Përkthime nga D.D.

[Diabolis]

Shkoni
Shkoni, këngët e mia, kërkoni lavdinë tuaj prej rinisë
dhe prej padurimit,
Bridhni midis dashnorëve në përsosmëri mënjanë.
Kërkoni përherë të qëndroni në dritën e mundimit të Sofokliut
Dhe merni plagë prej saj me gëzim.

[Diabolis]

Caj Çi

Petale bien në burim,
ngjyrëportokalli gjethetrëndafili,
Okra e tyre kapet në gur.

[Diabolis]

Në një stacion metroje
Pamja e atyre fytyrave në grumbullim;
Petale në të lagurin, të ziun degëzim.

[Diabolis]

Ezra Pound

Alba

Aq e freskët sa të zbehtat gjethe të njoma
të lules lotët e vajzës
Ajo ngjitet mbas meje në agim.

[Diabolis]

Shtegu i pashkelur

Dy shtigje ndanin pyllit të verdhë,
Sa keq që s'mund ti merrja tok
Dhe një shtegtar të isha, gjatë
Njërin kqyra sa hanin sytë
Deri ku çante trung më trung;

Pastaj tjetrin mora, për më drejt
A mbase doja më mirë,
Bari që kish mbirë të shkelej;
Ndonse për të dalë përtej
Duhej vërtet e njëjta kohë.

Në mëngjes tok njëlloj, përdhe
Mbi gjethe hap s'kishte shkelur,
Oh, njërin s'mora atëhere!
E dija shtegun ku nxirrte,
Dyshoja në kthimin dikur.

Do ta them me psherëtimë
Diku vite që prej tani:
Dy shtigje ndanin pyllit, dhe unë-
Mora të shkelurin më rallë,
Dhe ky është gjithë ndryshimi.

[liliella]

faleminderit shume per ee cummings ajo poema me ato gocat (molly millie, may) eshte nje nga me te pelqyerat.

[Diabolis]

Gjitha të përkora

Djalli, në dhomën time nën çati
Këtë mëngjez erdhi të më vizitojë
Dhe u përpoq fort të zhbirojë ai,
Kur tha: "Unë dëshiroj të mësoj,

Përmbi gjithë gjërat e bukura
Që e bëjnë atë veçmas tërheqëse
Përmbi sendet e zeza dhe të trëndafilta
Që kompozojnë trupin e saj magjepsës,

Kush është më i dashuri." - Oh shpirti im!
I gjegjesh drejt Djallit të urryer:
"Se gjithçka e saj më është diktim
Nuk mund të ketë një të pëlqyer.

Gjithçka me drithëron, ndaj shpërfilla
Për ndonjë të veçantë më joshëse
Ajo vjen trullosëse si Aurora
Dhe si Nata është ngushëlluese.

Harmoni nga më të madhërishmet,
Që qeveris bukuritë e atij trupi,
Ndaj asnjë analizë nuk mundet
Të verë re ëmbëlsinë e çdo akordi.

O metamorfozë mistike
Gjithë ndijimet time treten në një!
Fryma e saj krijim muzike
Kurse zëri i saj aromë u bë!

[Diabolis]

Rubai 47

Verë rubin në brokë e libri me divanë
E gjysëm buke që më mbajnë xhanë
Pastaj në rrënoja rrimë ti dhe unë
Më e dashur kjo se ç'kanë ca Sulltanë.

[Diabolis]

Detyra e Brigadës së Lehtë

Gjysmat një trup, gjysmat një trup,
Gjysmat një trup përpara,
Të gjithë në luginën e Vdekjes
Kalëruan të gjashtqind.
"Përpara, Birgadë e Lehtë!
Armët mbush!" ai tha:
Në luginën e Vdekjes
Kalëruan të gjashtëqind.

"Përpara, Brigadë e Lehtë!"
Pati atje një burrë të friksuar?
Jo sidoqë ushtari dinte
Dikush është verbuar:
E tyrja të mos i kthehen përgjigjes,
E tyrja të mos gjykojnë përse,
E tyrja vetëm e bëj dhe vdes.
Në luginën e Vdekjes
Kalëruan të gjashtëqind.

Topa në të djathtë të tyre,
Topa në të majtë të tyre,
Topa përpara tyre
Breshëruan dhe gjëmuan;
Stuhishëm mbi ta gjuajte dhe bombardim,
Guximshëm ata kalëruan dhe mirë,
Në nofullat e Vdekjes,
Në gojën Skëterrë
Kalëruan të gjashtëqind.

Shkreptinin të gjitha shpatat e tyre zhveshur,
Shkreptinin ndërsa ata silleshin në ajër,
Duke shpatuar topçinjtë atje,
Duke sulmuar një ushtri, ndërsa
Gjithë bota është habitur;
Zhytur në tymin e baterisë
Drejt përmes vijës që çanë;
Kozakë dhe Rusë
Lëkundur nga goditje shpate
Coptuar dhe këputur.
Pastaj ata mbrapsh kalëruan, por jo
Jo të gjashtëqind.

Topa në të djathtë të tyre,
Topa në të majtë të tyre,
Topa mbrapa tyre
Breshëruan dhe gjëmuan;
Stuhishëm mbi ta me gjuajtje dhe bombardim,
Ndërsa kuaj dhe heronj ranë,
Ata që luftuan aq mirë
Ranë mes nofullave të Vdekjes,
Mbrapsh prej gojës Skëterrë,
Gjithë ç'mbeti prej tyre,
Mbeti nga të gjashtëqind.

Kur mundet që lavdia e tyre të bjerë?
O çfarë sulmi të egër që bënë!
Gjithë bota u habit.
Nderim detyrës që ata bënë!
Nderim Brigadës së Lehtë,
Madhështorë të gjashtëqind!

[Diabolis]

Detet

Ndiej se barka ime,
është goditur, atje thellë në fund,
nga një gjë e madhe!
Dhe asgjë
s'ndodhi! Asgjë ... Qetesi ... Valë ...
-Asgjë s'ndodhi? A ndodhi gjithçka,
dhe gjendemi ne, qetësisht, në të renë?

[Diabolis]

Nga ditari i nje poeti martuar sevoni

Ti hoqa petalet si një trëndafili

Ti hoqa petalet si një trëndafili,
për të parë shpirtin tënd,
por nuk e pashë.

Por gjithçka perreth:
vijëqiellat e tokave dhe deteve,
të gjitha, bile dhe pafundësia,
u mbush me një aromë
të papërshkrueshme dhe jetësore.

[Diabolis]

Është një kopësht në të sajën faqe
Ku trëndafila dhe zambakë të bardhë çojnë,
Një parajsë tokësore atje në paqe,
Ku gjithë frutat e dashur brerojnë.
Atje qershi rriten që askush nuk i ble dot
Derisa "Qershitë e pjekura" të qajnë lot.

Ato qershi mirë rrethuar
Me perla orienti në dy rrethorë,
Që kur ajo qesh aq dashuruar,
Duken si gonxhe trëndafilësh plot me borë;
Por ato as fisnik as princ nuk i ble dot,
Derisa "Qershitë e pjekura" të qajnë lot.

Sytë e saj si ëngjëjt mbrojnë ato
Vetullat si harqe të tendosura qëndrojnë,
Kërcënojnë me vrentësi therrëse të vrasin këdo
Nga ata që me sy a dorë tentojnë
Atyre qershive të shenjta t'ju dalin zot,
Derisa "Qershitë e pjekura" të qajnë lot

Thomas Campion

[shigjeta]

Shume bukur perzgjedhur dhe perkthyer krijimet e Jimenez. Nuk kisha patur rastin t'i lexoja me pare, por me pelqyen shume (nuk e di nese edhe "Është një kopësht në të sajën faqe" i perket te njejtit autor?)

Pershendetje

[Diabolis]

Është një kopësht në të sajën faqe

Është një kopësht në të sajën faqe
Ku trëndafila dhe zambakë të bardhë rriten,
Një parajsë tokësore atje në paqe,
Ku gjithë frutat e dashur brerojnë.
Atje qershi rriten që askush nuk i ble dot
Derisa "Qershi e pjekur" të bjerë si lot.

Ato qershi mirë qarkuar
Me perla orienti në dy rrethorë,
Që kur ajo qesh aq dashuruar,
Duken si gonxhe trëndafilësh plot me borë;
Por ato as fisnik as princ nuk i ble dot,
Derisa "Qershi e pjekur" të bjerë si lot.

Sytë e saj si ëngjëjt mbrojnë ato
Vetullat si harqe të tendosura qëndrojnë,
Kërcënojnë me vrentësi therrëse të vrasin këdo
Nga ata që me sy a dorë tentojnë
Atyre qershive të shenjta t'ju dalin zot,
Derisa "Qershi e pjekur" të bjerë si lot.

Poezia është nga Kampion, shkruar nja 500 vjet të shkuara.
Sa për përzgjedhjen e përkthimeve kam tre rrugë:
1. ato që lexoj ndërkohë nga ku shkëput ndonjë,
2. nga 100 poezitë më të bukura sipas llojeve që i rihap kur ngehem; nga antologjitë po ashtu,
3. ato që forumistat e tjerë pëlqejnë a sugjerojnë.

[Diabolis]

Bariu i dëshiruar të dashurës së tij

Jeto me mua, bëmu dashuria
Që kënaqsitë ti provojmë të gjitha
Në këto kodra e gryka, lugina e fusha
Pyje a drurë të maleve me rrëpira.

Ne do të rrimë përmbi shkëmbinj
Kur kullosin tufat të shohim barinjtë,
Anës lumenjve të cekët, në ujvarat e të cilëve
Zogjtë melodiozë ja thonë madrigaleve.

Unë do të të bëj një shtrat trëndafilash
Dhe me mijra tuflule erëmirash
Një kurorë lulesh, edhe një cibunë
Qëndisur fund e krye me mërsinë.

Një gunë bërë nga leshi i pastruar
Prej qingjave bukuroshë grumbulluar,
Pantofla të sheshta për të mos mbërdhirë
Me tokëza të arta për të vetëtirë.

Një rrip prej kashte e lule dredhka,
Me kapse korali dhe sumbulla të qelibarta,
E nëse të nxitin këto kënaqsira,
Eja jeto me mua, bëmu dashuria.

Enë t'argjëndta për esencat e tua
Sa të çmuara dhe të mira kur ja thua
Mbi tryezë fildishi do jenë shtruar
Përgatitur çdo ditë për ty dhe mua.

Barinjtë e rinj me këngë do ti prijnë valles
Për kënaqsinë tënde Majit çdo mëngjes
Nëse mendjen ta nxisin këto kënaqsira
Atëhere jeto me mua, bëmu dashuria.