Mallkuar qoftë vetmia!

[DI_ANA]

Mallkuar qoftë vetmia!



Si hije rrëshket dhe pa ftuar...
mbush ditët boshe te mia,
një dhimbje e shkrirë në deje..." Ja kjo qënka vetmia"!
Nje brengë që përmbys shpirtin dhe fort po ma shtrëngon,
një ankth i vetëlënduar me zemrën po lufton.....!


Rënkon dhe malli vetë.... I shkreti s'qënka shuar,
një ndjenjë pa shpresë noton në ujërat e tërbuar,
një etje për të puthur dhe thënë një fjalë të ngrohtë,
një femër e zhuritur....Në qoshe...Paska ftohtë!


Mundohem për ta kapur,mundohem por rrëshqet,
nëpërkë dredharake gjithë qënien po ma vret,
meshirës i bërtas....skam frymë,ajër kërkoj,
më kot rri uluras...asgjë nuk po kuptoj!

Mëshira vjen tek unë dhe dorën zgjat ngadalë,
vetë ëndrrën ledhaton ,këndon të ëmblat fjalë,
" Të lutem zemërvrarë harroje pak trishtimin ,
mi ngre dy sytë drejt diellit... pa vidhja pak shkëlqimin"!


Me çelësa jam e mbyllur,kërkoj një dritë shpëtimi,
memece e shndërruar ,e mbytur nga hutimi,
shumë pyetje i bëj vetes, enigmat si gjej dot,
mallkuar qoftë vetmia....Të lika sytë me lot!


Lediana Kapaj

[DI_ANA]

Trishtim sysh!


I trishtuar ky shikim dhe me kot kerkon shkelqimin,
i rropatur vete syri,si ne mjegull pret verbimin,
lotet rrjedhin vetevetiu,akull shpirti,i vetmuar,
shkretetire çdo gje perreth,vete natyra eshte lenduar...

Shume e brishte kjo zemer femre..dhe nje fjale mundet ta vrase,
dhe nje qarje prej femije,dhe nje kenge mund ta godase,
vajton shpirti i gjakosur,erresira e mbulon,
si vete yjet lart ne qiell,kur nje mjergull i pushton...

Eshte thare kjo buze e embel,as te flase nuk mundet sot,
peshperin te mjerat fjale,por askush se kupton dot,
uje burimi do te donte,eshte thare,eshte percelluar,
çdo gje shterur rreth e rreth,ç'eshte kjo bote e pajetuar?!...

Eshte ngrire vete buzeqeshja...si t'ja beje?...e ka harruar,
ç'po i ndodh ketij trupi valle,pse kaq rende e kane mallkuar,
ku eshte zjarri qe te ngroh,lumturia ku eshte valle,
pse ka vdekur miresia,pse eshte bere diçka e rralle?!...


Lediana Kapaj

[DI_ANA]

Rropatem brazdave!


Endem ne lashtesine e kohes dhe viteve te mjerimit,
kacavirrem drejt oreve te kaluara dhe pa shprese,
sorrollatem e braktisur, e hutuar, e degdisur...
sdi se ku.... por veç kerkoj... te emblen " vese"!!!


Rropatem brazdave te jetes dhe kujtimeve,
me mundojne,sa me lodhin..jam pa fryme!
Serish ngrihem plot me dhimbje , e plagosur,
prape kerkoj...sdi se ku...te bardhen "bryme"!

Perpelitem si e marre neper netë...Netë pafund,
endrrat vijne, gjalle me mbajne, me kerkojne,
gjumi i trembur rri i fshehur,me vezhgon dhe krahet zgjat,
syte nuk mbyllen...hapur rrine..sa fort renkojne!!

Mbahem fort tek kjo dege me emrin "shprese",
dhe pse trupi i pergjumur, i dorezuar do te bjere,
lehte kendoj...dua te zgjohem,sdua te tres,
bosht pambuku dua te jem...dashuria te me tjerre!!!

Le te bredh une gjithesine..te keputem ..le te lodhem,
mrekulline dua te gjej, qe prej shekujsh e kerkoj,
edhe pse me injoruan,le te tretem,te perbuzem,
prape se prape do te kerkoj....zemren dua ta kuroj!



Lediana Kapaj

[DI_ANA]

Rimën doja!


Nuk e di pse vargu....Trishueshëm dhe me lot u shkrua,
se kuptova as vetë ndjenjën,si tinzare u largua,
nuk e di pse qënia ime,në labirint lotësh u kthye,
nuk e pashë kur vetë trishtimi...kapardisur ish në krye!


Nuk i ndjeva më gjymtyrët, mpirja seç më kish zaptuar,
rimën doja...të ushqeja,nëpër netë më kish munguar,
djajtë gërryenin shpirtin tim dhe sekretin ma perfolnin,
luanin,qeshnin, sipër meje, me mërzitjen më mallkonin!


E përbuza të kaluarën, vitet, ëndrrat më kish marrë ,
plot kujtime zemrën vrisnin, vetëm ndihesha..Isha vrarë!
Pyetjet thellë ju ngula vetes, por asnjë përgjigje s'mora,
s'ma kish fajin njerëzimi...pse gënjeshtrat i besova!

E kërkova lumturinë, por vetë dheu e kish përpirë,
e lakmova dashurinë edhe pse me akull ngrirë,
kohen doja pak ta ktheja..Lehtë nënqeshi.. Nuk pranoj!
"Shiko vitet qe ke para...!",_ e përlotur bëlbëzoj!

Plagët mblodha ti shëroja,por u trëmba!...Ishin shumë!
gjumin,jetën kishin vjedhur,lotin e kthyen ne lumë,
veten mblodha, fort e shkunda, i bërtita që të zgjohej,
dhe aty arsyeja doli....me llogjikën të martohej!

19.12.2009


Lediana Kapaj

[DI_ANA]

Une dhe vargjet....

Nuk desha meshire per vargjet qe shkrova,
ndonese te pergjakur,me lot i mbulova,
penen ngadale mora,zemren seç e hapa,
nuk desha qe dhimbja,te linte gjurme mbrapa.....


Poezite rreshtova mes loteve pafund,
vuajtjes i kendova,ndonese me shume mund
pashe njerez te mjere me dashuri te vrare,
dikush belbezonte...."desha si e marre"!

"Dashuria svuan_.....me tha dikush tjeter,
perse per shume vete eshte nje plage e vjeter"?
Sdija te pergjigjesha dhe poezi shkrova,
dhe zemrat e humbura befas i lendova.....


Enigmat ne shpirt ,sa shume me mundojne,
pyetjet pa pergjigje,po me shkaterrojne,
skllave dashurise,me vello te zeze mbuluar,
pre e roberise rashe si pakuptuar.....

Prangat seç me vune,ne qeli degdisur,
zemer sakatosur,qenie e braktisur,
"Burgim te perjetshem"!___gerthet ligesia,
"Ngrihu mikja ime"!___me tha dashuria....

Dhe me mua qau,sup mbi sup mbeshtetur,
vuante vetja ime por dhe ajo ish tretur,
flete te bardha nxori dhe me tha_ "ti shkruaj,
kendome nje ninulle,se dhe une po vuaj"!

Lediana Kapaj

[riza2008]

Përshëndetie DI_ ANA! Rikthimi tek poezia e lartëson figurën tënde tashmë të kompletuar. Mallkuar qoftë vetmia që ke postuar është realizuar me shum kujdes nga ana jote duke e sjellë në mënyrë të atillë që kushdo që ta lexojë ta mallkojë me gjith shpirt vetminë. Vetmia vret,shkatërron,djeg e ç'far nuk bën kur gjën shtratin e përshtatshëm për të realizuar detyrën e vetë. Më pëlqen stili juaj i të shkrujturit poezi këtë gjë e kam konstatuar dhe në postimet e mëparshme të tuat. Më pëlqen vargu i përputhur dhe me ndjenjë.Ju falenderoj për kënaqësinë që na solle. Mirpres postime të tjera nga ana juaj. Ju dëshiroj shëndet dhe muzë pa fund. Me respekt riza2008

[padrilla]

Ledjana, te uroj shendet, e dashuri
ne ket vit te ri.


vargjet i ke rreshtu shum bukur, na ke prek ne zemer.

[Besoja]

Po nuk është e thënë të rrish vetëm!
Të shoqërojnë këto vargje të bukura të Di_anës.
Por... unë mendoj se nuk duhet "mallkuar" kaq shumë.
Ka raste që duam të rrimë në vetmi...
Urime për poezitë Di_ana!

[DI_ANA]

Malli për ty!



E mata rrugen me sy,
po shpirtit e vogel,e vogel i dukej,
papritur qante dashuria dhe thelle ne zemer me strukej,
vrapoja me syte e perlotur,
fytyren tende diku po kerkoja,
e heshtur kjo rruge e kalldremte,
nuk dija as vete se ku shkoja...



Dashurine kerkoja ta jepja,
ta nxirrja mos vyshkej te une,
lumturine me ty do te doja,
vrapoja mes loteve si lume,
kenaqesi donte shpirti i vrare,
ngrohtesia.. sa shume i mungonte,
fluturoja ne rrugen e erret dhe nata e zeze me mbulonte..



Dhe doja te prekja pak floket,
te puthja shume gjate si dikur,
dhe doja shume fort te pushtoja,
te thoja qe ndjenja seshte gur,
dhe doja te ecja prane teje,
te flisja,te flisja shume gjate,
dhe doja mos kish largesi,
kjo pritje pse duhet te zgjase!



Dhe doja aromen e trupit,
ta ndjeja dhe lehte ta shijoja,
te puthja une buzen e nxehte,
shkelqimin e syve mendoja,
do doja te vdisja prane teje,
do doja ne paqe me ty veç te isha,
do te jepja gjithcka nga vetvetja,
po vetem kete mall, ket' dhimbje mos kisha...

Lediana Kapaj

[DI_ANA]

Ditë dimri!


Ne boren e bardhe hedh hapat ngadale
nje kristal shkelqimi,po me le pa fjale,
verberi dehese sa shume me mahnit,
kjo ngjyre kaq e paster,teper me habit...

E pafajshme bota,bardhesi mbuluar,
dhe pse eshte ftohte dielli prape rri zgjuar,
njera jep shkelqimin,tjetri ngrohtesine,
dikush vjen ne jete dhe njeh dashurine...

Me pelqen kjo stine,pemet zbukuruar,
me pelqejne malet me akull rrethuar,
me pelqen kjo ngjyre,e pafajshme duket,
mjafton pak ngrohtesi dhe befas seç zbutet...

Me pelqen te shoh njerezit dashuruar,
me pelqen kur ndjenja jepet e dhuruar,
me pelqen te shoh bardhesine e shpirtit,
siç eshte vete kristali...ne kete dite te vitit!

Lediana Kapaj