Shtet pa dinjitet

[Duaje Siveten]

Shtet pa dinjitet, kunder qytetareve te vet!

S H Q I P, 28/09/2010

Shteti pa dinjitet

Ylli Manjani

Nëse nismën e qeverisë për të mbrojtur investimet e huaja, e zhveshim nga komentet dhe paragjykimet politike të ditës, ajo që mbetet është vërtetë e rëndë. Shteti pranon se nuk ka gjykata, pra as vetë nuk ekziston dhe si i tillë u del garant të huajve duke u mbyllur gojën çdo shqiptari që ngre pretendime ligjore. Pra me pak fjalë, nëse një shtetas i huaj (i cili mund të flasë edhe shqip), kur vendos t’i zaptojë pronën apo të drejtën një shqiptari, ky i fundit duhet të llogarisë se ka edhe qeverinë e tij kundër në çdo pretendim ligjor që ngre në gjyq. Më thjesht akoma, shteti ynë merr përsipër “t’u mbyllë gojën” shtetasve të vet në emër të garancisë që na iu dashka dhënë një biznesmeni me pasaportë jo shqiptare. Ky është shteti dhe kjo është demokracia, ku pritet të jetojmë pas miratimit të këtij ligji.

Nuk dua (madje refuzoj) të merrem me komente të ditës duke sugjeruar emra konkretë, siç bën opozita aksionere me politikën qeveritare. Refuzoj ta bëj këtë gjë, sepse jo vetëm që spekulohet me të vërtetën, por edhe kjo oponencë është shumë e dobët dhe krejt anësore. Duhet të kuptojmë se, jo pronat e Fazlliçit që thotë opozita, por edhe sikur të flitej për pronat e gjysmës së Amerikës nuk mund të zhvleftësojnë shqetësimin real që mbart ai ligj i mbrapshtë. Ai ligj antidemokratik dhe antishqiptar, mbi të gjitha legjitimon pa pikë turpi kolapsin e shtetit edhe realitet edhe si ide. Opozita aksionere e Edi Ramës nuk e kupton këtë gjë, për sa kohë që është mandatuar nga ky shtet (shoqëri) për të dhënë leje ndërtimi për biznesin dhe leje për jashtë shtetit për deputetët e saj, duke u shndërruar kështu natyrshëm në “parti lejesh”. Edi Rama nuk do ta kuptojë këtë gjë, sepse ky është modeli i shtetit që premton të drejtojë edhe vetë, nëse i lë radhë Berisha. Por le ta lëmë opozitën të merret me lejet dhe të kthehemi te problemi.

Një shtet në zhvillim si yni e ka të domosdoshme thithjen e investimeve të huaja. Këto investime gjenerojnë zhvillim të shoqërisë dhe mirëqenie për individët. Nuk ka asnjë dyshim që garantimi i këtyre investimeve është detyrë e rëndësishme për shtetin. Por pikërisht këtu lind pyetja e madhe “Cili shtet?”. Shteti që pranon se s’ka gjykata! Shteti, deputetët e të cilit i prezumojnë shqiptarët (shtetasit e këtij shteti) dhe institucionet shqiptare, ose falsifikatorë ose të korruptuar! Shteti që pa bërë as më të voglën përpjekje të rregullojë veten, i thotë gjithë botës se shtetasit e tij nuk e meritojnë atë (shtetin). Shtetin që, qoftë edhe për të sajdisur kapitalin e huaj, zhyt në llucën e të padrejtës shtetasit e vet? Apo, shtetin që nuk i jep as nder e as dinjitet më asnjë shqiptari që kërkon drejtësi e mirëqenie?

Shqiptarët janë të damkosur, në radhë të parë dhe në mënyrë të dhimbshme nga shteti i tyre politik. Shteti politik (i vetmi që njohim) i prezumon shtetasit e tij si trafikantë (nuk i lejon të lundrojnë në detin e tyre), si të korruptuar (realitet që e jetojmë çdo ditë), dallaveraxhinj (kafenetë e mbushura plot), falsifikatorë (toka u shpërnda tri herë dhe asnjëherë nuk iu dha pronarit)e madje edhe mafioz (miratimi i ligjit “Antimafia”). Sigurisht që këto cilësi i takojnë qartësisht jo shqiptarëve po politikës, e cila për interesat e veta e përdor shtetin edhe kundër shtetasve të tij. Kjo logjikë përdoret qartësisht edhe në (palo)ligjin për mbrojtjen e investimeve të huaja. Me këtë ligj, shteti politik vë si kolateral të drejtën e çdo shtetasi të tij për paratë që mund të sjellë çdo i huaj. Pra e drejta e gjithkujt që ka shtetësi e kombësi shqiptare, mund të mos vlejë asgjë nëse i hyn në punë një shtetasi të huaj në një moment të caktuar. Ta kishim dëgjuar këtë gjë nga ndonjë shtet i huaj që të pushton nuk do na kishte bërë përshtypje, por kur këtë gjë ta bën shteti yt në mënyrë sovrane ky është fundi i shtetit.

Ky lloj shteti, që diskriminon shtetasit e vet në dobi të shtetasve të huaj, bën një gabim edhe më të madh sesa ai demokratik. Bashkë me këtë diskriminim ai degjeneron veten, sepse legjitimon mosekzistencën e tij. Një shtet që u thotë të tjerëve se “gjykatat e mia janë të korruptuara”, “shtetasit e mi falsifikojnë letrat e pronave” (deklarata këto të emetuara publikisht në Komisionin e Ligjeve), nuk i jep garanci asnjë investitori serioz të kësaj bote. Investimet serioze garantohen nga shtete serioze. Shtet serioz nuk mund të quhet kurrsesi shteti politik kur asgjë nuk lëviz pa urdhëruar njëshi. Asnjë investitor (as ato që janë afër njëshit të ditës) nuk ka garanci të investojë në një shtet si ky që reklamojmë ne. Në një shtet të tillë mund të bëhen para nëse gjen mekanizmin e duhur, por kurrsesi bisnes apo investime. Ky është një dallim shumë i madh nëse duam të jemi të sinqertë me veten.

Një ligj që miratohet edhe me 36 vota deputetësh, në një shtet serioz, nuk mund të nxjerrë nga veprimi Kushtetutën dhe ligjet e tjera të rëndësishme që të paktën formalisht kërkojnë më shumë vota në po të njëjtin Parlament për t’u aprovuar. Hierarkia ligjore është pjesa më e rëndësishme e shtetit serioz që bazohet tek e drejta. Nëse kjo hierarki prishet, qoftë edhe për interesat e zhvillimit, atëherë bie shteti e për pasojë edhe zhvillimi. Këtë gjë na e ka mësuar dhe po na e mëson historia qartësisht.

Shteti ynë në letër edhe pa këtë ligj ka garanci të mjaftueshme për çdo investim vendas ose të huaj. Sasinë e ligjeve të shkruara dhe të miratuara në 20 vite do ta kishte zili çdo vend i Europës Perëndimore. Madje ka edhe disa norma ligjore që shteti ynë (në letër) i ka edhe më të avancuara sesa Perëndimi. Por ajo që ne, në dallim nga Perëndimi, nuk e kemi është vetë shtetin që t’i zbatojë ato ligje. Kështu që ajo që na duhet është të ngremë shtetin dhe jo ta përdorim dobësinë e shtetit si justifikim për të bërë ligje të tilla si ky i investimeve të huaja. Ligje të tilla jo vetëm na nxjerrin bojën si shtet e si shoqëri, por as nuk na lënë të ndërtojmë shtetin tonë (jo politik) që na duhet në çdo minutë.

Ky është këndvështrimi që duhet parë ky ligj dhe gjithë ligjet e tjera si ky. Rendja për të treguar me gisht pasanikët që rrethojnë Kryeministrin e ditës, duke i treguar ata si arsyen e miratimit të këtyre ligjeve, për fat të keq motivohet nga disa pasanikë (ose edhe kandidatë për pasanikë) të tjerë që nuk gjetën rrugën e duhur te ky Kryeministër dhe po presin të vijë tjetri. Kjo mënyrë e të bërit politikë (qeverisëse apo opozitare), nuk ka në themel interesin e shoqërisë për shtet, drejtësi e zhvillim të sigurt. Kjo lloj politike synon të legjitimojë kundërvënien e një grupi pasanikësh kundër një tjetri. Mjetet që përdoren janë njerëzit, liritë e të drejtat e tyre; partitë, vullnetet e bashkuara të anëtarësisë; shtetin si mjetin kryesor për të realizuar qëllimin e tyre. Ndërkohë, të dyja grupet bien dakord me çdo ligj që legalizon kolapsin e shtetit.

[smokkie]

Filozofi interesante z. Ylli.
Them filozofi sepse nuk ke shkruar azgje konkretem, vetem teori. Nuk ka shtet, nuk ka ligj, shteti pranon kete shteti nuk pranon ate.
Mbase jam une ne gjume, por nuk e kuptoj domethenjen e ketij artikulli, pervec se per te mbushur nje gjysem faqe gazete.