Close
Faqja 0 prej 3 FillimFillim 12 FunditFundit
Duke shfaqur rezultatin -9 deri 0 prej 22
  1. #1
    God Bless You Maska e _Mersin_
    Anėtarėsuar
    21-05-2008
    Vendndodhja
    ne nota humori
    Postime
    2,593

    Historite e shkurtuara te profeteve a.s

    Historia e Ademit a.s

    Hyrje





    Tė gjithė lavdet dhe falėnderimet ia dedikojmė Zotit tė gjithėsisė, paqja dhe pėrshėndetjet mė tė sinqerta ia dedikojmė profetit Muhamed a.s dhe tė gjithė atyre qė ndjekin rrugėn e tij gjer nė Ditėn e Shpėrblimit.

    Nė rreshtat nė vazhdim, ne do tė trajtojmė historitė e profetėve tė Zotit, histori tė cilat pėrmbajnė shumė mesazhe dhe mėsime plot vlera.

    Thotė Zoti i madhėruar nė Kuranin fisnik:"Ne tė tregojmė ty (Muhamed) historinė mė tė bukur pėrmes shpalljes sė kėtij Kurani, ndonėse ti, me tė vėrtetė, nuk ke qenė nė dijeni mė parė." (Jusuf, 3)

    "Ne po ta tregojmė ty historinė e tyre sipas sė vėrtetės." (Kehf, 13)

    "Tregojua atyre kėto ngjarje, nė mėnyrė qė ata tė mendojnė." (Araf, 176)

    Kėto ajete flasin mbi rėndėsinė e tregimeve dhe historive. Ato janė metoda qė Zoti i lartėsuar ka ndjekur pėr shpalljen e Kuranit famėlartė. Me histori tė tilla, Zoti i jepte zemėr dhe kurajė profetit Muhamed a.s qė tė qėndronte i paepur para sfidave dhe vėshtirėsive. Tė njėjtin ndikim ato kanė edhe pėr brezat pas Profetit a.s. Myslimanėt e kanė obligim qė t'i studiojnė kėto ngjarje, tė meditojnė rreth tyre dhe tė nxjerrin mėsime.

    Nė Kuran, Zoti ka pėrmendur histori tė shumta rreth profetėve dhe tė dėrguarve tė Tij. Disa prej kėtyre historive i gjejmė tė detajuara, ndėrkohė qė disa syresh na paraqiten tė pėrmbledhura.

    Profetėt e pėrmendur nė Kuran janė njėzet e pesė. Disa nga kėta profetė pėrmenden nė ajetin:

    "Ky ėshtė argumenti Ynė, tė cilin Ne ia dhamė Ibrahimit kundėr popullit tė tij. Ne ngremė kė tė duam nė shkallė tė lartė. Vėrtet, Zoti yt ėshtė i Urtė e i Gjithėdijshėm. Ne i dhuruam atij Isakun dhe Jakubin. Qė tė dy kėta i udhėzuam nė rrugė tė drejtė, ashtu siē patėm udhėzuar mė parė Nuhun. Ndėr pasardhėsit e tij Ne udhėzuam Daudin, Sulejmanin, Ejubin, Jusufin, Musain dhe Harunin. Kėshtu i shpėrblejmė punėmirėt. Ne udhėzuam edhe Zekerijan, Jahjain, Isain, Iljazin - tė gjithė kėta kanė qenė nga njerėzit e mirė. Po ashtu, udhėzuam edhe Ismailin, Eljesain, Junusin dhe Lutin - secilin prej tyre e ngritėm mbi tė gjithė njerėzit." (En'am, 83-86)

    Mbi shkakun pėrse historitė e profetėve janė trajtuar imtėsisht nė Kuran, Zoti thotė:"Ne po t’i tregojmė ty disa nga historitė e tė dėrguarve, pėr tė ta forcuar zemrėn. Nė kėtė sure tė ka ardhur ty e vėrteta. Ajo ėshtė kėshillė dhe kujtesė pėr besimtarėt." (Hud, 120)

    Pra, ato janė pėr tė forcuar zemrėn e Profetit a.s dhe pėr t'i dhėnė atij kurajė. Ato ishin identifikuese tė sė vėrtetės mbi tė cilėn njerėzit ishin nė dilemė, si dhe pėr tė korrigjuar shumė koncepte dhe parime tė lėna pas dore me kalimin e viteve dhe shekujve. Historitė e profetėve pėrmbajnė edhe shumė kėshilla dhe porosi pėr besimtarėt.

    Thotė Zoti i lartėsuar:"Nga kėta tė dėrguar, disa syresh i ngritėm mbi tė tjerėt. Disave Allahu u foli drejtpėrdrejt, kurse tė tjerė i ngriti nė shkallė tė larta. Ne i dhamė Isait, birit tė Merjemes, prova (mrekulli) tė qarta dhe e ndihmuam me Shpirtin e Shenjtėrisė (Xhebrailin a.s.). Sikur tė donte Allahu, njerėzit qė erdhėn pas tė dėrguarve nuk do tė vriteshin me njėri-tjetrin pas ardhjes sė provave tė qarta, por ata u pėrēanė: disa besuan, kurse tė tjerėt mohuan. Sikur tė donte Allahu, ata nuk do tė vriteshin me njėri-tjetrin, por Allahu bėn si tė dojė Vetė." (Bekare, 252)

    "Edhe para teje (o Muhamed) Ne kemi nisur tė dėrguar, pėr disa prej tė cilėve tė kemi treguar ty e pėr disa tė tjerė nuk tė kemi treguar." (Gafir, 78)

    Kėto histori qė ceken nė librin e Allahut, pėrmbajnė kėshilla e porosi dhe janė model pėr kėdo qė arsyeton dhe logjikon. Thotė Zoti lidhur me kėtė fakt:"Nė tregimet e atyre (tė dėrguarve) ka kėshilla pėr ata qė janė me mend. Ky (Kuran) nuk ėshtė tregim i trilluar, por ai ėshtė vėrtetues i atyre (librave) qė janė shpallur para tij, ėshtė shpjegues i ēdo gjėje dhe udhėrrėfyes e mėshirė pėr njerėzit

    besimtarė. (Jusuf, 111)

    Tė tillė ishin profetėt dhe tė dėrguarit e Zotit. Ata ishin fanarė qė udhėzonin tė humburit drejt rrugės sė drejtė dhe shpėtimit. Ata ishin dhe mbeten modelet mė tė mira pėr njerėzit. "Kėta janė ata, tė cilėt Allahu i ka udhėzuar nė rrugėn e drejtė, andaj edhe ti (o Muhamed) ndiq rrugėn e tyre." (En'am, 90)

    Qė nga krijimi i njeriut tė parė mbi tokė, Zoti ka dėrguar kohė pas kohe profetė dhe tė dėrguar, qė tė udhėzojnė njerėzit nė udhėn e drejtė. Nė njė hadith tė profetit Muhamed a.s, thuhet se numri i tė dėrguarve i kalon treqind syresh. Kurse numri i profetėve i kalon njėqind e njėzet e katėr mijė. Tek Benu Israilėt sa herė qė vdiste njė profet, dėrgohej njė profet tjetėr qė tė vazhdojė misionin. Madje ndodhte qė nė tė njėjtėn kohė dhe nė tė njėjtin vend, tė dėrgoheshin dy profetė. Ata dėrgoheshin nga Zoti me misionin e fisshėm, tė shpėtojnė njerėzinė. Sa herė qė njerėzimi pėsonte devijime nga rruga e Zotit, dėrgoheshin profetė dhe tė dėrguar qė t'i kthejnė sėrish nė udhė tė mbarė.

    Gjatė pėrmbushjes sė misionit tė tyre, profetėt dhe tė dėrguarit u pėrballėn me shumė sfida dhe probleme. Mundi dhe sakrificat e tyre nuk mund tė pėrshkruhen dhe tė gjitha kėto pėr tė pėrmbushur misionin me tė cilin i kishte obliguar Zoti. Ekzistenca e tyre ėshtė e vėrtetė, madje ėshtė nevojė e domosdoshmėri pėr njerėzimin mbarė. Ėshtė e paimagjinueshme qė Zoti t'i krijojė njerėzit dhe tė mos dėrgojė nga mesi i tyre profetė qė u tėrheqin vėmendjen sa herė qė gabojnė. Kjo bėhet qė njerėzit tė mos kenė arsye dhe tė mos justifikohen kur tė dalin para Zotit.

    "Kėshtu bėri Ai, nė mėnyrė qė ju (o njerėz) tė mos thoni nė Ditėn e Kiametit: “Kėtė nuk e kishim ditur.” (Araf, 172)

    Ēdo komb ka pasur profetėt e tij, fakt ky qė pėrmendet dhe nė Kuran:"...nuk ka pasur asnjė popull qė tė mos i ketė ardhur paralajmėrues." (Fatir, 24)



    Karakteristikat e historive tė profetėve

    Ajo qė i dallon historitė e profetėve nga historitė dhe tregimet e tjera, ėshtė se ata janė tė vėrteta dhe reale. Ato nuk kanė asgjė tė pėrbashkėt me historitė qė janė pjellė e fantazisė. Historitė e profetėve janė histori tė jetuara nga njerėzimi nė periudha tė ndryshme kohe.

    Njė karakteristikė tjetėr e tyre ėshtė se ato pėrmbajnė mėsime dhe dobi tė shumta. Ato nuk janė histori qė lexohen pėr tė kaluar kohėn dhe pėr t'u argėtuar. Ēdo histori prej tyre pėrēon parime dhe koncepte plot vlera e domethėnie. Ato janė udhėrrėfyese pėr ēdo njeri, nė ēdo kohė dhe vend. Ne duhet tė veprojmė sipas kėshillave dhe porosive tė kėtyre njerėzve tė menēur dhe tė distancohemi nga gafat dhe gabimet qė bėnė popujt e tyre.

    Duke studiuar thellė historitė e profetėve, vėrejmė se ato pėrbėjnė boshtin e historisė njerėzore. E gjithė historia njerėzore sillet e vėrtitet rreth profetėve tė Zotit. Ėshtė e vėrtetė qė shumė komandantė ushtarakė, shumė mbretėr e perandorė kanė pasur rol tė konsiderueshėm nė pėrcaktimin e rrjedhės sė ngjarjeve nė histori. Por ndikimi i profetėve nė pėrcaktimin e rrjedhės sė historisė, ėshtė shumė herė mė i madh dhe i thellė. Historia e njerėzimit ėshtė e cunguar dhe e pakuptueshme nėse nuk shoqėrohet me historitė e profetėve dhe tė dėrguarve tė Zotit. Kėtė e pėrforcon vetė fakti qė konfliktet e sotme, janė konflikte mes tė vėrtetės dhe tė shtrembrės, mes ithtarėve tė profetėve dhe armiqve tė tyre.

    Karakteristikė tjetėr e kėtyre historive ėshtė se ato e lehtėsojnė sė tepėrmi tė kuptuarit e Kuranit. Nėse nuk ke njohuri mbi historitė e profetėve, e ke shumė tė vėshtirė ta kuptosh Kuranin. Shumė ajete flasin mbi histori tė profetėve dhe nėse nuk e di historinė tė plotė, shumė koncepte nuk i kupton dot. Historia e Ademit a.s, Nuhut a.s, Benu Israilėve etj... pėrmendet nė njė numėr tė konsiderueshėm ajetesh. Shumė emra suresh, mbajnė emra profetėsh. Bazuar mbi kėtė, ai qė nuk e njeh historinė e profetėve, nuk kupton njė pjesė tė konsiderueshme tė Kuranit.

    Duke iu qasur historive tė profetėve, ne mėsojmė metodologjinė qė duhet tė ndjekim teksa ftojmė tė tjerėt nė islam. Secili prej nesh ėndėrron tė jetė ftues nė rrugėn e Zotit, tė urdhėrojė pėr mirė dhe tė ndalojė nga e keqja. Me qėllim qė tė ndjekim rrugėn mė pozitive nė kėtė aspekt, ne kemi nevojė pėr modele dhe shėmbėlltyra. Padyshim qė modeli ynė mė i mirė ėshtė profeti Muhamed a.s, gjė tė cilėn e konfirmon dhe Zoti nė Kuran ku thotė:"Nė tė Dėrguarin e Allahut ka njė shembull tė mrekullueshėm pėr atė, qė shpreson tek Allahu dhe Dita e Fundit dhe e pėrmend shumė Allahun." (Ahzab, 21)

    Profetėt dhe tė dėrguarit e tjerė, radhiten direkt pas profetit Muhamed a.s, si modele dhe shembuj praktikė. Sahabėt e Profetit a.s dhe njerėzit e ditur, vijnė pas profetėve dhe tė dėrguarve tė tjerė.

    Nė njė hadith tė saktė tė transmetuar nga Profeti a.s thuhet:"Pėr Zotin! Pas profetėve, nuk e ka shkelur mbi kėtė tokė njeri mė i mirė sesa Ebu Bekri."

    Pozita dhe grada e shokėve tė Profetit a.s, sado e lartė tė jetė, nuk ėshtė nė tė njėjtin nivel me atė tė profetėve dhe tė dėrguarve tė Zotit.

    Historitė e profetėve pėrmenden nė Kuranin fisnik si dhe nė traditėn profetike. Kėto dy burime ishin frymėzues pėr shumė dijetarė dhe historianė, tė cilėt shkruan libra historikė rreth jetės sė profetėve. Librat mė tė njohur mbi historitė e profetėve, ėshtė ai i Ibnu Kethirit, i cili mban emrin "Historitė e profetėve", libri i Taberiut, Ibnu Ethirit etj... Janė pikėrisht kėto referenca mbi tė cilat jam mbėshtetur gjatė pėrqasjes time tė kėtyre historive. E reja e trajtesės time, ėshtė se i kam shqyrtuar tė gjithė ato qė thuhen mbi profetėt, duke mos i pranuar rrėfenjat izraelite dhe hadithet e pasaktė, duke u mbėshtetur kryesisht tek hadithet e sakta si dhe komentet e eruditėve tė tefsirit. Komentet mė tė shpeshta tė ajeteve qė flasin mbi profetėt, janė ato tė Abdullah ibnu Abasit, si dhe Ibnu Kethirit e Ibnu Xheririt.

    "Ne po ta tregojmė ty historinė e tyre sipas sė vėrtetės." (Kehf, 13)

    "Kėshtu pra, Ne po tė tė tregojmė ty (o Muhamed) disa histori tė sė kaluarės. Ky (Kuran) qė tė kemi dhėnė, ėshtė njė Kėshillė nga ana Jonė." (Taha, 99)



    Zanafilla e krijimit

    Pas kėsaj hyrjeje tė shkurtėr, le t'i kthehemi historisė para profetėve, para tė dėrguarve tė Zotit, para krijimit tė njeriut, madje, para krijimit tė universit. Thotė Zoti i lartėsuar nė Kuran:"Allahu ėshtė Krijuesi i ēdo gjėje dhe Ai ėshtė Garantues i ēdo gjėje." (Zumer, 62)

    "Ai i krijoi qiejt dhe Tokėn pėr gjashtė ditė, pastaj u ngrit mbi Fron. Ai e di se ēfarė hyn nė Tokė dhe ēfarė del prej saj, ēfarė zbret prej qiellit dhe ēfarė ngjitet drejt tij. Ai ėshtė me ju kudo qė tė gjendeni; Ai sheh gjithēka qė bėni." (Hadid, 4)

    "Ėshtė Ai qė ka krijuar qiejt dhe Tokėn pėr gjashtė ditė, teksa Froni i Tij ndodhej mbi ujė." (Hud, 7)

    Transmeton imam Ahmedi – Zoti e mėshiroftė – se Ebu Ruzejn e pyet profetin Muhamed a.s:"O i dėrguar i Zotit! Ku qėndronte Zoti para se tė krijojė qiejt dhe tokėn?"

    Profeti a.s iu pėrgjigj:"Ai qėndronte nė zbrazėtirė. Sipėr Tij ishte hapėsirė e pafund dhe poshtė Tij ishte po hapėsirė e pafund. Mė pas, Ai krijoi Arshin e Tij mbi ujė."

    Nė njė hadith tjetėr, tė cilin e transmeton po imam Ahmedi, Ebu Daudi dhe Tirmidhiu e shumė tė tjerė, Ubade ibnu Samit thotė:"I dėrguari i Zotit ka thėnė:"Sendi i parė qė Zoti ka krijuar ishte pena. Ai e urdhėroi atė:"Shkruaj!" dhe qė nga ai ēast, pena shkroi gjithēka qė do tė sillet nė ekzistencė gjer nė Ditėn e Kiametit."

    Pena shkroi gjithēka qė i diktoi Zoti nga dijet e Tij, gjė e cila gjendet nė Leuhi Mahfudh.

    Dijetarėt myslimanė kanė mendime tė ndryshme mbi sendin e parė tė krijuar nga Zoti. Shumica e tyre mendojnė se sendi i parė ėshtė ai qė transmeton Amr ibnul As, i cili thotė:"Zoti e ka shkruar fatin e tė gjithė krijesave, pesėdhjetė mijė vite para se t'i krijojė. Asokohe, Arshi i Tij ndodhej mbi ujė."

    Pra, duket qartė qė Zoti fillimisht ka krijuar Arshin e tij dhe mė pas ka krijuar penėn. Pas tyre janė krijuar qiejt dhe toka. Prandaj, kur thuhet qė pena ėshtė sendi i parė qė ka krijuar Zoti, nėnkuptojmė qė ajo ėshtė e para qė ka krijuar nga gjėrat e kėsaj bote.

    Kėtė e vėrteton dhe hadithi tė cilin e transmeton imam Buhariu nga Umran ibnu Husejn i cili thotė:"Delegacioni i Jemenit i thanė tė dėrguarit tė Zotit:"Kemi ardhur qė t'i shtojmė dijet tona rreth fesė dhe tė pyesim mbi zanafillėn e krijimit." Profeti a.s u pėrgjigj:"Ekzistonte vetėm Zoti dhe nuk ekzistonte asgjė tjetėr para Tij. Arshi i Tij gjendej mbi ujė. Ai shėnoi nė Dhikr (pėrkujtues) gjithēka. Mė pas Ai krijoi qiejt dhe tokėn."

    Pasi Zoti ka krijuar Arshin, ka krijuar penėn, tė cilėn e urdhėroi tė shėnojė nė Leuhi Mahfudh, gjithēka qė do tė vijė nė ekzistencė gjer Ditėn e Kiametit.



    Krijesa tė tjera

    Lidhur me krijesat qė pasuan Arshin dhe penėn, posedojmė njė hadith tė profetit Muhamed a.s tė cilin e transmeton imam Muslimi, se Aisheja ka thėnė:"Njė ditė i dėrguari i Zotit mė kapi pėr dore dhe mė tha:"Zoti krijoi dheun ditėn e shtunė, krijoi malet ditėn e diel, krijoi pemėt ditėn e hėnė, krijoi tė ligėn ditėn e martė, krijoi dritėn ditėn e mėrkurė, krijoi kafshėt ditėn e enjte dhe krijoi Ademin a.s pasditen e ditės xhuma (premte)."

    Krijesa e fundit qė u krijua nga Zoti, ishte pikėrisht njeriu. Tashmė, qėndrimi i islamit ndaj teorisė sė evolucionit ėshtė i qartė. Asgjė nuk ka evoluar, por gjithēka ėshtė krijuar nė formėn e tij. Ademi a.s (njeriu) u krijua ditėn e fundit tė javės dhe orėn e fundit tė kėsaj dite.

    Para krijimit tė njeriut, Zoti kishte krijuar melekėt (engjėjt). Thotė Zoti nė Kuran:"

    "Qiejt gati sa nuk ēahen nga sipėr (prej madhėshtisė sė Allahut), ndėrkohė qė engjėjt lavdėrojnė e falėnderojnė Zotin e tyre dhe kėrkojnė falje pėr ata qė janė nė Tokė." (Shura, 5)

    Nė njė hadith tė saktė, Profeti a.s thotė:"Melekėt janė krijuar nga drita, xhindet janė krijuar nga zjarri, kurse Ademi ėshtė krijuar siē u ėshtė pėrshkruar."

    Pėr nga radha, krijimi i xhindeve pasoi atė tė melekėve. Thotė Zoti nė Kuran mbi krijimin e xhindeve:"ndėrsa xhindet i krijoi prej flakės sė zjarrit." (Rahman, 15)

    Xhindėt janė krijuar nga pjesa e fundit e flakėve tė zjarrit, nga majat.

    Faktin qė xhindėt janė krijuar nga zjarri, e pranoi dhe shejtani, i cili i tha Zotit:"Mua mė krijove nga zjarri." (Araf, 12)

    "kurse para tij kemi krijuar xhindet nga zjarri pa tym." (Hixhr, 27)

    Vetė shejtani (Iblisi) ėshtė prej xhindeve, fakt i cili pėrmendet nė njė ajet tjetėr, ku Zoti thotė:"pėrveē Iblisit. Ai ishte njė nga xhindet." (Kehf, 50)

    Thotė Hasen El-basrij, Zoti e mėshiroftė:"Iblisi nuk ka qenė melek qoftė dhe sa hap e mbyll sytė."

    Toka e cila sot banohet nga njerėzit, asokohe banohej nga xhindet. Ajo qė ndodhi ėshtė se xhindet bėnė shkatėrrime nė tokė, vranė e prenė njėri-tjetrin dhe derdhėn gjak.

    Ibnu Umer dhe Ibnu Abasi thonė:"Xhindet ekzistonin dy mijė vite para Ademit. Ata derdhėn shumė gjak. Atėherė Zoti dėrgoi ushtarė prej melekėve, tė cilėt i pėrzunė drejt ishujve nė oqeane."

    Deri nė ditėt e sotme, ishujt qė ndodhen nė oqeane, janė banesat e xhindeve. Nė shumė hadithe pėrmendet se Iblisi e ka fronin e tij mbi ujė.



    Krijimi i njeriut

    Thotė Zoti nė Kuran:"Xhindet dhe njerėzit i kam krijuar vetėm qė tė Mė adhurojnė." (Dharijat, 50)

    Nė kėtė ajet, Zoti flet mbi objektivin dhe qėllimin e krijimit tė njeriut dhe tė xhindeve. Padyshim qė Zoti nuk ka nevojė pėr adhurimin tonė. Ai ėshtė i Gjithėpushtetshėm dhe i panevojshėm pėr asgjė. Ai posedon emrat e bukur dhe cilėsitė e larta. Me qėllim qė kėta emra dhe cilėsi tė pasqyrohen, Zoti krijoi njeriun dhe xhindet. Me qėllim qė mėshira dhe dhembshuria e Tij tė pasqyrohet diku, ai krijoi krijesat qė t'i mėshirojė. Kjo vlen edhe pėr dijet e Zotit, urtėsinė e Tij, pushtetin dhe fuqinė.

    Historia e krijimit tė njeriu tė parė, Ademit a.s, fillon qė para krijimit tė tij, me njė dialog mes Zotit dhe melekėve.

    "Kur Zoti yt u tha engjėjve: “Unė do tė krijoj njė mėkėmbės (qė do tė zbatojė ligjet e Zotit) nė tokė”, (Bekare, 30)

    Sipas kėtij ajeti, njeriu ėshtė mėkėmbės dhe pėrgjegjės pėr mbarėvajtjen e jetės nė tokė. "Ai ju krijoi nga toka dhe ju vuri tė jetoni nė tė." (Hud, 61)

    Xhindėt nuk i kishin kapacitetet e duhura pėr ta pėrmbushur kėtė mision. Thonė dijetarėt myslimanėve rreth xhindeve:"Mė i menēuri prej tyre, ka aftėsi mendore sa njė fėmijė dhjetė vjeēar nga njerėzit."

    Kurse njeriun Zoti e ka krijuar nė formėn mė tė mirė dhe me aftėsitė maksimale pėr pėrmbushjen e misionit mbi tokė. Ishte Zoti Ai qė i dha formė njeriut dhe i fryu shpirtin.

    Kur dėgjuan mbi planin e Zotit, melekėt u ēuditėn dhe pyetėn:"ata thanė: “A do tė vėsh atje dikė qė do tė bėjė ērregullime e do tė derdhė gjak nė tė, ndėrkohė qė Ne tė madhėrojmė, tė lavdėrojmė dhe tė lartėsojmė ashtu si tė takon Ty?!” (Bekare, 30)

    Melekėt nuk e drejtuan kėtė pyetje si shenjė kundėrshtimi ndaj krijimit tė Ademit a.s. Aspak, melekėt janė krijesa tė pagabueshme dhe veprojnė gjithēka qė i urdhėron Zoti. Kėtė pyetje ata e shtruan thjesht pėr tė shuar kureshtjen e tyre.

    Pyetja qė lind ėshtė: Ku e dinin melekėt se njeriu do tė bėjė ērregullime e do tė derdhė gjak nė tokė?

    Kėtė e bėnė duke u bazuar mbi pėrvojėn qė kishin pasur me xhindėt, dy mijė vite mė parė.

    Shkaku i pyetjes sė melekėve, ishte edhe diēka tjetėr. Ata u frikėsuan se mos vallė kishin lėnė diēka mangėt nga adhurimet ndaj Zotit. Kėtė e pėrmendin qartė me fjalėt:" ndėrkohė qė Ne tė madhėrojmė, tė lavdėrojmė dhe tė lartėsojmė ashtu si tė takon Ty?!”

    Pėrgjigja e Zotit ishte:“Unė di atė qė ju nuk e dini”. (Bekare, 30)

    Para njė pėrgjigje tė tillė, me njėri-tjetrin melekėt thanė:"Le tė krijojė Zoti ynė ē'tė dojė, pasi ēfarėdo qė tė krijojė, nuk do tė jetė mė e privilegjuar dhe mė e ditur se ne."

    Melekėt kishin vėnė re se nga tė gjithė krijesat e krijuara gjer atėherė, qiejt, malet, bimėt, kafshėt, xhindet etj..., melekėt ishin krijesat e vetme qė e madhėronin, lartėsonin, falėnderonin dhe i bindeshin Zotit. Duke parė kėtė, melekėt menduan se krijesa e radhės, sido qė tė jetė, nuk do tė jetė mė e nderuar dhe as mė e ditur se ata.

    Kur Zoti krijoi Ademin a.s, e krijoi nga dheu i tokės. Nė njė hadith tė transmetuar nga imam Ahmedi, Tirmidhiu dhe Ibnu Hibani, Profeti a.s thotė:"Zoti e krijoi Ademin a.s nga njė grusht dheu tė cilin e mori nga e gjithė sipėrfaqja e tokės. Nisur nga kjo, bijtė e Ademit a.s morėn ngjyrat e tokės. Prej tyre kishte tė bardhė, tė zinj, tė kuq dhe tė pėrzier. Ashtu siē kishte zemėrbutė, tė dashur, tė ligė, tė vėshtirė dhe tė pėrzier."

    Sipas hadithit, larmia e ngjyrave tė njerėzve e ka origjinėn tek larmia e ngjyrave tė tokės, nga e cila u krijua njeriu i parė. Kjo vlen edhe pėr natyrėn dhe karakterin e secilit prej tyre.

    Dheu qė u mor pėr krijimin e Ademit a.s, u lag me ujė dhe u bė baltė. Pra, fillimisht ishte njė grusht dhe, i cili u lag me ujė dhe u bė baltė. Thotė Zoti mbi kėtė fakt:"

    "Kur Zoti yt u tha engjėjve: “Unė do tė krijoj njė njeri prej balte." (Sad, 71)

    Sasisė sė dheut iu shtua uji, derisa balta e krijuar u bė e ngjitshme. Thotė Zoti nė Kuran:"Ata i kemi krijuar nga balta ngjitėse." (Safat, 11)

    Kur balta u bė e pėrshtatshme, Zoti e mori dhe i dha formė me dy duart e Tij fisnike. Kjo pėrmendet nė Kuran:“O Iblis, ē’tė pengoi ty qė tė mos pėruleshe nė sexhde para atij qė e kam krijuar Vetė me duart e Mia?" (Sad, 75)

    Ai nuk i obligoi melekėt qė t'i jepnin formė njeriut tė parė, por kėtė e bėri vetė, me duart e Tij. Shtatorja prej balte, u la nė atė formė pėr njė periudhė kohe, derisa u tha. Pasi u tha, statuja mori ngjyrėn e baltės sė zezė, si ngjyra e vorbės.

    Nė Kuran, herė theksohet se njeriu ėshtė krijuar nga balta, herė nga balta e tharė e herė tė tjera nga dheu. Nė fakt, njeriu ėshtė krijuar nga tė gjitha kėto, por sipas njė kronologjie, ku zanafilla ishte dheu, balta, balta e ngjitshme, balta e tharė.

    Thotė Zoti nė Kuran:"Ne e kemi krijuar njeriun prej njė balte tė thatė tė marrė nga balta e zezė pa formė. kurse para tij kemi krijuar xhindet nga zjarri pa tym." (Hixhr, 26)

    "Ne ju krijuam e pastaj ju dhamė formėn." (Araf, 11)

    Siē e cekėm dhe mė lart, krijimi i Ademit a.s ndodhi nė orėn e fundit tė ditės sė xhuma. Veē kėsaj, duam tė theksojmė se ditėt e pėrmendura nė hadithin e mėsipėrm, pėrllogariten krejt ndryshe nga ditėt tona.

    Lidhur me pamjen dhe pėrmasat e Ademit a.s, nė njė hadith tė cilin e transmeton imam Buhariu, Profeti a.s thotė:"Zoti e krijoi Ademin a.s gjashtėdhjetė parakrahė tė gjatė. Qė nga ajo kohė, pėrmasat e njeriut kanė ardhur nė rėnie."

    Pėrveēse ishte njeriu i parė i krijuar, Ademi a.s ėshtė edhe njeriu mė i gjatė nė tė gjithė kohėrat. Tė gjithė banorėt e xhenetit, do tė kenė gjatėsinė e Ademit a.s.

    Nė njė hadith tjetėr tė transmetuar vetėm nga imam Ahmedi, Profeti a.s thotė se gjatėsia e Ademit a.s ishte gjashtėdhjetė parakrahė, kurse gjerėsia shtatė parakrahė. Pėrmasa tė tilla tregojnė se Ademi a.s i ngjante mė shumė njė gjigandi.

    Nė njė hadith tė transmetuar nga imam Muslimi, thuhet se kur Zoti i dha formė Ademit a.s, nuk e pajisi me shpirt menjėherė. Ai e la pėr njė kohė tė konsiderueshme ashtu si statujė. Thotė Profeti a.s:"Kur Zoti e krijoi Ademin, a la nė atė gjendje aq sa deshi. Kur e pa Iblisi, filloi t'i sillej rrotull i habitur. Kur dalloi se nga brenda ishte bosh, Iblisi e kuptoi se ishte njė krijesė qė nuk vetėpėrmbahej."

    Krijesė e papėrmbajtur, do tė thotė krijesė e pafuqishme. Kjo tregon se xhindet nuk janė bosh nga brenda (stomaku dhe mushkėritė).

    Tregon Abdullah ibnu Abasi:"Zoti urdhėroi qė t'i ēohej dheu i Ademit a.s. Ai e krijoi Ademin a.s nga balta e ngjitshme dhe balta e tharė. Ai i dha formė me duart e Tij dhe e la dyzet ditė nė atė gjendje, trup pa shpirt. Iblisi i sillej rrotull dhe e godiste me shqelma. Nga goditjet, statuja e Ademit a.s jehonte. Iblisi i thoshte:"Pėr diēka je krijuar." Pastaj hynte nga goja e Ademit a.s dhe dilte nga pjesa e pasme dhe u drejtohej melekėve, tė cilėt ishin frikėsuar kur e kishin parė:"Mos e kini frikė kėtė! Nėse Zoti mė jep pushtet mbi tė, do e shkatėrroj. Por nėse Zoti i jep pushtet mbi mua, do e kundėrshtoj."

    Qė ditėt e para tė krijimit tė njeriut, lindi dhe armiqėsia mes tij dhe shejtanit.



    Fryrja e shpirtit

    Tashmė gjithēka ishte gati qė Ademit a.s t'i fryhej shpirti, fakt tė cilin Zoti e pėrmend nė shumė ajete tė Kuranit famėlartė.

    "Kur t’i jap formėn dhe t’i fryj prej shpirtit Tim, ju t’i pėruleni atij nė sexhde”. (Hixhr, 29)

    "Rasti i Isait pėr Allahun ėshtė si rasti i Ademit qė e krijoi prej baltės e pastaj i tha: “Bėhu!” - dhe ai u bė." (Al Imran, 59)

    Nė njė hadith, jepen detaje mbi mėnyrėn si i ėshtė fryrė shpirti Ademit a.s. Kur Ademit a.s i hyri shpirti nė kokė, ai teshtiu. Melekėt i thanė:"Thuaj:"El-hamdulilah". Dhe Ademi a.s tha:"El-hamdulilah." Atėherė Zoti, nga ana e Tij i tha:"Tė mėshiroftė Zoti yt!"

    Qė para se t'i jepet i gjithė shpirti, Ademi a.s fitoi mėshirėn dhe dhembshurinė e Zotit.

    Kur shpirti i hyri tek sytė, Ademi a.s filloi tė dallojė frutet e xhenetit. Kur shpirti i vajti tek stomaku, atij i lindi oreksi pėr tė ngrėnė dhe u nis tė kapė nga frutet e xhenetit. Kjo ndodhte ndėrkohė qė shpirti nuk i kishte arritur tek kėmbėt. Duket qartė qė Ademi a.s kishte njė cilėsi, e cila nuk do i ndahet gjithė jetės, tė nxituarit.

    Thotė Zoti nė Kuran lidhur me kėtė:"Njeriu ėshtė krijuar i nxituar." (Enbija, 37)

    Pasi shpirti i depėrtoi tek ēdo pjesė e trupit dhe krijimi i Ademit a.s u plotėsua, Zoti e fshiu tek kurrizi, prej ku dolėn tė gjithė pasardhėsit e tij gjer Ditėn e Kiametit. Kjo pėrmendet si nė Kuran, ashtu dhe nė hadithet e Profetit a.s.

    Rrėfen Muslim ibnu Jesar, se Umer ibnul Hattabi ėshtė pyetur mbi komentin e ajeteve:"Kur Zoti yt nxori nga kurrizi i bijve tė Ademit pasardhėsit e tyre dhe i bėri tė dėshmojnė kundėr vetes sė tyre, u tha: “A nuk jam Unė Zoti juaj?” Ata u pėrgjigjėn: “Po, dėshmojmė se Ti je.” Kėshtu bėri Ai, nė mėnyrė qė ju (o njerėz) tė mos thoni nė Ditėn e Kiametit: “Kėtė nuk e kishim ditur. Ose qė tė mos thoni: “Me tė vėrtetė, etėrit tanė ishin idhujtarė para nesh, kėshtu qė edhe ne jemi pasardhėsit e tyre. A mos vallė do tė na shkatėrrosh pėr veprat e atyre qė ndoqėn mashtrimin?” (Araf, 172-173)

    Umeri u pėrgjigj:"Kam dėgjuar tė dėrguarin e Zotit a.s duke thėnė:"Pasi Zoti krijoi Ademin, e fshiu kurrizin e tij me dorėn e djathtė, duke nxjerrė prej andej tė gjithė pasardhėsit e Ademit. Ai u tha:"I kam krijuar kėta pėr nė xhenet dhe vepra tė tė banorėve tė xhenetit do tė punojnė. I kam krijuar kėta pėr zjarr dhe vepra tė banorėve tė zjarrit do tė punojnė."

    Njė burrė, ndėrhyri dhe e pyeti:"O i dėrguar i Allahut! Atėherė pėrse u dashka qė tė punojmė?!"

    Profeti a.s u pėrgjigj:"Nėse Zoti e ka krijuar dikė qė tė jetė banor i xhenetit, e shfrytėzon pėr vepra tė xhenetit, derisa tė vdesė me kėto vepra dhe kėshtu e ēon nė xhenet. Nėse Zoti e ka krijuar dikė pėr zjarr, e shfrytėzon pėr vepra tė zjarrit derisa tė vdesė me kėto vepra dhe kėshtu e ēon nė zjarr. Gjithēka ėshtė e lehtėsuar nė funksion tė qėllimit."



    Melekėt i pėrulen Ademit a.s

    Duke qenė se Iblisi edhe pse prej xhindeve, kishte qenė i lidhur me Zotin dhe e adhuronte Atė, Zoti e kishte bashkuar me melekėt, edhe pse nuk i pėrkiste atyre. Ai nuk i kishte thyer kurrė urdhrat e Zotit. Pėr kėtė, Zoti e kishte shpėrblyer duke e ngritur me melekėt nė qiell.

    Pasi pėrfundoi krijimin e Ademit a.s, Zoti i urdhėroi tė gjithė melekėt qė t'i pėrulen atij, si formė nderimi pėr tė. Meqė edhe Iblisi ishte me melekėt, ky urdhėr ishte i vlefshėm edhe pėr tė.

    "Ne ju krijuam e pastaj ju dhamė formėn; e u thamė engjėjve:“Pėruljuni nė sexhde Ademit!” – Tė gjithė iu pėrulėn, pėrveē Iblisit. Ai nuk ishte nga ata qė u pėrulėn. Allahu tha: “Ēfarė tė pengoi ty tė mos pėruleshe, kur tė urdhėrova?” Ai u pėrgjigj: “Unė jam mė i mirė se ai. Mua mė krijove nga zjarri, kurse atė e krijove nga balta”. Allahu i tha: “Atėherė, zbrit prej andej (Xhenetit)! Ti nuk ke tė drejtė qė tė krenohesh nė tė! Shporru, me tė vėrtetė, ti je prej tė oshtėruarve”. Iblisi tha: “Mė jep afat deri nė ditėn kur ringjallen njerėzit!” Allahu i tha: “Ti je nga ata qė u ėshtė dhėnė afati”. Ai tha: “Pėr shkak se Ti mė flake tej, unė do t’u zė pritė njerėzve nė rrugėn Tėnde tė drejtė e do t’u qasem atyre nga pėrpara dhe nga mbrapa, nga e djathta dhe nga e majta, e kėshtu Ti do tė vėresh se shumica prej tyre nuk tė janė mirėnjohės!” Allahu i tha: “Dil prej andej i pėrbuzur dhe i pėrjashtuar! Pa dyshim, Xhehenemin do ta mbush me ty dhe me tė gjithė ata qė

    shkojnė pas teje!” (Araf, 11-18)

    "Ne e kemi krijuar njeriun prej njė balte tė thatė tė marrė nga balta e zezė pa formė, kurse para tij kemi krijuar xhindet nga zjarri pa tym. Kur Zoti yt u tha engjėjve: “Unė do tė krijoj njė njeri prej baltės sė thatė tė marrė nga balta e zezė pa formė. Kur t’i jap formėn dhe t’i fryj prej shpirtit Tim, ju t’i pėruleni atij nė sexhde”, Tė gjithė engjėjt sė bashku iu pėrulėn atij nė sexhde, Pėrveē Iblisit. Ai nuk pranoi t’u bashkohej atyre qė bėnė sexhde.” Allahu i tha: “O Iblis, ē’pate ti qė s’u bashkove me ata qė u pėrulėn?" Iblisi tha: “Unė nuk i pėrulem njė vdekatari qė Ti e ke krijuar nga balta e thatė e marrė prej baltės sė zezė pa formė”. Allahu tha: “Atėherė, dil prej Xhenetit! Ti je vėrtet i mallkuar! Le tė jetė mallkimi mbi ty deri nė Ditėn e Kiametit”!Iblisi tha:“Zoti im, mė jep afat deri nė ditėn kur ata do tė ringjallen. Zoti tha:“Sigurisht qė do tė tė jepet afat deri nė njė ditė tė caktuar. Iblisi tha: “Zoti im, pėr shkak se mė ēove nė humbje, unė do t’ju zbukuroj atyre (njerėzve) rrugėn e gabuar nė Tokė dhe tė gjithė do t’i shpie nė mashtrim, pėrveē robėrve tė Tu tė sinqertė”. (Allahu) tha: “Kjo ėshtė rruga Ime e drejtė. Nė tė vėrtetė, ti nuk do tė kesh pushtet mbi robėrit e Mi, pėrveēse mbi tė humburit, qė tė pasojnė ty.” Pa dyshim, Xhehenemi ėshtė vendi i premtuar pėr tė gjithė ata." (Hixhr, 26-43)

    "Kur u thamė engjėjve: “Pėruluni nė sexhde para Ademit”, ata tė gjithė iu pėrulėn nė sexhde, pėrveē Iblisit! Ai tha: “Si?! Unė t’i bėj sexhde atij qė Ti e ke krijuar nga balta?!” Gjithashtu, tha: “A e sheh kėtė qė Ti e nderove mbi mua? Nėse Ti mė jep kohė deri nė Ditėn e Kiametit, unė do t’i shfaros me mashtrim pasardhėsit e tij, pėrveē njė pakice prej tyre!” (Allahu) tha: “Ik! Kushdo prej tyre qė tė pason ty, do tė ketė Xhehenemin si shpėrblim – njė shpėrblim i plotė. Bėj pėr vete, me zėrin tėnd, kė tė mundesh nga ata! Lėsho kundėr tyre tė gjithė kalorėsinė e kėmbėsorinė tėnde! Bėj pjesė nė pasurinė e fėmijėt e tyre dhe jepu premtime! -Premtimet e djallit janė vetėm mashtrime." (Isra, 61-64)

    Ėshtė sunet qė njeriu kur fillon tė hajė, tė thotė "Bismil-lah". Kjo me qėllim qė shejtani mos hajė nga ushqimi i tij. Kjo vlen edhe gjatė marrėdhėnieve seksuale mes bashkėshortėve.

    Nė tė gjithė ajetet e lartpėrmendura, trajtohet gjynahu i parė, me tė cilin u thye urdhri i Zotit. Nuk kishte bėrė vaki mė parė qė thyhej udhėri i Zotit. Duke qenė se thyesi i urdhrit tė Zotit ishte pikėrisht Iblisi, njė krijesė tė cilin Zoti e kishte nderuar, e quajti mosmirėnjohės.

    "Kur Zoti yt u tha engjėjve: “Unė do tė krijoj njė njeri prej balte. Kur t’i jap trajtė dhe t’i fryj prej shpirtit Tim, pėruljuni nė sexhde atij!”, tė gjithė engjėjt sė bashku u pėrulėn nė sexhde, pėrveē Iblisit; ai u bė mendjemadh e njė nga mohuesit." (Sad, 71-74)

    Bazuar mbi kėtė, dijetarėt myslimanė thonė:"Origjina e tė gjithė gjynaheve ėshtė mendjemadhėsia dhe vetėmashtrimi."

    Duke pasur parasysh rrezikun e kėtij gjynahu, Profeti a.s ka radhitur njė sėrė hadithesh, me tė cila na bėn thirrje qė tė qėndrojmė larg kėtij vesi.

    Thotė Profeti a.s:"Nuk hyn nė xhenet, ai qė ka nė zemėr qoftė sa njė atom mendjemadhėsi."

    Nė shumė hadithe tė tjera, Profeti a.s e ndalon zgjatjen e pantallonave nėn nyjėn e kėmbės, nėse bėhet pėr mendjemadhėsi. Thotė Profeti a.s:"Zoti nuk e shikon njė njeri qė i tėrheq rrobat si shenjė mendjemadhėsie."

    Kur Profeti a.s i dėgjoi njė herė myslimanėt duke u mburrur me fiset qė i pėrkisnin, u thirri:"Distancohuni nga kjo gjė, se ėshtė diēka e qelbėt!"

    Fanatizmi fisnor, mendjemadhėsia dhe mburrja, janė origjina e tė gjithė gjynaheve tė tjera. Prandaj mos u trego mendjemadh me punonjėsit, shėrbėtorėt apo ēdo kėnd tjetėr!

    Pasi shpirti i depėrtoi nė tė gjithė pjesėt e trupit, Zoti i tha Ademit a.s:"Shko tek ai grumbull melekėsh dhe u thuaj:"Es-selamu alejkum" (Paqa qoftė mbi ju). Gjuha qė fliste Ademi a.s ishte arabishtja. Pra, gjuha e melekėve dhe e banorėve tė xhenetit ėshtė arabishtja.

    Ademi a.s vajti tek melekėt dhe u tha:"Es-selamu alejkum" dhe melekėt iu pėrgjigjėn:"Ve alejkum selam ve rahmetullah" (edhe mbi ty qoftė paqa dhe mėshira e Zotit).

    Zoti i tha:"Kjo do tė jetė pėrshėndetja jote dhe e pasardhėsve tė tu."



    Ademi a.s u krijua i ditur

    Qė nga dita e parė qė iu dha shpirti, Ademi a.s ishte i ditur. Jo ashtu siē na thuhet sot se njeriu i parė ishte i paditur pastaj filloi tė mėsojė nga pėrvoja. Ai mėsoi si tė ndezė zjarrin, mėsoi tė folurėn etj... Allahu e krijoi njeriun tė ditur dhe jo injorant. Madje, ai ishte mė i ditur se vetė melekėt, gjė e cila pėrmendet nė shumė ajete dhe hadithe.

    Qė nga dita e parė, Zoti ia mėsoi Ademit a.s emrat e ēdo sendi. Kjo ėshtė kafshė, ky ėshtė zog, ky ėshtė det, ky ėshtė mal etj... Kėtė e pėrmend vetė Abdullah ibnu Abasi. Ademi a.s mėsoi gjithēka qė ekzistonte nė qiell dhe tokė.

    Veē kėsaj, Zoti i mėsoi tė gjithė zanatet e nevojshme, ai dinte tė ndezė dhe pėrfitojė prej zjarrit, punonte hekurin dhe drurin.

    "Allahu ia mėsoi Ademit emrat e ēdo gjėje, pastaj ua paraqiti engjėjve dhe u tha: “Mė tregoni emrat e tyre, nėse ajo qė thoni ėshtė e vėrtetė!” (Bekare, 31)

    Kur Zoti e kishte deklaruar se do tė krijojė njė krijesė tjetėr nė tokė, melekėt kishin thėnė:"Le tė krijojė Zoti ynė ē'tė dojė, pasi ēfarėdo qė tė krijojė, nuk do tė jetė mė e nderuar dhe mė e ditur se ne."

    Zoti u tregoi se Ademi a.s ishte mė i nderuar se melekėt, pasi i urdhėroi kėta tė fundit t'i pėrulen nė formė nderi. Pėrulja nė formė nderimi, lejohej mė parė, por tani ėshtė e ndaluar.

    Veē kėsaj, u tregoi se Ademi a.s ishte edhe mė i ditur, pasi dinte emrat e gjithēkaje, cilėsi tė cilėn nuk e kishin melekėt.

    "O Adem, - tha Ai - ua trego atyre emrat e gjėrave!” (Bekare, 33) Menjėherė Ademi a.s filloi tė rendisė emrat e gjithēkaje.

    "Kur ai ua tregoi emrat e tyre, Allahu tha:“A nuk ju kam thėnė se vetėm

    Unė i di fshehtėsitė e qiellit e tė Tokės dhe vetėm Unė e di ēfarė tregoni haptazi dhe ēfarė fshihni?!” (Bekare, 33)

    Ajo qė melekėt mbajtėn tė fshehtė ėshtė thėnia e tyre:"Le tė krijojė Zoti ynė ē'tė dojė, pasi ēfarėdo qė tė krijojė, nuk do tė jetė mė e nderuar dhe mė e ditur se ne."

    Siē e shihni, sa mė shumė tė zhytemi nė detajet e historive, aq mė shumė lehtėsohet tė kuptuarit e Kuranit famėlartė. Duke shtjelluar shkaqet e shpalljes sė ajeteve, na kthjellohen shumė gjėra qė i kishim tė mjegullta mė parė.



    Krijimi i gruas, Havasė a.s

    Pasi pėrfundoi plotėsisht krijimi i Ademit a.s, Zoti krijoi bashkėshorten e tij Havanė a.s. Havaja nuk u krijua menjėherė pas Ademit a.s. Ademi a.s jetoi njė periudhė kohe krejtėsisht i vetėm nė xhenet, gjė e cila e bėri tė ndihej i vetmuar dhe i mėrzitur.

    Njė ditė, ndėrkohė qė Ademi a.s ishte duke fjetuar, Zoti krijon Havanė, nga njė brinjė e krahut tė majtė tė Ademit a.s. Me anė tė kėsaj brinje, Zoti krijoi gruan e parė, Havanė a.s. Thotė Zoti i lartėsuar mbi kėtė fakt:"O njerėz! Frikėsojuni Zotit tuaj, i Cili ju krijoi prej njė njeriu, ndėrsa prej atij krijoi bashkėshorten e tij." (Nisa, 1)

    Kur Ademit a.s i doli gjumi, gjeti njė grua pranė tij. Ai e pyeti menjėherė:"Kush je ti?" Ajo u pėrgjigj:"Jam njė grua." Ademi a.s e pyeti:"Pėrse je krijuar?" Havaja u prėgjigj:"Qė tė gjesh prehje tek unė."

    Melekėt, kur e panė qė Zoti kishte krijuar njė krijesė tjetėr tė ngjashme me Ademin a.s, menduan ta vėnė nė provė Ademin a.s. Meqė ai dinte emrat e gjithēkaje, melekėt e pyetėn mbi emrin e Havasė. Kėshtu, i thanė:"Si e quajnė atė?" Ademi a.s u pėrgjigj:"E quajnė Hava." Gjė tė cilėn ia kishte mėsuar Zoti.

    Melekėt, e pyetėn sėrish:"Po pėrse ka marrė kėtė emėr?" Ademi a.s u pėrgjigj:"Sepse ėshtė krijuar nga diēka e gjallė."

    Imam Muslimi transmeton nga Ebu Hurejre se i dėrguari i Allahut a.s ka thėnė:"Kush beson nė Zotin dhe Ditėn e Gjykimit, le tė flasė drejt ose tė heshtė. U porosis tė silleni mirė me gratė, pasi gruaja ėshtė krijuar nga njė brinjė e lakuar dhe pjesa mė e lakuar e brinjės ėshtė maja e saj. Nėse do tentosh ta drejtosh, do e thyesh. Nėse e lė ashtu siē ėshtė, do tė vazhdojė e lakuar."

    Natyra e gruas ėshtė e tillė qė shpesh herė udhėhiqet nga ndjenjat dhe jo arsyeja. Nėse ti rrekesh t'i ndryshosh sjelljet, tė cilat burojnė nga bota emocionale e pasur e saj, ti po tenton tė ndryshosh vetė natyrėn e saj, gjė e cila ėshtė e pamundur. Me gruan duhet tė sillesh me tė butė dhe dashamirėsi, jo me dhunė dhe imponim.

    Nė shumė hadithe tė sakta, thuhet se gruaja e Ibrahimit a.s, Sara, ishte femra mė e bukur nė botė, por pas Havasė, gruas sė Ademit a.s. Sipas kėtyre haditheve, Havaja ka qenė femra mė e bukur e krijuar ndonjėherė nė tokė.



    Vesveset e shejtanit

    Ademi a.s dhe gruaja e tij Havaja, jetonin nė xhenet, sipas urdhrit tė Zotit. Thotė Zoti nė Kuran lidhur me kėtė:"Ne thamė: “O Adem, jeto ti dhe gruaja jote nė Xhenet dhe aty hani sa tė doni e kur tė doni, por mos iu afroni kėsaj peme, se ndryshe do tė bėheni tė padrejtė”. (Bekare, 35)

    Nė xhenet, Ademi a.s dhe Havaja a.s kishin tė siguruar gjithēka, pa lodhje dhe pa mundim.

    Qė nė fillim, Zoti i tregoi Ademit a.s mbi shejtanin, tė cilin e etiketoi si armik tė Ademit a.s. Kjo ishte qė para se shejtani tė fillojė me vesveset e tij.

    "Pastaj thamė: “O Adem, me tė vėrtetė qė ky ėshtė armiku yt dhe i gruas sate, prandaj mos e lini t’ju nxjerrė kurrsesi nga Xheneti, se pastaj do tė vuani nė mjerim! " Kėtu nuk do tė mbetesh kurrė as i uritur e as i zhveshur, dhe nuk do tė kesh as etje, as vapė.” (Merjem, 117)

    Pra, ato qė na thuhen se njeriu i parė ishte i pambuluar dhe mė vonė filloi tė mbulohet nuk ėshtė aspak e vėrtetė. Zoti i kishte veshur njerėzit e parė qė nė xhenet, ashtu siē i mėson si tė vishen pasi do tė vendosen nė tokė.

    "O bijtė e Ademit, Ne ju dėrguam rroba qė tė mbuloni vendet e turpshme, si edhe pėr zbukurim. por, petku i devotshmėrisė ėshtė mė i miri." (Araf, 26)

    Ademi a.s dhe e shoqja nuk e njihnin lakuriqėsinė qė kur u krijuan.

    Ibnu Xheriri dhe shumė tė tjerė, transmetojnė se Ebu Musa El-eshari ka thėnė:"Kur Zoti e zbriti Ademin a.s nga xheneti nė tokė, i mėsoi tė gjithė zanatet."

    Kur Ademi a.s zbriti dhe u vendos nė tokė, ishte i ditur, i veshur me rroba dhe njohės i tė gjithė zanateve themeltare. Ajo qė na mėsohet se njerėzit e parė jetonin pa rroba mbi trup, nuk ėshtė e saktė. Fiset afrikane dhe tė disa vendeve tė tjerė qė bėjnė njė jetė primitive, duke mos mbajtur rroba mbi trup, kanė devijuar nga natyra e pastėr me tė cilėn i krijoi Zoti fillimisht

    Nė xhenet, Ademi dhe Havaja a.s, nuk do tė ndjenin as etje dhe as vapė. Ata do tė jetonin nė kushte jetese luksi, pa u lodhur dhe pa u mundur.



    Vesveset dhe tundimet e shejtanit

    Vesveset dhe tundimet e shejtanit, Zoti i pėrmend nė disa ajete. Shejtani nuk banonte nė xhenet, por u lejua nga Zoti, qė tė hyjė dhe ta tundojė Ademin a.s.

    Shejtani filloi t'i joshė dhe t'i tundojė qė tė hanin nga pema qė Zoti ua kishte ndaluar.

    "Ndėrsa Ademit i tha: “O Adem! Bano ti dhe bashkėshortja jote nė Xhenet dhe hani ē’tė dėshironi, por mos iu afroni kėsaj peme, se bėheni keqbėrės!” (Araf, 19)

    Ai u thoshte se pema qė u ka ndaluar Zoti, ėshtė pema e pėrjetėsisė dhe e pushtetit. Kėtė e pėrmend vetė Zoti nė Kuran ku thotė:

    "Djalli u pėshpėriti, pėr t’ua zbuluar pjesėt e turpshme tė mbuluara tė trupit tė tyre dhe u tha: “Zoti juaj jua ka ndaluar pemėn, vetėm qė tė mos bėheni engjėj ose tė pavdekshėm.” (Araf, 20)

    Qėllimi i shejtanit ishte qė t'i ēojė drejt gjynahit dhe thyerjes sė urdhrit tė Zotit, si dhe t'u zbulojė pjesėt e turpshme tė cilat gjer atėherė i kishin tė mbuluara.

    Veē joshjes dhe tundimit pėr pushtet dhe pėrjetėsi, shejtani filloi edhe t'u betohej se po u tregonte tė vėrtetėn.

    "Dhe iu betua atyre (duke thėnė): “Vėrtet, Unė jam pėr ju kėshillues i sinqertė!” Dhe i mashtroi me dinakėrinė e tij." (Araf, 21-22)

    E ēfarė mund tė ėndėrronte mė shumė se tė jetojė nė xhenet Ademi a.s?! A nuk kishte gjithēka qė dėshironte?! A nuk jetonte nė luks dhe i rrethuar nga tė mirat?! Pėrse lakmoi edhe diēka tė cilėn ia kishte ndaluar Zoti?!

    Nė ēastin kur ata hėngrėn nga pema e ndaluar dhe thyen urdhrin e Zotit, u zhduken rrobat qė kishin veshur dhe befasisht u shfaqėn lakuriqė.

    "Pasi e shijuan frutin, atyre iu zbuluan vendet e turpshme" (Araf, 23)

    Me t'u ndodhur kjo, si Ademit a.s dhe Havasė a.s u erdhi turp. Natyra e njeriut e urren lakuriqėsinė dhe nuk ndihet rehat. Kur panė se rrobat qė i mbulonin u zhdukėn, si Ademi a.s dhe Havaja a.s, filluan tė mbulohen me gjethe pemėsh tė xhenetit. "dhe nisėn tė mbulohen me gjethet e Xhenetit" (Araf, 23)

    Ademi a.s nuk e pėrmbajti veten nga ajo qė i ndodhi dhe mori arratinė, duke vrapuar ku tė mundej nė xhenet. Nė njė hadith, thuhet se kur Ademi a.s filloi tė vrapojė, Zoti e thirri:"O Adem! A po arratisesh nga Unė?!" Ademi a.s i pėrgjigjet:"Jo o Zot! Por mė erdhi zor prej Teje."

    E para qė hėngri nga pema ishte Havaja a.s dhe ishte ajo qė e nxiti Ademin a.s qė edhe ai t'i bashkohej nė kėtė vepėr. Kjo pėrmendet nė njė hadith tė saktė, tė transmetuar nga imam Buhari, sipas tė cilit, Profeti a.s thotė:"Nėse nuk do tė ishte Havaja, asnjė femėr nuk do e tradhtonte burrin e saj."

    Nėse nuk do tė ishte Havaja, Ademi a.s nuk do kishte ngrėnė nga pema e ndaluar.

    Pasi kishin ngrėnė nga pema e ndaluar, Zoti u flet Ademit a.s dhe Havasė a.s:

    "..dhe Zoti i tyre i thirri: “A nuk jua kisha ndaluar atė pemė? A nuk ju pata thėnė se djalli ėshtė vėrtet armiku juaj i hapėt?” (Araf, 22)

    Vallė si do tė reagonte Ademi a.s dhe Havaja? Mos do tė silleshin si shejtani, duke kėmbėngulur nė kryeneēėsinė e tyre? Jo. Ata nuk do tė reagojnė si shejtani, por do tė pranojnė gjynahun qė kanė bėrė, me fjalėt:"Ata thanė: “O Zoti ynė! Ne e kemi futur veten nė gjynah, prandaj, nėse Ti nuk na fal dhe nuk na mėshiron, ne vėrtet qė do tė jemi nga tė humburit”. (Araf, 23)

    Si iblisi ashtu dhe Ademi a.s e thyen urdhrin e Zotit, por dallimi qėndron se Ademi a.s u pendua dhe kėrkoi falje, kurse iblisi vazhdoi me arrogancėn e tij. Dijetarėt myslimanė thonė:"Nuk ka gjynahe tė rėnda nėse pasohen nga istigfari, por as gjynahe tė vogla nėse pasojnė njėri-tjetrin."



    Vendosja nė tokė

    Edhe pse ishin kokėulur dhe tė penduar pėr atė qė kishin bėrė, duhej patjetėr njė qėndrim. Si ishte e mundur qė para njė sprove kaq tė lehtė, tė dorėzoheni dhe t'i shkoni pas pasioneve dhe tundimeve tuaja?!

    “Zbritni! Ju do tė jeni armiq me njėri-tjetrin. Nė Tokė do tė banoni dhe do tė jetoni deri nė njė kohė tė caktuar. Aty do tė jetoni, aty do tė vdisni dhe prej saj do tė ringjalleni.” (Araf, 24-25)

    Nė ajete tė tjera, Zoti e pėrshkruan kėtė moment me fjalėt:

    "Ne bėmė besėlidhje edhe me Ademin mė parė, por ai harroi, sepse nuk ishte i vendosur. Kur u thamė engjėjve: “Pėruluni nė sexhde para Ademit”, tė gjithė u pėrulėn, pėrveē Iblisit, i cili nuk pranoi. Pastaj thamė: “O Adem, me tė vėrtetė qė ky ėshtė armiku yt dhe i gruas sate, prandaj mos e lini t’ju nxjerrė kurrsesi nga Xheneti, se pastaj do tė vuani nė mjerim! Kėtu nuk do tė mbetesh kurrė as i uritur e as i zhveshur, dhe nuk do tė kesh as etje, as vapė.” Por djalli e cyti: “O Adem, a do tė tė tregoj pemėn e pėrjetėsisė dhe tė njė mbretėrimi qė nuk zhduket?” Kėshtu, ata tė dy, (Ademi dhe Havaja), hėngrėn nga ajo pemė e u ndėrgjegjėsuan pėr lakuriqėsinė e tyre, prandaj nisėn tė mbulohen me gjethet e Xhenetit. Ademi nuk e zbatoi urdhrin e Zotit tė vet, kėshtu qė devijoi (nga rruga e drejtė). Pastaj, Zoti i tij e zgjodhi atė, ia pranoi pendimin, e udhėzoi dhe tha: “Zbritni prej Xhenetit qė tė dy (Ademi dhe djalli)! Do tė jeni armiq tė njėri-tjetrit. Kur t’ju vijė udhėzim nga ana Ime, kush do ta pasojė udhėzimin Tim, as nuk do tė humbė, as nuk do tė bjerė nė mjerim. Kushdo qė i kthen shpinėn Kėshillės Sime, do tė ketė jetė tė mjeruar dhe Ne, nė Ditėn e Kiametit, do ta ringjallim tė verbėr." (Taha, 115-124)

    Kėshtu zbriti Ademi a.s nė tokė, si pasojė e thyerjes sė urdhrit tė Zotit. Pasi u pa se Ademi a.s ishte penduar mbi atė qė kishte bėrė, Zoti i mėsoi disa fjalė, si shenjė pendimi. "Ademi mėsoi disa fjalė (se si tė kėrkonte falje) nga Zoti i tij, kėshtu qė Ai ia pranoi pendimin."

    Kėto fjalė, Zoti i pėrmend nė Kuran ku thotė:"

    "Ata thanė: “O Zoti ynė! Ne e kemi futur veten nė gjynah, prandaj, nėse Ti nuk na fal dhe nuk na mėshiron, ne vėrtet qė do tė jemi nga tė humburit”. (Araf, 22)

    Bashkė me Ademin dhe Havanė, nė tokė zbriti dhe iblisi. Dijetarėt kanė mendime tė ndryshme mbi territorin ku u vendosėn fillimisht, por mendimi mė i arsyeshėm ėshtė ai i Ibnu Abasit, qė thotė:"Ademi a.s u vendos nė Indi, kurse Havaja nė Xhidda (Arabia Saudite). Ademi u vu nė kėrkim tė saj, derisa u takuan tė dy nė Arafat. Prej kėtu, ky vend e mori emrin Arafat (njohja)."



    Fėmijėt e Ademit a.s

    Nė njė transmetim, thuhet se Ademi a.s jetoi njė mijė vite. Sipas disa rrėfenjave izraelite, Ademi a.s arriti tė shohė katėrqind mijė nga pasardhėsit e tij. Gjithsesi, kėto janė gjėra qė, sipas porosisė sė Profetit a.s, as nuk i besojmė dhe as nuk i pėrgėnjeshtrojmė. Ne i besojmė asaj qė pohon Kurani famėlartė ku thotė:"kurse prej kėtyre tė dyve krijoi shumė meshkuj e femra." (Nisa, 1)

    Qė atėherė filloi njerėzimi tė shtohej. Havaja lindi shumė fėmijė. Taberiu thotė se Havaja lindi dyzet fėmijė, nė njėzet shtatzani. Nė ēdo lindje, Havaja lindte dy binjakė, njė djalė dhe njė vajzė. Fėmija i parė ishte Kabili, motra e tė cilit ishte Sulejm. Fėmija i fundit ishte Abdul Mugith, kurse motra e tij binjake Umul Mugith.

    Njerėzimi filloi tė shtohej dhe profeti i tyre ishte Ademi a.s, i cili u mėsonte ligjet dhe normat e fesė. Asokohe tė gjithė ishin monoteistė dhe nuk njihej idhujtaria.

    Ibnu Hiban transmeton njė hadith, se Ebu Dheri e ka pyetur Profetin a.s:"Kush ka qenė i dėrguari i parė i Zotit?" Profeti a.s i ėshtė pėrgjigjur:"Ka qenė Ademi." Ebu Dheri e pyeti:"Ka qenė profet i dėrguar?" Profeti a.s iu pėrgjigj:"Po."

    Ademi a.s ishte profet dhe i dėrguar i Zotit. Ai ishte krijuar nga vetė Zoti me duart e Tij fisnike dhe i kishte fryrė nga shpirti i Tij. Ademit a.s i foli Zoti i lartėsuar direkt, pa ndėrmjetės, siē ka bėrė me profetėt e tjerė.



    Kabili dhe Habili

    Ata janė dy djem tė Ademit a.s. Kabili ishte njeri i vrazhdė dhe i ashpėr nė karakter. Ndėrkohė qė Habili ishte zemėrmirė dhe i butė. Kabili merrej me bujqėsi, kurse Habili merrej me bagėti. Profesioni i Habilit shtron nevojėn pėr dhembshuri dhe dashuri karshi kafshėve dhe bagėtive. Duke qenė se nuk janė tė arsyeshme, ato kanė nevojė pėr pėrkujdesje, ushqim dhe ujė.

    Asokohe, njerėzimi kishte nevojė pėr njė kod familjar, sidomos lidhur me shtimin e njerėzimit, duke ditur se ata ishin vėllezėr dhe motra tė njėri-tjetrit. Kėshtu, ligji ishte i tillė, qė djemtė e Ademit a.s mund tė martoheshin me kėdo nga motrat, pėrveē binjakes. Nga ky ligj nuk bėnte pėrjashtim as Kabili dhe as Habili. Sipas transmetimeve, thuhet se binjakja e Kabilit, ishte mė e bukur se binjakja e Habilit. Kabili dėshironte qė ai tė martohej me binjaken, por kjo ishte e ndaluar sipas ligjeve tė asaj kohe. Duke qenė se Ademi a.s ishte profet dhe i dėrguar, kishte dhe legjislacionin e tij.

    Njė ligj tjetėr, ishte dhe ai i kurbaneve, flijimeve tė bagėtisė. Shenja qė Zoti e ka pranuar kurbanin e dikujt, ishte qė tė zbriste njė zjarr nga qielli dhe ta digjte. Kurbani qė nuk digjej nga zjarri, ishte i refuzuar nga Zoti.

    Kur deshi Habili tė ofrojė njė kurban, zgjodhi kafshėn mė tė mirė dhe e theri. Kurse Kabili ofroi njė sasi drithėrash tė prishur. Njė ditė mė vonė, dy vėllezėrit panė se kurbani i Habilit ishte pranuar nga Zoti, e kishte djegur zjarri. Kurse kurbanin e Kabilit e kishte refuzuar, nuk ishte djegur. Kjo ia shtoi urrejtjen dhe xhelozinė Kabilit pėr tė vėllain. Nė kėtė ēast, ndėrhyn dhe shejtani i cili e nxit Kabilin tė vrasė vėllain e tij. Vrasja ishte njė risi e re pėr jetėn e njeriut mbi tokė, ishte krimi i parė qė po ndodhte nė histori. I vendosur, Kabili vajti tek vėllai i tij Habili dhe i tregoi se dėshironte ta vrasė. Habili, nga ana e tij i tha se nuk do tė reagonte duke tentuar ta vrasė. Ai i tha se nga kjo vepėr nuk do tė fitojė asgjė pėrveē gjynahut dhe ndėshkimit.

    Nė njė natė tė errėt dhe tė zezė, Kabili vajti tek vėllai i tij Habili i cili ishte duke fjetur dhe me njė gur tė madh, e vrau duke e goditur nė kokė. Ishte krimi i parė nė historinė njerėzore.

    Pasi e vrau, Kabili nuk dinte ē'tė veprojė me kufomėn. Ishte hera e parė qė dikush vdiste nga njerėzit dhe nuk dinin si tė sillen me tė vdekurit. Mandej, Kabili e mbajti nė krahė kufomėn e tė vėllait dhe e transportoi nė njė vend tjetėr. Atje, Zoti dėrgoi dy sorra para Kabilit. Dy sorrat filluan tė ziheshin me njėra-tjetrėn, derisa njėra mbeti e ngordhur nė vend. Sorra triumfuese, filloi tė hapė njė gropė me kėmbėt e saj. Pastaj e shtyu sorrėn e ngordhur drejt gropės dhe e mbuloi me dhe.

    Nga kjo ngjarje, mėsoi Kabili se ēfarė duhet tė bėjė me kufomėn e tė vėllait. Ai hapi njė gropė menjėherė, e hodhi tė vėllain brenda dhe e mbuloi me dhe.

    Mė vonė, Kabili pendohet pėr atė qė kishte vepruar, por nuk bėri istigfar (nuk kėrkoi falje). Njė ndėr kushtet e pendimit (teubes) ėshtė qė tė shoqėrohet me kėrkim falje (istigfar). Nuk ėshtė e mjaftueshme qė pas njė krimi dhe gjynahu, tė pendohesh dhe tė ndihesh keq. Kjo duhet tė shoqėrohet me kėrkim falje nga Zoti i lartėsuar.

    Kėtė ndodhi Zoti e ka regjistruar nė Kuranin famėlartė, ku thotė:"Lexoju (o Muhamed) saktėsisht ngjarjen e dy bijve tė Ademit, kur ata bėnė nga njė kurban, njėrit iu pranua, kurse tjetrit jo. Njėri i tha tjetrit: “Ty gjithsesi do tė tė vras”. Tjetri tha: “Allahu pranon vetėm prej tė devotshmit. Nėse ti ngre dorė tė mė vrasėsh mua, unė nuk do ta ngre dorėn qė tė tė vras, sepse, nė tė vėrtetė, unė i frikėsohem Allahut, Zotit tė gjithėsisė. Unė parapėlqej tė marrėsh barrėn e gjynahut tim dhe tė gjynahut tėnd e kėshtu tė bėhesh ndėr banorėt e zjarrit. Ky ėshtė ndėshkimi i keqbėrėsve”. Vetja e tij e nxiti nė vrasjen e tė vėllait dhe e vrau. Kėshtu, ai u bė nga tė humburit. Allahu dėrgoi njė sorrė qė rrėmihte nė tokė, pėr t’i treguar sesi ta mbulonte kufomėn e tė vėllait. (Kabili) tha: “Mjeri unė, a nuk qenkam i zoti tė bėhem si kjo sorrė e ta mbuloj trupin e tim vėllai?!” E u bė nga tė penduarit." (Maide, 27-31)

    Transmeton imam Ahmedi, Ebu Daudi, Tirmidhij etj..., se Sad ibnu Ebi Vekas ka thėnė gjatė trazirave nė kohėn e Othman ibnu Affanit:"Dėshmoj se i dėrguari i Allahut ka thėnė:"Do tė ndodhin trazira (fitne). Ai qė qėndron ulur nė atė kohė, do tė jetė mė i mirė se ai qė qėndron nė kėmbė."

    Unė e pyeta:"Po nėse unė qėndroj i mbyllur nė shtėpi dhe dikush hyn brenda dhe me shpatė nė dorė tenton tė mė vrasė, ēfarė duhet tė bėj?"

    Profeti a.s u pėrgjigj:"Bėhu si djali mė i mirė i Ademit a.s." Kurse nė njė transmetim tjetėr, Profeti a.s thotė:"Bėhu biri i vrarė i Ademit dhe mos u bėj biri vrasės."

    Nė njė hadith tjetėr tė transmetuar nga imam Ahmedi, profeti Muhamed a.s thotė:"Ēdo njeri qė vritet padrejtėsisht, njė pjesė e gjynahut i shkon dhe djalit tė Ademit, pasi ai ėshtė njeriu i parė qė e shpiku vrasjen."

    Me vrasjen e tė vėllait, Kabili shpiku njė risi dhe krim qė nuk ishte dėgjuar gjer atėherė. Pėr kėtė, Zoti e ndėshkoi duke i dhėnė pjesė tė gjynahut tė ēdo tė vrari padrejtėsisht gjer Ditėn e Kiametit.

    Thotė Profeti a.s:"Kush shpik njė vepėr tė ligė, ai do tė ketė gjynahun e tij dhe gjynahun e atyre qė do e veprojnė pas tij, deri nė Ditėn e Kiametit.”



    Arratisja e Kabilit

    Pasi vrau vėllanė e tij, Kabili morri arratinė, duke mos dashur t'i dalė para babait tė tyre, Ademit a.s. Bashkė me gruan e tij, ai u vendos nė fusha, ndėrkohė qė fėmijėt e tjerė dhe prindėrit jetonin rrrėzė maleve.

    Fėmijėt dhe pasardhėsit e Kabilit u shtuan, por nė mungesė tė mėsuesit shpirtėror, mes tyre filloi tė pėrhapej degjenerimi moral. Kjo, edhe pse adhuronin njė Zot tė vetėm. Qė atėherė, njerėzit u ndanė nė dy kategori: Tė mirėt, qė jetonin me Ademin a.s dhe tė ligėt, qė jetonin me Kabilin.



    Vdekja e Ademit a.s

    Ademi a.s jetoi nėntėqind e gjashtėdhjetė vite.

    Nė fakt, ai kishte pėr tė jetuar njėmijė vite, por dyzet vite iu hoqėn me dėshirėn e tij. Kjo transmetohet nė shumė hadithe tė transmetuara nga imam Tirmidhiu dhe shumė tė tjerė. Sipas Ebu Hurejres, i dėrguari i Zotit a.s ka thėnė:"Kur Zoti krijoi Ademin, e fshiu kurrizin e tij, prej ku dolėn tė gjithė pasardhėsit e Ademit qė do tė vinin nė jetė gjer Ditėn e Kiametit. Mes dy syve tė ēdo njeriu, gjendej njė dritė. Kur Zoti ia tregoi Ademit, ky e pyeti:"O Zoti im! Kush janė kėta?!" Zoti iu pėrgjigj:"Kėta janė pasardhėsit e tu." Ademi a.s sheh njė burrė nga pasardhėsit e tij, tek i cili i pėlqeu drita mes syve. I habitur, ai e pyeti Zoti:"O Zoti im! Kush ėshtė ky?" Zoti iu pėrgjigj:"Ky ėshtė njė burrė nga gjeneratat e fundit tė pasardhėsve tė tu. Emri i tij ėshtė Daud." Ademi a.s e pyeti:"O Zoti im! Sa jetė i ke dhėnė kėtij personi?" Zoti u pėrgjigj:"Gjashtėdhjetė vite." Ademi a.s i tha:"O Zoti im! Merri gjashtėdhjetė vite nga jeta ime dhe jepja atij!" dhe Zoti ia plotėsoi kėtė dėshirė. Kur Ademi a.s mbushi nėntėqind e gjashtėdhjetė vjeē, i erdhi meleku i vdekjes. Duke e ditur se jeta e tij ishte njė mijė vjet, ai e pyeti melekun e vdekjes:"A nuk mė kanė mbetur edhe dyzet vite tė tjera nga jeta?!" Meleku i tha:"A nuk ia ke dhėnė djalit tėnd Daudit?!" Pėr shkak se Ademi a.s nuk e mbajti premtimin, nuk e mbajnė premtimin dhe pasardhėsit e tij. Pėr shkak se Ademi harroi, harrojnė dhe pasardhėsit e tij. Pėr shkak se Ademi a.s gaboi, gabojnė dhe pasardhėsit e tij."



    Vdekja e Ademit a.s

    Nga djemtė e Ademit a.s ishte dhe Shith, i cili kishte lindur pas vdekjes sė Habilit. Shith, do tė thotė "dhuratė e Zotit".

    Nė njė hadith, Profeti a.s thotė:"Zoti ka shpallur njėqind e katėr fletė. Vetėm Shith-it, Zoti i ka shpallur pesėdhjetė fletė."

    Kėto fletė pėrmbanin ligje dhe norma, pėr tė disiplinuar jetėn e njerėzve. Ademi a.s ia mėsoi djalit tė tij Shithit, shumicėn e njohurive dhe dijeve qė i kishte mėsuar Zoti. Pėrveē dijeve dhe shkencave fetare, Shithi u mėsonte njerėzve dhe zanatet e ndryshme, pėrllogaritjet e ditės dhe natės dhe kur duhej adhuruar Zoti i lartėsuar.

    Transmeton imam Ahmedi, se Xhumretu Sadij ka thėnė:"Pashė njė tė moshuar nė Medine duke folur. Kur pyeta kush ishte, mė thanė se ishte Ubej ibnu Kab (njė nga mė tė diturit e sahabėve rreth shkencave tė Kuranit dhe tefsirit). Ndėr tė tjera, ai tha:"Kur Ademit a.s iu afrua vdekja, u tha fėmijėve:"Mė ka marrė malli pėr fruta xheneti."

    Frutat e xhenetit janė tė ngjashme nė formė me ato tė kėsaj bote. Kėshtu, nė xhenet ka molla, dardha etj... Ajo qė i dallon, ėshtė se frutat e xhenetit nuk kalben, ndėrkohė qė ato tė kėsaj bote kalben. Frutet e kėsaj bote kanė shije tė zakonshme, ndėrkohė qė frutet e xhenetit kanė shije tė pazakontė. Ademi a.s dėshironte tė hajė fruta tė ngjashme me ato tė xhenetit.

    Thotė Ubej ibnu Kab:"Fėmijėt e Ademit a.s vajtėn tė kėrkojnė fruta dhe nė rrugė u takuan me melekėt (nė formė njerėzish), qė mbanin nė duar qefinė dhe materiale tė tjera pėr pėrgatitjen e tė vdekurit. Melekėt u thanė:"O bijtė e Ademit! Ēfarė po kėrkoni?"

    Ata u pėrgjigjėn:"Babai ynė ėshtė sėmurė dhe na kėrkoi fruta xheneti." Melekėt u thanė:"Kthehuni, se babait tuaj i ka ardhur momenti i vdekjes."

    Me t'i dalluar Havaja, i njohu dhe lajmėroi Ademin a.s menjėherė. Ademi a.s i tha:"Largohu prej meje, pasi e keqja mė erdhi prej teje. Mė lėr me melekėt e Zotit tim tė lartėsuar."

    Kėshtu, melekėt e vdekjes ia morėn shpirtin, e lanė, e veshėn me qefinė, e lyen me parfum, i hapėn varrin, i falėn xhenazen dhe e mbuluan. Pra, ishin melekėt ata qė e pėrgatitėn xhenazen e Ademit a.s dhe e varrosėn sė fundmi.

    Pasi e varrosėn, melekėt u thanė fėmijėve tė Ademit a.s:"O bij tė Ademit! Kėshtu duhet tė veproni me tė vdekurit tuaj."

    Ademi a.s e kishte kaluar jetėn nė bindje dhe konform ligjeve tė Zotit. Hera e parė qė i kishte thyer ligjet e Zotit ishte kur hėngri nga pema e ndaluar nė xhenet. Pėrgjatė nėntėqind e pesėdhjetė viteve jetė mbi tokė, ai nuk veproi gjynahe.

    Njė vit pas vdekjes sė Ademit a.s, ndėrroi jetė dhe gruaja e tij Havaja a.s.



    Shthurja morale

    Pas vdekjes sė Ademit a.s, ishte djali i tij Shithi, ai qė i trashėgoi dijet, profecinė dhe pushtetin. Ai gjykonte me drejtėsi mes njerėzve, edhe pse kishin filluar tė shfaqen shenjat e para tė korruptimit dhe degjenerimit mes popullit tė Kabilit nė fusha. Mes tyre ishin pėrhapur dhe krime tė tilla si vrasja. Ata vrisnin njėri-tjetrin, por edhe njerėz qė zbrisnin nga mali, nga pasardhėsit e tjerė tė Ademit a.s.

    Njė fakt i tillė transmetohet nga Abdullah ibnu Abasi, i cili pasi lexoi ajetin:"mos i zbuloni stolitė tuaja, ashtu siē zbuloheshin nė kohėn e padijes!" (Ahzab, 33), tha:"Fėmijėt e Ademit a.s ishin ndarė nė dy barqe: Ata qė jetonin nė mal dhe ata qė jetonin nė fushė. Burrat qė jetonin nė mal, ishin tė hijshėm dhe tė pashėm, ndėrkohė qė gratė e tyre nuk ishin tė tilla. Gratė e atyre qė jetonin nė fusha ishin tė bukura, kurse burrat e tyre tė shėmtuar. Shejtani i vajti njė burri nga barku i Kabilit, nė formėn e njė djaloshi dhe i kėrkoi tė shėrbejė tek ai si ēirak. Ky djalosh, qė nė fakt ishte shejtani, filloi t'ju mėsojė si tė luajnė nė vegla muzikore. Ai kishte shpikur njė mjet muzike si fyell dhe me tė i kishte bėrė njerėzit pėr vete. Zėri i fyellit kishte filluar tė dėgjohej dhe tek ata qė banonin nė mal, gjė qė kishte tėrhequr dhe vėmendjen e kureshtjen e tyre. Veē kėsaj, njerėzit e Kabilit kishin caktuar njė ditė feste njė herė nė vit. Atė ditė, ata grumbulloheshin dhe festonin sė bashku. Njė pjesė e rėndėsishme e kėsaj feste, ishte se gratė e tyre ekspozoheshin tė zhveshura dhe me veshje tunduese para burrave. Ky lajm kishte arritur dhe nė mal, ku disa burra nuk i kishin rezistuar kėtij tundimi dhe shkonin pėr tė parė gratė gjatė festės. Njė ndėr ligjet e Shithit, ishte se u ishte ndaluar tė gjithė banorėve tė malit tė takoheshin dhe tė kontaktonin me burrat ose gratė nga barku i Kabilit. Njė nga burrat e malit, zbret poshtė nė fushė gjatė festės dhe hyn mes popullit tė Kabilit, ku mbetet gojėhapur nga bukuria e grave tė tyre. Ai kthehet nė mal dhe u tregon burrave tė tjerė mbi atė qė i kishin parė sytė. Njė pjesė e mirė e burrave nuk i rezistojnė dot kėtij tundimi dhe zbresin nė fushė qė edhe ata tė shohin bukurinė e grave tė fushės. Kėshtu filloi tė pėrhapej degjenerimi dhe shthurja edhe mes tyre. Nė kėtė ngjarje e ka zanafillėn e saj shthurja morale dhe marrėdhėniet jashtėmartesore. Ky ėshtė komenti i ajetit qė lart pėrmendėm:"mos i zbuloni stolitė tuaja, ashtu siē zbuloheshin nė kohėn e padijes!" (Ahzab, 33)

    Shithi, si profet dhe sovran, bėri ē'ishte e mundur qė ta ndalojė kėtė shthurje dhe degjenerim moral qė ishte pėrhapur. Popullsia nė fushė, barku i Kabilit, kishte filluar tė rritej, ndėrkohė ato nė mal ishin reduktuar ndjeshėm.
    "Shoku Mjekesise"

  2. #2
    God Bless You Maska e _Mersin_
    Anėtarėsuar
    21-05-2008
    Vendndodhja
    ne nota humori
    Postime
    2,593
    Historia e profetit Idris a.s





    Kjo gjendje vazhdoi e tillė derisa u shfaq profeti Idris a.s. Ai ishte biri i Jarim, biri i Mihlail-it, bir i Kinanit, bir i Anushit, bir i Shithit, bir i Ademit a.s. Shithi ishte gjyshi i pestė i Idrisit a.s. Idrisi a.s kishte lindur ndėrkohė qė Ademi a.s ishte akoma gjallė, duke jetuar me tė njėqind e pesėdhjetė vite. Pas vdekjes sė Ademit a.s dhe mė pas tė Shithit, Zoti ia besoi Idrisit a.s amanetin e profecisė. Nė njė hadith thuhet se Idrisi a.s ėshtė profeti i parė pas Ademit a.s dhe Shithit. Ashtu siē thuhet se Idrisi a.s ėshtė profeti i parė qė ka shkruar me penė. Atij i atribuohet merita si njeriu i parė qė ka shkruar nė tokė.

    Ibnu Kethiri e pėrshkruan Idrisin a.s me fjalėt:"Ai ishte me shtat tė plotė, fytyrė tė hirtė, me mjekur tė dendur, me trup tė bukur, i gjatė, shpatull gjerė, kockė trashė, me pak mish nė trup, sy shkėlqyes, fjalė pakėt, i heshtur, i qetė, kur ecte e mbante shikimin mbi tokė, i mendueshėm, dukej si i brengosur, kur zemėrohej ashpėrsohej dhe luante gishtin tregues kur fliste."

    Idrisi a.s pasonte legjislaturėn e Shithit a.s, por atė e plotėsoi me disa ligje dhe norma tė reja, pasi ishte edhe i dėrguar. Siē e dimė, njė i dėrguar i Zotit, shton ose heq nga ligjet e profetit tė kaluar, por kjo sipas udhėzimeve dhe shpalljes hyjnore.

    Duke konstatuar revanshin e shthurjes morale dhe agresivitetin e tė degjeneruarve mbi besimtarėt dhe tė ndershmit, Idrisi a.s legjitimoi luftėn (xhihadin). Kėshtu, Idrisi a.s konsiderohet si njeriu i parė qė ka luftuar tė keqen nė rrugė tė Zotit. Gjithashtu, ai ėshtė njeriu i parė qė ka marrė robėr pas lufte.

    Ai pėrgatiti njė ushtri kalorėsish dhe kėmbėsorėsh, i sulmoi njerėzit e Kabilit dhe i theu, duke zėnė robėr shumė prej tyre. Kjo ėshtė koha kur beteja mes tė keqes dhe tė mirės ndizet dhe nuk do tė shuhet gjer Ditėn e Kiametit.

    Ne nuk posedojmė mė shumė informacion rreth profetit Idris. Emri i tij pėrmendet nė Kuran, ku Zoti i lartėsuar thotė:"Trego nė Libėr pėr Idrizin! Ai ishte njeri i sė vėrtetės dhe profet. Ne e ngritėm atė nė vend tė lartė." (Merjem, 56-57)

    Mbi vendin e tij tė lartė, flitet nė njė hadith tė saktė tė transmetuar nga imam Buhari dhe Muslimi. Sipas kėtij hadithi, Profeti a.s u takua me Idrisin a.s nė qiellin e katėrt gjatė Miraxhit.

    Nė njė transmetim tė Ibnu Xheritit, pėrmenden hollėsi mė tė shumta mbi pozitėn e lartė qė gėzon Idrisi a.s dhe qė ėshtė pėrmendur nė ajetin e mėsipėrm. Kėtė ndodhi e pėrmendin shumica e komentuesve dhe interpretuesve tė Kuranit, ashtu siē pėrmendet nga shumė historianė. Nė fakt, gjatė hulumtimeve tė mia, nuk kam gjetur diēka tė saktė qė i referohet profetit Muhamed a.s, lidhur me kėtė ndodhi. Gjithėsesi, meqė ceket tek shumė libra tefsiri dhe historie, edhe ne por e sjellim thjesht pėr informacion.

    Thotė Hilal ibnu Jesar:" Ibnu Abasi e pyeti Kab ibnu Ubej nė prezencėn time. Ai i tha:"Si e shpjegon ajetin e Kuranit qė flet mbi pozitėn e Idrisit?" "Ne e ngritėm atė nė vend tė lartė."

    Shokėt e Profetit a.s e pyesnin gjithmonė Kab ibnu Ubej, sidomos lidhur me rrėfenjat e hebrenjve, librin e tyre dhe profetėt e parakaluar. Duke mos ditur gjė mbi komentin e ajetit tė mėsipėrm, Ibnu Abasi pyeti Kab ibnu Ubej. Vetė Kab, i tregoi mbi diēka qė kishte lidhje me rrėfenjat ēifute, tė cilat ne si myslimanė as nuk i besojmė por as nuk i pėrgėnjeshtrojmė. Kab ibnu Malik u pėrgjigj:"Zoti i tha Idrisit a.s:"Unė do tė jap ēdo ditė, shpėrblimin e ēdo vepre tė mirė qė veprohet nga njerėzit mbi tokė." Kur dėgjoi kėtė, Idrisi a.s lakmoi t'i shtohej jeta, me qėllim qė rrjedhimisht t'i shtohej dhe sevapi. Kėtė, Idrisi a.s ia kėrkoi njė meleku, me tė cilin kishte miqėsi. Atij i tregoi se Zoti i jepte sevapin e veprave tė mira tė ēdo njeriu ēdo ditė dhe i kėrkoi tė bisedojė me melekun e vdekjes dhe t'i kėrkojė t'ia zgjasė jetėn, qė tė fitojė sa mė shumė sevape. Meleku iu pėrgjigj:"Kjo ėshtė diēka e pamundur, por do tė pėrpiqem tė bėj diēka." Njė karakteristikė e profetėve ėshtė se nuk u merret shpirti pa u pyetur mė parė. Kjo ėshtė pikėrisht ajo qė i ndodhi edhe vetė tė dėrguarit tė Zotit, profetit Muhamed a.s. Meleku e mbajti Idrisin a.s nė shpinė mes dy krahėve dhe tė dy u ngjitėn nė qiell. Kur ndodheshin nė qiellin e katėrt, meleku qė mbante nė shpinė Idrisin a.s u takua me melekun e vdekjes. Pasi u pėrshėndetėn, meleku i kėrkoi atij tė vdekjes qė t'ia shtynte edhe disa kohė jetėn Idrisit a.s. Meleku i vdekjes e pyeti:"Po ku ndodhet Idrisi nė kėto ēaste?!" Meleku iu pėrgjigj:"Ja ku ėshtė! Mbi shpinėn time!" Meleku i vdekje, duke shprehur habi tha:"Sa e ēuditshme! Zoti mė ka dėrguar nė kėto ēaste qė t'ia marr shpirtin Idrisit nė qiellin e katėrt! Unė u habita nga ky urdhėr dhe me vete pyeta:"E si do ia marr shpirtin nė qiellin e katėrt, ndėrkohė qė ai ėshtė mbi tokė?! Kush do e sjellė nė qiellin e katėrt?!"

    Kėshtu, Idrisit a.s iu morr shpirti nė qiellin e katėrt. Ky ėshtė interpretimi i ajetit qė thotė: "Ne e ngritėm atė nė vend tė lartė."

    Pas vdekjes sė Idrisit a.s, nuk kemi profetė qė e pasuan menjėherė. Njerėzit u lanė tė gjykojnė sipas legjislacionit tė Idrisit a.s. Kjo bėri qė degjenerimi dhe korruptimi tė pėrhapej sėrish nė shoqėrinė njerėzore. Megjithatė, tė gjithė ishin monoteistė dhe besonin e adhuronin njė Zot tė vetėm. Njė mijė vite pas vdekjes sė Ademit a.s, njerėzit vazhduan me monoteizėm. Ky ėshtė dhe interpretimi i ajetit ku Zoti i lartėsuar thotė:"Dikur, tė gjithė njerėzit pėrbėnin njė bashkėsi tė vetme." (Bekare, 213)
    "Shoku Mjekesise"

  3. #3
    God Bless You Maska e _Mersin_
    Anėtarėsuar
    21-05-2008
    Vendndodhja
    ne nota humori
    Postime
    2,593

    Historia e profetit Nuh a.s



    Edhe pse mes njerėzve ishte pėrhapur degjenerimi, korrupsioni dhe imoraliteti, ekzistonin njerėz tė ndershėm dhe reformatorė. Masa mė e madhe e njerėzve i respektonin kėta njerėz tė ditur dhe tė ndershėm, por nuk ndėrmerrnin asnjė hap mė tutje. Ashtu siē ndodh edhe sot, ku shumė njerėz flasin mirė pėr hoxhallarėt dhe dijetarėt tanė, por qė nuk vepron sipas kėshillave dhe porosive tė tyre.

    Transmeton imam Buhariu, se Ibnu Abasi ka thėnė lidhur me ajetin " dhe thanė: ‘Mos i lini kurrsesi zotat tuaj! Mos e lini kurrsesi as Veddin, as Suvain, as Jeguthin, as Jaukėn, as Nesrin!" (Nuh, 23)

    Kėto emra, u pėrkisnin disa njerėzve tė ditur dhe tė ndershėm, para se tė dėrgohet Nuhu a.s si profet. Ata i pėrkisnin fisit nga i cili doli mė vonė Nuhu a.s. Pasi kėta njerėz tė ditur kishin vdekur, shejtani u flet njerėzve qė nė vendet ku uleshin, kuvendonin dhe kėshillonin masat, tė vendosni njė shenjė dhe piketim. Kėto piketime i emėrtoni me emrat e njerėzve tė mirė. Ēdo gur, tė ketė emrin e njėrit prej tyre, qė tė mos i harroni kėshillat dhe porositė e tyre. Tė nisur nga dėshira e mirė, masat e bėnė kėtė. Megjithatė, njerėzit vazhduan tė mos adhurojnė veēse njė Zot tė vetėm. Pasi vdiq brezi i njerėzve qė kishin jetuar me kėta tė ditur dhe erdhi njė brez i ri, tė cilėt nuk i njihnin dhe nuk i kishin dėgjuar kėshillat e tyre, filluan tė adhurohen dhe t'u luten kėtyre piketimeve dhe gurėve qė mbanin emrat e tyre. Kėto idhuj qė ishin pėrhapur tek populli i Nuhut a.s, mė vonė depėrtuan edhe tek vetė arabėt dhe u pėrhapėn."

    Ky ishte interpretimi i ajetit:"dhe thanė:"Mos i lini kurrsesi zotat tuaj! Mos e lini kurrsesi as Veddin, as Suvain, as Jeguthin, as Jaukėn, as Nesrin!" (Nuh, 23)

    Filloi idhujtaria tė zėrė vendin e monoteizmit, derisa u shtri nė ēdo qoshe tė tokės. Tashmė, mbi faqen e tokės nuk ekzistonte asnjė monoteist. I vetmi qė adhuronte njė Zot, ishte Nuhu a.s.

    Nuhu a.s, ishte biri i Lamis, biri i Motoshalih, biri i Idrisit a.s. Kėshtu, profeti Idris a.s ėshtė babai i gjyshit tė Nuhut a.s. Siē e kemi thėnė, asokohe njerėzit jetonin me qindra vite. Vetė Nuhu a.s jetoi mė shumė se njė mijė vite dhe u dėrgua si profet, kur mes njerėzve u pėrhap idhujtaria.

    Nė njė hadith tė Buhariut, Abdullah ibnu Abasi transmeton se profeti Muhamed a.s ka thėnė:"Mes Ademit dhe Nuhut kishin kaluar dhjetė shekuj."

    Pra, njė mijė vite pas Ademit a.s, njerėzimi kishte qenė nė monoteizėm, ose ndryshe islam i pastėr.

    Profeti Nuh a.s bėri pėrpjekje heroike pėr t'i rikthyer njerėzit nė besimin nė njė Zot tė vetėm dhe tė pashoq. Thotė Zoti i lartėsuar:

    "Ne e dėrguam Nuhun te populli i tij dhe i thamė:“Paralajmėroje popullin tėnd para se t’i vijė njė dėnim i dhembshėm!” (Nuh, 1)

    I frikėsuar se mos Zoti e dėnon popullin dhe njerėzit e tij, Nuhu a.s vajti dhe i kėshilloi dhe i paralajmėroi.

    "Ai tha: “O populli im! Nė tė vėrtetė, unė jam pėr ju njė paralajmėrues i qartė, qė tė adhuroni Allahun, t’i frikėsoheni Atij e tė mė bindeni mua, me qėllim qė Ai tė falė disa nga gjynahet tuaja dhe t’ju lėrė (tė jetoni) deri nė njė afat tė caktuar. Dhe, kur t’ju vijė ēasti i caktuar i Allahut, askush nuk do tė mund ta shtyjė atė, veē sikur ta dinit!" (Nuh, 2-4)

    Pėr t'ia arritur qėllimit tė tij, Nuhu a.s pėrdori metoda dhe forma tė ndryshme pėr tė komunikuar me njerėzit. Ai i vizitonte nė shtėpi ditėn dhe natėn, u fliste haptazi dhe fshehurazi, individualisht dhe kolektivisht. Kjo vazhdoi pėr nėntėqind e pesėdhjetė vite radhazi.

    Ai tha: “O Zoti im, unė e thirra vėrtet popullin tim natė e ditė, por thirrja ime edhe mė tepėr i largoi (nga e vėrteta). Sa herė, qė i thirrja pėr t’i falur Ti, ata shtinin gishtėrinjtė nė veshė dhe mbuloheshin me petkat e tyre, duke kėmbėngulur me mendjemadhėsi (nė mosbesim). – Duke mos dashur tė dėgjojnė, i mbyllnin veshėt me gishta dhe sytė i zinin me rrobat e trupit qė tė mos e shohin Nuhun a.s teksa pėrpiqej t'ju flasė me shenja - Pastaj i thirra me zė tė lartė. Mė pas ua shpalla edhe botėrisht, edhe fshehurazi e u thashė: “Kėrkoni falje nga Zoti juaj, i Cili ėshtė Falės i madh, qė Ai t’ju dėrgojė shi tė bollshėm, t’ju shtojė pasurinė dhe fėmijėt tuaj dhe tė bėjė pėr ju kopshte e lumenj! – Privilegjet e besimit dhe monoteizmit nuk janė vetėm nė botėn tjetėr, por edhe nė kėtė botė - Ē’ėshtė kėshtu me ju, qė nuk e madhėroni Allahun siē duhet (duke e pasur frikė), ndėrkohė qė Ai ju ka krijuar nė etapa (etapat e embrionit)? A nuk e shihni se si Allahu i ka krijuar shtatė qiejt njėri mbi tjetrin, dhe nė ta e ka bėrė Hėnėn dritė, kurse Diellin e ka bėrė fener? Allahu ju ka krijuar nga toka, ashtu si bimėt. pastaj ju kthen tek ajo dhe prej saj sėrish do t’ju nxjerrė. Allahu pėr ju e ka bėrė Tokėn shtrojė tė gjerė, qė tė ecni nėpėr tė, nėpėr rrugėt e gjera.” (Nuh, 5-17)

    Asokohe, populli i Nuhut a.s udhėhiqej nga njė mbret jobesimtar, i cili lėshoi njė dekret pėr popullin qė tė mos e dėgjonin Nuhun a.s, tė mos i flisnin dhe tė mos ia vinin veshin pėr t'u distancuar nga adhurimi i idhujve dhe zotave tė tyre tė shumtė. Njerėzit iu bindėn nė mėnyrė tė verbėr mbretit tė tyre dhe e lanė Nuhun a.s. Kėtė e shpreh Nuhu a.s nė Kuran ku thotė:"Nuhu tha:“O Zoti im, ata mė kundėrshtuan mua dhe u dhanė pas atyre njerėzve, pasuria dhe fėmijėt e tė cilėve nuk kanė sjellė gjė tjetėr, veē shkatėrrimit. Ata kurdisėn njė kurth tė madh, - duke dashur ta pengojnė Nuhun a.s nė pėrmbushjen e misionit, ngrinin kurthe nga mė tė ndryshmet, ku mė i rrezikshmi ishte urdhri pėr tė mos e dėgjuar Nuhun a.s - dhe thanė: ‘Mos i lini kurrsesi zotat tuaj! Mos e lini kurrsesi as Veddin, as Suvain, as Jeguthin, as Jaukėn, as Nesrin! E kėshtu kanė futur nė rrugė tė gabuar shumė (njerėz). Prandaj, keqbėrėsve mos u shto gjė tjetėr, veē humbjes!” (Nuh, 21-24)

    Me gjithė kėto pengesa dhe barriera, Nuhu a.s vazhdoi t'i ftojė njerėzit dhe mesa duket kjo kėmbėngulje dha disa rezultate. Nė disa kronika, thuhet se pasuesit e Nuhut a.s ishin vetėm dhjetė. Numri mė i madh qė thuhet ėshtė tetėdhjetė dhe kjo pėr nėntėqind e pesėdhjetė vite.

    Ndėrkohė, mbreti konstaton diēka tė pėrbashkėt tek tė gjithė ndjekėsit dhe besimtarėt e Nuhut a.s. Tė gjithė ishin tė varfėr dhe fukarenj, qė nuk kishin asgjė nė dorė. Ai e thirri Nuhun a.s njė ditė dhe i tha:"Ne mund t'i lejojmė njerėzit tė dėgjojnė dhe t'u flasėsh. Madje, mund edhe tė besojmė nė ato qė thua, por me njė kusht: T'i dėbosh kėta fukarenj qė tė vijnė pas dhe tė kanė besuar. Ne i pėrkasim shtresės mė tė lartė tė shoqėrisė dhe nuk mund tė barazohemi me kėta barktharė."

    Kjo pėrmendet nė Kuran, ashtu siē pėrmendet dhe pėrgjigja e Nuhut a.s.

    "Por, paria e popullit tė tij, e cila nuk besoi, tha: “Ne shohim se ti je thjesht njeri si ne dhe, shohim, qė ty tė shkojnė pas vetėm mė tė pavlerėt nga ne, pa menduar fare. Ne nuk shohim se ti ke diēka mė tė mirė se ne, madje ju quajmė gėnjeshtarė”. Ai (Nuhu) tha: “O populli im, mendoni pak! Nėse unė mbėshtetem nė njė provė tė qartė qė mė ka ardhur nga Zoti im dhe, nėse nga ana e Tij mė ka ardhur njė mėshirė, e cila ėshtė fshehur nga sytė tuaj, a mund t’ju bėjmė ta pranoni me detyrim (provėn), kur ju e urreni? – Ėshtė Zoti ai qė mė bėri profet dhe tė dėrguarin e Tij, privilegj tė cilin nuk e gėzoni ju. Unė nuk u imponohem dot nė besim. - O populli im! Unė pėr kėtė nuk kėrkoj nga ju kurrfarė pasurie. Mua mė shpėrblen vetėm Allahu. Unė nuk mund t’i dėboj ata qė besojnė. Ata do tė takohen me Zotin e tyre. Mirėpo, unė shoh se fatkeqėsisht, ju jeni popull, qė nuk di. - ēfarė qenka ky kusht i ēuditshėm?! E refuzoni tė vėrtetėn thjesht se pasuesit e saj qenkna tė varfėr dhe fukarenj?! - O populli im, kush do tė mė mbrojė nga Allahu, nėse unė i dėboj (besimtarėt)? A nuk doni tė merrni kėshillė? Unė nuk ju them se kam thesarin e Allahut apo qė e di tė padukshmen. As nuk them se unė jam engjėll e as do t’u them atyre, tė cilėt sytė tuaj i nėnēmojnė, se Allahu nuk do t’u japė kurrfarė tė mire. – Si tė mendoj se kėta njerėz qė kanė besuar Zotin, nuk e meritojnė xhenetin dhe tė mirat e Zotit thjesht se janė fukarenj?! - Allahu e di mė mirė se ē’ka nė shpirtrat e tyre. Atėherė, sigurisht qė do tė isha prej tė padrejtėve. Ata thanė: “O Nuh, ti na kundėrshtove ne, madje e zgjate kundėrshtimin. Le tė na godasė ajo me ēfarė na kėrcėnon, nėse thua tė vėrtetėn!” – Ne tė ofruam kushtet tona dhe tė propozuam disa kėrkesa, por ti i refuzove. Tani, nėse je ai qė pretendon, sille ndėshkimin e Zotit. - Tha (Nuhu): “Vetėm Allahu do t’jua sjellė atė, nėse dėshiron; e ju Atij nuk mund t’i ikni." (Hud, 28-32)

    Duket qė sfida dhe ballafaqimi mes Nuhut a.s dhe parisė po bėhej mė i nxehtė.

    Thotė Zoti nė Kuran:"Tregoju atyre historinė e Nuhut, kur i tha popullit tė vet: “O populli im, nėse pėr ju ėshtė e rėndė prania ime midis jush dhe qė t’ju pėrkujtoj shenjat e Allahut, (dijeni se) unė jam mbėshtetur vetėm tek Allahu! Prandaj, bashkė me idhujt tuaj, vendosni si do tė veproni dhe vendimi juaj le tė mos fshihet; zbatojeni kundėr meje e mos mė jepni kohė! – Unė u sfidoj qė tė pėrgatiteni me gjithė arsenalin qė keni dhe pa hezituar tė mė vrisni. – (Junus, 71)

    Por paria dhe populli nuk e pranuan kėtė sfidė, duke e konsideruar si njė tė marrė. Pas kėsaj, do tė kalojnė qindra vite, pa besuar nė Nuhun a.s asnjė nga populli i tij. Ēdo brez qė vinte ishte mė i lig se brezi i mėparshėm. Edhe pse Nuhu a.s vazhdonte t'u flasė dhe t'i ftojė, asnjė nuk i besonte dhe nuk i bashkėngjitej karvanit tė besimtarėve dhe itharėve tė tij.

    Nė njė situatė tė tillė, Nuhut a.s i vjen Xhibrili a.s dhe i pėrcjell njė urdhėr tė Zotit. Thotė Zoti nė Kuran:"Dhe Nuhut iu shpall: “Nga populli yt askush nuk do tė besojė, pėrveē atyre qė tashmė kanė besuar, andaj mos u pikėllo pėr atė qė bėjnė ata!" (Nuh, 36)

    Gjer nė kėtė moment, Nuhu a.s nuk i kishte humbur shpresat dhe nuk ishte demoralizuar. Pasi i erdhi ky lajm nga Zoti, Nuhu a.s e shprehu zemėrimin e tij me fjalėt:"

    "Nuhu tha:“O Zoti im, ata mė kundėrshtuan mua dhe u dhanė pas atyre njerėzve, pasuria dhe fėmijėt e tė cilėve nuk kanė sjellė gjė tjetėr, veē shkatėrrimit. Ata kurdisėn njė kurth tė madh, dhe thanė: ‘Mos i lini kurrsesi zotat tuaj! Mos e lini kurrsesi as Veddin, as Suvain, as Jeguthin, as Jaukėn, as Nesrin! E kėshtu kanė futur nė rrugė tė gabuar shumė (njerėz). Prandaj, keqbėrėsve mos u shto gjė tjetėr, veē humbjes! Pėr shkak tė gjynaheve tė tyre, ata u pėrmbytėn dhe u hodhėn nė zjarr. Ata nuk gjetėn mbrojtės tjetėr pėr veten nė vend tė Allahut. Dhe Nuhu tha: “O Zoti im, mos lėr mbi tokė asnjė femohues, sepse, nėse Ti i lė, ata do t’i shpien nė humbje robėrit e Tu dhe do tė lindin vetėm kriminelė dhe jobesimtarė!" (Nuh, 21-27)

    Nė fund tė kėtyre ajeteve, shprehet shqetėsimi i Nuhut a.s pėr besimtarėt dhe ithtarėt qė i kishin besuar. Ai kishte frikė se mos ndikoheshin dhe e braktisnin edhe ata.

    Fjalėt e mėsipėrme, Nuhu a.s i pason me njė lutje:"O Zoti im, falmė mua dhe prindėrit e mi, si dhe ēdo besimtar, qė kėrkon strehim nė shtėpinė time! Fali tė gjithė besimtarėt e besimtaret, ndėrsa keqbėrėsve shtoju vetėm shkatėrrim!”

    (Nuh, 28)

    Nė ajete tė tjera trajtohen lutjet dhe mallkimet e Nuhut a.s kundėr jobesimtarėve.

    "Ai tha: “O Zoti im, populli im mė mohoi, andaj, Ti gjyko mes meje dhe atyre dhe mė shpėto mua e besimtarėt qė janė me mua!” (Furkan, 117-118)

    "... ka pėrgėnjeshtėruar (shenjat Tona) populli i Nuhut. Ata e quanin gėnjeshtar robin Tonė (Nuhun), i thoshin “i ēmendur”, e pengonin dhe e kėrcėnonin. Kėshtu, ai iu lut Zotit tė vet: “Unė jam i mundur, andaj mė ndihmo!” (Kamer, 9)



    Ndėrtimi i anijes

    Pas kėtyre lutjeve dhe mallkimeve, Zoti e frymėzoi Nuhun a.s tė ndėrtojė njė anije tė madhe."Dhe Ne i shpallėm atij: “Ndėrto anijen nėn Sytė (mbikėqyrjen) dhe frymėzimin Tonė." (Muminun, 27)

    Nuhu a.s nuk dinte tė ndėrtojė anije, aq mė tepėr njė anije aq tė madhe. Ishte vetė Xhibrili a.s ai qė do e udhėzonte dhe orientonte Nuhun a.s gjatė ndėrtimit tė anijes. Nė njė transmetim thuhet se Nuhut a.s iu deshėn njėqind vite pėr ta pėrfunduar ndėrtimin e anijes. Duke qenė se jetonte nė njė rajon qė nuk kishte pemė, Nuhu a.s i mbillte ato, kujdesej derisa rriteshin dhe i priste pėr anijen. Meqenėse jetonte nė mal, edhe anijen e ndėrtoi nė mal, nė kushte tė vėshtira, pasi edhe uji ishte me rezerva.

    "Dhe Ne i shpallėm atij: “Ndėrto anijen nėn Sytė (mbikėqyrjen) dhe frymėzimin Tonė e, kur tė vijė urdhri Ynė e tė vėrshojė uji nga furra, ngarko nė anije prej ēdo lloj gjallese nga njė ēift dhe familjen tėnde, pėrveē atyre qė janė dėnuar tė humbasin, dhe mos M’u drejto pėr ata qė kanė bėrė tė kėqija se ata, me tė

    vėrtetė, do tė fundosen." (Muminun, 27)

    Tashmė ishte konsumuar ēdo shans pėr jobesimtarėt. Nuhut a.s i ndalohej tė lutej pėr ta dhe tė kėrkonte falje.

    Puna e Nuhut a.s pėr ndėrtimin e anijes padyshim qė ka qenė e lodhshme. Vetėm ta imagjinosh duke mbjellė pemė dhe duke pritur tė rriten, ėshtė e lodhshme. Dėrrasat e anijes ai i lidhte me njėra tjetrėn me gozhdė, gjė e cila ceket dhe nė Kuran:"Ndėrsa Nuhun e bartėm nė njė barkė (tė ndėrtuar) prej dėrrasash dhe gozhdėsh." (Kamer, 13)

    Njerėzit shfaqnin habi dhe ēudi me atė qė u shihnin sytė: Nuhu nuk po u fliste mė pėr fenė e tij dhe ajo qė ishte akoma mė e pabesueshme, ai po ndėrtonte njė anije nė mal! Nė njė hadith, ceket se njerėzit filluan tė tallen me Nuhun a.s. Ata i thonin:"O Nuh! Deri dje ke qenė profet, kurse tashmė qenke bėrė marangoz?! O Nuh! A anije nė mal?!" Ata u thoshin njerėzve tė tjerė:"A nuk u patėm thėnė qė nuk ėshtė veēse njė i marrė dhe ju nuk na besonit?!"

    Njė tallje dhe poshtėrim i tillė ceket dhe nė Kuran, ku thotė Zoti:"Ai nisi tė ndėrtonte anijen. Sa herė qė kalonte pranė tij paria e popullit tė tij, e pėrqeshte. Ai u tha: “Nėse ju talleni me ne, edhe ne do tė tallemi me ju, ashtu si po talleni ju dhe, sė shpejti, me siguri, do ta merrni vesh, kė do ta gjejė dėnimi poshtėrues dhe mbi kė do tė bjerė dėnimi i pėrhershėm”. (Hud, 38-39)

    Lidhur me pėrshkrimin e anijes sė Nuhut a.s, Abdullah ibnu Abasi thotė:"Nuhu a.s bashkė me anijen ishin nė malin Xhudij, prej ku u shfaq dhe tufani. Gjatėsia e anijes ishte treqind parakrahė, (sipas parakrahėve tė Ademit a.s dhe qė me parametrat modernė, mund tė ketė qenė pothuaj njė km). Gjerėsia e saj ishte pesėdhjetė parakrahė, ndėrkohė qė lartėsia ishte tridhjetė parakrahė. Nga lart, ajo ishte e mbuluar (me qėllim qė tė evitojė ujin qė i vjen nga lart) dhe kishte tre dyer pėr ēdo kat."

    Kjo anije ėshtė zbuluar nė kohėt moderne, duke vėrtetuar njė premtim tė Zotit, se do e lėrė si shenjė dhe argument. Thotė Zoti nė Kuranin fisnik:"Ne e kemi bėrė atė si shenjė, por a ka kush qė ia vė veshin?" (Kamer, 15)

    Njė skuadėr shkencėtarėsh, arritėn ta zbulojnė anijen e Nuhut a.s, e cila ishte ndarė dy pjesė. Konstrukti i saj pėrkonte me pėrshkrimin qė pėrmendėm mė lart, tre kate dhe e mbuluar nga lart.



    Tufani

    Para se tė fillojė tufani shkatėrrues, Zoti e kishte urdhėruar Nuhun a.s tė pėrgatitej, ashtu siē e kishte urdhėruar tė mbledhė nga ēdo krijesė njė ēift, njė mashkull dhe njė femėr. Sinjali i afrimit tė tufanit ishte vėrshimi i ujit nė furrėn e bukės sė Nuhut a.s. Thotė Zoti i lartėsuar lidhur me kėtė:"Kur arriti urdhri Ynė e uji tė gufojė nga furra, Ne i thamė: “Ngarko nė anije nga ēdo lloj gjallese nga njė ēift, familjen tėnde - pėrveē atyre kundėr tė cilėve ka qenė fjala e dėnimit - dhe besimtarėt!” Por shumė tė paktė ishin ata qė i kishin besuar atij!" (Hud, 40)

    Njė ditė, Nuhu a.s e konstatoi ujin nė furrė, sinjal ky qė tregonte se tufani ishte afėr. Menjėherė, ai u nis drejt anijes nė mal. Atje ai mbeti pa gojė, pasi tė gjithė kafshėt dhe gjallesat e tokės, ēdo ēift prej tyre, ishin grumbulluar tek anija dhe ishin vėnė nė rresht, nė pritje tė urdhrit pėr tė hipur nė anije. Nuhu a.s i sistemoi dhe i rehabilitoi tė gjithė nė anije.

    Pasi ishin siguruar tė gjithė nė anije, u dha urdhri final dhe fatal pėr pėrmbytjen e tokės dhe gjithēkaje mbi tė. Thotė Zoti nė Kuran:

    "Dhe Ne i hapėm dyert e qiellit me ujė tė rrėmbyeshėm dhe i shpėrthyem burimet e tokės, e u takuan ujėrat pėr njė qėllim tė paracaktuar." (Kamer, 11-12)

    "Kur Nuhu Na thirri (nė ndihmė), Ne iu pėrgjigjėm bukur: e shpėtuam atė dhe familjen e tij prej katastrofės sė madhe, i lamė nė jetė vetėm pasardhėsit e tij dhe e lamė atė kujtim te brezat e tjerė. “Paqja qoftė me Nuhun ndėrmjet gjithė krijesave!” Ne, kėshtu i shpėrblejmė punėdrejtėt. Ai ėshtė vėrtet nga robėrit Tanė besimtarė. Pastaj i fundosėm tė tjerėt." (Saffat, 75-82)

    "Kur vėrshoi uji i madh, Ne ju ngarkuam ju nė anije, pėr ta bėrė atė njė paralajmėrim, qė ta dėgjojė ēdo vesh i vėmendshėm." (Hakka, 11-12)

    Me ngritjen e nivelit tė ujit, pėrmbyteshin qytete e fshatra tė tėrė. Kjo vazhdoi derisa uji mbuloi gjithēka mbi tokė, saqė thuhet se niveli i ujit arriti pesėmbėdhjetė metėr mbi malin mė tė lartė nė tokė. Thotė Zoti nė Kuran duke pėrshkruar anijen teksa ēante valėt:"Dhe ajo lundronte me ata nėpėr valėt e mėdha e tė larta sa malet." (Hud, 42) Dallgėt u ngjanin maleve pėr nga madhėsia.

    Kur Nuhu a.s ndjeu anijen tė lėkundej, pasi niveli i ujit kishte filluar tė rritej, tha:" Me emrin e Allahut"

    Gjithēka filloi tė pėrmbytej, bimėsia, gjallesa dhe ēdo gjė. Thotė Zoti nė Kuran:

    "Ai tha: “Hipni nė anije! Me emrin e Allahut ajo lundron dhe ndalet! Me tė vėrtetė, Zoti im ėshtė Falės dhe Mėshirėplotė”. (Hud, 41)

    "Kur tė hipėsh nė barkė ti dhe ata qė janė me ty, thuaj: “Qoftė lavdėruar Allahu, i cili na shpėtoi prej popullit keqbėrės” Dhe thuaj: “Zoti im, mė zbarko nė vend tė bekuar, se Ti je mė i miri pėr tė na zbarkuar.” (Muminun, 28)

    Zoti i lartėsuar i kishte premtuar Nuhut a.s se do e shpėtojė atė bashkė me familjen. Kėshtu, tė gjithė familjarėt e Nuhut a.s kishin hipur nė anije, pėrveē djalit tė tij. Me Nuhun a.s nė anije ishte dhe gruaja e tij. Lidhur me gruan e Nuhut a.s, e cila nė Kuran konsiderohet si amorale, ajo kishte vdekur para se tė ndodhė tufani.

    "Allahu ka dhėnė si shembull pėr ata qė nuk besojnė, gruan e Nuhut dhe gruan e Lutit. Ato ishin tė martuara me dy nga robtė Tanė tė ndershėm dhe i tradhtuan ata. Prandaj, ata nuk mund t’i mbrojnė aspak nga Allahu (Ditėn e Gjykimit) e atyre tė dyjave do t’u thuhet: “Hyni nė zjarr, me ata qė po hyjnė!” (Tahrim, 10)

    Kėshtu, gruaja e Nuhut a.s – siē e cekėm mė lart – bashkė me fėmijėt ndodheshin nė anije. Djali i vetėm qė nuk pranoi tė ngjitet nė anije bashkė me Nuhun a.s, quhej Kenan. Ai refuzoi pasi ishte jobesimtar. Kur Nuhu a.s hypi nė anije bashkė me besimtarėt e tjerė, e ftoi dhe djalin e tij, por ai refuzoi. Kjo pėrmendet nė Kuran, ku Zoti i lartėsuar thotė:"ndėrsa Nuhu thėrriste birin e vet, i cili ishte ndarė veē: “O biri im, hip me ne e mos u bėj me mohuesit!” (I biri) tha: “Unė do tė strehohem nė njė mal i cili do tė mė ruajė nga uji”. Nuhu iu pėrgjigj: “Sot askush nuk do tė kursehet nga dėnimi i Allahut, pėrveē atij qė e mėshiron Ai!” Njė valė nė mes tyre i ndau dhe ai u fundos." (Hud, 42-43)

    Nuhut a.s i ishte premtuar se familja e tij do tė shpėtonin nga tufani. Pėr kėtė, Nuhu a.s tha:"Pastaj Nuhu iu lut Zotit dhe i tha: “O Zoti im, biri im ėshtė nga familja ime, premtimi Yt ėshtė i vėrtetė dhe Ti je Gjykatėsi mė i drejtė!” (Hud, 45)

    Me kėto fjalė, Nuhu a.s kėrkonte sqarim dhe nuk e kundėrshtonte vullnetin e Zotit. Pėrgjigja qė i erdhi Nuhut a.s ishte:

    "(Allahu) tha: “O Nuh, ai nuk ėshtė nga familja jote, ai ėshtė punė e keqe. Mos mė pyet pėr atė qė ti nuk e di. Unė tė kėshilloj qė tė mos bėhesh nga tė paditurit”. (Hud, 46)

    Me kėtė, Zoti i kumtonte Nuhut a.s se lidhjet e gjakut dhe familjare, ndėrpriten nėse njėri nga familjarėt ėshtė jobesimtar. Kjo vihet re edhe tek ndarja e trashėgimisė, ku nėse njė nga familjarėt ėshtė jobesimtar, ai nuk gėzon tė drejtėn e pėrfitimit nga pasuria e tė vdekurit besimtar.

    "ai ėshtė punė e keqe" Pėr shkak tė veprave tė liga qė vepronte djali i Nuhut a.s, ishte shndėrruar nė simbol tė ligėsisė dhe poshtėrsisė. Nuhu e ndjeu gabimin dhe u pendua:"(Nuhu) tha: “O Zoti im, mbėshtetem tek Ti pėr Tė tė mos kėrkuar gjėra, pėr tė cilat nuk kam dijeni. Nėse Ti nuk mė fal dhe nuk mė mėshiron, do tė jem nga tė humburit”. (Hud, 47)

    Nuhu a.s nuk i kishte thyer kurrė urdhrat dhe ligjet e Zotit. Kėtė rast, ai e konsideroi si thyerje tė urdhrit tė Zotit, prandaj kėrkoi falje dhe u pendua.

    Si rezultat i pėrmbytjes sė madhe, u shua e gjithė jeta tokėsore. Tė gjithė gjallesat dhe kafshėt mbi tokė u mbytėn dhe u zhdukėn. Vetėm jeta ujore nuk u prek. Tė gjallėt e vetėm nė tė gjithė tokėn, ishin vetėm ata qė ishin nė anijen e Nuhut a.s.

    Sipas njė transmetimi tė Abdullah ibnu Abasit, Nuhu a.s, besimtarėt dhe kafshėt qėndruan nė anije pėr gjashtė muaj rresht. Nė disa transmetime tė ndryshme, thuhet se ata dolėn nga anija ditėn e Ashures, dita e dhjetė e muajit Muharrem. Kėtė ditė, Profeti a.s e agjėronte pasi ishte dita kur profeti Musa a.s kishte shpėtuar bashkė me popullin e tij, ashtu siē kishte shpėtuar dhe Nuhu a.s nga pėrmbytja mė parė.

    Pėrmbytja u ndėrpre me njė urdhėr nga Zoti i lartėsuar, ashtu siē kishte nisur nė fillim. Thotė Zoti nė Kuran rreth kėtij fakti:"Mė pas, njė zė thirri: “O Tokė, gėlltit ujin tėnd dhe ti, o qiell, ndaloje (shiun)!” Dhe uji u tėrhoq e u plotėsua urdhri (i Allahut). Ndėrsa anija u ndal nė malin al Xhudij dhe u tha:“Larguar qofshin keqbėrėsit (nga mėshira e Allahut)!” (Hud, 44)

    "Atėherė iu tha: “O Nuh, zbrit me pėrshėndetje prej Nesh dhe me bekime pėr ty dhe pasardhėsit e atyre qė gjenden me ty. Disa popujve (pas teje), Ne do t’u japim kėnaqėsi e pastaj do t’i godasė nga Ne dėnimi i dhembshėm!” (Hud, 48)

    Transmetohet se Nuhu a.s, gjatė kohės qė gjendeshin nė anije, herė pas here dėrgonte njė pėllumb pėr tė hetuar nėse kishte pėrfunduar pėrmbytja. Herėn e fundit qė e nisi, pėllumbi u kthye me njė degė ulliri, gjė e cila ishte sinjal se niveli i ujit po zbriste dhe pemėt kishin filluar tė shfaqeshin. Nuhu a.s e dėrgoi dhe njė herė dhe pėllumbi u kthye me shenja balte nė kėmbė. Ky ishte sinjal qė pėrmbytja kishte pėrfunduar dhe se toka po dilte nė sipėrfaqe. Prej kėtu, pėllumbi me gjethen e ullirit nė sqep, ėshtė konsideruar si pėllumbi i paqes.

    Nuhu a.s bashkė me familjen, besimtarėt dhe kafshėt zbritėn nga anija. Tashmė, nė tė gjithė tokėn nuk kishte njerėz tė tjerė pėrveē tyre. Veēse nuk duhet tė harrojmė se njerėzimi nė kohėn e Nuhut a.s nuk kishin kėtė shpėrndarje qė kanė sot. Asokohe njerėzit gjendeshin nė Gadishullin Arabik dhe nė rajonin e Palestinės. Edhe pse pjesa tjetėr e botės nuk ishte e populluar nga njerėzit, ajo u pėrmbyt e gjitha.

    Tė gjithė njerėzit qė ishin me Nuhun a.s, kur u vendosėn sėrish nė tokė ishin impotentė, tė paaftė pėr tė lindur dhe pėr t'u shtuar. Askujt tjetėr pėrveē Nuhut a.s dhe tė shoqes, nuk i lindėn fėmijė. Toka u popullua sėrish, por vetėm nga familja dhe pasardhėsit e Nuhut a.s. Pėr kėtė, Nuhu a.s etiketohet si babai i dytė i njerėzimit. Kjo pėrmendet dhe nė Kuranin fisnik:"Kur Nuhu Na thirri (nė ndihmė), Ne iu pėrgjigjėm bukur: e shpėtuam atė dhe familjen e tij prej katastrofės sė madhe, i lamė nė jetė vetėm pasardhėsit e tij." (Saffat, 75-78)

    "Ju jeni pasardhės tė atyre qė Ne i mbartėm me Nuhun! Ai ka qenė vėrtet njė rob mirėnjohės.” (Isra, 3)



    Fėmijėt dhe vdekja e Nuhut a.s

    Nuhat a.s i lindėn fėmijė tė tjerė, emrat e tė cilėve janė: Sam, fėmijėt e tė cilit ishin tė bardhė dhe pak esmerė. Arabėt dhe Hebrenjtė rrjedhin nga Sam.

    Fėmija i dytė ėshtė Ham, fėmijėt e tė cilit ishin me lėkurė tė zezė. Pasardhėsit e tij janė zezakėt e Afrikės.

    Fėmija i tretė ėshtė Jafith, fėmijėt e tė cilit ishin biond me njė tė kuqėrremtė tė lehtė. Europianėt dhe Azia lindore janė pasardhės tė Jafith.

    Pas tufanit, Nuhu a.s jetoi edhe treqind e pesėdhjetė vite tė tjera. Tė gjithė kėto vite ai i kaloi nė adhurim tė Zotit. Ai ishte adhurues dhe mirėnjohės pėr tė mirat e Zotit.

    Transmeton Ibnu Maxhe, se Profeti a.s ka thėnė:"Nuhu a.s agjėronte gjatė gjithė kohės, pėrveē festave."

    Nuhu a.s vdiq dhe sipas transmetimeve mė tė sakta, ėshtė varrosur nė Meke. Ndėrkohė qė disa transmetime tė tjera, sinjalizojnė se u varros nė Kerkbika, nė Libanin e sotėm.
    "Shoku Mjekesise"

  4. #4
    God Bless You Maska e _Mersin_
    Anėtarėsuar
    21-05-2008
    Vendndodhja
    ne nota humori
    Postime
    2,593
    Historia e profetit Hud a.s



    Njė nga fėmijėt e Nuhut a.s, ishte dhe Sam, prej tė cilit rridhnin arabėt dhe hebrenjtė. Njė ndėr pasardhėsit dhe pinjollėt e Sam, ishte Hudi a.s. Emri i tij ishte Hud, biri i Abdullahut, biri i Rebah, biri i Xharud, biri i Ad, biri i Aus, biri i Irem, biri i Sam, biri i Nuhut a.s. Shpesh herė, populli i Hudit a.s, njihen edhe me emrin Ad dhe Irem, pėr shkak tė gjyshėrve tė tij Hudit a.s.

    Populli i Hudit a.s jetonin nė njė rajon qė njihej me emrin Ahkaf, emėr tė cilin e ka marrė dhe njė nga suret e Kuranit fisnik. Vetė fjala Ahkaf, do tė thotė duna rėre. Ahkaf ndodhej nė Jemen, mes Omanit dhe Hadramaut, nė njė vend qė shtrihej mbi det dhe qė njihej me emrin Shihr. Thotė Zoti nė Kuran:"Kujtoje vėllanė e fisit Ad (Hudin), kur e paralajmėroi popullin e vet nė Ahkaf." (Ahkaf, 21)

    Kjo popullatė, ndėrtimin e shtėpive e kishin kthyer nė art. Shtėpitė e tyre tė preferuara ishin ēadrat, por qė nuk ishin aspak tė zakonta. Ato ishin shumė tė mėdha dhe plot dekoracione.

    "Vallė, a nuk e di ti se ēfarė ka bėrė Zoti yt me fisin Ad, banorė tė Iremit me pallate shumėshtyllėshe, tė atillė qė nuk janė krijuar askund tjetėr nė tokė si ata?!" (Fexhr, 6-8)

    Ata ishin mjeshtėr tė ndėrtimit tė shtėpive, rrugėve, fshatrave e qyteteve. Nė vendet e sheshta, ata ndėrtonin dhe banonin nė ēadra. Kurse nė kodra e male, ndėrtonin pallate dhe shtėpi tė larta. Rrugėt e qyteteve tė tyre ishin tė gjera dhe tė bukura. Disa thonė qė pėr dekoracionet e mureve pėrdornin flori dhe argjend, por kėtė veē Zoti e di mė mirė. Njė zhvillim i tillė nuk ėshtė parė nė asnjė vend tjetėr, gjė e cila theksohet edhe nė Kuran, nė ajetin e lartpėrmendur.

    Gjuha qė fliste populli i Hudit a.s, ishte arabishtja. Vetė Hudi a.s ishte arab, gjė e cila ceket nė njė hadith tė transmetuar nga Ibnu Hibani, sipas tė cilit, Profeti a.s po i fliste Ebu Dherit mbi profetėt e Zotit. Veē tė tjerash, ai i thotė:"...Katėr prej tyre janė arabė, Hudi, Salihu, Shuajbi dhe Profeti yt o Ebu Dher."

    Arabėt qė ekzistonin para profetit Ismail a.s, njihen ndryshe si arabėt arabizues, ku ndėr mė tė njohurit janė fiset Ad, Xhurhum, Themud, Umejm, Medjen, Kahtan etj...

    Kurse arabėt e arabizuar, janė ata qė erdhėn pas profetit Ismail a.s. Vetė profeti Ismail a.s nuk ishte arab, por nga Kenani. Kur babai i tij, Ibrahimi a.s e la nė Meke dhe u rrit mes arabėve, ai e mėsoi arabishten shumė mirė, madje ishte mė orator dhe i ditur se vetė arabėt.

    Pas tufanit qė goditi tokėn dhe shkatėrroi njerėzimin, ato pak njerėz qė shpėtuan bashkė me Nuhun a.s, filluan tė shtohen. Ata banonin nė veri tė Shamit (Lanton), ose mė saktė nė jug tė Turqisė. Qė andej, ata filluan tė shpėrnguleshin nė Sham, nė Gadishullin Arabik, ku fisi Ad arritėn nė jug tė Gadishullit Arabik. Vlen tė theksojmė se tė gjithė ishin monoteistė, adhuronin dhe besonin vetėm njė Zot. Por me kalimin e kohės, tek fisi Ad filloi tė pėrhapej sėrish idhujtaria. Ata ishin tė parėt qė filluan tė adhurojnė idhujt pas tufanit tė Nuhut a.s.

    Pėrveē se ishin tė aftė dhe mjeshtėr nė ndėrtim, Zoti u kishte dhėnė dhe fizik tė madh, gjė e cila pėrmendet dhe nė Kuran. Interpretuesit e Kuranit, i pėrshkruajnė me lėkurė tė bardhė, tė gjatė dhe tė bėshėm. Thotė Zoti nė Kura:"Kujtoni qė Ai ju bėri zėvendės pas popullit tė Nuhut dhe ju dha trup e fuqi tė madhe. Kujtoni dhuntitė e Allahut, nė mėnyrė qė tė keni sukses!” (Araf, 69)

    Zoti cek nė Kuran, edhe zhvillimin nė ndėrtim tė kėtij populli. Thotė Zoti nė Kuran, nė gjuhėn e profetit Hud a.s:"A mos vallė nė ēdo kodrinė po ngrini pėrmendore, pėr t’u tallur, dhe ngrini pallate, sikur do tė jetoni gjithmonė?" (Shuara, 128)

    Duke qenė se ndėrtonin pėrmendore, pallate e vila nė male, Hudi a.s u thoshte:"Pėrderisa banoni nė fusha, pėrse ndėrtoni vila e pallate nė kodra e male?!"

    dhe ngrini pallate, sikur do tė jetoni gjithmonė? Edhe kur pėrdorni forcėn, e shfrytėzoni atė si tiranė. Andaj, frikėsojuni Allahut dhe bindmuni mua! Frikėsojuni Atij, i Cili ju ka dhuruar ato qė i dini: ju dhuroi juve bagėti dhe fėmijė, edhe kopshte, edhe burime." (Shuara, 128)

    Popullit tė Adit a.s nuk i mungonte asgjė, por nuk e falėnderonin Zotin e lartėsuar pėr mirėsitė qė kishte derdhur mbi ta. Sikur tė mos u mjaftonte kjo, ata filluan tė tregohen arrogantė dhe mendjemėdhenj. Thotė Zoti i lartėsuar nė Kuran:"Sa i pėrket fisit Ad, ata u treguan arrogantė nė Tokė dhe, pa kurrfarė tė drejte, thoshin: “Kush ėshtė mė i fortė se ne?” Vallė, a nuk e dinin ata se Allahu qė i kishte krijuar, ėshtė mė i fuqishėm se ata?! Kėshtu, ata i mohuan shpalljet Tona." (Fussilet, 15)

    Si rezultat i mosbesimit tė kėtij populli, Zoti i lartėsuar dėrgoi profetin Hud.

    Fisit Ad i dėrguam vėllain e tyre - Hudin. Ai tha: “O populli im! Adhuroni Allahun, ju nuk keni zot tjetėr pėrveē Tij. A nuk po i ruheni dėnimit?” Paria e popullit tė tij qė nuk besonte, tha: “Ne shohim tek ti mendjelehtėsi dhe mendojmė se je gėnjeshtar”. Ai tha: “O populli im! Unė nuk jam mendjelehtė, por jam i dėrguar nga Zoti i botėve. Unė ju sjell shpalljet e Zotit tim dhe jam kėshilltar besnik. A po ēuditeni qė kėshilla e Zotit tuaj t’ju vijė nėpėrmjet njė njeriu prej jush, i cili ju tėrheq vėrejtjen? Kujtoni qė Ai ju bėri zėvendės pas popullit tė Nuhut dhe ju dha trup e fuqi tė madhe. Kujtoni dhuntitė e Allahut, nė mėnyrė qė tė keni sukses!” (Araf, 65-69)

    Hudi a.s ua kujtoi mirėsitė dhe begatitė qė u kishte dhėnė Zoti, por ata as qė ia vinin veshin.

    "Fisit Ad (Ne i dėrguam) vėllanė e tyre Hudin. Ai tha:“O populli im, adhuroni Allahun! Ju nuk keni Zot tjetėr pėrveē Tij; ju jeni vetėm trillues." (Hud, 50)

    O populli im! Unė nuk kėrkoj nga ju shpėrblim pėr kėtė. Mua mė shpėrblen vetėm Ai qė mė ka krijuar! A nuk kuptoni?! O populli im! Kėrkoni falje nga Zoti juaj dhe kthehuni tek Ai tė penduar, se Ai do t’ju sjellė shi tė begatshėm dhe do t’ju shtojė fuqi mbi fuqinė tuaj. Mos u shmangni prej Atij duke qenė keqbėrės!” (Hud, 50-52)

    Me gjithė tentativat e Hudit a.s, ata vazhdonin me idhujtarinė e tyre. Nė vend qė ta besonin Hudin a.s, popullata filluan tė tallen dhe ta ofendojnė. Ata i thanė:"

    "Paria e popullit tė tij qė nuk besonte, tha: “Ne shohim tek ti mendjelehtėsi dhe mendojmė se je gėnjeshtar”. (Araf, 66)

    Ata thanė: “O Hud! Ti nuk na ke sjellė kurrfarė prove tė dukshme pėr fjalėt e tua, ne nuk do t’i braktisim zotat tanė dhe nuk tė besojmė ty! Ne themi vetėm se ty tė ka goditur ndonjė e keqe nga zotat tanė”. (Hud, 53-54)

    Duke qenė se ti i shan zotat dhe perėnditė tona, ata janė hakmarrė dhe tė kanė ēmendur.

    "Por paria e popullit tė tij, e cila nuk besonte dhe e mohonte takimin nė botėn tjetėr dhe, sė cilės, i kishim dhėnė tė mira nė kėtė botė, tha: “Ky ėshtė vetėm njeri si ju, ha nga ato qė hani edhe ju dhe pi nga ato qė pini edhe ju! Nėse ju i bindeni njė njeriu si ju, me siguri, do tė jeni tė humbur! A ju premton ai qė, kur tė vdisni e tė bėheni pluhur dhe eshtra, do tė ringjalleni vėrtet?! Sa premtim qesharak qė ėshtė! Nuk ka jetė tjetėr pėrveē jetės sė kėsaj bote, ne jetojmė e vdesim e nuk do tė ringjallemi mė. i ėshtė vetėm njė njeri qė trillon gėnjeshtra pėr Allahun, prandaj nuk i besojmė atij.” (Muminun, 33-38)

    Duke parė rezistencėn e Hudit a.s dhe pasionin e tij pėr t'i kėshilluar, i thanė:

    "Ata thanė: “Pėr ne ėshtė njėlloj: na kėshillove ose nuk na kėshillove ti. Kėto janė vetėm doket e popujve tė lashtė e ne nuk do tė jemi tė dėnuar.” (Muminun, 136-138)

    Me kėtė rast, Hudi a.s filloi t'i sfidojė, ashtu siē e sfidoi mė parė Nuhu a.s popullin e tij idhujtar.

    "Ai tha: “Unė kam dėshmitar Allahun, por dėshmoni edhe ju, se unė jam larg nga idhujt qė ju i adhuroni nė vend tė Tij. Tė gjithė ju bėni komplot kundėr meje dhe mos mė jepni afat aspak!" (Hud, 54-55)

    Hudi a.s e luti Zotin e lartėsuar me fjalėt:

    "(I dėrguari) tha: “O Zoti im, mė ndihmo, sepse ata mė akuzojnė se gėnjej!”

    (Allahu) tha: “Sė shpejti do tė pendohen!” (Muminun, 39-40)



    Si e ndėshkoi Zoti popullin e Hudit a.s?

    Ndėshkimi i Zotit pėr kėtė popull ishte me njė stuhi ere qė nuk ka ekuivalente nė gjithė historinė njerėzore. Si fillim, nė atė rajon u ndal shiu, gjė e cila shkaktoi njė zinxhir pasojash tė rėnda. Tė mbjellat dhe pemėt filluan tė thahen dhe kafshėt filluan tė ngordhin. Tė gjithė njerėzit prisnin me padurim tė binte shi dhe tė ringjallej ekonomia. Njė ditė, nga larg ata dalluan njė re tė zezė. Kėtė e komentuan si njė sihariq tė madh, pasi pritej tė bjerė shiu aq shumė i shpresuar. Thotė Zoti nė Kuran:

    "Dhe kur panė njė ré qė u duk se vinte nė drejtim tė luginave tė tyre, ata thanė: “Kjo re po sjell shiun!” “Jo!” – u pėrgjigj ai – “kjo ėshtė ajo qė ju e keni shpejtuar: njė erė qė mbart njė dėnim tė dhembshėm, qė, me urdhrin e Allahut, shkatėrron ēdo gjė.” E nė mėngjes u panė vetėm shtėpitė e tyre tė zbrazėta; ja, kėshtu e ndėshkojmė Ne popullin keqbėrės." (Ahkaf, 24-25)

    Gjithēka u rrėnua, shtėpitė, fabrikat, pemė e bimė etj... pėrveē shtėpive qė kishin gdhendur nė shkėmbinjtė malorė.

    "(Mėsim ka edhe nė historinė) e fisit Ad, kur i dėrguam erėn shkatėrruese, e cila, ngado qė kaloi, nuk kurseu asgjė, duke i kthyer nė kalbėsira." (Dharijat, 41-42)

    "Edhe fisi Ad e quajti gėnjeshtar (tė dėrguarin Tonė), por sa i tmerrshėm qe dėnimi Im pas paralajmėrimeve tė Mia! Ne u dėrguam atyre nė njė ditė fatkeqe njė erė tė stuhishme tė pandėrprerė, e cila i nxirrte njerėzit, sikur tė ishin trungje tė shkulura hurmash. Eh, sa i tmerrshėm qe dėnimi Im pas paralajmėrimeve tė Mia!" (Kamer, 18-20)

    Stuhia i ngrinte njerėzit pėrpjetė dhe kur i pėrplaste pėr ndonjė objekti, ua shkulte kokėn nga trupi.

    "kurse fisi Ad u shkatėrrua nga njė furtunė shungulluese tė rreptė, tė cilėn Allahu ua dėrgoi atyre shtatė net dhe tetė ditė pareshtur. Atėherė mund t’i vėreje njerėzit tė pėrmbysur si trungjet e hurmave tė kalbura. A sheh ndonjė gjurmė tė tyre?" (Hakka, 6-8)

    Lidhur me profetin Hud a.s, Zoti e shpėtoi nga ky dėnim i frikshėm dhe i tmerrshėm. Stuhia e erės rrėnonte dhe pėrpinte gjithēka tjetėr, pėrveē vendit ku qėndronte Hudi a.s dhe ithtarėt e tij. Thuhet se ai bashkė me ithtarėt dhe ca kafshė, ndodheshin nė njė vathė.

    "Me mėshirėn Tonė, Ne e shpėtuam Hudin dhe tė gjithė besimtarėt qė ishin me tė dhe i asgjėsuam ata qė i mohuan shpalljet Tona. Ata ishin tė gjithė mosbesimtarė." (Araf, 72)

    "Kur erdhi urdhri Ynė, me mėshirėn Tonė, Ne e shpėtuam Hudin bashkė me besimtarėt e tij. I shpėtuam ata nga dėnimi i rėndė. Ja, ky ishte fisi Ad. Ai i mohonte shenjat e Zotit tė tij, nuk i dėgjonte tė dėrguarit e Tij dhe shkonte pas urdhrit tė ēdo keqbėrėsi kokėfortė. Ata i ndoqi mallkimi nė kėtė jetė dhe nė Ditėn e Kiametit. Me tė vėrtetė, fisi Ad e mohoi Zotin e tij. Qoftė larguar (nga mėshira e Allahut) fisi Ad, populli i Hudit!" (Hud, 58-60)

    Hudi a.s bashkė me besimtarėt jetuan po nė atė rajon. Ai vdiq dhe u varros nė Hadramaut.
    "Shoku Mjekesise"

  5. #5
    God Bless You Maska e _Mersin_
    Anėtarėsuar
    21-05-2008
    Vendndodhja
    ne nota humori
    Postime
    2,593
    Historia e profetit Salih a.s



    Me kalimin e viteve, njerėzit iu kthyen sėrish adhurimit tė shumė zotave e perėndive. Kėtė herė, Zoti dėrgon njė profet tjetėr tė nderuar, profetin Salih a.s. Ai ishte arab dhe rridhte nga familja e Themudit. Emri dhe gjenealogjia e tij ishte Salih, biri i Ubej, biri i Isaf, biri i Mashif, biri i Ubejd, biri i Hadhir, biri i Themudit, biri i Ad, biri i Irem, biri i Sam, biri i Nuhut a.s. Themud, janė pasardhėsit e Ad-it. Ata i kishin braktisur vendbanimet e tyre nė Jemen dhe ishin vendosur nė veri tė Gadishullit arabik. Ata banonin nė njė rajon qė njihet me emrin Hixhr, emėr tė cilin e mban dhe njė kaptinė e Kuranit. Thotė Zoti i lartėsuar nė Kuran:"Edhe banorėt e Hixhrės (fisi Themud), i quajtėn tė dėrguarit pėr gėnjeshtarė." (Hixhr, 80)

    Banorėt e Hixhrės qė pėrmenden nė ajet, janė populli i Salihut a.s, themudi. Ata banonin nė atė qė sot njihen me emrin qytetet e Salihut a.s dhe qė ndodhet nė veri-perėndim tė Medines, nė Arabinė Saudite. Distanca mes Medines dhe kėtij vendbanimi ėshtė 380 km. Artin e gdhendjes dhe skalitjes sė shtėpive nė shkėmbinj ata e kishin trashėguar nga Adi. Kėshtu, shtėpitė e tyre i kishin skalitur nė shkėmbinj tė mėdhenj. Thotė Zoti nė Kuran:"Dhe me fisin Themud, qė gdhendi shkėmbinjtė nė luginė (pėr tė bėrė shtėpi)?" (Fexhr, 9)

    "E njėjta gjė u ndodhi edhe fiseve Ad dhe Themud, gjė qė ju ėshtė bėrė e qartė prej (gjurmėve tė) banimeve tė tyre." (Ankebut, 38)

    Vendbanimet e tė dy kėtyre popujve janė provė e qartė e ekzistencės dhe potencialeve qė gėzonin. Tė gdhendėsh dhe skalitėsh shkėmbinj gjigandė, patjetėr qė kėrkon forcė, teknikė dhe mjeshtri. Thotė Zoti nė Kuran:"Dhe sillni nė mend, kur Ai ju bėri zėvendės pas fisit Ad dhe ju dhuroi vendbanime nė Tokė; nė rrafshinat e saj po ngrini pallate e nė kodrina po gdhendni shtėpi. Kujtoni tė mirat e Allahut dhe mos bėni ērregullime nė tokė!” (Araf, 74)

    Ashtu si populli i Adit, edhe populli i Salihut a.s ishte i rrethuar nga begatitė dhe mirėsitė e Zotit. Pėr kėtė, Ai ua kujtonte kėtė fakt dhe u kėrkonte tė mos bėhen mosmirėnjohės me Zotin.

    "Vallė, a mendoni ju, se do tė mbeteni kėtu tė sigurt, nė kopshtije e pranė burimeve, nė ara me tė lashta dhe palma hurmash me fruta tė shijshme? Ju i gdhendni shtėpitė nė male me mjeshtri tė rrallė, andaj, frikėsojuni Allahut dhe bindmuni mua." (Shuara, 146-150)

    Zoti i lartėsuar u kishte dhėnė shansin qė tė besonin dhe tė zinin mend nga ajo qė i kishte ndodhur popullit tė Adit mė parė, por ata refuzuan tė besojnė dhe vazhduan nė idhujtarinė e tyre.

    Nė njė situatė tė tillė, Zoti dėrgon njė profet nga mesi i tyre, Salihun a.s. Ai ishte ndėr mė tė diturit e popullit, mė i urti dhe i menēuri mes tyre. Tė gjithė e kishin si referencė dhe kėshilloheshin pėr ēėshtje tė ndryshme. Kjo, para se Zoti ta dėrgojė si profet. Veē kėsaj, Salihu a.s i pėrkiste njė familjeje tė fisme dhe tė gjithė shpresonin dhe uronin qė tė ketė tė ardhme tė ndritur. Por kur profeti Salih a.s, u kėrkoni tė besonin dhe tė adhuronin njė Zot tė vetėm dhe tė vėrtetė, refuzuan. Ata i thanė:"Ata thanė: “O Salih! Ti ke qenė i nderuar mes nesh dhe shpresa jonė para kėsaj (fjale). A mos vallė po na ndalon ta adhurojmė ato qė i kanė adhuruar prindėrit tanė? Vėrtet, ne jemi nė mėdyshje pėr thirrjen tėnde”. (Hud, 62)

    Salihu a.s vazhdoi t'i ftojė nė besim dhe t'i kėshillojė me fjalė tė buta dhe plot dashamirėsi. Ai u thoshte:“O populli im”, - u tha ai - “adhuroni vetėm Allahun. Ju s’keni zot tjetėr pėrveē Atij! Ai ju krijoi nga toka dhe ju vuri tė jetoni nė tė; andaj, kėrkoni falje nga Ai dhe kthehuni me pendim tek Ai! Pa dyshim, Zoti im ėshtė afėr dhe u pėrgjigjet (lutjeve)." (Hud, 61)

    Kjo ishte thirrja dhe mesazhi i tė gjithė profetėve, drejtuar popujve tė tyre.

    "(Salihu) tha: “O populli im, pėrse ju e dėshironi tė keqen para sė mirės?! Pėrse nuk kėrkoni nga Allahu falje (tė gjynaheve) qė tė mund tė mėshiroheni?!” (Neml, 46)

    "..andaj, frikėsojuni Allahut dhe bindmuni mua, dhe mos dėgjoni urdhrat e atyre qė e teprojnė nė tė keqe e tė cilėt bėjnė ngatėrresa nė Tokė e nuk sjellin pėrmirėsim”. (Shuara, 150-152)

    Megjithatė, populli i tij vazhdonte tė refuzojė dhe tė mos besojė. Akoma mė keq, filluan ta akuzojnė pėr gėnjeshtar, mendjemadh dhe magjistar. Kėto i pėrmend vetė Zoti i lartėsuar nė Kuran ku thotė nė disa ajete:

    "Vallė, vetėm atij mes nesh t’i dėrgohet Shpallja? Jo, ai ėshtė gėnjeshtar mendjemadh!” (Kamer, 25)

    "Ata thanė: “Ti je vetėm njė i magjepsur!" (Shuara, 153)

    Kurse atyre qė e besonin Salihun a.s, ata u thonin:"Ata qė ishin kryelartė, thanė: “Ne nuk besojmė nė atė qė besoni ju”. (Araf, 76)

    Situata vazhdoi tė tensionohej, saqė filluan t'i kėrkojnė Salihut a.s mos u dalė para sysh. Ata i thanė:

    "Ata thanė: “Ne kemi ogur tė keq prej teje dhe atyre qė janė me ty”. Ai u tha: “E mira dhe e keqja ėshtė prej Allahut. Nė tė vėrtetė, ju jeni popull i vėnė nė sprovė”. (Neml, 47)

    Salihu a.s u tha:“O populli im, mendoni pak! Nėse Zoti im mė ka dhėnė provė tė qartė nga Vetja dhe mėshirė, kush do tė mė mbrojė nga dėnimi i Allahut, nėse nuk e dėgjoj?! Ju (me kėtė) mua do tė mė shtonit vetėm humbjen." (Hud, 63)

    "Njerėzit i thanė: Ti je vetėm njė njeri ashtu si ne, andaj na sill njė mrekulli,nėse ajo qė thua ėshtė e vėrtetė!” (Shuara, 154)



    Mrekullia e devesė

    Veēse i kėrkuan njė mrekulli, ata filluan tė caktojnė kritere dhe kushte. Dikush i tha:"Duam qė ky shkėmbi i madh, tė ēahet dhe qė atje tė dalė njė deve." Dikush tjetėr, duke dashur tė tallet me Saliun shtoi:"Veē kėsaj, deveja duhet tė jetė mbarsė dhjetė muajsh." Njė tjetėr, tha:"Duhet tė ketė ngjyrė tė kuqe." Njė i pestė shtoi:"Duhet tė ketė shumė lesh." Njė i gjashtė tha:"Duhet tė jetė shumė e madhe, saqė tė mos ketė deve tjetėr aq tė madhe." Njė i shtatė tha:"Ajo duhet tė jetė aq e madhe, saqė njė ditė tė pijė ujin njė dite nga burimi, kurse ne tė pimė ditėn tjetėr."

    Salihu a.s u tha:"Nėse Zoti e sjell kėtė mrekulli, a do tė besoni?" Ata u pėrgjigjėn:"Sigurisht qė do tė besojmė." Salihu u tha:"Grumbulloni njerėzit atėherė!"

    Ditėn e caktuar, u grumbulluan tė gjithė njerėzit. Salihu a.s e luti Zotin e lartėsuar dhe nė njė ēast, toka dridhet fort, ēahet shkėmbi para syve tė tyre dhe qė andej del deveja mė e madhe qė kishin parė nė jetėn e tyre. Ishte aq e madhe, saqė uji qė pinte ajo e vetme, i mjaftonte njė fshati tė tėrė. Ajo ishte mbarsė nė muajin e dhjetė, gati pėr tė pjellė. Gjithashtu, ajo pėrmbante tė gjithė kriteret qė kishin caktuar njerėzit. Ajo nuk ishte njė deve qė kishte lindur nga njė ēift tjetėr devesh, por ishte njė deve e krijuar nga vetė Zoti. Cilėsia mė sublime e saj, ishte se ishte deveja e Zotit. Thotė Zoti nė Kuran:"O populli im! Kjo ėshtė deveja e Allahut, shenjė e qartė pėr ju, prandaj lėreni tė kullosė nė tokėn e Allahut dhe mos i bėni ndonjė tė keqe, se ju godet ndėshkimi menjėherė”. (Hud, 64)

    Veē tė tjerash, Salihu a.s u kėrkoi:"Ai tha: “Ja, kjo ėshtė njė deve. Ajo do tė ketė radhėn e saj pėr tė pirė, ashtu si edhe ju, nė ditė tė caktuara. Mos i bėni kurrfarė tė keqeje asaj, se do t’ju godasė dėnimi i njė Dite tė madhe!" (Shuara, 155-156)

    Nėse devesė i ndodh diēka e keqe prej jush, dijeni se do tė ndėshkoheni prej Zotit. Thotė Zoti i lartėsuar:"

    "Ne po u dėrgojmė devenė pėr t’i sprovuar, andaj ti (o Salih) priti ata dhe bėhu i durueshėm! Dhe lajmėroji ata se uji do tė ndahet ndėrmjet tyre e devesė dhe ēdo vakt do tė shihet me rend!” (Kamer, 27)

    "I dėrguari i Allahut (Salihu), u tha atyre: “Kjo ėshtė deveja e Allahut! Lėreni atė tė pijė pjesėn e vet!” (Shems, 13)

    Kur e panė me sytė e tyre kėtė mrekulli, e cila u erdhi sipas kėrkesės, njerėzit u ndanė nė dy grupe: Shumica e pėrgėnjeshtruan dhe nuk i besuan Salihut. Kurse grupi i dytė, tė cilėt pėrbėnin njė pakicė, besuan.

    "Ne u patėm dhėnė shenjat Tona, por ata shmangeshin prej tyre." (Hixhr, 81)

    "Ne i dhamė fisit Themud devenė si shenjė tė qartė, por ai u soll keq me atė." (Isra, 59)

    Deveja ishte njė mrekulli tė cilėn e panė me sytė e tyre, mund ta preknin dhe jetuan bashkė me tė pėr njė kohė. Aty nuk kishte vend pėr dyshime apo pėr pretendime se u ėshtė bėrė magji. Ata e shihnin ēdo ditė devenė. Ujin e kishin tė ndarė me devenė, njė ditė ajo e pinte tė gjithė ujin e burimit dhe njė ditė mbushnin dhe pinin njerėzit. Pas njėfarė kohe, ajo polli njė deve tė vogėl, e cila i ngjante tė ėmės nė ēdo detaj dhe imtėsi. Njerėzit e milnin devenė dhe e pinin qumėshtin e saj.

    "Ne i dhamė fisit Themud devenė si shenjė tė qartė, por ai u soll keq me atė. Ne dėrgojmė shenja vetėm pėr t’i frikėsuar njerėzit." (Isra, 59)

    Ndėrkohė, edhe pse e shihnin dhe jetonin me devenė dhe pasojat e saj, shumica e njerėzve nuk besuan. Njerėzit pinin ujė nga burimi dhe mbushnin njė ditė, kurse ditėn tjetėr pinte dhe furnizohej deveja. Kur deveja pinte ujė nga burimi, njerėzit e milnin dhe qumėshti i saj u mjaftonte tė gjithėve.



    Therja e devesė

    Paria dhe elita e qytetit, u mblodhėn njė ditė dhe e shqyrtuan dhe njė herė ēėshtjen e devesė dhe tė Salihut. Ata shprehėn shqetėsim se mos vallė njerėzit besonin dhe i shkonin pas Salihut. Dikush ngriti si shqetėsim dhe faktin qė njė ditė tė tėrė, njerėzit nuk mund tė mbushnin ujė nga burimi, pasi ajo ditė i pėrkiste devesė dhe pjellės sė saj. Njė i tretė, tha se deveja ishte shumė e frikshme pėr kafshėt e tjera, tė cilat me ta parė merrnin arratinė. Pas njė diskutimi tė nxehtė, ranė nė ujdi qė ta heqin qafe devenė bashkė me pjellėn e saj. Pėr realizimin e kėtij plani dashakeq, ata zgjodhėn njė nga banorėt e qytetit, i cili njihej me emrin Kudar. Nuk ishte vetėm Kudari ai qė e vrau devenė, por ishin tė gjithė ata qė nuk besuan Salihun a.s. Tė gjithė u pajtuan dhe ranė nė ujdi pėr ta vrarė. Thotė Zoti i lartėsuar nė Kuran:

    "Por ata thirrėn shokun e tyre, i cili e mori dhe e theri. Eh, sa i tmerrshėm qe dėnimi Im pas paralajmėrimeve tė Mia!" (Kamer, 29-30)

    Thotė profeti Muhamed a.s lidhur me Kudarin:"Ai ėshtė njeriu mė i keq nga ata qė kanė kaluar."

    Kėtė fakt e pėrmend dhe Zoti nė suren Shems, ku thotė:"kur u ngrit mė i keqi i tij (pėr tė therur devenė)." (Shems, 12)

    Kudar, kėtė ēėshtje vajti dhe e pleqėroi me njė mikun e tij tė ngushtė. Tė dy ranė nė ujdi qė ta pleqėrojnė dhe me shokėt e tyre me tė cilėt pinin alkool. Pasi e diskutuan dhe me ta, numri arriti nė nėntė dhe tė gjithė vendosėn tė bėhen pjesėtarė nė kėtė krim. Veē kėsaj, vajtėn tek njerėzit dhe banorėt e tjerė, tė cilėve u kėrkuan tė pajtoheshin me kėtė plan. Tė gjithė njerėzit i pėrkrahėn dhe u bėnė palė me ta.

    "Nė qytet kishin qenė nėntė vetė qė bėnin ngatėrresa e nuk vinin rregull." (Neml, 48)

    Kėtyre nėntė tė rinjve, mendja u punonte vetėm pėr prapėsira dhe paudhėsi.

    Thotė profeti Muhamed a.s:"kur u ngrit mė i keqi i tij (pėr tė therur devenė)." U ngrit pėr ta therur devenė njė burrė i parisė, i fuqishėm, qė gėzonte mbėshtetje dhe mbrojtje dhe nga familje e njohur."

    Kėta tė nėntė, u vunė menjėherė nė ndjekje tė devesė, pėr ta hequr qafe. ēdo ditė, ajo dilte nga shkėmbi, shkonte pinte ujė dhe kthehej sėrish nė shkėmb, bashkė me tė voglin e saj. Ata i dolėn nė rrugė dhe e priten derisa tė dalė dhe tė kalojė aty pranė. Kur deveja u afrua, Kudar i urdhėroi shokėt ta sulmojnė. Por kur u afruan dhe dalluan trupin e saj tė lartė dhe tė madh, u frikėsuan dhe ia mbathėn. Kudar u shkri gazit nga kjo skemė. Menjėherė, ai iu afrua e goditi nė kėmbė me shpatė dhe deveja u shemb pėrtokė.

    "Por ata nuk i besuan atij dhe e therėn atė. Prandaj Zoti i tyre i shkatėrroi tė gjithė pėr gjynahet e tyre, nga i pari tek i fundit, pa pasur frikė prej pasojave tė kėsaj." (Shems, 14-15)

    "Kėshtu, ata e therėn devenė pa e pėrfillur urdhrin e Zotit tė tyre dhe thanė: “O Salih, sillna atė qė na ke premtuar, nėse je vėrtet i dėrguar!” (Araf, 77)

    I vogli i devesė, duke parė atė qė i ngjau tė ėmės, u largua me vrap i frikėsuar. Kudari me shokėt e tij iu vunė pas dhe e rrethuan. Deveja e vogėl pėlliti fort tre herė, pastaj e vranė.

    Kur e morėn vesh kėtė lajm, banorėt u grumbulluan dhe ia shtruan gostisė me mishin e dy deveve. Kėshtu, tė gjithė u bėnė pjesėmarrės nė kėtė krim tė rėndė, pėrveē atyre qė kishin besuar.

    Kur e dėgjoi lajmin Salihu a.s, vajti me vrap dhe i gjeti gjithė njerėzit duke ngrėnė nga mishi i devesė dhe pjellės sė saj. Ai u tha:"Por ata e therėn dhe ai tha: “Jetoni nė shtėpitė tuaja edhe tri ditė! Ky ėshtė premtimi i vėrtetė”. (Hud, 65)

    Vetėm tre ditė dhe tė gjithė ju do tė shkatėrroheni njė herė e mirė. Njerėzit u grumbulluan dhe filluan tė diskutojnė mbi Salihun a.s. Ai i kishte paralajmėruar dhe kjo i kishte shqetėsuar. Dikush, propozoi qė ta vrisnin Salihun dhe tė gjithė ata qė i besonin. Kėshtu, tani filloi komploti pėr vrasjen e profetit tė Zotit, Salihut a.s. Thotė Zoti nė Kuranin fisnik:"Nė qytet kishin qenė nėntė vetė qė bėnin ngatėrresa e nuk vinin rregull. Ata i thanė (njėri-tjetrit): “Betohuni nė Allahun se natėn do ta vrasim atė me gjithė familjen e tij. Pastaj do t’u themi tė afėrmve tė tij se ne nuk kemi qenė tė pranishėm nė zhdukjen e familjes sė tij dhe se po themi tė vėrtetėn.” (Neml, 48-49)

    Menjėherė ata u nisėn drejt shtėpisė sė Salihut a.s, pėr ta vrarė atė bashkė me besimtarėt e tjerė dhe pėr t'ia rrėnuar shtėpinė. Thotė Zoti nė Kuran:"

    "Dhe kurdisėn njė kurth, por Ne u ngritėm njė grackė, pa e ndier ata. Tani shiko se si ka qenė fundi i ngatėrresave tė tyre. Ne i shkatėrruam ata tė gjithė dhe popullin e tyre." (Neml, 50-51)

    Kėshtu, tė parėt qė Zoti dėnoi ishte kėta tė nėntė. Toka ku ndodheshin u lėkund, shkėmbinj u shkėputėn nga lart dhe u ranė mbi kokė, duke i lėnė nė vend tė vdekur.

    "Ne i shkatėrruam ata tė gjithė dhe popullin e tyre. Ja shtėpitė e tyre tė rrėnuara, pėr shkak tė kėqijave qė bėnin. Sigurisht qė kėtu ka kėshillė pėr njerėzit qė dinė." (Neml, 51-52)

    Natėn qė Zoti i ndėshkoi nėntė tė rinjtė qė therėn devenė, Salihu a.s bashkė me besimtarėt ishin larguar nga qyteti. Ditėn e parė tė paralajmėrimit, njerėzit u gdhinė me njė pamje tė ēuditshme. Tė gjithė fytyrat e tyre ishin tė zverdhura. Kjo ishte shenja e parė qė dėnimi ishte i vėrtetė dhe po afrohej. Ditėn e ditė, kur u gdhinė nė mėngjes, fytyrat e tyre ishin tė skuqura. Kurse ditėn e tretė, fytyrat ishin tė nxira. Ata qanin, mjeroheshin dhe vajtonin. Duke qenė tė sigurt pėr atė qė i priste, filluan tė hapin dhe varret e tyre. Nė fund, erdhi dėnimi i cili nuk ishte vetėm njė, siē i ndodhi popullit tė Nuhut a.s dhe Adit. Dėnimi ishte i shumėllojshėm, sepse atyre u erdhi mrekullia ashtu siē e kėrkuan dhe e pėrgėnjeshtruan. Fillimisht, dėnimi filloi me lėkundje tė forta tė tokės. Kjo i bėri tė bien nė gjunjė. Pastaj filluan rrufetė dhe nė fund, u mbyll me njė britmė tė fortė, e cila i vrau tė gjithė. Thotė Zoti nė Kuran:"Por, ata e pėrgėnjeshtruan atė, prandaj i goditi njė tėrmet i tmerrshėm e si pasojė u gdhinė nė shtėpitė e tyre tė vdekur e tė gjunjėzuar." (Ankebut, 37)

    "Edhe te fisi Themud (ka mėsim), kur iu tha anėtarėve tė tij:“Kėnaquni njėfarė kohe!” Ata u treguan mendjemėdhenj ndaj urdhrave tė Allahut, pastaj i goditi rrufeja, ndėrsa e shihnin, por nuk mundėn as tė ngriheshin, as tė mbroheshin prej dėnimit." (Dharijat, 43)

    "Kurse ata qė bėnė tė kėqija, i kaploi njė zė i tmerrshėm dhe nė shtėpitė e tyre u gdhinė tė vdekur e tė palėvizshėm. sikur nuk kishin jetuar kurrė nė to " (Hud, 67)

    "Ne dėrguam mbi ta njė ulurimė tė vetme e ata u bėnė si sana e copėtuar nė pleme." (Kamer, 31)

    Tė gjithė banorėt e qytetit vdiqėn nga ky ndėshkim hyjnor, pėrveē profetit Salih a.s dhe besimtarėve tė tjerė.

    "E, kur erdhi urdhri Ynė, Ne - me mėshirėn Tonė, e shpėtuam Salihun bashkė me besimtarėt e tij nga poshtėrimi i asaj dite. Me tė vėrtetė, Zoti yt ėshtė i Forti dhe i Plotfuqishmi." (Hud, 66)

    Mbejtjet e vendbanimeve tė Themudit vazhdojnė tė ekzistojnė deri nė ditėt tona. Kushdo qė kalon nga veri-perėndimi i qytetit Medine nė Arabinė Saudite, mund t'i shohė me sytė e tij. Ato njihen me emrin Medain Salih (qyteti i Salihut).

    "Ja shtėpitė e tyre tė rrėnuara, pėr shkak tė kėqijave qė bėnin. Sigurisht qė kėtu ka kėshillė pėr njerėzit qė dinė." (Neml, 52)

    Me qėllim qė tė mos ketė kush fije dyshimi mbi historinė pėr tė cilėn flasim, Zoti i la vendbanimet e tyre si argument dhe fakt i asaj qė ndodhi.

    Salihu a.s u largua bashkė me besimtarėt e tjerė. Gjatė largimit, ai tha:"Ai u largua prej tyre dhe tha: “O populli im! Unė ju solla mesazhin e Zotit tim dhe ju kėshillova, por ju nuk i donit ata qė kėshillojnė”. (Araf, 79)

    Bashkė me besimtarėt e tjerė, Salihu a.s u vendos pėrfundimisht nė Palestinė, nė qytetin Remla. Ai vdiq dhe u varros atje.

    Gjatė rrugės pėr nė betejėn e Tebukut a.s, ushtria e Profetit a.s kaloi pranė qytetit tė Salihut. Pararoja e ushtrisė, kishin mbushur ujė nga puset e tyre dhe nė disa prej enėve qė kishin gjetur, kishin zėnė brum pėr bukė. Kur arriti Profeti a.s, i urdhėroi ta derdhin ujin qė kishin mbushur nga ato puse, tė thyenin enėt qė kishin marrė dhe ta hidhnin ushqimin qė kishin gatuar me atė ujė dhe nė ato enė. Nė njė hadith tė transmetuar nga Buhariu dhe Muslimi, Profeti a.s thotė:"Mos kaloni pran kėtyre tė ndėshkuarve, veēse duke qarė."

    Nėse dikush vjen pranė kėtij qyteti, nuk duhet ta sodisė siē sodit mbetjet romake dhe tė civilizimeve tė tjera. Nė vende tė tilla, vihet pėr tė kujtuar fuqinė e Zotit tė lartėsuar dhe dėnimin e tij qė u demonstrua mbi kėtė popull. Nė njė transmetim tjetėr, Profeti a.s thotė:"Nėse nuk qani dot, atėherė bėni sikur qani."

    "Me tė vėrtetė, fisi Themud mohoi Zotin e tij. Qoftė larguar (nga mėshira e Zotit) fisi Themud!" (Hud, 68)

    Kjo ishte historia e popullit Themud me profetin e tyre Salihun, histori e cila pėrmendet nė Kuran mbi njėzet e gjashtė herė.
    "Shoku Mjekesise"

  6. #6
    God Bless You Maska e _Mersin_
    Anėtarėsuar
    21-05-2008
    Vendndodhja
    ne nota humori
    Postime
    2,593
    Historia e profetit Ibrahim a.s.



    Pas vdekjes sė Salihut a.s dhe me kalimin e viteve, idhujtaria filloi tė pėrhapej sėrish mes njerėzve. Shejtani e realizoi premtimin e tij edhe njė herė nė Palestinė, Gadishullin Arabik, Irak, Egjipt etj...

    Me kėtė rast, Zoti i lartėsuar dėrgon njė nga profetėt mė tė shquar, njė nga pesė profetėt e vendosur, babanė e profetėve, Ibrahimin a.s. Emri dhe gjenealogjia e tij ishte Ibrahim biri i Tarih. Nofka e tė atit ishte Azer, pėr shkak se u vinte nė ndihmė njerėzve tė popullit tė tij.

    Historia e Ibrahimit a.s ceket nė Kuranin fisnik nė shtatėdhjetė e tre vende, gjė e cila ėshtė tregues i madhėshtisė sė kėtij Profeti dhe rėndėsisė sė historisė sė tij. Ibrahimi a.s ėshtė nga pasardhėsit e Sam-it, djalit tė Nuhut a.s. Ibrahimi a.s lindi dhe u rrit nė veri tė Irakut, nė qytetin Babiloni. Ky qytet ishte selia e civilizimit tė asaj kohe dhe banorėt e tij ishin idhujtarė. Thotė Zoti nė Kuran:

    "Dhe ai tha: “Ju, nė vend tė Allahut, keni zgjedhur idhujt, pėr shkak tė dashurisė midis jush nė kėtė jetė.” (Ankebut, 25)

    Kur ai i tha tė atit dhe popullit tė tij: “Ē’janė kėta idhuj, qė ju po i adhuroni kaq shumė?”, ata thanė: “Baballarėt tanė i adhuronin kėta.” (Enbija, 52-53)

    "Tregoju atyre historinė e Ibrahimit, kur i tha babait tė vet dhe popullit tė vet: “Ēfarė adhuroni ju? Ata u pėrgjigjėn: “Adhurojmė idhujt e pėrherė u jemi pėrkushtuar atyre”. Ai i pyeti: “A ju dėgjojnė ata kur ju luteni? A mund t’ju sjellin dobi apo dėm?” U pėrgjigjėn: “Jo, por i kemi gjetur tė parėt tanė qė vepronin kėshtu." (Shuara, 69)

    Ata vetė e pranonin se ishte njė rit qė e kishin trashėguar nga tė parėt e tyre. Me pyetjet e tij, Ibrahimi a.s synonte stimulimin e tyre pėr tė menduar dhe logjikuar mbi adhurimin e idhujve tė tyre. Njeriu e adhuron Zotin, me qėllim qė kur tė ketė nevojė ta lusė dhe Ai t'i pėrgjigjet. Ai e adhuron Zotin, me qėllim qė ta udhėzojė nė jetė dhe ta ndihmojė tė jetojė konform natyrės dhe ligjeve tė Zotit. Megjithatė, kėta njerėz e kishin kyēur arsyen e tyre dhe nuk ishin racionalė nė kėtė ēėshtje.

    Vetė Ibrahimi a.s kurrė nuk i kishte adhuruar idhujt e popullit tė tij. Kėtė e konfirmon vetė Zoti nė Kuranin fisnik, ku thotė:"Nė tė vėrtetė, Ne e udhėzuam Ibrahimin nė rrugė tė drejtė qysh mė parė dhe e njihnim atė (se ishte i aftė pėr kėtė gjė)." (Enbija, 51)

    Ai e filloi pėrmbushjen e mesazhit tė tij me babanė. Thotė Zoti:"Trego nė Libėr pėr Ibrahimin! Ai ishte njeri i sė vėrtetės dhe profet. Ai i tha tė atit: “O babai im, pėrse adhuron atė qė as nuk dėgjon, as nuk sheh e as qė mund tė tė sjellė ndonjė dobi? O babai im, mua mė ka ardhur prej diturisė, ēfarė s’tė ka ardhur ty; andaj ndiqmė mua dhe unė do tė tė udhėzoj nė rrugėn e drejtė! O babai im, mos adhuro djallin, sepse ai ėshtė gjithmonė i pabindur ndaj tė Gjithėmėshirshmit. O babai im, unė kam frikė se mos tė vjen ndonjė dėnim nga i Gjithėmėshirshmi e kėshtu tė bėhesh i afėrm i djallit!" (Merjem, 41-45)

    Pėrgjigja e babait tė Ibrahimit a.s ishte:"Ai u pėrgjigj: “O Ibrahim! Si guxon t’i hedhėsh poshtė zotat e mi?! Nėse nuk heq dorė, unė do tė tė mbys me gurė; andaj, largohu prej meje pėr njė kohė tė gjatė”! (Merjem, 46)

    Ibrahimi a.s, me butėsinė qė e karakterizonte, i tha:"Ibrahimi tha: “Shpėtimi qoftė mbi ty! Do t’i lutem Zotit tim qė tė tė falė. Me tė vėrtetė, Ai ėshtė i mirė me mua." (Merjem, 47)

    Edhe pse mori njė pėrgjigje tė vrazhdė, Ibrahimi a.s u lut pėr falje, paqe dhe shpėtim pėr tė atin. Por kur kuptoi se lutja pėr jobesimtarėt ėshtė e ndaluar, u distancua pėrfundimisht.

    "Ndėrsa lutja e Ibrahimit pėr faljen e babait tė tij, ka qenė vetėm pėr shkak tė njė premtimi, qė i kishte bėrė. Por, kur iu bė e qartė se i ati ishte armik i Allahut, ai u nda prej tij. E megjithatė, Ibrahimi ishte njeri i dhembshur dhe i butė." (Teube, 114)

    Nuk i lejohet njė myslimani qė tė lutet pėr njė jobesimtar tė vdekur, qė Zoti ta falė dhe ta mėshirojė.

    Duke qenė se Zoti e kishte nderuar Ibrahimin a.s, ai njihej me nofkėn "Miku i Zotit". Kjo, pasi zemra e Ibrahimit a.s ishte e mbushur me dashurinė pėr Zotin e lartėsuar.

    "Po largohem nga ju dhe nga gjithēka qė ju adhuroni nė vend tė Allahut. Do t’i lutem Zotin tim, sepse jam i sigurt se nuk do tė jem fatkeq me lutjet qė ia bėj Zotit tim.” (Merjem, 48)



    Thyerja e idhujve

    Nė kėtė kohė, Ibrahimi a.s ishte akoma i njomė dhe i ri, tek tė gjashtėmbėdhjetat. Megjithatė, ai ishte profet i nderuar dhe i ftonte njerėzit nė besimin dhe adhurimin e njė Zoti tė vetėm. Gjatė gjithė kohės, ai mendonte se ēfarė mund tė bėnte qė njerėzit tė ndėrgjegjėsoheshin dhe t'i ktheheshin Zotit. Njė nga mendimet e shumta, ishte ē'rrėnjosja e tė keqes e cila simbolizohej tek idhujt. Ai filloi t'i deklarojė idetė dhe planet e tij edhe me njerėzit e tjerė. Thotė Zoti nė Kuran lidhur me kėtė:"(Betohem) pėr Allahun, se do t’i flak idhujt tuaj, posa tė largoheni ju!” (Enbija, 57) Lidhur me kėtė ajet, disa interpretues tė Kuranit, mendojnė se Ibrahimi a.s e tha diēka tė tillė fshehtazi dhe jo haptazi. Por nė fakt, vetė ajeti i mėposhtėm e hedh poshtė kėtė mendim. Vetė njerėzit, duke parė idhujt e thyer, thanė:"Tė tjerėt u pėrgjigjėn: “Dėgjuam njė djalosh qė i pėrgojonte, quhej Ibrahim.” (Enbija, 60)

    Ibrahimi a.s priste njė ditė, ku tempulli ku ndodheshin idhujt tė mos kishte asnjė njeri. Tempulli gjatė gjithė kohės gumėzhinte nga njerėzit tė cilėt hynin e dilnin. Pėrveē ritualeve, njerėzit vendosnin ushqime tė ndryshme tek idhujt, me qėllim qė zotat e tyre ta bekonin kėtė ushqim.

    Dita e shumėpritur erdhi pėr Ibrahimin a.s. Babilonasit, kishin njė ditė tė shėnuar feste, ku tė gjithė dilnin dhe festonin jashtė qytetit. Pasi e linin ushqimin nė mėngjes tek idhujt qė ta bekojnė, ata dilnin jashtė ku festonin dhe dėfreheshin. Nė fund tė ditės, njerėzit ktheheshin nė tempull pėr tė marrė ushqimin e bekuar dhe pėr ta ngrėnė.

    Ndėrkohė qė tė gjithė njerėzit bėheshin gati dhe dilnin pėr tė festuar, Ibrahimi a.s qėndronte ulur dhe nuk fliste. Kur e panė qė nuk ka ndėrmend tė dalė, e pyetėn se ēfarė kishte. Ai u tha:"Kam parė yjet dhe zbulova se sot do tė jem i sėmurė. Prandaj nuk do tė vij me ju pėr tė festuar."Pastaj u hodhi njė shikim yjeve e tha: “Unė jam i sėmurė”. (Saffat, 88-89)

    Thotė Profeti a.s:"Ai gėnjeu, por pėr hatėr tė Zotit."

    Thotė Zoti nė Kuran:"Nė tė vėrtetė, Ne e udhėzuam Ibrahimin nė rrugė tė drejtė qysh mė parė dhe e njihnim atė (se ishte i aftė pėr kėtė gjė). Kur ai i tha tė atit dhe popullit tė tij: “Ē’janė kėta idhuj, qė ju po i adhuroni kaq shumė?”, ata thanė: “Baballarėt tanė i adhuronin kėta.” (Ibrahimi) tha: “Me tė vėrtetė, ju dhe baballarėt tuaj keni qenė nė humbje tė qartė.” Ata thanė: “A po na sjell tė Vėrtetėn apo je nga ata qė tallen?” i tha: “Jo, por Zoti juaj ėshtė Zoti i qiejve dhe i Tokės. Ėshtė Ai qė i ka krijuar ato, ndėrsa unė jam njėri prej atyre qė e dėshmojnė kėtė. (Betohem) pėr Allahun, se do t’i flak idhujt tuaj, posa tė largoheni ju!” Dhe i bėri ata copa-copa, pėrveē idhullit tė tyre mė tė madh, kėshtu qė ata t’i drejtoheshin atij." (Enbija, 51-58)

    "Pastaj u hodhi njė shikim yjeve e tha: “Unė jam i sėmurė”. Ata u larguan prej tij, duke e lėnė pas. Pastaj, ai u pėrvodh te hyjnitė e tyre dhe u tha: “A nuk po hani? Ē’keni, pėrse nuk flisni?” – Juve u kanė ofruar gjithė kėtė ushqim kėtu, pėrse nuk e hani? Pėrse nuk flisni? - Iu afrua atyre kalimthi, duke i goditur me dorėn e djathtė." (Saffat, 88-93)

    Nė njė ajet tjetėr, Zoti thotė:"Dhe i bėri ata copa-copa, pėrveē idhullit tė tyre mė tė madh, kėshtu qė ata t’i drejtoheshin atij." (Enbija, 58)

    Ibrahimi a.s i theu idhujt, pėrveē idhullit mė tė madh, tė cilit i vari nė qafė kazmėn me tė cilėn i theu tė tjerėt. Kur u kthyen njerėzit nga festa dhe hynė nė tempull, mbetėn gojėhapur. Zotat e tyre ishin thyer copė-copė.

    "Disa thanė: “Kush i bėri kėshtu zotat tanė? Me tė vėrtetė, ai ėshtė keqbėrės!” Disa qė e kishin dėgjuar Ibrahimin a.s ndėrhynė menjėherė dhe thanė:"Tė tjerėt u pėrgjigjėn: “Dėgjuam njė djalosh qė i pėrgojonte, quhej brahim.” “Atėherė silleni atė para syve tė botės, qė ata tė dėshmojnė” – thanė ata." (Enbija, 59-61)

    Menjėherė e sollėn Ibrahimin a.s dhe u caktua njė ditė pėr ta gjykuar para gjithė njerėzve. Ditėn e gjyqit dhe pasi kishin ardhur njerėzit, e pyetėn:

    "Ata e pyetėn: “Ti i bėre kėshtu zotat tanė, o Ibrahim?” Ai tha: “Jo! Kėtė e ka bėrė ky i madhi i tyre. Pyesni ata, nėse flasin!” (Enbija, 62-63)

    Pėrderisa zoti juaj mė i madh e ka kazmėn nė qafė, pėrse nuk e pyesni atė qė t'ua tregojė?!

    "Atėherė ata i thirrėn mendjes dhe i thanė njėri-tjetrit: “Me tė vėrtetė, ju vetė jeni keqbėrėsit.” (Enbija, 64)

    Edhe pse logjika dhe arsyeja ishte nė anėn e Ibrahimit a.s, ata nuk i besuan.

    Pastaj ulėn kokat dhe i thanė: “Sigurisht qė ti e di, se kėta nuk flasin! Ai u tha: “Mos vallė, ju adhuroni nė vend tė Allahut gjėra qė nuk mund t’ju sjelljn kurrfarė dobie e as dėmi?! Mjerė ju dhe mjerė ata qė ju i adhuroni nė vend tė Allahut! A nuk arsyetoni?!” (Enbija, 65-67)

    "Ai u tha: “Vallė, ju adhuroni ato qė i keni gdhendur vetė, ndėrkohė qė Allahu ėshtė Ai qė ju ka krijuar juve dhe gjithēka qė bėni?!” (Safat, 95-96)

    E ēfarė argumenti dhe fakti mė tė madh se t'i shihnin zotat tė copėtuar dhe tė thyer, mund tė kėrkonin?!



    Hidheni nė zjarrin flakėrues

    Por ata jo vetėm qė nuk i besuan, por morrin vendim qė ta djegin Ibrahimin a.s nė zjarr. Thotė Zoti nė Kuran:Ata thanė: “Pėrgatitni pėr tė njė furrė dhe hidheni nė zjarrin flakėrues!” (Safat, 97)

    Ata caktuan njė vend nė shkretėtirė, ndėrtuan njė ndėrtesė tė madhe me gurė dhe u kėrkuan tė gjithė njerėzve tė kontribuonin pėr ta mbushur me dru dhe shkarpa. Tė gjithė njerėzit, burra e gra, tė rritur dhe fėmijė, filluan tė sjellin dru dhe gjithēka qė mund tė digjej, derisa e mbushėn ndėrtesėn. Mandej, ata i vunė zjarrin turrės gjigande tė druve. Kur gjithēka ishte gati, sollėn dhe katapultat qė ta hedhin Ibrahimin a.s nė zjarrin pėrvėlues. Gjatė gjithė kėsaj kohe, Ibrahimi a.s pėrsėriste me vete lutjen e atij qė gjendet ngushtė dhe nė pikė tė hallit. Transmeton imam Buhariu se Profeti a.s ka thėnė:"Hasbunallahu ve ni'mel veqil (na mjafton Allahu qė ėshtė Garantuesi mė i mirė), e ka thėnė Ibrahimi a.s para se tė hidhej nė zjarr."

    Nė disa transmetime tė pakonfirmuara, thuhet se kur Ibrahimin a.s e hodhėn me katapultė, para se tė mbėrrijė tek zjarri, i erdhi Xhibrili a.s dhe i tha:"O Ibrahim, a ke ndonjė nevojė?" Ibrahimi a.s iu pėrgjigj:"Pėr ty nuk kam nevojė, por pėr Zotin kam."

    Nė njė transmetim, thuhet se meleku i shiut, i kėrkoi Zotit leje qė tė lėshojė shi pėr ta shuar zjarrin e Ibrahimit a.s. Por urdhri i Zotit a.s dhe vendimi i Tij ishin mė tė shpejtė.

    "Ne thamė: “O zjarr, bėhu i ftohtė dhe shpėtim pėr Ibrahimin! Ata deshėn ta lėndonin, por Ne i bėmė tė dėshtonin.” (Enbija, 69)

    Ibrahimi a.s ra nė mes tė zjarrit, i cili me urdhrin e Zotit u kthye i ftohtė dhe shpėtues pėr Ibrahimin a.s. Thotė Abdullah ibnu Abasi:"Nėse Zoti nuk do e kishte urdhėruar zjarrin tė jetė dhe shpėtues pėr Ibrahimin, ai do e kishte lėnduar i ftohti."

    Zjarri nuk djeg veēse me urdhėr tė Zotit, ashtu siē nuk pret thika veēse me urdhėr tė Tij. Forca dhe efekti i kėtyre krijesave nuk buron nga vetja e tyre, por nga aftėsia me tė cilėn i ka pajisur Zoti i lartėsuar. Ėshtė Ai qė ua jep kėtė aftėsi dhe ėshtė Ai qė ua heq kur tė dojė.

    Nė zjarr, Ibrahimit a.s nuk iu dogjėn as rrobat e trupit. Gjėja e vetme qė iu dogj, ishte litari me tė cilin e kishin lidhur. I pa tė meta ėshtė Zoti i lartėsuar dhe i gjithėpushtetshėm.

    Njerėzit pritėn me padurim tė shuhej zjarri, qė tė shohin se ēfarė ka ngjarė me Ibrahimin a.s. Ata mbetėn gojėhapur kur dalluan Ibrahimin a.s tė padėmtuar nga zjarri. Jo vetėm kaq, por vetė Ibrahimi a.s kur u pyet se cilat kanė qenė ditėt mė tė lumtura tė jetė, ėshtė pėrgjigjur:"Nuk kam kaluar ditė mė tė lumtura sesa ditėt qė kalova nė zjarr."

    Njerėzit e panė me sytė e tyre Ibrahimin a.s duke dalė nga zjarri, i pa lėnduar prej tij. E ēfarė mrekullie mė tė madhe prisnin qė tė besojnė?! Megjithatė, ata pėrsėri nuk besuan, por vazhduan nė idhujtarinė e tyre. Nga tė gjithė banorėt e Babilonisė, i vetmi qė besoi nė Ibrahimin a.s, ishte Luti a.s. Thotė Zoti nė Kuranin fisnik:"Luti i besoi atij.." (Ankebut, 26)



    Ibrahimi a.s pėrballė Nemrudit

    Duke parė refuzimin e banorėve tė Babilonisė, Ibrahimi a.s vendosi ta lėrė qytetin e tij. Ndėrkohė, mbreti Nemrud, pėr tė cilin thuhet se kishte nėn hyqmin e tij gjithė botėn asokohe, kishte dėgjuar pėr njė djalosh qė e kishin hedhur nė zjarr dhe nuk ishte djegur. Ai kishte dėrguar ushtarėt qė ta gjejnė dhe t'ia sjellin Ibrahimin a.s. Ushtarėt e gjetėn dhe e dėrguan Ibrahimin a.s para Nemrudit. Nė njė transmetim, thuhet se mbretėrit qė kanė pasur gjithė tokėn nėn hyqmin e tyre kanė qenė katėr, ku ndėr ta, ka qenė dhe Nemrudi. Ai filloi ta pyesė Ibrahimin a.s mbi besimin dhe Zotin e tij. Biseda e zhvilluar mes Nemrudit dhe Ibrahimit a.s ėshtė shėnuar dhe nė Kuran. Thotė Zoti nė suren Bekare:"A nuk ke dėgjuar ti (Muhamed) pėr atė qė bėri fjalė me Ibrahimin pėr Zotin e tij, sepse Allahu i kishte dhėnė pushtet? Kur Ibrahimi i tha: “Zoti im ėshtė Ai qė jep jetė dhe shkakton vdekje” - ai (Nemrudi) u pėrgjigj: “Edhe unė mund tė jap jetė e tė shkaktoj vdekje”. – pėr tė vėrtetuar se edhe ai jep dhe merr jetė, Nemrudi solli dy tė burgosur, njėrin e ekzekutoi nė ēast, kurse tjetrin e liroi - Ibrahimi pastaj i tha: “Allahu e sjell Diellin nga lindja. Sille ti nga perėndimi”! Atėherė, ai (mohuesi) mbeti me gojėn hapur. Allahu nuk i udhėzon ata qė janė keqbėrės." (Bekare, 258)

    Duke e ditur se Ibrahimi a.s kishte shpėtuar nga zjarri, Nemrudi nuk u soll keq me tė dhe e la tė lirė tė largohej.



    Ibrahimi a.s nė Sham (Lanton)

    Pas kėtij takimi me Nemrudin, Ibrahimi a.s niset pėr nė Sham (Lanton). Ai u vendos nė qytetin Haran, ku edhe u martua me Sarėn. Thotė profeti Muhamed a.s:"Pėrveē Havasė, nuk ėshtė krijuar grua mė e bukur se Sara mbi faqen e tokės."

    Siē e cekėm mė lart, i vetmi qė i besoi Ibrahimit a.s, ishte Luti. Thotė Zoti i lartėsuar:"Luti i besoi atij dhe tha: “Unė do tė mėrgoj te Zoti im; me tė vėrtetė, Ai ėshtė i Plotfuqishmi dhe i Urti.” (Ankebut, 26)

    Tė dy, larguan nga Iraku dhe u vendosėn nė Sham. "Ne e shpėtuam atė dhe Lutin (dhe i ēuam) nė tokėn, tė cilėn e kemi bekuar pėr njerėzit." (Enbija, 71)

    Nė Haran ku u vendosėn, njerėzit adhuronin idhujt. Ibrahimi a.s vendosi njė plan, sipas tė cilit do i ndėrgjegjėsonte njerėzit se adhurimi i idhujve ėshtė diēka e kotė dhe e pavlerė. Njė natė, edhe Ibrahimi a.s doli bashkė me njerėzit nė vendin ku adhuronin yjet.

    Dhe kėshtu, Ne ia treguam Ibrahimit mbretėrinė e qiejve dhe tė Tokės, qė ai tė bėhej nga ata qė besojnė vendosmėrisht." (En'am, 75)

    Zoti ia bėri tė mundur tė sodisė nė brendėsi tė qiejve dhe tė tokės. Ai pa ato qė sot nuk i shohin dot as me teleskopėt mė tė fuqishėm. Njė njeri qė sheh mbretėrinė e qiejve dhe tė tokės, padyshim qė do tė adhurojė vetėm Zotin e lartėsuar, duke u distancuar nga ēdo idhulli tjetėr. E themi kėtė pasi disa komentues tė Kuranit, janė shprehur se Ibrahimi a.s adhuroi idhujt bashkė me njerėzit e tjerė dhe mė pas Zoti e udhėzoi nė monoteizėm. Kjo ėshtė njė gafė e madhe dhe e pafalshme. E si mund tė pretendosh se njė profet i Zotit adhuron yjet?! Si mund tė ndodhė kjo, pasi ai kishte parė mbretėrinė e qiejve dhe tė tokės?!

    Ibrahimi a.s doli natėn bashkė me njerėzit, jo pėr tė adhuruar yjet si ata, por pėr t'i ndėrgjegjėsuar mbi kėtė veprim.

    "Kur ra nata, ai pa njė yll dhe tha: “Ky ėshtė Zoti im!” Por, kur perėndoi ylli, ai tha: “Nuk i dua ata qė perėndojnė”. (En'am, 76)

    Thuhet se ky planet ishte Afėrdita, planeti mė i afėrt me tokėn. Ai shkėlqen natėn dhe mund tė shihet dhe me sy. Afėrdita ėshtė planet dhe jo yll, por populli i Haranit e kishin marrė pėr yll. Kur u shfaq Afėrdita, Ibrahimi a.s tha me zė tė lartė:"Ky ėshtė zoti im." Me largimin e natės dhe fillimin e agimit, drita e Afėrditės filloi tė dobėsohej derisa u zhduk pėrfundimisht. Ibrahimi a.s e pasoi kėtė me pyetje tė tjera, qė t'i dėgjojnė njerėzit:"Ku vajti zoti im?! ē'qenka ky zot qė zhduket?! Unė kam nevojė pėr tė tani. Njė zot tė tillė unė nuk e dua."

    Ibrahimi a.s doli sėrish natėn e dytė dhe kėtė herė piketoi hėnėn si gjoja zotin dhe idhullin e tij.

    Kur pa Hėnėn duke lindur, tha: “Ky ėshtė Zoti im!” Por, pasi ajo perėndoi, ai tha: “Nėse Zoti im nuk mė udhėzon nė rrugėn e mbarė, me siguri do tė bėhem njėri nga tė humburit”. (En'am, 76)

    O Zot mė drejto nė rrugė tė drejtė, qė tė besoj dhe adhuroj vetėm Ty. Tė gjitha kėto dėgjoheshin nga njerėzit e tjerė. Kur nė mėngjes lindi dielli, Ibrahimi a.s bėri gjoja sikur ka diellin zot dhe idhull tė tij, pasi ai ishte mė i madhi.

    "Kur vėrejti Diellin duke lindur, ai thėrriti: “Ky ėshtė Zoti im, ky ėshtė mė i madhi!” Por, pasi dielli perėndoi, ai tha: “O populli im, unė jam larg nga idhujt qė ju ia shoqėroni Allahut nė adhurim! Unė e kthej fytyrėn time nga Ai qė i ka krijuar qiejt dhe Tokėn, duke qenė besimtar i vėrtetė, dhe nuk jam nga idhujtarėt”! (En'am, 78-79)

    Megjithatė, kishte njerėz tė cilėt filluan tė polemizojnė dhe ta kundėrshtojnė Ibrahimin a.s pėr ato qė po thoshte. Por ai u pėrgjigj

    "Dhe, kur populli i tij polemizoi me tė, ai tha: “Doni tė polemizoni me mua pėr Allahun, ndėrkohė qė Ai mė ka udhėzuar nė rrugėn e drejtė?! Unė nuk i kam frikė idhujt tuaj, sepse vetėm po tė dojė Zoti im, ato mund tė mė lėndojnė. Zoti im, me dijeninė e vet ka pėrfshirė ēdo gjė. A nuk po mendoni?" (En'am, 80-81)

    Njerėzit filluan ta kėrcėnojnė dhe t'i fusin frikėn se idhujt dhe zotat e tyre do e lėndonin, pėr ato fjalė qė thoshte.

    "E si tė frikėsohem nga zotat tuaj tė rremė, ndėrkohė qė ju nuk keni frikė t’i shoqėroni Allahut idhuj, pėr tė cilėt Ai nuk ju ka zbritur kurrfarė argumenti?! Cili nga ne e meriton tė jetė i sigurt? Mė thoni, nėse njihni tė vėrtetėn! Sa pėr ata qė besojnė dhe nuk e molepsin besimin e tyre me padrejtėsi (idhujtari), pikėrisht atyre u takon siguria dhe ata janė tė udhėzuar.” Ky ėshtė argumenti Ynė, tė cilin Ne ia dhamė Ibrahimit kundėr popullit tė tij. Ne ngremė kė tė duam nė shkallė tė lartė. Vėrtet, Zoti yt ėshtė i Urtė e i Gjithėdijshėm." (En'am, 82-83)



    Ibrahimi a.s nė Egjipt

    Duke qenė se njerėzit refuzuan sėrish tė besojnė nė njė Zot tė vetėm dhe tė gjithėpushtetshėm, Ibrahimi a.s vendosi tė emigrojė sėrish. Kėtė herė, ai do tė niset pėr nė Egjipt.

    Me tė mbėrritur nė Egjipt, mbretit i shkon haberi se nė mbretėrinė e tij sapo ka shkelur e bukura e dheut. Menjėherė, ai dėrgoi ushtarėt qė t'ia sjellin kėtė grua. Ai i porositi ushtarėt qė nėse burri qė e shoqėron ėshtė i shoqi, ta vrasin. Zoti i tregoi Ibrahimit a.s pėr kėtė kurth. Ibrahimi a.s e porositi Sarėn dhe i tha:"Nėse ushtarėt qė do tė vijnė tė pyesin se kush ėshtė ky burrė, pėr mua, u thuaj qė jam vėllai yt. Pėr Zotin nuk ka njerėz tė tjerė besimtarė mbi kėtė tokė, pėrveē meje dhe teje."

    Kur mbėrritėn ushtarėt e mbretit, e pyetėn Ibrahimin a.s:"ēfarė e ke kėtė grua?" Ai u pėrgjigj:"Ajo ėshtė motra ime." Thotė profeti Muhamed a.s:"Nė kėt rast, Ibrahimi a.s gėnjeu."

    Dijetarėt i kanė grumbulluar gėnjeshtrat e ibrahimit a.s, tė cilat janė:

    1 – Kur u shtir si i sėmurė ditėn e festės, me qėllim qė t'i copėtojė idhujt.

    2 – Kur u tha babilonasve se idhujt i kishte thyer mė i madhi prej tyre.

    3 – Kur u tha ushtarėve se Sara ishte motra dhe jo gruaja e tij.

    Tė tre rastet, ishin nė njė kontekst tė caktuar dhe mund tė interpretoheshin. Megjithatė, ai ndihet i pezmatuar pėr kėto tre gėnjeshtra. Kur Ditėn e Kiametit njerėzit tė shkojnė tek Ibrahimi a.s t'i kėrkojnė tė ndėrmjetėsojė tek Zoti qė tė fillojė llogari, ai do u pėrgjigjet:"Jo, unė kam gėnjyer tre herė dhe mė vjen zor nga Zoti." Ndėrkohė qė njerėzit sot gėnjejnė dhe mashtrojnė pa iu frikėsuar aspak Zotit.

    Ushtarėt e ēuan Sarėn tek mbreti. Gjatė rrugės, ajo filloi tė lutej:"O Zot, nėse e di qė tė kam besuar Ty dhe tė dėrguarit tė Tėnd, e kam ruajtur nderin tim dhe tė burrit, mė mbro nga ky qafir!"

    Kur mbreti i veēua nė njė dhmė me Sarėn, zgjati dorėn ta prekė, por nė ēast dora i paralizohet dhe i ngrin nė vend. Ai filloi tė ulėrijė dhe bėrtasė, gjė e cila bėri qė ushtarėt dhe njerėzit tė hyjnė menjėherė nė dhomė. Duke u frikėsuar se mos i bėjnė keq, Sara e luti Zotin qė ta shėrojė dhe u shėrua. Megjithatė, mbreti nuk zuri mend. Ai kujtoi se qe diēka momentale dhe e papritur dhe menjėherė zgjati dorėn ta prekė, pėr sėrish dora iu ngri nė ajėr. I gjendur nė kėtė situatė, mbreti i tha:"Mė lėsho!" Sara e luti Zotin dhe dora iu kthye siē e kishte mė parė. Megjithatė sėrish nuk zuri mend dhe zgjati dorėn ta prekė, por edhe kėtė herė iu ngri. I frikėsuar, i tha:"Mė lėsho se do tė fal lirinė." Sara e luti Zotin dhe dora iu shėrua. Ai thirri kėshilltarėt dhe u tha:"Ma hiqni qafe kėtė grua. Pėr Zotin nuk mė keni sjellė njeri, por shejtan."

    Mbreti i dha shumė dhurata me vete Sarės para se tė ikte nga pallati. Ndėr tė tjera, ai i dha dhe njė skllave, me emrin Haxhere. Kur Sara u kthye tek i shoqi Ibrahimi a.s, e gjeti duke u falur. Pasi pėrfundoi faljen, Ibrahimi a.s e pyeti:"Ēfarė ndodhi?" Sara iu pėrgjigj:"Zoti nuk e lejoi tė bėjė ē'tė dojė atė qafir." Ibrahimi tha:"Tė falėnderoj o Zot."



    Ibrahimit a.s i lind Ismaili

    Pas kėsaj ngjarjeje, Ibrahimi a.s mori rrugėn e kthimit pėr nė Palestinė bashkė me familjen. Nė Palestinė, Ibrahimit a.s iu bashkėngjit dhe profeti Lut a.s. Pas njė farė kohe, Ibrahimi a.s i kėrkoi Lutit a.s tė shkojė nė fshatin Sedom dhe t'i ftojė nė besim dhe moralitet. Njerėzit e kėtij fshati ishin shumė tė shthurur moralisht, por mė shumė rreth kėtyre njerėzve do tė flasim nė historinė qė i pėrket profetit Lut a.s. Luti a.s vajti nė Sedom, kurse Ibrahimi a.s, gruaja e tij Sara dhe skllavja Haxhere qėndruan nė Palestinė. Pėrveē misionit si profet dhe i dėrguar i Zotit, Ibrahimi a.s u morr dhe me tregti gjatė qėndrimit nė Palestinė. Madje, mund tė themi se ishte njė ndėr tregtarėt e suksesshėm dhe tė pasur.

    Kur Ibrahimi a.s kishte mbushur moshėn tetėdhjetė e pesė vjeēare, e shoqja e tij Sara, u sigurua tashmė se nuk mund t'i jepte tė shoqit fėmijė. Duke e ditur se i shoqi e dėshironte shumė njė fėmijė, Sara i dhuroi Ibrahimit a.s skllaven e saj, Haxheren. Me ta marrė Ibrahimi a.s, u martua me tė dhe i lindi djalin e tij Ismailin a.s. Nė kėtė kohė, Ibrahimi a.s ishte tetėdhjetė e gjashtė vjeē. Por njė ndodhi e tillė ndezi zjarrin e xhelozisė tek Sara. Edhe pse ishte ajo qė ia dhuroi Haxheren Ibrahimit a.s, nuk e pėrballoi dot faktin qė Haxhereja i dha fėmijė kurse ajo vetė jo. Pėr kėtė, ajo i kėrkoi Ibrahimit a.s qė Haxheren ta largojė nė njė vend tjetėr. Nė shumė rrėfenja, thuhet se Sara tentoi disa herė t'i bėjė keq Haxheres, por kėto rrėfenja nuk janė vėrtetuar dhe nuk janė tė sakta. Ajo qė ėshtė konfirmuar nga profeti Muhamed a.s, ėshtė vetėm ēėshtja e xhelozisė. Transmeton imam Buhariu se i profeti Muhamed a.s ka thėnė:"...Haxhereja vishte rroba tė gjata, me qėllim qė gjurmėt t'i mbuloheshin qė mos i shohė Sara."

    Me gjithė besimin dhe vlerat e Sarės, xhelozia mbetet diēka e pandashme nga femrat. Njė fakt tė tillė e konstatojmė edhe tek gratė e profetit Muhamed a.s. Prandaj, burrat duhet tė jenė tė kujdesshėm dhe ta marrin nė konsideratė aspektin emocional tė grave tė tyre. Edhe Ibrahimi a.s i mori nė konsideratė ndjenjat e gruas sė tij tė parė Sarės dhe e ndau Haxheren prej saj. Mė vonė, Ibrahimi a.s urdhėrohet qė tė marrė Haxheren dhe foshnjėn e tyre dhe t'i ēojė nė Meke. Si ēdo urdhėr tjetėr, Ibrahimi a.s e vlerėsoi dhe menjėherė u nis bashkė me tė shoqen, Haxheren dhe Ismailin foshnje. Tė gjithė udhėtimet e Ibrahimit a.s bėheshin me anė tė Burakut, kafshė qė pėrdorej nga profetėt nė udhėtime. Me Burak udhėtimi kryhej kur Ibrahimi a.s udhėtonte vetėm. Ndėrkohė qė kur udhėtonte me familjarėt dhe njerėzit e tjerė, nuk e pėrdorte Burakun. Vizitat e mėvonshme qė i bėn Ismailit a.s, ai i bėnte me Burak.



    Ibrahimi a.s, bashkė me familjen nė Meke

    Udhėtimi pėr nė Meke padyshim ishte i lodhshėm. Kur arritėn atje, Haxhereja u gjende para njė lugine tė shkretė, pa njerėz, pa banesa, pa bimė, pa ujė dhe pa asgjė tjetėr. Nė kėtė luginė tė thatė, Ibrahimi a.s e la gruan e tij Haxheren dhe djalin e tij tė vetėm, Ismailin a.s. Haxhereja u ēudit nga ky veprim i Ibrahimit a.s, ajo kishte menduar se do i lėrė nė njė vend ku tė paktėn tė kishte njerėz dhe ujė. E si mund tė jetonin ata nė atė vend tė shkretė?

    Kur pa qė i shoqi u ktheu shpinėn dhe mori rrugėn e kthimit, Haxhereja iu vu pas dhe e pyeti:"O Ibrahim! Nė dorė tė kujt po na lė kėtu?! As ujė, as ushqim dhe as njerėz!" Ibrahimi a.s vazhdoi rrugėn pa i kthyer pėrgjigje dhe pa u kthyer as qė ta shohė. Haxhereja e ndiqte nga pas duke e lutur dhe duke iu pėrgjėruar, por Ibrahimi a.s as qė i kthente pėrgjigje. Duke parė qė i shoqi dukej sikur nuk shqetėsohej, Haxhereja e pyeti pėrfundimisht:"A Zoti tė ka urdhėruar pėr diēka tė tillė?!" Ibrahimi a.s iu pėrgjigj:"Po." Atėherė, Haxhereja thotė njė fjalė e cila ėshtė mėsim pėr burrat para se tė jetė pėr gratė. Ajo i thotė:"Nuk kemi pėr tė vdekur atėherė."

    Pėrderisa njeriu u pėrmbahet dispozitave dhe normave hyjnore, nuk ka pėr tė shkuar dėm asnjėherė. Mos iu frikėso fukarallėkut, pėrderisa beson se rizku ėshtė nė duart e Zotit! Kurrė mos gėnje, pasi vetėm duke thėnė tė vėrtetėn realizon objektivat! Kurrė mos prano haramin, pasi ai largon bereqetin! Kur burri dilte nga shtėpia pėr nė punė, gruaja myslimane i thoshte:"O rob i Zotit! Frikėsohu Zotit, pasi ne mund ta durojmė urinė, por e kemi tė pamundur tė durojmė zjarrin! Prandaj, mos na sill nė shtėpi haram!"

    Ibrahimi a.s u largua pėrfundimisht, duke e lėnė tė shoqen dhe djalin nė atė luginė tė thatė, pa ushqim dhe pa ujė. Pasi Haxheres i pėrfunduan rezervat e fundit tė ushqimit dhe ujit qė kishte marrė me vete, djali filloi tė qajė nga etja dhe uria. Ėshtė diēka shumė e rėndė pėr nėnėn, tė dėgjojė foshnjėn tė qaja nga uria dhe tė mos ketė ēfarė ti japė. Ajo e la foshnje dhe u ngjit me vrap mbi njė kodėr aty pranė (safa). Me tu ngjitur lart, mbajti frymėn me shpresė se mos dėgjon ndonjė zė. Kur i humbi shpresat, zbriti poshtė nė luginė dhe vazhdoi vrapin derisa u ngjit nė kodrėn pėrballė (Merva). Me t'u ngjitur sipėr, i ra rreth e rrotull me shpresė se mos dėgjon ose dallon ndonjė shenjė jete, por shumė shpejt i humbi shpresat edhe kėtu. Duke kėrkuar, i vajti mendja tek djali dhe mendoi se e kishte lėnė tė vetėm. Kėshtu, zbriti kodra dhe me vrap u ngjit nė kodrėn e parė (Safa) e cila ndodhej mė pranė djalit. Kėtė ritual mes dy kodrave, ajo e bėri shtatė herė rresht. Pėr ta pėrjetėsuar shqetėsimin e kėsaj nėne pėr djalin e saj, Zoti e ka bėrė obligim ritualin e Saj-it gjatė Haxhit. Kur u ngjit herėn e shtatė mbi Merva, ajo dėgjoi njė zė. Edhe pse nuk kishte tjetėr kush, ajo tha:"Hesht!" Ajo konstatoi se zėri vinte nga ana djalit tė saj Ismailit. Me vrap u nis drejt tij dhe atje pa se nėn kėmbėt e foshnjės buronte ujė.

    Ajo qė kishte ndodhur ėshtė se Xhibrili a.s e kishte goditur tokėn me krahun e tij – mu tek pusi i Zemzemit sot – dhe menjėherė kishte shpėrthyer uji. Krahu i njė meleku, kishte goditur tokėn tek kėmbėt e njė profeti dhe kishte dalė ujė. Duke qenė se fillimisht uji ishte i paktė, Haxhereja filloi tė formojė njė pellg me rėrė, me qėllim qė uji tė mos shkonte dėm. Ndėrkohė qė mblidhte rėrė rreth uji, ajo thoshte:"Zem, zem (grumbullohu, grumbullohu)."

    Thotė profeti Muhamed a.s:"Zoti e faltė nėnėn e Ismailit! Nėse nuk do e kishte mbledhur ujin, ai do tė rridhte si njė lum."

    Haxhereja dhe djali i saj Ismaili a.s pinė nga uji i zemzemit dhe i shpėtuan vdekjes me anė tė kėsaj mrekullie hyjnore. Pėr shkak tė ekzistencės sė ujit, filluan tė mblidhen dhe zogjtė, tė cilėt shiheshin nė qiell duke fluturuar rreth e qark ujit. Sakaq, njė nga fiset mė tė shquara arabe, Xhurhum, ishte shpėrngulur nga Jemeni, pėr shkak tė rrėnimit tė digės sė ujit atje. Nė Jemen, ishte ndėrtuar njė digė e madhe pėr rezervat ujore. Shkatėrrimi i kėsaj dige nga ku furnizoheshin me ujė fiset arabe, kishte bėrė qė ata tė shpėrnguleshin prej atij vendi dhe tė shpėrndaheshin nė qoshe tė ndryshme tė Gadishullit Arabik. Kėshtu i takon qė origjina e tė gjithė arabėve ėshtė nga Jemeni. Mes fiseve qė u shpėrngulėn pėrfundimisht nga Jemeni, ishte dhe fisi Xhurhum, njė ndėr fiset burimore arabe. Secili nga fiset kėrkonte vende dhe zona ku kishte ujė. Duke qenė se ishin tregtarė, ata i njihnin burimet e ujit dhe oazet, tė cilėt kryesisht i gjenin nė rrugėn pėr nė Sham. Gjatė rrugės, ata dalluan shpendėt tė fluturonin rreth e qark luginės Bekke. Ata e kuptuan se shpendėt nuk mund tė fluturonin pa ndonjė shkak dhe pėr kėtė dėrguan njė prej tyre tė hetojė situatėn. Kur u kthye i dėrguari, i lajmėroi se atje kishte gjetur ujin, atė pėr tė cilin ishin shpėrngulur nga Jemeni. Menjėherė i gjithė fisi u drejtua drejt vendit, ku pėrveē ujit gjetėn dhe njė grua me foshnjėn e saj. Duke qenė se ishin njerėz tė fisėm, tė ndershėm dhe babaxhanė, ata e pyetėn:"A na lejon dhe neve tė banojmė nė kėtė luginė dhe tė pėrdorim kėtė ujė?" Haxhereja u pėrgjigj:"Po, me kusht qė tė mė shpėrbleni pėr kėtė." Burrat i thanė:"Dakord!" Edhe pse ishte vetėm njė grua e pa krahė, edhe pse ata ishin njė fis i tėrė me burra e me gra dhe mund tė vendoseshin pa pyetur fare pėr atė grua tė mjerė, ata e pranuan kėtė kusht. Ky ishte njė ndėr treguesit e fisnikėrisė dhe babaxhanllėkut tė tyre. Tashmė Haxheres dhe djalit tė saj, pėrveē ujit iu sigurua dhe ushqimi e shoqėria. Ismaili a.s do tė rritet mes fisit Xhurhum, ku dhe do tė mėsojė arabishten e pastėr. Ai do tė martohet me njė vajzė nga fisi Xhurhum dhe prej tyre lindin arabėt qė mė vonė do tė quhen arabėt e arabizuar. Nga kjo familje, do tė dalė dhe profeti i fundit, Muhamedi a.s.

    Tė gjithė kėto ngjarje, ishin rezultat dhe pėrgjigje e lutjeve qė bėri Ibrahimi a.s pasi e kishte braktisur familjen. Kėto lutje janė regjistruar nė Kuranin fisnik.

    "O Zoti ynė, unė kam vendosur disa nga pasardhėsit e mi, nė njė luginė qė nuk mbillet, afėr Shtėpisė Tėnde tė Shenjtė, qė tė falin namazin. Prandaj, bėj qė zemrat e njerėzve tė ndiejnė dashamirėsi pėr ata dhe jepu fruta, me qėllim qė ata tė tė falėnderojnė." (Ibrahim, 37)

    Shtėpia e Shenjtė qė ėshtė Qabeja, nuk ka qenė e ndėrtuar asokohe. Lidhur me faktin nėse themelet e saj ekzistonin, d.m.th ka ekzistuar mė parė, thuhet se Qaben e ka ndėrtuar djali i Ademit a.s, Shithi, por qė me kalimin e kohės ishte rrėnuar. Kėtė pėrforcon dhe ajeti qė thotė:"Me tė vėrtetė, Faltorja e parė e ngritur pėr njerėzit, ėshtė ajo nė Bekkė (Mekė), e bekuar dhe udhėrrėfyese pėr popujt." (Al Imran, 96)

    ēdo vit, Ibrahimi a.s e vizitonte Haxheren dhe djalin e tyre mė shumė se njė herė. Ndėrkohė, djali i tyre Ismaili a.s kishte hedhur shtat dhe ishte rritur. Nė njė nga vizitat e tij, teksa po flinte i qetė, Ibrahimi a.s sheh njė ėndėrr aq sa tė ēuditshme dhe tė shqetėsuese. Ai pa sikur therr djalin e tij tė vetėm, gjė e cila ishte sinjal prej Zotit se duhej ta therė, pasi ėndrrat e profetėve janė tė vėrteta. Kėtė ndodhi e rrėfen vetė Zoti i lartėsuar nė Librin e Tij, ku thotė:

    “O Zoti im, dhuromė njė fėmijė prej tė mirėve!” Dhe Ne i dhamė lajmin e gėzuar pėr njė djalė tė mbarė! Kur fėmija u rrit aq sa ta ndihmonte nė punė, Ibrahimi i tha: “O djali im, kam parė ėndėrr se duhet tė tė flijoj. Ēfarė mendon ti?” –

    Me tė drejtė, shtrohet pyetja:"Pėrse Ibrahimi a.s i kėrkoi mendim dhe u konsultua dhe me djalin qė duhej tė therte, Ismailin?! Ai mund ta therte ndėrkohė qė Ismaili a.s ishte duke fjetur."

    Nė njė rast tė tillė, demonstrohet dėshira e babait mysliman e besimtar, qė djali i tij tė jetė pjesėmarrės nė njė vepėr qė pėrbėn kulminacionin e bindjes ndaj Zotit, me qėllim qė edhe ai tė pėrfitojė nga sevapi. Ky ėshtė njė mesazh shumė i fuqishėm qė u drejtohet tė gjithė prindėrve, qė t'i bėjnė fėmijėt pjesėmarrės nė vepra tė mira dhe shpėrblime. Nėse dėshiron tė japėsh sadaka, jepja fėmijės tėnd ta bėjė kėtė. Kjo, me qėllim qė fėmija tė mėsohet tė japė. Kur tė shkosh tė dėgjosh njė ligjėratė, merri dhe fėmijėt e tu qė tė mėsohen.

    Pėrgjigja e Ismailit a.s, ishte akoma mė mbresėlėnėse

    "I biri i tha: “O ati im, vepro ashtu siē je urdhėruar! Dashtė Allahu, unė do tė jem i durueshėm!” (Saffat, 100-102) se pyetja e Ibrahimit a.s.

    Ibrahimi a.s – siē duket qartė dhe nė ajetin e mėsipėrm – i tha se kam parė nė ėndėrr sikur tė therr dhe nuk i tha se jam urdhėruar. Megjithatė, Ismaili a.s e dinte se ėndrrat e profetėve janė tė vėrteta. Ai nuk i tha "E pėrse duhet tė mė therrėsh?! ēfarė krimi paskam bėrė qė tė meritoj njė fund tė tillė?! Pėrse nuk pret njė urdhėr tė qartė nga Zoti, por dashke tė mė therėsh pėr njė ėndėrr qė ke parė?!" Tė gjitha kėto as qė i vajtėn ndėrmend Ismailit a.s.

    "I biri i tha: “O ati im, vepro ashtu siē je urdhėruar! Dashtė Allahu, unė do tė jem i durueshėm!”

    Thonė dijetarėt myslimanė:"Me kėto fjalė, Ismaili a.s demonstroi kulmin e etikės dhe modestisė me Zotin e lartėsuar." Ai nuk tha se do jem i durueshėm, por kėtė e kushtėzoi me dėshirėn dhe vullnetin e Zotit. Sado tė fortė ta ketė besimin njeriu, nuk ka pėrse tė vetė mashtrohet. Gjithēka, i duhet dedikuar Zotit tė motrave. Thotė Zoti nė Kuran:"

    "Asnjėherė mos thuaj, pėr ēfarėdo gjėje qoftė, se: “Me siguri qė nesėr do ta bėj kėtė”. pa shtuar “Nė dashtė Allahu! Dhe, kur tė harrosh (tė thuash “nė dashtė Allahu”) - kujtoje Zotin tėnd e thuaj: Shpresoj se Zoti im do tė mė udhėzojė nė atė qė ėshtė mė e mirė dhe mė e dobishme nga kjo”. (Kehf, 23-24)

    Pasi baba e bir vendosėn tė ēojnė nė vend vullnetin e Zotit, Ismaili a.s i tha tė atit:"Ma kthe fytyrėn nga toka, qė mos e shohėsh fytyrėn time – ndėrkohė qė mė therr – dhe tė vijė keq." Me kėtė, ai donte t'ia lehtėsojė procesin tė atit.

    "Pasi iu nėnshtruan qė tė dy urdhrit, (Ibrahimi) e vuri (Ismailin) me ballė pėrtokė." (Saffat, 102)

    Mandej, Ibrahimi a.s morri thikėn, e vuri nė qafėn e tė birit dhe filloi ta lėvizė qė ta therė. Ajo qė ndodhi ėshtė se thika nuk priste. Thika e humbi vetinė e saj, ashtu siē zjarri e humbi vetinė e tij. Thika nuk mund tė presė veēse me urdhėr tė Zotit, ashtu siē dhe zjarri nuk mund tė djegė veēse me urdhėr tė Zotit.

    Ibrahimi a.s pėrpiqej me sa fuqi kishte por thika nuk priste. Po ashtu Ismaili a.s, i thoshte herė pas here:"Ngjeshe fort o baba!" por sėrish thika nuk priste.

    "Pasi iu nėnshtruan qė tė dy urdhrit, (Ibrahimi) e vuri (Ismailin) me ballė pėrtokė." (Saffat, 102)

    Tė dy i ishin nėnshtruar urdhrit hyjnor dhe ishin tė bindur se po vepronin drejt. Islam do tė thotė, t'i dorėzohesh plotėsisht urdhrave dhe dispozitave tė Zotit, pa kundėrshtim dhe hezitim.

    E gjitha kjo ishte sprovė nga Zoti si pėr Ibrahimin a.s ashtu dhe pėr Ismailin a.s. Me dorėzimin e plotė, vėnien e thikės nė qafė dhe tentativave pėr ta ēuar nė vend urdhrin e Zotit, tė dy e kishin kaluar me sukses kėtė sprovė. Tashmė nuk ishte nevoja pėr tė derdhur gjak. Vlera qė kėrkohej ishte dorėzimi dhe nėnshtrimi i plotė ndaj Zotit. Kurse gjaku dhe mishi janė tė pavlerė.

    "Ne e thirrėm: “O Ibrahim, ti e pėrmbushe ėndrrėn.” Vėrtet, Ne kėshtu i shpėrblejmė punėmirėt! Kjo, me tė vėrtetė ka qenė njė sprovė e qartė!" (Saffat, 104-107)

    Kjo ka qenė sprova mė e rėndė me tė cilėn Zoti ka vėnė nė provė njė njeri. Kush prej nesh mund ta bėjė diēka tė tillė me djalin e tij? Kush prej nesh mund ta bėjė diēka tė tillė me djalin e tij tė vetėm, i cili i ka lindur pas tetėdhjetė e pesė vitesh pritje? Dhe e gjitha kjo pėr shkak tė njė ėndrre?! Ibrahimi a.s, shumė mirė mund tė thoshte se vrasja e njė personi – aq mė tepėr e djalit tė tij tė vetėm – ėshtė krim. Ai shumė mirė mund ta zvarriste derisa t'i shpallej njė urdhėr i qartė. Por ai nuk e bėri kėtė dhe iu nėnshtrua plotėsisht urdhrave tė Zotit. Thotė Zoti nė Kuran:"dhe tė Ibrahimit - i cili i plotėsoi detyrimet." (Nexhm, 37)

    Ai e kishte mbajtur besėn nė gjithēka. Ai pranoi tė sakrifikohej kur e hodhėn nė zjarr. Ai pranoi tė sakrifikoi djalin e tij tė vetėm, pėr njė ėndėrr qė pa. Ai sakrifikoi pasurinė e tij, saqė etiketohej me nofkėn "babai i miqve". Nuk pranonte ta hajė vaktin e radhės, veēse me ndonjė mik. Kur nuk gjente dikė pėr tė ngrėnė, ai zemėrohej shumė.

    "Dhe Ne e zėvendėsuam atė (Ismailin) me njė kurban tė madh." (Saffat, 104-107)

    Teksa tentonte tė therė djalin, Ibrahimi a.s dėgjoi njė zė nga qielli. Kur ktheu kokėn, dalloi Xhibrilin a.s me njė dash tė majmė, duke zbritur nga qielli. Ai nuk ishte nga deshtė e tokės, por ishte dash qė ishte ushqyer nė xhenet.

    Tregon Abdullah ibnu Abasi:"Ishte njė dash qė kishte kullotur nė xhenet pėr dyzet vite. Ai ishte i bardhė, me dy sy tė gjerė, me brirė tė gjata."

    Zoti e pėrjetėsoi njė ritual tė tillė, ku haxhillarėt therrin kurban ēdo vit pranė Qabes, bashkė me ta tė gjithė myslimanėt anembanė botės. Duke therrur kurban, ne sikur i themi Zotit: Ne o Zot vazhdojmė tė ecim nė gjurmėt e Ibrahimit a.s, i cili u tregua i gatshėm tė sakrifikojė djalin e tij tė vetėm." Kurbani ėshtė pėrkujtues dhe sinjalizues i gatishmėrisė pėr tė sakrifikuar pėr hatėr tė Zotit. Ne jemi tė gatshėm tė sakrifikojmė veten, fėmijėt dhe pasurinė tonė, duke ecur kėshtu nė gjurmėt e profetit tonė Ibrahim a.s.

    "..dhe i lamė atij (Ibrahimit) kujtim tė mirė nė brezat e mėvonshėm. “Paqja qoftė mbi Ibrahimin!” Ja, kėshtu, Ne i shpėrblejmė punėmirėt. Ai ka qenė vėrtet njė nga robėrit Tanė besimtarė. (Safat, 108-111)



    Lindja e Is'hakut

    Me qėllim qė ta nderojė pėr bindjen dhe besėn e mbajtur, Zoti e shpėbleu Ibrahimin a.s me njė djalė tjetėr, Is'hakun, me gruan e parė Sarėn.

    "Ne i dhamė atij lajmin e mirė pėr (lindjen e) Is’hakut, profet prej njerėzve tė mirė." (Safat, 112)

    Unė habitem me disa interpretues tė Kuranit, tė cilėt mendojnė se djali qė Ibrahimi a.s pranoi tė flijojė, ishte Is'haku dhe jo Ibrahimi a.s. Kjo, pasi janė ndikuar nga rrėfenjat izraelite. Zoti i lartėsuar e pėrgėzoi Ibrahimin a.s me lindjen e Is'hakut, si shpėrblim pėr respektimin e urdhrit tė Zotit, qoftė dhe nė flijimin e djalit tė tij tė vetėm.

    Pasi Ibrahimi a.s u kthye nė Palestinė, ku u bashkua me gruan e tij tė parė Sarėn, Zoti e pėrgėzoi me lindjen e Is'hakut. Asokohe, Ibrahimi a.s kishte mbushur njėqind e njėzet vjeē. Kurse gruaja e tij Sara, ishte nėntėdhjetė vjeēe. Lajmin pėrgėzues dhe sihariqin, ia dhanė tre melekė, tė cilėt zbritėn nga qielli, Xhibrili a.s, Mikaili dhe meleku i vdekjes. Kėtė sihariq, ata ia dhanė gjatė rrugės pėr tek fshati i Lutit a.s. Zoti i lartėsuar i kishte urdhėruar ta shkatėrronin pėrfundimisht vendbanimin e popullit tė Lutit a.s, pėr shkak tė sjelljeve perverse qė ishin pėrhapur mes tyre.

    Gjatė rrugės, ata u ndalėn nė familjen e Ibrahimit a.s dhe Sarės. Ata vajtėn tek shtėpia e Ibrahimit a.s, me pamjen e njerėzve. Kur u takuan me Ibrahimin a.s e pėrshėndetėn dhe hynė brenda. Siē e kemi cekur dhe mė lart, Ibrahimi a.s gėzohej pa masė kur i shkonin miq nė shtėpi. Ibrahimi a.s, pėrveē gėzimit se i erdhėn miq, ndjeu frikė dhe shqetėsim nga prezenca e tyre. Ata nuk ishin tė njohur nė atė zonė dhe nuk kishin asnjė shenjė udhėtimi, nuk kishin kafshė udhėtimi, rrobat i kishin tė pastra dhe nuk dukeshin tė lodhur, qė tė merreshin pėr udhėtarė.

    "A e ke dėgjuar historinė e mysafirėve tė nderuar tė Ibrahimit? Ata hynė tek ai e i thanė: “Paqe!” - dhe ai u tha: “Paqe, o njerėz tė panjohur!” (Dharijat, 24-25)

    Edhe pse nuk i njohu dhe nuk iu dukėn udhėtarė, ai i futi brenda dhe i nderoi siē nderonte tė gjithė miqtė.

    "Tė dėrguarit Tanė, i sollėn Ibrahimit lajmin e mirė dhe i thanė: “Paqe mbi ty!” Ai u pėrgjigj: “Paqja qoftė mbi ju!” Dhe me tė shpejtė u solli atyre njė viē tė pjekur." (Hud, 69)

    "E pa u vėnė re, ai shkoi te njerėzit e shtėpisė dhe solli njė viē tė majmė." (Dharijat, 26)

    Edhe pse ishin vetėm tre vetė, Ibrahimi a.s vajti e u therri njė viē tė madh. Kjo pasi siē thamė, ishte tepėr bujar dhe zemėrgjerė. Bujaria dhe zemėrgjerėsia ėshtė nga virtytet e profetėve dhe tė dėrguarve tė Zotit.

    "Kur pa se ata nuk po i zgjasnin duart tek mishi, nuk i pėlqeu dhe ndjeu frikė prej atyre." (Hud, 70)

    Duke parė qė miqtė nuk po hanin fare nga mishi i pjekur, Ibrahimi a.s ndjeu frikė. Nė njė transmetim, thuhet se miqtė (melekėt) i thanė:"Nuk hamė ushqim, pa paguar ēmimin e tij." Me kėtė donin ta sprovojnė. Ibrahimi a.s u tha:"Mirė, hajeni dhe i paguani ēmimin." Melekėt e pyetėn:"E cili na qenka ēmimi i tij?" Ibrahimi a.s u pėrgjigj:"Qė tė thoni nė fillim "bismilah" dhe nė fund "elhamdulilah". Melekėt i thanė:"Ka tė drejtė i gjithėmėshirshmi, kur tė etiketon "Mik i Zotit".

    Melekėt e qetėsuan dhe i treguan se kush ishin nė tė vėrtetė.

    "(Engjėjt) thanė: “Mos u frikėso, Ne jemi dėrguar te populli i Lutit”. (Hud, 70)

    Gjithashtu, i treguan misionin me tė cilin i kishte dėrguar Zoti, pėr tė ndėshkuar popullin e Lutit a.s.

    Sakaq, gruaja e Ibrahimit a.s, Sara, qėndronte nė kėmbė duke u shėrbyer miqve.

    "Gruaja e tij, qė rrinte aty, qeshi dhe Ne i dhamė lajmin e mirė pėr Is’hakun e pas Is’hakut - pėr Jakubin." (Hud, 71)

    Ajo qeshi para se tė dėgjojė sihariqin pėr lindjen e djalit, Is'hakut. Dijetarėt thonė se qeshi kur dėgjoi se populli i Lutit a.s do tė ndėshkoheshin dhe shkatėrroheshin pėrfundimisht, pėr shkak se ishin degjeneruar dhe shthurur moralisht. Vetė profeti Lut a.s kishte dėshmuar:"Nuk njoh njerėz mė tė shthurur mbi faqe tė tokės se kėta." Kėshtu, kur Sara dėgjoi se ky popull do tė shkatėrrohej, qeshi dhe u gėzua.

    Pėrveēse e pėrgėzuan me lindjen e Is'hakut, melekėt i dhanė dhe njė sihariq tjetėr po aq tė gėzuar, lindjen e Jakubit, djalit tė Is'hakut. Ajo do tė jetonte aq shumė, sa tė shihte edhe djalin e Is'hakut. Pra, ishin tre sihariqe. I pari, ishte se do tė lindė njė djalė. I dyti se do jetonte gjatė derisa ta shohė djalin e saj, Is'hakun tė rritur. I treti se do gėzohej me lindjen e nipit tė saj, Jakubit a.s, i cili dhe ai do tė ishte profet.

    Prandaj, kur profeti Muhamed a.s u pyet se kush ishte i fismi, ai u pėrgjigj:"I fismi, ėshtė biri i tė fismit, biri i tė fismit, biri i tė fismit. Ėshtė Jusufi, biri i Jakubit, biri i Is'hakut, biri i Ibrahimit a.s." Profet, bir profeti, bir profeti, bir profeti. Njė nder i tillė nuk i ėshtė dhėnė tjetėr kujt, pėrveē profetit Jusuf a.s.

    "Atėherė erdhi gruaja e tij, qė, duke thėrritur dhe rrahur fytyrėn, tha: “Vallė, a mundem (tė lind) unė, plaka shterpė?” (Dharijat, 29)

    "Kur melekėt i dhanė sihariqin e lindjes sė Is'hakut, Sara tha:"Ajo tha: “Ah! E mjera unė! A mos vallė, kėshtu plakė do tė lind unė, ndėrkohė qė edhe burri im ėshtė plak! Me tė vėrtetė, kjo ėshtė diēka e jashtėzakonshme! Ata (engjėjt), thanė: “A mos vallė, po ēuditesh me urdhrin e Allahut? Mėshira e Allahut dhe bekimi i Tij qoftė mbi ju – familjen e tė Dėrguarit. Me tė vėrtetė, Ai ėshtė i Falėnderuar dhe i Lavdėruar!” (Hud, 72-73)

    "Ata thanė: “Kėshtu ka qenė vullneti i Zotit tėnd. Ai ėshtė vėrtet i Urtė dhe i Gjithėdijshėm.” (Dharijat, 30)



    Ndėrtimi i Qabes

    Nė njė nga vizitat e Ibrahimit a.s, i tha djalit tė tij Ismailit:"O biri im, Zoti mė ka ngarkuar me njė pėrgjegjėsi." Ismaili a.s iu pėrgjigj:"O baba, vepro sipas asaj qė tė ka urdhėruar Zoti!" Ibrahimi a.s e pyeti:"Po, a do tė mė ndihmosh?" Ismaili a.s iu pėrgjigj:"Po." Edhe pse nuk e dinte se ēfarė duhej tė bėjė. Atėherė, Ibrahimi a.s i tregoi:"Zoti mė ka urdhėruar tė ndėrtoj nė kėtė vend, njė faltore." Ismaili a.s i tha:"Dhe unė do tė ndihmoj."

    "Kujtoje kur Ne vendosėm pėr Ibrahimin vendin e Faltores.." (Haxh, 26)

    Thuhet, se teksa hapte themelet, Ibrahimi a.s zbuloi themelet qė kishte hedhur Shithi a.s. Nė njė transmetim tjetėr, thuhet se ai zbuloi themelet e vendosura nga melekėt.

    Kur kurejshėt vendosėn ta rindėrtojnė Qaben, deshėn qė themelet t'i thellojnė themelet e saj. Ata vazhduan tė punojnė tek themelet, derisa zbuluan gurė tė gjelbėr me formė trekėndėshe, si majat e malit, tė ndėrthurur me njėri-tjetrin. Duke dashur t'i nxjerrin qė ta thellojnė themelin, dikush solli njė kazmė dhe me tė hoqi njėrin nga gurėt nė formė trekėndėshi. Me ta hequr gurin, prej atje doli njė dritė e fortė, e cila gati sa nuk i humbi shikimin kėtij personi. Nė ēast, guri i ra nga duart dhe zuri vendin qė kishte mė parė. Atėherė, mė tė moshuarit u thanė:"Mos i prekni ato gurė, por ndėrtojeni sipėr tyre."

    Kėto ishin themelet e Qabes, gurė, nėn tė cilėt gjendej dritė. Allahu i lartėsuar ėshtė burimi i dritės mbi tokė.

    "Kujtoje kur Ne vendosėm pėr Ibrahimin vendin e Faltores (duke e urdhėruar): “Mos mė shoqėro asgjė (nė adhurim) dhe pastroje Shtėpinė Time (nga idhujtaria), pėr ata qė vijnė rrotull saj (nė shenjė adhurimi) dhe pėr ata qė rrinė nė kėmbė, pėrkulen dhe bien nė sexhde duke u falur." (Haxh, 26)

    "Me tė vėrtetė, Faltorja e parė e ngritur pėr njerėzit, ėshtė ajo nė Bekkė (Mekė), e bekuar dhe udhėrrėfyese pėr popujt. Nė tė ka shenja tė qarta (qė janė): vendi i Ibrahimit (mekami Ibrahim); (fakti qė) kush hyn nė tė ėshtė i sigurt;" (Al Imran, 96)

    "Kur Allahu e provoi Ibrahimin me disa urdhėrime, tė cilat ai i plotėsoi, Allahu i tha: “Unė do tė tė bėj ty imam (prijės) tė njerėzve!” - “Po pasardhėsit e mi?” - pyeti ai. Allahu tha: “Premtimi Im nuk i pėrfshin tė padrejtėt.” (Bekare, 124) Zoti i pėrjashtoi zullumqarėt nga mundėsia pėr tė qenė njerėzit e dashur tė Zotit.

    Kujtoni kur Ne e bėmė Qabenė vendgrumbullimi dhe sigurie pėr njerėzit, duke thėnė “Bėjeni vendin e Ibrahimit si vendfaljeje!” Ne i urdhėruam Ibrahimin dhe Ismailin: “Pastrojeni Shtėpinė Time (Qabenė) pėr ata qė e vizitojnė, qė rrijnė aty pėr adhurim dhe qė falen duke u pėrkulur dhe pėrulur”. Kur Ibrahimi u lut: “Zoti Im, bėje kėtė vend qytet tė sigurt dhe furnizoji me prodhime banorėt e tij, ata qė besojnė nė Allahun dhe nė jetėn tjetėr!” – Herėn e parė, Ibrahimi a.s u lut pėr pasardhėsti e tij dhe Zoti ia pranoi lutjen por vetėm pėr besimtarėt prej tyre. kėtė herė, kur Ibrahimi a.s lutet pėr furnizim tė bollshėm, e kufizon atė vetėm pėr besimtarėt. Kurse Zoti pėrfshin dhe jobesimtarėt, pasi risku u takon tė gjithėve - Allahu tha: “Atė qė nuk beson, pėr pak kohė do ta bėj qė tė kėnaqet e pastaj do ta hedh nė dėnimin e zjarrit.” Eh, sa vendbanim i keq qė ėshtė ai!" (Bekare, 125-126)

    Ibrahimi a.s dhe Ismaili, filluan ndėrtimin e faltores sė parė nė tokė dhe gjatė punės, e lusnin Zotin me pėrgjėrim.

    "Kur Ibrahimi dhe Ismaili ngritėn themelet e Qabes, u lutėn:“O Zoti ynė! Pranoje prej nesh (kėtė vepėr)! Me tė vėrtetė, Ti je Ai qė dėgjon dhe di gjithēka! O Zoti ynė! Na bėj tė pėrulur ndaj Teje! Bėj qė edhe pasardhėsit tanė tė jenė tė pėrulur ndaj Teje! Tregona ritet e Haxhit – na trego si tė adhurojmė - dhe pranoje pendimin tonė, se, pa dyshim, Ti je Pranuesi i pendimit, Mėshirėploti! O Zoti ynė! Dėrgo tek ata njė tė dėrguar nga gjiri i tyre, qė t’u lexojė shpalljet e Tua, t’ua mėsojė Librin dhe Urtėsinė (rregullat e fesė) e t’i pastrojė (nga gjynahet)! – Kjo ishte lutja mė madhėshtore qė bėnė - Vėrtet, Ti je i Plotfuqishmi dhe i Urti!” (Bekare, 127-129)

    gjatė ndėrtimit, Ibrahimit a.s iu desh njė gur qoshi. Pėr kėtė i kėrkoi Ismailit a.s qė t'i sjellė njė gur tė pėrshtatshėm. Ismaili a.s ia ktheu:"O baba! Jam i lodhur." Ibrahimi a.s i tha:"ēohu!" dhe Ismaili a.s u ngrit dhe vajti tė kėrkojė. Pasi kėrkoi gjatė dhe nuk gjeti, u kthye duarbosh. Kur u kthye, pa qė nė qoshe ishte vendosur guri dhe Ibrahimi a.s po vazhdonte punėn. I ēuditur, pasi nė ato zonė nuk ekzistonin gurė tė tillė tė bardhė, e pyeti:"O baba! Kush ta solli kėtė gur?!" Ibrahimi a.s u pėrgjigj:"E solli Ai qė nuk lodhet. E solli Xhibrili a.s dhe ky gur ėshtė nga xheneti."

    Guri pėr tė cilin flitet, ėshtė guri i zi qė ndodhet nė njė nga katėr qoshet e Qabes. Nė njė hadith, thuhet se fillimisht ai ishte i bardhė si qumėshti, por me kalimin e kohės u nxi, nga gjynahet e njerėzve.

    Baba e bir, vazhduan ndėrtimin e Qabes, ku muret ishin pa baltė, ishin mure tė thatė, gurė tė vendosur mbi njėri-tjetrin. Kur ndėrtimi kishte mbėrritur nė lartėsinė e Ibrahimit a.s dhe e kishte tė pamundur tė vazhdojė, ai i kėrkoi Ismailit a.s t'i sjellė njė gur qė tė qėndrojė sipėr tij gjatė punės. Ismaili a.s i solli njė gur, mbi tė cilin Ibrahimi a.s qėndronte kėmbėzbathur. Pėr shkak tė qėndrimit tė gjatė, guri mori formėn e kėmbėve tė Ibrahimit a.s. Qė atė herė, guri njihet me emrin "vendqėndrimi i Ibrahimit" (mekam Ibrahim). Mė parė, ky gur qėndronte ngjitur me murin e Qabes dhe njerėzit shtyheshin nga dėshira pėr ta parė gurin dhe gjurmėt e kėmbėve tė Ibrahimit a.s. Kjo shkaktonte shumė probleme gjatė tavafit. Pėr kėtė, Umer ibnul Hattabi e lėvizi nga ai vend, pasi u konsultua me shokėt e tjerė tė Profetit a.s.

    Ekziston dhe njė mendimi i dytė, lidhur me vendin ku ndodhet mekami i Ibrahimit a.s sot. Sipas kėtij mendimi, Ibrahimi a.s e pėrdorte gurin pėr tė kontrolluar nivelin e mureve. Thuhet se ai qėndronte shumė gjatė mbi atė gur, duke kontrolluar nivelin e katėr mureve.

    Sido qė tė jetė, ai ėshtė njė vend i shenjtė dhe me vlera. “Bėjeni vendin e Ibrahimit si vendfaljeje!” (Bekare, 125)

    Tė falesh pranė mekamit tė Ibrahimit a.s ėshtė diēka e pėlqyeshme, por nėse nuk pengon njerėzit qė bėjnė tavafin. Nė tė kundėrt, mund tė falesh nė ēdo vend tjetėr nė Qabe.



    Rituali i Haxhit

    Me pėrfundimin e faltores, Zoti obligoi njė nga pesė shtyllat e besimit Islam, Haxhin.

    "dhe vizita (pėr haxh) e kėsaj Faltoreje (ėshtė detyrė) pėr kėdo qė ka mundėsi ta pėrballojė rrugėn. E kush nuk beson, Allahu nuk ka nevojė pėr askėnd." (Al Imran, 97)

    Pėr ta publikuar kėtė obligim, Zoti urdhėroi Ibrahimin a.s:"Thirri njerėzit pėr haxhillėk..." (Haxh, 27)

    Ibrahimi a.s pyeti i habitur:"O Zot! T'i thėrras njerėzit tė vijnė nė haxh?! E sa mund tė arrijė zėri im?!" Zoti i lartėsuar iu pėrgjigj:"O Ibrahim! Ti ke obligim t'i thėrrasėsh, kurse kumbesa ėshtė pėrgjegjėsi e Imja." Atėherė, Ibrahimi a.s u nis drejt Arafatit, u ngjit mbi njė kodėr atje dhe thirri:"O njerėz! Zoti u kėrkon tė kryeni haxhin!" Ishte njė njeri qė i bėnte thirrje tė gjithė njerėzimit, qė tė kryejnė ritin e Haxhit. E kush mund ta dėgjonte?! Por nė kėtė rast ndėrhyjnė dhe veprojnė ligjet hyjnore, ndaj zėri i tij mbėrriti tek tė gjithė njerėzit mbi tokė. Jo vetėm kaq, por mrekullia mė e madhe ėshtė se Zoti i lartėsuar e bėri Qaben dhe ritin e Haxhit, diēka tė shenjtė dhe tė dashur pėr tė gjithė besimtarėt.

    "Thirri njerėzit pėr haxhillėk: ata do tė vijnė nė kėmbė dhe me deve prej tė gjitha viseve tė largėta, qė tė dėshmojnė dobitė e tyre dhe tė pėrmendin Emrin e

    Allahut nė ditėt e caktuara mbi kafshėt (pėr kurban), tė cilat ua ka dhuruar Ai. Hani nga ato (mishin) dhe ushqeni nevojtarin e varfėr!" (Haxh, 27-28)

    Qė atėherė, starton dėshira dhe pasioni pėr tė kryer Haxhin nė kėtė vend tė bekuar.



    Ibrahimi a.s, mik i Zotit

    Ibrahimi a.s ishte njeriu mė i dashur tek Zoti, saqė mori dhe titullin "mik i Zotit". Nė shumė thėnie, profeti Muhamed a.s sinjalizon se Ibrahimi a.s ishte profeti mė i dashur tek Zoti, pas tij." Nė njė nga kėto hadithe, Profeti a.s thotė se Ditėn e Kiametit, do e kenė zili tė gjithė njerėzit, madje edhe vetė Ibrahimi a.s.

    Kur Ibrahimi tha: “O Zoti im! Tregomė si i ngjall tė vdekurit!” – Zoti i tha: “A nuk beson?” - “Besoj” - iu pėrgjigj Ibrahimi, “por dėshiroj tė mė qetėsohet zemra.” – Dijetarėt shprehen se ekzistojnė dy lloje dijesh: Dija e sigurt (ilmul jekin), sipas tė cilės njeriu nuk dyshon aspak pėr diēka. Transmetohet nga Umer ibnul Hattabi, se ka thėnė:"Pėr Zotin, sikur tė hapej qielli dhe tė shoh me sy xhenetin dhe zjarrin, nuk do mė shtohej mė shumė besimi qė kam pėr ekzistencėn e tyre." E dyta, ėshtė siguria e plotė (ajnul jekin) kur njeriu e sheh me sytė e tij, atė qė i besonte mė parė. - Allahu i tha:“Merr katėr zogj dhe copėtoji. Shpėrnda nė ēdo kodėr nga njė copė prej tyre pastaj thirri! Ata do tė tė vijnė me tė shpejtė. Dhe ta dish se Allahu ėshtė i Plotfuqishėm dhe i Urtė.” (Bekare, 260)

    Zoti i tha qė tė marrė katėr zogj, t'i therė, t'i copėtojė, mishin e puplat t'ua pėrziejė me njėri-tjetrin dhe t'i shpėrndajė nė katėr male. Nė njė transmetim, thuhet qė kokat e tyre, e urdhėroi t'i mbajė nė duar. Ibrahimi a.s mori katėr zogj, i theri, i copėtoi dhe i pėrzjeu me njėri-tjetrin, pėrftesėn e ndau nė katėr pjesė, ku ēdo pjesė e ēoi nė njė mal, ndėrkohė qė kokat i mbajti nė dorė. Mandej, i thirri mishrat e katėr zogjve, tė cilėt erdhėn para syve tė tij, secili mori kokėn e tij dhe fluturuan, duke u ringjallur kėshtu sėrish.

    Si ēdo profeti tė dėrguar tjetėr, edhe profetit Ibrahim a.s iu shpallėn vargje hyjnore. Kur profeti Muhamed a.s u pyet mbi shpalljen e Ibrahimit a.s, u pėrgjigj:"Ato ishin tė gjitha fjalė tė urta. Nga kėto fjalė, ishin:"O ti sovran tiran, i sprovuar dhe i vetėmashtruar! Unė nuk tė dėrgova tė koleksionosh tė mirat e dynjasė me njėra-tjetrėn, por tė dėrgova qė tė pėrkrahėsh atė qė i ėshtė bėrė padrejtėsi. Lutjen e atij qė i ėshtė bėrė padrejtėsi, unė e dėgjoj edhe nėse vjen nga njė jobesimtar."

    Njė kėshillė tjetėr ėshtė:"Njė njeri i menēur, pėrderisa nuk e ka humbur mendjen akoma, duhet ta ndajė ditėn nė orė:"Nė njė orė, ai duhet t'i qajė hallet Zotit tė tij. – Ky ėshtė njė ritual tė cilin e kanė braktisur njerėzit. Ai konsiston nė faktin qė tė ulesh dhe t'i flasėsh Zotit, sikur e ke pėrpara, nė vetmi tė plotė. – Nė njė orė, tė meditosh mbi krijesat e Zotit - pėr ata qė e pėrmendin Allahun duke qėndruar nė kėmbė, ndenjur ose shtrirė dhe qė meditojnė pėr krijimin e qiejve dhe tė Tokės (duke thėnė:) “O Zoti Ynė! Ti nuk i ke krijuar kot kėto - lartėsuar qofsh (nga ēdo e metė)! Prandaj na ruaj nga ndėshkimi i zjarrit." (Al Imran, 191) – Nė njė orė, i flet vetes dhe i kėrkon llogari pėr gjithēka ka vepruar pėr atė ditė. Njė orė tjetėr, e ka pėr dėfrim tė lejuar. Njė i menēur nuk ka pėrse lodhet, veēse pėr tre gjėra: Pėrgatitje pėr atė qė e pret (Ditėn e Gjykimit), tė lodhet pėr tė siguruar riskun, tė kėnaqet me diēka jo tė ndaluar. I menēuri duhet ta njohė mirė kohėn dhe aktualitetin ku jeton, tė lodhet pėr interesin e tij, tė ruajė gjuhėn e tij. Kush e di qė fjalėt janė pjesė e punės, pėr tė cilat do japė llogari, i pakėson fjalėt, pėrveē rasteve kur ėshtė e dobishme."



    Vdekja e dy grave tė Ibrahimit a.s

    Para se tė vdesė Ibrahimi a.s, vdiq e shoqja e tij Haxhereja, nėna e Ismailit a.s dhe u varros nė Meke. Ibrahimi a.s u pikėllua shumė nga vdekja e saj. Mė vonė, vdiq dhe Sara, e cila ishte njėqind e njėzet e shtatė vjeēe. Ibrahimi a.s i dėshpėrua shumė pėr vdekjen e saj, madje e vajtoi duke i pėrmendur vlerat dhe virtytet e saj mė tė mira.



    Vlerat e Ibrahimit a.s

    Nė shumė hadithe tė sakta, flitet pėr vlerat e hazreti Ibrahimit a.s. Njė nga vlerat e tij mė tė spikatura, ėshtė se njihej si mik i tė Gjithėmėshirshmit.

    "Kush ėshtė besimtar mė i mirė se ai qė i dorėzohet sinqerisht Allahut, duke qenė bamirės dhe zbatues i fesė sė pastėr tė Ibrahimit, tė cilin Allahu e ka marrė pėr mik tė ngushtė?!" (Nisa, 125)

    Njė vlerė tjetėr, siē ceket nė njė hadith tjetėr, ėshtė se Ibrahimi a.s ėshtė personi i parė qė do tė vishet Ditėn e Kiametit.

    Njė vlerė e tretė, ėshtė se nė Kuran ai pėrshkruhet si njeriu qė e mbajti besėn me Zotin, duke i pėrmbushur tė gjithė obligimet. "dhe tė Ibrahimit - i cili i plotėsoi detyrimet." (Nexhm, 37)

    Ibrahimi a.s hyn tek tė dėrguarit e vendosur, tė cilėt pėrmenden nė ajetin:

    "Ne lidhėm besėn me ty (o Muhamed) siē bėmė me profetėt e tjerė: me Nuhun, Ibrahimin, Musain dhe Isain, tė birin e Merjemes. Ne lidhėm me ata njė besė solemne," (Ahzab, 7)

    Njė vlerė tjetėr, ėshtė se Ibrahimi a.s ėshtė etiketuar nga vetė Zoti si umet.

    Me tė vėrtetė, Ibrahimi ka qenė prijės (umet) shembullor (me tė gjitha virtytet e mira), i pėrulur para Allahut, me besim monoteist dhe nuk ka qenė nga idhujtarėt. (por ka qenė) mirėnjohės ndaj dhuntive tė Tij. Ai e zgjodhi atė dhe e udhėzoi nė rrugė tė drejtė. Ai e falėnderonte Zotin pėr gjithēka, sa herė qė vishej, thoshte "Elhamdulilah", po kėshtu sa herė qė ushqehej, dilte dhe kthehej. Njerėzit sot e kanė harruar burimin e begative tė tyre. " (Nahl, 120-122)

    Ibrahimi a.s vdiq nė moshėn njėqind e shtatėdhjetė vjeēare. Atė e varrosėn dy djemtė e tij Ismaili a.s dhe Is'haku, Habron, qė sot njihet nga myslimanėt me emrin Halil.

    "Dhe Ne i dhuruam atij Is’hakun dhe Jakubin dhe pasardhėsve tė tij u dhamė Profecinė dhe Librin. Ne i dhamė atij shpėrblim nė kėtė botė, ndėrsa nė jetėn tjetėr, me siguri, ai do tė jetė prej njerėzve tė mirė." (Ankebut, 27)

    Tė gjithė profetėt qė rrjedhin pas Ibrahimit a.s, janė nga familja e tij.
    "Shoku Mjekesise"

  7. #7
    God Bless You Maska e _Mersin_
    Anėtarėsuar
    21-05-2008
    Vendndodhja
    ne nota humori
    Postime
    2,593
    Historia e Ismailit dhe Is'hakut a.s



    Lidhur me Ismailin a.s, ne pėrmendėm diēka gjatė qasjes sė historisė sė Ibrahimit a.s. Nė fakt, nuk kemi shumė informacion mbi historinė e kėtij profeti. Thotė Zoti i lartėsuar:"Trego nė Libėr pėr Ismailin! Vėrtet, ai ishte i sinqertė nė premtimet e veta, ishte i dėrguar dhe profet. Ai e urdhėronte familjen e vet qė tė falte namazin e tė jepte zeqatin dhe ishte i mirėpritur te Zoti i vet." (Merjem, 54-55)

    Zoti e cilėson Ismailin a.s si prmetim mbajtės, gjė e cila ishte tipar karakterizues i tij. Thuhet se njė herė i dha fjalėn dikujt se do takoheshin. Ismaili a.s vajti tek vendi qė e kishin lėnė tė takoheshin dhe priti atje nga mėngjesi gjer nė mbrėmje. Kur u kujtua burri, vajti dhe e gjeti atje. I ēuditur e pyeti:"Mos je kėtu qė nė mėngjes?!" Ismaili a.s iu pėrgjigj:"Po."

    Njė tipar tjetėr dallues i Ismailit a.s, ishte interesimi qė fėmijėt e tij tė adhuronin Zotin e lartėsuar. Ai i kujtonte herė pas herė qė tė falin namazin dhe tė jepnin zekatin. Ky ėshtė njė tipar tė cilin duhet ta pėrvetėsojė ēdo besimtar dhe besimtareje.

    Po ashtu, ne nuk kemi informacion dhe mbi Is'hakun a.s, i cili pėrmendet nė Kuran.

    "Ne i dhuruam atij Is’hakun dhe Jakubin si dhunti dhe tė gjithė i bėmė tė drejtė. Ne i bėmė ata udhėheqės qė udhėzonin sipas urdhrit Tonė dhe i frymėzuam qė tė bėnin vepra tė mira, tė kryenin faljet dhe tė jepnin zeqatin, dhe ata vetėm Ne na adhuruan." (Enbija, 72-73)

    Is'haku a.s, vdiq nė moshėn njėqind e shtatėdhjetė e tre vjeēe dhe u varros nė Halil. Kurse Ismaili a.s ėshtė varrosur nė Meken e bekuar.
    "Shoku Mjekesise"

  8. #8
    God Bless You Maska e _Mersin_
    Anėtarėsuar
    21-05-2008
    Vendndodhja
    ne nota humori
    Postime
    2,593
    Historia e profetit Lut a.s



    Ngjarjet e historisė sė Lutit a.s, zhvillohen gjatė jetės sė profetit Ibrahim a.s, i cili ishte xhaxhai i Lutit a.s. Babai i Lutit a.s quhej Haran dhe ishte vėlla i Ibrahimit a.s. Kėshtu, Luti a.s ėshtė djali i vėllait tė Ibrahimit a.s. Emri i profetit Lut a.s, pėrmendet nė Kuran njėzet e shtatė herė, nė katėrmbėdhjetė sure. Duke qenė se babai i kishte vdekur nė moshė tė vogėl, Luti a.s ishte rritur nė shtėpinė e gjyshit tė tij Tarih, me xhaxhain Ibrahim a.s. Ai ishte shumė i lidhur me Ibrahimin a.s. Kur Ibrahimin a.s e hodhėn nė zjarr dhe nuk e dogji, asnjė nga njerėzit nuk e besoi. I vetmi qė e besoi ishte pikėrisht Luti a.s. Kėtė fakt e pėrmend dhe Zoti i lartėsuar nė Kuran, ku thotė:"Luti i besoi atij" (Ankebut, 26)

    Kur Ibrahimi a.s vendosi tė shpėrngulej nga Babilonia, iu bashkėngjit edhe Luti a.s, i cili tha: “Unė do tė mėrgoj te Zoti im; me tė vėrtetė, Ai ėshtė i Plotfuqishmi dhe i Urti.” (Ankebut, 26)

    Siē e cekėm dhe nė historinė e Ibrahimit a.s, Luti u dėrgua nė fshatin Sedom. Ky vendbanim ndodhet pranė detit tė vdekur, i cili sot njihet edhe me emrin deti i Lutit. Pėrveēse ishte njė qendėr biznesi e fuqishme, ky vendbanim pėrbėnte njė stacion pushimi tė rėndėsishėm pėr tė gjithė udhėtarėt dhe karvanėt. Banorėt e kėtij qyteti ishin jobesimtarė dhe tė shthurur. Zoti pėrmend nė Kuran thėnien e melekėve tė dėrguar pėr shkatėrrimin dhe ndėshkimin e kėtij qyteti dhe thotė:"Ne i nxorėm tė gjithė besimtarėt qė ishin nė atė qytet, ndonėse aty gjetėm vetėm njė shtėpi myslimane." (Dharijat, 35-36)

    Vetėm shtėpia e Lutit a.s ishin besimtarė, ndėrkohė qė gjithė tė tjerėt jobesimtarė. Sikur kjo tė mos mjaftonte, ata ishin njerėz shumė tė shthurur dhe tė degjeneruar, gjė tė cilėn e kishin kthyer nė art. Paturpėsitė e tyre nuk i kishte vepruar askush gjer atėherė. Ishin tė parėt qė vepronin gjėra kaq tė pahijshme dhe tė turpshme.

    "Kujtoni fjalėt e Lutit, i cili i tha popullit tė vet: “Pėrse bėni paturpėsi tė tilla qė askush nuk i ka bėrė nė botė?”. Ju u qaseni meshkujve me epsh - nė vend tė femrave. Me tė vėrtetė, ju jeni popull qė e teproni me tė kėqija!” (Araf, 80-81)

    Origjina e homoseksualitetit e ka zanafillėn pikėrisht tek ky popull i pamoralshėm. Shumė njerėz sot rreken qė homoseksualitetin ta paraqesin si diēka tė natyrshme, si njė ndjenjė qė lind me lindjen e njeriut dhe qė ekziston nė gjenet e tij. Pa dyshim qė kjo nuk ėshtė aspak e vėrtetė. Ai nuk ėshtė gjė tjetėr pėrveēse perversitet dhe deviacion nga natyra e pastėr. Nėse do tė ishte diēka qė lind bashkė me njeriun dhe ekziston nė gjenet e tij, do tė ishte pėrhapur qė para popullit tė Lutit a.s.

    "(Ata) thanė: “Ne jemi dėrguar te njė popull keqbėrės (pėr ta shkatėrruar tė gjithin), pėrveē familjes sė Lutit. Ne do t’i shpėtojmė tė gjithė ata." (Hixhr, 58-59)

    Luti a.s u thoshte:

    "Vallė, ju, nga e gjitha bota, iu qaseni meshkujve e i lini mėnjanė gratė tuaja, tė cilat Zoti juaj i ka krijuar bashkėshorte pėr ju?! Njėmend, ju jeni popull qė kaloni ēdo kufi tė sė keqes.” (Furkan, 165-166)

    Nė shumė ajete, Zoti i lartėsuar e paraqet nė formėn mė tė shėmtuar dhe tė neveritur njė vepėr tė tillė.

    "Kur Luti i tha popullit tė vet: “Pėrse bėni vepra tė mbrapshta e tė turpshme, madje nė sytė e njėri-tjetrit?" (Neml, 54)

    Paturpėsia e tyre kishte shkelur ēdo kufi, saqė burrat e ushtronin homoseksualitetin haptazi.

    "Vallė, a mos ju u qaseni me epsh meshkujve, nė vend tė femrave? Nė tė vėrtetė, ju jeni popull i paditur.” (Neml, 55)

    Njė gjuhė tė tillė, Zoti nuk e ka pėrdorur pėr asnjė popull tjetėr. Nė Kuran, populli i Lutit a.s pėrshkruhen me nofka mė tė ndryshmet: Jobesimtarė, kriminelė, shpėrdorues, tė shthurur, agresorė dhe shkelės tė ēdo kufiri, xhahilė etj...

    "Kur Luti i tha popullit tė vet: “Vėrtet, ju bėni tė tilla lapėrdhi, qė askush para jush nuk ka bėrė nė botė: bėni marrėdhėnie me meshkuj, u zini pusi atyre dhe nė tubimet tuaja bėni punėt mė tė ndyra." (Ankebut, 28-29)

    Sa herė qė mblidheshin dhe tuboheshin nė njė vend, ata ushtronin veprat mė tė liga dhe tė turpshme. Ata nuk kishin humbur ēdo normė morali dhe mirėsjellje, saqė nė tubimet e tyre, qeshnin dhe gajaseshin me gazrat e njėri-tjetrit.

    I gjendur nė njė situatė tė tillė, Luti a.s filloi t'i ftojė dhe t'i kėshillojė qė tė distancohen nga vepra tė tilla. Thotė Zoti nė Kuran:"Populli i Lutit i quante gėnjeshtarė tė dėrguarit. Kujto kur vėllai i tyre - Luti, u tha: “Vallė, a nuk i frikėsoheni ju Allahut? Pa dyshim, unė jam i dėrguar i besuar pėr ju, andaj, frikėsojuni Allahut dhe bindmuni mua! Pėr kėtė, unė nuk kėrkoj nga ju kurrfarė shpėrblimi, mua do tė mė shpėrblejė vetėm Zoti i botėve." (Shuara, 160-164)

    Janė pothuaj tė njėjtat fjalė dhe kėshilla tė profetėve tė tjerė, qė ua drejtonin popujve tė tyre. Populli i Lutit a.s iu pėrgjigj:

    "..populli i tij nuk kishte tjetėr pėrgjigje, pėrveē se tha: “Na e sill dėnimin e Allahut, nėse thua tė vėrtetėn”! (Ankebut, 29)

    Po tė njėjtėn pėrgjigje kishin dhėnė dhe popujt e profetėve tė mėparshėm.

    "Nė fakt, Luti i paralajmėroi ata pėr fuqinė e dėnimit Tonė, por ata i vunė nė dyshim paralajmėrimet." (Kamer, 36)

    "Pėrgjigjja e popullit tė tij ishte: “Dėbojini ata nga vendbanimi juaj! Ata janė njerėz qė duan tė mbahen tė dėlirė.” (Araf, 82)

    Tė gjithė njerėzit e kėtij qyteti, ishin tė ligė dhe tė degjeneruar, pėrveē Lutit a.s dhe dy vajzave tė tij. Duke parė se Luti a.s dhe vajzat e tij, ishin tė dėlirė dhe tė moralshėm, ata vendosėn t'i pėrzėnė nga qyteti i tyre.

    "Ata thanė: “Nėse nuk tėrhiqesh nga kėto, o Lut, me siguri do tė jesh i dėbuar”. Ai tha: “Unė kam vėrtet neveri pėr atė qė bėni ju!" (Furkan, 167-168)

    Mandej, Luti a.s u lut:"O Zoti im, mė shpėto mua dhe familjen time nga ajo qė bėjnė ata!” (Furkan, 169)

    Duke qenė se filloi t'i humbasė shpresat, pasi e kėrcėnonin se nėse u flet, do e dėbojnė, Luti a.s u mbyll nė shtėpi ku filloi tė lutej. Ai nuk kishte askėnd qė ta ndihmojė dhe ta pėrkrahė nė atė qytet, pasi ishte i ardhur.

    "Ai tha: “O Zoti im, mė ndihmo kundėr popullit qė bėn mbrapshti”! (Ankebut, 30)

    Zoti i lartėsuar ia pranoi lutjen Lutit a.s dhe menjėherė nisi melekėt e tij, Xhibrilin a.s, Mikailin dhe melekun e vdekjes. Fillimisht, kėta tre melekė, u ndalėn tek Ibraimi a.s, qė t'i jepnin sihariqin e lindjes sė Is'hakut a.s. Gjatė qėndrimit, Ibrahimi a.s i pyeti:"Ai i pyeti: “Cili ėshtė qėllimi juaj, o tė dėrguar?” Ata thanė: “Ne jemi dėrguar te njė popull keqbėrės, pėr tė hedhur mbi ta gurė prej balte tė pjekur, tė shėnuar te Zoti yt, pėr ata qė e kalojnė kufirin (nė tė kėqija)”. (Dharijat, 31-34)

    "Dhe, pasi tė dėrguarit Tanė i sollėn lajmin e mirė Ibrahimit, i thanė: “Ne do t’i zhdukim banorėt e kėtij vendbanimi, sepse banorėt e tij janė vėrtet keqbėrės”. (Ankebut, 31)

    Ibrahimit a.s i vajti menjėherė mendja tek Luti a.s, i cili banonte pikėrisht nė Sedom. Duke dashur qė tė mos e shkatėrrojnė atė popull, Ibrahimi a.s filloi t'i vonojė me fjalė. Ai i pyeti:"A do e shkatėrronit njė popull, nė mesin e tė cilit gjenden treqind besimtarė?" Melekėt u pėrgjigjėn:"Jo." Ibrahimi a.s i pyeti:"Po sikur tė kishte dyqind besimtarė?" Melekėt u pėrgjigjėn:"Jo." Ibrahimi a.s i pyeti:"Po sikur tė kishte dyzet besimtarė, a do e shkatėrronit?" Melekėt u pėrgjigjėn:"Jo, nuk do e shkatėrronim." Ibrahimi a.s i pyeti:"Po sikur tė kishte katėrmbėdhjetė besimtarė?" Melekėt iu pėrgjigjėn:"Jo." Ibrahimi a.s i pyeti pėr herė tė fundit:"Po sikur tė kishte vetėm njė besimtar?!" Melekėt u pėrgjigjėn:"Edhe sikur tė ketė vetėm njė besimtar, nuk e shkatėrrojmė."Atėehrė Ibrahimi a.s u tha:"Dijeni se mes atij populli ėshtė Luti qė ėshtė besimtar."

    Diēka e tillė pėrmendet shkurtimisht nė ajetin:"Ai (Ibrahimi) tha: “Por atje banon edhe Luti!” Ata thanė:“Ne e dimė mė mirė kush ėshtė atje. Ne do ta shpėtojmė atė dhe familjen e tij, pėrveē gruas sė tij: ajo do tė qėndrojė me ata qė do tė mbesin (pėr t’u dėnuar)”. (Ankebut, 32)

    "Pasi i kaloi frika Ibrahimit dhe i erdhi lajmi i gėzuar, ai polemizoi me tė dėrguarit Tanė pėr popullin e Lutit. Vėrtet, Ibrahimi ishte i butė, i dhembshur e vazhdimisht i kthyer (tek Allahu)." (Hud, 74-75)

    Gjatė gjithė kėsaj kohe, Ibrahimi a.s rrekej qė t'ua kthejė mendjen melekėve dhe tė mos e dėnojnė popullin e Nuhut a.s. Po Zoti ndėrhyri dhe i tha:"O Ibrahim, shmangu prej kėsaj! Me tė vėrtetė, erdhi urdhri nga Zoti yt dhe ata do t’i gjejė dėnimi i pashmangshėm.” (Hud, 76)



    Tre melekėt, nė Sedom

    Pas takimit me Ibrahimin a.s, tre melekėt u drejtuan pėr nė Sedom. Atje, ata u shfaqėn si tre tė rinj shumė tė hijshėm. Kjo bėhej pėr t'i sprovuar kėta njerėz dhe pėr t'ua faktuar pa ligėsitė dhe paudhėsitė e tyre. Zoti i kishte urdhėruar tė mos e shkatėrronin, derisa tė dėgjonin dhe dėshminė e profetit tė kėtij populli. Kur tre melekėt nė formė tė rinjsh, arritėn pranė qytetit, i pa njė nga vajzat e Lutit a.s, e cila kishte dalė pėr tė mbushur ujė. Ajo u kėrkoi tė prisnin aty ku ishin dhe me vrap u nis pėr tek i ati, tė cilit i tregoi se kishte pikasur tre djelmosha tė rinj dhe tė hijshėm qė nuk ishin nga Sedomi. Luti a.s doli nga shtėpia dhe shkoi i takoi tre tė rinjtė. Ai i pyeti se pėrse kishin ardhur nė atė qytet dhe tė rinjtė i thanė se kishin ardhur si miq. Luti a.s donte t'u kėrkojė tė mos hyjnė nė atė qytet pėr shkak tė perversitetit tė banorėve tė tij, por kur i thanė se ishin miq, i erdhi zor t'i dėbojė. Ai i mori me vete pėr nė shtėpinė e tij dhe gjatė rrugės, filloi t'u tregojė mbi perversitetin dhe paudhėsitė e banorėve tė Sedomit, por kėtė nė mėnyrė indirekte. Pėr Zotin – u tha – nuk njoh njerėz mbi faqen e tokės, me tė ligė se kėta. Melekėt nuk folėn por vazhduan rrugėn. Luti a.s ua pėrsėriti sėrish kėtė, duke dashur t'u thotė qė tė kthehen pasi pasojat mund tė ishin fatale. Kėtė ai ua pėrsėriti katėr herė, ndėrkohė qė melekėt e regjistronin kėtė dėshmi tė profetit Lut a.s. Me tė arritur nė shtėpi, Luti a.s i futi brenda. Gruaja e Lutit a.s ishte jobesimtare, madje merrte pjesė nė paudhėsitė e Sedomit. Me t'i parė kėta tre djelmosha tė rinj, ajo vajti tek vendi ku tuboheshin njerėzit dhe u tha:"Nė shtėpinė tonė gjenden tre djelmosha, mė tė hijshėm se ata nuk mė kanė zėnė sytė ndonjėherė."

    Me ta marrė vesh kėtė njerėzit, u drejtuan me vrap drejt shtėpisė sė Lutit a.s.

    Kėtė moment e pėrshkruan Zoti i lartėsuar nė Kuran ku thotė:"Populli i tij, qė mė parė pat punuar vepra tė kėqija, u vėrsul drejt atij." (Hud, 78)

    "Banorėt e qytetit erdhėn tek ai gjithė gėzim." (Hixhr, 67)

    Luti a.s doli nga shtėpia, duke dashur t'i mbrojė dhe u drejtua njerėzve:"(Luti) tha: “O populli im, kėto janė bijat e mia. - ēdo profet i konsideron gratė e vendit ku jeton, si vajzat e veta. Ky ėshtė mendimi i drejtė dhe i shumicės sė dijetarėve. Ata qė mendojnė se Luti a.s u ofroi tė kryejnė marrėdhėnie jashtėmartesore me vajzat e tij, ka gabuar rėndė. Si mund ta bėjė kėtė Luti a.s, qė ishte profet i Zotit?! - Ato pėr ju janė mė tė pastra, e frikėsojuni Allahut dhe mos mė turpėroni para mysafirėve tė mi. A nuk ka midis jush njė njeri me mend?” Ata thanė: “Ti e di se ne nuk kemi tė drejtė pėr bijat e tua. Nė tė vėrtetė, ti e di se ē’duam ne”. Ai tha: “Sikur unė tė kisha fuqi (qė t’ju dėboj) ose tė mbėshtetesha nė ndonjė krah tė fuqishėm!” (Hud, 78-79)

    Luti a.s nuk kishte njerėz dhe farefis nė atė vend. Njerėzit e vetėm qė i bindeshin ishin dy vajzat e tij. Edhe gruaja e tij ishte jobesimtare.

    Nė njė hadith, profeti Muhamed a.s thotė:"Zoti e mėshiroftė vėllain tim Lutin. Ai ishte nevojė pėr mbėshtetje dhe krah tė fuqishėm." (Buhari dhe Muslim)

    Thonė dijetarėt myslimanė:"ēdo profet tjetėr, Zoti e dėrgoi me mbėshtetje dhe farefis."

    "Banorėt e qytetit erdhėn tek ai gjithė gėzim. Luti u tha: “Kėta janė mysafirėt e mi, andaj mos mė turpėroni! Kijeni frikė Allahun e mos mė poshtėroni!” Ata thanė: “A nuk ta kemi ndaluar ne qė tė presėsh mysafirė?” (Hixhr, 67-70)

    Njerėzit e Sedomit ia kishin ndaluar t'i kėshillonte dhe e kishin ndaluar tė presė mysafirė e miq.

    "Ai tha: “Ja vajzat e mia! Nėse doni tė bėni ēka synoni (martohuni me to)”. (Hixhr, 71)

    "Betohem pėr jetėn tėnde (o Muhamed), se ata ishin vėrtet tė pėrhumbur nė dehjen e tyre!" (Hixhr, 72)

    Thonė komentuesit e Kuranit:"Kurrė Zoti nuk ėshtė betuar nė jetėn e dikujt tjetėr, pėrveē jetės sė profetit Muhamed a.s."

    Epshi ua kishte mbuluar arsyen banorėve tė Sedomit dhe dukeshin si tė dehur. Nė njė moment, njerėzit tentuan tė hyjnė nė shtėpinė e Lutit a.s me forcė, por ai u kėrkoi njė shans tė fundit, qė tė prisnin pak. Luti a.s hyri brenda nė shtėpi, t'ua qajė hallin kėtyre tre tė rinjve. Kur hyri brenda, ai i gjeti tė qetė sikur tė mos kishin dinin asgjė. I habitur nga kjo sjellje, Luti a.s u tha:

    "ai tha: “Unė nuk ju njoh ju!” Ata thanė: “Jo, ne tė kemi sjellė atė, nė tė cilėn ata dyshojnė, tė kemi sjellė tė vėrtetėn, prandaj tė jesh i sigurt se ajo qė tė themi, do tė bėhet." (Hixhr, 62-64)

    "Kur tė dėrguarit Tanė (engjėj) shkuan tek Luti, ai u shqetėsua dhe u ngushtua (pėr ata, sepse nuk i mbronte dot). Ata i thanė:“Mos u frikėso dhe mos u brengos! Ne do tė tė shpėtojmė ty dhe familjen tėnde, pėrveē gruas tėnde. Ajo do tė mbesė me ata qė janė pėr dėnim. Nė tė vėrtetė, Ne do tė lėshojmė dėnim nga qielli, mbi banorėt e kėtij vendbanimi ngase ata janė tė prishur”. (Ankebut, 33-34)

    "Thanė (mysafirėt): “O Lut! Ne jemi tė dėrguarit e Zotit tėnd. Ata nuk mund tė tė bėjnė ty asgjė e pra, nisu ti me familjen tėnde nė orėt e vona tė natės dhe askush prej jush tė mos kėqyrė prapa, pėrveē gruas sate. Atė do ta godasė ajo qė do t’i gjejė edhe ata.” (Hud, 81)

    Gruaja e Lutit a.s do tė ndėshkohej bashkė me njerėzit e tjerė, ashtu siē ndodhi me gruan e Nuhut a.s mė parė. "Allahu ka dhėnė si shembull pėr ata qė nuk besojnė, gruan e Nuhut dhe gruan e Lutit. Ato ishin tė martuara me dy nga robtė Tanė tė ndershėm dhe i tradhtuan ata." (Tahrim, 10)

    Tė gjithė interpretuesit e Kuranit kanė mendim unanim, qė tradhtia e dy grave tė profetėve ėshtė tradhėti besimi dhe jo nderi. Ėshtė e papranueshme pėr familjet e profetėve tė Zotit tė ndodhin gjėra tė tilla. Gratė e profetėve, edhe pse mund tė mos jenė besimtare, nuk i cenojnė burrat e tyre tek nderi. Edhe pse gruaja e Lutit a.s i mbėshteste njerėzit nė vepra tė liga, ajo vetė nuk e ushtronte ligėsinė.

    Njerėzit qė prisnin jashtė, nga padurimi vendosėn ta shkallmojnė derės, por nė ēast del Xhibrili a.s dhe me njė tė goditur ua verbon sytė. Thotė Zoti nė Kuran:"Ata i kėrkuan t’ua dorėzonte mysafirėt e tij. Por Ne ua verbuam sytė (e u thamė): “Shijoni dėnimin Tim, tani qė e dėgjuat paralajmėrimin Tim!” (Kamer, 37)

    Megjithatė, njerėzit nuk zunė mend dhe kujtuan se Luti a.s i ka bėrė ndonjė magji. Prandaj filluan me kėrcėnime dhe shantazhe, duke i thėnė:"Do e shohim nesėr kėtė punė!" Ata morėn rrugėn e kthimit nė shtėpi, duke u mbėshtetur pas mureve.

    Melekėt i thanė Lutit a.s:"Afati i tyre ėshtė agimi i ditės. Vallė, a nuk ėshtė afėr agimi i ditės?!” (Hud, 81)

    Melekėt lanė agimin e ditės sė nesėrme si ēastin pėrfundimtar tė ndėshkimit, me qėllim qė Luti a.s dhe vajzat e tij tė kenė kohė tė largohen.

    "nisu ti me familjen tėnde nė orėt e vona tė natės dhe askush prej jush tė mos kėqyrė prapa,

    "Nisu me familjen tėnde nė njė kohė tė natės, shko pas tyre e askush prej jush tė mos shikojė prapa, por vazhdoni nė drejtimin e urdhėruar! Dhe Ne ia shpallėm atij atė qė do tė ngjajė: qė i gjithė populli i tij, deri nė tė mbramin, do tė zhdukej nė agim.” (Hixhr, 65-66)

    "Dhe Ne e shpėtuam atė dhe familjen e tij - tė gjithė, pėrveē njė plake (gruas sė Lutit), e cila mbeti me tė tjerėt. Pastaj, tė tjerėt i shkatėrruam." (Shuara, 170-172)

    "Ne dėrguam njė stuhi gurėsh mbi ta, duke hequr familjen e Lutit, qė e shpėtuam nė agim. falė mėshirės Sonė. Ja, kėshtu Ne i shpėrblejmė ata qė falėnderojnė." (Kamer, 34-35)

    Luti a.s u largua nga qyteti Sedom, i shoqėruar vetėm nga dy vajzat e tij. Tė nesėrmen, me ardhjen e agimit, zė fill dhe ndėshkimi i kėtij populli tė lig dhe tė shthurur. Thotė Zoti nė Kuran:"tė nesėrmen nė mėngjes, ata i goditi dėnimi i pėrhershėm. “Shijoni dėnimin Tim, tani qė e dėgjuat paralajmėrimin Tim!” (Kamer, 38-39)

    Xhibrili a.s e fut krahun e tij poshtė qytetit, e ngre atė lart nė qiell, saqė melekėt dėgjonin kėngėn e gjelave dhe lehjen e qenve. Vetė njerėzit dėgjonin lartėsimin dhe madhėshtimin qė melekėt i bėnin Zotit. Gjatė kohės qė i gjithė qyteti ishte lart nė qiell, filluan t'u bien shkėmbinj nga qielli. Secili nga banorėt goditej nga njė shkėmb i piketuar enkas pėr tė. Mandej Xhibrili a.s lėshon njė ulėrimė tė frikshme, nga e cila tė gjithė banorėt humbasin vetėdijen. Kjo u pasua nga pėrmbysja e qytetit dhe pėrplasja pėrtokė. Kjo pėrmendet dhe nė Kuran, ku Zoti thotė:

    "Kur erdhi urdhri Ynė, Ne e pėrmbysėm ēdo gjė, - ato qė ishin lart, i kthyem poshtė dhe mbi ata lėshuam gurė nga balta e pjekur, duke rėnė vazhdimisht, si shiu. (Ato ishin gurė) tė shėnuar (pėr dėnim) te Zoti yt. Dėnimi nuk ėshtė larg nga keqbėrėsit." (Hud, 82-83)

    "Ata i kaploi zėri i tmerrshėm (i Xhebrailit) kur lindi Dielli, dhe Ne e kthyem qytetin pėrmbys, duke lėshuar mbi ata shi gurėsh prej dheut tė pjekur." (Hixhr, 73-74)

    "Mbi ata lėshuam njė breshėri gurėsh. Eh, sa i keq qė ishte ai shi, pėr ata qė janė paralajmėruar! Sigurisht, nė kėtė ka kėshillė, por shumica e tyre nuk janė besimtarė. Nė tė vėrtetė, Zoti yt ėshtė i Plotfuqishėm dhe Mėshirėplotė." (Shuara, 173-175)

    "se Ai i asgjėsoi edhe qytetet e pėrmbysura (tė popullit tė Lutit), tė cilat i mbuloi ajo qė i mbuloi?! Atėherė, nė ēfarė dhuntie tė Zotit tėnd dyshon ti? Ky (Profet) ėshtė paralajmėrues si ata tė mėparshmit. Ora e Kiametit po afrohet." (Nexhm, 53-57)

    Kėshtu u ndėshkua dhe u shkatėrrua pėrfundimisht Sedom, qė ndodhej pranė detit tė vdekur. Ajo ka mbetur shenjė dhe fakt pėr tė gjithė njerėzit qė t'i ruhen dėnimit tė Zotit, t'u shmangen veprave tė liga, ku ndėr me e rrezikshmja ėshtė ajo qė vepronin populli i Lutit a.s.
    "Shoku Mjekesise"

  9. #9
    God Bless You Maska e _Mersin_
    Anėtarėsuar
    21-05-2008
    Vendndodhja
    ne nota humori
    Postime
    2,593
    Historia e profetit Jusuf a.s.



    Nė rreshtat nė vazhdim, do ti qasemi njėrės nga historitė mė tė bukura tė Kuranit, tė cilėn Zoti e shtjellon nė njė sure tė vetme. Nė kėtė qasje, ne do tė eksplorojmė jetėn e dy profetėve tė nderuar, atė tė Jusufit, birit tė Jakubit a.s dhe atė qė ndodhi me vėllezėrit e tij. Gjatė historisė sė Jusufit a.s, do tė cekim dhe pjesė nga jeta e Jakubit birit tė Is'hakut, birit tė Ibrahimit a.s.

    Surja Jusuf, nė tė cilėn trajtohet e gjithė historia e kėtij profeti, i ėshtė shpallur profetit Muhamed a.s nė Meke. Ajo sjell nė mendje vuajtjet dhe mundimet qė kaloi profeti Jusuf a.s. Nė pėrgjithėsi, tė gjithė suret qė janė shpallur nė Meke, pėrmbajnė qortime, paralajmėrime dhe kėrcėnime. Ndėrkohė qė diēka e tillė nuk ndodh nė suren Jusuf dhe jo vetėm kaq. Surja Jusuf i fal lexuesit kėnaqėsi dhe ēlodhje. Nė kundėrshti me historitė e tjera tė profetėve, tė cilėt pėrfundonin me ndėshkimin e Zotit, historia e Jusufit a.s, pas sprovave tė njėpasnjėshme, ka njė pėrfundim tė lumtur dhe tė gėzuar.

    Lidhur me kėtė fakt, thotė Ata, njė nga dijetarėt e brezit tė tabi'inėve:"ēdo i brengosur qė e dėgjon historinė e Jusufit a.s, pas saj do tė ndjehet mė i lehtėsuar."

    Surja Jusuf iu shpall Profetit a.s pas sures Hud, nė tė cilėn ceken shumė emra profetėsh dhe ndėshkimi me tė cilin Zoti i shkatėrroi popujt e tyre.

    Surja Jusuf, iu shpall profetit Muhamed a.s nė vitin qė njihet ndryshe "viti i dėshpėrimit", pasi nė kėtė vit, ndėrroi jetė Ebu Talibi, xhaxhai i Profetit a.s. Ai e kishte rritur Profetin a.s, e kishte mbajtur dhe edukuar nė shtėpinė e tij dhe e donte shumė atė. Veē kėsaj, ai ishte personi qė e mbronte Profetin a.s mė shumė se kushdo tjetėr nga dashakeqėt. Vetė Profeti a.s e pohon diēka tė tillė nė njė hadith, ku thotė:"Kurejshėt nuk mė kanė lėnduar derisa vdiq Ebu Talibi."

    Tre ditė pas vdekjes sė Ebu Talibit, Profetit a.s i vdes dhe njė njeri tjetėr shumė i dashur, gruaja e tij Hadixheja, Zoti qoftė i kėnaqur me tė. Ajo ka qenė gruaja e Profetit a.s nė kėtė botė dhe do tė jetė gruaja e tij edhe nė xhenet. Ajo ėshtė etiketuar si zonja e grave nė xhenet. Njė ndėr femrat dhe gratė mė tė mira qė kanė ecur mbi faqen e tokės. Thotė Profeti a.s nė njė hadith:"Ka shumė burra qė kanė qenė tė pėrsosur, por nga gratė kanė qenė vetėm katėr:"Asija, gruaja e faraonit, Merjeme vajza e Imranit, Hadixheja vajza e Huvejlid dhe Fatimeja vajza e Muhamedit."

    Profeti a.s u hidhėrua dhe u dėshpėrua shumė pėr vdekjen e dy personave mė tė dashur tė tij. Duke i shpallur historinė e profetit Jusuf a.s, sikur Zoti i thoshte: Mos u mėrzit, pasi pas vėshtirėsive vjen lehtėsimi. Historia e Jusufit a.s mbart nė vetvete shumė vlera, dobi dhe pėrfitime.

    Tė gjithė historitė e tjera tė profetėve, janė tė shpėrndara dhe tė pa sistemuara, gjė e cila e vėshtirėson shumė punėn e studiuesve dhe hulumtuesve. Historia e Musait a.s pėr shembull, ėshtė e shpėrndarė nė shtatėdhjetė e tre vende nė Kuran. Kurse historia e Jusufit a.s ėshtė pėrmendur e gjitha nė njė sure dhe tė gjithė ngjarjet ndjekin rrjedhėn e tyre njėra pas tjetrės.

    Thotė imam Kurtubiu:"Zoti i lartėsuar i ka cekur nė Kuran tiparet e tė gjithė profetėve nė vende e forma tė ndryshme por me pėrmbajtje tė njėjtė, plot retorikė dhe elokuencė – lidhur me historinė e Ibrahimit a.s dhe tre melekėve mysafirė, nė njė ajet thuhet se ai u solli njė viē tė majmė dhe nė njė ajet tjetėr qė u solli njė viē tė pjekur. Kėshtu, ne kuptojmė qė viēi ishte i majmė dhe i pjekur – Ndėrkohė qė historinė ė Jusufit a.s, Zoti e ka rrėfyer tė tėrėn nė njė sure tė vetme." Zoti e ka prezantuar mrekullinė kuranorė si nė rrėfimet e shpėrndara, ashtu dhe nė ato tė cekura nė njė sure.

    Historia e Jusufit a.s nė Kuran, fillon me kėto fjalė:

    "Elif, Lam, Ra. Kėto janė vargjet e Librit tė qartė! Ne e zbritėm kėtė Kuran nė gjuhėn arabe, pėr ta kuptuar ju. Ne tė tregojmė ty (Muhamed) historinė mė tė bukur pėrmes shpalljes sė kėtij Kurani, ndonėse ti, me tė vėrtetė, nuk ke qenė nė dijeni mė parė. Kur Jusufi i tha babait tė vet:“O babai im! Unė pashė nė ėndėrr njėmbėdhjetė yje, Diellin dhe Hėnėn! I pashė tė mė pėruleshin nė sexhde”, ai i tha:“O biri im! Mos ua trego ėndrrėn tėnde vėllezėrve tė tu, qė tė mos kurdisin ndonjė gjė kundėr teje, sepse, vėrtet, djalli ėshtė armik i hapėt i njeriut." (Jusuf, 1-5)

    Ėndrra, ėshtė ajo qė i fjeturi sheh nė gjumė. Jusufi a.s kishte parė nė ėndėrr njėmbėdhjetė yje, diellin dhe hėnėn, tė cilėt i pėruleshin. Kur e dėgjoi kėtė ėndėrr babai i Jusufit a.s, Jakubi, edhe pse nuk kishte njohuri mbi interpretimin e ėndrrave, e kuptoi qė diēka e tillė ishte nder dhe ogur i bardhė pėr Jusufin a.s. Duke konstatuar xhelozi dhe smirė tek vėllezėrit e Jusufit a.s, Jakubi a.s e kėshilloi Jusufin a.s qė kėtė ėndėrr tė mos ia rrėfejė asnjėrit prej vėllezėrve. Jusufi a.s kishte njėmbėdhjetė vėllezėr, prej tė cilėve vetėm Benjamini ishte vėllai i tij pėr nėnė dhe baba. Kurse tė tjerėt, gjashtė ishin nga e njėjta nėnė dhe katėr fėmijė nga dy robėresha tė Jakubit a.s. Benjamini ishte fėmija mė i vogėl dhe nuk kishte xhelozi pėr Jusufin a.s, ndėrkohė qė gjithė tė tjerėt e xhelozonin. Kjo xhelozi e kishte burimin tek dashuria e madhe qė demonstronte Jakubi a.s sidomos ndaj Jusufit a.s, mandej ndaj Benjaminit. Nuk ka ndonjė gjė tė keqe nėse babai apo nėna kanė preferenca dhe disa fėmijė i duan mė shumė se tė tjerėt. E keqe ėshtė kur prindi e shfaq dhe e demonstron kėtė, ua prezanton kėtė ndjenjė dhe fėmijėve tė tjerė. Profeti Muhamed a.s na mėson qė fėmijėt t'i trajtojmė me barazi dhe drejtėsi, edhe pse disa mund t'i duam mė shumė se tė tjerėt. Kjo, pėr tė shmangur zilinė dhe xhelozinė mes tyre.

    Jakubi a.s ishte lidhur me Jusufin a.s aq shumė saqė nuk qėndronte asnjė moment pa tė. Sa herė qė Jusufi a.s dilte tė luajė dhe tė argėtohet, Jakubi a.s i shkonte pas.

    "Dhe kėshtu, Zoti yt tė ka zgjedhur ty dhe tė mėson shpjegimin e ėndrrave dhe e plotėson dhuntinė e Vet ndaj teje dhe familjes sė Jakubit, ashtu siē e ka plotėsuar mė parė ndaj tė parėve tu, Ibrahimit dhe Is’hakut. Pa dyshim, Zoti yt ėshtė i Urtė dhe i Gjithėdijshėm”. (Jusuf, 6)

    Zoti i lartėsuar e pėrzgjodhi Jusufin a.s mes gjithė vėllezėrve tė tij dhe gjithė njerėzve tė kohės, qė ta dėrgojė si profet. Ai do i mėsojė interpretimin e ėndrrave dhe do tė derdhė mbi tė mirėsi e begati tė pafund.

    Lidhur me shkakun qė Profetit a.s iu shpall surja Jusuf, thuhet se hebrenjtė e pyetėn atė mbi profetin Jusuf a.s dhe menjėherė iu shpall kjo histori nė formėn e saj mė tė plotė. Hebrenjtė nuk e posedojnė historinė tė plotė siē ėshtė nė Kuran.

    "Pėr tė gjithė ata qė pyesin, nė historinė e Jusufit dhe tė vėllezėrve tė tij, ka shumė mėsime. – pėr hebrenjtė qė pyetėn dhe pėr tė gjithė njerėzit e tjerė, historia e Jusufit a.s pėrcjell koncepte dhe mėsime tė dobishme - Vėllezėrit e tij thanė: “Jusufi dhe vėllai i tij, janė mė tė dashur se ne pėr babanė tonė, ndėrkohė qė ne jemi njė grup i tėrė. Babai ynė, me tė vėrtetė, po gabon rėndė. – kjo ishte mungesė respekti dhe etike karshi babait tė tyre - Vriteni Jusufin ose braktiseni nė ndonjė vend tė largėt, se pastaj babai juaj do tė kthehet nga ju dhe, pas kėsaj, do tė bėheni njerėz tė mirė”. (Jusuf, 8-9)

    Gjatė diskutimeve me njėri-tjetrin, njėri nga dhjetė vėllezėrit propozoi qė ta heqin qafe Jusufin a.s. Njė tjetėr, Jehodha, e kundėrshtoi kėtė propozim pasi e konsideroi diēka shumė tė rėndė, ata do tė vrisnin vėllain e tyre. Ai vetė propozoi qė ta syrgjynosin diku larg. Ata vendosėn tė kryejnė njė krim dhe mė pas tė pendohen. Ta vrasim ose ta syrgjynosim, pastaj pendohemi tek Zoti.

    Me kėtė rast, shtrohet pyetja: A pranohet pendimi i atij qė synon tė veprojė njė gjynah apo krim dhe pastaj tė pendohet?

    Dijetarėt myslimanė e kanė shqyrtuar kėtė mesele dhe kanė arritur nė pėrfundimin se: Porta e pendimit ėshtė e hapur nė ēdo kohė. Zoti pret ēdo natė qė tė pendohet gjynahqari i ditės dhe pret ēdo ditė qė tė pendohet gjynahqari i natės. Porta e pendimit qėndron e hapur pėr kėdo qė shpreh dėshirėn tė pendohet. Vetė Zoti i lartėsuar e pranoi pendimin e vėllezėrve tė Jusufit a.s. Por nė njė rast tė tillė, rreziku qėndron nė faktin se njeriu mund ta veprojė gjynahun dhe tė vdesė para se tė pendohet.

    Jehodha propozoi qė ta hedhin nė njė pus, pėrgjatė rrugės qė kalojnė karvanėt:"Njėri prej tyre tha: “Mos e vrisni Jusufin, por hidheni nė fund tė ndonjė pusi; do ta marrė ndonjė karvan; nėse pėrnjėmend doni tė bėni diēka me atė”. (Jusuf, 10)

    Vėllezėrve tė tjerė u erdhi pėr shtat ky propozim. Menjėherė ata vajtėn tek babai i tyre Jakubi a.s dhe i kėrkuan ta lejojė Jusufin a.s t'u bashkohet nė kullotjen e deleve. Siē e thamė, Jakubi a.s nuk qėndronte dot pa Jusufin a.s, kėshtu qė nuk e lejonte tė dalė jashtė shtėpisė.

    "Ata thanė: “O babai ynė! Pėrse pėr Jusufin nuk ke besim te ne?! Nė tė vėrtetė, Ne i dėshirojmė ēdo tė mirė atij. Dėrgoje nesėr me ne qė tė argėtohet dhe tė luajė. Tė sigurojmė se do ta ruajmė. (Babai) tha: “Unė brengosem po ta merrni dhe kam frikė se mos do ta hajė ujku, ndėrkohė qė ju s’do ta keni mendjen tek ai.” Jakubi a.s u tregoi mbi mallin dhe dashurinė qė ndjente pėr Jusufin a.s, gjė tė cilėn e pasoi dhe me frikėn qė kishte se mos e gjen diēka e keqe, sulmohet nga ndonjė ujk nė shkretėtirė. - Ata thanė: “Si do ta hajė ujku, kur ne jemi njė grup i fortė! Atėherė, me tė vėrtetė qė ne do tė ishim tė humbur”. (Jusuf, 11-14)

    Dhjetė vėllezėrit insistuan nė kėrkesėn e tyre, derisa nė fund Jakubi a.s u dorėzua dhe pranoi ta dėrgojė Jusufin a.s me ta.

    Sipas rrėfenjave tė ndryshme, thuhet se gjatė rrugės vėllezėrit e rrahėn Jusufin a.s, e shanin dhe e ofendonin. Me tė arritur tek pusi, tė gjithė ishin tė njė mendimi qė ta hedhin brenda tij. Ndėrkohė qė po e zbrisnin nė pus, para se tė mbėrrijė nė fund tė pusit, Jusufi a.s qėndron mbi njė gur tė dalė. I vetėm nė pusin e thellė dhe tė frikshėm, Jusufi a.s do tė frymėzohej nga Zoti.

    "Ne i shpallėm Jusufit: “Ti do t’i lajmėrosh ata pėr kėtė vepėr, pa e vėnė re ata (qė ti je Jusufi).” (Jusuf, 15)

    Kjo ishte njė garanci pėr Jusufin a.s nga ana e Zotit, se sė shpejti do tė dalė nga pusi dhe se do tė takohet sėrish me vėllezėrit e tij mėkatarė.

    "Dhe nė mbrėmje ata shkuan te babai i tyre, duke qarė." (Jusuf, 16)

    Dijetari mysliman, El-amesh, njė herė ndodhej me kadiun e shquar dhe tė drejtė, Shurejh. Nė njė ēast, vjen njė grua t'i ankohet kadiut pėr njė ēėshtje dhe teksa fliste qante me dėnesė. Kadiu Shurejh e dėgjonte dhe nuk i fliste fare. El-amesh ndėrhyn nė njė moment dhe i thotė kadiut:"A nuk e sheh si i rrjedhin lotėt dhe qan?!" Kadiu iu pėrgjigj:"Edhe vėllezėrit e Jusufit vajtėn nė mbrėmje tek babai i tyre duke qarė. Drejtėsia nuk ka tė bėjė me tė qarėn."

    "Thanė: “O babai ynė, ne shkuam tė vrapojmė e Jusufin e lamė te rrobat tona, andaj e hėngri ujku. Por ti nuk na beson, edhe sikur tė themi tė vėrtetėn”. (Jusuf, 17)

    Me kėto fjalė, ata demaskuan veten, pasi i thanė qė nuk do na besosh edhe sikur tė tė themi tė vėrtetėn.

    "Dhe sollėn kėmishėn e tij tė pėrgjakur, me gjak tė rremė. – Tregon Abdullah ibnu Abasi:"Dhjetė vėllezėrit therėn njė dele dhe me gjakun e saj pėrlyen kėmishėn e Jusufit a.s, qė t'a kenė si provė para babait se e ka shqyer ujku." – Me ta parė Jakubi a.s e kuptoi dhe u tha:"Sa ujk zemėrmirė paska qenė! Paska ngrėnė gjithė djalin tim dhe i paska kursyer kėmishėn?!" - Ai tha: “Nuk ėshtė kėshtu, por ju keni sajuar diēka (tjetėr nga sa thoni). Por, durim! Allahut i kėrkoj ndihmė kundėr asaj qė po tregoni ju”. (Jusuf, 18)



    Jusufi a.s nė pus

    "(Ndėrkohė nė pus) erdhi njė karvan. Ata dėrguan ujėmbartėsin e vet dhe ai lėshoi kovėn e tij dhe thirri:“O sa gėzim! Qenka njė djalė!” Ata e fshehėn atė si plaēkė tregtie, por Allahu e dinte mirė ēfarė bėnin ata." (Jusuf, 19)

    Asokohe Jusufi a.s ishte vetėm dymbėdhjetė vjeē. Me tė parė litarin qė u lėshua poshtė pėr ujė, Jusufi a.s u kap pas tij derisa doli lart nė sipėrfaqe. Kur e panė Jusufin a.s tė dalė nga pusi, u gėzuan shumė. Veēse doli njė djalosh qė mund tė shitej si skllav, ata u habitėn dhe me hijeshinė e Jusufit a.s. Ata e morrin dhe e fshehėn bashkė me mallrat e tjerė. Kėtė e bėnė pasi menduan se mund tė ketė humbur dhe familjarėt e kėrkojnė, ndėrkohė qė ata donin ta shesin. Karvani i tyre vinte nga Medjeni (Jordani) dhe ishte drejtuar pėr nė Egjipt. Me tė shkelur nė Egjipt e shitėn menjėherė kundrejt njė ēmimi tė ulėt.

    "Ata e shitėn Jusufin me njė ēmim tė ulėt, veē disa grosh, pa pasur fare lakmi (pėr para)." (Jusuf, 20)

    Tregon Ibnu Abasi:"Ata e shitėn Jusufin a.s pėr njėzet dėrhemė."

    Njė ēmim kaq i ulėt pėr njė djalosh tė ri dhe tė hijshėm si Jusufi a.s ishte nga frika qė kishin se mos demaskoheshin.

    Ai qė e bleu Jusufin a.s ishte Azizi, titull qė i pėrkiste ministrit tė financave asokohe nė Egjipt.

    "Njė njeri nga Egjipti qė e bleu, i tha gruas sė vet: “Bėja tė kėndshėm qėndrimin kėtu. Ndoshta do tė na shėrbejė ose do ta birėsojmė!" (Jusuf, 21)

    Duke qenė se Azizi ishte i paaftė pėr tė lindur fėmijė dhe impotent, mendoi ta birėsojnė dhe ta kenė si djalin e tyre. kėshtu, Jusufi a.s rritet nė pallatin e ministrit tė financave tė Egjiptit, si djali i Azizit. Me kalimin e viteve, Jusufi a.s filloi tė merret dhe me administrimin e ēėshtjeve tė pallatit tė Azizit, gjė e cila e aftėsoi.

    "Dhe kėshtu, Ne e vendosėm Jusufin nė atė tokė tė bukur dhe i mėsuam shpjegimin e ėndrrave. Allahu ka kontroll dhe fuqi tė plotė mbi ēėshtjet e Tij, por shumica e njerėzve nuk e dinė." (Jusuf, 21)

    Gjithė ky privilegj, Jusufit a.s i erdhi pas sprovės sė madhe dhe shitjes si skllav.

    "Kur Jusufi arriti moshėn e pjekurisė, Ne i dhamė aftėsinė e tė gjykuarit dhe dituri. Kėshtu i shpėrblejmė Ne punėmirėt." (Jusuf, 22)

    Jusufi a.s u rrit dhe hodhi shtat si burrė i pjekur, nuk adhuroi kurrė idhujt, nuk pati sjellje perverse dhe Zoti e kishte pajisur me gjykim tė shėndoshė dhe dijeni tė gjera. Nė kėtė periudhė, Zoti e etiketon Jusufin a.s si djalosh i ditur, i urtė dhe punė mirė. Nėse njė i ri gėzon kėto tipare, ėshtė e pamundur qė tė hedhė qoftė dhe njė hap nė rrugėn e ligėsisė.



    Jusufi a.s nė sprovė

    Kur mbushi shtatėmbėdhjetė vjeē, hijeshia e Jusufit a.s s'kishte tė krahasuar. Mbi hijeshinė e tij, disa interpretues tė Kuranit thonė me ekzagjerim:"Sa herė qė ecte pėrbri njė muri, reflektonte dritė mbi mur."

    Por ajo qė ėshtė e ditur nga tė gjithė ėshtė se Jusufi a.s gėzonte hijeshi tė rrallė. Profeti Muhamed a.s tregon mbi udhėtimin e tij natėn e Miraxhit:"...u takova dhe me Jusufin a.s, tė cilit i ishte dhėnė gjysma e hijeshisė."

    Interpretuesit e Kuranit thonė:"Zoti e ka ndarė bukurinė dhe hijeshinė nė dy pjesė, njėrėn ua shpėrndau njerėzve dhe krijesave tė tjera, kurse tjetrėn ia dha Jusufit a.s."

    Nėse kjo ėshtė hijeshia dhe bukuria e Jusufit a.s, ē'mund tė mendojmė pėr hijeshinė, bukurinė dhe madhėshtinė e Krijuesit tė Jusufit a.s!

    Gruaja e Azizit a.s, duke jetuar pėrditė me kėtė hijeshi tė rrallė, u tundua dhe u dha pas Jusufit a.s duke dashur ta ēojė nė shtrat. Pėr t'ia arritur qėllimit, ajo e joshte ēdo ditė Jusufin a.s, i fliste me pėrkėdheli dhe nuk e fshihte pasionin tundues.

    "Por ajo nė shtėpinė e sė cilės gjendej ai, nisi t'a joshė nė kundėrshtim me dėshirėn e tij. Ajo ia mbylli tė gjitha dyert dhe i tha:"Jam e gatshme pėr ty! Kurse ai tha: “Allahu mė ruajt! Me tė vėrtetė, padroni ėshtė kujdesur pėr mua dhe, pa dyshim, keqbėrėsit nuk do tė shpėtojnė kurrė”. (Jusuf, 23)

    Si mund t'ia bėj diēka tė tillė, atij qė ėshtė kujdesur pėr mua si pėr djalin e tij? a nuk ėshtė kjo njė vepėr e ligė dhe e keqe?

    Duket qartė qė Jusufi a.s e refuzoi kėtė propozim qė nė fillim dhe se as qė e kishte ēuar nė mendje diēka tė tillė. Zoti i kishte dhėnė pjekuri dhe urtėsi Jusufit a.s, gjė e cila e bėnte tė respektojė kufijtė dhe tė mos i shkojė mendja tek pėrdhosja e nderit tė tjetrit, aq mė tepėr tė dikujt qė i kishte bėrė mirė. Kėtė e theksojmė, pasi ka disa dijetarė qė pretendojnė se edhe Jusufi a.s ushqeu tė njėjtėn ndjenjė pėr gruan e Azizit dhe se u dha pas saj.

    "Ajo e dėshiroi atė; por edhe Jusufi do ta kishte dėshiruar atė, sikur tė mos kishte parė provėn e Zotit tė vet. " (Jusuf, 24)

    Pėr ta shtjelluar dhe kuptuar mė mirė atė qė ndodhi, le tė marrim njė shembull. Jam duke ecur rrugės dhe po tė mos mė kishte kapur filani pėr krahu, do tė kisha rėnė nė njė puset tė hapur. Pra, unė nuk rashė nė puset, sepse dikush mė kapi dhe mė largoi prej saj. E njėjta gjė ndodhi dhe me Jusufin a.s, i cili nuk u dha pas gruas sė Azizit, as qė e dėshiroi dhe as qė nuk i vajti nė mendje njė vepėr e tillė. Kjo, sepse ai konstatoi dhe pa njė provė nga ana e Zotit. Ajo qė pohojnė disa interpretues tė Kuranit se edhe Jusufi a.s e dėshiroi, madje u shtri nė shtrat me tė, por pasi pa njė provė nga Zoti u ngrit dhe e braktisi. Diēka e tillė nuk mund ta pranojmė pėr njė besimtar tė devotshėm, e si mund ta pranojmė pėr njė nga profetėt e Zotit tė lartėsuar, i cili e dinte se marrėdhėniet jashtėmartesore janė padrejtėsi dhe vepėr e ligė?!

    Fjalėt:“Allahu mė ruajt! Me tė vėrtetė, padroni ėshtė kujdesur pėr mua dhe, pa dyshim, keqbėrėsit nuk do tė shpėtojnė kurrė” Jusufi a.s i tha menjėherė sa dėgjoi propozimin e gruas sė Azizit. E e refuzoi kėtė vepėr pa i dhėnė mundėsi vetes as qė tė mendohet dhe ta pleqėrojė. Situata dhe joshja ishte aq e madhe, saqė tė paktėn Jusufi a.s mund dhe ta ēonte ndėrmend njė vepėr tė tillė. Nėse dikush ėshtė agjėrueshėm nė Ramazan dhe nė pikėn e vapės ku e ka mbėrthyer etja, para i shfaqet njė gotė me ujė tė ftohtė, menjėherė mendon "ah sikur ta pija qė tė shuaj etjen!" Megjithatė, ai refuzon, pasi ėshtė agjėrueshėm. Jusufi a.s as qė e ēoi ndėrmend njė vepėr tė tillė, pasi pa njė provė dhe argument nga ana e Zotit. Po ēfarė pa Jusufi a.s?

    Nė fakt, nuk dihet me saktėsi se ēfarė ishte, por ishte diēka qė ia ndėrpreu dhe mundėsinė pėr ta ēuar ndėrmend njė ligėsi tė tillė. Disa interpretues tė Kuranit, mendojnė se Jusufi a.s pa Xhibrilin a.s. Interpretues tė tjerė mendojnė se pa tė atin duke kafshuar gishtin. Tė tjerė mendojnė se pa padronin dhe burrin e Zulejhasė qė po hynte nė shtėpi. Kurse disa interpretues tė tjerė mendojnė se Jusufi a.s pa tė shkruar mbi mur fjalėt "ajo ėshtė shfrenim dhe rrugė e shėmtuar!" (Isra, 32)

    Kėto ishin disa mendime tė interpretuesve tė Kuranit, tė cilat nuk mbėshteten nė ndonjė hadith tė Profetit a.s. Gjithė sesi, ajo qė na intereson ėshtė se Jusufi a.s pa diēka qė ia largoi edhe mundėsinė pėr tė menduar rreth gruas sė Azizit.

    "Kėshtu e larguam nga e keqja dhe vepra e shėmtuar, sepse ai, nė tė vėrtetė, ishte nga robėrit Tanė tė sinqertė." (Jusuf, 24)

    Zoti e mbrojti Jusufin a.s nga vepra e ligė dhe tė menduarit mbi kėtė vepėr. Sinqeriteti ėshtė njė moral dhe vyrtit tjetėr i Jusufit a.s, qė ceket nė kėtė ajet.

    Edhe pse Jusufi a.s refuzoi tė flerė me gruan e Azizit, ajo nuk u dorėzua, por vazhdoi me joshjet e saj. Duke parė kėtė, Jusufi a.s u nis tė dalė me vrap jashtė. Ajo iu qep nga pas, sikur bėnin gara me njėri-tjetrin pėr tek dera. "Qė tė dy vrapuan nga dera dhe ajo ia shqeu kėmishėn atij nga mbrapa." (Jusuf, 25)

    Jusufi a.s rrekej tė hapė derėn, ndėrkohė qė gruaja e Azizit rrekej ta kthejė mbrapsht duke e tėrhequr nga pas. Nė njė ēast, ajo ia shqyen kėmishėn Jusufit a.s duke e tėrhequr. Nė atė moment, dera hapet me ēelės nga jashtė dhe hyn Azizi i cili sheh tė shoqen e zbukuruar, e cila u gjend ngushtė, dhe Jusufin a.s. Duke dashur tė largojė dyshimet dhe akuzat, ajo ndėrhyri menjėherė dhe tha:"“Ēfarė dėnimi meriton ai qė kėrkon t’i bėjė tė keqe gruas sate - por nga frika se mos e vrasin Jusufin a.s, pasi vazhdonte ta dojė, ajo caktoi dhe dėnimin qė pėrjashtonte vrasjen - pėrveē burgosjes apo dėnimit tė dhembshėm?” (Jusuf, 25)

    Jusufi a.s ndėrhyri dhe u mbrojt duke treguar tė vėrtetėn:"Ajo provoi tė mė joshte”.

    Kėtu, ndėrhyn njė person i tretė, mbi tė cilin ka mendime tė ndryshme kush mund tė ketė qenė. Kurani mjaftohet duke e etiketuar si dėshmitar. "Njė dėshmitar (qė u gjend aty), pohoi: “Nėse kėmisha e tij ėshtė shqyer pėrpara, atėherė ajo thotė tė vėrtetėn, kurse ai gėnjen. Por, nėse kėmisha e tij ėshtė shqyer prapa, atėherė ajo gėnjen, ndėrsa ai thotė tė vėrtetėn." (Jusuf, 26-27)

    Lidhur me kėtė dėshmitar, ekzistojnė dy mendime. Mendimi i parė, ėshtė se ai ishte njė foshnje i cili foli dhe tregoi se ishte gruaja e Azizit ajo qė e joshi Jusufin a.s. Mendimi i dytė ėshtė se ai ishte djali i xhaxhait tė Azizit. Ai propozoi tė verifikohej nėse kėmisha ishte grisur nga para apo nga pas. Nėse ishte grisur tek pjesa e kraharorit, Jusufi a.s ishte fajtor. Nė tė kundėrt, ishte gruaja fajtore.

    "Kur burri i saj pa se kėmisha e Jusufit ishte shqyer nga mbrapa, tha: “Patjetėr qė kjo ėshtė njė nga dredhitė tuaja (tė femrave). Nė tė vėrtetė, dredhitė tuaja janė tė mėdha!" (Jusuf, 28)

    Azizi i pėrkiste shtresės aristokrate, shtresė e cila nuk i kushton rėndėsi ēėshtjes sė nderit. Nga fjalėt e mėposhtme, duket qartė se atij as qė iu skuq fytyra pėr atė qė kishte ndodhur, por tha:"Ti, o Jusuf, largohu nga kjo! Kurse ti (gruaja ime), kėrko falje pėr kėtė gjynah, sepse, nė tė vėrtetė, ti je fajtore”. (Jusuf, 29)

    E tillė ėshtė jeta aristokrate nė pėrgjithėsi, ku nderi i familjes nuk ka rėndėsi dhe burri shndėrrohet nė brinar. Madje, Azizi as qė e dėboi Jusufin a.s nga shtėpia. Edhe pse e dinte atė qė kishte ndodhur, ai i linte sėrish vetėm nė shtėpi pa u shqetėsuar.

    Lajmi filloi tė pėrhapej nė qytet, sidomos tek aristokratėt.

    "Disa gra (tė parisė) nė qytet po thoshin: “Gruaja e Azizit (ministrit) deshi ta joshte shėrbėtorin e vet. Asaj i ka rėnė vėrtet nė kokė dashuria pėr tė. Ne besojmė se ajo e ka humbur fare”. (Jusuf, 30)

    Pra, ata e konsideronin si diēka tė ulėt qė njė grua aristokrate tė flejė me njė shėrbėtor dhe skllav, por sikur tė ishte i njė shtrese tė lartė nuk shihnin ndonjė gjė tė keqe.

    Kėto fjalė i mbėrritėn gruas sė Azizit e cila nuk mund tė rrinte duarkryq. Ajo i ftoi pėr gosti gratė e elitės dhe pas ushqimit u ofroi mollė pėr tė ngrėnė. Teksa qėronin mollėt tė mbėshtetura nė jastėkė tė butė, gruaja e Azizit urdhėroi Jusufin a.s tė hyjė nė dhomėn e tyre. Kur e panė hijeshinė e Jusufit a.s, gratė u mahnitėn saqė nuk vunė re se nė vend tė mollėve, filluan tė copėtojnė duart me thika.

    "Kur dėgjoi pėr thashethemet e tyre, ajo i thirri ato nė gosti, ēdonjėrės i dha nga njė thikė dhe (i) tha (Jusufit): “Dil para tyre!” Kur e panė, gratė u mahnitėn nga bukuria e tij, prenė duart dhe thanė: “O Zot, o Zot! Ky nuk ėshtė njeri, por qenka njė engjėll fisnik!” (Jusuf, 31)

    Njė hijeshi e tillė nuk mund t'i pėrkasė njė njeriu, por njė engjėlli. Sakaq, gruaja e Azizit ndėrhyri dhe tha:"Ajo tha: “Jo, ky ėshtė ai pėr tė cilin ju mė qortuat. Jam pėrpjekur ta josh, por ai ėshtė ruajtur nga gjynahu. Por, nėse ai nuk bėn atė qė e urdhėroj unė, me siguri qė do tė burgoset dhe do tė poshtėrohet”. (Jusuf, 32)

    Ajo jo vetėm qė nuk u turpėrua dhe nuk u ndje ngushtė nga ajo qė kishte ndodhur, por insistonte nė pasionin e saj tė verbėr. Veē kėsaj, ajo pohoi se Jusufi a.s e kishte refuzuar.

    Gratė elitare iu vėrsulėn Jusufit a.s dhe secila e donte pėr vete. Tashmė nuk ishte vetėm gruaja e Azizit, por shumė gra qė po ēmendeshin pas Jusufit a.s. Ajo qė e vėrteton kėtė, ėshtė pyetja e mbretit qė do tė vijė mė pas, i cili i pyet gratė:"Mbreti u tha (grave): “Si qe puna juaj kur deshėt ta joshnit Jusufin?”. (Jusuf, 51)

    Pra ishin tė gjithė gratė qė filluan ta joshin dhe u dhanė pas Jusufit a.s ku secila e donte pėr vete. Ato nuk ishin gra dosido, por pėrfaqėsonin shtresėn mė tė lartė tė Egjiptit, ishin gra tė bukura, gra ministrash dhe pushtetarėsh, tė pasura dhe tė pushtetshme.

    Shumė dijetarė pėrmendin Jusufin a.s kur interpretojnė hadithin e Profetit a.s qė thotė:"Shtatė kategori njerėzish do tė strehohen nėn hijen e Arshit tė Zotit, atė Ditė kur nuk do tė ketė hije tjetėr pėrveē tij.... dhe njė i ri qė ėshtė ftuar nga njė femėr e bukur dhe e pushtetshme, por ai i pėrgjigjet:"Unė i frikėsohem Zotit."

    Kushdo qė vepron si Jusufi a.s nė raste tė tilla, do tė pėrfitojė nga ky privilegj.

    Duke parė se situata veē vinte dhe rėndohej, Jusufi a.s u lut:Ai tha: “O Zoti im, mė shumė e dua burgun se atė ku mė shtyjnė ato. Nėse Ti nuk e largon prej meje dredhinė e tyre, unė do tė jepem pas tyre dhe do tė bėhem nga ata qė nuk (i) dinė (ligjet e Tua).” (Jusuf, 33)

    Gratė elitare vunė nė pėrdorim tė gjithė arsenalin e marifeteve dhe dredhive tė tyre me qėllim qė ta bėjnė Jusufin a.s pėr vete, por dėshtuan. Ai kishte kaluar nė mbrojtjen e drejtpėrdrejtė tė Zotit.

    "Dhe Zoti e plotėsoi lutjen e tij dhe e shmangu nga dredhitė e tyre. Me tė vėrtetė, Ai dėgjon dhe di ēdo gjė." (Jusuf, 34)

    Lajmi se gruaja e Azizit ishte dhėnė pas shėrbėtorit dhe skllavit tė saj, mori dhenė. Nuk mbeti njeri pa folur mbi kėtė skandal, gjė e cila e shqetėsoi pa masė atė. E gjendur pėrballė kėtij skandali, ku tė gjithė e stigmatizonin dhe talleshin, ajo vajti tek i shoqi dhe i qau hallin. Pasi e kuvenduan dhe e pleqėruan mirė kėtė punė, Azizi vendosi ta ndėshkojė Jusufin a.s. Ai urdhėroi qė Jusufi a.s tė vendosej mbi njė gomar, nga pas t'i shkonte njė tellall qė i binte daulles dhe pėrsėriste fjalėt:"Jusuf ēifuti, lakmoi padronet e tij dhe pėr kėtė do tė ndėshkohet me burg."

    "Pastaj u ra ndėrmend atyre, pasi i panė shenjat (e pafajėsisė sė Jusufit) qė ta burgosin pėr njė kohė (nė mėnyrė qė ngjarja tė mos pėrhapej nė popull)." (Jusuf, 35)

    Bashkė me Jusufin a.s, nė burg hynė dhe dy tė rinj tė tjerė. Gjatė qėndrimit nė burg, tė rinjtė prezantohen me Jusufin a.s dhe me moralin, virtytet e tij, adhurimin dhe pėrkushtimin karshi Zotit. Njė natė, dy tė rinjtė shohin nga njė ėndėrr, tė cilėn ia treguan menjėherė nė mėngjes Jusufit a.s.

    "Njėri prej tyre tha: “Unė kam parė (nė ėndėrr) veten, se si shtrydhja verė”. Tjetri tha: “Unė kam parė nė ėndėrr, se si mbaja nė kokė bukė, tė cilėn e hanin shpendėt. Shpjegona kuptimin e ėndrrave. Ne, me tė vėrtetė, shohim se ti je njeri i mirė.” (Jusuf, 36)

    Para se t'u interpretojė ėndrrėn, Jusufi a.s filloi t'u flasė mbi vlerat e besimit nė njė Zot tė vetėm.

    "Jusufi tha: “Sa herė qė t’ju vijė ndonjė ushqim (nė ėndėrr) si risk pėr ju, unė do t’ju lajmėroj se ēfarė kuptimi ka, para se tė bėhet realitet. Kjo ėshtė prej diturive qė m’i ka mėsuar Zoti im. Unė e kam flakur tej fenė e njerėzve qė nuk besojnė Allahun e qė mohojnė jetėn tjetėr. Unė besoj fenė e tė parėve tė mi - Ibrahimit, Is’hakut dhe Jakubit. Ne, kurrė nuk mund t’i shoqėrojmė Allahut ndonjė gjė (nė adhurim). Kjo ėshtė dhuntia e Allahut ndaj nesh dhe njerėzve tė tjerė, ndonėse shumica e njerėzve nuk janė mirėnjohės." (Jusuf, 37)

    Duke qenė se fama e Ibrahimit a.s kishte marrė dhen asokohe, ai u foli dhe mbi Ibrahimin a.s dhe u tregoi se ėshtė pasardhės i tij. Me kėtė, ai tregonte vlerat dhe privilegjet qė i kishte dhėnė Zoti. Kur u pyet profeti Muhamed a.s se kush ishte i fismi, u pėrgjigj:"I fismi ėshtė biri i tė fismit, biri i tė fismit biri i tė fismit. Jusufi biri i Jakubit, biri i Is'hakut biri i Ibrahimit."

    Tė katėr kėtė ishin profetė, nder i cili nuk i ėshtė dhėnė tjetėr kujt pėrveē kėsaj familjeje.

    "O shokėt e mi tė burgut! A janė mė mirė njė mori zotash tė ndryshėm apo Allahu, i Vetmi, Ngadhėnjimtari? Ata qė ju i adhuroni nė vend tė Allahut, janė vetėm emra, tė cilėt i keni vėnė ju dhe tė parėt tuaj, pa pasur prej Tij asnjė argument. Vendimi i pėrket vetėm Allahut: Ai ka urdhėruar qė tė adhuroni vetėm Atė. Kjo ėshtė e vetmja fe e vėrtetė, por shumica e njerėzve nuk e dinė." (Jusuf, 39-40)

    Feja nuk mund tė jetė e plotėsuar dhe e vėrtetė, vetėm kur u referohemi ligjeve tė Zotit si nė ēėshtjet e riteve ashtu dhe nė ēėshtjet jetėsore tė pėrditshme. Vendimi final pėr ēdo ēėshtje, i pėrket vetėm Zotit. Feja ėshtė adhurim dhe legjislacion. Pas kėsaj parathėnieje, Jusufi a.s ua interpretoi ėndrrėn.

    "O shokėt e mi tė burgut! Njėri prej jush do t’i shėrbejė verė pronarit tė vet, kurse tjetri do tė kryqėzohet, e shpendėt do tė hanė prej kokės sė tij. Kėshtu ėshtė caktuar kjo gjė pėr tė cilėn pyetėt ju!” (Jusuf, 41)

    I riu qė do tė kryqėzohej dhe zogjtė do hanin nga koka e tij, kur e dėgjoi kėtė interpretim tha:"Jo. Nuk ishte e tillė ėndrra." Por Jusufi a.s ia ktheu:"Kjo ēėshtje ka pėrfunduar tashmė."

    Atij qė do tė shpėtonte dhe do i shėrbente mbretit, Jusufi a.s i kėrkoi njė nder.

    "Jusufi i tha njėrit prej kėtyre tė dyve, pėr tė cilin e dinte se do tė shpėtonte: “Pėrmendėm mua te pronari yt!”

    Ai i kėrkoi qė t'ia rrėfejė historinė e Jusufit a.s me shpresė se mos e nxjerr nga burgu. Por me tė dalė, i riu e harroi fare Jusufin a.s, edhe pse filloi punė tek mbreti si kamerier.

    "Por djalli bėri qė ai tė harronte ta pėrmendte te pronari i vet dhe kėshtu, Jusufi mbeti edhe disa vjet nė burg." (Jusuf, 42)

    Me kėtė, Zoti deshi qė t'i japė njė mėsim tė mirė Jusufit a.s.

    Nė njė rrėfenjė, thuhet se Xhibrili a.s vajti tek Jusufi a.s dhe i tha:"O Jusuf! Kush tė mbrojti dhe tė shpėtoi nga komploti i vėllezėrve?!" Jusufi a.s iu pėrgjigj:"Allahu." Xhibrili a.s e pyeti:"Po nga pusi, kush tė nxorri dhe tė shpėtoi?!" Jusufi a.s u pėrgjigj:"Allahu." Xhibrili a.s e pyeti:"Po kush ta dha lirinė, pasi u shite si skllav?!" Jusufi a.s u pėrgjigj:"Allahu." Xhibrili a.s e pyeti:"Po kush tė mbrojti nga gratė?!" Jusufi a.s u pėrgjigj:"Allahu." Xhibrili a.s i tha:"Atėherė pėrse kėrkon ndihmėn e dikujt tjetėr?!"

    "Por djalli bėri qė ai tė harronte ta pėrmendte te pronari i vet dhe kėshtu, Jusufi mbeti edhe disa vjet nė burg." (Jusuf, 42)

    Pėr kėtė, Jusufi a.s do tė kalojė dhe disa vite tė tjera nė burg, pa u interesuar pėr tė njeri.



    Ėndrra e mbretit

    Pasi kaluan disa vite, mbreti i Egjiptit sheh njė ėndėrr tė ēuditshme.

    "Dhe tha mbreti: “Kam parė nė ėndėrr shtatė lopė tė majme, tė cilat po i hanin shtatė lopė tė dobėta dhe kam parė shtatė kallinj tė gjelbėr e shtatė tė tjerė tė tharė. O paria ime, mė shpjegoni ėndrrėn time, nėse dini t’i interpretoni ėndrrat!” (Jusuf, 43)

    Shtatė lopėt e dobėta, i hanin shtatė lopėt e majme. Shtatė kallinjtė e thatė pa kokra, mbėshtilleshin rreth shtatė kallinjve tė mbushur me kokra dhe i shkatėrronin. Interpretuesit e ėndrrave tė mbretit nuk ditėn si ta shpjegojnė dhe interpretojnė kėtė ėndėrr tė ēuditshme.

    "Ata thanė: “Kėto janė ėndrra tė ngatėrruara e ne nuk dimė t’i shpjegojmė.” (Jusuf, 44)

    Nė kėtė kohė, shėrbėtori i mbretit qė kishte qenė nė burg me Jusufin a.s, kujtohet se ai i interpretonte ėndrrat.

    "Njėrit nga ata dy qė shpėtoi (nga burgu), iu kujtua pas njė kohe e tha: “Unė do t’ju njoftoj pėr shpjegimin e kėsaj (ėndrre), vetėm mė dėrgoni (te Jusufi)!”

    (Jusuf, 45)

    Duke qenė se burgu ku ndodhej Jusufi a.s ndodhej jashtė qytetit, shėrbėtori u nis menjėherė me porosinė e mbretit.

    "(Shėrbėtori) I tha: “O Jusuf, o njeri i drejtė! Na shpjego (ėndrrėn) pėr shtatė lopė tė majme, tė cilat hahen prej shtatė lopėve tė dobėta dhe pėr shtatė kallinj tė gjelbėr e shtatė tjerė tė tharė, qė tė kthehem te njerėzit e ta dinė edhe ata”. (Jusuf, 46)

    Me ta dėgjuar, Jusufi a.s ua interpretoi ėndrrėn, madje u ofroi dhe njė plan pėr tė dalė nga kriza qė priste Egjiptin dhe rajonin.

    "(Jusufi) tha: “Do tė mbillni shtatė vjet rresht. Prodhimin qė do tė korrni lėreni nė kallinj, pėrveē njė pakice qė do t’ju shėrbejė pėr tė ngrėnė, sepse pastaj do tė vijnė shtatė vite tė thata, tė cilat do t’i harxhojnė ato qė i keni ruajtur ju, pėrveē njė pakice qė mund tė kurseni. Pastaj, pas kėtyre do tė vijė njė vit plot shi pėr njerėzit, vit nė tė cilin ata do tė shtrydhin (rrush, etj.).” (Jusuf, 47-49)

    Kur e dėgjoi mbreti interpretimin e kėsaj ėndrre dhe propozimin pėr tė dalė nga kriza mbeti i mahnitur. Ai kėrkoi menjėherė qė Jusufi a.s tė dėrgohej nė pallatin mbretėror. I dėrguari i mbretit shkon tek Jusufi a.s nė burg dhe i pėrcjell kėrkesėn e mbretit. Por Jusufi a.s refuzon tė dalė nga burgu. Thotė profeti Muhamed a.s:"Zoti e mėshiroftė Jusufin a.s, sa durimtar qė u tregua! Pėr Zotin! Nėse do mė jepej rasti tė dal nga burgu do pranoja menjėherė."

    Jusufi a.s refuzoi tė dalė nga burgu, pa u shpallur pafajėsia e tij pėr akuzat qė i ishin veshur.

    "Kur (Jusufit) i erdhi i dėrguari, ai i tha: “Kthehu te mbreti yt e pyete: ē’patėn ato gra qė prenė duart e veta?” Me tė vėrtetė, Zoti im i di dredhitė e tyre”! (Jusuf, 50)

    Menjėherė mbreti u interesua mbi tė kaluarėn e Jusufit a.s dhe shkakun qė ishte penalizuar me burg. Pasi dėgjoi se ēfarė kishte ndodhur, ai i mblodhi gratė dhe i pyeti.

    "Mbreti u tha (grave): “Si qe puna juaj kur deshėt ta joshnit Jusufin?”. Ato thanė: “Allahu na ruajt! Ne nuk dimė asgjė tė keqe pėr atė”. Gruaja e Azizit (ministrit) tha: “Tani do tė dalė nė shesh e vėrteta! Unė u pėrpoqa qė ta joshja atė; ai ėshtė vėrtet njeri i drejtė qė ta dijė ai (burri im), se unė nuk e kam tradhtuar gjatė kohės sė mungesės sė tij. Vėrtet, Allahu nuk u jep fund tė mirė dredhive tė tradhtarėve. Unė nuk e shfajėsoj veten, sepse shpirti (i njeriut) ėshtė fort i prirur pėr tė keqe, pėrveē atij qė e mėshiron Zoti im. Me tė vėrtetė, Zoti im ėshtė Falės dhe Mėshirė-plotė”. (Jusuf, 52)

    Disa interpretues tė Kuranit, mendojnė se fjalėt e fundit janė tė Jusufit a.s dhe jo tė gruas sė Azizit. Por nė fakt, janė fjalėt e gruas sė Azizit.

    Kur mbreti konstatoi pafajėsinė e Jusufit a.s, urtėsinė e tij, dijet dhe aftėsitė e rralla, vendosi ta marrė si kėshilltarin e tij mė tė afėrt. Njė njeri qė nuk del nga burgu pa u provuar pafajėsia, patjetėr qė ėshtė i ndershėm.

    Kur Jusufi a.s u takua me mbretin dhe biseduan gjatė, mbreti u mahnit nga virtytet dhe aftėsitė e tij.

    "Mbreti tha: “Ma sillni atė, do ta marr pranė vetes.” Pasi bisedoi me tė, i tha: “Qysh sot, ti ke pozitė tė lartė dhe je i besuar.” (Jusuf, 54)

    Duke qenė se Jusufi a.s gėzonte aftėsi tė rralla administrative dhe nga jetesa nė pallatin e ministrit tė financave, e dinte si shpėrdoroheshin paratė e shtetit, paraqiti kėrkesėn qė kėtė ministri ta drejtonte ai vetė.

    "(Jusufi) i tha: “Mė cakto pėrgjegjės tė depove tė vendit, sepse unė jam ruajtės dhe njohės (i mirė i kėtyre punėve)”. (Jusuf, 55)

    Mbreti ia pranoi kėtė kėrksesė dhe menjėherė e emėrtoi si ministėr tė financave.

    "Dhe kėshtu, Ne i dhamė Jusufit pozitė nė atė vend dhe ai kishte ēfarė tė dėshironte. Ne e shpėrblejmė me mėshirėn Tonė, kė tė duam dhe, punėmirėve nuk ua humbim shpėrblimin. Ndėrsa shpėrblimi i jetės tjetėr ėshtė mė i mirė pėr ata qė besojnė dhe e kanė frikė Allahun." (Jusuf, 56)

    Mbreti i la dorė tė lirė Jusufit a.s nė administrimin e tė gjithė ēėshtjeve administrative. Nė njė rrėfenjė, thuhet se mbreti i tha njė ditė Jusufit a.s:"O Jusuf! Mua nuk mė ka mbetur nga pushteti gjė tjetėr pėrveē fronit ku jam ulur. Gjithēka tjetėr ėshtė nė dorėn tėnde."

    Shtatė vitet e bollėkut dhe begatisė, Jusufi a.s i shfrytėzoi nė mėnyrėn mė tė mirė. Tė mirat materiale u shtuan jashtė mase. Ashtu siē kishte caktuar dhe planin e punės, Jusufi a.s filloi menjėherė magazinimin e prodhimit tė tepėrt, pėr tė pėrballuar vitet e zizė. Pas shtatė vitesh bollėk, filluan shtatė vite tė tjera zie dhe thatėsire. Zia e bukės u pėrhap nė tė gjithė rajonin, deri nė Palestinė.

    Jakubi a.s bashkė me fėmijėt e tjerė vazhdonin tė jetonin nė shkretėtirė dhe nuk i shpėtuan dot zisė sė bukės. Kurse ēmimi i drithit ishte rritur nė pėrmasa tė frikshme, saqė pak syresh kishin mundėsi ta blenin.

    Sakaq, mes njerėzve ishin pėrhapur fjalė se Azizi i Egjiptit, shiste drithė me tė njėjtin ēmim qė kishte qenė para thatėsirės dhe zisė. Kudo ishin ngritur ēmimet, pėrveē nė Egjipt. Kjo bėri qė karvanėt tė vėrshojnė nga tė katėr anėt pėr nė Egjipt pėr tu furnizuar me drithė. Jusufi a.s u shiste drith me tė njėjtin ēmim qė kishte qenė mė parė dhe pėr ēdo personi qė ndodhej nė karvan, i shiste vetėm njė deve drithė. Kėtė e bėnte me qėllim qė tė shmangė matrapazėt e pangopur.

    "Dhe erdhėn vėllezėrit e Jusufit e hynė tek ai. Ai i njohu, por ata nuk e njohėn." (Jusuf, 58)

    Si shumė tė tjerė, edhe vėllezėrit e Jusufit a.s u nisėn pėr nė Egjipt pėr tė blerė drith. Jusufi a.s i njohu menjėherė, kurse ata nuk e njohėn. Menjėherė ai filloi t'i pyesė nga vinin, si quhej babai i tyre, sa vėllezėr ishin, a kishin vėllezėr tė tjerė etj...

    "Kur i furnizoi ata me ushqim tė nevojshėm, u tha: “Mė sillni vėllain tuaj prej babait! A nuk e shihni se unė jua jap masėn tė plotė dhe jam mė i miri mikpritės?" (Jusuf, 59)

    Pėrveēse u shiste drithė me tė njėjtin ēmim qė kishte qenė para zie, Jusufi a.s u jepte disa kg mė shumė. Pėrveē kėsaj, tė gjithė hallexhinjtė qė vinin pėr tė blerė drithė, ishin miq tė Jusufit a.s derisa tė largoheshin.

    "Nėse nuk ma sillni atė, nuk do tė ketė mė ushqim pėr ju dhe mos ejani tek unė!" (Jusuf, 60)

    Ai u kėrkoi qė herėn tjetėr, kur tė vinin tė furnizohen me drithė, tė sillnin dhe vėllain e vogėl. Pėrndryshe, Jusufi a.s do e konsideronte kėtė si tradhti dhe do i merrte si spiunė tė ndonjė shteti apo mbretėrie tjetėr.

    "Ata thanė: “Ne do tė pėrpiqemi disi, qė ta sjellim nga baba i tij dhe do ta bėjmė kėtė”. (Jusuf, 61)

    Veē kėsaj, Jusufi a.s i urdhėroi shėrbėtorėt dhe punėtorėt qė mallin qė vėllezėrit e tij kishin sjellė pėr tė shkėmbyer me drithė, t'ua kthenin sėrish, por ta fshihnin bashkė me drithin. Kjo, me qėllim qė herėn e dytė, kur tė vijnė sėrish tė furnizohen, tė kenė mall pėr ta shkėmbyer.

    "Jusufi u tha shėrbėtorėve tė vet: “Ngarkoni barrėt nė kafshėt e tyre e ua fusni brenda paratė! Ata do t’i gjejnė ato, kur tė shkojnė te familja e vet, kėshtu qė do tė kthehen pėrsėri te ne”. (Jusuf, 62)

    Me tė mbėrritur nė Palestinė pranė familjes sė tyre, vėllezėrit u mėnjanuan me babanė e tyre Jakubin dhe i rrėfyen gjithēka. Ndėr tė tjerė i treguan dhe kėrkesėn e Jusufit a.s pėr tė marrė me vete dhe Benjaminin.

    "Kur u kthyen te babai i tyre, ata thanė: “O ati ynė! Nuk do tė na japin mė ushqim. Prandaj dėrgoje me ne vėllain tonė, qė tė mund tė marrim ushqim; tė sigurojmė se ne do ta ruajmė atė!” (Jusuf, 63)

    Jakubi a.s nuk e priti mirė kėtė kėrkesė tė djemve tė tij. Ai ishte zhgėnjyer mė parė prej tyre dhe tani e kishte tė vėshtirė t'ju zinte besė.

    "Ai u tha: “A mos vallė t’jua besoj juve, ashtu siē jua pata besuar mė parė vėllain e tij? Allahu ėshtė Ruajtėsi mė i mirė dhe Ai ėshtė mė i mėshirshmi i mėshiruesve!" (Jusuf, 64)

    Por njė ndodhi tjetėr do e bėjė Jakubin a.s tė mendohet, madje tė ndryshojė dhe mendje.

    "Kur i ēelėn barrėt e tyre dhe gjetėn tė hollat e tyre, qė ua kishin kthyer, ata thanė: “O ati ynė! Ē’duam mė tepėr? Kėto janė gjėrat tona; na janė kthyer. Ne do ta furnizojmė familjen tonė, do ta ruajmė vėllain tonė dhe do ta shtojmė njė barrė deveje (ushqim), e kjo ėshtė barrė e lehtė.” (Jusuf, 65)

    Ky ministėr qė shet drithė me tė njėjtin ēmim qė ka qenė para zie, madje u ktheka dhe mallin qė kishin shkėmbyer me drithė nuk qenka njeri i zakonshėm. Kėshtu, Jakubi a.s pranoi ta dėrgojė djalin e vogėl Benjaminin, por mė parė u mori besėn.

    "Ai tha: “Unė kurrsesi nuk do ta dėrgoj me ju, derisa tė betoheni nė Allahun, se do tė ma ktheni, me pėrjashtim tė rastit kur ju rrezikon ndonjė e keqe e madhe (tė gjithėve).” Kur ata u betuan, ai u tha: “Allahu ėshtė dorėzėnės pėr atė qė flasim ne." (Jusuf, 66)

    Para se tė nisėn, Jakubi a.s i porositi qė kur tė hynin nė Egjipt, tė mos hynin tė gjithė nga e njėjta derė. Kjo, pasi njėmbėdhjetė djem tė rinj, mund tė binin nė sy dhe dikush mund t'i xhelozonte dhe merrte mėsysh.

    "O djemtė e mi, mos hyni nga e njėjta portė (e qytetit), por nga porta tė ndryshme. Unė nuk mund tė largoj prej jush asgjė nga (ajo qė ju ka caktuar) Allahu! Se pushteti i pėrket vetėm Allahut. Tek Ai mbėshtetem unė dhe tek Ai le tė mbėshteten ata qė dėshirojnė tė jenė tė mbėshtetur (tek Allahu)”! (Jusuf, 67)

    Ai e dinte se syri i keq ėshtė realitet dhe se ai – siē thotė dhe profeti Muhamed a.s – e ēon njeriun drejt varrit.

    Kėshtu, kur mbėrritėn nė Egjipt, njėmbėdhjetė vėllezėrit u ndanė dhe hynė nė qytet nga dyer tė ndryshme.

    "Kur ata hynė (nė qytet), ashtu siē i urdhėroi babai i tyre, dėshira e Jakubit u pėrmbush, por kjo nuk i ndihmoi aspak para caktimit tė Allahut. Ai (Jakubi), nė tė vėrtetė, ka qenė dijetar i madh, sepse Ne e kemi mėsuar, por shumica e njerėzve nuk e di." (Jusuf , 68)

    Dijetarėt myslimanė kanė debatuar rreth etiketimit tė Jakubit a.s nga ana e Zotit si dijetar tė madh. Ata thonė se kjo pėr shkak se nė ēdo fjali qė thoshte, Jakubi a.s patjetėr qė do tė pėrmendte emrin e Zotit.

    "Kur dolėn para Jusufit, ky e afroi vėllanė e vet (Beniaminin) dhe i tha: “Unė nė fakt jam vėllai yt dhe mos u hidhėro pėr atė qė mė bėnė vėllezėrit tanė!” (Jusuf, 69)

    Siē e kishte zakon, Jusufi a.s i strehonte tė gjithė tė ardhurit pėr tė furnizuar me drithė. Kur u takuan me Jusufin a.s, ky i ndau vėllezėrit nga dy persona nė njė dhomė dhe Benjaminin e mbajti pėr vete. Kur tė gjithė vajtėn nė dhomat e tyre, Jusufi a.s mbeti vetėm me Benjaminin. Aty, ai e pėrqafoi fort dhe i tregoi se kush ishte.

    Pasi i pėrgatiti pėr udhėtim, Jusufi a.s urdhėroi qė nė ngarkesėn e Benjaminit, tė fshihej njėsia matėse e drithit.

    "Pasi i furnizoi me ushqimin e nevojshėm, (Jusufi) shtiu njė gotė (tė ēmueshme) nė ngarkesėn e vėllait tė vet e pastaj njė lajmėtar thirri:“O karvan, ju jeni vjedhės tė vėrtetė!” (Jusuf, 70)

    Pasi kishin pėrshkruar njė copė rrugė, ushtarėt e Jusufit a.s u qepen nga pas derisa i arrijnė. Kjo ceket nė ajetet e mėposhtme:

    "Ata u kthyen drejt tyre (e thanė): “Ē’ju ka humbur?" Thanė: “Po kėrkojmė gotėn e mbretit. Kush e sjell atė, ka shpėrblim njė barrė deveje ushqim. Unė pėr kėtė jam dorėzėnės”. (Vėllezėrit e Jusufit) thanė: “Betohemi pėr Allahun, ju e dini se ne nuk kemi ardhur tė bėjmė turbullira nė kėtė vend dhe nuk jemi vjedhės”. Ata pyetėn: “E cili do tė jetė dėnimi, nėse ju gėnjeni”? (Vėllezėrit) thanė: “Dėnimi pėr atė, nė barrėn e tė cilit gjendet gota, ėshtė qė tė mbahet peng ai vetė. Kėshtu i dėnojmė ne keqbėrėsit.” (Jusuf, 71-75)

    Sipas ligjeve tė Jakubit, hajduti shndėrrohej nė skllav tė personit qė ka vjedhur. Ndėrkohė qė sipas ligjeve tė Egjiptit, hajduti vritej. Jusufi a.s donte qė i vėllai tė dėnohej sipas ligjit tė Jakubit, pasi synonte ta mbajė nė Egjipt.

    "Dhe nisi tė kontrollojė barrėt e tyre para barrės sė vėllait tė Jusufit. Pastaj nxori gotėn nga barra e vėllait tė tij. Kėshtu, Ne e mėsuam Jusufin, qė ta bėnte kėtė dredhi. Ai, sipas ligjit tė mbretit nuk mund ta merrte (pėr skllav) vėllanė e vet, pėrveē se me vullnetin e Allahut. Ne e ngremė lart atė qė duam, e mbi ēdo tė ditur ėshtė njė i Gjithėdijshėm." (Jusuf, 76)

    Ky ishte njė plan i rregulluar nga vetė Zoti, me qėllim qė Jusufi a.s ta mbante vėllanė e tij Benjaminin.

    "(Bijtė e Jakubit) thanė: “Nėse ka vjedhur, mė parė ka vjedhur edhe vėllai i tij!”148 Jusufi heshti pėr kėtė dhe nuk shpalli gjė, por mendoi nė vetvete: “Ju jeni nė pozitė mė tė keqe. Allahu ėshtė mė i dijshėm pėr ato qė thoni ju”. (Jusuf, 77)

    Kur kishte qenė iė vogėl, Jusufi a.s i kishte vjedhur gjyshit nga nėna idhullin qė ai adhuronte dhe ia kishte thyer. Kėtė fakt e pėrmendėn vėllezėrit e Jusufit a.s nė ajetin e mėsipėrm.

    (Bijtė e Jakubit) thanė: “O ministėr, ai e ka babanė shumė plak, andaj merr ndonjėrin prej nesh nė vend tė tij! Ne po shohim se ti je bamirės”. (Jusufi) tha: “Allahu na ruajtė, si tė marrim atė tjetrin nė vend tė atij te i cili e kemi gjetur sendin tonė! Atėherė, ne, me tė vėrtetė, do tė ishim tė padrejtė!” (Jusuf, 78-79)

    Ata u pėrpoqėn ta bindin Jusufin a.s qė ta lėrė tė lirė Benjaminin, por nuk mundėn.

    "Meqė e humbėn shpresėn nė tė (Jusufin), u shpėrndanė dhe u kėshilluan fshehurazi. - Kur njė beduin e dėgjoi kėtė ajet dhe mėnyrėn si ėshtė pėrmbledhur e gjithė ndodhia, tha:"Pėr Zotin kėto fjalė nuk janė fjalė njerėzish." - Mė i madhi nga ata tha: “A nuk e dini qė babai juaj ka marrė prej jush betimin nė Allahun. Ju edhe mė parė e keni shkelur betimin qė bėtė pėr Jusufin. Nuk do tė ndahem prej kėtij vendi, derisa tė mė lejojė babai im ose tė mė gjykojė Allahu, sepse Ai ėshtė Gjykatėsi mė i mirė. Kthehuni te babai juaj dhe thoni: “O babai ynė, djali yt ka vjedhur. Ne dėshmojmė vetėm pėr atė qė dimė. Ne nuk mund ta parashikonim tė panjohurėn. Pyet banorėt e qytetit nė tė cilin kemi qenė dhe karvanin me tė cilin kemi udhėtuar dhe ki besim se ne themi tė vėrtetėn”! " (Jusuf, 80-82)

    Kur e hodhėn Jusufin a.s nė pus, babait i thanė:"Por ti nuk na beson, edhe sikur tė themi tė vėrtetėn”. (Jusuf, 17)

    "Jakubi tha: “Nuk ėshtė kėshtu, por ju keni kurdisur diēka. Unė do tė kem durim. Shpresoj se Allahu do tė m’i kthejė tė gjitha, sepse Ai, nė tė vėrtetė, ėshtė i Gjithėdijshėm dhe i Urtė” U largua prej tyre dhe tha: “O i mjeri unė pėr Jusufin!” Sytė i ishin zbardhur prej pikėllimit dhe ishte plot zemėrim." (Jusuf, 83-84)

    Jakubi a.s e mbante hidhėrimin dhe zemėrimin nė zemėr, pa e shfaqur, gjė e cila ia rėndonte dhe mė shumė gjendjen.

    "Ata thanė: “Pėr Allahun, ti po e pėrmend Jusufin pa pushim, saqė do tė sėmuresh rėndė ose do tė vdesėsh!” (Jakubi) tha: “Unė dhimbjen time dhe pikėllimin tim ia paraqes vetėm Allahut e nga Allahu di atė qė nuk e dini ju”. (Jusuf, 85-86)

    Mė pas, Jakubit a.s i lind sėrish njė fije shpresė gjė e cila shpaloset nė ajetin:

    “O bijtė e mi, shkoni e kėrkoni lajme pėr Jusufin dhe vėllain e tij dhe mos e humbni shpresėn nė mėshirėn e Allahut. Shpresėn nė mėshirėn e Allahut nuk e humb askush, pėrveē jobesimtarėve”. (Jusuf, 87)

    Vėllezėrit e Jusufit a.s mblodhėn ca mallra tė pavlera pėr t'i shkėmbyer me drithė dhe u nisėn pėr nė Egjipt.

    "Kur ata dolėn para Jusufit, thanė: “O ministėr, ne dhe familjen tonė e ka goditur njė fatkeqėsi e madhe dhe kemi sjellė pak gjėra! Sidoqoftė, na e plotėso masėn (pėr ushqimin) tonė dhe na jep lėmoshė, sepse Allahu i shpėrblen dhėnėsit e lėmoshės”. (Jusuf, 88)

    Drithi qė merrnin nga Egjipti u mjaftonte vetėm pėr njė vit. Kėshtu, ata i qanė hallin se u kishte mbaruar drithi, por edhe se malli qė kishin sjellė pėr ta shkėmbyer ishte i pavlerė. Prandaj, i kėrkonin qė tė mos i kthejė duarbosh, por t'u japė diēka, qoftė dhe nė formė lėmoshe.

    Jusufi a.s, duke parė se nė ē'gjendje kishin pėrfunduar, nuk deshi qė tė nėnshtroheshin mė shumė, por u tregoi tė vėrtetėn.

    Ai tha: “A nuk e mbani mend ēfarė keni bėrė me Jusufin dhe vėllanė e tij, kur ishit tė paditur?” Ata thanė: “Vallė, ti je vėrtet Jusufi?!” (Jusuf, 89)

    Nga dita qė e kishin hedhur Jusufin a.s nė pus kishin kaluar njėzet e dy vite. Asokohe Jusufi a.s ishte vetėm dymbėdhjetė vjeē, kurse sot ishte tridhjetė e katėr vjeē.

    "Ai u pėrgjigj: “Po, unė jam Jusufi e ky ėshtė vėllai im. Allahu na mėshiroi. Atė qė ruhet (nga gjynahet) dhe bėhet i durueshėm, Allahu e shpėrblen, se Ai kurrė nuk ia humb shpėrblimin punėmirėve”. Ata thanė: “Betohemi pėr Allahun, vėrtet qė Allahu tė ka ngritur ty mbi ne dhe ne paskemi qenė vėrtet tė gabuar”. Ai u tha: “Sot s’ka qortim pėr ju; Allahu do t’ju falė. Ai ėshtė mė i mėshirshmi i mėshiruesve! Shkoni me kėtė kėmishė timen dhe vėreni nė fytyrėn e atit tim e ai do tė shohė, dhe m’i sillni tėrė familjet tuaja!” (Jusuf, 90-93)

    Me t'u nisur karvani nga Egjipti nė pėr Palestinė, Jakubi a.s ndjeku erėn e Jusufit a.s. Udhėtimi nga Egjipti pėr nė Palestinė zgjaste tetė ditė.

    "Kur karvani u largua nga vendi (Egjipti), babai i tyre tha:“Unė, me tė vėrtetė, po ndiej erėn e Jusufit, ndonėse ju mund tė mė quani matuf ”. Ata thanė: “Pėr Allahun, me tė vėrtetė, ti edhe tani qėndron nė gabimin e mėparshėm”. Kur erdhi sjellėsi i lajmit tė mirė dhe ia vuri kėmishėn nė fytyrė, atij iu kthye shikimi. Ai tha: “A nuk ju kam thėnė se unė di nga Allahu atė qė ju nuk e dini”. Ata thanė: “O babai ynė, kėrko falje pėr ne e pėr gabimet tona! Ne paskemi qenė vėrtet gjynahqarė”. Ai u pėrgjigj: “Do ta lus Zotin tim qė t’ju falė. Pa dyshim qė Ai ėshtė Falėsi dhe Mėshirėploti”. (Jusuf, 94-98)

    Jakubi a.s nuk e luti menjėherė Zotin qė t'i falė djemtė e tij, pasi e kishte zemrėn tė mbushur plot hidhėrim e pikėllim, pikėrisht prej tyre.

    "Kur ata hynė te Jusufi, ai i afroi pranė prindėrit e vet dhe tha:“Hyni nė Egjipt! Me lejen e Allahut, ju do tė jeni tė sigurt prej ēdo tė keqeje”. Ai i ngriti prindėrit e vet nė fron dhe ata tė gjithė iu pėrulėn atij. – Me t'u bashkuar, tė gjithė i ranė nė sexhde, prindėrit dhe vėllezėrit. Asokohe pėrulja ishte e lejuar, pasi ishte formė nderimi. - Ai tha: “O babai im, ky ėshtė shpjegimi i ėndrrės sime tė dikurshme. Zoti im e pėrmbushi atė. – siē e kemi cekur nė fillim, Jusufi a.s pa nė ėndėrr njėmbėdhjetė yje, diellin dhe hėnėn qė i pėruleshin dhe kjo ėndėrr ishte pėrmbushur tashmė. - Mua mė bėri mirėsi, kur mė nxori nga burgu, kurse juve ju solli nga shkretėtira, pasi djalli pati futur ngatėrresė midis meje dhe vėllezėrve tė mi. Vėrtet, Zoti im ėshtė i Butė me kė tė dojė; Ai ėshtė i Gjithėdijshmi dhe i Urti!" (Jusuf, 99-100)

    Mė pas, Jusufi a.s lutet:

    O Zoti im! Ti mė ke dhėnė pushtet dhe mė ke mėsuar shpjegimin e ėndrrave! O Krijues i qiejve dhe i Tokės, Ti je Mbrojtėsi im edhe nė kėtė botė, edhe nė botėn tjetėr! Bėj qė tė vdes si mysliman dhe mė shoqėro me punėmirėt (nė botėn tjetėr)!” (Jusuf, 101)

    Pas gjithė atyre sfidave dhe sprovave nga mė tė ndryshmet, Jusufi a.s e luste Zotin qė ta mbyllė jetėn si mysliman.
    "Shoku Mjekesise"

  10. #10
    God Bless You Maska e _Mersin_
    Anėtarėsuar
    21-05-2008
    Vendndodhja
    ne nota humori
    Postime
    2,593
    Historia e profetit Ejub, As'habur Res, Dhul Kifl

    Historia e profetit Ejub a.s.




    Profeti tė cilin Zoti e dėrgoi si model durimi, ėshtė profeti Ejub a.s. Ai ėshtė biri i Mose, bir i Raleh, biri i Itit, biri i Is'hakut, biri i Ibrahimit a.s. Kėshtu, ai rrjedh nga familja e Is'hakut a.s. Tė gjithė profetėt qė erdhėn pas Ibrahimit a.s, ishin nga pasardhėsit e djalit tė tij Is'hakut. Profeti i vetėm qė u dėrgua nga familja e Ismailit a.s, ėshtė profeti Muhamed a.s.

    Is'hakut i lindi njė djalė tė cilin e quajti Jakub, i cili njihet ndryshe me emrin Israil. Sa herė qė citohen "Benu Israilėt" qėllimi ėshtė pėr pasardhėsit e Jakubit a.s. Profeti Jakub a.s kishte dymbėdhjetė fėmijė dhe profetėt qė u dėrguan ishin nga pasardhėsit e tyre. Ata vetė nuk ishin profetė, pėrveē Jusufit a.s. E si mund tė ishin profetė – siē pretendojnė disa – ndėrkokė qė tentuan tė vrasin vėllanė, gėnjyen babanė etj... gjėra tė cilat nuk i shkojnė pėr shtat profetėve tė Zotit. Sipas pėrkatėsisė atėrore, pasardhėsit e djemve tė Jakubit a.s u ndanė nė dymbėdhjetė fise.

    Zoti i lartėsuar e rendit profetin Ejub a.s si pasardhės tė Ibrahimit a.s. Thotė Zoti nė Kuran:"Ne i dhuruam atij Isakun dhe Jakubin. Qė tė dy kėta i udhėzuam nė rrugė tė drejtė, ashtu siē patėm udhėzuar mė parė Nuhun. Ndėr pasardhėsit e tij Ne udhėzuam Daudin, Sulejmanin, Ejubin, Jusufin, Musain dhe Harunin. Kėshtu i shpėrblejmė punėmirėt." (En'am, 84)

    Ejubi a.s ishte profet dhe i dėrguar i Allahut, gjė e cila ceket qartazi nė Kuran.

    "Ne tė frymėzuam ty (o Muhamed) me shpallje, ashtu siē frymėzuam me shpallje Nuhun dhe profetėt pas tij; siē frymėzuam me shpallje edhe Ibrahimin, Ismailin, Is’hakun, Jakubin dhe bijtė e tij, Isain, Ejupin, Junusin, Harunin, Sulejmanin dhe Dautin, tė cilit i dhamė Zeburin." (Nisa, 163)

    Zoti e dėrgoi si profet nė Sham, nė njė krahinė tė njohur me emrin Thuran. Veē kėsaj, Zoti kishte derdhur mbi Ejubin a.s pasuri tė panumėrta, bagėti tė shumta, skllevėr dhe ēifligje, si dhe katėrmbėdhjetė fėmijė, shtatė djem dhe shtatė vajza. Ai gėzonte shėndet dhe forcė fizike dhe kishte shumė miq e shokė.

    Pasi ia kishte dhėnė gjithė kėto mirėsi dhe begati, Zoti e sprovon profetin e Tij Ejubin a.s, duke ia marrė ato dhe duke e lėnė duarbosh. E gjitha kjo, me qėllim qė brezat e mėvonshėm tė kenė njė model durimi dhe sabri.

    Tė gjithė pasuritė qė i kishte dhėnė Zoti iu shfarosėn, derisa u shndėrrua nė njė fukara pėr t'u mėshiruar. Tė katėrmbėdhjetė fėmijėt e tij, njėri pas tjetrit i vdiqėn. Njė fėmijė po t'i vdesė prindit, ia nxin jetėn dhe nuk e merr dot veten, jo mė katėrmbėdhjetė syresh. Ne pamė sesa u mėrzit dhe dėshpėrua Jakubi a.s nga humbja e Jusufit a.s. Atij iu zbardhėn dhe sytė nga mėrzia dhe tė qarit.

    Veē humbjes sė pasurisė dhe fėmijėve, Zoti e sprovoi me njė sėmundje tė rėndė, e cila e detyroi tė zėrė shtratin. Sėmundja ishte e tillė qė mishin i binte copa copa nga trupi. Nga frika se mos sėmundja ėshtė ngjitėse, e braktisėn tė gjithė shokėt, pėrveē dy prej tyre, tė cilėt e vizitonin dhe bisedonin me tė, por nga njė distancė e konsiderueshme. Personi i vetėm qė i shėrbente ishte gruaja e tij besnike, Zoti qoftė i kėnaqur me tė. Ishte ajo qė i jepte tė hajė, e lante dhe e pastronte dhe i shėrbente me gjithēka. Ishte ajo e cila sakrifikoi tė gjithė kursimet e saj qė kishte vėnė mėnjanė. Kur iu harxhuan tė gjithė kursimet, ajo filloi tė punėsohej tek mė tė pasurit pėr tė siguruar jetesėn e saj dhe tė burrit. Ai qė ishte sprovuar me kėtė gjendje, ishte njė profet dhe i dėrguar i Allahut. Kjo gjendje, vazhdoi pėr tetėmbėdhjetė vite radhazi. Megjithatė, Ejubi a.s nuk ankohej por e pėrballonte gjithēka me durim dhe pa iu ankuar kujt, qoftė dhe tė shoqes.

    Njė ditė, e shoqja i tha:"Ti je profet dhe i dėrguar i Zotit. Pėrse nuk e lut Zotin e lartėsuar ta largojė kėtė bela qė na ka rėnė?!" Kjo, pasi Ejubi a.s nuk e kishte lutur Zotin asnjėherė qė t'ia largojė skamjen dhe ta shėrojė. Ajo qė bėnte ishte vetėm falėnderimi dhe mirėnjohja.

    Pasi e dėgjoi kėrkesėn e tė shoqes, Ejubi a.s i tha:"Sa vite kemi jetuar nė luks dhe tė mira?" E shoqja iu pėrgjigj:"Tetėmbėdhjetė vite." Ejubi i tha:"Mua mė vjen zor ta lus Zotin, derisa tė jetojmė nė skamje dhe vuajtje, aq vite sa kemi jetuar nė luks. Vetėm pasi tė kenė kaluar tetėmbėdhjetė vite nė sėmundje, do e lus Zotin tė mė shėrojė."

    Kur dėgjoi pėrgjigjen e Ejubit a.s, e shoqja i tha e mėrzitur:"Deri kur do durojmė kėshtu?!" Ejubi a.s u inatos nga kėto fjalė dhe u betua se do e fshikullonte njėqind kamzhikė nėse do e shėronte Zoti i lartėsuar. Si mund tė kundėrshtonte caktimin e Zotit gruaja e njė profeti?!

    Situata u rėndua dhe mė shumė, kur njerėzit refuzonin ta punėsojnė gruan e Ejubit a.s, nga frika se mos u ngjit sėmundjen e tė shoqit. Tashmė, sėmundjes dhe skamjes do i shtohet dhe uria.

    Njė ditė, ajo i solli tė shoqit pak ushqim. Ai i habitur e pyeti nga e kishte marrė, por e shoqja refuzoi t'i tregojė. Ajo kishte prerė njėrėn nga gėrshetat e saj, e kishte shitur dhe me fitimin kishte blerė ushqim. Disa ditė mė vonė, pret dhe gėrshetin tjetėr, e shet dhe me tė ardhurat blen ushqim.

    Ejubi a.s kėmbėnguli qė e shoqja t'i tregojė ku e kishte marrė ushqimin. Nė fund, ajo u dorėzua dhe hoqi shaminė e kokės. Kur pa qė gruaja e tij kishte prerė gėrshetat pėr t'u ushqyer, Ejubi a.s iu drejtua Zotit por jo me lutje tė drejtpėrdrejtė. Thotė Zoti nė Kuranin famėlartė:"(Kujtoje) Ejubin, kur iu lut Zotit tė vet: “Mua mė ka goditur fatkeqėsia e Ti je mė mėshiruesi i mėshiruesve!” (Enbija, 83)

    Ejubi a.s mund tė ishte lutur nė ēdo kohė dhe e dinte se Zoti do ia pranonte lutjen, por ai preferoi durimin. Pėr kėtė, ai ėshtė bėrė model pėr durimin. Sa herė qė pėrmendet durimi, patjetėr qė do tė shoqėrohet me pėrkujtimin e emrit tė Ejubit a.s.

    "Kujtoje robin Tonė Ejubin, kur iu lut Zotit tė vet: “Me tė vėrtetė, mė ka goditur djalli me mundim dhe vuajtje!” (Sad, 41)

    Zoti e urdhėroi Ejubin a.s t'i bjerė me kėmbė tokės ku qėndronte mbi tė dhe menjėherė shpėrtheu njė burim uji.

    "(Ne iu pėrgjigjėm): “Bjeri me kėmbė tokės dhe aty do tė dalė njė burim me ujė tė ftohtė pėr larje dhe pirje!” (Sad, 42)

    Zoti i lartėsuar e urdhėroi Ejubin a.s tė pijė nga uji i burimit dhe tė lahet. Thonė dijetarėt:"Pasi u la me ujin e burimit, iu largua sėmundja nga jashtė. Me tė pirė prej tij, u shėrua nga brenda."

    Kėshtu, Ejubit a.s iu kthye shėndeti ashtu siē e kishte pasur para se tė sėmurej. Pas pak, vjen e shoqja e tij, e cila nuk e njeh. E shqetėsuar ajo pyet Ejubin a.s i cili i dukej si njė i huaj:"Mos e ke parė profetin e sprovuar tė Zotit? Pėr Zotin, nuk kam parė t'i ngjajė kush mė shumė se ē'i ngjan ti kur ka qenė i shėndetshėm!"

    Ejubi a.s, duke qeshur e pyet:"A nuk po mė njeh?!" Gruaja e pyeti:"Kush je pash Zotin?!" Ejubi a.s ia ktheu:"Jam Ejubi."

    Veē shėndetit, Zoti i ktheu dhe familjen. Thotė Abdullah ibnu Abasi:"Zoti nuk e shpėrbleu vetėm Ejubin a.s pėr durimin, por edhe tė shoqen, e cila duroi bashkė me tė. Zoti ia ktheu asaj rininė dhe i lindi Ejubit a.s njėzet e gjashtė djem dhe vajza. Thotė Zoti nė Kuran:"Ne ia kthyem atij familjen dhe dy herė mė tepėr, si mėshirė prej Nesh dhe kėshillim pėr mendarėt." (Sad, 43)

    Zoti i ktheu dhe pasurinė dhe tė mirat materiale bashkė me shėndetin. Transmeton imam Buhariu dhe imam Ahmedi a.s se profeti Muhamed a.s ka thėnė:"Teksa Ejubi a.s po lahej pa rroba nė trup, Zoti dėrgoi njė re karkalecash, tė cilėt ranė pranė tij. Kur i pa Ejubi a.s, pa qė ishin karkaleca floriri. Atėherė ai morri rrobat dhe filloi t’i mbushė me karkalecat e floririt. Zoti i tha:”O Ejub, a nuk tė dhashė pasuri qė tė mos kesh nevojė pėr atė qė shikon?” Ejubi a.s ia ktheu:”Sigurisht o Zot, por unė nuk ngopem me bereqetin Tėnd.”

    Zoti i lartėsuar u tregua i dhembshur dhe i dashur edhe me tė shoqen e Ejubit a.s, i cili ishte betuar se do e fshikullonte njėqind herė. Pėr ta ēuar nė vend betimin e tij, Zoti i lartėsuar e urdhėroi Ejubin a.s tė marrė nė dorė njėqind fije bari dhe me to tė godasė shpinėn e gruas sė tij. "(Ne i thamė atij): “Merr me dorėn tėnde njė tufė thuprash e bjeri lehtė me to (gruas tėnde) dhe mos e shkel betimin tėnd!” Ne e gjetėm atė tė durueshėm, rob tė mrekullueshėm. Ai kthehej vazhdimisht me pendesė tek Zoti!" (Sad, 44)

    Kjo ishte historia e profetit durimtar, Ejub a.s.





    Historia e profetit Dhulkifl a.s



    Pas Ejubit a.s, Zoti dėrgoi njė profet tjetėr, pėr tė cilin shumica e historianėve mendojnė se ishte djali i Ejubit a.s. Thotė Zoti nė Kuranin fisnik:"(Kujto) Ismailin, Idrizin dhe Dhulkiflin! Tė gjithė kėta kanė qenė tė durueshėm. Ne i pranuam ata me mėshirėn Tonė. Me tė vėrtetė, ata ishin ndėr tė drejtėt." (Enbija, 85)

    Ėshtė njė dėshmi nga ana e Zotit pėr kėta profetė, se kanė qenė tė duruar dhe nejrėz tė ndershėm dhe tė drejtė.

    Emri i Dhulkiflit pėrmendet dhe nė suren Sad, ku Zoti i lartėsuar thotė:"Kujtoje edhe Ismailin, Eljesain dhe Dhulkiflin. Tė gjithė ata kanė qenė nga besimtarėt e zgjedhur e tė mirė." (Sad, 48)

    Dhulkifli e trashėgoi profecinė nga babai i tij Ejubi a.s. Emri i tij i vėrtetė ishte Bishr, kurse Dhulkifl u quaj pėr shkak se mori pėrsipėr tė ndihmojė tė gjithė nevojtarėt e popullit tė tij. Ashtu siē mori pėrsipėr tė jetė gjykatėsi i tyre i drejtė. Pėrsa i pėrket lidhjeve tė tij me Zotin, ai kishte marrė pėrsipėr tė agjėrojė ditėn dhe tė falet gjithė natėn. Kjo ėshtė arsyeja pėrse u quajt Dhulkifl.





    Historia e banorėve tė Ress-it



    Thotė Zoti i lartėsuar lidhur me kėtė popull:""Ne i dėnuam fiset Ad dhe Themud, popullin e Ras-sit, si dhe shumė popujt tė tjerė ndėrmjet tyre. Tė gjithėve u sollėm shembuj dhe, mė pas, tė gjithė i shkatėrruam krejtėsisht." (Furkan, 38)

    "Para tyre ka mohuar populli i Nuhut, banorėt e Ressit dhe fisi Themud. edhe fisi Ad, Faraoni dhe vėllezėrit e Lutit, edhe banorėt e Ejkės, edhe populli i Tubbas; tė gjithė ata i quajtėn gėnjeshtarė tė dėrguarit, prandaj kundėr tyre u pėrmbush dėnimi Im." (Kaf, 12)

    Thotė Abdullah ibnu Abasi:"Banorėt e Ress-it ishin banorė tė njė fshati nga populli i Themudit."

    Vetė fjala Ress, do tė thotė pus. Sipas dijetarėve, profeti qė u dėrgua tek ky popull quhej Handhale biri i Safuanit. Kur ai u bėri thirrje tė besojnė nė njė Zot tė vetėm, ata e vranė dhe kufomėn ia hodhėn nė njė pus. Prej kėtu u quajtėn banorėt e Ress-it. Pas kėsaj ndodhie, Zoti e ndėshkoi kėtė popull dhe i shkatėrroi vendbanimet e tyre.
    "Shoku Mjekesise"

Faqja 0 prej 3 FillimFillim 12 FunditFundit

Regullat e Postimit

  • Ju nuk mund tė hapni tema tė reja.
  • Ju nuk mund tė postoni nė tema.
  • Ju nuk mund tė bashkėngjitni skedarė.
  • Ju nuk mund tė ndryshoni postimet tuaja.
  •