Mos e thinjni mallin......!

[riza2008]

Qielli im


Qielli im u tjetërsua,
Si kundërshtar më shikon me inat.
Sikur unë paskam thënë : Nuk e dua !
Dhe nuk kam dëshirë të ngjitem atje lart.

Qielli im u kthye i tëri re,
Me pika shiu më godet në faqe.
Më thotë : Vetëtimat e mia, diku a i pe?!
Se i dogja mbi male për paqe.

Qielli im u bë i tëri lot,
E lagu globin dhe i shtoi lumenjtë,
Mërzitur nga mua sikur i kam thënë i s'je Zot!
Më kot përpiqesh s'e rregullon dot këtë vënd..

Qielli im më shau pa shkak,
Bubullimat m'i coptoi mbi kokë.
Sikur unë kisha thënë : Yjet s'i ka hak
Dhe nuk po e ndriçon fare këtë botë.

Qielli im natën nuk nxjerr më hënë,
Me errësirë më kërcënon : Do të mbytë!
Unë e kam quajtur të dytën nënë,
Por ai më la qorr në të dy sytë.

Qielli im nuk është më imi,
Është rrëzuar diku mbi një qiell tjetër.
U bëj me dije që të gjithë ta dini,
Këtë qiell e kam vetëm për poetët.

[riza2008]

Mikeshë perëndie

Ti ke ardhur në këtë jetë,për të marrosur mua,
Njeriun më besnik të dashurisë.
S'mërzitesh, kur los me fjalët të dua,s'të dua,
S'pendohesh që i ndes flakën xhelozisë.

Ti ke ardhur në këtë jetë,të zvëndësosh të bukurën,
Atë që ylberi ta ka vjedhur ty.
Sidomos lëndinën që strehon fluturën,
Sidomos këta dy sytë e mi.

Ti ke ardhur në këtë jetë,të pronësosh qiejtë,
Dielli,Hëna,Yjet të jenë veç për ty.
Të shikoj dhe më rëndojnë hijetë,
Zgjaten e zgjaten në pafundësi.

Ti ke ardhur në këtë jetë,të japësh leksione dashurie,
Asnjë puthje mos ta marrësh si të vërtetë.
Buzën tënde ta quash mikeshë perëndie
Dhe qerpikët të flasin vetëm me retë.

Ti ke ardhur dhe unë s'e kuptoj pse ke ardhur,
Jetën e bën kthesë e zigzak.
Nuk pyet për një zemër të mardhur,
Ti dashurohu, se më vdiqe pak nga pak.

[riza2008]

Vapë e frikshme

Është një qetsi me heshtje varri,
Një natë e nxehtë si në Afrikë.
Në qiell Hëna s'do të dali,
Vet perënditë kanë mbjellur frikë.

Rri gojëhapur tek ballkoni,
Të fus pak ajër në mushkri.
Ajër s'ka e thithi honi
Dhe se lëshon as me flori.

Në trup i zhveshur nga të gjitha,
Në mëndje veshur si për luftë.
Si zog në ëndërr me fortë klitha
S'a s'dija ku i kishja trutë.

E shava vapën nga orgjina,
Qetsinë e flaka nga salloni.
Si leckë e shtrydhur qe bërë shpina
Edhe fytyra si fund koni.

Ca rrathë të kripur nëpër gushë,
Një hartë memece më puth në faqe.
Kjo vapë sepse më zuri ngushtë,
Si fletë rrëzuar nëpër parqe.

Është një qetsi me heshtje varri,
Një natë e nxehtë si në Afrikë.
Më duket vetia si dru zjarri,
Si një qiri që s'bën më dritë.

[riza2008]

Flas me Ty


Unë të flas Ty me zërin e të mjerit,
Të ndjesh pak mëshirë e asgjë tjetër.
Të mos më dërgosh në portat e ferrit,
Si një i paudhë të lutem patjetër.

Unë të flas Ty me zërin e padurimit,
Se durimi vdiq e s'dihet ku e ka varrin.
Të çelësh sythe dhe dëgët e gjelbërimit
Dhe xhindet nga pas mos të më marrin.

Unë të flas Ty me zërin e mallit,
Ndjej frikë ndaj si hije largohem.
Dua të të ruaj si dy sytë e ballit
Dhe si murg tek ty të strehoem.

Unë të flas Ty me zërin e shpirtit,
Me këtë zë flas vetëm me Zotin.
Dua që të gjitha ditët e vitit,
Të jenë diell që të na thai lotin.

[riza2008]

S'ke nevojë


Nëse rri në ballkon, në katin sipër
Dhe sytë i hedh pingul gjoksit tim,
Nga brënda do zbulosh si lumi Ibër,
Gurgullon dhe ecën me nxitim.

Nuk ke nevojë ta hapësh kraharorin
E të shikosh ç'ka brënda dhoma e fshetë.
As të më thuash bëj rolin e horrit,
As të mendosh se një bandit të pret.

Po të zhgënjehesh nga shikimi sipër,
Zbrit poshtë në tokë ku janë këmbët e mia,
Lexoma shpirtin me gërma sa një libër,
Ku ka gëzim dhe brenga miqësia.

E mbushur plot e përplot me kujtime,
Një histori që nuk u shkrua kurrë.
Ka vargje loti plot me pikëllime,
Ka trimëri e zemër si një burrë.

Ka dhe sekrete që janë arshivuar,
Një urdhër presin veç nga goja jote.
Të lindi dita jonë e dashuruar
Dhe flakë ti ndizen rrugët kësaj bote.

Nëse të vinë në mëndje prapësira,
Përmbys ta kthesh dhe shpirtin e trazuar.
Jo s'është sekret do gjësh mijra stolira
Dhe si një foshnjë ti ledhatosh me duar.

Do gjësh thesare rreshtuar në vitrinë,
Do shikosh veten se si zbukurohesh.
S'do kesh nevojë të pyesësh për shtëpinë,
Si gur i çmuar në zemër do strehoesh.

[riza2008]

Shpirti im.

Një gjë të mirë ka shpirti im,
Po pa të bukura shkrihet gazit,
Pastaj niset në shtegëtim,
Mes reve i jep fund marazit.

Një gjë të mirë ka shpirti im,
Po pa të qara,ulëret.
Mes lotve kurrë nuk u bë trim,
Mes tyre zhytet si në det.

Një gjë të mirë ka shpirti im,
Kridhet në ëndrra,pa bërë plane.
Zgjohet herët në agim,
Si dallandyshe kapërcen male.

Një gjë të keqe ka shpirti im,
Qesh,qan dhe ëndërron në jetë.
Ndaj jeta i dha veç burgim,
Si medalion këtë ta ketë.

[riza2008]

Nëse....


Nëse rri në ballkon, në katin sipër
Dhe sytë i hedh pingul gjoksit tim.
Nga brënda do shikosh si lumi Ibër,
Gurgullon e vlon dhe ecën me nxitim.

Jo s'ke nevoi ta hapësh kraharorin
Dhe të shikosh ç'ka brënda dhoma e fshehtë.
As të mendosh se bëj rolin e horrit,
As të mendosh se një bandit të pret.

Po të zhgënjehesh nga shikimi sipër,
Zbrit poshtë në tokë, ku janë këmbët e mia.
Lexoma shpirtin që është sa një libër,
Ku ka gëzim dhe brenga miqësia.

I mbushur plot e përplot me kujtime,
Një histori që nuk u shkrua kurrë,
Ka vargje brenge,loti,pikëllime,
Ka trimëri e zemër si një burrë.

Ka dhe sekrete që janë arshivuar,
Me urdhër hapen nga zotrotja jote.
Të lindë dita jonë e dashuruar
Dhe flakë ti ndizen rrugët kësaj bote.

Nëse të vinë në mëndje prapësira,
Përmbys ta kthesh dhe shpirtin e trazuar,
Jo s'është sekret do gjësh mijra stolira,
Si foshnjë do ti ledhatosh me duar.

Do gjësh thesare rreshtuar në vitrinë,
Do shikosh veten se si zbukurohesh.
Pa asnjë fjalë do falësh dashurinë,
Si gjë e çmuar në zemër do strehoesh.

[riza2008]

Lodhem me veten


Goja m'u mbyll,fjala më ngriu,
Ngela në këmbë si guri i gjatë.
Dielli i Korrikut,si qymyr më nxiu
Gryka m'u tha si shkarpë e thatë.

Humba orjentimin,ju mos u çudisni,
Kjo gjë më ndodh rrallë,por aman më ndodh.
Ju dhe ndonjë nofkë mundet të ma ngjisni,
Por kjo gjë aspak mua nuk më lodh.

Unë lodhem me veten dhe me askënd tjetër,
Më lodh një mendim,më lodh një shikim.
Ndaj dhe rri e rri zhgarravis në letër,
Vetes ja bëj qefin, me vargjet plot rimë.

Më lodh errësira, si puntor minere
Ëndrrat m'i shkallmon, si me dinamit.
Unë jam veç një zog, si gjethe pranvere,
Fluturoj në qiell,për tu sjellë lirit.

Ju mos u gaboni pse jam kthyer gur
Dhe rri si statujë anës bulevardit.
Por prap' kam lezet dhe lëshoj një nur
Dhe kur bëlbëzoj e qesh prej inatit.

[riza2008]

Shpesh

Shpesh egërsohem si erë,
Furtuna në zemër buçet.
Fjalët si druri i prerë,
Ku tehu i sopatës ulëret.

Zëri i dalur nga shtrati,
Tek honet strehoet pa kusht.
Nga miku të shtohet inati,
Janari të duket si Gusht.

Të rëndet dhe fija e flokut,
Xhaketa të duket mal.
Kënga e bukur e zogut,
Të duket lugat e djall.

Shpesh egërsohem si dimër,
Kallkanet më varen në sy.
Kthehem i tëri timbër,
S'dalloj as veten, as ty.

[riza2008]

Faj të gaboj përsëri.

Më duket sikur më thua : Pse s'më puth ?!,
E jotja jam bërë që ditën që të kam parë.
Sikur më thua : Pse rri si mamuth?!
Sikur s'ka ngelë njeri në botë pa të sharë !

Psetë po e grryejnë trurin si molë,
Në heshje imagjinoj sikur të puth në buzë,
Sikur ato dy faqka, si kokërr mollë,
T'i përkëdhel dhe të varem në qafë si tërkuzë.

Më duket sikur më thua : Çfar pretë?!,
Nga kush i merr urdhërat dhe s'të urdhëron?
Dielli ngelet diell s'mbulohet nga retë,
Bëhu i marrë për atë që dashuron.

Më duket,jam pak i vonuar,
I matur tejmase,në pakufi.
Edhe pse prush i përvëluar,
Vazhdoj të gaboj përsëri.

Më duket sikur më thua : Puthëm!
Ashtu të duket edhe ty.
Gabim që për këtë puthje s'u ngutëm,
Faj të gaboj përsëri!

Po puthëm o puthëm o Njeri !