12 Vjetori i Pucit Ushtarak te Shkolles se Bashkuar

[BOKE]

Me poshte lexoni pjese nga gazeta "Rimekembja" e shkurtit 2000, ku A. Baleta shkruan, si pjesemarres direkt, se c'ndodhi ne shkollen e Bashkuar.

Në paraditën e 22 shkurtit tek selia e PD-së Neritan Ceka më kërkon të shkonim bashkë në një mbledhje ushtarakësh ku do të
përfaqësoheshin partitë politike dhe Forumi për të drejtat e njeriut pasi ishte krijuar një lloj komiteti ushtarak për një si shpëtim kombëtar, i përbërë nga oficerë të rinj e kursantë ushtarakë krejt të panjohur deri në atë moment. Ata kërkonin që fatet e vendit t'i merrte në dorë ushtria sepse asnjë organizëm tjetër politik e pushtetor nuk bënte më dot asgjë për shtetin e popullin.

Në orën e caktuar 17-oo bashkë me Neritan Cekën dhe Agron Çikën që përfaqësonin PD-në edhe unë hyra në oborrin e Shkollës së bashkuar të oficerave "Enver Hoxha" ku më dhanë zarfin drejtuar Forumit që kishte brenda komunikatën e kërkesat e ushtarakëve. Atë ditë gjithë para diten kishim ndjekur në ekranin e TVSH-së grumbullimet e ushtarakëve
duke vringëlluar armët e duke kënduar këngë revolucionare në oborret e kësaj shkolle. Në qytet ishte përhapur panik se pikërisht në orën 14-05 ushtarakët do të marshonin drejt sheshit Skendebej për të vendosur munumentin e Enverit me uniformë ushtarake në vendin ku dy ditë më parë ishte rrëzuar monmenti i madh. Ishin përhapur edhe fjalët se 500 të rinj të Tiranë do të shtriheshin në sheshin "Skënderbej" që të mos kalonin tanket. Përhapeshin plot fjalë që dinë t'i sajojnë shërbimet sekrete për provokim dhe t'i ndezë edhe më shumë fantazia e thashethemja spontane popullore.

Por kur ne hymë për takimin me Komitetin e ushtarakëve të rinj tashmë kishte kaluar ora 14-05 dhe shumë nga ato gjërat që përfliteshin nuk kishin ndodhur. Gjëra të rënda do të ndodhnin pas këtij çasti.
Njerëzit përreth mureve të shkollës ishin shumë të zemëruar.
Kuadratet e ushtarakëve brenda rrethimit të shkollës të armatosur e në gatishmëri të plotë për betejë dukeshin shumë të egërsuar. Në tarraca ishin vendosur mitrolozë. Në shkollën e oficerëve kishin sejllë forca speciale të policisë. Mbledhja filloi në katin e dytë të ndërtesës së komandës. Në sallë ishte një tavolinë në formë "U-je" të gjatë me shumë ushtarakë dhe pak njerëz me veshje civile. Kishte tre vetë që mbanin uniformën e policisë së rendit. Në krye ishte
komandanti atij Komitetit, aficeri me origjinë nga Tropoja, Agim
Bajraktari. Pranë tij një përfaqësues i Ministrisë së Mbrojtjes, dy
përfaqësues të parëndësishëm nga aparati i KQ të PPSH-së, një
përfqësues i Frontit Demokratik. Ishtë për çudi një përfaqësues i
partisë ekologjike të Namik Hotit që nuk trazohej më opozitën, e cila
përfaqësohej nga dy të dërguarit e PD-së dhe unë që kisha vajtur në
emër të Forumit të drejtave të njeriut pa u konsultuar me anëtarët e
tij për vështirësi kontakti dhe mungesë kohe.

Gjatë pesë orëve që ka vazhduar kjo mbledhje çmendurie asnjëherë nuk
ka pushuar zhurma e kuadrateve ushtarake jashtë sallës, aq sa të
krijohej bindja se vetëm efekti i një droge të fortë mund të krijonte
këtë atmosferë. Agim Bajraktari parashtroi se qëllimi mbledhjes ishte
që forcat politike të jepnin pëlqimin e tyre që mbrojtjen e shpëtimin
e Shqipërisë ta merrte në dorë ai Komitet, ku përveç ushtarakëve
bënin pjesë edhe disa pedagogë civilë të shkollave ushtarake që gjatë
debateve u treguan edhe më të egër se ushtarakët kundër demokracisë.
Pra ne ishim si disa pengje që duheshim aty vetëm për të thënë se
opozita vetë ra dakord që çdo gjë të vendosej me armët e ushtrisë.
Kaq mjaftonte për të kuptuar se grushti i shtetit tashmë po arrinte
pikën e vet kulmore.

Përveç denoncimit që i kishte bërë më parë Berisha rolit të Kiço
Mustaqit, shenjë e përgatitjeve për të shtypur me dhunë lëvizjen e
sapolindur për demokraci ishte edhe vizita që kishte bërë Ramiz Alia
një javë më parë në Vlorë, për ta bërë Vlorën qendrën nga do të
organizohej dhuna. Fatmirësisht atëherë Ramiz Alia nuk pati në Vlorë
atë sukses që do të kishin enveristët e ramizisstët në pranverën e
vitit 1997. Shenjë tjetër ishte propozimi i bërë nga kryetari Partisë
Republikane, Sabri Godo, që të krijohej një "Këshill presidencial", i
cili të ndihmonte "presidentin" Ramiz Alia, të vetmin person në
Shqiupëri që, sipas Godos, mund të stabilizonte situatën e rëndë e
shpërthyese. Në fakt, siç doli më pas, Ramiz Alia kishte shkëputur
nga Presidiumi i Kuvendit Popullor, kryetari kolektiv i shtetit sipas
kushtetutës që ishte në fuqi, një vendim për shpalljen e gjendjes së
jashtëzakonshme, madje dhe me kushtin komod që duke mbajtur këtë
vendim në xhep Ramizi ta shpallte kur të donte këtë gjendje. Pra
Ramizi merrte masa të gejndjes së jashtëzakonshme, pa e shpallur atë
publikisht dhe për këtë qëllim përdorte edhe "opozitarin" Sabri Godo.
Në atë mbledhjen e Komitetit Sabri Godo nuk kishte ardhur. Ishte
fshehur diku jashtë Tirane në pritje të zhvillimit të ngjarjeve. PR
nuk kishjte dërguar asnjë përfaqësues në takimin me "Komitetin
Bajraktari" ( po e emërtoj të tillë për lehtësi).

Kërkesa më shqetësusse që paraqiti Bajraktari ishte marrja e një
vendimi për të vendosur monumentin e Enver Hoxhës aty ku ishte;
referendum popullor për të përcaktuar qëndrimin ndaj Enverit. Edhe
Ramiz Alia kishte thënë se Enveri nuk i përket vetëm PPSH-së, por
gjithë popullit, prandaj duhej të votonte gjithë populli. Pra
kërkoheshin shkase për të filluar përleshje me armë, sepse gjithkush
e dinte se të veproje kështu dy ditë pas rrëzimit të monumentit të
Enverit duhej të konfrontoheshe me një masë të madhe njerëzish.
Kërkohej që TVSH të vihej nën drejtimin e Komitetit ushtrarak, i cili
tashmë kishte dërguar një kompani për ta marrë me forcë Televizionin.
Kërkohej që të gjitha objektet e rëndësishme të viheshin në mbrojtjen
e ushtrisë së drejtuar nga ky Komitet. Shprehej haptazi mosbesim tek
Ministria e Brendshme dhe sidomos tek ministri Hekuran Isai, tek
qeveria, tek Presidiumi i Kuvendit Popullor, deri tek komandanti i
përgjithshëm i ushtrisë, Ramiz Alia.

Në atë situatë tragjike krijoheshin edhe episode komike. Bajraktari
shpallte se Ministria e Mbrojtjes nuk e ka më nën kontroll ushtrinë.
Kur e pyesnim përfaqësuesin e kësaj ministrie nëse ishte e vërtetë
kjo ai thoshte të kundërtëtn se Ministria kontrollonte ushtrinë. Kur
i thonim përse nuk e e disiplinon këtë Komitet ai nuk përgjigjej
fare. Kur Komiteti akuzonte policinë se nuk është më në gjendje të
mbajë rend përfaqësuesit e Ministrisë së Brendshme thonin se policia
e mban rendin. Përfaqësuesit e PPSH-së asnjëherë nuk e hapën gojën.
Përfaqësuesi i Frontit Demokratik mbështeste Komitetin ushtarak. Vetë
ushtarakët paraqiteshin dy kategorishë : disa shumë agresivë që nuk
donin të dëgjonin asnjë logjikë, disa heshtnin. Më mirë këtë e vumë
re në një pushim, kur ata që nuk kishi folur shpërthyen me një gjuhë
shumë agresive. Mbas disa orë debat kishim edhe etje për ujë. Pyeta
njërin nga oficerët se ku kishte çezmë në atë godinë dhe ai më
përmendi fundin e koridorir një kat më lart. Sapo nisa të ngjisja
shkallët njëri nga oficerët e policisë të pranishëm që e shihnja për
herë të parë dhe nuk e kam parë më më zuri nga krahu dhe më tha : "
mos shko". Kur pa se unë duhej të shkoja erdhi me mua. Gjatë gjithë
koridorit të gjatë hapeshin pak dyert dhe dukeshin koka e fytyra
oficerësh të egërsuar. Oficeri i policisë qëndroi aty edhe kur hyra
në banjë që të mos më linte vetën në rrugën e kthimit për në sallë.

Kishin kaluar vetëm një orë nga diskutimet bjeri t'i biem kur jashtë
filluan breshëritë e automatikëve dhe të mitralozit. Hyri në sallë me
rrëmbim një oficer dhe njofton : " populli ka sulmuar shkollën,
ushtarakët po luftojnë për t'u mbrojtur, janë vrarë tre ushtarakë".
Edhe kjo nuk ishte skenë e papritur se qysh para diten shërbimet e
dezinformimit kishin vënë në qarkullin thashethemin se "populli do të
sulmonte Shkollëne bashkuar për të hequr zvarrë edhe monumentin e
Enverit që është në oborrin e shkollës". Atëherë ne civilët opozitarë
kërkuam të dilnim jashtë të bënin një thirrje që të mos kishte
përleshje. Morëm përgjigjen : " jo nuk mund t'ju lëmë se kemi
përgjegjëssi për ju". Menjëherë nga vendi ngrihet njëri nga civilët e
Komitetit dhe një oficer që bënte punën e specialistit të ligjeve dhe
kërkon që të shpreheshim se çfarë duhet të bjënë ushtarakët kur i
sulmon turma, si duhet t'i përdorin armët. Ishte e qartë që
provokonin për të shkëputur miratim të opozitës që ushtria të
përdorte armët kundër turmës edhe tej caqeve që kishte vënë Ramiz
Alia për përdorimin e armëve nga policia kundër "drejtuesve të
turbullirave" në një dekret të shpallur pak kohë më parë. U kujtuam
se ushtria i përdor armët në front kur lufton për m,brojtjen e
atdheut nga armiku i jashtëm, kurse me trazirat brenda vendit merret
policia dhe aty kishte oficerë të policisë që mund të jepnin sqarime
e të kërkonin nga strukturat e tyre si duhej vepruar. U rindez po ai
debat i fillimit për të drejtën e ushtrisë të merrte në dorë
operacionet policore. Gjatë gjithë kohës ne opozitarët ngulëm këmbë
që ushtria të respektojë statusin e saj klasik : të mbrojë atdheuun
nga një agresion dhe të marrë pjesë në operacione të mbrojtjes civile
në rast katastrofash natyrore të shpallura nga organet përkatëse të
pushtetit. U kujtuam se çdo zgjerim i këtyre funksioneve për të marrë
vetë operacione policore është grusht shteti, është veprim
antikushteues. U kërkuam oficerëve t'u binden komandave superiore,
ministrisë së Mbrojtjes dhe sidomos komandantit të përgjithshëm,
Ramiz Alia. Ishte natyrisht një gjë pak hipokrite, sepse vetë Ramiz
Alia kishte dorë në atë manovër për të përdorur ushtrinë kundër
piopullit.

Është ironi kur ata politikanë që atëherë kanë mbrojtur veprimtarinë
e "Komitetit Bajraktari" që ushtria të vendoste kontroll në emër të
shpëtimit të Shqipërisë nga trazirat, në vitin 1997 deklaroheshin
kundërshtarët më të vednmosur që ushtria të mbronte repartet e saj e
bazat ushtarake nga sulmet e turmave të organizuara nga
intevencionistë të huaj, të zbatonte detyrat në një situatë të
jashtëzakonsshme që ishte shpalur ligjërisht. Janë po ata politikanë
e ushtarakë që sot përsëri shkaktojnë në parlament diskutime të të
njëjtës natyrë që shkaktoi Komiteti i 22 shkurtit të vitit 1991,
sepse kërkojnë që me një interpretim antikushteues të (anti)
kushtetutës që ka Shqipëria, të justifikojnë përdorimin e ushtrisë
për operacione policore në shumë raste, duke përfshirë edhe
manipulimin e zgjedhjevve me 1 tetor 2000 dhe të hapin rrugën për
përdorimin e ushtrisë sa herë do t'u duhet për të mbrojtur pushtetin
e tyre të vendosur me dhunë. Tani pra kallashpushtetarët imponojnë në
kallashparlament atë diskutim që e kemi bërë në mbrëmjen e 22
shkurtit 1991 në shtabin operativ të grushtit të shtetit. Është
paradoks që Neritan Ceka i atëhershëm tani qëndron si kryetar i
Komisionit parlamentar për SHIK-un në anën e artyre ushtarakëve.

Minisitri sotëm i Mbrojtjes, Ismail Lleshi, ka qenë politikan në
ngjitje të vrullshme në hierekainë e PPSH në ato ditë, beniamin i
Ramiz Alisë. Babai i ministrit të sotëm të Brendshëm, Ilir Gjonit,
ishte dora e fortë e PPSH-së në ato ditë. Madje të nesërmen kur
grushtit të shtetit i ishte thyer tehu i mprehtë dhe kishte vërtetë
rrezik që populli i egërssuar të sulmonte shkollën e oficerave dhe
kur kursantët që duket u kishte kaluar euforia dhe kishin kuptuar si
i kepërdornin ishin demoralizuar, Xheli Gjoni detyrohej të merrte në
telefon Sali Berishën për të ndihmuar në qetësimin e situatës. PD
dërgoi njerëzit e saj të organizonin punën për largimi e popullit në
një distancë ku të mos kishte konfrontime. Kryetari i tanishëm i PS-
së, Fatos Nano, në ato ditë bëhej kryeministër i Shqipërisë dhe
anëtar i " Këshillit presidencial" të paligjshëm e antikushtetues, që
ishte shtabi më i lartë politik i atij grushti shteti. Presidenti i
tanishëm i Shqipërisë Rexhep Meidani ishte anëtar i këtij këshilli
antikushtetues, sikurse ishte edhe deputeti i tanishëm Kiço Blushi,
ministri i tanishëm i bujqësisë Lufter Xhuveli, veterani i komunizmit
Haxhi Lleshi, krahu i djathtë ligjor i Ramiz Alisë, ish-kryetari i
Gjykatës së Lartë, i Kleanth Koçi që u vra me atentat ende të
pazbuluar në Tiranë para 3 vitesh. Në atë shtab politik të grushtit
të shtetit Ramiz Alia ishte kujdesur të përfshinte dhe një ushtarak,
Xhenet Muço e madje një përfaqësues të minoritetit grekofon,
gazetarin Minella Dajlani.

Kryejuristi i Ramniz Alisë, Koçi në polemikat e mëpasme është munduar
të argumentonte se nuk kishte grusht shteti në shkurt të vitit 1992,
sepse ushtria nuk u rebelua për të rrëzuar pushtetin. Në fakt edhe
nga pikëpamja thjesht juridke ushtria po rrëzonte pushtetin, sepse
ishte shkelur kushtetuta pa u ndryshuar kushtetuta, duke u spostuar
Presidiumi i Kuvnedit Popullor dhe duke u zevendësuar me
një "Këkshill presidencial" kur Shqipëria ende nuk kishte president.
Pra Ramiz Alia ishte vetshpallur me ndihmën e ushtrisë president. Ky
ishte grusht shteti klasik. Por grushti i shtetit po bëhej për të
përmbysur pluralizmin politik, për të vendosur juntën ushtarake në
pushtet. Nën shtabin politik të grushtit të shtetit ishte shtabi i i
tij i vëretët ushtarak në Ministrinë e Mbrojtjes i kryesuar nga Kiço
Musstaqi. Këtu ishin ngritur një sërë strukturash për organizimin e
drejtimin ushtarak madje dhe politik të grushtit të shtetit, për
armatosjen e njësive, për rrethimin e Tiranës, për mobilizmin e
rezervsitëve, për bashkrendimin me disa kuadro të Ministrisë së
Brendshme, duke mënjanuar ministrin Isai që u akuzua se nuk kishte
mbrojtur me armë monumentin e Enverit dhe pastaj ishte i pari që
Ranmizi e dërgoi në duart e drejtësisë. Ishin përgatitur disa lloje
armësh kimike që vetëm pak kohë më parë ishi sjellur nga Kina.
Nëpëmjet agjentit francez Rosh ishin bërë porosi me vlerë 300 000
dollarë për armë të sofistikuara në Perëndim. Rezervistët e
Skraparit, sikurse doli më pas, ishin sjellur një muaj më parë në
afërsi të Tiranës.

Ndërsa atë që ndodhte në shkollën e oficerave e drejtonte një shtab i
komandantëve e komisarëve të shkollave ushtarake që rrinte pas perdes
dhe një "Komitet i shpëtimit" që kishte dalë në publik. Shumë nga ata
komandantë e komisarë më pas u bënë me pozita të larta në ushtri,
disa nga pushteti i PD-së e disa nga ai i PS-së, deri në shef shtabi
si Aleks Andoni. Shumë prej tyre kanë luajtur rolin e vet në
shpartallimin e ushtrisë nën goditjen e intevencionit grek e
rebelimit labokomunist në vitin 1997 dhe sot kërkojnë që me
interpretim të Gjykatës Kushtetuese të legalizohet edhe ai grusht
shteti që bënë në vitin 1991.

Mbas shumë orë debatesh të ashpra tensioni në sallën e mbledhjes
filloi të ulej. Dukej ushtarakët morën sinjale se grushti i shtetit
në tërësi nuk po shkonte si ishte planifikuar. Jashtë mureve të
shkollës një veturë e bardhë kishte kaluar me shpejtësi dhe të
shtënat nga kjo veturë kishin lënë të vrarë një ushtarak nga fashati
Lin i Pogradecit. Akuza e menjëhershme se këtë e kishin bërë njerëzit
e Azem Hajdarit nuk piu ujë. Populli bllokoi rrugët duke ngritur
barrikada. Një njësi tankesh kishte refuzuar urdhërin pëer të filluar
veprimin. Nga Dibra rezervistët nuk kishin pranuar të niseshin drejt
Tiranës, duke thënë se shkojmë në qoftë se ka dalë atje serbi.
Rezervistët e Matit filluan të iknin të nesërmen kur kuptuan se i
kishin mashtruar. Në Jugë të Shqipërisë u shpall shoqata "Vullnetarët
e Enverit" në kryue të të cilës vunë për demagogji një ushtarak nga
Macukulli i Matit, Hysni Milloshin, sikurse do të vendosnin me
dinakëri një të përndjekur politik po nga Macukulli i Matit, Kurt
Kolën, në krye të "Forumit për Demokraci" në kohën e rebelemit të
vitit 1997. Por në Jugë veprimtaritë politike i morën në dorë
zelltarët e PPSH-së, sekretarët e parë të rretheve. Gramoz Ruçi
shpallte " demokracia në Tepelenë nuk vjen pa kaluar mbi trupin tim".
U krijua Lidhja e Jugut dhe u hodh parrulla "Vlora kryeqytet". U
dëgjuan parrullat "nuk e duam Kosovën", si hakmarrje për ndikimet
politike që patën në Shqipëri zhvillimet e në Kosovë, sidomos greva e
urisë në Tregun e Vjetër. Rol të veçantë luajti Kavaja, bastioni i
demokracisë, që tregoi vendosmëri të veçantë për të mos lejuar
kalimin drejt Tiranës të kontigjenteve të egërsuara enversite që do
të dërgohesshin nga bastionet komuniste të jugut. Edhe në vitin 1997
Kavajës i takoi të luante po të njëtin rol që të mos realizoheshin
ultimatumet e komitetve të jugut për marshim me forcat e tyre
ushtarake mbi Tiranë.

Në mbremje vonë të datës 22 mori fund mbledhja në "Komitetin
Bajraktari" pa atë deklratën shumë të dëshiruar nga ky komitet që
opozita pranonte ta merrte në dorë situatën ushtria. Atëherë në
oborrin e shkollës sollën një furgon ( na thanë se ishte i blinduar)
të policisë, na nxorrën me shpejtësi që andej që populli i zemëruar
të mos na godiste gabimisht dhe na transportuan në një stacion
policie në anë tjetër të kryeqytetit, ku u ndamë nga policët dhe
morëm rrugën secili në punën e vet.

Më datën 23 ishin forcat demokratike në Tiranë që u fusnin frikë
atyre që kishin organizuar grushtin e shtetit. Njerëzit filluan të
dërgonin në shkollën e oficerëve rroba civile për ushtarakët që donin
të largoheshin. Pushtetarët nisën menjëherë të mohonin se kishte
patur tentavivë për grusht shteti. Kohë më vonë Agim Bajraktari na
thoshte se atë zallmahi e kishte bërë që të ndihmonte Ramiz Alinë se
e këcënonin politikanët dhe ushtarakët konservatorë. Sabri Godo u
mobilizua sërish të justifikonte propozimin e tij për Këshillin
presidencial dhe lëshonte thirrje që njerëzit të hiqnin dorë nga
demonstratat, të ktheheshin punës dhe ta linin të qetë Ramzin ta
bënte demokracinë si e kishte menduar. Gjatë një jave pas kësaj
ngjarje m'u duk më me arsye të ndërroja vendqëndrimet. Një arsyetim
naiv sepse agjentët e Sigurimit dinin çdo lëvizje. Pas një jave i
dhashë fund edhe kësaj sorollatje, sepse më duhej të merresha me një
ekip të madh të Federatës Ndërkombëtare të Helsinkit me seli në Vienë
që erdhi të bënte verifikime në Shqipëri dhe unë shkova me ta nëpër
burgjet ku kishte ende të burgosur politikë. Por këto janë ngjarje të
marsit.

[Honezmi]

Te lumt Bokerima
Prof. Baleta i jep qarte te gjitha ngjarjen e asaj kohe,dhe une se ve fare ne dyshim.
Po e keqja qendron tek ata qe po mundohen te fshehin dhe te trilloin histori te pa qena ,per te mbrojtur keto fytyra te poshtra te grushtit te shtetit ,qe hudhehiqej nga Kico Mustaqi e Ramiz Alija.
Te gjith ata qe dje bertisnin kundra demokracise ,sote po drejtoin qeverine dhe po mundohen te fshehin te kaluaren e tyre.

[alvi]

Kush e di perkufizimin e "pucit ushtarak?"
Pasi ta gjeni, pergjigjuni pyetjes: Kush ishte ne pushtet ne shkurt te 1991?
Profesori ka rrjedh me sa duket, ambasadorlliku ne kohe te Enverit i ka marre trute dhe ja ka cu per pushime.

[Trofta]

Eshte e lehte te kuptohet se cfare dialogu mund te behet me ju nepermjet internetit. Atij qe deshiron ti ndryshoje te vertetat dhe vrasjet e atyre diteve ju them hapur se gaboni dhe beheni njelloj si ata qe e gjakosen Shqiperine plot 45 vjet dhe sot jane ne pushtet perseri nga metodat e revolucionit.
Kurse Ornamentit nuk po i pergjigjem sepse nuk ia vlen me nje njeri qe te gjithe ushtaraket shqiptare i quan kontigjent fshati.
Bravo por besoj se ju do ta merrni pergjigjen nga ushtaraket e tjere qe mund te jene antare te ketij forumi.
Ketij te fundit qe na pyet se si perkufizohet Puci Ushtarak dhe kush ka qene ne qeveri ne Shkurtin e vitit 1991, i them se jane pothuajse ata ose klanet dhe zagaret e qeverise se sotme.
Jam teper i lodhur nga puna, por meqense po kerkoni nga Trohta te dini ma shume per ngjarjet e shkolles se Bashkuar, shume shpejt do te ju pergjigjem, qysh nga jeta jenicere ne shkollen Skenderbej, ngjarjet e ambasadave, urdheri per shtypjen e Levizjes se Dhjetorit 1990, e deri me 22 Nentor 1991kur ne nje grup studentesh organizuam revolten e pare ushtarake ne Shqiperi kunder diktatures.

[Reiart]

Po shikoj me keqardhje se helmi 50 vjecar nuk eshte larguar nga gjaku i shqiptareve, dhe me me keqardhje shoh qe eshte bere akoma me i forte.

[alvi]

Ej mos filloni tashi me parrulla.
A e gjeni dot perkufizimin apo jo?
Parrulla kta, un po ju jap nje pyetje te qarte fare, ju e dridhni.
Nuk mund te kishte puc kur e kishin vete fuqine ne dore, sic e kishin ne 92, sic e kishin ne 93, 94, 95, 96, 97, 98, 99, 2000, 2001, 2002, 2003.
Pse folni kot.
Ata nuk ksihin nevoje te perdornin as justifikime e asgje, se ne ate kohe gjysma e Shqiperise, thoshte c'po bejne rrugacet, ju flisni sikur nuk i keni jetuar ato kohe.
Ata kishin fuqine, dhe sic ei kishin shtypur revoltat per 50 vjet me rradhe, ate pune mund te benin dhe ne 91.
Ne Kavaje,ne 91 kur u sulmua godina e Sigurimit(a ju kujtohet 97), dhe u vra nje polic, atehere a e dini ju pse ndaloi turma para godines?
Se ata qe ishin ne krye te detyres ne 91(a ju kujtohet 97) vune mitralozin ne dritare dhe i thane turmes, ju na vrate nje polic tashi e kemi rradhen ne te vrasim nje nga ju, dhe turmat (se Shqiptari e dite fryken) u kthyen prapa, derisa atyre te Sigurimit u erdhi me vone urdheri te largoheshin etj.
Ne 91 po ashtu, apo 90 nuk me kujtohet, u mblodhen rinia gjoja tek bulevardi dhe do benin protest e do hynin ke blloku.
Mu ke Komiteti Qendror kishin vene ca tanke, dhe kur nje nga ata ushtaret qe ishte ke mitralozi mbi tank qelloi tre here ne ajer, te gjithe ne ne bulevard si klysha mocash u hudhem ne toke, ku kishte trimni ai popull, Enveri na e kishte fut leprin ne bark te gjitheve se e kishte bere te qarte qe ai te vriste.
Ata deshen, pa na lane "te lire" dhe e mbajten pushtetin po vete me ane te Saliut e kompani e tani e kane marre hashiqare fare me ane te Nanos e kompani.
Prandaj dhe Shkolla e Bashkuar ishte thjesht nje nga ato thashethemnajat ose legjendat sici quante Sigurimi i shtetit, qe thjesht doli nga kontrolli.
Un kam pas nje shok timin ish begs, qe e beri vitin e trete dhe te katert te shkolles ke shkolla ime, se ai u hodh nga muri, si shume te tjere, por mos harroni dhe dicka se ju keni qef te flisni e te flisni, por ne ate kohe (1991) Shqiperia ishte e ndare 50/50 ca donin Enverin ca kapitalizmin.
E pra ato ishin shkaqet pse ishte aq e ashper situata, pasi kishte njerez qe e ndjene veten te tradhetuar, kishin frike se komunistet do terhiqeshin zvarre rrugeve, do vareshin neper shtylla telefoni si ne Hungari, se ku dinin ata me shume, prandaj dhe ata po benin lufte per ekzistence.
Mos i harroni kto gjoan, ishte 50 vjet propagande qe u kishte kallur tmerrin komunistave vete, nga te shpronesuarit, kulaket, armiqt e klases etj, madje sot e ksaj dite dhe ktu ne forum lexon thirrje per varje ne shtylla telefoni.
Si thoni ju, (sidomos ata qe kishin dhe ushtrine ne dore) e hedh ti armen qe ta lesh tjetrin te te vari, apo i fut nje plumb i pari?
Nejse se mua nuk me rruhet shume per shkollen e bashkume, se per gallat i kam pa athere, per gallat i nigjoj dhe tashi, por faktet duhen thene ashtu sic ishin per brezat e ri, qe nuk i kane arritur ato kohe, dhe jo ta rishkruajme historine si na do qefi, se pastaj nuk jemi aspak me te mire se Enveri.
Abdi Baleta, shkruan fare mire, dhe fillon te tregoje historine, po dhe ai e qelb se e mbush me parrulla, cdo 3 rrjeshta.
Une atyre ushtarakeve, pavaresisht bga qellimi qe ksihin i heq kapelen, vetem per faktin se nuk dezertuan si ata morracaket frikacake ne 97.

[Patrioti]

Pershendetje !

Mendoj se me e rendesishme se rikujtimi i atyre ngjarjeve, eshte mesimi qe duhet te nxjerim.
Ishin vertet kohe delikate POOOOOR qe nuk degjeneruan ne trazira me vrasje dhe shkaterime ( ate vajzen e shkrete e kapi rikosheti dhe kjo per mua eshte aksident )
Kam parasysh jo vetem ngjarjen te shkolla ushtarake por gjithe kronologjine e atyre diteve te ish ambasada italiane, te ura madhe Lanes dhe te te pallati kultures.
A nxorem mesime ne nga ato dite ?
Jo.
Nismat e pastra te atyre diteve u lane ne harese edhe nga vete iniciatoret qe per mua kane vlera te padiskutushme ( disa te tjere ishin kollona peste ) shto ketu dhe mungesen e pervojes, nepotizmin anakronik shqiptar, korupsionin etj. Te gjitha keto bene qe situata te degjeneronte ashtu sic ndodhi ne '97 dhe qe pergjithesisht Shqiperia te jete ne kete gjendje qe eshte sot.
Personalisht kam nxjere mesimin qe duke perfituar nga ta drejtat qe me jep ligji si vota, fjala e lire te perkrah vetem PERSONIN qe ka apo synon pushtetin, kur mendoj qe ky i fundit vertet eshte i afte, i ndershem dhe jo partite apo klanet mafioze ne pushtet apo opozite. Nga ana tjeter te gjithe ne te luftojme VECSE ME FAKTE te gjithe ato kurva politike me kollare qe po i pijne gjakun popullit, qe po i shtyjne njerezit drejt vetvrasjes, qe po i detyrojne te marin rruget e botes me lloj lloj menyrash dhe vete bredhin me Concord, bejne pushime sa ne Krete, Egjypt etj.
Ndoshta u zgjata por vertet mendoj qe ngjarjet e atyre diteve duhen pare te lidhura me realitetin e tanishem sepse keshtu mund ti hedhim hapat me mire ne te ardhmen.

shoqerisht !

[alvi]

Ore nuk e linin ata te degjeneronte si ne Rumani se nuk donin te perfundonin si Caushesku.
E di ti cu tha Elena atyre qe i vune pas murit?
C'beni keshtu, une jam nena juaj, si parita.
Nui e linin ata te degjeneronte ne lufte, prandaj dhe mendoj se ka qene thashetheme e dale nga kontrolli e gjithe ngjarja e Begsave.
Do veshin begsat bustin ne mes te Tiranes. Amon, ata e lane vete bustin te bjeri, ju vertet mendoni se nuk e shperndanin dot demonstraten ata po tu donte menderja?
Ata i bene vete ato ndryshime, dhe vune njerezit e tyre ne krye, moren pushtetin ekonomik, dhe tashi thon ik pirdhu, e Trofta e une jemi si qena larg nga nona e nga baba, e kapemi kush ka te drejte, ata tallin allatet me neve.
O Trofte, nejse, un jom tu e qep, ti na trego icik ma gjne ca boni vaki atje.
Pershnetje vllai tem!

[Albo]

Alvi une s'jam nga Tirana,dhe nuk i kame degjuar lajmet, por i kam pare.

Jam teper i lodhur nga puna, por meqense po kerkoni nga Trohta te dini ma shume per ngjarjet e shkolles se Bashkuar, shume shpejt do te ju pergjigjem, qysh nga jeta jenicere ne shkollen Skenderbej, ngjarjet e ambasadave, urdheri per shtypjen e Levizjes se Dhjetorit 1990, e deri me 22 Nentor 1991kur ne nje grup studentesh organizuam revolten e pare ushtarake ne Shqiperi kunder diktatures.

Trofta, Honeizmi e gjithe ata qe i perjetuan ato kohe, benin mire qe te deshmonin jo vetem per ne shqiptaret e tjere, por per HISTORINE.

Ju te tjeret, mos u tregoni "ngjarjet" atyre qe i jetuan ato kohe, por lexoni rrefimet e tyre. Historia nuk shkruhet nga gazetaret dhe teleshikuesit, por nga ata qe e perjetuan ate moment te historise.

[alvi]

;