Pse Islami nuk gezon simpati tek joislamet?

[Conquistador]

sepse ju qet rrenat ne shesh, krejt hajnit ju nderpriten ,i varferi asht i barabart me te pasurin.

Ka qit shume rrena ne shesh. Aq shume sa ka arritur puna deri atje sa per hir te rrenave ka shpikur rrena, dhe ka rene pre e rrenave te shpikura.

[Smth_Poetic]

prdh prdh. Kërko: Winston Churchill on islam. Mustafa Qemal on Islam.
Shiko Harris, Hithcens, Dawkins, Tenett mbi islamin.

Po këta ça janë e ishin? Apo nuk u bëjnë këta intelektualë juve.
Keni ngel duke i bërë gargarë Gëtes.

Për më tej; kjo që ju duket juve si "luftë mediatike" është agresiviteti i fesë tuaj të cilin as do e merrni ndonjëherë parasysh se jeni QORRA.

- Asnjë fe tjetër nuk aplikon dallimin në të pafajshëm ose jo sipas besimit - të pafajshëm janë islamikët, gjithë të tjerët fajtorë.
- Asnjë fe tjetër nuk ka në përdorim hapur terma tejet negativë si qafir, i pabesë etj.
- Asnjë fe tjetër e njohur nuk dënon konvertimin me vdekje.
- Asnjë fe tjetër e njohur nuk dënon adulterinë me vdekje.
- Asnjë fe tjetër e njohur nuk kërkon prej besimtarëve të tilla regulla tejet lokale arabike si veshja prej ninxhe, syneti i grave, mënyra e të vepruarit, të ngrënit e të dhj..rit etj.

Meqë jeni prej natyre analfabeta kushtojini rëndësinë e duhur llogjke fjalëve me shkronja të pjerrëta, se ato bëjnë dallimin në pohimet e mësipërme.

Kush do i keqkuptojë, ska faj. Fajin ia kanë genet arabike. Për pasojë do trajtohet si qenie tejet inferiore për t'i replikuar.

je cik si i ceket ti , por mbase seshte faji yt afterall. tek e fundit , vetem dy grupe njerezish ka anyway.

nga ato figura qe permende njoh vetem tre. churchill ,dawkins dhe hitchens.
per mustafa qemalin , nuk e mora vesh a e ke fjalen per ataturkun apo jo.
hajde se po flasim edhe per ataturkun atehere.

churchill sa per dijeni kur ishte sekretar i british army , i ra per pjese te luftonte nga veriu i irakut ,konkretisht kundra kurdve. me urdherat e tij jane bere vrasje massive ,tipi sadam , kundra kurdve duke perdor gazra. sigurisht ushtria e tij po luftonte ne nje shtet islam ,edhe do ishte e papranueshme qe ky njeri te fliste mire per islamin. ja tridhnin ***** menjehere nqs do e bente kete gje. ka qene shume konservativ dhe anti-humanitar . nqs je i tille ,nuk je i afte te terrqihesh prej ideologjise islame.

hitchens eshte nje shovinisht i qelb komunist . per interesat kombetare te amerikes ai e perdredh bithen sa andej kendej duke perqafuar here pas here edhe ekstremin e djathte. funny enough na permende edhe nene terezen ti ktu.
ky hitchens sa per dijeni , e ka kritikuar nene terezen jashte mase per humanitetin e saj ,si perbindesh qe eshte, dhe ska fol fjale te mire rreth saj.
as ky , no chance, te terrhiqet prej ideologjise islame.

dawkins.
ateist i perbetume. ka filluar fushate kundra feve ne pergjithesi me vite te tera tani. nuk eshte vetem kundra islamit ky , por kundra cdo feje . e ka dhje fare kohet e fundit , duke u predisponuar shume rreth feve , duke mos i dhene me kontribut shkences se tij , ku aty ai eshte nje gjeni i vertete. pak a shume si isak njuton , ku harxhoi 10 vjet nga jeta e tij duke studiuar marrezisht biblen duke kujtuar se aty do gjente ligje fizike dhe do merrte pergjigje rreth shume fenomemeve te pashpjegueshme. u pendua si perfundim per kete gje njutoni.
dawkins no chance per islamin sepse eshte ATEIST. e sa per dijeni eshte ateisht i grades 6 , e i quan idiota ateistet e grades 7 ku ben pjese ti me sa na ke pohuar ne kete forum.

qemal ataturku ishte nje pijanec nacionalist ateist. nuk eshte e novejshme te flitet shume rreth tij.

nga keto figura vetem nje ishte me plot gojen i ditur,e ai ishte dawkins.
te krahesosh gete me churchill eshte marrezi ,ashtu sic eshte marrezi te krahesosh idiotat ataturk e hitchens me george bernands shaw.

vetem nje person ti ty e merr kete guxim.



sa per ndarjen qe i bere fese islame nga fete e tjera.
fete e njohura ne rruzullin tokesor keto jane:
budizmi (dege e hinduizmit)
hinduizmi
islami
kristianizmi
judaizmi

ti ske njohuri me sa kam vene re une te asnje feje nga keto qe permenda.
nga te tre fete monoteiste kushtetuta morale eshte zere se e njejte tek te treja ato. se ne cfare menyre TI e ben nje ndarje te tille ''e njohur'' , nje zot e di kete gje!!

feja eshte menyre jetese. nqs e ndjek ate , duhet qe edhe ti perulesh ligjeve te saja. nuk ka fe qe i jep liri absolute njeriut. as fete pagane se kane pase kete lloj demokracie.
te gjitha ato dukuri qe ti permende , bejne pjese edhe ne fete e tjera monoteiste.
sigurisht ca nga ato si ''syneti i femrave'' skane te bejne fare as me islamin e as me fete e tjera monoteiste.

lexo pak me shume rreth hinduizmit dhe pese shtyllat e tyre te shkruajtura neper sankrite. do gjesh plot xhevaire te tilla qe na permende pak me lart.

[Julius]

Epo kjo të të thotë mythëngritësi përpjetë, "i cekët" është e çështë.

Churchill përshkruante mënyrën e jetesës të robërve të allahit mër, ça lidhje ka nëse do fliste mirë a jo?
Churchill ka luftu dhe Hitlerin, pa lexo ça kishte thënë për Hitlerin më parë...
Pa lidhje fare. Justifikim kot!

Define "shovinizëm". Si mund të jetë një ish komunist shovinist?
Lexo nga Hitchens për konfliktin e Qipros.
Vallahi, të djathtët konservatorë tju vihen kondra, është e kuptueshme. Po kur niset një ekstrem i majtë, internacionalist tju vërë përpara si kope, atëherë jeni me tërë mend fcuked up!
Për Nënë Terezën e kam pa dokumentarin "the missionary position". Edhe?
Ti ske asnjë argument aty brenda mer toç! Asnjë për be. Thjesht u ke bërë c.v-në sipas mendjes tate allahilore këtyre intelektualëve.

Po Dawkins ça problemi ka? Se është ateist? Po ai jep argumenta o allaholog.
Si ishte kjo puna tashi me nivelet e ateizmit se nuk e marr vesh? Edhe kush je ti që vendos ku futem unë? Unë bi dakort me 90% të atyre që thotë Dawkins. Madje jam habit që e zbulova ca vonë.

Për Ataturkun, vetë Venizelos e ka propozuar për Nobel paqeje... e këta të dy kanë luftuar me njëri tjetrin në 22'. Del ti një hiç edhe e bën zero Ataturkun. Get the fcuk out of here.
Në Turqi është akoma bosh ajo karrige ku ulej ai. Dele.

Për çudi kësaj ideologjie islame "humaniste" si nuk i ka dalë zot ndonjë humanist. Kë keni dijetarin më të shquar për humanizëm ju mer?
Ku është humanizmi në islam, poshtë perçes?
Më thuaj një humanist të vetëm te dalë prej islamit.
Hitleri ju kishte qejf e di apo jo? Madje thoshte: si ka mundësi që nuk kemi atë fe, po na ka ngel një krishtërim i tredhur që prodhon njerëz të dobët.
Vetë kushtetuta juaj është ajo e një organizmi ushtarak. E këtë se mohon dot.

Ça mjaltë ka pikuar për ju Shaw më qafsh? Si ju ka lëvduar? Kurioz jam me e dit.

Për fetë që kam përmendur, ato mund ta kenë në ideologji, po ASNJËRA nuk i ka në zbatim komandimet absurde. Vetëm islami është i ngref edhe pjell KA-BOOMA.
Unë vetëm t'i hiqen allatet du. Pastaj vrituni shia e shiite me njeri tjetrin sa tu dojë trapi.
Ja se do vijë ajo ditë, mos ki merak.

[ademmerovci]

Kreu IX

Antioccidentalismi toksor islamic dhe occidentalismi qiellor islamic

Antioccidentalismi islamic dhe antiislamismi occidental

Antioccidentalismi sot asht nji prej parimeve kryesore t’ Islamit n’ rrafsh global. Antioccidentalismi vjen drejtperdrejt prej aspirationit islamic t’ extendimit n’ t’ gjithe boten, me ane t’ Xhihadit. Islamict radicalë dhe no vetem ata jetojne me nostalgy-n e kohes kur khalifati islam dominojte ushtarakisht n’ nji pjese t’ madhe t’ botes dhe kje n’ position msyms ushtarak vis-a-vis Europes, si dhe n’ Africe dhe Asia. Kjo epoch zgjati 1000 vite, qi prej shekullit VII, kur filloi msymjaja islamice dhe deri në shekullin XVIII. Pra, fundi i ksaj epoch nuk asht shume i larget.

Osmant e msyne Vienen per here t’ fundit në vitin 1691, ndersa n’ luften e viteve 1736-1739, Empire Osmane, kje ende e afte me fitu kundra coalitionit t’ dy prej kater fuqive t’ medha occidentale t’ kohes (Austria-s dhe Russia-s). N’ ket lufte Turkey per here t’ fundit ia arriti me u imposu nji paqe me kushte poshtnuese ktyne dy fuqi t’ medha christiane, qi paten me lujte nji rol t’ madh n’ 250 vitet e ardhshme, n’ rrafsh international. N’ luften e viteve 1768- 1774, russet, per here t’ pare kjenë t’ afte me i shkaktu nji defeat consistente Empire-s Osmane dhe me kte filloi dhe rania turke dhe rritja ruse. N’ luften e viteve 1787- 1792 per here t’ fundit kje necessare me u bashku army-t e Austria-s dhe Russia-s me e perballu army-n osmane. N’ nderkohe, arabt e Maghrib-it, deri n’ fund t’ shekullit XVIII, msyjshin brigjet southore t’ Italy dhe Spain, tuj ba depredatime dhe shkatrrime.

Nuk asht e habitshme pra, se deri n’ fund t’ shekullit XVIII, Occidenti e kqyrte Empire-n Osmane dhe boten islame në pergjithsi, si nji rrezik t’ madh. Wilfred Cantwel Smith, në librin “Islami n’ history-n moderne”, shkrun:

Derisa nuk u paraqit Marxi dhe communismi, Islami ishte provokimi i vetem i vertete per qytetnimin occidental. Sa ai provokim ishte real dhe sa paraqeste menacim?

Msymja edhe në kuptimin ushtarak dhe n’ ate ideologic ishte e drejtperdrejte dhe e forte dhe nuk ka dyshim se kqyre kah ana muslimane, ishte normale dhe e drejte që Islami u perhap ashtu si u perhap. Por gjanat jane krejt ndryshe per ata që jane jashte Islamit, t’ cillet nuk kqyrin n’ mnyren që e kqyrin muslimanët dhe’, me shpenzimet e t’ cillve u ba expantioni islamic, e ky u ba, gjithsesi, me shpenzimet e Occidentit t’ crishtene. Sepse ai per nji moment humbi propriety-t ma t’ mira t’ Empire Romane, t’ cillat i mori prej saj fuqia e re, e cilla menacojte me shkatrru krejt Empire-n. Sepse, pa consideru se Constantinople (Instanbul) ende nuk pati ra n’ duart e ushtrise arabe ashtu sikur rane Egipti dhe Syria, ajo nji kohe t’ gjate ishte nan pression, ashtu që n’ valen e dyte t’ expantionit islamic, mirret n’ vitin 1453.

Kah ana tjeter, ushtria muslimane n’ vitin 1529 bani rrethimin e Vienes, n’ zemen t’ Europes dhe, edhe pse nuk ia doli me e marre, ajo me persistim provojte n’ ket kahje, ashtu që attempti i ardhshem pat ardhë n’ vitin 1683. Rania e Czechoslovakia-s n’ duart e communistve sovietë, as per s’ afermi nuk shkaktoi n’ Occident ate fryke t’ cillen e shkaktojshin kah shekulli n’ shekull expeditionet persistuese t’ kesaj force t’ madhe menacuese, e cilla gjithhere expandojte.

Sikur asht rasti me communismin, ashtu edhe menacimet dhe expantioni i Islamit ishin njilloj presente edhe n’ rrafsh mendor dhe në ate ideologic. Sepse rapporti critic i Islamit ndaj systemeve t’ ndryshme theoretice dhe ideore ishte present n’ ate mase që ka kenë present kur ishte n’ pyetje bota reale. Mesimi i ri religious ishte perpetualisht i orientum kah disprovimi i parimeve kryesore t’ dogmes crishtene, e cilla per europeant paraqeste t’ verteten hyjnore, sipas s’ cilles e kishin ndertu qytetnimin e vet.

Rreziku kah Islami ishte i madh dhe i fuqishem, ashtu që shpejt asht thithe gati se gjysa e botes crishtene. Islami asht fuqia e vetme ideore dhe shpirtnore e cilla ka largu kah Crishtenimi dhjetra million njerez, t’ cillet e kane acceptu religionin e ri. Pyetja asht: A thue occidentalët (madje edhe ata që nuk e dijne se existon ky problem) në pergjithsi ia kane arrite me kapercy pasojat e ktij ballafaqimi termingjate t’ Islamit dhe Crishtenimit, apo pasojat e luftnave t’ kryqatave që kane zgjate dy shekuj, plot me lufte t’ ashper ideologice.

Libri, prej t’ cillit po citoj, dhe qi e pershkrun sakt rapportin historic mes botes islamice dhe Occidentit, asht shkrujt para 11 shtatorit 2001. N’ rast se do t’ u shkrujte pas ktij termini, nuk kje tuj pasë dyshime per ate se Islami asht rikthye me kenë rreziku kryesor per Occidentin Ndonse Occidenti e arriti epersin economice dhe technologice kundrejt botes islame qi n’ shekullin XV, epersin ushtarake e arriti plotsisht vetem n’ shekullin XVIII, kur n’ saje t’ arritjeve shkencore technology-a ushtarake occidentale bani difference t’ madhe n’ krahasim me armatimin e vendeve islamice, qi gjithsesi kje importu prej Occidentit. Occidenti e exploitoi epersin e vet, me e subjugatu boten islame, pasi per 1000 vite pati vujte msymjet islamice. Bota islamice qi prej 1000 vitesh kje msue me e pa boten christiane n tansi dhe Occidentin n’ veqanti, si pren e vet, qi pesojte msymjet e Xhihadit pa kenë e afte me kundramsye n’ trevat islame (Kryqatat paten deshtu tuj rrite krenin islamice) dhe qi pjese-pjese kje tuj u annexatu prej Dar al Islamit.

Occidenti i crishtene iu pergjegj anmiqsis islamice po me anmiqsi dhe urrejtje. Jacquez Le Goff shkruen n’ librin e vet “Qytetërimi i Perëndimit Mesjetar”:

Armiqësia ndaj bizantinëve nuk kalonte, për të krishterët mesjetarë që gjendeshin në kontakt me ta, pa një krizë ndërgjegje. Përballë myslimanëve nuk kishte asnjë problem. Myslimani ishte i pabesi, armiku i zgjedhur me të cilin as që mund të bëhej fjalë për t’ u marrë vesh. Midis të krishterëve dhe myslimanëve antiteza është tërësore, ashtu siç e ka përcaktuar Papa Urbani II, duke bekuar në Klermon, në 1095 Kryqëzatën e parë: “Cfarë turpi do të ishte për ne sikur kjo racë e pabesë dhe e urryer me të drejtë, e zhveshur nga dinjiteti njerëzor dhe skllave e ligë e demonit, të fitonte mbi popullin e zgjedhur nga Zoti i plotfuqishëm. Nga njëra anë do të jenë njerëzit pa asnjë pasuri, nga ana tjetër njerëzit e mbytur nga pasuritë e vërteta; nga njëra anë do të luftonin armiqtë e Zotit, nga ana tjetër miqtë e tij”.

Si e ka thënë papa, të krishterët shohin tek myslimanët “nënnjerëz”...Muhameti është një nga dordolecët më të këqinj të të Krishterimit mesjetar. Ai është ngulitur në përfytyrimet kristiane me një vizion apokaliptik. Ai shfaqet vetëm kur i referohen Antikrishtit. Për kryemurgun e Klynit, Pjerin e Brishtë, në mes të shekullit XII, Muhameti vihet në hierarkinë e armiqve të Krishtit, midis Ariusit dhe Antikrishtit; për Xhoakino da Fiore, në fund të shekullit ai “përgatit Antikrishtin, ashtu si Moisiu ka përgatitur Jezusin”. Në anën e një dorëshkrimi të vitit 1162- një përkëthim në latinisht i Kuranit- një karikaturë e paraqet Muhametin me trajtat e një monstre.

... Karli i Madh dhe pothuaj të gjithë heronjtë e këngëve të kreshnikëve janë paraqitur si të frymëzuar nga e njëjta dëshirë: ta luftojnë dhe ta mundin saraçenin. Tashmë mbizotëron një mitologji e tërë, e cila përmblidhet te dueli i kalorësit të krishterë me kalorësin mysliman. Lufta kundër të Pabesit bëhet qëllim i fundit i idealit kalorsiak. Përveç kësaj i Pabesi shihet tani e tutje si një pagan, si një pagan i regjur, që nuk e ka pranuar përfundimisht të vërtetën, konvertimin. Në bulën e papës për mbajtjen e Kuvendit IV të Latrantit më 1213, Inoçenti III u bënte thirrje të krishterëve për t’ u nisur për në kryqëzatë kundër saraçenëve që trajtoheshin si paganë, dhe Zhuanviji e quan vazhdimimisht botën myslimane “pagania”. ( Jacquez Le Goff, “Qytetërimi i Perëndimit mesjetar”, “Toena”, 1998, f. 179- 180.)

Rikthimin, n’ shekullin XIX, pra pas 600 vitesh t’ Occidentit (tashma shume ma superior në qdo pikpamje) n’ boten islamice, kjo e fundit e percevoi no thjesht si nji rrezik t’ madh, por edhe si nji catastrophe t’ befasishme morale t’ persjelle me poshtnim t’ madh.

N’ fact rikthimi i Occidentit në boten islamice, qi erdh në fillim t’ epoch coloniale, nuk u ba per arsye religiouse (kthimin e muslimanve n’ christianism), as per depredatim (grabitje), t’ persjelle me genocid, sikur ndodhte n’ trevat christiane kur u occupojshin prej muslimanve, por per arsye geopolitice dhe economice. Fuqit e Medha, tuj competu me njana tjetren, dojshin me zane positionet kyqe qi controlojshin rrugkalimet tregtare detare dhe toksore, si dhe me zane vendet ku kjenë resourcet e landve t’ para, aq t’ nevojshme per industry t’ tyne. Ky kje aspecti i keq i colonialismit occidental n’ boten islame. Pjesa tjeter kje n’ favour t’ botes islame, sepse colonialismi occidental qoi atje zhvillimin, tuj fute technology-n e re n’ qdo rrafsh, qi prej transportit (ndertimit i hekurudhave) dhe deri n’ ndertimtari, shendetsi etj.

Kje e natyrshme qi muslimant e prapambetë t’ fillmshekullit XIX, qi jetojshin ende si në shekullin VII, kur Muhamedi u kumtoi Kuranin, edhe pse i urrejshin occidentalët si “ t’ pafe”, me u mrekullu prej superiority t’ gjithkahshem t’ occidentalve, porsa rane në contact me keta t’ fundit. Ky mrekullim continuon edhe sot. Per ideologt islamicë, ky fascinim prej Occidentit kje disfata ma e rande e muslimanve, sepse i bani ata me acceptu subjugationin kundrejt Occidentit superior. Studiuesi egiptian Muhammed Kutub, në librin e vet “Sa jemi muslimanë”, t’ perkthyem dhe në shqip, analyzon ket phenomenë, me rastin e fushates franceze në’ Egipt, në 1798, qi kje dhe kthimi i para i occidentalve n’ boten islame pas kryqatave. Kutub shkruen:

Në shpirtin e egjiptasve u shfaq magjepsja me tërë atë që kishin patur dhe sjellë francezët. Në rend të parë ishte magjepsja me forcën e armës, pastaj me “shkencën perëndimore”, të cilën e demonstronin ekspeditat e ndryshme të cilat kanë përcjellur marshimin, pastaj me shtypshkronjën të cilën Napoleoni e solli në Egjipt, si dhe me reformat e ndryshme të cilat u aplikuan. Me një fjalë ishte kjo magjepsje me gjithçka që vinte nga Perëndimi e që nuk ishte islame.

Kjo ishte disfata e vërtetë dhe totale, e cila mundësoi shkatërrimin e tërësishëm në jetë, besim, në të menduarit dhe sjelljen e popullit musliman, të cilën do ta shkaktonte më vonë kolonializmi kryqtar.(Muhammed Kutub: “Sa jemi muslimanë”, “Furkan ISM”, Shkup 1999, f. 108.)

Ideologt islamicë qi andrrojshin rilemjen e fuqise islame dhe rifillimin e expantionit islam në bote, e kuptun se deri tek zhdukja e ktij fascinimi colectiv prej Occidentit do t’ u arrijte veq me ane t’ demonizimit t’ Occidentit, pra perceivimi i qdo gjaje t’ ardhe prej Occidentit, sidomos në rrafsh social e cultural, si t’ keqe dhe t’ bame me synim dobsimin dhe corruptimin shpirtnor t’ muslimanve.

N’ boten islame u kriju myth-i se t’ gjitha t’ keqijat u kane ardhe qi prej kohes kur occidentalt kane ardhe atje si colonialiste, n’ fillim t’ shekullit XIX. N’ centre t’ ktij myth-i asht theory e conspiracy-s antiislamic t’ Occidentit. Sipas ksaj theory-e t’ crishtent occidentalë kane ardhe n’ boten islame me e subjugatu dhe e poshtnu kete, n’ mnyre qi me shpagu disfatat qi vendet islame u kane shkaktu atyne occidentale n’ shekuj, por edhe me shprehe urrejtjen e madhe t’ crishtenve, si t’ pafe, kundrejt muslimanve. Mnyra e zgjedhë prej occidentalve me i dobsu dhe shkatrru popujt islamicë asht me u dhane atyne modelin occidental politic, social dhe cultural, si dhe, specificisht, mnyren occidentale t’ jeteses. Pranej duhet mohu qdo gja qi vjen prej Occidentit n’ rrafsh politic, social dhe cultural, n’ mnyre qi mos me pase success conspiracy occidental.

Institutionet islamice shqiptare n’ dy ant e kufinit, publicojne dhe distribuojne libra t’ authorve kah bota islame, ku paraqitet kjo theory e conspiracy-s occidentale kunder botes islame. Kjo gja nuk mujtet me pase tjeter intention veq me cultivu resentmentin antioccidental tek intellectualt muslimanë shqiptarë dhe mandej tek shtresat e gjana t’ besimtarve. I tille asht libri i studiuesi egjiptian Muhammed Kutub “Sa jemi muslimanë”, qi e kam citu ma nalt, ku authori pretendon se:

zbulon komplotin perfid kundër Islamit, të përgatitur qysh para më shumë se një shekulli, ashtu që lexuesit me këmbëngulje i imponohet mendimi se komploti është paradigmë e raportit të tërësishëm të botës së krishterë ndaj asaj islame. (Muhammed Kutub: “Sa jemi muslimanë”, “Furkan ISM”, Shkup 1999, f. 138- 139.)





National- islamismi shqiptar; attempti me installu mendesi antioccidentale

Kjo literature inspiron Baletën dhe Ferajn me ndertu versionin shqiptar t’ ksaj theory-e dhe me inventu prova me vertetu conspiracy occidental kundra muslimanve shqiptarë. Sikur kam tregu ma nalt n’ ket studim, Feraj, n’ librin e vet “Skicë e mendimit politik shqiptar” paraqet thesis se, trevat shqiptare dhe specificisht Kosova, kjenë prej regioneve ma t’ zhvillume t’ Europe-s deri në fund t’ shekullit XVII, kur prosperimi i tyne u shkatrru si pasoje e fushatave antiosmane t’ shtete occidentale si Austria dhe Venice.

Ashtu sikur Muhammed Kutub, edhe Hysamedin Feraj e kqyr me preoccupim t’ madh mrekullimin, në qdo pikpamje, t’ muslimanve shqiptarë prej Occidentit. Feraj don me gjetë menyra me i tehuajzu muslimant shqiptarë prej Occidentit, së parit tuj bjerre në mendsine e tyne idene se Occidenti duhet marre si model. N’ ket rast Feraj perdor nji methode tejet banale, t’ llojit “Ai shqiptar që asht antiislamic, asht njeriu i serbve dhe i grekve!” Feraj e krahason mendsin e marrjes s’ Occidentit si model i gjithkahshem, me mendsin totalitariane communiste dhe fasciste, sipas s’ cilles qdo gja u bajte sikur thojte partia, secretari i parë dhe fuhreri. Feraj asht i preocupum per ate qi ai e definon, me nji shprehje t’ Fromit, si “Ikja nga liria”. Feraj shkrun:

Ikja nga liria shfaqet në fraza të tilla si “e di Evropa”, “kështu e ka bota” etj., etj. Në këto shprehje shfaqet qartë ajo që, në analizën psikologjike mendore të regjimeve totalitare, veçanërisht nazizmit, Markuze e quan tipar të karaktereve autoritare dhe që Fromi e analizon me nocionin e “ikje nga liria”. Ikja nga liria është heqja dorë nga “barra e rëndë e të menduarit”, nga kjo “barrë” e rëndë që karakterizon vetëm specien njerëzore. Njerëzit heqin dorë nga të menduarit dhe këtë barrë ia lënë udhëheqësit. Ai mendon për vete dhe për shoqërinë, të tjerët vetëm e ndjekin, të lumtur që s’ kanë për të menduar.

Në fashizmin italian ikja nga liria shfaqej në shprehjen “e di Duçja”, në nazizmin gjerman “e di Fuhreri”, në regjimet totalitare socialiste “e di Partia”. Karakteret autoritare dhe ikja nga liria janë kushte të domosdoshme për vendosjen e regjimeve totalitare dhe mbasi vendosen riforcohen prej tyre përmes procesit të socializimit, propagandës dhe praktikave të tjera.

Në Shqipërinë socialiste dukuria e karakterit autoritar dhe ikjes nga liria shfaqej në shprehjet “e di partia”, “e di qeveria”. Në Shqipërinë paskomuniste nga shprehja “e di Partia” është kaluar tek “e di Evropa”, “e di bota”. Në këtë mënyrë tek argumentimi është ndryshuar vetëm referenti, por struktura logjike dhe psikike e të menduarit ka mbetur e njëjtë: autoritare dhe ikëse nga liria.Ndërmjet shprehjeve “e di Duçja”, “e di Fuhreri”, “e di Partia” dhe shprehjeve “e di Evropa”, “e di bota”, “kështu e ka e gjithë bota” nuk ka ndryshim në pikëpamje të strukturës logjike dhe psikike.

Argumenti “e di Evropa”, “e di bota”, “kështu e ka gjithë bota”, përdoret në çdo rast nga të gjithë politikanët, intelektualët, shkurt nga “shoqëria politike” dhe “shoqëria civile”. Që kur diskutohet racionaliteti i një ligji themelor si kushtetuta, deri tek një vendim i vogël administrativ ose estetik, moral etj., etj., argumenti kryesor është “kështu e ka bota e zhvilluar” etj. Njerëzit sa nuk dalin të thërrasin në një kor (miting) të madh “gjithëkombëtar”: Ne nuk mendojmë! Për ne mendon bota. Poshtë mendimi!

Kjo ikje nga liria dhe ky karakter autoritar është tregues i mungesës së mendimit, i mbetjes në mendimin enverist- totalitar, në një shoqëri që shprehet se dëshiron të jetë pasenveriste dhe pastotalitare. (H. Feraj: “Kriza e përkryer e Shqipërisë”, f. 26- 27- 28.)

Kjo thesis e Ferajt asht e criticueshme kah dy pikpamje:

S’ parit, krahasimi midis practice t’ djeshme, perpetuale dhe t’gjithkahshme, t’ referimit tek mendimi i leaderit dhe partise- shtet, n’regime-t totalitariane, kah njana ane, si dhe dhe referimit t’ sotem, perpetual dhe t’ gjithkahshem, tek modeli occidental, kah ana tjeter, asht nonsense. N’ rastin e pare, kena nji utopia dogmatice t’ deshtume, ndersa në rastin e dyte nji model, qi asht product i debate t’ lire n’ shoqnit occidentale dhe qi asht provue se ka pase success. Inventionet n’ rrafsh shtetnor, politic, economic etj., kurrhere n’ history nuk jane ba në ato vende qi sot njifen si vende ish- communiste dhe aq ma pak n’ hapsinen shqiptare. Sikur me dashte me ba inventione n’ kto rrafshe, me ane t’ mendimit t’ lire, me shume gjase kena me productu utopai t’ reja, aq ma teper qi ende e kane technology- t’ utopya-s t’ installume n’ nanvetdije. Feraj natyrisht qi e din shume mire ket gja. Por ai mendimin e lire e kerkon vetem me i largu shqiptart prej Occidentit. Qashtja nuk asht aq me mohu modelin occidental, sesa me debatu mbi ate se cilli version i ktij modelli asht ma connvenues per kushtet e sotme shqiptare.

S’ dytit, Feraj qi asht kaq shume i preoccupum dhe critic per mohimin e “lirise së mendimit” t’ shqiptarve vis- a- vis Occident-it, ka si obligim me analyzu sesi paraqitet ky problem n’ rastin e shqiptarve vis- a- vis Islamit. Feraj e ka ket obligim sepse ai asht paraqite si champion i Islamit n’ nji liber t’ trashe dhe n’ shume article. Sikur kam tregu ma nalt, liria, n’ qdo aspect, asht nji category krejt mungesore n’ mendimin islam, madje n’ Kuran nuk existon as si term. Ashtu si n’ regime-t totalitariane, edhe n’ Islam existon nji model dogmatic totalitarian, qi includon qdo rrafsh t’ shoqnis dhe qi nuk accepton devijime, sikur kam citu ma nalt, prej Kuranit dhe literatures islamice t’ perkthym në shqip. Duket se Feraj nuk asht kundra t’ gjitha llojeve t’ “ikjes nga liria”. Ai ash critic kundrejt orientimit t’ pakushtezum tek modeli occidental, sepse asht per orientimin e pakushtezum kah modeli islamic. Feraj don qi shprehjen “e di partia” me e zavendsu me shprehjen “e din xhamia” dhe shprehjet “e di fuhreri”, “e di duçja”, “e di secretari i parë” me shprehjen “e din Muhameti”.

Nji kah rastet kur Baleta vepron kshtu asht ai i trajtimit prej tij t’ aferës së “vajzave me shami”, t’ cillat u ndalun me hy n’ shkollen e gjuhve t’ huja, n’ Tirane, n’ janar 2001. Natyrisht nuk duhet mohu e drejta e ktyne gocave me mbajte hixhab, ndonse une nuk e kuptoj se perse e bajne, derisa femnat nuk acceptohen n’ xhennet.

Por, Baleta bani avokatin medial t’ tyne n’ nji seri shkrimesh me gjatsi astronomice, me argumente fundamentaliste islamice. I tille asht shkrimi i Baletas “Vazhdon Inkuizicioni kundër shamisë”, i cilli asht publicu tek javorja “Rimëkëmbja” n’ 13 shkurt 2001. Ja se qka thote Baleta n’ ket shkrim:

Mos vallë njerëzit që po i fryjnë inkuizicionit kundër shamive të kokës, në vitin 2001 në Shqipëri, kanë për përparimin dhe për modernizimin e tipit perëndimor po ato koncepte që kishte Qazim Amini në Egjypt në vitin 1899?. (“Rimëkëmbja”, 13 shkurt 2001, f. 6)

Por qka mendojte ky Qazim Amini, t’ cillin e evocon Baleta, tuj thane se ky ka shumë dishepuj n’ Shqipnin e ditve t’ jona? Ja se qka sipas Baletas:

Qazim Amini (1865-1908) në vitin 1899 botoi librin “Tahrir al Mara” (“Çlirimi i grave”)ku mbronte tezën se poshtrimi i grave, veçanërisht mbajtja e ferexhes, ishin shkaku i prapambetjes së Egjyptit. (ibid. f. 6.)

Ja pra se qka ka pasë mendu ky Qazim Amini n’ Egjyptin e vitit 1899. Qi atbote, Amini e kqyrte hekjen e ferexhes si nji kah kushtet per orientimin e Egyptit kah Occidenti. Ndersa Baleta, n’ Shqipnin e vitit 2001, e criticon Aminin, tuj thanë se «po pajtohej me paragjykimet e kolonizuesve». Baleta del kshtu no veq mbrojts i shamis, por edhe i ferexhes. Me sa duket Baleta don per Shqipnin nji qytetnim me ferexhe!!! N’ ket rast Baleta ka kundra, no veq ket Aminin, por edhe nji reformator të madh occidentalisues shqiptar, Mbretin Zog I, i cilli e ndaloi me ligj mbajtjen e ferexhes.

Krahasimi me Aminin dishmon per ate se, Baleta, e shef rapportin e ethnive shqiptare me Occident-in, si rapportin e colony-s me colonisatorin. N’ fantasy t’ Baletas ka nji conspiracy occidental me synim assimilimin e “kombit” shqiptar dhe shkimjen e profilit musliman t’ vet. Shamit e kresë s’ qikave besimtare Baleta i kqyr si bunkere mbrojtëse n’ ket lufte. Madje e mira ka me kenë sikur ethnit shqiptare me u blindu edhe me ferexhe me e perballu fushaten per occidentalisim, qi asht tuj u ndërmarre kundrejt tij. Mos u duket e exaggerume kjo mnyre shprehjeje. Baleta vertet mendon se ka nji fushate t’huj per occidentalisimin e dhunshem t’ “kombit” shqiptar. Ja si shprehet Baleta n’ t’ po ket shkrim:

Nëse këto gjëra bëhen si kapitullim para një agresioni kulturor perëndimor është edhe më keq se kapitullimi i Aminit në Egjyptin e vitit 1899. (ibid. f. 4.)

Sipas Baletas, nuk ka nji aspiration national shqiptar per integrim n’ qytetnimin occidental, porse processi i occidentalisimit t’ shqiptarve asht shtrengues dhe i ardhë si pasoje e nji “agresioni kulturor perëndimor”. Sipas Baletas, sikur n’ fund t’ ktij processi me pasë integrimin e plote t’ ethnive shqiptare n’ qytetnimin occidental, at’here kjo arritje ka me ardhë si pasoje e capitullimit t’ shqiptarve para occidental-ve dhe no si pasoje e attempt-ve t’ shqiptarve me shku kah Occidenti. N’ ket pike Baleta asht shumë prapa Zogut I, i cilli n’ nji interview qi i jepte ditores s’ London, «Daily Telegraph», n’ tetor 1928, u shprehte:

Ne jemi shekuj të tërë mbrapa pjesës tjetër të Europës së qytetëruar. Njerëzit nuk janë në gjendje as të shkruajnë as të lexojnë; ata u binden shumë pak ligjeve të shkruara, gjakmarrja vazhdon të jetë e përhapur në shumë krahina të vendit. Unë jam i vendosur ta civilizoj popullin tim dhe ta fus atë sa më shumë në rrugën e mësimit të zakoneve dhe të mënyrës së jetesës perëndimore. (Bernd Fischer, “Mbreti Zog dhe përpjekja për stabilitet në Shqipëri”, Tiranë 1996, f. 182.)

Baleta, derisa rapportin e “kombit” shqiptar me Occident-in e kqyr si nji lufte, ku Occident-i asht “agresori kulturor” (nji term shumë i pelqyeshem ky per propaganden e dikurshme enveriane), rapportin me Islamin e shef si miqsor dhe të parapëlqyeshëm, sikur e përshkrujta ma nalt. E verteta asht se Baleta e shef Occident-in me synin e Muhamed Kutubit, t’ cillin e kam citue ma nalt. Baletas, qi criticon Qazim Aminin e Egyptit, mujtet me iu thane se ai e percepton Occident-in si Xhelal El- Alimi. Ky asht nji historian fundamentalist islamic qi ka shkrujt librin “Qëndrimet e Perëndimit ndaj Islamit dhe Muslimanëve”, nji kah librat ma t’ eger dhe ma anmiqsorë, qi jane shkrujt najhere kundra qytetnimit occidental, kah pikpamja islamice. Idea centrale e El-Alimit asht se nji musliman i mirë duhet me refusu gjithqka qi vjen prej cultures occidentale dhe shoqnive occidentale. Pjese kah ky liber Baleta i ka publicu tek javorja «Rimëkëmbja », tuj nisë qi kah data 14 mars 2000. Baleta nuk e len rastin me i hikë kur asht fjala me denigru Occident-in. Ja sesi i pergjegjet Baleta, në replice me editionin e pare t’librit tem, critices per publicimin tek “Rimëkëmbja” t’ librit t’ Xhelal el-Alimit:

I tmerrshëm dhe i papranueshëm, qoftë nga pikëpamja e vlerave qytetëruese, gjithënjerëzore, qoftë nga pikëpamja e vlerave përparimtare të qytetërimit perëndimor nuk mund të quhet libri i Xhelal al-Alimit, por ato qëndrime, deklarata, veprime të perëndimorëve që janë përfshirë në këtë libër. (“ Rimëkëmbja”, 21 maj 2002, f. 4- shtojcë)

Bukur! Baleta asht me t’ vertete explicit. Ashtu si Xhelal el-Alimi, Baleta dhe Feraj synojne me cultivu nji resentment antioccidental tek shqiptart, tuj u thanë atyne se Occident-i asht burimi i së keqes. National-islamismi shqiptar nuk ban kurrfare lshimi kur asht fjala për orthodoxin islamice. Ja sesi shprehet Baleta n’ nji shkrim, n’ janar 2003:

Në trojet shqiptare myslimanët nuk janë në të njëjtat kushte me myslimanët në vendet e krishtera të Europës Perëndimore, sepse nuk janë emigrantë, por janë popullsi vendase që ka përqafuar Islamin. Kështu që është sfidë e dinakëri kur flitet që shqiptarët të europianizojnë Islamin sepse synohet që besimtarët myslimanë shqiptarë, fetarisht ta ndiejnë veten si emigrantë në vendin e tyre dhe Shqipëria, me shumicë dërrmuese myslimane të marrë në këtë mënyrë status të një vendi të krishterë. (“Rimëkëmbja”, 28 janar 2003, f. 8.)

National-islamismi shqiptar asht tejet conseguent: Hapsina shqiptare asht nji vend islamic dhe occidentalisimi asht i papelqyeshem.



Baleta, Feraj: Islam-Occident christian baras me “Progress- Reaction”.

[ademmerovci]

Notioni i “Progressit”, i përpunum practicisht qi në kohen e Rilemjes Europeane, u manipulu prej radicalëve t’majte, tuj u shndrru në nji category ideologice destructive. Formula “Progress- Reaction”, e sajume prej krahut radical t’ illuministve, u adaptu shpejt kah communismi dhe u ba formula e parapelqyme per shpjegimin e cursit t’ history-s, si dhe boshti i propagandes communiste. N’ essence t’ ksaj formule asht i ashtuqujtuni “Ligj i Progressit”, sipas t’ cillit history njerzore ka nji fund ethic, qi consiston tek sendertimi i pashmangshem i s’ mires (lexo: utopia-s seculare majtiste).

Por arritjen e ktij synimi t’ history e pengojne forcat e vjetra, t’ cillat reagojnë (bajne reaction) me pengu processin e sendertimit t’ s’ mires. Kto forca janë “Reactioni” Pranej, forcave qi vetdeclarohen se përfaqsojnë “Progressin” dhe se luftojnë për realisimin e s’ mires (ideology-t e majta radicale e veqanrisht communismi), u duhet me luftu me thye resistancen e «Reactionit». Gjate 200 viteve t’ propagimit t’ ksaj theory-e, si quintia essentia e Reactionit janë paraqitë, n’ mnyre t’ veqante dy forca: Crishtenimi dhe SHBA-t.

Feraj dhe Baleta e kane ushtru kundrejt t’ dy ktyne forcave demagogy-n denigruese t’ basume mbi formulen «Progress-Reaction». Para vitit 1990 kundrejt SHBA-ve (SHBA-t nuk i harrojne as sot kur asht fjala me i denigru), ndersa pas vitit 1990 jane specializu sidomos n’ denigrimin e Crishtenimit occidental. N’ rastin e ketyne t’ fundit «argumentet» i marrin drejtperdrejt kah textet communiste, madje do here tuj kriju pershtypjen sikur shkeputin pjese kah pretencat qi kjenë lexu n’ gjyqet communiste kundra clericve catholicë. I pari, qi ka perpunu n’ rrafsh t’ mendimit shqiptar thesis se historicisht rapporti i botes islame (Empire Osmane) dhe Occidentit, specificisht atij catholic (N’ kohen kur Occidenti u msye prej Empire Osmane i gjithe Occidenti kje catholic), asht Hysamedin Feraj, n’ librin e vet “Skicë e mendimit politik shqiptar”. Kjo thesis tashme asht analyzu, sa i takon Ferajt. Ktu ka me u tregu sesi e sjell Baleta ket thesis.

N’ fushaten, ose ma sakt gjysehanaten e vet kundra Catholicismit, « anticommunisti i djathte» dhe besimtari Abdi Baleta nuk mungon me citu edhe studiuesit atheistë dhe communistë occidentalë, si Ana Frimentall:

Në librin “Filozofia mesjetare- Epoka e besimit” botuar për herë të parë në vitin 1995, autorja Ana Frimentall ka shkruar se «gjatë dhjetë shekujve nga rënia e Perandorisë Romake nën sulmet e barbarëve dhe deri në rënien e Kostandinopojës në shekullin XV, Europa (Perëndimi) përjetoi “Epokën e territ” (të errësirës). Kjo është quajtur “Epoka e besimit” pra e sundimit të fesë në mendimin e njerëzve dhe ka qenë kryesisht feja e krishterë që ka mbisunduar në Europë në këtë kohë. (“Rimëkëmbja”, 15 maj 2001, f. 3. shtojcë)

Frimentall e ka pervetsu tecnicen marxiste t’ demagogy-s no ma keq se Baleta. Ajo nuk ban gja tjetër veq generon myth-in historic t’ krijum prej historiography-s «progresiste» sipas t’ cillit Kisha Catholice asht shkaktare e periudhes s’ erret qi kaloi Europa pas fundit t’ qytetnimit antic greeko-roman. Myth-i asht i ndertum sipas parimit propagandistic «progresist»-marxist të trivializimit t’ reality n’ utility t’ thesis qi propagohet. Facti qi ranien e Europës e shkaktun dyndjet shkatrrimtare barbare nuk ka asnji randsi per krijuesit e ktij mythi. E keqja identificohet me t’ vetmen forcë qi mbijetoi n’ ket catastrophe, pra me Kishen Catholice. Mbijetesa kqyret si faj. Besimi christian, qi kje i vetmi element relevant i botes antique qi mbijetoi, definohet si mjeti i s’ keqes. Ironia asht tek facti se

Kisha kje e vetmja force e organizume, qi pati aftsit intellectuale dhe logistic t’duhun, me i hy ndermarrjes s’ ngrejtjes s’ Europes. Nji shembull per ket asht ai i fillimit t’ shtypjes s’ librave, me t’ cillin filloi revolution-i intellectual n’ Occident. Johannes Gutenberg, inventuesi i shtypshkrojes mujti me e materializu iden e vet, veq me supportin e Kishes dhe libri i pare qi u shtyp kje Bibla (1455). Shtypshkrojat e para u ngrejten n’ monasteret.

Asht e habitshme se perse, Frimentall definon si date t’ perfundimit t’ ksaj “epoke të territ” ranien e Constantinople-s n’ durt e turkve. Kjo nuk kje nji ndodhi e ndritshme, qi hapi nji epoch t’ re per qytetnimin european. Tuj plotsu mendimin e Frimentall-it, Baleta shprehet:

Pastaj në mbarim të “periudhës së territ” në Europë arriti majat kulmore (Shprehja “majat kulmore” asht nji curiosity semantic n’ shqip-K. M.) politika e tmerrit me “Rikonkuistën” në Spanjë ku katolikët zhdukën një qytetërim të lartë islamik, masakruan myslimanë e çifutë. (ibid. f. 3. shtojcë)

Kto rradhe janë nji illustrim i methodeve eclectice t’ historiography marxiste, qi n’ fact asht nji aspect i propagandes dhe no nji science seriouse. Reconquista, donmethane fushata me ane t’ s’ cilles mbretnit e crishtene t’ Gadishullit Iberic, lirun Spain prej occupimit arab, definohet si nji veprim criminal. Por para Reconquista-s pati nji Conquistë (occupim) arab t’ Spain-s. Conquista arabe e Spain u ba n’ shekullin VIII (vitet 711-717).Baleta nuk e permend ate sepse, sipas standardit t’ dyfishte qi apply-on ai per history-n; occupimet arabe t’ trevave europeane jane të ligjshme, ndersa lirimi kah christiant i ktyne trevave, asht nji veprim criminal.

Dhe Reconquista nuk filloi n’ shekullin XV, por fill pas occupimit t’ Spain prej arabve, tuj nisë qi kah fitorja e Pelajo n’ vitin 718 dhe, per 774 vite rresht, deri n’ vititn 1492, kur u liru krejt territori i Spain prej arabve dhe u zhduk Islami usurpues kah Gadishulli Iberic. Demonizimi i Occident-it dhe paraqitja e tij si fajtori i vetem per conflictin historic t’ Crishtenimit me Islamin, asht nji myth historic dhe propagandistic islamic, i cilli potencohet edhe sot e ksaj dite, no veq kah fundamentalistat, por edhe kah të ashtuquajtunit arabë «të moderum».

Ja se qka thote Jusuf el-Kardavi, t’ cillin e kam citu ma nalt, n’ tubimin islamo-christian, mbajtë n’ Rome, n’ 3-4 tetor 2001 (Fjala e el-Kardavit asht publicu tek «Rimëkëmbja» e 23 tetorit 2001 dhe sipas saj po citohet):

Kërkojmë nga Perëndimi që të çlirohet nga urrejtja e lashtë e trashëguar nga luftrat që vetë ai i quante “kryqëzata”, ndërsa historianët tani i quajnë “luftërat e europianëve”. Ne jemi bijtë e së sotmes dhe jo të së shkuarës dhe nuk jemi ne që i shpallëm këto luftra por ju. (“Rimëkëmbja”, 23 tetor 2001, f. 1, shtojcë)

Me gjase, prej el-Kardavit asht frymzu Baleta, me combinu tecnicat perzgjedhse t’ historiography-s marxiste me ato t’ historiography-s islamice. El-Kardavi dhe, bashke me te, edhe Baleta, qi e publicon ate, kur i drejtohen Occident-it me fjalt “nuk jemi ne që i shpallëm këto luftëra por ju”, harrojnë se history nuk nis n’ fund t’ shekullit XI, me Kryqaten e Pare. Kryqatat, ashtu si Reconquista, kjenë reagim kundrejt mësymjeve t’ mahershme islamice. Fillimisht, kje Islami ai qi e msyu Crishtenimin dhe no e kundreta. N’ vitin 638, arabt msyne dhe occupun Jerusalemin. N’ vitin 711 arabt msyne dhe, mbrenda disa vitesh, occupun Spain dhe Portugalia-n. N’ decade t’ dyte dhe t’ trete t’ shekullit VIII, arabt msyne Francen, ku n’ vitin 732, u ndalen n’ Puatje kah Karl Marteli.

N’ shekullin pasues ata msyne Italy-n, ku n’ vitin 846 depredatun (grabiten) Romen, tuj includu edhe vendet e shejta. Mandej paten kenë turkit ata qi occupun Constantinople-n dhe mandej Europën South-lindore, tuj arritë deri n’ portat e Viene, kryeqytetit t’ Empiresë s’ Shejt’ Romane, t’ cillin per herë t’ fundit e msyne n’ 1691.

Occidenti, n’ t’ gjithe kundramsymjen e vet kundrejt Islamit; Gjate kryqatave, Reconquista-s, luftrave antiosmane, ashtu edhe n’ perioden coloniale, asht tregu mjaft i përmbajtun.Ndonse ka kenë shume ma i fuqishem se vendet islamice, nuk ka ba asnji attempt me realizu proselitimin e dhunshem n’ botën islame. P. sh., Fuqit colonisatore christiane mujtshin me vu n’ colony-t e tyne islamice, nji tatim të ngjashëm me xhisjen, si detyrim per muslimant qi rujten religionin e vet, n’ nji vend t’dominum kah t’crishtent. E megjithate kjo nuk u ba. Kjo asht tolerance religiouse.

Sa per ate qi thote Baleta, se Reconquista i dha fund nji «qytetërimi të lartë islamik» n’ Spain, ky asht nji tjeter myth historic, i krijum kah propaganda islame. Madje, ky asht pjese e myth-it t’ epoch t’ arte t’ Islamit, emen me t’ cillin definohet perioda e kater kaliph-ve qi pasun Muhamedin. Sipas ktij myth-i, n’ ate kohe bota islame kje n’ prosperim t’ madh, n’ qdo rrafsh. Ky prosperim erdh n’ ranie pas periodes s’ kater kaliph-ve, ndonse continuoi dhe per do kohe në do treva, veqanrisht n’ Magribh (Africa Northore) dhe Spain islamice e dhe mandej muerr fund. Ky myth mujtet me u kundreshtu fare lehte.

Qytetnimin islamic në Spain e qun vendet e Magribhit, pra vendet e Africa-s Northore, të cillat edhe occupun Spain. Mjafton me krahasu gjandjen e Spain s’ 500 viteve pas Reconquista-s dhe t’ Spain t’ sotme me ate t’ Algeria-s, Morocco-s, Tunisia-s, Liby-s, dhe Mauritania-s, me e kuptu se cilli prej dy qytetnimeve kje dhe asht ma i nalte; ai arab islamic, apo ai catholic spainian. Spain, me nji popullsi prej 40 million banorsh, pati n’ 2002 nji GDP prej 828 billion USD, qka asht dukshem ma e madhe se GDP totale e vendeve t’e Maghribit Kto vende, me nji popullsi totale prej 80 million njerzish, pra sa dyfishi i Spain, kane nji GDP prej 426.5 billion USD. ( “The world factbook 2003”: htpp: www. cia. gov/ cia publications/ factbook/ geos/ sp html. )

Pra, Spain ka nji GDP qi, n’ total asht dy here ma e madhe se ajo e vendeve t’ Maghrib-it. Dhe n' se paska existu nji qytetnim kaq i naltë arab në Africa-n Northore ku asht ai sot? Pse u zhduk?

Të gjitha kto e bajnë pluhun myth-in historic t’ qytetnimit të naltë arab, qi gjasme paska existu n’ periudhen e parë t’ Islamit. Asht e pamujtshme qi nji bashksi, qi ka kenë e afte me kriju nji qytetnim t’ nalte, mos mujtet me e bajë ket gja edhe pas catastrophe-ve sado të randa. Sado t’ randa kjofshin catastrophe-t, n’ se genius-i i nji bashksie asht superior, kjo bashksi ka me u ringrejte,Shembull asht qytetnimi occidental.

N' se ringrejtja nuk ndodh, at’herë problemi asht tek geniusi i ksaj bashksie, tek cultura e saj, pra edhe tek religioni qi i determinon ato. Reality bashkekohor asht se, asnji prej vendeve të botes islame nuk ka arritë qi, tuj implementu modelin islam, me kriju nji bastion prosperimi, qi competon me vendet occidentale. Jusuf el-Kardavi vetë, e accepton se:

Sot e tërë Bota Islame klasifikohet në grupin e shteteve të ashtuquajtura “Bota e Tretë”, apo siç i quajnë «Shtetet në zhvillim», shprehje kjo mirëkëndëse dhe e stolisur, në vend të shprehjes «Shtetet e prapambetura», që d.m.th. shtetet të cilat orvaten për zhvillim, por që ky zhvillim, fatkeqësisht, është tepër i ngadalshëm, me ç’rast ne po ecim me shpejtësinë e breshkës, kurse të tjerët me shpejtësinë e raketës, si rezultat i së cilës, distanca mes nesh dhe Botës së përparuar po shtohet çdo ditë e më shumë, në kohën kur ne mundohemi të shkojmë paralel me të, e në fakt, ajo është larg, shumë larg. (Jusuf el Kardavi, “Pse Islami?”, f. 41.)

E per fat t’ keq, n’ ket botë barbare gjindet edhe ethnia gege qekur mbi te ra hija e gjysehanës. Edhe per sa kohe? Me kenë për Baletan dhe Ferajn, per kahere. Baletas dhe Ferajt aq u ban derisa ata paguhen n’ money occidentale (franga svicerane, marka e USD) per propagandën e tyne islamice.

N’ vend që mendimtart islamicë, me reflectu mbi ket prapambetje të botës islame dhe me zbulu shkaqet e mbrendshme qi e kanë sjellë ate, ata bajnë zgjedhjen ma t’ lehte, ate demagogice: Fajsimin e Occident-it, gjegjsisht perpunimin e theory-s s’ conspiracy-s occidental christian kundra botes islame. Ja se qka thanë Jusuf el-Kardavi, n’ tubimin e Romes:

Duam gjithashtu që Perëndimi të çlirohet nga kompleksi i tij i superioritetit që e shtyn atë të shikojë botën me sytë e pronarit kundrejt skllavit të tij. Ky shikim i jetës nuk mund të jetë veçse një provokim për të tjerët. (“Rimëkëmbja”, 23 tetor 2001, f. 3. shtojcë)

Pra, nji combinim i tecnicave propaguese communiste t’ eticetimit t’ Occident-it si zot i s’ keqes dhe shkaktar i mjerimit të popujve të vorfen t’ botes, me propaganden islamice. Ket thesis e dan edhe Baleta, i cilli e publicon fjalen e el-Kardavit n’ javoren e vet dhe e citon n’ shkrimet e veta. Pergjegja per el-Kardavin asht se, asht complex-i i inferiority, i cultivum tek islamicët, ai qi i ban ta kqyrin vedin si sklleven dhe Occident-it si zotin e tyne.

Xheneti -Occidenti i sotem, xhenhemi-shoqnia e sotme islamice

Paradoxi i madh i ironic mendimit islamic asht facti se: E keqja lidhun me modelin e qytetnimit paraqitet n’ formen e materialismit, pragmatismit dhe hedonismit per t’cillat sjellet si symbol Occidenti, qi criticohet si nji qytetnim materialist dhe hedonic qi ka si t’vetmin ideal profitin dhe knaqsit materiale.

E mira, lidhun me modelin e qytetnimit, paraqitet n’ formen e spiritualismit dhe idealismit, per t’cillin si symbol sjellet qytetnimi Islamic, ku thuhet se prevalon aspecti shpirtnor kundrejt atij material. Por, vendet krejt përmbysen n’ visionin islamic t’ jetes s’ pasvdekjes (ahiret), ku qdo njeriu i jipet shperblimi ose ndeshkimi, sipas mnyres sesi asht sjelle n’ boten e ktejme. Visioni islam i s’ mires n’ boten tjeter (paradsit-xhennet-it) asht materialist dhe hedonic, pa asnji aspect spiritualist. Ndersa visioni islamic i s’ keqes n’ boten tjeter (ferrit-xhehennem-it) asht spiritualist dhe idealist, kahse mekatart kane privatione dhe tortura physice, por ata provojne experiencen e meditimit spiritual.

Ja se cilli asht visioni islamic për xhennetin (paradisi Islamic), n’permjet fjalve t’vetë Muhamedit:

Allahu i lartësuar thotë: “Shembulli i Xhennetit, i cili u është premtuar të devotshmëve në të cilin ka lumenj me ujë të mirë për pije, lumenj nga qumështi me shije të paprishur, lumenj nga vera e shijshme për njerëz, lumenj nga mjalti i kulluar…”(Muhammed: 15) (Sulejman Omer el-Eshkar, “Dita e fundit- xhenneti dhe xhehennemi”, “Logos-A”, Shkup 2000, f. 133.)

Dhe ma tutje: Ai është dritë që shkëlqen, rejhane(lule shumë aromatike) e gjallë, pallat i fortifikuar, lumë i gjerë, pemë të pjekura, grua e mirë dhe e bukur, zbukurime të shumta, vendqëndrim i përhershëm, në begati e në gëzim dhe në shtëpi të larta, të riparuara dhe mahnitëse. (ibid. f. 116.)

Dhe ma tej: “Në të ka pemë çfarëdo që ata zgjedhin. Edhe mish të shpezëve cfarëdo që ata dëshirojnë”(El- Vakia: 20-21) “Hani dhe pini shijshëm ngase në ditët e kaluara ju e përgatitët këtë” (El- Hakka: 24) (ibid. f. 181.)

Asht e kjarte se versioni islamic i paradisit asht ai i nji vendi t’aboundance-s materiale, nji gja si Occidenti bashkekohas. Aty gjen t’ gjitha llojet e ushqimeve, bash si në nji supermarcet occidental. Atje, shi si n’ nji qytet occidental, qdo cep asht i ndriqum, ka shtëpi t’nalta dhe mahnitse, shi si rrokaqiejt e qyteteve occidentale. Visioni islamic i paradisit asht ai i andrres s’ perjetshme t’nji populli të uritun nomad, qi jetojte n’ shkretinat arabe, n’ tenda dhe qi n’ netet e errta shifte n’ fantasy-n e vet, s’ parit, nji toke t’ blerume t’ mbushme me peme e lule. N’ librin “Bazat e besimit në Islam” t’ Bekir Topaloglu etj., thuhet:

Fjala xhennet si emër që rrjedh prej rrënjës xhnn që do të thotë mbuloj, fsheh dhe kuptimi leksikor i të cilës është bahçe që mbulon tokën me bimësinë e saj të dendur, emërton si term vendin e jetës së (ahiret) ku besimtarët do të rrinë amëshueshmërisht. (Bekir Topaloglu, Yusuf Sevki Yavuz, Ilyas Celebi, “Bazat e besimit në Islam”, “Eren”, Prishtine 2002, f. 239.)

Mandej, ky popull i vorfen fantasojte për nji bote t’ndriqume, ku mujtesh me gjetë, qumesht, mjalte, shtpi t’nalta, veshje t’ bukura etj. Nji prove per ket jane prallat e hershme arabe. Asht significante qi, kur emigrantat kah vendet islamice, shkojne n’ vendet occidentale, n’ conversation-in e tyne t’pare telephonic me t’afermit e vet, pyetjes se si jane, i përgjegjen t’mrekullum prej atyne qi kanë pa: Si në xhennet!

Hallall Occidenti!

Nji miku im prej Tetove m’ ka tregu se nji i njoftuni i vet, po prej ktij qyteti, musliman shqiptar qi e pati kalu “siratin” dhe pati shku me jetu si emigrant n’ Switzerland, e pati rrafë qunin e vet gjashtvjetsh sepse ia pati thane kto fjalë gjyshes s’ vet në telephone. Sa per ate qi e rrafi kalamanin: Haram Occidenti!

Besimtari musliman, nuk gjen gja tjeter n’ xhennet veq permbushjes s’ kerkesave materiale, ideal ky per t’cillin dijetart e sotem islamicë e criticojne njeriun e sotem occidental! Por a asht xhenneti nji bote ku njeriu, po t’u shprehna n’ termat e Muhamed Seid Ramadan el-Buti per qytetnimin e sotem occidental:

para vetes nuk gjen gjë tjetër pos ushqim, i cili ia ushqen trupin dhe barkun e tij të ngopur, thuajse nuk është gjë tjetër përvecse një masë e përbërë prej mishit, ashtit dhe gjakut. (Evropa prej teknologjisë… f. 17.)

E pra, ky njeri i xhennetit, i cilli jeton me idealin hedonic, a nuk e ka problemin e qytetarit occidental qi, përsëri tuj u shprehë në termat e dy author-ve t’maeperm:

Përmes gjitha gjërave të cilat i ushtron prej shkaqeve të dëfrimeve dhe kënaqësive, prej tyre kërkon, pret dhe dhe ëndërron që ato t’ia zbusin gjoksin dhe kënaqin e gëzojnë zemrën e tij…, mirëpo atë nuk e ballafaqon gjë tjetër pos ngushtësisë, e cila ia ndal frymën, dhe depresionit. Prandaj, kënaqësia të cilën e gëzon njeriu i Perëndimit, në shumicën e rasteve, është kënaqësia të cilën ia sjell atij gota(alkooli), e jo ajo që ndjehet në të vërtetë thellë në zemër. (ibid. f. 18.)

I vetmi aspect shpirtnor i banorve t’ xhennetit ka me kenë rujetullah, e drejta me kqyre Allahun. Kjo gja asht n’ pajtim me notionin islamic t’ spirituality si adhurimi kundrejt Zotit, qi ka si kulmin e vet kqyrjen physice t’ Zotit. Si per nji paradox ironic, n’ ket bote hedonice, qi asht xhenneti, rujetullahu (kqyrja physice e Allahut) plotson krahasimin e Xhennetit me Occidentin e sotem, ku per njerzit hedoniste kenaqsia ma e madhe spirituale, asht me pase rastin me i kqyre live yjet e adhurum t’ filmave, sportit e musices. Allahu bahet kshtu nji superstar i Xhennetit hedonic. Dallimi me notionin christian occidental, sidomos protestant, t’ meditimit mbi Zotin, asht shume i madh.

Tuj kenë nji bote hedonike, xhenneti, nuk asht i privum as prej vice-ve t’tjera për t’cillat dijetart islamicë e criticojne rrepte Occidentin. Tuj nisë qi prej alcool-it, i cilli shifet si nji mëkat i madh i njeriut t’Occident-it. S’ dytit, n’ xhennet veq ushqimit t’ bollshem dhe t’shumllojshem besimtart kanë me pasë dhe kah dy femna secilli, me ba sex. Ket gja ua thote vetë Allahu besimtarve n’ Kuran:

S’ka dyshim se të devotshmit kanë fitime të mëdha, Kopshte e vreshta rrushi. Edhe vasha me gjokse të dalluara dhe të një moshe. (En-Nebe: 31-33.) (S. O. el-Eshkar, “Dita e fundit…”, f. 194.)

Femnat me gjoks t’ vogel nuk kane vend n’ xhennet! N’ xhennet qdo gja asht e bollshme dhe kshtu duhet me kenë dhe gjoksi i femnave. Besimtari duhet me u ngopë n’ qdo gja. Dhe nuk thuhet gja se femnat e xhenetit, hyrie-t, jane t’detyrume me u mbulu. Ato kane me jetu si femnat e Occident-it, t’ zbulume. Ato mujten me kenë n’ moshe madhore ose no, kjo varet prej shijeve. Pedophily-a nuk asht e ndalume per muslimant, no veq n’ xhennet, por as n’ ket bote. A nuk u martu vet Muhamedi me nji qike 9 vjetsh?

Por, n’ xhennet, njerzit do t’jetojne përjetsisht dhe mujten me u mërzitë veq me dy femna, kjofte edhe gjoksmdha. Ka njerez qi mërziten me nji apo dy femna, edhe në nji periudhe kohe aq t’shkurtë sa q’ asht jeta toksore, mendo mandej se q’mujtet me ndodhë n’ perjetsin e xhennetit. “Mërzia, ka thane Schopenhauer, asht nji gja që duhet marrë seriosisht”. Mërzia e shkaktume prej monotony-s sexuale t’banorëve t’xhennetit nuk ban perjashtim.Besimtart n’ toke mujten me meditu rreth ksaj dhe mos me e gjetë xhennetin aq t’ përkryem. Pranej Allahu e ka marre seriosisht ket gja. S. O. el-Eshkar i qetson besimtarët, tuj u thanë:

Përcaktimi se çdonjëri në xhennet, ka dy gra, si duket është fjala për numrin më të vogël…se Muhammedi sal- All-llahu alejhi ve sel-em tha: shehidi tek All-llahu ka shtatë vecori : në derdhjen e parë të gjakut i falet atij, e sheh menjëherë vendin e tij në Xhennet, është i mbrojtur nga dënimi i varrit, është i siguruar nga Trishtimi i madh(i Kijametit), në kokën e tij i vihet kurora e nderit, një xhevahir i së cilës është më i vlefshëm se krejt bota dhe çdo gjë që ka në të, martohet me shtatëdhjetë e dy gra hyri dhe ndërmjetëson për shtatëdhjetë vetë nga të afërmit e tij” (ibid. f. 196.)

N’ Xhennet asht i legalisum prostitution-i, nji prej atyne veseve qi dijetarët muslimanë ia zanë shume per t’madhe Occidentit. Tuj kenë se Xhihadi (lufta e shejte) asht vlera kryesore me t’cillen njeriu e dishmon besimin e vet, at’here shperblimet ma t’ mëdha n’ Xhennet jane për shehidin, deshmorin e ramë n’ luften e shejte (xhihad). Atij i jipen 72 femna. Ja sepse besimtart muslimanë bahen me aq dishirë kamikaze dhe i msyjne qytetet e SHBA-ve me avione! Kane bindjen se, tuj u ba shehidë, i presin në qiell me kraht hapë 72 femna t’mrekullueshme!

Po dikush mujtet me pyetë se si ua del nji mashkull i veq 72 femnave, kjoftë ky edhe shehid. Allahu ka mendu dhe per ket. N’ Xhennet ka nji lloj viagre speciale:

Transmeton Enesi (radi All-llahu anhu), se Muhammedi (sal-l All-llahu alejhi ve sel lem) tha: “I jipet besimtarit në Xhennet filan e filan fuqia për marrëdhënie seksuale”. Dikush tha: “O i dërguar i All-llahut, a mund të bëj një gjë të tillë?Tha: “I jipet fuqia e njëqind burrave”(Transmetoi Tirmidhiu) (ibid. f. 197.)

Ja sepse eunuct kane kenë historicisht besimtart ma t’ devotshem n’ botën islamice! Nji gja tjeter e veqante e Xhennetit asht se, ai asht thujse krejt nji club exclusivist mashkullor, n’ perketas banorve t’ ksaj bote. Femnat qi u jipen burrave n’ Xhennet (hyrie-t) jane krijesa qiellore. Femnat toksore nuk jane t’acceptueshme atje as si prostituta. Veq shume pak gra toksore kane me u acceptu atje. Vetë Muhammedi ka thanë se “Pakica e banorëve të Xhennetit janë gra”(ibid. f. 65.) Kjo, natyrisht vjen prej factit qi Islami asht nji religion dhe nji culture ku femna disdainohet (perqmohet) dhe poshtnohet. N' se kto femna, kane me marrë si shperblim prej dy deri n’ shtatdhete e dy burra, kjo asht nji qashtje e paskjarume. Por nuk besoj se dikush uron qi nana, motra apo gruja e vet me shku n’ Xhennet me e verify-u ket gja! Por, ka besimtarë t’All-llahut qi kane shije sexuale perverse, qi nuk pëlqejnë femnat por meshkujt, madje, t’ mitun. Kta robën t’ Allahut nuk kanë me e gjetë ndonji knaqsi n’ Xhennet. Por, All-llahu ka mendu edhe per kta. Ja sesi shprehet S. O. el-Eshkar, tuj citu vetë All-llahun:

Banorëve të Xhennetit u shërbejnë fëmijë të cilët All-llahu i krijon për shërbimin e tyre dhe të cilët janë shumë të bukur e të plotë, sikurse thotë All-llahu i Lartësuar: “dhe atyre u shërbejnë djelmosha të gjithëmonshëm. Saqë kur t’i kundrosh të duken si margaritarë të derdhur”(El Insan: 19)

Arsyeja perse kta djelmosha duhet me kenë kaq t’bukur kuptohet kjartë. Sheikt arabë homosexualë kane n’ haremet e tyne t’ tille djelm qi u sherbejne.

Perndryshe, n’ Xhenneem (ferri Islamic), njerzit, n’ pergjithsi, kane ato vujtje dhe privime qi i kane pjesa ma e madhe e njerzve sot n’ botën islame. S’ parit, ata jane perjetsisht t’uritun. Sulejman Omer el-Eshkar thote:

“All-llahu i Lartë u përgatit banorëve të zjarrit pranga, zinxhirë dhe cekanë: “Ne për pabesimtarët kemi përgatitur zinxhirë, pranga e zjarr”(El-Insan: 4)… “Te Ne me të vërtetë ka (për pabesimtarët) pranga e zjarr. Edhe ushqim që nuk gëlltitet, edhe dënim të dhimbshëm”(El-Muzzemmil: 12-13) (ibid. f. 83.)

Por, ushqimi i keq, dhuna, prangat, denimet e dhimbshme, t’gjitha kto gjana, jane jeta e perditshme n’ boten islamice. Pra, Xhehennemi asht shoqnia islamice bashkekohase. Nji gja tjeter e veqante e Xhehennemit asht se atje shumsia e njerzve jane femna. Shkrun Sulejman Omer el-Eshkar:

Po ashtu Buhariu dhe Muslimi transmetojnë nga Usame Ibn Zejd (radi All-llahu anhu), se Muhammedi (sal-l- All-llahu alejhi ve sel-lem) tha: U ndala te dera e zjarrit (Xhennemit) dhe aty vërejta se shumica e atyre që hynin ishin gra” (ibid. f. 65.)

[ademmerovci]

N’ visionin islamic t’ botes s’ pertejme existon ajo qi quhet “sirati”. N’ librin “Bazat e besimit islam”, t’ shkrujte prej Bekir Topaloglu, Yusuf Sevki Yavuz dhe Ilyas Celebi, liber ky i perkthym n’ shqip, thuhet:

Sirati që do të thotë rrugë, urë, kalim, si term i akaidit do të thotë urë apo rrugë e ngritur mbi xhehennem ku do të jetë i detyruar të kalojë çdo njeri...ata që do të kalojnë siratin, do të hyjnë në xhennet. ( Bekir Topaloglu etj., “Bazat e besimit islam”, f. 234- 235.)

N’ boten e knejme, virtualisht “sirati” asht rruga qi kalon prej botes islame deri n’ Occident, ku pjesa ma e madhe e muslimanve andrron me shku dhe ku qdo vit attemptojne me kalu milliona muslimanë, pasi dun me gjetë nji jete ma t’ mire se “xheneemi” i vendeve islame.

Blez Pascal, n’ librin e vet t’ njoftun “Pensees” (Mendime), n’ mendimin nr 597 kshtu shprehet per Islamin:

Nuk asht prej asaj që asht obscure tek Muhamedi dhe e cilla mundet me u interpretu në nji sens mysterious, që une do t’ a gjykojsha Muhamedin, por prej asaj që asht e kjarte, si paradise e tij dhe t’tjerat. Në ato ai asht qesharak. Dhe derisa qka asht e kjarte asht qesharake, nuk asht e drejte me i marre obcsuriti-t e tij për mystery.

Ne muslimant shqiptarë, n’ Republic t’ Shqipnis, Kosove, trevat shqiptare në FYROM, Luginen e Presheves dhe Mal t’ Zi, duhet me e ditë se sacrifica qi jena tuj ba, tuj rujte Islamin, ka me na dhane si benefit, n’ boten tjeter ato t’ mira qi Occident-i christian i gezon n’ ket bote dhe, të cillat no pak muslimanë shqiptarë i kanë siguru, qi n’ ket bote, tuj shku n’ Occident. National-islamistat e jone i kane siguru me shperblimet e shkrimeve t’ tyne, qi u jipen n’ money occidentale: USD, franga svicerane, euro. Tash ata presin me u shperbly edhe n’ boten tjeter, s’ pakut me gjysen e t’ mirave t’ nji shehidi. Nuk jane pak.

[ademmerovci]

Kam derguar kete dokument...Nese lexohet mire (eshte shkruar nga nje Izlam) kuptohet sepse te tjeret nuk i duan shume Izlamet.
Por sa jane vendet izlame ne te cilet vellezerit vrasin pa arsye vellezerit?

[crici_01]

Izlamizmi me shume se nje fe, eshte nje fideizem.

Nuk duhet te kemi frike, duhet ta perdorim arsyes sepse vullneti i atij qe na ka krijuar me kete aftesi, don qe e perdorim ate.

Me simpati: crici_01

[Alienated]

Ka nje shprehje popullore qe i thone Ali Hoxha - Hoxha Ali

Keshtu eshte puna me kete temen Pse Islami nuk gezon simpati tek joislamet? dhe temen Përse islamizmi është antipatik për jo-islamikët?

Me mire t'i bashkoni te dyja temat se u bete bajat duke i diskutuar ngjarjet e njejta vazhdimisht...

[Zarathustra.]

Cdo njeri mundohet te ruaj nje status me te larte ekzistence, duke menjanuar asociimin me nje nivel te ulet te qenies. Rendi islam i mendimin, dhe funksionimit te shoqerise eshte barabar dhe kafsheror, ne cdo aspekt, dhe ka 600 vjet qe nuk gjeneron progres.

Me tej ky rend eshte edhe shovinist dhe kerkon te imponohet apo kerkon te dominoje mbi nje civilizim me te perparuar si ai Europian. Shume njerez e shikojne kete si nje rrezik te drejtperdrejte ndaj kultures se tyre, dhe sigurisht reagojne me percmim. Ka edhe te tjere qe ne emer te snobizmit e perqafojne islamin duke e konsideruar nje aventure, ashtu si shume njerez te pasur apo rehatuar historikisht loznin me pederastllekun mqs kishin arritur e provuar cdo gje tjeter ne jete.

Keta te fundit kane edhe nje emer ne perendim, i quajne "Usefull idiots".