Vetem ne Bosnje edhe ne Arbeni, feja perandorake kristiane romake, katolicizmi dhe ortodoksia, nuk ishin te lidhura me nacionin. Ne fakt katolicizmi, ne lufte me ortodoksine, ishte ne lidhje e siper me kete identitet alban, kulmuar si proces me Skenderbeun. Por nuk ia arriti ta plotesonte procesin.
Ndryshuar pėr herė tė fundit nga Seminarist : 28-11-2010 mė 17:56
Postuar mė parė nga HEN-RI
C'lidhje ka kjo fraze me temen?!Por fundja sa e rendesishme eshte kjo!Asnje individ ne bote nuk e ka zgjedhe vet besimin e vet.Fete kane hyre ashtu sc kane hyre dhe ne nuk kemi perse te merremi me kete ceshtje.E rendesishme eshte ,se ballkani ishte ne paqe me krishterimin.Debati lind kur u prish kjo paqe, kush e prishi, a mund te rivendoset, a duhet te rivendoset, si mund te arrihet kjo paqe, cfar detyrash na dalin sejcilit komunitet, secilit popull.Dukeqene se vajza me naivitetin e saj eshte ndjere e befasuar nga percmimi qe i behet shqiptareve ,per shkak te islamizimit te tyre, ajo kerkon te dije se pserse ky popull nuk arriti te clirohet shpirterisht.Nuk eshte vetem feja myslimane e eksportuar,por edhe ajo ortodokse nga greket dhe ajo katolike nga italianet
Javan
Ka sjelle kujtimet e Bajronit, por Bajroni nuk ka bere analize historike, por thjeshte ka komentuar ate c'ka pare.Eshte normale qe me popujt e pushtuar te ndodhin keto anomali, ku te krishteret greke ti sherbenin turqeve per ti bere keq bullgareve dhe e kunderta.Te njeten gje benin dhe shqiptaret, por guzhinjeri i gjithe ketyre prapesive, eshte " AI",arapi turk.A nuk beri te njeten gje Enveri apo diktatoret e kuq, duke ngaterruar dhe percare popullin e vet?!
Se cfar kerkonin bullgaret me gjith klerin e tyre po ju paraqes "hymnin luftarak"Paraqitur nga J.Irmscher,ne konferencen e pare albanologjike ne Tirane, ne 1962.faqe 509-510.
Bullgare dhe shqiptare
Serbe e Romej
Banore te ishujve te sterese
Me nje vrull te perbashket
Per lirine
Te cveshim shpaten.
Ky hymn i parapriu revolucioneve ne provincat e Danubit dhe ne revolucionin grek 1821.
Ska Bajron te me binde mua, se jane te sunduarit te interesuar per te mbajte sunduesin.Por ketu nuk e ka fajin Bajroni ,por ato qe nuk e kuptojne ate.Pra je ti Javan ben kopetentin me nje shkrim letrar.
Ndryshuar pėr herė tė fundit nga Anesti_55 : 28-11-2010 mė 18:41
Injorantin e kam frike,
Budallin e meshiroj,
Te diturin (civilin) e dua pa mase.
Testi i dallimit te koloneve nga shqiptaret e islamizuar eshte testi i flamurit. Ata shqiptare myslimane qe edhe sot e kesaj dite ngrejne flamurin tone kombetar dhe e konsiderojne ate te tyren, jane epirote te islamizuar. Kurse ata shqiptare qe nuk duan t'ia dine per flamurin tone kombetar, nuk duan t'ia dine per origjinen e tij, nuk duan t'ia dine per Gjergj Kastriotin, jane kolone osmane (jo-turq) pasi osman e turq nuk jane e njejta gje.Nuk me rezulton aspak se bektashijte e sotem jane ata shqiptaret e dikurshem ortodokse qe zgjodhen kete sekt islam me ngjyra kristiane, kundrejt suniteve kolone. As bektashizmi e as sunizmi nuk jane faktore per te garantuar pastertine shqiptare, sikurse nuk eshte as ortodoksia.
Pastaj bektashij dhe sekte shiite te ngjashme me te gjen edhe ne zona ku sot nuk ka kembe ortodoksi, ne martanesh, kukes, tropoje.
Nje nga vizitoret e paket te huajt protestant (emri i te cilit nuk me kujtohet tani) te Shqiperise aty nga fundi i shekullit te XIX, kish vizituar Kalane e Krujes dhe vendin ku mendohej se ishte varri i Gjergj Kastriotit. Sipas pershkrimit te tij, para deres te hyrjes, qendronin dy shqiptare myslimane bektashij, qe ruanin dhe nderonin kujtimin e heroit tone kombetar. Si ka mundesi, qe keta bektashij myslimane nderonin kujtimin e nje "qafiri" qe edhe sot e kesaj dite per se vdekuri acaron kryeministrin turk sa here qe viziton Tiranen? Si ka mundesi qe keta bektashij e konsiderojne njeriun e tyre Gjergj Kastriotin?
Ti ben gabimin qe e sheh bektashizmin mes shqiptareve thjeshte si nje sekt te parendesishem. Une po te them, qe fenomeni i konvertimeve te shqiptareve autoktone ne bektashizem, si nga numrat si nga kontributi qe ata dhane ne rilindjen tone kombetare e levizjen per pavaresi, meriton nje vemendje e studim te vecante. Dhe une nuk do te ndalesha vetem atje, une do te shkoja me tej: ne keto 20 vjetet qe Shqiperia eshte demokratizuar, sipas observimeve te mia nga jashte, konvertimet me te medha qofshin keto kulturore apo shpirterore ne fene e te pareve, kane ndodhur brenda ketij komuniteti.
Duke gjykuar nga numri teper i madh i kishave e manastireve orthodhokse (shume prej tyre ne zona ku banojne bektashij) qe i rezistuan pushtimit turk dhe arriten deri ne ditet tona, ky fakt mua me mjafton per te rrezuar poshte pretendimin tend se "braktisja e krishterimit vinte per mungese te kishes e klerit". Kete observim une e quaj te drejte vetem brenda komunitetit romano-katolik ne veri-perendim te Shqiperise, bazuar mbi plot relacione te klerit romano-katolik shqiptar apo vikareve te Papes qe vizituan ate komunitet ne shekuj.Metropoliti i Korces thjeshte ka hamendesuar e JO faktuar per zgjedhjen te qenit bektashi ne lidhje me origjinen kristiane. Nuk ka burime dokumentare qe te na tregojne se bektashizmi zgjidhej meqe ka ndikime kristiane. Prandaj dhe une te them, se po qe per hamendesime, sunizmi, duke qene me praktik si fe, do parapelqehej nga shqiptaret qe ne nje nga arsyet po e braktisnin krishterimin pikerisht per pamundesine per ta ndjekur ate ne menyre private individuale ne kushtet e pushtimit turk, kur skishin as kisha e as kler.
Nese ajo qe ti pretendon do te ishte e vertete, ne Shqiperi nuk do te kishin mbetur ne kembe asnje kishe e asnje manastir, pasi ose do te ishin rrafshuar, ose do te ishin kthyer ne xhami, sic ishte praktika e pushtuesit. Fakti qe edhe sot e kesaj dite ne Shqiperi ka me shume ne numer kisha e manastire te krishtera se sa xhami, deshmon qe asnjehere ne ato 500 vjetet e pushtimit turk mes shqiptareve nuk ka patur nje braktisje masive te fese orthodhokse. Konvertimet kane qene graduale, te lokalizuara dhe ne te shumten e rasteve jo me hir por pa hir, te shtyre nga rrethanat dhe kushtet ekonomike dhe sociale ne te cilat te krishteret e gjenin veten.
Per mua, konvertimet e shqiptareve ne bektashi, deshmojne dy gjera: a) keta njerez e kane braktisur fene e te pareve te tyre jo me hir por pa hir b) preferonin bektashizmin para sunizmit pasi te beheshe bektashi do te thosh te beheshe mysliman por ndryshe/ndare nga feja e pushtuesit sunit. Nga ana tjeter, te beheshe sunit do te thosh jo vetem te beheshe mysliman, por te beheshe edhe pjese e shoqerise e kultures osmane. Pra zgjedhja e te berit bektashi per ta, do te thosh marrjen e statusit te qytetarit osman si mysliman, por ne te njejten kohe, do te thosh edhe ruajtjen e autonomise brenda kontekstit fetar te Kalifatit. Bektashijte jetonin ne fshatrat e tyre, luteshin ne teqete e tyre, e nuk perziheshin me xhamite e besimin e suniteve.
Dhe nje nga arsyet perse aq shume kisha e manastire te lashta i rezistuan shkaterrimit e prishjes ne jug te vendit, ishte pikerisht prania e bektashijve. Ata asnjehere nuk u treguan te zellshem per te shkaterruar e sulmuar fene e komunitetin te cilen braktisen. Po ta kishin bere kete gje, realiteti mes shqiptareve do te ishte shume ndryshe.
Hiresia e Tij, Mitropoliti Joan Pelushi, kur flet per konvertimin e tij ne fene orthodhokse, hedh drite qe ne fene orthodhokse nuk eshte kthyer vetem ai, por gjithe fshati i origjines se tij, nje fshat qe banohej nga myslimane bektashij. Dhe shkon edhe me tej duke vertetuar ate qe une te thashe me lart, qe ata asnjehere nuk e humben vetedijen se feja e te pareve te tyre ishte ajo orthodhokse edhe pse iu desh te ktheheshin ne myslimane. Dhe ky nuk eshte nje rast unikal ne vetvete, ka plot te tille sa te duash. Ky eshte dallimi mes konvertimeve cilesore si ai i tre peshkopeve te KOASH, nga konvertimet personale te vellenjve te Devollit qe u konvertuan jo me hir, por se organizatat islamike u siguruan nje burse studimi ne Malajzi apo Siri.Ato konvertime nuk kane te bejne aspak me ndonje "komunitet" fetar. Jane konvertime krejtesisht individuale e aspak pra kontribute te ndonje komuniteti tjeter fetar ne komunitetin ortodoks.
Ashtu sikurse ata vllehet qe jane bere myslimane (madje dhe fondamentalist)
nuk do te thote se jane kontribute te komunitetit vllah ne komunitetin sunit.
Theksi nuk vihet thjeshte tek dallimet liturgjike: theksi vihet tek fakti qe bektashijte nuk falen ne xhamite sunite, falen ne teqete e tyre dhe zgjedhin te bejne nje jete sociale e shpirterore krejt te ndare nga komuniteti sunit ne vend.Te jesh ortodoks e katolik duhet te shkosh ne kishe cdo te diele, te marresh sakramente dhe jeta shpirterore ka ne qender klerin dhe kishen, pa te cilat nuk ben dot asgje. Bektashizmi deri ne nje fare mase ndan te njejten dukuri. Sunizmi, JO! Shembull ke gocen e Sales, qe me praktikim krejtesisht privat, pa qene pjese e aktivitetit publik komunitar sunit, ndihet e lumtur si besimtare sunite. ne ortodoksi kjo gje eshte e pamundur. Ne bektashizem madje ceremonite jane sekrete dhe qe te marresh pjese ne to kane nje sere shkallesh iniciuese.
Lagje te tera te Selanikut e Athines banohen nga myslimane shqiptare, pasi 20% e popullsise shqiptare punon e jeton ne Greqi prej 2 dekadash tashme, por une nuk di qe qytetet e lagjet greke te kene ndryshuar emertimet. Pra venia e theksit tek toponimet, vetem sa largon vemendjen nga thelbi i ceshtjes: realiteti njerezor.toponimet kane rendesi, sepse ne shume prej tyre ruhet emri kristian (Shen Gjrgj, Shmri, Shijak, romanat etj etj) megjithese fshati eshte mysliman.
Nuk ka asnje toponim turk ose otoman.
Ti thua: "Hajde o Skenderbe te te mesoj se kush je!", kur historia i ka perjetesuar fjalet e dala nga goja e pena e vete Gjergj Kastriotit, qe ai e dinte shume mire kush ishte e perse luftonte. Identiteti i tij nuk ishte "identiteti alban" por ai epirot. Ta thote me plot goje: "...te paret tane jane epirotet". Ashtu sic ta deshmoi edhe fene e tij orthodhokse, jo vetem ne luften qe beri ne mbrojtje te saj, por edhe ne njeriun e tij me te besuar, te cilin e dergoi per te firmosur mareveshjen e vasalitetit me Aragonezet ne Napoli: peshkopin orthodhoks te Krujes, i cili e ka firmosur dokumentin me germa greke.Jo, me pak fjale une po them JO thjeshte te njejten FE, por nje FE te njejte te lidhur me identitetin Alban. Kjo mund te ngjiste ne dy variante.
1. Ose te gjithe shqiptaret te ishin ortodokse me kishe te tyren nacionale e te pavarur.
2. Ose, sikurse po behej gradualisht realitet me Skenderbeun, ne mungese te ortodoksise nacionale, ortodokset bashkuar me katoliket, te formonin nje bllok me nje kishe katolike, edhe pse jo natyrisht nacionale, me ideologji nacionale.
E ke degjuar ndonjehere ate shprehjen: Njeriu genjen per se gjalli por jo se vdekuri? Gjon Kastrioti nuk la ndonje medyshje per njeri ne lidhje me besimin e tij, pasi zgjodhi qe te prehet ne "Pirgun e Shqiptareve" qe ia fali manastirit orthodhoks te Hilandarit, ne Malin e Shenjte. Ne po ate vend prehet edhe vellai i madh i Gjergjit, Reposhi. Prehen atje edhe sot e kesaj dite.Virtuti i kastrioteve ne kete rrjedhe eshte shembulli me tipik qe ka dhene per rezultat konvertimin disa here te Gjon Kastriotit ne mysliman, katolik e ortodoks, sikurse edhe unitizimin e Skenderbeut.
Albo
Ndryshuar pėr herė tė fundit nga Albo : 28-11-2010 mė 22:39
Viti 1328, 1332, 1336
John Cantacuzene:
Unruly Nomads Pay Homage to the Emperor
Typical of the many short references to the Albanians in Byzantine chronicles is the following text by the Emperor John VI Cantacuzene (r. 1347-1355), whose 'History' covers the years 1320-1356. Here as in other texts, the Albanian tribes are described as wild and unruly nomads living in mountainous regions in the summer months and migrating to the lowlands in the winter months.
While the emperor was spending about eight days in Achrida (Ohrid), the Albanian nomads living in the region of Deabolis (Devoll) appeared before him, as well as those from Koloneia (Kolonja) and those from the vicinity of Ohrid (1). They paid homage to the emperor and willingly offered him their services. Those who lived farther away on the borders of the Byzantine Empire were commanded by letters from the emperor to hasten to Thessalonika in order to pay homage, which they did a short time later.
While the emperor was staying in Thessaly (2), the unruly Albanians living in the Thessalian mountains appeared before him who, according to their tribal leaders, are called Malakasians, Buians and Mesarites and whose numbers reach 12,000. They paid homage to the emperor and promised to serve him, for they were afraid of being annihilated by the Byzantines at the onset of winter, living as they do, not in towns, but in the mountains and in inaccessible regions. Since they must abandon these regions in the winter due to the cold and snow, which falls in incredible amounts in such vicinities, they believed that they would easily fall prey to them.
A short time thereafter, it was reported by the governors of the western parts of the empire that the Albanians nomads from Balagrada (Berat) and Kanina (3), who are quick to rise to arms and are restless by nature, had violated the treaties with the emperor, attacking and pillaging the towns there in a savage manner. They had ventured to do the same thing earlier when a good number of the rabble banded together and pillaged the towns until the emperor despatched an army against them, forcing them to settle down and not to cause any further injustice to the inhabitants of the towns of the west. But when summer came, as soon as the emperor's army had been disbanded and the soldiers sent back home, they were no longer to be kept under control, and ravaged the towns there with their pillaging and open incursions.
Now, many of them had banded together and wreaked great destruction upon Berat, Kanina, Kleisura (Kėlcyra) and a fortress called Skreparion (Skrapar). After repeated attacks, they also took Timoros (Tomor), a fortress in the west of the country not far from Berat and entrenched themselves in it. For these reasons, the emperor resolved to lead a campaign against them (4). Since the Dux John (5), ruler of Acarnania, was already dead at this time, the emperor hurried to reach the west for he hoped to bring Acarnania under his control. During preparations, he thought it a good idea to bring in an auxiliary force of Turkish infantrymen from Ionia to put down the Albanians. Since the latter live in high and inaccessible mountain regions with numerous secret paths and hideouts, they cannot be overcome by horsemen, in particular since they take to the mountain peaks in the summer where, in view of the natural environment, even infantrymen have no easy task because the defendants can shoot at them from above.
As such, he sent an emissary to Umur and requested an auxiliary force of infantrymen. Umur received the emperor's representatives with pleasure since he regarded it as an honour to do something for him, and sent the troops to Thessalonika right away. Soon thereafter, the emperor arrived there himself with his Byzantine forces, took the Turkish allies with him and marched through Thessaly against the Albanians. Ravaging their land, he advanced right through to Epidamnos (Durrės) and many Albanians were slain. When they received word of the advance of the emperor, assuming his army consisted of Byzantine cavalry alone, they took to the mountains and to their inaccessible regions, believing in this manner to have escaped annihilation. They were nonetheless attacked by light-armed Turkish forces and archers, who operate admirably in inaccessible regions, and were easily overcome, not only because they were unarmed, but also because they were thrown into a panic by the unexpected attack of the barbarians. Many Albanians were killed or taken prisoner. Those who managed to escape, left behind their wives, children and possessions, and took refuge in remote regions.
The Turks enslaved their wives and children, although other members of their tribes, who maintained good relations with the emperor, managed to ransom some of them from the Turks. The emperor himself also allowed many of them to be ransomed when their relatives came to him and begged for their release. Indeed, he would have let even more of them, or indeed all of them, be ransomed, had their relatives approached him in time while the Turks were still under his command. Since, however, the petitioners came to him after the departure of the Turks, he could only ransom a portion of the prisoners. Most of them were sent to the east as slaves. The Byzantines themselves do not enslave people. They are not allowed to, unless they are barbarians who refuse to believe in the redemption of Christ, our Saviour. They did, however, take possession of countless herds of animals, not to mention much household equipment and other objects. It was even said, and the reports proved to be true after those affected by the disaster approached the emperor and gave him an account of their losses, that Byzantine forces had captured three hundred thousand head of cattle, five thousand horses and one million two hundred thousand head of sheep.
The soldiers were of course not in a position to take that many animals back with them so they simply chased the owners away and left the animals to their own devices without shepherds. The inhabitants of the towns which had earlier been ravaged by the Albanians then came out and took possession of as many animals as they wanted without anyone stopping them. The former owners, too, once they had pledged submission and allegiance to the emperor, were allowed to take back many of the animals which they found wandering freely in the gorges and valleys. They also bought many animals back from the soldiers, who demanded one piece of gold for every five hundred head of sheep or one hundred head of cattle. Although among the troops it was formerly the custom to put aside one-fifth of the booty, be it great or small, as a tribute for the emperor, and an equal proportion for the Grand Steward (Domestikos), who was commander-in-chief of the whole army, hardly anyone bothered about this custom and no one forced the soldiers to put aside one-fifth of the gains. They were all allowed to take as much of the booty as they wanted, as if it flowed freely in immeasurable quantities.
Such were the outrages committed earlier by the Albanians against the inhabitants of the west and such was the punishment for their injustices. The towns which had formerly suffered from them benefited, to their great joy, doubly. On the one hand, they were freed from Albanian incursions and, on the other hand, they were able to take pleasure in the presence and provident care of the emperor. As such, they were all the happier and celebrated as never before. From the time of Emperor Manuel Comnenos (6) to that of Emperor Andronicus Palaeologus (7), no other Byzantine emperor had ever visited them and expressed his provident care for them to such an extent. While he was there, they therefore regarded the emperor as a supernatural being.
After the Albanians were defeated, the emperor sent home his Turkish allies, who proceeded through Thessaly and Bottiaea to Thessalonika and sailed from there back to Ionia.
--------------------------------------------
(1) The meeting is estimate to have taken place about February 1328.
(2) Probably in the late autum of 1332.
(3) The fortress of Kanina is a few kilometres above Vlora on the southern Albanian coast.
(4) The expedition probably took place in the spring of 1336. cf. J. Cantacuzenus 1986, p. 232.
(5) Giovanni Orsini.
(6) Manuel I Comnenus (r. 1143-1180) visited Vlora in the summer of 1149.
(7) Andronicus III Palaeologus (r. 1328-1341).
[Extract from: John Cantacuzenus: Geschichte, Stuttgart 1982, I, p. 190 = Book 1, 55, p. 279, lines 22sq.; II, p. 107 = Book II, 28, p. 474, lines 9-19; II, p. 120-123 = Book II, 32, p. 495-499. Translated by Robert Elsie. First published in R. Elsie: Early Albania, a Reader of Historical Texts, 11th - 17th Centuries, Wiesbaden 2003, p. 14-17.]
http://www.albanianhistory.net/texts15/AH1328.html
Ndryshuar pėr herė tė fundit nga Rina_87 : 29-11-2010 mė 03:51
Disa copeza interesante:
- Heraclius (Latin: Flavius Heraclius Augustus; Greek: Φλάβιος Ἡράκλειος Armenian: Հէրագլիըս ) (c. 575 - February 11, 641) was Eastern Roman (Byzantine) Emperor from 610 to 641.
- He was responsible for abandoning the use of Latin in favor of the Ancient Greek language in official documents, further Hellenising the empire.
- He was the first Emperor to engage the Muslims, and in the Islamic world, he is seen as an ideal ruler who studied the Qur'an, was a true believer of Islam, and viewed Muhammad as the true prophet, the messenger of God.
Keto flirtet bizantino-islamiste (+ osmano m.v.) kishin qene shume te fuqishme, sic po shihet edhe nga pika e fundit - perandori, pranuesi "indirekt" i islamit .
Ndryshuar pėr herė tė fundit nga Rina_87 : 29-11-2010 mė 07:40
Albo,
metropoliti i Korces me teper ka perqafuar ortodoksine se sa eshte konvertuar ne te. Ose, nqs do thoshim se eshte konvertuar ne ortodoks, e njejta gje do vlente per nje shumice derrmuese te besimtareve ortodokse te pas 90-tes, qofshin keta nominalisht nga familje bektashiane, ortodokse apo sunite.
Ai nuk ka qene asnjehere besimtar bektashi, as pjese legjitime e atij sekti dhe me pas te jete konvertuar ne ortodoksi.
Ai ka qene thjeshte nje i pafe qe, persejashtemi, i perkiste grupimit fetar bektashi - ashtu si populli i thjeshte, ne injorancen e vete, i grupon njerezit - dhe qe krejtesisht ne menyre individuale zbuloi besimin e krishtere ortodoks, te cilin edhe e perqafoi. Ketu s'ka te beje as familja, as fshati i origjines ne Permet (aq me teper qe ai eshte tironc tipik i kohes se komunizmit).
Konvertimi i tij eshte krejtesisht individual. Ne kete aspekt, shumica e besimtareve ortodokse te pas 90-tes, qofshin nominalisht edhe nga familje ne emer ortodokse, jane te konvertuar ne ortodoksi nga nje afetari e meparshme.
Rastet kur besimtaret ortodokse kane vijuar nga nje besim i gjalle para 67-tes ne ate te pas 90-tes nuk jane te shpeshta, sidomos nder brezin e ri.
E njejta gje vlen edhe per dy te tjeret.
Sa per bektashizmin, ti thua se:
- bektashizmi nuk eshte perqafuar asnjehere si variant dallues perballe islamit suni. Librat thone qarte qe bektashizmi ka qene nje grupim qe lulezonte nder sunitet, qe benin jete te dyfishte, sa ne xhami edhe ne teqe.
- bektashizmi ishte forca shpirterore e trupave SS otoman, jenicereve. Keshtu qe nuk kish se si te mos ish fe e pushtuesit, apo e shtresave te larta te tij. Familja Frasheri, eshte prove.
Sa per Skenderbeun, le te dallojme midis atij letrar edhe atij real ne korrespendencen e kohes, ashtu sikurse dallojme shume figura te sotme (Zogu, Hoxha etj) nga ai letrar-ideologjik tek ai real i korrespondencave private.
Ne leterkembimet e tij (reale) diplomatike-politike, Skenderbeu quhet ne menyre derrmuese Zot i Albanise e ASNJEHERE i Epirit. Ne shkrimet (jo-reale) letrare e romantike quhet Zot i Epirit.
Pra, kemi te bejme me dallimin se Albani ishte emri konkret i realitetit ditadites, ndersa emertimi klasik per lidhje heroike me te kaluaren ai Epirot.
Nje dukuri te ngjashme kemi sot ne perdorimin e emrave Kosove-Dardani, ku njeri eshte real i perdorur ditadites, tjetri jo-real romantik.
Letra e Skenderbeut princit te Tarantos nuk mund te sherbeje si test-prove per Epirotet. Cfare do thoshim, se nqs letrat paskan nje fuqi te tille, per origjinen e Ali Pashe Tepelenes qe pohonte me gojen e vete per origjinen e tij fisnike turke, kur vete Pukevilli qe deshmon per kete e mohon gjasen dhe e thote se ne te vertete ai eshte shqiptar lokal?!
Me germa greke, mund te firmose cdo peshkop grek-katolik, si uniatet ne te Itali te Jugut. Keshtu germat na thone per Ritin e JO PER VARESINE kishtare.
Gjon Kastrioti nuk eshte varrosur ne Hilandar, por Rreposhi, i biri i tij.
Ndryshuar pėr herė tė fundit nga Seminarist : 29-11-2010 mė 16:02
Sot per ti thjeshtezuar i emertojne greke katolike..., por nje here as qe nuk ekzistonin si emertim..., sot eshte thjesht folklor ne rradhet e atyre qe qellimisht dhe me shpenzime te medha e mbajne ne kembe ritin bizantin sa per te "hutuar" ato pakica o minoranca emigrantesh qe vendosin te jetojne ne ato vise..., qe jane te ardhur nga vende dhe te lindur orthodhoks..., e bejne si per te treguar qe eshte e "njejta" gje, sikur besimi qe u eshte mesuar ne vendlinje...Me germa greke, mund te firmose cdo peshkop grek-katolik, si uniatet ne te Itali te Jugut. Keshtu germat na thone per Ritin e JO PER VARESINE kishtare.
Perse quhen greke katolike dhe jo katolike te ritit bizantin, jo ush po gomar - do te thosh dikush..., por a nuk te vjen nder mend qe duke i emertuar keshtu ( pra "grek") ato pakica qe jane ( ne te verte Huniate ) humbin te fundit identifikim, ate te rrenjeve arberore..., kjo o behet me qellim o per injorance..., ka shume te ngjare e para, pasi qe ne menyre sistematike ky lloj asimilimi dhe "korrigjimi te historise" filloi qe ne 1929' kur u ndalua arberishtja ne shkolla dhe u mbyllen disa gazeta ne shqip...,por qe me pas propaganda fashiste e pa te udhes ( ne interes ) te rihapte pasi qe mironin per nje bashkim me trojet e Arberise dhe huniatet ishin ( konsideroheshin nga gjerarket si "Kali i Trojes" ) gje qe u hapte shume oreksin latineve dhe me shume akoma atyre qe me krenari vetquhen greke dhe katolike ne te njejten kohe..., mund edhe mos te jeni dakort me sa thashe por nje gje ju garantoj, jane fjale qe shume i kam degjuar nga arbereshet dhe qe me krenari vazhdojne te njohin orthodhoksine si te vetmin identifikim me origjinen shqiptare..., pasi qe fjala "grek" eliminon emrin arbereshe.
Pershendetje
Mėsoi tė tjerėt me jetėn tėnde dhe jo me fjalėt e tua
Varet se me cilin arberesh flet per keto gjera. Te qenit arberesh nuk eshte garanci per saktesim, as pergjithesim per te gjithe arbereshet.
Kush ka lexuar histori te krishterimit ka vene re perdorimin fetar qe i behej nje emri etnik, apo e kunderta.
Psh, ne shekujt e pare te krishterimit, duke filluar qe me deshmite e DHR, emertimi grek (qe eshte emer etnik) mori kuptimin e te qenit pagan.
Natyrisht qe nuk kishte ndonje keqdashesi ndaj etnise greke, por ndaj permases kulturore-fetare te perfaqesuar prej saj (paganizmi dhe filozofia ne ate kohe).
Me vone, pas shek.4, emertimi grek iu mvesh besimit katolik te pjeses lindore te perandorise romake, ashtu sikurse ai roman apo latin per besimin katolik ne pjesen perendimore te perandorise.
Keshtu qe popuj, qofte edhe jo-grek, te lindjes, qe i perkisnin besimit katolik te lindjes, quheshin edhe greke, sikurse edhe popujt jo-latine te perendimit qe i perkisnin besimit katolik perendimor quheshin latine (anglezet etj).
Ne kete zhvillim emerimesh, emertimi katolik-grek eshte brenda kontekstit historik dhe nuk eshte aspak sajese e nje casti. Po ashtu eshte emertimi katolik roman apo latin.
Ne te dyja rastet, katolik eshte Besimi (emer qe e percakton Besorja), ndersa greke apo romane/latine eshte Riti, ne te cilin shprehet besimi katolik.
Per hir te se vertetes, emertimi kishe ortodokse eshte rinovacion dhe i vonshem.
Ndryshuar pėr herė tė fundit nga Seminarist : 29-11-2010 mė 17:41
Ne kemi mesuar vetem per poemen udheitimi i Child Haroldit, por ndoshta ti di me shume per udhetimin e tij tre javore, apo ndoshta keni mesuar per leterkembimet e tij me Aliun.Keshtu e kuptova shkrimin tend.
Injorantin e kam frike,
Budallin e meshiroj,
Te diturin (civilin) e dua pa mase.
Shume e drejte!Ne te dyja rastet, katolik eshte Besimi (emer qe e percakton Besorja), ndersa greke apo romane/latine eshte Riti, ne te cilin shprehet besimi katolik.
Nuk kam asgje per te shtuar..., por persa i perket etiketimit "greke" te popullsise arbereshe eshte bere me tendence..., pasi qe dikush ka abuzuar me dashje..., i referohem historise dhe jo hamendjes o "thashe e themeve" midis arbereshesh o bashkeatdhetaresh...
- Kush e kishte qellimin te asimilonte arbereshet..., mund te mirret me mend.
Kur kam diskutuar me greker, ketu ne Itali, ne lidhje me temen, sa here qe permenden arbereshet, sikur u dhembin veshet, pasi qe shprehen keshtu; Jane te tere greker qe me mbeshtetjen e italianeve, grekofonet jane asimiluar nga arbereshet..., ne fillim pa ekzagjeruar rrevoltohesha, por sot, me materialet qe kemi ne dispozicion, buzeqesh me dhimbje, pasi behet "lufte midis varfanjakesh pa At'dhe"..., ky eshte realiteti, nje here eshte bere propagande antihelene e here tjeter antiarberore..., sipas orekseve hegjemonike te latineve vendas dhe sipas orekseve diplomatike te pales helene te Azise se Vogel...
Une shpesh e kam thene, por preēizoj qe nuk eshte konstatim personal, populli arberesh ka paguajtur dhe vazhdon te paguaj "diplomacine, harmonine, marreveshjet, mbeshtetjen politike dhe financjare te Vatikanit qe te mundet te mbijetoje Fanari..., atje si nje ishull ne rrethim te perhereshem...
Mund te mos jeni dakort, as qe e pres, por qe rrealiteti eshte keshtu.
Pershendetje
Ndryshuar pėr herė tė fundit nga arbereshi_niko : 30-11-2010 mė 12:52
Mėsoi tė tjerėt me jetėn tėnde dhe jo me fjalėt e tua
Regullat e Postimit
Pėrgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt