Cili eshte kristo frasheri

[ilia spiro]

Kristo Frashëri dhe peshorja e rreme
Nga Suzana Kamberi
Replikë emisionit ‘Opinion +’




Zoti historian, Kristo Frashëri,

Ju ndoqa me vëmendje përgjatë emisionit ‘Opinion +’ dhe jo rastësisht m`u shfaqët në tribunat e Enver Hoxhës, duke shtrënguar duart e duke u përqafuar me të. Më kthyet në fëmijërinë time tek shfletoja librin e historisë e shihja emrin tuaj. Më kot shpresoja se një ditë, “historiani” apo dëshmitari, (ndoshta i vetmi që ka mbetur), do të zgjohej e do të rrëfente të vërtetat e pathëna dhe të fshehura thellë në ndërgjegjen e tij. E jo vetëm kaq, por edhe atëherë, kur nga gjumi pleqëror apo letargjik, e zgjon një “Fevziu”, “historiani” dhe “akademiku” na paraqitet me një “peshore”!

Si kështu, zoti Kristo?

- Që kur diktatori E. Hoxha u peshoka kaq lehtë, siç e peshuat ju?

- Që kur krimineli, që vrau e zhduku cilindo që s’u bë vegël e tij, u vënka në peshore?

- Që kur gjakpirësi Hoxha na paska qenë “i dashur”, “i dhembshur”, ashtu siç thatë ju?

Urrejtja më mveshi sytë e loti nuk m`u derdh tek të dëgjoja. Fjala juaj më shau, më ofendoi. Fjala juaj pështyu një brez të tërë të humbur në hidhërim, një komb të tërë të përndjekur egërsisht prej dorës mizore të “atij”, emrin e të cilit historia dhe historianët duhet ta shkruajnë me të zeza.

Si mund të quash E. Hoxhën të dhembshur, Zoti Historian?

Mos vallë tek ekzekutonte e burgoste?

Mos vallë tek linte foshnja jetime e pleq në rrugët e tmerrshme të internimit?

Ku e patë dhembshurinë e tij?

Kur organizonte fëmijët e spiunëve komunistë apo kur digjte dhe shkelte ëndrrat e sa e sa qindra fëmijëve të shkëlqyer, por të “deklasuar”?

Ku e patë dhimbjen e tij, zoti Kristo?

Tek ata fëmijë që prindin e patën më shumë në burg se në shtëpi?

Përgjigjuni “Z. Historian”:

Ah, po! Ndoshta nuk u treguan “të zgjuar”, që t’i vinin një dryn gojës, siç bëtë ju!...

- Sa keq, sa turp!...

Ju, “Zoti Historian”, nuk i vutë drynin gojës, por i shërbyet besnikërisht E. Hoxhës dhe kastës së tij!

Ju nuk u morët me politikë, (siç thoni), por shkruat ato që deshi politika!

Ju jetuat si jo më mirë dhe jo mbijetuat, siç ju pëlqen të thoni!

Askush nuk i mbijetoi diktaturë së egër enveriste, përveç atyre që u bënë urë e atij sistemi kriminal e imoral.

Zoti historian,

Citoj diçka nga fjala juaj: “Dolën në pah njerëzit pa integritet” – Po, po, kështu është, mes tyre pa dyshim jeni edhe ju.

Kur vini në peshore të tjerët, ju lutem hipni edhe vetë dhe shihni nga anon peshorja!...

Jua them unë, anon nga P.P.SH., sepse ish-komunist i P.K.SH. s’mund t’ju quaj kurrë. – Komunistët e vërtetë e dënuan tradhtinë dhe E. Hoxhën që më ’41 dhe, o u vranë pabesisht sa s`iu dihej varri, o u dergjën në burgjet komuniste. Ndërkohë, ju luanit rolin e njeriut të tërhequr, të mençur apo edhe të “Historianit”.

Komunistët e vërtetë dënuan ndërhyrjet dhe tezat e Popoviçit e Mugoshës. Dënuan atë koncept që ata kishin devizë: - Parti e fortë – spastrim e vrasje. Por të gjitha këto mësime i përfitoi dhe perfeksionoi nxënësi më i dobët, E. Hoxha, që për ju ishte “njeriu evropian”, “i ngritur” e “i shkolluar” në Francën e kulturës së madhe. Kujto, Z. Historian: Përse u përzu nga shkolla franceze E. Hoxha dhe motivacionin?

Kujto çfarë vuri në jetë nga Didëroi që “adhuronte” apo Hugoi?

Ah, harrova, ju nuk jeni biograf, (kur doni)!

Turp – që kërkoni dhe tentoni të përzjeni emrat e famshëm të botës letrare me Kanibalin! – Turp!

Zoti “Historian”! Për një çast të vetëm përfytyroni sikur të gjithë ata që shkarazi iu zure emrin në gojë gjatë emisionit të të dilnin përballë. Çdo të bëjë Z. Kristo? – Do të fshiheshe -

Besomë; hiri i eshtrave të tyre ju thërret. Dhe, ndoshta këta historianët e rinj, që ju i quajtët zhgaravina, do bëjnë atë që ju jo vetëm nuk e bëtë, por vazhdoni t’iu shërbeni ende pinjollëve apo trashëgimtarëve të Enverit. Merrni përdore edhe një tjetër “historian” (P. Milon) dhe mos harroni të ndihmoni znj. Hoxha në kujtimet e saj që po i hedh shtruar e shtruar.

Rroni z. Kristo! Rroni për të treguar që diktatorët dhe “historianët” e oborrit rrojnë gjatë, por pa nder.

Rroni që t’ju vlerësojnë ata që s’janë askush.

Ju i kthyet krahët një zotërie të nderuar që sot s’jeton më, tek të kërkoi ndihmë si bashkëkohës i të vëllait të pushkatuar!

Ju ironizoni, kur dëgjoni që filan historian po shkruan diçka që ju gjoja e dini më mirë!

Ju vrisni shpresën që historia një ditë mund të shkruhet pastër.

“Për ju ende s’ka ardhur koha”?

Ju justifikoheni se jeni plak, i lodhur dhe i rënduar nga veshët.

- Asnjë nga këto -

Ju vraponi të flisni (ato që doni ju) sa nga njëri kanal televiziv, në një tjetër! Rroni Z. Kristo.

Sa dhimbje e mllef kam në zemër!

Ah, moj toka e plakur shqiptare! Rrëmbeve nën dhé djemtë e vajzat me nur dhe mbajte e mbajte mbi supe ata që bënë veç hije. Po tani, nga anon peshorja Z. Historian?

[fegi]

Kristo Frashëri lindi më 17 dhjetor 1920 në Stamboll, Turqi dhe është një historian shqiptar. Ishte djali i parë i patriotit dhe rilindasit Anastas Frashëri dhe i Evdhoksi Tole-Ogrenit dhe rrjedh kështu prej njërës nga dinastitë e asaj që njihet si Dera e madhe Frashëri. I pagëzuar ne kishën e Shën Triadhës së Fanarit në Stamboll, pati si kumbar Dhimitër Nolin, vëllain e peshkopit Fan Noli.

Prof. Kristo Frashëri ka një prodhimtari shkencore që mbulon një periudhë 70-vjeçare. Që nga viti 1938, kur ka botuar shkrimin e tij modest mbi Jeronim de Radën ka botuar me dhjetëra e dhjetëra artikuj studimorë, referate historike, vëllime dokumentare dhe monografi shkencore, që trajtojnë pa përjashtim ngjarje, personalitete dhe procese të historisë së Shqipërisë. Ka trajtuar temat nga historia politike, zhvillimi ekonomik, probleme shoqërore, mendimi filozofik dhe lëvizja kulturore shqiptare. Ndër to janë sprovat për të ndriçuar mjegullnajën shqiptare gjatë Mesjetës së hershme, rendin feudal mesjetar në viset shqiptare, formacionet shtetërore mesjetare, shqiptarët në Betejën e Kosovës (1389), figurën e errët të Musa Arvanitasit, tiparet e regjimit feudal turk në Shqipëri, jetën kulturore shqiptare gjatë shekujve të sundimit osman, Rilindjen Kombëtare Shqiptare, Luftën çlirimtare të Vlorës, zhvillimin e ekonomisë së tregut gjatë shekujve XIX-XX, jetën dhe veprimtarinë e Pjetër Bogdanit, Sami Frashërit. Spikatin punimet shkencore të botuara pas vitit 1990, si: “Lidhja e Prizrenit 1878-1881” (Tiranë, 1997); “Gjergj Kastrioti Skënderbeu. Jeta dhe vepra” (Tiranë, 2002); “Historia e Tiranës” (Tiranë, 2004); “Historia e lëvizjes së majtë në Shqipëri” (Tiranë, 2006); “Skënderbeu në burimet dokumentare shqiptare në shek. XV” (Tiranë, 2005); “Identiteti kombëtar i shqiptarëve” (Tiranë, 2006); “Historiografia shqiptare në tranzicion” (Tiranë, 2006); “Shpallja e pavarësisë së Shqipërisë, 28 nëntor 1912” (Tiranë, 2008); “Historia e qytetërimit shqiptar” (Tiranë, 2008).
* E vërteta mbi Shqiptarët e Maqedonisë dhe shtrembërimet e Enciklopedisë së Shkupit (2010)
* Historia e Kosovës. Dardania (Kosova Antike) (2009)
* Skënderbeu i shpërfytyruar (2009)
* Bajroni në Shqipëri dhe takimet me Ali Pashë Tepelenën (Vjeshtë 1809) (2009)
* Historia e qytetërimit shqiptar (Nga kohët e lashta deri në fund të Luftës së Dytë Botërore) (2008)
* Historia e të majtës në Shqipëri (2006)
* Himara dhe përkatësia etnike e himarjotëve (2005)
* Historia e Tiranës (2004)
* Skënderbeu - jeta dhe vepra (2002)

Marrë nga "http://sq.wikipedia.org/wiki/Kristo_Frash%C3%ABri"
Kategoritë: Biografi shqiptarësh | Historianë shqiptarë

[Scion]

I paska djeg shume Jankos dhe germojne tani te shkuaren historike,

Nese mua do me jepesh te zgjidhja mes Enverit dhe Jankos, kete te parin e kisha zgjedh 10 here