Fisit

[Henri]

U mbledh te gjithe keshtu nga jeni
te rinj a mplakur,
te gjalle a vdekur
Me gjakun tuaj
timin prape ngjall
ne heshtjen tuaj shlodh kembet qe s'ndalen
zhys shpirtin per ta pagezuar.
Une - nje besimtare
ne rrenjet e mia qe s'kane per t'u shuar
ne gjakun tuaj qe s'shterr
ne shijen tuaj...
Jam prape ketu, dhimbja me la te kthehem
e lodhur nga vdekjet e mia e ngjalljet
joshur kjo korbe
nga gjaku im premtuar
pas perleshjes me mallin
Piskame e zerit tim
ju ngre nga përsëgjalle- varret,
Rrenjeve qe mbi toke kane dale
u hedh nje fryme dhè,
e marrë, e dhënë, e shkarë
e ndarë,
e çarë tek ulerij per aromën
në rrëz të rrënjëve bëj rrënjë

Më gushni sot, se neser...

[Bel ami]

Po te dergoj nje pershendetje te zjarte dhe plot respekt.
Shpresoj ta zgjatesh dhe pak kete poezi,me te njejtin ritem,nxiri renjet e fisit...
Nuk e di por vargu me kujtoi poezine e Kutelit.Nuk i ke vargje shterpe por plot metafore.Nga te paktet qe kemi kenaqesine te lexojme ketu.

[Henri]

e shtova, por me kapi ne nje ore te keqe.

ime më, me tha: te eshte inatosur truri e po hakmerret per gjerat qe nuk t'i kuptuan, apo s'deshen te t'i kuptojne?!. Ime eme qe kujdeset per mua, ne lenien e gjurmeve te mia. Une, sa me te ngulura keto te fundit mbi truall, aq me e dukshme ekzistenca ime. Aq me e frutshme mbarsja e sime mëje. A ka mundesi qe toka te ulerije aty ku une shkel??? Me rrenqeth deshira per dhimbje. Me tremb dhimbja e harreses. Me gerryen dhuna per mos-harrese. Perpelitjet e perditshme, per ate, te madhen, te vetmen, bëmën time. Qe, ose do t'i jape emrit tim mbi rrase, nje shkelqim te mekur xixellonje, ne ditet e fundit te majit. Ose, nje hënë qe nuk ia zbeh vegimet as e zena e diellit. U kerkoj edhe une pjellave te mia te perpeliten. Se dua te me qajne mua, ashtu si po qaj une, mbi ikjet e te mive. Nga frika se mos i harroj dhe vdesin prape. Me nxeh dhe e shtuna, kur treçereku i qytetit mban frymen pezull, dhe i shfryn bulçite vetem ne klube te zhurmshme, ku nuk ka rendesi sesa bertet ti. Pasi ai, zeri i te gjitheve se bashku, duke iu marre kembet nga alkoli dhe epshet, eshte gjithmone, nje ton me lart. Me i thekshem.
Pse po t'i them ty, te gjitha këto?!

[Ani]

mire bere qe ia the se une po pergjoja dhe po me mek te cmendur kjo pjelloria jote. ti me kujton geshtenjat qe piqja mbi stove, gjyshen qe i rrinte prane stofes ne dimer se kish ftohte dhe kur largohej e kthente kurrizin i ishte kthyer trikoja e zeze ne te kuqerremte nga nxehtesia; me kujton buken me djathe moj. buke vale. me sheqer e vaj ulliri. ahh i vorfuni i pasur me deshira dhe endrra. lulke ti te thek e dashur, te thek si diell qershori (jo korriku se ai te rrjep!). thanks qe nuk na pervelon :-)

po behem dhe une si macka blu--te dashuroj! heheh. mace, po e lexove kte ene ty te du fort! si gjithmone, dashnia e modhe nuk mungon asihere knejna nga neve. eh c'vete! lulke, me pelqeu shume ndrrimi qe ke bere. je shume e shpirtshme (eshte fjale kjo??)

love,
Ani

[ornament]

Bravo, Henri po ben progres, çfare ti ben ka force, nje lloj force deshperuese. Çfare te mungon eshte pak art, kjo vjen ngaqe asaj çfare shkruan i mungon fisnikeria. mos harro qe edhe ne mallkim mund te jemi te fisem. Ilaçi, drejtoju qiellit ( jo atij te maces) jo komshiut, kesaj i thone te fisnikerosh emocionin, forcen.
A e ke pare ujkun kur uleret, ai i drejtohet qiellit, jo si qeni qe i leh komshiut, prandaj ai eshte me i fisem, me misterioz, mnjf me artistik. Prandaj Romaket e bene simbol te tyre.
Nuk di sa me kupton.

[Brari]

Dil nji her ne pyll ku ka ujqer e te vim pastaj te gjejm kepucet e tua aty dhe ndoj rryp pantallonesh..
Qeni eshte kafsh fisnike.

[Henri]

ëëhum! hum!! hum!!!
(ëhë, te kuptova)

[ornament]

Henri, me behet qejfi.

Brari, me duket s'e di qe ujku ujkun nuk e han, por e lepin.

[Alize]

e care tek ulerin per aromen
ne rrez te rrenjeve bej rrenje edhe une bashke me ty, mikja ime.
Leshome pakez vend.

E.

[Henri]

Ty te leshova shtratin e dashur
Te parregulluar fare nga gjurmet e nates
te rrudhosur nga fryma e nxehte e brinjeve te mia,
nga agonia e trupit tend te djersire.
T'i kam marre brengat robinja
kemishet e paveshura te t'i lajne
dhe gishtat e stergjatur nga ikja.
fantazmat t'i kam lidhur mbi krye
te te presin diellin e mengjesit...