E lenget

[Henri]

Mua
--------------------------------------------------------------------------------
Ty te shoh para syve tek rrufit me nge kafen tende te dyte. Ti ke kohe qe e ke lene cigaren, qekur e nisa une; tani kenaqesh vetem me rrathet e tymit te dale prej gojes sime. I numeron me ze, pasi gishtat te kane mbaruar me kohe- 27...35..49. Nuk te shoh nofullat te te levizin, veç ajrin qe qendron pezullmidis meje dhe teje ne forme numrash: 57...63...79.

Me kerkon gjithmone te te ndjek nga pas, megjithese une gjithmone keshtu te kam pare, po ate ndryshk mbi floke, te gjashte brinjet e kercyera parpara si cfurk, te rritur e te plakur shpejt para se une te isha e vetedijshme per pranine tende.

Ti ke vjedhur gjithe pasigurine time; e vure menjane dhe e ruan ne dollapin e sendeve qe perbejne dieten tende. E vetmja gje qe une te kam shtuar eshte krahu im i djadhte-ty te mungonte shtylla kurrizore; megjithese u mundove te me mbushje mendjen se KOHA nuk ka nevoje per shtylle kurrizore, une(kokefortesine ma bere dhurate kur kisha nxjerre rrethin e 14te te tymit nga goja) e vendosa te te vija nje shtylle. Pa mundur te tregoj se ke ke bark e kë kurriz, krahu im i djathte rri mes permes kraherorit tend-shtylle kraherore me te peste gishtat hapur-platforme ku ti mbeshtet koken pa nofulla. Mos m'i digj gishtat me ate kafe te hidhur! Nevrike!

Je lodhur me mua? Atehere ik! Une nuk te kam lidhur akoma-Vetem me kthe krahun! Krahu nuk duhet te lere shtepine! Me nxjerr gjuhen nga zgavra, qe varet poshte e me lepin gishtat, pastaj perdridhet e lidhet gogel per te imituar ate qe une quaj ngerdheshje. Kthehesh ne pluhur te blerte e bën drejt murit-nuk e njeh konceptin e deres qe u mundova te ta fusja ne tru per vite me rradhe. Ndjek hijen tende te paforme dhe degjoj rrapellimen e tullave tek mbyllen pas teje-pastaj krahu im roze, ende i ngrohte nga gjuha jote bie ngadale, me lekundje te lehta, si ne medyshje...103...121...

08/05/01

[Henri]

Hmmm, ti e fillon diten duke m'u pergjigjur mua! Gabim! Une ne ate ore isha akoma ne gjume; dy kokrrat e ilaceve qe i shkriva poshte gjuhes ne darke mbajten vetem nja dy tre ore-pjesen tjeter te kohes i ndenja nates mbi krye se po pillte diten por me shume veshtiresi. Po kelthiste aq shume nata nga dhimbjet sa jastekun qe i vura ne goje e pershkroi tejpertej dhe dhembet i ndalen vetem kur ciken radiusin tim tashme te zhveshur nga mishi e muskujt. Une sado te ulerija, nuk ia kaloja dot klithmes se nates, ndai i mora koken me krahun e lire dhe e futa ne gojen time te shqyer nga dhimbja qe e perpiu sakaq. Zeri i nates atehere filloi te kumbonte ethshem brenda gurmazit tim, e une fillova te sillja ndermend cdo te njohur qe po me mbante neper goje a ender qe te me linte lemza. Shqelmat e te qarat e mbytura te dites me sollen pernjehere ndermend se nata gjithmone e pillte diten nga goaj, e une pergjumesh si isha kisha harruar fare! Keshtu miku im, prandaj i bera nderet dites sot duke fjetur bashke me te. Kur i hapa syte prape, dita kishte filluar te me therriste mami, duke u zvarritur kemba doraz tek divani ku une isha keputur pas asaj lindje te dyfishte...

09/26/01

Une nuk kam qene e pire, thjesht e dehur nga dhimbja....

E mora diten sot per dore dhe dolem per te blere nje pale sandale. Ishte rritur aq shume ato dy oret kur flija, sa s'e lija dot më me çorape neper shtepi dreqin, duhej ta nxirrja dhe jashte ndopak.
Perjashta nuk kishte diell, vetem nja dy tre rreze lozonjare qe ishin veshur si djem dhe u kishin shpetuar monastirit te reve. Ua qava hallin si do hynin prape brenda te shkretat! Dita akoma me therriste mami dhe rrinte rrinte e me terhiqte mengen kur donte te ndalonim para ndonje vitrine. Seç kishte nje shije per kompiutera e lavatriçe qe s'po e merrja vesh. Kurse une kisha dale per t'i blere sandale, ndonje pale vishje te erret me nga nje luledele tek tokeza; kisha pasur edhe une nje pale te tilla dikur. M'u kujtua kur mami m'i kishte vene nje mengjes tek koka, sandalet e para per mua pasi kisha lindur ne vjeshte. Luledelet ishin te bardha, secila kishte trembedhjete petale, dy prej te cilave me vrisnin gjithmone kyçin kur i mbertheja.
Pas njefare kohe kuptova se kishte rreth nje ore qe dita me therrriste ne emer kur donte te me tregonte per diçka; edhe s-te nuk i keqshqiptonte me. Gjate gjithe asaj kohe as nuk ia kisha hedhur syte te shihja se ç'ngjyre i kishte floket; une e kisha ndare mendjen qe femijes tim do t'ia lyeja floket te tejdukshem, qe mos te me lodhte sa here te doja t'i lexoja mendimet. Kurse kjo i kishte lidhur floket gershet, me dy gogla te vogla tek fundi. E une akoma endesha neper rruge per te gjetur nje dyqan sandalesh, gje qe po me dukej me e pamundur kur u kujtova se vjeshta kish ardhur serish e te gjitha vitrinat ishin mbushur me modelet me te reja dimerore...

09/27/01

[Henri]

So
--------------------------------------------------------------------------------
Ai ka ardhur te me sjelle faturat e korrikut. Cdo fund muaji une i jap nje raport mbi shpenzimet dhe te ardhurat mujore-ne nje diskete qe ai e shtyp ne shtepi pasi printeri im nuk punon.

I zgjas nje birre teksa ulet ne divan dhe e pyes per udhetimin e ardhshem. Ai transporton vepra arti nga nje shtet ne tjetrin dhe eshte ne qytet vetem per dy tre dite ne muaj. Bashke jemi njohurnga nje shoqe qe jeton ne nje ndertese me te-kafene e pijne aty tek cepi i rruges nga ku vjen nje ere cpuese kafeje qe me tharton zorret sa here i kaloj prane (mos me shiko ashtu-kam kohe qe s'e pij me kafene)

Ai fillon e flet dhe ne momentin qe hap gojen e shoh qe vate edhe kjo bisede, e mori rrugen si te tjerat. Se Ai eshte shume i dhene pas perendise (Zotit kaur) ka qene keshtu qekur grupi me te cilin luante kitare u shperbe, vellai u martua me kengetaren kurse gruaja e la me gjithe vajzen e sapolindur. Ai e shtyu dhe ca kohe me drogera e te tilla, pastaj i thirri mendjes e hoqi dore. Vetem se i thirri mendjes ca si teper, pernjehere filloi te shkonte ne kishe e te lutej para cdo ushqimi-tani ia ka lene zotit (te tij) gjithcka ne dore.

Une e ngacmoj duke e quajtur te dobet-duke i thene se meqe ishte aq afer vdekjes. truri i bllokoi nje pjese te mire te qelizave nga frika-paralize mendore. Prandaj Ai futi Ate-Zotin ne loje.

Ngrihem te marr nje birre per vete dhe ve rè se fytytra i ka ndryshuar forme: FLOKET JANE THINJUR ME SHUME, VETULLAT E KRESHPERUARA, SYTE TE VERBOJNE NGA BLUJA E SHPELARE NE TO...MENDJA ME THOTE QE Ai po buzeqesh-SYTE SHOHIN VETEM NJE NGERDHESHJE QE NGE KRYE MIDIS DHEMBEVE TE DALE DHE GJUHES SE KUQE. ..ne tru me ndizet nje sirene alarmi-DJALLIIII! DJALLIIIIIIIIIII! une s'e kam pare ndonjehere me pare ndaj i besoj mendjes dhe ndiej valen e frikes si leshohet nga truri- E ETUR TE ME PUSHTOJE TE GJITHEN- me le ashtu te mpire sikur me kane pickuar nje familje e tere milingonash-nga ato te medhajat qe jane te tharta kur i ha.

Ai vazhdon te tregoje sesi i ka vene nje mbrojtese plastike makines qe te zvogeloje ferkimin e eres keshtu dhe gaz harxhohet me pak. Duket qe nuk ka vene rè asgje nga ç'me ndodhi mua. Sforcoj veten ta shoh prape ne fytyre; mundohem te gjej nje ngjashmeri fizike midis saj dhe vegimit ne mendje- Djalli
Shkencerisht truri fillon luhatjet kur ndonje tumorr=kerpudhe mbin nga brenda...

08/01/01

[Henri]

Mitet e thyer
--------------------------------------------------------------------------------
Isha ulur ne vendin e pare kete rradhe, pa e pare fare te arsyeshme te "vija ne dukje" se me zinte makina. Nuk dukej se Atij i pelqente shume ky kameramani qe sapo kish ardhur me gjithe te birin qe i shembellente deri ne kocke nje shtrengimi te sforcuar per jashteqitje, ndaj dhe nuk i kishte bere "nderet e duhura" per t'i ofruar vendin e pare. Norm sapo kish mberritur nga Montreali; mezi priste te shtinte duart ne negativin e filmit qe kish xhiruar gjate 5 vjeteve te fundit, i gjithi i luajtur ne veri, me vendasit indiane e netet e tyre polare. Teksa llomotiste se çdo gje ne film ishte e paegzagjeruar qe nga therrja e asaj fokës me dhëmbë gjigande, deri tek goditjet e dy aktorëve kryesorë ne tëmtha per te vendosur kush do martohej me çupëzën e fshatit, Norm rrinte rrinte e permendte se kishte vite pa shkelur në qytetin tonë.
-Ai frenoi rëndshëm per te shmangur përplasjen mbi xham te nje mase te zezë në fluturim qe krra krra-isi piskatshëm duke u ankuar që i kishin zënë korridorin ajror te fluturimit.
Vetëm ateherë vura rè morinë e korbave qe fluturonin te gjithe ne nje drejtim. Deri në atë çast, errësimin e ajrit perreth meje e kisha justifikuar pjeserisht me xhamat pakëz me ngjyre te makines dhe faktin qe ne kete pjese te qytetit shkoja shume rrallë. Seç kishte nje shije metalike perjashte - te ftohte dhe çuditerisht te heshtur. E si për ta shtuar më shumë dryshmerine rrethuese, Ai po i tregonte Norm se kish vite qe gjithe korbat e qytetit fluturonin çdo mbasdite rreth orës pesë per t'u mbledhur ne nje lugine afer vendit qe sapo po linim pas. Djali i vogel po kerkonte pse-të; Norm filloi t'i shpjegoje se ca gjera jane me te thjeshta nga sa i kujtojme, se Mitet duhen pranuar ashtu siç jane - pa u munduar t'u gjenden rrenjet e shkaku - pa te cilat ne si qenie e kemi te veshtire t'i njohim apo pranojme.
-Korbat vazhdonin te vinin nga te gjitha anet, ndersa mundohesha me veshtrim te bashkoja drejtimet e tyre ne ate pike te vetme - luginen qe ne imagjinaten time kish veshur nje petk të zi, prej puplash shkelqyese e butesie zogjsh. Qielli, po binte dhe ai mbi lugine, i parakenaqur per ate dyshek te rehatshem me erën dehëse te përçit, aq te njohur per Qiellin sa kakerdhite e petëzuara nga pesha e Bariut Malkë sa here hidhte gunën mbi toke e ia kepuste gjumit...
...Më vone, duke kerkuar dhe une pse-te e mia, mesova se lugina dikur kish qene pika e grumbullimit te plehrave te qytetit per vite me rradhe, derisa banoret e rinj qe u shtuan pas luftes, punuan vullnetarisht qe t'i digjnin te gjitha plehrat njehere e mirë, duke varrosur perfundimisht begatine qe kish mbajtur korbat e qytetit gjalle...

02/18/02

[Henri]

... Ajo po ma shkel hijen; po me ecen mbi supet tani dhe po i avitet kokës. Shpejtoj hapat dhe tani çapat e saj bien mbi gjunjet e mi. Kepucen e djathte e ka te zgjidhur (lidhesen). Pernjeheresh me zë frika se do pengohet e plandoset duke ma zene hijen perposhte. Aq i prekshem eshte paniku sa ndiej dhe pluhurin nga renia e saj te me ngjitet ne fyt. Atehere i dal në të majte - hija ime mbi të sajën - dhe, sikur te mos me kishte kallur fare datën disa çaste me pare e rrëzoj nga mendja me nje te tundur te kokës. Megjithese duart duhet t'i kete te brishta; hija e duarve i duket e cunguar, si e tejdukshme.

Ca njerez lexojne duart. Mua me terheqin gjunjët.

Njera nga llambat e vogla te dritesores qe duket nga jashtë ka perenduar. Filamenti i eshte shkerrmoqur ne qender e fundi i eshte nxire. Kur hyj ne apartamentin tim gjeja e pare qe dua eshte drita. Dhe uji. Kam ca buleza uji nen gjoks, mbase nga mallengjimi qe i lashe te lire te shkeputeshin prape sot. Gjokset e mia qe me luten te vdes e t'i shpetojne asaj varjes tejet te zgjatur ne kohe. (kete e kam thene aq shpesh sa do me duket si citim nga ndonje autor i fuqishem po e perserita më) Dua t'i thaj gjokset per ca kohe; me mendjen tek vogelsia e tyre kur jane te thare, pergjigjen e befte me tkurrje e mornica sa here truri im a goja jote u punojne ndonje rreng. Veshin nje veshtrim pyetes, me floket lidhur pas vesheve, syte gjysem te lotuar nga çudia sa me kaplon nje ngazellim i enderrt.

Gjokset e mia dhe ato kane hije te brishte, te tejdukshme.

... Ke mbledhur manaferra sot. Dy kokrra te plota i heq menjane dhe me majen e thikes u heq tulin e brendshem. Me sheh ngultaz ne sy, se mos ta kam kuptuar trillin dhe po bej te çuditurën per ngazellim. M'i gozhdon syte. Thithkat e mia po perpeliten se u kane zene frymen manaferrat, nje ne çdo krye. Perleshen thithkat e mia me pushtonjesit e tyre dhe me duken triumfante; nga ngrohtesia e lengut mavì qe origjinon nga buzët e shkaperdredhura te manaferrave e di qe po humbasin. Pushi i barkut me eshte lagur nga po te njejtat pikime.

Ç'ngjyre do ma besh nje zemer tjeter?

04/04/02

[Henri]

Po çapitem ngadale ne mes te vapes duke degjuar llokoçitjen e mendimeve ne zgavren e kokes. Te papuna siç jane çdo vere, shumica e tyre degjenerojne komplet; fillojne rruajne kembet, vene nga nje pale syze mbi koke, sikur te duan ta mbrojne nga vershime te befta gjaku, dhe lidhin pas belit nga nje shamize te holle idiotesie. Kaq duhet qe edhe ato pak mendime qe nuk kane shkalluar kaq ne mase, te dorezohen dhe t'ia varin edhe ato. Kush e shuk se ngeli koka ime pa idera edhe nje vere tjeter? Kur kane kaluar nje karroce me verera me pare!...
Ee, e di qe i kam lene mendimet e paperfunduara, po me se t'i perfundoj? Po filloj te flas ne veten e dyte, per mendimet e tua, atehere. Ti nuk do t'i besoje kurre njeriu tjeter mendimet e tua, megjithese ato jane te shpelara dhe pothuaj te gjtha fillojne me: "po çapitem...", "jam ulur...", "Duke kaluar..." e keshtu me rradhe. Ti shpesh i shikon mendimet (e tua) si pjese te kulluara filozofie, megjithese ke harruar t'u hedhesh faren e kosit brenda teksa i nxjerr ne "diell" te zihen me shpejt. Ti nuk e di se edhe sikur te heqesh dore nga pija, e te vraposh perdite neper rruget e qelbura nga vapa, banoret e vegjel te mases llaçore qe ke ne koke prape do bien nje nga nje, duke bere nje "Belldung" te vogel qe as fqinjet nuk do ta degjojne. E prape ti çapitesh ngadale neper vape, kalon anash se keta djemte e sotem nuk ta pertojne te ta ngrehin (pluhurin) mbi koke. Xha Trifoni aty ka pasur nje peme me nespulla, gjysmat e te cilave binin jashte dhe ne i fshinim pas kantjereve e i hanim shpejt e shpejt qe te arrinim tek farat.
Farat nuk kane pasur ndonje shije te veçante; kishin nje ngjyre te zbehte por po t'i mbaje per nje kohe te gjate ne goje fillonin e skuqeshin gradualisht. Ti ishe shume e imet atehere, kercijte mezi te mbaheshin ngjitur me trupin; gjithmone u luteshe te tjereve ta mbanin nespullen tende ne goje fillimisht, se ti nuk kishe aq shume peshtyme sa te nxije nje fare te tere vete.
...E une gjithmone mendoja se ti do mbaje me shume mend xha Trifonin sesa nespullen, megjithate ke te drejte, nespulla eshte ketu akoma, kurse xha Trifoni ka kohe qe eshte mbuluar, fundja nuk i bie me rradha te kaloje keto verera kaq te nxehta.


06/21/01

[Henri]

Drethka
--------------------------------------------------------------------------------
Buzët e mendimeve te mia jane te çara e djegin. Dimri pothuaj po iken edhe kete vit; ashtu ne ato grahmat e tij te fundit m'i fshikulloi edhe nje here mendimet. Viti niset me dimrin per te mberritur po prane tij. Sa rastesore eshte qe Viti shkon nepermjet dy dimrash nuk e kam kuptuar akoma e mundet qe edhe kjo te degdiset me enigmat dhe sikur-et e mia te tjera - ato qe paketoj çdo fundstine me rrobat qe s'me ra rasti t'i vishja e fjalet qe gjuha me la pa thene. Trupi me perpelitet ne spazma epileptike, ashtu tek nderron te gjitha lekuret e zvetenuara dhe pastron gjakun duke e ndare me pare ne ngjyra...pastaj pesha...pastaj ngjarje. Ti nuk hyn fare (fare) ketu, vetem del. Fillimisht rend - duke e ndjere liresine sapo prek ajrin jashte meje, gjithmone me i ngrohte se ai qe le pas, pavaresisht nga afërsia apo mosafërsia e Diellit me Token.. Pastaj çapitesh; ajo ç'ka pershkove me nje fryme eshte tashme shume pas, aq larg sa nuk i perket as te shkuares, thjesht nanuritet ne ajër si ekzistence jetime.
Macja memece e sime motre ishte jetime. E nxorrem nga bunkeri tek bahçja e Julit. E vetmja qe kish mbetur gjalle e kapur fort pas trupit te ngordhur te nje nga simotrat a vellezerit e saj qe s'kishin pipëtirë më qyshkur uji ua kish dendur mushkerite. Ish memece dhe nuk kishim per ta zbuluar po te mos qe kapur fort pas shkopit te arrës me te cilin po i çponim qe te gjashte kotelet duke u munduar t'i zhysnim thelle pasi u hidhnim ndonje cope barì persiper - varrim i improvizuar.
Bunkeri ishte i mire ne pranverë - ne loznim me plloça balte duke mërmëritur abrakadabran e shqiperuar para çdo plasjeje te baltës mbi beton:
-Hu, hu huuu...Po s'kercite do haaaash Dru!
-Pauuuu ...Paguaj!
Po aty u mundova t'i nxirrja Julit babain nga burgu me nje kallëz si te grurit. I ndanim ne mes, vinim pjesen e lartme sa te qnedronte mbi te poshtmen pastaj gjithe kallezen e ngecnim midis gishtit te mesit dhe atij tregues, me pellemben te perballur me token. koka, e bashke me të fytyra merrnin hijen e rende e autoritare, dhe zëri gjysem i dredhur nga serioziteti pyeste:
-E ke babane ne burg?
Pastaj dora e djathte godiste lehte tulin e se majtes, gjysma e siperme e kallezes shkeputej ne me te shumten e rasteve nga e poshtmja dhe ne bertisnim "Ta nxora babin nga burgu!!!"
Vetem se babi i Julit ishte ne burg dhe ne jeten reale, ate qe pjellohej e mbarsej edhe ne kokat e prinderve te mi çdo mengjes tek ma merrnin shpirtin me trikon vishnje me dy xhepa tek paraijet. Ndaj kur e pyeta në e kish babain ne burg ate mbasdite në Maj me nje halëz midis gishtash, syte jeshile te Julit u hyne e u dolen vetveteve dy tre here tek mendja i përshkëndriti fjaline pasuese "Ta nxoraaaaa...!"
Babi i Julit doli nga burgu kater a pese vjete me vone, pasi te jatit i doli shpirti duke e prekur pas kangjellash ne nje nga ato perhumbjet pese gjashte minuteshe te tij-tek shkumonte e leviste krahet ne ajër si helikopter me ujë-e që ime gjyshe i quante "perndjekje xhindesh"
Gjeja e pare qe bëri - te Dielen e pare serish ne shtepi- babi i Julit na hypi te gjithe pas Ziss-it te Dinit; mua Julin, Tanin, Meriten dhe shkuam tek tregu i gjëse së gjallë, shumica e te cileve pulitjen e fundit te syve e kishin ne nje hark kohor me perpelitjen e fundit te Diellit. Ndalonte vetem tek qengjat motakë, u vinte gishtat rreth bishtit, tunde ndonjehere koken ne medyshje dhe vazhdonte me tej. Per nje grime m'u duk sikur u mori erë gishtave - me nje veshtrim idhnak e te pershpejtshem, sikur ta pergjonte njeri. Qengji qe me ne fund zgjodhi ish po aq i rendomte per syte e mi sa dhjete a dymbedhjete te tjere qe kishim kaluar para tij.
Orë me vone, teksa gjaku i kullonte nga zgavra e qafes kokeposhte te qengjit tashme te perenduar, babi i Julit me nje goditje te mprehte i meshoi fort thikes se ngulur ne tokë. Tehu u zhyt poshte me kerkellime, teksa gervishte ndonje cope teneqeje te ndryshkur e te sajuar ne pallat tetanozi, kurse doreza e zeze mbajti koken kryeneçe lart, duke u ngulur ne dhè deri tek qafa. Une shtrengova dhëmbët e iu luta gjithe zanave qe njihja e bijave te tyre qe tehu i mprehte te mos kish ndarë asnje nga krimbat e nendheshem ne mes.

02/27/02

[Henri]

Jo, mos me nis më letra
po gjethe ti me nis
qe dielli than e shkund
qe era çjerr e grris

Ose qe ty ne dore
vjeshta te hedh papritur
te nesermen askurre
tek une kane per te mbritur

po ngaqe me te pritur
qyshkur qenkam mesuar
pritja zemren e dhembshur
s'ma paska ashpersuar

vertet asgje mbi to
s'do te me shkruash ti
por une do t'i lexoj
tamam sikur te di

fjalet qe brenda shpirtit
i formulon per mua
se rrezellime flake
me jane endrrat e tua

Dhe ngjyrat ti t'i zgjedhesh
ashtu si ditet ke
e fresket qofte gjethja
kur qielli eshte me rè

ose e blerte e thelle
kur eshte i zbehte qielli
e verdhe e mbyllur qoftë
si perdellim prej dielli

Po kur te vije Nentori, si per te kuptuar
gjithë ç'varros ai
e gjithe ç'le ne vend
nje gjethe sikomore me nis me emrin tend

Qofte dhe prej ahu,
a verri le te jete
s'ka rendesi per mua,
veç ti te jesh ne jete

Nese diku papritmaz
ti lumturine e ndesh
nje gjethe karafili
me nis qe ta marr vesh...

(nuk ia di titullin origjinalit...)

[dikeafajtore]

Si shpjegohet qe kur shkruajme per gjera reale, gjuha rreshqet kaq rrjedhshem dhe kaq magjishem sa te vjen keq kur Lulka, atje ku pjesa behet me e bukur, fap fup e pret ne mes, dhe na le me gisht ne goje....

[Ani]

o henro! kush t'ka bere ty moj xhan? I miss Lulka now. Pse ma ndrrove nickun? Une i theva vezet e mia lol dhe mberrita ktu me ne fund pas pilafit. Keto me kane kerrnoq. Ne fakt kam nja nje jave qe i lexoj. Nuk kam c'te them vec--me kane cmendur! Ajo e nates qe pjell diten dhe vazhdimi...woa! falmenderit.

love,
Ani

[Henri]

Ani, per ty una mbetem gjithmone Lulka, e dashur, vetem me thuaj ti...
PS: Dikea, kutia e mesazheve te mia private ishte plot, nuk kam marre asnje gje keto kohet e fundit

[nitROSHI]

shkollen tete vjecare kjo poezia.

Se kush ma kishte shkrujt kete 1 here te nje liber shkolle.

E mbaj mend nga strofa e fundit.

ehhhhhh si ikin kohet.

[Henri]

Edhe une a kam pasur te shkruar tek blloku i kimise ne vit te pare gjimnaz. Mikja e ngushte ma lexoi para ca ditesh nga telefoni dhe m'u kujtua; mezi ma lexonte shkrimin teksa une e korrigjoja nen ze...

[nitROSHI]

une te pyeta gje ty???

[Sokoli]

Bingo!

[Henri]

I them vetes miremengjes
ndersa zgjohem nga perçartjet e dites per qenësi
e trishtim te veses per shuarjen e tejdukshmes
mbi fole milingonash sapogermuar...
tund shkujdesshem barkun dhe gjymtyret.
endrrat qe me ushqejne kapsllikun varen teposhte
nga te perbrendeshmet gjysme pazgjuar
vetja ime e kruspullosur, hap gojën fort
dhe shtriqet.

____________________________________________

3000 milje e ca?

Rruga ne njeren menge me rri varur
ne njeren menge të rri kapluar
me gjunjet perthyer qe mos t'i cikin token
rruga perkundet me ecjen tone
e uleret ta hedhim me lart,
qe me shume te lavjeresohet ne renie
ka oreks lubie te marre
per luajtje familiare ne parqe të muzgjët

___________________________________________

Ma dha djersen sot
me tha t'ia lidhja me peshqirë te njome
e t'i vishja pezhishken e verdhe
te skajit te buzes vuve
Me tha ta thaja per te gatuar
si kripe me shije te athet

[Fiori]

Ti te gjitha keto derdhjet qull i ke.

3000 milje e ca?

Rruga ne njeren menge me rri varur
ne njeren menge të rri kapluar
me gjunjet perthyer qe mos t'i cikin token
rruga perkundet me ecjen tone
e uleret ta hedhim me lart,
qe me shume te lavjeresohet ne renie
ka oreks lubie te marre
per luajtje familiare ne parqe te muzgjet

Kete pastaj si ato shelgjet lotuese nga lendina e loteve Korce e ke bere.


-----------
Doli dielli, Doli dielli, Doli dielli

[Henri]

Sot u zhvesha prape, u ula ne gjunje
futa koken mes kembeve sot dhe pashe
pashe thelle te çarat e mia jargavitese
dhe rruget e thella me ushtim pa kthim
gjunjet m'i kaploi spazma
qe e derdhi dufin tim jashte
pa arritur fundin, muret me vraga
te honit tim
vdiqa sot, duke lepire buzet e atheta.

[Fiori]

Henri zgjohu - u degjua nje ze i embel femre.
Henri hapi syte dhe e kafshoi.

...vazhdon

[nitROSHI]

Burimet e tua ku me qellon te shuaj etjen nuk jane me thjesht lejleke shtegtare te deshirave te mia. Ato jane ishuj uji ne syte e mi. Me hedh tej pafuqia per te te pasur frike, me hedh tej pafuqia per tu ndier femije.
Lakuriqesia jote me qendron e shtrire mbi cdo cep te syve.
Ritualet e tua perfundoje gjithmone me fillesat e furtunave te mija.
Mi shikon dallget e syve.
Po me rrebelohen ishujt e ujit.