Si u zhduk Koço Dado

[Brari]

Xhungel:

"Pengmarrësit telefononin nga institucionet e shtetit shqiptar

19/10/2010 - 14:08




Artan Hoxha

Edhe mbrëmë në "News24", në emisionin "Xhungël", gazetari Artan Hoxha vazhdon te me hetimin e çështjes se si u zhduk Koço Dado, një nga biznesmenët e fuqishëm të kryeqytetit që nga viti 1991. Kësaj here, Hoxha risjell në kujtesë të publikut se si u publikua lajmi nëpër gazeta, e kryesisht në "Gazeta Shqiptare". Kjo e fundit, në 1998-ën kishte raportuar se përveç mikut të biznesmenit Dado, Skënder Xhekës, kishte qenë dhe një dëshmitar tjetër që e pa skenën e rrëmbimit nga dritarja. Sipas dëshmitarit, ai kishte lajmëruar policinë, por ajo kishte ardhur me vonesë. Një pikë kyçe për zbardhjen e kësaj ngjarjeje ishte policia, e cila me veprimet dhe mosveprimet e saj tregoi paaftësi në zbulimin e autorëve të rrëmbimit. Gazetari në emisionin e mbrëmshëm, si vazhdim i emisionit të parë transmetuar më 11.10.2010, del në përfundimin se ishin rrëmbyesit ata që vinin në lojë policinë. Dëshmia më e rëndësishme që u transmetua mbrëmë ishte se, telefonatat e pengmarrësve janë bërë nga institucionet shtetërore si, nga Ministria e Transportit, ajo e Kulturës dhe nga Ministria e Jashtme. Familjarët kanë kërkuar edhe ndihmën e ministrit të Brendshëm, Perikli Teta. Misteri i zhdukjes së Koço Dados vazhdon, ndërsa shteti dhe strukturat e tij edhe sot 12 vjet pas zhdukjes së tij, ende nuk e kanë zbardhur.
--------------------------------------------
Deri mbrëmjen e së hënës së 8 qershorit 1998, Koço Dado ishte një nga biznesmenët e suksesshëm kryeqytetas. Ai ia kishte dalë mbanë të krijonte një aktivitet privat, nëpërmjet të cilit kishte ndërtuar një vilë luksoze që për kohën binte në sy. Ngjitur me vilën që ndodhet në rrugën "Qemal Stafa", ai kishte ndërtuar dhe ambientet e firmës së tij, ku kryente aktivitetin tregtar. Njëkohësisht, Koço Dado ishte pronari i një anijeje tregtare, nëpërmjet së cilës importonte produkte ushqimore, kryesisht kafe nga vendi fqinj, Italia. E kaluara e tij, formimi kulturor dhe arsimor ishin gati krejt ndryshe nga ajo e pjesës më të madhe të biznesmenëve në Shqipëri.
Sipas artikullit të parë të publikuar nga 'Gazeta Shqiptare' vetëm 48 orë pas rrëmbimit të tij, thuhej se "Koço Dado kishte mbaruar shkollën e lartë për Inxhinieri Ndërtimi dhe ishte specializuar duke mbrojtur doktoraturën në Gjermani, ku ka fituar titullin 'Doktor'. Shokë të tij tregojnë se ai është një nga biznesmenët e spikatur në Shqipëri dhe se e kishte filluar tregtinë qysh me ndryshimin e sistemit në vitin 1991, duke u marrë me import-eksport. Ai kishte vetëm pak javë që kishte hequr dorë nga drejtimi i biznesit të tij, por vazhdonte të ishte pronari i linjës së tregtisë së kafesë që dispononte. Biznesmeni që mbante titullin "Doktor", hoqi dorë nga drejtimi i aktivitetit të vet, për t'iu përkushtuar tërësisht organizimit dhe drejtimit të shoqatës së biznesmenëve shqiptarë. Ai njihej si një person tepër i komunikueshëm dhe pa probleme apo konflikte, pikërisht për këtë shkak ai lëvizte krejt lirisht, madje dhe në këmbë pavarësisht orëve të vona të mbrëmjes. Duke pasur një të kaluar të tillë, pa asnjë njollë në aktivitetin si biznesmen apo konflikt me autoritetet shtetërore, rrëmbimi i Koço Dados bëhej edhe më i padeshifrueshëm.
Publikimi
Pa u mbushur ende 24 orë nga rrëmbimi i Koço Dados, lajmi për atë që kishte ndodhur ra në veshin e medias. Menjëherë u kërkua verifikimi i asaj që kishte ndodhur, dhe pavarësisht mesazheve që do të dërgonte më pas Koço Dado i filmuar nga kamera e pengmarrësve, policia e konfirmoi ngjarjen. Më datë 9 qershor 1998, policia e Tiranës dhe ministria e Brendshme, duke mos pasur asnjë lloj informacioni që hidhte dritë mbi ngjarjen, vendosi të publikojë zhdukjen e Koço Dados. Nga të dhënat paraprake dëshmohej qartë se policia ishte shumë larg skenës së vërtetë të krimit. Për më tepër kur rrëmbyesit kishin lënë pas një dëshmitar okular në vendngjarje, Skënder Xhekën, mikun e viktimës Koço Dado. Krejt ndryshe nga çfarë do të kërkonte Koço Dado në kasetën e parë të datës 25 shtator, ngjarja jo vetëm që u publikua në media, por pati dhe jehonë prej saj.
Më datë 10 qershor 1998, 'Gazeta Shqiptare' publikoi në faqen e parë të saj lajmin mbi ngjarjen që mbante titullin: "Rrëmbehet kreu i biznesit shqiptar". Në brendësi të saj, ngjarjes i ishte kushtuar një vëmendje e veçantë. Në shkrim thuhej se mbrëmjen e së hënës së 8 qershorit 1998, katër persona të armatosur dhe me maska, e rrëmbyen biznesmenin dhe e futën atë në një furgon me ngjyrë të errët. Lajmi ishte konfirmuar nga zv/ministri i Brendshëm, Ilir Çano, sipas të cilit pengmarrësit nuk kanë bërë asnjë telefonatë në banesën e biznesmenit. Çano e lidhi ngjarjen me gjobëvënien, ose me iniciativën e shoqatës së biznesmenëve shqiptarë për të mbledhur një shumë prej 90 mijë dollarësh në ndihmë të refugjatëve kosovarë të ardhur në Tropojë nga Kosova. Një nga detajet interesante të publikuara nga 'Gazeta Shqiptare' në datën 10 qershor, ishte fakti që "skena e krimit ishte parë nga një dëshmitar, i cili krejt rastësisht ndodhej në ballkonin e banesës së tij, shumë pranë vendit ku ndodhi rrëmbimi. Ishte pikërisht ky dëshmitar, i cili kishte njoftuar autopatrullën e repartit 'Shqiponja' nëpërmjet telefonit falas me numër 19, por ardhja e tyre në vendngjarje ka qenë me vonesë, kështu që nuk konstatuan asgjë. Madje, ardhja me vonesë e patrullës së policisë nuk u dha mundësi për të nisur një gjurmim të rrëmbyesve në kushtet e flagrancës. Prania e mikut të Dados, biznesmenit tjetër Skënder Xheka në vendin e krimit, i dha një mundësi tjetër policisë për të krijuar skemën e ngjarjes, por identifikimi i autorëve dukej gati i pamundur. Ajo që binte më shumë në sy në raportin e 10 qershorit të 'Gazetës Shqiptare', ishte deklarata e zv/ministrit të Brendshëm, Ilir Çano. Sipas tij, "dy janë pistat mbi të cilat policia po heton, e para: një rrëmbim në këmbim të një gjobe të majme dhe e dyta, një sulm kundër iniciativës së biznesmenëve shqiptarë për grumbullimin e ndihmave për refugjatët kosovarë të ardhur në veri të vendit nga Kosova. Në fakt, pista e dytë është shumë e rëndësishme për ne dhe prandaj kemi marrë një angazhim serioz", - shprehej zv/ministri i Brendshëm, Ilir Çano. Vetëm pak ditë përpara ngjarjes, njoftonte 'Gazeta Shqiptare', shoqata e drejtuar nga Koço Dado kishte marrë iniciativën për të grumbulluar 140 mijë marka gjermane ose 90 mijë dollarë në ndihmë të refugjatëve kosovarë. Madje, Dado kishte dalë dhe personalisht në ekranin e TVSH-së për t'u bërë thirrje biznesmenëve të kryeqytetit që të solidarizoheshin me këtë nismë.
Deklarata
Më datë 9 qershor 1998, vetëm 16 orë pas rrëmbimit, shoqata e biznesmenëve shqiptarë u mblodh në një takim urgjent për të diskutuar në lidhje me ngjarjen e rëndë. Në përfundim të takimit pjesëtarët e shoqatës, miq, të njohur dhe kolegë të Koço Dados, dolën me një deklaratë për shtyp.
Në deklaratë thuhej: "Shoqata e Biznesmenëve shqiptarë, në këto momente shpreh vendosmërinë e saj, se me gjithë terrorin e zbatuar, do të vazhdojë të forcojë unitetin e saj dhe do të angazhohet tërësisht në zbatimin e programit, për fuqizimin e biznesmenëve shqiptarë, për zhvillimin ekonomik dhe shoqëror të vendit. Kapitalistët e rinj të vendit i kërkuan më tej shtetit që të ndërhyjë me gjithë fuqinë që disponon për të zbardhur ngjarjen dhe për të kthyer menjëherë pranë familjes kryetarin e shoqatës, Koço Dado. Ne u bëjmë thirrje organeve të specializuara të shtetit, për të na garantuar jetën dhe biznesin në të mirë të popullit", përfundonte deklarata e Shoqatës së Biznesmenëve.
Reagimi
Reagimi i biznesmenëve më të njohur të kryeqytetit e vuri në pozitë të vështirë jo vetëm policinë dhe ministrinë e Brendshme, por gjithë qeverinë shqiptare. Për të zbuluar ngjarjen dhe për të shpëtuar jetën e biznesmenit të marrë peng, u ngrit një grup hetimor me specialistët më të mirë të policisë dhe prokurorisë, në krye të të cilit u vendos drejtori i Policisë së Tiranës, Fadil Canaj. Policia e kryeqytetit organizoi një sërë aksionesh të njëpasnjëshme për të krehur zona në periferi të Tiranës, ku dyshohej se ishte strehuar pengu. Por, çdo veprim i policisë bëhej duke u bazuar thjesht në informacione të përcipta, apo duke u nisur nga hamendje të rastit. Gjurmët që kishte lënë në vendin e krimit komando prej të paktën 6 vetash që kryen rrëmbimin, ishin krejtësisht të pamjaftueshme. Shqetësim më të madh për policinë përbënte fakti se rrëmbyesit nuk po bëheshin fare të gjallë, duke mos dërguar asnjë mesazh apo telefonatë në familjen Dado. Pikërisht, kjo panoramë zhvillimesh e nxiti grupin hetimor që të dyshonte mbi pista që nuk kishin të bënin thjesht me një pengmarrje të zakonshme nga një bandë kriminale.
'Gazeta Shqiptare'
Policia, edhe pasi kaluan dy javë nga rrëmbimi i Koço Dados, nuk kishte asnjë fakt konkret për të drejtuar gishtin mbi autorët e dyshuar apo motivin e vërtetë të krimit.
Më datë 24 qershor 1998, 'Gazeta Shqiptare' publikoi një tjetër raport të hollësishëm mbi çështjen 'Dado'. Këtë radhë mesazhi që policia dhe prokuroria u jepnin rrëmbyesve dukej më i drejtpërdrejtë. Drejtori i Policisë së Tiranës, Fadil Canaj deklaronte publikisht pikërisht 15 ditë pasi kishte ndodhur ngjarja se "asnjë telefonatë anonime nuk është bërë nga rrëmbyesit për të kërkuar një shumë parash. Pas kësaj periudhe mund të themi se versioni i rrëmbimit për të vënë gjobë është drejt rrëzimit të plotë. Nga të gjitha të dhënat që ne disponojmë dhe pas të gjitha analizave, është formuluar mendimi se rrëmbyesit nuk kanë dashur para, por megjithëse versioni është drejt rënies, ai do të vazhdojë të ndiqet nga ne në varësi të informacioneve".
Në artikullin e 'Gazeta Shqiptare' thuhej se policia i analizonte informacionet që merrte çdo mbrëmje, por deri tani nuk ishte bërë e mundur që të provohej pista e rrëmbimit në këmbim të një shume të majme parash. Nisur nga këto zhvillime, veç pistës fillestare të rrëmbimit për gjobëvënie, policia nisi të hetojë dhe pistën e sulmit për shkak të iniciativës së marrë nga Koço Dado për të mbledhur 140 mijë marka gjermane si ndihma për refugjatët kosovarë. Pista tjetër, e cila u mor në vëmendjen e policisë, ishte ajo e hakmarrjes personale, por provat për këtë version ishin thuajse zero. Një pistë më e fortë dukej ajo e rrëmbimit për shkak të konkurrencës. Koço Dado ishte një nga tregtarët e suksesshëm në fushën e importimit dhe tregtimit të kafesë cilësore. Duke qenë se tregtia e kafesë ishte një nga bizneset më të rëndësishme në vend, që sillte dhjetëra milionë dollarë fitime, Koço Dado mund të ishte rrëmbyer pikërisht për ta nxjerrë jashtë këtij tregu.
Kaseta
Reagimi i titullarit më të lartë të policisë së kryeqytetit, Fadil Canaj më datë 24 qershor duket se i vuri në lëvizje pengmarrësit. Një ditë më pas, më 25 qershor, ata realizuan filmimin e kasetës së parë të Koço Dados. Mesazhi i tyre nëpërmjet këtij veprimi ishte tepër i fortë për familjen e viktimës dhe shumë diskreditues për forcat e rendit. Koço Dado u shfaq para kameras së pengmarrësve me sytë lidhur dhe me një imazh të dërmuar. Ai deklaroi se ishte marrë peng në këmbim të një milion dollarëve. Pengu po luante lojën e rrëmbyesve të tij. Këta të fundit vendosën të vinin në lojë policinë, duke publikuar pikërisht atë version që gati e kishte përjashtuar një ditë më parë kreu i policisë së Tiranës. Po atë ditë, kaseta me pamjet makabre të kreut të shoqatës së biznesmenëve lidhur këmbë e duar, iu dorëzua familjes Dado, duke i kërkuar njëkohësisht të mbante sa më larg median dhe policinë.
Kaq mjaftoi që të merrte fund edhe shpresa e vetme, nëpërmjet së cilës policia priste të mbërrinte drejt autorëve të krimit. Survejimi për ditë e javë të tëra i familjes Dado, i lëvizjeve të pjesëtarëve të saj dhe telefonatave që i bënin pengmarrësit, u bë gati i pamundur për policinë. Rrëmbyesit dëshmuan me përpikëri të lartë se ishin gjithnjë një hap para policisë. Telefonatat anonime, mesazhet nëpërmjet letrave dhe kasetave filmike, binin në duart e policisë me shumë vonesë. Pengmarrësit ishin aq profesionistë, sa nuk morën kurrë në telefonin e familjes Dado. Ata telefononin fillimisht në telefonat fiks të fqinjëve, të afërmve apo miqve të familjes. Nëpërmjet tyre, ata linin orarin e saktë kur do të flisnin me djalin e Koço Dados dhe çfarë veprimesh duhej të ndiqte ai, në mënyrë që të mos zbulohej nga policia. Çudia më e madhe ishte fakti se si kishte mundësi që rrëmbyesit zhdukeshin aq kollaj edhe në rastet kur identifikoheshin vendet ku ata telefononin. Madje në disa raste, në këtë 'gjueti' u përfshi personalisht dhe ministri i Brendshëm i asaj kohe, Perikli Teta. Duke qenë se familjarët e viktimës kishin dyshime te strukturat e policisë dhe donin të ruanin sekretin, ata kërkuan ndihmën e ministrit të Brendshëm. Gjatë përgjimit të disa telefonatave të bëra midis pengmarrësve dhe familjes Dado, rezultoi se rrëmbyesit flisnin nga telefona fiks që u përkisnin institucioneve shumë të rëndësishme shtetërore. Më konkretisht, pengmarrësit kanë folur me familjarë të Koço Dados nga telefona fiks, që figuronin në inventarin e Ministrisë së Jashtme, Ministrisë së Transporteve, Ministrisë së Kulturës dhe një banese në lagjen Laprakë. Si është e mundur që, edhe pse për këtë gjë ishte njoftuar personalisht ministri i Brendshëm, policia nuk arrinte dot në kohë të identifikonte rrëmbyesit? Madje ishin pengmarrësit, ata që me veprimet e tyre vinin në lojë strukturat e rendit.
Shpërthimi
Një ngjarje tjetër e rëndë që vulosi paaftësinë dhe pafuqishmërinë e policisë për të hetuar këtë çështje, ishte shpërthimi i një granate dore vendosur në derën e jashtme të vilës së Koço Dados. Ndërsa policia po e mbante prej dy muajsh nën vëzhgim të rreptë dhe njëkohësisht nën ruajtje vilën e biznesmenit të marrë peng, mëngjesin e së martës së 3 gushtit 1998, rreth orës 04:00 u vendos një granatë, shpërthimi i së cilës tronditi gjithë lagjen. Ora e vonë kur ndodhi ngjarja bëri që shpërthimi të kishte një jehonë shumë të madhe, por duke shkaktuar vetëm dëme materiale dhe xhama të thyer. Për fat të mirë, autorët nuk kishin synim të eliminonin fizikisht pjesëtarët e familjes Dado. Ata donin t'u jepnin një tjetër mesazh kërcënues njerëzve të biznesmenit, strukturave të policisë dhe njëkohësisht vet Koços, duke i treguar se me kë kishte të bënte. Duket e habitshme se si ky shpërthim ndodhi nën hundën e policisë dhe për më tepër nuk u zbulua kurrë se kush ishin autorët e tij. Kjo ngjarje ishte një tjetër kapitullim për policinë dhe njëkohësisht, një tjetër sfidë që i bëhej haptazi autoritetit të shtetit nga një grup shumë i sofistikuar kriminal.

gsh

.

[DYDRINAS]

Ministri Teta u tmerrua kur pa Koço Dadon peng

» Dërguar më: 26/10/2010 - 11:49


Artan Hoxha

Rrëmbimi dhe më pas zhdukja pa lënë gjurmë e kreut të shoqatës së biznesmenëve shqiptarë, Koço Dado, ishte sinjali më i fortë që bota e krimit u dha agjencive ligj-zbatuese në fillim qershorin e vitit 1998. Kjo ngjarje dëshmoi se përpjekjet e qeverisë së majtë të dalë pas trazirave të vitit 1997, për të ringritur policinë dhe për ta bërë atë zot të territorit ishin ende të pamjaftueshme. Në objektivin e disa grupeve kriminale mjaft të njohura në atë kohë në kryeqytet, u vunë pikërisht biznesmenët dhe kapitalistët e rinj shqiptarë, të cilët ishin ende në hapat e parë. Ngjarjet e pranverës së vitit 1997 ishin ende të freskëta në mendjet e qytetarëve. Rënia e institucioneve kryesore të rendit dhe sigurisë, bën që qytetarët ta humbnin besimin te policia dhe organet e drejtësisë. Qindra kriminelë të sapodalë nga burgjet, duke përfituar nga kjo situatë tepër e favorshme për ta, u organizuan në banda dhe grupe kriminale. Ata e patën shumë kollaj të pajisen me një arsenal të tërë luftarak duke u kthyer shumë shpejt në mbretër të rrugëve. Në një klimë të tillë pasigurie, Policia e Shtetit arrinte të kontrollonte plotësisht vetëm qendrën e kryeqytetit.
Fadil Canaj drejtor i policisë së Tiranës:
Me fillimet e punës, pas ngjarjeve të 1997, gjetëm një gjendje të rënduar në polici. Policia merrej në të njëjtën kohë me sigurimin e rendit, me zbulimin e krimeve si dhe me vetorganizimin. Më 1997 duhet thënë se policia u shpërbë.
Sokol Koçiu shefi i krimeve:
Amnistia që u bë në atë vit ishte një ngjarje e rrallë e ndodhur në këto 20 vite. Autorët e veprave të ndryshme penale filluan të organizoheshin me aktivitetin e tyre.
Viti 1998 do të niste me një ngjarje të bujshme që do të krijonte panik në radhët e biznesmenëve, sidomos atyre të huaj. Më 27 janar biznesmeni italian Stefano Rossi, do të mbetej i vrarë gjatë një grabitje nga një prej bandave më aktive të periferisë së Tiranës. Ai kishte ardhur në Shqipëri me një projekt investimi që kapte shifrën e 500 milionë liretave. Në fundin e vitit 1997 ai mori me qira disa ambiente të fabrikës së Qelqit, në Kombinat, hapi një impiant të prodhimit të këpucëve të markës "Benneton" dhe punësoi rreth 80 vetë. Por ëndrra e biznesmenit nga Bari, u këput në mes, mesditën e 27 janar 1998, kur një breshëri plumbash i morën jetën ndërsa po çonte rrogat e punëtorëve nga banka në fabrikë.
Koçiu:
Policia ka qenë në një situatë të vështirë. Dolën listat e personave që kishin dhënë para në piramida, dolën listat e personave në kërkim, dolën versione të ngjarjeve të ndryshme.
Canaj:
Në polici kishte kuadro të mirë, por ishin të trembur se shteti nuk u siguronte atyre mbrojtje. Policët e terrenit kryesisht ishin tejet të ndrojtur.
Pavarësisht faktit se policia e kryeqytetit ia doli të kapte autorët e këtij krimi, ngjarja pati efekt të madh në radhët e sipërmarrësve të rinj shqiptarë. Të trembur nga kjo ngjarje biznesmenët më të mëdhenj të kryeqytetit, vendosën të organizohen, në mënyrë që të ushtronin sa më shumë presion ndaj autoriteteve shtetërore. Biznesmeni, Koço Dado ishte një ndër nismëtarët kryesorë që kërkonte organizimin e gjithë elitës së kapitalistëve shqiptarë në një shoqatë kombëtare. Ai mendonte se biznesmenët e rinj shqiptarë mund të mbijetonin vetëm të bashkuar dhe në unison me njëri-tjetrin, në të kundërt investimet, familjet dhe jetët e tyre mund të viheshin në rrezik në çdo moment.
Canaj:
Policia vazhdonte të rivendoste rendin në kryeqytet. Por, ajo nuk shkonte më larg se unaza, nuk arrinte të shkonte në Kinostudio, në breg të Lumit apo dhe në Selitë. Policia kishte humbur besimin e komunitetit.
Koçiu:
Brishtësia e makinës shtetërore ndikoi në forcën zbuluese të policisë. Në polici hynë kuadro të paspecializuar.
Një nga problemet më të mëdha të policisë pas ngjarjeve të vitit 1997, ishte pikërisht mbrojtja e biznesmenëve dhe sipërmarrjeve të tyre nga sulmet e bandave kriminale. Forcat e Rendit nuk kishin një listë kryesore të bizneseve më të mëdha që ishin nën kërcënimin e krimit. Mbrojtja dhe garantimi i aktivitetit normal të biznesmenëve, bëhej edhe më i vështirë për shkak të situatës së acaruar politike në mbarë vendin.
Canaj:
Krimi i rrugës ishte i rrezikshëm. Mefshtësia e policisë stimuloi rritjen e krimeve.
Duke parë këtë klimë aspak të favorshme, në fillimin e muajit maj 1998, një grup biznesmenësh vendosën të krijonin Shoqatën e Biznesmenëve Shqiptarë. Dy javë më vonë ky organizëm i biznesmenëve më të mëdhenj të vendit, u legalizua në Gjykatën e Tiranës dhe zgjodhi në krye të tij pikërisht tregtarin Koço Dado. Aq e rëndësishme ishte kjo mbledhje për Policinë e Shtetit sa në të mori pjesë dhe nëndrejtori i policisë së Tiranës, Hasan Ahmetaj.
Mit’hat Havari:
Në vendet e tjera godi-teshin politikanët, ndërsa në vendin tonë, për të cilën edhe më vjen keq, ishte se goditeshin biznesmenët.
Koçiu:
Në atë kohë s'kam qenë në prokurori, por duke parë situatën pyesja veten nëse rrëmbimi ishte bërë për para apo ishte në ndonjë linjë tjetër. Në Shqipëri nuk ekzistonte krimi i organizuar.
Ngjarja që ndodhi mbrë-mjen e 8 qershorit 1998, ndërsa Koço Dado kthehej në banesë pas takimit me disa prej biznesmenëve më të njohur të vendit shkaktoi alarm në radhët e policisë. Viktima ishte rrëmbyer pikërisht në momentin kur u vendos në krye të shoqatës kombëtare të biznesmenëve. Për fat të keq të tij, Koço Dado ishte shfaqur dhe në ekranin e televizionit shtetëror si përfaqësuesi i kësaj elite kapitalistësh. Kaq mjaftoi që emri i tij të përfshihej në listën e zezë të njërit prej grupeve kriminale më të frikshëm që vepronin në atë kohë në kryeqytet.
Canaj:
Patëm bërë kërkesë ministrave Ceka dhe Teta për një mbrojtje të veçantë të biznesnit ndaj krimit. Edhe ne i kërkonim biznesnit ndihmë për policinë.
Koçiu:
Mendoj se vendi ku bëheshin kontratat e këtyre biznesmenëve ishte shumë i madh me shumë njerëz. Ata ishin shumë të pakujdesshëm. Mendoj se nuk ishte punë konkurence. Miri sapo kishte përfunduar një transaksion të fuqishëm për makinat e ndërtimit.
Prania e mikut të Dados, biznesmenit Skënder Xheka në vendin e krimit, i ngjalli shpresa policisë për të krijuar skemën e ngjarjes, dhe për të nisur hetimin mbi rrëmbyesit. Por mënyra sesi veproi komando prej 6 personash që realizoi rrëmbimin e Koço Dados, pothuajse nuk la asnjë gjurmë të qartë në vendngjarje.
Prania e një dëshmitari okular që e pa ngjarjen nga ballkoni i banesës nuk i dha ndonjë ndihmë të madhe policisë. Pengmarrësit përdorën maska dhe një mjet pa targa për të mos u identifikuar.
Ardhja me vonesë e patrullës së policisë në vendin e krimit, bëri që të mos lokalizohej as drejtimi nga ishte larguar furgoni me pengun e rrëmbyer.
Canaj:
Atë natë jam takuar me Skënder Xhekën, ku më njoftuan se është bërë edhe një telefonatë nga një person. Por, pavarësisht nga këto prova materiale nuk ka pasur.
Për të shpëtuar jetën e biznesmenit të marrë peng, u ngrit një grup hetimor me specialistët më të mirë të policisë, në krye të të cilit u vendos drejtori i policisë së Tiranës Fadil Canaj.
Pavarësisht veprimeve të policisë skena e krimit mbetej tepër e vështirë për tu zbuluar. Gjurmët që kishte lënë në vendin e krimit komando prej të paktën 6 vetash, që kreu rrëmbimin e Koço Dados ishin krejtësisht të pamjaftueshme për të lokalizuar ndonjërin prej grupeve kriminale të njohura në Tiranë. Në një terr informacioni në lidhje me autorët policia e nisi punën duke kryer veprimet rutinë si për çdo rast tjetër të ngjashëm.
Canaj:
Xheka më tha se si ndodhi ngjarja. E kam dëgjuar dhe kam krijuar menjëherë grupin operativ. Ky grup shkoi menjëherë në shtëpinë e Koços.
Aq e vështirë duket zbulimi i këtij rrëmbimi,sa edhe disa muaj më vonë kur u përsërit pothuaj e njëjta skenë, grupit hetimor nuk i mbeti gjë tjetër veçse të krahasonte dinamikën e dy pengmarrjeve. Por, në ndryshim nga rrëmbimi i Koço Dados, në ngjarjen e dytë, kur u mor peng një mik i tij, profesori Miriam Bubsi, autorët e krimit lanë pas kufomën. Hetimi për Miriam Bubsin, edhe pse trupi i tij u gjet disa orë pas rrëmbimit, vazhdon të ketë të njëjtin fat si ai i Koço Dados. Trupi i pajetë i Miriam Bubsit, pronarit të njërës nga studiot më të njohura të projektimit për kohën, nuk e ndihmoi policinë të shkonte drejt autorëve të krimit.
Koçiu:
S'më duket që në këtë rast ishin paratë në mes. Edhe Miri ishte si Koçua, nuk rezervohej kur fliste.
Mënyra sesi kishin punuar autorët e rrëmbimit të 8 qershorit 1998 ishte në pamje të parë gati perfekte. Ata jo vetëm që vepruan me shpejtësi si një komando e mirëorganizuar, por nuk bën asnjë gabim gjatë largimit nga vendi i krimit. Në një skenë krimi pothuaj krejtësisht sterile, policisë nuk i mbetej gjë tjetër veçse të ngrinte çdo version që i vinte në mendje. Për më tepër e kaluara e Koço Dados, si në jetën personale ashtu dhe në biznes, nuk linte asnjë dyshim për ndonjë krim me prapavijë konfliktuale.
Canaj:
U dhanë disa të dhëna për një furgon, por jo targat. Filluam të gjurmonim në të gjithë jetën e tij, edhe shtypi bëri punën e tij. Pas disa ditësh dhashë edhe konferencë për shtyp.
Koçiu:
Miri kur ishte në kulmin e transaksionit rrëmbehet. Jam kthyer urgjent dhe kam qenë aty kur i është bërë autopsia. Ushqimi ishte ende i patretur, iu gjetën dhe ca fije floku, të cilat rezultuan që ishin të tijat.
Grupi special hetimor që drejtohej nga kreu i policisë së Tiranës, hartoi një plan masash në të cilën përfshiheshin disa aksione krehje në zonat periferike të kryeqytetit. Por, as ky veprim i policisë nuk nxori në dritë ndonjë gjë të re. Informacionet që vinin në rrugë operative më shumë e ngatërronin sesa e ndihmonin hetimin e çështjes. Në këto kushte mes radhëve të policisë u ngritën dyshime se dikush nga brenda tyre mbante lidhje me rrëmbyesit, pasi ata ishin gjithnjë një hap para aksioneve të uniformave blu.
Canaj:
Mblidhnim informacione dhe nxirrnim versionet e mundshme. Nuk u gjet asnjë lloj konflikti as për moralitet, pasi Koçua kishte qenë i martuar edhe për parë, as konflikt për çështje biznesi. Edhe pse kishin kaluar 10 ditë rrëmbyesit nuk po dëgjoheshin.
Koçiu:
Versionet ishin të shumta. Shkaku që nuk u zbulua ishte se edhe krimi i rrëmbimit u ndërpre për pak kohë. Arritëm shumë afër, por nuk arritëm të kapnim gjë. Përfshirja e policëve në këtë ngjarje nuk ishte për t'u injoruar, ky bashkëpunim me krimin është në gjithë botën, jo vetëm te ne.
Presioni i ushtruar nga media, nga shoqata e biznesmenëve dhe nga politika e detyruan policinë e Tiranës të përdorë dhe metoda provokative për t'i nxitur rrëmbyesit të viheshin në lëvizje. Kishin kaluar më shumë se dy javë dhe rrëmbyesit jo vetëm që nuk ishin bërë të gjallë, por as kishin dërguar ndonjë mesazh në shtëpinë e viktimës. Duke mos e ditur saktësisht qëllimin e rrëmbimit, më datë 23 qershor 1998, drejtori i policisë së Tiranës Fadil Canaj doli në një konferencë për shtypin. Në këtë dalje publike ai deklaroi se Koço Dado nuk ishte rrëmbyer për qëllime përfitime apo gjobëvënie. Ky qëndrim i policisë u botua një ditë më pas në media dhe kaq mjaftoi që pengmarrësit të vinin në jetë planin e tyre. Ata regjistruan në një kasetë imazhet e pengut, duke treguar se ai ishte ende gjallë dhe se u rrëmbye pikërisht për atë që e përjashtonte policia, në këmbim të një milionë dollarëve.
Canaj:
Ata reaguan menjëherë duke sjellur kasetën. Ne nuk kishim të dhëna për pasurinë e tij. Duket se kur u tha se rrëmbimi s'ishte bërë për para ata reaguan menjëherë.
Pengmarrësit u kujdesën që nëpërmjet kasetës filmike të jepnin një mesazh të qartë për familjen dhe policinë, e njëkohësisht të mos linin pas asnjë gjurmë. Mënyra që ata zgjodhën për të dorëzuar kasetën nuk i la asnjë shans grupit hetimor të lokalizonte grupin kriminal që mbante peng biznesmenin. Për më tepër, kaseta i shkoi në dorë Ministrit të Brendshëm Perikli Teta. Ky i fundit i skandalizuar nga ajo që pa me sytë e tij, kërkoi menjëherë përshpejtimin e procedurave hetimore dhe konsumimin e çdo mundësie për të shpëtuar jetën e biznesmenit.
Canaj:
Kaseta nuk është marrë nga ne. Është çuar në një kazan plehrash, familjarët kanë lajmëruar policinë, e cila e ka marrë dhe më pas kjo kasetë i është dërguar ministrit Teta nga i biri i madh i Koços. Por duhet të themi, se për shkak të frikës, nuk kishim bashkëpunim të mirë me familjen.
Efekti që pati mesazhi i pengut për familjen e tij, ishte i tmerrshëm. Që nga ai moment, bashkëshortja, fëmijët dhe vëllai i Dados vendosën që të ndiqnin këshillën e pengmarrësve, në të kundërt nuk kishin asnjë mundësi për ta parë gjallë njeriun e tyre. Qysh nga ky moment, kontaktet e agjentëve të policisë që ndiqnin çështjen në terren me familjarët e pengut, u bën gati të pamundura. I vetmi njeri, te i cili familja Dado kishte besim, dhe vendosi të mbante kontakte direkt, ishte pikërisht ministri i Brendshëm Perikli Teta.
Canaj:
Para marrjes së kasetës familjarët janë sjellur ftohtë me policinë. Djali i madh i Koços ka ardhur pasi ka ndodhur ngjarja dhe gjithnjë ka mbajtur kontakt me ministrin Teta. Kam bërë takime edhe me familjarët për të vazhduar bashkëpunimin me ta.





Ish-kryepolici: Të rihapet dosja e Koço Dados

02/11/2010

Artan Hoxha

Ish-zyrtarët e policisë së shtetit u shprehën mbrëmë në emisionin investigativ të gazetarit Artan Hoxha, "Xhungël", në televizionin 'News24', se ky krim mund të zbardhet nga policia aktuale, pasi të dhënat lidhur me rrëmbimin e Koço Dados ekzistojnë në dosjen e tij, e hapur dhe e mbyllur disa herë. Sipas Sokol Koçiut, protektorët janë ende të gjallë dhe jetojnë mirë, ndërsa shefi i policisë, Fadil Canaj thekson se është detyra e policisë zbardhja e këtyre krimeve, ashtu siç ka bërë edhe në këto vite.

Dërgimi i kasetës filmike me pamjet tragjike të biznesmenit Koço Dado, 17 ditë pas rrëmbimit të tij, jo vetëm tronditi thellë familjarët e pengut, por krijoi dhe një situatë mjaft të vështirë për policinë. Imazhet e kreut të shoqatës së biznesmenëve shqiptarë, filmuar nga kamera e rrëmbyesve të tij, ishin një mesazh i fortë që tregonin qartë se nuk bëhej fjalë për një lojë fëmijësh, por për një veprim të mirëorganizuar nga një grup kriminal i sofistikuar. I detyruar nga pengmarrësit e tij, Koço Dado kërkonte nga familja dhe policia, që të ishin të kujdesshëm dhe të mos bënin asnjë përpjekje për të identifikuar autorët, apo kërkuar arrestimin e tyre. Dado e bënte të qartë se nëse nuk paguhej shuma prej një milion dollarësh sa më shpejt të ishte e mundur, jeta e tij ishte në rrezik serioz. Kjo kasetë, është e vetmja nga tre kasetat filmike të regjistruara prej pengmarrësve, që ra në duart e policisë së Tiranës. Kaseta e parë u mor menjëherë nga grupi hetimor për t'u analizuar në çdo detaj. Për të parë nëse pengmarrësit kishin bërë ndonjë gabim, duke lënë qoftë dhe një gjurmë të vetme që mund t'i dekonspironte. Ekspertët e policisë u munduan, që të shihnin dhe imtësitë më të vogla nga ku mund të lokalizonin së paku bazën ku biznesmeni mbahej peng. Por, për fat të keq rrëmbyesit dëshmuan se ishin profesionistë dhe të kujdesshëm në çdo hap të tyre. Ata ishin kujdesur që në pamjet filmike përveç imazhit të trishtueshëm të pengut, të mos kishte asnjë detaj tjetër, që mund t'u krijonte telashe apo të ndihmonte hetimin e policisë. Pengu ishte vendosur në një sfond krejtësisht të bardhë, pa asnjë shenjë të dallueshme për ambientin ku mbahej. Madje dhe pozicioni nga ku ai fliste ishte i mbuluar me çarçafë të bardhë. Ndriçimi i zbehtë i dhomës nga ku pengu fliste ishte një tjetër fakt që nuk e ndihmonte aspak hetimin e policisë.
kasetat
Analizimi i mesazhit të parë të çuar nga pengmarrësit për Koço Dadon nuk dha asnjë rezultat konkret dhe shpresëdhënës për policinë. Por, e ndihmoi atë të krijonte një profil sadopak të përafërt për grupin kriminal me të cilin kishte të bënte. Dyshimi i parë ishte fakti që pengu duhej të mbahej në një bazë të fshehtë në periferi të kryeqytetit. Për të lokalizuar bazën ku mbahej pengu policia e kryeqytetit e mbështetur dhe nga forcat speciale ndërmori disa aksione të njëpasnjëshme për krehjen e gjithë periferisë së Tiranës. Pavarësisht informacioneve të shumta që mblodhi dhe në rrugë operative për vendndodhjen e dyshuar të bazës së pengmarrësve, policia nuk pati rezultat.
Pengmarrësit të ndihmuar dhe nga informatorë të tyre nga brenda radhëve të policisë, ishin gjithnjë një lëvizje para aksioneve të forcave të rendit. Telefonatat nga telefona fiks të institucioneve shtetërore si ministria e Jashtme, ministria e Transporteve e ministria e Kulturës dhe moszbulimi në asnjë rast i personit që telefononte, dëshmuan se pengmarrësit kishin bashkëpunim me persona nga brenda radhëve të policisë. As përfshirja e agjentëve të shërbimit sekret shqiptar në hetimin e çështjes nuk dha rezultat. Agjentët e drejtorisë së SHIK-ut të Tiranës u ngarkuan me detyrën, për të mbajtur nën përgjim të gjitha telefonatat e familjes Dado apo të afërmve të saj. Ata u përfshinë dhe në survejimin e çdo lëvizje të pjesëtarëve të familjes së biznesmenit të rrëmbyer, por në asnjë rast nuk arritën të lokalizonin autorët e krimit. Rrëmbyesit u treguan profesionistë të zotë edhe me letrat që ia dërgonin familjes Dado. Në asnjë rast letrat e dërguara familjes së biznesmenit nuk ishin me shkrim dore, me makinë shkrimi apo kompjuter. Letrat ishin të kriptuara duke u hartuar me fjalë të shkëputura nga shkrime gazetash apo librash. Policia e Tiranës nuk kishte ndeshur kurrë më parë një situatë të tillë, me kriminelë që dëshmonin një nivel kaq të lartë inteligjence. Autorët e rrëmbimit ishin treguar aq të kujdesshëm sa edhe shenjat e pikësimit të fjalive, i prisnin me gërshërë nga botimi i një fjalori Anglisht-Shqip. Ekspertët e grupit hetimor shpresonin se pengmarrësit do ta bënin një hap të gabuar, sado të vogël, i cili do të shërbente për t'i çuar ata drejt pamundësisë për të realizuar planin e tyre. Duke mbajtur nën kontroll çdo lëvizje në lagjen ku banonte familja Dado, si dhe çdo person që hynte e dilte në të, agjentët e policisë ishin të sigurt se autorët në vështirësi për të marrë paratë, do ta lironin pengun. Në të vërtetë çdo ditë që kalonte tregonte krejt të kundërtën. Rrëmbyesit nuk e humbën për asnjë moment toruan, përkundrazi ishin ata që po e drejtonin lojën. Të dëshpëruar nga pamundësia për të zbuluar autorët e rrëmbimit dhe për të shpëtuar jetën e pengut, policia ia la gjithçka në dorë rastësisë. Kur kishte kaluar gati një muaj i plotë nga dita e rrëmbimit të Koço Dados, pengmarrësit u bën serish të gjallë. Këtë radhë ata realizuan një kasetë të dytë filmike me viktimën e tyre, edhe më tronditëse se të parën. Mesazhi që ata përcillnin nëpërmjet fjalëve dhe lotëve të kreut të shoqatës së biznesmenëve shqiptarë ishte jo thjeshtë prekës, por torturues për familjen e tij. Pengmarrësit ishin kujdesur që ta preknin viktimën e tyre, në pikën më të dobët të tij, te fëmijët, dhe sidomos te vajza e vogël, Rea. Rrëmbyesit e detyruan pengun të thoshte para kameras pikërisht ato fjalë që atyre u interesonin. Në këtë filmim, të realizuar 30 ditë pas ngjarjes, më 8 korrik 1998, Koço Dado shfaqet në të njëjtin ambient si dhe në rastin e parë. Pengmarrësit janë kujdesur mjeshtërisht që të mos lënë në sfondin e pamjeve asnjë hollësi që do ti dekonspironte. I vetmi detaj i ndryshuar nga kaseta e datës 25 qershor 1998, është gjendja fizike e mjerueshme e pengut dhe ana shpirtërore e dërrmuar.
Në mesazhin që u përcjell fëmijëve të tij biznesmeni i marrë peng, ua bën të qartë rrezikun që i kanoset, tashmë jo vetëm atij, por gjithë familjes. Ai kërkon serish të mos ketë bashkëpunim me policinë dhe me median. Fakt ky që tregon se pengmarrësit kanë qenë të informuar deri në atë çast, se familja Dado mbante kontakte me grupin hetimor të policisë. Pengu nëpërmjet mesazhit të dytë drejtuar fëmijëve të tij, kërkonte që shuma prej një milion dollarësh të paguhej brenda një kohe shumë të shkurtër, ndryshe nuk kishin për ta parë më me sy. Kaseta e dytë filmike e zhyti dhe më keq në dëshpërim familjen e biznesmenit të rrëmbyer. Ata e humbën besimin te policia dhe shpresonin vetëm te kontaktet direkte të djalit të madh të Koço Dados, Parit me ministrin e Brendshëm, Perikli Teta. Çdo shpresë për shpëtimin e pengut tashmë ishte varur te përfshirja personale e ministrit Teta në hetimin e çështjes dhe ndërhyrja e tij deri tek kryeministri i vendit, Fatos Nano.
Duke mos pasur prova konkrete apo informacione të siguruara në rrugë operative, hetuesit vendosën të ndjekin një tjetër skemë për të arritur te autorët. Ata vendosën të krahasojnë këtë krim me vepra të tjera penale të ngjashme, që kishin ndodhur para rrëmbimit të Koço Dados apo që ndodhen gjatë hetimit për zhdukjen e tij. Nga analizimi dhe profilizimi i të dhënave, u arrit në konkluzionin se biznesmeni tiranas dyshohej të ishte rrëmbyer nga i njëjti grup kriminal që mori peng dhe biznesmenin Miriam Bubsi.
Koçiu
Ish-shefi i zyrës për hetimin e krimeve të rënda në Prokurorinë e Përgjithshme Sokol Koçiu i bën një përshkrim aktivitetit të mëvonshëm të grupit kriminal që dyshohet se ka rrëmbyer Koço Dadon. Sipas Koçiut hetuesit patën shumë shpresa se rrëmbyesit e Koço Dados do të zbuloheshin një ditë, por deri tani kjo shpresë ka mbetur thjeshtë një ëndërr e parealizuar për agjencitë ligj- zbatuese. Dyshimet për autorët e rrëmbimit nuk janë provuar kurrë, ndërsa koha ka bërë të vetën. Një pjesë e anëtarëve të kësaj organizate kriminale kanë humbur jetën në atentate tipike mafioze. Madje as vrasjet e tyre në rrugët kryesore të Tiranës nuk janë zbuluar nga policia. Ndërsa koka drejtuese organizatës që kreu rrëmbimin dhe zhdukjen e biznesmenit Koço Dado vazhdon të jetë e lirë dhe në aktivitet. Në pritje për të marrë shumën prej një milion dollarësh rrëmbyesit hartuan një plan perfekt të dorëzimit të parave. Skema e tyre ishte tejet e ndërlikuar dhe parashikonte deri dhe detajet më të vogla. Ata specifikuan deri dhe prerjen e kartëmonedhave që kërkonin, çfarë itinerari duhej të ndiqte djali i Koço Dados për t'u dorëzuar paratë dhe sa herë do ta ndërronte makinën deri sa të mbërrinte në vendin e caktuar prej tyre. Shuma e kërkuar prej tyre ishte tepër e madhe për kohën dhe kurrë nuk është marrë vesh zyrtarisht nëse është paguar apo jo. Familjarët e viktimës pretendojnë se pavarësisht aktivitetit tregtar që kishte Koço Dado, ata nuk i dispononin në para kesh një milion dollarë. Madje dhe përpjekjet që u bën nëpërmjet miqve apo kolegëve të tjerë biznesmenë, për të grumbulluar një milion dollarë nuk dhanë rezultat. Ndërsa për policinë kjo aferë ka mbetur e pazbardhur, pasi ata pretendojnë se edhe nëse paratë janë paguar, nuk kanë pasur mundësi sesi ta marrin vesh. Sipas policisë, familjarët kanë mbajtur kontakte të drejtpërdrejta me rrëmbyesit pa dijeninë e saj dhe gjithçka është mbyllur mes tyre. Për të mos lënë asnjë gjurmë e cila mund t'i dekonspironte dhe t'i fundoste më vonë, pengmarrësit vendosën të eliminojnë viktimën e tyre. Ata dyshohet ta kenë mbajtur peng biznesmenin Koço Dado për 9 muaj me radhë, përpara se të vendosnin ta eliminonin fizikisht atë, duke zhdukur kështu edhe dëshmitarin e vetëm që mund t'i identifikonte. Rrëmbyesit shfrytëzuan më së miri ndryshimet politike dhe situatën e acaruar në vend për të sfiduar policinë. Kur mendohej se Koço Dado ishte eliminuar fizikisht ata u bën të gjallë me një kasetë të tretë filmike. Kasetë në të cilën dhanë dhe mesazhin e fundit për fatin e kreut të shoqatës së biznesmenëve shqiptarë. Koço Dado shfaqet në një video me sfond identik me dy regjistrimet e para, fakt ky që tregon se baza ku ai është mbajtur i fshehur nuk është ndryshuar. Këtë radhë ai shfaqet para kameras me sy të hapur, duke identifikuar kështu dhe personin që po e filmon. Fizikisht ai është i dërrmuar dhe në fjalët e tij shprehet qartë vendimi që pengmarrësit e tij kanë marrë për të. Ai është detyruar nga pengmarrësit që t'ua faturojë përgjegjësinë e gjithçkaje që ndodhi familjarëve të tij. Ai shprehet se është detyruar të zgjedhë mes dy mundësive, e para jeta e tij dhe e dyta jeta e familjes së tij. Mes fjalëve të Dados, kuptohet qartë se ai zgjodhi të shpëtojë jetën e familjes së tij duke i dhënë fund jetës së vet. Ai nuk harron të përshëndes miqtë dhe kolegët e tij që u munduan ta ndihmonin duke grumbulluar paratë e kërkuara nga pengmarrësit. Pamjet e kësaj video të tretë, janë një provë e fortë e sfidës që i është bërë shtetit nga kjo organizatë kriminale mafioze. Ky grup kriminal ende aktiv dhe i pandëshkuar nga drejtësia, nëpërmjet këtij regjistrimi dëshmon sesa i vendosur dhe i pashpirt është treguar për t'ia arritur qëllimit, pavarësisht çmimit që duhej të paguante një biznesmen krejt i pafajshëm si Koço Dado. Tentativat e herëpashershme për ta rihapur hetimin e Procedimit penal nr.1375 për rrëmbimin dhe zhdukjen e biznesmenit Koço Dado kanë dështuar pavarësisht qeverive të majta apo të djathta që kanë qenë në pushtet.
Komisioni hetimor
Shpresat për t'i shkuar në fund të vërtetës, u dukën të mëdha gjatë ngritjes së komisionit hetimor për Kryeprokurorin e Për-gjithshëm Theodhori Sollaku.
Tentativat për ta rihapur Procedimin penal me numër 1375 të datës 9 qershor 1998 të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tirane është e vërtetë se kanë dështuar disa herë, por nuk është kurrë vonë për një përpjekje të fundit që do të ndëshkonte autorët e këtij krimi të pashembullt. Agjencitë ligjzbatuese, duke zbardhur këtë dosje nuk duhet thjeshtë të vënë në vend nderin dhe autoritetin e nëpërkëmbur të tyre, por ti japin mundësi familjes së Koço Dados, djalit dhe vajzës së tij, të mësojnë fatin e babait të tyre dhe të kenë mundësinë të vendosin një tufë me lule mbi varrin e tij.

gazeta shqiptare

[DYDRINAS]

[Xhuxhumaku]

ore kto policat qe flasin tani,

pse s'i thane keto gjera athere kur ishin ne detyre?

kush i pengoi ti arrestonin pengmarresit?



bullshit shume ka neper gazeta dhe ne forum!!!!

[Brari]

stili i bandes hakmarrja duket ketu.

dhe pas tyre ekspertet e tmerrshem te policise sekrete te ramiz ali ruco edvineve.