AKR: Behgjet Pacolli, president i Kosoves

[Prishtina.C]

Promovohet libri “Jeta, nga Sfida në Sfidë” nga Behgjet Pacolli

[Prishtina.C]

Behgjet Pacolli per President

[Prishtina.C]

Pacolli paralajmëron njohjen nga Republika Guine Bissau


Sot me datë 11.12.2010, Republika Guine Bissau ka paralajmëruar njohjen e Kosovës si shtet të pavarur.

Z.Behgjet Pacolli konfirmon se ka pranuar sot në orët e mbrëmjes njohjen nga ky shtet.

Nota Verbale do të dërgohet javën e ardhshme në Ministrinë e Punëve të Jashtme. Në proces të njohjeve janë edhe Madagaskar dhe Seychelles.

http://www.akr-ks.eu/

[ARIANI_TB]

Vëllezër e motra, unë kam ardhur t’ju ndihmoj“. Me këto fjalë, të përsëritura shpesh, Behgjet Pacolli para tre vjetësh vendosi këmbët në skenën e rrëshqitshme politike të Kosovës. Atëbotë ky sipërmarrës i njohur kryesisht si ndërtimtar formalisht u largua nga vendlindja e tij e dytë, nga Zvicra, më konkretisht nga kantoni i Tiçinos në kufi me Italinë. Erdhi në Kosovë dhe themeloi Aleancën Kosova e Re. Sipas fjalëve të kritikëve, të cilat s’është e thënë të jenë të pavërteta, partinë e Pacollit e themeloi inxhinieri i pushtetit Hashim Thaçi me një grup „gazetarësh“ luajalë, pak duke ia bërë qejfin ardhacakut të pasur, pak duke i premtuar se do të marrë një pjesë nga kulaçi i pushtetit. Në vitin 2007, shumë njerëz ishin të prirë t’i besonin retorikës pseudosociale të Pacollit. Lidhja Demokratike e Kosovës ishte e dobësuar nga përçarja dhe nga impotenca politike e krerëve të saj, një pjesë e të cilëve edhe sot vazhdojnë të jenë vendimmarrës. Jo pak zgjedhës kërkonin një vatër të re politike. Për ata që Thaçi s’ishte alternativë, por as LDK-ja, Pacolli ishte aventura që ia vlente të provohej. Hyrja në Kuvendin e Kosovës për partinë e Pacollit ishte e lehtë. I fitoi 13 vende. Për shumë kosovarë, të cilët jetojnë në mjerim social, Pacolli konsiderohej si „bacë“ me qëllime të mira. Ky ishte ai njeriu që kishte bërë emër duke dhënë kontribute për shërimin e njerëzve jashtë vendit, duke punësuar shqiptarë nëpër kantiere të stepave aziatike etj. Në prag të zgjedhjeve të vitit 2007, Pacolli deklaroi një pasuri prej 400 milionë eurosh. Njerëzit mendonin: Një njeri i tillë po vinte në këtë vend në një mision – gjoja - altruist. Shumë bukur tingëllonte fraza: „Vëllezër e motra, unë kam ardhur t’ju ndihmoj“. Nëntoni i saj ishte: Të tjerët synojnë pushtetin për t’ju vjedhur.

Paterica e Hashim Th.

Megjithëkëtë, Pacolli s’arriti të katapultohej në pushtet. Ishte edhe interes i bashkësisë ndërkombëtare që në fazën e shpalljes së pavarësisë pushtetin ta përbënin Partia Demokratike e Kosovës dhe Lidhja Demokratike e Kosovës, në krye me çiftin Hashim Thaçi dhe Fatmir Sejdiu. Gjatë tre vjetëve në opozitë Pacolli sikur e konfirmoi atë që e kishin supozuar kritikët: Partia e tij s’u dëshmua si forcë opozitare, por si patericë e PDK-së. Edhe kur e kritikonin Thaçin deputetët e AKR-së, gjithçka tingëllonte si kritikë e kalkuluar. Kur Thaçit i duheshin vota për ta bërë Radiotelevizionin e Kosovës megafon shtetëror në shërbim të PDK-së, të parët që i dolën në ndihmë ishin deputetët e AKR-së. Votuan për një bord të RTK-së, që përbëhet kryesisht prej anëtarëve që s’u dëgjohet zëri kurrë dhe të cilët janë të lumtur që nga buxheti i Kosovës marrin një rrogë. Gjatë tre vjetëve në opozitë disa deputetë të ARK-së kaluan në parti të tjera.
Partia-patericë e Pacollit e pagoi çmimin në të ashtuquajturat zgjedhje parlamentare të 12 dhjetorit. Pacolli humbi mjaft mbështetës. Premtimet e tij se do të krijojë vende pune, do të ndërtojë spitale dhe do ta afrojë vendin me Evropën, nuk tingëlluan të besueshme si në vitin 2007. Simbol i aleancës së tij me Thaçin ishte tenderi për sanimin e ndërtesës së „Rilindjes“, pesha financiare e të cilit ishte 15 milionë euro. Me këto para mbase do të mund të ndërtoheshin dy godina të tilla në Prishtinë.
Për kritikët e Pacollit tenderi i „Rilindjes“ ishte edhe një dëshmi se kosovari me pasaportë zvicerane erdhi në Kosovë, në radhë të parë, për interesa të tij si sipërmarrës. Në këtë kuptim kyçja e tij në politikë shikohet vetëm si përpjekje për t’u pajisur me pushtet, në mënyrë që të sigurojë tenderë dhe të ketë pozitë të fuqishme në privatizimin e ndërmarrjeve në pronësi shtetërore. Gjatë fushatës Pacolli shpalli ambicien e tij tashmë të ditur për t’u bërë president i Kosovës. Kjo s’është për t’u habitur, sepse në karrierën e tij si biznesmen Pacolli ka pasur rastin të takonte dhe të ketë punë me disa kryetarë shtetesh autokratike, me Boris Jelcinin e Rusisë dhe me atë të Kazakistanit, Nursulltan Nazarbajev.

Imamët e Pacollit

Në fushatën paraelektorale Pacolli arriti t’i sjellë në anijen e tij politike disa parti të vogla, madje edhe një grupim islamik, i cili hapur propagandon përdhosjen e islamit tradicional shqiptar dhe propagandon imitimin e islamit rigjid të shkretëtirave të Arabisë Saudite. Me ndihmën e Pacollit islamikët politikë synojnë të shkelin shtetin laik, të rregullojnë me ligj bartjen e shamisë në institucione shtetërore dhe të ndërtojnë në Prishtinë qendrën më të madhe islamike në Ballkan. Për herë të parë në historinë e Kosovës imamë ekstremistë nuk ngurruan të dalin publikisht dhe të përzihen në politikë, duke deklaruar se është mëkat të votohet për parti të tjera, përveç partisë së Pacollit. Me këtë aleancë Pacolli tregoi se është një kameleon politik. Nga njëra anë përkrahës i kërkesave të islamit ekstrem, nga ana tjetër kozmopolit, që flet disa gjuhë dhe është i martuar me një ruse. Për politikën e brendshme kosovare Pacolli nuk ka treguar ndonjë interes. Skena e preferuar e tij është politika e jashtme. Në Prishtinë ka mjaft gazetarë sahanlëpirës që mezi presin t’i bëjnë elozhe, kur Pacolli lobon për njohjen e pavarësisë nga Tuvalu, Hondurasi, Maldivet dhe Libia. Shpesh është e paqartë nëse Pacolli në këto misione lobon për njohje apo për firmën e tij.
Si shumë shqiptarë të Kosovës, edhe Pacolli emigroi para më shumë se tri deceniesh në Evropën Perëndimore. Në Hamburg ndoqi mësimet në një shkollë tregtare, pastaj punoi në Austri dhe në Zvicër. Më 1991, themeloi në Lugano të Zvicrës firmën ndërtimore “Mabetex” dhe shpejt arriti sukses në Rusi: Atje ndërtoi fabrika, klinika, hotele, ndërtesa administrate. I famshëm u bë me renovimin e Kremlinit. Në kohërat e mira qarkullimi vjetor i grupit “Mabetex” arrinte mbi gjysmë miliardë eurosh në vit.

Akuza të rënda

Në vitin 1999, në selinë e firmës “Mabetex” në Lugano-Paradiso erdhi befasisht një mysafire e paftuar: Carla Del Ponte. Prokurorja e atëhershme federale e Zvicrës e mori Pacollin në pyetje dhe e fajësoi se përmes Hungarisë ia kishte transferuar Boris Jelcinit një milion euro. Po ashtu Pacolli dyshohej se kishte ndërmjetësuar në pajisjen e vajzave të Jelcinit me kreditkarta. Kështu Pacolli, sipas mediave zvicerane, dëshironte të tregohej mirënjohës për tenderët, të cilët ia kishte dhënë Kremlini. Më vonë drejtësia në Gjenevë e akuzoi Pacollin për shpëlarje parash. Më tutje autoritetet zvicerane nuk arritën, sepse drejtësia ruse s’shihte asgjë joligjore në veprimtarinë e Pacollit dhe i bllokoi hetimet. Raportet me Rusinë dhe Kazakistanin nuk janë aq favorizuese për karrierën politike të Pacollit në Kosovë. Këto shtete refuzojnë të pranojnë pavarësinë e Kosovës. Edhe një episod tjetër nga jetëshkrimi i Pacollit mund të jetë pengesë për ambiciet e tij presidenciale në Prishtinë. Në vitin 1998, pak ditë pas masakrës ndaj familjes së Adem Jasharit në Drenicë, Pacolli kishte udhëtuar në Moskë. Siç ka treguar vetë, në Kremlin ai u takua me liderët rusë, të cilët e kishin bindur të shkonte në Beograd dhe Prishtinë si ndërmjetësues „për të ndalur gjakderdhjen“. I gjendur nën presionin rus, despoti serb Slobodan Milosheviq kishte pranuar të takohej me Pacollin dhe t’i shprehte atij gatishmërinë për negociata me shqiptarët e Kosovës, por pa ndërmjetësim ndërkombëtar!

Fehmi Agani kundër Rusisë

Pas takimit me Milosheviqin, Pacolli, në mars të vitit 1998, fluturoi në Prishtinë, ku autoritetet e atëhershme serbe ia hapën aeroportin pas mesnatës. Erdhi në shtëpinë e tij në Hajvali dhe i ftoi në takim Ibrahim Rugovën, Fehmi Aganin, Mahmut Bakallin dhe Shkëlzen Maliqin. (Këta emra i ka përmendur Pacolli në bisedë me autorin e këtij shkrimi). Rugova s’kishte shkuar në takim. Gjithë misionin e Pacollit, ndërkaq, e kishte „prishur“ sidomos Fehmi Agani, i cili atëbotë ishte politikëbërësi kryesor i LDK-së. Agani s’kishte pranuar që një delegacion i Kosovës të shkonte në Beograd, të takohej me Milosheviqin dhe të nënshkruante një deklaratë, ku përfaqësuesit e Prishtinës do të theksonin se nuk ka nevojë për ndërmjetësim ndërkombëtar dhe se për zgjidhjen e problemeve do të bisedonin bilateralisht me Serbinë. Qëllimi i nismës ruse ishte i qartë: Të mashtroheshin shqiptarët dhe të pranonin biseda bilaterale me Serbinë. Në këtë mënyrë nga procesi për pavarësimin e Kosovës do të përjashtoheshin Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe vendet kryesore të Evropës, të cilat e çliruan Kosovën. Me apo pa vetëdije, Pacolli atëbotë u bë instrument i politikës ruse. Ndoshta nga naiviteti. Ka mjaft raste kur biznesmenë të suksesshëm janë politikanë naivë. Është tani çështje e shoqërisë së Kosovës nëse është e gatshme të pranojë në krye të vendit një politikan naiv si Pacolli. Hashim Thaçi në këtë drejtim nuk ka asnjë skrupull, siç nuk pati as kur organizoi, siç thanë diplomatët perëndimorë, “vjedhjen industriale të votave” më 12 dhjetor.

robelli@bluewin.ch

[drenicaku]

A na kini ndihmu na e kini ...... nanen,i pat then nje plak bajram regjepit ne nje ceremoni varrimi,edhe pacovi koka ardh me pshtu kete popull,te gjith qe po vin qat qellim e kan,po se qka po ndodh me von nuk e di veq jeten ferr po na e bejn