Rrëfime autentike të atyre qe mbijetuan vdekjen ne luften e Kosovës.

[SERAFIM DILO]

serafin keto qe sjell fatlumi nuk kane te bejne aspak me historine..nuk jane dokumete as fakte e as histori..nese merr vesh pak nga historia do te kuptosh se ajo nuk merret me fate individuale njerezish krejt anonime..nuk merret me folklorizma te tilla..me te tilla gjera merret letersia dhe kinematografia..historia studion dokumentacione e marrveshje , plane ushtarake apo ngarje historike..une nuk e di ku perben ngjarje historike perdhunimi i nje femre diku ne nje lufte apo maltratimi i nje burri diku tjeter..ne i dime keto gjera...gjithkush i din keto gjera..dhe gjithmone njerezit mundohen te mos i kujtojne disa ngjarje apo ndodhi pasi vertete nuk ja vlen..dikush ben cmos ti bjere ne syte e publikut ..qellimin nuk e di pse..por qe duket i dyshimte...

Malsori,me sa di une;historia eshte,ekspozimi kritik i fakteve te ndodhura relativisht ne nje periudhe simbas kronollogjis e gjeografis,qe shikon,o do te tregoje jeten,politike,ushtarake,e ekonomike sociale.Pastaj ka dhe histori letrare,shkencore,o histori te artit....etj etj....Vete fjala histori do te thote kerkim....
Tani, pse eshte histori ajo qe shkruan Fatlumi:Sepse i perket ngjarjeve te ndodhuara ne te shkuaren,dhe mendoj se; do te qendrojne,(e mbase mund ti ndimoj) ne memorjen e sotme e ne ardhmen.
(Perdhunimi i nje femre eshte histori,mbase pa rendesi,("per ne")perdhunimi i shume femrave o i nje "populli" eshte histori qe ka rendesi.)
Une keto ngjarje nuk i dija,mbase te tjeret e dine,po te dish diçka me teper o me shume.... nuk eshte asnjeher keq.

[fattlumi]

problemi nuk eshte te ma hjekesh mua marakun ...aspak..problemi eshte aty se cfare mesazhi jep krejt kjo qe ke sjelle ti ne forumin shqiptare..une per vete mendoj se te pakten mesazh te mire nuk jep..ne te vertete veq ben te ndihen keq ata qe i lexojne..

po te then dicka..une asnjerin nga rrefimet nuk i kam lexuar..sepse kam menduar se nuk ja vlen te lexohen..te jem i sinqerte une dyshoj ne rrefime te tilla...

Nuk jam njeri i copy -paste tregimeve dhe rrefimeve.Bindu per kete.Nuk e kam ndermend qe ty e askujt tjeter t`ia mbush mendjen per diqka qe e tere bota u tmerrua nga ato qe shihte perderisa "vellezerit"e ketyre shqiptareve te Kosoves ende dyshojne se ka ndodhur diqka e tille ne Kosove.Ti e bene veten njeri nder ata qe shprehnin skepticizmin bashke me ata qe kundershtonin bombardimet e Nato-s ne Kosove gjoja ketu nuk beheshin masakra,nuk behej spastrim etnik,nuk behej politika e Tokes se Djegur.Ne kete rank te njerezve hynin ruset,kinezet,shumica e sllaveve dhe ....nuk deshiroj te them se edhe nje pjese e shqiptareve skeptik.

Keto rrefime dhe keta protagonist Malsor ishin te gjithe deshmitare ne gjygjin e Hages.Keta deshmitar dhe rrefimet e tyre derguan ne Hage Millosheviqin,Milutiniviqin,Shainoviqin dhe shume viça tjere qe ende vazhdojne te gjykohen.Dhe gjygji i Hages nuk merr deshmitare te dyshimte perveq nese jane ata qe mbi vete mbajne mbijetesen nga keto masakra serbe.Keto femra qe ti i citon jane vetem njeri tregim,tregimet tjera nuk kane te bejne me dhunimet e femrave shqiptare,mirepo keshtu eshte kur kundershton diqka pa lexuar asgje.
Nuk jane keto rrefime te imagjinuara nga une e nga askush tjeter,nuk jane keto rrefime te marra nga librat e Luljetes e askujt tjeter,jane deshmia e marre nga prokuroret e gjygjit te Hages kunder serbeve qe kishin kryer keto krime.Perkundrazi,mi gjej keto rrefime diku tjeter?
Nuk e di si mund te flasesh diqka kur s`ke lexuar asgje nga keto rrefime.Nuk je i obliguar ti lexosh,ashtu siq nuk je i obliguar as moralisht te kundershtosh dhe te replikosh ne diqka qe se ke idene se qfare ka ndodhur,dhe me e keqja as qe ke lexuar se qka ndodhur.
Me sa kuptoj ti jeton ne Angli.Duhesh te mbash mend se qka kishte thene Robin Cook ne qershor te viti 99.Ne qershor te atij viti Robin Cook kishte vizituar po keto varreza masive dhe keta te mbijetuar qe i ke rrefimet e ketyre ne kete teme.Dhe a e di qka kishte deklaruara bashke me Joshka Fischer-in gjersa vizitonin varrezat ne Krushen e Madhe dhe te Vogel: "Ja pse ne u desh te bombardonim me heret dhe te ndalojme qe te mos ndodh kjo".Dhe kete e thoshte me sy te perlotur.
Ti thua se keto rrefime nuk jane histori.E une te them se pikerisht keto rrefime sollen NATO-n ne Kosove,sepse Nato nuk ishte ardh turiste ketu,por pikerisht per shkak qe te ndaloj nje katrastrofe humanitare qe i kanosej kesaj pjese te Evropes.Kerko pak dhe e di pse iontervenoi NATO-ja.
Te lutem,me kurse nga komentet dhe postimet palidhje qe mund te rrjedhin si pasoje e replikave tua.Me bej nje nder mua dhe vetes,e me shume ketyre protagonisteve qe ende disa nga ata mbahen edhe si deshmitare te mbrojtur,dhe mos beje postime te tipit sa per "te thene diqka".
Shiqo se Forumi Shqiptar i ka edhe 16.000 tema tjera ku ti mund te shprehesh"intelektin"dhe kundershtine tende vetem sa per te thene diqka.Perkundrazi te pres ketu nese keto rrefime qe une kam sjell nuk jane ashtu siq jane dhe ti mund ti kundershtosh.Vetem me fakte.Vetem ne lidhje me temen nese ke diqka.Keto s`jane rrefime te Luljetave & Co.Jane rrefime te perkthyera nga une qe ende mbajne ne burg shume kriminel serb,dhe priten edhe shume prej tyre te marrin denimin e merituar.

================================================== =============

Rrëfimi i Eminit


Kualifikimet e mia arsimore perfshijne diplomen e Universitetit te Prishtines; magjistraturen e universitetit te Prishtines; dhe titullin e doktorit te filologjise e Universitetit te Prishtines. Me 25 mars 1999, ne shtepine time ne Fushe Kosove u hodh nje bombe. Kjo ishte nata e dyte te sulmeve te NATO-s. Ata me kishin paralajmeruar me pare ne te njejten dite permes nje telefonate anonime.
Me 25 mars 1999 ne oren 21.45, ata hodhen nje bombe ne shtepine time te shoqeruar nga nje bresher zjarri automatiku. Ne shtepi ishin tete anetare te familjes sime dhe ishte nje mrekulli se si mbetem gjalle. Pasdite, ne rrugen afer shtepise sime ishin shume police dhe civile te armatosur qe leviznin. Ishin police me uniforma te rregullta, police me uniforma te tipit ushtarak, disa prej te cileve kishin nje shenje ne sup me nje shqiponje te bardhe dhe nje beretke me shenjen e shqiponjes se bardhe.
Ishin gjithashtu civile te armatosur. Kisha pasur pune me pare me dy prej ketyre policeve dhe ata ishin me uniforma te rregullta krejtesisht te kalterta policore. Emrat e tyre ishin SIMIQ dhe Pexha, dhe me kishin marre ne pyetje me pare. SIMIQI me kishte intervistuar ne vitin 1998 dhe me kishte pyetur per arme. Pexha me kishte marre ne stacionin e policise ne oren kater te nje mengjesi ne vitin 1998 per te me marre ne pyetje me dy police te veshur civile te cilet nuk i njihja. Me akuzuan se fumizoja UCK-ne me barna dhe ushqime. Me mbajten shtate ore. Gjithashtu moren nga shtepia ime librat qe kisha botuar.
Para marsit 1999 patrullat policore nuk kishin vepruar ne kete menyre ne rrugen tone, cila ishte rruge pa krye. Dikur pas ores tre te asaj dite, mora nje telefonate anonime.
Se pari kishte dy telefonata te heshtura dhe ne telefonaten e trete nje ze mashkulli tha
ne serbisht, "Po pret NATO-n?" Pas ketyre telefonatave, i dergova tete anetaret e familjes sime ne shtepi te ndryshme ne lagje te ndryshme ne Prishtine. Rreth nje ore, u nderpre rryma. Pasi dikush me telefonoi degjova nje shperthim te madh.Isha prapa deres dhe shperthimi me perplasi tutj e me gjithe deren. Ne ate dhome ishim une me nenen dhe vellai i, i madh. U thashe te shtriheshin pertoke, se po na vritnin. Ne kuzhine ishin tri gra: gruaja ime, gruaja e vellait dhe motra ime e madhe, dhe dy djem te moshes studentore, njeri i vellait dhe tjetri i motres. Pas shperthimit, nga jashte oborrit u leshuan tri bresheri automatiku drejt dritares sone. Kur pushuan te shtenat, degjova njerezit duke ikur me vrap. Ne ate moment kaloi nje makine dhe ata u larguan me te. Kjo makine ishte nje xhip policor i nje lloji qe dukej shpesh ne Prishtine dhe Fushe Kosove ne kete kohe. Ishte ne te kalter te mbyllur dhe kishte nje mitraloz te montuar nga prapa. Kishte patrulluar rrugen tone shume here. Por ky lloj xhipi nuk eshte pare para kesaj periudhe te veçante. Kur kalonte, nund te shihej prej disa pozicioneve ne shtepine tone. Dolem nga dhoma dhe kontrolluam gjendjen e te tjereve ne kuzhine. Kishte shume tym dhe duhme. Pame se askush nuk ishte vrare. E mbartem nenen tone, meqe eshte e semure, dhe e vendosem ne bodrumin e shtepise se nje miku, rreth 200 metra larg. Ishin me shume se 50 njerez ne kete bodrum, tri metra tri metra. Askush nga ne nuk fjeti ate nate. Une ndenja ne tavanin e nje shtepie trikateshe dhe gjate nates pashe se ne Fushe Kosove po digjeshin kater dyqane dhe tri
shtepi shqiptare qe i njihja.
Para se te largohesha, u ktheva te shtepia ime dhe pashe se dritaret ishin thyer, shtepia ishte e bastisur, dyert ishin shkulur nga shperthimi i granates, kishte rene gelqere,frigoriferi dhe makina larese ishin shkaterruar dhe te bere shoshe me plumba, dhe muret ishin plot me vrima nga shperthimi. E pastruam disi shtepine dhe e hoqem xhamin e thyer. Mblodhem ca plaçka. Vellai im numeroi 162 gezhoja plumbash qe kishin hyre nga dritarja. Korridori ishte i demtuar keq. Perdet ishin te djegur dhe qepenat ishin te thyer. Me vone ne mbremjen e se premtes me thane se shtepia ishte djegur. Nje plumb kishte kapur shkitazi vellain tim te madh dhe i kishte perzhitur nje pjese e flokeve. Me vone degjova se ate nate u vrane 44 njerez nga lagjja jone . Njihja me shume se dhjete nga te vraret. Njeri prej tyre, fqinji im Hamit KRASNIQI, erdhi ne oborrin tim diten kur isha duke u larguar per Prishtine dhe m'u lut te mos largohesha per hir te femijeve se do te me vrisnin: ai kishte degjuar se policet me kerkonin me qellim qe te me vrisnin. Te premten ne mbremje, kur u dogj shtepia ime, u vra Hamit KRASNIQI me gruan dhe djalin e dyte dhe Blerten, vajzen e djalit te madh, e cila ka qene shoqe shkolle e vajzes sime ne klasen e tete. Ne te njejten nate, u vra nje fqinj tjeter Hamdi KRASNIQI bashke me gruan dhe djalin Agronin, student i mjekesise. Dy shtepi me larg, u vrane nje çift pleqsh dhe djali shpetoi duke u fshehur ne tavan. Te nesermen, ai i pa prinderit te vdekur ne shtepi dhe iku nga shtepia pa pasur mundesi t'i varroste ose t'i levizte. Me vone, ndenja nje dite dhe nje nate me kete djale ne stacionin hekurudhor te Prishtines. Nje kilometer e gjysem larg nga shtepia ime, edhe nje i njohur im, avokati Ajet MUHARREMI, u vra te dera e oborrit te vet. Dhe si keta une di 10 raste.Pasi shpertheu bomba ne shtepine tone, e kaluam naten ne bodrumin e nje fqinji, Shemsedin ZOGAJ. Te nesermen, shkuam ne Prishtine ne makinen tone familjare, ne
dy grupe. Djali im me nusen e vet dhe te dy femijet, gjashte dhe trevjeçare, kishin shkuar ne Prishtine pas telefonatave anonime, sepse kishim frike se femijet mund te vriteshin. Nga ne te tjeret, kater shkuan ne lagjen Dragodan dhe u vendosen ne shtepine e Qemal AVDIUT. Te tjeret u vendosen ne lagje te tjera. Ndenjem tri dite ne Dragodan derisa erdhen Ushtria dhe Policia Speciale dhe e thyen deren kryesore. Ishim dhjete ose me shume vete ne nje dhome ne katin e dyte, tre burra dhe gra e femije te mbetur. Disa nga grate dhe femijet nuk i njihja.
Ata na urdheruan te ngritnim duart dhe i nxoren grate dhe femijet. Kerkuan te holla nga ne meshkujt, duke na drejtuar tytat e pushkeve drejt gjokseve. Ata thane, "Nga je?" U thashe "Nga Fushe Kosova." Ata thane, "Pse je ketu?" U thashe "Koleget tuaj me debuan nga shtepia." Ata thane, "Atehere, zhduku!" U thashe, "Tani keni ardhur dhe po me deboni edhe prej ketu. Keshtu qe po iki." Njeri nga ushtaret me tha, "Dil. Shko ne Shqiperi, se atje te mbron NATO-ja." Kjo bisede ndodhi ne nje dhome ne katin e dyte. Ne te gjithe kishim duar te ngritura. Ata kerkuan leternjoftime nga te tri grate. Pasi moren leternjoftimet nga gruaja ime dhe kunata, i shikuan, pastaj i grisen dhe i hodhen pertoke. Pastaj ia rrembyen kunates shamine e kokes dhe e hodhen edhe ate pertoke.
Pastaj i nxoren grate jashte dhe folen vetem me ne meshkujt. Nuk kerkuan keternjoftime prej meshkujve. Une e kisha humbur timin me pare. Vellai im ende e ka leternjoftimin. Pastaj na kerkuan para. Dhendrri im kishte 60 marka gjermane te cilat ata i moren. Ata thane, "Kaq te kushton jeta." Une kisha vetem 10 marka, te cilal m'i kthyen. Ata thane, "Pse s'ke me shume?" Pas kesaj bisede na nxoren nga dhoma. Kur ishim ne shkalle brenda shtepise vura re se policia speciale mbante maska dhe rroba te nje ngjyre me te mbyllur. Ushtaret nuk mbanin maska. Ata mbanin uniforma te kalterta me lara te nje ngjyre me te hapur se uniformat e policise. Ata kishin edhe shenjat e UJ-se ne menge dhe beretka me gajtane te kuq. Nuk mbanin jeleke antiplumb. Ata mbanin kapela te tipit bejsboll me strehe dhe uniforma te kalterta me te mbyllura, çizma deri ne pulpat dhe thika te brezi. Te gjithe kishin automatike dhe disa kishin snajperka te gjata me shenjeshtra teleskopike. Pastaj na nxoren nga shtepia. Nuk i lejuan grate as qe te mbathnin kepucet. U çuam prej Dragodanit ne Kodren e Trimave.Nje familje qe e njihnim na mori brenda. Ishim rreth 50 vete qe flinim ne nje dhome dhe nje kuzhine. Kjo shtepi ishte e familjes se Qamil BERISHES. Te nesermen ata na debuan edhe prej kesaj shtepie por kesaj radhe ishte vetem policia. Se pari, ata folen me te zotin e shtepise dhe na thane te largoheshim. Me thane se porosia e policise ishte, "Dilni; meqe keni kerkuar NATO-n; ikni ne Maqedoni ose ne Shqiperi.Kush nuk largohet do ta zeme dhe do ta djegim. Kjo eshte Serbi." Fraza "Kjo eshte Serbi" ishte me e perdorur. Ndersa niseshim, policia me tha, "Shporru qe ketu, shko ne Shqiperi." Keta ishin perseri policia speciale me uniforma te kalterta te mbyllura me maska dhe kapela. Shkuam te nje familje tjeter disa qindra metra larg. Keta ishin nje familje qe e njihja, e Rexhep AJAZIT, ish-korrespondent i Radio Prishtines.Fjetem atje edhe nje nate.
Ate dite dhe ate nate kishte luftime ne Kodren e Trimave dhe u vrane kater njerez, dy prej tyre te njohur per mua. Ishin njerez qe i kisha njohur prej 15 vjetesh. Ishte panik i madh me shume te shtena dhe shperthime. Ku kishte luftime, shtepite po digjeshin.

Ne oren 08.00 te mengjesit na debuan edhe prej kesaj shtepie te dyte ne Kodren e Trimave. Policia e rrethoi tere lagjen. Policia e kishte nxjerre tere popullaten ne rruge. Ata me ndaluan mua dhe vellain tim ne rruge. Perseri me kerkuan para. Ua dhashe ato dhjete marka, te cilat perseri m'i kthyen. Ata pyetnin, "Pse s'ke me shume A mos i ke fshehur te gruaja. Ne do ta kontrollojme dhe ne qofte se i gjejtne do te te vrasim." Policet nuk dhane asnje shpjegim ose arsye tjeter per ate qe benin. I vetmi informacion qe na dhane ishte, "Keni kerkuar NATO-n, le te kujdeset NATO-ja per ju, le t'ju mbroje NATO-ja. Kjo eshte Serbi. Ikni ne Shqiperi."
Dolem te hekurudha qe shpie neper Prishtine ne Fushe Kosove. Ishte nje kolone e gjate njerezish. Nje tank ishte ndalur te ura e Vranjevcit e cila kalon mbi hekurudhen, dhe tanku e ndau kolonen ne dy. Nje pjese e kolones shkoi ne Medrese. Pjeses tjeter te kolones, ne te cilen isha une, iu dha urdhri qe te shkonte ne stacionin hekurudhor dhe andej te nisej dhe te shkonte ne Shqiperi. Gjate rruges per ne stacionin hekurudhor, ne nje largesi prej 2-3 kilometrash, na ndaloi edhe nje patrulle policore. Ata kishin ngritur nje postbllok dhe kishin nje liste te perpiluar me kompjuter. E lexova emrin tim ne kete liste dhe pashe edhe kater ose pese emra te shokeve me te cilet kisha punuar. Kur me kerkuan emrin, nuk ua dhashe. Thashe nje emer me shprese se nuk ishte ne liste dhe, siç doli, duket se nuk ishte. Perseri me kerkuan para dorezova ato dhjete marka, te cilat m'i kthyen. Me kercenuan se, ne qofte se nuk nisesha menjehere per ne Shqiperi, kudo qe te me gjenin, do te me vritnin. Perseri, policet nuk dhane asnje shpjegim tjeter pse po vepronin keshtu apo per çfare do te na ndodhte.

E pashe qe ndaluan nje djale. Kur erdhi i ati, ata e rrahen. Gjate rruges, nje dere u hap dhe nje person me tha, "Tungjatjeta profesor, ejani brenda." Im vella me tha se duhet te hynim por kisha pare snajpere ne nje ndertesa te gjate aty afer, te cilet po vrojtonin kolonen. I thashe vellait te shikonte me kujdes dhe ishin kater snajpere qe na vezhgonin. Rreth 250 metra me tutje, ishte nje rrugice. Nje person iku nga kolona dhe u perpoq te hapte nje dere ne rrugice. Si duket, dera ishta e mbyllur me çeles dhe udegjua nje e shtene. E pashe kete djale te binte. Nuk e di ne se vdiq apo jo. Por i thashe vellait, kjo mund te na kishte ndodhur dhe neve. Nuk thame asgje tjeter gjate rruges per ne stacion.

Arritem ne stacion ne nje kolone shume te gjate njerezish dhe na nxoren para stacionit ku eshte nje fushe e madhe e cila e ndan stacionin prej Dragodanit. Pas pak, policia erdhi dhe na tha te largoheshin kendej se po luftohej ne Dragodan dhe mund te vriteshim. Nuk shihnim ose degjonim luftime por mund te shihnim roje serbe ne rrugen neper Dragodan dhe shtepi qe digjeshin, duke perfshire nje shtepi e cila besoj se ishte shtepia e kirurgut Dr. Muharrem GASHI. Ndersa isha ne Dragodan, kisha pare deren e shtepise se Dr. Gashit te shkaterrohej prej shperthimit te nje granate dhe pashe edhe se garazhi perballe ishte shkaterruar prej nje granate. Televizioni serb kishte deklaruar se kete e kishte bere NATO-ja dhe se po bombardonte civile. Ne e dinim se nuk ishte e vertete. Banoret e shtepise e kishin pare ngjarjen vete, e cila u shkaktua nga granatimi prej tankut ne uren e hekurudhes.

Pra, policia na vendosi ne nje vend midis hekurudhes dhe ndertesat a stacionit. Pas gjysem ore, ata na moren edhe prej ketij vendi me pretekstin se mund te na bombardonte NATO-ja dhe mund te vdisnim. E dinim se kjo nuk ishte e vertete pasi kjo nuk ishte koha e bombardimeve te NATO-s. Gjate dites deri ne oren 18.00 nuk kishte pasur bombardime. Na derguan ne anen tjeter te stacionit midis ndertesave te stacionit dhe rruges se asfaltuar. Prej ketij vendi mund te shihnim kolona njerezish qe vinin nga qyteti. Ishin turma njerezish. Ata na thane te nxirrnin prej xhepave çdo gje te metalte, 5elesa, kaçavidha, dhe brisqe. Ata thane se kush kishte metal me vete do te vritej. Filluan te vinin autobuse, te cilet moren njerez, por askush nuk dinte ne cilin drejtim po shkonin. Une po prisja anetaret e tjere te familjes sime dhe nuk desha te
shkoja. Nuk me mbanin kembet prej Prishtines.

Ndenja tri dite dhe tri net ne stacion. Gjate asaj kohe i numerova trenat qe niseshin dhe ishin pese deri ne 12 trena ne dite, kryesisht naten. Policet futen aq shume njerez me dhune ne trenat sa disa vdiqen ne turme. Shumica e njerezve hipnin neper dritaret.Policet ishin atje, te armatosur dhe duke shtyre njerezet ne trena, me fjalet, "hip, hip,policet i grumbullonin si bageti. Ne naten e trete ne oren kater te mengjesit, ata na futen ne nje tren mallrash dhe pas nje udhetimi disaoresh erdhem ne Han te Elezit. Andej na urdheruan te ecnim vetem neper binaret sepse toka pergjate hekurudhes ishte e minuar ne te dya anet. Arritem ne "token e askujt" midis kufijve serbe dhe maqedonase, ne vendin e quajtur Bllace. Kishte shume njerez. Ndenja atje gjashte dite dhe gjashte net se prisja familjen time te vinte nga Prishtina. çdo dite vinin trena dhe autobuse, duke sjelle njerez. Ne diten e katert, familja ime erdhi nga Prishtina. Pas debimit prej shtepise sone ne Fushe Kosove, ata kishin jetuar ne Dardani dhe Kodren e Diellit, lagje e Prishtines. Nuk kishim informata per familjet ose per kohen qe mund te arrinin. Ne thjesht prisnim ne vijen kufitare qe te vinin njerezit nga trenat dhe autobuset. I pyesnim njerezit qe vinin nga çfare lagjesh ishin. Kishte pamje te tmerrshme me kolona te pafundme njerezish, disa prej te cilave ishin te semure, ose ishin rrahur. Kishte pleq dhe femije. Ne diten e katert, pashe nje djale te vdiste nga plaget pasi e kishte rrahur policia ne Fushe Kosove. Ky djale quhej Ymer SFARQA.

Ne diten e gjashte ne oren shate policia maqedonase na urdheroi te largeshim prej ketij vendi. Nena ime ishte shume e semure dhe nuk deshem te ndaheshim dhe disa punetore te Kryqit te Kuq na ndihmuan te shkonim ne disa autobuse. Ishte nje kolone e madhe prej 121 autobuseve, te cilet i numerova me vone ne Korçe, dhe udhetuam tere naten. Autobusi u nis prej Bllaces ne oren 20.45 dhe mora vesh se po na çonin ne Shqiperi vetem kur e pashe kufirin ne Shen Naum. Ne oren 08.00 te nesermen erdhem ne Korçe. Erdhem nga Korça ne Tirane ne te njejten dite pasi mora leje nga bashkia e Korçes.
Bombardimi i NATO-s nuk i preku lagje te banuara. E pashe bombardimin e aeroportit te Prishtines i cili gjendet rreth shtate kilometra nga Fushe Kosova. Mund ta shihja kete nga shtepia ime. E pashe bombardimin e kazermave qe gjenden jashte Prishtines ne rrugen per ne Fushe Kosove. Prej Dragodanit, e pashe bombardimin e Gjykates dhe stacionit kryesor te policise se ishin rreth 500 metra ne vijen ajrore nga Dragodani dhe shperthimi theu dritare ne lagjen e Dragodanit. E pashe kete shperthim sepse isha ne tavan duke vrojtuar. Dragodani eshte mbi nje koder dhe andej shihet tere Prishtina.

Nuk desha te largohesha nga Kosova. Na detyruan veprimet dhe fjalet e policise dhe ushtrise serbe. Si familje, nuk ishim organizuar per te luftuar. Nuk e di kush mund te rrije ne Kosove i kercenuar me pushke. Popullata ishte plotesisht e pambrojtur. Ishim kryesisht pleq, gra dhe femije. Kush shihte pamjet ne staeionin hekurudhor dhe ne Bllace do te mendonte se te gjithe femijet e botes ishin mbledhur atje. Ne gjashte netet e para te bombardimit te N ATO-s, asnje shqiptar nuk hynte ne vendstrehimet. Realiteti i gjendjes u shfaq ne stacionin hekurudhor dhe ne Bllace, ku s'kishte njeri qe nuk qante. Nuk ishte rruge ku kalonin keto kolona qe te mos kishte te vdekur.

[fattlumi]

Rrefimi i Fedrijes-Vushtrri

Une jetoj ne fshatin Sfraçak i Poshtem, komuna e Vushtrrise se bashku me nenen time Feridene, vellezerit e mi, Jetishin dhe Fazilin, gruan e Fazilit, Hamiden, gruan e Fetishit, Shukrijen, motrat e mia Selvine dhe Hyrijen. Fazili ka dy vajza dhe Jetishi ka tre djem. Me ne jetonte edhe babai im, Mirani i cili u vra ne masakren e 2 majit. Une kam banuar ne kete shtepi qysh prej fundit te luftes. Me pare ne kemi jetuar ne shtepine ngjitur por ajo u dogj gjate luftes. Kreva shkollen fillore dhe shkollen e mesme per matematike ne Vushtrri. Kam kryer gjithashtu nje kurs per rrobaqepese. Para luftes nuk kam punuar, por tani punoj si rrobaqepese ne nje firme te vogel private ne Vushtrri. Nuk kam qene kurre anetare e UQK-se por djali me i madh i Jetishit, Ismeti ishte anetar para luftes, por kur filloi lufta ai u largua sepse ndiqej vazhdimisht prej serbeve.
Pasi filloi bombardimi i NATO-s me 24 mars 1999, ne zone hyne shume forca serbe. Me 28 mars ne u detyruam te dilnim nga shtepia jone sepse serbet filluan t'i digjnin shtepite ne fshatin tone. Fillimisht ne shkuam ne fshatin Dumnice, ne komunen e Vushtrrise dhe kaluam nje nate atje, pastaj shkuam ne fshatin Samadrexhe, ne komunen e Vushtrrise. Ne ishim informuar nga UCK-ja se do te vinin forcat serbe dhe keshtu duhej te shkonim ne fshatin Vesekoc, komuna e Vushtrrise. Ne Vesekoc ndenjem afersisht pese jave. E gjithe familja vendosi te largohej perveç babes sim, axhes Muharremit dhe nje djali te axhes, Ilmiut, te cilet qendruan per t'u kujdesur per shtepine. Pas pak kohe edhe ata u detyruan te largoheshin per shkak te snajpereve qe shtinin nga Nedakoci.
Ushtaret serbe zune pozicione ne kodrat ne Sfraçak te Eperm, komuna e Vushtrrise dhe ne lagjen serbe ne fshatin Samadrexhe, komuna e Vushtrrise. Serbet filluan t'i digjnin shtepite ne Sfraçak te Eperm.
Dikur nga 30 prilli 1999 na u desh te shkonim nga Vesekoci ne Sllakoc ku ndenjem dy nete. Luftetaret e UCK-se na informuan se qendresa ishte thyer ne fshatin Melenice, komuna e Mitrovices, dhe se serbet po perparonin nga veriu. Ata na thane qe ne duhej te provonim te arrinim ne Vushtrri. Ne kete zone kishte shume njerez qe kishin ardhur per te kerkuar mbrojtjen e UQK-se, te cilet tani duhej te leviznin drejt Vushtrrise. Nje kolone prej rreth
50,000 njerezish filloi rrugetimin nga Sllakoci per ne fshatin Ceceli, komuna e Vushtrrise e pastaj me tej ne fshatin Studime e Eperme, komuna e Vushtrrise. Ata leviznin ne traktore me rimorko dhe qerre me kuaj. Une isha mbi nje rimorkio bashke me te 13 anetaret e familjes sime
Kur erdhem ne Studime, zbritem prej rimorkios sepse kolona e kishte ndalur levizjen. Ishte pas ores 4 pasdite dhe prej vendesve degjova se ne Vushtrri ishte vendosur ora policore dhe serbet nuk do te na lejonin te vazhdonim. Deri ne ate kohe vetem grupe te vegjel me gra dhe femije ishin lejuar te ecnin drejt Vushtrrise, por pas ores 4 pasdite askush nuk u lejua te levizte. Ne u rrethuam nga te gjitha anet prej ushrise serbe. Rreth ores 9 te mbremjes erdhen kater police serbe. Ata po shtinin ne ajer me automatike. Ata na bertitnin, mallkonin dhe fyenin ne serbisht. I kuptova fjalet qe thane. Paramilitaret iu bertiten shofereve te traktoreve te hapnin rrugen qe te kalonin automjetet e tyre te blinduara. Sapo beheshim gati te hipnim mbi traktor, tre prej tyre kapen Ismetin dhe filluan t'a goditnin me duar. Ata e akuzuan se ishte ushtar i UQK-se. Ata thane ne serbisht "Do t'a vrasim ne rast se nuk paguani". U dhashe 200 marka gjermane dhe ata e liruan dhe u larguan. Pas kesaj ne u perpoqem ta fshihnim Ismetin ne rimorkio, te trembur se mos ata ktheheshin dhe e vrisnin.
Te traktori yne erdhi nje grup tjeter me police serbe me uniforma te kamuflazhi te kaltra. Njeri nga ata, i shendoshe, me floke te verdhe dhe me uniforme te kalter kamuflazhi dhe jelek te gjelber, e terhoqi Jetishin poshte nga traktori dhe filloi t'a rrihte me nje shkop te trashe druri. Ai e goditi Jetishin shume here ne te dy supet dhe ne qafe. Babai im shkoi te polici dhe iu lut ta leshonte Jetishin. Babai im bisedoi me policin ne serbisht. Nuk e kuptova gfare po thoshin. Me vone prej babait mesova se polici kishte thene se ata do ta vritnin Jetishin ne rast se ne nuk u paguanim 2000 ose 3000 marka gjermane. Nuk na kishin mbetur te holla, por gruaja e vellait tim, Hamidja, i dha policit te gjitha sendet me vlere qe kishte. Ajo i dha stolite e saj, byzylyke, unaza, dhe vathe me vlere afro 2000 marka gjermane dhe polici e leshoi Jetishin.
Rreth ores 11.30 te nates, te traktori yne erdhi nje grup i trete me rreth gjashte police. Dy ishin me maska te zeza me vrima per syte dhe per gojen. Ata ishin me uniforma te kaltra kamuflazhi. Njeri nga ata i drejtoi automatikun ne kraheror nenes sime. Jetishi nuk kishte patur mundesi te hipte ne traktor pasi e kishin rrahur dhe ata e kapen dhe e terhoqen zvarre te shkurret qe ishin rreth pese metra larg ne anen e djathte te rruges drejt Studimes se Poshtme. Babai im shkoi perseri te policet dhe iu lut qe ta leshonin Jetishin. Policet nuk folen dhe nuk kerkuan para, ata thjesht donin ta ekzekutonin Jetishin para syve tane. Njeri nga policet me maske (ai ishte rreth 1,90 m i gjate dhe ishte i holle) e ngriti pushken dhe e drejtoi te koka e Jetishit. Kisha shume frike te shikoja dhe e ktheva koken pas. Degjova nje te shtene te vetme. E ktheva koken perseri dhe pashe Jetishin qe ra mbi shkurret. Jetishi nuk levizi dhe te gjithe ne menduam se vdiq.
Policet po largoheshin por babai im u tha diçka ne serbisht, mbase i mallkoi nuk e di. Ata ndalen dhe u kthyen. Une po e ndihmoja babane te ngjitej mbi rimorkio duke i dhene doren. Ata e terhoqen babane dhe e çuan te vendi ku ishte Jetishi i shtrire. E ktheva koken perseri pas dhe degjova tri te shtena te veçuara. Pas te shtenes se dyte degjova nje britme qe une jam e sigurte se ishte nga im ate. U ktheva dhe e pashe babane qe ra ne toke. Degjova nje te shtene tjeter por nuk e pashe nga erdhi.
Serbet na urdheruan te hipnim mbi traktor dhe te niseshim, keshtu qe nuk kishim mundesi te shkonim te babai dhe Jetishi. Ne grupin tone nuk kishte mbetur askush qe mund t'i grahte traktorit. Djali 13-vjeQar i Jetishit, Lavdimi, u orvat t'a voziste traktorin por ai ishte shume i trembur dhe i tronditur dhe nuk mundi t'a levize traktorin. Pashe nje polic qe erdhi dhe e goditi ate me kondakun e armes. Ai e goditi Lavdimin disa here pas kokes. Nje polic tjeter qe po qendronte afer traktorit erdhi dhe u perpoq t'i mesonte atij si t'a voziste traktorin, duke i folur shqip. Lavdimi e ndezi motorin dhe voziti rreth 100 metra ne rruge. Ai ndaloi dhe atje nuk kishte police rreth e rrotull keshtu ne te gjithe kercyem nga rimorkioja dhe u perpoqem te fshiheshim pas traktorit. Ne ishim ne krye te kolones dhe shumica e policeve dhe ushtareve dukej se ishin ne mes dhe prapa. Autoblindat serbe u larguan ne drejtim te fshatit Studime e Poshtme, komuna e Vushtrrise, dhe askush nuk qendroi qe te na ruante. Ne shfrytezuam rastin dhe e nisem Ismetin te shkonte e te lajmeronte luftetaret e U£K-se ne male per çka kishte ndodhur. UCK-ja ishte larguar ne drejtim te kundert me kolonens, keshtu qe Ismeti e dinte drejtimin e pergjithshem ku mund t'i gjente. Pas nje fare kohe serbet u kthyen. Ne qendruam atje per nje fare kohe. Nje serb po u thoshte njerezve te therrisnin "UQK", dhe "Sllobo, Sllobo" dhe "Drazha, Drazha" Me vone na urdheruan te vazhdonim me kolonen. Ne u larguam nga traktori dhe vazhduam ne kembe.
Ne u udhezuam prej policeve me uniforma te kaltra te shkonim te ndertesat e kooperatives bujqesore, te cilat ndodhen ne periferi te Vushtrrise. Rruges per ne kooperatine
bujqesore pame shume police. Kur po hynim ne qytet une pashe perseri policin qe kishte rrahur Jetishin. Ai ende mbante shkopin me te cilin kishte rrahur Jetishin. Me 3 maj, rreth ores 2 te mengjesit, ne arritem ne kooperativen bujqesore. Atje kishte tashme shume refugjate. Nje halle/teze e imja ishte brenda nderteses se kooperatives bujqesore dhe me vone me tregoi se dhoma ku ishte ajo, ishte e tejmbushur me njerez. Pjesen tjeter te nates e kaluam te ulur te ulur ne oborr. Me vone mesova se oborri ishte rrethuar prej policeve. Disa femije ishin perpjekur te dilnin per te marre uje por ishin ndalur prej policeve. Te nesermen, rreth ores 10:00, erdhi zevendeskomandanti i policise nga Vushtrria. Besoj se quhej SIMIQ. Identitetin e tij ma treguan njerez te tjere qe ne ate kohe ishin atje. Ate mund t'a pershkruaj si te gjate, te shendoshe dhe me mustaqe te zeza. Nga familjaret e mi degjova se ai ishte famekeq ne ate zone pasi kishte kryer shume krime kunder shqiptareve.
Policet filluan t'i ndanin nga familjet e tyre meshkujt nga 15 deri ne 60 vjeç. Djemte e Jetishit, Mirsadi dhe Lavdimi, fillimisht u detyruan te qendronin me burrat, por axha im Muharremi shkoi dhe ia shpjegoi gjendjen nje fqinji serb te cilin e njoh si Biba dhe ai ndihmoi qe ata te liroheshin. Me vone mora vesh se meshkujt ishin çuar ne burgun e Smrekovnices, ne komunen e Vushtrrise. Te gjithe ata qe kishin traktor u urdheruan prej policise qe te shkonin ne Shqiperi. Te tjeret u nisen kah Smrekovnica dhe fshati Kçiq, ne komunen e Vushtrrise. Meqe traktori yne ishte ende ne Studime, ne ecem per ne Kçiq. Ne qendruam kater dite atje ne nje shtepi te zbrazet. Pas kesaj ne shkuam ne fshatin Doberlluke, komuna e Vushtrrise. Atje kishte shume shtepi te zbrazeta te shqiptareve qe kishin ikur. Ne ndenjem ne nje nga ato deri ne mberritjen e forcave te NATO-s.
Sidoqofte para kesaj, me 15 maj, te shtepia ku rrinim erdhen police serbe. Ata kishin uniforma te kaltra kamuflazhi te policise se rregullt serbe. E njoha policin i cili kishte rrahur Jetishin. Ai kishte nje kemishe te bardhe. Policet erdhen ne shtepi dhe urdheruan qe grate e femijet te dilnin nga shtepia. Me vone mora vesh se meshkujt ishin detyruar te zbraznin xhepat dhe t'ua dorezonin gjithe te hollat policise. Ata moren Mirsadin, Fazilin (vellai i Jetishit), Samiun (kusheriri i Jetishit) dhe Muharremin (axhen e Jetishit). Me vone mesova se edhe ata te tre u çuan ne burgun e Smrekovnices.
Te gjitha femrat u urdheruan te shkonin ne nje vend ne Smrekovnice per t'u regjistruar. Nuk me kujtohet me saktesi se ku, mund te kete qene ndonje ambulance ose spital. Jashte nderteses ishin police me uniforma te kaltra. Mu desh te regjistrohesha atje dhe me dhane nje cope pusulle te kalter me emrin tim, e cila ishte leje per te banuar ne shtepine ku bujtja ne Doberlluke. Pusulla u neshkrua prej nje fqinje te meparshme, Snjezhana BOGUNOVIQ, e cila po ndihmonte ne procesin e regjistrimit. Mendoj se ajo ishte nga Maqedonia dhe ishte martuar me nje polic rezervist serb, i quajtuar Bozha. Ne fakt ajo na ndihmoi mjaft. Pas kesaj ne oborrin e ambulances ose spitalit, nje polic te cilin e njoha se ishte zevendeskomandanti SIMIQ, na urdheroi te ktheheshim ne shtepite tona dhe te mos e ndihmonim UCK-ne ne asnje menyre, psh me ushqime. Na u tha se nese dikush do te ndihmonte UCK-ne atehere do te vriteshim te gjithe.
Muharremi u lirua nga burgu i Smrakonices tri dite pasi ishte marre. Me vone mesova se Mirsadi dhe Samiu ishin derguar ne Shqiperi pasi ishin mbajtur 10 dite dhe Fazili ishte derguar ne Shqiperi pasi ishte mbajtur 13 dite.
Nje mengjes, ne maj 1999, rreth ores 8 te mengjesit, ndersa isha ne shtepine ku ne rrinim, une pashe police serbe qe shkuan ne nje lagje te Doberllukes. Keta police kishin veshur uniforma te gjelbra kamuflazhi, por per shkak se ata ishin shume larg prej meje (rreth 200 metra) nuk munda te dalloj shenja mbi uniformat e tyre. Ata e rrethuan lagjen krejtesisht. Ata filluan te shtinin ne ajer. Te shtenat ishin te panderprera. Ata i larguan familjet shqiptare, perfshire grate dhe femijet. Kete e mesova me vone kur nje djale i quajtur Sokol XHAFA shkoi per te pare familjen e tij ne ate lagje dhe e gjeti te braktisur.
Me vone degjova nga disa prej njerezve, nga Jashar RASHICA dhe Emine RASHICA prej Studimes se Poshtme, se ata ishin detyruar te qendronin perballe tankeve serbe ne rreshtin e pare dhe se policet kishin ndare 10 meshkuj nga grupi. Njeri nga keta quhej Murat RASHICA dhe ishte nga Studime e Poshtme. Degjova se kufomat e dy ose tre prej ketyre burrave u zbuluan me vone ne varrezen e Pestoves, komuna e Vushtrrise, pas mberritjes se forcave te NATOs. Familjet nuk dinin asgje per kete dhe mendonin se ata ishin derguar ne Shqiperi.
Ne u kthyem ne shtepi dhjete dite pas mberritjes se NATOs dhe e gjetem shtepine te plaçkitur dhe te djegur.

[fattlumi]

Rrefimi i njeriut i cili zhvarrosi qindra shqiptare nga varrezat masive neper Kosovë nen urdherat e serbeve pergjate luftës ne Kosove.


Ne Prizren punova per 12 vjet ne firmen " PROGRESS" . Kater vjetet e fundit kam qene i punesuar prej firmes se pastrimit " Hygijena" ne Prizren. Sot punoj si varrmihes ne varrezen lokale te Prizrenit dhe jam ende i punesuar ne te njejten firme.
Ne pranveren e vitit 1999 une dhe rreth 15 te tjere te punesuar ne firmen e siperpermendur u urdheruam nga nje prej eproreve te firmes, nga "Buda" qe te shkonim ne nje fshat dhe te mblidhnim kufoma. Ne u percollem nga policia e Prizrenit. Njeri nga policet qe na percolli ishte "Mirko", i cili ishte djali i drejtorit te firmes "Hygijena". Nuk ia di mbiemrin. Punetoret e firmes shkuan me nje Kombi te bardhe te vogel. Gjithashtu ne sollem dhe dy kamione civile. E di se ishin kamione Mercedes Benz. Njeri nga kamionet ishte i kalter dhe tjetri ishte i bardhe. Pjesa e pasme e te dy kamioneve ishte mbuluar me plastike ngjyre kafe. Nuk i di emrat e te gjithe personave te firmes "Hygijena" me te cilet shkova bashke por mbaj mend disa prej tyre; Shefki SALFlU nga Prizreni, Xhevdet MAZREKU nga Prizreni dhe Isuf KRASNIQI nga Dushanova. Pjesa tjeter e punetoreve ishin refugjate serbe nga Kroacia. Nuk di asnje prej emrave te tyre.
Shoferi i nje kamioni ishte Isufi. Nuk e di ku eshte ai tani. Kamionin tjeter e voziste "Buda". Ne u percollem nga nje automjet i policise serbe qe ishte para nesh dhe une e di se ne ate automjet ishte "Mirkoja". Mirkoja ishte djali i drejtorit te firmes se pastrimit "Hygijena". Mendoj se ishte xhip "Pinzgauer" ne ngjyre te kalter te mbyllet.
Djali i drejtorit ishte veshur me veshjen e policies, e kalter e mbyllur. Pjesa tjeter e kishin ngjyra tjera kamuflimi ndryshme.

Ne ndaluam ne pompen e benzines afer nje kryqezimi ne rrugen per ne Malisheve. Po te shkosh ne te majte te kryqezimit, shkon ne fshatin Drenovc dhe po te shkosh ne te djathte shkon ne Rahovec. Une mendoj se ne ndaluam sepse po prisnim police dhe varrmihes nga Rahoveci. Dy ose tre automjete policie "Pinzgauer" u bashkuan me ne dhe shkuan nja 100 metra para nesh. Oficeret e policise kishin veshur te njejtat uniforma si ata te Prizrenit. Une nuk pashe ndonje polic tjeter te kishte veshur uniforme si ajo e "Mirkos". Nuk njihja asnje nga keta oficere te policise.Pashe nje traktor me rimorkio. Mendoj se pashe gjashte ose shtate punetore mbi rimorkio te veshur me rroba pune te kaltra. Ata kishin te njejtat rroba pune si ne. Ate dite binte shi dhe ata u mbuluan me copa nga Qadrat ushtarake. Per kete arsye nuk mund t'ju jap numrin e sakte te punetoreve.
Rreth nje jave me pare ne ishim perpjekur te shkonim ne te njejtin fshat. Megjithate , nje ekskavator qe policia solli nga Prizreni ndaloi fill pasi ne u kthyem ne te majte te kryqezimit prane Rahovecit. Na u desh ta linim ekskavatorin prapa dhe te gjithe ne u kthyem andej nga kishim ardhur dhe ate dite nuk zhvarrosem kufoma.
Ne shkuam per te zhvarrosur kufoma ne prill ose maj 1999.Nuk e mbaj mend numrin e varreve por mendoj se atje ishin afersisht 90 varre. Ndertesa e shkolles se fshatit eshte rreth 300 metra larg nga varret por shkolla ndodhet ne anen e majte te rruges. Tani do te vazhdoj t'ju tregoj çfare ndodhi ne pranveren e vitit 1999.

Ne ndaluam ne nje fshat pasi kishim vozitur rreth gjysme ore. Kur ndaluam pashe se atje kishte ushtare serbe. Ata kishin veshur uniforma kamuflimi te gjelbra. Nuk pashe automjete ushtarake atje. Nuk e di nese varret ndodheshin ne nje varreze. Nuk e di nese kishte xhami atje. Nuk pashe ndonje xhami apo minare.
Kur arritem ne fshat policet serbe na urdheruan te zhvarrosnim kufomat. Policet na shane mua dhe Shefkiun. Ata thane: "Mos flisni shqip, shkerdhata".Une nuk i numerova varret por mendoj se atje ne zhvarrosem afersisht 90 kufoma.Une pashe tabela druri me numra te te gjithe varret. Nuk me kujtohet cili ishte numri me i madh qe pashe.
Kufomat u nxoren prej refugjateve serbe nga Kroacia dhe ata i futen kufomat ne thase per kufomat. Mendoj se thaset per kufoma ishin te kalter te mbyllet, te zinj dhe te bardhe. Thaset e kalter dhe te zinj kishin 'dritare' te tejdukshme plastike dhe keta thase kishin zinxhire. Mendoj se pashe 10-15 thase te bardhe me zinxhire. Nuk mbaj mend te kishin 'dritare'.
Ne pritem prane shkolles para se te fillonte germimi. Atje ishin "Mirkoja" dhe policet e tjere. Nuk e di çfare benin ata atje. "Mirkoja" i fotografoi te gjitha kufomat qe u nxoren. Disa refugjate serbe nga Kroacia vendosen letra te bardha me ngjitese mbi te gjithe thaset e kufomave. Mbi copat e bardha te letrave u vendosen numra. Per kete urdheroi "Buda", i cili ishte shef ne firmen tone.

Une nuk i pashe kufomat sepse ato ishin mbuluar me batanije dhe/ose pelhura. Per kete arsye nuk mund t'ju tregoj se si dukeshin kufomat.
Ne e mbaruam zhvarrimin e kufomave ne nje dite dhe i çuam te gjithe kufomat ne spitalin e Prizrenit me dy kamione. Serbet na thane qe ta mbaronim zhvarrimin per tri ore por une mendoj se ne na u deshen rreth pese ore.Ate dite binte shume shi. Ne ishim krejt te lagur kur mbaruam punen. Pasi mbaruam punen serbet na dhane per te ngrene ca buke. Nuk munda te haja sepse i kisha duart e ndotura dhe kundermimi i kufomave ishte i tmerrshem.
Te dy kamionet u parkuan ne garazhin perballe morgut te spitalit ne spitalin e Prizrenit. Kamionet ruheshin nga police serbe. Ne u larguam dhe u kthyem te nesermen ne mengjes. Pastaj ne shkarkuam te gjithe kufomat. Ne i vendosem kufomat ne dy nga garazhet. Mendoj se kamionet u larguan pasi ne shkarkuam kufomat. Policet nga Rahoveci u larguan me kamionet. Une nuk i njihja policet por ata u bashkuam me ne te kryqezimi prane Rahovecit siç ua tregova me pare.

Rreth pese dite me vone ne u urdheruam nga shefi jone "Buda" te ktheheshim te garazhet. Diten e pare ne ngarkuam gjashte kufoma ne dy automjete te firmes "Hygijena" qe perdoreshin per transportimin e kufomave dhe i 9uam ne spitalin e Prishtines. Automjetet i vozitnin Bashkim SALIHU dhe Isuf KRASNIQI. Me kujtohet se po te ishte Shefki SALIHU dhe Xhevdet MAZREKU qe erdhen me mua ne Prishtine ate dite. /si ne origjinal/. Dy oficere policie te veshur civile, na percollen ne nje makine policie, nje Audi 80 civil. Mendoj se oficeret e policise punonin si hetues ne Prizren por une nuk i di emrat e tyre.
Ne i shkarkuam kufomat ne morgun e spitalit te Prishtines sipas urdhrit te oficereve te policise serbe. Na urdheruan te largoheshim nga morgu dhe te ktheheshim pas afro pese oresh.
Kur u kthyem ne morg te gjitha kufomat ishin futur ne po ata thaes qe i sollem. Mendoj se disa prej tyre kishin ende numrat. Diten e pare numrat e thaseve per kufoma ishin nga 1-6. Ju me pyetet nese rrobat ishin brenda ne thase apo diku tjeter. Kete nuk e di.
Ne u kthyem ne Prizren dhe shkarkuam gjashte kufoma ne po ate garazh qe i kishim marre. Na thane t'i vendosnim ne nje vend te ndryshem nga kufomat e tjera per te mos perzjere kufomat.
Rreth dy dite me vone "Buda" na tha te shkonim perseri ne spitalin e Prizrenit. Une, Xhevdet MAZREKU, Shefki SALIHU dhe Isuf KRASNIQI shkuam ne spitalin e Prizrenit. Kete here mendoj se ngarkuam rreth 30 kufoma. Mendoj se edhe kete here shkuam te percjelle. Ishin po ata oficere policie qe na percollen. Kur shkuam ne morgun
e spitalit te Prishtines ne shkarkuam kufomat. Na thane te largoheshim dhe te ktheheshim pas disa oresh.
Kur ne u kthyem te gjithe kufomat ishin futur ne thase. Te gjithe thaset ishin mbyllur. Nuk pashe ne asnje rast rroba ose plaçka te tjera te te vdekurve.
Roja ne morgun e Prishtines na tha se gjykata i kishte kerkuar policise ne Prizren te keqyrte kufomat. Ne Prizren nuk kishte asnje qe te bente autopsi. Me sa di une doktor Hidajeti shikonte vetem plaget e kufomave. Ai nuk bente kurre autopsi. Doktor Hidajeti nuk i pa kufomat nga fshati Pastaselle.

Pasi ngarkuam kufomat ne kamione ne u kthyem ne garazhin perballe morgut ne spitalin e Prizrenit dhe i shkarkuam trupat atje. Edhe kete radhe shume prej thaseve ishin numertuar dhe une mendoj se mbaj mend numrat "25" dhe "15". Mendoj se ne 9uam kater here kufoma ne Prishtine. Ishim po ata punetore dhe po ai shofer qe jane permendur gjithmone.
Kufomat ishin tashme ne fazen e shperberjes. Une nuk pashe asnje nga fytyrat e tyre. Edhe po ti kisha pare fytyrat e te vdekurve nuk do te kisha mundur ti njihja per shkak te asaj qe ju thashe me lart.Dukej sikur tre kufomat e varrosura ne varrezen e qytetit te Prizrenit ishin te karbonizuara. Une isha i pranishem vitin e shkuar kur nje ekip mjekesh ligjor i zhvarrosi ata. Ata qe pashe ishin te moshuar dhe te gjithe ishin te veshur me rroba civile.
Heren e fundit qe çuam kufoma ne Prishtine ne ndenjem ne Grand Hotel deri te nesermen. Edhe tre oficeret e policise nga Prizreni ndenjen atje. Ishin po ata dy qe kam permendur me siper dhe nje hetues tjeter nga Prizreni. As emrin e ketij oficeri policie nuk e di. Arsyeja pse ndenjem ate nate ishte sepse ne u larguam nga Prizreni shume vone dhe une mendoj se ne shkuam ne hotel aty nga mesnata.

Te nesermen i kthyem perseri kufomat te garazhet ne Prizren dhe i lame atje.
Me pyetet nese pashe tabela prej druri prane garazhit ne spitalin e Prizrenit ne kohen qe kufomat ruheshin atje. Une pashe tabela druri ne nje nga garazhet ku ruheshin kufomat.
Mendoj se pashe 40-50 tabela druri. Tabelat e drurit u sollen nga fshati Pusto Selo. Ishin tabela druri qe vendoseshin ne varret e atjeshem. Mbi tabela u shkruajten numra. Nuk e di çfare u be me tabelat pas kesaj.

Rreth dy-tri dite me vone "Buda" na urdheroi te shkonim ne spital dhe te sillnim dy kamione. Une, Shefkiu, Xhevdeti, Isufi dhe Bashkimi shkuam ne spital. Bashkimi dhe Isufi vozitnin kamionet. Kur arritem ne spital nje polic i veshur civil na urdheroi te ngarkonim mbi kamione kufoma. Polici ishte ne nje makine civile Yugo dhe ishte me rroba civile. Nuk e njoh ate por mendoj se punonte si hetues ketu ne Prizren, Pastaj djali i drejtorit, "Mirkoja" u fut me ne ne garazh dhe na tregoi kufomat qe duhej te ngarkonim. Ne ngarkuam 45-65 kufoma mbi kamione. Ne disa prej thaseve te kufomave kishte ende numra. Nuk me kujtohen numrat.
Ne shkuam ne nje shtepi private ne Xerxe te cilet policet e perdornin si stacion policie Gjate rruges nga Prizreni ne Xerxe na priu makina e policise, Audi 80 civil.
Policet na urdheruan mua, Shefkiun dhe Xhevdetin te zbrisnim nga kamionet dhe te prisnim ne stacionin e policise ne Xerxe. Isufi dhe Bashkimi shkuan me nje nga kamionet te percjelle nga policia. Ata shkuan ne drejtim te Rahovecit. Me kujtohet se policia serbe ishte e zemeruar sepse te dy shoferet u larguan per ne Rahovec. Mu desh ta vozitja kamionin ne vendvarrimin ne Xerxe. Ne i varrosem kufomat ne vendvarrimin ne Xerxe .Ata u varrosen te gjithe brenda ne thase. Tani do te vazhdoj t'ju tregoj per ate qe ndodhi ne pranveren e 1999.

Pas nje fare kohe Bashkimi dhe Isufi u kthyen me kamion. Ata me thane mua dhe te tjereve se kufomat ishin shkarkuar ne Rahovec. Nuk degjova se ku ishin shkarkuar.
Varrmihes nga Rahoveci hapen varret ne Xerxe ne kohen qe ne ishim atje. Ne te gjithe i varrosem kufomat para se te largoheshim.
Dy- tri dite me pas, une, Shefkiu, Xhevdeti dhe Isufi shkuam ne garazhin prane morgut te spitalit te Prizrenit. Ne ngarkuam 10 kufoma nga garazhi. Per kete u urdheruam nga policia serbe. Kufomat ishin nga fshati Pastaselle. Ato ishin ne po ato thase siç eshte permendur me pare. Ne shkuam te vendvarrimi ne Dushanove. Kur ne arritem, punetore nga firma e pastrimit po hapnin varret. Mbaj mend se midis varrmihesve ishin Shefiku dhe Qaushi. Nuk ua di mbiemrat. Shefiku eshte "Torbesh" dhe ai jeton ne Grençare ndersa Qaushi jeton ne nje shtepi me qira ne Prizren.
Kufomat ne Dushanove ishin te gjithe ne thaset e kufomave qe kam permendur me lart.
Dy dite me pas une, Isufi dhe Shefkiu nga firma e pastrimit shkuam ne po ate garazh qe eshte permendur me pare. Ne u urdheruam te ngarkonim tri kufoma ne nje automjet te vogel qe ne e perdornim per transport kufomash.
Ne shkuam ne varrezen katolike te Prizrenit dhe i varrosem te tri kufomat atje. Varret ishin hapur me pare nga disa refiigjate serbe nga Kroacia. Policia serbe na tha te mos tregonim ku i varrosem kufomat.

Kur ne morem te tre kufomat nga garazhi atje nuk kishte me kufoma te tjera.
Une, Shefkiu dhe Xhevdeti transportuam gjashte ose shtate kufoma ne nje vend prane stacionit te autobusit ne Suhareke. Keto kufoma ruheshin ne morgun e spitalit te Prizrenit dhe ne i morem ato prej atje. Edhe keto kufoma ishin ne thase kufomash por thaset ishin prodhuar prej "Printex" dhe ata ishin te bardhe prej pelhure.
Kur shkuam ne Suhareke ne i ngarkuam kufomat nga kamioni jone te nje kamion tjeter. Nuk e di ku u çuan kufomat. Varrmihesit e varrezes ne Suhareke na ndihmuan t'i kalonim kufomat nga nje kamion te tjetri. Ata nuk thane se ishin varrmihes por une e marr me mend se ata ishin varrmihes sepse ishin veshur me te njejtat rroba pune te kaltra si ne. Ata nuk i thane emrat e tyre.
Kufomat nga masakra ne fshatin Pastaselle jane varrosur ne Prizren, ne Rahovec, ne Xerxe dhe ne Dushanove. Numrin e sakte te kufomave nuk e di por mendoj se jane afersisht 90. Une e pashe numrin 90 te shkruar mbi leter te bardhe ne nje nga thaset per kufoma. Une pashe refugjatet serbe nga Kroacia qe vendsosnin numrin mbi thaset ne fshatin Pastaselle. Njera ane e letres se bardhe te cilen serbet e vendosnin mbi thase ishte me ngjitese.

[_MALSORI_]

postuar me pare ngafatlumi

Nuk jam njeri i copy -paste tregimeve dhe rrefimeve.

Keto rrefime dhe keta protagonist Malsor ishin te gjithe deshmitare ne gjygjin e Hages

nuk po te akuzoj per kurgje fatlum..nese une do isha moderator i kesaj faqeje menjehere do i fshija gjithcka ke prure ti..nuk ja vlen..

edhe me keq kur zbulon dokumentacion gjygji..nga sa di une te dhenat gjyqesore jane te klasifikuara..meqenese i paske marre nga gjygji i hages po me ben pershtypje se nuk paska asnje interviste te atyre qe mbijetuan masakrat e ramushit me shoke...te pakten une di qe disa shqiptare puro kan deshmuar ne gjygj kunder ramushit e nja dy tjereve..dhe kan treguar tmerrin qe kan pare me syte e tyre nga te fortet e dukagjinit..apo ketu na interesojne vetem keto kunder milloshit..

historia nuk shkruhet ka ma don ana..ajo shkruhet ashtu siq eshte edhe me te mirat edhe me te keqijat..nejse ti mos u ndal se pruri tregime te tilla...

[fattlumi]

Rrëfimi i Shefqet Zogaj-gazetar i "Bujkut"dhe "Rilindjes"



Jam lindur ne fshatin Bellanice dhe mbarova shkollen fillore ne Bellanice dhe shkollen e mesme ne Malisheve. Jam diplomuar ne Orientalistike ne Universitetin e Prishtines. Kam punuar si gazetar ne Kosove prej vitit 1996. Gjate punes sime si gazetar per gazeten "Bujku',"Rilindja", kam udhetuar anembane Kosoves. Kam vezhguar shume gjera dhe kam shenuar shume hollesira lidhur me ngjarjet prej fillimit te konfliktit ne Kosove ne vitin 1998 deri ne kohen kur u detyrova te largohesha nga Kosova.

Me 20 mars 1999, isha per here te fundit ne qytetin e Suharekes. Ishte e shtune, dita e terheqjes se vezhguesve te OSBE-se. Ishte shume e veshtire per ne gazetare te hynim ne qytet sepse qyteti ishte i zbrazur nga njerezit per shkak te largimit te vezhguesve. Gjeta shume pak njerez ne qytet ~ vetem shtate vetA ne gjithe qytetin. Nuk pashe asgje perveç makinave policore pa targa. Asnje makine qe i perkiste popullates civile nuk levizej. Ishte frike e madhe. Organizatat kosovare si LDK-ja po vepronin, por vetem kater persona u paraqiten ne nje salle qe mbante disa qindra. Te gjithe çuditeshin se si kisha arritur te depertoja ne Suhareke. Edhe une u çudita kur pashe vetem police serbe ne qytet.

Ne oren 11.30 u largova nga Suhareka ne drejtim te fshatit Peqan. Duke kaluar rrugen kryesore qe kalonte Rreshtanin dhe Studençanin ne drejtim te Rahovecit, pashe nje kolone te ushtrise the policise serbe me 14 tanke dhe autoblinda. Atehere kuptova se diçka e tmerrshme do te ndodhte. Ishte nje postbllok i policise serbe ne Rreshtan. Viset e tjera ishin nen kontrollin e UCK-se. Rreth ores 12,20 filluan sulmet e para ne fshatrat Peqan, Studençan dhe Doberdelan. Banoret filluan te largoheshin ne menyre masive, drejt lokaliteteve me te qeta. Keta njerez u drejtuan fshatrave Pagarushe dhe Bellanice. E ndoqa kolonen ne kembe dhe pashe gra, femije dhe pleq duke qare. E kam te veshtire t'i permend emrat e tyre, se kam fshehur shenimet qe mbajta ne ate kohe, por mund te them se ishte nje numer shume i madh njerezish. Sulmet kunder ketyre fshatrave zgjaten rreth dy ore dhe sulme te tjera vazhduan te nesermen dhe shtriheshin ne fshatra te tjera.Serbet qelluan dhe granatonin nga pozicionet afer Biraqit, Novakes, Qafes se Duhles dhe Landovices. Nga keto vende, forcat serbe sulmuan dhjetera fshatra: Sllapuzhan, Peqan, Semetisht, Studen^an, Samadraxhe, Doberdelan, Bllace, Grejgec, Budakove dhe Krushice. Nga ana tjeter, fshatrat e Malisheves u sulmuan nga pozitat serbe ne vendet e quajtura Smonice dhe Orllat, ne Malisheve. Prej ketu, u nisen sulmet kunder fshatrave Terpeze, Berishe, Lladroc, Senik, Banje, Dragobil, Gur i Bardh, Mirushe, Lubizhde dhe Drenoc.

Duke filluar me Studenqanin dhe Samadraxhen, popullata e te gjitha ketyra fshatrave iu drejtuan fshatit Mamushe dhe disa shkuan edhe ne Pagarushe. Nje numer shume i madh shkuan ne Bellanice dhe Banje sepse deri atehere nuk kishte pasur te shtena ose granatime ne Bellanice. Artileria e rende serbe depertoi ne viset e kontrolluara nga UQK-ja dhe u perdoren gjithashtu aeroplane ushtarake jo vetem kunder pozicioneve te UQK-se por kunder popullates civile. Kjo shkaktoi shume viktima ne popullate. Pashe tete tanke vetem ne fshatin Peqan, shtate autoblinda dhe dy Praga (nje top i rende i montuar mbi nje autoblinde). Keta njerez nuk ishin police te veshur me uniforma te zakonshme, por me uniforma me ngjyra te ndryshme, kryesisht te zeza. Ishin te maskuar dhe me fytyra te lyera. Ata qe i drejtuan keto sulme ishin:
* Zhika
* Zoran LAZIQI, kryetari i komunes se Suharekes
Ne fshataret po benim qmos per te mos u levizur nga vendi ku ishim sepse pas bombardimeve te NATOS me 24 dhe 25 mars 1999 (te permendura ketu vetem si pike referimi kohor), popullata nga Suhareka, Malisheva dhe Rahoveci ishte e mbledhur ne tri pika.
Me 25 mars 1999, Zhika dhe Milorad MISKOVIQI, komandanti i MPB-se ne Suhareke ishin personat qe drejtonin policine ne Suhareke, atje ku ndodhi nje masaker e papare. Policet efektivisht e udhezuan popullaten e Suharekes t'i leshonte shtepite e tyre brenda pese minutash, qe ishte c pamundur. Me vone pashe njerez duke u larguar nga shtepite. shtepi ne flake, dhe te shtena. Pasi te gjitha shtepite prej stacionit te policise deri ne Rreshtan ishin rrethuar, ato te gjitha u dogjen dhe u shkaterruan; banoret u debuan, dhe grate pleqte dhe femijet u derguan nga policia ne drejtim te Peqanit dhe te shkolles fillore te Suharekes. Ata i ndane burrat ne nje ane dhe ndodhi nje masaker. Ne nje shtepi ku u debuan 40 anetare te nje familjeje, u vrane keta njerez:
Ramadan SUKAJ, 48 vjeç, mesues — Bllace Hafiz SHALA, 38 vjeç -- Banje Osman ELSHANI, 40 vjeç ~ Suhareke Albert (mbiemri nuk dihet), 24 vjeç, Opterushe
Mesova per kete ngjarje nga Sejdiu, 41 vjeç, mesues i historise nga Semetishti i cili kishte mbetur gjalle pas ketij incidenti. Te nesermen ne Bellanice bisedova me Sejdiun. Ai kishte kaluar naten ne bodrumin e nje ndertese te djegur. Ai me tha se kishte ikur dhe kishte kaluar mure, pasi policet e kishin udhezuar te radhitej ne nje mur me kater shoke qe u vrane. Ai me tha se MISKOVIQI ia kishte dhene urdhrin nje skuadri pushkatimi shtateanetaresh dhe se pastaj ai vete kishte qelluar te kater personat ne zverk.

Popullates se zhvendosur ne Pagarushe dhe malet perreth i munguan kushtet elementare te jeteses. Ata ishin pa ushqim, uje dhe trajtim mjekesor dhe kishin shume frike nga granatimet serbe. Ishin rreth 40,000 njerez atje. Kalova neper fshatin Banje, ku 10,000 njerez kishin marre strehim. Gjate granatimit ne Banje me 28 mars 1999, nje nene 35-vjeçare, Velime BEGAJ, vdiq pasi i kisha dhene ndihmen e pare.
Motra e saj 38-vjeçare dhe tri femijet u plagosen. Femija me e vogel ishte gjashte vjeçare. Te githe keta njerez ishin plagosur ne nje oborr. Atyre u eshte dhene ndihma e pare ne Bellanice, ku pata kontakt me ta. Ishte e veshtire per t'i shenuar emrat e tyre ne ate kohe se ishin ireth 10,000 njerez ne kolonen qe vinte nga Banja. Nuk kishte mjeke ne fshat qe mund te benin operacione te nevojshme. Kishte vetem nje mjek te pergjithshem, Doktor Besim ZOGAJ, dhe nje infermiere. Ajo kishte mundesi per te ndihmuar duke u dhene injeksione te plagosureve dhe duke ua lidhur plaget. Nuk kishin asnje menyre tjeter per t'i ndihmuar te plagosurit.

Ne ate kohe fusha e Bellanices ishte mbushur me traktore, makina, dhe qerre me kuaj. Kisha nje kamera me videokaseta dhe nje fotoaparat shume te thjeshte. Bera fotografi dhe filmova me synimin specifik qe ta ndihmoj Tribunalin. Per fat te keq, filmi u konfiskua nga policia me 1 prill 1999. Ne naten e 26 marsit 1999, ishin rreth 30,000 njerez ne fshatin Bellanice. Me 31 mars 1999, mijera njerez nga fshatrat Pagarushe, Goriq, Shkoze, Terpeze, Lladroc dhe Senik u mblodhen ne Bellanice, Keta shtuan ne 80,000 numrin e njerezve qe ishin perqendruar ne te tri fshatrat Guncat, Lladroviq dhe Bellanice. Ne fshatin tim te Bellanices, popullsia normale ishe 3,500, ne 220 shtepi. Guncati zakonisht kishte nje popullsi prej 1,100 dhe ne Lladroviq popullsia e zakonshme ishte rreth 750. Fshatrat perreth, te zbrazura nga banoret, ishin te gjitha te djegura. E pashe Banjen ne flake.
Nje kolone e madhe prej policesh, ushtaresh dhe paramilitaresh serbe kishte ardhur ne Malisheve nga drejtimi i Orllatit. Kolona perbehej nga 40 automjete ushtarake te renda. Kete e pashe nga kodra ne Banje. I pashe keto forcat duke granatuar fshatrat Banje, Dragobil, Gur te Bardh dhe rrethinat.

Ne oren 11,45 me te enjten, 1 prill 1999, pashe forcat serbe duke granatuar Bellanicen nga te dy drejtimet e Banjes, Temeqinit dhe Bllaces. Granatimi filloi ne oren 11,45 te paradites. Banoret u frikesuan dhe nuk dinin ku te kerkonin strehim. Une munda te levizja vetem prej shtepise sime deri ne fushen e madhe ku ishin mbledhur mijera njerez. Kjo nuk ishte sepse kisha frike, po sepse familja ime kishte frike per mua. Rreth ores 12,20, u ngjita ne katin e trete te shtepise sime dhe pashe nje kolone te gjate te policeve serbe qe po vinin ne Bellanice prej Temeqinit. Sap policet mbeniten ne periferi te fshatit, ata filluan te digjnin shtepite ne lagjen e Hoxhajve. Kete e pashe nga kati i trete i shtepise. Ne shtepine time ishin slrehuar rreth 150 njerez. Kishin nje bodrum te vogel ku ishin vcndosur velem plaka dhe femijc. te cilet qanin nga frika se mos binte ndonje granate. Munda te shoh policet qe vinin dhe digjnin shtepite.

Policet nuk kishin ardhur ne fshat nga drejtimi i pritur por permes arave, dhe kalonin
shtepi per shtepi. Rreth 60 burra u dolen perpara policeve ne Bellanice me nje flamur
te bardh si shenje se ishim plotesisht ne duar te tyre, nga frika se mos do te ndodhte
diçka e tmerrshme. Por ne fakt katastrofa tanime kishte filluar me djegjen e te gjitha
atyre shtepive. Banoret e shtepive qe ishin djegur i kishin leshuar ato ne mengjes dhe
ishin bashkuar me pjesen tjeter te popullsise ne fushe. Kjo fushe eshte nje fushe e
madhe dhe e rrumbullaket ne qendren e fshatit. Shtepite jane ndertuar rreth fushes.
Ne kete moment, te gjithe burrat qe u kishin dale perpara policeve u kapen nga
policia. Forcat serbe perfshinin ushtare dhe paramilitare nga njesitet e ndryshme. Ata
i kapen burrat dhe i kontrolluan, duke ua hequr plisat e bardha. Une renda nga shtepia
ime neper vende te ndryshme dhe i pashe policet qe po hynin ne turmen e mbledhur.
Qindra njerez erdhen ne rrugicen tone, e cila ka shtate shtepi. Te gjitha keto shtepi po
strehonin njerez nga fshatra te tjera.

Lajmi se kishte hyre policia u perhap me shpejtesi. U thashe njerezve qe te largoheshin nga bodrumet, te ndiznin makinat dhe traktoret dhe te dilnin ne rruge sepse po te rrinin ne shtepi mund te pesonin me keq.Nje bresher i vazhdueshem te fishekeve serbe binte mbi kokat e njerezve. Duhet te siguroja se femijet i kishin mbathur kepucet dhe ishin veshur trashe. I hipa mbi traktore dhe kamione jo vetem femije te mija por edhe ato te kusherinjve. Me e
rendesishmja per mua ishte te zgjidhja bagetine neper stalla. Kisha shtate lope dhe
buallica te cilat i zgjidhem qe te kullosnin te lira. I mbushem traktoret me ushqim dhe
veshmbathje, sepse, sipas raporteve qe kishim marre ne ditet e meparshme, nuk
lejonin kamione qe te hynin ne Shqiperi. Kishim 750 kilograme miell, 100 kilogame
fasule, vaj, ene dhe batanije. Dolem ne rrugice ku ishin dhjetera traktore dhe makina.
E ndeza nje Fiat dhe vellai im i madh Shaipi ngau nje kamion. Vellai im i vogel
Fatmiri ngau nje traktor te tipit Rakovica 60, te mbuluar me najllon. Isha nisur poshte
rrugices vetem nje meter kur erdhen dy ushtare dhe paramilitare serbe me uniforma te
zeza dhe shami rreth qafes. Ata me nxoren nga makina. Kisha kameran time Sanyo
me vete, nje fotoaparat shume te thjeshte dhe nje mikrokasetofon Sanyo. Keta ishin
dhurata prej nje personi tjeter. Po mbaja keto ne dore kur polici me kapi per fyt dhe me nxori nga makina. Ata filluan qe te me goditnin ne anen e qafes me kondak
automatiku.
Familja ime nuk dinte çfare po me ndodhte sepse ata i ishin bashkuar kolones.
Te dy serbet me shtine ne bodrumin e shtepise sime, ku ishte mulliri i grurit dhe, ndersa me rrihnin, me pyetnin çfare kisha ne çante. Policet mendonin se mund te kisha nje fare arme, por kur e hapen çanten ata pane se brenda ishin kamera dhe mikrokasetofoni. Kur e pane keta, me kontrolluan duke me mbajtur ne thep te pushkes dhe me kerkuan marka gjermane. Kisha 150 marka gjermane me vete. Kisha edhe karten e gazetarit ne xhep. Kjo ishte karta e anetaresise se Lidhjes se Gazetareve te Kosoves dhe gjithashtu karta nderkombetare e gazetarit e leshuar nga kryetari i Lidhjes Nderkombetare te Gazetareve ne Bruksel. Gjithashtu kisha karten e korrespondentit te gazetes "Bujku'dhe Rilindja". Kjo karte ishte shkruar edhe ne serbisht. Policet i konfiskuan te gjitha ato, moren 100 marka gjemane, me kercenuan qe te me vritnin dhe pastaj me thane te rrija ne bodrum. Nuk iu binda ketij urdhri dhe dola perseri.

E dija nje gje — qe do te me vrisnin ne qdo moment. Hipa perseri ne makine por atehere erdhen dy police, me kapen per fyt dhe me nxoren pergjysem nga dritarja. U terhoqa mbrapsht, u zbrita nga makina dhe ata me moren çelesat e makines. Degjova te shtena automatiku ne turme por nuk kisha si te kthehesha per te shikuar. Serbet me goditen perseri dhe me kerkuan 200 marka. Nuk kisha kaq marka ne xhep. U kerkova leje per te shkuar per t'i marre te hollat nga familja. Kur me leshuan, ata me goditen me tytat e automatikeve. U largova 10 metra dhe shikova ne drejtim te fushes se fshatit. Pashe se nje numer i madh djemsh po çoheshin ne drejtim te shkolles fillore "Ismail Qemali". Ishin dhjetera te rinj. Kur shkova te vellai im Fatmiri, i kerkova 200 marka dhe i thashe te kete marka gati edhe per vete. Ai me dha te hollat dhe u ktheva te policia. U thashe se i kisha dhene kolegut te tyre 100 marka dhe ai kishte konfiskuar gdo gje qe kisha. Kur u thashe kete, ata e shtuan kerkesen e tyre deri ne 300 marka. Nuk i kisha keto te holla. U thashe diçka tjeter qe nuk u pelqeu: U thashe, "Kur merrni te hollat, duhet te leshoni deftese." Ata e shtuan kerkesen e tyre deri ne 400 marka dhe me thane se po te mos nxirrja te hollat do te me vritnin. Perseri u kerkova leje per te marr te hollat nga nena ime. Ata me leshuan por me pritnin. Mora vetem 100 marka nga nena. Kisha 50 marka ne xhep. Mora 500 dinare nga babai per te plotesuar 400 marka per te paguar keta police, Pastaj degjova emrin e Sylejmanit. Ai e kishte fytyren e Iyer. I degjova policet duke biseduar me nje tjeter polic me emrin Sylejman se ata kishin ndalur nje grup njerezish dhe po therrisnin Sylejmanin qe t'u fliste shqip. Kur u dhashe policeve te hollat, ata me kthyen çelesat e makines, duke me share dhe duke me goditur. Iu afrova makines vetem per ta nxjerre nga kolona dhe per ta lene atje, sepse vetem keshtu mund ta shpetoja jeten. Dmth., ta lija makinen atje dhe te vazhdoja me kamion dhe traktor. Me vone, dy police perseri me erdhen, me nxoren nga makina dhe me kerkuan 200 marka. Tani kuptova se s'kishte kurrfare ligji dhe vetem mund ta shpetoje jeten duke dorezuar te holla. U flisja serbisht.
Kerkova leje per te shkuar te familja ime per t'i kerkuar te holla, po t'i kishin. Iu afrova kamionit ku ishte familja ime. Atehere babai im Haxhiu pa çfare po me benin policet. Vellai im Shaipi vrapoi nga kamioni ne makine dhe u tha policeve, Kjo eshte hera e trete qe keni marre te holla nga vellai im; duhet te leshoni deftesa." Po deftesa serbe ishte ne formen e pushkes. Ata ia drejtuan nje pushke dhe i thane: "Deftese per ty eshte plumbi."

Nderkohe, dy police i nxoren dy te rinj te moshes 25-30 nga fshati Ostrozub, qe ishin strehuar ne Bellanice. Ata kishin marre keta djem nga rimorkioja e Fatmirit. Dy police te tjere iu afruan Fatmirit, i cili po ngiste traktorin dhe i kerkuan 1,000 marka. Ne ate moment nuk dija sa para kishin kerkuar nga te rinjte prej Ostrozubit. I pashe duke ua drejtuar pushket dhe u shkrehen nje bresher fishekesh ne gjoks, duke i vrare. Fatmiri, duke pare kete, filloi te dridhej dhe kerkoi leje nga policet per t'u larguar 10 metra drejt kamionit, por jo per te kerkuar para se kishte para te fshehura ne nje xhep te fshehte. Ai shkoi ne kamion dhe grisi kete pjese te pantallonave dhe nxori 800 marka. Ai u kthye te policet te cilet ishin te traktori dhe ua dha keto 800 marka. Pjesen tjeter te te hollave Fatmiri ia dha nenes sone per t'i fshehur.

Ne ate moment, per shkak te situates se rende, e braktisem traktorin me te gjitha plaçkat tona dhe hipem ne kamion. Duke hipur ne kamion, degjova nje bresher te shtenash automaliku dhe pashe policet qe vrane Agim BYTYQIN 40 vjeç nga Nishori, i cili ishte me te meta mendore. Rreth 40 metra me tutje, i pashe te vritnin nje kale, te mbrehur pas nje qerre. Meqe te rinjte nuk kishin para, policet i shtyne brutalisht ne drejtim te shkolles, 100 metra larg dhe i rrahen. I pashe kur i çuan ne oborrin dhe godinen e shkolles dhe nuk ishin liruar deri ne kohen kur u largova nga fshati. Askush nuk di çfare ndodhi me ta. Degjova te shtena midis turmes dhe besoj se jane vrare njerez ne kete kohe. Ne kete moment pashe Zhiken dhe Zoran LAZIQIN bashke, duke ecur me krenari dhe duke u zgerdheshur ne mes te turmes. Policet i grabiten edhe vellait tim Shaipit 500 marka dhe Zhika ia mori çelesat e Fiatit. Te gjithe vendesit e njohin Zhiken, i cili eshte i shkurter. Zoran LAZIQI eshte me i gjate dhe me i ri, rreth 35 vjeç. Nder policet ishin gjithashtu:
* Bebci GOGIQI nga Banja me vellain (emri nuk dihet). Keta ishin e vetme familje serbe ne Banje dhe deri ne vjet hanin dhe pinin bashke me shqiptaret. Pastaj kaluan ne anen e serbeve dhe u larguan nga Banja.
* Nebojsha ANTIQI
* RADOJKA (emri nuk dihet)
* Vekomir LAZIQI
* Goran (mbiemri nuk dihet), prej Nishit, i cili ka qene polic ne Suhareke prej
viteve.
Policet gjithashtu e thyen dritaren e kamionit me kondak automatiku. E kemi ende kamionin ne Mamurras. Te gjithe anetaret e familjes sime, 16 vete, hipen ne kamion. Babai im shkoi midis policeve deri ne traktorin dhe mori nje thes me pasterma dhe buke. Hipem ne kamion dhe u nisem. U nisem, te shoqeruar nga talljet e policeve te cilet thane "Keni kerkuar NATO-n, shkoni dhe merrni ndihma nga NATO-ja.Ata bertiten edhe, "Shkoni te baba Klintoni." Ata e shanin boten mbare. Ata thane "Shkoni se pari ne Shqiperi, merrni ca therrime nga Sali Berisha dhe pastaj shkoni te baba Klintoni, ai ju pret krahehapur." Mund te shiheshin me shume se 1,500 serbe qe hynin ne turme; ata po digjnin shtepi, po vritnin lope dhe madje edhe qente e shtepive. U detyruam te pritnim kater ore per te dale nga qendra e fshatit deri ne rrugen e asfaltuar. Pashe me shume se 150 automjete qe po hynin ne fshat, duke perfshire artileri te rende, tanke, autoblinda, Praga, buldozera. Nuk e di pse ishin buldozerat aty. por i pashe duke ardhur. Kishin edhe kamione dhe autobuse. I sillnin kamionet per t'i plaçkitur shtepite,per te vjedhur gjithqka,per te vjedhur pajisje shtepiake dhe pastaj per t'i djegur shtepite. Ne kete moment, tere lagja e Hoxhajve ishte ende ne flake.

Prej ores nje deri ne oren shtate te mbremjes ishim ne kolone duke ecur ngadale perpara. Policet kishin drejtuar popullaten ne dy drejtime. Njeri ishte drejtimi i Malisheves dhe te Rahovecit dhe rreshti tjeter i njerezve, me te cilet u bashkuam edhe ne, ishte drejtimi i Bllaces dhe i Suharekes. Ne kete moment, mesuam per njerez te tjere ne fshatin Bellanice te cilet ishin vrare nga policet, duke perfshire:
* Nazlie KRYEZIU, grua, 38 vjeçe
* Drita KRYEZIU, vajza e Nazlies, 11 vjeçe.
Ato ishin nga Retia e Rahovecit dhe ishin strehuar ne fshatin tone.
* Bekim VRENEZI
* Osman VRENEZI
Ata ishin dy vellezer te moshes 22-25 nga Maralia dhe kishin marre strehim ne fshatin tone. U tha se ishin vrare sepse nuk kishin marka gjermane per policet.
* Izet HOXHA, 80 vjeç
Ai ishte nga fshati Bellanice dhe u vra ne shtepine e vet para syve te gruas, te ciles iu moren te gjitha unazet prej gishterinjve.Gruaja u detyrua te ecte ne kembe neper shi deri ne qytetin e Malisheves.
* Ibrahim SERTOLLI, 90 vjeç
Edhe ai ishte nga fshati Bellanice. Ai kishte mbijetuar masakren e Tivarit ne vitin 1945. Edhe kater prej te afermve te tij u vrane ne Bellanice por nuk mora te dhena per ta.
* Dy djem nga Pagarusha
* Nje i moshuar nga Semetishti

Gjate tere udhetimit, policet na shanin. Ne nje vend ne fshatin Lubizhde afer Prizrenit serbet po kendonin, pinin dhe ngrenin dolli, duke kenduar kenge nacionaliste, dhe duke na share dhe duke u tallur me ne: "Shkoni le NATO: Keni kerkuar NATO-n. Do ta gjeni NATO-n matane, shkoni ne Shqiperi dhe merrni ushqim. Shkoni te baba Klintoni. Ne do t'i luftojme kosovaret. Ne do ta luftojme NATO-n. Ne do ta shkaterrojme NATO-n." "Kurre nuk do te ktheheni ne Kosove. Mos i ktheni syte nga Kosova deri sa jeni ne Shqiperi. Kosova ka qene dhe do te jete toke serbe." Njerezit qe u tallen me ne ishin veshur me uniforma te zakonshme ushtarake dhe policore; disa ishin veshur me uniforma te zeza dhe kishin maska, me thika ne brez, dhe ishin te armatosur rende me automatike. Ne nuk mundem t'u pergjigjeshim talljeve te tyre sepse do te na vritnin. Ata ishin shume agresive dhe fodulle. Ata u sollen brutalisht ndaj te gjitheve, edhe ndaj te miturve. Patem telashe ne shumicen e postblloqeve ku shoferet e te gjithe traktoreve u rrahen. Shume te rinj u rrahen ne Suhareke, duke perfshire kusherinj te mi.
Kam degjuar gjithashtu se shume meshkuj qe ishin pjese e kolones qe ndiqte rrugen tjeter neper Malisheve u rrahen keqas ne postblloqe dhe se nje numer prej tyre jane zhdukur dhe nuk jane pare me qe prej asaj kohe. Ketu perfshihen edhe kusherinj te mi te cilet i pane te afermit e tjere, duke u marre nga policia dhe duke u rrahur. Ata nuk jane pare me dhe nuk dime ne se jane te gjalle apo te vdekur. Ata jane:
Shaban Isuf ZOGAJ, 32 vjeç, i cili u ndal ne Ostrozub
Salih Hamit ZOGAJ, 35 vjeç
Elmi Jashar ZOGAJ, 18 vjeç
Sami Sahit ZOGAJ, 18 vjeç, me te meta mendore.

Na u deshen 30 ore per te udhetuar ne Shqiperi. Femijet vuajten me se shumti, meqe kishin nevoje per pelena dhe per ushqim. Kaluan 35 ore pa iu nderruar pelenat. Ishin te traumatizuar por nuk kishim si t'i zbrisnim nga traktoret per t'u kujdesur per ta. Ne piken kufitare te Morines na kontrolluan imtesisht. Policia serbe ne kufi i konfiskoi te gjitha targat e kamionit,leternjoftimet, pasaportat dhe patenten e shoferit te vellait te madh i cili e ngiste kamionin. Ata na thane "Na iepni te gjitha dokumentat qe keni, leternjoftimet, udhe te mbare, mirupafshim, Kosova eshte Serbi." Prej ketyre policeve, mund te pershkruaj vetem uniformat dhe sjelljen e tyre, pasi nuk i njoha ata. Polici qe doli dhe na ndali vetem 50 metra para kufirit ishte nje i ri pa uniforme por me nje toki-voki. Ai na shau me fjalorin qe e permenda me pare, duke iu referuar NATO-s dhe Klintonit. Ai ishte i gjate me floke te verdha dhe te drejta. Ne piken kufitare, ku lame Kosoven, ishte nje polic i trashe me floke kaçurrelese. Pasi mori leternjoftimin e Shaipit, patenten e shoferit, librezen e regjistrimit te kamionit dhe targat, ai doli prapa kamionit ku ishim ne 13 vete dhe na kerkoi leternjoftimet e secilit prej nesh pa perjashtim. Nuk i kishim te gjithe, por ata qe i kishim, ia dorezuan. Me moren leternjoftimin dhe pasaporten; leternjoftimin e gruas sime , leternjoftimin e gruas se vellai, dhe leternjoftimin dhe pasaporten e vellait Fatmirit. Kjo u shoqerua me fyerje dhe kercenime. Ata thane, "Edhe ju grate keni pasaporta, por nuk doni t'i dorezoni." Kete e thane me pushke te drejtuara drejt nesh. Ata moren gjithashtu leternjoftimin e babait tone 70-vjeçar Haxhiut. Policet u duken si te lehtesuar dhe te kenaqur me vete kur na moren te githa dokumentat, sikur kishin bere nje pune te mire. Dhe keshtu u larguam nga Kosova.

Ishim larguar nga fshati yne i Bellanices ne kolone rreth ores 13,15 me 1 prill 1999. Per shkak te turmes dhe veprimtarise se policise serbe, na duhej deri ne rreth ores 19,00 te asaj mbremje per te bere ate rruge shume te shkurter deri ne rrugen e asfaltuar qe del nga fshati. Ishte rreth ores pese te pasdites ne te nesermen, me 2 prill 1999, kur arritem te pika kufitare. Ne kushte normale, kjo rruge mund te behej ne afro 75 minuta, se eshte nje rruge prej rreth 45 kilometrash. Ne Kukes, gjate ketyre diteve, degjova nga te tjeret qe kishin ardhur nga Bellanica se deri ne 150 njerez ishin vrare ne Bellanice si pasoje e veprimtarise se policise serbe gjate diteve 1-2 prill 1999. Shumiea e ketyre njerezve ishin ekzekutuar nga afer.
Arsyeja pse u largova nga Kosova eshte per shkak te veprimeve te policise, ushtrise dhe paramilitareve serbe, te pershkruara me siper. Do te kishte qene mire te rrinim ne Kosove, por do te kishte pasur shume me teper te vdekur. U larguam nga Kosova. Po te kishim ndenjur neper fshatra ose neper male, do te kishte qene me personale, te hollat, dhe kameran, nuk do te isha ketu sot. Do te me kishin vrare serbet dhe do te isha i pavarrosur. Nuk kishte bombardime te NATO-s ne fshatin tone dhe bombardimet e NATO-s nuk ishin arsyeja pse familja ime u largua nga Kosova. Bombardimet e NATO-s ishin te drejtuara shume mire kunder ushtrise dhe policise serbe anembane Jugosllavise dhe sidomos pozicionet e tyre te ngulitura ne Kosove. Kurre nuk kemi pritur qe serbet do ta debonin popullaten shqiptare nga Kosova ne menyre masive. Nga kjo e pesuan me keq banoret e qyteteve te Kosoves pas largimit te vezhguesve te OSBE-se. Ata paten probleme te medha me furnizimin ne ushqime dhe nuk munden te leviznin lirisht neper qytete, sidomos pas fillimit te sulmeve te NATO-s, kur tere Kosova u mbulua me flake dhe frike. Kjo ishte per shkak te pergjigjes serbe ndaj bombardimeve te NATO-s. Pergjigja serbe iu drejtua popullates civile te Kosoves dhe nuk u kursyen ndertesa, bageti, femije, gra, ose pleq.
Nga ato qe kam pare dhe kam degjuar me vone, nuk mbeti asgje nga fshati im i Bellanices pos bagetive te ngordhura, shtepive te djegura dhe policise serbe. Nuk dime asgje per fatin e te rinjve dhe te rejave qe u futen ne shkolle.

[Robbery]

nuk po te akuzoj per kurgje fatlum..nese une do isha moderator i kesaj faqeje menjehere do i fshija gjithcka ke prure ti..nuk ja vlen..

edhe me keq kur zbulon dokumentacion gjygji..nga sa di une te dhenat gjyqesore jane te klasifikuara..meqenese i paske marre nga gjygji i hages po me ben pershtypje se nuk paska asnje interviste te atyre qe mbijetuan masakrat e ramushit me shoke...te pakten une di qe disa shqiptare puro kan deshmuar ne gjygj kunder ramushit e nja dy tjereve..dhe kan treguar tmerrin qe kan pare me syte e tyre nga te fortet e dukagjinit..apo ketu na interesojne vetem keto kunder milloshit..

historia nuk shkruhet ka ma don ana..ajo shkruhet ashtu siq eshte edhe me te mirat edhe me te keqijat..nejse ti mos u ndal se pruri tregime te tilla...

Une doja te te thoja dicka...une i lexova disa prej ketyre rrefimeve, jo te gjitha dhe me sa po kuptoj une, Fattlumi po mundohet te na sjelle material per te qene ne gjendje ne, qe nuk e kemi jetuar kete periudhe, te gjykojme ose te kemi nje mendim tonin...Me vjen keq qe shpesh here ngulni kembe Tek nje Paragjykim..sepse i tille eshte. Eshte e njejta gje sikur une te flisja per 1997 ne Shqiperi..Kush nuk e ka jetuar do te kuptonte me shume, do te kishte nje deshmi te vertete..Vlereso faktin qe po i jep mundesine shume te rinjve dhe jo vetem, te mendojne me mendjen e tyre, te lexojne dhe te gjykojne VETE, pa televizion dhe pa fjale te degjuara. Faleminderit per mirekuptimin

[2043]

nuk po te akuzoj per kurgje fatlum..nese une do isha moderator i kesaj faqeje menjehere do i fshija gjithcka ke prure ti..nuk ja vlen..

edhe me keq kur zbulon dokumentacion gjygji..nga sa di une te dhenat gjyqesore jane te klasifikuara..meqenese i paske marre nga gjygji i hages po me ben pershtypje se nuk paska asnje interviste te atyre qe mbijetuan masakrat e ramushit me shoke...te pakten une di qe disa shqiptare puro kan deshmuar ne gjygj kunder ramushit e nja dy tjereve..dhe kan treguar tmerrin qe kan pare me syte e tyre nga te fortet e dukagjinit..apo ketu na interesojne vetem keto kunder milloshit..

historia nuk shkruhet ka ma don ana..ajo shkruhet ashtu siq eshte edhe me te mirat edhe me te keqijat..nejse ti mos u ndal se pruri tregime te tilla...

ty te prishin pune vrasjet e serbeve, ndersa ato qe paska bere Ramushi te interesojne fort.
Ti je nje shqiptar i keq, nje percares me i keq edhe se Ramushi e tere Ramushet dhe serbet bashke.
Juve mbillni frymen e percarjen nder kosovaret, ashtu sic u ka porositur serbi.
Turp, turp, turp.

[fattlumi]

Pershendetje Robery.Historija nuk mesohet me mire sesa nga ata qe i kane perjetuar vet ngjarjet dhe torturat.Nese shkruhet diqka jashte ketyre rrefimeve,mund te jete vetem fantazi dhe imagjinate,e historija nuk shkruhet duke e imagjinuar.
Te pershendes.

----------------------------

[COLOR="Black"][B]

Rrefimi i ........

Babai im dhe vellezerit e mi shkuan te fshiheshin ne mal. Burri im luftone me UCK-ne ne Ciçavice.
Te nesermen ne mengjes, pas ores 07.00, ne ate shtepi erdhen gjashte ose shtate ushtare te Ushtrise Jugosllave. Ata kishin veshur uniforma kamuflimi te gjelber ne te verdhe, ne menge kishin shirita te kuq dhe disa prej tyre kishin kapela kamuflimi me maje te madhe te rrumbullaket. Ata filluan te na bertitnin. Dhe une kuptova fjalen serbe qe do te thore "shpejt"; ata po na bertitnin te shkonim shpejt ne ..... Ata kishin automatike te medhenj. Na kontrolluan dhe na moren te holla, stoli dhe leternjoftimet. Une kisha disa ganta te vogla me ushqime dhe me rroba pr te nderruar foshnjen time, por ata na thane t'i linim atje. Hoqa nga gishtat tri unaza dhe ua dhashe atyre. Kisha me vete 300 DM dhe stoli te tjera por ato i fsheha ne rrobat e mia. Leternjofitimi im ishte ne njeren nga fantat qe lashe atje. Ata moren nje nga fantat e mia, e kthyen permbys, buka ra dhe ata filluan t'a shtypnin me kembe.
Me kujtohet se ata ishin te rinj, te te tridhjetat. E di se ata ishin ushtare te Ushtrise Jugosllave sepse me pare ata kishin rrethuar ..... dhe ..... dhe njerezit rreth e rrotull flisnin mbi kete. Ne kishim degjuar lajmet nje muaj me pare ne radion BBC dhe ne Zerin e Amerikes ne shqip qe thoshin se fshatrat ..... , ..... , ..... dhe ..... ishin rrethuar nga forcat e ushtrise jugosllave, kryesisht ..... . Nuk e di sa banore ishin ne ..... por e di qe te gjithe ata ishin shqiptare.
Ne ate shtepi, takova nje grua qe u paraqit si ..... . Ajo ishte 25-26 vjeçe, me e gjate se 1,70m me floke te gjate kaçurrele ne ngjyre kafe, sy te kalter, pese muajsh shtatzane, me buze te plota. Ajo tha se ishte diplomuar ne shkollen mjekesore, por nuk dha hollesi. ..... tha se ajo ishte nga ..... , por une e degjova ate kur u tha grave te tjera se ajo ishte nga ..... ose nga ..... . Ajo ishte vetem, ajo tha se burri i saj ndodhej ne France. ..... fliste serbisht shume mire, sikur te ishte serbe. Tre ushtare te tjere te Ushtrise jugosllave na derguan te shkonim ne ..... . Keta tre ushtare te Ushtrise Jugosllave qe nuk kishin qene me pare midis atyre gjashte ose shtate (benin pjese ne njesine ushtarake te vendosur ne fshatin..... ) na percollen.
Diku gjate rruges, disa ushtare te Ushtrie Jugosllave erdhen me nje kamion te vogel dhe na kthyen pas , dhe na çuan ne nje shtepi dykateshe ne qe ishte e ..... , 70 vjeç, i cili ne ate kohe ishte ne Qiçavice. Ne ishim me pak se 40 vete, vetem gra e femije. Ata i vendosen personat nga ..... ne nje dhome ne katin perdhes. Ata pyeten ..... "kush ishte nga ..... ?" dhe pastaj ajo na tha "Ata thone se kush eshte nga ..... duhet te zbrese poshte", dhe ndenji me ne tri dite e tri nete. Ajo ishte personi qe i kontrolloi grate dhe femijet per te holla, stoli dhe leternjoftime, perpara shume ushtareve, kur ne hyme ne shtepi nje nga nje. Ajo nuk ndenji me ne ne te njejten dhome.; mendoj se ajo ndenji ne katin e siperm me ushtaret, por ajo vinte dhe fliste me ne. Ajo perktheu per ne ato qe ushtaret e Ushtrise Jugosllave na kerkuan te benim. Besoj se ..... na spiunonte dhe iu tregonte gdo gje ushtareve te Ushtrise Jugosllave.
Per tri dite ne ishim me te vertete mire; ushtaret e Ushtrise Jugosllave na sillnin ushqime, djath, qumesht, çdo gje qe ata mund te gjenin ne shtepite e zbrazura te fshatrave. Ata na sollen çaj dhe sheqer. Ishte nje furnele, por ne mund ta perdornim ate vetem per tu ngrohur por jo per te pjekur buke, per kete duhej te shkonim lart. Ushtaret e Ushtrise Jugosllave na lejonin per kete por jo çdo here qe ne kerkonim. Te shkallet brenda shtepise kishte roje. Pas deres sone ishte nje roje. E shihja ate roje çdo here qe shkoja ne banje. Nuk ishte i njejti roje gjate gjithe dites sepse shume here ata nderroheshin. Edhe oborri ishte plot me ushtare; kete ma tha motra ime kur u kthye nga oborri ku ajo kishte lare pelenat e foshnjes. Ne çdo kat te shtepise kishte ushtare, me tregoi motra ime sepse ajo shkonte siper per te gatuar dhe une i degjoja ata kur shtinin gjate neteve ne drejtim te malit te Ciçavices..
Pastaj pas tri ditesh ata thane: " ju te ..... , shkoni ne ..... ! Ju duhet teshkoni ne xhamine e ..... sepse NATO-ja mund t'ju bombardoje dhe t'ju vrase." Tre ushtare thane diçka ne serbisht dhe ..... na tha se ata kishin thene qe ne duhej te shkonim ne Qirez sepse " ata kerkojne qe ju te shkoni atje, Ata kerkojne nje grup prej jush." Ajo nuk dha shpjegime te tjera. Femra qe perkthente dhe rrinte me ushtaret serb nuk erdhi me ne ne ..... . Ajo ndenji ne ate shtepi ne ..... .
Keta tre ushtare na percollen per ne ..... . Ata flisnin vetem serbisht me ne, por une nuk i kuptoja çfare thoshin. Ishim afersisht 21 vete. Ne ecnim ne kolone. Ushtaret e Ushtrise jugosllave nuk na çuan ne xhami por ne shtepine e ..... , 70 vjeç, i cili nuk ishte ne shtepi. Me vone degjova se ai u vra nga serbet bashke me dy nga djemte e tij.Pastaj ata na fuan ne nje lloj bodrumi me sane dhe me vende per te ndenjur lopet. Keta tre ushtaret qe na kishin percjelle nga fshati ..... na lane me disa burra me shenjen e tigrit ne krahe.Kur hyme ne shtepi, keta tre ushtaret qe na shoqeruan, biseduan diçka me tre burrat me shenjen e tigrit ne menge dhe na lane me ata. Ata kishin veshur uniforma kamuflimi me nje perzierje te se gjelbres se mbyllet me te verdhe dhe me njolla te kuqe aty-ketu. Ata kishin çizme te medha ushtarake. Gjithashtu ata kishin edhe automatike dhe dy prej tyre kishin nga nje thike te madhe.Keta tre burra filluan te na mallkonin dhe te na shanin. "Pra ju doni republike, doni pavaresi" e keshtu me radhe
Ne bodrum burrat me shenjen e tigrit dhe me automatike te drejtuar ndaj grave kerkuan perseri te holla, stoli dhe leternjofitimet.Njeri nga ata kishte floke biond, te prere shkurt, pothuajse i rruar, me sy te zinj, lekure te bardhe, me trup shume te madh dhe me dhembe te medhenj, Ndonjehere ai vinte ne dhome me maske, ndonjehere pa maske. Ai kishte nje puqerr te madhe ne qafe, prapa veshit. Ai ishte ne fillim te tridhjetave dhe ishte shume i gjate, mendoj pothuajse dy metra.
I dyti ishte i shkurter, rreth 1, 75 m, me trup te zhvilluar mire, ai kishte lekure te zeshket dhe mendoj se ai ishte jevg. Ai kishte nje kapuç te zi prej leshi ne koke. Ky na ruante me te shumten e kohes, Une e kisha pare ate nga vrima e çelesit.
I treti ishte pak me i shkurter dhe me i holle se i pari, me lekure te zeshket, floke te zinj, nje gropez te thelle ne mjeker, qerpike te zinj te dendur dhe sy te zinj. Ky e drejtone me shume pushken nga ne kur na kerkonin te holla dhe stoli.
Kusherira ime ..... 16 vjeçe ishte atje me nenen e saj ..... 36 vjeçe kur burri me puçrren e madhe prane veshit po kontrollonte nenen e saj duke e prekur neper gjithe trupin, duke perfshire edhe gjinjte dhe vaginen, duke kerkuar per sende te çmuara qe mund te ishin fshehur. ..... ishte e frikesuar, keshtu qe ajo klithi dhe ai e goditi ate me shkelm me çizmet e tij te medha dhe e perplasi pas murit kaq fort saqe une mendova se e vrau. Ajo ka ende probleme tani; dhimbje ne gjinj, humbje oreksi dhe anemi. Ai e nxori nenen e saj jashte dhe kur ..... u kthye ajo na tha se ai e kishte detyruar ate te dilte ne oborr dhe te zhvishej. Ata e kontrolluan ate lakuriq dhe e pyeten per burrin e saj.
I njejti person erdhi shume here ne dhome dhe na kercenonte me thiken e tij te madhe duke na thene: "Do t'ju therrim, do t'ju pjekim". Ai tjetri me gropez ne mjeker thoshte: "Jo, ne fillim do t'i pjekim, pastaj do t'i presim" Nuk iu besova atyre sepse para asaj dite kishte pasur shume provokime dhe asgje nuk kishte ndodhur.
Kur hyme ne shtepi une kisha 300 DM per lindjen e femijes. I dhashe trupmadhit 200 DM, tri unaza ari, nje gjerdan dhe nje pale vathe. Te gjithe keto sende te çmuara i kisha fshehur ne rrobat e mia. Ne kashte fsheha 100 DM.
Pastaj, ai qe ishte shume i gjate hyri ne dhome me nje maske te zeze leshi ne fytyre. E njoha nga trupi dhe nga dhembet e tij te medhenj sepse maska kishte nje vrime per gojen. Ai tregoi me gisht nga pese vajza duke i marre nje nga nje. Ai kishte nje automatik te cilin e mbante ne njeren dore ndersa me tjetren tregonte nga vajzat. Ai fliste shqip shume mire. Pese vajzat ishin:
1. A ..... , 19 vjeçe
2. Z ..... , 19 vjeçe
3. B ..... , 23 vjeçe
4. M ..... , 27 vjeçe
5. .... .....
B ..... , A ..... dhe M ..... ishin motra.
Kjo zgjati afersisht dy ore; vajzat dilnin nje nga nje dhe ktheheshin ne bodrum me rroba te çrregullta. Pese minuta pasi mori vajzen e pare ai u kthye ne dhome vetem, pa maske dhe beri nje shenje me dore te fyti sikur do ta priste.. Ai foli ne shqip: "Ja preva fytin A ..... , tani ajo eshte e vdekur". Motra ime ishte e fundit qe ai mori nga dhoma.
Ne besuam se keta tre burra me shenja tigri ne menget e tyre i keqtrajtuan dhe i perdhunuan vajzat. Une e pyeta motren time kur ajo u kthye. "Qfare te bene" Motra ime nuk mundi te fliste. ..... tha: "na zhveshen lakuriq siç na ka bere nena." Ajo po dridhej syte i kishte krejtesisht pa jete dhe fytyra i ishte ngrysur.
Po ashtu ai ma drejtoi gishtin mua. Ai tha ne shqip: "Ti ! Ngrihu dhe eja pas meje!" Per shkak te palltos ai nuk me pa qe isha shtatzene. Ai me nxori jashte ne oborr, duke ecur para meje. Une e lashe djalin tim ..... ne bodrum. Ai filloi te bertiste e te qante kur u largova sepse eshte shume i lidhur me mua.
Ata me nxoren ne oborr dhe me çuan ne nje qoshe me tulla. I pashe dy personat e tjere me shenjen e tigrit ne krahe. Nuk do t'i harroj kurre fytyrat e tyre.
Burri trupmadh qe me kishte sjelle atje, me lekure te bardhe dhe floke ne ngjyre te çelet me urdheroi: "Zhvishu!" Ai ngriti automatikun drejt fytit tim dhe vazhdoi: "Po nuk u zhveshe dhe po nxore ze, do te vras" Dukej sikur po nxitohej. Ne ato çaste u ndjeva shume keq sepse une isha nente muajsh shtatzane dhe per shkak te asaj qe kisha hequr ditet e fundit. I ula te mbathurat deri te gjunjte dhe rrobat e siperme deri te gjinjte. Ai i uli pantallonat deri te gjunjte. Ai me preku gjinjte dhe vaginen me duar. Mendoj se ai donte te me perdhunonte megjithese shtatzania ime ishte e dukshme. Kur me preku une humba ndjenjat.
Kur erdha ne vete, e kuptova se nuk kishte kryer marredhenie seksuale me mua. Kete e them sepse une e njoh trupin tim shume mire. Ai qeshte dhe une isha mbuluar me rrobat e mia. Ai me kishte drejtuar armen. Ai me tha: "Ngrihu, vishu dhe shko! Ngrihu dhe luaji kembet!" Une u ngrita dhe eca para tij dhe shkova te dhoma ku ishin grate. Mezi ecja sepse ndihesha pernjimend shume e dobet dhe e rraskapitur. Sapo do te hyja ai me tha: "Ulu dhe pusho!" Une degjova djalin tim duke qare nga bodrumi.
Nje tjeter qe dukej si jevg shkoi ne bodrum dhe e kapi djalin tim prej rrobash dhe e vendosi ne prehrin tim. Ai ma la djalin ne preher per pese minuta dhe pas kesaj e çoi djalin perseri ne dhome. Pastaj ai tha: "Ngrihu dhe ec pas meje!" Ai me pyeti: "ku e ke burrin?" Iu pergjigja: " Eshte ne Itali". Ai shtoi "Dmth te ka marre malli per burrin" Une nuk thashe asnje fjale. Ai me tha: "Mire atehere, punen e tij do ta bej une." Me urdheroi te zhvishesha. Une u zhvesha. Gjithe kohen ai foli shqip me mua me theksin jevg. Ai i uli pantallonat dhe te mbathura e tij deri ne gjunj. Ai me preku barkun, gjinjte. Ai donte te me prekte kudo; U perpoqa te mbrohesha megjithese nuk kisha shume fuqi. Ai e pa qe une nuk kisha deshire te bej a seks me ate, keshtu qe ai nxori thiken e tij te madhe dhe tha " Une do te te therr! Do ta copetoj foshnjen tende!"
Ne nje çast ai tha: "Shko!" Mu duk sikur nuk kishte kohe sikur ishte me ngut.
U vesha perseri dhe shkova ne bodrum ku ishin grate dhe femijet. Ata erdhen perseri dhe moren te pese vajzat, emrat e te cilave i kam permendur me siper. Ata moren edhe tri gra me te medha ne moshe, duke bere me shenje nga ato dhe duke thene: "Ti! Ti! Dhe ti!" Ai u tha vajzave ne shqip: Bania hallallin" Kjo thuhet nga nje person perpara se te vdese; eshte si lamtumire nga njerezit e dashur.
1. T ..... , 62 vjeçe,
2. F ..... , 45 vjeçe,
3. M ..... , 42 vjeçe, e cila ishte nena e tri motrave qe permenda me larte qe u dhunuan
Ata i vrane grate me te moshuara menjehere. Ne degjuam tri te shtena nga jashte. Ky ishte perfundimi logjik qe ne nxorem.
Une nuk i pashe me keta tre burra me shenjen e tigrit mbi menge. Ata e mbvyllen deren me tel metalik. Ne e pame sepse dera prej druri kishte shume vrima.
Pastaj per rreth gjysme ore ne ndenjem ne bodrum. Ishim kaq te heshtura sepse nuk e dinim çka do te ndodhte me ato pese vajza qe i kishin marre, apo çka do te ndodhte me ne. Te dera ruante nje polic me uniforme kamuflimi, te kalter te mbyllet me automatik dhe revolver, me nje shirit te kalter ne krah, me floke te zinj, sy te zinj, fytyre te zeshket, 1,75-1,80 i gjate, me peshe normale, 50 vjeç. Ai hapi deren, i dha djalit tim qe ishte me i vogli i te gjithe femijeve ne dhome, nje shishe qumesht dhe nje cope te vogel torte dhe tha ne shqip: "Ikni shpejt nga ky vend!" E dija qe ishte uniforme policie sepse kur shkova ne Skenderaj per te lindur foshnjen kishte shume prej tyre rreth e rrotull dhe mjeku me tha kush ishin.
Qe atje ne u kthyem ne ..... ne shtepine ku ishim mbajtur per tri dite. Ne oborr pame ata tre burra qe na kishin percjelle deri ne ..... (ata kishin nje shirit te kuq ne uniforme) dhe ushtare te tjere, Ata po bisedonin duke qendruar ne kembe. Ata na thane te shkonim brenda dhe te pushonim per pak kohe dhe pastaj thane: "te shkojme te kerkojme per vajzat!" Une thashe:" Une nuk mund te eci me" prandaj une doja te dergoja vetem nenen time atje. Ushtari tha: "Nuk do te qendrosh ketu! Ju do te shkoni bashke kudo!"
Ne arritem ne ..... kur ishte errur dhe na futen ne stallen e nje shtepie qe ishte afersisht 300 metra larg nga shtepia qe na kishn mbajtur te kygura. Shtepia ishte djegur dhe une nuk e di e kujt ishte. Ata, tre ushtaret na lane te qete, duke na thene "Asgje nuk do t'ju ndodhe! Mos u frikesoni!" Ata na sollen buke, qirinj dhe nje djep per djalin tim dhe thane: " Neser do te gjejme vajzat dhe grate." Ata na thane te mos dilnim sepse do te ishim ne rrezik per shkak te paramilitareve. Ata po tregonin se po perpiqeshin te na mbronin. Ne ndenjem ne ate shtepi dhjete dite pa roje. Te tre ushtaret u kthyen ne ..... , por ne shtepine ngjitur ishin ushtare te Ushtrise jugosllave te cilet na thane: "Qfaredo qe t'ju nevojitet, na therrisni". Pas shtate ditesh atje erdhi ajo qe perkthente per serbet dhe ajo ndenji me ne tri dite. Gjate ketyre shtate diteve ata erdhen shume shpesh, ata na provokonin, kerkonin para, njeri prej tyre ma drejtoi armen ne koke. Nuk mund te them numrin e ushtareve te ushtrise Jugosllave atje por mund te them qe ishin shume. Pasi ..... erdhi atje, ushtaret e Ushtrise Jugosllave nuk erdhen me per te na kontrolluar. Per dhjete dite ne poqem buke ne furnelle me miellin qe gjetem ne stalle. Jashte oborrit ishte nje pus dhe ushtaret e ushtrise Jugosllave na lejonin here pas here te merrnim uje me shishe plastike. Dy ose tri here ne dite vinte nje person qe ..... me tha se ishte komandanti. Ai solli vetem per ..... ushqime (supe, buke, mish) kafe dhe cigare, Ai me pyeti: "Qfare ndodhi? Qfare ju bene? Kush e beri kete ?" pastaj ai tha: " me vjen keq per qfare te ka ndodhur sepse ti je shtatzane." Une nuk e di graden e tij. Ai kishte te njejten uniforme kamuflimi te gjelber me te verdhe si ushtaret, me shirit te kuq ne krahe; ndryshimi i vetem ishte se ai kishte nje kapele te gjelber njengjyreshe me maje.
Here pas here komandanti serb vinte atje dhe me pyeste qfare kishte ndodhur. Ata thoshin: "Na duhet ky informacion sepse ne po i kerkojme keta njerez, ne do t'i gjejme keto vajza."
Mirdita ishte ajo qe me dergoi ne spital ne Skenderaj per te lindur foshnjen, dhjete dite para se te lindej djali im ..... .Perpos ..... qe me shoqeroi ne spital, te gjitha grate dhe femijet qe mbaheshin ne ate stalle, mbeten atje. Komandanti dhe nje ushtar i Ushtrise jugosllave na çuan mua dhe ..... ne spitalin ne Skenderaj.
Une e pashe kur ajo po fliste me doktor ..... . Pasi linda foshnjen, doktori me mori ne shtepine e tij dhe me tha se ai e njihte babane e vajzes qe perkthente per serbet, dhe pas luftes doktori me tregoi se ajo kishte thene se atij i ishte treguar fakti qe motra ime dhe vjehrra ime ishin vrare.
Une mendoj se ..... na spiunonte ne ..... sepse fliste dhe hante me serbet. Burri im tha: " Une e di, ne e dime qe ajo eshte spiune." Edhe tani ata qe kishin lufltuar me UCK-ne e kerkojne ende ate vajze, por nuk mund t'a gjejne, me gjasa ajo u largua per ne Serbi.
Une mendoj se pa dyshim qe ajo duhet te kete bashkepunuar me ta. Ajo qendroi me serbet gjithe naten kur ne ishim te ngujuara; ajo pinte cigare dhe bisedonte me ta.
Per vdekjen e motres sime mesova nje muaj pas luftes. ..... , 34 vjeçe, gruaja e R ..... , me tregoi se dikush i kishte thene burrit te saj qe motra ime mund te ishte ne nje pus. Ai person dukej se kishte pare çdo gje me dylbi.
Une e takova burrin tim dy muaj pasi ishte nenshkruar marreveshja e paqes. Burri im kishte lufituar me UCK-ne per gjashte muaj ne Cigavice. Ai me tha se e kishte pare vajzen qe bashkepunonte me serbet ne Ciçavice tri jave para asaj qe ndodhi ne fshatin ku u dhunuan dhe u vrane vajzat, dhe ajo ishte veshur me uniformen e UCK-se. Burri im shtoi se ajo u largua nga UCK-ja dhe u bashkua me ushtrine serbe, dmth ajo bashkepunonte me ushtrine jugosllave.
Tre muaj pas nenshkrimit te marreveshjes se paqes motra ime u gjet brenda nje pusi. Nuk e di daten e sakte. Vellai, babai im dhe vellai im ..... me thane se KFOR-i e kishte gjetur kufomen ne nje pus.
Ata nuk na lejuan ta shikonim kufomen. Ata thane se viktimat ishin hedhur ne pus te gjalla.
Nga gruaja ..... dhe nga motra ime, te cilat i hodhen ne pus, disa nga kepucet e tyre u gjeten te shperndara ne pus, ne siperfaqe. Atje u gjet edhe nje kepuce qe ishte e vjehrres sime. Disa nga rrobat e vjehrres sime u gjeten jashte pusit ( pallto e gjate ne ngjyre hiri, xhemper ngjyre krem pa menge). Rrobat e saj ishin lidhur me nje fije te trashe. Babai im me tha se ai i kishte gjetur ato keshtu mbi toke, prane pusit.
Une nuk isha atje kur kufomat u nxoren nga pusi. Burri im dhe babai im ishin atje. Une shkova vetem kur ato u varrosen.
Te tete kufomat e femrave te dhunuara dhe te vrara u varrosen fillimisht ne ..... . Pas dy tre muajsh, ato u varrosen ne .....
Motra ime nuk kishte leternjofitim kur ne u larguam.
Babait dhe nenes sime nuk ua treguan kufomen e motres sime, vetem rrobat; pantallona te kuqe me vija, kadife, bluze te zeze leshi me lule, çorape te bardha leshi te thurura nga nena ime, çorape te pambukta te bardha, çizme me lekure te zeze me taka te trasha dhe me lidhesa; dhe bluze pambuku.

Fotot ne vazhdim tregojne fytyrat e krimineleve dhe dhunuesve qe permenden ne kete tregim.
Eshte vendi ku pershkruhet ne tregim poashtu jane kriminelet qe pershkruhen ne te njejtin tregim ne lidhje me dhunimet e vrasjen e ketyre femrave qe permenden ne kete rrefim.


Si duket shtepia sot


Paramilitaret duke e djegur ku shihet shtepija e njejte

[fattlumi]

Shtepija sot siq duket



Paramilitaret serb duke e djegur ku shihet shtepija e njejte