Media ne Shqiperi: Na mireinformon apo na mashtron?

[par]

Par mos sill me lajme nga syri.net, se kemi nje anetar partie ketu, qifure-qifure e quajne... E na vjen pastaj me artikuj te marra nga Zeri i Popullit ne gjuhen ingleze, e t'i demaskon postimet e tua ne lidhje me kete teme..

Ay pastaj ka dhe ca cilesi te tjera, komunikon si egjiptianet e lashte, nepermjet hieroglifeve, simboleve dhe grafiqeve!

Eshte shume i zgjuar...

vetem mos te sjell nga top kolumbia, klan sabria, news sertia, apo shekull koqidhja, se dhe telegraf mafia ishte e njejte me mero-muc qelbesira,
RROFSHIN MEDIAT SOCIALE qe mund te lexojme deri diku realitetin dhe lajmi e pa modifikuar sipas kryeredaktorit.

[Kabasilla]

Nuk mbahet mediumi me rrena, favorizime e shkarravina gjuhësore !
Kështu e ka kur jetohet dhe frymohet në shtetet me parimet e shfrenuara demokrate...!
Çdo gjë ka rregullin dhe formën e vet, o të nderuar. Madje edhe universi ku jetojmë! Shqiptari i shkretë, herë me dashje, e herë pa dashje, shpeshherë di të dalë jashtë çdo rregulli, sistemi apo vetvetja!

Remzi Fetahaj,
Prishtinë 2015

[martini1984]

Eshte pyetja me idiote duke marre parasysh keta debilat siper!

[par]

Lubonja: gazetarët që shkojnë tek pritja e Ramës “palaço oborri” ' lapsi.al





Postuar në 25 Dhjetor, 2015 10:12









Këtë të dielë kryeministri Rama ka thirur një mbrëmje gala për gazetarët e shtypit dhe mbi të gjitha për pronarët e tyre sipas modelit që organizoi një vit më parë në Pallatin e Brigadave. Modeli është i njohur. Kryeministri çohet, mban fjalim dhe tallet me gazetarët që janë të pranishëm, apo me pronarët që janë në hall me bizneset e tyre. Ai i jep të drejtën vetes të të ironizojë me dy Yjet e Ora News, me kreditë e Irfanit, me shkurtësinë e Babaramos, me “fantazinë pa cak” të Nikollë Lesit, me ambiguitetin serbo-shqiptar të Baton Haxhiut, me Shkullakun që nuk i bie rrufeja aty ku s’duhet, me Çanin që nuk konkurohet në diametër, më Fevziun që është po aq legen sa socialistët, me Frangajn si zëdhënësin e Saliut, me Mero Bazen që mërzitet se Sandri zë paradhomën, me idiotësinë e Bushatit që nuk kënaqet me Ramën njësoj si me Obamën, me Muç Nanon që thërret kot më kot: “Ruajuni nga Rama”. Dhe pastaj skenari vazhdon me disa gazetarë që bëjnë sikur vënë në lojë kryeministrin. Pikërisht pasi pa vjet këtë Gala- Gallatë, Fatos Lubonja i quajti “Palaço oborri” ata gazetarë që i shërbenin Ramës si një sfond për këtë shfaqe:

“Në inskenimin e kësaj gala-gallate hynte edhe leja që iu dha disa gazetarëve të merrnin fjalën dhe të thoshin ç’të donin kundër tij – në traditën e palaçove të pallateve që janë të vetmit që i thonë mbretit disa të vërteta të hidhura, sigurisht me dashuri dhe për ta bërë për të qeshur, jo për ta hidhëruar (Ramën)”. Por në shkrimin që bëri për këtë ngjarje problemi i Lubonjës ishte më i thellë. Ai e shikoi atë ceremoni të organizuar në prag të fundvitit, si një rast për të zbërthyer mardhënien e kryeministrit me pushtetin e katërt. Dhe Lubonja mendon se kjo darkë nuk ishte ashtu sic e përshkruan disa, si një hakmarrje e Ramës ndaj gazetarëve. Ai mendon ndryshe: “Më duhet të them se nuk pajtohem me ata që shkruan të revoltuar se darka dhe fjala kanë qenë organizuar si hakmarrje e Kryeministrit ndaj kundërshtarëve. Sipas asaj thënies se çdo e keqe ka një të mirë, unë them se Kryeministri ynë i kësaj radhe nuk është nga ata që mbajnë inat. Kur të ka përfund, shumë-shumë ai dëfrehet duke të tallur, mund të të ulë dhe kalin e tij në tryezë në shembullin e Kaligulës që e bëri kalin e tij senator, por inat nuk mban, sepse të mbash inat do të thotë edhe të kesh ca parime, kurse ai nuk ka të tilla. Sigurisht, në ëndrrën e tij finale, Rama, siç do të thoshte Canetti, për tipat që zgjedhin pushtetin për të zgjidhur problemet me vdekjen, imagjinon një botë me njerëzit të shtrirë të gjithë nën këmbët e tij dhe prandaj, po i dole përpara më këmbë, mund të përdorë çfarëdolloj intrige për të të shtrirë barkas. Por këtë e bën jo nga inati, por nga bindja paranojake se ti je shumë i parëndësishëm, një vegël e thjeshtë të synimit të tij të madh të përjetësisë, që ai mund ta hedhë tej sapo të mos i duhet më”.

Kështu shkruante Lubonja vjet për darkën e famshme të pallatit të brigatave. Tani pyetja është?

A d0 të shkojnë sërish gazetarët pas pronarëve për të duruar talljet në Pallatin e Brigadave? A do të bëjnë ata rolin e “Palaços së pallatit”?

Kjo mbetet të shikohet të dielën. Kamerat do të jenë si gjithmonë aty. (lapsi.al)













Ja c’tha Rama për gazetarët një vit më parë

Për Top Channel: Top Channel-it s’po i përmend asnjëri sepse jemi në një fazë kur Top Channel është i kompleksuar se qeverisin socialistët, socialistët janë të shqetësuar pse Top Channel i gjuan Qeverisë më shumë se Bashkisë.

Për Klanin (Fevziun dhe Canin): Mero jam i bindur se do të shkruajë “ Sandri, jo më në paradhomë, por edhe në krye të vendit”. Pune legenësh ne socialistët Sandër, s’jemi burra që ta heqim shikimin. Por të paktën e kemi edhe një si puna jonë në kullën tënde, kemi Fevziun. Ti me siguri mendove kur thashë unë kemi një si puna jonë, Arian Çanin, por Ariani ha bukë veç, nuk konkurrohet në diametër.

Për Sandër Frangajn: Kam përshtypjen se Saliu me zëdhënësin e vet, Sandrin, e kishin lënë për mandatin e tretë ta hapnin dhe një rrugë ajrore për të fluturuar me avionin qeveritar, pasi fluturuan nja tetë vjet në rrugët imagjinare të Shqipërisë.

Për Baton Haxhiun: Batoni kosovari, që serbët e konsiderojnë ekspertin më të besueshëm për punë Shqipnije, ndërsa shqiptarët si ekspertin më të informumë për punë Serbije.

Për Armand Shkullakun:Armand Shkullaku është ulur (te tavolina me mbishkrimin) tek “Rrufeja”, ka rënë rrufeja aty ku s’duhet.

Për Fahri Balliun:Sinqerisht e kam ndjerë mungesën e Fahri Balliut sot. Ishte i ftuar si gjithë të tjerët, por nejse, rëndësi ka që të jetë në rregull me dritat dhe për çdo gjë tjetër të bëjë çfarë të dojë.

Për Andi Bushatin:“Dava njerëzish pa karakter si puna jote dhe si puna e Obamës”, - mendon Andi Bushati, me siguri.

Për Ilir Babaramon: Pas 68 vjetësh armiqësie(me serbet), pa kontakte mes kryeministrave dhe pengesat duken aq të mëdha sa dhe Babaramo të ngjan si ciklop.

Për Nikoll Lesin: Mbase kush e bëri kometë atë pëlhurë (dronin) e kishte atë qëllim ose atëherë në qoftë se nuk e kishte, ka patur fantazinë e Nikoll Lesit, fantazi pa cak.

Për Mustafa Nanon: Nëse herën e parë rruga e kthimit (nga Serbia) për në trojet shqiptare ishte seriozisht epike, herën e dytë ishte thjesht normale, sepse jo vetëm që nuk pamë asnjeri rrugës, por askujt prej nesh nuk i ngjante vetja përveçse si pasagjerë të lodhur të natës, cka e qetëson përfundimisht edhe Mustafa Nanon, që fill pas herës së parë lëshoi një kushtrim “Ruajuni nga Edi Rama”.

Për Irfan Hysenbelliun: Më kanë thënë që Irfani ka marrë një kredi të re dhe i ka paguar të gjitha faturat e energjisë, unë e përgëzoj për qytetarinë, ngushëllime bankave.

Për Enkel Demin dhe gruan e tij Mesila Doda: Ndërkohë s’dua që sot të paktën, ti dali fjala Enkel Demit, që thotë se fjalimet e mija janë tmerrësisht të gjata dhe jo vetëm janë bosh, por janë aq bosh sa të vjen gjynah për Shqipërinë që ka një kryeministër si puna ime dhe për mobilierinë që i mungon një arredator i aftë si puna ime. E ngatërrova pak në fakt, se më duket këtë të fundit e ka thënë Mesila, por siç do të thoshte Ylli Rakipi, ç’bëri si Keli si Mesila, njësoj është. Nejse, shkurt unë s’dua që ti bëhet qefi as Kelit as Mesilës dhe dua të flas shkurt, edhe pse ne “komunistët” jo vetëm që se mbajmë fjalën, por s’dimë të flasim shkurt..

Për Ylli Rakipin dhe Ylli Ndroqin: Ndërkohë që Ylli Rakipi më porositi sot nja njëqind herë, të lutem mos e harro yllin e vërtetë se na more në qafë. Në fakt si ta harroj Konsullin e Meksikës, i vetmi i huaj në këtë mjedis të larmishëm mediatik shqiptar.





Edi Rama dhe mediat sipas darkës gala

Nga Fatos Lubonja

Te ftesa për pjesëmarrjen në darkën gala me mediat me rastin e Vitit të Ri, që më erdhi me e-mail nga stafi i Kryeministrit, më tërhoqi vëmendjen fraza: “Lutemi na njoftoni nëse e morët këtë e-mail”. Ma tërhoqi vëmendjen pasi, zakonisht, në kësi lloj ftesash të kërkojnë të njoftosh pjesëmarrjen, jo marrjen e e-mailit. Por nuk e vrava shumë mendjen, megjithatë, të gjej shkakun pse ishte formuluar kësisoj. U përgjigja “faleminderit, e mora” dhe, sa për pjesëmarrjen, vendimin e kisha tashmë në kokë pasi prej kohësh kam hequr dorë nga kësi lloj galash. Nëse do t’i radhitja arsyet, të parën do të vija dozën e lartë të energjive që të duhet të harxhosh për të duruar e dhënë në këto darka buzëqeshje nga ato që ekonomistët e lumturisë i cilësojnë si tregues palumturie ngaqë janë të shtirura, zgërdheshje, hipokrite, çka e tregon mënyra e sforcuar e tërheqjes zë zigomave për të treguar dhëmbët. Pastaj do të shtoja se në këtë shoqërinë tonë, që kërkon të imitojë atë perëndimore, duke u bërë përditë e më shumë karikaturë e saj, është harruar fare ajo këshilla e urtë sipas së cilës njeriu publik duhet të dalë në skenë nëpërmjet veprës që i intereson publikut, kurse veten e tij private duhet ta mbajë sa më larg kësaj skene, e jo të bëjë të kundërtën, siç po ndodh këtu te ne përditë e më rëndom.

Por kisha edhe një arsye më profesionale, nëse mund ta quaj kështu. Atë që ka të bëjë me thënien e Montanelit, që e kam përsëritur shpesh, por fatkeqësisht pa ndonjë sukses: “Larg atyre gazetarëve që hanë e pinë me politikanë”.
* * *
Kuptohet se, megjithatë, nuk mund të mos isha kurioz për të parë se çfarë kishte ndodhur në atë darkë. Lexova kështu fjalën e Ramës dhe disa reagime në shtyp. Së pari më duhet të them se nuk pajtohem me ata që shkruan të revoltuar se darka dhe fjala kanë qenë organizuar si hakmarrje e Kryeministrit ndaj kundërshtarëve. Sipas asaj thënies se çdo e keqe ka një të mirë, unë them se Kryeministri ynë i kësaj radhe nuk është nga ata që mbajnë inat. Kur të ka përfund, shumë-shumë ai dëfrehet duke të tallur, mund të të ulë dhe kalin e tij në tryezë në shembullin e Kaligulës që e bëri kalin e tij senator, por inat nuk mban, sepse të mbash inat do të thotë edhe të kesh ca parime, kurse ai nuk ka të tilla. Sigurisht, në ëndrrën e tij finale, Rama, siç do të thoshte Canetti për tipat që zgjedhin pushtetin për të zgjidhur problemet me vdekjen, imagjinon një botë me njerëzit të shtrirë të gjithë nën këmbët e tij dhe prandaj, po i dole përpara më këmbë, mund të përdorë çfarëdolloj intrige për të të shtrirë barkas. Por këtë e bën jo nga inati, por nga bindja paranojake se ti je shumë i parëndësishëm, një vegël e thjeshtë të synimit të tij të madh të përjetësisë, që ai mund ta hedhë tej sapo të mos i duhet më.

Por ama, për të njëjtin synim, me të njëjtën lehtësi ai hedh tej edhe çdo vegël morale të vetën, – nëse mund të flitet se ende i ka mbetur ndonjë e tillë. Për të vërtetuar këtë që po them mjaft të kujtojmë të thënat e pathënshme që ka shkëmbyer ai me mjaft politikanë dhe gazetarë – po përmend vetëm Ilir Metën dhe Mero Bazen – dhe se si, pastaj, pa pikën e vështirësisë morale apo inatit, i ka bërë grurë marrëdhëniet me ta.
Prandaj për mua darka ishte më shumë një moment dashurie, një dëshirë për t’i parë gazetarët të gjithë duke ngrënë shtrirë, si në traditën romake, në paqedhe harmoni me kryedarkuesin. Sigurisht edhe duke u dëfryer, bërë gallatë e tallur me ndonjë që s’mund të hapë gojën, ditëziu, por vetëm të falënderojë që e kanë ftuar në një darkë me aq rëndësi.

Në inskenimin e kësaj gala-gallate hynte edhe leja që iu dha disa gazetarëve të merrnin fjalën dhe të thoshin ç’të donin kundër tij – në traditën e palaçove të pallateve që janë të vetmit që i thonë mbretit disa të vërteta të hidhura, sigurisht me dashuri dhe për ta bërë për të qeshur, jo për ta hidhëruar.

Disa thonë se kapërcimi në tallje i gallatës ndaj një numri gazetarësh tregon se ai deshi, qëllimisht, t’i poshtëronte duke u thënë: unë ju tall e poshtëroj e ju jeni aq legenë sa s’reagoni dot se ua kam mbyllur gojën o direkt juve, ose nëpërmjet pronarëve tuaj. Mua më duket pak i ekzagjeruar ky interpretim. Mos harroni se ai tha edhe se jemi të gjithë legenë me diametra të ndryshëm – pra pa përjashtuar as veten. Tha edhe se s’duhet ta marrim veten dhe aq seriozisht duke çtensionuar kësisoj goxha fërkimet që mund të sillte fjala e tij e duke na përvijuar kësisoj një situatë më së shumti humori e gallate që mua veçanërisht nga mbyllja, kur foli për seriozitetin e mosseriozitetit, më kujtoi thënien e atij deputetit irlandez: “Gjendja është e pashpresë, por jo serioze”.
Dhe, me thënë të drejtën, nuk mund të thuash se Kryeministri s’ka të drejtë. Gjendja e mediave tona është vërtet e pashpresë, por jo serioze. Mjaft të kesh parasysh se Klani tani është bërë me Ramën dhe Sandri nuk i merr më të falat nga Kryeministri nga larg, nëpërmjet gazetarëve të tij, por ulet kokë më kokë me të në krye të vendit. Prandaj, për mua, problemi është më shumë me ata që i shkuan për darkë – sesa me atë që i ftoi. Disa gazetarë më thanë se e bën edhe Obama një darkë të tillë, ç’të keqe ka? Po punë e madhe se e bën edhe Obama. Këto argumentet me të huajt tani i hanë vetëm trushpëlarët, por jo gazetarët që s’paskan kuptuar ende se në sytë e publikut të gjerë këtu te ne, të bësh pjesë në këtë lloj kaste galash nuk është ndonjë nder, përkundrazi. Për mua ata janë viktimë e botës virtuale që kanë krijuar vetë, sipas së cilës po nuk figurove në ekrane, nuk ekziston.
* * *
Gjithsesi, edhe sikur ta kem gabim kur them se Kryeministri nuk i ftoi gazetarët me ndjenja hakmarrjeje, për një gjë pajtohem me të revoltuarit: është e qartë se ai nuk na ka ftuar as me ndjenja respekti për punën që bëjmë. Këtë mosrespekt që e rrezatonte i gjithë inskenimi i asaj maskarade e gjeta edhe në frazën që kishte thënë për mua gjatë traptalljes së tij – që edhe mund ta kishte kursyer përderisa nuk isha i pranishëm. Në stilin e atyre komentuesve anonimë me pagesë nëpër rrjetet sociale tha se Lubonja edhe faktin që Papa i dha botës një mesazh madhështor nga Shqipëria do ta mohonte thjesht sepse këtë e kam thënë unë, d.m.th. ai, Edi Rama. Më duket se kaq mjafton për të treguar se ai s’ka ndonjë respekt për mendimin e gazetarit Lubonja dhe s’do mend se e thotë për ta delegjitimuar atë në sy të lexuesit.
Një pyetje më lindi mua, megjithatë, duke lexuar “vlerësimet” si për mua, edhe për të tjerët: A ka ndonjë gazetar apo vdekatar çfarëdolloj këtej nga bota shqiptare të cilin ai e sheh me seriozitet dhe i jep përgjigje me argumente, apo të cilit ia aprovon qoftë edhe ndonjë kritikë të vetme? Mua më rezulton se nuk ka dhe se gala-gallata ishte një provë më shumë e kësaj të vërtete të hidhur. Dhe ky është një problem i madh, sipas meje, sepse, nëse opozitën e konsideron herë si bebe që ka nevojë për babysiter, herë si shpifarake të papërgjegjshme, nëse gazetarët i vë në rresht me pjatë në dorë për t’u hedhur një garuzhde supë nga ajo e gatuar në Kryeministri dhe nëse ndonjë kokërr që s’do ta hajë këtë supë e tall dhe e këshillon të hidhet nga penxherja, atëherë kush do t’ia bëjë kritikën qeverisjes?
* * *
Edhe dy fjalë për mesazhin e Papës që Rama e renditi si ngjarjen më të rëndësishme e vitit. Me sa kuptoj, e ka fjalën për mesazhin e tolerancës dhe bashkëpunimit midis komuniteteve fetare për të cilin unë kam shkruar se është një fabrikim, pasi na shitet ateizmi dhe nacional–komunizmi krejtësisht intolerant i Enver Hoxhës si bashkëpunim midis të ndryshmëve, ndërkohë që të ndryshmet s’janë lejuar as të ekzistojnë për gjysmë shekulli në vendin tonë, dhe se, në këtë kuptim, ne vazhdojmë ta vuajmë atë trashëgimi. Por a nuk janë prova më e qartë e vazhdimit të intolerancës dhe mosbashkëpunimit të trashëguar nga ajo kohë Rama vetë dhe partitë tona që edhe këtë fund viti u desh të vijnë të huajt që t’i fusin së bashku në Parlament? Të them të drejtën, mua nuk do të më shkonte mendja ta quaja vizitën e Papës si ngjarjen më të rëndësishme të vitit vetëm pse Papa paska zgjedhur Shqipërinë si trampolinë për t’i hedhur botës mesazhet e tij. Dhe jo pse këtë e ka thënë Rama, por sepse ngjarje të rëndësishme dhe mesazhe të rëndësishme unë konsideroj ato që sjellin ndryshime në jetën e një vendi, dhe jo ato që vazhdojnë të kultivojnë frymën e thellë të provincializmit në një vend ku, meqenëse nuk ndodh asgjë dhe s’duhet të ndodhë asgjë, ngjarja më e rëndësishme shitet vizita e radhës e ndonjë të madhi që vjen nga qendra e perandorisë. Vizitën e Papës dhe mesazhet e tij mund t’i kisha quajtur të rëndësishme nëse, pas tyre, në Shqipëri do të kishte filluar të reflektohej ndonjë gjë nga mendimet e Papës. Me këtë rast u kujtoj adhuruesve të rremë të tij me në krye Edi Ramën – në fakt përdoruesit të vizitës së tij për qëllime që s’kanë të bëjnë fare me mesazhet që ai jep – se Papa në mesazhet e tij flet kundër polarizimit të shoqërive në të pasur dhe të varfër, flet kundër mondanitetit, kundër mburrjes, vanitetit, kundër adhurimit të këtyre zotërve të rremë, veçanërisht parasë. E në këtë aspekt, ai, siç e gjeti ashtu dhe e la Shqipërinë: plot me pushtetarë të pasuruar e të pasuruar pushtetarë, me në krye Edi Ramën, që mburren e bëjnë mondanitet e vanitet përballë të varfërve, pa ndier pikë turpi për faktin se këto s’i kanë arritur as me djersën e ballit, as me ndershmëri, por duke vjedhur, mashtruar e bërë krime. Mjaft të shihje darkat dhe ballot gala të fundvitit të adhuruesve të tij të rremë. U kujtoj gjithashtu se Papa së fundi ka folur edhe për koherencën. “Nuk mund të flasim si kristianë dhe të veprojmë si paganë”, – ka thënë ai. “Duhet të jemi koherentë me besimin që predikojmë. Ungjilli predikohet më së pari me vepra, me pëvujtni, me një shërbim të heshtur … me defektet tona që kërkojmë t’i ndreqim, me kufizimet tona që Zoti na i njeh… dhe pastaj me fjalë”. Kurse Kryeministri ynë dhe të pasuruarit rreth tij, si ata që e morën ostën gjatë meshës, edhe ata që nuk e morën, vetëm harmoninë e veprave me fjalët nuk e njohin.
Prandaj do të thosha se nëse në botën e ekranit që sheh e propagandon Edi Rama – dhe shumë nga gazetarët e gala-gallatës – gjatë këtij viti kanë ndodhur shumë ngjarje të suksesshme, në botën reale situata më duket se është shumë e pasuksesshme – jo vetëm për faj të Kryeministrit, të kuptohemi. Dhe them se nëse këta do ta shihnin këtë botë me sytë e Papës, mund të na e kishin kursyer atë darkën mondane të gala-gallatës në Pallatin e Brigadave

[martini1984]

Nuk mbahet mediumi me rrena, favorizime e shkarravina gjuhësore !
Kështu e ka kur jetohet dhe frymohet në shtetet me parimet e shfrenuara demokrate...!
Çdo gjë ka rregullin dhe formën e vet, o të nderuar. Madje edhe universi ku jetojmë! Shqiptari i shkretë, herë me dashje, e herë pa dashje, shpeshherë di të dalë jashtë çdo rregulli, sistemi apo vetvetja!

Remzi Fetahaj,
Prishtinë 2015

Mendoj qe JO....

Konkluzionet i nxjerr njeriu vete, e drejte apo jo,pa partira,pa kush eshte me i miri apo i drejti ne troje!
Po si mund te jete ndryshe kur PASANIKET e RINJ skipetare qerrojne populesh te tyre!
Disa shkruajne....trojet
do te tjere....drejtesi
ca......barazi.
Per Kinen(intervista) se ka dhe per Columbine....

[par]

Plas skandali me reformën në drejtësi, njerëzit e Soros draft sekret natën e 29 Dhjetorit, injorohet Venecia






Gazeta sot




Plas skandali me reformën në drejtësi, njerëzit e Soros draft sekret natën e 29 Dhjetorit, injorohet Venecia




Postuar: 08/01/2016 - 07:47




Kthesa të pritura, përmbysje, orë tensioni, skandale dhe drafte sekrete për reformën në drejtësi. Natën e 29 Dhjetori, njerëzit e Soros, të quajtur ndryshe ekspertët e nivelit të lartë, kanë miratuar në mënyrë sekrete dhe të njëanshme, një draft të tyre për reformën në drejtësi, pa konsensusin dhe miratimin e Lëvizjes Socialiste për Integrim dhe Partisë Demokratike. Janë po ata ekspertë, të cilët miratuan projektin e parë, i cili u rrëzua në masën 70 për qind nga Komisioni i Venecias. Tensionimi i raporteve mes PS dhe LSI, në ditët e para të janarit, duket se nuk ka qenë i rastësishëm. Teksa PD, LSI dhe disa ambasadorë bënin thirrje për konsensus, grupi i ekspertëve të parë, i përbërë nga njerëz të Fondacionit Soros në Tiranë, janë ulur dhe kanë hartuar një draft të tyren, me pretendimin se kanë reflektuar sugjerimet dhe rekomandimit e Komisionit të Venecias. Gazeta SOT ka zbardhur draftin e dytë të njëanshëm, i cili është paraqitur në tryezën e negociatave. Drafti është hedhur poshtë nga ekspertët e Partisë Demokratike, ndërsa Lëvizja Socialiste për Integrim është befasuar. Drafti, për hetimin e të cilit kanë marrë pjesë edhe katër ekspertë të Soros, ndryshonte në shumë pika me projektin e parë, por i devijon në disa parashikime të rëndësishme opinionit të Komisionit të Venecias. Drafti mund të konsiderohet si një sfidë e hapur që Partia Socialiste dhe qeveria i bën jo vetëm Venecias dhe Partisë Demokratike, por edhe Lëvizjes Socialiste për Integrim. Projekti i dytë nuk përfaqëson mendimin të PS-PS-LSI, por vetëm ekspertët e lartpërmendur. Projekti është diskutuar nga ekspertët politikë.



Ndarja

Disa ditë pas Komisionit të Venecias palët janë pozicionuar qartë dhe rolet duken të ndara. Lëvizja Socialiste për Integrim kërkon që opinioni i Komisionit të Venecias të jetë pikë reference për reformën në drejtësi. Partia Demokratike është kundër formulës së PS për zgjedhjen e kryeprokurorit dhe gjyqtarëve kryesorë. Partia Socialiste dhe njerëzit e Soros në Shqipëri kërkojnë t’i qëndrojë variantit të parë, ndërsa këmbëngul në ndërprerjen e mandatit të kryeprokurorit. Ndërsa ambasadorët këmbëngulin tek konsensusi.



Mbledhja

Më datën 29 dhjetor, ekspertët e nivelit të lartë, pa përfaqësuesit e Ministrisë së Drejtësisë dhe Partisë Demokratike, kanë miratuar projektin e dytë për reformën në drejtësi. “Dëshiroj t’ju informoj se Ekspertët e Nivelit të Lartë (vendas dhe ndërkombëtar) pranë Komisionit të Posaçëm Parlamentar, në një proces pune intensiv gjatë fundit të muajit dhjetor, përfunduan rishikimin e projektit kushtetues, të hartuar prej tyre, mbështetur në rekomandimet e Opinionit paraprak të Komisionit të datës 21 dhjetor 2015 si dhe në reflektimet përkatëse të dala nga konsultimi publik i zhvilluar gjatë muajit nëntor me grupet e interesit dhe komunitetin e profesionistëve në vend. Ky projekt i rishikuar më datë 29 dhjetor ju është dhënë për njohje edhe ekspertëve të grupeve politike parlamentare dhe atyre të institucioneve të sistemit të drejtësisë”, ka deklaruar Fatmir Xhafaj, kryetar i Komisionit për Reformën në Drejtësi.
....- See more at: http://www.sot.com.al/politike/plas-....9FAykdwa.dpuf

[par]

Kastriot Myftaraj


11 orë ·
.

Sorosi në Shqipëri është Amerika dhe Amerika në Shqipëri është Sorosi
Tashmë u bënë shumë vite që unë shkruaj e flas kundër veprimtarisë së George Soros në Shqipëri. Gjatë kësaj kohe kam shkruar qindra artikuj në shtyp, kam folur në mijëra minuta kohë televizive, me këtë temë. Them se jam njeriu në Shqipëri i cili ka në bibilotekën e tij private më së shumti libra të Soros dhe për Soros. Madje kam edhe një libër të botuar nga babai i George Soros. Ne kompjuterin tim unë kam dy foldera, që përmbajnë përkatësisht artikujt e botuar në shtypin e huaj nga Soros dhe për Soros.
Unë e quaj veten një sorosolog. Dhe si i tillë kam arritur në përfundimin se Sorosi në Shqipëri, madje jo vetëm në Shqipëri, por edhe në Europë, është Amerika (SHBA) dhe Amerika në Shqipëri (Europë) është Sorosi. Këtë e them në kuptimin që veprimtaria e Fondacionit “Soros” në Shqipëri është në linjë me politikën e Qeverisë Amerikane në Shqipëri, madje është pjesë thelbësore e politikës së Qeverisë Amerikane në Shqipëri. Gjithçka që ka ndodhur në Shqipëri që nga viti 1992, kur në vendin tonë ka nisur të veprojë Fondacioni “Soros” e vërteton këtë gjë. Të thuash sot, se duhet të largohet Sorosi nga Shqipëria, është njëjtë si të thuash se duhet të largohet SHBA nga Shqipëria.
Shumëkush mund të pyesë se, nëse gjërat kanë qenë dhe janë kështu si them unë, atëherë përse Soros nuk ka bërë gjithçka siç ka dashur që në fillim, duke sjellë në pushtet në Shqipëri një elitë sorosiane. Problemi i Sorosit ishte se atij i duhej kohë që të përgatiste një elitë sorosiane, e cila do të sundonte Shqipërinë, si dhe të krijonte instrumentet për këtë qëllim. Soros ndërtoi një agjendë të saktë për mënyrën sesi do të krijonte elitën e tij shqiptare, e cila do të merrte nën kontroll Shqipërinë, dhe si e kur do të bëhej kjo gjë. Në ndërkohë që do ta bënte këtë Soros kishte synim që ta përdorte Shqipërinë si laborator për eksperimente politko-shoqërore-ekonomike. Duke qenë Shqipëria një vend i vogël, është parë nga të gjithë si një vend i përshtatshëm për eksperimente të tilla, pa shumë rrezik.
Në kuadër të këtij eksperimenti, gjatë kohës që Sorosi do të krijonte në Shqipëri elitën e vet, ai do të zbatonte në vend paradigmën e tij filozofike të përpjekjes për hapjen e shoqërisë së mbyllur. Shqipëria, në pikëpamjen sorosiane, ishte një shoqëri e mbyllur, të cilën liderët paskomunistë kishin bërë kinse e kishin hapur, prandaj vendi duhej ndihmuar që të hapej në çdo rrafsh, politik, filozofik, ekonomik, të mënyrës së jetesës etj.
Para se Soros të konceptonte dhe përpilonte agjendën e tij, atij i duhej që të identifikonte një person i cili do të ishte lideri i ardhshëm sorosian i Shqipërisë, i cili do t’ i printe vendit në procesin e hapjes së shoqërisë së mbyllur shqiptare, të cilën liderët paskomunistë kishin bërë kinse e kishin hapur. Gjithashtu, Soros duhej të zbulonte edhe dhe një lider rezervë, që do të shërbente edhe si princ trashëgimtar. Që në fillim të viteve nëntëdhjetë, Soros zgjodhi si lider të ardhshëm Edi Ramën. Ky duhet të kalonte në fazat e agjendës së përgatitjes së liderit sorosian, sipas manualeve sorosiane, që nga bordi i Fondacionit Soros (1994-97), mërgimi politik në Perëndim për shkak të dhunës së pësuar në shoqërinë e mbyllur, rikthimi në vend si politikan i angazhuar për hapjen e shoqërisë. Si lider rezervë dhe princ trashëgimtar, u gjend Erion Veliaj.
Në pikëpamjen e filozofisë së Soros, brenda vendit kishte forca që luftonin për të ruajtur shoqërinë e mbyllur, të kamufluar, dhe posaçërisht kishte liderë politikë të cilët qenë të interesuar të ruanin shoqërinë e mbyllur, si bazë të pushtetit të tyre. Të tillë për Soros dhe sorosianët shqiptarë ishin, në periudha të ndryshme, Sali Berisha, Fatos Nano, Ilir Meta. Sipas strategjisë sorosiane këta duheshin nxitur, madje mbështetur që të eliminonin njëri-tjetrin, që të hapej rruga për elitën sorosiane që të vinte në pushtet. Kështu, në vitet 1993-97, Fondacioni “Soros” mbështeti Nanon kundër Berishës, në mënyrë që Nano të vinte në pushtet dhe të iniconte karrierën politike të Edi Ramës, të përzgjedhurit si lider i ardhshëm i Shqipërisë, prej Sorosit. Pasi Nano e bëri këtë gjë, ai nuk kishte më një rol në lojën e Sorosit në Shqipëri dhe e humbi mbështetjen e tij, e në pikëpamjen e Sorosit mund të rrinte në pushtet për inerci, deri në zgjedhjet e vitit 2005.
Sipas agjendës sorosiane kishte ardhur koha që Edi Rama të merrte kontrollin e Partisë Socialiste, instrumentit politik me të cilin ai do të vinte në pushtet. Nano duhet të jepte dorëheqjen si kryetar i PS-së dhe kjo gjë mund të ndodhte nëse ai humbte zgjedhjet e vitit 2005. Prandaj grupimet sorosiane në Shqipëri, si Lëvizja “Mjaft” e Veliajt u bënë egërsisht antinanoiste. Nga kjo luftë e sorosianëve kundër Qeverisë, sigurisht që përfitonte Sali Berisha, kryetari i opozitës, në fushatën e tij për të ardhur në pushtet. Pak javë pasi Edi Rama mori kryesimin e PS-së në 2005, Sorosi e vizitoi Shqipërinë, në një gjest të qartë mbështetjeje për të mbrojturin prej tij. Jo shumë kohë pasi Edi Rama u bë kryetar i PS, edhe Erion Veliaj u largua nga shoqëria civile për t’ u bërë politikan aleat i Ramës.
Largimi i Nanos i dha Edi Ramës pushtetin në PS, por jo pushtetin në vend. Për këtë duhej ende kohë. Gjatë kësaj kohe Rama duhej të reformonte partinë, duke sjellë në krye të saj elitën sorosiane të krijuar tashmë në rrjetin e OJF-ve që orbitonin ndaj Fondacionit “Soros”, si dhe të ndryshonte ligji zgjedhor, në atë mënyrë që i shërbente Ramës, për t’ i fituar zgjedhjet e ardhshme parlamentare, i vetëm, pa pasur nevojë për aleatë. Të gjitha këto u arritën në legjislaturën e parë që PS kaloi në opozitë, në vitet 2005-2009, që përkoi me mandatin e Berishës si kryeministër. Për këtë arsye Berisha do të kishte një rol në ngjitjen e elitës sorosiane në pushtet. Incidenti i Gërdecit krijoi situatën që palët të arrinin një marrëveshje. Berisha do të jepte votat e shumicës në parlament për projektin e Ramës për ndryshimet kushtetuese, dhe në këmbim do të mund të qeveriste i qetë deri në fund të mandatit, pa reaguar opozita me protesta ndaj skandalit makabër të Gërdecit.
Sigurisht që në lojëra të tilla të pista politike palët përpiqen të mashtrojnë njëra-tjetrën. Berisha dhe Meta e kuptuan se, nëse donin pushtetin, atëherë ishte në interesin e tyre që të bashkoheshin për të mposhtur Ramën. Aleanca Berisha-Meta e befasoi dhe e nervozoi Ramën, se e vonoi zbatimin e agjendës së tij. Ajo çka të bën përshtypje në të gjitha këto ngjarje të përshkruara më lart është se politika zyrtare amerikane dhe agjenda e Soros në Shqipëri, kanë qenë në përkim, a në doni në përputhje të plotë.
Dëshira e Soros ishte që sorosianët të vinin në pushtet në Shqipëri me një revolucion, të llojit të revolucioneve të ngjyrosura sorosiane që kishin ndodhur në disa vende ish-komuniste, të sanksionuar me zgjedhje parlamentare pasrevolucionare. Një situatë e përshtatshme për një revolucion të ngjyrosur sorosian u krijua në Shqipëri kur në janar 2011 plasi skandali i videopërgjimit të zëvendëskryeministrit Ilir Meta, që ishte aleat me Berishën. Sipas manualit sorosian të revolucioneve të ngjyrosura, Rama, në 20 janar 2011 i dha një ultimatum televiziv dramatic qeverisë, duke kërkuar dorëheqjen e saj dhe posaçërisht kërkoi dorëheqjen e Kryeministrit Berisha.(Meta tashmë e kishte dhënë dorëheqjen.) Saliu, tha Rama publikisht, nuk ka zgjidhje tjetër veç asaj që të dëgjojë popullin (dorëheqja), nëse nuk do që të shkelë mbi kufoma.
Berisha tashmë kishte mësuar nga 1997. Gjithashtu, ai i njihte mirë sorosianët. Berisha e dinte se Sorosi nuk donte që themelet e pushtetit sorosian në Shqipëri të qenë të përgjakura. 21 janari ka qenë një luftë nervash personale mes Berishës dhe Sorosit. Kur Berisha vrau katër protestues në 21 janar, ai me këtë e ftoi Ramën në fushëbetejën e përgjakshme, të cilën ky i fundit e kishte shprehur në ultimatumin e 20 janarit. Nëse Rama do të kishte vrarë për të përmbysur qeverinë, në ditët pas 21 janarit, ai mund të kishte ardhur në pushtet, por ky nuk do të kishte qenë një revolucion sorosian. Prandaj Rama u tërhoq dhe iu nënshtrua Metës, duke kërkuar aleancë me të. Për ta poshtëruar krejtësisht ish-aleatin dhe rivalin e tij, Meta i kërkoi Ramës që të vinte në shtëpinë e tij, ku e lanë të priste njëçerek ore te dera e jashtme.
Sorosianët erdhën në pushtet në Shqipëri, jo me një revolucion të ngjyrosur, por me një manovër politike të pistë, madje më të pistën e imagjinueshme, aleancën me Metën. Kjo është një gjë katërfish e papëlqyeshme për Ramën. Së pari, është e papëlqyeshme sepse Rama, si sorosian, shtiret se bën politikë të moralshme, por aleanca me Metën është politika më e pamoralshme e imagjinueshme. Së dyti, është e papëlqyeshme, sepse LSI (partia e Metës), me peshën që ka brenda shumicës parlamentare, e kushtëzon shumë Ramën në vendim-marrje dhe e detyron që të flijojë më shumë pushtet se sa do të kishte dashur. Së treti, është e papëlëqyeshme, sepse prania e Metës në koalicionin qeverisës i jep pushtetit të tij pamjen e modelit të shoqërive të mbyllura. LSI është një segment i pushtetit berishian që interferoi në pushtetin e Ramës dhe që është e domosdoshme për ekzistencën e tij. Së katërti, elita sorosiane nuk mund të realizojë agjendën e saj ekonomike në Shqipëri, sa kohë e ndan pushtetin me Metën.
Prandaj Sorosi është angazhuar me reformën në drejtësi për të krijuar mundësinë që të realizohet ai plan që dështoi në 21 janar 2011. Në atë kohë dështoi eliminimi politik i Metës dhe Berishës, domethënë dorëheqja e të dyve. Në atë kohë Meta dha dorëheqjen duke pasur garancinë e Berishës se ai vetë nuk do të jepte dorëheqjen dhe kështu do të mbronte vetveten dhe Metën. Nëse Meta dhe Berisha do të ishin eliminuar politikisht në atë kohë, me siguri që do të ishin arrestuar dhe sot do të ishin në burg.
Sorosi e kupton që, nëse Rama do të shkojë në zgjedhjet e vitit 2017, në aleancë me Metën, atëherë pushteti sorosian në Shqipëri do të marrë trajtën e një karikature, me Edi Ramën, liderin e shoqërisë së hapur shqiptare, i cili rri në pushtet me ndihmën e një segmenti totalitar të shoqërisë së mbyllur që është Meta me LSI, që janë njësuar me pushtetin. Duke qenë se LSI është shndërruar në një makinë për blerjen e votave, me siguri që në zgjedhjet e ardhshme kjo parti do të arrijë të marrë mbi 300 mijë vota, çka do të thotë mbi 30 deputetë. Prandaj Sorosi dhe Rama kërkojnë ta eliminojnë politikisht Metën, gjë që sot është e mundur me një kombinim të dy mënyrave. Së pari, me arrestimin e Metës, së dyti me ndryshimin e ligjit zgjedhor duke u bërë proporcional në shkallë vendi, me një bonus në numër deputetësh për partinë e cila del e para në zgjedhje. A e rrezikon qeverinë arrestimi i Metës? Jo, sepse të nesërmen e arrestimit, Meta do të jetë braktisur nga treçereku i deputetëve të partisë së tij, të cilët për interesat e tyre do të vazhdojnë të mbështesin qeverinë. Ata që nuk do ta mbështesin qeverinë, janë ata të cilët e kuptojnë se Rama nuk e do votën e tyre, pasi do të arrestohen duke shkuar t’ i bëjnë shoqëri kryetarit të tyre.
Sot Meta dhe Berisha janë përsëri në aleancë për të penguar reformën në drejtësi. Arsyeja kryesore është se ata e kuptojnë se reforma në drejtësi do të promovohet me “prerjen” e kokave të tyre, domethën me arrestimin e tyre. Për këtë arsye ata të dy kanë dalë kundër ambasadorit amerikan sa i përket reformës në drejtësi, për të cilën ambasadori Lu ka thënë se është interes parësor amerikan sot në Shqipëri. Reforma në drejtësi është sigurisht edhe një reformë sorosiane, por, siç e kam thënë më lart, Sorosi dhe Amerika në Shqipëri dhe jo vetëm këtu, janë e njëjta gjë.
Soros ka dhënë shumë para në Shqipëri në çerekshekullin e fundit, dhe në letër këto para janë dhënë për bamirësi. Tashmë është koha kur do të zbulohet nëse kjo bamirësi ka qenë një investim dhe se çfarë ka llogaritur të fitojë ai, ose më saktë ata që qëndrojnë pas tij, nga investimi i tij shqiptar. Se edhe pas Sorosit qëndrojnë të tjerë, Familja Rothschild. Unë mendoj se Shqipërisë nuk i vjen ndonjë e mirë nga elita sorosiane, madje do t’ i vinë shumë të këqija. Në këto rrethana, unë si antisorosian i vjetër, mendoj se nuk mund të bëhet gjë tjetër përveçse ta lemë të konsumohet këtë forcë të përbashkët sorosiano-amerikane, e cila ka prodhuar pushtetin e një elite sorosiane në Shqipëri dhe që për Shqipërinë është baras me një forcë madhore natyrore. Kur një force, si kjo sorosiano-amerikane nuk e përballon dot, duhet ta lejosh të konsumohet, duke e vëzhguar, ashtu që të përfitosh kur prej konsumimit të saj krijohet vacuum./Kastriot Myftaraj

[par]

Postuar: 13/01/2016 - 07:43




Komprometohet, katandiset dhe përdhoset reforma e famshme në drejtësi. Nisi si reformë madhore që do t’i hapte Shqipërisë dyert e integrimit, që do të shënjonte fundin e tranzicionit dhe të pandëshkueshmërisë në Shqipëri, por mjerisht po përfundon si kaçamak sorosian, si konspiracion, si gjueti shtrigash dhe intrigë e madhe e spekulantit famëkeq George Soros. Nuk është më reforma në drejtësi, por është një lojë dhe skenar sorosian për të turbulluar dhe tërhequr politikën e Tiranës, në vorbullën e konflikteve. Panorama është sa qesharake aq edhe dramatike. Kemi drafte që hartohen natën dhe tërhiqen ditën. Kemi projekte të fshehta, zhbërje dhe bërje të lloji-lloji institucionesh me një të rënë të lapsit. Kemi asgjësim institucionesh dhe vizatim të strukturave të çuditshme në sistemin e drejtësisë.



Gjithçka po luhet fshehtas. Gjithçka ngjan me një cicmic të burgosurish. Dhe nuk kishte si të ndodhte ndryshe. Kudo që fut hundët spekulanti i bursave George Soros, me anë të beniaminëve të çirakëve të tij në Tiranë, produkti është i pashmangshëm; Sabotim, konflikt, përmbysje, kapje dhe larje hesapesh. Nuk ka më asnjë dyshim se, tre draftet e derisotme për reformën në drejtësi, dy të parët të rrëzuar nga Venecia dhe palët në Tiranë, kanë dalë nga mëngët e spekulantit George Soros. Nuk ka më asnjë dyshim se ashtu si në ligjin për arsimin e lartë, në draftin e tretë për reformën në drejtësi, janë vizatuar interesat e George Soros. Por, mbetet i paqartë synimi real dhe përfundimtar i Sorosit. Dilema konsiston nëse kemi të bëjmë me një skenar sorosian për të marrë nën komandë sistemin e drejtësisë apo me një plan për të sabotuar reformën në drejtësi. Teksa të dyja mundësitë duket se ekzistojnë, duhet të kujtojmë se George Soros, me anë të strukturave që ka ngritur në Tiranë, është protagonist i të gjitha reformave të njëanshme dhe i sabotimeve gjatë viteve të fundit.



Kudo George Soros



Dora e George Soros fshihet par ndryshimeve kushtetuese të 21 Prillit të 2008, të cilët futën vendin në një spirale krizash politike. Dora e George Soros fshihet pas ndryshimeve në ligjin zgjedhor, me qëllim asgjësimin e disa partive politike dhe fuqizimin e disa të tjerave. Strukturat e George Soros kanë diktuar ligjin për arsimin e lartë në Shqipëri, zbatimi i të cilit do të rrënojë përfundimisht universitetet publike në Shqipëri, ndërsa fut duart e një universiteti privat në buxhetin e shtetit. Fondacioni Soros po tenton të diktojë edhe reformën e ardhshme zgjedhore.


sot.al
Ky fondacion ka publikuar zyrtarisht një paketë me rekomandime paralele me rekomandimet e OSBE/ODIHR. Çdo formulë e re zgjedhore, e cila synon të ndryshojë konfiguracionin politik në Shqipëri, del nga ky fondacion. Në këtë kuadër, gatimi i reformës në drejtësi nga ekspertët e Soros duket si diçka e natyrshme. Por, ekspertët e Soros kanë nisur gjithashtu të hartojnë mbi 41 ligje organike dhe aktet nënligjore në kuadër të reformës në drejtësi. Është e vërtetë se disa nga ekspertët nuk e kanë parë derën e Partisë Socialiste apo të Partisë Demokratike, por është po kaq e vërtetë se shumica e tyre, janë produkt i Fondacionit Soros në Shqipëri. Ndërkaq, tashmë dihet hija e Soros mbi Partinë Socialiste, mbi Partinë Demokratike, mbi qeverinë, Bashkinë e Tiranës dhe institucionet shtetërore. Çdo nismë e dyshimtë që del nga qeveria, me impakt në jetën publike, mban vulën e Soros.
- See more at: http://www.sot.com.al/politike/refor....GZASItfO.dpuf

[SERAFIM DILO]

Keto jane shkrime qe "iluminojne" shqiptaret dhe Shqiperine,e shkret !

Sorosi,çeku i bardhe,kushtetuta,dekriminalizimi,reforma per drejtesi,CIA,KGB,poliagjentet,lufta e klasave,shfaqet e huaja,integrimi i LSI me trasparenc ne Europe...

(Ore,sillni nje argument,se fakte nuk kerkon njeri :çfare mund te fitoje Sorosi nga ana politike o e interesit lobist ? Prsh,votimi i Bushat dipllomacise pro-Palestines qe nje nderhyrje e Sorosit,ose mbledhja e perbashket e shteteve Arabe me Izraelin qe nje ide e Sorosit.ose ekspozitat e piktarave te kryeministris qe nje ide e Sorosit. Se trami dhe bunkeri dihet qe jane ide te Sorosit,bejne pjese ne projekt ligjin e dekriminalizimit rekordmen ).

Them,argumenta,se faktet duhet te jene ato te fitimit materjal. Dhe meqe ekonomia ne Shqiperi bazohet vetem ne tre gjera;Tendera,Dogana dhe trafiqe droge o armesh,jashte ketyre mundesive dhe Sorosi e ka te veshtire te fitoje.

Sorosi eshte "gangster" o spekullues financiar,dhe kaq.Ndersa partite,sistemi,fondacionet jane ndertuar dhe veprojne me modelin mafioz.


Se po te vazhdojme kete llogjik;qe Erion Veliaj i beri leket nga mami qe shiste fiq,i bie qe dhe Sorosin duhet ta paguajme me fiqte e Erionit.

Natyrisht,fiqt do ti importojme nga Maqedonia,me tender, se ne Shqiperi nuk ka as gjethe. Per fiqte,qe i shiste, kemi kete fajsojme,por eshte e kote te akuzosh Sorosin per gjethet e fikut.
Qe nuk kemi me as se çfare te mbulojme.

[martini1984]

Keto jane shkrime qe "iluminojne" shqiptaret dhe Shqiperine,e shkret !

Sorosi eshte "gangster" o spekullues financiar,dhe kaq.Ndersa partite,sistemi,fondacionet jane ndertuar dhe veprojne me modelin mafioz.

Po mire...na iluminoni juve.......
Kein BH kein Höschen
Der albanische Nachrichtensender "Zjarr TV" lässt nicht nur Fakten sprechen: Die 21-jährige Moderatorin Enki Bracaj taucht allabendlich in den News auf - mit unverschämt tiefen Einblicken und ohne BH. Der Quote hilft es sicherlich.

Keshtu iluminohen skipetaret.
Naten.