Mos e thinjni mallin......!

[riza2008]

S'e di pse sot ?!

S'e di pse sot më the të dua,
Kur vitet lumë ishin për ty,
Ne kurrë të dy s'u dashuruam,
Por nuk u shamë e s'thamë, s'ke sy.

Ti Perëndi pa eksploruar,
Unë Zot i madh pa një pendesë.
Nëse të dy s'u dashuruam,
Kjo dashuri na ra në pjesë.

Po ti po ike dhe s'të pëlqeu.
Për fatin tënd unë s'dua pjesë.
Jam bir Malëshove që s'të gënjeu,
Por fatin tonë e ndan në mes.

Ndaj si fisnik kurrë nuk ndaj pjesë,
Për ty dhuroj çdo pasuri.
Po kam gabuar, të kërkoj ndjesë,
Po asnjëherë s'ndaj dashuri.

Si një fshatar më duhet prona,
Por prona femër s'ka kuptim.
Në dashuri,kur s'njihen norma,
Këtu gjithçka ka një mbarim.

Unë nuk mbaroj ,jo s'e nuk dua,
Prova kam dhënë në infinit.
Nësë dashurinë ti ma jep hua,
Askujt në jetë nuk i them prit !

[riza2008]

Vërtetë

Vërtetë çudia ndodhi mbrëmë,
Pa turp Hëna më tha: Të dua !
Ajo s'e di, jam tip i rëndë
Edhe s'mendon që kam një grua.

S'e di çfar pati kjo lozonjare,
Një gjë e bukur dhe delikate,
M'u shfaq si ëngjëll në dritare,
Si një hajdute pas mesnate.

Kjo orë, vërtetë është për kusarë,
Jo kush është i dashuruar,
As, për dashurinë e vrarë,
As, për çifte të lumturuar.

Fajin e ka Hëna vetë,
Që më thotë : Veç ty të dua !,
Por unë, se kam kaq të lehtë,
Se në krevat e kam një grua.

[riza2008]

Vajzat Korçare

Kush nuk ka puthur vajza korçare,
Më kot beson në dashuri.
Ato mbi buzë kanë mjaltë arre,
Kumbull stambolli,O Njeri !

Çfar të shikosh i bekoftë Zoti,
Llokum me arra janë ato.,
Nëse s'i puth të marrtë morti,
Unë do ti puth, me domosdo.

Një Drenovare e kam pas ëndërr,
Po u tregua e pa besë,
Më bukur s'kish se ajo femër,
Po mua nuk më nxorri pjesë.

Sot jam në Korçë e do puth çupa,
Do bëhem një djalosh i keq,
Pa tjetër që do përmbys kupa,
Omer Khajam,askush s'më ndreq.

More do puth vajza korçare,
I kam fiksim dhe pse s'kam mosh.
Ato kur dalin në dritare,
E heqin diellin osh, or osh.

Kush nuk ka puthur vajza korçare,
Më kot jeton në këtë jetë,
Unë sot e dogja shpirtin fare,
Unë sot vërtetë ndjehem poet.

Nuk bëj shaka kuptomni mirë,
Vajzat korçare Perëndi !
Një autobot do pi me birrë,
Mbi gjijtë e saj do bëhem fli.

[riza2008]

Kam dëshirë

Kam dëshirë që askush mos të vdiste nga kjo bot,
Asnjë qënie e gjallë,asnjë mizë,
As dhe hajduti më i kot,
As dhe kryeministri që të fut në krizë.

Le të jetojnë të gjithë,s'prish punë,
Sejcilit sipas hesapit të vetë
Dhe ata që të hënës i thonë të shtunë
Dhe ata që kanë lindur në epruvetë.

Dhe ata që turpin e hanë me bukë,
Lëpijnë gishtat e gajasen mbi pjatë
Dhe ata që gabimet e tjetrit i zmadhojnë me lupë
Dhe ata që helmin e quajnë mjaltë.

Kështu mendoj unë ,vdekje mos të kishte,
Vdekja më e mirë është ajo përsëgjalli.
Të gjithë do thaheshin si një barishte
Dhe do ngordhnin si një zhabë bri moçali.

[riza2008]

Nëse më besoni

Nëse ju them : Më zuri pleqëria,
Mos më besoni,këtu ka hilera.
Akoma zemra rend për dashurira,
Akoma truri e di se ku është vlera.

Ua them ta dini dhe mos t'ju gënjej,
Syrin prapë e shkel,kur shikoj të bukura.
Vlej për to, apo fare s'vlej,
Nuk ka rëndësi,i dua si flutura.

Jeta më ka dashur,jo s'më ka mërzitur,
Ndaj dhe pleqëri nuk ndjej aspak.
Veç për dashuri vazhdoj i uritur,
Ndaj s'kini ç'të thoni,s'më thoni dot plak.

Vitet përmbi supe s'i quaj çudira,
Se çudi e jetës,jam do mbetem unë,
Mëndja fluturon nëpër dashurira
Edhe nuk kursehet i dhuron si lumë.

Ndaj mos u gaboni nga thinjoshi plak
Dhe një dhëmb në gojë vlen për të kafshuar.
Nëse ju gënjej,puthjen s'e kam hak,
Nëse më besoni : Vdes i dashuruar !

[riza2008]

S'përkulet kjo kockë

Mëngjeseve,më vjen turp që të dal,
Me fytyrën e lodhur nga nata.
Kjo fytyrë e kthyer në djall,
Mund që të tjerve t'u kallet data.

Gjëj forca dhe veten e mbledh,
Sa hap derën e shkallët i zbres.
Nga shkarpë,kthehem në gjeth
Dhe rrugën e vazhdoj serbes.

Duke qeshur përshëndes kalimtarë,
Më i lumturi thonë ata në botë,
Por s'e dinë se kjo mëndje e marrë,
Buzëqesh e i përshëndet kot.

Mëngjesi kuptohet me mua,
Si nëna me birin e vetë,
Si burri me të mirën grua,
Si qielli që kupton rrufetë.

Vazhdoj aktroj nëpër rrugë,
Çdo minutë një Riza tjetër.
Mbrëmjeve i kthyer në muzë,
Për gjithë ditën e vjetër.

S'pëkulet kjo kockë si letër !

[riza2008]

Dikush

Dikush mendon se unë jam karamele
Mund të lëpijë sa herë që do sheqer.
Mund të mendoi se edhe mund të velet,
Por mund të ndshet dhe me një zeher.

Dikushi mendon sipas hesapit vet,
Për mua kjo aspak s'ka rëndësi.
Se unë askënd nuk e fus në kulet
Dhe dashurinë se blej me pasuri.

Dikush mendon se jam lëpirse dore,
Pa frikë mendon se mund të më gëlltit,
Por kurrë s'mendon, si ndonjë dashnore,
Që ti puth hiret dhe tej të vërtit.

Dikush për mua mendon, siç i thotë truri,
Njeri pa sens,njeri fare kot.
Një dikush tjetër thotë një palo huri,
Që jeton, pa derdhur një pikë lot.

Dikush mendon se jetën ka trazuar,
Me rima botën shpesh e ka pushtuar.
Dikush mendon se më ka dashuruar,
Një dikush tjetër thotë ka tradhëtuar.

Dikush,dikush mendon tej jetës sime,
Mendon për njerzit që sot, s'janë të gjallë.
Mendon se unë gënjehem dhe me një thërrime,
Por kurrë s'mendon që shpirtin s'e kam tharë.

[Agim Metbala]

Unë sinqerisht të përgëzoj mikRiza ÇATO, për palodhshmëri, për dashurinë ndaj fjalës së bukur...të uroj shëndet e suksese të reja...

[riza2008]

Një gllënjkë qetësie i lyp botës mjerane

Ç’të bëj unë,endacaku që s’ më flihet,
Pas gjurmëve që i ka lënë koha ec.
Me shekujt jeta ime, rrihet e zihet,
Mes fjalës egërsirë, pa dashje ngec.

Mbi supe e mbaj diellin dhe hënën,
Ylberin e hedh gjithmonë shall në qafë,
Shamia e kokës,simboli i nënës,
Flamur e kthej ,kur bëj ndo një gafë.

Kush jam unë ? Çfarë jam unë ?
Në këtë botë të trazuar nga urrejtja.
As gjë më pak se një pikëz ujë,
Më shumë se ai ,që nuk është vetvetja.

Një gllënjkë qetësie i lyp botës mjerane,
Ta kaloj pa më ngecur në fyt,
S’ka gjë nëse eci këmbë zbathur,pa nallane,
Vetëm urrejtjen, me këto vargje ta mbyt.

[riza2008]

Në vendin ku krasiten kokët

Në vendin ku krasiten kokët,
Sytë lotojnë e shpirti dhemb.
Paqe s’ka kurrë me botët,
Plumbi di se ku bën vend.

Rrugët tremben,pemët nxihen,
Kalimtari sytë përpjetë,
Rrezet me vetveten zihen,
Ditët vetëm tatëpjetë

Edhe zogjtë struken tek retë,
Cicërima lot vajtimi.
Hëna gdhihet,petë-petë,
Përcaktohet fundtakimi.

Në vendin ku krasiten kokët,
Baruti rritet dhe në gur.
Jo s’përfillen fare lotët,
Fjala shkëmb e heshtja mur.