Jete .
E quajme jete po se ke nuk e dime. Jetojme ne kete planet te quajtur Toke. Kemi nje jete qe e jetojme ketu qe nuk eshte e perjetshme dhe jeten mbas vdekjes tone fizike. Nuk e di se si mund te shpjegohet kjo fjala JETE ka vetem 4 shkronja dhe duket shume e shkurter po ne vete brendesine e saj eshte jashte mase e gjate. Mban brenda shume gjera ; dhimbjen, lumturine, dashurine per te afermit familjen, mban brenda urrejtjen per disa njerez mban ne veten e saj barren e rende te shpirtit dhe zemres dashurine per dike por mbi te gjitha mbart besimin tek Ati Yne qe eshte ne Qiell. Ai besim neve na mban gjalle per jeten per nje te ardhme gjithnje e me te mire. Dhe themi se jetojme po se si se ku as vete nuk e dime ne nje planet te quajtur Toke po se ca ka ketu se ca fshihet pas cdo fjale qe ne themi as vete ne nuk e dime. Sa e cuditshme qe eshte dhe kur mendon se nje dite jeta do te mbaroj ndjen deshperim sepse ndahesh nga njerezit e tu por prape duhet te dime se kemi nje jete te perjetshme mbas kesaj te perkohshmes qe kemi ketu. Dhe prape shpesh here pyesim ca eshte Jeta? Nuk marrim pergjigje nuk eshte nje gje qe e shohim ose e prekim ne thjesht kemi nje perditshmeri qe vjen vete pa e komanduar njeri dhe prape nuk e dime se si te quajme kete kohe qe iken dhe nuk kthehet me pas nuk e dime se si mund ti themi kesaj kohe pa patur mundesine te mendojme se iken dhe nuk vjen me. Eshte shume e cuditshme shpesh here konfuze .. Dhe shpesh here pyesim dike nje me te rritur ca eshte Jeta ca do me thene vete fjala JETE dhe askush nuk na pergjigjet. Zoti na dergoi ne Toke per tu njohur me jeten ketu dhe nje dite na rremben perseri po ne e dime qe nje dite do ikim prape qe ketu pse duhet te jemi ketu pse duhet te njihemi pyes shpesh here veten me tere keto sakrifica qe ka jeta ne Toke?? Ca eshte vertet JETA a ka njeri te pergjigjet ne kete bote per vete jeten? Nuk e di se si ta mendoj ose se si ta shpjegoj ka te mira te keqija ne te sakrifica te pafundme dhe prape neve e quajme JETE dhe prape nuk e dime se ca do me thene JETE.
********************
Eshte gjithnje aty
Me dhimbjen u zura
I lashe nje lamtumire
I thashe ik zhduku
E lashe ne erresire
Nuk kaluan as 5 minuta
Koken pas e ktheva
I thashe me fal
E mora me te mira zemren qe theva
Ajo qe aty
Kurre nuk qe larguar
Qe vetem iluzioni im
Plagen per ta mjekuar.
*****************
( kete poezi me duket se e kam vene edhe nje here ne forum por me pelqen jashte mase shume nuk e di pse)
Bisede me zemren
Zemer une dhe ti te dyja bashke do behemi shoqe sonte dhe do ta harrojme ate qe na plagosi
Do tI japim kurajo njera-tjetres dhe do ta harrojme
Mes loteve qe djegin
Mes mallit te pafund sonte do ta harrojme
Te jam lutur shume here per kete gje dhe nuk me je bindur kurre
Te kam kerkuar te rrish e qete kur perpara tij te jesh dhe me ke tradhtuar
Sonte po te flas per te fundit here
Do ta harrojme
Dhimbja eshte e madhe loti nuk pushon sonte do harrojme
Eja pra si nje shoqe e mire te ulemi e te kuvendojme
TI japim kurajo njera- tjetres dhe bashke hallin te qajme
Sonte zemer sonte kemi nevoje te flasim
E kemi hallin te njejte
Jam e jotja je e imja dhe bashke do jemi perjete
Eja pra sonte te harrojme eja
Po te lutem perseri me lot ne sy eja me ndihmo
Ti prape me tradhton
Une prape e kujtoj
Ti qan lengon renkon
Po kurre jo nuk harron
.
Te lutem me lot ne sy
Asgje me nuk te ben pershtypje as lutjet as pergjerimet e mia me lot ne sy
Dhimbja te ka vrare aq sa tani nuk ndjen me asgje
Eja pra sonte bashke te harrojme ate qe kaq shume na lendoi
Dhe ti iken duke kthyer koken pas
Me tradhton rreh perseri si e cmendur merr rrugen e kujtimeve
Dhe iken
Me tradheton
Une prape e kujtoj
Pėrgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt