Vjersha Per Parashkollare

[Jorgo Telo]

JANË TONAT

Lodrat në kopsht janë me shumicë.
Lozin gëzimplot gjithë çiliminjtë.

Ka ndonjë nga ne,
Thotë: “Kjo është imja!”
I themi: “Jo, more!,
Mos, vallë, janë të tuat
karriget dhe zilja?!”

Këtu s’ka imja dhe jotja.
Të gjitha tonat janë.
Pa shih, si të sheh shoqja,
kur flet të tilla fjalë…!

[Jorgo Telo]

TELEVIZORI

Që të ndjeki gjyshi lajmet,
Fëmijët – filma vizatimorë,
Në dhomën e kalamajve
u shtua një televizor.

Nuk ka grindje më tek ne
për kukulla, telenovela
Lajme, sport, ndjek kush ka nge,
kush mbaron punët e tjera…
Kush lë punë a mësime
e në ekran kohën e vret.
Ves të keq u lë fëmijëve;
Çdokush shikimin humbet…

[Jorgo Telo]

VESI

- S’e dëgjon të urtën gjyshe, -
më tha motra një mëngjes.
Kur ke gotë, pi ujë me shishe;
Kur do ndahesh nga ky ves?

E dëgjova qetë – qetë.
Mbi tryezë lashë shishen .
Mora gotën shpejt e shpejt.
Shkova që të puthja gjyshen.

[Jorgo Telo]

MIKESHAT DALLËNDYSHE

Mos më thoni, s’paskam miq
Ta besoni, ngritni sytë!
Nuk miqesohem me iriq.
Miqësohem
me miq të atillë,
që me zjarr duan lirinë,
duan ajër edhe dritë.
Larg nga macet, gjarpërinjtë
Po e them sot pa mëdyshje:
Nuk ka mik si dallëndyshet.
Ato s’të harrojnë kurrë,
Edhe kur u hedhim gurë
Venë nga venë jug a veri,
Tek unë kthehen përsëri.

[Jorgo Telo]

VIZITAT

O sa qejf i kanë vizitat
mamatë tona te mikeshat!
E fillojnë nga politika
dhe mbarojnë te murgeshat…

Kur më merr mua me vete,
nuk më lë, siç di, të loz.
“Qëndro urtë!” – goja i mbetet.
“Mos ngacmo!... e mos e mos…!

Ato hidhen degë më degë
E ç’nuk thonë miket e saj,
Ne të vegjlit hamë shegë,
E teprojmë ca pastaj…!

[Jorgo Telo]

BOTA JONË

Të mëdhenjtë kanë gjithë botën.
Dhe ne kemi “Botën tonë”…

Bota jonë e vogël
brenda botës së madhe,
sikur shpejton kohën
me lodra, këngë e valle.

Brenda botëes sonë
ne në fluturim.
Ç’lumturi provojmë,
Hajde, sa gëzim!

Jemi si pëllumba,
me dritë në faqe
Në male e fusha
Kudo mbjellim paqe…

[Jorgo Telo]

NË STAN

U ka rënë ndopak rasti
të shkoni në ndonjë stan?
Goxha stan ka xha Thanasi
Dyqind dele ai mban.

Me merak mbush çdo bidon
plot me qumështin e bardhë.
Shkon në baxho e dorëzon.
Dy kuaj – bidonat radhë.
Dyqind litra qumësht
mbushin dyqind shishe.

Pi motra dhe unë
dhe gjyshi me gjyshen.

[Jorgo Telo]

TË KESH MIKE JETËN

Ju, poetë e poetesha,
një mendim a ma pranoni?
Kur ndërtoni ato vjersha,
hiqni “djallin” nga fjalori.


Na mjafton veç fjala “Jetë”
Sa e bukur kjo fjalë shqipe!
Për këtë kemi respekt.
Sa e vjetër,
aq dhe mike.

[Jorgo Telo]

NËNA TEREZË

- As më thuaj.
Në kopshtin tuaj
Ç’këngë mësoni, e mira mbesë?
Pa nxituar, pa gabuar
I përgjigjem pa vonesë:

- Teze dashur,
këngët tona
Nisin që nga milingona
nga bilbilat te shqiponja
Me gojën e vogël
Grushtin sa një vezë
Recitojmë,
këndojmë me shpirt
Për shenjtoren
Nënë Terezë.

[Jorgo Telo]

PËRPARA PASQYRËS

Nga pakujdesia
u rrëzova në baltishte
Padashur ia vura duart fytyrës.
Ndala vrapin te pasqyra.
Te pasqyra e makinës.

Filloi motra:
“Ishte, ç’ na ishte…!”
Çdo fjalë në vesh më gërvishte…

Fillova me shami
Pasqyrën fshi e fshi…
e prapë më ngjante e baltosur.
“Më parë – tha motra – pastro fytyrën
Pasqyra, o vëlla,
është e përsosur!
Kot merr inat me pasqyrën…