Gruaja ne Islam

[perkthyese]

Pyetje: Perëndimi akuzon Islamin për shtypjen e gruas. Cili është statusi i gruas në islam?

Përgjigje: Falënderimi i takon Allahut! Gruaja në islam ka një status të lartë të cilin asnjë fe dhe shoqëri nuk e ka arritur, sepse nderin që i jep Islami njerëzimit përfshin burrin dhe gruan njëlloj. Ata janë të barabartë nën sundimin e Allahut në këtë botë dhe do të jenë të barabartë me përkujdesje në shpërblimin dhe dënimin e Tij në botën tjetër. Allahu thotë:

“Në të vërtetë, Ne i kemi nderuar bijtë e Ademit...” (El-Isra, 70)

“Meshkujve u takon pjesë nga ajo që ua kanë lënë prindërit dhe të afërmit, por, edhe femrave u takon pjesë nga ajo që ua kanë lënë prindërit dhe të afërmit...” (En-Nisa, 7)

“Gratë kanë aq të drejta sa kanë edhe detyra, sipas arsyes së shëndoshë, ndonëse burrat kanë një shkallë (më shumë përgjegjësie) mbi ato.” (El-Bekare, 228)

“Besimtarët dhe besimtaret janë miq për njëri-tjetrin....” (Et-Teube, 71)

“Zoti yt ka urdhëruar, që të mos adhuroni askënd tjetër përveç Atij dhe, që të silleni mirë me prindërit. Nëse njëri prej tyre ose të dy arrijnë pleqërinë te ti, mos u thuaj atyre as “uh!”, mos i kundërshto, por drejtoju atyre me fjalë respekti. Lësho para tyre krahët e përuljes prej mëshirës dhe thuaj: “O Zoti im, mëshiroji ata, ashtu siç më kanë rritur, kur unë isha i vogël!”“ (El-Isra, 23-24)

Gjithashtu Allahu thotë:
“Dhe Zoti iu përgjigj lutjes së tyre: “Unë nuk do t’ia humb mundin askujt nga ju që ka bërë vepra, qoftë mashkull apo femër....” (Ali Imran, 195)

“Cilindo mashkull apo femër që kryen vepra të mira, duke qenë besimtar, Ne do ta bëjmë që të kalojë jetë të bukur dhe do ta shpërblejmë sipas veprave më të mira, që ka bërë.” (En-Nahl, 97)
“Dhe kushdo që bën vepra të mira, qoftë ai mashkull ose femër, duke qenë besimtar, do të hyjë në Xhenet dhe nuk do t’i bëhet asnjë padrejtësi.” (En-Nisa, 124)

Nuk ekziston religjion, popull, shoqëri apo ligj i cili mund të krahasohet me nderin që gruaja ka në islam. Civilizimi Romak kishte vendim se gruaja ishte rob (skllav) që i përket burrit, e cila nuk kishte asnjë të drejtë. Në Romë një synod (këshill) i lartë u mblodh për të diskutuar çështjen e gruas dhe përfundoi që ajo ishte qenie pa shpirt dhe për këtë nuk do të trashëgonte jetë në botën tjetër dhe se ajo ishte e ligë.

Në Athinë gratë konsideroheshin plaçkë (pasuri e tundshme), ato shiteshin dhe bliheshin dhe konsideroheshin të liga, prodhim i djallit. Ligji i lashtë i Indisë dilte në përfundimin se sëmundja, vdekja, ferri, helmi i gjarprit dhe zjarri, të gjitha këto ishin më të mira se gruaja. Jeta e saj mbaronte kur burri – apo pronari i saj, vdiste. Kur shihte se si trupi i tij digjej, ajo duhej të hidhej në flakë, në qoftë se nuk e bënte këtë, ajo do të ishte e mallkuar nga të gjithë.
Në qoftë se vështrojmë statusin e gruas në hebraizëm, vendimi dhe statusi i saj në Dhiatën e Vjetër është siç vijon:

“Dhe fillova të mendoj për të kuptuar,
të hetoj dhe të gjurmoj mençurinë dhe konspektin e gjërave
dhe të kuptoj idiotësinë e keqdashjes
dhe marrëzinë e budallallëkut
Gruan e gjej më të hidhët se vdekja, e cila është kurth.
Zemra e së cilës është grackë, e duart e së cilës janë zinxhir…”
(Ecclesiastes 7:25-26 – versioni i ri internacional)

Është e ditur se Dhiata e Vjetër respektohet dhe besohet nga fetë më të mëdha në botë, ato hebre dhe të krishterët. Kjo ishte situata dhe statusi i femrës në kohët antike.
Ndërsa sa i përket situatës së saj në mesjetë dhe në kohët moderne, kjo do të sqarohet në vazhdim:

Shkrimtari Danez Vieth Kordsten sqaron këndvështrimin e kishës katolike ndaj gruas. Ai thotë: “Gjatë mesjetës gruas i është dhënë përkujdesje e vogël, duke përcjellë mësimet e kishës katolike e cila e konsideronte gruan krijesë e klasës dhe rangut të dytë”. Në Francë një këshill në vitin 586 vendosi të hulumtojë mbi çështjen e gruas, se a do të numërohej femra si qenie njerëzore apo jo. Pas disa diskutimeve ata vendosën se ajo ishte qenie njerëzore, por e krijuar që t’i shërbejë mashkullit.

Në ligjin e Francës, neni 217 shkruan siç vijon: “Një grua e martuar – edhe në qoftë se martesa e saj bazohet me kusht që të ndahet çfarë i takon asaj dhe çfarë i takon burrit të saj – nuk i lejohet të japë asgjë si dhuratë apo të transferojë diçka nga prona e saj, ose të marrë në pronësi diçka, qoftë ajo për shpagim ose tjetër send, pa pasur pjesë burri i saj në kontratë ose të pajtohet me kontratën me shkrim.”

Në Angli, Henri VII ia ndaloi gruas Angleze ta lexojë Biblën. Deri në vitin 1850 gruaja nuk llogaritej qytetare dhe deri në vitin 1882, gratë nuk kishin asnjë të drejtë personale.

(Silsilat maqaarinah al-Adyaan, nga Dr. Ahmad Shalaby, vol. 3, p. 210-213)

Sa i përket gruas bashkëkohore në Evropë, Amerikë dhe nga vendet e tjera industriale, ajo është krijesë e cila është e degraduar dhe e abuzuar për qëllime komerciale. Ajo është tipar e fushatave reklamuese dhe gjërat kanë arritur në atë fazë, saqë ajo zhvishet për të reklamuar produktet nëpër pllakate dhe ajo shet dhe ekspozon trupin e saj sipas një sistemi të shpikur nga meshkujt, kështu ajo nuk është asgjë më tepër se një objekt kënaqësie për ata në çdo vend.

Gruaja është e respektuar derisa mund të japë dhe të kontribuojë fizikisht dhe mendërisht. Kur ajo të plaket dhe nuk ka më se çfarë të japë, shoqëria, individët dhe institucionet e braktisin atë dhe ajo jeton vetëm në shtëpinë e saj apo në spital mental. Krahaso këtë – dhe pse nuk ka krahasim – me çfarë na mëson Kurani Famëlartë, në të cilin Allahu thotë:

“Besimtarët dhe besimtaret janë miq për njëri-tjetrin....” (Et-Teube, 71)

“Gratë kanë aq të drejta sa kanë edhe detyra, sipas arsyes së shëndoshë, ndonëse burrat kanë një shkallë (më shumë përgjegjësie) mbi ato.” (El-Bekare, 228)

“Zoti yt ka urdhëruar, që të mos adhuroni askënd tjetër përveç Atij dhe, që të silleni mirë me prindërit. Nëse njëri prej tyre ose të dy arrijnë pleqërinë te ti, mos u thuaj atyre as “uh!”, mos i kundërshto, por drejtoju atyre me fjalë respekti. Lësho para tyre krahët e përuljes prej mëshirës dhe thuaj: “O Zoti im, mëshiroji ata, ashtu siç më kanë rritur, kur unë isha i vogël!” (El-Isra, 23-24)

Pasi Zoti i saj e ka nderuar në këtë mënyrë, është e qartë për gjithë njerëzimin se Ai e ka krijuar atë që të jetë nënë, bashkëshorte, bijë dhe motër, kështu Ai urdhëroi ligje të cilat i kushtohen ekskluzivisht gruas dhe jo burrit.



Marrë nga libri: Motra muslimane pyet, Dijetarët përgjigjen

[Marmara]

Allahu i Lartë, për të ndërtuar dhe rregulluar faqen e tokës, ka krijuar njeriun që ta popullojë atë dhe riprodhimin e shumëzimin e tij e ka kushtëzuar me ligjësinë e bashkimit të të dy sekseve grua-burrë. Për këtë shkak, gruan dhe burrin i ka krijuar si dy qënie të gjalla që e duan njëri-tjetrin, të tillë që janë nevojtarë fiziologjikisht dhe psikologjikisht për njëri-tjetrin dhe, më në fund, që e plotësojnë njëri-tjetrin. Njëkohësisht, këto dy sekse janë pajisur me veçori të dallueshme të ndërtimit trupor dhe të aftësive psikologjike. Si për shkak të këtyre ndryshimeve, si për shkak të vështirësive që lind lufta për jetën, posaçërisht për shkak të zilisë midis individëve dhe bashkësive, kohë më kohë midis dy sekseve janë shfaqur mosmarrëveshje dhe, në përgjithësi, këto mosmarrëveshje kanë konkluduar mbi gruan.

Duke parë nën këtë këndvështrim, është e domosdoshme të thuhet se, që kur u krijua bota, u krijua edhe problemi "grua" dhe se në jetën e çdo bashkësie apo shoqërie gruaja ka luajtur një rol të rëndësishëm pozitiv apo negativ.

Ndërsa lindte Islami, pothuaj në çdo vend të botës gruaja ndodhej në një gjendje të rëndë. Paralelisht me këtë, edhe fakti që profeti i fundit, Hz. Muhammedi, si me shpalljen e urdhrave fetare, si me zbatimin praktik të tyre, u njohu grave të drejta të mëdha, tashmë është diçka e njohur dhe e përvetësuar nga çdokush. Eshtë një realitet domosdoshmërisht i pranuar që në shoqëritë ku Islami zotëroi mendjet dhe zemrat, për shekuj të tërë gruaja kaloi një jetë dukshëm të lumtur. Kurse në të njëjtën epokë, pra, nga lindja e Islamit gjer në shekullin e nëntëmbëdhjetë, për dymbëdhjetë shekuj me radhë, gratë në vendet e tjera nuk qenë aspak të lumtura, ndërsa u mohohej respekti për të cilin ishin të denja.

Dyqind vjet më parë, në botën Perëndimore të shndërruar në skenë të ndryshimeve të mëdha mendore, shkencore dhe shoqërore, u hodhën hapa të konsiderueshme për të drejtat e gruas. Në përfundim të përpjekjeve të vazhdueshme në lidhje me gjithçka i përkiste universit femëror, u siguruan arritje të gjera. Vetëm se këto arritje që meritonin të përshëndeteshin, nuk zgjatën për shumë kohë. Bota Perëndimore, duke sendërtuar mbi gruan një formë të caktuar trajtimi si pasojë e të shtënit pas saj intensivisht për shekuj me radhë, kishte kaluar në ekstremin tjetër duke pandehur se i kish siguruar asaj një liri të plotë e të vërtetë.

Po, liria ishte bërë slogani më i rëndësishëm, më i përhapur dhe më emociondhënës midis shekujve nëntëmbëdhjetë e njëzetë. Pa dyshim, liria është një ndër vlerat më të larta. Por, lexues i shtrenjtë, ç’e do që një liri pa kusht e pa kufi, për opinionin tim, ndoshta është e mundur për qëniet e tjera, por për njeriun, jo, sepse njeriu është një qënie shoqërore, për pasojë, është i detyruar të jetojë së bashku me njerëz të tjerë si ai vetë. Veçse, ndërkaq, detyrimi për të jetuar në bashkësi me të tjerë nuk nënkupton një përngjasim, bie fjala, me milingonat, ai buron nga vetëdija e njeriut. Të jesh i vetëdijshëm, do të thotë të pranosh edhe ekzistencën e të tjerëve si ti, përveç vetes, për pasojë, sjelljet dhe veprimet e tua t’i përcaktosh në përshtatje me ta. Detyrimi, parashkrimi dhe kushtëzimi i lirisë nuk janë nocione konkrete, të harmonizuara dhe definitive në të njëjtën kohë, varet se sa dhe si do t’i vlerësosh ato.

Në emër të lirisë, gruaja e ditëve tona në Perëndim po shfrytëzohet në shumë dimensione. Ai shpirti i saj delikat, ndjenjat e holla, zemra e pastër dhe trupi joshës po thithen për reklamë, për tregti, për politikë, për përplasjet ideologjike, për konkurrencën personale, për terror dhe, në përgjithësi, për epshe poshtëruese. E, kur shihet në këtë pamje, duhet thënë që gruaja ndodhet sot nën detyrimin e nënshtrimit ndaj një dhune më të pangopur, më sistematike e më sadiste se sa në Mesjetë.

Përsa i përket çështjes së të drejtave të gruas, kjo periudhë aktuale që po përjetohet në Perëndim, në një drejtim përbën një ngritje, ndërsa në një drejtim tjetër, rënie. Ç’e do që sukseset e arritura në Perëndim në planin mendor-konceptual, në shkencë, teknikë dhe ekonomi, bashkë me to edhe jeta shoqërore dhe trajtimi i gruas kanë ndikuar gjithë botën. Dhe ky ndikim përbën një të vërtetë. Bota Islame ka marrë edhe ajo pjesën e saj.

Në çështjen e gruas bota Islame nuk ka përjetuar një histori të errët si në Perëndim, por, dyqind vjetët e fundit, posaçërisht në shekullin e njëzetë, nuk ka mbetur pas nga lëvizjet feministe. Duhet të pranojmë se ekziston një problem i gruas edhe në kombet muslimane të këtij shekulli, tani, në këto vitet e fundit. Për opinionin tim, ky problem ka dy aspekte të rëndësishme: i pari është ndikimi perëndimor; i dyti ka të bëjë me specifikat vetiake të kombeve muslimane. Pa dyshim, gruaja në kombet muslimane ka përfituar nga ndikimi perëndimor përsa i përket konceptit të lirisë në një kuptim të gjërë dhe demokratizimit. Veçse gruan muslimane e kanë ndikuar edhe shqetësimet moralo-etike të lindura nga koncepti i lirisë së pakontrolluar në Perëndim, e kanë ndikuar degjenerimi si dhe dobësimi e dekompozimi i organizimit të familjes e probleme të tjera të ngjashme me këto. Në fund të fundit, është vetë gruaja ajo që ka pësuar më tepër dëm nga ky realitet i cili, i përhapur dalëngadalë nëpër të gjitha kombet, ka filluar dhe ka marrë pamjen e një fatkeqësie, është ai trupi i saj i brishtë, ndjenjat e holla, nderi, krenaria e saj... Keqtrajtimi brutal, por, në fakt, i hapur e publik, i shekujve të kaluar, tani, pas aparencave tinzare, është bërë më konsekuent dhe sadist.

Duke kaluar tek specifikat vetiake të kombeve muslimane në lidhje me problemin e gruas, së pari desha të ve në dukje këtë që feja, në përgjithësi, posaçërisht feja Islame - shumë dinamike dhe e fuqishme - është faktori me ndikim më të madh mbi njeriun. Përkundër kësaj, fusha ku vazhduan më shumë të veprojnë veset dhe zakonet paraislamike tek kombet e ndryshëm që përvetësuan Islamin, është martesë-ndarja dhe fusha ku shfaqet tërësia e qëndrimeve ndaj gruas. Po të doni, le të shprehemi kështu: Gruaja është fusha ku urdhërat e Islamit janë përqëndruar në mënyrë më të hapur ndaj interpretimit. Si pasojë e kësaj, pothuaj çdo komb konceptimin e vet të posaçëm në lidhje me gruan dhe familjen kishte dashur ta zbatonte më tej edhe në Islamizëm në këtë apo atë formë. Prandaj nuk është e drejtë të vlerësohet koncepti Islam mbi gruan duke vështruar në vijim qëndrimin e kombeve muslimane ndaj gruas. Këtu desha të kujtoj një thënie të njohur të Hz. Aliut: "Mos vlerëso të vërtetën me fjalët dhe sjelljet e njerëzve, por njerëzit me kriteret e së vërtetës!"

Ja, pra, i dashur lexues, libri që keni në dorë, ka për qëllim të përshkruajë konceptin Islam mbi gruan duke përfituar nga burimet e tij. Plani kryesor i librit është çështja e vlerës së gruas në Lartësinë e Allahut, në kuadër të Islamit, si një krijesë dashurie e Allahut, është çështja e gruas si individ, si antare e familjes dhe e shoqërisë. Në se lexuesi në këtë libër nuk sheh me pëlqim të drejtat, detyrat dhe tipin e gruas me një vend të përcaktuar brenda gjinisë njerëzore ose drejton kritikë në disa pika, këtë gjë e pres me respekt. Veçse do të desha të shtoj që veset dhe zakonet e përftuara qoftë përmes traditave që gjallojnë ende në shoqërinë tonë, qoftë përmes atyre që ndikojnë nga jashtë, nuk e përfaqësojnë çdo kohë të vërtetën dhe nuk na e sigurojnë dot lumturinë. Disa herë, disa gjëra që i shohim si të pagabuara dhe lumturindjellëse, ose janë kalimtare dhe mashtruese, ose i shërbejnë qëllimit të disa familjeve, një grupi ose një kaste. E vlerësoni, besoj, që asnjeri nga këta nuk janë zgjidhje që u japin përgjigje nevojave të njeriut të sotëm dhe që e bëjnë atë të lumtur në një plan të gjerë.

Shprehja "në një plan gjerë" që sapo përdorëm, përfshin pranë njeriut-vlerë të një miliard e gjysmë bote Islame, gjithë njerëzit e botës, posaçërisht shtrihet gjer në Jetën e Pasosur që do të fillojë pas jetës së kësaj bote të përkohshme. Siç bëra të qartë edhe pak më parë, njeriu, sipas Islamit, është qënia më e vlerë e natyrës. Jeta e tij merr fund pas 50-100 vjetësh, pra, domosdo, duhet të jetojë edhe në Përjetësi. Në fakt, jeta e vërtetë dhe lumturia e vërtetë atje është dhe njeriu për lumturinë e asaj bote duhet të përgatitet që këtu. Do të desha t’i kujtoj lexuesit edhe këtë që disa herë, kur mendja na i rrok të vërtetat në formën e një ndriçimi të shkurtër e të prerë, ndjenjat tona, veset, interesat dalin kundër dhe përpiqen të na bëjnë të harrojmë të vërtetën. Por ne mund ta kapërcejmë këtë pengesë me besimin tonë, me vullnetin dhe largpamësinë tonë. Unë them që të vërtetën ta pranojmë edhe në qoftë e hidhur e ta ruajmë besimin. Vjen një ditë e ia arrijmë ta zbatojmë në praktikë.

Libri që keni në duar, si produkt i një përvoje që i kalon të tridhjetë vjetët, u është paraqitur lexuesve turqishtfolës me ribotime që e kalojnë njëzetëshin. Autori, për shkak të lidhjeve të së shoqes, e pat parë veten borxhli ndaj kombit shqiptar dhe personalisht ka vizituar Shqipërinë dhe veçanërisht vende si Maqedonia ku shqiptarët përbëjnë një shumicë të konsiderueshme.

Me këtë rast, autori e njeh për detyrim t’u shprehë falenderimet e tij zotërinjve Dr. Muhammed Aruçi që i dha rëndësinë e duhur përkthimit, e planifikoi atë, e redaktoi dhe siguroi botimin e librit, posaçërisht përkthyesit të vyer Mithat Hoxha.

Së pari kombit shqiptar që u njeh dhe u jep vlerën e merituar konceptit të nderit dhe konstitucionit të familjes, dhe çdo lexuesi u uroj nga Allahu shëndet dhe, në të dy botët, lumturi





Prof.Dr. Bekir Topaloglu

[ramazan_it]

Disa udhëzime Kur'anore në lidhje me bamirësinë ndaj gruas

Autor: Abdurrezak Bedër

Kush mediton mbi librin e Zotit, të cilin e ka zbritur All-llahu për robërit e tij, si udhëzim dhe mëshirë, dritë dhe shkëlqim, kujtim për ata që kujtojnë, do të gjejë përkujdesje të madhe në lidhje me çështjen e femrës, nxitje të fortë për ruajtjen e të drejtave të saj, si dhe qortim për padrejtësinë dhe zullumin që mund t'u shkaktohet atyre. Në Kur'anin fisnik ka ajete të shumta që e aprovojnë një gjë të tillë, bile në Kur'an gjendet një kaptinë e tërë e quajtur Suretun-Nisa (Kaptina e Grave), në të cilën ka një numër të konsiderueshëm të ajeteve që kanë të bëjnë me gratë dhe me sqarimin e të drejtave të tyre.

Prej udhëzimeve Kur'anore, në lidhje me bamirësinë ndaj gruas, janë këto që vijojnë:

1- Urdhri për sjellje të mirë ndaj tyre, brenda kufijve të mirësjelljes dhe bamirësisë, në përputhshmëri me dispozitat e mëdha dhe kriteret e qëndrueshme islame, duke tërhequr vërejtjen për padrejtësinë dhe shkeljen e ligjeve të All-llahut, të cilat e udhëzojnë robin se si të sillet me gruan.

All-llahu thotë:

"Shkurorëzimi (pas të cilit mund të bëhet rikthimi pa ndonjë akt të ri të martesës) është dy herë, e pastaj ose jetë e njerëzishme (bashkëshortore), ose shkurorëzim me mirëkuptim. Juve (burrave) nuk ju lejohet të merrni asnjë send nga ajo që u keni dhuruar (me rastin e martesës), përveç nëse që të dy frikësoheni se nuk do të mund t'i ruani dispozitat e All-llahut (në bashkëshortësi). Nëse keni frikë se ata të dy nuk do të mund t'i ruajnë dispozitat e All-llahut, atëherë nuk është gjynah për asnjërën palë nëse ajo prapë kthen (dhuratën qe e ka marrë për martesë), si kompensim (të divorcit që i ofron burri). Këto janë dispozitat e All-llahut. Pra, mos i kundërshtoni, sepse kush i tejkalon ligjet e All-llahut, pikërisht të tillët janë zullumqarët. Në qoftë se ai (burri) e lëshon gruan (për herë të tretë), atëherë, pas atij (lëshimi), nuk i lejohet atij të martohet me të, përderisa ajo të mos martohet me një burrë tjetër. Nëse ai (burri i dytë) e lëshon atë, atëherë, për ata të dy, po qe se mendojnë se do t'i zbatojnë ligjet e All-llahut, nuk ka pengesë të rikthehen (në bashkëshortësi). Këto janë dispozita të All-llahut që ia sqaron një populli që kupton. Kur t'i keni lëshuar gratë dhe ato i afrohen afatit të tyre (të pritjes pas shkurorëzimit), atëherë ose mbani si duhet, ose lini si duhet (të gjejnë fatin e vet), e mos i mbani sa për t'i dëmtuar e të bëheni të padrejtë. Kush e bën një gjë të tillë, ai e ka dëmtuar vetveten. Dhe, mos i merrni dispozitat e All-llahut për shaka. Kujtoni të mirat e All-llahut ndaj jush dhe atë që jua shpalli nga libri (Kur'ani) dhe urtësia (Suneti), që ju përkujton juve, dhe kini frikë All-llahun e ta dini se All-llahu është i gjithëdijshëm për çdo send. Dhe kur i lëshoni gratë e ato e përmbushin afatin e tyre (të pritjes), nëse pëlqejnë mes vete, mos i pengoni që të martohen për burrat e tyre. Me këtë këshillohet ai që e beson All-llahun dhe botën tjetër. Kjo është më e ndershme dhe më e pastër për ju, ngase All-llahu e di e ju nuk e dini." (El-Bekare-229/232)

2- (Kur'ani) Vendosi dispozita të hollësishme lidhur me furnizimin e gruas gjate kohës kur ajo është e martuar apo gjatë kohës kur nuk ka përfunduar shkurorëzimi i saj, duke nxitur që bamirësia ndaj saj të mbizotërojë në të gjitha etapat.

All-llahu thotë:

"Nuk është mëkat për ju nëse i lëshoni gratë pa pasur marrëdhënie (seksuale) me to dhe para se t'u caktoni atyre mehrin (dhuratën e nusërisë). Jepuni diç atyre. Pasaniku sipas mundësisë së tij dhe i varfëri sipas mundësisë së tij. Një vlerë e arsyeshme është obligim për bamirësit. Nëse i lëshoni ato para se të keni marrëdhënie me to dhe u keni caktuar mehër, atëherë duhet t'ua jepni gjysmën e asaj që e keni caktuar, përveç nëse ato ju falin ose ju fal ai i cili është përgjegjës për martesën e saj. Të falni (burra ose gra) është më afër devotshmërisë. Mos e harroni bamirësinë ndërmjet jush, se vërtet All-llahu sheh atë që veproni". (El-Bekare-236/237)

3- E obligoi burrin që t'i japë gruas mehrin, të cilin ia ka caktuar asaj, përveç në qoftë se ajo heq dorë nga një pjesë e këtij mehri. Atëherë, për të (burrin) një gjë e tillë bëhet hallall.

All-llahu thotë:

"Dhe jepuni grave mehrin (detyrimisht). Në qoftë se ato, nga vullneti i tyre, ju falin diçka, atëherë hani atë hallall të mirë". (En-Nisa-4).

4- Asaj (gruas) i ka caktuar hise në trashëgimi nga ajo që e kanë lënë prindërit apo dikush tjetër nga farefisi i saj, varësisht nga lloji i afërsisë, brenda suazave që asaj i takon.

All-llahu thotë:

"Meshkujve u takon një pjesë nga pasuria që lënë prindërit e të afërmit (pas vdekjes) dhe femrave u takon një pjesë nga ajo që lënë prindërit e të afërmit, qoftë ajo që e lënë pak ose shumë, u takon një pjesë e caktuar." (En-Nisa-7)

5- Dhe tërheq vërejtjen kundra pengimeve në martesë, që t'u bëhet presion për divorc apo të mos u jepet i tërë mehri.

All-llahu thotë:

"O ju që besuat, nuk është e lejuar për ju të trashëgoni gratë (e të vdekurve) në mënyrë të dhunshme e as t'i shtrëngoni (e ato të kërkojnë shkurorëzim) për t'u marrë diçka nga ajo që u keni dhënë atyre, përveç nëse ato bëjnë ndonjë imoralitet të hapur. Çoni jetë të mirë me to. Nëse i urreni ato, bëni durim, se ndodh që ju të urreni një gjë e All-llahu të japë gjëra shumë të mira në të. Në qoftë se dëshironi ta ndërroni (ta merrni) një grua në vend të një gruaje (të shkurorëzuar), e asaj (të shkurorëzuarës) i keni dhënë pasuri të madhe, mos merrni prej saj asnjë send. A do të merrni atë pa të drejtë dhe në mënyrë mizore?" (En-Nisa-19-20)

6- Ka sqaruar dallimet që kanë mes veti (burri dhe gruaja) dhe përparësitë që i kanë njëri ndaj tjetrit, si dhe ka ndaluar që të lakmohet në dallimet dhe përparësitë e njëri-tjetrit.

All-llahu thotë:

"Dhe mos lakmoni në atë që All-llahu gradoi disa nga ju mbi disa të tjerë. Burrave u takon hise nga ajo që fituan ata dhe grave u takon hise nga ajo që fituan ato. All-llahut kërkoni nga të mirat e Tij. All-llahu është i dijshëm për çdo send." (En-Nisa-32)

7- E ka bërë gruan shoqëruese të burrit në përulje dhe respekt ndaj All-llahut, duke e urdhëruar gruan për atë që e ka urdhëruar burrin prej adhurimeve, dhe çdonjëri prej tyre do të ketë shpërblimin varësisht nga sinqeriteti, zelli dhe ibadeti i tij.

All-llahu thotë:

"Nuk ka dyshim se për muslimanët dhe muslimanët, për besimtarët dhe besimtaret, për adhuruesit dhe adhurueset, për të sinqertit dhe të sinqertat, për durimtarët dhe durimtaret, për të përulurit dhe të përulurat, për sadaka-dhënësit dhe sadaka-dhënëset, për agjëruesit dhe agjërueset, për të ndershmit dhe të ndershmet, për ata që e përmendin shumë All-llahun dhe ato që e përmendin shumë All-llahun, All-llahu ka përgatitë falje (mëkatesh) dhe shpërblim të madh". (El-Ahzab-35)

8- Ka vendos rregulla precize për të zgjedhur grindjet dhe mosmarrëveshjet, apo çdo mospajtim që ndodh mes dy bashkëshortëve.

All-llahu thotë:

"Dhe në qoftë se ndonjë grua ka frikë nga ashpërsia e burrit ndaj saj apo nga braktisja e burrit, atëherë nuk gabon po qe se gjen për vete ndonjë zgjedhje, por pajtimi është më i dobishëm. Megjithëkëtë, koprracia është prezent ndër njerëzit, por nëse silleni mirë dhe ruheni, s'ka dyshim se All-llahu është hollësisht i njohur për gjithçka që punoni. Ju, kurrsesi, nuk do të mund ta mbani drejtësinë mes grave, edhe nëse përpiqeni. Pra, mos anoni plotësisht nga njëra e të lini tjetrën si të varur. Nëse përmirësoheni dhe ruheni (nga padrejtësia), All-llahu ju falë dhe ju mëshiron." (En-Nisa-128/129).

9- I ka qortuar politeistët për urrejtjen e femrës dhe shumë i ka nënçmuar për atë.

All-llahu thotë:

"Dhe kur ndonjëri prej tyre lajmërohet për lindjen e vajzës, atij i nxihet fytyra dhe mbushet plot hidhërim. Ai fshihet nga njerëzit, për shkak të keqes me të cilën u lajmërua. Ai pyet vetveten a ta mbajë atë (vajzën), i përulur, apo ta varrosë atë. Sa i keq është gjykimi i tyre!" (En-Nahl-58/59)

10- Ka ndaluar rreptësishtë që të akuzohen besimtaret e ndershme për ndonjë gjë nga e cila ato janë të pastra.

All-llahu thotë:

"Ata të cilët bëjnë shpifje për gratë e ndershme dhe nuk sjellin katër dëshmitarë rrihni me nga tetëdhjetë të rëna, dhe atyre mos ua pranoni dëshminë më kurrë. Të tillët janë të pabesueshëm." (En-Nurë-4)

Dhe në një ajet tjetër thotë:

"Vërtet, ata që i akuzojnë gratë e ndershme, besimtare të pafajshme, janë të mallkuar në këtë botë dhe në botën tjetër, dhe ata i pret një dënim shumë i madh." (En-Nurë-23)

11- Ka sqaruar se martesa është prej shenjave të mëdha të All-llahut, me të cilën realizohet qetësia, dashuria dhe mëshira.

All-llahu thotë:

"Dhe nga faktet (e madhërisë) e Tij është që për ju Ai krijoi palën (gratë) nga vetë lloji juaj, që të gjeni prehje tek ato dhe në mes jush krijoi dashuri dhe mëshirë. Në këtë ka argument për njerëzit që mendojnë". (Err-RRum-21)


12- Ka vendosur dispozita lidhur me shkurorëzimin, afatin e pritjes pas divorcit, dëshmitarët (e divorcit), shpenzimet për gruan (gjatë kohës së pritjes), në qoftë se vjen deri te ndarja.

All-llahu thotë:

"O ti pejgamber, kur t'i lëshoni gratë, lëshoni ato në kohën e pastërtisë së tyre dhe llogariteni mirë kohen e pritjes (pritje pas të cilës bëhet ndarja definitive). Kini frikë All-llahun, Zotin tuaj, dhe mos i nxirrni ato prej shtëpive të tyre (gjatë kohës së pritjes), dhe ato të mos dalin ndryshe vetëm se nëse bëjnë ndonjë të keqe të vërtetuar. Këto janë dispozitat e All-llahut. Kush del jashtë dispozitave të All-llahut, ai e ka dëmtuar vetveten. Ti nuk e di që, ndoshta, pas kësaj, All-llahu të jep diç tjetër (më të mirë). Kur t'u afrohet mbarimi i afatit të pritjes së tyre, atëherë ose mbani (i ktheni në jetën bashkëshortore) si duhet, ose ndahuni prej tyre me të mirë, e këtë ta dëshmojnë dy dëshmitarë të drejtë nga mesi juaj dhe dëshminë zbatojeni për hir të All-llahut. Kështu këshillohet ai që i beson All-llahut dhe Ditës së Fundit. Dhe, kush e ka frikë All-llahun dhe i përmbahet dispozitave të Tij, atij All-llahu do t'i hapë rrugë (nga çdo vështirësi)". (Et-Talakë-1/2)
Në një ajet tjetër, thotë: "Ato (gratë e lëshuara), sipas mundësisë suaj, vendosni në ndonjë vend ku banoni ju, e mos i ngushtoni ato për t'i detyruar (të dalin). Në qoftë se ato janë shtatzëna, atëherë furnizoni ato derisa të lindin. Nëse ato u japin gji fëmijëve tuaj, atëherë jepni atyre shpërblimin që u takon dhe kini mirëkuptim mes veti ashtu si duhet. Në qoftë se hasni në probleme mes vete, atëherë kërkoni për fëmijën tuaj ndonjë gji-dhënëse tjetër". (Et-Talakë-6)

13- E kufizoi poligaminë me katër gra pasi që ishte çështje e hapur, duke e kushtëzuar atë me drejtësi mes tyre.

All-llahu thotë:

"Martohuni me ato gra që ju pëlqejnë, me dy, me tri e me katra. Nëse i frikësoheni padrejtësisë (ndaj tyre), atëherë vetëm me një". (En-Nisa-2)

Këta ishin disa shembuj nga udhëzimet e Kur'anit Fisnik, lidhur me gruan dhe
bamirësinë ndaj saj, si dhe dispozitat të cilave duhet përmbajtur në raport me të. Këto janë dispozita që në vete përmbajnë urtësi, janë udhëzime që janë të drejta dhe të qëndrueshme, pa të cilat nuk rregullohen lidhjet dhe raportet e njerëzve, ngase janë shpallje nga Krijuesi i botëve, nga i Gjithëdijshmi për krijesat e Tij, nga i Urti në legjislacionin e Tij.

Përktheu: Gazmend Mehmeti

[ramazan_it]

Cilësitë e gruas së drejtë

Tefsir Ibn Kethir – nga sureja en-Nisa, 34

Allahu ka thënë:

"Gratë e drejta janë kanitat", të dëgjueshme ndaj burrave të tyre, siç është shprehur Ibn Abas dhe të tjerët.
"…dhe ruajnë kur burrat e tyre s'janë të pranishëm". es-Sudi dhe të tjerët kanë thënë që kjo do të thotë se ajo ruan nderin e saj dhe pronën e burrit të saj kur ai s'është i pranishëm.

Dhe thënia e Allahut:

"Çfarë i urdhëron Allahu të ruajnë", do të thotë [burri] i mbrojtur është ai të cilin e mbron Allahu. Ibn Xherir ka shënuar që Ebu Hurejre ka thënë se i dërguari i Allahut, salallahu alejhi ue selam, ka thënë:

"Gruaja më e mirë është ajo e cila kur e shikoni, ajo ju kënaq; kur e urdhëroni, ajo ju dëgjon; dhe kur s'jeni të pranishëm, ajo mbron nderin e saj dhe pronën e juaj".

Pastaj, i dërguari i Allahut recitoi ajetin:

"Burrat janë mbrojtës dhe mbajtës të grave…", deri në fund të ajetit. Imam Ahmedi shënoi që Abdur-Rahman bin Auf ka thënë se i dërguari i Allahut, salallahu alejhi ue selam, ka thënë:

"Nëse gruaja fal pesë namazet ditore, agjëron muajin e saj [të Ramazanit], ruan nderin e saj dhe dëgjon burrin e saj, asaj do t'i thuhet: "Hyn në parajsë nëpër cilëndo portë".

Cilësitë e femrave hipokrite

nga shejh Muhamed Musa Nasr shkëputur nga libri i tij, el-Munafikun [f.79-80]

1. Shfaqja e bukurisë së tyre

Teberruxh apo shfaqja e femërisë, bukurisë fizike që duhet mbajtur të fshehtë nga të gjithë jo-mehremët1 e popullsisë mashkullore, dhe synimi për t'u bërë burim joshjeje dhe fitneje është shenjë hipokrizie.

Është tragjike të shohësh femra të shumta që shfaqen në publik sikur të ishin copa mishi që ua shesin vetveten shikuesve, të cilët s'dojnë asgjë më shumë se t'i fëlliqin ato.

Sot është bërë normë që fizika femërore të jetë artikulli më i lirë që ekspozohet në pazar. Në të vërtetë, fizika femërore konsiderohet si një mjet për të shitur produktet dhe shërbimet tjera.

Femra që nuk e ruan modestinë e saj dhe nuk hedh vellon mbi bukurinë e saj, është një femër që kërkon ta irritojë Allahun dhe të dërguarin e Tij ndërsa tregon dashuri dhe bindje ndaj dreqit dhe legjioneve të tij. Veprat e saj janë veprat e femrës mosbesimtare dhe veshja e saj është veshje devijuesish, edhe nëse ajo pohon të ketë iman [besim] dhe nder.

Allahu thotë:

"O fëmijët e Ademit! Ne ju kemi dhuruar veshje që ju të mbuloheni [të mbuloni organet gjenitale] dhe si një zbukurim. Por, veshja e drejtësisë është më e mirë. Këto janë ndër shenjat [ajat] e Allahut, që ata të përkujtojnë [dmth të lënë pavërtetësinë dhe të ndjekin të vërtetën]." [el-A'raf:26]

I dërguari i Allahut paralajmëroi femrën duke thënë:

"Ato që bëjnë teberruxh janë munafikaat [femra hipokrite]."

Referoju librit të bekuar të imam Albanit, "Hixhabi i femrës Muslimane" për një komentim të plotë të kësaj çështjeje.

2. el-Mukhteli'at: Femrat që kërkojnë divorc nga burrat e tyre pa asnjë arsye

Në hadithin e treguar nga Ahmedi, en-Nesa'i, dhe et-Tirmidhi nga Ebu Hurejre dhe Theuban, i dërguari i Allahut [salallahu alejhi ue selam] ka thënë:

"el-Mukhteli'at janë femrat hipokrite."2

Khul' [divorci] është përcaktuar nga dijetarët të jetë njëjtë sikur heqja e teshave. Kjo do të thotë që femra kërkon të heqë [dmth divorcon] burrin nga ajo.

Ky kuptim është marrë nga fjalët e Allahut:

"Është bërë e ligjshme që të bëni marrëdhënie seksuale me gratë e juaja në netët e agjërimit. Ato janë libas [dmth mbulesë e trupit apo veshje] për ju dhe ju jeni libas për to…" [Bekare:187]

Kuptimi juridik i termit [khul'] nënkupton që femra t'ia paguajë një shumë të caktuar parash mashkullit [burri të saj] për t'i dhënë fund jetës bashkëshortore të tyre. Nëse paratë [prona] nuk këmbehet, atëherë khul' është i paplotë dhe i pavlefshëm.

E marrë në kompleks, procesi i khul' lejohet me ligjin Islamik nëse kjo bëhet si duhet dhe kërkohet për arsye të drejta. Arsyet e vlefshme për khul' ndryshojnë sipas rrethanave, por në përgjithësi disa nga arsyet e vlefshme për kërkimin e khul' janë:

1.Bashkëshorti ka temperament të ashpër

2. Ai e lëndon [keqtrajton] bashkëshorten e tij

3. Bashkëshortja druan që po mbeti me të, s'do të mund të zbatojë urdhërat e
Allahut në atë me çka Ai e ka detyruar, siç është dashuria dhe shoqëria e dyanshme.

Khul', i cili është i ndaluar dhe ia atribuon gruas atë që e përshkruan me fjalët e të dërguarit të Allahut [salallahu alejhi ue selam], është ai që bëhet pa ndonjë arsye të vlefshme fetare, morale apo pa arsye të shëndoshë. Ky lloj khul'i e çon femrën në nifak [hipokrizi], ngaqë ajo përçmon ligjet e Allahut për sa i përket dashurisë dhe shoqërisë së dyanshme.

Për sqarim të mëtutjeshëm në lidhje me këtë çështje, referoju librave të verifikuara të fikhut dhe pyeti dijetarët kur nuk e di.

1. Mehremi i referohet grupit të njerëzve që janë të ndaluar për gruan për shkak të lidhjeve martesore apo të gjakut.

2. Sahih el-Xhami‘ [6681] and es-Sahihah [632]

[ramazan_it]

Pse unë duhet të mbaj hixhab?

Kjo është një pyetje e mirë dhe për të ka një përgjigje të mirë. Allahu na ka urdhëruar për çdo vepër që është e mirë për ne dhe na e ka ndaluar çdo vepër që është e keqe për ne. Allahu e urdhëron gruan muslimane të mbajë hixhab, kur ajo del nga siguria e shtëpisë së saj apo në prani të të huajit. Pra, mbajtja e hixhabit është burim i një të mire të madhe për ty – grua muslimane – për shumë arsye.

Në mesin e tyre:

1. Ti e kënaq Allahun. Ti u bindesh urdhrave të Zotit tënd, kur mban hixhab, dhe mund të presësh shpërblime të mëdha për këtë.
2. Kjo është mbrojtje e bukurisë tënde natyrore nga Allahu. Ti je tepër e çmuar që t’i eksponohesh secilit njeri për të parë ty.
3. Kjo është ruajtje e nderit tënd nga Allahu.
4. Allahu e pastron zemrën dhe mendjen tënde përmes hixhabit.
5. Allahu e zbukuron fytyrën tënde të jashtme dhe të brendshme me hixhab. Së jashtmi, hixhabi yt reflekton çiltërsi, dëlirësi, modesti, drojë, qetësi, kënaqësi dhe bindje ndaj Zotit tënd. Së brendshmi, ti e kultivon të njëjtën gjë.
6. Allahu e definon feminitetin tënd përmes hixhabit. Ti je grua e cila e respekton femërinë. Allahu do që ti të respektohesh nga të tjerët dhe ta respektosh vetveten.
7. Allahu e lartëson dinjitetin tënd përmes hixhabit. Kur ndonjë i huaj shikon në ty, ai të respekton, sepse sheh se ti e respekton veten tënde.
8. Allahu e mbron nderin tënd 100% përmes hixhabit tënd. Mashkujt nuk shikojnë në ty në mënyrë senzuale, nuk të afrohen në mënyrë senzuale e as që të flasin në mënyrë senzuale. Burri të respekton dhe kjo është me vetëm një shikim të shpejtë!
9. Allahu të fisnikëron përmes hixhabit. Ti je bujare e jo e degraduar, sepse je e mbuluar e jo e zhveshur.
10. Allahu demonstron barazinë tënde si një grua muslimane përmes hixhabit. Zoti yt të dhuron vlerë të barabartë çiftin tënd të ngjashëm dhe të jep një nikoqir të të drejtave dhe lirive të mrekullueshme. Ti e shfaqë pranimin tënd të këtyre drejtave unike duke e vendosur hixhabin.
11. Allahu e definon rolin tënd si një grua muslimane përmes hixhabit. Ti je dikush me detyra të rëndësishme. Ti je pasqyrim i gruas së veprës e jo e kërkimeve të kota. Ti e
2 MBUROJA.net
shfaqë sensin tënd të orientimit dhe qëllimit përmes hixhabit tënd. Ti je dikush që njerëzit e marrin seriozisht.
12. Allahu e shpreh pavarësinë tënde përmes hixhabit. Ti deklaron qartazi se je një rob i dëgjueshëm i Pronarit më të Madh. Ti s’do ta dëgjosh askënd tjetër dhe s’do të pasosh rrugë tjetër. Ti s’je rob i ndonjë njeriu e as rob i ndonjë populli. Ti je e lirë dhe e pavarur nga të gjitha sistemet e bëra nga njeriu.
13. Allahu të jep ty liri të lëvizjes dhe të shprehjes përmes hixhabit. Ti ke mundësi të lëvizësh dhe të komunikosh, pa pasur frikë nga keqtrajtimi. Hixhabi yt të jep një vetëbesim të veçantë.
14. Allahu do që të tjerët të trajtojnë ty – një grua muslimane – me mirësi. Dhe hixhabi sjell trajtimet më të mira të burrave ndaj teje.
15. Allahu do që bukuria jote të ruhet për vetëm një mashkull – burrin tuaj.
16. Allahu të ndihmon ty që të kënaqesh në një martesë të suksesshme përmes mbajtjes së hixhabit. Për shkak se ti e rezervon bukurinë tënde vetëm për një njeri, dashuria e burrit tënd ndaj teje shtohet, ai të do më shumë, të respekton më shumë dhe të nderon më shumë. Pra, hixhabi yt i kontribuon marrëdhënies së suksesshme dhe të qëndrueshme martesore.
17. Allahu sjell paqe dhe stabilitet në shoqëri përmes hixhabit! Po, kjo është e vërtetë. Meshkujt nuk shkaktojnë çrregullime duke formuar marrëdhënie të paligjshme, sepse ti – grua muslimane – i qetëson pasionet e tyre. Kur mashkulli të shikon ty, ndjehet i qetë e jo i joshur për të kurvëruar ...

Pra, gruaja muslimane me hixhab është dinjitoze, jo e çnderuar; bujare, jo e degraduar; e liruar, jo e nënshtruar; e pastruar, jo e njollosur; e pavarur, jo një rob; e mbrojtur, jo e eksponuar; e respektuar, jo e përqeshur; me besim në vete, jo e pasigurt; jo një mëkatare, por një perlë e ruajtur; jo një prostitutë ...

E dashura motër muslimane! Eja drejt portave të Parajsës me ne! Përmbushi detyrat tua ndaj Allahut, vendose zbukurimin tënd – vendose hixhabin tënd - dhe garo drejt Xhenetit duke i bërë të gjitha veprat e mira. Ti duhet të pajtohesh tashmë se mbajtja e hixhabit është skajshmërisht e dobishme, sepse Allahu na urdhëron vetëm për të mirën ...

“Shpërblimi i tyre është te Zoti i tyre: Kopshtet e Adnit, nën të cilat rrjedhin lumenjtë, ku ata do të jetojnë përgjithmonë. Allahu është i kënaqur me ta dhe ata janë të kënaqur me Të. Kjo është (e përgatitur) për këdo që i frikohet Zotit të vet.” (Bejjine 8)

[ramazan_it]

Hixhabet me ngjyrë?

Shejh Albani

Xhilbabi [mbulesa] s'duhet të jetë zbukurim në vetvete. …

Dije se nuk është zbukurim në asnjë kuptim që veshja me të cilën mbulohet gruaja të jetë me ngjyrë tjetër veç të bardhës apo të zezës, ndryshe nga siç gabimisht supozojnë disa gra të përkushtuara në fe. Kjo bazohet në këtë që vijon:

Së pari, thënia e pejgamberit [salallahu alejhi ue selam]:

"Parfumi i gruas është ai, që ka ngjyrë të dukshme dhe aromë të fshehur…"
[Mukhteser esh-Shema'il (188)]

Së dyti, qëndrimi i femrave sahabije në këtë, dhe unë do të citoj disa transmetime të vërtetuara lidhur me këtë nga ajo çfarë el-Hafidh ibn ebi Shejbeh ka transmetuar në el-Musenef [8/371-372]:

Nga Ibrahim [en-Nekhi] se ai, së bashku me Alkame dhe el-Esued, kanë hyrë tek gratë e pejgamberit [salallahu alejhi ue selam] dhe i kanë parë me mbulesë të kuqe".

Nga Ibn Ebi Muleikeh:

"Pashë në Umm Selemen një teshë dhe një mbulesë me ngjyrë të verdhë/të kuqe".

Nga el-Kasim, dhe ky është Muhamed ibn ebi Bekr es-Siddik, se:

"Aisha mbartte tesha të verdha ndërsa ishte në ihram".

Dhe në një transmetim nga el-Kasim se:

"Aisha mbartte tesha të me ngjyrë të kuqe dhe të verdhë ndërsa ishte në ihram".

Nga Hisham, nga Fatime bint el-Mundhir se:

"Aisha mbartte teshë të verdhë ndërsa ishte në ihram".

Nga Se'id bin Xhubejr, i cili i kishte parë disa nga gratë e pejgamberit [salallahu alejhi ue selam] të bënin tauaf Kabën ndërsa mbartnin veshje të verdhë/të kuqe".

Xhilbabi s'duhet të jetë veshje për shuhreh [për t'u dalluar]1

Kjo, për shkak të hadithit të Ibn Umer, i cili ka thënë se i dërguari i Allahut [salallahu alejhi ue selam]:

"Kushdo që vishet për t'u dalluar dhe për t'u bërë i famshëm në këtë botë, Allahu do ta veshë atë me veshje të poshtërimit në Ditën e Ringjalljes, pastaj do të digjet".2

1. Kjo pikërisht është veshja që mbartet për t'u dalluar mes njerëzve, qoftë ajo veshje e shtrenjtë, që personi e mbart për sy e faqe dhe mburrje në këtë botë, qoftë veshje e thjeshtë, të cilën personi mund ta mbartë për të treguar asketizëm dhe për sy e faqe [duke bërë vepra të mira me qëllim që t'u lë përshtypje të tjerëve]. Esh-Sheukani ka thënë në Nejlul-Eutar [2/94]: "Ibnul-Ethir ka thënë:'Esh-Shuhreh është e atillë që e bën personin të dallohet nga njerëzit, për shkak të ngjyrës së ndryshme të veshjes, kështu që bie në sy dhe shkakton mahnitje dhe krenari'".

2. Ebu Daud [2/182] dhe Ibn Maxhe [2/278-279], nëpërmjet Ebu Euaneh, nga Uthman ibn el-Mughireh, nga el-Muhaxhir, nga ai. Ky zinxhir i transmetimit është hasen, siç ka thënë el-Mundhirij në et-Terghiib [3/112], dhe njerëzit e zinxhirit të tij janë të besueshëm siç ka thënë esh-Sheukani.

[Marrë nga Xhilbab el-mer'etil-muslimeh, f.121-123, 213]

Komisioni i përhershëm për Fetua

Pyetje: A duhet xhilbabi i gruas muslimane të jetë i zi apo mund të ketë ngjyrë tjetër?

Përgjigje: Veshja e gruas muslimane nuk është e kufizuar në ngjyrë të zezë dhe është e lejueshme që ajo të mbartë çfarëdo ngjyrë të teshës, për sa kohë që ajo të mbulojë avretin [ajo pjesë e trupit që, sipas Sheriatit, duhet të mbulohet], nuk u përngjan meshkujve, nuk është e ngushtë në mënyrë që të përvijojë formën e trupit, nuk është e hollë në mënyrë që të duket çfarë është nën të dhe nuk provokon fitne [joshje].

Shejh Abdul-Aziz ibn Abdullah ibn Baz AbduRrezak Afifij Abdullah ibn Gudejan Abdullah ibn Ku'ud

["Hixhabi dhe veshja e gruas" nga Fetaua el-lexhne ed-da'imeh lil buhuthil-ilmije uel-ifta]

Shejh Ubejd el-Xhabirij

Pyetje: Kam lexuar disa transmetime lidhur me Nënat e besimtarëve se ato vishnin hixhabe dhe xhilbabe me ngjyrë të kuqe e të verdhë, kështu që a është e lejueshme të vishet kjo teshë?

Përgjigje: O bija ime, këto ngjyra që janë mbartur nga këto gra në atë kohë kanë qenë ngjyra të njohura, dhe me atë çfarë përmendet në këto transmetime nuk mendohet në ngjyrat që tërheqin vëmendjen, por, vërtet, këto ngjyra qenë të ngjashme me të kuqen dhe të zezën, apo, për shembull, një përzierje apo kombinim i të kuqes, së zezës dhe të gjelbrës. Pra, mos i përfytyroni Nënat e besimtarëve dhe motrat e tyre ndër sahabijet apo tabi'inet me xhilbab apo shami që tërheqin vëmendjen e burrave të huaj.

[Shejh Ubejdi në Medinën e Ndritur më 14 maj 2007]

[ramazan_it]

Këshillë për motrat muslimane

Shkoqitur nga një ligjeratë e mbajtur nga Umm Abdillah el-Uedijeh, e bija e Shejh Mukbil Ibn Hadi [Allahu e mëshiroftë]

“O motra, ne duhet të jemi të mëshirshëm ndaj vetvetes. Shpëtojeni veten tuaj nga Zjarri. Nuk ka rrugëdalje për askënd nga kjo fitne në të cilën gjendemi tash, përveç në të mbajturit për atë me të cilën erdhi Pejgamberi [salallahu alejhi ue selam].”

Hadithi i Ebu Nexhih el-Irbad Ibn Serijeh [Allahu qoftë i kënaqur me të]:

Pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] na këshilloi me një fjalim emocional, gjë që i bëri zemrat tona të dridhen dhe sytë të derdhin lot. Dhe ne thamë, O i Dërguar i Allahut, sikur ky të jetë fjalimi yt i fundit. [Ebu Daud, dhe të tjerët e kanë shpallur sahi]

“Nuk ka rrugëdalje për ndokënd përveç në mbajtjen për Sunetin e Pejgamberit [salallahu alejhi ue selam] me të cilën erdhi. Kjo mbajtje kërkon nënshtrim, një nënshtrim të plotë. Për ne si besimtarë, kjo është e domosdoshme. Ne duhet të themi lidhur me çdo urdhër të Allahut dhe të Dërguarit të Tij: “Semi’na ue eta’na” [dëgjojmë dhe bindemi], e jo sikurse thanë Çifutët: “Dëgjuam dhe kundërshtojmë.” S’është me vend për një besimtar e as për një besimtare që, kur Pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] të bjerë ndonjë vendim, ata të bëjnë zgjedhje tjetër pas [vendimit të] Pejgamberit.”

“O motra, e vërteta është shumë e rëndë, ndërsa pavërtetësia është e lehtë [për t’u pranuar]. Ajo është shumë e rëndë, përveç për ata të cilëve Allahu ua ka bërë të lehtë dhe i udhëzoi në të.”

Hadith: Xheneti është i rrethuar me gjëra të papëlqyeshme, kurse Zjarri është i rrethuar me dëshira.

“O motra, ne duhet që të mësohemi me nënshtrimin ndaj Allahut.” Umm Abdillah [Allahu e ruajt] e përmendi një poemë:
“Nefsi [uni] vazhdimisht do të jetë i mangët nëse ju e bëni shprehi këtë. E nëse ju e kontrolloni dhe e kufizoni veten, edhe nefsi i juaj do të mësohet me këtë.”
“Mos i thoni ‘pse’ urdhërit të Allahut.” Umm Abdillah [Allahu e ruajt] e mori për shembull namazin. Ajo tha, “Faluni dhe mësohuni me këtë. Ne jemi urdhëruar të agjërojmë, andaj ju duhet të agjëroni, të bëni Haxh dhe Umreh. Ai te’ala i ka bërë disa gjëra të caktuara obligim për burrin dhe ne nuk themi: pse?”

“O motra, neve na takon që të kemi kujdes në të folur, posaçërisht pasi që Pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] na tregoi përse gratë janë shumicë në zjarrin e Xhehenemit. Ju duhet të jini më të kujdesshme se meshkujt. Gratë mallkojnë së tepërmi dhe ankohen shumë. Nuk është shprehi e mirë që t’u ankohemi motrave tjera – ruajeni gjuhën tuaj!”

Gibet: Kjo është të flasësh diçka pas shpinës së vëllait tënd. Të flasësh atë që ai s’do të dëshironte të flitej, edhe nëse është e vërtetë, e nëse është e vërtetë, atëherë ju e kini përgojuar atë.

“Kur gruaja besimtare e lëshon shtëpinë e saj, ajo duhet të ketë Hixhab dhe të del ashtu si i ka hije.”

Allahu te’ala ka thënë:

“Qëndroni në shtëpitë tuaja e mos u ekspozoni si në kohët e injorancës, dhe faleni namazin, jepeni zekatin dhe bindjuni Allahut dhe të Dërguarit të Tij. Allahu dëshiron që vetëm t'i mënjanojë er-Rixhs [veprat e këqija, etj] nga ju, O anëtarët e familjes [së Pejgamberit], dhe t’ju pastrojë me një pastrim të plotë.” [33/33]
“Allahu e ka bërë obligim që ne të ruajmë veshët tanë, t’i shmangemi dëgjimit të këngëve, gibetit, etj. Allahu na ka krijuar që t’i bëjmë ibadet Atij, kurse dunjaja është e përkohshme dhe atraktive. Pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] na paralajmëroi kundër të nënshtruarit dunjasë.”

“Ai, preokupimi i të cilit është dunjaja, Allahu do të shpërhapë prej tij, dhe kjo mund të jetë prej familjes së tij, parave të tij, etj. Ai do të shohë vetëm varfëri. Njeriu s’do të mund të arrijë gjë tjetër pos asaj që është shkruar për të. Kushdo që përqendrohet në Ahiret, të gjitha nevojat e tija do t’i mundësohen dhe do t’i lehtësohen. Zemra besimtare është e pasur, edhe nëse besimtari është i varfër. Dunjaja do të të vijë ty, ajo do të jetë e detyruar në këtë.”

Hadith Kudsi: Pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] ka thënë se Allahu i madhëruar ka thënë:

“O fëmijët e Ademit [alejhis selam], nëse ju ngarendni për në adhurim, Unë do t’jua mbush zemrat tuaja me rizk [furnizim]. Mos shpërfillni [kini kujdes!], se nëse shpërfillni, Unë do t’jua mbush duart tuaja me varfëri dhe gjëra që do t’ju mbajnë të zënë.”

“Allahu i ka dënuar njerëzit që janë të preokupuar së tepërmi më dunja. Kini kujdes, dhe ruajuni nga të nënshtruarit dunjasë. Uluni vetëm me es-Salihat [gratë e devotshme], ngase kjo ka ndikim të madh; Kthehuni në nënshtrim ndaj Allahut, kështu që të jini nga Ehlul Xheneh [banorët e xhenetit]; Përmbajuni Librit [Kur’anit]; Kërkoni dituri mbi ligjin Islam; Përpiquni ta kuptoni Librin e Allahut, ngaqë kjo është mënyra më e mirë për t’iu afruar Atij. Jini të etur dhe të zellshëm në kërkimin e diturisë. Kini kujdes, mos bëni ndonjë vepër gjersa ta dini se a është ajo hallall apo haram. Mos nxitoni në të derisa ta dini këtë.”

[ramazan_it]

Disa fjalë rreth grave

Shejh Bedijudin Shah er-Rashidi es-Sindi "Khutbat Rashidije", faqe 122-123

Nëna e besimtarëve, Aisha, radijallahu anha, ka transmetuar më shumë se dy mijë hadithe. Ajo ka qenë mësuesja e të gjithë të dijshmëve dhe atyre qe merren me jurisprudencë. Sahabët i drejtoheshin asaj për çështjet më të mëdha. Pasi që i qe shpallur ajeti në kaptinën Ahzab1, i dërguari i Allahut, salallahu alejhi ue selam, i sugjerojë asaj të konsultohej me te atin [Ebu Bekrin] dhe të vendosë nëse do të parapëlqente shkëlqimin e kësaj jete mbi atë të jetës së përtejme.

Nëna e besimtarëve, Aisha, radijallahu anha, iu përgjigj:"Nuk kam nevojë të konsultohem për këtë çështje me prindërit e mi. Parapëlqej ahiretin [dmth të dërguarin e Allahut, salallahu alejhi ue selam] më parë sesa këtë botë.

Esma bint Umeis, radijallahu anha, bashkëshortja e Ebu Bekrit, radijallahu anhu, ka qenë një grua tepër e duruar. Kur ajo mori lajmin për vrasjen e të birit, Muhamed bin Ebi Bekr, radijallahu anhu, në vend që të qante e të vajtonte, ajo zotëroi hidhërimin e vet dhe u ul qetë në xhami. Për këtë shkak, asaj i rrodhi gjak.

Tabi'inja Ummus-Suhba ka qenë një grua adhuruese dhe askete. Gjatë sëmundjes qa pati, asaj i qe ofruar një lloj i veçantë i pijes dehëse në një gotë. Ajo iu lut Allahut:"O Allah! Nëse e di që vërtet i dërguari yt e ka ndaluar këtë pije dehëse, atëherë më ruaj nga kjo dhe më shëro pa e përdorur këtë". Gota u thye dhe pija rrodhi, dhe ajo u shërua.2 Ajo zgjohej natën dhe thoshte se po habitej me sytë e vet, sesi ata [sytë] e dinin se do t'u duhet të flenë një kohë të gjatë në varr dhe pavarësisht nga kjo, ata duan të flenë këtu!!3

Umm Derda es-Sugras i qe thënë se dikush po ankohet në ty tek halifeja Abdul Malik. Ajo u përgjigj se nuk i bënte edhe aq, meqë "Nëse dikush po më akuzon padrejtësisht, atëherë dikush duhet të më ketë lavdëruar padrejtësisht po ashtu [gjë që nuk e meritoj]".4

Kur Lejla, gjyshja e halifes Umer bin Abdul Aziz, ishte fëmijë, një grua e moçme e shtëpisë i tha që, kur pjesa e fundit e natës të bjerë, ajo t'i shtonte ujë qumështit, meqë ishte koha e mëngjesit. Ajo u përgjigj:"Si mund ta bëjë këtë, kur udhëheqësi i besimtarëve [Umeri, radijallahu anhu] e ka ndaluar këtë?" Gruaja ia ktheu:"Oj e marrë! A po të sheh tani udhëheqësi i besimtarëve?" Vajza e vogël iu përgjigj:"Më sheh Allahu! Nuk do ta bëjë një gjë të tillë".5

Ka shumë të tilla raste prej të cilave motra ime mund të marrë mësim. Do t'i lusja që, në vend të rrëfenjave tjera dhe novelave, ato të preokupohen me studimin e përkthimit të Kuranit dhe Hadithit. Me këtë, ato s'do ta përmirësojnë vetëm veten e tyre, por edhe fëmijët e tyre po ashtu do të përfitojnë nga kjo. Allahu i lartësuar ka urdhëruar gratë e të dërguarit të Allahut, salallahu alejhi ue selam, që Kuranin ta recitonin në shtëpitë e veta.6

Edhe shtëpitë tuaja duhen të jenë si të tyret, në mënyrë që Kurani dhe Hadithi të lexohen, të studiohen dhe të mësohen përmendsh.

1."O pejgamber, thuaju grave tua: Nëse e doni jetën e kësaj bote dhe shkëlqimin e saj, atëherë, ejani! Unë do t'ju furnizoj dhe do t'ju liroj [shkurorëzoj] bujarisht". [el-Ahzab, 28]
2."Tahzib".
3. Përmbledhur nga "Khazarxhi".
4."Tahzib", vëll.12, f.466.
5. "Biografia e Umer bin Abdil Aziz" nga Abdullah bin Abdil Hakim, f.17-18. 6."Kujtoni [O anëtarët e familjes së pejgamberit] atë çfarë recitohet në shtypit tuaja nga ajetet e Allahut dhe el-Hikmeh [dmth Sunetin e pejgamberit]". [el-Ahzab, 34]

[ramazan_it]

Roli i gruas në ngritjen e familjes së suksesshme

Nga Shejh Selim el Hilali
(leksion nga kaseta)

Ai filloi duke thënë:

“Allahu çdo gjë krijoi në çifte. E tërë ekzistenca e ka këtë parim në përbërje të vet. Bimët dhe shtazët që janë krijuar nga Allahu, janë krijuar në çifte. Allahu e vërtetoi këtë në Kur’an duke thënë:

‘Lavdi i qoftë Allahut i Cili krijoi çdo gjë në çifte.’

Ne po ashtu kuptojmë se në krijimin e çdo gjëje në çifte, Allahu e ka vendosur këtë si mënyrë për plotësimin e njërës gjysmë me tjetrën. Prandaj, Allahu e përshkruan unitetin musliman, martesën muslimane, të burrit dhe gruas, si një plotësim dhe një burim të dashurisë e sigurisë duke thënë:

‘Është Ai, Allahu, Lavdi i qoftë Atij, i Cili ka krijuar prej një shpirti të vetëm ortak për të, ashtu që të gjejë dashuri dhe siguri në të.’

Kjo është diçka e pamohueshme, diçka që është e njohur dhe e vendosur, dhe njëherit diçka që fundamenti i familjes së shëndoshë muslimane duhet ta përkrahë dhe ta kuptojë me qëllim që ta ndihmojë vendosjen e ligjeve të Allahut dhe të Dërguarit të Tij Muhamed (sallallahu alejhi ue selam). Dhe kjo është një prej realizimeve të para që duhet të bëhet me qëllim që të fillohet ndërtimi i një familje të suksesshme muslimane, dhe ngritja e saj në llogari të veprave që njëra gjysmë e ortakëve, në këtë rast, kjo do të jetë diskutim me motrën muslimane, inshAllah, duhet t’i ndërmerr që të sigurojë një familje të suksesshme dhe një situatë të shëndoshë.”

Shejhu vazhdoi duke thënë:

“I Dërguari i Allahut (sallallahu alejhi ue selam) në shumë hadithe të ndryshme dhe në shumë vende të ndryshme ka treguar rëndësinë e gruas muslimane. Posaçërisht rëndësinë e rolit të saj në ndërtimin e marrëdhënies së suksesshme dhe të shëndoshë në shtëpinë e saj. Dhe për këtë, prej urdhrave të përgjithshëm që Ai i ka dhënë gruas muslimane, në Sure tul-Ahzab, ne shohim se Ai ka thënë:

‘Dhe qëndroni në shtëpitë tuaja.’

Ky ajet nënkupton atë se vendi më i mirë dhe vendi ku gruaja muslimane mund ta arrijë kulminacionin e marrëdhënies së saj me Allahun, është duke qenë muslimane e mirë në shtëpinë e saj; duke e mbrojtur atë, kujdesur për të, duke ua mësuar anëtarëve të shtëpisë ligjet e Allahut dhe të Dërguarit të Tij (sallallahu alejhi ue selam). Për këtë ne shohim se Pejgamberi (salallahu alejhi ue selam) në shpjegimin e këtij ajeti dhe ajeteve tjera përmendi një hadith që është shumë i rëndësishëm:

‘Të gjithë juve u është dhënë përgjegjësi dhe secili prej jush do të merret në llogari për atë se si e ka mbështetur përgjegjësinë e tij.’

Duke përmendur hadithin, ai thotë:

“...gruaja muslimane është përgjegjës për shtëpinë e saj dhe ajo do të pyetet për atë se si e ka përmbushur ajo përgjegjësinë e saj dhe detyrën në shtëpi.”

Prandaj, ne kuptojmë se gruaja muslimane duhet të jetë përgjegjës për mbrojtjen e shtëpisë së saj, duke e pastruar dhe dëlirur atë nga djallëzitë e shejtanit. Duke u siguruar se në të ka një situatë të shëndoshë për fëmijët e saj, burrin e saj dhe për vetveten. Të gjitha këto janë përgjegjësi që ajo si grua muslimane duhet të përpiqet t’i mbajë dhe t’i mbështesë.

Nëse gruaja muslimane degjenerohet nga idetë dhe ndikimet e jobesimtarëve, e tërë shtëpia do të degjenerohet. Dhe nëse shtëpia degjenerohet, do të degjenerohen fëmijët dhe familja. Dhe çka është shoqëria nëse s’është një përmbledhje e shtëpive të cilat përmbajnë individë të bashkuar. Prandaj, nëse gruaja muslimane prishet, ajo do të jetë një lidhje e dobët në shtëpinë. Pjesa tjetër e shoqërisë do të pësojë në llogari të dobësisë së saj, në mosvendosjen e ligjeve të Allahut në shtëpinë e saj dhe me familjen e saj.

Më tutje, ne kuptojmë, pasi kemi kuptuar rëndësinë e rolit të gruas dhe atë se ajo është pjesë integrale e raporteve brenda shtëpisë.

Ne e pyesim veten, çfarë kërkohet nga gruaja muslimane?
Çfarë janë përgjegjësitë e saja?

Ato zbërthehen në terma të gjerë e të përgjithshëm:

1. Së pari, ajo ka përgjegjësi për kultivimin e situatës së shëndoshë në shtëpi për burrin dhe për fëmijët.

2. Së dyti, përgjegjësia e saj është në ngritjen e fëmijëve dhe edukimin e tyre.
Sa i përket të parës, bërja e situatës së shëndoshë dhe kultivimi i saj vjen nga ajeti, ku Allahu na thotë në Kur’an se ‘çifti gjen prehje në të.’

Burri juaj musliman duhet të gjejë prehje në të qenit me ju. Prandaj, kjo bëhet përgjegjësia e saj sipas fjalëve të Allahut: që ta kultivojë këtë prehje dhe të kultivohet kjo ndjenjë e sigurisë, rehatisë dhe paqes në shtëpi. Ajo është e cila dikton disponimin se si do të udhëhiqet shtëpia.

Po ashtu, ne shohim një tjetër ajet në Kur’an ku Allahu përmend këtë:

‘gruaja është sikurse tesha e burrit dhe burri është sikurse tesha e gruas.’

Tesha apo veshja nënkupton mbrojtje, prandaj gruaja muslimane është mbrojtje për burrin e saj musliman, njeriun e saj. Dhe ai po ashtu është burim i mbrojtjes dhe sigurisë për të. Prandaj, ajo e ka përgjegjësinë dhe mbrojtjen e fshehtësive të tij, mbrojtjen e pasurisë së tij, mbrojtjen e fëmijëve të tij si dhe mbrojtjen e shtëpisë së tij nga furacakët dhe prej njerëzve të cilët ai nuk i dëshiron brenda në të.

Sa i përket pikës së dytë, e cila është detyra e saj e ngritjes së fëmijëve, kjo vjen nga ajeti, ku Allahu thotë në Kur’an:

‘O ju që besoni! Mbrojeni veten tuaj dhe familjet tuaja (do të thotë fëmijët, çiftin dhe kështu me radhë) nga zjarri.’

Prandaj, është përgjegjësi e gruas muslimane, meqë ajo është një person prej atyre që besojnë në Allahun, që ajo të përpiqet ta mbrojë vetveten dhe familjen e saj. Po ashtu ne shohim në hadithin e përgjithshëm të cilin e përmendëm më herët se Pejgamberi (salallahu alejhi ue selam) tha:

‘Gruaja muslimane është e përgjegjës për shtëpinë e saj.’

Përgjegjësitë e saja shtrihen deri në ballafaqimin me fëmijët e saj, edukimin e tyre, të mësuarit atyre sjelljen, mbrojtjen e tyre, dhe t’u tregohet atyre se ç’është mirë dhe ç’është keq. Duke i kultivuar të gjitha këto aspekte të rëndësishme në jetën e tyre të përditshme dhe rutinën e përditshme. Ashtu që ata të ngrihen në mënyrë të pastër dhe të sigurt.

Tash, ne vijmë në pikën ku ne pyesim veten përsëri se si t’i bëjmë shtëpitë tona që të kenë një situatë të shëndoshë në to? Cilat janë disa prej gjërave të cilat ne mund t’i zbatojmë, që të ndërtojmë shtëpinë e sigurt në zbatimin e Librit të Allahut dhe Sunetit të Pejgamberit të Tij (salallahu alejhi ue selam)?

1. Prej gjërave më të rëndësishme është që të mësohen shprehitë e burrit tuaj. Dhe po ashtu është obligim për burrin që t’i mësojë shprehitë e gruas së tij.

Kjo është diçka që është e rëndësishme, siç është treguar në shumë hadithe në sunetin e Pejgamberit Muhamed (salallahu alejhi ue selam), se gruaja muslimane duhet të përpiqet që të mësojë për burrin e saj sa më shumë që të mundet. Dhe kjo mund të ndodhë duke mësuar se çfarë ka diktuar feja jonë në atë se si duhet të sillemi me burrin. Prandaj, pika me rëndësi është se ajo mëson shprehitë e tija, mëson sjelljen e tij dhe i tregon atij se si ajo mund t’i përshtatë ato me fjalët e Allahut dhe sunetin e të Dërguarit të tij Muhamed (salallahu alejhi ue selam).

2. Së dyti, gruaja muslimane duhet të kuptojë se përgjegjësia e saj në shtëpi është mënyrë e adhurimit të Allahut. Kjo është pjesë e mbajtjes së detyrës ndaj Allahut. Njëherë, erdhi një grua dhe pyeti Pejgamberin (salallahu alejhi ue selam) derisa ajo mbante fëmijën në dorën e saj, ajo pyeti:

‘A do të shpërblehem unë për këtë, O i Dërguar i Allahut?’ Që nënkupton përkujdesjen për fëmijën dhe ngritjen e tij sipas parimeve të Islamit. Dhe Pejgamberi (salallahu alejhi ue selam) iu përgjigj asaj pozitivisht duke thënë: ‘Po, ti do të shpërblehesh.’

3. Së treti, prej gjërave që gruaja muslimane mund të bëjë që të ndërtojë një marrëdhënie të shëndoshë në shtëpinë e saj dhe ta kultivojë atë, është që të dihet se ndërtimi i një shtëpie të shëndoshë është mënyrë e të kënaqurit Allahun.

Kjo është diçka që Allahu dhe Pejgamberi i Tij Muhamed (salallahu alejhi ue selam) i këshilloi burrat musliman që të kërkojnë, kur ata pyesin për ndonjë femër muslimane për martesë.

Të kërkohet femra e cila është e dashur, e kujdesshme dhe e butë. Femër muslimane e cila po ashtu është ‘uelud’ - burim i një origjine të gjatë. Pra, kjo është diçka me të cilën burri musliman këshillohet; që ai të kërkojë femër e cila është e kujdesshme dhe e butë. Sepse shtëpia e qetë duhet të ndërtohet në butësi, mirësi e respekt. Këto janë prej gjërave me të cilat ne qemë këshilluar si burra muslimanë, kur të interesohemi për grua muslimane.

Shejhu vazhdoi duke na këshilluar me disa informata tjera se si të ndërtojmë një marrëdhënie dashurie në shtëpi, duke thënë:

4. Së katërti, duhet që të zgjidhen çështjet familjare dhe problemet që mund të paraqiten brenda shtëpisë, pa i përfshirë njerëzit tjerë. Të mos vrapohet tek Imami menjëherë pasi që të ndodhë diçka e keqe, por të bëhet përpjekje që kjo të zgjidhet brenda shtëpisë dhe të mos lihet të dalë nga dora, dhe po ashtu të mos shpaloset asnjë prej problemeve familjare në prani të fëmijëve të ri apo fëmijëve të shtëpisë.

5. Së pesti, prej pikave më të rëndësishme është ajo se gruaja muslimane duhet të jetë e durueshme. Ajo duhet të ketë durim. Dhe kjo qartazi tregohet në shembullin siç transmetohet në Sahih të el-Buharit, në rrëfimin e Isma’ilit dhe babait të tij Ibrahimit:

‘Isma’ili qe martuar me një grua, dhe Ibrahimi erdhi ta vizitojë birin e tij dhe pasi mbërriti te shtëpia e tij, ai pa se Isma’ili s’ishte në shtëpi. Kështu që ai e pyeti gruan e Isma’ilit, ‘Si është situata, çfarë është jeta jote me Isma’ilin?’, pa i treguar asaj se ai ishte babai i tij. Ajo tha, ‘ne s’kemi ushqim të mjaftueshëm’ dhe filloi të ankohet. Ai i tha asaj, ‘kur të kthehet burri yt, informoje atë se ai duhet ta ndërrojë pragun e shtëpisë së tij.’ Kur Isma’ili u kthye nga udhëtimi i tij, ajo e njoftoi për atë se çfarë i tha njeriu i vjetër, i cili në të vërtetë ishte babai i tij Ibrahimi dhe Isma’ili i tha asaj: ‘Kthehu te familja jote’ apo ‘ti je e shkurorëzuar, babai im më urdhëroi që të shkurorëzojë ty.’

Arsyeja për këtë ishte se ajo s’ishte e durueshme. Ajo i tregoi Ibrahimit se ajo ishte një grua e cila s’kishte durim, dhe s’ishte e gatshme që të përballej me disa vështirësi në jetë.

‘Ibrahimi erdhi një vit më vonë dhe pa se Isma’ili ishte martuar me një grua tjetër. Dhe prapë Isma’ili ishte jashtë shtëpisë kur ai arriti. Ibrahimi (alejhi selam) e pyeti gruan e Isma’ilit, birit të tij, ‘çfarë është situata juaj, si është jeta juaj?’ Ajo tha, ‘Elhamdulilah, çdo gjë është në rregull.’ Dhe ajo nuk u ankua. Ai i tha asaj, ‘kur të kthehet burri yt, thuaj atij që ta mbajë pragun e tij dhe mos ta ndërrojë atë.’
Do të thotë që ta informojë Isma’ilin se gruaja e tij ishte e devotshme dhe e durueshme, dhe se ai s’duhej ta shkurorëzonte atë. Prandaj, ne shohim se gruaja, siç na paraqitet në këtë shembull, është sikur pragu i derës së shtëpisë, çdo gjë duhet të kalojë përmes saj. Ajo është e cila e ka nën kontroll atë çka hyn dhe atë çka del. Ajo është e cila e kontrollon disponimin në shtëpi. Nëse ajo s’është e durueshme dhe nxiton në fjalët e saja, atëherë do të pasojë keqtrajtimi dhe vështirësia. Por nëse ajo është e durueshme dhe e dëgjueshme ndaj Allahut dhe e ruan shtëpinë e saj dhe i ruan fëmijët e saj, atëherë kjo do të ketë në vete një qëndrim të shëndoshë për burrin, gruan dhe fëmijët.’

Shejhu tash fillon një segment tjetër me ne duke thënë:

“Ne kemi kuptuar se cilat janë disa prej gjërave të cilat do ta bëjnë shtëpinë e rehatshme dhe të sigurt.” Ai tash diskuton atë çka do ta rrënojë një pjesë të paqes dhe sigurisë në shtëpi. Ai na i jep dy shembuj duke thënë:

“Shtëpia muslimane dhe motra muslimane, nëse ajo bën njërën prej këtyre dy gjërave, ajo e vendos shtëpinë e saj në rrezik dhe për këtë do të merret në përgjegjësi.

1. E para është lënia e shtëpisë dhe mosmbajtja e shtëpisë së mirë. Siç ka thënë Pejgamberi (salallahu alejhi ue selam): ‘Gruaja është avret. Kur ajo del prej shtëpisë, Shejtani e bën atë të lartë (diçka që është e poseduar, diçka që është e rëndësishme) në shikimin e burrave të tjerë.’

Prandaj, ajo shfrytëzohet nga shejtani që të ndikojë në njerëzit jashtë shtëpisë së saj, dhe ne këtë e shohim si pikë të rëndësishme. Sepse njëherë kur gruaja muslimane del vazhdimisht nga shtëpia e saj, pa asnjë arsye valide apo pa arsye, kjo tregon se ajo është duke u shfrytëzuar nga shejtani. Dhe atë se ajo tash është bërë mjet të cilin ai e shfrytëzon për sulmimin e disa prej adhuruesve të Allahut dhe po ashtu në sulmimin e vetë asaj, ajo bëhet mjet. Dhe ajo është diçka për të cilën jobesimtarët, të kaluarit dhe të tashmit, vazhdimisht do të përpiqen. Ata duan që gruaja muslimane të del nga shtëpia e saj, që ta vendosë veten e saj në një situatë ku ajo do të jetë e pambuluar, në gjendje ku ajo mund të manipulohet nga njerëzit nga e majta, e djathta dhe qendra.

Pra, kjo është një çështje me rëndësi, gruaja muslimane duhet të përpiqet që të mbetet në shtëpinë e saj, në shoqëri të fëmijëve të saj, në shoqëri të sigurisë së saj. Duke ndërtuar marrëdhënie të qëndrueshme me burrin e saj.

2. Së dyti, prej gjërave të cilat mund ta rrënojnë shtëpinë muslimane është mospërmbushja e detyrave nga ana e gruas/motrës muslimane. Vazhdimisht duke i neglizhuar detyrat që i janë caktuar asaj, të cilat i kemi diskutuar me ju paraprakisht. Të pesë detyrat të cilat ne i kemi përmendur janë të rëndësishme për motrën muslimane që të vendosën në ndërtimin e një shtëpie të suksesshme.

Nëse ajo qëllimisht dhe me vullnet i lë këto gjëra apo bën që tjetërkush t’i merr përgjegjësitë për të, ajo e humb kontaktin me domosdoshmëritë të cilat i nevojiten shtëpisë së saj. Ajo s’është e sinkronizuar me nevojat e shtëpisë. Dhe për këtë ajo humb kontaktin me fëmijët e saj dhe me burrin e saj.

Kjo do të çojë në shkatërrimin e shtëpisë, herët a vonë.”

Tash u kthehemi disa pyetjeve të cilat i keni bërë, nga leksioni i parë.

PYETJE: “A janë paratë e gruas, para të burrit të saj? A ka të drejtë burri në paratë e gruas së tij? Apo a ka të drejtë mendimi ajo në pasurinë e saj, posaçërisht nëse ajo e ka pasur atë para se të martohet me të?”

PËRGJIGJE: ”Gruaja muslimane mund të ketë paratë e saja. Është treguar në selef el-aual, do të thotë sahabët, se shumë/disa nga gratë kishin pasurinë e saj. Dhe kjo shkonte deri aty sa që ato e jepnin zekatin e tyre, zekat i cili kërkohej nga paratë të cilat ato i kishin, te burrat e tyre. Dhe kjo tregohet në rrëfimin e famshëm të Zejnebit, kur ajo e pyeti Pejgamberin (salallahu alejhi ue selam) nëse është e lejuar për të që t’ia japë zekatin e saj, burrit të saj, Ibn Mes’udit (radiallahu anhu). Prandaj, sikur të ishin paratë e Abdullah ibn Mes’udit pasi që u martua me të, ajo s’do të lejohej që t’ia japë atij zekatin, sepse ju s’mund ta jepni vetveten.

Prandaj, ato ishin paratë e saja dhe për këtë motra muslimane mund të mbajë dhe të ketë paratë e veta me të cilat hyn në martesë ose atë që ajo e përfiton derisa është e martuar. Sa i përket shpenzimit të saj të parave, është me rëndësi që ajo ta informojë burrin e saj para se t’i shpenzojë paratë, kështu që marrëdhënia të mos ketë vrima/të meta në të, për shkak të bezdisjeve dhe gjërave të këtilla.

PYETJE: “Në lidhje me mbetjen e gruas në shtëpinë e saj dhe të qenit e detyrave të saja në shtëpi, si e balancon ajo këtë, nëse ajo detyrohet që të del të punojë dhe kjo punë e largon atë, dhjetë orë në ditë, pesë ditë në javë. A lirohet ajo nga disa prej detyrave të shtëpisë për shkak të kësaj vështirësie?”

PËRGJIGJE: “Është uaxhib për burrin që të jetë përgjegjës për të punuar jashtë shtëpisë apo nga shtëpia, që të përfitojë para të mjaftueshme për mbajtjen e familjes së tij. Që do të thotë gruan e tij, fëmijët dhe këdo prej atyre për të cilët është përgjegjës. Kjo është diçka që ai duhet ta përmbush. Ky është obligim i tij si pjesë e martesës së tij me motrën dhe ndaj fëmijëve të tij, të cilët ai duhet t’i mbajë sipas mundësive më të mira të tija.

Njëjtë, është përgjegjësi e motrës muslimane që të punojë, gjë e cila është pjesë e barabartë, në shtëpinë e saj, duke ndihmuar në ngritjen e fëmijëve dhe duke u kujdesur dhe siguruar që shtëpia të jetë në rregull dhe të ketë ndjenjë sigurie dhe lehtësimi. Kjo s’do të thotë se burri musliman s’duhet të punojë në shtëpi. Kjo do të thotë se nëse ai ka mundësi që të ndihmojë në disa prej obligimeve dhe detyrave, siç ka vepruar Pejgamberi (salallahu alejhi ue selam), atij i lejohet që të veprojë kësisoj. Ndonëse ai s’mund të detyrohet që të veprojë kësisoj, ashtu siç gruaja muslimane s’mund të detyrohet që ta lë shtëpinë për punë.

Prandaj, burri musliman është përgjegjës për përfitim ndërsa gruaja muslimane
është përgjegjëse për mirëmbajtje. Burri musliman nuk është përgjegjës për mirëmbajtje dhe gruaja muslimane nuk është përgjegjës për të dalë jashtë që të përfitojë pasurinë për mbajtjen e shtëpisë.

PYETJE: ‘Nëse një vëlla i blen gruas së tij diçka të cilën e kanë ndarë të dytë, pastaj kur ai ta shkurorëzojë atë, apo e shkurorëzon gruan e tij, si duhet ta trajtojnë ata këtë situatë? A i merr ajo gjërat, apo i mban ai?”

PËRGJIGJE: ”Nëse njeriu musliman, burri, e ka blerë këtë objekt me paratë e veta dhe nuk e ka transferuar atë tek ajo, duke ia dhënë atë asaj, objekti do të mbetet pronë e tija dhe do të jetë në diskrecionin e tij. Sidoqoftë, nëse ai e ka blerë produktin apo çkado që ka qenë, duke e informuar atë se është për përdorimin e saj, atëherë ajo do të jetë pronë e saj, edhe nëse ai është i cili e ka blerë atë i pari dhe prandaj s’do të kishte të drejtë në të.”

PYETJE: “Nëse burri nuk e praktikon fenë e tij, dhe ai vetëm nganjëherë falet dhe e shtyp gruan e tij, çfarë duhet të bëjë ajo?”

PËRGJIGJE: “Burri musliman dhe gruaja muslimane, dhe besimtari e besimtarja janë ndihmues të njëri-tjetrit në devotshmëri. Prandaj, nëse burri musliman e sheh gruan e tij duke devijuar, bëhet obligim i tij që ta udhëzojë atë në fjalët e Allahut dhe në Sunet. Njëjtë, nëse burri devijon, atëherë bëhet përgjegjësi e saj që ta udhëzojë atë. Kjo është diçka që është e qartë dhe duhet të bëhet. Dhe ajo duhet të përpiqet që ta bëjë atë ‘dashuri’ për të, duke ia treguar rëndësinë e namazit dhe rëndësinë e gjërave të cilat ai i neglizhon.”

PYETJE: “Çfarë mund të bëjë gruaja saktësisht që të ndihmojë xhaminë dhe bashkësinë. Nëse motra posedon shkathtësi dhe kualitet të cilin burrat nuk e kanë, a mundet ajo të përfshihet në planifikimin dhe përmirësimin e bashkësisë?”

PËRGJIGJE: “Ne e përmendëm më parë dhe do ta përmendim prapë, se vendi më i mirë për motrën muslimane është në strehën e shtëpisë së saj. Këtu ajo mund të arrijë përsosurinë në marrëdhëniet e saja me Allahun. Asaj i lejohet që të del prej shtëpisë pa pyetur kur kemi të bëjmë me faljen e namazit dhe pjesëmarrjen në orët e mësimit Islamik, që ta shtojë diturinë e saj.

Sa i përket posedimit të shkathtësive dhe aftësive të caktuara nga motra muslimane, nuk është e detyrueshme që ajo t’i shfrytëzojë ato. Sidoqoftë, nëse ajo i posedon këto aftësi, atëherë ajo duhet të përpiqet që t’i përdorë ato në mënyrën më të mirë duke qenë fleksibile. Nëse ajo ka mundësi që të punojë nga shtëpia e saj, atëherë le ta bëjë këtë. Nëse ajo mund t’i ftojë motrat tjera në shtëpinë e saj, t’i mësojë ato dhe gjëra të ngjashme me këtë, kjo do të ishte më mirë për të, inshAllah.

[ramazan_it]

Islami nuk i bën padrejtësi Gruas

esh-Shejkh el-Alameh Muhammed Amaan el-Xhamij


Të shumtë janë zërat dashakeq të cilët propagandojnë se Islami ka shkelur të drejtat e gruas dhe i ka bërë asaj padrejtësi dhe se nuk i jep lirinë e saj dhe se nuk barazon mes saj dhe burrit dhe të tjera shprehje si këto të cilat i shkruajnë armiqtë e Islamit kundër Islamit.


Dhe në fakt, thënësit e këtyre propagandave janë njëri nga këta të dy:

1 - Ose ndonjë injorant i pafajshëm i cili i ka dëgjuar nga njerëzit këto shprehje dhe i pason ata dhe për më tepër bëhet tellalli i tyre duke përhapur atë që ata thonë dhe nuk ka asnjë argument në të cilin të mbështetet për atë që thotë dhe përhap, madje nuk ka punë tjetër përveç njoftimit të njerëzve. Dhe ky flet përçart për gjëra të cilat nuk i di.


Dhe me të vërtëtë, nga ai janë mashtruar shumë njerëz të cilët nuk kuptojnë asgjë nga feja dhe veçanërisht gra të edukuara me një kulturë joislame ose injorante të cilat nuk e pasojnë udhëzimin.


Dhe ky njeri është prej asaj kategorije njerëzish që janë të devijuar dhe devijues të të tjerëve sepse ai është injorant dhe në të njëjtën kohë ai nuk e di që nuk di, e i shkon për shtat thënia: “Nëse nuk e di që nuk di atëherë, atëherë kjo është injorancë mbi injorancë”.


2 - Ndërsa i dyti, është njeri dinak i cili thur plane e kurthe kunder Islamit dhe muslimanëve dhe do që t’ua prishë atyre fenë dhe moralin e tyre nëpërmjet prishjes së familjes së ndikuar nga armiqtë e Islamit dhe duke ndihmuar planet e tyre ne luftimin e Islamit.


Pra, këta janë ata të cilët i lëshojnë këto zëra dashakeqë në çdo vend në përpjekje të devijimit, dhe me të vërtetë janë ndikuar prej tyre shumë prej muslimaneve injorante duke menduar se këto thirrje bëhen për të mirën e tyre dhe kështu që zërat e këtyre grave i janë bashkangjitur atyre zërave të tjerë.


Pra, në këtë mënyrë ndikohet gruaja muslimane prej këtyre thirrjeve dhe bëhet e padrejtë me fenë e saj dhe Islamin e saj, duke e akuzuar atë(Islamin) se i ka bërë padrejtësi, ai Islam i cili e ka ngritur pozitën e saj sikur ta dinte dhe të kuptonte por, ku kuptojnë gratë tona, veçse ato që do Allahu, Allahu na qoftë në ndihmë!


Dhe është detyrë për gruan muslimane të arsimuar ta mësojë fenë e saj, në mënyrë që ta njohë qëndrimin e Islamit ndaj saj dhe nderin e saj në Islam, dhe të mos ndjekë çdo kënd që pëllet.


Dhe në të njëjtën kohë, ajo duhet të shohë ligjet e huaja, siç janë për shembull ligjet franceze e të tjera si ato, në mënyrë që ta njohë qëndrimin e këtyre ligjeve ndaj gruas, e më pas duhet të dijë se si ka qënë gruaja para Islamit, ku ka qënë diçka e hedhur, e ultë në vlerë dhe në nder dhe nuk ia ktheu nderin veçse Islami.”


Burimi: alBaidha.net