Selefijte e sheshit Tahrir (Realiteti...)

[faruk9]

Selefijte e sheshit Tahrir (Realiteti i selefijve nga vet selefijte)


Erdhi tërmeti i 25 janarit që t’i hedh shumë ide në erë, dhe t’i detyroj shumë njerëz ta rikthejnë shikimin në shumë prej botëkuptimeve të tyre, si dhe rishikimi i shumë rasteve të cilat nuk pranonin kritik, e as diskutim, e mos të themi të gatshme për ndryshim, tërmeti i 25 janarit i cili prej tmerrit dhe fuqisë së tij nuk la asnjë guri mbi gur në vendin tonë.

Dhe sigurisht që thirrja selefite (si grupet e tjera) e gjeti veten (befas dhe tepër e befasuar) para ngjarjeve madhështore, u habit sikur u habitën të tjerët kur u ndodh e papritura, në moment kur thirrja (selefite) nuk ishte e gatshme të ndryshoj shumë më pak se kjo, nuk më pengon edhe pse jam selefi që sipas mendimit tim grupi i vetëm (nuk them vetëm në Egjipt por në mbarë botën) i cili ishte i përgatitur për këtë befasi ishte grupi Vëllezërit Musliman, dhe kjo përgatitje e plotë dhe kjo vigjilencë e mrekullueshme ishte - me ndihmën e Allahut - sekreti i suksesit të këtij revolucioni të bereqetshëm.

E shohin shumica e analistëve - qofshin ata armiq apo pasues dhe përkrahës - se performanca selefite ishte katastrofale në modestinë e saj, dembelizmin e saj si dhe në nivelin e ultë të saj, dhe se thirrja selefite ndoshta ka humbë shumë prej vlerës së saj në rrugë, siç ka humb shumë prej pasuesve të saj, pasi që i lan miliona njerëz në detin e hutisë dhe të përplasjeve, dhe ata (selefit) ishin në mes heshtjes, përplasjes e paqëndrueshmërisë përveç kënd e mëshiroi Allahu, sa që disa prej të rinjve gati sa nuk u sprovuan në fenë e tyre, dhe gati sa nuk u bë selefizmi mangësi (turpëri).

Pasi që unë jam njëri prej atyre pasuesve (dhe deklaroj dhe pretendoj se jam selefi deri në palcë ) unë jam ai i cili kam shkruar librat: “Huvejni të cilin e njoh unë“ dhe unë jam ai i cili kam shkruar “Replika e përgjakur në mbrojtje të shejh Jasir Berhami” dhe unë jam ai i cili kam shkruar “Unë jam vehabi e çfarë ishte ai“ dhe unë jam që kam shkruar “Selefizmi dhe çështja e parë“ dhe kam shkruar “Ndryshimin të cilin e dëshirojnë selefitë” dhe unë jam ai i cili besoj me besim të prerë se selefizmi është zgjidhja e vetme, e paraqita këtë hyrje, dhe ua përkujtoj këta tituj që t’ua shkurtoj rrugën atyre që do të shkruajnë se unë jam sekularist apo prej Vëllezërve Musliman apo diçka tjetër, dhe ta vërtetoj se nuk po shkruaj me lapsin e urrejtjes por me lapsin e dashurisë (selefite).

Them unë, si shumë prej selefive, dhe prej njerëzve të thjeshtë, të cilët i goditi tërmeti i 25 janarit në këtë tragjedi, dhe ua shpalosi dokumentet e tyre, e i vuri në siklet tepër të madh, dhe i hodhi në detin e dyshimeve, dhe i bëri që ta bëjnë një vetëllogaritje të përgjithshme, siç them që unë nuk po shkruaj sot atë që po e shkruaj vetëm pasi që përmbajta hutinë time, dhe shkova me të te një shejh i yni dhe nuk mjaftova me kaq por e barta hutinë time dhe shkova parmbrëmë në një tubim ku prezantuan tre prej shtyllave selefite në Kajro (dhe ata janë prej të paktëve të cilët e kanë thënë të vërtetën para tiranisë së qeverisë, dhe kanë përjetuar prej vuajtjeve të cilat i din vetëm Allahu) dhe morën pjesë edhe disa prej të cilëve kishin prezantuar në kryengritje “sa me na ruajt fytyrën”.

Dhe dola prej këtij tubimi (duke e kuptuar ) se unë nuk qenkam i vetmi, por këtu qenka një gjendje e madhe shqetësimi në shoqërinë selefite, dhe se ka ardhur koha ta publikojmë se çka ka nëpër kthesa, ka ardhur koha të sqarohemi, dhe ka ardhur koha e revolucionit selefi të 25 janarit, i cili nuk synon rrëzimin e qeverisë, por në ndihmën e saj si dhe përmirësimin dhe udhëzimin e saj, duke arritur në realitetin e metodologjisë selefite, e cila është prej metodologjive më madhështore në botë, dhe është më kompetente dhe metodologjia e vetme e zbatueshme për rregullimin e botës, duke arritur lumturinë në dy botët, mirëpo problemi ndodhi kur njerëzit provuan ta zbresin këtë metodologji hyjnore në realitetin tonë modern shumë të komplikuar, i cili ndryshon me shpejtësi marramendëse dhe se ky ndryshim kërkon mjete shumë të sofistikuara dhe precize për ta mbizotëruar atë.

Dhe për hatër të kësaj ishte ky varg rreth kritikes së fjalimit selefit me një kritik selefite, dhe kërkoj ndjesë për sinqeritetin tim i cili ndoshta do të jetë i plot, dhe ndonjëherë lëndues, por pasha Allahun, pasha Allahun, pasha Allahun është vrazhdësi e të dashurit, edhe pse po i barti këto shqetësime brenda meje qe një kohë të gjatë, mirëpo u kundërvihesha atyre vetëm ta ruaj unitetin (selefit), por madhështia e ngjarjeve, dhe shëmtia e performancës selefite, nuk lanë rrugë për vetëpërmbajtjes.

Dhe e përsëris se këtë që po e shkruaj e ka pranuar dhe më ka nxitur krahu i ynë selefi i cili është prej më të diturve në këto troje, dhe më ka nxitur ai të cilin e kam venduar në mes meje dhe Zotit tim dhe shpresoj me këtë shpëtim.

Gjithashtu dëshiroj të them se ndoshta dikush thotë: pse ky skandal? Pse të mos ishte një këshill për ata të nderuar? Them së pari dhe me keqardhje (dhe këtë e konsideroj prej të metave) se disa nuk munden të arrijnë te ta, e disa nëse arrijnë nuk këshillojnë dhe nëse këshillojnë nuk reagojnë, kjo është e para kurse e dyta është se kanë ndodh gabime trashanike me publikun e gjerë, dhe se çështja është bërë çështje e mendimit të përgjithshëm selefi, dhe se kjo gjë ka nevojë për kontribut të shoqërisë selefite në përgjithësi në përcaktimin e sëmundjeve dhe bashkëpunimin në vënien dhe zbatimin e recetës për shërim.

Disa vërejtje për performancën e fjalimit selefi në përgjithësi (duke marr parasysh se disa fjalë të mia nëse konsiderohen si të pasakta ato në realitet e përfaqësojnë mendimin e milionave (selefi) e cila ka rezultuar nga heshtja e disa dhe përplasja e disa të tjerëve):

1- Qëndrimi i shumë prej eminentëve të thirrjes selefite (në veçanti ata që qëndrojnë në krye të skenës mediatike islame) frekuentonin në mes grupit të ekraneve i cili i fliste publikut, dhe ky grup kontribuoi (madje pa qellim dhe me nijet të mirë dhe me papjekuri politike sepse shumica e figurave të këtij grupi ishin prej vaizëve) kontribuuan në tërheqjen e publikut prej ngjarjeve vendimtare të cilat nuk janë më pak të rëndësishme në ligjin e sheriatit se shumica e çështjeve që kanë të bëjnë me ibadete (adhurime), dhe në mes të paqëndrueshmërisë që e praktikonin disa prej grupit prapa medieve dhe ekraneve, ishte qëndrimi i këtyre dy grupeve dhe për shkaqe (të ndryshme) ndryshonin prej njëri tjetrit, njëra prej tyre niveli i ultë i njohurive fetare burimore, siç ishte moskuptimi i mirëfilltë i synimeve të sheriatit, po ashtu mosnjohja e realitetit të përshtatshmërisë legjislative për shumë çështje të cilat llogariten prej risive, dhe realizimin e kuptimeve të tyre, siç është mosnjohja e përmasave të interesave dhe dëmeve, dhe padyshim se ngjarjet e fundit e vërtetuan papjekurin politike të shumicës prej figurave selefite dhe mungesa e mekanizmave për avancimin e fjalimit të tyre, dhe shpërfillja e shkencave jo fetare, dhe dobësia e kulturës së përgjithshme, kjo ndikoi që të jetë veprimi me këto ngjarje tepër i vonuar dhe për këtë ishte fjalimi dhe reagimi i vonuar i mangët dhe i irrituar, dhe prej paradokseve interesante se ishin të njëjta me gabimet e presidentit të përmbysur (Mubarakut), sepse gaboi në përcaktimin e përmasave të ngjarjeve, dhe gaboi në leximin e realitetit të ngjarjeve, dhe fjalimi i tij vazhdimisht ishte i vonuar i mangët dhe i irrituar.

2- Fjalimi selefit ishte në përgjithësi tepër i ultë, dhe fare nuk përshtatej me madhështinë dhe fuqinë e metodologjisë selefite, e as me nivelin e ngjarjeve, e as me konceptet e publikut të gjerë, e as me konceptet e kësaj periudhe, e ajo më e keqja se nuk ishte i përshtatshëm as me fuqinë dhe oratorinë e fjalimit të sekularistëve dhe hipokritëve dhe materialistëve, kurse nëse e krahason me performancën e Vëllezërve Musliman do të vdesësh nga turpi dhe xhelozia, dhe nuk posedon tjetër pos të mbetesh i shtangur para kësaj performance të mrekullueshme e cila i ngjan në precizitetin e saj, organizimin e saj dhe përsosmërinë e saj ushtrisë së Egjiptit në arritjen e triumfit dhe realizimin e fitores së tetorit, performanca e lëvizjes Vëllezërit Musliman e tejkaloi imagjinatën, dhe shkaku i kësaj sipas mendimit tim është se Vëllezërit Musliman që prej kohesh e dinë se çfarë dëshirojnë, dhe posedonin vizion të qartë të synimit të tyre, dhe janë përgatitur mirë për këtë moment dhe kur erdhi ai nuk kishin ndonjë hezitim apo dyshim, plani ishte i gatshëm dhe personeli i përgatitur dhe rruga e pastër dhe synim i njohur dhe kjo e komenton refuzimin e tyre të plot për çdo lëshim të qeveris përderisa shumica e njerëzve i shihnin këto lëshime të mjaftueshme dhe kërkonin prej kryengritësve pajtimin me to dhe pranimin e tyre dhe tërheqjen prej revolucionit, erdhi momenti për grupin e përgatitur, dhe i kapën penjtë e kohës para se të ju iknin prej dorës, dhe e shpëtuan revolucionin e rinisë, performanca e Vëllezërve Muslimanë ishte e ndershme profesioniste me privilegj dhe dallimi i madh në mes tyre dhe në mes fjalimit të pasionantëve, pastaj me nivelin e tepër të ultë të fjalimit selefi i cili i vuri në siklet selefit, sepse ishte tepër i vonuar, i përplasur, i paqëndrueshëm, i improvizuar, i përtypur mirë, duke përsëritur recitimin e literaturës së njëjtë, pa u ndalur një moment me veten e saj që ta kuptoj se ndodhet para një tufani dhe tërmeti dhe se çdo gjë po ndryshon, dhe kjo gjendje kërkon fjalim ndryshe të karakterizuar dhe të qartë, e jo fjalim i palaços i cili mundohet ta kap shkopin në mes, dhe e humb çdo gjë.

3- Siç e vërtetuan këto ndodhi se, ne, selefit sikur të ishim më syçelë nuk do të qëndronim në dënim të mjerueshëm, dhe nuk do të përpinim të hidhurën dhe nuk do të pajtoheshim me nënçmim dhe poshtërim prej fetfave tepër të dobta dhe të ligshta dhe se vetëm ata po të kishim hyrë në portë do të ishim fitimtar.

4- Sikurse e vërtetuan këto ngjarje se shumë prej ligjeve fik’hore të cilat ndërlidhen me daljen ndaj udhëheqësit, dhe vendimi i protestave dhe grevave, të cilat i përvetësuan shumë prej thirrësve selefi dhe pretenduan se për to ka ixhma’, edhe pse kishte mospajtime të vërteta (në mesin e dijetarëve), dhe kushtet e udhëheqësit ndaj të cilit nuk lejohet të rebelizohet, dhe forma e ndaluar e rebelizmit do të mund të ishin arsye për përvetësimin (të përmalluarve për hyrit, dhe kërkuesit e xheneteve dhe nipave të Halid ibn Velidit dhe të Salahudinit) fjalë të tjera, apo së paku ta lenin derën të hapur (të dobishme), të posaçme me madhësinë e degjenerimit, padrejtësisë, dhunën, ateizmin dhe luftimin e fesë së Allahut e cila ndodhi në këto troje me duart e këtyre udhëheqësve do t’i bënte ata ta përvetësonin mendimin tjetër (apo së paku të mos e nënvlerësonin apo të mos e shëmtonin këtë mendim) sepse është më afër natyrës së sheriatit dhe më afër interesave të besimtarëve dhe synimeve të sheriatit dhe me përmbledhjen e argumenteve të tjera në kapitullin e urdhërimit për të mirë dhe ndalimit nga e keqja (kthehu te fjalët e Ibn Hazmit në librin e tij) me ekzistimin e kapitujve që flasin për thënien e së vërtetës para sulltanit zullumqar, dhe kapitujt për ndihmën e të shtypurit, dhe largimin e padrejtësisë, dhe gjykimi jo me ligje të Zotit, edhe pse vet kushtetuta e cila i organizon lidhjet në mes udhëheqësit dhe popullit nuk i konsideron protestat rebelizëm ndaj tij e as vet udhëheqësi nuk ju thotë protestuesve se janë rebelizuar, e gjithë kjo do të ishte e mjaftueshme që ta hapnin këtë derë dhe ta ndërronin mendimin e tyre e cila do t’i fisnikëronte dhe ta privilegjonte thirrjen selefite në krye të ngjarjeve siç do të sillte përfitime për përforcimin e sheriatit të Zotit në Tokë.

5- Siç e vërtetuan këto ngjarje mosekzistimin e largpamësisë së njësuar (selefite), dhe paaftësinë për organizim dhe mosnjohjen e mekanizmave dhe metodave për të bashkëpunuar dhe biseduar me publikun e gjerë dhe me mjetet e informimit, dhe mos prezenca e plot dhe e turpshme e bashkëpunimit për nxjerrjen e një mendimi të përbashkët e cila nuk e kundërshton sheriatin dhe njëkohësisht e formuluar me terma modern, (fatkeqësisht) qëndrim jo i njësuar, e as folës i njësuar, e as formë e njësuar, e as deklaratë e përbashkët!!!

6- Siç e vërtetuan ngjarjet e fundit se nuk ekziston ndonjë projekt selefi serioz që mundemi t’ua paraqesim shoqërisë, që do të ishte një projekt i plotë për rizgjimin e Umetit e jo fjalë të papërcaktuara sentimentale të cilat janë të përshtatshme për hytben e xhumasë ose mësim i përgjithshëm, siç e vërtetuan këto ngjarje mungesën thuajse të plot i personelit i cili u edukua në përforcimin e sheriatit dhe që ka njohuri fetare dhe në të njëjtën kohë ka kulturë të përgjithshme dhe fjalim modern me plan të përcaktuar, që t’i përfshinin të gjithë sektorët e shoqërisë dhe të ishin dëshmi (e gjallë), edhe sikur të kërkohej prej ne tani dëshirojmë prej jush njerëz për komision për formulimin e kushtetutës por kushtëzohet ta njoh fik’hun (legjislaturën islame) deri në palcë, dhe kërkojmë jurist prej kokës deri në zog të këmbës, a posedojmë ne?! A posedojmë ndonjë në media të zakonshme që e përvetëson mendimin tonë që ta kuptoj natyrën e thirrjes tonë? A e din njerëzit e zakonshëm karakteristikat e ligjit Islam? Dhe natyrën e metodologjisë selefite? Apo a e ka publikuar ndonjë prej figurave selefite formën e shtetit të cilin e dëshirojmë në atë formë që do ta ruante natyrën e kësaj periudhe dhe frikën e të tjerëve dhe logjikën e ndryshimit dhe urtësinë e baraspeshimit dhe lëshimeve?

7- Ajo më e keqja që e vërtetuan këto ngjarje se izolimi jonë ishte i madh, dhe luftuam për çështje edhe pse kishte gjëra që ishin më primare se ato, dhe mospajtimet në to ishin të lejuara dhe të pranuara, dhe jemi prej njerëzve më zemërngushtë ndaj kundërshtarëve, dhe më të paditurit e njerëzve në njohjen e natyrës së kundërshtarëve tonë (kurse në realitet nuk kishte mospajtime me ta), dhe jemi më të këqijtë e njerëzve për paragjykime ndaj kundërshtarëve tonë, dhe përbuzjen e tyre, dhe më të guximshmit për nënçmimin e kundërshtarëve tonë, dhe më të suksesshmit në krijimin e armiqve (tanë).

8- Pyetja tani: prej nga na ndodhi kjo? Cila është e meta jonë? Dhe cila është dobësia e cila na dërgoi në këto gabime katastrofale duke e poseduar metodologjinë e cila i bëri baritë e deleve ta mbizotërojnë botën brenda dhjetë viteve, metodologjia e cila e prodhoi Ebu Bekrin, Omerin, Othmanin, Aliun, Bilalin, Hababin? Si mund ta kompensojmë të kaluarën, dhe të fillojmë të bashkëjetojmë me shoqërinë? Si mundemi t’i vendojmë mekanizmat që na bëjnë të jetojmë në realitet duke mos u tërheq prej obligimeve islame? Si mund ta formojmë një gjeneratë e cila e ka fenë mish e shpirt por që e kupton kohën e saj dhe zotëron leximin e realitetit dhe i posedon njohurit fetare dhe ka vetëdije bashkëkohore që do ta bënte mostër e asaj që u nevojitet njerëzve sot? Si mund të jemi në piedestal të përgatitjes dhe kur të na ofrohet shansi e kapim atë dhe nuk e lejojmë të na ikë?

9- Më mbetet të them se ka shumë pak prej figurave selefite dhe rinisë selefite që i kanë përkrah kërkesat e popullit dhe e publikuan kundërshtimin e tyre (ndaj qeverisë) dhe kontribuuan në këtë ndryshim.

10- Dua ta ceki se pezmatimi i madh nuk është ndaj atyre që e mbajtën qëndrimin kundër këtij revolucioni, por ky mendim mbetet prej mendimeve të ndershme dhe të pranuar dhe se përmasat e shkatërrimit mund të ishin katastrofale dhe të shndërrohej gëzimi ynë në ditë zie, dhe të vërtetohej se ai i cili e ndalonte daljen (në protesta) ishte në të drejtë, them nuk është kjo arsyeja e zemërimit, mirëpo zemërimi është që u bë ky mendim e vërteta e vetme duke ua bashkangjitur performancën e shëmtuar dhe satirike, sikur të ishte fjalim i ndershëm dhe i qartë i stolisur me argumente të sheriatit duke i cekur argumentet e kundërshtarit me korrektësi dhe duke i konsideruar ato si të pranuara them po të ishte ky fjalim do ta lehtësonte këtë mjerim dhe do të njësoheshin figurat (selefite) dhe do të bashkoheshin nën një flamur dhe do ta tregonin mirëkuptimin (ndaj njëri tjetrit) siç e paraqesin ateistët apo liberalet, dhe sikur të ekzistonin mekanizmat e komunikimit me rininë dhe me shoqërinë dhe me të gjitha spektrat e rrymave islame për bashkëpunim, me dinamiken e performancës, do të ishte një përshkrim shumë më ndryshe, thirrja me këto përmasa nuk është e parealizueshme, por mjerë për ne...



Autor: Prof. Halid esh-Shafi’



Shiko tekstin origjinal në arabisht:

http://www.forsanelhaq.com/showthread.php?t=212887