Kujtime nga e kaluara.

[tetovarja87]

c'te kujtoj nga kohe e shkuar,
ate kohe aspak se dua,
ajo kohe gjith c'ka pata me mori mua,
me la te vetme ne kete bote,si nje e huaj...

c'te kujtoj nga ajo kohe qe kaloi,
loti,dhimbja ishin te vetmet gjera qe ky shpirt posedoi,
c'te kujtoj aman ore shoke c'te kujtoj,
kure jeta dhe vdekja me mua benin loje.

[enes bajrami]

Dashuria....Endemi ne nje rruge te gjat dhe me perplot kthesa fundi i se ciles nuk dihet...Gjithcka fillon kendshem,cdo moment esht i embel dhe i bukur...Ndjenjat si shigjet versulen tek nje person,dhe ate shigjet se terhekim dot perseri...ndjenjat tona ngelin ne ate vend dhe cdo dit e me shum shtohen...momentalisht shijoj lidhjen me personin qe dashuroj,vitin e kaluar ishim dhe me te lumtur,ndersa kohet e fundit nuk e ndjej po at dashurin e dikurshme te tij...edii jam e sigurt qe me dashuron ashtu siq e dashuroj un ate por tregohet me indiferent,nuk edi pse?ndoshta ngaqe dhe sjellja ime ka qen shum ndryshe koheve te fundit,me cdo fjal timen fillon dhe nervozohet...shpresoj se yjet do te nricojne perseri per mua,,,deshiroj te ndjej po at lumturi qe e ndjeja dikur....e dua...po,po, e dua me shum se gjithcka.ai ka marr ne dor triumfin e jetes sime: lumturine time.e gjith lumturia e jetes sime varet nga ai person....shpresoj qe te kemi po at lumturi qe kishim me par...sepse te dy kemi nevoj per at lumturi....Dashuria eshte nje pjes shum e rendesishme e jetes,ajo te ben te lumtur dhe njekohesisht ajo te ben dhe te vuash.......Kam shum shoqe te cilat vuajne nga ndarjet...uroj qe te gjith njerezit te fitojne gjerat qe me shum deshirojne,te ken pran personin qe duan me shum se gjithcka...

[Le Chiffre]

Poeti,te pershendes.
Mendoj,shume nga ne bartim nga nje plage me vete,ndoshta gjithe jeten,deri ne varr.Edhe une e barte timen.
Isha ne studime ne Prishtine dhe u njoha me nje vajze qe ishte dy vite me e re.Vajza studjonte ne tjeter dege dhe me pelqente shume,vecanerisht me pelqente karakteri i saj dhe menyra se si fliste.Me pak fjale,ishte shume terheqese dhe shpejt me beri per vete.Deri ketu ne rregull.
Problemi im filloi kur vajza e hetoi qe une isha i mahnitur nga ajo,se s`kish si te mos e hetoje kete gje qe shihej aq qarte …dhe si ne zakon,ajo e kishte ne dore punen tone dhe e filloi lojen.
Vajza e beri lojen mire,qe me pat tha fare!Kalova shume nete pagjume teksa pritja nje pergjigje pozitive nga ajo…keshtu kaluan javet… dhe me ne fund ajo zbuti zemren dhe me pranoi!Per mua ishte e qarte: ky eshte fati im!Me kete vajze dua te jetoj deri te vdes!,mendoja me vete.
U morem vesh per disa gjera qe ishin baza e ardhmerise sone dhe ajo ishte e nje mendjeje me mua.
Kaluan dy muaj e gjysem dhe ne kete kohe nuk ishim shume intim!Une nuk doja te jemi shume intim.Papritmas e kuptova qe ajo nuk kishte qene krejt e sinqerte me mua!U deshprova teper! U takuam vetem edhe njehere.
Ishte mbremje dhe per habine time, ajo erdhi ne takim e veshur me te njejtat jeans dhe te njejten bluze si ne takimin e pare,kur me pat pranue!
Kur e pashe,ndjeva nje dridhje te befte qe
me pershkoi njehere kembet, e pastaj gjithe trupin deri ne koke!Pastaj ndjeva nje zbraztesi te paperjetuar me pare!…dhe i thashe shkurt : me genjeve,nuk ta fale dot!Dhe u ndava nga ajo.
Une ika ashtu bashke me zbraztesine time qe e ndjeja ne trup, e cila pas nje kohe m`u kthye ne plage te cilen e barte edhe sot!

Luli...
Ato qe shkruajne ne kete forum jane njerz qe kane patur dhe jane renduar nga situata si keto qe pershkruan ti. Do ishte me e udhes qe une te tregoja timen, por mqs ka nje perqaje, po te bej koment per historine tende....
Mendoj qe ne ndarjen tuaj, fajtori ke qene ti! Me fal qe e bej kete si deklarate, por ne mendjen tende ti ke ndertuar imazhin e femres "idhull" dhe me kete ne shpesh nenkuptojme ate qe me te verteet ka rendesi, por qe nuk eshte gjithcka!
Tani pas kesaj ndarje, une do te them qe nese ti nuk arrite ta falesh per gabimin, ajo iku ate nate kur per te thene se sa e rendesishme ka qene per te nata kur te tha PO, veshi po te njejtat Jeans e bluze, ti e bere te ike me dy faje. A ka nje nejri qe ja ka falur tani dy faje asaj? Sigurisht qe po!
Nuk e kam kritike per ty...por kritike per NE! Nuk jemi ne qe duhet te mesojme edhe te falim? Jemi NE (djemte) qe i shkaktojme femrave nje "tragjedi" fizike qe shpesh eshte i barabarte me nderin, por nuk e pranojme (ose me veshtiresi) faktin qe nderi nuk qendron mes shaleve te femres por ai qendron ne shpirtin e saj, te cilin ne nuk kemi te drejte ta cnderojme!!!

[Le Chiffre]

ENES, po i referohem vetem nje pjese te shkrimit tend:

...momentalisht shijoj lidhjen me personin qe dashuroj,vitin e kaluar ishim dhe me te lumtur,ndersa kohet e fundit nuk e ndjej po at dashurin e dikurshme te tij...edii jam e sigurt qe me dashuron ashtu siq e dashuroj un ate por tregohet me indiferent,nuk edi pse?...

Ka mbaruar, me fal qe po te them une kete, por ka mbaruar, mos u mudo ta mbash me zor, ti i ke dhene gjithcka, ai ka shijuar gjithcka...nuk ka me interes...
Behu me e zgjuar, kerkoi atij te pronocohet, te marresh ate qe meriton, sepse per te lenduar ty eshte kollaj per te qe MUND te doje te kenaqe ndonje tjeter. QE ti besosh dhe te besoje, do te ishte me e bukura, por nese vargu shkundet diku...prishet vazhdimesia, atehere ZGJOHU~ pak shanse ngelen qe ai te do sa e do ti! Do me falesh nese po te dukem si prindi yt, do me vinte mire te me kutpje si shok i mire!
Te uroj gjthe te mirat, sepse me erdhi keq nga sinqeriteti jot...

[*~Rexhina~*]

viti i 3 ne kolegj...kur dilja nga klasa dhe ecia drejt libraris, shikoja qe burri ishte jasht ulur tek shkallet duke pire cigare...diten tjeter prap ne te njejtin vend...dhe diten tjeter...sa dilja shikoja drejt libraris te shikoja nese ishte aty...me duke cudi qe gjithemone ishte aty por po mendoja se mbase e ka pushim ate ore dhe thjesht se kam ven re me perpara...por kur me mbarroj klasa, dhe me pyeti ku isha ne ate orar, e dija qe priste per mua

[Luli X]

Luli...
Ato qe shkruajne ne kete forum jane njerz qe kane patur dhe jane renduar nga situata si keto qe pershkruan ti. Do ishte me e udhes qe une te tregoja timen, por mqs ka nje perqaje, po te bej koment per historine tende....
Mendoj qe ne ndarjen tuaj, fajtori ke qene ti! Me fal qe e bej kete si deklarate, por ne mendjen tende ti ke ndertuar imazhin e femres "idhull" dhe me kete ne shpesh nenkuptojme ate qe me te verteet ka rendesi, por qe nuk eshte gjithcka!
Tani pas kesaj ndarje, une do te them qe nese ti nuk arrite ta falesh per gabimin, ajo iku ate nate kur per te thene se sa e rendesishme ka qene per te nata kur te tha PO, veshi po te njejtat Jeans e bluze, ti e bere te ike me dy faje. A ka nje nejri qe ja ka falur tani dy faje asaj? Sigurisht qe po!
Nuk e kam kritike per ty...por kritike per NE! Nuk jemi ne qe duhet te mesojme edhe te falim? Jemi NE (djemte) qe i shkaktojme femrave nje "tragjedi" fizike qe shpesh eshte i barabarte me nderin, por nuk e pranojme (ose me veshtiresi) faktin qe nderi nuk qendron mes shaleve te femres por ai qendron ne shpirtin e saj, te cilin ne nuk kemi te drejte ta cnderojme!!!

Le Chiffre,
njerez jemi,eshte gje normale qe kemi mendime te ndryshme, per gjera te ndryshme.

Ne rastin tim me kete vajzen, ka nje gje te cilen edhe sot kam veshtersi ta pranoj.
E kam fjalen per josinqeritetin.
Kjo vajza te cilen e doja me shpirt,asnjehere nuk qe e bezdisur nga une.Thjesht, nuk i kam dale asnjehere ne rruge a diku tjeter qe ta bezdis….ne nje rast, kur nuk munda me te qendroj, i thashe se e dua me shpirt!!…ajo pranoi ta marre nr. e tel. tim dhe e kishte ne dore punen tone.Mire qe me thau,keshtu shqip…nja dy jave e gjysem tue prite!Por me ne fund me telefonoi e u takuam.
Biseduam shtruar dhe une ia tregova historine time.Ju luta shume te ma tregoje te verteten rreth vetes!Ketu doli problemi.
Nuk kishte tradheti nga ajo(as nga une) ne kohen qe ne kishim lidhje.
Pas nje kohe qe ne ishim bashke, doli qarte qe ajo kishte patur nje histori(edhepse shume te shkurter) me dike dhe kete e heshti para meje!
Kur e vertetova qe vertet ishte historia e saj,kjo me vrau!!Me vrau josinqeriteti i saj!

Eshte e vertete qe une ne mendjen time kisha krijuar nje imazh perfekt per kete vajzen.
Ishte bij e intelektualeve dhe kishte sjellje shume te mira.Kishte karakter te mire dhe kur fliste, me mahniste …thjesht me mahnisnin, zeri i saj,gjestikulacionet e saja,sidomos buzeqeshja e saj!
Ta haj dreqi ta haje,dashurohet njeriu ne nje femer dhe i duket ajo perfekte…s`ke cka i ben,eshte iluzion per te cilin (sic duket) ka shume nevoje qenja e quajtur njeri.

Nuk luajta une asnjehere me nderin e saj, sepse nuk tentova asnjehere te kem mardhenje intime me te.Edhe kur dilnim,dilnim feshehurazi,kryesisht ne periferi te qytetit e jo midis qytetit,kjo ishte deshira e saj.
Une mund ta kem lenduar shpirterisht ate..dhe kjo del e vertete,pasi qe edhe pas ndarjes ajo vazhdoi te telefonoje ne shtepine time dy-tri jave rresht, ne kohen qe une isha larg shtepise per arsye studimi,ama edhe vete isha i lenduar shpirterisht nga josinqeriteti i saj!

Dhe a di cka me vrau me se shumti te kjo vajza?!
Kur kuptova qe djali qe paska qene me te, paska qene i varfer dhe kjo vajza, e shtyre nga familja e vet, e le ate!!Te gjithe qe e njihnin e thonin te njejten : nuk kishte tjeter problem ne mes tyre,i vetmi problem ishte varferia e djalit!
Kjo e vertete ma vrau perfundimisht dashurine qe e ndjeja per kete vajzen!!Me mbeti vetem shenja e plages…per iluzionin e quajtur Dashuri,qe e ndjeja njehere e nje kohe.