Bisedime për ta mbuluar korrupsionin

[ARIANI_TB]

Skënder Limani

Korrupsioni në Kosovë nuk mbulohet më asgjë, as me privatizim. Rasti konkret, privatizimi i PTK-së është veprim për të mbuluar korrupsionin. E njëjta vlen edhe për KEK-un, Trepçën dhe ndërmarrjet tjera publike që pritet t’i nënshtrohen procesit të privatizimit pastaj. Procesi i privatizimit në Kosovë nuk është proces i shëndoshë ekonomik. Privatizimi në Kosovë s’ka lidhje me shtim ekonomik ose me mirëqenie të qytetarëve të Kosovës. Privatizimi në
Kosovë është proces i montuar politik për të mbuluar korrupsionin, pra keqmenaxhimin dhe krimin e organizuar institucional, duke filluar prej punësimit, rrogave, udhëtimeve ndërkombëtare me mëditje marramendëse, veturave falas dhe të gjitha përfitimeve tjera që vijnë me rend, që ndodhin në ato ndërmarrje. Kështu, disa politikanë në Kosovë, të ndihmuar edhe nga zyra të ndryshme ndërkombëtare, kanë planifikuar që më lehtë do të jetë të privatizohen këto ndërmarrje sesa të fillohet me ndjekjen penale e kriminale të punonjësve në to. Sepse shumica e të punësuarve në këto ndërmarrje lirshëm
dalin të jenë të afërt të disa pushtetarëve në Qeveri, si kësaj të tashmes ashtu edhe të atyre të kaluarave. Veç kësaj, disa zyra ndërkombëtare në Kosovë kanë menduar që ndjekja penale e qeverisjes, udhëheqjes dhe e administrimit të këtyre ndërmarrjeve herëdokurë
do të kaplojë edhe disa politikanë ku, konkretisht, Ambasada Amerikane ka investuar në ta. Në këtë kuptim, është menduar që kjo ndjekje penale e këtyre
politikanëve pastaj do të ndikojë në stabilitetin politik të Kosovës. Dhe kështu ka dalë që më lehtë është të privatizohet PTK, KEK-u dhe ndërmarrjet e tjera publike sesa secili veprim tjetër. Ky është brumi me të cilin Kosova shkon në bisedime me Serbinë. Disa politikanë kosovarë nuk kanë çare pa hyrë në
bisedime me Serbinë sepse nuk ka rrugëdalje ose rrugëzgjidhje për ta ngaqë janë të mbuluar deri mbi kokë në afera korrupsioni. EULEX- u rri afër. Sa herë
që ata kanë mëdyshje, EULEX-i del në media dhe ua numëron rastet e korrupsionit. Ndërkohë, platforma e bisedimeve është e qartë. Këtë na e bëri të ditur Rezoluta e OKB-së e cila fton palët të bisedojnë për mirëqenien e qytetarëve të të dyja palëve. Statusi politik i Kosovës, po thuhet, nuk do të bisedohet. Por, realiteti e demanton këtë pohim. Me procesin e decentralizimit (Pakoja e Ahtisarit), serbët e Kosovës dolën me 5+1 komuna të tyre të pastra etnike. Ky proces ishte faza e parë e bisedimeve në Vjenë si dhe faza e dytë ose baza e bisedimeve tashti në Bruksel. (Pih, sa lehtë qenka të bësh karrierë politike me
vende të varfra e me qytetarë të pasigurt në ardhmërinë e tyre). Serbët tashti e kanë territorin edhe legjitim-juridik, edhe legjitim-politik. Bisedimet serbo-kosovare nuk do të kapin temën e territoreve. Bisedimet do të kapin lidhjen ose ndërlidhjen e këtyre organizimeve komunale-territoriale në vete, mes vete, pastaj mes vete dhe Qeverisë në Prishtinë dhe mes vete dhe Qeverisë në Beograd. Në këtë kuadër, do të bisedohet për administratë, rend politik dhe sundim të ligjit, pra polici e gjyqësi, dogana, transport dhe tema të tjera. Krejt kjo duke përdorur formulimin fantastik të Brukselit për mirëqenien e qytetarëve të të dyja palëve (Pakoja e Ashtonit). Kështu, më nuk do të ketë organizime ose institucione paralele serbe nëpër territorin e Kosovës pasi që ato pritet, sikurse në rastin e komunave, të legalizohen dhe të legjitimohen. Në këtë kuadër të organizmit politik, pjesa veriore e Mitrovicës do të jetë, siç thuhet në zhargonin administrativ, shtabi i përgjithshëm serb në Kosovë, ose Headquarters. Dhe nga aty, serbët do të shtrijnë dominimin politik në krejt territorin e Kosovës. Pra, statusi politik i Kosovës nuk do të bisedohet sepse nuk ka nevojë. Në këtë kuadër, është e panevojshme edhe ndarja territoriale e Kosovës sepse për Qeverinë në Beograd kjo nuk është as e nevojshme e as e dëshirueshme. Në këtë kuadër politik, vlen të përmendet gjithashtu se Kosova as nuk kantonizohet, as nuk federalizohet e as nuk ndahet nga brenda sepse Qeveria në Beograd e ka zgjedhur tashmë formulën e saj - pse të marrimpak kur mundemi krejt. Por, këtë “krejt” nuk e merr menjëherë, por hap pas hapi, faza-faza, derisa, në anën tjetër, pasdobësimit të ndikimit të Greqisë dhe dobësimit të Shqipërisë për shkak të problemeve të rënda të brendshme politike edhe me korrupsion edhe me legjitimitet, dhe pasi që Kroaci është peng i Bosnjës, Mali i Zi është shumë i vogël, ndërsa Maqedonia ende “s’po i merr këmbët”, atëherë Serbia bëhet edhe pjesë e BE-së por edhe përgjegjëse për këtë pjesë të Evropës para Bashkimit Evropian, sepse po bëhet aleati më i fuqishëm dhe më i qëndrueshëm në rajon. Ndërkohë, statusi politik i Kosovës do të mbetet i tillë çfarë është, sepse, në fakt, bisedimet janë për organizimin e brendshëm e jo për statusin. Në letër asgjë nuk do të ndryshojë. Por as realiteti brenda në Kosovë nuk pritet të ndryshojë – askush nuk do të ndëshkohet e dënohet për korrupsion, asnjë politikan i asnjë partie dhe askujt nuk do t’i konfiskohet pasuria milionëshe. Ky është kompromisi. Mediat e Qeverisë, ndërkohë, do të vazhdojnë të jenë të tilla, ndërsa opozita do të kërkojë kulaçin e vet. Qytetarët e
Kosovës do të vazhdojnë të jenë të preokupuar pas shtëpive, banesave, veturave, grave, udhëtimeve ndërkombëtare, pozitave në punë, rrogave, e të
tjera. Ndërsa amerikanët do të vazhdojnë fushatën se kush e ka çliruar Kosovën. Se gati harrova. Catherine Ashton (Ketrin Ashton) do t’u jap politikanëve tanë formulime fantastike gjuhësore gjatë këtyre bisedimeve. Ajo do t’u sugjerojë terminologjinë e “hyrjes në BE” ose ’anëtarësimin në OKB’, andaj ndoshta do të jetë mirë të përgatisim veshët që tani.

[ARIANI_TB]

Skënder Limani

Korrupsioni në Kosovë nuk mbulohet më asgjë, as me privatizim. Rasti konkret, privatizimi i PTK-së është veprim për të mbuluar korrupsionin. E njëjta vlen edhe për KEK-un, Trepçën dhe ndërmarrjet tjera publike që pritet t’i nënshtrohen procesit të privatizimit pastaj. Procesi i privatizimit në Kosovë nuk është proces i shëndoshë ekonomik. Privatizimi në Kosovë s’ka lidhje me shtim ekonomik ose me mirëqenie të qytetarëve të Kosovës. Privatizimi në
Kosovë është proces i montuar politik për të mbuluar korrupsionin, pra keqmenaxhimin dhe krimin e organizuar institucional, duke filluar prej punësimit, rrogave, udhëtimeve ndërkombëtare me mëditje marramendëse, veturave falas dhe të gjitha përfitimeve tjera që vijnë me rend, që ndodhin në ato ndërmarrje. Kështu, disa politikanë në Kosovë, të ndihmuar edhe nga zyra të ndryshme ndërkombëtare, kanë planifikuar që më lehtë do të jetë të privatizohen këto ndërmarrje sesa të fillohet me ndjekjen penale e kriminale të punonjësve në to. Sepse shumica e të punësuarve në këto ndërmarrje lirshëm
dalin të jenë të afërt të disa pushtetarëve në Qeveri, si kësaj të tashmes ashtu edhe të atyre të kaluarave. Veç kësaj, disa zyra ndërkombëtare në Kosovë kanë menduar që ndjekja penale e qeverisjes, udhëheqjes dhe e administrimit të këtyre ndërmarrjeve herëdokurë
do të kaplojë edhe disa politikanë ku, konkretisht, Ambasada Amerikane ka investuar në ta. Në këtë kuptim, është menduar që kjo ndjekje penale e këtyre
politikanëve pastaj do të ndikojë në stabilitetin politik të Kosovës. Dhe kështu ka dalë që më lehtë është të privatizohet PTK, KEK-u dhe ndërmarrjet e tjera publike sesa secili veprim tjetër. Ky është brumi me të cilin Kosova shkon në bisedime me Serbinë. Disa politikanë kosovarë nuk kanë çare pa hyrë në
bisedime me Serbinë sepse nuk ka rrugëdalje ose rrugëzgjidhje për ta ngaqë janë të mbuluar deri mbi kokë në afera korrupsioni. EULEX- u rri afër. Sa herë
që ata kanë mëdyshje, EULEX-i del në media dhe ua numëron rastet e korrupsionit. Ndërkohë, platforma e bisedimeve është e qartë. Këtë na e bëri të ditur Rezoluta e OKB-së e cila fton palët të bisedojnë për mirëqenien e qytetarëve të të dyja palëve. Statusi politik i Kosovës, po thuhet, nuk do të bisedohet. Por, realiteti e demanton këtë pohim. Me procesin e decentralizimit (Pakoja e Ahtisarit), serbët e Kosovës dolën me 5+1 komuna të tyre të pastra etnike. Ky proces ishte faza e parë e bisedimeve në Vjenë si dhe faza e dytë ose baza e bisedimeve tashti në Bruksel. (Pih, sa lehtë qenka të bësh karrierë politike me
vende të varfra e me qytetarë të pasigurt në ardhmërinë e tyre). Serbët tashti e kanë territorin edhe legjitim-juridik, edhe legjitim-politik. Bisedimet serbo-kosovare nuk do të kapin temën e territoreve. Bisedimet do të kapin lidhjen ose ndërlidhjen e këtyre organizimeve komunale-territoriale në vete, mes vete, pastaj mes vete dhe Qeverisë në Prishtinë dhe mes vete dhe Qeverisë në Beograd. Në këtë kuadër, do të bisedohet për administratë, rend politik dhe sundim të ligjit, pra polici e gjyqësi, dogana, transport dhe tema të tjera. Krejt kjo duke përdorur formulimin fantastik të Brukselit për mirëqenien e qytetarëve të të dyja palëve (Pakoja e Ashtonit). Kështu, më nuk do të ketë organizime ose institucione paralele serbe nëpër territorin e Kosovës pasi që ato pritet, sikurse në rastin e komunave, të legalizohen dhe të legjitimohen. Në këtë kuadër të organizmit politik, pjesa veriore e Mitrovicës do të jetë, siç thuhet në zhargonin administrativ, shtabi i përgjithshëm serb në Kosovë, ose Headquarters. Dhe nga aty, serbët do të shtrijnë dominimin politik në krejt territorin e Kosovës. Pra, statusi politik i Kosovës nuk do të bisedohet sepse nuk ka nevojë. Në këtë kuadër, është e panevojshme edhe ndarja territoriale e Kosovës sepse për Qeverinë në Beograd kjo nuk është as e nevojshme e as e dëshirueshme. Në këtë kuadër politik, vlen të përmendet gjithashtu se Kosova as nuk kantonizohet, as nuk federalizohet e as nuk ndahet nga brenda sepse Qeveria në Beograd e ka zgjedhur tashmë formulën e saj - pse të marrimpak kur mundemi krejt. Por, këtë “krejt” nuk e merr menjëherë, por hap pas hapi, faza-faza, derisa, në anën tjetër, pasdobësimit të ndikimit të Greqisë dhe dobësimit të Shqipërisë për shkak të problemeve të rënda të brendshme politike edhe me korrupsion edhe me legjitimitet, dhe pasi që Kroaci është peng i Bosnjës, Mali i Zi është shumë i vogël, ndërsa Maqedonia ende “s’po i merr këmbët”, atëherë Serbia bëhet edhe pjesë e BE-së por edhe përgjegjëse për këtë pjesë të Evropës para Bashkimit Evropian, sepse po bëhet aleati më i fuqishëm dhe më i qëndrueshëm në rajon. Ndërkohë, statusi politik i Kosovës do të mbetet i tillë çfarë është, sepse, në fakt, bisedimet janë për organizimin e brendshëm e jo për statusin. Në letër asgjë nuk do të ndryshojë. Por as realiteti brenda në Kosovë nuk pritet të ndryshojë – askush nuk do të ndëshkohet e dënohet për korrupsion, asnjë politikan i asnjë partie dhe askujt nuk do t’i konfiskohet pasuria milionëshe. Ky është kompromisi. Mediat e Qeverisë, ndërkohë, do të vazhdojnë të jenë të tilla, ndërsa opozita do të kërkojë kulaçin e vet. Qytetarët e
Kosovës do të vazhdojnë të jenë të preokupuar pas shtëpive, banesave, veturave, grave, udhëtimeve ndërkombëtare, pozitave në punë, rrogave, e të
tjera. Ndërsa amerikanët do të vazhdojnë fushatën se kush e ka çliruar Kosovën. Se gati harrova. Catherine Ashton (Ketrin Ashton) do t’u jap politikanëve tanë formulime fantastike gjuhësore gjatë këtyre bisedimeve. Ajo do t’u sugjerojë terminologjinë e “hyrjes në BE” ose ’anëtarësimin në OKB’, andaj ndoshta do të jetë mirë të përgatisim veshët që tani.

Te Lumte Skender Limani, per kete shkrim shume te drejte e shume real. Sepse me te vertete eshte atshu se kjo qeveri e tanishme por edhe opozita ne parlament jane aq shume te koruptuara sa qe tani jane te gatshem ta falin Kosoven nderkombetareve dhe Serbise. Me keta poltikane te shitur qe ka Kosova dhe populli Shqiptar, kur nuk do shkojne rruges se drejte.

[Llapi]

shihni se qfar mendoin e imagjinoin femijet e titistave e rugovistave

[ARIANI_TB]

shihni se qfar mendoin e imagjinoin femijet e titistave e rugovistave

Jo kjo nuk eshte imagjinate fare o Llap, por ajo eshte e vretete e hidhur per Shqiptaret dhe Kosoven. Te gjitha ato qe i ka shkruar Skender Limani jane nje realitet i hidhur ne Kosove.