Etimologjia e fjalëve

[-BATO-]

Por meqe toskerishtes nuk i mjaftonte vetem Buh, Buv apo Bufka vllaho-maqedone, ne emer te pastertise dialektore, ia bashkengjiten leksikut te tyre edhe nje nga greqishtja moderne.

GREQISHT: KUKUVAJA ךןץךןץגדיב; ashtu qe pasardhesit e tyre emigrante te jene akoma me te hutuar (i magjepsuri i hutit) derivat qe sipas toskerishtes nuk duhej te ekzistonte prandaj sot shohim llogje gjenish nga interneti qe turperojne jo vetem ata qe i shkruajne.

Por te mos ishte se kjo fjale ka qene pjese e pandashme e leksikut toske poashtu, ne do te therrisnim "u bufos", "qenka kukuvajuar", ne vend se shqip dhe paster "u hutua".

http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=144373

Qe ku i ke ma posht Baptist gjuhtari , ti solla ktu qi ti lexojsh ma mir. Kuku jo veq qi ngjan me tingullat qi nxjerr ky zog, po përdoret edhe si pasthirrm te njerzit. Merre me cilin kuptim të duesh.

A ja ke ba najher në jetën tande ti dardan kuku nane? Sigurisht qi ja ke ba. Epo nuk ja ban veq ti kuku nane, ja ban dhe zogu.

Etimologjia najher osht shum e leht, mjafton ta ndajsh fjalën në dy pjes dhe kuptimi del vet. Osht nisoj si fjala mbrëmje qi ti pate than se osht korruptim partizan i pramjes, mirpo kur të thash qi mbrëmja osht mbë-rëmje tosknisht dhe më-ramje gegnisht (qi domethan më ramje të ditës), nuk bzajte, dhe mir bane qi nuk bzajte.

Shpresoj qi dhe ktë her ta kesh kuptue gabimin. Për me tregue superioritet katunor, nuk osht mir qi fjalt e shqipes tja japish grekit.



KUKU pasth.
Përdoret kur shprehim dhembje a hidhërim në
rast të një fatkeqësie të madhe që ndodh papritur
ose kur shprehim habinë për diçka të rëndë e të
papritur. Kuku, ç'e gjeti! Kuku për mua! Kuku,
moj nënë! Kuku, ç'paska ndodhur! Kuku, ç'më
dëgjuan veshët!

VAJ II m. sh.
1. Britma a ulërima të zgjatura, që lëshon dikush
në rast vdekjeje a kur i ndodh ndonjë fatkeqësi
tjetër; kujë. Vaj i thekshëm. Plasi vaji. Lëshoi
vajin.
2. Të qarët me ligje në rast vdekjeje, vajtim; fjalët
që thuhen gjatë vajtimit, ligje; vet. sh. vjet. këngë
popullore, që këndoheshin në raste vdekjesh dhe
që shprehnin hidhërim e dhembje të thellë. Vaji i
grave. Këngë vaji. Nisi (filloi, hapi) vajin. Pushoi
(ndali) vajin. E qante me vaje. Bëri vaj për dikë e
qau me ligje.
3. Të qarët. Më vjen vaj. Ia dha (ia plasi, ia
shkrepi) vajit. Shpërtheu në vaj. U shkri në vaj.
Është gati për vaj. E mori vaji kur e pa ashtu.
4. Fatkeqësi e madhe, mynxyrë, gjëmë; pikëllim.
Vaj i madh (i kobshëm). I gjeti një vaj.
* Bëj vaj ankohem, qahem për diçka. E ka vajin në
buzë dikush ankohet vazhdimisht, gjithnjë qahet.
Mbeti me vaj në buzë dikush.
a) mbeti duke qarë; s'iu ndanë fatkeqësitë;
b) s'pushon së ankuari.

KUKUVAJKË f. sh. zool.
Zog grabitqar, me kokë të gjerë dhe pak si të
shtypur, me sy të verdhë e të rrumbullakët, me
sqep të thyer, më bisht të gjatë në ngjyrë hiri e
me njolla të bardha, që del natën, ushqehet me
zogj e me minj dhe këndon me një zë; sikur
vajton. Zëri i kukuvajkës. Është si kukuvajkë
është e shëmtuar (zakonisht për grat ).
* I ka kënduar kukuvajka dikujt i shkojnë shumë
keq punët dikujt, i vijnë të këqijat njëra pas tjetrës
(sipas besimeve të kota se kukuvajka ndjell zi).

[PINK]

C'me rri si kukuvajke apo kukumjacke? - thonin dikur mbase dhe tani. Qe nenkuptonte- c'me rri si e hutuar. Ndersa kuku une e perdor per kuku - nga trute. Eshte kuku nga trute, nuk mbush mire. Mbase rrjedh kjo mos-mbushja nga hutimi apo shkaqe te tjera.