Historia e Kosovës sipas Oliver Jens Schmitt

[kutje]

Mose te zgjati shum,njerka i ka dy femije,dhe nji femi prej burit tjeter,kure buri vdes Shqypnija) si do ti shikon femijte ajo njisoj? E dyta nuke jemi pertaca,pse ?Ne kosove po te Shikojshe,nuke ke asnji ndertes 3 kateshe dhe te madhe,Pse,sepse serbija ta rezonte menjihere,ne kosove nuke ke shtepi te vjeter 3 kateshe ma shume se 30 vjet ,kjo dihet,shtepiat e medhaja kursesi,nji shtepi dy kateshe ka konun histori me marue,sepse te gjithe thojshin jo sa e madhe,po ku e mure lejen per shtepi te madhe,Shmidt ashte nji MASHTRUES,e dyta porten per hymje ne Konstantinopolis dhe Smedereve,i hapin priftat serb ,ose ortodoxet,dhe ata plot 500 vjet paten lidhje vetem me kishe,fale edhe rumuneve,kurse shqipetaret ishin aleatet kryesore,ne histori kurkunde nuke ke nji vezir pasha serb krejte toske e gege,se pari toske,pastaj gege,dugagjinet,nuke ashte shmidti ase per histori e ase per albanologji vetem per LEK.

[Bajraku]

Z. Oliver Jens Schmitt! Shqiptarët qenkemi Ilirë të rrejshëm?

Nga FAHRI XHARRA

“Oh! Jo se mungojnë të dhënat! Por sepse mjaft t’i drejtoheni çfarëdo burimi dhe do shihni si përplasen dhe si bien ndesh mes tyre tërë pohimet, aq sa është me të vërtetë për të ardhur keq. Një udhëtar vete e u thotë se shqiptarët janë populli më mikpritës në botë, dhe një tjetër, veç kur i përshkruan si keqbërësit më të mëdhenj.
E si të krijosh atëherë një mendim të saktë në përplasjen e këtyre kundërshtive kaq të forta!
Por s’ka pse çuditemi tejet nga një kaos i tillë! Mjaft të kujtojmë se mitologjia greke e kishte vendosur portën e Ferrit në kërthizën e po kësaj Shqipërie, ku Akeroni dhe Kokitosi rrapëllenin valët e ujërave të tyre gjithë turbullimë e zezonë! Tokë errësirash dhe misteresh për popujt e lashtësisë, asaj i është dashur të përshkojë shekuj të tërë për të ruajtur gjithë ngadhënjim të fshehtat e veta… Duhet të nxjerrë tashmë në pah dy fakte të një rëndësie madhore dhe konkretisht: që kombi shqiptar nuk është një sajesë diplomatike, siç kanë folur gjuhët e liga, dhe se Shqiptarët, janë autoktonët e vërtetë të gadishullit ballkanik”.
(Victor Frobin: Shqipëria, dekanja e racave, dhe më e vogla e shteteve, 1913)

Që të “vërtetoj” tezën se ne, shqiptarët qenkemi Ilirë të rrejshëm e t`ia bëj qejfin z. Schmitt, si dhe Albert Ramajt, Nuri Bexhetit dhe Xhemal Ahmetit, m`u desh që personalisht të “bindem” me dy libra të botuara në Beograd: Vesna Pešić “Prećutana Istorija Albanci – lažni Iliri 2008 “Historia e Heshtur, Shqiptarët – Ilirë të rrejshëm) si dhe Grupa autora: “Kavkaski Albanci- Lazhni Iliri” (“Shqiptarët e Kaukazit – Ilirë të rrejshëm” 2007).
“Qëllimi i hulumtimit të prejardhjes së Shqiptarëve, qëndron në atë që përfundimisht të hidhet poshtë një falsifikim historik, një mit ideologjik, me të cilin ishte arsyetuar dhe legjitimuar rrëmbimi i tokave të huaja, e në këtë rast tokave tona (serbe F.Xh.), toka të cilat e kanë një vlerë që nuk maten me asgjë për historinë kulturën dhe gjeostrategjikën e popullit serb; toka nga të cilat populli serb, kurrë nuk do të heqë dorë”. (Akademik Mihajlo Markoviq). Pastaj vazhdohet:
“Ç`farë faktesh e arsyetojnë lidhshmërinë historike në mes të Shqiptarëve dhe Ilirëve, a ekziston ndonjë lidhje gjenetike në mes tyre? Asnjë”. “Nuk gjendet asnjë dokument historik i cili e vërteton qëndrimin e shqiptarëve në Ballkan deri në shek. e XI-të. Nuk ka indikacione arkeologjike për praninë e tyre në këto anë. Të gjitha toponimet shqiptare vërehen pas shekullit të mesëm; ndërsa sipas formave të saj strukturore, gjuha shqipe nuk ka asnjë gjë të përbashkët me Ilirishten”. (Shqiptarët e Kaukazit…)

Zoti Schmitt, ja se çka thonë serbët se si erdhëm këndej pari (diçka pak më herët se teza e juaj se duhet ta lypim vetveten pas ardhjes së turkut): “Sipas studimeve të historianëve rusë Artamanovit dhe Pletnjevit, si dhe atyre serbë Jovan Deretiqit, Mihajlo Stanishiqit; disa fise shqiptare, dikur në mes të shekullit 8-të e 9-të, pas presionit të fqinjëve të tyre kaukazë Hazarëve, u larguan nga territori i tyre i lindjes në brigjet e Liqenit Kaspik (në Azerbajxhanin e sotëm dhe në Dagestan), me anën e Arabëve mbërritën në jugun e Italisë. Aty në atëkohë bëhej një luftë e ashpër në mes të Normanëve, Bizantinasve dhe Arabëve.
Shqiptarët erdhën si ndihmë ushtarake për një kalifat arab. Një pjesë e këtyre shqiptarëve në vitin 1043 mbërritën në tokat tona në brigjet e Adriatikut; dhe në marrëveshje me serbët ata jetuan në male kurse serbët në rrafshina si bujq të mirë që ishin. …Dhe me kalimin e kohës e populluan Kosovën e Metohinë”. (Shqiptarët -Ilirë të rrejshëm).
E bukur që besa, duhet “zgjatur” dorën zotërinjve shkencëtarë shqiptarë; Ramajt, Bexhetit dhe Ahmetit që po na e vallëzojnë të njëjtën valle me serbët!
Por jo, kemi edhe zviceranë të tjerë po ashtu gjermanishtfolës që e thonë: “Ilirët, paraardhës dhe stërgjyshër të shqiptarëve janë regjistruar nga historia në Europën Juglindore të paktën po aq herët sa edhe grekët. Ata janë unikë në Europë, sepse prania e tyre në këtë zonë ngjitet të paktën deri në periudhën neolitike, siç e dëshmojnë arkeologjia, antropologjia dhe vazhdimësia kulturore dhe etnolinguistike.
Grekët dhe shqiptarët kanë të përbashkët faktin se kanë gjuhë indoevropiane që dallohen nga gjuhët e tjera indoevropiane, ashtu sikurse edhe armenishtja. Studimet e gjysmës së dytë të shekullit XX, provojnë se shqipja është gjuha më e vjetër indoevropiane. Gjuha shqipe ndryshe nga greqishtja dhe armenishtja e sanskritishtja në shkrimin e saj përdor alfabetin latin dhe shqiptohet ashtu sikurse shkruhet.

Po të hyjmë në historinë e lashtësisë, ne mund të gjejmë se Aleksandri i Madh i biri i Olimpias, epirote – ilire, kishte si gjuhë amtare ilirishten. Greqishten atij ia mësoi Aristoteli” (A.Lambert)
Kur nuk mungon dëshira, nuk mohohen faktet dhe thuhet e vërteta edhe prej zviceranit:
“Roma nuk arriti t’i asimilojë ilirët. Përkundrazi janë me dhjetëra perandorët që Iliria i dha Romës, sidomos kur Perandoria romake filloi të bjerë. Midis perandorëve më të famshëm le të përmendim Konstandinin e Madh që lindi në Kosovë. Qe Konstandini i Madh ai që u rreshtua vendosmërisht në anën e Kishës Kristiane me Ediktin e Milanos të vitit 313, i cili u garantoi të krishterëve një tolerancë që ishte e barabartë me njohjen e kristianizmit si fe e shtetit. Sundimi i Konstandinit të I – rë shkëlqeu me ndërtimin e monumenteve kristiane prej të cilëve po përmend Vatikanin”.
“Edhe Perandori Justiniani i I – rë ishte ilir. Ai la si trashëgimi të lavdishme veprën e tij legjislative “Kodi i Justinianit” që ka mbetur edhe sot e kësaj dite themeli i të drejtës civile moderne. Përkthyesi i parë i Biblës në gjuhën latine ka qenë iliri Shën Hieronim. Kompozitori edhe Himni kristian «Laudamus» me përdorim edhe sot e kësaj dite është vepër e kompozitorit Niket Dardani, edhe ai ilir nga Kosova. (Dr. Aleksandër Lambert, Gjenevë)”.
Ndërsa autorët serbë na këshillojnë: “Për shqiptarët kishte me qenë në interes më të madh nacional sikur të përcaktohej qartë identiteti i tyre etnik dhe në atë mënyrë e kishin fituar epitetin e një populli të rëndësishëm të Kaukazit me një civilizim dhe traditë mijëravjeçare; se sa me kokëfortësi të paraqiten si pasardhës të ilireve dhe me vetëdije të sajojnë një rrenë me përkatësinë më të ulët morale – vetëzhgënjimin” (Vesna Peshiq- Albanci lazni Iliri). Çfarë këshille e mençur?
Po merrni me mend, sikur të gjithë të ishim mohues si ata që i ceka më lart, pasaportat gati dhe drejt e në “vendlindjen” tonë që po na e zbulojnë alamet akademikë serbë.

Lexoni më poshtë:
“Është fakt i gjallë që shqiptarët pas ardhje së tyre në Ballkan që nga shekulli i 13-të kanë jetuar të përqendruar rreth Durrësit dhe Krujës, në territorin e quajtur Arbanon dhe që nga aty janë lëshuar në rrafshinat e rrethit të Shkodrës dhe pastaj përgjatë shekujve 13-14 kanë depërtuar me “katunet” e tyre rreth Zetës së Vjetër (Podgorica e sotit) dhe për rreth maleve të bjeshkëve të Nemura. Me këto shpërngulje ata u hasën me Vllehët, Serbët dhe Malazezët (?).
Shqiptarët e treguan aftësinë e tyre dhe patën sukses t`i asimilojnë Vllehët, por nuk iu shkoi përdore në anët e Zetës. Përveç grindjeve me malazezët kishte edhe simbioza të caktuara ndërmjet tyre. Skënderbeu, gjegjësisht Gjuragj Kastrioti ishte edhe hero edhe malazias e edhe hero shqiptar. Shqiptarët së bashku me malazezët nën udhëheqjen e Skënderbeut me sukses janë mbrojtur kundër turqve.
Me vdekjen e Skënderbeut, shqiptarët masovikisht e pranuan islamin dhe në mungesë të shtetit të tyre e rigjallëruan rendin fisnor… Shqiptarët që nga fillimi i okupimit turk, pas Betejës së Kosovës (1389), gradualisht e populluan malësinë e Gjakovës dhe rrafshinën e Prizrenit” (Mihajlo Stanishiq).
E shqiptarët e gjorë; flitej e shkruhej për ne ashtu si e donin se ne nuk kishim gojë. Po tani që e kemi gojën, na dalin mohuesit shqiptarë dhe nuk e ndalin vallen e tyre të vetëhumbjes që të na “dërgojnë” në humnerat e Kaukazit. Mrekulli!
“Mbledhja e Duvnos (në v.877, gjatë kohës kur gati përfundonte lufta në mes të Romejve (Bizantinasve) dhe e Arabëve) mbahej nën patronatin e Papës, i cili i mblodhi prijësit e të gjitha principatave të atëhershme serbe nga territoret e Ilirikumit Serb (Ilirisë). Atë kohë as që gjendej shenjë e as që mund të flitej për qenien e dofarë “Shqiptarëve- Ilirë”. Kjo duhet t’u bëhet e ditur shqiptarëve që ideja e tyre paranoike se janë trashëgimtarë në tokat serbe të Ilirikumit është e gabuar. Kjo shpirtngushtësi rreth fakteve të falsifikuara historike, sipas përfundimeve të Psikologjisë sociale, ngërthen pasoja traumatologjike: rritjen e agresivitetit të shqiptarëve. Në mbledhjen e Duvnos (viti 877 ) u vendos që në territoret e lidhjes së principatave serbe të Ilirikumit – nga Livno e deri në Shkodër, të organizohet rrjeti i peshkopatave serbe. Udhëheqja iu besua “Rrethit kryesor të Dioklesë”.
Peshkopatat e emëruara ishin: Antibarumi, Budiami, Ecaterami, Dolcignum, Suaciumi, Scodrumi, Drivastusi, Popletumi, Sorbiumi, Bosonium, Tribuniumi, Zachumiliumi” (po aty).

Po Zoti Scmitt dhe ju shmitat tonë çfarë i thoni kësaj që u tha më lart?

Zotërinj akademikë Serbë (po çfarë zotërinj akademikë, ju hajna me diploma akademiku) e dini ju që ne në atë kohë ishim shumë të organizuar? Ju kujtohen 365 Kishat e Shasit të cilat edhe në vitet e ‘90 -ta të shekullit të kaluar u munduat t`i zhbënit?
E dini pse, serbët mund të shkruajnë se çfarë duan?: “Populli ka dashur demokraci, por kurrë nuk e kishte shijuar, dhe e kuptoi si anarki. Fajin e kanë intelektualët që shumë pak i kemi, ndërsa kemi shumë pseudointelektualë që janë bërë pseudopolitikanë. Kombin e kemi të mrekullueshëm, vetëm për faktin që nuk është shuar, por me gjithë okupimet mijëravjeçare ka mbijetuar!


Kemi mjaft edhe shqipfolës (Faik Xh Krasniqi), i kemi edhe vjedullat e kombit që me erën e tyre të keqe i lënë gjurmët në vetëdijesimin e gabuar të brezave të rinj.http://www.alb-observer.com/2012/06/...e-te-rrejshem/

[illyrian rex]

Ne lidhje me shkrimin e Fahri Xharres.
Ato teorite e historianeve serb mund te indoktrinojne ndonje analfabet serb apo ndonje te huaj qe sapo ka filluar te mesoj dicka per historine e kesaj pjese te Europes.

Propagandimet serbe mbi ardhjen e shqiptareve nga Azerbejgjani i sotshem, vetem pse atje paska ekzistuar nje territor me emrin Albania, jane te pa baza dhe nuk mund te dokumentohen ne asnje menyre. Per keto pretendime ata i kane kunder tyre gjuhen shqipe, gjenetiken, arkeologjine dhe antropologjine. Secila me kokeforte se tjetra.
Komplet e kunderta qendron me invazionin sllav ne Iliri. Ai eshte i dokumentuar mire dhe perveq disa historianeve trushperlare te Beogradit, askush tjeter nuk i ve ne dyshim datat e prezences se tyre ne Iliri.

[Albo]

Oliver Schmitt eshte kenaqesi ta lexosh ne cdo kohe, flas per ata shqiptare qe jane te apasionuar pas historise pare ne prizmin shkencor, dhe jo ne prizmin ideologjik dhe politik. Bravo Prishtina qe e ka ftuar dhe turp per historianet e Enver Hoxhes ne Tirane qe e injorojne. Frika e tyre ndaj Shcmitt eshte se librat dhe studimet e tij po rrezojne versionin komunist te historise, prodhuar nga keta historiane ne Veprat e Shokut Enver.

Nje sugjerim i vetem per organizatoret, eshte mire qe keto ligjerata te filmohen e hidhen edhe ne Internet ne menyre qe te gjithe shqiptaret te kene mundesi qe ti shikojne e degjojne.

Lexova vetem gjysmen e artikullit dhe gjysmen tjeter do ta lexoj me vone por me beri pershtypje qe Schmitt konfirmon ate qe une kam shprehur shpesh ne forum:

Sa i përket fesë: Schmitt thekson se pretendimi i disa historianëve shqiptarë se para islamizimit shqiptarët e Kosovës kanë qenë të gjithë katolikë nuk është korrekt: shqiptarët autoktonë, të cilët jetonin në Kosovë në Mesjetë, i përkisnin kryesisht besimit ortodoks. Një paradoks tjetër që Schmitt e përshkruan në librin e tij është rasti i fanëve, katolikë të ardhur në Kosovë nga Fani i Madh dhe Fani i Vogël. Në shekullin XIX ata u rekrutuan nga osmanët si polici ndihmëse. “Kështu malësorët shqipfolës katolikë i shërbyen Sulltanit besnikërisht edhe kundër shqiptarëve myslimanë, të cilët në vitin 1878 u rebeluan kundër Sulltanit”.

Ne Kosove nuk ka patur shqiptare te besimit romano-katolik. Te gjithe shqiptaret romano-katolike qe jetojne sot ne Kosove jane te ardhur ne keto vise nga ato territore qe sot bejne pjese ne Shqiperine e Veriut. Viset tradicionale romano-katolike mes shqiptareve kane qene zonat e Shqiperise Veri-Perendimore.

Gjeja tjeter qe me beri pershtypje, qe konfirmon bindjen time te hershme, eshte konservatorizmi i muslimaneve te Kosoves ne raport me perpjekjet per modernizim te Stambollit. Ajo ku une nuk jam fort i bindur dhe qe do te me pelqente te lexoja se cfare mendonte Schmitt eshte nese konservatorizmi i shqiptareve te Kosoves ishte nje prirje fetare islamike apo nje prirje autonomie nga diktati i Portes se Larte. Une dyshoj se ishte kjo e dyta.

A e ka marre njeri mundimin e perkthimit te librit te Schmitt per Kosoven nga gjermanishtja ne shqip? Do te isha i interesuar ta lexoja nese nje liber i tille ekziston ne shqip ose anglisht.

Albo