Dialog me Tiranën, jo me Beogradin

[Muhamed Dolaku]

DIALOG ME TIRANËN, JO ME BEOGRADIN!!!

Prof. Dr. Mehdi HYSENI

*** Përvoja e hidhur 100-vjeçare na apostrofon se, mjat më “kemi rrahur ujë në havan” me Serbinë kolonialiste dhe gjenocidale. Ka perënduar përgjithmonë “koha e artë” e sundimit kolonial mbi Kosovën shqiptare. Prandaj, nuk kemi asnjë arsye pse të hyjmë në bisedime me Serbinë, derisa ajo nuk i njeh shqiptarët, as si komb e as si shtet të pavarur në truallin e vet autokton të Shqipërisë Etnike Natyrale.

*** - Jo negociata me Serbinë për ricopëtimin e Kosovës së Shqipërisë Etnike Natyrale, por dialog urgjent me Tiranën për ribashkimin e Kosovës me Shqipërinë, sepse historikisht, Kosova është pjesë integrale e territorit të Shqipërisë Etnike Natyrale, jo, assesi e Serbisë kolonialiste, e cila më 1912-1913, me ndihmën e Fuqive të Mëdha të Evropës, e pushtoi dhe e kolonizoi Kosovën me agresion dhe me gjenocid.

Për të marrë fund cirku politiko-propagandistik dhe diplomatik kolonialist dhe imperialist i Serbisë ndaj ricopëtimit dhe të rikolonizimit të Kosovës, Prishtina zyrtare, që tani, duhet të fillojë dialogun historik me Tiranën për ribashkimin e saj imediat me Shqipërinë!

Kjo është zgjidhja racionale dhe përfundimtare e problemit kolonial të Kosovës. Ndryshe, dialogimi me Serbinë e “shurdhër” kolonialiste, do të vazhdojë, edhe në shekullin XXII, sepse kjo strategji antishqiptare i konvenon jo vetëm Beogradit, por edhe Moskës, si dhe disa fuqive të tjera evropiane, të cilat bashkërisht (ca haptazi, ca fshehurazi) janë duke vepruar dhe kanë arritur gjuhë të përbashkët, që me çdo kusht Amerikën, ta izolojnë nga Ballkani.



-Bozhidar Xheliq: “Duam kompromis historik me shqiptarët, por Serbia kurrë nuk do ta njohë Kosovën e pavarur”.(www.b92.net, 7 janar 2011.

Kjo, sipas Xheliqit, do të thotë se, serbët me shqiptarët, do të pajtohen dhe, do të merren vesh, vetëm atëherë, pasi që Serbia dhe serbët, ta rikthejnë Kosovën nën Serbinë kolonialiste dhe hegjemoniste (1912-1999). Ja, ky është “thelbi” i synimit të arritjes së “kompromisit historik” të Beogradit me Prishtinën.

Njëherazi, ky do të jetë edhe objektivi parësor agjendës së bisedimeve të sivjeme të palës shqiptare me atë serbe, të “projektuara” dhe të miratuara nga Bashkimi Evropian(BE), në përputhje me inicimin e Beogaradit dhe me pëlqimin unanim të qeverisë së Republikës së Kosovës.

Çfarë serioziteti politik e diplomatik kontradiktor ky, i nënkryearit të qeverisë së Serbisë, Bozhidar Xheliq, i cili, nuk ka pësuar kurrfarë metamorfoze nga strategjia politiko-diplomatike dhe kushtetuese e regjimit gjenocidal dhe kolonial të Slobodan Milosheviqit ndaj Kosovës së Shqipërisë Etnike Natyrale?!

-Xheliq, do të arrijë “kompromis historik” me shqiptarët, por me kusht që, Kosovën ta rikthejë nën sundimin e egër dhe nën sovranitetin kolonail të Serbisë (1912-1999)!?

Ja, “ky është kompromisi politik” i projektuar i politikës dhe i diplomacisë së Serbisë, i cili me gjasë do të jetë temë qendrore e itinerarit të dialogut të ardhshëm midis Prishtinës dhe Beogradit nën patronazhin e Bashkimit Evropian, që pritet të fillojë, pas formimit të qeverisë së re të Kosovës, me të përfunduar rezultati i zgjedhjeve parlamentare të Kosovës, më 9 janar 2011.

Pra, motivi dhe qëllimi kryesor i mbajtjes së negociatave të ardhshme midis palës serbe dhe shqiptare, është rishqyrtimi i statusit politik të Kosovës, e jo “çështjet teknike” të bandave kriminele sistemit paralel serb në Kosovën veriore.

Këtë konstatim tonin, e vërteton edhe kjo deklaratë e nënkryetarit të qeverisë së Serbisë, Bozhidar Xheliq se ( të pohuar në Prizren, me rastin e pjesëmarrjes në festën e kërshëndellave ortodokse serbe) : “ Politika e Serbisë nuk ka ndryshuar ndaj Kosovës, dhe se nuk do të ndryshohet dot. Serbia kurrë nuk do ta njohë pavarësinë e Kosovës.”(www.b92.net).

Atëherë, logjikisht, shtrohet kjo pyetje, pse pala shqiptare, duhet të hyjë në dialog me palën serbe, kur Serbia nuk e njeh dhe, nuk do ta njohë Kosovën? Ku është interesi reciprok i palës shqiptare në këtë rast konkret? Pse Prishtina zyrtare të negociojë me Beogradin zyrtar, kur Serbia me të gjitha mjetet politike, diplomatike, juridike, kushtetuese dhe propagandistike po lufton që Kosovën ta rikthejë nën regjimin e saj kolonialist të dikurshëm? Pse qeveria e Kosovës të hyjë në bisedime me Serbinë, kur diplomacia e saj objektiv parësor ka vazhdimin e lobimit në arenën ndërkombëtare për mosnjohjen e pavarësisë së Kosovës nga ana e shteteve anëtare të OKB-së.

Përderisa politika, diplomacia dhe propaganda serbe shtetërore dhe Kisha Ortodkse Serbe, të pohojnë se “Kosova është Serbi”, gjë që këtë e thotë edhe Kushtetuta në fuqi e Serbisë (2006), qeveria e Republikës së Kosovës, me çdo kusht, duhet të refuzojë çdo lloj bashkëpunimi dhe, çdo lloj dialogu me Serbinë, pavarësisht nga diktati dhe interesat e BE-së, që Serbinë sa më parë ta integrojë në strukturat dhe institucionet e saj, edhe pse Serbia nuk i plotëson asnjë nga kushtet dhe standardet e parashikuara për të aderuar në BE.

Së pari, derisa Serbia të mos lirohet nga recidivat dhe nga ambiciet e sëmura të politikës dhe të praktikës së sistemit të saj kolonial ndaj Kosovës, si dhe derisa të mos e ndryshojë Kushtetutën e saj në fuqi, sipas së cilës “Kosova është pjesë integrale e Serbisë”, realisht nuk mund të jetë konkurrente për të hyrë në BE, sepse ende nuk është e gatshme, që me mjete diplomatike dhe me dialog paqësor të heqë dorë nga sundimi i egër kolonial i Kosovës, të Preshevës, të Bujanocit, të Medvegjës dhe të Tregut të Ri (Novi Pazarit).

Së dyti, Prishtina zyrtare, nuk duhet të pranojë kurrfarë bisedimesh me përfaqësuesit shtetërorë të Serbisë, sepse ata kanë për qëllim që, së pari, në Kosovën Veriore, ta formojnë një “mini shtet të pastër serb”, sipas modelit të “Srpska Republika” të Bosnjës, e cila është krijuar me agresion dhe me gjenocid serb, në kundërshtim me të gjitha rregullat, parimet dhe normat e së drejtës ndërkombëtare.

Së treti, është absurd, të bëhen bisedime midis Beogradit dhe Prishtinës, kur vetë autoritetet zyrtare të qeverisë së Kosovës kanë deklaruar se “statusi i Kosovës është i mbyllur”. Këtë gjë e kanë pohuar edhe qarqet diplomatike të BE-së, si dhe ato të Shteteve të Bashkuara të Amerikës.

Andaj, pse, dhe, për çfarë arsye shqiptarët duhet të hyjnë në bisedime me Serbinë, kur kjo, në forma të ndryshme po lufton që Kosovën, ta rikthejë nën ombrellën e zezë kolonialiste të saj(1912-1999)?!

Në fund, ia vlen të nënvizojmë edhe faktin se, ata përfaqësues të qeverisë së Kosovës, që pranojnë hyrjen në bisedime me Serbinë (sipas agjendës së parashikuar të BE-së), ata, pa dyshim se, do të humbasin, edhe pushtetin e tyre, për shkak se, nën ushtrimin e trysnisë së BE-së dhe faktorëve të tjerë ndërkombëtarë, do të jenë të detyruar, t’i bëjnë koncesione Serbisë në disfavor të interesave vitale shtetërore të Kosovës së pavarur. Këtë, duhet ta dijnë, të gjithë ata politikanë dhe drejtues të Kosovës, të cilët, tanimë, janë pajtuar, që të “përqafohen” me homologët e tyre të Beogradit.