A foli Profeti Musa per Muhametin?

[AMERIKANO]

Mersin jam duke e pritur nje pergjigjeje nga ti per pyetjen qe ta ber pak me larte`!!!!

Shpella quhej "Hira,, kurse kodra ne te cilen gjindej shpella quhej : Xhabal an-Nur / Kodra e dritës.

Kurse fjala Kuran dmth Recitim. Kurse Al Kitab wa al Kur'an dmth Libri i Recitimit.

Kurse Kumran eshte nje vend arkeologjik ne Xhordani, mijëra kilometra larg Mekes dhe Medines, nese ke fjalen per shpellen qe eshte zbuluar ne vitet 1950 ku jan gjetur doreshkrime hebraike.

[_Mersin_]

Mersin jam duke e pritur nje pergjigjeje nga ti per pyetjen qe ta ber pak me larte`!!!!

Bibla flet per profete dhe shpella pse ben sikur se ke lexuar

7
Engjëlli i Zotit u kthye për herë të dytë, e preku dhe i tha: "Çohu
dhe ha, sepse rruga është tepër e gjatë për ty".
8
Ai u ngrit, hëngri dhe piu; pastaj me forcën që i dha ai ushqim eci dyzet ditë dhe dyzet netë deri sa arriti në malin e Perëndisë, në Horeb.
9
Atje hyri në një shpellë dhe aty kaloi natën. Dhe ja, fjala e
Zotit iu drejtua dhe i tha: "Ç'bën këtu Elia?".
10
Ai u përgjigj: "Më nxiti një zili e madhe për Zotin, Perëndinë e ushtrive,1 King 19


3-Shpallja e parë e Kuranit
Shpallja e Kuranit ka zënë fill aty rreth vitit 610, gjatë
së njëzet e shtatës natë të muajit Ramazan, e cila prej
disave konsiderohet si Nata e caktimit të Fatit, Lejlet ul
Kadër (97/1-5). Në atë kohë Muhamedi (a.s.) ishte dyzet
vjeç. Atij i pëlqenin tërheqjet në vetmi në shpellën e
Hirasë, mbi një mal të vendosur në afërsi të Mekës.
Pikërisht në këtë shpellë iu paraqit atij Xhebraili për herë
15
EL-FÂTIHA SURJA 1
të parë. Shpallja e parë që ka marrë Muhamedi (a.s.)
atë natë, tetë vargjet e sures 96, Sures El-‘Alek, apo të
pesë vargjet e parë, sipas disa versioneve të tjera.
“Lexo me emrin e Zotit tënd, i Cili krijoi
(gjithçka), e krijoi njeriun nga një droçkë gjaku!
Lexo! Zoti yt është Bujari më i madh, i Cili, me
anë të penës ia mësoi, ia mësoi njeriut ato që nuk
i dinte”. (96/1-5)
Dhe katërmbëdhjetë vargje të tjerë të kësaj Sureje
janë shpallur më vonë në raste të tjera.
Pas marrjes së mesazhit të parë, shpallja u ndërpre
për një farë kohe. Xhabir Ibn Abdullah el Ensari na
tregon rreth kësaj ndërprerjeje të shpalljes në
transmetimin e shënuar nga Buhariu:
“Ndërsa ecja, dëgjova menjëherë një zë që vinte
nga qielli! Ngrita kokën dhe pashë të njëjtin
engjëll që më kishte bërë vizitë në shpellën Hira
të ulur në një karrige ndërmjet qiellit dhe tokës.
U tremba nga ai dhe u ktheva në shtëpi, duke i
thënë Hatixhes: “Mbulomë me pallton tënde!”
Ai më tha: “O ti, i mbuluar (o Muhamed)!
Çohu dhe lajmëro! Zotin tënd madhëroje,
petkat tuaja pastroji dhe largoju të këqijave
(dhe idhujve)! (74/1-5)”
Pastaj shpallja erdhi në mënyrë më të rregullt, po
gjithmonë më e fortë se shpalljet e tjera të periudhës së
parë.
Pjesa më e madhe e komentuesve të Kuranit pohon
se surja El-Muzzemmil ka qenë shpallja që vijon


Mudathirr

1. O ti, i mbështjellë (o Muhamed)!
2. Çohu dhe paralajmëro!
3. Zotin tënd madhëroje,
4. petkat e tua pastroji
5. dhe largohu nga ndyrësia (adhurimi i idhujve)!
6. Mos jep gjë, me synimin që të marrësh më shumë
7. dhe për hir të Zotit tënd, duro,
8. se, kur të fryhet në Sur,
9. ajo do të jetë një ditë e rëndë.
10. Për jobesimtarët nuk do të jetë aspak e lehtë.
11. Më ler Vetëm (të merrem) me atë që e krijova
12. dhe i dhashë pasuri të pamatë
13. e djem pranë vetes!
14. Unë ia bëra kamjen të lehtë e të shtruar,
15. e, megjithatë, ai lakmon që t’i jap më tepër.
16. Jo, kurrsesi! Vërtet, ai i mohoi me kryeneçësi shpalljet Tona,
17. prandaj Unë do ta ngarkoj atë me dënime të rënda.
18. Ai mendoi dhe kurdisi (kundër Kuranit), -
19. dhe qoftë mallkuar, si kurdisi!



1. O ti i mbuluar (o Muhamed)!
2. Çohu (të falesh) gjithë natën, përveç një pjese të saj,
3. që është gjysma ose diçka më pak
4. a diçka më shumë se ajo dhe lexoje Kuranin ngadalë dhe
qartë,
5. sepse Ne do të të dërgojmë vërtet një fjalë me peshë të rëndë.
6. Natyrisht, adhurimi natën vepron më fuqishëm dhe fjala është
më shprehëse,
7. ngaqë ti ditën je vërtet shumë i zënë.
8. Prandaj, përmende emrin e Zotit tënd dhe përkushtoju
krejtësisht Atij!
9. Ai është Zot i lindjes dhe i perëndimit, s’ka zot tjetër të vërtetë
përveç Tij, drejtoju Atij si rregullues i punëve të tua!
10. Duroji llomotitjet e atyre dhe largohu nga ata në mënyrë të
hijshme!
11. Lërmi Mua ata që të quajnë gënjeshtar e që jetojnë në luks
dhe jepu pak afat atyre,
12. se, pa dyshim, Ne kemi përgatitur për ata pranga, zjarr
flakërues,



Profecia
Kjo ndodhi gjatë një nate të muajit të Ramazanit në
moshën 40-vjeçare. I Lartmadhëruari thirri Muhamedin
në shërbimin e tij. Atë natë, e njohur me emrin Lejlet-ul
Kadr, “Nata e Caktimit ose Nata Fuqisë”, Shpirti Besnik
(engjëlli Xhebrail) zbriti me vendimin e Zotit dhe me
një dritë për njerëzimin: Kuranin. Një kapitull i ri për
botën po fillonte.
Shpella
Hëna e bardhë, jo e plotë, po shkëlqente lart në qiell,
kur papritmas, Muhamedi ndjeu praninë e dikujt. Në
qetësinë e natës u dëgjua një zë: “Lexo!” Muhamedi
mbeti i habitur. “Unë nuk di të lexoj” - u përgjigj ai.
SURJA 1 EL-FÂTIHA
50
Kur zëri përsëriti urdhrin, u duk sikur Toka zuri të
dridhej: “Lexo!”- “Unë nuk di të lexoj.” E ndjeu veten
të paralizuar nga frika, të pafuqishëm për të lëvizur.
“Lexo”- përsëriti zëri që linte mbresë të thellë. “Çfarë
të lexoj?” Pastaj, krejt papritur, ai e ndjeu veten të
çliruar; koha dhe hapësira sikur mbetën pezull; qielli
dhe toka të bëra njësh.
“Lexo me emrin e Zotit tënd, i Cili krijoi (gjithçka),
e krijoi njeriun nga një droçkë gjaku!
Lexo! Zoti yt është Bujari më i madh,
i Cili, me anë të penës ia mësoi,
ia mësoi njeriut ato që nuk i dinte.” ( 96/1-5)
Këto ishin pesë vargjet e para të Kuranit të lavdishëm.
Zëri ishte ai i engjëllit Xhebrail, Shpirtit Besnik dhe të
Shenjtërisë, që iu dërgua Profetit të fundit të Zotit.
Misioni i Muhamedit (a.s.), të Dërguarit të Allahut si
bekim për të gjithë njerëzit, sapo mori udhë.
Profeti Muhamed (a.s.) sapo kishte marrë fjalët e
para nga Zoti i tij në malin Hirâ. Kjo ndodhi në vitin
610. Ai zbriti me shpejtësi nga mali, me fytyrën që i
ndrinte nga djersa dhe me zemrën që i rrihte shumë
fort. Vargjet e Kuranit jehonin akoma në shpirtin e tij.
Ç’lloj vizioni kishte qenë ai? Çfarë fjalësh ishin
shqiptuar? Ai vrapoi drejt Hatixhes, duke thirrur fort:
“Mbulomëni, mbulomëni!” Ajo ia ngrohu zemrën me
dashuri, ndërsa ai i tregonte atë që sapo i kishte
ndodhur. “Kam frikë se një e keqe më pret!” - i tha ai.
“Asnjëherë, nga Zoti” - iu përgjigj gruaja e tij me besim.
– “Zoti nuk ta do asnjëherë të keqen. Ti ke marrëdhënie
të mira me familjen tënde, ti ndihmon të varfrit dhe
nevojtarët, ti i pret të ftuarit e tu me bujari dhe ndihmon
fatkeqët në rast nevoje”. (Përcjellë nga El-Buhâri)
Disa ditë më vonë, Hatixhja e çoi te kushëriri i saj,
51
EL-FÂTIHA SURJA 1
një shkrues i ditur që e quanin Uaraka ibn Naufel dhe
që e njihte mirë Torahun/Teuratin dhe Ungjillin/
Inxhilin. Pasi Muhamedi përshkroi natën e famshme,
burri i moshuar, pa hezitim, tha se kjo do të kishte qenë
me të vërtetë një takim me engjëllin Xhebrail, pikërisht
me atë që Zoti ia kishte dërguar Moisiut/Musait (a.s.):
“Do të kisha shumë dëshirë të isha i ri, për të jetuar
deri në kohën kur populli yt do të të përzërë” - i tha
burri i moshuar (Përcjellë nga El-Buhâri).
Ai e dinte që Profeti i përmendur në Shkrimet e
shenjta, kishte mbërritur.
Në këtë mënyrë filloi misioni i të fundmit të profetëve,
i cili tani e tutje do të ndikonte në mbarë botën, duke
shpallur një epokë të re në historinë e ndërgjegjes dhe të
progresit njerëzor. Kështu rifilloi Islami.