Poezi

[Xhenet.M.S.]

Urime Deivi per mua mundeni te vazhdoni,eshte kenaqsi ti lexoj edhe tjerat qe do ti postoni

[Deivi Taka]

Ju falenderoj nga zemra te dyve. Fjalet tuaja me bejne te ndihem jashtezakonisht mire dhe jane nje shtyse e madhe per mua... Shpresoj t'ju pelqejne po kaq poezite e ardhshme.
Dite te mbare..

[Deivi Taka]

Lule e gjemba

Mendoja se lulet ishin pa faj,
mendoja se lulet vinin veç erë,
por lulja më shpoi me gjembat e saj,
helm të tillë s'kisha ndjer' asnjëher'.

Në kopshtin e madh veç ajo kish’ vler’,
E prekja, e puthja, pranë i rrija,
Nuk ngopesha kurrë duke i marrë erë,
Por një tjetër lule do mbinte, e dija.

Me lule të tjera do mbushej kopshti im,
Por jo si ti, që gjemba më ngule,
Të gjitha pa gjemba do ishin,
E lulja që më shpoi më s’do ish’ lule.

[ardiana luzha]

Shume te bukera...Suksese

[Deivi Taka]

Faleminderit Ardiana..

[mondishall]

Urime Deivi per poezite e ciltra, te rrjedhshme, qe deshmojne per shpirtin tend poetik.

[Deivi Taka]

Yll e Diell

Shikoja me këmbëngulje drejt qiellit të zi,
me yllin më të bukur kisha rënë në dashuri,
doja me shpirt ta kisha pranë,
por ylli prapë larg qëndroi.

Se herët a vonë unë shpresoj, e di,
një tjetër qiell do të shohin sytë e mi,
një diell do të më rrijë pranë,
yllin e zi s'do ke' më nevojë.

[Deivi Taka]

Penduar

Më fal e dashur që ika kur ti erdhe,
por ndjenja e poshër m’kish verbuar syt’.
Isha unë fajtor për lotët që ti derdhe,
e tani jam unë që lotët dot s’po mbyt.

Më fal e dashur që s’ndjeva kur ti ndjeve,
që njërën zgjodha, por nuk ishe ti.
Me shoqërinë tënde vec mua gënjeve,
të gjithë e dinin që s’ishte shoqëri.

Më vjen keq e dashur, ndoshta ishte fati
që bëri të shihja tjetrën para teje.
Tani të shoh, se ndjenja aq e pati,
por fati është fajtor që ti s’je pranë meje.

Se ne të dy ndjemë, por kohën s’kishim ditur.
Në rrugë të braktisura një hije rënkon,
fantazma të së shkuarës që nuk kishim pritur.
S’humbëm ne ndër rrugë, humbi ndjenja jonë.
(15/1/11 - duke lexuar Eugjen Onjegini..)

[Deivi Taka]

Me sy nga qielli

Më jep o qiell pakëz shpres,
më thuaj si sot nuk kam për t’ gdhir’.
Të mos venitem e të mos vdes,
më jep një “nesër” ca më t’ mir.

Ki o qiell pak mëshirë
e hiq të lutem ato re.
S’dua një “nesër” po kaq të nxirë
e shi nga syt’ e mi të bje’.

Se ti o qiell prek lartësit,
unë kam ngecur këtu mbi dhe
e diell nuk shoh të vetëtit,
ndaj hiq të lutem ato re.

Të falem ty i imi qiell:
nuk dua faqet t’ m’i lag kjo ves’.
Më jep një “nesër” plot me diell,
të mos venitem e të mos vdes.
(16/1/11)

[Xhenet.M.S.]

Me sy nga qielli!
Nje poezi qe perputhet me lutjet tona,te lumte Deivi!