Flet Papa Gjon Pali

[Brari]

------------ gazeta 55-----------



Fjalimi i plotë i Atit të Shenjtë Papa Gjon Pali II, mbajtur në sallën e Parlamentit Italian

Zotni President i Republikës Italiane,
të Nderuar, President i Dhomës së Deputetëve e të Senatit,
Zotni President i Këshllit të Ministrave,
të Nderuar Deputetë e Senatorë!

Ndjehem thellësisht i nderuar për pritjen solemne që më atribuoni, në këtë seli shumë të nderuar në të cilën me shumë dinjitet përfaqësohet i gjithë populli italian.
Të gjithëve e secilit i drejtoj përshëndetjen time me shumë kënaqësi e përzemërsi, i ndërgjegjshëm për rëndësinë që ka prezenca e Zëvendësit të Pjetrit në Parlamentin Italian.

Falenderoj Zotni Presidentin e Parlamentit dhe Zotni Presidentin e Senatit të Republikës për fjalët shumë të nderuara, nëpërmjet të cilave shfaqen ndjenjat e përbashkëta duke bërë prezent miliona qytetarë, me dashurinë e respektin që më ka shoqëruar vazhdimisht, që nga muajt e parë të zgjedhjes time në Fronin e Shën Pjetrit.
Për këtë arsye, dëshiroj t'ju shpreh të gjithë italianëve edhe në këtë rast, mirënjohjen time të thellë.

Një lidhje e hershme

Që nga vitet e studimit në Romë e më vonë, në vizitat e mia të herëpasherëshme në Itali, si Ipeshkëv e veçanërisht gjatë Këshillit Ekumenik Vatikani II, rritej në shpirtin tim admirimi për një vend ku lajmi ungjillor, qysh në kohët apostolike, ka nxitur një qytetërim të pasur në vlera universale dhe një lulëzim, të admirueshëm veprash artistike në të cilat misteret e fesë janë shprehur me imazhe të një bukurie të pakrahasueshme.

Sa e sa herë kam prekur, si të thuash, me dorë gjurmët e lavdishme që feja e krishterë ka vulosur në zakonet e kulturën e popullit italian e konkretizuar në shumë figura Shenjtërish e Shenjtorësh, personaliteti e simpatia e jashtëzakonshme e të cilëve ka influencuar mbi popujt e Europës e të Botës.
Mjafton të kujtojmë Shën Franceskun e Asizit e Shën Katerinën e Sienës, Mbrojtësit e Italisë.

Me të vërtetë, e thellë është lidhja ekzistuese ndërmjet Selisë së Shenjtë dhe Italisë!
E dimë mirë se kjo lidhje ka kaluar faza dhe ngjarje të ndryshme, duke mos u shpëtuar mosmarrëveshjeve e kontraditave të historisë. Në të njëjtën kohë duhet të mos harrojmë se pikërisht në këto përpjekje, ngadonjeherë të zhurmshme, ajo ka nxitur impulse thellësisht pozitive për Kishën e Romës e për pasojë për Kishën Katolike, po ashtu edhe për kombin e dashur italian.

Kësaj atmosfere të afrimit e të bashkëpunimit, duke respektuar reciprokisht indipendencën e autonominë, i kanë dhënë një kontribut të rëndësishëm, Papët e mëdhenj që Italia i ka dhënë Kishës e botës, në shekullin e kaluar; mjafton të kujtojmë Piun e XI, Papa i Pajtimeve dhe Piun e XII, Papën e Shpëtimit të Romës, si dhe Papët e fundit, me afër nesh, Gjoni i XXIII e Pali i VI, emrat e të cilëve unë ashtu si Gjon Pali I, kam dashur ti kem.
Duke dashur të hedh një vështrim përmbledhës, historisë së shekujve të kaluar, mund të them se identiteti shoqeror e kulturor i Italisë si dhe misioni qytetërues që ajo ka kryer e vazhdon të kryej në Europë e në botë, vështirë se mund të kuptohej, jashtë këtij ushqimi jetikë siç është Krishtërimi.

Zhvillimi i Qytetërimit

Lutem të më lejoni me shumë respejt të ftoj Juve Përfaqësues të zgjedhur të këtij kombi, e së bashku me ju të gjithë popullin italian të ushqejmë një besim të menduar mirë e bindës në ruajtjen e trashëgimisë së virtyteve e të vlerave që na kanë lënë të parët. Në bazë të një besimi reciprok mund të përballohen me qartësi problemet, sado komplekse e të vështira të momentit që kalojmë, madje me guxim, mund të hedhim vështrimin drejt së ardhmes duke kërkuar kontributin që Italia mundti jap zhvillimeve të qytetërimit.

Nën dritën e eksperiencës së jashtëzakonshme juridike, të përfituar nga eksperinca shekullore, duke filluar nga Roma pagane, si të mos ndjejmë detyrimin për shembull, që të vazhdojmë t'i ofrojmë botës mesazhin fondamental, sipas të cilit, në qendër të çdo rregulli bazë të drejtë qytetare, duhet të jetë respekti për njeriun, për dinjitetin e për të drejtat e tija të patjetërsueshme?

Me të drejtë mund të kujtojmë sentencën e lashtë: Hominum causa omne ius constitutum est. (Të drejtat njerëzore janë themeli i së drejtës të cdo personi). Shihet qartë në këtë afirmim, bindja se ekziston një "e vërtetë mbi njeriun", e cila i kapërcen barrierat e gjuhëve e të kulturave të ndryshme. Në këtë vështrim, duke folur para Asamblesë së Kombeve të Bashkuara me rastin e 50 vjetorit të themelimit të saj, kam kujtuar se ekzistojnë të drejta njerëzore universale, të rrënjosura në natyrën e njeriut, në të cilat pasqyrohet nevoja objektive e një ligji moral universal. Shtonja:"Duke qenë kërkesa të rëndësishme, këto të drejta na thonë gjëra të rëndësishme përs ai përket jetës konkrete të çdo njeriu e të çdo grupi shoqëror. Ato na kujtojnë se nuk jetojmë në një botë irracionle, të privuar nga ndjenjat, përkundrazi, vërehet një logjikë morale e cila i jep dritë ekzistencës njerëzore e bënë të mundshëm dialogun ndërmjet njerëzve e popujve (Këshilla nga Gjon Pali II, vol XVIII/2, 1995, f.732).

Gjallërim kulturorë

Duke ndjekur me vëmendje e dashamirësi rrugën e këtij kombi të madh, me lejoni të këmbëngul se për të shprehur më mirë veçoritë e tij karakteristike, ai ka nevojë të rrisë solidaritetin e lëvizjen e tij të brendshme. Pasuritë e historisë së gjatë, po ashtu si dhe prezenca e shumëllojshmërisë së gjallë të inisiativave shoqërore, kulturore dhe ekonomike, janë nga më të ndryshmet, sipas njerëzve e krahinave. Realiteti italian, paraqitet sigurisht mjaft komplekse, ai do të varfërohej e ulej nga një uniformitet i detyruar. Rruga që lejon të ruhen e vlerësohen këto ndryshime, pa lënë që këto të bëhen motive për kundërvënie e pengesa, progresit të përbashkët, është ajo e solidaritetit të sinqertë e leal. Ajo ka rrënjë të thella në shpirtin e në zakonet e popullit italian që aktualisht shprehet veç të tjerash në shumëllojshmërinë e mirësinë e formave të veprimtarisë vullnetare. Vërehet, gjithashtu, nevoja e raporteve ndërmjet shumëllojshmërisë së komponentëve shoqërore të popullatës si dhe të krahinave të ndryshme gjeografike ku është e shpërndarë. Vetë Ju, si përgjegjës politik e përfaqësues të institucioneve, mund të jepni në jetë hapësirë një shembull, veçanërisht të rëndësishëm e efikas, po aq të rëndësishëm sa dialektikat e raporteve nxit të evidentojë ndryshimet. Aktiviteti Juaj në fakt, shquhet në të gjithë fisnikërinë me të cilën ai matet me shpirtin autentik në shërbim të qytetarëve.

Mbrojtja e Familjes

Vendimtare është e parë nga kjo prespektivë, prania në shpirtin e secilit e një sensibiliteti të gjallë, për të mirën e përbashkët. Mësimi i "Këshillit të Vatikani i II", është mjaft i qartë""Bashkësia politike ekziston (.......), në funksion të asaj të mire të përbashkët në të cilën ajo merr kuptim e justifikim të plotë e prej së cilës nxjerr rregullin e origjinën e saj politike".

Sfidat që qëndrojnë përpara një shteti demokratik kërkojnë nga të gjithë njerëzit, burra e gra, vullnet mirë, pavarësisht nga përkatësia politike e secilit, një bashkëpunim të sinqertë e bujare në ndërtimet e së mirës së përbashkët të kombit. Një bashkëpunim i tillë, për më tepër, nuk mund të shmangë si pikë referimi vlerat fondamentale etike që janë të shkruara në vetë natyrën e qënies njerëzore. Rreth këtij problemi, në Letrën enciklike "Veritas Splendor" tërhiqja vëmendjen nga "rreziku i aleancës ndërmjet demokracisë e relativizmit eteik, i cili i heq bashkëjetesës qytetare çdo pikë sigurie të referimit moral, duke e privuar rrënjësisht me njohjen e së vërtetës" (N.101). Në fakt, në se nuk ekziston asnjë e vërtetë e fundit, e cila drejton e udhëheq veprimin politik, theksonja në një nga letrat enciklike la Centësimus annus "Idetë e bindjet mundet që lehtësisht të strumentalizohen për qëllime pushteti. Një demokraci pa vlera, konvertohet lehtësisht në një totalitarizim të hapur ose të fshehur, siç tregon historia" (n.46). Nuk mund të hesht, në një rrethanë të tillë madhështore se një kërcënim tjetër i rëndë peshon mbi të ardhmen e këtij vendi, i cili prej sot kondicionon mundësitë e zhvillimit të tij. E kam fjalën për krizën e lindjeve, rënien demografike e mplakjen e popullatës. Realiteti i shifrave detyron të kihen parasysh problemet njerëzore dhe ekonomike, që në mënyrë të paevitueshme vendosin Italinë në gjendje krize, duke stimuluar ankth, madje, guxoj të them, ajo shtrëngon qytetarët në një detyrim të përgjegjshëm e konvergues, për të favorizuar një kthim të vendosur të kësaj tendence. Veprimtaria baritre në favor të familjeve e të ardhmes së jetës, e për më tepër drejt një ekzistence të përgjithshme të hapur para logjikës së dhurimit të vetvetes, janë kontributi që kisha ofron për ndërtimin e një mendësie e të një kulture, brenda së cilës ky kthim i kësaj tendence të bëhet i mundshëm. Sidoqoftë, janë të mëdha hapësirat për një inisiativë politike, e cila duke i qëndruar besnike njohjes të së drejtës së familjes, si shoqëri natyrore e bazuar në martesën, detyrim i Kushtetutës së Republikës Italiane, (shiko nenin 29), ta bëjë shoqerisht dhe ekonomikisht me pak të kushtueshëm ngjizjen dhe edukimin e fëmijëve.

Formim e cilësi

Në një kohë ndryshimesh, shpesh herë rrënjësore, ku eksperiencat e kaluar duket se bëhen të parëndësishme, rritet nevoja e një formimi solid të personit. Edhe kjo, Përfaqësues të nderuar të popullit italian, është një fushë në të cilën kërkohet një bashkëpunim shumë i gjerë, aq sa përgjegjësitë parësore të prindërve të gjejnë mbështjen e duhur. Formimi intelektual dhe edukimi moral i të rinjve mbeten dy rrugët themelore nëpërmjet të cilave, në vitet vendimtare gjatë rritjes, secili të mundë të vërë në provë vetveten, të zgjerojë horizontet e mendjes duke u përgatitur të përballojë realitetin e jetës.

Njeriu jeton një ekzistencë të veçantë njerëzore falë kulturës. Nëpërmjet kulturës njeriu bëhet më njeri, e jeton me intensivisht brenda qënies së tij. Eshtë e qartë, pra në vështrimin e të urtit, njeriu vlerësohet si njeri me shumë për atë çka është se për sa ka. Vlera njerëzore e personit është në relacion direkt dhe esencial me qënien, jo me pasurinë. Pikërisht për këtë një Komb, i shtyrë nga kujdesi për të ardhmen e tij, favorizon zhvillimin e shkollës në një klimë të shëndoshë liri edhe nuk kursen forcat për të përmirësuar cilësinë, në bashkëpunim të ngushtë me familjen e me të gjithë komponentët shoqërore, ashtu siç ndodhë në pjesën më të madhe të vendeve europiane. Jo më pak e rëndësishme, për formimin e personit, është klima morale e cila predominon në raportet shoqërore e që aktualisht gjëndet shumë e kushtëzuar nga mjetet e komunikimit. Kjo është një sfidë që thërret për gjykim çdo person e familje por në veçanti ata që kanë më shumë përgjegjësi politike e institucionale. Kisha nga ana e saj nuk do të lodhet, duke ushtruar edhe në këtë fushë, atë mision edukativ që i përket vetë natyrës së saj.

Kujdes për më të dobtit

Karakteri me të vërtetë humanitare i një trupi shoqëror manifestohet, veçanërisht në përkujdesjen që arrin të tregojë në këta pothuaj 60 vjet, që nga rrënimet e luftës së dytë botërore, nuk mund të mos admirosh përparimet e mëdha të kryera drejt një shoqërie në të cilën të mund ti sigurohen secilit kondita të pranueshme për të jetuar. Eshtë po aq e paevitueshme, të mos vëresh tashmë, krizën e rëndë të punësimit, kryesisht të rinisë, si dhe shumë varfëri, mizerje e mënjanime, të vjetra e të reja, që përjetojnë shumë persona e familje italiane ose të emigruara në këtë vend. Eshtë e madhe pra nevoja e një solidariteti spontan e të hollësishëm, ku Italia me impenjim e me zemër nuk mund të japë kontributin e saj. Një solidaritet i tillë, megjithatë kërkon mbështetje e nxitje të vazhdueshme, kryesisht nga institucionet publike. Në këtë perspektivë, pa kompromentuar kujdesin e duhur për qytetarët, meriton vëmendje gjendja e burgjeve, ku të dënuarit jetojnë, shpesh në kondita të dhimbshme mbi popullimi. Një shenjë mëshire për ta, duke ja zvogëluar dënimin do të tregonte një ndjeshmëri të qartë, e cila nuk do të mos stimulonte impenjimin personal për përmirësim e integrim pozitiv në shoqeri.

Europa dhe Krishti

Një Itali me besim te vetja dhe e lidhur fort nga brenda do të përbente një pasuri të madhe për kombet e tjera të Europës e të botës. Dëshiroj të ndaj me JU bindjen se në çastin në të cilin po përvijohen profilet institucionale të Europës së Bashkuar, tashmë duket se është te porta zgjerimi i saj, për shumë vende të Europës qëndrore e lindore, duke vulosur kështu, kapërcimin e një ndarje jo të natyrshme. Ushqej besimin, edhe për meritë të Italisë, që themeleve të reja të "shtëpisë së përbashkët" europiane, të mos i mungojë "cementoja" e asaj trashëgimnije të jashtëzakonshme fetare, kulturore e qytetare që e ka bërë Europën të madhe në shekuj.

Eshtë e nevojshme pra, të kemi kujdes nga një vizion i Kontinentit i cili merr në konsideratë vetëm aspektet ekonomike e politike, ose që mbështet në mënyrë jo kritike, mënyra jetese të frymëzuara drejt një konsumizmi indiferent ndaj vlerave shpirtërore. Nëse duhej ti jepet një stabilitet i qendrueshëm Europës së Re të Bashkuar, është nevojshme të impenjohemi që ajo të mbështetet mbi ato themele etike që dikur qenë baza e saj, në të njëjtën kohë ti krijohet hapësirë pasurisë dhe ndryshimeve të kulturave e traditave të cilat janë karakteristikë e kombeve të ndryshme. Dëshiroj që edhe në këtë atmosferë mirëkuptimi fisnik, të përsëris thirrjen që gjatë këtyre viteve kam drejtuar popujve të ndryshëm të kontinentit:"Europë, në fillim të mijëvjeçarit të ri, hapi sërish portat e tua Krishtit!"

Shekulli i ri sapo ka filluar, mbart në vetvete një nevojë në rritje për mirëkuptim, solidaritet e paqe ndërmjet kombeve. Kjo është në fakt një nevojë e pamohueshme, në një botë gjithnjë e më shumë të ndërvarur që bashkohet nga një rrjet global shkëmbimesh e komunikimesh, ku megjithatë vazhdojnë të ekzistojnë akoma pabarazira të frikshme. Fatkeqësisht shpresat për paqe kundërshtohen brutalisht nga ashpërsimi i konflikteve kronike duke filluar nga ai që vazhdon të përgjakë Tokën e Shenjtë. Për më tepër është shtuar edhe terrorizmi ndërkombëtar me dimensione të reja të tmerrshme, duke implikuar në mënyrë totalisht të gabuar, edhe besimet e mëdha. Pikërisht në një situatë të tillë, besimet duhet të nxisin të gjithë potencialin e paqes, duke orientuar mendjen drejt një "kthimi e mirëkuptimi reciprok të kulturave e qytetërimeve, që prej këtyre besimeve frymëzohen".

Rruga e Paqes

Në këtë veprimtari të rëndësishme, prej përfundimeve të së cilës në 10-vjeçaret e ardhshëm, do të varen fatet e njerëzimit, krishtërimi ka aftësi e përgjegjësi krejt të veçantë. Duke shpallur Zotin e dashurisë ai tregon vetveten si një besim i një respekti të ndërsjelltë që fal e pajton.

Italia dhe Kombet e tjera, të cilat kanë rrënjët e tyre historike në fenë e krishterë, janë pothuajse pazgjidhshmërisht të përgatitura për ti hapur njerëzit rrugë të reja paqeje, duke mos injoruar rrezikun e kërcënimeve aktuale, pa lënë aspak që të mbyllen nga një logjikë përleshjeje, e cila nuk do të kishte asnjë zgjidhje.

Të nderuar Përfaqësues të Popullit Italian, nga zemra ime buron spontane një lutje nga ky qytet shumë i vjetër e i lavdishëm, nga kjo "Rrom ku edhe Krishti është një Rroman", i kërkoj Shelbuesit të njerëzimit të bëjë të mundur që kombi i dashur italian të mundë të vazhdojë , sot e në të ardhmen, të jetojë sipas traditës së tij të ndritur, duke ditë të marrë prej saj frute të reja të bollshme qytetërimi, në shërbim të progresit material e shpirtëror të gjithë botës.

Zoti e bekoftë Italinë

Përktheu Sokol Miraka




-----------nga gazeta 55 ------------

[olsen]

kujt i intereson se foli papa.ai as vete nuk dine ca flet.pastaj gjithcka qe ai thote ka nje axhenda per katolicizmin.nqs se ai eshte njeri i shenjte fetar dhe njeri i zotit ,atehere pse na merret me politike ky plak !!!!