Kryengritja e popullit të Bahrejnit

[faruk9]

E Mërkurë, 02 Mars 2011 20:05 // albanian.irib.ir

Kryengritja e popullit të Bahrejnit shkaqet dhe tiparet

Bashkësia e ishujve të Bahrejnit në gjirin Persik përbën një nga vendet që kohët e fundit është përfshirë nga vala e protestave popullore kundër regjimit diktatorial në këtë vend.

Këto ditë në qarqet politike dhe mediatike flitet për kryengritjet popullore në Egjipt, Tunizi, Libi, Jemen dhe Jordani, por në lidhje me Bahrejnin po vërehet një fale censure mediatike. Madje edhe vendet perëndimore dhe sidomos Amerika që po përpiqen që të prezantohen si përkrahës të kryengritjeve popullore nëAfrikën veriore dhe në LM dhe ti devijojnë lëvizjet popullore në favor të tyre, përsa i përket kryengritjes së Bahrejnit nuk kanë reaguar aspak. Kryengritja e popullit të Bahrejnit ka ngjashmëri me kryengritjet e vendeve të tjera të rajonit, por ka edhe disa veçanti që janë bërë shkak për qëndrimin e ndryshëm të disa mediave arabe si Al Xhazira dhe të qeverisë amerikane. Një nga këto karakteristika të rëndësishme të Bahrejnit është përbërja demografike dhe fetare e popullit të këtij vendi. mbi 70% e popullsisë rreth 10 milionëshe e Bahrejnit përbëhet nga shiitët por gjithmonë të gjitha organet e pushtetit në këtë vend kanë qenë në dorën e familjes mbretërore sunite Al Khalifa. Në fakt populli i Bahrejnit përveçse sundohet nga një familje dhe ashtu si në regjimet diktatoriale të Mubarakut në Egjipt, Ben Aliut në Tunizi dhe Gadafit në Libi pasuritë e vendit janë në dorën e një familjeje, vuan edhe nga diskriminimi etnik dhe fetar. Sundimtarët e Bahrejnit qoftë para ndarjes nga Irani dhe shpalljes së pavarësisë nëvitin 1970, qoftë pas saj kanë shtypur të gjitha lëvizjet drejtësidashëse shiite dhe kanë burgosur internuar dhe vrarë liderët e shiitëve. Në kryengritjet e shiitëve sidomos në vitet 90 ku ata kërkonin demokraci dhe heqjen e diskriminimit, dhjetëra persona u vranë dhe u plagosën dhe qindra të tjerë u burgosën. Sheik Hamd Ben Isa Al Khalifa mbreti aktual i Bahrejnit pasi mori pushtetin në vitin 1999 premtoi reforma politike, madje miratoi edhe një dokument të quajtur “ Karta e veprimit kombëtar”. Por këto premtime nuk u realizuan dhe përpjekja e popullit për të fituar lirinë, u përball me qëndresën e qeverisë së Bahrejnit e cila që nga viti 1971 kryesohet nga sheik Khalifa Ben Selman Al Khalifa. Pas zhvillimeve të fundit në LM valës së lëvizjeve liridashëse, islamiste dhe kundërshtare të Amerikës, u rritën edhe kërkesat e popujve të Bahrejnit i cili kërkon ndryshimin e regjimit monarkist me një sistem demokratik dhe të pavarur nga të huajt. Kjo për faktin se populli i Bahrejnit më nuk ka besim tek premtimet e përsëritura të dinastisë Al Khalifa.

[faruk9]

Natyrisht dinastia Al Khaifa nuk do të mund të sundonte me forcë mbi shumicën shiite pa përkrahjen e Anglisë dhe të SHBA. Bahrejni pas ndarjes nga Irani u vu nën protektoratin e Anglisë. Kolonizatorët evropianë dhe më pas Amerika i kanë kushtuar një rëndësi të madhe Bahrejnit. Portugezët, anglezët dhe pas vitit 1970 amerikanët, e kanë mbajtur Bahrejnin në ndikimin e tyre. Emiri i Bahrejnit 1 vit pas pavarësisë në vitin 1971 nënshkroi marrëveshje ushtarake me Amerikën. Në bazë të kësaj marrëveshje një territor prej 40 km2 u vu në dispozicion të Amerikës. Pas marrëveshjes së nënshkruar në vitin 1977, bashkëpunimi ushtarak mes Bahrejnit dhe Amerikës u zgjerua. Sipas kësaj marrëveshjeje forcat detare amerikane fituan lehtësi të shumta në portin Selman të Bahrejnit. Gjatëagresionit të ushtrisë së Sadamit kundër Iranit dhe gjatë sulmit amerikan kundër Irakut për çlirimin e Kuvajtit nga pushtimi i regjimit të Sadamit në vitin 1991, prania ushtarake e Amerikës në gjirin Persik u zgjerua. Që nga viti 1993 komanda rajonale e forcave detare amerikane u dislokua në Bahrejn dhe në korrik 1995, në Bahrejn u dislokua flota e pestë e ushtrisë amerikane. Kjo flotë kontrollon një aeroplanmbajtëse e cila ndodhet përherë në gjirin Persik, si de një grup të përbërë nga luftanije dhe nëndetëse amerikane jashtë ujërave të gjirit Persik. Flota e pestë e ushtrisë amerikane ka për mision mbrojtjen e interesave të paligjshme tëAmerikës në gjirin Persik, në detin e Omanit, në gjirin e Adenit dhe në një pjesë të detit të kuq. Më 26 Maj të vitit të kaluar forcat detare amerikane filluan zbatimin e projektit për zgjerimin e bazës së flotës së pestë detare të SHBA në portin Selman, në lindje të kryeqytetit të Bahrejnit Manama. Shpenzimi i këtij projekti arriti në 580 milion dollarë, dhe ky projekt u realizua në katër faza në një sipërfaqe prej 28 hektarë. Sipas programimit ky projekt do të zgjasë deri në vitin 2015. Me zbatimin e plotë të këtij projekti do të dyfishohet sipërfaqja e bazës ushtarake detare amerikane në Bahrejn. Qeveria amerikane duke zbatuar këtë projekt ka për qëllim shtimin e potencialit ushtarak të flotës së pestë detare, por zhvillimet e fundit në Bahrejn po krijojnë pengesa për këtë plan të Amerikës.

vazhdon

[faruk9]

Qeveria amerikane për të kontrolluar burimet e mëdha të naftës në botë dhe sidomos në gjirin Persik ka nevojë për Bahrejnin dhe për praninë direkte ushtarake në këtë vend. Në këtë kuadër asnjë regjim në rajon nuk mund tu shërbejë amerikanëve për të patur një prani tëpërhershme ushtarake në gjirin Persik si familja Al Khalifa në Bahrejn. Për këtëarsye qeveria amerikane po përpiqet që duke e bindur emirin e Bahrejnit tu japë lëshime sipërfaqësore politike shiitëve të ruajë me çdo kusht sistemin monarkist të dinastisë Al Khalifa në Bahrejn. Sigurisht Amerika dhe regjimet e tjera monarkiste në gjirin Persik kanë edhe shqetësime të tjera në lidhje me ndryshimin e sistemit monarkist në Bahrejn. Të gjitha vendet arabe në jug të gjirit Persik, kanë sisteme monarkiste dhe jo demokratike pothuajse të ngjashme. Mund të thuhet se populli në këto vende nuk luan asnjë rol në administrimin e vendit dhe në menaxhimin e miliarda dollarëve që vijnë nga eksporti i naftës dhe vetëm nëKuvajt ekziston një parlament me kompetenca të kufizuara. Mbretërit në këto vende dhe familjet mbretërore, ndodhen në listën më të pasurve të botës në një kohë që kjo pasuri vjen nga shitja e rezervave të naftës. Me zgjerimin e informimit të popujve, tashmë popujt nuk pranojnë pushtete të trashëguara dhe konfiskimin e pronave dhe pasurive të një popullit nga një person dhe familja e tij. Shumica e regjimeve monarkiste në gjirin Persik kanë mbetur që nga epoka e kolonizatorëve evropianë dhe sidomos e Anglisë. Qeveritëevropiane dhe Amerika duke përkrahët monarkët e gjirit Persik, megjithë ekzistencën e sistemeve jo demokratike gjatë dekadave të fundit kanë mundur të garantojnë interesat e paligjshme të tyre në rajonin strategjik të gjirit Persik dhe të LM. Por ekspertët politikë janë të mendimit se tashmë ka përfunduar epoka e të tilla regjimeve. Ashtu si përmbysja e regjimit të Ben Aliut në Tunizi shkaktoi një efekt domino tek regjimet diktatoriale nëAfrikën e veriut, perëndimi dhe monarkët në gjirin Persik janë të shqetësuar se çdo ndryshim politik në Bahrejn do të kishte efektin domino tek regjimet e tjera monarkiste të gjirit Persik.

vazhdon

[faruk9]

Sot këmbëngulja dhe presionet e pushtetarëve sauditë, për shtypjen e kryengritjes së popullit tëBahrejnit janë më të mëdha edhe nga vetë përpjekjet e regjimit të Bahrejnit. Kjo për faktin se familja Al Saud regjimin e Bahrejnit e konsideron si frontin e parë përballë valës së kryengritjeve popullore. Familja Al Saud në Arabinësaudite dhe dinastitë e tjera në gjirin Persik, po përpiqen që duke premtuar për reforma politike dhe ekonomike, të pengojnë protestat në vendet e tyre. Në epokën e informacionit me kërcënime dhe premtime boshe nuk mund të shtypet e drejta e popullit për të patur një pushtet popullor. Përvoja e javëve të fundit dhe përmbysja e regjimeve diktatoriale në Afrikën e veriut, tregoi se çdo regjim që ka përdorur forcën për shtypjen e protestave popullore është lëkundur dhe pushtetarët diktatorë janë detyruar të largohen nga vendi i tyre. Me anë të dhunës dhe premtimeve mashtruese nuk mund të ndalet vala e lëvizjeve popullore për liri dhe pavarësi në vendet islamike. Censura mediatike e zhvillimeve në Bahrejn dhe neglizhenca e Amerikës dhe e vendeveperëndimore ndaj kërkesave të popujve të Bahrejnit, vetëm sa do të demaskojë edhe më shumë këto vende që pretendojnë se janë flamurtarë të lirisë dhe demokracisë.

iqna.

[Jack Watson]

Shumë mirë e kanë edhe kta në Bahrein, populli ishte shiaa, sundimtaret sunni. S'ka kuptim. lol

[Hyllien]

Qeveria amerikane për të kontrolluar burimet e mëdha të naftës në botë dhe sidomos në gjirin Persik ka nevojë për Bahrejnin dhe për praninë direkte ushtarake në këtë vend. Në këtë kuadër asnjë regjim në rajon nuk mund tu shërbejë amerikanëve për të patur një prani tëpërhershme ushtarake në gjirin Persik si familja Al Khalifa në Bahrejn. Për këtëarsye qeveria amerikane po përpiqet që duke e bindur emirin e Bahrejnit tu japë lëshime sipërfaqësore politike shiitëve të ruajë me çdo kusht sistemin monarkist të dinastisë Al Khalifa në Bahrejn. Sigurisht Amerika dhe regjimet e tjera monarkiste në gjirin Persik kanë edhe shqetësime të tjera në lidhje me ndryshimin e sistemit monarkist në Bahrejn. Të gjitha vendet arabe në jug të gjirit Persik, kanë sisteme monarkiste dhe jo demokratike pothuajse të ngjashme. Mund të thuhet se populli në këto vende nuk luan asnjë rol në administrimin e vendit dhe në menaxhimin e miliarda dollarëve që vijnë nga eksporti i naftës dhe vetëm nëKuvajt ekziston një parlament me kompetenca të kufizuara. Mbretërit në këto vende dhe familjet mbretërore, ndodhen në listën më të pasurve të botës në një kohë që kjo pasuri vjen nga shitja e rezervave të naftës. Me zgjerimin e informimit të popujve, tashmë popujt nuk pranojnë pushtete të trashëguara dhe konfiskimin e pronave dhe pasurive të një popullit nga një person dhe familja e tij. Shumica e regjimeve monarkiste në gjirin Persik kanë mbetur që nga epoka e kolonizatorëve evropianë dhe sidomos e Anglisë. Qeveritëevropiane dhe Amerika duke përkrahët monarkët e gjirit Persik, megjithë ekzistencën e sistemeve jo demokratike gjatë dekadave të fundit kanë mundur të garantojnë interesat e paligjshme të tyre në rajonin strategjik të gjirit Persik dhe të LM. Por ekspertët politikë janë të mendimit se tashmë ka përfunduar epoka e të tilla regjimeve. Ashtu si përmbysja e regjimit të Ben Aliut në Tunizi shkaktoi një efekt domino tek regjimet diktatoriale nëAfrikën e veriut, perëndimi dhe monarkët në gjirin Persik janë të shqetësuar se çdo ndryshim politik në Bahrejn do të kishte efektin domino tek regjimet e tjera monarkiste të gjirit Persik.

vazhdon

Nga i pjell këto budallallëqe? Nuk i vendos Amerika diktatorët e Lindjes së Mesme. Qeveria e re Libiane është në përgatitje e sipër në Paris ja qysh kur filloi bombardimi, ajo në Irak dhe Iran gjithashtu ishin të përgatitura në Paris. Amerika në lindjen e Mesme ka vec dy shtete aleate, Arabinë Saudite dhe Izraelin.

[TetovaMas]

Nga i pjell këto budallallëqe? Nuk i vendos Amerika diktatorët e Lindjes së Mesme. Qeveria e re Libiane është në përgatitje e sipër në Paris ja qysh kur filloi bombardimi, ajo në Irak dhe Iran gjithashtu ishin të përgatitura në Paris. Amerika në lindjen e Mesme ka vec dy shtete aleate, Arabinë Saudite dhe Izraelin.

Vetem keto dy shtete jane me rendesi te jene aleatet e amerikes , sa per do shtete tjera nuk ka rendesi.