Përkthime nga D.D.

[Dita]

Sa e vecante forma e poezise se fundit!

D D,

nese do te dije, a mundesh te na tregosh pak me shume mbi kete forme, kush e ka perdorur per here te pare, pse vargjet i kane pikat ne mes te tyre.

[Diabolis]

Po e nis nga fundi. Pikat i kam shtuar une, ne origjinal eshte boshllek por fundi i rreshtave eshte i drejte (i njejte si fillimi). Pra mendoje si nje shenje te vleres absulte me disa fjale ne fillim mesin bosh dhe disa ne fund.
Prej ketu mund te themi se poezia i takon formave te hapura apo sic i quajme rendon vargjeve te lira; me tej ajo eshte nje poezi vizuale, sepse autori na e tregon edhe me pamjen (pervec fjaleve) se jeta ka nje fillim dhe nje fund. Te tilla mund te gjesh me te gjitha format e natyres (bile dhe une postova nje te tille). Jane perdorur nga shekulli i 17 me forma keshtjellash etj. Nuk mendoj se kjo vjershe shkon me tej tek poezia konkrete, qe jane te shekullit qe shkoi.
Sa per fillimet e poezise se hapur veshtire te thuhet, por te pakten qe ne Biblen e King James-it vihen re tek perkthyesit e saj te jete perdorur te detyruar nga struktura.

[Dita]

Nuk mendoj se kjo vjershe shkon me tej tek poezia konkrete, qe jane te shekullit qe shkoi.

A me shpjegon pak me tej ne lidhje me kete gje (kur te gjesh kohe)!

[Diabolis]

lexo tek 365 edhe nje

[Diabolis]

Bufi dhe Macja

Bufi dhe Macja dolën në det
Me një anije të bukur ngjyrë bizele,
Ata morrën mjaltë ca, dhe bollëk me para
Lidhur në tufa kartmonedhash pesëpaundshe.
Bufi shikonte lart përmbi yje,
Dhe këndonte me një mandolinë,
" Oh e mrekullueshmja Mace, O Mace, e dashura ime,
Sa Mace e bukur që je,
Që je,
Që je!
Sa Mace e bukur që je!"

Macja i tha Bufit, "Ju zog i hijshëm!
Kur këndoni aq ëmbël magjepsës!
Oh le të martohemi! më le mos vonohemi:
Por si do tja bëjmë punës së unazës?"
Ata lundruan në det, për një vit e një ditë,
Për në tokën ku riteshin bambung
Dhe atje një gic me paruke rrinte në dru
Me një unazë në fund të feçkës si trung,
Feçkës si trung,
Feçkës si trung,
Me një unazë në fund të feçkës si trung.

"I dashur Gic, a ke dëshirë të shesësh për një shilingë
Unazën tënde?" Tha Gici, "Po"-në.
Kështu ata e morrën atë, dhe u martuan me të gdhirë
Nga Gjeldeti që banonte në kodërinë.
Ata drekosën me llokma, dhe me thela ftoi,
Që i hëngrën me ndihmën e furklugës;
Dhe dorë për dorë, anës në një rërë,
Ata vallëzuan nën dritën e hënës,
Hënës,
Hënës,
Ata vallëzuan nën dritën e hënës.

[Dita]

Cfare kombinimi ka gjetur per boten e kafsheve, martesen e nje maceje me nje buf, ku unazen ia jep bufi dhe gjeldeti i marton!

D D,

cfare quhet furkluge? Piruni?

[Diabolis]

Furkluge,
le te themi nje fjale e re;
nje mashe qe ka dhe pirunin dhe lugen per biga apo krahe.

[Dita]

Gjetje e bukur.

E kam parasysh dhe formen si mund te kete. Me sy kam pare dicka te ngjashme, por jo krejt pirun dhe jo krejt luge (per krahet e mashes e kam fjalen) ne permasa te medha qe perdoret per te marre sallate.

Po gjetja e fjales vertet e bukur.


Urime per perkthimet e deritanishme D D!

[Diabolis]

Lista e fjalëve më të vështira

Unë po qëndroja akoma megjithëse
Gabriela Uells dhe Barbara Rejn ishin aty,
hijet e trupave të tyre në murin e ndritshëm
atë mbasdite Dhjetori kallaj-mërzitur,
zymtuar me fjalë që rridhnin
aq lehtësisht nga gojët e tyre,
i praruar dhe i helmuar,
laraman dhe shkumbëzues,
fjalë që kam nyjëzuar sipas ritmit
të pëshpërimës së ngjirur të babait tim
përgjatë kohëve tona të ushtrimit mbrëmjesor
nën poçin e venitur,
tepëruar, majësor,
i shkëputur dhe stërtepëruar
përzierë me frymën e birrës të tij
dhe duhmën e duhanit

ndërsa i dilja në fund
Listës së fjalëve me të vështira
me një burrë që gruaja i iku,
një djalë rritur me çmenduri,
një tjetër vdekur i shkuar,
skeleti dyzetetetë kilësh i babait tim
me lëkurë përcëlluar në atë kuzhinë birrë-përmbytur
kur ai merrte harmonikën

të shfrynte zvarritur, persiatje të pikëlluara
fshatareske në një këngë
ndërsa priste prej meje të gjeja
vetën e parë njëjës të dredhëzoj,
të pazëshmet e dëftesës,
të dy ne duke punuar fort mbi fjalët
ato net në Rrugën Olmsted ,
sigurisht do të më shpëtonin mua ndonjë ditë.

[Diabolis]

E freskët dhe e lehtë


E freskët dhe e lehtë, e freskët dhe e lehtë
Era e detit perëndimor,
Lehtë, lehtë fryn dhe gërthet,
Era e detit perëndimor!
Mbi ujrat e lëvizëshme shket,
Vjen nga Hëna e ndritur, dhe gërthet
Gërthet ajo sërish mbi mua;
Ndërsa e vogla ime, ndërsa e bukura ime fle.

Fli dhe pusho, fli dhe pusho
Babi do të vijë tek ty shpejt;
Pusho, pusho, në gjoksin e nënës-o,
Babi do të vijë tek ty shpejt
Babi do të vijë tek vogëlushja e tij në fole
Velat e argjënta të gjitha hapur në perëndim
Nën Hënën argjënd;
Fli, e vogla ime, fli, e bukura ime fli.

[Diabolis]

Eldorado


Veshur plot shkëlqim
Një kalorës trim,
Në zheg dhe në hije
Ka udhëtuar gjatë,
Duke kënduar një këngë,
Në kërkim të Eldorados.

Por ndjehej plak-
Ai që në vetull merrte gjak-
Dhe në zemer i ra një hije
Duke parë se s’gjet
Asnjë tokë që vërtet
Të ngjante me Eldoradon.

Dhe,ndersa fuqia e tij
Merrte tëposhtë me shpejtësi
Takoi një hije shtegtari-
“Hije”, tha ai “e di a jo
Ku mund të jetë ajo-
Toka e Eldorados?”

“Përmatanë maleve
Nën Hënë
Poshtë luginës së hijes
Kalëro,guximshëm kalëro,”
Hija përgjigjet-
“Në kërkon Eldoradon!”

[Diabolis]

Kush është tek tenda e portës sime aty (këngë)
Vashë, a të vij pranë teje (melodia)

"Kush është tek tenda e portës time aty?"
"E kush tjetër jam Findlej!"
"Atëhere largohuni nga porta, s'keni punë këtu:"
"Vërtet mund të kem, tha Findlej;
"Ç'jeni bërë kështu porsi kusar?"
"O eja dhe shiko," tha Findlej;
"Pa aguar mirë bëni shakara me zarar:"
"Vërtet po bëj," tha Findlej.

"Sikur të ngrihem dhe brenda t'ju le"-
"Brenda më ler"- tha Findlej;
"Ju do më mbani zgjuar me potere;"
"Vërtet do të t'mbaj,"- tha Findlej;
"Nëse doni në tendën time qëndroni"-
"Le të qëndroj",- tha Findlej;
"Kam frikë se deri në agim do duroni;"
"Vërtet do duroj,"- tha Findlej.

"Nëse këtu natën do të rrini-"
"Do të rri"- tha Findlej;
"Unë trembem se ju mbetet zakoni"
"Vërtet do t'më"- tha Findlej;
"Sikur të kalonit tendës këtej?"
"Le të kaloj"- tha Findlej;
"Ta mbani të fshehtën deri në botën përtej."
"Vërtet do ta mbaj- tha Findlej.

[Diabolis]

Nga Muzikë dhome

V

Mbështetur në dritare,
Flokëpraruar,
Të dëgjova tek këndoje,
Një melodi të gëzuar.

Libri im është mbyllur,
Nuk lexoj më tej,
Shikoj vallëzimin e përflakur
Përmbi dysheme.

Librin tim harrova,
Dhomën time lashë,
Se tek këndoje të dëgjova
Nëpër errësirë.

Këndoje e këndoje
Një melodi të gëzuar,
Mbështetur në dritare,
Flokëpraruar.

[Diabolis]

I

Telat prej tokës dhe ajrit
Muzikë të ëmbël dhurojnë;
Tel bregut të lumit
Që shelgjet takojnë.

Është muzika përgjatë lumit
Për Dashurinë endet andej,
Lule të çelta i rrinë mantelit,
Gjethe të errta në flokët e saj.

Qetësisht duke luajtur,
Kokë zhytur në muzikë,
Dhe gishtat përhumbur
Mbi një instrument.

[Diabolis]

XV

Nga ëndrrat me vesë, shpirti im, ngrihet,
Prej gjumit të thellë të dashurisë dhe të vdekurit,
Hap sytë! pemët janë plot nga rënkimet
Që gjethet e tyre i parathonë mëngjesit.

Nga lindja agimi dalngadalë sundon
Aty ku shfaqen zjarre butë të përflakur,
Duke bërë të dridhen gjithë ato vello
Gri dhe të arta fijesh endur.

Ndërsa të ëmblat, lehtat, fshehtat,
Lule këmborat e mëngjesit përkunden
Dhe korret e zgjuar me të magjepsurat
Fillojnë (panumurim!) të dëgjohen.