Mos e thinjni mallin......!

[riza2008]

Jam modest me veten time


Jam modest me veten time,
Veten s’e jap për as gjë
Dhe pse mosha s’është për trime,
Unë bëhem që ç’ke me të.

Në mëngjes dhe pse s’kam fjetur,
Fytyrë çelur dal në rrugë,
Pak humor që më ka mbetur,
Ja fal vargut,kur kam muzë.

Vishem shik edhe krekosem,
Për tu dukur më i ri,
Nuk harroj që po rrudhosem,
Po s’të dua pleqëri.

Kur takoj miq edhe shokë,
Buzëqeshje u dhuroj.
S’i mbuloj thinjat në kokë
Dhe nuk them që s’dashuroj.

Jam modest me veten time,
Po nuk e kthej manekinë.
Dhe në halle sjell gëzime,
Rroj në jetë për Dashurinë !

[riza2008]

S’u bëra dot

S’u bëra dot Omer Khajam,
Esenin, s’do bëhem kurrë.
Këtu ngela,ashtu siç jam,
Po nuk ngela, palo burrë.

Sa shumë dëshira ka ky shpirt,
As bota vend nuk ka t’i mbajë.
Robert Bernsin e kam mit,
Lasgushi dallgët diti t’i çaj.

Desha të jem pak Dritëro,
Thosha : Ç’ka ai më shumë!
Lexo Riza,gjithmonë lexo,
Se poezia do shumë punë.

Më shumë se kushdo, Sejfulla,
Se ai vend të dy na rriti.
Me Lame Kodrën, s’bëhet shaka,
Vargu i ti malet i ngjiti.

Po unë s’u bëra e s’u bëra,
Ngela rob i ndjenjës time,
Poezia do shumë gjera,
S’e pranon gjellën me qime.

Sa shumë ëndrra unë kam parë,
Me Pushkin e Ahmatova.
Qeshur kam edhe kam qarë,
Por askujt nuk ja tregova.

Erdhi dita të rrëfehem,
Kalama në poezi.
Për poetët mallëngjehem
Dhe për ta fal dashuri.

[riza2008]

Të them për Ty

Të them për Ty që je mbi bukuritë,
Them, kam thënë, pak e ndoshta shumë pak.
Unë edhe ti i puthim shpesh liritë,
E them me vete shyqyr, s'kam merak.

Por s'di ç'të them edhe s'di ç'të shkruaj,
Se bukuritë i kalojnë perënditë.
Po them me vete, lutem të mos vuaj
Se dashuritë i shtojnë marrëzitë.

Unë qesh e vuaj edhe për një mizë,
Për dashurinë gjithmonë kam venë maraz.
Nuk mund të ndodh që mund të prodhoj krizë,
Se dhe në dhimbje ,njerëzve u sjell gaz.

Po ja s'kuptoj ca gjëra që vinë rishtazi,
Mendohem e mendohem pa kufi.
Unë jam ai që as një herë s'vi brishtazi,
E s’mund ta di kush quhet tradhëti.

Të them për Ty që i çmend Perënditë,
Vetja ime, është çmendur me kohë.
Po unë për ty i respektoj gjinitë,
Në të kundërt botës i sjell llohë.

[riza2008]

Na lini të qetë

Na lini të qetë o mendje të liga,
O njerëz pa shpirt na lini rehat.
S'ka ç'na duhen më llastika me biga,
Na lini të qetë në të vetin fat.

Na lini të shkruajmë dy rreshta në vdekje,
Të gjithë një ditë ikim nga kjo bot,
Na lini të pimë një gllëjkë në etje,
Boll sa jemi gjallë ,sa lëvis kjo rrot.

Mjaft me kokë mënjanë e turinj të varur,
Mëritë dhe zënkat,jo nuk janë për ne,
Koha që ka ngelur të mos jetë e mardhur,
Qielli i poetit kurrë të mos ketë re.

Qielli i poetit nuk pranon laraska,
Krrokërrima korbi nuk ka pse i duhen.
Për të gjithë fytyrat s'ka pse të ketë maska,
Zoti që të gjithë na merr e na ruan.

[riza2008]

Kur tëmthat të më rrahin trupin

Kur tëmthat të më rrahin trupin,
Do desha gjuhën ta kafshoja.
Me zemër të bëja të urtin,
Që as një herë të mos gaboja.

Mbi ballë të vendosja qetësinë
Dhe fjalët mirë ti peshoja,
Të bëja be për dashurinë,
Si manushaqe të kundërmoja.

Do desha pranë mençurinë,
Me fjalë të ëmbla të më fliste,
Që plaga të mos zërë pusinë
Dhe si kriminel të më vriste.

Kur tëmthat të më rrahin trupin,
Me duar kokën do kafshoja.
S’do desha mik të kisha turpin,
Por si një gjarpër ta helmoja.

[riza2008]

Nuk zhgënjehem kurrë nga Perënditë

U gënjeva,por gënjeshtër e bukur,
Iku mendja, harroi 1Prill.
S'kisha mendje as dhe për tu lutur,
As të thosha : Mblidh or mendjen mblidh !

Shtanga,ngela,si një gjë e gurtë,
S'po kuptoja dot as veten time.
Unë që e heq veten si të urtë,
M'u ngjeth trupi,sikur kam bërë krime.

S'të kam mik nuk vlen më për mua,
Të hoqa nga lista,ndjej zhgënjim,
U skuqa,u zverdha si një kokërr ftua
Dhe i thashë : Mos e ke gabim !

Jo më tha me një zë të prerë,
Më ke sharë dhe je sjellë keq,
Si ky prill për Zotin s'jam ndjerë,
Ç'është kjo datë thashë me vete : Dreq!

Veshëve më nuk do tu besoja,
Se ndoshta nuk dëgjojnë fare,
Por së shpejti nxjerr një fjalë nga goja:
Është 1 Prill dhe shahet pa pare.

Është mirë ,kur të gënjen njeriu,
Se vetveten e vendos në provë.,
Për një çast zemra krejt më ngriu,
Vetëm kokën e kreha me dorë.

U gënjeva ! U gënjeva ëmbël
Dhe nuk them që s'do gënjehem kurrë,
Çdo gënjeshtër e ka mendjen femër,
S'ka më lehtë të pushtosh një burrë.

Jam krenar,mirë që u gënjeva,
Them si kjo u gënjefsha ditë për ditë,
Se në zemër,jo nuk u zhgënjeva,
Nuk zhgënjehem kurrë nga Perënditë.

[riza2008]

Të jem

Të jem besnik me Ty dhe vetn time,
Vërtetë e quaj më shumë se sakrificë,
Kjo jetë që e përzien miellin me ime.
S'e ka problem të ngul dhe ndonjë spicë.

Si unë ka shumë,shyqyr që s'jam i vetëm ,
Ndaj rruga nuk më duket aspak e vështirë.
Gënjeshrën s'e kam marrë asnjëherë për vepër
Dhe vetes nuk kam pse ti them gjë e pështirë.

Unë vagabond do jem veç në parajsë,
Atje ku horrat s'do gjejnë kurrë vend,
Por mund të ndodh që me dikë dhe ngjasë,
Por s'mund të ndodhë të jem njeri pa mend.

Të jem ashtu siç më ka lindur nëna,
Kur botën s'kisha parë, isha memec,
Askënd s'do lija që të bënte gjëma,
Asgjë s'do lija të ngelesh në mes.

Ja që unë njeriu jam i tjetërsuar,
Me nënën shpesh kam rënë në diskordancë.
Por nëna ime ka vite e larguar,
Por prapë me shpirt më ndjek dhe në distancë.

Të jem besnik me Ty dhe veten time,
Vërtetë e quaj më shumë se sakrificë.
Kjo jetë na rriti si një gjë thatime,
Por kurrë s'na la që të prodhojmë ngricë.

[riza2008]

S'dua të më quash ikje

Këtu mes pyllit fjalë pak,
Ku fëshfërimë është vet era.
Një puthjen tënde e kam hak,
Të lulëzoj si vet pranvera.

Këtu mes hijes që s'ka djersë,
Ku gjelbërimi të bën përvete.
Mbi gjoksin tënd me ler të vdes,
Që mos të them ishte lanete.

Këtu të pres ku vdekja vdes
Dhe ikjet kthehen vetëm pritje.
Asgjë s'dua të lë në mes,
Se s'dua të më quash ikje.