Mos e thinjni mallin......!

[riza2008]

Eja...........!


Eja të vdesim, e dashur,
Të dy, pa i treguar askujt.
Të gjallë,s'u bëmë të pasur,
Në vdekje, shpresoj edhe lus.

Shteti, e paguan funeralin,
I vdekur, trajtohesh mirë.
Arkivolin t'a sjellin përsëgjalli
Dymetroshin e shesin lirë.

Eja të vdesim, e dashur,
Lulet, s'do na mungojnë mbi varr.
Dëgjoje këtë buzëplasur,
Të vdekur kemi qënë dhe të gjallë...!

[riza2008]

Unë dhe ai.......


Unë eci ditën, si lakuriq nate,
Asgjë s'shikoj e përplasem në mure.
Ca zëra dëgjoj ëto janë fate
Dhe fati nuk gjuhet me gure.

Unë eci ditën, si breshka në ugare
Dhe ushqehem me njeriun e infektuar.
Pa shkak ndes vatra me zjarre
Dhe u vë flakën, kundërshtarve të imagjinuar.

Unë eci ditën, si dele e trullosur,
Ul kokën dhe godas shtyllat nga zori.
Nga temthi nxjerr vrer të farmakosur
Dhe e shes për drogë me urdhëra tutori.

Unë eci e eci e s'di se si eci,
Eci e eci e s'di se ku vete.
Njeriun kufomë e pushtoj për mesi
Të dy, si dy buste, vdesim në heshtje....

[riza2008]

Të pres në park....!


Në park të pres,përbri një stoli,
Në fyt i tharë,në sy dremitur.
Më prishka punë, kjo lampë neoni,
M'a çfaqka hijen, si gjë e ndritur.

Një stol,një pemë,pak bar' i thatë,
Të vish dhe ti, largohet nata.
Një psherëtimë, m'u zgjat,m'u zgjat
Sa thash me vete, kaq e pata.

Më tej s'ka vlerë çmënduria,
E vetmja vlerë do ngelesh ti
Dhe pse na përgjon gjithësia,
Nuk na dha burg,na dha liri.

Në park të pres,përbri një stoli,
Me sytë nga hëna, si lubi.
S'e di nga hija jote doli
Dhe unë dhe ti, nga dy në nji.

[mondishall]

Kenaqesi e vazhdueshme ne faqen tende poetike, i dashur Riza. Urime!

[riza2008]

Përshëndetje Mondi për leximin e postimeve të mija.Me të njëjtën dëshirë dhe pasion ju lexoj dhe unë në çdo postim që bëni në forum,ku gjëj në to nektarin e poezisë shqipe.


Në vëndlindje.......

Fundjavën vendosa t'a kaloja në vënlindje,
Të shuaja mallin e grumbulluar në kraharuar.
Ta sodisja diellin mbi malet, në lindje
Dhe rrezet e tij, ti mbështjellia me duar.

E shikoja mallin, që s'e përmbante dot' veten,
Bridhte në rrugica e shtrihej në selishta.
Mbi pllakat e gurit,diku tej në mbrete
Si një zog i lodhur nga furtuna isha.

Për t'a çmallur mallin e çova në varre.
Atje ku banorët e përhershëm rrinë.
Tharë qiparisat dhe nja dy-tre qarre
Nga malli fëmijve, që kanë marrë Greqinë.

Malli im s'vlente para mallit të tyre,
Malli i tyre, ishte bërë rrudhë në buzë.
E dalloja qartë në bebe të syve
Në heshtje pranova,nga ata, çdo akuzë.

Shkova në vëndlindje për t'u çmallur,
Por ajri,mallin e ngjiti në maja.
U ndava prej tij me zemër të mardhur
Dhe shpirtin e lashë,ku oshëtinte rrungaja......

[riza2008]

S'e dija....?!


Pa dashje e kam plagosur veten time,
S'e dija që zemra,dashuronte kaq marrëzisht.
Kishja shoqëri me ty, mikja ime,
Jo si me një tjetër,rastësisht.

S'e dija që shoqëria kthehej në dashuri,
Nga puthjet në faqe,të putheshim në buzë.
Këtë m'a mësove, pa ndrojtje ti
Edhe thërrisje : Dashuria bruzë!

E shikoja që zemra nuk kishte më frena,
Sa dilte ajo e shtypte me puthje..
Gjaku si i marrë hynte nëpër vena
Dhe shpirti,për të.në çdo minutë lutej....

Pa dashje i hapa plagë vetes time,
Dashuria në heshtje të vretë.
Ti që ishje më e ngushta shoqja ime,
Tani si një e dashur më pretë......

[riza2008]

Ma dëgjoni shpirtin.

A e dëgjoni shpirtin tim
Që flet në heshtje me potere?!
Vjen si dallgë, si psherëtim,
Si një trokitje mbrapa dere.

Nga dhimbja vjen krejt i drobitur,
As buzët nuk i lag burimi.
Si zogu i lodhur nga furtuna,
Dhe s’di se ku ta bëjë ndalimin.

E ndjej dhe vetë shpirtin e tretur,
Tek psherëtin mbi një gëmush,
Sikur të jetë një zë i mekur
Si një kazan që vlon me musht.

Më parë se shpirti im të iki,
Diku në qiell a në hon,
Si shkallë që yjet ti çukisi,
Do ti vë vargun që gulçon.,

[riza2008]

Diçka na lidh.......

(Bisedë me vajzën e një moshatareje)


Gjithnjë po bëhesh edhe më e bukur,
Eshtë mosha, ku bukuria stoliset.
S'ta them për joshje,as për t'u dukur,
Si ylli kravanit,kur niset......

Nga nëna jote,ke vjedhur ngjyrën e syve,
Ato sy, që më verbuan vite më parë.
Diçka na lidh, neve të dyve,
Jo gjenetike,por ndoshta një përrallë.

Këtë përrallë,ndoshta ta kanë treguar,
Kur të tundnin në djep, të flije gjumë.
Të thoshin : Kan' qënë dy të dashuruar
Dhe të dy u mbytën në të njëjtin lumë.

Pjesë e përrallës ti nuk je
Dhe s'kishe si të ishje,se ishja unë
Ishte dhe një tjetër,betohem për atë dhe
Ndajt të themukurinë mos e mbyt si jotëmë në lumë......

[riza2008]

Iku dhe kjo ditë.....


Iku dhe kjo ditë. Erdhi nata prapë.
Asgjë nuk shijova. Vetëm prapësi.
Dielli më sjell ftohtë,Dimri më sjell vapë,
Nata më sjell frikë edhe pabesi.

Iku dhe kjo mbrëmje,pa yje në qiell,
E nesërmia sjell,vetveten e saj.
Prap s'besoj të ngrohem nga ky "palo" diell,
Sërisht do vërtitem nga skai në skaj.

Ikin vetëm ikin,asgjë nuk rikthehet,
Ikën koha ime si një vetëtimë.
Zihem shpesh me veten dhe me veten grihem.
Zemra e dalldisur vetëm psherëtin....

Vetëm, zërat çirren, si grifshat mbi pemë
S'pyesin për ditët, si ikin, si shkojnë.
Edhe në mesnatë, nga gjumi të ngrejnë.
Si një gjë prej balte ata egzistojnë.........

[riza2008]

Pas kaq vitesh.....


Ka gjëra,
që koha i lë në harresë,
S'kujtohen dhe humbasin,
si gjilpëra në kashtë.
Dikur,për dikë,
kishja debulesë,
Tani, se di,
ku jeton dhe a, është.

Kujtimin e saj
ëndrra ma zbuloi,
Pas kaq e kaq vitesh,
ma solli përballë.
Ajo flokë gjatë,
si pëndë palloi,
Un,si fletë e tharë,
që lundron mbi valë.

Ajo më thoshte :
Kush je ti vallë?!
Unë i thoshja :
Po ti kush je?
Ëndra , na solli prapë,
ballëpërballë,
Të shkrrumbuar të dyve,
nga e njëjta rrufe.