Reagimet tuaja mbi demostratat e opozites shqiptare

[Edvin83]

Ndjese pacin pemet e djegura! I marrte Zoti sa me shpejte Edin e Salen, +Ilir e Fatos! Mos te mbetet asgje nga ky kancer i Shqiperise!

[e panjohura]

Ja sa u lajmrua edhe per viktimen e katert mekat!Ju humbt fara te gjithe atyre qe i inicuan keto demonstrata!

[Nete]

Ai idioti flokethinjur,e paska shfrytezuar rastin ta vrase ate te gjorin,sigurisht ketu edhe kush ka pase inatin ,jane hakemarre keshtu mendoj.

Shpresoj te mos ndodhin me tmerre te tilla,e te merren masa ndaj kesaj katastrofe..

[POKO]

miqesisht e vellazerisht po ju bej nje apel.

mos shkatrroni e mos digjni e mos vrisni njeri tjetrin,se prap se prape sdo fitohet asgje...prape kte klase politikanesh do i keni mbi koke.


nuk beht fjale te ik a po mos te ik sali berisha,me shume na dhemb e na vret,se kush do zej vendin e tije...po aq te mjer jeni,qe se kuptoni qe keni te beni me nje band te mafise se kuqe,bije pushtetaresh te djeshem,qe torturuan nje popull te ter per 50 vjet.


po nuk u prit dei me 8 maj,qe te shifnim se ku peshone shumica e votuesve,majtas apo djathtas...e po te peshonin majtas,atehera do kishte dhe nje arsye me shume,per te kerkuar zgjedhje te reja.

nguliteni mire ne koke,kudo ne bote,hienat komuniste gjakprishur,pushtetin e kan mare dhe e kan mbajt me dhune,me gryken e pushkes.

te pakten minimumi qe mund te beni,apeloni tek te afermit,shoket miq,qe mos te shkatrrohet e digjet me,asnje palm vetur dyqan porte...se prap vet ju o popull do i paguni gjithe ato deme,as saliu e as edi.

[e panjohura]

Me vie keq per Palmat,por ato mbillen prap,po si te kthehen ne jete ata qe u vran??

[fattlumi]

Eshte per tu habitur fakti se si gardisti siq pretendon NEWS24 ka qelluar protestuesin,ku ne fakt gardisti me te lehte e kishte te qellonte kete qe gjuante gur drejt tyre,dhe kete njeriun tjeter qe u printe protestuesve sesa njeriun qe u vra.Plus kur kesaj i shtohet se edhe trajektorja ndermjet gardistit dhe te vrarit ishte e penguar edhe nga hekurat e deres.Shume e dyshimte eshte kjo qe pretendon news24.

[BlueBaron]

Eshte per tu habitur fakti se si gardisti siq pretendon NEWS24 ka qelluar protestuesin,ku ne fakt gardisti me te lehte e kishte te qellonte kete qe gjuante gur drejt tyre,dhe kete njeriun tjeter qe u printe protestuesve sesa njeriun qe u vra.Plus kur kesaj i shtohet se edhe trajektorja ndermjet gardistit dhe te vrarit ishte e penguar edhe nga hekurat e deres.Shume e dyshimte eshte kjo qe pretendon news24.

Nuk e njef ti ate fattlumi, por ai gardisti eshte kampioni olimpik dhe rekordmeni i botes ne fuqi per qitje. Nuk e di ti qe Shqiperia mori 7 medalje ari ne qitje ne lojrat olimpike te Pekinit. Eh sa paguhet ai, biles biles ka refuzuar nje oferte nga US Secret Service. I tha jo Green Card-it dhe nenshtetesise amerikane e nje pune te super paguar ne USSS per te qene gardist. News24 vetem lajme "te verteta" transmeton ...

[drenicaku]

Me na ilexu shkrimet tona ndonje nderkombetar se qfar keqardhje kemi per te vraret sigurisht qe pyetjen e par do ta kishte ber a jemi edhe ne shqipetar.
Mua nuk me mvjen fare keq qe jan vra eshte dashte te vriten edhe shume me shume,mua me vjen keq dhe inat pse eshte ataku shteti,institucioni,pse duhet shqiperia te gjynjezohet sipas skenareve armiqsore,pse shteti eshte ka q i brishet.
Me kujtohet nje sken ne kufirin qipriot ku nje grek hypi ne nje shtyll per ta hjek flamurin turk dhe per nje sekond ra coft ne tok nga nje ushtar turk sepse shteti ka dinjitet.
Berisha ka marr nje minus pse lejoj te rrahen policet,a nuk kan ata shpirt,a nuk kan ata familje,a jan ata shtet.
Dikush po merret se kush i vrau ato bisha,une shpresoi qe ti ket vra shteti,spse shteti duhet te i tregoi qdo kujt se kush e prek e gjen vdekjen,dhe jam shume i indinjuar pse nuk kishte reagim te vendosur.Policia ishte ajo qe ishte nen meshiren e bandave te qelbsires edvin rames.
Ku jan ata shqipetar mbrenda nsocialistve qe nuk ngrisin zerin,pse nuk dalin e te denoin dhunen ndaj shtetit,qfar perfitoin nga kjo apo niveli i tyre nuk ua lejon nje gje te till.
Po te isha une polic ne tiran dje do i kisha korr te gjith ata qe quan dur ne polici,i uroi per durimin por une nuk e kisha ber asesi ate durim.
Bishat ju versulen shtetit,dhe ndaj bishave ka vetem nje gje plumbi.
Demostrata qe thirri edviini der me der i pagoi me lek dhe ne fund i braktisi ishte skenari me i flliqur i mundur,dhe kush ka kok le ta thej per kete psikopat,shteti te veproi fuqishem

[Endless]

2011-01-22Sokol Shameti (KERKO ...)Kambanë zgjimi
TRIPTIK I TRISHTE DIMRI
Teksa dje pasdite një i ri i binte pa u ndalur “Kambanës së Paqes”, të varur në sheshin përpara Qendrës Ndërkombëtare të Kulturës, pak metra më tej po zhvillohej një skenë kuptimplotë. Qytetarë të zemëruar po i rezervonin një injorim të posaçëm si të shtënave që vinin nga kordonët e ngjeshur të policisë përpara Kryeministrisë, ashtu edhe thirrjeve të dëshpëruara të deputetëve socialistë që kërkonin qetësimin e tyre. Makinave të shumta u ishte vënë flaka dhe pllakat e sheshit po shkuleshin për të organizuar një tjetër ofensivë drejt hyrjes brenda godinës totalitare të qeverisë.

Tingujt e asaj kambane mund të shërbejnë si një sinjal për të dhënë mesazhe të rëndësishme në këto ditë tragjike për Shqipërinë. Lidershipi i opozitës më në fund u zgjua dhe e pa se ka dështuar që t’u imponojë qytetarëve kauzën e vet personale. Për këtë arsye, ai u dorëzua dhe dje pamë sesi ai iu vu pas si një ndjekës i heshtur kauzës së qytetarëve. Një kauzë, që do të shohim më poshtë, krejt ndryshe nga llafollogjia shterpe e imponuar për muaj me radhë gjatë pleksjes së pseudo-lëmshit politik, ka gjithë motivimet dhe arsyet për të qenë radikale, e ashpër dhe dramatike.

Ajo që ndodhi dje pasdite në rrugët e Tiranës nuk mund të kalojë thjesht si një raportim i thatë gazetaresk, pa iu nënshtruar një procesi skrupuloz analize nga të gjithë ne. Forcat politike gjithashtu, nuk mund të lajnë duart përballë rrëkeve të gjakut të qytetarëve shqiptarë që vaditën qendrën e kryeqytetit, duke hedhur në unison mesazhe të trembura qetësuese e keqardhëse, pasi katrahura tashmë është bërë e pakontrollueshme.

Momenti i kësaj përplasjeje të dhunshme mes qytetarëve dhe stabilimentit politik duhet të shërbejë si një moment reflektimi të thellë e të ftohtë. Si arritëm deri këtu? Le të jemi të sinqertë. Skenat e gueriljes urbane të pasuara nga brutaliteti policor që pamë të gjithë ditën e djeshme në bulevardin “Dëshmorët e Kombit”, nuk ishin shkarkimi i stresit të ndonjë ngërçi politik, siç i kanë rënë legenit këtu e gati dy vjet rresht përfaqësuesit e opozitës në Shqipëri. Ky ishte identikiti i një mërie të thellë. I një mërie që vjen për arsye jetike, siç nuk mund të jetë pakënaqësia për atë mosmarrëveshjen e numërimit të votave mes PS-së dhe PD-së dhe dy deputetët që i dalin mangët opozitës. Nuk është këmbimi i një mbreti spathi me një mbret maç, arsyeja që mund të shtynte qindra e mijëra qytetarë t’u vërsuleshin me atë akumulim vrulli forcave të rendit e duke marrë më pas edhe përgjigje të ekzagjeruara, nga ato që i vendosën një çmim të përgjakshëm manifestimit të djeshëm.

Gjërat duhen quajtur me emrin e tyre të vërtetë. Ata që organizuan këtë protestë e dinë më mirë se kushdo këtë. Protesta e djeshme brenda dhunës në të cilën u pagëzua, ishte nga ato me një karakter gjeneralist kërkesash. Brenda tyre gjetën befas veten shumë njerëz të zemëruar në këtë vend. Më shumë se për njerëz thjesht të zemëruar dhe kaq, këtu bëhet fjalë për prindër të flakur nga puna, për pensionistë të shtyrë në margjinat e mbijetesës si dhe për të rinj të periferive të dëbuar nga shansi për një të ardhme të shkëlqyeshme, si ajo që shohin në reklamat e televizorit apo billboard-et e bulevardit. Ndaj, politika duhet të mbajë shënime se sa larg janë interesat e saj nga ato të qytetarëve.

Është pikërisht zhvlerësimi apo ashtu siç e quajti vetë kryetari socialist, Rama, “defaktorizimi i opozitës” ai që ka çelur këtë faqe kaq frenetike të përballjes mes shoqërisë shqiptare me sistemin që mban në këmbë institucione bashkëvepruese me njëra- tjetrën si qeverinë, policinë, opozitën, provokatorët fanatikë apo agjentët civilë.

Secili prej këtyre elementëve, në përpjekjen e vet për të qëndruar në sipërfaqe, ka damkën e vet të fajit për atë që ndodhi dje. Njëra palë, për instrumentalizimin e pakënaqësisë së njerëzve, duke e hedhur mbi zjarrin e papërgjegjshmërisë qeveritare si një jorgan ku fle pleshti i krizës politike. Pala tjetër, për benzinën pasionante dhe të shproporcionuar që i hodhi këtij zjarri. Ata që janë viktimat e vërteta që u ndodhën në mes të kësaj loje perverse, ishin vetë njerëzit, me arsyet e tyre të thjeshta e të qarta. Intensiteti i ngjarjeve të djeshme dëshmon më fort se gjithçka një të vërtetë të hidhur. Kriza në këtë vend, nuk është aspak politike. Ajo është dramatikisht sociale.

Shqiptarët e sotëm e kanë të gjatë listën e arsyeve për t’u revoltuar nëse ndodhen përpara një institucioni shtetëror. Nuk është manipulimi i votës ai që e bën një bashkëqytetarin tonë të shtrëngojë grushtet kur ndjehet i nëpërkëmbur apo shpresëhumbur përballë një të sotmeje të zymtë e një të ardhmeje pa perspektivë. Jemi në rreshtin e fundit të të ardhurave për frymë në kontinent, varfëria historike e këtij populli është një realitet gërryes për shumë e shumë familje në ditët ku jetojmë. Është thënë shpesh, por duhet përsëritur, nëse nuk e besoni, dilni e shikoni sesi jetohet jashtë perimetrit të Unazës së Tiranës. Interesat e korporatave të huaja nuk lejojnë zhvillimin e asnjë aktiviteti prodhimi industrial vendas, ndaj të rinjtë shqiptarë i nënshtrohen papunësisë, keqedukimit e disa edhe huliganizmit. Ndërkohë, paratë që mblidhen me taksa shkojnë në një përqindje të lartë në xhepat e burokracisë së korruptuar, shërbimet publike janë në një kuotë vdekjeje, lagjet ku jetojnë shumica e shqiptarëve u përngjajnë kolonive të termiteve në mbivendosjen e tyre kriminale, pa lënë hapësirë për një jetë normale, si në ekranizimet kinematografike të favelave braziliane.

Nuk mund të themi se fajtore për këtë situatë që ka arritur pikën e tejngopjes, është një qeveri e vetme. Trupat tona qeverisëse prej vitesh vazhdojnë të pashqetësuara të çimentojnë themelet e një sistemi anti-social, që mundëson mbërritjen deri në ekstrem të kësaj gjendjeje që është rezultati i ditur nga vendosja në punë e një sistemi ekonomik neoliberal. Tifoze e këtij sistemi mjerues ishte deri dje edhe vetë “e majta” shqiptare.

Njerëzit ndodhen brenda një flluske në fryrje e sipër të pakënaqësisë sociale. Dje, ajo flluskë plasi. Unë isha dje në rrugët e Tiranës gjatë orëve të përleshjes, fola me pjesëmarrës në protestë dhe askush prej tyre, edhe ata më të irrituarit, nuk sillnin si arsye të pranisë së tyre në manifestim pakënaqësinë nga ndonjë anomali konjukturale politike. Përkundrazi, papunësia, varfëria, shtrenjtimi i përgjithshëm i çmimeve dhe padrejtësi të ndryshme sociale që ndikonin direkt në cilësinë e jetës së qytetarëve, ishin ato që i bënin shumë prej tyre të godisnin dhunshëm me gurë ndaj trupave të institucioneve represive të shtetit.

Më pas, turma degradoi ashtu si edhe përgjigja e policisë, e cila veproi edhe ajo si një turmë me kërbaç në dorë. Psikologjia e turmës pa kontroll është dhuna, dhe dje e pamë me sytë tanë vërtetimin fatkeq të kësaj që ndodhi. Opozita shërbeu thjesht si një ndërmjetësuese logjistike e kësaj drame pa skenar. Ajo nuk mund të ngrohë tanimë duart në zjarrin që ndezi vetë. Lypset që më në fund njerëzve t’u thuhet e vërteta, ashtu siç ata duan ta dëgjojnë. Jo këmbimi i një qeverie të korruptuar për shkak të sistemit - me një tjetër qeveri që do të përfundojë po e zhytur në korrupsion për shkak të mbrapshtisë endemike që ia mundëson asaj këtë. Ajo që duhet është një korrektim i fortë dhe rrënjësor i mënyrës sesi kemi ndërtuar jetën në këtë vend. Taksa të rënda për ata që inkurajojnë tregtimin e produkteve të huaja, duke frenuar kësisoj prodhimin tek ne, duke na çuar pastaj në dramat sociale me të cilat ajo shoqërohet. Inkurajim me subvencione të posaçme ndaj atyre që punësojnë shqiptarët dhe që ndihmojnë në çrrënjosjen e sëmundjes më të rëndë, krimit më të egër, vuajtjes më tragjike që kanë sot njerëzit e këtij vendi: varfërisë. Drejtësi sociale, punë për të gjithë. Më shumë se hartime me emra të përveçëm dhe metafora mediatike, njerëzit presin të dëgjojnë pikërisht këtë nga ata që predikojnë ndryshimin. Dhe, ndoshta atëherë do të kujtojmë se e premtja e përgjakshme e këtij janari, do të jetë vetëm një datë për t’u kujtuar me

[Endless]

--------------------------------------------------------------------------------

2011-01-22Sokol Shameti (KERKO ...)Kambanë zgjimi
TRIPTIK I TRISHTE DIMRI
Teksa dje pasdite një i ri i binte pa u ndalur “Kambanës së Paqes”, të varur në sheshin përpara Qendrës Ndërkombëtare të Kulturës, pak metra më tej po zhvillohej një skenë kuptimplotë. Qytetarë të zemëruar po i rezervonin një injorim të posaçëm si të shtënave që vinin nga kordonët e ngjeshur të policisë përpara Kryeministrisë, ashtu edhe thirrjeve të dëshpëruara të deputetëve socialistë që kërkonin qetësimin e tyre. Makinave të shumta u ishte vënë flaka dhe pllakat e sheshit po shkuleshin për të organizuar një tjetër ofensivë drejt hyrjes brenda godinës totalitare të qeverisë.

Tingujt e asaj kambane mund të shërbejnë si një sinjal për të dhënë mesazhe të rëndësishme në këto ditë tragjike për Shqipërinë. Lidershipi i opozitës më në fund u zgjua dhe e pa se ka dështuar që t’u imponojë qytetarëve kauzën e vet personale. Për këtë arsye, ai u dorëzua dhe dje pamë sesi ai iu vu pas si një ndjekës i heshtur kauzës së qytetarëve. Një kauzë, që do të shohim më poshtë, krejt ndryshe nga llafollogjia shterpe e imponuar për muaj me radhë gjatë pleksjes së pseudo-lëmshit politik, ka gjithë motivimet dhe arsyet për të qenë radikale, e ashpër dhe dramatike.

Ajo që ndodhi dje pasdite në rrugët e Tiranës nuk mund të kalojë thjesht si një raportim i thatë gazetaresk, pa iu nënshtruar një procesi skrupuloz analize nga të gjithë ne. Forcat politike gjithashtu, nuk mund të lajnë duart përballë rrëkeve të gjakut të qytetarëve shqiptarë që vaditën qendrën e kryeqytetit, duke hedhur në unison mesazhe të trembura qetësuese e keqardhëse, pasi katrahura tashmë është bërë e pakontrollueshme.

Momenti i kësaj përplasjeje të dhunshme mes qytetarëve dhe stabilimentit politik duhet të shërbejë si një moment reflektimi të thellë e të ftohtë. Si arritëm deri këtu? Le të jemi të sinqertë. Skenat e gueriljes urbane të pasuara nga brutaliteti policor që pamë të gjithë ditën e djeshme në bulevardin “Dëshmorët e Kombit”, nuk ishin shkarkimi i stresit të ndonjë ngërçi politik, siç i kanë rënë legenit këtu e gati dy vjet rresht përfaqësuesit e opozitës në Shqipëri. Ky ishte identikiti i një mërie të thellë. I një mërie që vjen për arsye jetike, siç nuk mund të jetë pakënaqësia për atë mosmarrëveshjen e numërimit të votave mes PS-së dhe PD-së dhe dy deputetët që i dalin mangët opozitës. Nuk është këmbimi i një mbreti spathi me një mbret maç, arsyeja që mund të shtynte qindra e mijëra qytetarë t’u vërsuleshin me atë akumulim vrulli forcave të rendit e duke marrë më pas edhe përgjigje të ekzagjeruara, nga ato që i vendosën një çmim të përgjakshëm manifestimit të djeshëm.

Gjërat duhen quajtur me emrin e tyre të vërtetë. Ata që organizuan këtë protestë e dinë më mirë se kushdo këtë. Protesta e djeshme brenda dhunës në të cilën u pagëzua, ishte nga ato me një karakter gjeneralist kërkesash. Brenda tyre gjetën befas veten shumë njerëz të zemëruar në këtë vend. Më shumë se për njerëz thjesht të zemëruar dhe kaq, këtu bëhet fjalë për prindër të flakur nga puna, për pensionistë të shtyrë në margjinat e mbijetesës si dhe për të rinj të periferive të dëbuar nga shansi për një të ardhme të shkëlqyeshme, si ajo që shohin në reklamat e televizorit apo billboard-et e bulevardit. Ndaj, politika duhet të mbajë shënime se sa larg janë interesat e saj nga ato të qytetarëve.

Është pikërisht zhvlerësimi apo ashtu siç e quajti vetë kryetari socialist, Rama, “defaktorizimi i opozitës” ai që ka çelur këtë faqe kaq frenetike të përballjes mes shoqërisë shqiptare me sistemin që mban në këmbë institucione bashkëvepruese me njëra- tjetrën si qeverinë, policinë, opozitën, provokatorët fanatikë apo agjentët civilë.

Secili prej këtyre elementëve, në përpjekjen e vet për të qëndruar në sipërfaqe, ka damkën e vet të fajit për atë që ndodhi dje. Njëra palë, për instrumentalizimin e pakënaqësisë së njerëzve, duke e hedhur mbi zjarrin e papërgjegjshmërisë qeveritare si një jorgan ku fle pleshti i krizës politike. Pala tjetër, për benzinën pasionante dhe të shproporcionuar që i hodhi këtij zjarri. Ata që janë viktimat e vërteta që u ndodhën në mes të kësaj loje perverse, ishin vetë njerëzit, me arsyet e tyre të thjeshta e të qarta. Intensiteti i ngjarjeve të djeshme dëshmon më fort se gjithçka një të vërtetë të hidhur. Kriza në këtë vend, nuk është aspak politike. Ajo është dramatikisht sociale.

Shqiptarët e sotëm e kanë të gjatë listën e arsyeve për t’u revoltuar nëse ndodhen përpara një institucioni shtetëror. Nuk është manipulimi i votës ai që e bën një bashkëqytetarin tonë të shtrëngojë grushtet kur ndjehet i nëpërkëmbur apo shpresëhumbur përballë një të sotmeje të zymtë e një të ardhmeje pa perspektivë. Jemi në rreshtin e fundit të të ardhurave për frymë në kontinent, varfëria historike e këtij populli është një realitet gërryes për shumë e shumë familje në ditët ku jetojmë. Është thënë shpesh, por duhet përsëritur, nëse nuk e besoni, dilni e shikoni sesi jetohet jashtë perimetrit të Unazës së Tiranës. Interesat e korporatave të huaja nuk lejojnë zhvillimin e asnjë aktiviteti prodhimi industrial vendas, ndaj të rinjtë shqiptarë i nënshtrohen papunësisë, keqedukimit e disa edhe huliganizmit. Ndërkohë, paratë që mblidhen me taksa shkojnë në një përqindje të lartë në xhepat e burokracisë së korruptuar, shërbimet publike janë në një kuotë vdekjeje, lagjet ku jetojnë shumica e shqiptarëve u përngjajnë kolonive të termiteve në mbivendosjen e tyre kriminale, pa lënë hapësirë për një jetë normale, si në ekranizimet kinematografike të favelave braziliane.

Nuk mund të themi se fajtore për këtë situatë që ka arritur pikën e tejngopjes, është një qeveri e vetme. Trupat tona qeverisëse prej vitesh vazhdojnë të pashqetësuara të çimentojnë themelet e një sistemi anti-social, që mundëson mbërritjen deri në ekstrem të kësaj gjendjeje që është rezultati i ditur nga vendosja në punë e një sistemi ekonomik neoliberal. Tifoze e këtij sistemi mjerues ishte deri dje edhe vetë “e majta” shqiptare.

Njerëzit ndodhen brenda një flluske në fryrje e sipër të pakënaqësisë sociale. Dje, ajo flluskë plasi. Unë isha dje në rrugët e Tiranës gjatë orëve të përleshjes, fola me pjesëmarrës në protestë dhe askush prej tyre, edhe ata më të irrituarit, nuk sillnin si arsye të pranisë së tyre në manifestim pakënaqësinë nga ndonjë anomali konjukturale politike. Përkundrazi, papunësia, varfëria, shtrenjtimi i përgjithshëm i çmimeve dhe padrejtësi të ndryshme sociale që ndikonin direkt në cilësinë e jetës së qytetarëve, ishin ato që i bënin shumë prej tyre të godisnin dhunshëm me gurë ndaj trupave të institucioneve represive të shtetit.

Më pas, turma degradoi ashtu si edhe përgjigja e policisë, e cila veproi edhe ajo si një turmë me kërbaç në dorë. Psikologjia e turmës pa kontroll është dhuna, dhe dje e pamë me sytë tanë vërtetimin fatkeq të kësaj që ndodhi. Opozita shërbeu thjesht si një ndërmjetësuese logjistike e kësaj drame pa skenar. Ajo nuk mund të ngrohë tanimë duart në zjarrin që ndezi vetë. Lypset që më në fund njerëzve t’u thuhet e vërteta, ashtu siç ata duan ta dëgjojnë. Jo këmbimi i një qeverie të korruptuar për shkak të sistemit - me një tjetër qeveri që do të përfundojë po e zhytur në korrupsion për shkak të mbrapshtisë endemike që ia mundëson asaj këtë. Ajo që duhet është një korrektim i fortë dhe rrënjësor i mënyrës sesi kemi ndërtuar jetën në këtë vend. Taksa të rënda për ata që inkurajojnë tregtimin e produkteve të huaja, duke frenuar kësisoj prodhimin tek ne, duke na çuar pastaj në dramat sociale me të cilat ajo shoqërohet. Inkurajim me subvencione të posaçme ndaj atyre që punësojnë shqiptarët dhe që ndihmojnë në çrrënjosjen e sëmundjes më të rëndë, krimit më të egër, vuajtjes më tragjike që kanë sot njerëzit e këtij vendi: varfërisë. Drejtësi sociale, punë për të gjithë. Më shumë se hartime me emra të përveçëm dhe metafora mediatike, njerëzit presin të dëgjojnë pikërisht këtë nga ata që predikojnë ndryshimin. Dhe, ndoshta atëherë do të kujtojmë se e premtja e përgjakshme e këtij janari, do të jetë vetëm një datë për t’u kujtuar me