Kuleta më mashtroj

[Marmara]

Kuleta më mashtroj



Pashë në ëndërr se një thirrës thirri në mesin ton me një zë të fuqishëm me të cilin dridhi vendin dhe tronditi banorët: Përgatituni o robërit e Allahut....Përgatituni o robërit e Allahut...Ejani në Xhihad...

Me mijëra të rinj nxituan në atë drejtim nga i cili u vinte zëri, të gjithë duke thënë: të përgjigjemi..të përgjigjemi... të gjithë ne sakrifikohemi për Islam e për Vatan dhe për të dashurit ton në çdo vend.

Pastaj thirrësi na tha neve: Allahu ju shpërbleftë me të mirat e Tij për Fenë, Atdheun dhe Nderin. Mirëpo ushtria jonë ka disa kushte!!

Me këtë rast unë bërtita nga mesi i turmës duke thënë: Kushtëzo çfarë të duash, sepse ne ia kemi dorëzuar veten tonë Allahut, dhe çdo kusht që e realizon këtë synim jemi të gatshëm ta pranojmë, Andaj na trego çfarë kërkon prej nesh?!.

Ai tha: Pesë kërkesa i kam për ju...ai që i plotëson më shoqëron për në xhihad përndryshe kthehet prapa!

Të gjithë njëzëri thamë: Na trego çfarë donë prej nesh, dhe kërko çfarë të duash.

Thirrësi tha: Mos të na shoqëroj askush përveç atij që i dinë përmendësh suret [ el-Enfal ] dhe [ Muhammed ], sepse këto dyja janë marrshi i muxhahidinëve.

E shikuam njëri tjetrin pastaj thamë: vazhdo... vazhdo na trego çfarë ke së pari?

Pastaj tha: Mos të na pasoj në betejat tona pos ai që sot e ka falë namazin e Sabahut në xhami në safin e parë, dhe e ka mbërri tekbirin fillestar.

E ula kokën sepse bash sot e kam mbërri imamin në uljen e fundit në namazit para dhënies selam.

Pastaj vazhdoi thirrësi dhe tha: Nuk e arrin nderin e xhihadit sot me ne pos ai që i dinë përmendësh dhjetë hadithe për vlerën e xhihadit, me sened [ zinxhirin e transmetuesve deri te Profeti a.s.] dhe metn [tekstin e hadithit], që ta ndjej nderin e xhihadit për të cilin doli që t'ia dorëzoj veten Allahut përmes tij.

Fillova ti kujtoj ato hadithe që i di përmendsh, mirëpo nuk munda ti kujtoj pos një apo dy hadithe, madje nëse njërin e di të tërin në tjetrin nuk jam i sigurt.

Vazhdoi thirrësi e tha: Kanë mbetë edhe dy kushte, mos të vijë me ne pos ai që e ka shkruar testamentin dhe ia ka lënë familjes së tij, sepse nuk kemi kohë që tani të shkruajmë testamente.

Mua mu kujtua se filanit ia kam borxh disa para dhe tjetrit disa të tjera, dhe se më duhen disa ditë që ti kujtoj borxhet tjera, e mos të flasim për këstet e obligimet tjera...

Tani thirri thirrësi, duke ma ndërprerë mendimin dhe katandisjen time nëpër dynja e cila më ka shkatërruar dhe më ka coptuar, duke thënë: Kushti i fundit është: Mos të na shoqëroj ne pos ai që jeton sikur muxhahidi në jetën e tij, siç rrinë zgjuar muxhahidët duke i ruajtur kufijtë e shtetit, ashtu të rri zgjuar ai me familjen e tij duke falur namaz, dhe rrinë zgjuar duke i shfletuar faqet e Kur'an-it ashtu siç rrinë zgjuar muxhahidët me armët e tyre në dorë.

Ende pa e përfunduar ky burrë kushtin e pestë, u largova nga mesi i turmës që të mos turpërohem para gjithë këtij mileti.

Pasi u largova disa hapa, ktheva kokën prapa kur ja me mijëra njerëz vinin pas meje... të gjithë u zmbrapsen, përveç një grup i vogël qëndroi me thirrësin, dhe me këtë rast mu dhimbs ky njeri që të kthehet me ca burra kur me të pak më parë ishin me mijëra...

U ndala dhe i thash: O vëlla a ke mundësi te tërhiqesh nga dy apo tri kushte, e të mos kthehesh duarthatë pa një numër i cili të gëzon apo pa një ushtri e cila të ndihmon?!

Buzëqeshi njeriu dhe tha: Jo or vëlla...Betejat tona sot nuk kanë nevojë për trupa (njerëzish) sa kanë nevojë për besimtarë, kjo është betejë zemrash e pastërtishë, e jo betejë e topave dhe makinerisë...

Pastaj mua mu drejtua e më tha: Pse ti nuk e ndryshon gjendjen tënde dhe të na bashkëngjitësh?

Unë i thash: A do të më pritni derisa të ndryshoj?!

Ai më tha: karvanët për çdo ditë këtë vend e përshkojnë, dhe betejat kundër të kotës (batilit) deri në ditën e gjykimit nuk do përfundojnë, nëse sot të ka ikur karvani, bashkangjitju atij të nesërmit, mirëpo ke kujdes mos te të ikin të gjithë karvanët, e pastaj mos të mbetët kohë për pendim!

Pastaj burri u nis duke ju thënë atyre që ishin me të: Hajde të lëvizim o vëllezërit e mi, sepse për shembujt e juaj zbresin melaikët, dhe shembujt e juaj Allahu i mbron, dhe nga duart e shembujve tuaj vjen fitorja...

Kurse Unë shikova rreth vetes, qaja dhe vajtoja hallin tim...

Mu afrua dikush dhe më tha: mos u dëshpëro... nesër do t'iu bashkangjitemi atyre!

Ia ktheva duke i bërtitur: me dhjetëra vite po kalojnë e nuk erdhi e nesërmja për të cilën po flet, sa që karvanët me ushtrinë e Zotit gati sa nuk kanë përfunduar e ne ende nuk ia kemi rezervuar vetes në to një vend.

Pastaj e nxora kuletën e parave që ta marr një letër dhe ta shkruaj testamentin tim, por më befasuan fotot e fëmijëve të mi, dhe prapa tyre disa bankënota, dhe e harrova testamentin, e harrova xhihadin dhe vazhdova rrugën në dertet e dynjasë...pastaj u zgjova!!!