Fjalet

[Rebele]

Gjuha

Ne piken ku gjuha braktis
kockat e nxehta,
ne piken ku shkembi copetohet
dhe erresira rrjedh prej tij si gjak,
ne piken e shkrirjes se granitit,
kur kockat e dine qe jane te zgaverta,
dhe fjala ndahet, dyzohet,
e flet te verteten, trupi behet goje.
Gjak, qiell, diell,
emri yt ne fillim,
emertimi yt,
fjala e pare.

[Rebele]

Interpretim

Themi lamtumire
(syri yt i gjelber vrases)
por qendrojme ne te njejtin vend
duke pritur.
Eshte dheu midis qe leviz, zgjerohet,
e na terheq larg njeri-tjetrit.
Fytyrat tona te thyera sprapsen,
mund te jemi te lumtur,
kush e interpreton semaforin
e trupave ne perkulje,
nga larg mund te dukemi sikur po vallezojme.

[Rebele]

Une dhe ti

Mos qendro aty
me blatime prej delesh,
copash druri, femijesh, gjaku,
me syte e laget, me trupin e ndere
prej dashurise,
mos pandeh s’e s’mund te bej gje,
por prano, prano, prano
qe une s’jam deti, s’jam blu e sakte,
vetembyllem, e shurdher si syri,
e shurdher si plaga qe s’degjon gje
veç dhimbjes se vet.

[Rebele]

Portokall

Ne mes te tryezes, nje portokall.
Nuk mjafton te ecesh perreth tij
e te thuash, Eshte portokall.
Dua t’a marr ne duar, t’a qeroj,
dhe ti, ulur perballe tij, ne largesi,
i heshtur si portokalli nen diell.
Nuk me mjafton heshtja jote.
Dua te me tregosh ne driten e diellit
per femijerine tende, per udhetimet,
per dashurite, per skeletin, per genjeshtrat.
Heshtja jote e portokallte
me ben te t’a çaj kafken si arre,
te t’a ndaj si kungull,
por po t’a mbaj portokallin ne pellembe,
mund te gjej nje veze,
nje hene,
nje diell,
qendra e energjise
ne prehje ne doren time.
(Ka male brenda kafkes tende,
kopshte dhe peshtjellim,
oqeane dhe stuhi, qoshe dhomash,
portrete gjyshesh, perde te nje ngjyre,
shkreterira, dinosaure private, dhe gra.)
Thuame gjithçka siç ishte ne fillim.

[Korbi999]

Stil intelektual, bukur!
Salam!

[Rebele]

Faleminderit, Korb.

[Rebele]

Ne enderr

Ne enderr, pashe permes tokes.
Perreth kembeve te mia,
shkulm luleshtrydhesh
te shndritshme, te bukura.
Kur u perkula t’i mblidhja,
duart m’u lagen, m’u kuqeluan.
Duhet t’a kisha ditur
qe çdo gje e mbjellur ne enderr
bulon gjak.

[Rebele]

Ti qe...

Fillimisht ti shket si kokerr ilaçi gjuhes sime,
te thith e gjitha, te gjithin,
pastaj eshte nje shqelm kryeve,
i verdhe e mizor,
stoli te mprehta me godasin,
e floket me behen ashkla.
Mbiemrat bien larg meje,
une leskerohem, shtrese pas shtrese,
gjer ne kocke, kafka ime shpaloset
ne lule te shtangur.

[gjakushi]

Ti qe...

Fillimisht ti shket si kokerr ilaçi gjuhes sime,
te thith e gjitha, te gjithin,
pastaj eshte nje shqelm kryeve,
i verdhe e mizor,
stoli te mprehta me godasin,
e floket me behen ashkla.
Mbiemrat bien larg meje,
une leskerohem, shtrese pas shtrese,
gjer ne kocke, kafka ime shpaloset
ne lule te shtangur.

Identiteti i te krijuarit eshte unikat. Por, gjithe ajo qe lexova, dhe ringritja e asaj arkitekture , eshte me shume se nje Kala e ngritur pas nje rremeti , per te dokumentuar qenësinë dhe valvitjen e flamurit se jeta vazhdon!

Ashtu si rralle nëper shume lexime nga forumistë, tek Rrebelja shpesh ndodhen :

stoli te mprehta me godasin
e floket me behen ashkla...

Nje vazhdim te mbarë! Sukses!

[Rebele]

Gjakush, mirenjohese per gjithe sa me shkruan!