Ushtria Shqiptare e kaluara e madhe dhe turpi i tanishem

[zari]

Meso te shkruash shqip njeher pastaj hajde jep vleresime...ose mos hajde me fare se si behet vone njeriu per vleresimet e tua.

[metinsk]

Mos na tregoni prralla per ushtri te forte qe i keni pa te filmat e kinostudios, e per 500.000 ushtare. 2 milion banor 500.000 ushtare......

Valla, edhe une thash shume bre.Ajo i bjen si 25 perqind popullata e Shqipnis me dal n'lufte, ajo osht mase e madhe e popullit, amo nuk ndodh kur.Ta zom 500,000 veta jon n'mosh 18-45 vjet, po sa prej tyne jon n'gjendje t'shendetsore t'mire?Sa jon n'gjendje me e fliju veten per atdhe??

[Hyllien]

I nerumi Hyllien, mos valle ka shkru ndokush tjeter me nofeken tuaj !!!
Po ti lexoj keto fjale nga ndonje nostaligjik i rexhimit apo naiv enverist qe sju punon logjika fare, se kisha lexu kete shkrim qeekeni shkru!
Duke u bazu ne shkrimet te Hyllien te mepareshme u detyrova ta lexoj, me vjen keqe nuk dua te them gje. asegja nuk ka te vertete aty ama hyq fare. provo edhe njehere ndoshta del me mire.
Diktatura kishte ushteri dhe armatim per tu mbroiet nga populli vet por jo ti rrezistoj ndonje shteti tjeter, armatimi dhe ushtrija enveriste ishen vetem per ta masakeru popullin e vete. Jo me deshiren e ushtareve bijeve te popullit, por ashtu e kishen komanden nga larete,te mbrohet njeshi zoti i partis.

Po pse o PLAKU cfarë ka atje jo të vërtetë ? Un nuk po i jap meritë Hoxhës. Mballosja me armë qe akt gjeostrategjik i domosdoshëm nga blloku. Shqipëria ishte dhe shtet themelues i paktit. Pra merita nuk qe e Hoxhës për ushtrinë, atij sigurisht i leverdiste një mekanizëm i tillë dhe për të ruajtur pushtetin e vet.

Ti ku nuk bie dakort ? Un them që e shitëm veten shumë lirë, keq mirë, kishim një arsenal të konsiderueshëm i cili u vu në përdorim nga politikanët e "drejtë" post 1990 për të financuar lloj lloj pislliqesh nga Azia në Afrikë me trafiqe armësh, dhe sigurisht për 1997 famëkeqe. Në 2007 a 2008 ti u bëre shteti i parë që prishe armatimin kimik. Ne kishim mundësi që ushtrinë ta modernizonim jashtzakonisht duke përdorur diplomaci jo duke shitur cdo gjë për skrap nga disa të paskrupullt.

Tjetër, mos ke ndonjë problem se ushtria duhet të ekzistoj në një shtet ? E përmenda Zvicrën pasi e di mirë, dhe mendoja se ishte shtet që nuk kishte asgjë nga pikpamja ushtarake, por mësova që ishin ndoshta më të avancuarit në rrajon. Deri dhe malet i kanë carë në dysh. Tek shikoja të rinjtë me armë në dorë tek trenat e kuptoja se nderi për të mbrojtur atdheun nuk limitohet vec në kohë lufte, por ky shërbim është detyrim edhe në kohë paqeje. Nëse ke dicka kundra ma thuaj dhe e debatojmë. Un nuk shoh asgjë skandaloze tek shkrimi im.

[halla mine]

Greqia as nuk krahasohej me fuqinë ushtarake Shqiptare, ishte një vend komik, dhe me shkatërrimin e Jugosllavisë sot Shqipëria mund të përballej me Serbinë pa pik problemi vetë, sigurisht nëse Serbi nuk do kishte ndihmë Ruse.

Kjo esht ajo qe mua me ben enverist. Une s'merzitem e as nuk di fare se ç'eshte komunizmi e as qe me intereson. Forca ushtarake me magjeps, prandaj edhe enverin e konsideroj yll te pashuar.. S'ka patur e as qe do te kete ndonjehere Shqiperi me te pergaditur ushtarakisht se ajo e xhaxhit. Lavdi e perhershme.

[Hyllien]

Kjo esht ajo qe mua me ben enverist. Une s'merzitem e as nuk di fare se ç'eshte komunizmi e as qe me intereson. Forca ushtarake me magjeps, prandaj edhe enverin e konsideroj yll te pashuar.. S'ka patur e as qe do te kete ndonjehere Shqiperi me te pergaditur ushtarakisht se ajo e xhaxhit. Lavdi e perhershme.

Qe e përgatitur ashtu se kështu e deshte koha. Plus që hovi ideologjik i 15 viteve të para qe shumë i fortë. Gabimi fatal dhe që krijoi pasoja të tmerrshme në psikologjinë shqiptare e xhaxhit ishte moshapja e Shqipërisë, ose moshapja graduale dhe izolimi total në linja ideologjike.

Nesje ti e shifke me romantizëm, un e shoh me keqardhje dhe pragmatizëm, sado i keq të qe sistemi, nuk u bë kalimi i duhur në cilësi, nuk u bë modernizimi i duhur dhe u shkatërrua komplet ushtria. Ky është në vetvete akt antikombëtar.

[halla mine]

Qe e përgatitur ashtu se kështu e deshte koha. Plus që hovi ideologjik i 15 viteve të para qe shumë i fortë. Gabimi fatal dhe që krijoi pasoja të tmerrshme në psikologjinë shqiptare e xhaxhit ishte moshapja e Shqipërisë, ose moshapja graduale dhe izolimi total në linja ideologjike.

Nesje ti e shifke me romantizëm, un e shoh me keqardhje dhe pragmatizëm, sado i keq të qe sistemi, nuk u bë kalimi i duhur në cilësi, nuk u bë modernizimi i duhur dhe u shkatërrua komplet ushtria. Ky është në vetvete akt antikombëtar.

Ajo qe me ben ta shoh me romanticizem eshte vuajtjet e masakrimet qe i kemi pesuar si shqiptare ne mungese se fuqis ushtarake. Ne kemi pesuar tragjedi e kemi leshuar territore te medha jo sepse na mungon guximi luftarak ose shkathtesia strategjike per lufte.. por gjithmone sepse nuk posedonim teknik e mjete per lufte dhe nuk ishim te bashkuar. Enveri me djallezite e tij e beri Shqiperine fuqi baroti, e dyta ne ballkan pas turqise.. jugosllavia ishte mbrapa nesh.. edhe pse kishte 10 here me shume banore. Vetem pasi vdiq enverizmi ngriti koken nacionalizmi serb dhe e shkaterroi jugosllavin.. sepse ju humbi frika. Ti dilte perballe ushtrise se Enverit serbia e vetme..?? Do te kishte qene hakmarrje e vertet per te gjitha mizorite qe kemi pesuar prej tyre, pa asfare dyshimi..
Mos harro se Enveri qe nga viti 1976, pas infarktit, nuk kishte me kontroll te qindperqindet te kapaciteteve intelektuale e psiqike te tij.. çdo dite e me teper humbte keto fuqi.. dhe kjo edhe qoi Shqiperin ne degradim.. Te tjeret s'kishin guximin e as aftesite e tij lidershipi qe te nderrmernin hapa domethenes e te benin çfaredo kthese.. aq me pak ideologjike. Fajin per uri e mizerje te viteve te fundit te socializmit, qe shqipet e sjellin gjithmone si argument kunder Enverit, une e shoh te pasardhesit e tij.. te Ramizi & company, Enveri s'kishte me asgje ne dore.. ishte i humbur..

[Brari]

ja ushtria kush ka qen o hallush minushi..

--

Dëshmia e gjeneralëve: Kadri Hazbiu sabotoi fortifikimin e kufirit
Speciale e Enjte, Korrik 28th, 2011

Kadri Hazbiu
I kryqëzuar për sabotimin e vijës së partisë në fushën e mbrojtjes, Kadri Hazbiu akuzohet nga ushtarakët e lartë se ka bllokuar fortifikimin e brezit
kufitar për të lënë të hapur shtigjet për vërshimin e armiqve të jashtëm në territorin e Shqipërisë Në seancën e datës 25 shtator 1983, tashmë në praninë e Rrapi Minos, prokuror i Përgjithshëm, ish-ministri i Brendshëm, detyrohet të përgjigjej për vepra të tjera kriminale që i përkasin periudhës
kur kryente detyrën e kreut të Mbrojtjes. Këtë radhë janë shtatmadhorët
e ushtrisë, Veli Llaka, Nazar Berberi, Halim Abazi, Qemal Gegollari, që e akuzojnë për shpërfilljen e rolit të partisë si njësi e reparte për
sabotimin e fortifikimit të rajoneve kufitare, për ndërprerjen
e qëllimshme të punimeve në vendkomandën sekrete të Shtabit të Përgjithshme, për zvarritjen e organizmit të mbrojtjes kundërtanke.
Mohimi kategorik që u bën Kadri Hazbiu dëshmive të bashkëpunëtorëve të afërt dhe drejtuesve të lartë të ushtrisë për prokurorin e Përgjithshëm, të pranishëm në hetime, mbetet një përpjekje e dështuar për t’iu shmangur përgjegjësive penale. I prerë në qëndrimin ndaj Hazbiut, Rrapi Mino bëhet më i ashpër në procesin gjyqësor, ku përveç dëshmive të ushtarakëve, i kujton ish-kreut të Mbrojtjes se ka sabotuar urdhrin e Komandantit
Suprem për t’i kthyer në bunkerë të lëvizshëm traktorët e parkut të makinave
bujqësore. Me aq sa shpjegohet përpara kryeprokurorit, ish- ministri i Mbrojtjes zbardh rrethanat në të cilat ka punuar me korpusin e specialistëve
përkatës për përmbushjen e këtij objektivi, i cili siç vëren ai, për arsyet që dihen, mbeti një ide. Gjithsesi, akuza e traktorëve të destinuar për autoblinda, përbën vetëm një detaj nga skaneri që i ka bërë Hetuesia veprimtarisë armiqësore të Kadri Hazbiut, ku ajo për çështjen e fortifikimit mbetet më kryesorja. Në pretencën e Rrapi Minos ngihen pengesat që ka
krijuar Hazbiu për betonizimin e rajonit të mbrojtjes së batalionit, për zhvendosjen e pozicioneve të zjarrit nga fusha në mal e deri te orientimi
i gabuar që ka dhënë për të lënë zbuluar drejtimet kryesore të mësymjes së ushtrive të huaja ndaj vendit tonë…
Pyetje: Po të njohim i pandehur me dëshminë e bërë nga Qemal Gegollari, më datën 28.9.1983. Ç’ke për të thënë rreth saj?
Përgjigje: Unë e lexova dëshminë e Qemal Gegollarit dhe kam për të thënë se programet e përgatitjes së artilerisë bëheshin nga Drejtoria e Artilerisë dhe zv. ministrat përkatës. Mua nuk më është ngritur ndonjëherë se koha e
caktuar për stërvitjen është e pamjaftueshme. Unë di se pozicionet e zjarrit të artilerisë e kanë aneksin për municionet. Për lagështirën në rastet
e vërtetuara nuk e mbaj unë përgjegjësinë, por vetë repartet e artilerisë që duhet të mirëmbanin. Projektet e pozicioneve të artilerisë janë
përgatitur dhe miratuar nga strukturat përkatëse. Unë nuk kam bërë ndonjë ndryshim të këtyre projekteve. Le të shihen dokumentet. Organikat e
artilerisë nuk janë shkurtuar pa studim e konsultim. Për kompletimin e tyre me ushtar aktiv ka pasur mendime të ndryshme dhe u vendos që
të jenë aktivë aq sa duheshin dhe pjesa tjetër, rezervistë. Për artilerinë e batalionit në konsultimin e gjerë që u bë, u arrit në mendimin se ajo duhej
reduktuar dhe nuk duhet të ishte tip standard në çdo batalion, por sipas drejtimit. Ky studim u reflektua në strukturën që do t’i paraqitej
Këshillit të Mbrojtjes në vjeshtë të vitit 1982. E vërteta është se me porosi të
udhëheqësit, unë kam insistuar që të studiohet dhe të bëhet organizmi i mbrojtjes kundërtanke kudo.
Pyetje: Po të njohim i pandehur me dëshmitë e bërë nga Halim Abazi me datën 29.6.1983. Ç’ ke për të thënë rreth saj?
Përgjigje: Unë e lexova dëshminë e Halim Abazit dhe kam për të thënë se stërvitjet në korpuse e brigada bëheshin sipas idesë së përafërt të planit operativestrategjik. Provat për gatishmërinë kanë qenë të vazhdueshme
në të gjitha rangjet, mua kështu më është raportuar nga Shtabi i Përgjithshëm, Drejtoria Operative dhe ky vetë si kryetar Dege. Koordinimi
i stërvitjeve me kufirin dhe forcat e brezit të Sigurimit bëheshin nga korpuset
dhe kontrolloheshin nga Drejtoria Operative dhe vet ky. Nuk është e vërtetë që të kem qenë për teorinë e rrëshqitjes.Për mbulimin e drejtimeve kryesore të lëna pas dore, siç ishin ai i Kukësit, Tropojës, Peshkopisë me objekt
fortifikimin, janë dokumentet dhe le të shikohen. Kërkesa për kompletimin e
fortifikimit me transhe, flasin dokumentet, nuk është lënë pas dore. Rishikimi i dislokimit të reparteve të gatishmërisë së përhershme është bërë me porosi të udhëheqësit dhe do t’i paraqitej atij gjatë vjeshtës së vitit 1982. Studimi
i strukturës së ushtrisë u bë me pjesëmarrjen e kuadrove të nevojshëm sipas miratimit të udhëheqësit. Nëse ka dal ndonjë sekret, unë nuk e di.
Përllogaritjet në planin operativ ekzistues kanë qenë të fryra dhe për to kam dhënë shpjegime. Nuk është e vërtetë të kem thënë se për Ministrinë e Mbrojtjes nuk është problem zbatimi i vendimit të Byrosë Politike mbi
metodën e punës, strukturën dhe kompetencat.

Pyetje: Po të njohim i pandehur me dëshminë e bërë nga Veli Llakaj, datë 6.6.1983. Ç’ke për të thënë rreth saj?
Përgjigje: Unë e lexova dëshminë e Veli Llakës dhe kam për të thënë se për stërvitjet e mëdha kanë qenë Mehmet Shehu, Veliu dhe drejtues të tjerë të Ministrisë. “Shebenikun 80” e kishin përgatitur këta me kohë, unë
kam qenë për stërvitjen e vogël me kompaktësim deri në batalion pranë shkollës së lirë dhe krahas kësaj të forcohej përgatitja e shtabeve dhe
rrallë të bëheshin stërvitje në shkallë brigade me trupa. Veliu ka hezituar për këtë lloj stërvitje, por megjithatë ka rënë dakord dhe kjo është reflektuar
në programet stërvitore. Për prapambetjen e vendkomandave dhe të pikave të drejtimit, që thotë Veliu, unë di se është ecur sipas planit.
Nga ana ime është shtruar si detyrë që të studiohet projekti tip i pikave të drejtimit për t’i thjeshtuar ato në bazë të funksionit të tyre, sepse ashtu siç
ishin ndërtuar, ishin një dublim i vendkomandës. Për këtë gjendje nuk mbaj unë përgjegjësi, pasi ato janë ndërtuar para se të shkoja unë ministër i Mbrojtjes. Për ndërtimin e madh dhe pa kriter të rajoneve të fortifikimit
me qendra zjarri betonarme e kanë përgjegjësinë Mehmet Shehu, Veli Llakaj e
të tjerë, që i kishin miratuar e ndërtuar ato. Kur kam vajtur unë ministër i Mbrojtjes, kemi diskutuar thjeshtimin e objekteve betonarme, të përgatiten
pozicione gjysmë të gatshme dhe t’u jepen prioritet transheve, punimeve fushore që të lidheshin qendrat e zjarrit. Kemi hequr disa pozicione
betoni për artilerinë e transportueshme që ishin pa vlerë dhe të rrezikshme për konceptimin e luftës. Fortifikimin nga lart poshtë e kam thënë
unë të bëhet në zonat kodrinore për çdo rajon mbrojtjeje batalioni. Kjo për
mua ishte e drejtë, sepse endej pas numrit të qendrave të zjarrit, dhe jo në bazë të rajonit të mbrojtjes të çdo batalioni. Është e vërtetë që kam
biseduar me Veli Llakën se na duhet të studiojmë disa rajone mbrojtëse batalioni, që kishin dendësi qendrash zjarri pa kriter, prej të cilave një
pjesë mund të çmontoheshin në vend që të prodhoheshin të reja. Ky ishte një mendimi imi që e shpreha në gusht të vitit 1982, me të cilin ishte
dakord edhe Veli Llakaj e që duhej studiuar me Shtabin e Përgjithshëm dhe Drejtorinë e Fortifikimit. Për vendkomandën e Këshillit të
Mbrojtjes (e quajtur “Fusha”) asgjë nuk është penguar nga unë. Veli Llakaj dhe Alfred Moisiu janë dërguar disa herë në këtë objekt dhe më kanë
raportuar se çdo gjë ecën në rregull. Kishte mbetur vetëm problemi i administrimit nga Ministria e Brendshme apo e Mbrojtjes. Nuk është e vërtetë
të kem thënë unë që të futet në programet stërvitore rimarrja e qendrave të zjarrit përballë. Po kështu, nuk është e vërtetë t’i kem zvarritur unë
raportet për Këshillin e Mbrojtjes, por janë zvarritur nga Shtabi i Përgjithshëm dhe Veli Llaka. Radio-rrjeti që lidhej me repartet e garnizonit të
Tiranës, ka ekzistuar me kohë. Qëllimi ka qenë që të mos humbte drejtimi i këtyre reparteve në rast të ndërprerjes së ndërlidhjes telefonike.
Veli Llakaj këtë e ka ditur prej kohe. Studimi i strukturës së batalionit dhe i peshës së ushtarit është bërë me urdhrin tim dhe me miratim të
udhëheqësit, pra, kur kam vajtur unë ministër i Mbrojtjes, dhe jo siç thotë Veliu në vitin 1979. Për këtë le të shihen dokumentet. Mehmet
Shehu nuk ka qenë dakord për studimin e strukturës, por kur i thashë që ky është mendimi edhe i udhëheqësit, nuk e kundërshtoi. Për komandantin
e Brigadës së Saukut unë nuk e kam mbrojtur, por e kemi gjykuar
kolegjialisht sipas rregullave dhe vendosëm ta heqim dhe e hoqëm.. Për aviacionin dhe flotën unë nuk kam penguar blerjen e materialeve të prapavijës. Për gjendjen e uzinave ushtarake Këshilli i
Mbrojtjes është vënë në dijeni, sepse kjo ishte dhe metoda e punës sime. Unë s’jam marrë me emërimin e nuses së djalit të Mehmet Shehut
dhe njëkohësisht të djalit të Llambi Peçinit, se propozimi ka dalë nga Drejtoria e Kuadrit, pavarësisht se në rastin e djalit të Llambi Peçinit mund të jetë firmosur shkresa nga ana ime. Për forcat vullnetare jam për pjekur për ingarnimin e tyre në stërvitjet me trupa, këto janë nënvlerësuar nga Mehmet
Shehu para se të vija unë. Tek Ismet Isufi kam shkuar jo më vonë se ora 21:00, dhe jo siç thotë Veliu. (Është fjala për natën e vetëvrasjes së Mehmet
Shehut, ku sipas Llakajt Hazbiu ka shkuar në shtëpinë e Mehmetit para vetëvrasjes, ndërkohë që Kadriu pohon se atë natë ka qenë në ditëlindjen
e sekretarit të tij, Ismet Isufi-shënim). Për pushkënshkop, pushkë e përgatitur
nga Dhimitër Sherkua (mjeshtër i laureuar me çmimin e “Republikës” për teknologjinë e armatimit-shënim) për Mehmet Shehun kam porositur
Veli Llakën, Nazar Berberin e Gaqo Pojanin, pas vetëvrasjes së Mehmet Shehut, që të shohin se ç’armë janë prodhuar jashtë kontrollit e të shihet
Dhimitër Sherkua në këtë drejtim. Para vetëvrasjes së Mehmet Shehut, më ka thënë Dhimitër Sherkua se kam përgatitur një pushkë-bastun për
t’ia dhënë Mehmet Shehut. I thashë që t’i mbajë dhe ai kështu bëri. Detyrën për kontrollin e armëve që prodhoheshin jashtë serie ia kam ngarkuar gjatë vitit 1982 dhe Ali Vukatanës(ish-sekretar i Komitetit të Partisë së Ministrisë
së Mbrojtjes-shënim). Për lëndë fiziko-kimike për vënien në gjumë kam pyetur në telefon Veli Llakën, nëse kemi të tilla. U përgjigj se kemi. E porosita
që t’i niste me helikopter bashkë me specialistët për në Çermë, ku ishte rrethuar diversanti Xhevdet Mustafa. Ato nuk u dërguan, se s’kishte
të gatshme. Kështu më ka raportuar Veli Llakaj pas kthimit tim në zyrë. Pas kësaj, kam vënë për detyrë që të prodhohen lëndë të tilla që të
jenë të gatshme.

Pyetje: Po të njohim i pandehur me dëshminë e Jani Samarës datë 10.5.1983. Ç’ke për të thënë rreth saj?
Përgjigje: Unë e lexova dëshminë e Jani Samarës dhe kam për të thënë se nuk e ka nënvleftësuar rolin udhëheqës të Partisë, por s’e kam shtruar
me forcë rritjen e rolit të shtabeve në raport me komandat
dhe të rritet llogaridhënia e tyre para komiteteve të Partisë.

Pyetje: Ç’ke për të hënë i pandehur për atë çështje që ka shpjeguar dëshmitari Janko Konomi?

Përgjigje: Unë e lexova dëshminë e Janko Konomit dhe kam për të thënë se është e vërtetë sa thotë Janko Konomi, se më ka informuar me një letër. Për projektin e objektit (është fjala për objektin e Uzinës së Eksplozivëve
në Mjeks të Elbasanit, e cila u nderua pas shumë peripecive me teknologji suedezeshënim) unë nuk di gjë, sepse kur kam vajtur unë ministër i
Mbrojtjes, vepra jo vetëm ishte miratuar, por punohej në stil të gjerë për ndërtimin e saj. Projekti, me sa di unë, është miratuar nga ish- ministri –
Mehmet Shehu, ish-zëvendësministri për sektorin e industrisë ushtarake dhe Niko Shuli, si drejtori përkatës(i Drejtorisë së industrisë ushtarake).
Unë nuk di se kur është miratuar kjo vepër nga Këshilli i Ministrave, se nuk
isha në atë kohë ministër i Mbrojtjes. Nuk di se ç’përfundime ka dhënë zbatimi i projektit të kësaj vepre, nga se vijnë këto sabotime dhe
nuk më janë ngritur çështjet siç i ngre tani Jankua. Sigurisht, këtu në këtë vepër ka sabotime të rënda, si e kuptoj unë, se për një vepër të tillë të madhe
duhej të merrej më parë projekti që nuk e kishin blerë, se kushtonte dhe donte kohë. Kështu që ndërtimi i saj u bë me projekte të pjesshme, siç
vinin nga Suedia. Konkretisht, pasojat e këtij sabotimi unë nuk i di, porse në këto kushte nuk ishte e mundur të përcaktoheshin drejt vlera dhe afatet
dhe Instituti i projektimit u vu në vështirësi. Afatet e ndërtimit të objekteve të kësaj vepre janë caktuar në ballafaqimet e përbashkëta investues – ndërtues – projektues. Për ndjekjen e punimeve është krijuar një
grup me Rexhep Saraçin, Nuro Bratin dhe përfaqësuesi i ndërtimit të Kombinatit dhe komanda e Brigadës xhenios. Unë di që është punuar me
projekt dhe preventiv të pjesshëm. Nëse kjo nuk është zbatuar, përgjegjësi kanë investuesi Rexhep Saraçi, Janko Konomi, Niko Shuli e Mendu
Backa. Për vlerën e objektit unë nuk kam miratuar ndryshime nga ç’ishin parashikuar se do mbulohej nga fondet rezervë të qeverisë. Sigurisht, pati rritje të fondit kur u inkludua ndërmarrja e ndërtimit të Kombinatit
(sepse në fillim ishte parashikuar ta ndërtonte vetëm Brigada e xhenios) që
janë bërë para se të vija unë ministër i Mbrojtjes. Sa kam qenë unë ministër, nuk kam pasur ndonjë raport nga financa ose nga plani se po tejkalohen
fondet e planifikuar për këtë vepër. Është e vërtetë se ushtarët e xhenios nuk e kishin të mirë përbërjen politike, por unë kam porositur Sigurimin
e ushtrisë që të hiqeshin ata më të komprometuarit dhe di se janë hequr.
Unë nuk di të jem njoftuar me hollësi për këto punime të përsëritura që thuhet nga Janko se kushtuan 200 mijë lekë dhe as se janë shpenzuar me
miliona lekë kot. Nuk di për studimin prej 30-faqesh që i është dhënë Mendu Backës, siç thotë Jankua. Me hollësi çështjet teknike që ngre Janko
Konomi, nuk i di. Ato që u ngritën me letër nga ky, u ballafaquan nën drejtimin e njerëzve që dërgova unë me Alfred Moisiun dhe Ali
Nekalanën.

Pyetje: Po të njohim i pandehur me dëshminë e bërë nga Nazar Berberi më datën 7.6.1983. Ç’ke për të thënë rreth saj?
Përgjigje: Unë e lexova dëshminë e Nazar Berberit dhe kam për të thënë se për miratimin e armës që do të prodhohej, unë kam qenë në Kryeministri, kur isha ministër i Brendshëm, bashkë me ish-zv. kryetarin e parë të Këshillit të Ministrave. Di se u aprovua ai tip që u quajt më i përshtatshëm nga specialistët, të cilët së bashku me zv. ministrat e Mbrojtjes ndodheshin
në mbledhje. Në atë kohë, unë nuk dija vështirësitë që paraqiteshin për
prodhimin e këtij tipi pushke. Këto i ndesha kur vajta në Ministrinë e Mbrojtjes. Për artilerinë bregdetare janë ato që thashë te Xhemal Dingo,
Nazari (Berberi-shënim) si specialist artilerie ka qenë dakord me konkluzionet që u arritën. Unë nuk kam qenë ministër i Mbrojtjes kur është
bërë ndërrimi avionëve “Mig 19” me kinezët, siç thotë Nazari, dhe as më ka
pyetur njeri për këtë problem. Rëndimi i batalioneve me artileri është miratuar nga Mehmet Shehu dhe këta si zv. ministra, para se të vija
unë, që kam qenë për ta reduktuar atë dhe ky është versioni në studimin që do paraqisnim në strukturën që përgatitej, ka dokumente për
këtë problem. Për stërvitjet e mëdha ose të vogla e për komandantin e Brigadës së Saukut dhashë shpjegime në dëshminë e Veli Llakës. Për
lëshimin e raketës kundërajrore në Fier, unë kam dhënë urdhër të hetohet ngjarja dhe fajtorët t’i jepeshin gjyqit. vijon

AFRIM IMAJ


panorama..

---------

a kupton gje a jo..

??

pallavra pallavra pallavra..dhe kanibalizem.. i nxitur nga enver ramizi.. me an te veglave te felliqura te llojit shkelzen e rrap miush.. qe gjeneralet te han njeri jatrin..

turp i madh..

dhe krim i djallezuaR..

..

[Brari]

ja ushtria shqiptare e enverit..
miljona rreckamane te poshteruar..

lexo.. shiko..e kupto.. o hallush lpk-ush..


http://www.balkanweb.com/fotoAlbum/i...93&IDFoto=3393

[Brari]

Dëshmia e gardianit: Si ja morëm frymën Teme Sejkos

Speciale e Mërkurë, Gusht 3rd, 2011

Kadri Hazbiu në sallën e gjyqit

Dëshmitë e gardianëve të Burgut të Tiranës për çastet e fundit të Teme Sejkos, ish-komandantit të Flotës, të dënuar me vdekje për tradhti në vitin ‘61, janë pjesa më makabre e pohimeve të procesit hetimor të Kadri Hazbiut. I thirrur për të treguar çfarë kujtonte nga bisedat e fshehta që Hazbiu zhvillonte në qeli me gjeneralin e kryqëzuar para ekzekutimit, Qemal Birçe, kryegardiani i Burgut të Tiranës, rrëfente në seancën e 11 qershorit 1983 për sjelljet barbare të ushtruara ndaj Teme Sejkos në ditët e fundit të tij. Më herët, në proces Hazbiu ka pranuar se pas shpalljes së vendimit gjyqësor ka autorizuar vartësit e tij që kreun e “grupit çam”, para se ta ekzekutojnë, ta torturojnë për t’i vjelë ndonjë rezervë të pa shprehur për veprimtarinë e tij armiqësore. Pikërisht ky është momenti ku dy fuksionarët e lartë të Sigurimit të Shtetit, Mihallaq Ziçishti e Nevzat Hazdenari, me bekimin e Hazbiut, vihen në krye të operacionit të fshehtë për ta transferuar Sejkon nga qelitë e Tiranës në një bazë sekrete afër Durrësit. “Aty, dëshmon Birçe, Temen e kemi qëlluar për orë të tëra me shkopinj në fytyrë, kokë, brinjë, këmbë, deri sa mbeti pa ndjenja. Pastaj e hodhëm në gazin e Ministrisë dhe, sa u përmend, e mbytëm me litar”. Pjesa në vazhdim e dëshimisë së ish-kryegardianit, marrë nga libri i Kastriot Dervishi, përshkruan detajet fundore të tragjedisë makabre të admiralit të shpallur tradhtar me një proces farsë…

DËSHMITARI QEMAL BIRÇE

I vitlindjes 1920, pensionist, dëshmonte më 11 qeshor 1983 për fundin e Teme Sejkos: Lidhur me sa pyetem, kam për të thënë këto gjëra: Kur u arrestua Teme Sejko, mua më sollën me shërbim në burg, përgjegjës për grupin e oficerëve që siguronin të pandehurit në dhomat e izolimit. Në këtë detyrë kam qëndruar deri në fund, pra, deri në kohën kur u dënua Teme Sejkua dhe grupi i tij. Pas gjykimit të çështjes e dënimit të tyre, shkova përsëri në Ministri, në vendin ku kisha qenë më parë shef i Komandaturës. Si qëndrova 5 – 6 ditë në Ministri, një ditë, rreth orës 18:00 pasdite më thirri në zyrë Mihallaq Ziçishti. Kur shkova atje, vura re që ishte edhe Kadri Hazbiu dhe persona të tjerë, si Rexhep Kolli e Nevzat Haznedari. Mihallaqi më dha urdhër që të heqësh rojet e policisë që janë tek burgu i vjetër, sepse atje do të dërgojmë Teme Sejkon dhe Tahir Demin, që të mos na i shikojë njeri, kur të shkojnë atje. Në këtë kohë, Temja dhe Tahiri ishin dënuar me vdekje, por dënimi s’kishte marrë formë të prerë. Unë shkova dhe e zbatova porosinë. Pas pak më mori Mihallaq Ziçishti në telefon dhe më pyeti a je gati. Unë i thashë po, jam gati. Pak më vonë, Mihallaqi erdhi me një gaz 7- vendësh. Në gaz Mihallaqi kishte marrë Teme Sejkon e Tahir Demin. E shoqëronte edhe Nevzat Haznedari. I morëm Temen e Tahirin dhe i futëm në dy dhoma të veçanta në katin e dytë të burgut të vjetër, të përgatitur që më parë me krevat me susta, batanije, dyshek e çarçafë. Aty Teme Sejko e Tahir Demi janë mbajtur rreth një muaj. Nevzat Haznedari vazhdimisht u binte si Temes dhe Tahirit letër për të shkruar dhe u merrte ato që ata shkruanin. Se ku i çonte këto letra Nevzati, nuk e di. Bashkë me mua bënin shërbim edhe tre oficerë të tjerë, Qemal Xhaferri, Luto Beqiri dhe Islam Gjondeda. Të katërt ne rrinim në dy dhoma në katin e parë dhe bënim roje me radhë. Tahiri me Temen aty hanin ushqim, për nevoja personale i binin derës që ne ua mbyllnim nga jashtë me çelës, u jepnim brisk e makinë dhe rruheshin vetë. Më kujtohet se rreth 10 ditë pasi kishim shkuar te burgu i vjetër, më mori në telefon Kadri Hazbiu rreth orës 1:00 pas mesit të natës dhe më tha: “Jam Kadri Hazbiu, dil e më prit se do të vij aty”. Dola aty te oborri i burgut dhe pa kaluar as pesë minuta, Kadri Hazbiu erdhi vetëm. Pasi më takoi, më pyeti se ku rri Teme Sejko. Unë i thashë në një dhomë në katin e dytë. Më shoqëro deri te dhoma, tha Kadriu. Të dy u ngjitëm në katin e dytë. I hapa derën e dhomës ku rrinte Teme Sejkoja. Temja u ngrit nga krevati dhe qëndroi në këmbë. Kadriu më vështroi, për të më lënë të kuptoja që të largohesha. Dola jashtë duke tërhequr pas vetes derën dhe qëndrova në mes të shkallëve. Kadriu qëndroi brenda me Temen rreth një orë dhe pastaj doli. Unë u ngjita dhe mbylla derën e dhomës së Temes me çelës. Kadriu zbriti e doli jashtë në oborr e pas tij dola edhe unë. Atje më hodhi dorën në sup e më tha: “Ki kujdes se partia thotë që këta armiq janë në duar të sigurta”. Unë i thashë, mos ki merak shoku ministër. Se çfarë bisedoi me Temen, nuk di asgjë. Pas këtyre fjalëve që shkëmbyem bashkë, Kadriu u largua. Pasi i mbajtëm te burgu i vjetër një muaj, një natë pas mesit të natës, vjen aty Mihallaq Ziçishti së bashku me Nevzat Haznedarin, i cili në atë kohë ishte kryetar i Degës së Hetuesisë. U hapa derën, u futëm të tre bashkë brenda në dhomën ku mbanim Teme Sejkon dhe Mihallaqi me Nevzatin i hodhi Temes hekurat në këmbë e duar. Aty qëndruam deri në mëngjes. Në mëngjes herët i zgjidhëm këmbët Temes, e mbështollëm me një batanije dhe e hipëm në një gaz 7-vendësh. Tahir Demin e lamë aty në vend. Me shërbim si roje mbeti Luto Beqiri. Pas kësaj, në gazin 7-vendësh hipa unë, Nevzati, Islam Gjondeda dhe Qemal Xhaferri. Shofer ishte një kushëri i Mihallaq Ziçishtit, oficer, emrin nuk ia kujtoj, di që ka vdekur. Mihallaq Ziçishti ishte me makinën e tij dhe u nis para nesh. U nisëm edhe ne në drejtim të Vorës. Makinën tonë e drejtonte Nevzati, i cili duhet të kishte biseduar me Mihallaqin, se e dinte ku po shkonim, por neve nuk na tha asgjë. Rrugës, Mihallaqin nuk e pamë. Kur shkuam në Maminas, qëndruam në mes të vreshtit ku është një shtëpi e vetme që quhet pallati i beut. Aty e zbritëm Temen. Sa zbritëm ne, erdhi edhe Mihallaqi me makinën e tij. Me të ishte edhe Rexhep Kolli. E futëm Temen në një dhomë. Pas kësaj, Mihallaqi dërgoi Qemal Xhaferrin për të prerë 20 shkopinj shkoze. Pasi i pruri shkopinjtë, vetë Mihallaqi në prezencë të Rexhepit e Nevzatit, filloi ta rrihte Temen me shkop. E godiste Temen me shkop, që ishte sa tre gishta i trashë, në gjithë pjesët e trupit, përfshi edhe kokën, me gjithë forcën sa thyheshin shkopinjtë. Si lodhej Mihallaqi, vazhdonte Rexhepi e pastaj Nevzati. Kjo vazhdoi gjithë ditën deri në mbrëmje sa hyri dielli. Temja nga të rrahurit gati kishte mbaruar, sa merrte frymë. Nga gjithë pjesët e trupit që i ishin nxirë e çarë, në fytyrë, kokë, brinjë, kofshë, këmbë, i dilte gjak. Pra, ishte në një gjendje të tillë që ai nuk mund të shpëtonte. Kur ai nuk ndiente më asgjë, erdhi Kadri Hazbiu. Unë gjatë gjithë ditës tërë ngjarjen e pashë me sytë e mi, sepse isha në korridor dhe dera e dhomës ku rrihnin Temen ishte e hapur dhe unë vetëm atë shikoja. Dy shokët e tjerë ishin caktuar larg si roje që mos të na afrohej njeri. Kur erdhi Kadriu, më dha dorën, më pyeti ç’kemi. Unë i thashë se Temja po vdes nga të rrahurit. Kadriu shkoi dhe u fut në dhomë, ku u takua me Mihallaq Ziçishtin, Rexhep Kollin dhe Nevzat Haznedarin. Ishte vetëm kur erdhi aty, ndërsa shoferi me shoqëruesin qëndruan te makina rreth 15 – 20 metra larg shtëpisë. Dua të shtoj se në atë shtëpi, në atë kohë nuk banonte asnjeri. Kadriu qëndroi rreth 5 minuta dhe u largua. Si u largua Kadriu, e mbështollëm Temen me batanije e duar të lidhura nga mbrapa me hekura siç i kishte kur e rrihnin, e hipëm në gazin 7-vendësh e bashkë me të, edhe unë, Nevzati, Islami e Qemali dhe u nisëm në drejtim të Tiranës. Unë nuk e dija ku do të shkonim, detyrën e kishte marrë Nevzati… Pa kaluar Vorën, unë dhe Islam Gjondeda që ishim me makinën mbrapa, i hodhëm në fyt Teme Sejkos që ishte i shtrirë në mes nesh, një litar në formë laku dhe, duke e tërhequr secili në krahun e vet, e mbytëm. Pra, Temja nuk kishte asnjë shenjë jete. Për mbytjen e Temes me litar ne na urdhëroi Nevzat Haznedari. Vazhduam rrugën dhe shkuam deri te kodrat karshi Linzës. Ishte natë. Ne qëndruam në një vend ku kishte qëndruar edhe Mihallaqi me makinën e tij,i cili kishte shkuar atje para nesh. Rexhep Kolli nuk ishte me të, se ku qe kthyer nuk e di. Na urdhëroi, nxorëm kufomën ashtu të mbështjellë me batanije. E mbanim Qemal Xhaferri, Islam Gjondede dhe shoferi që ishte kushërir i Mihallaqit. Unë qëndrova lart me Mihallaq Ziçishtin, ndërsa shokët e tjerë e çuan kufomën rreth 20 m poshtë xhades, kur që gjatë natës ishte bërë gropa gati. Gropën e bëri shoferi që na çoi ne në Maminas, i cili posa na çoi, u largua dhe u kthye në mbrëmje që na mori, këtë detyrë ai e kishte marrë nga Mihallaq Ziçishti. Si e zbritën kufomën te gropa, shkova edhe unë. Për t’u siguruar për vdekjen e Temes, unë me një kazmë që gjeta aty pranë, i rashë Teme Sejkos në kokë disa herë derisa iu prish fare koka. Më kazmë e qëlluan edhe shokët e tjerë. Pasi e hodhëm në gropë, e mbuluam me baltë dhe e larguam.

“Pohimet e Teme Sejkos i kërkonin sovjetikët”

Pyetje: Cilat kanë qenë marrëdhëniet e punës së organeve të Sigurimit të Shtetit me këshilltarët sovjetikë në fushën e punës agjenturore – operative? Ç’qëndrim keni mbajtur ju në këtë drejtim?

Përgjigje: Në marrëdhëniet me këshilltarët sovjetikë mbeti po ai kufi marrëdhëniesh që ishte para se të bëhesha unë ministër, domethënë që ata kishin të drejtë të njiheshin me normat e brendshme të punës, me të gjitha aktet normative bazë, përfshi platformën, urdhrat, udhëzimet, direktivat dhe orientimet që jepeshin nga Partia. Kjo ishte pa kufi. Për politikën e goditjes, nëpërmjet realizimit të përpunimeve jepnin mendimet e tyre. Kështu është ecur deri në gusht ose shtator të vitit 1960, mbas arrestimit të Teme Sejkos, kur nga udhëheqësi i partisë na u dha qartë orientimi që ta mbyllim gradualisht rubinetin, duke mos u thënë asgjë për çështjen e Teme Sejkos për sa depononte ai deri në largimin e tyre, pra të këshilltarëve sovjetikë. Mbas gushtit ose shtatorit të vitit 1960, patëm me ta përplasje më të shpeshta, më të ashpra e të hapura për mjaft çështje…

Pyetje: Kur kanë ardhur këshilltarët sovjetikë dhe si eci numri i tyre? Përgjigje: Kur kam shkuar unë në Ministrinë e Brendshme rreth viteve 1948 – 1949, kam gjetur një këshilltar sovjetik, Gllaskov. Mbas ikjes së tij nën pretekstin e sëmundjes erdhën legalisht këshilltarë në shumë sektorë të Ministrisë. Kur jam bërë ministër, më kujtohet se numri i tyre ka qenë 16 – 17 persona Duke filluar nga viti 1956, numri i tyre u pakësua deri në 6 – 7 veta, derisa ikën në vitin 1961. Kryekëshilltari i fundit quhej Voronin. Këta, me sa më kujtohet, ikën pjesë – pjesë mbas Kongresit të Partisë dhe para procesit të Teme Sejkos. Midis përplasjeve të tjera me këshilltarët sovjetikë në vitet 1960 – 1961, ishte edhe çështja e Teme Sejkos, për të cilin ata interesoheshin të dinin se ç’depononte dhe arritën deri aty sa të protestojnë: “nuk flet apo s’doni ju të na i thoni” dhe për këtë morën përgjigjen e merituar nga ana jonë. Kërkesat për armikun Teme Sejko i justifikonin me atë se ai kishte qenë komandant i bazës ushtarako – detare të Vlorës dhe mund të kishte dhënë sekrete që dëmtonin interesat e Traktatit të Varshavës. Këto marrëdhënie me këshilltarët sovjetikë ishin të legalizuara nga Komiteti Qendror i Partisë. Këto marrëdhënie, që nga ana jonë ishin të çiltra, prej tyre me siguri janë shfrytëzuar për të marrë sekrete e të dhëna që u interesonin. Trajtimi ekonomiko – financiar i tyre deri në vitin 1959 (kur erdhi Hrushovi në vendin tonë) bëhej nga shteti shqiptar dhe më pas i shpërblente vetë qeveria Sovjetike. 5.2.1983

Pyetje: Nga dokumentet që disponojnë organet e hetimit, rezulton se nga viti 1955 që keni qenë ministër i Punëve të Brendshme e më pas, organet e Kundërzbulimit të BS dhe të vendeve të tjera të ish-demokracive popullore janë njohur me agjenturën e Kundërzbulimit tonë në ato vende, si dhe me elementët shqiptarë që zhvillonin aktivitet kundërrevolucionar, të cilët ndodheshin me studime në ato vende. Pse është lejuar kjo gjë dhe ç’pasoja ka sjellë?

Përgjigje: Ngritja e agjenturës sonë në BS dhe në ish-vendet e demokracisë popullore ka pasur në të gjitha kohët karakter kundërzbulimi. Si e tillë, puna që bënim ne dhe njerëzit që kemi dërguar për ta bërë këtë punë, ishin me miratim të qeverive përkatëse të vendeve ku ishin dërguar për studime të ndryshme studentë ose specialistë shqiptarë. Kuadrot që kemi dërguar ne, njiheshin nga organet përkatëse të vendit ku ishin. Koha se kur ka filluar kjo punë, mua nuk më kujtohet, por për këtë të shihen dokumentet. Me sa më kujtohet, në BS ka pasur një rezidenturë të veçantë, ndërsa për vendet e tjera ka pasur një qendër që ndodhej në Budapest. Për këtë qëllim, pranë Drejtorisë sonë të Zbulimit u krijua një organ (sektor) i veçantë që merrej me këtë problem. Kufijtë e bashkëpunimit të organeve tona të Kundërzbulimit, të atashuara pranë përfaqësive tona diplomatike në këto vende dhe organeve të Kundërzbulimit, vendase, kanë evoluar në periudha të ndryshme kohe dhe kanë qenë të diferencuara në vende të ndryshme, sidomos midis BS dhe vendeve të tjera me ish-demokraci popullore. Në BS, në fillim kufijtë e bashkëpunimit ishin të tillë që punëtorët operativë u prezantoheshin organeve përkatëse të vendit, kishin të drejtë të jepnin e të merrnin informacione, reciprokisht për veprimtaritë armiqësore dhe të bashkëpunonin në bërjen e kombinacioneve agjenturore të përbashkëta që nxirrte nevoja e ndjekjes së veprimtarisë armiqësore që zbulohej. Vetëkuptohet që në këto raste ekspozohej edhe përpunimi konkret, d.m.th.; personi që ishte në ndjekje edhe agjentura që aktivizohej për ndjekjen e këtij përpunimi. Më kujtohet që agjenturës sonë i ishin dhënë udhëzime që për probleme të ngutshme mund të raportonin edhe drejt në organet e Kundërzbulimit vendas duke iu dhënë parullën e ndërlidhjes me ato organe. Në këto raste, organet e vendit duhet të njoftonin menjëherë rezidenturën tonë për të dhënën dhe për detyrat që i ishin dhënë nga punëtori operativ sovjetik dhe rezidentura në këtë rast dublonte punën, njëkohësisht mbante shënimet përkatëse për bashkëpunëtorin që kishte kontaktuar me organet e Kundërzbulimit sovjetik.

vijon…

AFRIM IMAJ

Te nderuar komentues! Duke mos dashur te cenojme opinionet tuaja, lutemi qe ato te mos permbajne fyerje dhe ofendime personale dhe te kene lidhje me shkrimin, apo temen per te cilen komentohet. Ne te kundert, nuk do te publikohen. Ju falenderojme qe na ndiqni dhe ju ftojme te vazhdoni te jeni pjese e Panorama Online. Moderatori

2 Komente per “Dëshmia e gardianit: Si ja morëm frymën Teme Sejkos”Hasan Shasivari - K o s o v a r i
3 Gusht, 2011 - 13:19
Pse more i marruar flet tani dhe i ngacmon ndjenjat,emocionet e pasardhësve të Temes.Dhe bënë mirë sepse ti e tregon një të vërtetë të shëmtuar që është prodhim,produkt i Shqipnisë së Enverit i cili ka qen një sadist i pa përshkruardhe një fobist,që për fat të keq ka edhe sot simpatizant si Edi i Kristaqit dhe të tjerë duke mos e mohuar edhe Skënder vetulloshin.

Përgjigjjuni Erida
3 Gusht, 2011 - 15:13
Ky nuk eshte tregim ore Qemal por film horror. Si mundesh ti te tregosh kete histori makabre per nje nder admiralet me te shquar shqiptar Teme Sejko. Ti nje cope nallbani. Si mundet familja jote te rrije e qete teksa lexon kere histori. Guximin tend te perdorimit te kazmes ne koken e nje nejriu???

panorama


---

ja pra se cfar qe ushtria e enverit..
e zonja vetem per te mbytur barbarisht.. oficeret me te mire..

..
tmerr..

[bamatat]

Ta kam thene sot s'ka asgjë, armatim të lehtë kryesisht dhe ndonjë grykë zjarri.

Por je gabim me përrallat që na thua për ushtrinë e Enverit. Sipas të gjitha revistave të kohës ka qenë ushtria më e dobët në Ballkan. Ato avionët që nxjerr t'i në foto gjoja me krenari janë Mig-15 (prodhim 1947 - 80 copë kemi pas) dhe Mig-17 (prodhim i 1953 më duket - edhe kshu rreth 80 copë kemi pas). Një pjesë kanë qenë prodhim rus, pjesa tjetër prodhim kinez me licence Sheniang dhe Chengdu. Avionë edhe pse ishin të viteve 45-55 kanë qenë në shërbim deri në vitin 2000. Këta ishin avionë të gjeneratës së dytë kur në fund të viteve '80 të gjithë vendet fqinje kanë pasur avionë të gjeneratës së katërt (që i bënin fërtele Migët tanë). Prandaj, mos u kap shumë me këto foto patetike të epokës së komunizmit. Ushtria e atëhershme ka shërbyer më shumë për të mbajtur në presion psikologjik popullin shqiptar sesa për t'u mbrojtur nga armiqtë e huaj (imagjinar).

Ouuuu ! Pse nuk te vjen mire ty o Jacko ? Me ke je ti ? Apo si gjithmone me ate qe te jep lekun dhe jo me Atdheun ! Raca jote vazhdon edhe sot e kesaj dite shan edhe Skenderbeun , kuptohet ne aleance me Shmidet dhe ata qe i paguajne Shmidet e kompany ! Mos ngaterro kohen politike me fuqine e Atdheut tone !

Mos harro qe ata qe drejtonin gjithe ato arme , teknologjia me e mire e kohes , ishin bij shqiptare , qe ashtu si edhe sot jane gati te japin edhe shpirtin per Atdheun ! Por qe sot jane zbathur si Selam Musai vaftit , me sopate dhe me hanxhar !

Degjo nje keshillen time ! Mos iu gezo shume faktit qe shqiptaret sot kane vetem sepate dhe hanxhar ! Keshtu si ti mendonte edhe italjani , por i morri topat dhe i futi ne b.ythe te tij dhe i lagu breket ne det ! Nuk po te flas per shqiptaret e kohes se Skdenrbeut , ushqimin , armatimin , veshmbathjen apo stervitjen qe ata kishin ne raport me ushtrite turke !