shumicën e këtyre gjërave mirëpo kategorishtë rrefuzon që i ka thënë në formë të tillë si ju i keni paraqitur në letrën tuaj. Përpos kësaj, ai thotë se për disa gjëra tjera fare nuk i ka folur dhe se nuk di asgjë për ato. Jo për ato që Kupreshanini i ka f olur para udhëheqësve tuaj, dëshmon edhe Zlatiqi që janë të sakta, se janë vrejur shënja paknaqësije në marrëdhenjët ndaj njerëzve tanë në Shqipëri.
5. Nga letra e juaj dukët sikur se është njëri ndër arsyjet e tërheqjës së instruktorve tanë ishte ai se tek Ju kanë mbetur instruktorët ushtarakë sovjetikë. Duke e parë kështu qështjen është vërtetë për tu habitur, se nga ana jonë, asnjêhere kurrë nuk e kemi pritur një gjë të tillë. Juve poashtu dhe neve na ishin të nëvojshëm instruktorët ushtarakë sovjetikë, unë mbetëm tek ajo që i kam thënë gjeneralit tuaj Kristo Temelko, se ata juve ju janë shumë të duhur dhe se ju duhët bashkëpunim i ngushtê më ta. Në pytjen time gjenerali Kupreshanin më është përgjigjur se në mes instruktorve tanë dhe atyre sovjetikë nuk ka ardhur deri të ndonjë dallim dhe se bashkëpunimi ka hecur normalishtë. Përndryshe plotësishtë pajtohem më Ju se terheqja e instruktorëve sovjetikë do ishte tani do ishte veprim politikë i paqëllueshëm.
Ne plotêsishtë pajtohëmi më këtë dhe se duhët të të bëjmi të mundëshme që mos të ndryshohën marrdhënjet tona, si dhe bashkëpunimi. Ne jemi të gatshëm që edhe më tej ti bëjmi perpjekjet e fundit ta mbështesim ndërtimin e vendit dhe Armatës suaj. Dashamirësija jonë ndaj popullit shqipëtarë nuk janë dobêsuar. Përkundrazi, kjo dashamirêsi ka mbetur të pa lakueshme edhe tek popujt tanë si dhe udhëheqësit. Para Juve si dhe neve, është përgjegjësi historike që sa më mirë që është e mundur ti mbajmi marrdhënjet tona dha bashkëpunimin vllaznor mes popujve tanë. Duhet të gjithë të jemi të vetëdijshëm se duhët të ndërmarrim gjithqka që është e mundur ta largojmi atë që do e pengonte këtë miqësi e bashkêpunim. Duhët të kemi guxim dhe të pranohet se qëndrojnë shkaqët e përkeqësimit të marrdhënjeve tona, e njëri ndër ta është si u tha edhe më lartë, mungesa e pabesimit ndaj nesh nga ana e një pjeses së udhëheqêve shqiptar.
Pa besim nuk është e mundëshme një marrëdhnjë e qëndrushme mes nesh dhe për këtë ne duhet që ta hejekim mosbesimin.


Miqësishtë Ju përshëndes
Josip Broz Tito


Perktheu për Forumin shqiptar, kreksi 2012

Kjo ishte letra e paarfundit, si dihet astaj marredhenjet anulohen, është një letêr e gjatë nga komiteti qendror i partise komuniste shqiptare qe i shkruan asaj te jugosllavise dhe me ne fund Milovan Gjillasi iu pergjigjet Enver Hoxhes se Tito nuk është në Beograd per momentin dhe ketu perfundon kjo dosje se dihet marrdhenjet me nk kshin kurrfare kuptimi, si dihet, Enver Hoxha kishte pergatitur nga ana tjeter aleancen me rusine se shihet kjartë se si Enveri frigohej nga jugosllavet, iu duhej nje aleat me i forte qe te ndalonte perbirjen e Shqiperise nga Jugosllaviaja dhe doren ne zemer, nuk e di se cili do ishte ai politikane shqiptar tejeter qe e do ia arrinet te kryej keto manevrime qe ta shpetoje Shqiperine ?
Nga ky kendveshtrim besoj se e shohim edhe me mire situaten ne kete periudh, le qe nuk ishte ne gjendje Shqiperia ta çliroje Kosoven apo t ia kerkoje Titos por ketu shohim se edhe Shqiperia ishet ne rrezikë te qeverisej nga klani slalvë.
Lexim et kendshem.

[drague]

Kreks keto shkrime jane te vitit 1948 kur ne kishim çoban ushtri