Dragostunja, fshati mes dy llojeve të islamit

[☆Angie☆]

Aktualitet sa i hidhur aq dhe i pamundur i realitetit shqiptar në 2011

Një fshat me rreth 2 mijë banorë, me rreth 50 hoxhallarë dhe dy xhami që predikojnë dy lloje të ndryshme islami, u vendos në qendër të vëmendjes së “Shqipëria Tjetër”, reportazhi i transmetuar në edicionin e lajmeve të orës 19:30.
Fenomeni është unik për nga lloji i tij në vendin tonë. Si shumë fshatra të tjerë shqiptarë, edhe Dragostunja përballet me një mjerim të tejskajshëm, të cilin njerëzit përpiqen t’a kalojnë, vetëm falë ushqimit të shpirtit.

Nga rruga nacionale, Dragostunja dallohet me vështirësi për shkak të pozicionit thuajse të fshehur, përgjatë një lugine mes maleve të Librazhdit.

Në qendër të fshatit duket minarja e xhamisë së vjetër. Këtu nisi konflikti, nga njëri krah, besimtarët ndjekës të rrymës tradicionale të njohur nga komuniteti musliman shqiptar e nga krahu tjetër, një grup të rinjsh të rikthyer në fshat pas studimeve të financuara nga shoqata private në vendet e Gjirit Persik e Afrikë.

Ndasia dallohet edhe me sy të lirë, pasi radikalet mbajnë mjekër të gjatë, ndërsa tradicionalet jo, ashtu si gratë, ku disa janë të mbuluara me ferexhe e perçe, ndryshe nga pjesa tjeter.

Hoxha i xhamisë së vjetër, Faik Gurra, tregon pa ndrojtje ndryshimin e madh mes dy grupeve të besimtarëve.

”Këta të rinjtë përshëndeten duke thënë Selam Alekum dhe janë shumë agresivë në çdo pikë”, thotë Gurra.

Çarjes që ka hyrë në çdo shtëpi të fshatit nuk i ka shpëtuar as vetë hoxha Faik Gurra, vëllai i të cilit zgjodhi të ndiqte rrymën fetare të të rinjve.

Zydi Gurra jeton vetëm pak metra nga xhamia që drejtohet nga vëllai i tij, me të cilin nuk flet që prej kohës kur zgjodhi të shkonte në xhaminë tjetër.

Zydiu nuk pranon të na takojë e aq më pak të flasë, ashtu si pjesa dërrmuese e besimtarëve të xhamisë së re. Vetëm njëri prej tyre nuk heziton të thotë pak fjalë.

”Përsa i përket ndarjeve, më shumë i zmadhojnë njerëzit, se sa ekzistojnë me të vërtetë”, thotë Shpëtim Bajrami, i cili është një ndjekës i rrymës së xhamisë së re.

Në xhaminë e re të ngritur në një rrëpirë mes pyjeve të dushkut, nuk gjejmë askënd. Shumica e besimtarëve janë larguar pasi kanë mësuar për mbërritjen tonë.

Kjo godinë është ndërtuar këtu në mënyrë të shpejtë dhe pa asnjë leje, qoftë ndërtimore, qoftë nga komuniteti musliman. Më e çuditshme, nuk dihet as burimi financiar me të cilin ajo është ngritur.

Banorë, shumica nën zë, tregojnë se besimtarët e xhamisë së re, në kohën e rekrutimit, i përkisnin familjeve më të varfëra të fshatit, ndaj u bënë pre e lehtë për shoqatat e ndryshme e të panjohura islamike.

Këto shoqata nuk dihet se nga erdhen, por ato më pas i tërhoqën të rinjtë për kurse dhe shkollime tërësisht private, në vende si Arabia Saudite, Siria, Sudani, Jordania, Katari e Kuvajti.

Gjithçka është kryer pa miratimin dhe duke tejkaluar Komunitetin Musliman Shqiptar.

”Këta na thonë se duhet të përshtatemi me këto të rejat, se besimi ynë është vjetëruar, por ne ndihemi më mirë nga të vjetrat”, thotë një banor i Dragostunjës.

Siç na thonë në fshat, islamikët radikalë ndjekin tradita të tjera, jo vetëm përsa i përket lutjeve në xhami, por edhe në jetesën e përditshme. Ata nuk marrin pjesë në dasma dhe morte jashtë grupit të tyre.

Rryma që ndjekin nuk lejon muzikën, orkestrën apo këngën në dasma e festa. Si në hidhërime dhe në gezime, gratë e burrat qëndrojne veç e veç, gratë duhet të jenë të mbuluara me perçe dhe ferexhe.

Besimtarët më ekstreme thonë se femrën islame nuk duhet t’a preke e t’a shohë as drita e diellit. Lejohen martesat brenda të njejtit trung, edhe me kushërirën e parë, në shumë raste në shtepi nuk lejohet as televizori. Tradita këto shumë të largëta për muslimanet tradicionale shqiptarë.

Edhe pse përpiqemi të kontaktojme me hoxhën e xhamisë së re është e kotë. Dy herë që e kërkojmë në shtëpi, nëna e tij ngre supet për vendodhjen, të paktën kështu na thotë.

Askush nuk di të thotë përse fondacionet misterioze përzgjodhën të rinjtë e Dragostunjës. Dikush e lidh me traditën e hershme e të lidhur fort me islamin në këtë zonë që i ka bërë banorët të agjërojne fshehurazi edhe në kohën e diktaturës.

Të tjerë e justifikojnë me etjen e këtyre të rinjve për dije. Të tjerë thonë se ata thjesht tërhoqën njeri-tjetrin. Gjithçka mbetet në trajtën e fjalëve, sepse vetë besimtarët e xhamisë së re, nuk pranojnë të flasin për këtë gjë as në biseda private.

Dragostunja është vetëm një fshat i vogël që jeton mes dy xhamive, por që paralajmëron për atë që mund të ndodhë nëse Shqipëria do të vazhdojë të jetë një han me dy porta, ku do te hyjnë e do të dalin shoqata e fondacione private fetare, ilegale a gjysëm ilegale, të cilat shfrytëzojne varfërinë dhe mungesën e informacionit të banorëve, për t’u imponuar një mënyre tjetër jetese, shpesh herë edhe të rrezikshme.

Kjo është Dragostunja, e cila jeton mes realitetit tolerant shqiptar dhe një realiteti tjetër, të largët e kaq të panjohur.

© Top Channel

[loneeagle]

po kur nuk ka shtet sigurisht qe do kene financime te paditura ata. keta duhet te burgosen te gjithe. vetem ne ket artikull kane thyer me qindra ligje, duke filluar nga incest e shume e shume te tjera.

[Opake Opinga]

'dhurata' e turqve prape jep

[OPARI]

ky nuk eshte thjesht nje artikull por nje realitet shqipetar,qe eshte bere si han me dy porta ku hyn e del kush te doje mjafton te paguaj dhe kemi te tilla fenomene

[Jack Watson]

Bhaaaaaaaa sa të shpifur.

[illyrian rex]

Një fshat me rreth 2 mijë banorë, me rreth 50 hoxhallarë dhe dy xhami që predikojnë dy lloje të ndryshme islami, u vendos në qendër të vëmendjes së “Shqipëria Tjetër”, reportazhi i transmetuar në edicionin e lajmeve të orës 19:30.
Fenomeni është unik për nga lloji i tij në vendin tonë. Si shumë fshatra të tjerë shqiptarë, edhe Dragostunja përballet me një mjerim të tejskajshëm, të cilin njerëzit përpiqen t’a kalojnë, vetëm falë ushqimit të shpirtit.

Nga rruga nacionale, Dragostunja dallohet me vështirësi për shkak të pozicionit thuajse të fshehur, përgjatë një lugine mes maleve të Librazhdit.

Në qendër të fshatit duket minarja e xhamisë së vjetër. Këtu nisi konflikti, nga njëri krah, besimtarët ndjekës të rrymës tradicionale të njohur nga komuniteti musliman shqiptar e nga krahu tjetër, një grup të rinjsh të rikthyer në fshat pas studimeve të financuara nga shoqata private në vendet e Gjirit Persik e Afrikë.

Ndasia dallohet edhe me sy të lirë, pasi radikalet mbajnë mjekër të gjatë, ndërsa tradicionalet jo, ashtu si gratë, ku disa janë të mbuluara me ferexhe e perçe, ndryshe nga pjesa tjeter.

Hoxha i xhamisë së vjetër, Faik Gurra, tregon pa ndrojtje ndryshimin e madh mes dy grupeve të besimtarëve.

”Këta të rinjtë përshëndeten duke thënë Selam Alekum dhe janë shumë agresivë në çdo pikë”, thotë Gurra.

Çarjes që ka hyrë në çdo shtëpi të fshatit nuk i ka shpëtuar as vetë hoxha Faik Gurra, vëllai i të cilit zgjodhi të ndiqte rrymën fetare të të rinjve.

Zydi Gurra jeton vetëm pak metra nga xhamia që drejtohet nga vëllai i tij, me të cilin nuk flet që prej kohës kur zgjodhi të shkonte në xhaminë tjetër.

Zydiu nuk pranon të na takojë e aq më pak të flasë, ashtu si pjesa dërrmuese e besimtarëve të xhamisë së re. Vetëm njëri prej tyre nuk heziton të thotë pak fjalë.

”Përsa i përket ndarjeve, më shumë i zmadhojnë njerëzit, se sa ekzistojnë me të vërtetë”, thotë Shpëtim Bajrami, i cili është një ndjekës i rrymës së xhamisë së re.

Në xhaminë e re të ngritur në një rrëpirë mes pyjeve të dushkut, nuk gjejmë askënd. Shumica e besimtarëve janë larguar pasi kanë mësuar për mbërritjen tonë.

Kjo godinë është ndërtuar këtu në mënyrë të shpejtë dhe pa asnjë leje, qoftë ndërtimore, qoftë nga komuniteti musliman. Më e çuditshme, nuk dihet as burimi financiar me të cilin ajo është ngritur.

Banorë, shumica nën zë, tregojnë se besimtarët e xhamisë së re, në kohën e rekrutimit, i përkisnin familjeve më të varfëra të fshatit, ndaj u bënë pre e lehtë për shoqatat e ndryshme e të panjohura islamike.

Këto shoqata nuk dihet se nga erdhen, por ato më pas i tërhoqën të rinjtë për kurse dhe shkollime tërësisht private, në vende si Arabia Saudite, Siria, Sudani, Jordania, Katari e Kuvajti.

Gjithçka është kryer pa miratimin dhe duke tejkaluar Komunitetin Musliman Shqiptar.

”Këta na thonë se duhet të përshtatemi me këto të rejat, se besimi ynë është vjetëruar, por ne ndihemi më mirë nga të vjetrat”, thotë një banor i Dragostunjës.

Siç na thonë në fshat, islamikët radikalë ndjekin tradita të tjera, jo vetëm përsa i përket lutjeve në xhami, por edhe në jetesën e përditshme. Ata nuk marrin pjesë në dasma dhe morte jashtë grupit të tyre.

Rryma që ndjekin nuk lejon muzikën, orkestrën apo këngën në dasma e festa. Si në hidhërime dhe në gezime, gratë e burrat qëndrojne veç e veç, gratë duhet të jenë të mbuluara me perçe dhe ferexhe.

Besimtarët më ekstreme thonë se femrën islame nuk duhet t’a preke e t’a shohë as drita e diellit. Lejohen martesat brenda të njejtit trung, edhe me kushërirën e parë, në shumë raste në shtepi nuk lejohet as televizori. Tradita këto shumë të largëta për muslimanet tradicionale shqiptarë.

Edhe pse përpiqemi të kontaktojme me hoxhën e xhamisë së re është e kotë. Dy herë që e kërkojmë në shtëpi, nëna e tij ngre supet për vendodhjen, të paktën kështu na thotë.

Askush nuk di të thotë përse fondacionet misterioze përzgjodhën të rinjtë e Dragostunjës. Dikush e lidh me traditën e hershme e të lidhur fort me islamin në këtë zonë që i ka bërë banorët të agjërojne fshehurazi edhe në kohën e diktaturës.

Të tjerë e justifikojnë me etjen e këtyre të rinjve për dije. Të tjerë thonë se ata thjesht tërhoqën njeri-tjetrin. Gjithçka mbetet në trajtën e fjalëve, sepse vetë besimtarët e xhamisë së re, nuk pranojnë të flasin për këtë gjë as në biseda private.

Dragostunja është vetëm një fshat i vogël që jeton mes dy xhamive, por që paralajmëron për atë që mund të ndodhë nëse Shqipëria do të vazhdojë të jetë një han me dy porta, ku do te hyjnë e do të dalin shoqata e fondacione private fetare, ilegale a gjysëm ilegale, të cilat shfrytëzojne varfërinë dhe mungesën e informacionit të banorëve, për t’u imponuar një mënyre tjetër jetese, shpesh herë edhe të rrezikshme.

Kjo është Dragostunja, e cila jeton mes realitetit tolerant shqiptar dhe një realiteti tjetër, të largët e kaq të panjohur.

deja vu !.................

[Renea]

E paskan marr ne dor vatikanistat me tregu se cka mund te ndodh nese Shqiperia vazhdon te jet han me dy porta.

Ajo cka ka ndodh ne Shqiperi esht se shoqatat muslimane sjan as 1/5 e gjith shoqatave fetare , kishte disa te dhena qe ishin nxjerr me heret , tani smund ti gjej , nese i ka dikush le ti sjelle.

Ne nje vend ku statistikisht muslimanet perbejn 70% , si mundet te ket vetem 20% e me pak misionar musliman ?

Ktu shifet kush sa esht duke investu.

Ja e gjeta dhe numrin e shoqatave misionare:

Sipas raportit në Komitetin Shtetëror të Kulteve janë regjistruar si aktive 245 shoqata, grupe, fondacione dhe organizata fetare. Kjo shifër është marrë së bashku me katër fetë tradicionale në Shqipëri, myslimane suite, bektashiane, ortodokse dhe katolike. 34 prej 245 organizatave janë të regjistruara në Gjykatën e Tiranës si islamike. Ndërkohë 189 të tjera i përkasin besimit kristian. Në vend të parë për nga numri e misionarëve renditen amerikanët, më pas vijnë ata nga Evropa perëndimore dhe numrin më të vogël e kanë misionarët nga Lindja e Mesme. Sipas raportit, gjatë vitit 2004 “nga ana e Komitetit Shtetëror të Kulteve janë siguruar leje qëndrimi për 1084 misionarë të huaj”. Në raport veçohet se “asnjë organizatë e huaj nuk është veçuar, të gjitha janë trajtuar në mënyrë të barabartë”.

Zeri: http://www.zeriyt.com/shqiperia-36-m...#ixzz1FIZ0vhWa

Numri i shoqatave Islamike na qenka 14%. Shoqatat krishtere 86%.

[Mr Zeid]

Shumica e pleqve shqiptar jane te devijuar nga islami, thjesht nuk kane pasur mundesin e studimeve, prandaj dhe kane devijuar nga feja. Por sot eshte ndryshe, sepse shume te rinje shkojne dhe studiojne neper universitete islame, mesojne fene ashtu si e ka zebritur Allahu i Madheruar, pra Islamin e vertet. Kurse sa i perket atyre shoqatave private qe ju thoni. kjo eshte vetem nje genjeshter. sepse universitetet Islame sponsorizohen nga shtetet muslimane. Psh nqf nje amerikan do te shkoje te studioj Islamin ne arabi saudite, duhet te ndjeki procedurat dhe ne raste se i del bursa, shkone ne universitet ku eshte falas nga mbreti i arabis, qeveria amerikane nuk ka te dejte ta pjyesi apo te shqetesohet, sepse kjo eshte zgjidhje personale. Dikush do te studioj per doktor, dikush per mesues, e dikush per islam. Kjo eshte zgjidhje personale, dhe ju se bashku me ate gazetarin shejtan, nuk keni pse ti fusni ato hundet tuaja plot qure atje ku su takon.

[gimche]

Dragostunja është vetëm një fshat i vogël që jeton mes dy xhamive, por që paralajmëron për atë që mund të ndodhë nëse Shqipëria do të vazhdojë të jetë një han me dy porta, ku do te hyjnë e do të dalin shoqata e fondacione private fetare, ilegale a gjysëm ilegale, të cilat shfrytëzojne varfërinë dhe mungesën e informacionit të banorëve, për t’u imponuar një mënyre tjetër jetese, shpesh herë edhe të rrezikshme.

Për çfarë mungese informacioni na flet Top Channel?!
Për mungesë informacioni se gjoja nuk i takojmë besimit islam dhe se kjo fe është fe e dhunës, fe e imponuar etj.?!
Kam bindjen e thellë se me informacione të tilla shpifëse dhe propagandistike nuk ka nevojë të pajiset askush, aq më tepër kur dihet qëllimi i ketyre "informacioneve".

Një material për Top Channelin nëse vërtetë si medium ndien shqetësimin e organizatave të huaja 'ilegale' atëherë le të raportoj edhe mbi këtë që do t'a potencoj në vazhdim:

International Religious Freedom Report 2007

The State Committee on Cults reported a total of 245 religious groups, organizations, and foundations in addition to the 4 traditional faiths. This number includes 34 different Islamic organizations and 189 Protestant (Christian) organizations, mostly associated with the Albanian Evangelical Alliance (VUSH).

[Besoja]

Interesant ky top çaneli!!!
I hyn punëve me themeli si Jovan Bregu!
Po ku i di të tëra more amani?!
Vërtet interesant!!!