Behgjet Pacolli, President i ri i Kosovës

[drenicaku]

Po ti a ne gjenetike po hyn a? Po ike ore se ti nuk qenke normale po une lypi qi n..nen qe diskutoj me gjithfare mongolezi.

Qka lyp ti une nuk e di,por nuk je kerkah,ti po mundohesh me mbrojt diqka qe nuk mbrohet.
Pacovi eshte i rrezikshem per kombin dhe pik,kete emrim me se miri do ta pres serbia,por edhe rusia do jet e lumtur qe nje dhenderr i tyre po behet presednik i nje shteti.
Perveq kesaj pacovi qdo intervist qe ka ber,e qe ka fol per kombin ka shkretu,merri e lecoj intervistat e tij dhe ke per tu bindur.
Ti mund ta kesh pacovin diqka,por e verteta duhet then,te shpresoim qe votimi nuk do ta miratoi,te shpresoim qe dputet te pdk-es nuk do ti ken mendt e hashimit te gjith dhe do votoin qfar ua thot truri dhe zemra e jo partia sepse kosova eshte me e vlefshme se partia

[DriniM]

Partia Demokratike e Kosovës mundi vetëveten



Nga Xhevat Bislimi



Mundja e parë e vetëvetes



Dje, për të dytën here gjatë këtyre muajve, Partia Demokratike e Kosovës, mundi vetëveten. Herën e parë kjo parti mundi vetëveten gjatë zgjedhjeve të përgjithshme. Sistemi zgjedhor, që ishte zgjedhur dhe pëlqyer nga të gjitha partitë politike (drejtuesit e tyre) prodhoi manipulim dhe vjedhje të paparë të votës së lirë dhe të vullnetit të qytetarit tonë. Të bindur se me këtë sistem dhe mënyrë votimi mund të manipulohet dhe trafikohet vota sipas dëshirës dhe nevojave të “liderëve” , ata (“liderët”) u pajtuan dhe e miratuan këtë ligj skandaloz dhe korruptues për zgjedhjet. Kuptohet kjo gjë u interesonte shumë edhe të huajve që nuk i merr gjumi për “të mirën” e këtij populli! Trafikimi dhe vjedhja masive e votës (sidomos midis kandidatëve të të njëjtës parti) dëmtoi rëndë besimin e qytetarit te ky proces zgjedhor (te partitë politike) dhe imazhin e Kosovës para botës demokratike. Humbësja më e madhe e këtyre zgjedhjeve ishte PDK-ja, e cila, thënë më së buti, doli se ishte e kapur. Një pjesë e deputetëve të kësaj partie nuk përfaqësojnë vullnetin e anëtarëve dhe votuesëve të PDK-së por, vullnetin e “liderit”, të komisionerëve të vendvotimeve dhe të qendrës së numrimit! Edhe hyrja e një pjese të tyre në listën e PDK-së ishte imponuar. Të këtillë kandidatë nuk u imponuan në listën e PDK-së për t’i sjellë më shumë vota kësaj partie por, për t’i përvetësuar, grabitur dhe plaçkitur votat që kishin siguruar me shumë mund anëtarët dhe strukturat e kësaj partie nëpër degë e nëndegë gjatë këtyre dhjetë viteve. Prandaj, po të bëhet një analizë e gjithanshme (që nuk bëhet asnjëherë) doemos do të vimë në përfundimin se PDK-ja mundi vetëveten gjatë zgjedhjeve të përgjithshme.

Kjo iku. U bë si u bë, procesi zgjedhor përfundoi. Rezultatet u vërtetuan (certifikuan).



Mundja e dytë e madhe e vetëvetes



Partia Demokratike e Kosovës siguroi tridhjetë e katër vende në Kuvendin e Kosovës. Ky rezultat detyrimisht të shpie në koalicion me parti të tjera. Meqenëse, mirëbesimi dhe marrëdhniet me partitë që quhen të afërta me PDK-në, ishin rrënuar gati tërësisht, kjo parti u detyrua të kërkonte ortakë te AKR-ja dhe te partitë e pakicave! Sipas kësaj matematike shumica e deputetëve shqiptarë mbeten në opozitë, kurse pakica e tyre në pozitë! AKR-ja, e cila bashkë me pesë a gjashtë parti tjera i fitoi tetë vende në Kuvend, kërkoi dhe “këmbënguli” që posti i Kryetarit të Kosovës t’i jepej presidentit të saj, Begjet Pacollit. Kryesia e PDK-së unanimisht kishte vendosur që ky vend (post) t’i jepej Sekretarit të Përgjithhëm të PDK-së, Jakup Krasniqit. Shumë shpejtë, gjatë dy-tri mbledhjeve të Kryesisë së PDK-së, u kuptua që propozimi i J. Krasniqit për të qenë Kryetar i Kosovës nuk kishte qenë i sinqertë. Ky propozim ishte bërë sa për të larë gojën dhe sa për të thënë se ne të propozuam, ne jemi për ty, ne të duamë dhe të nderojmë shumë (dikush tha në mbl. e Këshllit D. se edhe jetën do ta jepte për J.Krasniqin, por president s’kemi si e bjmë. Nuk po lëshon pe Pacolli!), mirëpo nuk kemi zgjidhje tjetër, pos prehrit të Pacollit! Gjatë ditëve të bisedimeve me Pacollin dhe gjatë mbledhjeve të Kryesisë së PDK-së u kuptua qartë se dikush kishte vendosur që posti i Kryetarit të Kosovës t’i jepej Pacollit! Ndonjë drejtues partie dhe ndonjë anëtarë i Kryesisë, nëpërmjet medias (si burime a si kolonë e pestë brenda partisë), në takime dhe me telefon jepnin mesazhe “dorëzimi” para kërkesës dhe “këmbënguljes” së Pacollit për t’u bërë “presednik” i Kosovës. Gojëkqinjtë thonë se dikush nga PDK-ja, zot ruana, edhe e ka lutur Pacollin që mos të tërhiqet nga kërkesa e tij! Me githë këto marifete dhe manipulime u krijua përshtypja spekulative (pa kërkuar zgjidhje tjetër) se nuk ka zgjidhje tjetër: O me Pacollin, o në opozitë! Kështu u shtrua çështja dje edhe në Këshllin Drejtues të PDK-së! Një mbledhje pa rend dite, pa verifikim kuorumi, me pjesëmarrës që nuk ishin anëtarë të KD dhe me një presion të organizuar mirë të mediave. Shumica e anëtarëve të këtij organi nuk diskutuan, por shumë prej atyre që morën fjalën në mbledhjen e Këshillit Drejtues u deklaruan në favor të krijimit të koalicionit me AKR-në dhe me pakicat! Kuptohet me Begjet Pacollin presednik Kosove! Secili nga ata që i dhanë përkrahje këtij koalicioni kishte vetëm një hall, vetëm një argument: Nuk guxojmë të mbetemi në opozitë, thoshin ata, sepse humbim mundësinë për të patur ndonjë pozitë, humbim pozitat dhe vendet e punës që kemi sot, nuk do të kemi investime në komuna, etj.! “Argument” tjetër ishte edhe “frika” dhe “bindja” e tyre se edhe nëse shkojmë në zgjedhje të reja do të humbim! Nuk do të fitojmë më!! Prandaj, sipas tyre, duhet të ulim kokën (bishtin) dhe ta hamë turpin me bukë! Kaq ishte mendim-mjerimi politik i këtyre anëtarëve të Kshillit Drejtues, kaq ishte logjika e atyre që politikën e shohin si mundësi ideale për biznis, përfitime dhe privilegje personale! Nuk ishin të pakët anëtarët e këtij organi që e kundërshtuan prerë hyrjen në këtë koalicion me pakicat dhe pranimin e Pacollit për presednik Kosove. Shumica absolute e anëtarëve të Kryesisë ishin kundër, por nuk e kishin kurajon me marrë më shumë përgjegjësi, me shku në opozitë apo në zgjedhje të reja. U mjaftuan me kaq! Nga diskutimet doli edhe mendimi i saktë se mbështetja për Pacollin dëmton rëndë substancën e PDK-së dhe të Kosovës. Mirë e tha edhe një anëtar i KD, i cili tha se edhe po të ishte president Pacolli ne duhet të angazhoheshim për ta rrëzuar dhe se ne po gëzohemi kurse të tjerët po e marrin fitoren tonë. Dikush tha se PDK-ja nuk mund ta përballojë këtë zgjidhje, këtë marrëveshje për ta bërë Pacollin presednik Kosove. Dikush thoshte, me shumë të drejtë, se kjo marrëveshje fuqizon dhe u jep krahë përpjekjeve për të eliminuar këdo që mendon shqip në këtë vend dhe veçmas këdo që ka qenë me UÇK-në, i burgosur politik dhe familje atdhetarësh. Ky është edhe qëllimi i fundit i këtij projekti apo elaborati famëkeq, por nuk do t’ia dalin kurrë me eliminu këtë kategori nga politika e vendit dhe me e zhbë qenien kombëtare shqiptare të Kosovës. Në fund u kërkua të votohej kush është “për” e kush “kundër”, por nuk u votua! U tha se shumica e diskutuesëve ishin për marrëveshje me Pacollin, prandaj, në emër edhe të ruajtjes së “unitetit” po e zëmë se jemi “për”! Uniteti rreth atij që nesër mund të jetë (nëse votohet në Kuvend, zot mos e bënë) simbol i unitetit të popullit ishte i “domosdoshëm”, por shumë i dëmshëm për unitetin dhe shëndetin e kësaj partie, të Kosovës dhe institucioneve të saj! Menjëherë dolën me vrap telallët e PDK-së për t’i dhënë lajmin e gëzuar Pacollit dhe gjithë opinionit!

Unë për vete mendoj dhe jam i bindur se edhe kësaj radhe PDK-ja mundi vetëveten. Ajo u mund nga brenda dhe i ra në gjunjë atij që publikisht deklaronte, edhe në vitin 2006 për “Nedelni telegraf” të Beogradit, se “Kosovo ne mozhe bez Serbije” (Kosova nuk mundet pa Serbinë). A thua kështu të mendojnë edhe ata që e përkrahën këtë marrëveshje? Akoma nuk dua ta besoj. Koha do të vërtetojë shumëçka. “Kosovo ne mozhe bez Srbije” është deviza e Pacollit. Ky mund të merret edhe si programi dhe përcaktimi i tij politik i përmbledhur në këtë fjali. Me këtë platformë do të zhvillohen edhe bisedimet me Serbinë. Serbia do t’i ketë përballë njerëzit e saj besnikë plus pakicën e saj të përfaqësuar në koalicion! Përvec këtij filoserbi me PDK-n duket se do të jetë edhe i biri i Ibrahim Rugovës. Ky sa për ta mbajtur gjallë (edhe ashtu të gjallë) frymën rugoviane në PDK, sa për ta forcuar edhe më besimin se “Kosova nuk mundet pa Serbinë” dhe sa për ta bërë Bukoshin Ministër!

Kjo është dita më e zezë në historinë e PDK-së, ky është vetëposhtrimi më i madh dhe njëra prej marrëveshjeve më poshtëruese për PDK-në dhe Kosovën! Miku i Milosheviçit, bashkëpunmëtori dhe miku i mirë i kryeudbashit, Selim Brosha, njeriu që botërisht deklaron se “Kosova nuk mundet pa Serbinë” të pranohet për president të vendit? Në asnjë vend normal kjo nuk do të ndodhtte. Ta bësh të parin e vendit atë që ekzistencën e vendit të tij e shehë të pamundur pa vrasësen shekullore të këtij populli, pa Serbinë?! Të jetë simbol dhe përfaqësues i “unitetit” dikush pa integritet njerëzor, moral, kombëtar e politik?! Apo në emër të ndërtimit të institucioneve me “duar të pastërta” po vihen në krye të tyre njerëzit me duar, fytyrë, integritet e të kaluar të pistë e të zezë si futa dhe do të largohen njerëzit (shqiptarët) me duar, zemër, fytyrë, integritet e të kaluar të pastër e kombëtare? Edhe kjo tashmë është provuar dhe do të provohet edhe më tepër. Organizimi i dorëzimit të PDK-së nga brenda dhe pranimi i kandidaturës së Pacollit për president Kosove fyen rëndë përpjekjen dhe sakrificën shekullore të këtij populli për liri, fyen ndjenjat atdhetare dhe kombëtare të popullit shqiptar, fyen ndjenjat demokratike dhe civilizuese të popullit më të lashtë në Ballkan dhe Evropë. Kosova dhe populli shqiptar nuk ia kishte borgj kësaj partie dhe asnjë partie tjetër kët poshtërim. Kishte zgjidhje të tjera të pranueshme dhe të dinjitetshme për këtë vend dhe për këtë popull. Në vendet demokratike rol dhe ndikim të madh në politikat dhe qeverisjen e vendit ka edhe opinioni publik. Besoj (megjithëse ato që prodhojnë më së shumti opinion, mediat, po u shërbejnë atyre që po i financojnë) që do ketë një opinion publik të fuqishëm kundër kësaj kandidature proserbe. Është mirë që “padronët” e medias nuk mund ta kontrollojnë internetin. Me këtë njeri Kosovës do t’i errësohet edhe më shumë e ardhmja, kurse popullin shqiptar do ta detyrojë të kërkoj rrugë dhe forma të tjera për ta mbrojtur dinjitetin, lirinë dhe demokracinë e tij. Duhet të them që ky pranim i kandidaturës së Pacollit ka edhe një të mirë. E mira është se ia hoqi petën lakrorit! Edhe ky veprim forcon bindjen dhe ndërgjegjëson shqiptarët se zgjidhja e vetme e drejtë dhe e qëndrueshme është bashkimi i Shqipërisë dhe i shqiptarëve në një shtet të vetëm. Shpresoj, uroj, lutem, unë, dhe besoj çdo shqiptar, që këtë kandiaturë turpi dhe poshtërimi ta rrëzojë vota e deputetëve në Kuvend! Besoj shumë që do të ketë aq gjak shqiptari, aq forcë njerëzore, intelektuale dhe morale te këta deputetë sa për ta shpëtuar Kosovën dhe institucionet e saj nga hyrja në një përçarje dhe krizë zingjirore, nga kjo zi dhe marre e madhe dhe sa për t’i treguar Pacollit dhe pacollëve se Kosova ka mundur, mundet dhe do të mudet pa Serbinë. Kosova nuk ka mundur, nuk mundet dhe nuk do të mundet pa Shqipërinë, sepse është vetë Shqipëria, është mishi dhe gjaku i saj që nuk falet…

[DriniM]

E Enjte, 17-02-2011, 07:59pm (GMT)

KOSOVA E PAVARUR DO TË UDHËHIQET NGA 42 SHQIPTARË DHE 25 YLLAT E FLAMURIT LARAMAN



Se ideologjia komuniste-leniniste bashkon të gjithë proletarët e botës po vërehet edhe në rastin e shtetit më të ri të globit, Republikës së Kosovës.



Nga Xhevat Rexhaj



Për fatin e rrjedhave politiko shoqërore, dhe për fatkeqësin e shtetit të Kosovës, rezultatet e zgjedhjeve të super orkestruara me tallava vjedhje, u qertifikuan nga orkestra e tallavasë e quajtur KQZ. Më në fund qytetarët, sidomos shqiptarë të njohur për urtësin e tyre ndaj dukurive negative të përditshmërisë së tyre, filluan të marrin frymë më lirshëm me thënjet se, ke çka ke, por na duhen Institucionet që do udhëheqin shtetin, le të jetë kushdo vetëm të kryhet edhe kjo punë e nisur së mbrapshti. Në restaurantet, çajtoret, bastoret dhe rrojtoret kosovare filluan pazaret dhe tugjaritë e ndryshme se kush mbi kendë dhe kush për fundi kujtë do të jetë në koalicionin e mbipritur qeveritar. Disa trumpetonin se numrat janë, por emrat nuk janë ende, disa bëlbonin duam koalicion por i kemi kushtet tona, të tjerët së paku 2 parti u rreshtuan në një qëndrim, duam opozitë. Në këtë lëmsh odash e çajtoresh ku shumicës iu bëhen dhëmbët zi si futa nga çaji i rusit, rreheshin tavolinat dhe thyheshin gotat se do të formohet një qeveri që Kosova se ka patur as në kohën e Titos, pra do jetë qeveri me Kryeministër të fortë, patriot e luftëtar dhe me një president të fortë proletar dhe biznismen që ka me ia ni zanin krejtë bota këtij pushteti të ardhshëm me refrenin e dëgjuar e shikuar” Së pari Kosova” e pastaj në rrot të sames.



Duke ditur se jemi kah jetojmë në një globalizim të njerëzimit në fusha të ndryshme jetësore, edhe partitë që bënin pazare për karrika filluan të tregohen shumë të urtë, të qetë, të duruar dhe besa të gëzuar se tani edhe në Kosovë do kemi globalizim dhe do kemi një multi kulti të politikës kosovare, ku në qeveri do të ketë vende për të gjithë ata që nuk e rrezikojnë kandidatin për kryeministër. Si për qudi mu partia që kinse thirrej në patriotizëm folklorik dhe shqiptarizëm, duke diferencuar dhe duke i kërcënuar kundërshtarët e tyre politikë të partive politike shqiptare, qysh pas luftës, filloi të tregoi shenja të vëllazërim- bashkimit, shenja të dashurisë dhe unitetit në mes bashkësive etnike në Kosovë, duke futur edhe vetë shqiptarët në bashkësi etnike. Kjo parti e quajtur PDK, e shfrytëzoi edhe rastin më interesant, pra datën e Shën valentinit për të shpërndarë lule për të dashuruarit. Dashnorja e parë i ra hise AKRja, dhe nga dashuria e madhe në mes tyre si dhuratë iu dha posti i Presidentit, kryetarit të AKRsë, biznismenit dhe globalizuesit kosovar me dy shtetësi dhe qindra punëtori në Lindjen e globit. Kënaqësia ishte e madhe se pas shumë kërkesave këtij politikani dhe biznismeni iu dha rasti që ta realizoi ëndrrën e të bërit President, nga ana tjetër për të dashurat e tjera PDKja ka përgatitur dhurata të llojeve të ndryshme, aty janë, serbët që kërkojnë tani më shumë se nga një traktor, janë romët që kërkojnë më shumë defa e tupana dhe janë turqit që duan më shumë material për bakllava , të gjitha këto do i marrin nga mandatari i qeverisë se kështu e donë vëllazërim-bashkimi i kohës moderne alla kosovarqe.



Bastoret dhe çajtoret politike nepër Kosovë filluan diskutimet tjera se a do mbijetoi kjo farë qeverie, dhe se a e duan të gjithë PDK ejcat Z. Pacolli për kryetar, duke ditur “patriotizmin” e tyre të kahershëm kundër shumë figurave kombëtare të ndertimit të shtetit të Kosovës, figurave emblematike dhe të dëshmuara me gjak dhe me nerv të pastër shqiptarë. Disa filluan të rrëfejnë se Z. Pacolli është një biznismen i njohur e të tjerat nuk na interesojnë ngase ai edhe kur ishte në opozitë ishte krah i Thaqit, disa tregonin shenja droje se mos po zgjidhet njeriu që ka fituar vetëm 4 mandate dhe ato të blera bashkë me Thaqin, dhe se mos po na bëhet një President që do të ulet rrafsh 5 vite në karrikën e të parit të shtetit të krijuar me mund, sakrifica dhe me gjakë, një njeri që është shqiptarë por ama në politikë është i ngathët duke ditur edhe rrethanat tjera private dhe më gjerë?!



Për ti ndalur këto grindje në mes PDK jcave u kujdesë kush tjetër pos shefi i tyre, lideri dhe i madhi i PDKsë kryetari i tyre, duke quar “selam” se une jam prapë shefi, une shkruj dhe vulosi për të gjitha, dhe interesant u pashitën gjakrat, besa edhe ato të grupit të Jakupit i cili ishte dashuruar shumë në fotelen e pararëndësit të tij Fatmir Sejdiut i cili me të bëmat e tij nuk lejoi teposhtëzen e PDKsë, pra edhe Jakup Krasniqi tha, m`ka thanë shefi me nejt kryetar parlamenti.



Kështu sipas të gjitha gjasave, në qeverinë Thaqi 2 do të kemi vërtet 6 yjet e flamurit, apo thënë më mirë 6 pikat e Ban Ki Munit, do të kemi një qeveri që askund në botë të tillë nuk ka, vërtet unikat, ngase edhe ne shqiptarët për disa gjëra mjerane jemi unikat ndërë popujë e tjerë të botës, do të kemi pushtet të bërë nga 42 deputetë shqiptarë dhe 25 deputet të yjeve të flamurit, ndersa do të kemi opozitë me 52 shqiptarë, e që asnjëri prej tyre as nanën, as babanë e as gratë nuk i kanë joshqiptare, por janë vërtet kombëtarë, do të kemi një President me një histori të kaluar,të dyshuar i përkrahur nga 4 plus 4 deputet, i cili do të jetë sipas Kushtetutës, Neni 83 ku shkruhet: “ Presidenti është kreu i shtetit dhe përfaqëson unitetin e popullit të Kosovës”, unifikues i popullit të Kosovës, këtu besohet se janë paraparë 6 yjet e flamurit tonë, ku ne shqiptarët nuk jemi pjesë e atij flamuri, ngase ai Flamuri i vërtet dhe unifikues për Republikën e Kosovës i dizajnuar nga themeluesi i shtetit të pavarur të Kosovës President Rugova nuk ishte i dashur për PDKjcat të cilët e dogjën rrugëve dhe çajtoreve të Kosovës, ngase e kishin pas patur të përgatitur flamurin rezerv laramanë, dhe në bazë të kësaj pra do na unifikoi Presidenti i ri.



Një gjë nuk po bisedohet çajtoreve të Kosovës, po Zot ruana, sikur të kishte formuar LDK ja koalicion të tipit të tillë sa “tradhëtar dhe shpiuna” do i kishte gjetur dhe etiketuar PDKja brenda LDKsë, sa sharje dhe kërcënime do të kishin ndodhur dhe sa e sa artikuj nepër gazetat e shitura pranë PDKsë do të mbushnin faqetë e tyre me rrena dhe prejudikime e bombardime të uleta ndaj LDKsë, falë Zotit dhe parimeve kombëtare kjo nuk ka ndodhur dhe nuk do i ndodh LDKsë.



Proletarë të të gjitha vendeve bashkohuni dhe njifeni Republikën e Kosovës, si rast “ sui generis” për politikën që udhëhiqet brenda saj, ndersa ju demokraci të perëndimit mund të merrni shembull se si luhet loja e politikës globale, andaj ne shqiptarët në shtetet perëndimore kërkojmë poste ministrore aty ku jetojmë se jemi vende vende mbi 5% e popullatës!



Në vitet e 98 e 99 besa edhe pastaj, “patriotët folklorik shqiptarë” bërtisnin rrugëve dhe klubeve në shtetet perëndimore thënjet;kush është me Ibrahim Rugovën- nuk është shqiptarë, ndersa tani e tutje do dëgjojmë britmat se kush nuk është me Thaqin dhe Pacollin nuk është shqiptarë, e sipas këtyre britmave kam frikën se as athere nuk isha shqiptarë e as tani nuk jam shqiptarë, por qebesa proletarë nuk jam kurrën e kurrës...



Xhevat Rexhaj

Intermediator

[poseidon]

T´pressim a do te zgjedhin apo jo Bahxhen. Dhe si po regojn kreret politik

[Florim_i]

Urime Kosovar se ju sjeni Shqiptar , kot nuk i thuani vehtes Kosovar , URIME PUTIN E RI NE KOSOVE O SHKERDHATA .

[Prishtina.C]

U nënshkrua marrëveshja e koalicionit






http://www.koha.net/index.php?cid=1,22,50094

[Prishtina.C]

Hashim Thaçi e Behgjet Pacolli udhëheqin Republikën e Kosovës

U nënshkrua marrëveshja për koalicion mes PDK-së e AKR-së
Kryetari i PDK-së, njëherësh mandatari për formimin e qeverisë së re, Hashim Thaçi dhe kryetari i AKR-së, njëherësh kandidat për postin e presidentit të Kosovës Behgjet Pacolli kanë nënshkruar marrëveshjen me të cilën zyrtarizohet koalicioni qeverisës. Pas nënshkrimit të marrëveshjes Thaçi ka thënë se ky koalicion do të punojë për zhvillimin e Kosovës, ngritjen e mirëqenies sociale, ndërtimin e shoqërisë shumetnike, krijimin e vendeve të reja të punës, integrimin e vendit në strukturat euroatlantike, liberalizimin e vizave. Ndërsa, Pacolli ka shprehur zotimin se do të punohet për një Kosovë dinjitoze.






http://www.botasot.info/def.php?category=3&id=105034

[Prishtina.C]

Behgjet pacolli demanton fushate e tmershme mediatike qe esht zhvilluar diteve te fundit ndaj ti nga mediat dhe fletushkat e kosoves ne krye me me Veton sorre Surrojn dhe KOHEN.


--------------------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------------------


Asnjëhere nuk kam thënë se; ''Serbia është nëna e Kosovës'' apo se ''Unë do të bëhem ndonjëherë Tito i Kosovës!''






Të nderuar,

Gazeta KOHA Ditore edhe televizioni “Kohavizion”, ditëve të fundit janë duke e zhvilluar një fushatë intensive dhe tendencioze kundër personalitetit tim, bile duke shkuar edhe më tutje me përdorimin e gjuhës së urrejtjes.
Kjo pos që tenton të denigrojë përsonalitetin tim, nxit urrejtje duke rrezikuar jetën time dhe të familjes sime.
Publikimet e përdorura në mediumet e lartpërmendura janë të montuara dhe të shtrembëruara teresisht.
Unë nuk kisha ndërmend të reagoja ndaj kësaj fushate tendencioze, por një letër e dy organizatave të veteranëve lidhura me luftën, të cilën unë e respektoj shumë dhe për të cilën kam bërë shumë, më shtyu të përgjigjem sa më poshtë.
Me përgjegjësinë time të plotë morale dhe politike deklaroj se unë asnjëhere nuk kam thënë, as nuk kam menduar që :
Serbia është nëna e Kosovës!”
Se unë do të bëhem ndonjëherë Tito i Kosovës!
Se I kam quajtur serbët vëllezërit tanë!
Sic opinioni është sqaruar shumë herë për takimin me Millosheviqin, ai takim është pasuar me takimin me udhëheqësinë më të lartë të Kosovës. Në atë takim jam dakorduar me udhëheqësit prezentë dhe qasjen e tyre lidhur me cështjen e Kosovës dhe lidhur me proceset që do të zhvilloheshin rreth Kosovës. Unë nuk kam kërkuar nga Millosheviqi bashkëjetesë, por ndarje.
Ditët e ardhshme intervistat origjinale do t`i ofrohen opinionit publik, dhe të gjithë të interesuarve.

Behgjet Pacolli

[Hanny]

ngushllime Shtetit kosovar...Zoti na lasht shnosh...

[G-2]

Salep Sulltani ia gjen nanën Kosovës

Publikuar: Sot, më 19 shkurt 2011
Një zinxhir me deklarata skandaloze: Behgjet Pacolli në intervistën e tij për gazetën kroate “Veçernji list”, më 24 shkurt 2008, një javë pas shpalljes së pavarësisë, e fyente rëndë popullin shqiptar, duke e quajtur Serbinë “nënë të Kosovës”. Një person i tillë mund të jetë president i tarafit politik të prirë nga Hashim Thaçi, por jo i Kosovës



Derisa Behgjet Pacolli fërkon duart dhe ndoshta ka filluar të mendojë se cilën kravatë do ta hedhë në gjoks ditën kur nga Parlamenti do të zgjidhet kryetar i Republikës, opinioni ka të drejtë të dijë se nën tutelën e kujt po futet Kosova në këto momente të rënda për shtetin ende trevjeçar. Për dallim prej pritjeve të Pacollit dhe mercenarëve të tij publicistikë, të cilët mendojnë(!) se detyrë e gazetarit qenkësh fshehja e fakteve, e vërteta është krejt ndryshe: Detyrë e mediave është që opinionit publik t’ia prezantojë të gjitha anët jetëshkrimore, veçanërisht ato që pretendentin për president e diskualifikojnë të jetë bartës i një funksioni aq të rëndësishëm shtetëror. Në mungesë të argumenteve mbështetësit kryesisht anonimë të Pacollit kanë zgjedhur një rrugë, e cila është tipike për shqiptarët gjaknxehtë dhe trutharë: Nuk merren me faktet e botuara, por duan ta vrasin lajmësin me shpifje dhe përralla të mjegullta! Kësaj i thonë: lexo me bark e me mushkëri, por jo me mendje dhe me sy. Në këtë drejtim sulmohen të gjitha ato media gjoja dashakeqëse që përherë e paskëshin cituar keq Pacollin. Por, deri më tani Pacolli s’e ka demantuar në këto media asnjë intervistë të tij skandaloze, asnjë deklaratë qesharake apo të turpshme. Korrigjimet i ka bërë në mediat e çarshisë së Prishtinës, ku numri i biçim-gazetarëve që e kanë shitur lëkurën është i madh. Pacolli nuk e ka demantuar gazetën “Nedeljni Telegraf”, as gazetën “Politika”, as revistën “Globus” të Zagrebit, por as “Frankfurter Allgemeine Zeitung”. Disa shkarravitës interneti dhe ndonjë adjutant i Pacollit synojnë ta linçojnë lajmësin, kur faktet i quajnë propagandë serbe ose lajme të gazetave bulevardeske. Kjo tregon sa të paditur, sa dashakeqës, sa të mjerë janë këta njerëz. “Frankfurter Allgemeine Zeitung” është njëra prej gazetave më të mira në botë dhe gazetarët e saj kanë merita historike për raportimet e tyre nga Kosova. As revista “Globus” e Zagrebit nuk ka të bëjë asgjë me bulevardin, por as “Politika” e Beogradit. Kjo gazetë shpesh ka qenë përtej të lejuarës proqeveritare, por bulevardeske jo, fundja është gazeta më e vjetër në Ballkan dhe e themeluar nga një familje sllovene. Fundja, edhe sa i përket “Nedeljni Telegrafit” nuk mund të thuhet se Pacolli është cituar gabimisht derisa ai të mos e dëshmojë këtë bindshëm. Deklaratat skandaloze të Pacollit që i ka dhënë për këto media janë bërë publike të martën në faqet e kësaj gazete.

“Vëllezër me serbët”

Në vazhdim do të japim hollësi nga intervista e Pacollit dhënë gazetës kroate “Veçernji list”. Kolegët e kësaj gazete e kanë vënë në dispozicion të publikut kosovar edhe kopjen e kësaj bisede, të botuar më 24 shkurt 2008, pra vetëm 9 ditë pasi Kosova shpalli pavarësinë. Intervista gjendet edhe në internet, por për të qenë tërësisht të sigurt në vërtetësinë e saj “Koha Ditore” siguroi edhe origjinalin e saj. Autor i intervistës është gazetari Vojislav Mazzocco, i cili në hyrje të tekstit shkruan se Pacollin e ka takuar në Lugano të Zvicrës, ku gjendet selia e firmës së tij “Mabetex”. Pasi ankohet se i janë vjedhur votat në zgjedhjet e vitit 2007 Pacolli fillon të flasë për raportet mes Kosovës dhe Serbisë. Gazetari Mazzocco shkruan se “Pacolli nuk ka shumë fjalë të këqija për serbët, përkundër të gjitha krimeve që ata ia kanë shkaktuar popullit të tij. (...) Për Pacollin Serbia ende është nënë e Kosovës, për fat të keq, nënë e keqe”. Në vazhdim autori citon fjalët e Pacollit: “Kur prindërit nuk sillen si duhet me fëmijën, nëse e keqtrajtojnë, atëherë do të gjendet dikush që do t’ia marrë fëmijën. Ky është rasti me Kosovën”. Për vërtetësinë e të gjitha citateve mund të bindet çdokush që di kroatisht, që ka lidhje interneti, që e di çka është google - dhe nëse nuk është keqdashës. Çdokush që lexon me logjikë e kupton se Pacolli thotë (ndoshta edhe mendon) se Kosova e ka nënë Serbinë, se Kosova është fëmijë i Serbisë, por meqë Serbia (prindi) e ka keqtrajtuar Kosovën (fëmijën), atëherë kanë ndërhyrë të tjerët (bashkësia ndërkombëtare) dhe ia kanë marrë fëmijën Beogradit! A do të thotë kjo që tani, pasi është rrëzuar regjimi i Slobodan Milosheviqit, dhe prindi i Kosovës, pra Serbia e Boris Tadiqit, është përmirësuar dhe është bërë demokratike, atëherë Kosova duhet të kthehet në prehrin e ngrohtë të nënës?
Në vazhdim të intervistës Pacolli flet për krimet serbe në Kosovë, por çuditërisht bën një ndarje mes popullit (ose pjesëtarëve të tij) dhe liderëve. Fajtorë për krimet, sipas tij, janë liderët serbë. Natyrisht që nuk ka faj kolektiv, por për çdokënd që merr vesh pak nga historia e shpërbërjes së Jugosllavisë e di se populli serb me vite të tëra në mënyrë plebishitare e ka mbështetur politikën vrastare të Milosheviqit dhe nuk mund t’i ikë së paku përgjegjësisë. Atyre që nuk u është shlyer kujtesa e dinë se kur janë nisur tanket për në Vukovar qytetarët e Beogradit i kanë stolisur ato me lule. Fakte të tilla ka me mijëra. Megjithatë, kandidati për president të ardhshëm të Kosovës, Behgjet Pacolli, në “Veçernji list” thotë: “Më vjen keq për serbët, ata janë popull i mrekullueshëm. Ata dhe ne (shqiptarët, v.j.) jemi si dy vëllezër që përherë grinden derisa nuk e ndajnë pasurinë dhe nuk e ndërtojnë shtëpinë e vet. Tek atëherë fillon dashuria e vërtetë vëllazërore”. Do të doja t’i shihja shpifësit e llojllojshëm që ia bartin valixhet Pacollit tani duke u përgjigjur në këto pyetje: A mund të thonë që “Veçernji list” e ka keqinterpretuar Pacollin? A mund të thonë se “Veçernji list” është gazetë serbe, ruse, fashiste, komuniste, falangiste? Asgjë s’mund të thonë, e prapë do të vazhdojnë të shpifin! Por, Pacolli kurrë s’e ka demantuar këtë që ka thënë.

“Të jetojmë së bashku”

Vazhdojmë! Se kjo punë s’mbaron me kaq! Populli i Kosovës duhet ta dijë kush po i bëhet president. Më tutje në intervistë Pacolli pranon se e ka takuar dy herë Milosheviqin në vitin 1999. “Veçernji list” e citon Pacollin të ketë thënë kështu në lidhje me bisedat e tij me kasapin e shqiptarëve: “Kam dashur që edhe njëherë të përpiqemi të jetojmë së bashku, por ai më tha se s’ka gjë nga kjo që unë i propozova dhe se shqiptarët mirë do ta mbajnë mend çfarë do t’ju ndodhë”. Kjo tingëllon sikur Pacolli e ka lutur Serbinë të mos shkëputet nga Kosova! Në çfarë cilësie? Me çfarë mandati? Në emër të kujt? Në atë kohë Kosova ka pasur një president (Ibrahim Rugovën) të zgjedhur me shumicë absolute dhe me vullnet të gjerë popullor. Ka pasur qeveri në ekzil. Ka pasur ministra. Ka pasur edhe një parlament, ndonëse jofunksional. Në terren ka qenë aktive Ushtria Çlirimtare e Kosovës, e cila kishte fituar legjitimitet me luftën e drejtë kundër terrorit serb. Siç ka shkruar shtypi gjerman Pacolli ishte postier i kryetarit rus Boris Jelcin, me qëllim që të ndërmjetësojë mes Milosheviqit dhe liderëve shqiptarë. Synim i këtij misioni të tij kanë qenë bisedat bilaterale Beograd-Prishtinë dhe përzënia e diplomatëve amerikanë dhe evropianë nga procesi për zgjidhjen e çështjes së Kosovës. Pacolli vetë është ankuar se Fehmi Agani ia kishte prishur këtë lojë, duke i thënë prerë se “ne pa amerikanët nuk hyjmë në bisedime”, kurse kryetari Rugova kishte refuzuar ta takojë Pacollin, i cili nga mediat botërore në variantin më të përzemërt quhet “biznesmen i dyshimtë” ose “i diskutueshëm”.
Behgjet Pacolli nuk mund t’i durojë këto fakte, të cilat mund të jenë pjesë e ndonjë agjende të tij politike të stilit Serbia-nënë e Kosova-fëmijë. Ose mund të jenë prodhim i naivitetit të tij politik. Kush mendon se një personi që synon të bëhet kryetar mund t’i falet naiviteti, është injorant. Përveç shkathtësisë intelektuale kryetari duhet të jetë edhe logjikisht i kthjellët, sepse në rastin më ekstrem ai duhet të vendosë edhe për luftë. Pacolli s’i duron dot faktet, prandaj, në pamundësi për t’i zhbërë ato, ai përmes një rrjeti social (Facebook) me ton përgjërues apelon te kritikët e tij që ta lexojnë librin e tij autobiografik, sepse aty qenkësh e vërteta. Bash aty s’është e vërteta, sepse bëhet fjalë për një cung-libër të shkruar, siç vërehet hapur, jo nga Pacolli, por nga një apo disa publicistë të paguar dhe nga ndonjë narezak i importuar. Duke vepruar në një shoqëri të varfër, të dërrmuar nga lufta dhe nga tranzicioni shkatërrues, ku janë djegur tashmë shumë vlera, Pacolli me gjasë mendon se gjithçka mund të blihet, madje edhe e vërteta, sipas pseudoparimit: çka s’e rrok mendja, e rrok kuleta! Një qasje e tillë s’është gjë tjetër veçse fyerje e rëndë ndaj ndershmërisë së profesionit të gazetarit.

Fyerje për gazetarët

Në këtë kuadër hyn edhe një sharje që ua drejtoi mediave dhe gazetarëve një ish-deputet i partisë së Pacollit derisa këtë javë po fliste në “Interaktiv” të KTV-së mbi koalicionin e ri qeverisës. Ai tha se s’duhet mediat të merren me të kaluarën e Pacollit, sepse, sipas tij, po të shikojmë secili prej nesh paskësh një histori të tillë në raport me Serbinë. Kjo i bie që edhe Hashim Thaçi paskësh qenë te Milosheviqi në Beograd që të ndërmjetësojë në konfliktin mes pakicës etnike shqiptare në krahinën jugore serbe të Kosovës e Metohisë dhe Serbisë. Dhe dy milionë shqiptarë të tjerë po ashtu. Nonsens më të madh nga ai që e tha ish-deputeti i Pacollit rrallë dëgjon opinioni. Në gjithë këtë histori pafytyrësia më e madhe është se Pacolli dhe mbështetësit e tij nuk demonstrojnë asnjë shenjë vetëkritike. Të gjitha gazetat janë keqdashëse, e gazetarët po se po! Gjithçka na qenkësh konspiracion! Kështu Pacolli për të njëmijtën herë diskualifikohet për të qenë president i Kosovës.
Megjithatë, Hashim Thaçi duket se nuk ka asnjë problem moral që një figurë të tillë politike si Pacolli ta bëjë president. Morali politik në Partinë Demokratike është varrosur qëmoti nga krerët e saj. Qëllimi i vetëm është pushteti, me çdo çmim – edhe me çmimin e zgjedhjes së një personi që thotë (sipas “Veçernji listit”): “Srbija [je] još majka Kosova, nažalost, zla majka”. Kjo domethënë: Edhe pas pavarësisë Serbia mbetet nënë, ose në gegërisht: “E keqe, e mirë – nana asht nanë!” Shumë gjëra mbahen mend dhe mbesin për histori. Jo vetëm fitimi dhe manipulimi i zgjedhjeve, por edhe mënyra si e ndërton pushtetin dhe me kënd e ndërton. Hashim Thaçi mund ta kontrabandojë Pacollin në postin e presidentit, por ai do të jetë president i tarafit të tij politik, jo i popullit shumicë të Kosovës, i cili ia ka dhënë vetëm 7 për qind të votave, madje shumica e këtyre votave vijnë për shkak se Pacolli bleu disa shvercerë politikë, të cilët me e pa avdes duan me çdo kusht të kenë pak pushtet, madje edhe me çmimin e humbjes së çdo kredibiliteti publik. Afër tyre do të jetë edhe një prostitutë politike si Ukë Rugova, i cili ende pa hyrë në Parlament kapërceu nëpër 4 parti politike.

A ka pushtet të turpit?

Në vitin 1776 Benjamin Franklin u dërgua në Paris si ambasadori i parë i Shteteve të Bashkuara të Amerikës. Franklin, njëri prej themeluesve të Amerikës, ishte 70-vjeçar. Gazetarët filluan të interesoheshin për jetën e këtij intelektuali të madh. Revista e përjavshme “La Gazette” shkruante: “Askush nuk po i thotë zotëri... të gjithë po e thërrasin doktor Franklin... siç do të bëhej edhe me Platonin apo Sokratin”. Një gazetar tjetër shkruante: “Prometeu në fund të fundit ka qenë vetëm njeri... Benjamin Franklin po ashtu... por çfarë njeriu!”. Franca ishte e entuziazmuar me këtë njeri, që bashkë me Thomas Jeffersonin ishte hartues i Deklaratës së Pavarësisë të SHBA-së, e cila u nënshkrua më 4 korrik 1776 në Philadelphia. Në këtë Deklaratë garantohej barazia e njerëzve, të drejtat e patjetërsueshme, e drejta e jetës, e lirisë dhe e drejta e synimit të lumturisë (në origjinal: pursuit of happiness). – Një ditë një avokat francez i zemëruar i tha Benjamin Franklinit: “Bota s’është gjë tjetër veçse padrejtësi dhe mjerim. Ku mbet ndëshkimi? Prapa Deklaratës suaj, zoti Franklin, s’qëndron drejtësia apo forca ushtarake, e cila do të siguronte respektimin e saj...”. Franklin u kundërpërgjigj: “Gabim! Prapa kësaj Deklarate qëndron një pushtet i konsiderueshëm dhe i përhershëm: pushteti i turpit (the power of shame)”
A i bën përshtypje ndokujt në Partinë Demokratike të Kosovës pushteti i turpit? A skuqet kush ndonjëherë? Disa personaliteteve të PDK-së, siç janë Bajram Rexhepi, Zenun Pajaziti, Ramë Vataj, Enver Hoxhaj, Behar Selimi, Bedri Hamza, ndoshta edhe Jakup Krasniqi e Fatmir Limaj dhe ndonjë tjetër që njihet në opinion me fraza të pudrosura me moral dhe me patriotizëm të sheqerosur para se të votojnë për Behgjet Pacollin mbase për një çast të vetëm do t’u kujtohet kjo fjali: “Srbija [je] još majka Kosova, nažalost, zla majka”. Ka qenë më vështirë të luftohet se sa të mos i jepet vota një personi që erdhi me izën e Jelcinit dhe Milosheviqit ta sabotojë çlirimin e Kosovës. Është e parëndësishme nëse këtë e ka bërë nga naiviteti, nga padituria apo me qëllim të keq. – Përherë më ka pëlqyer motoja e emisionit “Peščanik” të Radio B92 të Beogradit: “Ako vam je dobro, onda ništa”. Unë, ndërkaq, po ju them: nëse ua prisha rehatinë dhe qetësinë, më falni! “Urime, suksese”, do t’i thoshte tani Hashim Thaçi kujt tjetër pos - Salep Sulltanit!

robelli@bluewin.ch