Krishtlindje 2011: Krishti lindi! Lavderojeni Atë!

**ilia spiro** · 23-12-2010, 05:26

Krishtlindje 2011

Kapërcimi i së pamundurës nga ana njerëzore

† Anastasi
Kryepiskop i Tiranës, Durrësit dhe i gjithë Shqipërisë

Klerit dhe popullit shpresëtar Orthodhoks,
Bij të shtrenjtë më Zotin,

“Perëndia u shfaq në mish” (1 Tim. 3:16)

Kapërcimi i së pamundurës nga ana njerëzore është mesazhi themelor i të kremtes së madhe që feston sot bota e krishterë. Madje edhe mendja më e guximshme nuk e kishte përfytyruar se “vetë Perëndia i paafrueshëm dhe i pakapshëm do të merrte natyrën njerëzore dhe do të shfaqej në mish”. Për logjikën klasike, diçka e tillë i takon sferës së të pamundurës.
Pikërisht, këtë kapërcim të së pamundurës nga ana njerëzore festojmë sot me madhështi. Dhe thirremi ta gëzojmë, pavarësisht realitetit të ashpër që përjetojmë. Biri dhe Fjala e Perëndisë u bë njeri, hyri në historinë njerëzore. Fakti “që u shfaq” nënkupton jetën e mëparshme e të përjetshme të Fjalës. “Duke qenë Perëndi dhe Bir i Perëndisë e duke pasur natyrën të padukshme, u shfaq në të gjithë, duke u bërë njeri (Theodhoriti, episkopi i Kiros). Liria e Perëndisë nuk njeh cak. Po ashtu dhe dashuria e Tij, që është cilësia e Tij thelbësore.
“Dhe Fjala u bë mish dhe banoi ndër ne” (Jn. 1:14). Biri dhe Fjala e Perëndisë, duke marrë trupin njerëzor shfaqi njëkohësisht vlerën e pashtershme dhe rëndësinë unikale që ka kjo krijesë e Tij e mrekullueshme. Dhe zbuloi se qëllimi final i njeriut është të bëhet banesë e Perëndisë. Me bërjen e Tij njeri, Krishti shfaqi dinamikën e lirisë dhe të dashurisë së Perëndisë personal, e pakapshme kjo për mendjen e njerëzore. I vendosi marrëdhëniet njerëzore me Atë mbi një bazë të re.
Të gjithë sa vështrojmë me besim e dashuri te Biri dhe Fjala e Perëndisë që u bë njeri, e kuptojmë se Ai mbetet përfundimisht rruga (Jn.14:6) që udhëheq mrekullisht nëpër shtigjet e jetës. Dhe shumë nga ne kemi përvojë vetjake, se atje ku të gjitha duken të mbyllura e të errëta, Ai hap rrugë shpëtimtare.
Kapërcimi i së pamundurës nga ana njerëzore, që na zbulojnë Krishtlindjet, nuk shpallet me trumbeta dhe me premtime pompoze publike. Ndërhyrjet e Perëndisë mbeten për çdo kohë jo të zhurmshme e mistike. Ato i karakterizon thjeshtësia dhe përulësia, ndërkohë që ruajnë origjinalitet të jashtëzakonshëm. Dhe këto ndërhyrje vazhdojnë në shekuj.
Ligjet e natyrës që rregullojnë botën nuk e përjashtojnë ndërhyrjen e Perëndisë Krijues, Ligjvënës dhe Providencial. Me lirinë dhe dashurinë e Tij, nuk resht së vepruari, kur Ai e gjykon me vend, për kapërcimin e së pamundurës nga ana njerëzore, me mënyra të mrekullueshme. Sigurisht, kur nuk ekziston besimi te Perëndia i dashurisë, i Cili është i lirë nga çdo lloj nevoje, njeriu mohon mundësinë e mrekullisë. Ndërkohë, i krishteri pranon me përulësi pafuqishmërinë e natyrës njerëzore dhe i kërkon Atij, i Cili është i pafund dhe i tërëfuqishëm, t’i falë mundësinë e përmbilogjikshme dhe ndriçimin për të pranuar mrekullinë.
Kohët e fundit, kushtet e vështira për shkak të krizës së përgjithshme morale dhe ekonomike kanë çuar në rrugë të shumta pa krye. Në këtë atmosferë të mjegullt e mbytëse, e kremtja e Krishtlindjeve vjen që të dhurojë dritë ngushëlluese. Të sigurojë se Biri i Perëndisë u bë njeri që të qëndrojë gjithmonë “me ne”. Perëndia nuk na braktis, edhe kur shpesh E harrojmë dhe sillemi sikur të mos ekzistojë.
Krishti shfuqizon me mënyra të mrekullueshme të pamundurat nga ana njerëzore. “Se nuk ka punë që të jetë e pamundur për Perëndinë” (Lluk. 1:37). Por nuk është “Deus ex machina” i tragjedisë antike. Ai respekton lirinë tonë dhe shpreson që edhe ne të vëmë në përdorim mundësitë që i ka falur natyrës sonë njerëzore.
Ekzistojnë shumë gjëra që rëndom i quajmë “të pamundura”, të cilat ftohemi t’i kapërcejmë me hirin e Tij, duke filluar nga ato që kanë lidhje të drejtpërdrejtë e personale. Në pamje të parë, çlirimi nga pasionet tona, nga dashuria e sëmurë për veten, lakmia, epshi trupor, gënjeshtrat, nga indiferenca ndaj drejtësisë dhe ligjshmërisë, ndaj solidaritetit me të tjerët ngjan pothuajse e pamundur. Për më tepër, njëkohësisht shprehemi se është “e pamundur” të ndërmarrim iniciativa që lypin sakrifica, për hir të bashkësisë më të gjerë shoqërore. Në të kundërt, besimi dhe marrëdhënia personale me Krishtin, shpengojnë dhe vënë në lëvizje fuqi të fshehura brenda nesh për kapërcimin e të pamundurave nga ana njerëzore. Njëkohësisht injektojnë energji jetësore të mahnitshme në shpirtin njerëzor, që të rezistojë në kushtet më të disfavorshme të privimit, përndjekjeve, trysnive dhe të vazhdojë të veprojë me optimizëm krijues. Këtë përvojë e përmbledh dëshmia e apostull Pavlit: “Të gjitha mund t’i bëj me anë të Krishtit që më jep fuqi” (Fil. 4:13).
Të kremtet e Kishës na ftojnë të rishikojmë jetën tonë. Të vijmë në vete nga turbullimi dhe depresioni. Të ripërtërijmë besimin dhe sigurinë tonë se Krishti, ardhjen në botë të të Cilit festojmë sot, qëndron gjithmonë “me ne”; se “të pamundurat për njerëzit, janë të mundura për Perëndinë” (Lluk. 18:27). Të ndryshojmë mënyrën e të menduarit dhe të sjelljes. Të bashkërendojmë jetën tonë me vullnetin e Tij. Dhe ky ndryshim personal reflekton gjithmonë me bamirësi në bashkësinë më të gjerë shoqërore; fuqizon durimin, solidaritetin me të tjerë, paqen, krijimtarinë, me mënyra që shpesh mbeten të padukshme, por që janë esenciale.
“Perëndia u shfaq në mish...”.
Vëllezërit e mi, kapërcimi i së pamundurës nga ana njerëzore mbetet përherë mesazhi qendror i Krishtlindjeve dhe përvoja vetjake e atyre që jetojnë në Krishtin.
Uroj nga zemra, që kjo bindje të fuqizohet brenda nesh gjatë kësaj periudhe festive, të na ngushëllojë dhe të na mbështesë në vitin që vjen.

Krishtlindje të bekuara! Viti i Ri qoftë i mbushur me durim ngazëllues!

Me të gjithë dashurinë time më Krishtin,

† Anastasi
Kryepiskop i Tiranës, Durrësit dhe i gjithë Shqipërisë

**ilia spiro** · 23-12-2010, 05:30

Nxënësit e shkollës “Protagonistët” festojnë ardhjen e Krishtlindjes

Tradita e aktiviteteve në prag të Krishtlindjes frymëzoi si çdo vit nxënësit dhe mësuesit e shkollës fillore 9-vjeçare shqiptaro-amerikane “Protagonistët”. Ata u shfaqën të mirorganizuar, duke shprehur me devocion talentin e tyre përgjatë dy ditëve festive. Paraditen e 20 dhjetorit ishin fëmijët e klasave fillore (I-IV), të cilët shfaqën programin e tyre të përgatitur me përkushtim, ndërsa ditën tjetër, në prani edhe të Kryepiskopit Anastas, ishin nxënësit e klasave V-IX që me zell e entuziazëm paraqitën këngët, vallet, vjershat dhe krijimet e tyre për festat e fundvitit.
Në këtë atmosferë, si gjithmonë përgatitja e parë është ajo e zbukurimit të ambientit. Që në hyrje të sallës së aktiviteteve në ambjentet e shkollës vihej re urimi “Gëzuar Krishtlindjet”. Por nxënësit ishin zbukuruar edhe më shumë, duke u stolisur enkas për këtë program. Dritat e bukura shumëngjyrëshe që shprehin madhështinë e këtyre festave, shoqëruar me pankartën “Ja Krishti lind, lavdërojeni” ishin skena dhe mesazhi kryesor që shërbenin si preludi më i bukur i Krishtlindjeve. Programi nisi me përcjelljen e mesazheve nga ana e fëmijëve si për t’i lajmëruar njerëzit se po afron Lindja e Shpëtimtarit dhe të gjithë duhet të bëhen gati. Në vazhdim, nxënësit e kësaj shkolle kënduan këngë, recituan poezi, luajtën në piano jo vetëm në shqip, por edhe në anglisht dhe greqisht, duke shprehur njëkohësisht edhe talentet e tyre në fusha të ndryshme.
Aktiviteti u shoqërua nga prezenca e shumë prindërve, miqve dhe dashamirësve të shumtë, të cilët i duartrokitën me kërshëri dhe i uruan përzemërsisht fëmijët e qeshur dhe të emocionuar.

**ilia spiro** · 23-12-2010, 05:33

Takim studentor në prag të Krishtlindjes

Në kuadër të pritjes së festës së Krishtlindjes, ditën e shtunë, më 18 dhjetor, në Qendrën Studentore të Kishës sonë në Tiranë u zhvillua takimi i studentëve orthodhoksë me temë: "Ku do të jetë grazhdi i Krishtit foshnjë për këtë vit". Ky ishte takimi i fundit studentor për vitin 2010, takim i cili i përgatiti të gjithë për pritjen e madhe të ardhjes së Shpëtimtarit. Gjithçka në Qendër tregonte se kjo e kremte e madhe sjell harmoni dhe bukuri në jetë. Të gjitha zbukurimet tregonin në heshtje se në botë po vjen Drita, që i tregon të gjithë njerëzimit se si duhet të ecim në jetë.
Programi nisi me lutjen e mëngjesit, e cila u pasua nga referati i parë i misionares Pamela Barksdale, e cila theksoi rëndësinë e edukimit të krishterë në familje. Më pas, studentët u drejtuan për në Shtëpinë e Fëmijës “Zyber Hallulli”, ku atmosfera u mbush me gëzim edhe për të rinjtë orthodhoksë, edhe për fëmijët e kësaj Shtëpie, të cilët ndanë me njëri-tjetrin këngë e valle. Studentët iu dhuruan fëmijëve dhuratën e Krishtlindjes, duke ndarë me ta dashurinë e krishterë.
Pas kësaj vizite baritore, ata ndoqën referatin e dytë nga Episkopi i Apolloninë, Hirësi Nikolla, i cili theksoi që për këtë Krishtlindje dhe çdo ditë të jetës duhet të jetojmë çudinë, ashtu si Shën Maria me Josifin. “Jeta bëhet monotone, sepse nuk jetojmë çudinë. Zoti ynë është Zot i surprizave dhe gjithmonë na gëzon dhe na rrit me të papriturat që na sjell. Kur zbatojmë porositë dhe i bindemi vullnetit të Tij, atëherë e kemi bërë zemrën grazhd ku shtrihet foshnja e vogël Jisu” – përfundoi fjalën e tij, imzot Nikolla. Gjithashtu programi përmbante takime në grupe të vogla ku pjesëmarrësit reflektuan mbi ecurinë e tyre shpirtërore, orën e punimeve artizanale dhe përfundoi me shërbesën e Mbrëmësores. Para se të largoheshin, për secilin prej studentëve ishte përgatitur një surprizë. Sipas traditës së Krishtlindjeve, një student i veshur si shën Nikolla, ndau për të gjithë dhurata, në kujtim të dhuratës së madhe që Perëndia bëri për mbarë njerëzimin, Birin e tij të Vetëmlindur.

Nxënësit e shkollës “Protagonistët” festojnë ardhjen e Krishtlindjes

Tradita e aktiviteteve në prag të Krishtlindjes frymëzoi si çdo vit nxënësit dhe mësuesit e shkollës fillore 9-vjeçare shqiptaro-amerikane “Protagonistët”. Ata u shfaqën të mirorganizuar, duke shprehur me devocion talentin e tyre përgjatë dy ditëve festive. Paraditen e 20 dhjetorit ishin fëmijët e klasave fillore (I-IV), të cilët shfaqën programin e tyre të përgatitur me përkushtim, ndërsa ditën tjetër, në prani edhe të Kryepiskopit Anastas, ishin nxënësit e klasave V-IX që me zell e entuziazëm paraqitën këngët, vallet, vjershat dhe krijimet e tyre për festat e fundvitit.
Në këtë atmosferë, si gjithmonë përgatitja e parë është ajo e zbukurimit të ambientit. Që në hyrje të sallës së aktiviteteve në ambjentet e shkollës vihej re urimi “Gëzuar Krishtlindjet”. Por nxënësit ishin zbukuruar edhe më shumë, duke u stolisur enkas për këtë program. Dritat e bukura shumëngjyrëshe që shprehin madhështinë e këtyre festave, shoqëruar me pankartën “Ja Krishti lind, lavdërojeni” ishin skena dhe mesazhi kryesor që shërbenin si preludi më i bukur i Krishtlindjeve. Programi nisi me përcjelljen e mesazheve nga ana e fëmijëve si për t’i lajmëruar njerëzit se po afron Lindja e Shpëtimtarit dhe të gjithë duhet të bëhen gati. Në vazhdim, nxënësit e kësaj shkolle kënduan këngë, recituan poezi, luajtën në piano jo vetëm në shqip, por edhe në anglisht dhe greqisht, duke shprehur njëkohësisht edhe talentet e tyre në fusha të ndryshme.
Aktiviteti u shoqërua nga prezenca e shumë prindërve, miqve dhe dashamirësve të shumtë, të cilët i duartrokitën me kërshëri dhe i uruan përzemërsisht fëmijët e qeshur dhe të emocionuar.

**ilia spiro** · 23-12-2010, 05:40

Vizitë baritore në azilin e qytetit të Gjirokastrës

Edhe sivjet, si çdo prag Krishtlindje tjetër, me bekimin e Mitropolitit të Gjirokastrës Imzot Dhimitrit, nxënësit e Liceut kishtar “Kryqi i Nderuar”, së bashku me stafin e tyre, vizituan azilin e pleqve të këtij qyteti. Në azil strehohen rreth 50 të moshuar.
Mitropolia e Gjirokastrës me rastin e festave të fundvitit ofroi disa dhurata simbolike për ta. Ndërkohë nxënësit e kësaj shkolle përgatitën një program të veçantë gjatë kësaj vizite baritore. Ndër të tjera, drejtori i konviktit të shkollës “Kryqi i Nderuar”, Atë Joan Mërkuri tha: “Pavarësisht se njerëzit në këtë botë janë të rinj apo të moshuar, të varfër apo të pasur, përpara syve të Perëndisë jemi të gjithë të barabartë, të gjithë jemi Bij të Zotit”.
Pak përpara se programi të përfundonte, njëri prej të moshuarve u shpreh: “Ju falënderojmë nga zemra që morët iniciativën të vini tek këta njerëz të vetmuar që kanë nevojë për një fjalë të ngrohtë dhe mos harroni asnjëherë prindërit tuaj që ju kanë sjellë në jetë”.

**Gordon Freeman** · 23-12-2010, 05:57

Urime Krishtlindjet Komunitetit Orthodoks

**skampin** · 25-12-2010, 01:37

Gezuar Krishtlindjet per shume vjet.
Urime te gjitheve.

**ilia spiro** · 27-12-2010, 03:45

Mesazhi i Kryepiskopit të Tiranës, Durrësit dhe gjithë Shqipërisë,
Krishtlindje 2010

Kisha Orthodhokse Autoqefale e shqipërisë

Krishtlindje 2010

Dëlirësi - Korrupsion

† Anastasi
Kryepiskop i Tiranës, Durrësit dhe i gjithë Shqipërisë

Klerit dhe besimtarëve shpresëtarë Orthodhoksë,
Bij të shtrenjtë më Zotin,

“Fëmijë na lindi ne” (Is. 9:6)

Në ashpërsinë që mbizotëron në botë, Shpëtimtari vjen si “fëmijë”, duke theksuar që në çastin e parë dëlirësinë, që ka në vetvete dinamikë mistike dhe mundësi të panumërta. Me këtë pafajësi të qetë dhe pa frikë, Fjala e mishëruar e Perëndisë e shikon realitetin njerëzor të korruptuar e të mbushur me djallëzi dhe intrigë. “Sepse fëmija i sapolindur është simboli i paligësisë- meqë fëmija është krijesë e re”, thekson shën Kirilli i Aleksandrisë. Fëmija ka një bukuri me fuqi sa origjinale, aq edhe të brishtë.
Shpëtimtari i botës kërkoi nga të Tijtë dëlirësinë e zemrës - atje ku lindin dëshirat dhe predispozitat. Ai nuk kërkoi një shpresëtari sipërfaqësore, por pastërtinë e thellësisë së qenies. Më vonë, në moshë të pjekur, kur Krishti u përball me polemikën e farisenjve, të cilët gjoja kishin frikë Perëndie, dhe të saducenjve skeptikë, paralajmëroi: “Nëse nuk ktheheni dhe nuk lindni si fëmijët, nuk do të hyni në Mbretërinë e qiejve”. Dhe i bekoi e i përqafoi fëmijët, e tha: “Sepse e këtyre është mbretëria e Perëndisë” (Mark. 10:14), e gjithë atyre që janë si fëmijë në thjeshtësi, në mirësi. “E tyrja është, pra e gjithë atyre që kanë ndërtuar, prej natyrës, paligësinë e shpirtit dhe përulësinë me anë të vullnetit, gjë që fëmijët e kanë nga vetë natyra e tyre”, shpjegon kryepiskopi Theofilakt. Dhe Krishti këmbëngul: “Me të vërtetë, po ju them juve, ai që nuk e pranon mbretërinë e Perëndisë si fëmijë, nuk ka për të hyrë në atë” (Mark. 10:15, Lluk. 18:17).
Në një rast tjetër, duke përshkruar moralin, qëndrimin ndaj jetës së atyre që i njeh si të Tijtë, siguron: “lum ata që kanë zemër të pastër, se ata do të shikojnë Perëndinë” (Matth. 5:8). Pra, sa kanë zemër të pastër, do të shikojnë Perëndinë ballë për ballë dhe do të kenë marrëdhënie të vërtetë kungimi me Atë. Këta janë me të vërtetë të lumur.

* *

“Fëmijë na lindi ne”. Pafajësia dhe dëlirësia e “fëmijës”, e Fjalës së mishëruar të Perëndisë, e “Adamit të ri”, shpejt do të përballej me zemërashpërsinë dhe djallëzinë e Adamit të vjetër dhe të rënë, të cilat dalin në pah me të gjithë intensitetin e tyre në personin e Herodit. “Shkoni e vëzhgoni mirë për djalin”, u kërkoi mbreti djallëzor të diturve të Lindjes, Magëve. “Edhe si ta gjeni, të më lajmëroni, që të vij edhe unë e t’i falem atij” (Matth.2:8). Pushtetari i korruptuar dhe i pandalshëm para asgjëje, bën plane për të mbaruar punë sa më shpejt me kërcënimin që mbart Jisui i sapolindur, dëlirësia e mishëruar. Historia e Krishtlindjes zbulon fare qartë konfliktin: Korrupsioni kundër dëlirësisë dhe, dëlirësia e mendimeve, predispozitave, shtysave kundër korrupsionit- të çdo lloj pushteti, të madh apo të vogël.
Në pamje të parë, përfundimi i konfliktit duket se është i paracaktuar. Shkatërrimi i dëlirësisë, mbizotërimi i korrupsionit duken të pashmangshme. Por, në këndvështrimin afatgjatë, në ndërgjegjen mbarëbotërore imponohet pastërtia e kristaltë e Jisuit, ndërsa figura e korruptuar e Herodit zhytet në përbuzje. Sepse ky “fëmijë” që lind është në të vërtetë Biri i Perëndisë që ka pushtetin e vërtetë: “.... e do të quhet emri i tij engjëlli i këshillës së madhe, këshilltar i mrekullueshëm, Perëndi i fuqishëm, pushtetar, princ i paqes, atë i jetës së ardhshme” (Is.9:6).

Pastërtia e Jisuit, shenjtëria e shpirtit të Tij, nuk ka asnjë lidhje me naivitetin dhe pafuqinë. Përkundrazi, ajo shfaqet e guximshme dhe e palëkundur. Jisu Krishti godet hipokrizinë, padrejtësitë, korruptimin. Kritika e Tij kumbon në mënyrë përcaktuese në vazhdën e historisë së botës, duke përmbysur sisteme të fuqishme e të korruptuara.

* *

Lindja e “fëmijës” Jisu na çel sytë për të përqendruar vëmendjen tonë në pafajësinë dhe pastërtinë e syve fëmijërorë, në çdo qoshe të planetit tonë ku ata panë dritën për herë të parë. T’i shikojmë me respekt e dhembshuri dhe të shprehim për sa më shumë fëmijë që mundemi interesim johipokrit dhe me vepra.
Por më kryesorja, të kërkojmë përbrenda nesh, në thellësinë e shpirtit tonë, “fëmijën”, dëlirësinë, e cila e ndjekur nga ana egoiste e vetes sonë- gjë që të kujton një Herod të korruptuar- është mërguar në ndonjë cep të subkoshiencës sonë. Me gjithë ndryshimet që sjell jeta, çdo njeri fsheh në ndonjë anë të shpirtit të tij diçka nga pafajësia e tij fillestare fëmijërore. Le t’i japim pastërtisë dhe dëlirësisë- së mendimeve, predispozitave, shtysave- vendin e duhur në jetën tonë.
Sigurisht, janë të mira shpalljet dhe të dobishme vendimet për të luftuar korrupsionin. Është i nevojshëm kërkimi i metodave dhe sistemeve për ta mundur atë. Por, nga sa dalin në dritë çdo ditë, është treguar qartazi, se mënyrat dhe metodat e shmangies së masave ligjore janë më të shumta. Korrupsioni buron nga mendja dhe zemra. Dhe pikërisht atje duhet, në mënyrë afatgjatë, bashkë me mjetet teknike të drejtpërdrejta, të drejtohet trajtimi kurues i shoqërisë sonë. Duke filluar nga edukimi i drejtë i fëmijëve, i të vegjëlve dhe të mëdhenjve, duke i bërë ata të duan bukurinë e dëlirësisë dhe të ndershmërisë. Të mësojnë të urrejnë mashtrimin dhe jo të mburren për të. Të ndërgjegjësohen se sinqeriteti, karakteri i palëkundur dhe drejtësia, të gjitha këto forma të dëlirësisë edhe kur dikush është në moshë të pjekur, nuk janë dobësi, por cilësitë e karakterit fisnik dhe të paepur- që si përfundim mbetet gjëja më e vyer për familjen, shoqërinë dhe qytetërimin.

* *

“Fëmijë na lindi ne”. Në këtë të kremte të madhe të Krishtlindjeve, le të lutemi me përgjëratë, që Fjala e mishëruar e Perëndisë të na falë diçka nga pafajësia e urtë dhe dëlirësia e Tij e patrembur. Le të na dhurojë pastërti në qëllimet, në ndjenjat, në shtysat dhe veprimet tona. Dhe të na ndriçojë me fuqinë e së vërtetës dhe të dashurisë së Tij, të rezistojmë fort ndaj çdo forme korrupsioni- të jashtëm apo të brendshëm.
Krishtlindje të bekuara! Viti i Ri qoftë i mbushur me dritë dhe shpresë!

Me dashuri të thellë më Krishtin,
†Anastasi
Kryepiskop i Tiranës, Durrësit dhe i gjithë Shqipërisë