Këshilla të përgjithshme

[ramazan_it]

Alejkum selam we rahmetullahi we berekatuhu.


Vëllau im Nuh Musa, unë të kam thirrë vëlla, kurse ti më thërret Ramazano! A ky është reagimi si këshillë ndaj nji vëllau musliman? Ti më thrit si të duash, se nuk më pengon aspak kjo, por ajo që më intereson është; vetëm se me e sqaruar atë që ke shkruar më sipër, se metëvërtetë paske shum gabime në shprehjen dhe mendimet e tua.

Së pari. Entuziazmi thue se i bën njerëzit e ngutshëm dhe kualiteti nuk bën!
Kualitetin e vërteton vetë materiali që kemi pruar dhe nuk ka të bëjë as me entuziazmin dhe as me materialet e gjata sikur po mendon ti vëllau im Nuh Musa.

Dëshira për lexim të çfardo materiali i shkurtër apo i gjatë ( por me rëndësi është përmbajtja e atij materiali ), është personal dhe jo për të gjithë duhet me qenë njësoj, mbasi ka shumë persona që e mendojnë ndryshe, që nuk ngopen asnjëherë për të përfituar dituri të hajrit. Edhe unë kur shoh se nuk ka hajr në nji material, nuk e lexoj dhe për këtë s’ka përse me diskutuar. Pra mua më intereson përmbajtja e atij materiali dhe jo kuantiteti edhe pse ai material ka nji kuantitet të madh dhe kualiteti nuk mund që të dallohet në kuantitetin, por në përmbajtjen e atij materiali.

Do të isha me mendimin tënd dakord, poqese materiali në fjalë do të kishte gabime ose në kundërshtim me temën, ose në kundërshtim me Kur’anin dhe Sunnetin. Për këtë të pyeta edhe në postimin e mësipërt se, ku janë gabimet e asaj që kam postuar? Por, mbasi the se nuk ka gabime ( gjë që kjo më intereont më së shumti ), fjalët tjera që i ke thënë janë vetëm se supozime personale dhe nuk kan aspak që të bëjnë me atë si thua ti vëllau im, se të tjerët nuk janë të interesuar.

Ti ke thënë:

Cka mendon, a "shfletosen" keto keshillat qe i ke sjelle ty nga ndonjeri ketu ne forum ???, jo, me siguri se jo.

SubhanAll-llah, o vëllau im, të lutem që të mos i jep shprastirë shejtanin, që të mos ta risë mendjemadhësinë dhe ti mendon se ke nji diturië që nuk e posedon ( atë e din vetëm se All-llahu )! A mos vallë ti e din këtë gjë se të tjerëve nuk ju intereson, që ke bërë vetë pyetje dhe ke dhënë vetë përgjigje? Në rastëse e prisnje përgjigjen nga unë, ajo do të ishte All-llahu e din më së miri !

Ndoshta ti e mendon ndryshe, gjë që nuk dmth se të gjithë do mendojnë ashtu. Sepse, ajo që thue ti se të tjerët nuk e lexojnë, parashtrohet pyetja, nga e din ti? Apo është vetëm se nji supozimi yt? Ti për vehten tënde mundesh me e menduar kështu, por nuk don me thane se edhe të tjerëve me u imponuar dyshime që nuk duhen lexuar këto këshilla, mbasi qenkan pak si të gjata, apo qenkan bërë lëmsh që ti ndoshta si kupton. Për atë që ka nevojë për të mësuar dhe për tu përmirësuar, unë mendoj se këta janë pak dhe etja e tij nuk shuhet kurrë me lexim. Dhe kjo nuk dmth se i ndihmojmë shejtanit, por e kundërta, shejtani i urren ato që mësojnë për fenë e tyre dhe që duan të këshillohen për tu penduar. Ti vëllau ke thënë:

Nuk kam thane se "keshillat" qe i ke sjelle kan gabime !!!;

Arsyet nuk kan te bejne me permbajtjen apo vlerat e keshillave,

Besoj se mjafton kjo që ëhtë thënë më sipër për ta kuptuar thjesht se këshillat janë me përmbajtje përfituese.

Për atë që është thënë nga ti vëllau se…

Gabimi im është se e kam bërë lëmsh me shkrimin (shkronja te mëdhaja e të vogla, të ngjyzura pastaj edhe në ngjyra të ndryshme !!!), këtë nuk e kam menduar se do të ketë këtë efekt negative tek ndonji lexues dhe në të ardhëshmen do mundohem me qenë pak ma i kujdesshëm në këtë aspekt dhe e pranoj këshillën, All-llahu ta shpërbleftë për këtë.

Ti vëllau im ke thënë:

- edhe vet e verteton, se se pari je i interesuar per vetveten tende, dmth. punen qe e ke bere per qellim qe te fitosh "sevape", kush don i lexon, kush nuk don "e theft qafen" sic thot populli. Kjo eshte absolutikisht jashta mesimeve islame !!!

Për këtë që ke thënë më sipër nevojitet pak sqarim, për të qenë më e kuptueshme qëllimi i shkrimit dhe i mendimit.

Sa për vërtetimin tim që kam thënë se, këtë e bëj së pari për vehten time, këtënuk e mohoj kurrë, pse? Sepse qëllimi im është që të përfitoj vetë dhe të tjerët. Më shtye me i bë pyetje vehtes time:

Çfarë dobije do kisha, poqese nuk përfitoj vetë, por përfitojnë vetëm të tjerët?!!!

Kurse, All-llahu s.v.t. na mëson që:

“A po i urdhëroni (thirrni) njerëzit për punë të mira, e veten tuaj po e harroni? “ ( El Bekare-44 )

Pastaj i kemi edhe disa hadithe kudsi dhe hadithe të tera për këtë qështje, në rastëse insistonu jam i detyrueshëm që t’jua sjell, inshAll-llah.

Sa për atë që thue se është jashtë mësimeve Islame, ndalemi pak këtu dhe po i kërkojmë argumentet nga Kur’ani dhe Sunneti vëllau im i dashur, se nuk miren përfundimet ashtu pa argumente. A ke ndonji argument për këtë që thue se janë jashtë mësimeve Islame? Ajo që ke sjellur ti për argument, nuk pranohet se nuk ka argument nga Kur’ani dhe Sunneti, ose nga ndonji Dijetar i hakut. Sipas mundësive tua, a mundesh me na pru diçka në lidhje me këtë, se si janë mësimet Islame?!!! Ose për me qenë ma i qartë ku janë gabimet e asaj që thue se janë jashtë mësimeve Islame?!!! Kur argumentin që ta kam sjellur më sipër, flet ndryshe, nga ajo që ke konstatur ti, vëllau im Nuh Musa. Ato gabime personale që i ke ceku ti,për sa i përket shkrimit, unë të kam dhënë të drejtën se ashtu është, por nuk ka të bëjë ajo, aspak me mësimet Islame, mbasi nuk ke pru argument se janë jashtë mësimeve islame, apo, ndoshta un jam gabim?!!!


Prandj të këshilloj që të kesh kujdes në atë thue se çfardo që thuhet pa argument nuk pranohet në Fenë Islame se kështu na mëson All-llahu dhe i Dërguari i Tij s.a.v.s.!

Sa për hadithin që e ke marru si shembull, nuk ka të bën me këtë që ke thënë ti vëllau im, sepse ajo nuk ka të bën me këtë që është sjellur në këtë temë, po ajo është për ato që bëjnë vetëvrasje.

Besoj se jemi të qartë deri këtu?

Vazhdojmë me pyetjen që ta kam bërë sa i përkt muzikës, edhe këtu vëllau im ke nxituar pak, pse???

Sepse ke sjellur argument që nuk të ka ndihmuar aspak për atë që ke dashtë me thane se muzika për ty qenka hallall!

Ti vëllau im, njëherë më këshillon që; para se me shkruajt duhet të mendosh mirë për atë që duhet me shkruajt, kurse nga ana tjetër ti vetë nuk e respekton këtë.

Hadithi që ke sjellur për argument është i sjellur pa vlerësim të hadithit ( kush e ka thane, prej kujt është transmetuar, a është sahih, apo hasen ose daif dhe së fundi si e kanë komentuar Dijetarët e hakut ? )!

Për hadithin që e ke cekur në postimin tënd:

Puno per kete bote, sikur nuk do te vdesish kurre, puno per ahiretin sikur do te vdesesh neser.

A mundesh ti vëllau im me na tregu, se çka të shtyri ti që e ke marrur për argument këtë hadith se muzika qenka e lejuar dhe na trego se çka ke kuptuar ti nga ky hadith?

Më erdh shumë keq kur e lexova se ke thënë:

Ajo qe e "kenaq" njeriun natyrisht se shte hallal...

Sipas kësaj që thue, unë kuptoj se epshi për ty qenka drejtuesi yt, që të tregon se, çka është hallall dhe çka është harram!

A mundesh me na pru ndonji argument për këtë që ke thënë Nuh Musa?

Në rastëse nuk ke argument ( dhe unë jam sigurtë se nuk ka ), unë të kasha këshilluar që ta përmirësosh vehten tënde dhe mos i le sprazëtirë shejtanit që të bëjë vesvese, se metëvërtetë kjo nuk është prej mësimeve Islame dhe ja po ti sjell argumentet:

All-llahu s.v.t., na thotë:

“ All-llahu dëshiron t'ju pranojë pendimin, e ata që ndjekin dëshirat e epsheve, dëshirojnë që ju të shmangeni në tërësi (nga rruga e drejtë). “( 4-27)
“ E kush iu frikësua paraqitjes para Zotit të vet dhe ndaloi veten prej epsheve…” ( 79-40 )
“ Jo (ata nuk kanë fakt), por ata që i bënë të padrejtë vetes, pa ndonjë fakt të dijes, shkuan pas dëshirave të epshit të vet. Po kush mund ta vërë në rrugë të drejtë atë që All-llahu e ka lënë të humbur, e ata nuk do të kenë ndihmëtarë. “ ( 30-29 )
“ Gjyko pra mes tyre me atë që All-llahu e zbriti, e mos pëlqe epshet e tyre e të largohesh nga e vërteta që të erdhi. “ ( 5-48 )
“ A e ke parë ti atë, që për zot e çmon epshin e vet, a mos do t'i bëhesh ti atij mbrojtës? “ ( 25-43 )
“Përkufizoje veten tënde me ata që lusin Zotin e tyre mëngjes e mbrëmje, e që kanë për qëllim kënaqësinë (razinë) e Tij, dhe mos i hiq sytë e tu prej tyre e të kërkosh bukurinë e kësaj bote dhe mos iu bind atij që ia kemi shmangur zemrën e tij prej përkujtimit ndaj Nesh dhe i është dhënë epshit të vet, pse puna e tij ka mbaruar. “ ( 18-28 )
“ Ata thonë: "O Zoti ynë, ne na patën mun dur të këqijat (u dhamë pas epsheve të Dunjasë) dhe si të tillë ishim popull i humbur! “ ( 23-106 )
“ Ne patëm marrë besë prej beni israilëve, atyre u dërguam pejgamberë, por sa herë që u erdhi atyre ndonjë pejgamber që (me mësime) nuk u pëlqeu epsheve të tyre, ata disa prej tyre i përgënjeshtruan, kurse disa të tjerë i mbytën. “ ( 5-70 )
“A është i njëjtë ai, që është i mbështetur në argument të qartë prej Zotit të vet, si ai që veprat e tij të këqija i janë hijeshuar dhe ndjekin epshet e veta? “ ( 47-14 )
“E nëse ata nuk të përgjigjen ty, atëherë dije se ata ndjekin vetëm dëshirat e veta, e kush është më i humbur se ai që duke mos pasur fakt prej All-llahut, ndjek epshin e vet? S'ka dyshim se All-llahu nuk udhëzon popullin zullumqar. “ ( 28-50 )
“ Unë nuk e shfajësoj veten time, pse epshi është shumë nxitës për të keqen, përveç atë që ka mëshiruar Zoti im, se Zoti im është që falë e mëshiron shumë. “ ( 12-53 )

Dhe besoj se e ke të qartë vëllau im se ke gabuar në atë që ke thënë se ajo që e kënaq njerin ( epshin ) na qenka hallall!!!

Të lutem që të kesh kujdes vëllau im se metëvërtetë këtë gjë e dëshiron shejtani, All-llahu na rruajt prej tij.

Ma bën hallall në rastëse e kam tepruar dhe besomë se aspak nuk e kam pasur për qëllime të këqija, por atë e din vetëm All-llahu qëllimin tim dhe vetëm Atij i jam mbështetur, se jam shum i bindur se nuk shpëtoj dot padrejtësisë ( në rastëse e kam bë ) në Ditën e Gjykimit, dhe besomë se e kam frikë All-lahun. All-llahu na rruajt nga mendjemadhësia ( që është nji mëkat madh ), na largoftë nga punët e kota dhe na drejtoftë në rrugën e Tij.

All-llahu s.v.t., na garanton se:

“Ta forcojë të vërtetën e ta çrrënjosë të kotën, edhe pse këtë e urrejnë kriminelët. “ ( 8-8 )

Dhe së fundi mund të themi se : All-llahu e din më së mirë.

Esselamun alejkum we rhmetullahi we berkatuhu!

[ramazan_it]

Këshilla nga Ebu Derdaja, ai ka thënë:

Tre veta më bëjnë të qeshem, ndërsa tre më bëjnë që të qaj.

Më bën të qeshem:

- Njeriu që shpreson një jetë të gjatë edhe pse vdekja e ndjek atë.

- Njeriu i cili është i pakujdesshëm edhe pse e di se nuk do të lihet në pakujdesi.

- Njeriu i cili qeshet shumë, ndërsa nuk e di se, a është i kënaqur Krijuesi i tij me të, apo jo?

Ndërsa më bëjnë të qajë:

- Frika nga përfundimi.

- Ndalja e punëve të mira dhe

- Qëndrimi para All-llahut, kur njeriu do të presë, që t'ia caktojë All-llahu vendin në Xhennet apo në Xhehennem.

Esselamun alejkum we rahmetullahi we berekatuhu.

[ramazan_it]

Këshilla në Islam

Nga Ebu Rukajje Temim ibn Evs ed-Darijje, Allahu qoftë i kënaqur me të, transmetohet se Pejgamberi alejhi selam ka thënë: "Feja është këshillë, feja është këshillë, feja është këshillë.”
Thamë: “Për kë (o i Dërguar i Allahut)?” Tha: “Për Allahun, librin e Tij, për imamët (krerët) e muslimanëve dhe njerëzit e rëndomtë prej tyre."

Këshilla në Islam ka një vizion të qartë, kur dihet se ajo është shkaku kryesor për përmirësimin e individit dhe shoqërisë, është esenca e ndërtimit dhe e përmirësimit të umetit, ajo është ndriçuesja e bashkimit dhe unitetit në mes muslimanëve, gjithashtu është pengesë e ndarjes dhe konflikteve në mes të njerëzve.

Shejtani me eksperiencën e vet dhe palodhësinë e tij mundohet të mbjellë konflikt dhe përçarje mes muslimanëve.
Meqë humbi shpresën se Gadishulli Arabik do t’i nënshtrohet, ai u zotua se do të punojë që t’i përçajë dhe të fusë grindje mes tyre.
Ai filloi me këtë se kjo është fillimi i armiqësisë, grindjes, konfliktit, që dërgon gjer tek vrasja dhe dobësimi i safave të muslimanëve.
Hadithi që tregon rëndësinë e këshillës është hadithi që e tregon Imam Muslimi në koleksionin e tij nga Temim ed-Darij,Allahu qoftë i kënaqur me të, se Pejgamberi alejhi selam ka thënë: “Feja është këshillë, feja është këshillë, feja është këshillë.”

Pra, ky hadith ka një karakteristikë, tregon themelet e fesë dhe qëndrueshmëria është vetëm me këshillë, me prezencën e këshillës forcohet feja dhe zbatohet në jetën e përditshme, kurse me humbjen e saj hyjnë risit dhe mangësitë në fe, kështu që humb i gjithë umeti.

Të gjithë të Dërguarit e Allahut kishin një mision me popujt e tyre duke i këshilluar ata dhe duke pasur një përkujdesje të veçantë për ta. Më se miri e shohim këtë në fjalën e Nuhut alejhi selam duke i folur popullit të tij.

Këshilla është fjalë që në vetvete ka mirësi dhe dashuri atij që i thuhet dhe kuptohet se kur thuhet këshillë, ka për qëllim një ose shumë të mira për të të thënë. Nuk ka fjalë më kuptimplote se kjo në këtë kontest.

Këshilla patjetër duhet të ketë tri gjëra:

E para: Sinqeriteti ndaj Allahut, që është esencialja e çdo vepre. Pasi këshilla është obligim i besimtarit për besimtarin, atëherë obligohet të largohet nga epshet, nga gjërat personale dhe të largohet nga mendimet e këqija të cilat i prishin veprat e mira.

E dyta: Butësia dhe gradualiteti gjatë këshillës. Pra, nëse këshilla nuk ka butësi, atëherë ajo ka gjasa që edhe të mos pranohet. E, ai i cili është privuar nga butësia është privuar nga shumë të mira, sikurse ka treguar për këtë Pejgamberi ynë alejhi selam.

E treta: Të ketë parasysh që t’ia mbulojë turpin, veset e këqija dhe gjërat që i di dhe i njeh për atë person.
Gjithashtu prej urtësisë gjatë këshillimit është që këshilluesi t’i vlerësojë njerëzit, t’u japë hakun ashtu siç e meritojnë, të jetë i qetë dhe i mëshirshëm me të moshuarit, të gjejë kohën e përshtatshme, t’i gjejë fjalët më të mira, të jetë i buzëqeshur gjatë këshillës etj.

Ka thënë Aliu, Allahu e mëshiroftë: “Besimtarët janë këshillues, ndërsa hipokritët janë mashtrues.”

Njëri nga selefët kishte thënë: “Besimtari ia mbulon të metat vëllait të tij, ndërsa i brishti i zbulon dhe publikon ato.”

Esselamun alejkum.

[superboxi]

Selam Alejkum vlla i dashur ramazan_it Allahu ju shperbleft per keto keshilla kaq te mira dhe kontributin qe jep per islam.

[ramazan_it]

Es-Selamu Alejkum Ue Rahmetull-llahi Ue Berakatuhu

Ju lutem të gjithë vëllezërve muslimanë që ta lexoni me vëmendje këtë për sa i përket thirjes në Islam. Dhe desha t'ju them atyre që nuk i përkasin Fesë Islame, që të mos përzihen, sepse nuk ka ndonji gjë që i intereson ato, sepse këtu bëhet fjalë për ata Muslimanë që thërasin në Islam dhe aszgjë nuk ka kundër jomuslimanëve.

Të thërrasim në Islam duke ruajtur nderin e Islamit njëkohësisht

Autor: Shejkh Muhamed bin ‘Abdul-Uehab el-‘Akil
Burimi: Ligjëratë e trankiptur nga një audiokasetë

Pyetje: O Shejkh, ne duam nga ju disa sqarime se si davetçiu apo studenti i dijes mund të jetë i dobishëm apo i suksesshëm në Thirrjen Islame, pavarsisht faktit që ai jeton në Perëndim; dhe si duhet t’u përgjigjet ai pyetjeve të tilla që janë objekt polemikash, por pa e njollosur nderin e Islamit?

Përgjigje: Pikë së pari, nuk është mirë që të flasin të gjithë për Fenë Islame, me përjashtim të Ulemave dhe studentëve të dijes. Nuk ka patur gjë më të dëmshme për këtë Fe sesa ata injorantë që marrin përsipër të flasin rreth Fesë, ngase ata nuk flasin as me dije dhe as me urtësi. Prandaj Allahu Krenar e i Madhërishëm ka thënë:


“Thirr në Udhën e Zotit tënd me Urtësi dhe me këshillë të ndershme dhe të bukur dhe bisedo me ta në mënyrën më të mirë.” [en-Nahl, 125]

Dhe Allahu ka thënë:

“Diskutoni me ithtarët e Librit veçse në mënyrën më të mirë.” [el-Ankebut, 46]

Ju e shikoni që çështja e të bërit Da’ue meriton njëfarë fik’hu (d.m.th. ka nevojë për botëkuptim). Prandaj, jo çdo gjë që e dini duhet ta thoni, për shembull: ajo që është e përshtatshme të thuhet në Medine nuk është e përshtatshme të thuhet në Mekke; ajo që është e përshtatshme të thuhet në Mekke nuk është e përshtatshme të thuhet në Egjipt; ajo që është e përshtatshme të thuhet në Egjipt nuk është e përshtatshme të thuhet në Britani; dhe ajo që mund të jetë e përshtatshme të thuhet në Britani mund të mos jetë e përshtatshme të thuhet në Amerikë. Shumë nga këto çështje kërkojnë që njeriu të jetë i mençur, të jetë inteligjent dhe të ketë mendjemprehtësi, veçanërisht sepse sot ka një axhendë anti-Islame. Më saktë, davetçiu apo studenti i dijes duhet të përmendë aq sa mjafton për të përmbushur synimin e tij dhe duhet të flasë rreth temës pa hyrë në shumë detaje, duke patur frikë se mos dëgjuesi nuk i kupton detajet e disa çështjeve të caktuara apo mund t’i kuptojë ato gabimisht dhe mundet që ai të jetë i dëmshëm për të dhe për Fenë e tij. Njësoj si rasti kur Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) tha për atë personin:

“Çfarë njeriu i keq që është ai…”

Por kur ai hyri tek shpia e tij, Pejgamberi i buzëqeshi dhe u soll me të shumë mirë. Domethënë Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) nuk i foli atij asnjëherë drejtpërdrejt nga frika e dëmit që ai mund t’i shkaktonte.

Da’ueti sot - veçanërisht në Perëndim – ka nevojë për Ulema dhe Fukaha, ata që dinë të dallojnë se çfarë është e dobishme dhe çfarë është e dëmshme. Allahu ju bekoftë, çdonjëri prej nesh e di pa pikë dyshim se çfarë është e dobishme dhe e dimë të gjithë se çfarë është e dëmshme, mirëpo kur dobia dhe dëmi janë të përziera njëkohësisht në një situatë, kush është ai që di se si duhet trajtuar kjo situatë? Tamam ashtu siç ka thënë Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem):

“Me të vërtetë Hallalli është i qartë dhe Harrami është i qartë, mirëpo midis tyre ka gjëra të dyshimta rreth të cilave shumë njerëz nuk kanë dije…”

Sepse vërtet çdo Musliman e di se çfarë është Hallall dhe çfarë është Harram, mirëpo sa i përket çështjeve që janë të dyshimta, ato që janë Harram nga një këndvështrim dhe janë Hallall nga një këndvështrim tjetër, atëherë shumë pakë mund t’i kuptojnë ato. Ju nuk jeni të detyruar që kur të pyeteni se kush është gjykimi i Islamit për homoseksualitetin, të përgjigjeni me hollësi ashtu siç e keni mësuar, por duhet të thoni: Po, homoseksualiteti në Islam është Harram (i ndaluar) dhe ai përbën një krim që meriton ndëshkim në bazë të Sistemit Ligjor Islamik. Nëse ata thonë:

“Kush është ndëshkimi kapital?”

Atëherë ju përgjigjuni duke u thënë që ata t’i kthehen Sistemit Ligjor Islamik dhe aty kanë për ta gjetur përgjigjen që kërkojnë. Ju nuk e keni për detyrë as si davetçi e as si student që t’u përgjigjeni pyetjeve të tilla dhe as që të përmendni gjithçka që dini kur vendosni të përgjigjeni.

Një diçka tjetër është se duhet të kuptohet – Allahu ju ruajt – se Islami është një rrugë dhe kushtetutë e përsosur për jetën dhe duke e ngulitur këtë fort në mendje, nuk është prej urtësisë, mençurisë, ndershmërisë dhe drejtësisë së davetçiut apo studentit që të veçojë një element apo një pjesë të këtij sistemi të përsosur dhe ta debatojë atë qoftë me Muslimanët që nuk i kuptojnë tamam rregullat themelore të Fesë, apo me ata që nuk janë Muslimanë, të cilët nuk kanë haber fare nga Feja për shkak të keqkuptimeve. Unë po ju jap një shembull:

Le të marrim si shembull një makinë që lëviz si rezultat i të gjitha elementeve që përbëjnë automjetin, mirëpo sikur të hiqni vetëm një pjesë nga motorri, atëherë ju do thoni se ajo është një pjesë e parëndësishme që nuk ka dobi apo vlerë për shkak se është një element i mëvetësishëm. Por, po ta merrni këtë pjesë dhe ta vendosni bashkë me elementët e tjerë që përbëjnë makinën, atëherë ajo do luajë një rol të rëndësishëm ashtu sikurse pjesët e tjera të makinës dhe ju do ta kuptoni se makina nuk mund të funksionojë pa të dhe kjo pjesë nuk ka asnjë vlerë pa makinën në tërësi!!

E njëjta gjë është edhe me masat ndëshkimore në Islame, gjykimet Sheriatike, çështjet e Miqësisë dhe Armiqësisë (el-Uela’ uel-Bera’) dhe pjesët e tjera të Fesë. Po t’i shikosh ato një e nga një të ndara nga njëra-tjetra, ndoshta nuk do arrish të shohësh urtësinë apo dobinë që kanë ato, mirëpo po t’i shohësh ato të gjitha si një tërësi elementesh që përbëjnë Fenë, ndoshta atëherë do ta shohësh rëndësinë dhe domethënien e tyre. Allahu ju ndihmoftë. Kur Feja e Allahut përbëhej vetëm nga një element në Qytetin e Shenjtë të Mekës, ky element nuk ishte veçse Teuhidi. Ky ishte elementi i vetëm i Fesë Islame gjatë asaj kohe. Atëherë nuk kishte as namaz e as agjërim, mirëpo Muslimanët ishin të lirë që të faleshin si të dëshironin gjatë ditës dhe natës. Atëherë nuk kishte Zekat, as Haxh dhe as masa ndëshkimore, madje Muslimanët ende pinin alkool ngaqë pirja e alkoolit nuk e kundërshtonte parimin e Teuhidit. Por kur pirja e alkoolit ra në kundërshtim me Fenë? Ndodhi atëherë kur ata emigruan në Medine dhe aty u shpallën një sërë ligjesh të Fesë, ngase kur Namazi u bë obligim, atëkohë pirja e alkoolit binte në kundërshtim me Fenë, siç thotë Allahut:

“…dhe mos iu qasni namazit kur jeni të dehur, derisa të kuptoni se çfarë po thoni…” [en-Nisa, 43]

E shikoni pra vëllezër të nderuar? Kështu që, është gabim nga ana e davetçiut apo studentit të dijes që të debatojë për elemente të caktuar të Fesë pa patur parasysh faktin që Feja është një sistem i kompletuar dhe se është detyrë për davetçiun apo studentin e dijes që të fillojnë me parimet themelore të Fesë. Për shembull, ai thotë:

“Sot do debatoj për çështjen e masës ndëshkimore të Zinasë.”

Kjo është gabim. Madje nuk ju lejohet që të debatoni për çështjen e masës ndëshkimore të Zinasë si një temë e izoluar apo e mëvetësishme sepse njerëzve nuk do t’u mbushet mendja kurrën e kurrës! Ata nuk kanë për të kuptuar! Ose ai thotë:

“Do debatoj për çështjen e Hixhabit.”

Njerëzve nuk do t’u mbushet mendja kurrë dhe as nuk do të pajtohen me Hixhabin, ngase ky është një element i veçuar që është marrë nga një sistem i kompletuar. Por, qëndrimi i tij duhet të jetë në debatimin rreth themeleve të këtij sistemi të kompletuar, si për shembull:

bukuria e Islamit dhe çfarë i bëri Feja Islame shoqërisë 1400 vjetë më përpara.

Kur njerëzit mësuan nëpërmjet Fesë Islame kuptimin e vërtetë të vëllazërisë, ata u bashkuan dhe kishin dashuri për njëri-tjetrin.

Islami hyri në zemrën e një njeriu që më përpara ishte bishë e egër, i cili krejt papritur u shndërrua në një njeri plot butësi, edukatë, dhembshuri dhe dashuri, i cili tani e do nënën e tij. Më përpara ai e keqtrajtonte dhe nuk e respektonte atë, kurse tani ai puth këmbët e saj nga respekti dhe nderimi për të. Dhe ai e keqtrajtonte gruan e tij, çdo ditë e rrihte dhe pastaj kënaqej duke kryer marrëdhënie me të, por mbas dy muajsh ai e divorcon dhe martohet me një tjetër, mirëpo sot i njëjti person i frikësohet Zotit të tij për të drejtat e saj në Islam, i respekton ndjenjat e saj, qan dhe kujdeset për gruan dhe fëmijët e tij. Çfarë ishte ajo që e ndryshoi rrënjësisht këtë njeri? Ishte Feja Islame!!!

Andaja shikojeni Islamin duke filluar nga bazat e tij sepse me të vërtetë Perëndimi ka nevojë për një paraqitje të duhur të Fesë pasi ata që kanë axhendat e tyre kundër Islamit janë të fortë, ata nuk janë fëmijë. Ata janë të fortë e të organizuar, madje janë shtete të fuqishme, organizata, individë dhe grupe me përvojë të cilët kanë axhendat e tyre kundër Fesë Islame dhe kështu ata nuk mund të refuzohen dot nga studentë të vegjël e të papërvojë të cilët sapo janë diplomuar në institutin e gjuhës Arabe apo nga dikush që e mban veten si nxënës dije por që në fakt ai nuk ka studjuar rreth fesë. Këta njerëz ose duhen refuzuar me dije ose përndryshe duhet të heshtësh. Studentët e dijes nuk duhet të nguten për të dalë në krye menjëherë sapo diplomohen, siç kanë thënë:

“Shoku injorant ka për të të dëmtuar më shumë sesa armiku i mençur.”

Kjo për shkak se armiku i mençur mund të dëmtojë apo të vëjë në vështirësi në një situatë të caktuar, kurse shoku injorant ka për të dëmtuar në më shumë rrugë të ndryshme të cilat as që nuk i merr dot me mend.

Këta njerëz nuk do të marrin në llogari vetëm për një fjalë që thua dhe do ta mbyllin me kaq! Përkundrazi, ata kanë plane dhe strategji për të ardhmen, ata shkruajnë libra dhe bëjnë shumë gjëra të tjera. Dhe mos i merrni gjërat në mënyrë sipërfaqësore se kështu më shumë i dëmtoni vetet tuaja dhe Fenë sesa sillni ndonjë të mirë, Allahu na ndihmoftë! Andaj është detyrë për davetçiun dhe studentin e dijes që të jenë të mençur dhe të kuptojnë se këto çështje duhen parë në tërësinë e tyre ngaqë problemi në Perëndim qëndron se ata veçojnë një aspekt të Fesë, e analizojnë atë dhe në bazë të atij aspekti ndërtojnë një perceptim për të gjithë Fenë. Për shembull ata thonë:

“Përse gratë në Arabinë Saudite nuk mund të ngasin makinën?” ose thonë: “Përse gruaja Muslimane nuk mund të punojë?” ose: “Përse burri mund të martohet me dy apo tre gra?”

Ne martohemi me dy apo tre gra që të parandalojmë marrëdhëniet seksuale jashtë kurorës martesore.

Nëse do të pyesnit ndonjërin prej tyre:

“Sa herë keni bërë marrëdhënie seksuale jashtë kurorës martesore?”

Ndoshta disa mund të përgjigjen:

“Më shumë se njëqind herë!”

A mund ta bëjë këtë një njeri i mençur? A mund të krenohesh e të mburresh me një gjë të tillë? Ju bëni të tilla vepra të turpshme dhe në të njëjtën kohë ju jeni përgjegjës për përhapjen e SIDA-s dhe sëmundjeve të tjera të cilat transmetohen nëpërmjet marrëdhënieve seksuale dhe bëjnë shkatërrim të madh në tokë. Këtu qëndron problemi në Perëndim sepse ata marrin ato çështje të dobishme që sipas tyre janë objekt kritike dhe nga ana tjetër i lënë mënjanë ato aspekte që janë të qarta e të logjikshme për cilindo. Për shembull, çështja e poligamisë në Islam.

Madje edhe gratë Muslimane nuk e kanë qejf këtë çështje për shkak të xhelozizë së theksuar që ato kanë ndonjëherë apo për shkak se nuk e kuptojnë urtësinë e Allahut që e bëri atë të lejuar. Kështu, ata (armiqtë e Islamit në Perëndim) gjejnë ndonjë grua Muslimane të cilës nuk i pëlqen poligamia dhe e marrin në intervistë - gjë të cilën e kam parë me sytë e mi - dhe e pyesin çfarë mendon ajo për poligaminë. Ajo do të përgjigjet duket thënë se nuk i pëlqen, ndërsa ata do të thonë më pas:

“E shikoni! Edhe vet gruas Muslimane nuk i pëlqen poligamia!! Shikoni se si Islami i shtyp gratë e tyre!!”

Ata shkëpusin disa copëza nga Feja, por unë betohem në Allah se sikur Islami t’u paraqitej atyre në tërësi dhe i plotë, gjithëpërfshirës, betohem në Allah se nuk do kishte mbetur njeri në faqen e tokës pa hyrë në Fenë Islame me zemër të hapur, me përjashtim të atyre që janë mendjemëdhenj dhe inatçinj.

Prandaj, roli i davetçiut dhe studentit të dijes është që të mësojnë dhe të edukojnë Muslimanët e thjeshtë se zinaja është haram, se kamata është haram dhe se homoseksualiteti është haram, ndonëse Allahu nuk ua ka bërë obligim njerëzve të thjeshtë që të mësojnë detajet e të tilla çështjeve delikate, madje edhe nëse vdesin pa i ditur kjo nuk i dëmton fare ata. Mësojini dhe edukojini se Islami erdhi që të përsosë normat e sjelljes dhe karakterin. Mësojuni atyre Teuhidin, edukojini dhe jepini rëndësi faktit që Allahu duhet të njësohet në adhurim dhe se t’i kushtosh adhurim tjetër kujt në vend të Allahut është Shirk, si dhe çështje të tjera të cilat duhet t’i dijë dhe t’i kuptojë patjetër çdo Musliman, çështje të tilla si Namazi dhe rregullat e tij, Agjerimi dhe rregullat e tij, Zekati dhe rregullat e tij si dhe Haxhi dhe rregullat e tij.

Unë jetoj mu në kryeqytetin e Teuhidit dhe njëhere në një mësim kam përmendur se të kalosh në ekstrem në lidhje me njerëzit e mirë e të devotshëm dhe thurrja e ilahive për ta të shpie në shirk, por disa njerëzve nuk u pëlqeu ajo që thashë! Unë thashë të njëjtën gjë që ka thënë Shejkhu i nderuar ‘Abdul-‘Azijz Ibn Baz, Allahu pastë mëshirë për të, mirëpo atyre prapëseprapë nuk u pëlqeu, ndërkohë që jetojmë pikërisht në kryeqytetin e Teuhidit!!

Por sa e rëndë mund të jetë gjendja në vendet tuaja?! Kështu që, kuptimi i Fesë është detyrë për thirrësin, për studentin e dijes dhe për ata studentë që nguten të dalin në ballë pa patur dije. Ata duhet të kenë frikë Allahun e të mos flasin për Fenë Islame përveç se me dije të saktë sepse çdo gjë që ata thonë e veprojnë do të merret në konsideratë dhe do të analizohet. Andaj mos u ngutni o vëllezër të nderuar që të dilni në ballë. Por nëse nuk keni rrugëzgjidhje tjetër, atëherë e keni detyrë që t’u mësoni njerëzve ato çështje të Fesë të cilat janë të qarta e jo të dyshimta, çështjet rreth hallallit dhe haramit, dhe lërini çështjet e dyshimta. Dhe kur ata vijnë tek ju me këto çështje, ju thoni:

“Unë kuptoj që zinaja është harram dhe se namazi është obligim!”

Dhe kur ata t’ju pyesin për gjykimet e Xhihadit, atëherë thoni:

“Nuk e di! Shkoni tek Dijetarët e Islamit sepse ne kemi dijetarë të mëdhenj në Islam tek të cilët mund të shkoni e t’i pyesni për çfarë të doni, sepse ata më kanë mësuar atë që kam detyrë të zbatoj nga Feja ime në vendin tim, kurse hollësitë e tjera të këtyre çështjeve unë nuk i di.”

Përktheu Alban Malaj

[ramazan_it]

Një këshillë e marur nga vëllau jonë, hoxhë i Gjilanit

Këshilla të qarta për zemra të pastërta

Falenderimi i takon Allahut, të vetmit që meriton adhurim, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të dërguarin e tij, Muhammedi sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, i cili këshilloi Ummetin, largoi mjegullat/errësirën, kumtoi ftesën dhe nuk la asnjë vepër që është në pëlqimin e Allahut dhe na çon kah Xhenneti, vetëm se na ka lajmëruar dhe na ka drejtuar kah ajo.

Dhe nuk ka punë, e cila na afron kah urrejtja e Allahut dhe kah Xhehennemi, vetëm se na ka këshilluar që të ruhemi nga ajo.

Muhammedi sal-lAllahu alejhi ve sel-lem thotë: “Feja është këshillë. E pyetën: Për kë, o i Dërguar i Allahut? Tha: ‘Për Allahun, Librin e Tij, të Dërguarin e Tij, për udhëheqësit e muslimanëve dhe për njerëzit e rëndomtë.”

Hasan el Basri thotë: “Kanë thënë disa nga shokët e Pejgamberit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem: ‘Pashë Atë, në dorën e të Cilit është jeta ime, nëse doni, do të betohem te Allahu se njerëzit më të dashur te Allahu janë ata që e bëjnë të dashur Allahun te njerëzit, që i bëjnë robërit e Allahut të dashur te Ai, dhe shpërndahen në Tokë duke këshilluar.”

Këshilla është e shtrenjtë. Kush e merr atë ka fituar, dhe kush e refuzon dhe largohet nga ajo ka humbur dhe devijuar.

Duke pare gjendjen reale të muslimanëve po shkruj këtë këshillë;
Duke filluar këshillë nga vetja ime e pastaj edhe tek ju them se kjo që po ndodh sot tek muslimanët nuk del nga dy korniza apo dy gjërave;

E para: Injoranca.

E dyte: Qëllimi negative.

Injoranca ,e që është penges e të kuptuarit drejtë të fjalëve të thëna e pastaj ato duke i përciell tek të tjerët në mënyr të gabuar .

Qëllimi negative i cili i ndryshonë gjërat dhe i paraqet ato sipas epsheve të veta, e në bazë të saj krijon edhe raporte të këqija e që janë rezultat i qëllimit negative të tij.

Rezultat i injorances së madhe dhe qëllimit negative ndodhin pastaj edhe gjykimet jo reale dhe të pa drejta ndaj të tjerëve.

Ajo që me të vërtetë shpon zemra dhe loton sy është se shumë nga pasuesit e sunetit ndodhen me këto cilësi .

Pasues i sunetit nuk dmth vetëm të kesh besim të pastër në Allahun, po duhet të kesh edhe moral të lartë e që është plotësues i termit pasues i sunetit apo Selefi.

Edukata është pjes e metodës së selefëve, e Muhamedi sal-lAllahu alejhi ve sel-lam ka thenë:” Jam dërguar të plotësojë vërtytet e moralit.”

Dr Muhamed Musa Naser ka thenë se shejtani tek pasuesit e sunetit apo selefit nuk vie në qështjet e besimit po më shumë vie në qeshtjet morale dhe etike.

Këshilla ime është që si pasues të sunetit të jemi nga ata që e praktikojm sunetin e tij në jetën tone të përditëshme.

Këshilla ime është që kush ndëgjon ndonjë fjalë për dike ta mer atë me kuptimin më të mire, e nëse nuk gjenë tek ajo fjal kuptim të mire atëher të pyet thenësin e asaj fjale për qëllimin e saj.

Këshilla ime është që kujtë i arrin ndonjë fjalë ta vëreton atë e mos të mjafton duke thenë se përsoni që me ka thenë këtë është besnik.

Këshilla ime është që për çdo fjalë që ndëgjohet mos të zmadhohen e të bëhen objektë i çdo bisede e të kalojë pastaj në thashë e theme e të bëhet edhe padrejtësi.

Këshilla ime është që të kemi frikë Allahun në çdo çështje, të hapurat apo të fshehurat, të pëlqyerat apo të urrejturat, të kapemi për sunetin e të dërguarit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, të largohemi nga risit, mekatet dhe të urryerat.
Falenderimi i takon Zotit të botëve.



Unejs Murati
Gjilan / Kosovë

[ramazan_it]

Shtëpia e besimtarit dhe shtëpia e zullumqarit

Allahun e falënderojmë që na krijoi në formën më të mirë dhe na dha mendjen për të menduar. E falënderojmë gjithashtu që na dërgoi të Dërguarin e Tij që të na udhëzojë dhe na e bëri të qartë atë që duhet të mbjellim dhe edukojmë në shtëpitë tona.

Shtëpitë e muslimanëve

Shtëpitë e muslimanëve duhet të jenë qetësim dhe prehje për bashkëshortët, prindërit dhe edukuesit.

Në shtëpinë e muslimanit mbizotërojnë marrëdhënie shumë të mira mes anëtarëve të saj, ngase ajo është ndërtuar mbi bazën e urdhrave të Allahut dhe porosive të Muhamedit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem.

Ajo është shtëpi që rigjallëron respektin ndaj Allahut të Madhëruar dhe kthimin tek Ai për çdo problem që ndodh në të, ngase kështu na ka urdhëruar Allahu kur thotë:

"Nëse nuk pajtoheni për ndonjë çështje, atëherë parashtrojeni atë tek Allahu (te libri i Tij) dhe tek i Dërguari.”1

Shtëpia e muslimanit është ajo ku i vogli mëshirohet, rrethohet me përkujdesje, dashuri dhe ndjenja.
Është ajo ku respektohen prindërit dhe përmendet shpesh fjala e Allahut:

"Thuaj: “Zoti im! Mëshiroji ata të dy sikurse më edukuan mua kur isha i vogël.” 2

Shtëpia e muslimanit është e dashur për çdo anëtar që ia do të mirën tjetrit ashtu si vetes, pasi Allahu na mëson kështu:

"Ata u jepnin përparësi atyre para vetvetes. Kush është i ruajtur prej lakmisë së vet, të tillët janë të shpëtuar.” 3
Në shtëpinë e muslimanit marrëdhëniet mes anëtarëve nuk ngrihen në bazë të përfitimeve materiale, por ndërtohen mbi dashurinë, fjalën e ëmbël dhe mëshirën ndaj njëri-tjetrit.

Shtëpia e muslimanit është ajo ku respektohet burri, qoftë ai i pasur apo i varfër, i sëmurë apo i shëruar, i ri apo i moshuar, përgjegjësia i takon atij, ai është shtylla e shtëpisë dhe mbrojtës i saj, përgjegjës për gruan dhe fëmijët e tij nga devijimet në dunja dhe në ahiret, e Allahu në Kuran na tregon e thotë :

” O ju që besuat, ruajeni veten dhe familjen tuaj prej një zjarri, lëndë djegëse e të cilit janë njerëzit dhe gurët. Atë (zjarrin) e mbikëqyrin engjëjt e rreptë e të ashpër që nuk e kundërshtojnë Allahun për asgjë që Ai i urdhëron dhe punojnë atë që janë të urdhëruar.” 4
Shtëpia e muslimanit është vendi ku gruaja nderohet dhe ka pozitë të lartë, ngase me respektin ndaj saj fitohet xhenneti. Allahu në Kuran thotë:

“Çoni jetë të mirë me to.”5
Është pyetur Muhamedi sal-lAllahu alejhi ve sel-lem nga një njeri, se kush është ai që unë duhet t’ia kushtoj kujdesin tim? Ai i tha:

“Nëna jote.” Burri i tha: “Pastaj kush?” I tha sërish: “Nëna jote.” E pyeti prapë: “Pastaj kush?” I tha: “Nëna jote.” 6

Shtëpia e muslimanit është vendi ku fjala e prindit mbrohet dhe respektohet, ku idetë e tij nuk kundërshtohen, se Allahu në Kuran thotë:

“Zoti yt ka dhënë urdhër të prerë që të mos adhuroni tjetër pos Tij, që të silleni në mënyrë bamirëse ndaj prindërve. Nëse njërin prej tyre, ose që të dy, i ka kapur pleqëria pranë kujdesit tënd, atëherë mos u thuaj atyre as “of - oh”, as mos u bë i vrazhdë ndaj tyre, po atyre thuaju fjalë të mira (të buta, respektuese).” 7

Shtëpia e muslimanit është vendi ku respektohet musafiri dhe komshiu sepse praktikohet hadithi i Muhamedit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem që ka thënë:

“Kush beson Allahun dhe Ditën e Gjykimit të nderojë musafirin. Kush beson Allahun dhe Ditën e Gjykimit të sillet mirë me komshiun. ”8

Në shtëpinë e muslimanit padrejtësia, urrejtja dhe zilia nuk kanë vend. Muhamedi sal-lAllahu alejhi ve sel-lem thotë:

“Muslimani është vëlla i muslimanit, nuk i bën padrejtësi atij dhe prej dorës së tij janë të mbrojtur muslimanët.” 9

Shtëpia e muslimanit është vendi ku anëtarët e saj ndihmojnë njëri-tjetrin dhe janë një trup i përbashkët. Muhamedi sal-lAllahu alejhi ve sel-lem thotë:

“Muslimani për muslimanin është si një trup i vetëm, njëra pjesë forcon tjetrën.” 10

Shtëpia e muslimanit është vendi ku të gjithë kanë të drejtat e veta, ku të gjithë gëzojnë të drejtën në trashëgimi dhe nuk lejohet të anashkalohet dikush nga pjesa që Allahu ka urdhëruar të ndahet. Allahu në Kuran ka thënë:

“Meshkujve u takon pjesë nga pasuria që e lënë prindërit e të afërmit (pas vdekjes), edhe femrave u takon pjesë nga ajo që lënë prindërit e të afërmit, le të jetë pak ose shumë ajo që lënë, ju takon pjesë e caktuar (nga Zoti).” 11

E tillë duhet të jetë shtëpia e çdo muslimani, një shtëpi e ngritur mbi baza të shëndosha, ku mbretëron lumturia, dashuria dhe respekti.


Shtëpia e zullumqarit


Shtëpia e zullumqarit është vendi ku mungon ndjenja e mirë, rehatia, mëshira, ku i vogli nuk e respekton të rriturin dhe i rrituri nuk e mëshiron të moshuarin.

Ajo është shtëpia ku çdo marrëdhënie mes anëtarëve lidhet me përfitime materiale të kësaj bote të shkurtër: nëse ka dobi, është i mirë, nëse nuk ka dobi nuk është i mirë dhe si rrjedhojë e kësaj raportet e tyre janë shumë negative dhe të neveritshme. Ky është gabimi që mbjell padrejtësi.

Shtëpia e zullumqarit është ajo ku prindi nuk respektohet, ku kafsha nuk mëshirohet, ku mbizotëron ligji i forcës, që jep urdhra dhe ndalesa.

Shtëpia e zullumqarit është ajo ku injorohet i dobëti, nuk respektohet gruaja, nënçmohet i sinqerti dhe nënvlerësohen veprat e të devotshmit.

Shtëpia e zullumqarit i ngjan shtëpisë së merimangës, në të cilën mungon çdo gjë pozitive, mungon dashuria, mungon ngrohja dhe modestia.

Allahu në Kuran thotë:

“Rasti i atyre që zgjedhin mbrojtës të tjerë në vend të Allahut është si rasti i merimangës, që zgjedh rrjetën e vet për shtëpi. Por shtëpia më e dobët është pikërisht rrjeta e merimangës. Veç sikur ta dinin ata!” 12

“Veç sikur ta dinin ata” rëndësinë e afërsisë, mëshirës, dashurisë, qetësisë, sigurisë, sinqeritetit, ndihmës, respektit dhe devotshmërisë!

“Veç sikur ta dinin ata” rrezikun e ftohjes dhe humbjes së marrëdhënieve të mira mes burrit dhe gruas, mes fëmijës dhe prindit, mes familjes në përgjithësi dhe komshiut!

“Veç sikur ta dinin ata”, ka kuptimin të kenë dije, por për të marrë dije duhet patjetër mësim, sinqeritet, ndihmë për durim dhe namaz.

“Veç sikur ta dinin ata” rëndësinë e përgjegjësisë që i takon burrit në shtëpinë e muslimanit, nëse me të vërtetë burri është në gjendje të kuptojë përgjegjësinë, që është përgjegjësia e kujdesit, furnizimit, mbrojtjes, marrëdhënieve të mira, qofshin ato emocionale apo shpirtërore ndaj prindërve, gruas, fëmijës dhe të gjithëve që jetojnë me ta.

“Veç sikur ta dinin ata” se prishja e programit familjar islam e kthen shtëpinë e muslimanit në shtëpi merimange, ku prindi e përzë fëmijën nga shtëpia vetëm pse praktikon Islamin, e nënvlerëson vajzën e vet vetëm pse ajo ka vënë mbulesën islame, ku fëmija vret nënën dhe babanë, ku vajza del nga shtëpia për shkak të presionit nga prindi, ku gruaja ndahet nga burri sepse nuk praktikon Islamin dhe e pengon atë të mbulohet, e shumë probleme të tjera të jetës së përditshme.

Kush dëshiron që shtëpia e tij të jetë si ajo e merimangës?!

Kush dëshiron që shtëpia e tij të jetë e brishtë në marrëdhëniet mes anëtarëve të saj?!

Kush dëshiron që në shtëpinë e tij të mungojë qetësia dhe siguria?!

Shtëpia e muslimanit duhet të jetë shtëpia që bazohet te respekti ndaj Allahut, frikë ndaj Tij, dashuria dhe mëshirë, vendi ku bashkohen dashuria dhe mëshira dhe janë si një pemë e ujitur me ngrohtësi e dashamirësi, ku trupi është lart dhe rrënjët thellë në tokë. Ky trup është i palëkundur, plot gjethe, me erë të këndshme, me lule shumëngjyrëshe, me fryte të këndshme për shikuesit, të cilëve u shton dashuri, frikë respekt, sinqeritet dhe bamirësi.

Kujdes! Shtëpia jote nuk duhet të marrë mësim nga “Shtëpia e Sfidës”, e cila sjell degjenerim, injorancë dhe mallkim, shtëpi me të cilën Allahu është i hidhëruar, shtëpi që na kthen mbrapa me një kulturë të ulët dhe larg modelit të popullit tonë, shtëpi ku përdhoset çdo vlerë njerëzore, ku më shumë përdoret alkool se ujë. A duhet të jetë kjo shtëpi model për rininë tonë dhe familjet tona?!

Unejs MURATI
Gjilan/Kosovë
Dëlirje & Edukim 22/ 11


_____________________________________

1.En Nisa: 59
2.El Isra: 24
3.El Hashr: 9
4. Et Tahrim: 6
5. En Nisa: 19
6.Buhariu dhe Muslimi.
7. El Isra: 23
8. Buhariu dhe Muslimi.
9. Buhariu dhe Muslimi.
10. Buhariu dhe Muslimi.
11. En Nisa: 7
12. Ankebut: 41

[ramazan_it]

Shoqëria e mirë

Autor: Shejh Selim el-Hilali

Vërtet të gjitha falënderimet dhe lavdërimet tona i takojnë vetëm All-llahut fuqiplotë, ndërsa paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të dërguarin e tij Muhammedin, mbi familjen dhe shokët e tij, si dhe mbi të gjithë ata që e pasojnë rrugën e tij deri në Ditën e Gjykimit!

Shoqëria e mirë, të zgjedhurit e shoqërisë së mirë, shoqërimi me njerëz të mirë, të gjitha këto kanë një rëndësi jashtëzakonisht të madhe për shumë arsye si edhe në aspekte te shumta. Njeriu nuk mund të rri i vetëm. Çdo individ patjetër duhet te jetojë dhe të bashkëveprojë me të tjerët. Ata njerëz me të cilët ju uleni dhe shoqëroheni patjetër se i përkasin dy kategorive: ose ata janë individë të mirë të cilët ju udhëzojnë dhe ju inkurajojnë drejt asaj çka është e mirë dhe dobiprurëse, për të cilën na ka urdhëruar Allahu, ose ata do të jenë te atillë që ju inkurajojnë ta bëni atë me të cilën shejtani është i kënaqur, gjë që ju çorienton dhe ju drejton drejt zjarrit.

Kur Pejgamberi, alejhi selam, u dërgua për ta komunikuar fenë islame, ai nuk ishte i vetmi në këtë drejtim. Për më tepër, Allahu zgjodhi për të shokë (sahabët) te cilët e shoqëruan atë dhe së bashku e mbartën mesazhin Islam përderisa u kompletua i tëri. Këto tri aspekte tregojnë për rëndësinë e shoqërisë së mirë, shokë të cilët janë Salih (te mirë). Shokët e tillë të ndihmojnë drejt punëve te mira dhe jua kujtojnë Allahun, ju urdhërojnë për të mirë dhe ju ndalojnë nga e keqja. Ata gjithashtu jua tërheqin vërejtjen nga rreziku i shoqërisë së keqe. Shoqëria e keqe patjetër do të ketë ndikim negativ tek ju. Ata ju nxisin që të bëni vepra me të cilat Allahu nuk është i kënaqur dhe që ju drejtojnë drejt zjarrit - Allahu na ruajt prej një dënimi të tillë.

Pejgamberi, alejhi selam, na ka shpjeguar lidhur me shoqërinë e mirë, kështu që nuk ka vend për dyshime ose konfuzion, kur ai ka thënë:

"Personi është në fenë e halilit të tij [shokut të ngushtë], kështu që shikoni se me kë po shoqëroheni". [Ebu-Davud, Trimidhiu]

Nga kjo nënkuptojmë se personi është në menhexhin (metodologjinë) e shokut të tij, në rrugën e njëjtë, kanë natyrë te njëjtë, si dhe sjellje të ngjashme me shokun e tij. Ne duhet te jemi shumë te kujdesshëm se me kë po shoqërohemi. Është një fjale arabe:

"Shoku juaj është ai qe ju tërheq drejt diçkaje".

Pra nëse shoku juaj është i mirë ju tërheq drejt të mirës, por nëse është i keq ju tërheq drejt gjërave të liga. Pra ne duhet që me kujdes të madh t’i zgjedhim shokët, t'i zgjedhim ata cilët janë të sinqertë, të cilët na urdhërojnë drejt gjërave të mira dhe na ndalojnë nga e keqja. Nëse ai na vëren se ne jemi duke bërë mëkate, patjetër që do të na paralajmërojë për një gjë të tillë. Nëse i sheh të metat tona, na i mbulon, e nëse e sheh ndonjë gabim na këshillon. Lidhur me këtë, Pejgamberi, alejhi selam, ka thënë:

"Muslimani është vëlla i muslimanit. Ai as nuk e tradhton, as nuk e gënjen e as nuk e poshtëron". [Trimidhiu]

[ramazan_it]

Pra po që se e shihni një gabim tek vëllai juaj do të dëshironit që ta largoni atë nga ai, duke mos e shfaqur tek njerëzit. Kjo është ajo çka kërkohet nga vëllazëria, gjë që tregon për vlerën e zgjedhjes se shoqërisë së mirë të cilët ecin drejt rrugës së drejtë, që janë dhe të cilët jua mbulojnë te këqijat dhe njëkohësisht ju urdhërojnë për të mirë dhe ju ndalojnë nga e keqja, te cilët qëndrojnë pranë jush dhe ju përkrahin si dhe bashkëpunojnë me ju në punë të mira.

Pejgamberi, alejhi selam, e shpjegon me tutje këtë princip, në një transmetim tjetër, ku thotë:

"Mos u shoqëroni me askënd tjetër pos me besimtar dhe mos e ushqeni askënd pos atij që ka takva (devotshmëri/frikë) ndaj Allahut". [Ebu Davudi, Tirmidhiu]

Kjo veti ka një rëndësi të madhe nga aspekti se si duhet ndërtuar feja dhe nga ajo se çka është vëllazëri dhe çka duhet bërë për të. Në të vërtetë, arsyeja përse personi zgjedh shokë të mirë është për ta ndërtuar Islamin e tij dhe për ta ndihmuar atë ta adhurojë Allahun. Ne gjejmë një shembull shumë te mirë tek Musai të cilin Allahu e zgjodhi që t’i flasë. Kur Allahu e dërgoi Musan tek Faraoni, ai tha:

“Ma cakto ndihmës nga familja ime Harunin, vëllain tim, dhe ma shto fuqinë me të si dhe bëje të ketë pjesë në detyrën time e të lavdërojmë Ty shumë" [20: 29-34].

Musau deshi që vëllai i tij ta ndihmojë, ta përkrahë dhe ta shoqërojë atë. Kjo është ajo çka duhet bërë besimtarët për njëri-tjetrin. Pra gjëja që i bashkon besimtarët dhe i bën ata vëllezër është Imani (Besimi). Pejgamberi, alejhi selam, ka thënë:

"Kush i posedon këto tri cilësi do ta shijojë ëmbëlsinë e imanit: Që Allahu dhe i dërguari i Tij të jenë më të dashur për te sesa çdo gjë tjetër, që ta dojë ndonjë person vetëm për hir të Allahut dhe ta urrejë kthimin në mosbesim sikurse e urren që të hidhet në zjarr". [Buhariu dhe Muslimi]

Pra lidhja mes besimtarëve bazohet në Iman (besim) dhe në vëllazërinë e sinqertë. Ji i kujdesshëm se mos po shoqërohesh me dikë duke u bazuar në diç tjetër pos gjërave që i përmendëm më lart, dhe nëse do veproni kështu, atëherë do t’i kafshoni duart tuaja nga pikëllimi, ashtu sikurse zullumqarët do t'i kafshojnë duart e veta në pikëllim në Ditën e Gjykimit, duke thënë:

"Ah! Sikur ta kisha ndjekur rrugën e pejgamberit! Sikur të mos e kisha pasur filan mik! Ai në të vërtetë ishte që më largoi nga kujtuesi (Kurani) pasi me erdhi mua” [25:27]

[ramazan_it]

Allahu i Madhërishëm thotë:

"Dhe kushdo që largohet nga kujtimi i të Mëshirshmit, Ne i caktojmë atij shejtanin që të jete për të shok e mik i ngushtë".

Pra e tërë shoqëria që është përreth teje dhe e cila bazohet në diç tjetër pos imanit do te zhduket në atë Ditë dhe do të jetë burim i mjerimit dhe ndëshkimit. Allahu thotë se ata të cilët e duan njëri-tjetrin jo për hir të Allahut do të jenë armiq të njëri-tjetrit në Ditën e Gjykimit.

Vetëm vëllazëria që është e bazuar në iman dhe devotshmëri është vëllazëri e vërtetë dhe e pafund. Të gjithë ata që bashkohen për arsye materiale ose për shkak të ngjyrës së fytyrës, nacionalitetit ose për çfarëdo arsye tjetër do të jenë armiq të njeri-tjetrit, përveç mutekinëve (ata që janë të devotshëm). Ata të cilët kanë takva (devotshmëri) dhe e duan njëri-tjetrin vetëm për atë se janë në rrugë të drejtë të Allahut, ata kanë zgjedhur rrugën e Pejgamberit, salallahu alejhi selam, dhe të paraardhësve të drejtë. Pra, ji i kujdesshëm para se t’i ekspozohesh ndonjë fitneje të cilën as që e ke imagjinuar më parë, për shkak se nuk ke qenë i kujdesshëm se kë e ke zgjedhur për mik.

Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, ka thënë:

"Shembulli i shokut të mirë dhe shokut të keq është sikurse ai i shitësit të parfumeve dhe i farkëtarit. Sa i përket shitësit të miskut, ai ose do të të jep diç nga misku ose së paku do të dalësh nga ai me aromë të mirë. Ndërsa farkëtari ose do t’i djegë rrobat tuaja, ose së paku do të dalësh nga ai duke ndier një erë te neveritshme". [Buhariu dhe Muslimi]

Kjo tregon se shoku i mirë është i drejtë dhe ai di të të ndihmojë që ta përkujtosh Allahun. Nëse të vëren se po bën mëkat, ai të këshillon dhe të përkrah që të largohesh nga ai mëkat, ndërsa miku i keq do të të harrojë, duke të lënë atëherë kur më së shumti të duhet.

Shoku i keq është shejtan nga mesi i njerëzve dhe shejtanë janë që të dy, njerëzit dhe xhinët. Nganjëherë dëmi që vjen nga shejtani që është nga mesi i njerëzve është më i madh, sesa dëmi që vjen nga shejtani që është nga mesi i xhinëve. Dhe si rrjedhojë shejtani nga mesi i njerëzve sigurisht do t’ia mësojë disa gjëra shejtanit nga xhinët, aso gjëra që nuk i ka ditur më parë.