Besimtare! Pse fshihet Perendia ?

[toni77_toni]

Toni, me pak fjale... Perendia po te donte mund ta krijonte njeriun qe ta shikoje perendine, " Nese eshte i gjithpushtetshem"

Pra pse nuk e beri te tille qe ta shohe perendine.

ps: Kur Zoti krijoj njeriun, ai nuk ishte mekatare sic ke shkruar ti

EuroStar1 vëlla, është një temë shumë shumë e gjer dhe shumë e rendesishme. Unë e dhash një pergjigje të shkurtë, pasi qe deshiron me kuptue ma shumë dhe lidhur me pytjen konkrete tënden, du atë postoj një pjesë të një Libri; "Si na është Zbuluar Zoti", të një autori nga Kosova, besoj se nëse ke durim dhe të lexojsh me kujdes, aty ka shumë pergjigje te pytjes tënde të fundit:

Pjesa e dytë

1. Zoti u zbulua në krijim të gjithsisë!
<< Hapi i parë, i zbulimit të Zotit është krijimi i mbarë rruzullit. Bibla fillon me këtë rresht: "Në fillim Hyji krijoi qiellin e tokën. Toka ishte e shkretë dhe e zbrazët; terri e mbulonte humnerën dhe fryma e Hyjit endej përmbi ujërat. (Zan 1; 1-2).

Siç lexuam, pra, Zoti na zbulohet, Zoti na flet nëpërmjet krijimit të Vet. Rreshti në vijim të zbulimit të Zotit sipas Biblës është: "Hyji tha: Le të bëhet drita! Dhe drita u bë. Hyji pa se drita ishte gjë e mirë dhe e ndau dritën prej territ. Hyji e quajti dritën ‘Ditë’, kurse terrin ‘Natë’. Dhe u bë mbrëmje e mëngjes - dita e parë." (Zan 1; 3-5). Pasi të lexojmë këta rreshta biblik pra; mund të kuptojmë se Ai e krijoj dritën dhe e ndau nga terri, ndau natën nga dita. Pastaj në vijim mësojmë për secilën veç e veç, dhe se gjithçka që u krijua, ç’do gjë, është krijesë e Zotit. Poashtu në vazhdim duke lexuar në Shkrimin Shenjë mësojmë se si Hyji dal ngadalë, sipas ligjeve që vetë Ai i dha natyrës, gjithçka shkoj duke u zhvilluar dhe zbukuruar.

2. Zoti i krijoj Engjëjt
Zoti krijoj edhe në Qiell një sasi të madhe shpirtrash; Shpirtrat e kulluar të krijuar nga Zoti. Këta janë shpirtra dhe quhen me emër të vet, Engjëj. Engjëjt janë krijesa shumë të bukura sepse krejtësisht shpirtërorë, e prandaj të aftë ta njohin dhe ta duanë Zotin në mënyrë të përsosur, pra të lumtur dhe në miqësi dhe prani me Hyjin, ku vet Ai i ka ngritur në lartësinë e bijve të Vet, duke u dhënë atyre Jetën e vet hyjnore.

Mjerisht shumë prej tyre, meqë iu rrit mendja nga bukuria që kishin, nuk e njohën Zotin si Krijuesin e tyre, prandaj u dënuan dhe u rrokullisen në ferrin e përjetshëm. Padëgjesa e tyre dhe mos përdorimi i mirë dhe dinjitoz i lirisë që kishin, i dënoi dhe u vetdefinuan porsi të padëgjuar.

Mosbesnikëria e tyre ndaj dashurisë së Zotit, dhe mos respektimi i rendit të Zotit, këta u bënë shpirtra të këqij. Emri i tyre është, djaj apo demon dhe që në fillim janë armiq të Zotit dhe armiqtë më të mëdhenj të njeriut.

Ata, megjithëse u krijuan për të gëzuar Zotin, vuajnë në mënyrë të tmerrshme nga mungesa e Zotit, të cilët vet nuk e kanë pranuar dhe e urrejnë Zotin, dhe nga urrejtja për Zotin, i tundojnë njerëzit që të bëjnë keq, duke u përpjekur t'i shtijën në mëkat dhe t'i tërheqin me vete në ferr. Misioni i tyre është pra të krijojnë veti të ngjashme me ato të vetat: keqbërja, mosdëgjimi, pabesia, urrejtja dhe të gjitha vetitë negative që janë përkatëse të natyrës djallëzore.

Engjëjt e mirë - ata që e njohin Zotin me përvujtëri si Krijuesin dhe Zotërinë e tyre - janë miqtë e Zotit dhe miqtë e njeriut. Ata kënaqen tashmë me gëzimin e pafund dhe të amshuar të Parajsës. Ata dërgohen shpesh nga Zoti për të kryer ndonjë detyrë të veçantë. Veç kësaj, Zoti i ka caktuar njeriut një Engjëll që ta ruaj dhe ai thirret Engjëlli Rojtar. Pra këta janë engjëjt e mirë - shpirtra të kulluar - të pa dukshëm edhe pse autorët dhe artistët e ndryshëm (piktorët, shkrimtarët etj.) i transmetojnë engjëjt me virtyte të mira dhe dukuri njerëzore, porsi krijesa të veçanta dhe mosdukshmëria e tyre bënë që të imagjinohen me krah të bardhë dhe fuqiplotë me trajtë njerëzore. Edhe pse nuk janë të dukshëm frymëzohen me kualitete të bukura dhe të veçanta.

3. Zoti e krijoj njeriu në përngjasimin e Vet!
Shkrimi i shenjtë na mëson se njeriu është krijesë e Zotit, por edhe më të lumtur na bënë zbulimi i Zotit kur na thotë Ai se ne jemi në përngjasimin e Zotit: "Hyji tha; le ta bëjmë njeriun në shëmbëlltyrën dhe në përngjasimin tonë..! Hyji krijoj njeriun në përngjasimin e vet, e krijoj në përngjasimin e Hyjit; i krijoj mashkull dhe femër. Hyji i bekoj dhe tha; shtohuni dhe shumojuni e mbushni token dhe sundojeni atë!" (zan 1; 26-28). Kjo pra duhet të na bëjë edhe më të gëzueshëm dhe metë lumtur sepse Zoti na ka zbuluar se ne jemi në përngjasim me Të.

4. Zoti nga pluhuri i tokës krijoj natyrën e njeriut
Zoti përmes shkrimeve biblike na ka zbuluar se ne jemi të krijuar nga pluhuri i tokës por që kemi frymën e jetës nga vet Hyji: "Atëherë Zoti Hyj formoi njeriun nga pluhuri i tokës, nëpër hundë i shtiu frymën e jetës dhe, njeriu u bë një qenie e gjallë" (Zanafilla 2-7). Natyra e njeriut, trupit prej pluhurit të Adamit iu dha jetë nga Zoti i cili i fryu në vrimat e hundës një frymë jete dhe trupi i pa jetë u bë një qenie e gjallë.

5. Zoti i dha Shpirtin njeriut!
Fjala shpirt do të thotë krijesë. Trupi dhe shpirti i njeriut bashkohen, pasi të bashkohet shpirti dhe mishi i njeriut, ai bëhet qenje e gjallë, ndërsa, në kohën e vdekjes së trupit, shpirti ndahet. Zoti vendosë në mish (në trup) të njeriut frymën shpirtërore - shpirtin dhe, nëse Zoti tërheq nga njeriu shpirtin, trupi bëhet i vdekur apo më mirë të them, vdes. Këtë e dëshmon Shkrimi i Shenjët në formë dhe raste të shumta. Mirëpo, sipas asaj që Zoti na ka zbuluar, shpirti është i pavdekshëm deri në ditën e gjykimit.

Pra, njeriu është një krijesë e Zotit që përmbledhë në vetvete botën lëndore dhe atë shpirtërore.
Pjesa lëndore e njeriut është trupi, i cili, në gjithësinë lëndore të krijuar nga Zoti, është gjëja më e përsosur që ekziston ndër gjallesa të tjera tokësore.
Pjesa shpirtërore e njeriut është shpirti që e bënë njeriun të ngjashëm me engjëjt dhe me vet Zotin. Shpirti i jep jetën trupit të njeriut, na bënë të njohim dhe të duam lirisht atë që kemi njohur. Prandaj, njeriu është person, i përgjegjshëm për zgjedhjet e veta dhe për fatin e vet të amshuar, të dëshiruar nga Zoti vetëm dashuria dhe liria e plotë.
Pra shpirti është pjesa shpirtërore e njeriut, me anën e të cilit njeriu jeton, kupton dhe është i lirë.

Pasi i kemi mësuar të gjitha këto, sigurisht do ta kemi kuptuar që pjesa e njeriut më e mirë nuk është trupi, por është shpirti. Kompletimi i trupit me shpirt është njeriu i krijuar Në të vërtetë trupi është ashtu si të gjitha gjërat lëndore, plaket, sëmuhet dhe vdes, ndërsa shpirti, që është shpirtëror, nuk plaket kurrë dhe nuk vdes. Prandaj, kujdesin kryesor duhet t'ia kushtojmë shpirtit dhe jo trupit; vetëm në qoftë se do ta shenjtërosh shpirtin tendë më njohjen, me dashurinë dhe në shërbim të Zotit, ai do të shpëtojë për jetë të jetëve në Parajsë, ku një ditë do të marrë me vete edhe trupin të ngjallur.

6. Zoti e provon njeriun!
Në simbolikën e krijimit të Zotit, vendi qendrorë i takoi njeriut dhe të qenurit e tije.

Zoti krijoi njeriun, pra, e krijoj mashkull dhe femër, Adami dhe Eva.

Njeriu ishte i lumtur, Hyji e kishte pajisur me një dhuratë të pashoq, me hirin shenjtërues. Njeriu që në fillim ishte në vullnet të lirë, njeriut që nga fillimi ju tregua rruga, “e jotja është gjithçka…”, por edhe: “këtu mos…”, por njeriu që nga fillimi u tregua i pa besë ndaj Zotit, lakmiqar, u tregua i ligë në qëndresë nën urdhrin e Zotit dhe si pasojë, ai që nga krijimi humbi hirin e Zotit. Ai as që e muar me mend se është në provë dhe se syri i Zotit e shikon çdo herë.

Adamai dhe Eva, edhe pse jetonin në miqësi me Hyjin në kopshtin e Paraisit të tokës, ata aty zgjodhën mëkatin. Dobësia më e madhe e njeriut ishte kur u nxitë në mëkat nga lakmia atëherë kur i kishte të gjitha.

Sipas Biblës, Hyji atyre ju tha: “Ha bile lirisht nga çdo pemë e kopshtit; por mos ha nga pema e njohjes të së mirës dhe të së keqes, sepse ditën që do të hash prej saj ke për të vdekur me siguri" (Zanafilla 2 v 16-17).

Njeriu në fillim dështoi, dhe kështu solli mbi vete dënimin e vdekjes. Adami dhe Eva u tunduan nga propozimi i gjarprit - djallit, rrjedhimet e kësaj padëgjese qenë të mëdha.

Ne, të gjithë njerëzit, humbëm hirin shenjtërues, miqësinë me Zotin, u dëbuan nga kopshti i Parajsës të tokës, dhe njeriut, si pasojë të këti veprimi, Hyji i vendosi; vuajtje, gjëmë dhe ndjerës, dhe pas mjerimeve në këtë jetë, një ditë edhe vdekja porsi përmbyllje e një jete të jetuar.

Fjala e fundit nuk është vdekja, por është Ringjallja, na mëson vet Jezu Krishti me dëshminë e jetës së vet.

7. Zoti dënoi njeriun; mëkati dhe vdekja!
Zoti na ka zbuluar se mëkati është mosbesim i fjalës së Tij, dhe mosbindje ndaj dëshirës së Tij. Efektet e mëkatit janë universale. Ndërsa vdekja është ndëshkimi për mëkatin. “Shpirti që mëkaton ka për të vdekur” (Ezekiel 18; 4).

Njeriu i prirë nga lakmia zgjodhi mëkatin, siç u tha edhe më parë, me këtë fitoi vuajtje dhe mundime të ndryshme. Njeriu duke lakmuar që ti hapen sytë dhe të bëhet i ngjashëm me Zotin, atëherë iu hapën sytë dhe e pa lakuriqësinë e vet, e pa turpin dhe u turpërua para Zotit: “ata qepën gjethe fiku dhe bënë breza për t`u mbuluar”. Kjo pra është ajo që sjelli mëkati; lakuriqësinë e njeriut.

Fakti pra, që kemi përpara na tregon se, Krijuesi jo vetëm që e krijoi njeriun të lirë, por i dha atij edhe njohuri të plotë (përmes urdhëresës) në mënyrë që njeriu të provonte të qenit e tij i lirë.

Këtë fakt duhet ta mbajmë paramendësh porsi themelorë dhe të rëndësishëm. Aktualizimi i këtij fati duhet të jetë gjithmonë i vlefshëm dhe aktual në çdo moment të jetës sonë.
Njeriu vendosi të hajë nga pema e ndaluar, pa menduar për pasojat. Ky fakt bëri që Njeriu të binte nën dënim. Para tij tani humbi njëherë e përgjithmonë jeta me Zotin duke i lënë vendin vdekjes. Pra, ai u nda përjetë me Perëndinë, duke u mbyllur në skllavëri të mëkatit. Përzgjedhja e tij e lirë solli skllavërinë dhe vdekjen.
Mund ta pyesim pandërpre vetveten se: a e meritonte njeriu këtë fund?
Për mendimin tim, me plot gojë them se, po, e meritonte.
Afirmimi i kësaj përgjigjeje është se, liri nuk do të thotë, të bëjshë at që duam dhe atë që mundesh, por liri do të thotë: të bësh atë që duhet të bësh mirë, me përgjegjësi të plotë dhe me virtyt të shëndoshë.

Shën Pali lidhur me këtë thotë: “Jam i lirë për gjithçka, por jo çdo liri më bën mirë".
Njeriut që atëherë pra ju shqiptua dënimi; “Unë do të shumëzoj në masë të madhe vuajtjet e tua”!

Pastaj si pasojë e mosdëgjesës ndaj Zotit, njeriu mori edhe këtë dënim; “hëngre nga pema për të cilën të kisha urdhëruar duke thënë: “Mos ha prej saj”, toka do të jetë e mallkuar për shkakun tënd, prej saj me mund do ta nxjerrësh kafshatën e gojës për çdo ditë të jetës sate deri sa të rikthehesh në dhe prej të cilit qe nxjerrë, sepse ti je pluhur dhe në pluhur do të rikthehesh”. (Zan 3;17-19).

Pra, paga e dënimit është vdekja, njeriu u bë i vdekshëm. Gjithsesi duhet të kujtojmë dhe është i thjeshtë ky pohim se: MËKATI SJELL VDEKJEN. Prandaj, është e një rëndësie parësore të zbulojmë se çfarë është mëkati, nëse duam të gjejmë një mënyrë për të shpëtuar nga vdekja e përjetshme."Sepse të gjithë mëkatuan dhe u privuan nga lavdia e Perëndisë". (Romakëve 2 v 23). Adami dhe Eva ia kaluan këtë tendencë fatale të gjithë pasardhësve të tyre. Si rrjedhojë te njeriu, formon natyrën njerëzore, ose atë që Bibla e quan mish dhe gjak, ose mendje trupore e njeriut. Hyji na ka zbuluar përmes Shkrimit Shenjtë se natyra njerëzore sjellë shumë pasoja; "Dhe veprat e mishit janë zbuluar dhe janë: kurorëshkelja, kurvëria, ndyrësia, shthurja, idhujtaria, magjia, armiqësimi, grindjet, xhelozitë, mëritë, zënkat, përçarjet, tarafet, smira, vrasjet, të dehurit, grykësia dhe gjëra të ngjashme me këto" (Galatasve 5 v 19-21).

Kështu, pra, nga Adami dhe Eva të cilët përmblidhen në fjalën njeri erdhi mëkati në botën njerëzore. Sikurse një burim i ujit që po të helmohet aty ku buron, do të helmohet në tërësi. Apo, pasi që ata ishin "rrënja", ne sot (dmth. mbarë njerëzimi) jemi "degët", dhe natyrisht që edhe "degët" do te kenë të njëjtën natyrë me "rrënjët". Pra, ne, duke qenë pasardhës të tyre, sepse prej njeriut vjen njeriu, natyrisht që do të jemi të njëjtë në të gjitha parametrat të qenies “Njeri”.

Tani pasi kemi njohur se kush është njeriu si dhe në çfarë pozite ai ndodhet, e kemi më lehtë për të kuptuar drejt, se çdo njeri, që nga mosha e foshnjës e sapo lindur është “mëkatare”!

Meqë se mora si shembull "burimin e ujit" - Adam, e cila më pas bëhet "Pema" njerëzore, do ta përdor përsëri këtë shembull në mënyrë që të bëj sa më të qartë dhe të tregoj se, cila është pozita e një foshnje në lidhje me mëkatin. Natyrisht që frytet e "pemës" në çdo degë që ti këputësh përmbajnë të njëjtën natyrë. Nëse "Pema" ka natyrë të egër, kështu do të jenë edhe të gjitha frutat e saj. Pra ky fakt na tregon se, nëse "pema" Njeri (Adam) ka natyrë të rënë nën dënim të mëkatit, të njëjtën natyrë do të kenë të gjitha frutat e saja. Natyra jonë nuk kushtëzohet nga mosha, qoftë ajo foshnjore apo madhore. Natyra jonë vjen nga trashigimija dhe prejardhja nga ku dhe kemi rrjedhur. Çdo njeri që vjen në botë, ka në thelb të tij të njëjtën natyrë me Njeriun Adam; (Pemë e egër dhe duhet shortuar).

Kështu, pra, sipas shkrimeve Adami dhe Eva, shpejt i sprovuan vuajtjet, rrjedhimin e mëkatit. Ata me sy të vet arritën të shohin vdekjen, ata me sy të vet e panë djalin e vet Kainin se e vrau vëllaun e vet Abelin e drejt. Mëkati pra shtyri vëllaun të vret të vëllain! Menjëherë filloj vdekja dhe me dhunë të lagët toka me gjak, i shtyrë nga smira dhe urrejtja.

8. Zoti na fton në besim!
Siç thamë më parë, pra, mëkati është mosbesim i fjalës së Zotit, dhe mosbindje ndaj dëshirës së Tij. Efektet e tij janë universale. Ndërsa vdekja është ndëshkimi për mëkatin. Mirë, por, Zoti për nga mëshira e Tij na fton në pendim dhe besim. Shkrimi Shenjtë thotë se Njeriu mund të fitojë faljen e mëkateve, duke besuar Fjalën e Zotit dhe duke ju bindur dëshirës së Tij. Falja e mëkateve ehtë filli i jetës së përjetshme. Jeta e përjetshme është dhuratë e Zotit nëpër Krishtin dhe do t'u jepet fëmijëve të Tij besnikë - atyre që i besojnë.

"Duke qenë se mendimet e mia nuk janë mendimet tuaja, dhe as rrugët tuaja nuk janë rrugët e mia, thotë Zoti. Ashtu si qiejt janë më të lartë se toka, kështu rrugët e mia janë më të larta se rrugët tuaja dhe mendimet e mia janë më të larta se mendimet tuaja" (Isaia 55; 8-9).

Është e qartë jo vetëm pse njeriu vdes, por dhe pse ai duhet të vdesë. Zoti është i drejtë dhe drejtësia e tij nuk mund t'i lejojë mëkatarët të jetojnë përgjithmonë. Dy nga shumë tiparet e tij janë; mëshira e Tij dhe falja e mëkateve. "Por te ti ka falje, më qëllim që të kenë frikë prej teje" (Psalmi 130; 4).

Njeriu gjatë historisë së tij ka kuptuar se është një nevojë bazore për faljen e mëkateve nga Zoti, sepse njeriu nuk mund të mos mëkatojë. "Po të themi se jemi pa mëkat, gënjejmë vetveten", thotë Shën Gjoni (1 Gjoni 1 v 8). Bibla përshkruan me detaje rrugët e Zotit - rrugën e vetme për t'u çliruar nga mëkati dhe vdekja. Rruga, në një frazë është, përmes besimit. Besimi që Zoti kërkon është një cilësi tepër e veçantë. Ai është përkufizuar si: "Feja është një mënyrë pasjeje të sendeve që shpresohet, mjet të mihen sendet që nuk shihen" (Hebrenjve 11; 1).

Besimi është besim i plotë te Zoti dhe besim i qëndrueshëm, nuk është bindje e verbër, ose besim absurd. Ai që do të thotë të besosh atë që ai ka premtuar, megjithëse, plotësimi i kësaj duket i pamundur. Kështu besimi ynë duhet të shfaqet me bindje ndaj urdhrave të Zotit. Kapitulli i njëmbëdhjetë i letrës së Shën Palit drejtuar Hebrenjve përshkruan shumë shembuj praktikë besimi. Ndërsa në shkrimet e shenjta të Besëlidhjes së Vjetër takojmë besimin e pa shoq të i Noehia. Ai i besoj në Zotin dhe gjithçka që Hyji i premtoj, ashtu edhe ndodhi. Zoti e shpërblej Noehin për besimin që pati dhe Zoti i dha atij shpërblimin të pa shoq; i pari i njerëzve pas përmbytjes. "Nuk do të mallkoj më kurrë tokën për shkak të njerëzve" (Zan 8;21).

Poashtu në shkrime biblike mësojmë se si Abrahami i besoj Zotit! Vërtetë Abrahami i besoj Zotit; por ai mori shpërblimin më të madh që mund të i epet një njeriut, nga Hyji mori nderin të jetë babai i njerëzve - pasardhësve. "Dhe ai i besoi Zotit, që ia vuri në llogari të drejtësisë" (Zanafilla 15; 6).

Zoti na ka zbuluar pra se bindja dhe besimi në mëshirën e Tij, sigurojnë faljen e mëkateve tona, dhe nga dashuria e Zotit ndaj njeriut vdekja mund të mposhtet........>>!

Nga libri: "Si na është zbuluar Zoti"

[EuroStar1]

Toni, nuk po shtoj me teper se kete postim dhe kete e bej per te vetmen arsye se nuk mu pergjigje me ate se si e shef ti, por me solle citate biblike.

Te pershendes

Lexim te kendshem

http://www.forumishqiptar.com/showpo...&postcount=102

[VOLSIV]

>>> Perendia fshihet sepse edhe kur nuk fshihej njeriu perseri gaboi.

> Dikur ne fillim kur u krijua njeriu, mardhenia e njeriut me Zotin nuk ishte kjo qe ka sot. Atehere Adami e shifte dhe komunikonte me Zotin por trupi i tij dhe gjendja e tij shpirterore ishte ndryshe nga ajo qe kemi sot. Pas mekatit gjithcka ndryshoi, nga nje trup i pavdekshem dhe qe nuk semurej njeriu ndryshoi ne nje trup te vdekshem dhe me nje shpirt te papaster te padenje per te pare fytyren e vertete te Zotit. E kuptoj qe ketu lindin pyetje te tjera por pergjigja do kerkonte goxha pune.
> Por per ta mbyllur do te thoja qe Zoti vlereson miresine e shpirtit te cilen njeriu duhet ta kete pavarsisht se e sheh Zotin apo jo, pavarsisht nese i bejne padrejtesi apo jo dhe pavarsisht nese eshte i varfer apo jo.

[Apollyon]

Fillimisht njeriu duhet te kuptoje ekzistencen e tij ne toke.

Ti per cfar ke lind? Cila esht arsyea jote ne jete? Pse merr fryme?
Ti, njeri i vogel, mish e gjak,, smund te krijosh nje te ardhme, smund te mendosh per nje te ardhme, sepse ne nje moment te caktuar jete te shkaterrohet cdo plan i joti, cdo gje te bie siper kokes si pallat betoni! Kur sje i afte apo ne gjendje per te mbrojt te ardhmen tende, atehere cfar te ben te mendosh se je ne gjendje te ofendosh apo te mohosh ekzistencen e zotit?

Kur ti si njeri nuk e ke idene se nga e ke prejardhjen, nuk e ke idene me te vogel se nga erdhe e nga do shkosh, atehere pse tenton te zbulosh se a ka zot apo jo? Truri jot i vogel o njeri nuk mund te konceptoje apo te kuptoje gjera te tilla te medhaja sic esht ekzistenca zotit. Ti si njeri, sot je gjalle neser ndoshta nuk je. Ti si njeri ke mendje aq te vogel sa smund te kuptosh se cila esht detyra jote ne kte jete, por shko e merresh me probleme qe ste takojn!

Kujdes se cfar thoni, sepse asnje nga ju smund te vertetoje qe ka zot, por asnje nga ju smund te vertetoje qe ska. Prandaj kini kujdes me cfar thoni, sepse nje dite mund tju kthehen mrabc edhe tju bien kokes. Ndoshta momentalisht se vini ujin ne zjarr sepse gezoni shendet te plot, dhe skeni frike nga asgje ndiheni si luanet.. Por kujdes!! Sepse smund te jete gjithmone pranvere. Mos flisni para kohe sepse koha e ka treguar se fjalet e teperta jan fukarallek. Mos hyni ne gjynah kot. Sepse ne sdim asgje. Mos u tallni me gjera te tilla kur se dini se si perfundon historia. Mund te jete dicka, mund te mos jete asgje, por mund te jete edhe nje tmerr i vertete nga ato te paimagjinueshmit nese talleni me zotin.

Mos e bej!!

[EuroStar1]

Fillimisht njeriu duhet te kuptoje ekzistencen e tij ne toke.

Ti per cfar ke lind? Cila esht arsyea jote ne jete? Pse merr fryme?
Ti, njeri i vogel, mish e gjak,, smund te krijosh nje te ardhme, smund te mendosh per nje te ardhme, sepse ne nje moment te caktuar jete te shkaterrohet cdo plan i joti, cdo gje te bie siper kokes si pallat betoni! Kur sje i afte apo ne gjendje per te mbrojt te ardhmen tende, atehere cfar te ben te mendosh se je ne gjendje te ofendosh apo te mohosh ekzistencen e zotit?

Kur ti si njeri nuk e ke idene se nga e ke prejardhjen, nuk e ke idene me te vogel se nga erdhe e nga do shkosh, atehere pse tenton te zbulosh se a ka zot apo jo? Truri jot i vogel o njeri nuk mund te konceptoje apo te kuptoje gjera te tilla te medhaja sic esht ekzistenca zotit. Ti si njeri, sot je gjalle neser ndoshta nuk je. Ti si njeri ke mendje aq te vogel sa smund te kuptosh se cila esht detyra jote ne kte jete, por shko e merresh me probleme qe ste takojn!

Kujdes se cfar thoni, sepse asnje nga ju smund te vertetoje qe ka zot, por asnje nga ju smund te vertetoje qe ska. Prandaj kini kujdes me cfar thoni, sepse nje dite mund tju kthehen mrabc edhe tju bien kokes. Ndoshta momentalisht se vini ujin ne zjarr sepse gezoni shendet te plot, dhe skeni frike nga asgje ndiheni si luanet.. Por kujdes!! Sepse smund te jete gjithmone pranvere. Mos flisni para kohe sepse koha e ka treguar se fjalet e teperta jan fukarallek. Mos hyni ne gjynah kot. Sepse ne sdim asgje. Mos u tallni me gjera te tilla kur se dini se si perfundon historia. Mund te jete dicka, mund te mos jete asgje, por mund te jete edhe nje tmerr i vertete nga ato te paimagjinueshmit nese talleni me zotin.

Mos e bej!!

E kishim fjalen se perse fshihet perendia ?

[albani1]

Duke lexuar disa thenje filozofike, me lindi idea te hap nje teme dhe te bej nje pyetje qe ndoshta do te mund te kem nje pergjigje llogjike



A do ishte dakord perendia qe ne ta besojme verberisht ? Atehere perse ai fshihet ?


Kjo sipas mendimit tim vjen sepse ka mungese te theksuar faktesh llogjike per ta bere te besueshem



Ndersa kjo eshte pyetja kyce....

Ps: Perse Zoti fshihet dhe kerkon nga ne qe ti besojme verberisht

Pershendetje

Perendia e ka zbuluar Veten e Tij permes :

1. Krijimit
2. ne menyre personale disa njeezve
3. Me ane te ligjit
4. Me ane te profeteve
5. me ane te shkrimeve te shenjta
6. Me ane te mrekullive
7. Me ane te fjales
8. Me ane te Birit te Tij Jezus Krishtit

Sigurisht qe edhe sot Perendia eshte i shfaqur me ane te Kishes.
Kisha eshte perfaqsuesja e Perendise ne bote.

Kur them kisha nuk kam ndermend nje emer ose institucion te vecante por kam ndermend trupin e Krishtit ketu ne toke.


Eshte i vetmi Perendi i vertete qe eshte shfaqur, po shfaqet dhe do te shfaqet

Shfaqja e fundit e Perendise kesaj bote do te jete dita kur Krishti do te vije per here te dyte.

te gjithe perendite e tjere te rreme qe nuk egzistojne nuk jane shfaqur asnjehere dhe nuk mund dhe nuk do te shfaqen dot asnjehere.

per shkak se varet se ku i hedhim syte dhe veshtrimin tone ndodh ai problem qe nuk e shikojme dot Perendine

Disave u duket i fshehur sepse nuk i hedhin syte drejt Tij por drejt dickaje tjeter

Por Ai eshte kaq prane jush, eshte kaq prane teje , ashtu sikur tani qe po lexon kompjuteri eshte para teje.


Largoje shikimin tend nga ato qe deri tani ke dashur te shikosh dhe hidhe veshtrimin drejt Jezusit dhe do te kuptosh se kjo bote eshte bosh por Perendia eshte aty per te na shpetuar nga kjo bote.

[Fiesta]

Nje i derguar i Zotit pat kerkuar ti paraqitet ,kinse po kerkon edhe populli ta shof ,pergjigjja e Zotit ka qene "o i derguar shum je duke kerkuar,po mir pra shikone at koder, dhe nga fuqia e Zotit ajo u be cop e grime ".
E ti hapes i temes - nuk eshte mshef perendia ,po ti nuk je ka e shef .

[mesia4ever]

Toni, nuk po shtoj me teper se kete postim dhe kete e bej per te vetmen arsye se nuk mu pergjigje me ate se si e shef ti, por me solle citate biblike.

Te pershendes

Lexim te kendshem

http://www.forumishqiptar.com/showpo...&postcount=102

Ti beson ne ekzistencen e alieneve. Edhe vet e ke pranu. Une kam nje pyetje per ty: Perse ti beson ne ekzsitencen e alieneve edhe pse kurre nuk i ke pare? Per temen, ndoshta do kycem me vone.

[EuroStar1]

Ti beson ne ekzistencen e alieneve. Edhe vet e ke pranu. Une kam nje pyetje per ty: Perse ti beson ne ekzsitencen e alieneve edhe pse kurre nuk i ke pare? Per temen, ndoshta do kycem me vone.

Kjo me ben te dyshoj qe ti je albani1, nejse.... Une nuk besoj ne ekzistencen e aljeneve , por nuk eshte e pamundur ekzistenca e tyre ne nje multiunivers te pafund qe po ne ketu multiunivers jetojme edhe ne.

Ndersa Zoti ku jeton qe nuk e ka pare asnje dhe nuk shihet ne asnje lloj forme te mundshme qe ne te kemi dyshime sic kemi per alienet

Te pershendes