Veprat e Enverit kanë mangësi

[Ambriaca]

Sigurisht qe Enveri i la veprat pergjysme,te mira apo te keqija qofshin ato.Ketu goxha Zot disa vepra nuk i ka perkryer,jo me Enveri.......

[Ambriaca]

Une cfare bera ...........Isha thjesht nje femije qe shikoja prindrit e mi dhe te gjithe perreth te vuanin .

Po sigurisht e dashur!Raca njerezore evoluohet kur kalojne vitet,por kjo nuk do te thote se une mund te quaj budalla dike,pa jetuar ate qe ti quan budallallek.Te vuaje dikush sepse eshte ne diktature,nuk eshte budallallek.Budallallek eshte gjykimi i kesaj vuajtje!!!!!!!!!!!!!!

[mondishall]

Ai...!!!

Nga mali zbriti
Zyrës ju ngjit
Dhe kultin ngriti
Çuditërisht!

Në rradhë të globit
I pesti "marksist"
Në emër të popullit
Veç firma e tij.

Ata që me të
Malit zbritën
Sa ngritën pak zë
Ju nguli thikën.

Me damkë i bëri
Spiunë, tradhtarë
Një nga një i hëngri
Porsi kanibal.

As gëk, as mëk
S'guxonte njeri
Se të kapte fët
Tentakula e tij.

Dhe me barkun bosh
Të qeshej duhej
T'i thuhej, "Rrofsh!"
"Gjeni!", t'i thuhej.

Zotin e uli
Nga qielli në tok'
Veten e vuri
Më lart se Zot.

Kështu njerëzia
Mashtrimin e hëngri
Çdo fjalë e tija
Shpëtim për vendin.

Mitingje, kongrese
Parada, vizita
Më e mira meze
Ku fshihej uria.

Koncerte, elozhe
Romane, poema
Pak të devijoje
Të pinte e zeza.

Dhe çante karvani
Me shpatë në dorë
Ushqim mbeti bari
Për njerëz dhe lopë.

Pe gjoje paguhej
Punohej pe gjoje
Sa bukur thuhej
Sa keq veprohej.

Sa ëndrra u vranë
Sa ëndrra nuk lindën
Me drapër e çekan
Sa jet' u kositën.

Në emër të masës
Në emër të lirisë
Me luftën e klasës
U shpikën armiqtë.

Armiq të jashtëm
Të brendshëm armiq
Të gjith' të llahtarshëm
Të tmershëm të gjith'.

Kështu luhej pjesa
Me duartrokitje
Ai prap' me teza
Nga ferri ku rrinte.

Aty firmën hidhte
Në emër të kombit
Një popull ta vdiste
Me bllok të tallonit.

Nuk pa në të gjallë
Në ferr e provoi
Ç'domethënë lëngatë
Që vetë e krijoi.

Lëngatë për një popull
Që besën i dha
Ai e përdhunoi
Si një maskara.

Hëngri, ç'gatoi
Një jetë të tërë
Lavdia mbaroi
Se ishte mbi rërë....

Sot vetëm nënqesh
Me rërën e mbetur
Dikush prapë ngre
Lavdinë e vdekur.

[ILMGAP]

DRITË LIRIE!
Fadil SHYTI


(Kushtuar Partisë Komuniste të Shqipërisë e themeluar nga strategu Enver Hoxha
me shokët e shoqet e tij të idealeve çlirimatre)


Kjo dritë e verboi fashizmin, kjo dritë e verboi kolaboriacionizmin


Kur trojet shqiptare, po rënkonin
nga thundra e robërisë,
Më 8 Nëntor 1941, flakëroi –sulmoi dritë-rrufeja,
Mbi armiqtë, në qiellin e Shqipërisë!

Rinia heroike shqiptare,
Po betohej me grushtat lart!
Komandant, Enveri i tha jo reaksionit,
Kur vërsulej egërsisht, kur zvarritej përçartë!

Qemail Stafë shkodrani,
Po e jepte kushtrimin:
Ta luftojmë fashizmin!
Ta bëjmë ribashkimin!

Lokemadhja Bije Vokshi,
Me revolver e bomba në duar,
Si Shote Galica e Norë e Kelmendit,
Ju bënte roje flakadanëve, për lirinë e vendit!

Emin Duraku, ylli i Kosovës Kreshnike,
Do lidhej si gjaku me zemrën,
Në qëndresë kundër nazi-fashizmit,
Përkrah rinisë heroike!

Nexhmije Hoxha, dibranja guximtare,
Erdhi si Shqiponjë në Konferencën e Partisë,
Do të luftonte tërë jetën krenare,
Përkrah "Shpatit", viganit të Shqipërisë!

Buzëqeshi si dielli, andej nga Peza,
Babë Myslimi me shokë;
Kur e freskoi lajmi si era:
Rinia në Tiranë, po betohej për këtë tokë!

Haxhi Lleshi, dibrani si shkëmb mali,
Po i bashkonte malësorët:
Do luftojmë për liri, o vdekje,
Deri t´i shporrim gjakësorët!

Si vetëtimë mbi male e qytete,
Përhapej betimi: armikut do ia bëjmë fora!
Vojo Kushi guerilas, shtrëngonte armët,
Godiste Hysni Kapo, andej nga Vlora!

Lufta e forcoi besën,
Lufta e kërkoi qëndresën,
Lufta kishte dhembje-gjaku!
Lufta, e rriste shpresën!

Lufta e vrau robërinë!
Lufta e vrau tradhtinë!
Lufta çlirimtare, aspiroi fitoren!
Ta gëzojmë lirinë!...

U therrën keq, gjakatarët kryeneçë:
Bishat e Hitlerit, breshkaxhinjtë e Musolinit,
Ikën andej nga erdhën:
U strukën në Romë si qyqet,
U mbytën turpshëm nën gërmadhat e Berlinit!

Ata që popujve liridashës,
Tmerrshëm, vrershëm ua nxinë jetën:
I mbuloi tmerri dhe vreri:
Prandaj, e vranë veten!

Gjysmë shekulli Drita e 8 Nëntorit,
I ngrohu shqiptarët, nëpër botë:
Fikja e kësaj drite të madhe:
Kurrën e kurrës, nuk arrihet dot!


Suedi, Më 8 Nëntor 2006

[mondishall]

Rrëfimi i diktatorit "disident"

Për tjetër u nisa
Për tjetër më bënë
Marksi, Lenini, Stalini.
Më dhanë të pija
Më dhanë për të ngrënë
Kështu ma mësuan gatimin.

Menyja e tyre
Ma mori mendjen
Nuk dija më tjetër gatim.
Të rrija në krye
Duhej që gjendjen
Ta mbaja në zap përdit'.

Qërim i patates
Dhe prerja e qepës
Më dhanë idenë e madhe.
Që jo vetëm llafet
Bëjnë mirë për njerëz
Pa bërë dhe Luftë Kllase.

E ç'ë, se ndodhte
Më shumë qërimi
Më pastër a s'del patatja?
Shtatë ju shkonte
Atyre që shihnin
Si kokat servirja mbi pjata.

Pas më ndiqte
Një popull i tërë
Jetë nga jet' e tij më dha.
Për mua vdiste
E çfarë s'ka bërë
Për mua hidhej në zjarr.

Vazhdova kështu
E ç'faj kam unë?
Armiqtë s'më linin rehat.
Me kokat mbi hu
Që ngula më shumë
Qepnjerëzit i bëra zap!

Më thoni tani
A s'jam disident
Që ndryshe desha ta nis?
Sa për dënim
Të shkoni në hell
Ata që më bënë "marksist"!