Close
Faqja 2 prej 3 FillimFillim 123 FunditFundit
Duke shfaqur rezultatin 11 deri 20 prej 22
  1. #11
    Perjashtuar
    Anëtarësuar
    10-12-2009
    Postime
    489
    Re: Besimi i Ehli Sunnetit në Emrat dhe Cilësitë e Allahut
    Cilësitë e Allahut

    1. dhe 2. الإتيان و المجيء El-Itjanu & El-Mexhiu (ardhja) janë dy cilësi fielije. Argumentet e tyre nga Kur’ani: “A mos presin atëherë për ndonjë gjë tjetër veçse t’u vijë Allahu” [El-bekare:210] dhe “Dhe vjen zoti yt me melaiket radhë-radhë” [Fexhr :22].

    3. الإحاطة El-Ihata- është cilësi që e përmban emri i Allahut El-Muhit. Ajo është cilësi dhatije.
    Allahu ka thënë në Kur’an: “Dhe se vërtet Allahu e ka perfshirë çdo gjë me dijen e tij.“ [Et-Talakë:12]

    Esbahani në el-Huxhel ka thënë: El-Muhit- është Ai i cili ka perfshirë fuqia e Tij. Të gjitha krijesat e Tij, ai që ka perfshirë cdo gjë me dijen e Tij dhe Ai që ka petrfshirë cdo gjë në llogaritje e numër.

    4.الأحدية El- Ehadijetu- është cilësi që e përman emri i Allahut (El- Ehad)
    5. الأخذ El-Ekhdhu- është cilësi fielije e përmendur në Kur’an dhe sunnet. Ajo është permdnur në dy kuptime:

    a-Marrja me dore,e cila është e kunderta e dhënies.
    b-Kapja, mbërthimi, shtrëngimi. Argumentet e kësaj cilësie nga Kur’ani: “Perkujto kur Zoti yt (nxori), mori nga bijte e Ademit, nga shpinat e tyre pasardhesit e tyre”.[ El-Araf:172] “Kështuqë Allahu e kapi atë me ndëshkim për tejkalimin e fundit dhe të parin.“ [En-Nazijatë:25]


    Argumentet nga sunneti:
    Transmeton Abdullah ibn Umer nga Profeti (sal-lAllahu alejhi ue selem) se ka thënë: Allahu i Lartesuar merr qiejt dhe tokën me dy Duart e Tij dhe thotë: “Unë jam Allahu, Unë jam Sunduesi”.
    Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) duke thënë këtë fjalë i mblodhi gishtërinjtë e dores së tij dhe i hapi.- Trans, Muslimi.

    2. Hadithi i Ebu Hurejres: Nga Profeti (sal-lAllahu alejhi ue selem) se ka thënë : “Asnjëri nuk jep nga sadakaja e tij e mire e këndshme (e fituar hallall) dhe Allahu nuk pranon pervec se të mirën. Veçse i Gjithemëshirshmi e merrr atë me të djathtën e Tij...” Trs Muslimi.

    6. الأذن El- edhenu (dëgjim me vëmëndje).
    Argument është hadithi i Ebu Hurejres se Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) ka thënë: “Allahu i lartësuar nuk ka degjuar ndonjë gjë me aq vëmendeje saç e dëgjon një profet kur e këndon Kur’anin bukur dhe me zë të ngritur” Trans, Buhariu& Muslimi.

    7. الإرادة و المشيئة El-Irradetu & El- Meshietu (dëshira): jane dy cilësi fielije që kanë ardhur në shumë argumente të Kur’anit dhe sunnetit. në dy ajetet që vijojne është përmendur (el-irrade):

    “Dhe atë që dëshiron Allahu ta udhëzojë, Ai ia hap atij gjoksin për islamin.” [ El-Enamë:125]
    “Sigurisht që Allahu urdhëron çfar dëshiron.” [El-Maide:1]

    Në dy ajetet e mëposhtme është përmendur el-meshietu;

    “Por ju nuk mund të dëshironi, veçse po dëshiroi Allahu.” [El- Insan:30]. “Ti i jep mbretërim atij që dëshiron.” [Ali Imran:26]

    8. الاستهزاء بالكافرين El- Istihzau bil kafirinë (tallja me kafirët). Është cilësi fielije që nuk i pohohet Allahut në mënyrë absolute, por të kufizuar. Për të ditur se si i pohohet kjo cilësi Allahut, kthehu patjeter bazës së parë në cilësitë e Allahut të Lartësuar.

    Allahu ka thënë: “Ndërsa kur takohen me ata që besojnë, u thonë: ne besojmë,por kur janë vetëm me shejtanët e tyre, thonë Në të vërtetë ne jemi me ju, në të vërtetë ne vetëm talleshim. Allahu tallet me ta dhe vetëm ua shton më shumë të këqiat që të sorollaten verbërisht.“ [El-Bekare:14-15]


    9. الاستواء على العرش El-Isteua (lartesimi, ngritja mbi arsh).

    Kjo është një cilësi fielije që ka ardhur në 7 ajete në Kur’an dhe në disa hadithe të Profetit (sal-lAllahu alejhi ue selem).

    Ajetet Kur’anore ku është permendur kjo cilesi:

    “I Gjithëmëshirshmi u ngrit lart mbi Arsh.“ [Ta ha:5]
    “Pastaj Ai u ngrit lart mbi Arsh (Fronin e Tij madhështor)“ [El- Arafë:54, Junus:3, Rrad:2, Furkanë:59, Es- Sexhde:4, El-hadidë:4]

    Nga sunneti kemi hadithin e Ebu hurejrës se Profeti (sal-lAllahu alejhi ue selem) e mori per dore dhe i tha: o Ebu Hurejra, vërtetë Allahu i krijoi qiejt dhe tokën dhe çdo gjë që gjendet ndërmjet tyre në gjashtë ditë dhe pastaj u ngrit mbi Arsh në ditën e shtatë.”- trs En- Nesaiu dhe Albani ka thënë se isnadi (zinxhiri i transmetimit) i tij është i mirë.

    Buhariu ka transmetur nga Muxhahidi që isteua do të thotë: u ngrit lart mbi arsh. Në lidhje me këtë transmetim Albani thotë: Kjo thënie është kundërpërgjigje ndaj disa shkrimtarëve bashkekohore të cilët i ç’orirentojnë dhe mashtrojnë njerëzit duke ju thënë se selefet nuk kanë folur rreth ajeteve dhe cilësive dhe nuk i kanë komentuar ato absolutisht.
    Sipas tyre selefet vetem i lexuan pa u thelluar në meditimin dhe në kuptimin e tyre. Kjo është ideja e “tefuidit”- që e ka hedhur poshte Ibn Tejmije në librat e tij.
    Është ë vertetë se selefët nuk i kanë komentuar me komente te shoqëruara me përngjasim dhe përshkrim të formës madje këtë e kanë ndaluar rreptësisht siç ka ardhur nga Imam Maliku dhe të tjerë.

    El- lalekaj-ju në es- Sunneh ka transmetuar nga Bishër Ibn Umer (i cili është thikatun-i besueshëm dhe ka vdekur në vitin e 207 të hixhrit) se ka thënë: kam degjuar më shumë se një nga mufesirët ( komemtatorët e Kur’anit) duke thënë: “mëshiruesi Isteua mbi arsh. Që do të thotë: U ngrit mbi arsh.”

    Shtojcë:

    Arshi është krijesa më e madhe që e ka krijuar Allahu i Lartësuar e ka përmendur në shumë vende në Kur’ansi p.sh. në fjalën e Tij : "Zotëruesi i Arshit të lavdishëm." [Buruxh: 15] dhe në fjalën e Tij: "Dhe melekët do të jenë në anën e Tij dhe tetë melekë atë ditë dotë mbartin lart Arshin e Zotit tënd."..." [El-Hakkah: 17]

    Po ashtu edhe Profeti e ka përmendur në hadithe të sakta si p.sh. hadithi në sahihun e Buharit: “Kur ti kërkoni Allahut xhenetin i kërkoni Atij xhenetin ‘Elfirdeus’, sepse ai është më i larti xhenet dhe më i mesmi xhenet, mbi të gjendet Arshi i të Gjithmëshirshmit.”

    Nuk është e vërtetë që të interpretohet Arshi si diçka që nënkkupton pushtetin e Allahut, sepse nëse do të ishte kështu si do të komentohet fjala e Allahut: “Dhe melektë do të jene në anët e atij; dhe tetë melëkë atë ditë do të mbartin lart Arshin e Zotit tënd.” [El-Hakkah: 17] dhe fjala e Tij: “Dhe Arshi ishte mbi ujë.” [Hud: 7]. A mund të thuhet që atë ditë pushtetin e Tij do ta mbajnë tetë melekë?! A mund të thuhet që pushteti i Tij ishte mbi ujë?! A mund ta bëjë këtë interpretim ai që arsyeton dhe e din çfarë thotë?
    Është e rëndësishme të dijë çdo njeri që Allahu nuk e ka krijuar Arshin (fronin) dhe nuk është lartësuar mbi të sepse ka nevojë për të apo sepse Arshi e mban Atë,apo se Arshi e kufizon. Të gjitha këto janë imagjinata të pasakta. Ato mund të përfytyrohen në të drejtën e njeriut sepse ka nevoj për fron ndërsa Allahu është i përkryer nuk ka nevojë për asgjë. Ai ka thënë në Kur’an: "Vërtet Allahu nuk ka nevojë për asgjë prej gjithësisë." [Al-Imran: 97]

    Madje Arshi dhe të gjitha krijesat kanë nevojë që ti mbajë Allahu. Imam Tahaui ka thënë: “Allahu nuk ka nevojë për Arshin dhe për asgjë tjetër përve tij. Ai e ka përfshirë çdo gjë dhe është mbi çdo gjë dhe asgjë nuk mundet ta përfshijë Allahun.

    Si përfundim Allahu nuk është i lartësuar mbi Arsh se ka nevojë për të, por është lartësuar për urtësinë që i di Ai vetë.

    Vërejtje:

    Në lidhje me fjalën e Allahut: “Ai është i cili krijoi për ju gjithçka në tokë pastaj Ai Isteua ila (u ngrit lart mbi) qiell.” [El bekare] do të bëjmë dy sqarime:

    I pari: Në komentin e fjalës isteua ila nga dijetarët e selefëve janë transmetuar dy komente:

    Komenti i parë: U ngrit lart mbi qiell. Ky është transmetuar nga shumica e tyre.

    Komenti i dytë: Synoi krijimin e qiellit. Këtë koment e ka përmendur Ibnu kethiri në tefsirin e tij. Megjithëse komenti i parë është më i saktë sikur që ka thënë Ibnu Tejmije, komenti i dytë nuk do të thotë që është ndryshuar kuptimi i drejtpërdrejtë i tekstit të cilësive të Allahut sepse para fjalës isteua është përmendur parafjala ila e cila e bën kuptimin: “synoi” të pranueshëm dhe të përshtatshëm. Dijetarët e selefëve që kanë dhënë këtë komentim për këtë arsye e kanë dhënë. Atyre nuk u shkonte ndër mend se kuptimi i drejtperdrejtë i teksteve të cilësive tregon për përngjasim prandaj ta interpretonin siç mendojnë të humburit! Këta dijetarë mëgjithëse për këtë ajet dhanë këtë koment besojnë që Allahu është mbi Arsh, kjo tregon që qëllimi i tyre nuk ka qënë ai që e mendojnë të humburit.

    I dyti: Allahu i lartësuar para se të krijonte krijesat dhe ndër to edhe Arshi ka qënë në lartësi, sepse lartësia është “dhatij-jeh” (e përherëshme, e pa shkëpuetshme) kështu që pas krijimit të Arshit u Lartësua mbi të me një Lartësi e cila cilësohet e veçantë. Kjo është përgjigjia që i jepet atij që mendon se lartësia e përherëshme bie në kundërshtim me lartësimin mbi Arsh. [Marrë nga Mexhmuul fetaua]

    10. الأسف El- Esefu – Zemërimi.
    Kjo është prej cilesive fielije të permendura në Kur’an. Allahu ka thënë: “Kështu kur ata na zemëruan Ne i ndëshkuam dhe i mbytem që të gjithë bashkë.” [-Ez-Zuhruf:55]

    11. الأصابع El- Esabiu. (gishtërinjtë)- janë prej cilësive dhatij-je, khaberije që janë përmendur në hadithe të sakta.

    Hadithi:1
    Trans, Abdull-llah Ibn Amer Ibn El- Ass i cili thotë: Kam dëgjuar të Dërguarin e Allahut duke thënë: “Vërtet zemrat e bijve të Ademit të gjitha janë ndërmjet dy gishtërinjve prej gishtërinjve të Gjithemëshirshmit si një zemër e vetme, dhe Ai i rrotullon ato si të dëshirojë.” Trs. Muslimi.

    Ka thënë Ibn Uthejmini: “Ehli sunneti e besojnë kuptimin e drejpërdrejtë të këtij hadithi dhe thonë: Allahu ka gishtërinj real dhe ia atribuojnë Atij ashtu siç ia ka atribuar Profeti (sal-lAllahu alejhi ue selem) .

    Të qënurit e zemrave ndermejt dy gishtave prej tyre nuk tregon që janë të prekshëm ndermjet tyre në mënyrë që të thuhej se hadithi është shkak iluzioni (perceptim të shtrembëruar) për panteizëm, prandaj duhet të ndryshojmë kuptimin e drejtpërdrejtë dhe t’i japim një kuptim tjetër. Kjo sepse ne shprehemi që retë janë ndermjet qiellit dhe tokës megjithese nuk prekin as qiellin e as tokën. Gjithashtu thuhet: hëna mes Mekës dhe Medinës megjithese ndërmejt hënës dhe mekës dhe Medines ka largësi të madhe.
    Atëherë zemrat e bijve të Ademit jane ndermjet dy gishterinjeve prej gishterinjve të të Gjithemëshirshmit dhe kjo nuk tregon per prekje, unifikim apo panteizëm.

    Hadithi:2
    Trs Abdullah ibn Mesudi se nje grua cifute erdhi tek Profeti (sal-lAllahu alejhi ue selem) dhe i tha: O Muhamed vërtet Allahu i mban (kap) qiejt me një gisht, tokat me një gisht, malet me një gisht, pemët me një gisht, krijesat me një gisht, pastaj thotë: Unë jam Sunduesi. Profeti (sal-lAllahu alejhi ue selem) qeshi aq sa iu duken dhëmballët e tij pastaj lexoi fjalën e Allahut: “Ata nuk e vlerësuan madhërinë e Allahut ashtu siç i takon që të vlerësohet.“ [Ez- Zummer:67.]

    Në një trans, tjeter ka ardhur se Profeti (sal-lAllahu alejhi ue selem) qeshi në shenjë habie dhe vërtetimi (konfirmimi) të fjalëve të saj. Trans, Buhariu dhe Muslimi.

    El-Begaui në Sherhu sunneh pas përmendjes së hadithit të kaluar ka thënë: “Gishti i përmedur në hadith është cilësi prej cilësive të Allahut dhe po kështu edhe të gjitha cilesitë e tjera që kanë ardhur në Kur’an dhe sunnet, si nefsi, fytyra, syri dora, këmba, ardhja, zbritja ne qiellin e dynjasë, lartësimi, (isteua) mbi Arsh, qeshja dhe gëzimi.
    Ibn Kutejbe pasi ka konfirmuar besimin e ehli sunnetit në pohimin e këtyre cilësive ka thënë: Nuk themi: gisht si gishtërinjtë tanë e as dora si dora ynë, sepse cilësitë e Allahut nuk u përgjajnë cilesive tona.

    12. الأمرEl- Emru- (urdherimi, komandimi)- urdhëri është një cilësi e Allahut siç ka thënë Allahu në Kur’an: “padyshim që i Tij është krijimi, urdhërimi e komandimi” [ El- Arafë:54]

    Gjithashtu ka thënë: “Sigurisht që urdhri i Tij kur Ai do një gjë, është vetëm se Ai t’i thotë asaj; Bëhu! dhe ajo bëhet.” [Jasin:82]
    Ebul hasen el- Eshari ka thënë: Të gjithë dijetarët e selefëve besojne që urdheri dhe fjala e Tij janë cilësi të Tij të pakrijuara.

    Duhet të kemi parasysh se jo gjithmonë kur permedet fjala “emër”- (urdhër) në Kur’an dhe sunnet, i dedikuar Allahut, është cilësi e Tij, sepse ka raste që me fjalen urdher synohet përsosja e urdhërit të Allahut dhe jo vetë urdhëri i Allahut. Pasoja e urdhërit është e krijuar me urdherin e Tij, ndërsa urdhëri është cilësi e tij, ashtu sikurse edhe mëshira është cilësi e Allahut, por ka raste që pasojave të mëshirës u thuhet mëshirë.
    Për më gjerë shiko në “Mexhmua Fetua” - të ibn Tejmijes 6/17.

    13. الإمساك El- Imsak ( kapja,mbajtja).
    Allahu mban qiejt dhe tokën dhe krijesat e tjera në atë mënyrë që i përshtatet Madhështisë së Tij.
    Arg, është fjalë e Allahut ne Kur’an: “Sigurisht që Allahu i mban qiejt dhe tokën që të mos shkëputen( lëvizin) nga vendet e tyre.”- [El- Fatir :41]
    Si dhe hadithi i Abdullah Ibn Mesudit që e përmendëm si argument, për gishtërinjntë.

    14.الأنامل El-Enamilu- ( majat e gishtërinjve) - janë cilësi “dhatij-jeh”- khaberije, të permendura në hadithe të sakta. TrsMuadh ibn Xhebel i cili thotë: “Një ditë në kohën e sabahut, Profeti (sal-lAllahu alejhi ue selem) nuk doli për të falur namazin e sabahut me ne derisa gati sa nuk shikuam diellin. Atëherë ai doli me shpejtësi. U thirri kameti dhe Profeti (sal-lAllahu alejhi ue selem) e fali namazin duke e shkurtuar shumë, ndryshe nga çfarë vepronte vazhdimisht, pastaj kur dha selam u kthye nga ne thirri me zërin e tij; qëndroni në rreshtat tuaj ashtu siç jeni dhe tha: Do t’ju lajmeroj per arsyen që më pengoi të dilja herët në këtë mëngjes. Unë u çova natën, mora abdes dhe u fala, aq sa më ishte caktuar për të falur. Në namaz u përgjuma, derisa përgjumesia më mundi, atëherë papritur shikova Zotin tim të Lartesuar ne formën më të bukur e më të perkryer dhe më tha: O Muhamed. Thashë: të përgjigjem o Zoti im. Tha: Për çfarë gjëje debaton paria më e lartë? I Thashë: Nuk e di o Zoti im.Allahu e përsëriti tre herë , pastaj propfeti tha: Atëherë e shikova të vendosë shuplakën( pëllëmbën e dorës ndërmjet dy shpatullave të mia derisa e ndjeva të ftohtin e majave të gishtërinjve të Tij.( el-emamil), në kraharorin tim .Mu shfaq çdo gjë dhe unë e njoha .( ka ardhur në një trans, tjetër: dhe mësova çdo gjë në qiell dhe në tokë,” në një tjetër ka ardhur:” çdo gjë ndërmejt lindjes dhe perëndimit.”) për çfarë debatonte paria e lartë. Pastaj më tha: O Muhamed: I thashë: të përgjigjem o Zoti im. Tha: për çfarë gjëje debaton paria më e lartë?- thashë: Në punët që fshijnë gjynahet. Tha: kush janë ato?- I thashë: Ecja e këmbëve për në xhemate, ulja në xhamia pas namazit dhe përkryerja e abdesit në të ftohtin e madh, tha: po pastaj për çfarë?- Thashë: për ushqimin e të varfërve, butësinë në fjalë dhe namazin natën kur njerëzit jane në gjumë. Më tha: kërko. I thashë: O Allah të kërkoj që të më mundesosh veprimin e punëve të mira, largimin nga punët e keqija, të kem dashuri për të varfërit, që të më falësh mua dhe të më mëshirosh dhe nëse dëshiron ta sprovosh një popull me humbje ose ndeshkim ma merr shpirtin mua pa u prekur nga kjo sprovë. Të kërkoj të më bësh që të të dua Ty (ose kuptimi është: të më duash), të dua atë që të don ty, dhe të dua punën që të afron në dashurinë tënde. Profeti (sal-lAllahu alejhi ue selem) në fund tha: Kjo ëndërr është e vërtetë (sepse ëndërrat e profetëve janë shpallje), mësojeni atë përmedësh dhe mësojeni kuptimin e saj.“ Trans, Amedi, Tirmidhiu Ibnu Hurejme, Ibn Ebi Asim. Tirmidhiu ka thënë: hadithi është i sakte e i mire, kam pyetur Muhamed ibn Ismailë el- Bukharin për të dhe më tha se është i saktë. Prej dijetarëve që e kanë saktësuar këtë hadith është: Ibn Tejmije, Ahmed Shakir dhe Albani.

    15. الانتقام من المجرمينEl- Intikamu. (hakmarrja ndaj kriminelëve)- Kjo është një cilësi fielije. Ajo i atribuohet Atij ashtu siç i përshtatet madhështisë së Tij. Allahu i ka thënë në Kur’an: “Sigusisht që ne do të hakmerremi ndaj kriminelëve.- [Ess- Sexhde:22.]

    16. بديع السماوات والارض bedius- semauati uel- erd- (Krijuesi, shpikësi i qiejve dhe i tokës në kulmin e bukurisë, perkryerjes dhe në një sistem të mahnitshëm, të përsosur).

    Allahu ka thënë në Kur’an: “Krijuesi, shpikësi i qiejve dhe i tokës kur ai vendos për një gjë, vetëm i thotë: bëhu! dhe ajo bëhet. [Bekare:117]-

    17. البركة والتبارك El berekatu& Et- tebaruku.
    El Bereke – do të thotë: bereqeti-mirësia. Ndërsa tebarekell-llahu do të thotë: I bekuar është Allahu, gjithë bereqet dhe mirësi, prandaj dijetarët kanë thënë që : et-tebaruku- nënëkupton se e gjithë mirësia dhe bereqeti vjen nga Allahu. Disa dijetarë kanë thënë se kuptimi i “tebaruk“- është Allahu është i Lartësuari me madhështi. Arg, për këtë cilësi është fjala e Allahut: Mëshira e Allahut dhe bekimet e Tij qofshin mbi ju o familja e (Ibrahimit)- [Hud:73]
    Ndërsa për cilësinë “tebarruku” argument është fjala e Allahut në Kur’an: I bekuar, gjithë mirësi dhe bereqet është ai në dorë të të Cilit është mbisundimi, dhe ai është i Gjithëfuqishëm për të bërë çdo gjë.- [Mulk:1]Mjafton si argument për këto dy cilësi përshëndetja islame: Es-selamu alejkum ue rahmetullahi ue berekatuhu.(paqja, meshira dhe bereqetet e Allahut qofshin mbi ju).
    Ibnul kajjimi në bedaiul feuajid ka thënë: ndërsa cilësia tebareke është cilësi e veçantë e Tij ashtu siç ia ka atribuar vetes së Tij.


    18. البشبشة El- beshbeshetu- gëzimi i plotë). Argument është hadithi i Ebu Hurejres se Profeti (sal-lAllahu alejhi ue selem) ka thënë: “Nuk shkon ndonjë burrë vazhdimisht në xhami, dhe të qëndrojë në të perveç se Allahu gëzohet me ardhjene e tij në xhami (sa herë që vjen), ashtu sikurse gëzohet familaja e udhëtarit (kurbetit) kur vjen kurbetqari dhe takohen me të.”- trans, ibn maxheh, Ahmedi etj.- Albani thotë se hadithi është i saktë.

    Grupet e humbura kur përballen me hadithe të tilla të sakta përpiqen t’i keqinterpretojnë sikur që i ka orientuar një ndër të parët e tyre: ka thënë imam Ed-darimi: jemi informaur se disa shokë të Bishër el merisit i thanë atij: Si vepron me këto senede të mira të cilat i përdorin si argument për t’iu kundervënë ideve tona si për shëmbull: hadithet që transmeton Sufjan nga Mensur, nga Eh Zuhri dhe ky i fundit nga salim ose hadithet që i transmeton Ejubi nga Ibn Sirinë ose ammer ibnu Dinnari nga Xhabiri e të tjerë senede. El Merisi tha:’ mos i refuzoni senedet sepse demaskoheni, por mashtrojini, ç’orientojini me anë të te’vilit (keqinterpretimit). Në këtë mënyrë i keni refuzuar me butësi.”

    19. البغض El Bugdu-( urrejtja)- është ciëlsi fielije, e përmendur në hadithe të sakta : prej ketyre haditheve janë dy hadithet që vijojnë:

    1. Trans, Ebu Hurejra i cili thotë: “Ka thënë i derguari i Allahut: vërtet Allahu kur e do një rob, thërret Xhibrilin dhe i thotë: Vërtet Unë e dua filanin prandaj duaje, atëherë e don atë xhibrili, pastaj thërret në qiell dhe thotë: Vërtet Allahu e do filanin prandaj duajeni atë.Atëherë e duan banoret e qiellit, pastaj ai bëhet i pranueshëm edhe në tokë. Ndërsa kur Allahu e urren një rob e thërret xhibrilin dhe i thotë: Vërtet Unë e urrej filanin prandaj urreje edhe ti, atëherë xhibrili e urren pastaj thërret ndër banorët e qiellit: Vërtet Allahu e urren filanin prandaj urrejeni atë, atëherë atë e urrejnë banorët e qiellit dhe si rrjedhojë e urrejnë njerëzit në tokë.” Trans, Muslimi.

    2. Transmeton Ebu Hurejra se Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) ka thënë:”Pjesët më të dashura të vendeve tek Allahu janë xhamitë, dhe pjesët me të urryera të vendeve tek Allahu janë pazaret.- Trans. Muslimi.
    Ibnul Kajjimi ka thënë: vërtet cilësitë që Allahu ia ka atribuar vetes së Tij si : dashuria, kënaqësia, zemërimi, gëzimi dhe urrejtja janë prej cilësive më të madherishme.

    20. البقاء El- bekau- ( perjetësia, pavdekësia), është cilesi dhatije, e veçantë vetëm për Allahun. Allahu ka thënë:Ndërsa do të mbetet për gjithmonë fytyra e Zotit tënd gjithë madhështi e lavdi.[Err- rrahman:27]

    21. التردد Et- terred-dudu- ngurrimi, hezitimi – ngurimi në të drejtën e Allahut do të thotë: që të jetë një gjë e dëshiruar për tu bërë nga njëra anë dhe e urrejtur nga ana tjetër, megjithëse patjetër do të bëhet ajo që dëshiron Allahu.
    Kjo cilësi është fielije, ajo i pohohet Allahut ashtu sic i përshattet madhështisë së Tij dhe nuk i përngjan ngurrimit të krijesave.
    Argumentet per këtë cilësi është hadithi i Ebu hurejres i cili thotë;” Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) ka thënë: Vërtet Allahu ka thënë: Kush armiqson një të dashur timin Unë e kam paralajmeruar per luftë. Robi Im nuk afrohet tek unë me dicka më të dashur tek unë se sa ato që Une ia kam bërë farz, e ai vazhdon të kërkojë afrimin tek Unë me anë të nafileve që i vepron derisa ta dua, dhe kur Unë e dua atëherë bëhem të dëgjuarit e tij me të cilin dëgjon, të shikuarit e tij me të cilin shikon, dora e tij më të cilen kap, mësyn dhe vepron, dhe këmba e tij me të ciëen ecën. Nëqoftëse do të kërkojeë prej meje, unë do ti jap atë që kërkon, dhe nëse kërkon që ta mbroj, unë do ta mbroj. Nuk kam ngurruar ne ndonjë gjë që do të bëj si ngurrimi në kapjen e shpirtit të besimtarit: ai e urren vdejejn dhe Unë e urrej t`ia bëj atë që është e keqe, e dëmshme.”- trs Buhariu.

    Kuptimi i drejtpërdrejtë i fjalës së tij në hadith: “ bëhem të dëgjuarit e tij me të cilin dëgjon….” – është që Allahu e drejton, e orienton dhe i jep sukses këtij eulijaje.( besimtar të devotshëm), në të dëgjuarit e tij në të shikuarit e tij dhe në punën e tij në mënyrë që të gjitha gjerat që i arrin t’i njohë me të degjuarit dhe të shikuarit dhe të gjitha punet që i bën me dorë dhe me këmbë të jenë të gjitha sinqerisht vetëm për Allahun dhe në përpue thshmeri me sheriatin e tij.
    Për dy arsye kuptimi kuptimi i drejtpërdrejtë është ai që e përmendëm më lart.

    1. Sepse Allahu ka thënë:” ai vazhdon të kërkojë afrimin tek Unë me anë të nafileve derisa ta dua dhe në fund të hadithit ka thënë: nëse do të këkoje prej Meje Unë do t`ia jap atë që këkon dhe nëse më kërkon ta mbroj, Unë do ta mbroj.)
    Në këto dy fragmente Allahu ka theksuar se ka rob dhe të adhuruar, synues që kerkon të afrohet dhe të synuar për t’iu afruar me ibadet, dashurues dhe të dashur, kerkues, dhe të kërkuar, kërkues mbrojtjeje dhe mbrojtës, lutës dhe të lutur.Të gjitha këto tregojnë për dy qënie të ndara, të shkëputura dhe të ndryshme nga njëra tjetra. Ato tregojnë se është e pamundur që njëra prej tyre të jetë atribut i tjetrës ose një pjesë prej pjesëve të saj.

    2. Të dëgjuarit e eulijasë, të shikuarit e tij, dora e tij, këmba e tij, të gjitha janë atribute të krijesës që është krijuar, pasi nuk ekzistonte. Asnjë i mençur nuk mund të kuptojë që Krijuesi i pafillim të jetë të dëgjuarit, të shikuarit, dora dhe këmba e një krijese, madje kjo është diçka që njeriu neveritet ta përfytyrojë.
    Komenti që e permendem më lart është transmetuar nga selefet dhe siç e pamë, ai është kuptimi drejtpërdrejtë i hadithit, kështu që nuk kemi të bëjmë as me te’uil (interpretim dhe as me ndryshim të kuptimit të drejtpërdrejtë të hadithit.
    Në lidhje me fragmentet e fundit ku është permendur “ngurrimi” është pyetur Ibn Tejmija dhe në “El- Fetua Mexhmua” është përgjigjur : Ky është një hadith i lartë. Ai është hadithi më i lartë në pershkrimin e cilesive të euliajve. Disa njerëz e kanë refuazuar fragmetin ku përmendet në të ngurrimi dhe kanë thënë: ngurrimi nuk është cilësi e Allahut sepse është prej cilësive të atyre që nuk njohin përfundimet e punëve. Allahu di çdo gjë, prandaj kjo nuk mund të jetë cilësi e tij, por e vërteta është se: “fjala e të Dërguarit të Allahut është e drejtë dhe asnjëri nuk është më i ditur rreth Allahut sesa i dërguari i Tij dhe as më i sinqertë në këshillimin e ummetit dhe as më i aftë për tu shprehur si ai.” Perderisa është keshtu atëherë ai që e refuzon fjalën e tij është ndër njerëzit më të paditur dhe më të humbur dhe më të paedukuar. Duhet të edukohen dhe të merren masa ndëshkuese ndaj tyre. Është detyrë të mbrohet fjala e Profetit (sal-lAllahu alejhi ue selem) nga mendimet e kota dhe besimet e prishura. Kjo që kanë kuptuar ata prej hadithit është e pasaktë sepse lëkundja dhe ngurrimi lind tek krijesat si rrjedhojë e mosnjohjes së perfundimit të punëve. Ndësa cilësitë që Allahu ia ka atribuar Vetes se Tij nuk jane si cilësitë e krijesave të Tij. Allahut nuk i përngjason asgjë as në qënien e Tij dhe as në atributet e tij dhe as në veprat e tij. Pastaj thënia e tyre: që ngurrimi lind nga mosnjohja përfundimit se si do jetë dhe për këtë arsye nganjëherë hezitojmë ta bëjmë për shkak të përplasjes së interesave dhe dëmeve në të. Dëshirojmë të veprojmë për arsye të dobisë dhe interesit që realizohet me të dhe e urrejmë veprimin për arsye të dëmit që shkaktohet. Pra jo për arsye se nuk e njeh përfundimin, por për arsye se e dëshiron nga njëra anë dhe e urren nga ana tjetër.

    Si për shëmbull: I sëmuri i dëshiron ilaçet për interesin e shërimit dhe të shëndetit dhe i urren ato për shkak i bën robi të cilat i urren nefsi janë të tilla,prandaj Profeti (sal-lAllahu alejhi ue selem) ka thënë në hadithin e saktë: “Zjarri është i rrethuar me epshe, dhe dëshira dhe se xheneti është i rrethuar me gjëra të urryera”- Allahu ka thënë në Kur’an: “Lufta është bërë detyrim për ju (xhihadi) megjithëse ju nuk e pëlqeni atë.”- [El Bekare:216]Duke marrë parasysh arsyen e dytë të lindjes së ngurrimit del në pah kuptimi i tij në këtë hadith. Robi u bë i dashur tek Allahu fillimisht me veprimin e farzeve të cilat i don Allahu, pastaj me përpjekjet e tij për të vepruar nafilet që i do Allahu dhe e don vepruesin e tyre.”

    Allahu e urren atë që e dëshpëron robin e Tij dhe të dashurin e Tij, vdekja është një gjë e keqe për robin prandaj Allahu e urren atë, por për arsye që ajo është caktuar, Ai e dëshiron dhe ajo patjetër do të ndodhë. Pra Allahu e dëshiron vdekjen e të dashurit të Tij, sepse është diçka e shkruar, nga ana tjeter ai e urren sepse është diçka e keqe dhe dëshpëruese, për robin e tij. Si rjedhojë Allahu e dëshiron vdekjen e besimtarit të devotshëm nga njëra anë dhe e urren nga ana tjetër. Ky është realiteti i ngurimit në të drejten e Allahut ashtu siç është përmendur në këtë hadith.

    22. الترك Et- terrku- lënia. Kjo është cilësi e përmendur në Kur’an. Allahu ka thënë :“Kjo ngjason si me atë që ndezi zjarrin dhe pasi ai ndriçoi gjithëandej rreth tij, Allahu ua mori dritën dhe i la në errësirë.(Kështuqë ata nuk mund të shihnin.“ [El- Bekare;17]

    23. التقرب و القرب و الدنو Et- tekarrub-bu. El- Kurrbu dhe Ed- dunuvu ( afrimi dhe afërsia ndaj krijesave që dëshiron Allahu tu afrohet ).

    Këto cilësi janë përmendur në Kur’an dhe sunnet.
    El- Karrib është prej emrave të bukur të Allahut që merret prej tij cilesia: el- kurrb ( afërsia). Allahu ka thënë: Dhe kur robërit e mi të pyesin ty për Mua,atëherë përgjigju atyre; Vërtetë Unë jam afër tyre, Unë u përgjigjem duave të lutësit kur ai më drejtohet mua me lutje. [El bekarre:186]

    Trans. Ebu Hurejra i cili thotë: “ka thënë profeti : Allahu thotë Unë jam i Fuqishëm që të veproj ndaj robit Tim, atë që ai mendon se Unë do të veproj ndaj tij. Unë jam me të kur më përmend Mua, nëse do të më përmende në veten e tij ( fshehurazi jo në publik) Unë e përmend në vetveten time dhe nëse do të më përmendë në një grup, Unë e përmend në një grup më të mirë se ata, dhe nëse më afrohet një pëllëmëbë do ti afrohem një krah, nëse më afrohet një krah, unë do t’i afrohem një pash dhe nëse do të më vijë duke ecur do ti vij duke ecur më shpejt dhe më me nxitim.( Herueleten)- trs , Buhariu & Muslimi.

    Gjithashtu trs, Aishja nga Profeti (sal-lAllahu alejhi ue selem) se ai ka thënë: Nuk ka ndonjë ditë në të ciën Allahu lëshon robër nga zjarri më shumë se sa ditën e Arafatit, ai afrohet ndaj (robërve të tij), pastaj krenohet me ta tek melaiket dhe thotë:çfarë kanë dashur këta?- Trs Muslimi.

    Në këtë hadithë është përmendur Ed- Dunuvu ( afrimi).

    Ehli sunneh uel xhamaah të cilët janë selefët dhe mbarë ehlul hadithi besojnë se Allahu është afër krijesave që dëshiron tu afrohet. Ky afrim është real ashtu siç i përshtatet madhërisë së Tij dhe megjithëse është afër ai është mbi arshin e Tij, i ndarë dhe i shkëputur nga krijesat e Tij. Ata besojnë se Allahu u afrohet krijesave që dëshiron tu afrohet realisht .

    Përsa i përket afërsisë së Allahut ndaj krijesave që dëshiron tu afrohet duhet të kemi parasysh keto gjëra që vijojne:

    1. Afërsia dhe afrimi i Allahut ndaj besimtarëve nuk do të thotë se Allahu ëshrtë në tokë, apo ai gjendet në vendin që është në të njeriu apo që ai është në çdo vend apo që ai është i trupëzuar dhe i përzier me krijesat, apo që ai është vetë krijesat siç besojnë panteistët. Të gjitha këto janë kufër mosbesim, sepse Allahu është lart mbi të gjitha krijesat, i ndarë i shkëputur, jashtë krijesave siç tregojnë argumentet e prera dhe të padiskutueshme të cilat do ti përmendin në cilësitë e Allahut.

    2. Në të drejtën e Allahut duhet të bashkojmë ndërmjet të qënurit të Tij mbi Arsh dhe afërsisë së Tij ndaj krijesave që dëshiron tu afrohet për arsye të madhërisë së tij. Shtat qiejtë në dorën e Tij janë si një farë mustarde në dorë e robit. Si të jetë e pamundur në të drejtën e Tij (kur kjo që e përmendëm është diçka nga madhëria eTij) që të jetë lart mbi Arshin e Tij dhe të afrohet nga krijesat e Tij që dëshiroh si të dëshirojë,duke qënë i lartësuar mbi arsh. Afërsia e Allahut ndaj krijesave që i don nuk e kontraditon të qënurit e Tij mbi Arsh sepse cilësitë e Allahut nuk u përngjajnë cilësive të krijesave .Bashkimi ndërmjet këtyre dy cilësive në të drejtën e Tij është prej veçorive të Tij. Ai është i lartësuari në afërsinë e Tij dhe ësht i afërti në lartësinë e Tij.

    3. Në qoftëse ndonjërit i shkon ndër mend (në pohimin e këtyre cilësive) të imagjinojë se si është e mundur që të jetë mbi krijesat e Tij dhe tu afrohet atyre që dëshiron prej tyre, le ta dijë se kjo imagjinatë është gabim sepse ajo ka lindur nga krahasimi i Allahut me krijesat e Tij. Ky krahasim është i pasaktë sepse Allahut nuk i përngjan asgjë.

    Ibnu Tejmije ka thënë ; përsa i përket afrimit të Allahut ndaj disave prej robërve të tij, këtë e pohojnë ata që pranojnë të atribuarit e Allahut me veprat e vullnetshme që ia ka atribuar vetes së Tij si : ardhja në ditën e gjykimit, zbritja, të lartësuarit mbi arsh e tjer, siç është besimi i dijetarëve të selefëve dijetarëve të shquar të Islamit, Ehlul hadithit.Thëniet dhe transmetimet e tyre në lidhje me këtë çështje janë të shkallës muteuatir.

    Vërejtje: Jo në çdo argument që Allahu ka përmendur në të afërsinë ndaj krijesave bëhet fjalë për afrimin e Tij realisht sepse ndoshta bëhet fjalë për afërsinë e melaikeve. Kjo varet nga konteksti, bashkërendimi dhe treguesit në tekst. Ibnu Tejmije ka thënë: fakti që afërsia është një cilësi e Tij reale nuk do të thotë se në çdo vend ku përmendet afërsia të bëhet fjalë për afërsinë e vetes së Tij.Kjo është prej gjërave që duhen studiuar në tekstin e trs metuar, nëqoftëse tregon për afërsinë e Allahut, i japim këtë kuptim dhe nëse tregon për afërsinë e diçkaje tjetër i japim atë kuptim.
    Si shembull, për këtë që e ka sqaruar Ibnu Tejmije po marrim dy ajete nga Kur’ani:
    1. “Sigurisht që Ne e kemi krijur njeriun dhe Ne e dime se çfarë i pëshpërit atij vetvetja( nefsi i vet dhe ne jemi më afër atij se sa vena e qafës),.“ [Kaf:16/17]

    Fjala e Allahut ne ajetin:17 “( Mbani mend) se dy marrësit ( melekët shkrues) marrin ( shkruajnë veprat )„ , tregon se bëhet fjalë për afrimin e dy melekëve që shkruajnë punët.

    2. “Por Ne jemi më afër atij se sa ju, por ju nuk shikoni „ - [El uakia :85 ].

    Në këtë ajet bëhet fjalë për afërsinë e melaikeve, pikërisht për melekun e vdekjes dhe ndihmuesit e tij. Sepse ata që i afrohen njeriut në kohën e daljes së shpirtit janë melaiket siç ka thënë Allahu në Kur’an : “Derisa kur ndonjërit prej jush ti afrohet vdekja, të Dërguarit Tanë (melekët e vdekjes) ia marrin shpirtin atij. Ata kurrë nuk janë të pakujdesshëm ndaj detyrës së tyre.„ [Elenam;61] .Pastaj fjala e Allahut në fundin e ajetit, është argument i qartë që tregon për afërsinë e melaikeve, sepse i afruari është në të njëjtin vend por nuk e shikojnë . Kjo e përcakton në mënyrë të padiskutueshme se qëllimi është afërsia e melaikeve, sepse është e pamundur një gjë e tillë në të drejtën e Allahut.
    Arsyja që Allahu afërsinë ia ka dedikuar vetes së Tij, megjithëse bëhet fjalë për afërsinë e melaikeve është, se afërsia e tyre bëhet me urdhërin e Tij dhe ata janë ushtarët e Tij dhe të derguarit e Tij .
    Si dy ajetet e kaluara edhe në këtë ajet: “Kur ne ta lexojmë atë ty, atëherë ndiqe leximin e tij „ .[El Kijame:18] nuk bëhet fjalë për Allahun. Këtu padyshim bëhet fjalë për xhibrilin, i cili i lexonte Kur’anin Profetit ( sal-lAllahu alejhi ue selem), por për arsye se e lexonte me urdhërin e Allahut, ai ia dedikon leximin vetes së Tij.
    Për më gjerë rreth hadithit të Ebu Hurejres shiko cilësinë El- herueletu.”

    24. الجلال El Xhelalu. ( Madhështia, lartësia)

    Kjo është cilësi dhatije. Allahu i lartësuar ka thënë: Ndërsa do të mbetet për gjithmonë fytyra e Zotit tënd gjithë madhështi e lavdi.[Err rrahman :27]

    Vërejtje:

    El- Xhelil nuk është prej emrave të Allahut, megjithëse disa e kanë konsideruar të tillë sepse nuk ka ardhur si emër në ndonjë argument të saktë.

    25. الحب و المحبة El- Hub-bu dhe El-mehabetu ( dashuria) Ka thënë; Allahu në Kur’an: “Bëni mirësi sepse vërtet Allahu i do mirëbërësit”- [El bekare:195]

    26. الحثو El Hathvu.( dhënia me të dy grushtat e dorës). Kjo është cilësi fielije e përmendur në hadithë të saktë. Ka trs metuar Ebi Umametu el Bahili se Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) ka thënë:” më ka premtuar Zoti im për të futur në xhenet nga ummeti im, 70.000 veta pa llogari dhe pa ndëshkim së bashku me çdo 1000 (prej tyre), do të ketë edhe 70.000 të tjerë dhe tre grushta prej grushtave te Zotit tim.”- trs. Et-Tirmidhiu, Ibnu Maxheh, Ahmedi etj. Hadithi është përmedur në sahih sunen et- Termidhi.

    27. الحجزة والحقو El- Huxhzetu- El- haku`u ( Ija).

    Janë dy cilësi”dhatij-jeh”të përmendura në hadithe te sakta. Trans meton Ahemdi me sened te mirë nga Ibnu Abazi se Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) ka thënë:’ Vërtet farefisnia është një degë e kapur për Ijën e të Gjithemëshirshmit.( rrahmanit), i Cili ( i Gjithemshirshmi) e ndihmon dhe i bën mirë atij që mban lidhej me farefisin ( i viziton, i ndihmon) dhe e ndërpret bamirësinë dhe ndihmën ndaj atij që ndërpritet nga farefisi. Në ketë hadith është përmendur cilësia „el- huxhzetu“.

    Buhariu ka transmetuar nga Ebu Hurejra se Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) ka thënë: Allahu i krijoi krijesat dhe pasi i përfundoi dhe i përsosi “ u çua farefisnia( err-rrahim), u kap për Ijën e të Gjithemëshirshmit. I Gjithëmëshirshmi i tha: Mos! Farefisnia tha:” këtu jam ngritur për tu mbështetur ty dhe për të këkruar mbrojtje dhe strehim tek Ti, prej atij që i ndërpret lidhjet farefisnore. Allahu i tha: A nuk kënaqesh që ti bëj mirësi dhe të ndihmoj atë që të viziton, që mban lidhje me ty dhe ta ndërpres ndihmen dhe bamirësinë nga ai që ndërpritet nga ty?- tha : Posi jo, o Zoti im. Atëherë Zoti tha; kjo do të jepet ty. Pastaj Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) tha;” Lexoni nëse dëshironi: A do të bënit ju pabesi dhe të këqija në tokë dhe të cënonit lidhjet e afërsisë, po t’u jepej sundimi? [Muhamed:22]

    Në ketë hadith është permendur el – hakuu. Ibnu Tejmija ka thënë: Ky është një prej haditheve të cilësive, që dijetarët e selefëve për to tekstualisht kanë theksuar: besohen siç kanë ardhur.

    Një person pas leximit të hadithit të lartpërmedur në praninë e imam Ahmedit tha: Kam frike se mos ke bërë kufër. Imam Ahmedi pasi i dëgjoi fjalët e tij tha për të: Ky është xhehmij.

    28. لحافظ El-Hafidh – Ruajtësi. Ka thënë Allahu në Kur’an:
    "Allahu është Ruajtësi më i mirë." [Jusuf:64]

    29. الحاسب El-Hasib – Llogaritësi. Ka thënë Allahu në Kur’an: "Dhe jemi më se të Mjaftueshëm Ne si Llogaritës." [El-Enbija’:47]

    30. الحفي El-Hafij’j – Mirëpritësi, Shumëbamirës, Dashamirësi i Madh.
    Allahu ka thënë në Kur’an: "Se vërtetë që, Ai është për mua gjithnjë (Mirëpritës) Bamirës, Dashamirë." [Merjem: 47]

    31. الحنان El- Hananu.( mëshira mirëdashja, dhembshuria, përdëllimi dhe dashuria) Kjo është cilësi fielije e përmendur në Kur’an dhe në hadithë të sakta. Allahu ka thënë : “O Jahja mbahu fort pas librit të parë ( Teuratit) .Ne i dhamë atij urtesi duke qënë akoma fëmijë dhe ( e bëmë ) atë të dashur të dhembshur, të mëshirshëm ndaj njerëzve si dashuri e mëshirë nga ne. E bëmë të pastër nga gjunahet dhe ai qe i drejtë, i devothsëm”.[ Mejrem:12/13]

    Trs. Ebu Said el Hudri i cili thotë : Kam dëgjuar Profetin ( sal-lAllahu alejhi ue selem) duke thënë:” vendoset ura e siratit mbi zjarrin e xhehenemit, pastaj ndërmjetësojnë profetët për çdo njeri që ka dëshmuar sinqerisht se nuk ka të adhuruar me të drejtë veç Allahut, dhe i nxjerrin nga zjarri, pastaj Allahu i përdëllen( i mëshiron) me mëshirën e Tij, ata që gjenden në të dhe nuk le në të asnjë rob që ka në zemrën e tij sa një grimcë fare prej besimit perveçse e nxjerr prej tij.” - trs. Imam Ahmedi me insad te mire siç ka thënë Arnauti në recenzimin e senedit.
    El- hananu nuk është emer i Allahut sepse nuk është përmedur në hadithë të saktë si i tillë.

    32. الخداع لمن خادعه Mashtrimi i atij që përpiqet që të mashtrojë Allahun ose besimatrët.

    Kjo është cilësi fielije e cial nuk i atribuohet Allahut në mënyrë absolute, por i atribuohet vetëm në rastin kur është lavdërim dhe përkryerje argument është fjala e Allahut në Kur’an në :Padyshim që hipokritët mundohen të mashtrojnë Allahun por është Allahu ai që i mashtron ata. [Nisa:142]


    33. الخلة El Khuletu (dashuria e pastër, e madhe, miqësi e ngushtë).

    Kjo është cilësi fielije e përmendur në Kur’an dhe në sunnet. Allahu don dhe afron me dashuri të madhe atë që dëshiron dhe e urren atë që e dëshiron. Ka thënë Allahu në Kur’an:” Vërtet Allahu e bëri Ibrahimin halil ( mik të ngushtë)- [En- Nisa:125] Muslimi ka transmetuar në sahihun e tij, se Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) ka thënë: Vërtet Allahu shokun tuaj e bëri khalil ( mik të ngushtë). Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) kishte për qëllim veten e tij.

    34. الرؤية Err- rru’jetu- ( shikimi)- Kjo është cilësi”dhatij-jeh”e përmendur në shumë argumente. Allahu i lartësuar ka thënë: Ai u tha ; Mos u frikësoni padyshim që unë jam me ju të dy duke dëgjuar e shikuar çdo gjë. [ Taha:46]

    35. Të shikuarit e Allahut nga besimtarët në botën e përtejme.
    Ehli sunneh uel xhemaah besojnë që besimtarët do ta shikojnë Allahun me sy në botën e përtejme, këtë e tregojnë shumë argumente nga Kur’ani dhe sunneti.


    Argumentet e Kur’anit:

    1- “Disa fytyra atë ditë do të shkëlqejnë (Nadireh) duke parë Zotin e tyre (Allahun) „[El- Kijame:21/22]

    2-“Besimtarët në frone të larta duke parë„ [ Mutafifinë:35] Fjala e tij në ajet “duke parë”- përfshin edhe shikimin e tyre tek Allahu sepse është e përgjithshme.

    3. “Për ata të cilët punuan të mirën është më i miri ( xheneti) dhe për më tepër (shikimi tek Allahu)…… „ [ Junus :26.]

    Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) fjalën “Zijade”-( edhe më tepër) e ka komentuar që: është shikim tek Allahu siç ka ardhur në hadithin e Suhejbit i cili thotë: Lexoi i Dërguari i Allahut këtë ajet: “Për ata të cilët punuan të mirën është më i miri ( xheneti) dhe për më tepër (shikimi tek Allahu) „ [Junus:26]
    Dhe tha: "Kur të futen banorët e xhenetit ne xhenet dhe banorët e zjarrit në zjarr thërret një thirrës: O banorët e xhenetit ! vërtet për ju është një premtim tek Allahu që dëshiron tua plotësojë.”thonë : cili është ai?- A nuk na i ka rënduar peshoret (me të mira, a nuk na i ka zbardhur fytyrat, a nuk na ka futur në xhenet, a nuk na ka ruajtur nga zjarri?), atëherë Allahu e zbulon perden dhe ata e shikojnë. Allahu nuk u jep atyre ndonjë gjë më të dashur për ata se sa shikimi tek Ai. Kjo është; “ ez-zijade”- trs. Muslimi.

    4- “Atje ata do të kenë çfarë të duan dhe ne kemi (mbi këtë) më tepër.( për ta: shikimin tek Allahu”).[Kaf:35.]

    5- “Sigurisht që kafirët do të pengohen nga të shikuarit e Zotit të tyre atë ditë” [El Mutafifinë:15]

    Imam Shafiu ka thënë: “Përderisa kafirë pengohen nga shikimi i Allahut për shkak se Ai është i hidhëruar prej tyre. Kjo tregon se besimtarët e shikojnë, sepse Allahu është i Kënaqur prej tyre.”
    Z-zxhaxh ka thënë: “Ky ajet është argument që besimtarët e shikojnë Allahun në Ahiret, sepse sikur të mos ishte kështu, atëhere ky ajet nuk do të kishte dobi.”

    Argumentet e sunnetit.

    1- Trs , Xheriri i cili thotë: "Ishim të ulur me Profetin ( sal-lAllahu alejhi ue selem) në natën e 14, ai shikoi hënën ( të plotë ) dhe tha: Vërtet ju do ta shikoni Zotin tuaj siç shikoni hënën, nuk do të hasni mbipopullim (padrejtësi, dëmtim), prandaj nëse është e mundur që të përgatiteni për namazin para lindjes së diellit dhe para perëndimit të tij dhe të evitoni shkaqet që pengojnë nga falja e tyre si gjumi dhe ( preokupimet), veproni. Pastaj Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) lexoi ajetin e Kur’anit: "Bën durim pra për gjithçka që ata thonë dhe lartëso Lavditë e Zotit tënd para lindjes së diellit dhe para perëndimit". [Kaf:39] „Trs , Buhariu& Muslimi


    2- Trs. Ebu Hurejra se disa njerëz thanë: O i derguari i Allahut a e shikojmë Zotin tonë diten e Gjykimit?- Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) tha: A hasni dëmtim( vështirësi prej mbipopullimit, dyndjes së njerëzve ) në shikimin e hënes së plotë?- I thanë : Jo o i derguari i Allahut. Ai u tha: A hasni dëmtim dhe vështirësi në shikimin e diellit kur ndermjet jush dhe ndërmjet tij nuk ka re?- thanë: Jo. Ai u tha: Ju kështu do ta shikoni Zotin tuaj.-Trs. Buhariu & Muslimi.

    Dijetarët kanë thënë se hadithet e trs metuara nga Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) dhe shokët e tij në lidhje me shikimin e Allahut në botën e përtejme janë muteuatir.
    Ata i kanë trasmetuar autorët e librave të sakta të hadithit të mesanidëve dhe të suneneve.Përafërsisht hadithet e të shikuarit të Allahut nga besimtaret i kanë transmetuar 30 sahabë. Ai që përvetëson njohjen e tyre bindet në mënyrë të prerë se Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) i ka thënë:
    Në hadithet e lartpërmendura nuk është përngjasuar Allahu me diellin dhe hënën por është përngjasuar shikimi i muslimanit tek Allahu në botën e përtejme me shikimin e tij tek hëna në dynja, pra është përngjasuar shikimi me shikimin dhe jo i shikuari me të shikuarin.

  2. #12
    Perjashtuar
    Anëtarësuar
    10-12-2009
    Postime
    489
    Re: Besimi i Ehli Sunnetit në Emrat dhe Cilësitë e Allahut
    Disa dilema të grupeve të humbura në lidhje me këtë çështje.

    Dilema e parë:

    Kanë marrë për argument fjalën e Allahut: (Musai ) tha ; O Zoti im! Mu shfaq që të shoh ty hapur. Allahu tha: Ti nuk do të më shikosh Mua, por shiko malin, nëse ai do të mundet të qëndrojë në vendin e Tij, atëherë ti do të më shohësh mua. [El- Arafë:143]

    Kanë thënë: Ky ajet tregon se Allahu nuk do të shikohet.

    Përgjigjia: Ky ajet nuk tregon se Allahu nuk do të shikohet në botën e përtejme por përkundrazi ai tregon se Allahu do të shikohet, pra ai është argument kundra tyre për arsyet që vijojnë:

    a. Nuk është e drejtë që të mendohet se Musa i ka kërkuar Allahut diçka që është e pamundur të ndodhë, sepse ai është i derguari i Allahut dhe Allahu atij i ka folur me fjalë. Ai ka qënë më i dituri i njerëzve në kohën e tij rreth Zotit të tij, kështu që nuk është e mundur të kërkojë diçka që bie ndesh me besimin.

    Përderisa ai ketë gjë e ka kërkuar prej Allahut, kjo tregon që është e mundur.

    b. Allahu nuk e kritikoi dhe nuk e refuzoi kërkesën e tij, ndërsa kur kërkoi Nuhu shpëtimin e djalit të tij, Allahu e kritikoi me fjalët; Unë të paralajmeroj që të mos jesh prej të paditurve.[ Hud:56]

    c. Allahu i tha : Musait:“Ti nuk do të më shikosh„ dhe nuk i tha që : nuk është e mundur të shikohej, apo Unë nuk mund të shikohem. Ndryshimi mes dy përgjigjeve është i qartë. Pra kjo përgjigje që Allahu ia dha Musait, tregon se Allahu do të shikohet, por fuqia e Musait nuk e përballon shikimin e Tij në këtë dynja . Pretendimi i tyre se pjesëza mohuese: “len” tregon për mohim të përhershëm në të ardhmen dhe se ajo tregon për mosshikimin e Allahut në Ahiret është i pasaktë, sepse ajo sikur të ishte përforcuar me fjalën ( kurrë), -nuk do ta shikosh kurrë- nuk tregon për mohim të përhershëm në dynja dhe në Ahiret .Atëherë si të thuhet që është e tillë kur pjesëza përforëcuese e mohimit në të ardhmen (kurrë) nuk ekziston.

    Allahu ka lajmëruar në Kur’an se çifutët kurrë nuk do ta dëshirojnë vdekjen;“Por ata kurrë nuk do ta dëshirojnë atë………[Bekare:95]

    Nuk ka dyshim se mohimi është i kufizuar në këtë dynja sepse në Ahiret ( në zjarr) kafirët do ta dëshirojne vdekjen dhe zhdukjen. Allahu ka thënë në Kur’an: Do të thonë : O Malik ! Le të na japë fund Zoti yt. Ai do tu thotë: Sigurisht që do të mbeteni përjetë. [E- Zuhruf:77]. Atëherë fjala e Allahut :“Ti nuk do të më shikosh„ do të thotë: Ti nuk do të më shikosh në ketë dynja.

    Dilema e dytë:
    Ka thënë; fjala e Allahut në Kur’an: Atë nuk e përfshijnë shikimet dhe Ai i përfshinë shikimet. [ El Emnamë: 103] tregon që Allahu nuk mund të shikohet.

    Pergjigjja: Sikurse edhe ajeti i kaluar ky ajet tregon që Allahu do të shikohet, sepse kuptimi është që: shikohet por nuk përfshihet me shikim. Përfshirja me shikmi është diçka më shumë se thjesht shikimi. Përderisa ka mohuar përfshirjen, kjo tregon se shikimi do të ndodhë. Krijesat nuk mund ta përfshijnë Atë me të shikuarit e tyre për arsye se madhëria e Tij është e përkryer, por kjo nuk tregon që besimtarët nuk shikojnë tek Ai. Sikur që krijesat e dinë që Allahu ekziston dhe nuk e përfshijnëAtë me dijen e tyre po ashtu e shikojnë (muslimanët prej tyre) megjithëse nuk e përfshijnë me të shikuarit e tyre. Ka krijesa të cilat njerëzit i shikojnë megjithëse nuk i përfshijnë me të shikuarit e tyre, si për shëmbull; dielli.
    Atëhere si mos të konceptojmë që sytë e shikojnë Allahun, Krijuesin e krijesave në Ahiret por nuk e përfshijnë Atë!
    Nga kjo që e sqaruam rezultojme se çdo argument të saktë që përdorin grupet e humbura për t’iu kundërvënë të vërtetës ai është kundra tyre. Ibn Tejmije në : Elakl dhe En- nakl- ka thënë: Unë jam i gatshëm që çdo argument të saktë që e përdor kushdo qoftë për diçka të pavërtetë ta kthej atë argument kundra tij.

    Disa gjëra që kanë të bëjnë me ketë temë:

    1. Të shikuarit e Allahut është argument se Allahu është në lartësi mbi kriejsat e Tij, sepse nuk mund të përfytyrohet shikimi pa përballim ndërmjet shikuesit dhe të shikuarit. Ai që mendon se Allahu do të shikohet por jo në ndonjë anë, le të kontrollojë mendjen e tij sepse ai ose refuzon arsyen llogjike ose ka diçka në mendje. Nëse do të thotë shikuesi e shikon, por as përpara e as mbrapa, as djathtas e as majtas, as lart e as poshtë, këtë do t’ia refuzonte çdo njeri që e degjon me natyrshmërinë e tij të pastër. Fakti që Allahu shikohet në anën e lartësisë nuk do të thotë që ajo e përfshin apo e kufizon atë, sepse me fjalën: anë: nuk nënkuptojmë një vend apo diçka të kufizuar brenda krijesave.Ne me të kemi për qëllim hapësirën jashtë të gjitha krijesave, për më gjerë shiko: Sherhut tahauije të Ibnu Ebil izz.

    2. Asnjëri nuk e shikon Allahun në dynja me sy. Kjo sepse Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) na ka thënë në hadith: Dhe se ju nuk do ta shikoni Zotin tuaj derisa të vdisni. Trs , Ahmedi & Ebu daudi.

    Dijetarët në lidhej me këtë çështje janë të gjithë dakort përveç përsa i përket shikimit të Profetit ( sal-lAllahu alejhi ue selem), disa janë të mendimit se e ka parë me sy dhe disa të tjerë janë të mendimit se nuk e ka parë me sy.
    Të parët kanë për argument një trs , nga Ibnu Abasi i cili thotë se Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) e ka shikuar Zotin e tij me sytë e tij. Këtë transmetim e ka përmendur Ibnu Huzejme dhe ai është i dobët sikurse thotë Albani.

    Dijetarët e mendimit të dytë kanë argument hadithin e Ebu Dherrit : E pyeta Profetin ( sal-lAllahu alejhi ue selem): A e shikove Zotin tënd ?! Ai tha: Dritë si ta shikoja?
    Pra Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) ka shikuar perden e dritës që e pengon shikimin tek Allahu, prandaj ka thënë në fund : si ta shikoja???- trs , Muslimi.
    Gjithashtu kanë marrë për argument thënien e Aishes drejtuar Mesrukut: Kush të thotë ty se Muhamedi ka shikuar Zotin e tij, ai ka genjyer. Trs , Buhariu& Muslimi.
    Mendimi më i saktë në lidhje me këtë çështje është që: Profeti (sal-lAllahu alejhi ue selem) e ka parë Zotin e tij me zemër dhe në ëndërr dhe jo me sy. Kështu bëhet pajtimi ndërmejt argumenteve dhe thënieve të sahabëve në lidhje me këtë çështje. Sahabet që e mohuan shikimin e Profetit ( sal-lAllahu alejhi ue selem) ndaj Zotit të tij në ( dynja), patën për qëllim shikimin me sy, ndërsa ata që e pohuan, patën për qëllim shikimin me zemër. Nga Ibnu Abasi transmeton nxënësi i tij A’ata se ai ka thënë Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) e ka shikuar Zotin e tij me zemër. Muslimi ka trs metuar në sahihun e tij se Ibnu Abasi ka thënë: Muhamedi e ka parë Zotin e tij me zemër dy herë. Ibnu Kethiri ka thënë: Nuk ka ndonjë transmetim të saktë nga sahabet që tregon se Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) e ka parë Zotin me sy. Ndërsa dy ajetet e sures Nexhm nuk bëjne fjalë për shikimin e Allahut, por për shikimin e xhibrilit, sipas komentit më të saktë.

    Ibnu Kethiri pasi ka zgjedhur mendimin që dy ajetet tregojne per shikimin e xhibrilit në formën e tij reale ka përmendur hadithin që e ka transmetuar Buhari dhe Muslimi, se Aishja e ka pyetur Profetin ( sal-lAllahu alejhi ue selem) për atë që ka shikuar në natën e miraxhit dhe ai i ka thënë: Ai që shikova ishte xhibrili.
    3.Hadithet e sakta tregojnë se Allahu do të shikohet në fushën e Mahsherit ( vendtubimi, venqëndrimi) në ditën e Gjykimit si edhe në xhenet. Dijetarët në lidhje me ata që do ta shikojnë Allahun në diten e gjykimit në Mahsher janë në kundërshtim:

    Mendimi i parë është se; Nuk do ta shikojnë perveçse besimtarët.

    Mendimi i dytë është se do ta shikojnë të gjithë ata që qëndrojnë në Mahsher, besimtarët dhe kafirat, pastaj kafirat do të privohen (pengohen) nga të shikuarit e Allahut.

    Mendimi i trete është se do ta shikojnë së bashku me besimtarët edhe munafikët, ndersa kafirat e tjerë nuk do ta shikojnë.

    Mendimi i tretë është më i saktë sepse Ebu Hurejra ka trs metuar se Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) në një hadithë të gjatë i cili është filluar me pohimin e shikimit tek Allahu në ditën e Kijametit ndër të tjera ka thënë:
    “ Mbetet ky umet ne të cilin janë edhe munafikët e tij.Atëherë Allahu vjen në një formë ndryshe nga forma që e njohin dhe u thotë: Unë jam Zoti juaj, ata thonë: Allahu na ruajte prej teje, ky është vendi që do të qëndrojmë derisa të na vijë Zoti ynë i lartësuar. Kur të vijë Zoti ynë, ne e njohim. Pastaj Allahu i lartësuar vjen në formën e Tij, të cilën e njohin dhe u thotë: Unë jam Zoti juaj, e ata i thonë: Ti je Zoti ynë!- Buhariu& Muslimi

    Hafidh el Hakemi pasi ka përmendur hadithe të shumta në lidhje me këtë temë ka thënë: Me këto hadithe muteuatir -të sakta dhe të qarta vërtetohet se Allahu do të shikohet në Ahiret, siç dëshiron. Dëshmorët do ta shikojnë pas vdekjes së tyre, melaiket do ta shikojnë, Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) do ta shikojë kur i merr leje Allahut për ndërmjetësim dhe umeti i Profetit ( sal-lAllahu alejhi ue selem) i miri dhe i prishuri i tyre e shikojnë: për të këqinjtë dhe munafikët, shikimi do të jetë sprovim dhe një lloj ndëshkimi, ndërsa për të dashurit e Allahut, besimtarët veçanërisht shikimi do të jetë: gëzimdhe lumturi. Ata kënaqen duke shikuar tek fytyra e Allahut. Atyre ju jepet dritë e plotë për të kaluar mbi sirat ( urë), pastaj u shfaqet në xhenet dhe e shikojnë siç dëshiron Ai. Për më gjerë rreth kësaj teme mund të kthehesh në “Maarixhul kabul”. Atje janë përmbledhur mjaft hadithe dhe thenie te sahabeve, të tabiinëve dhe të dijetarëve të umetit të cilat konfirmojnë këtë që e sqaruam.
    Si përfundim po e mbyllim këtë temë me hadithin që e ka trs. En Nesaiu, Ahmedi dhe Ibnu Hibani nga Ammar Ibni Jasir se Profeti i Allahut ( sal-lAllahu alejhi ue selem) është lutur me këtë dua: “O Allah me dijen tënde rreth të fshehtës dhe fuqinë Tënde mbi krijesat më jep jetë përderisa jeta është më e mirë për mua dhe ma merr jetën nëse vdekja është më e mirë për mua. Të kërkoj të më bësh të të frikesohem Ty në vetmi dhe në publik. Të kërkoj të më bësh të them të drejtën në situatë zemërimi dhe kënaqësie. Të kërkoj që të më bësh modest ( mesatar) kur jam i pasur dhe kur jam i varfër ( kur të jem i pasur të mos shpërdoroj, dhe kur të jem i varfër të mos e shtrëngoj dorën), të kërkoj të më dhurosh kënaqësi të trupit që nuk zhduket dhe të kerkoj që të më japësh kënaqësi të zemrës që nuk ndërpritet, të kërkoj që të më bësh të kënaqur pas caktimit tënd, të kërkoj që jetën pas vdekjes të ma bësh të qetë( pa brenga), pa dhimbje dhe pa pikëllime, të kërkoj që të më bësh prej atyre që do të përjetojnë kënaqësinë e shikimit tek fytyra Jote, të kërkoj të më bësh të mallëngjyer për takimin me Ty pa hasur ndonjë dëmtim në punët e dynjasë dhe as ndonjë sprovë që të devijon nga feja, o Allah na zbukuro me stolinë e besimit dhe na bën udhëzues , të udhëzuar. „

    Ibnu Kajimi ka thënë : Në këtë lutje me vlere të madhe Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) ka bashkuar ndëmrjet më të mirës gjë të dunjasë e cila është mallëngjimi për takimin e Allahut të Lartesuar, dhe më të mirës gjë të ahiretit e cila është shikimi tek fytyra e Allahut të Lartësuar.[Marrë nga: medarixhus salikine]

  3. #13
    Perjashtuar
    Anëtarësuar
    10-12-2009
    Postime
    489
    Re: Besimi i Ehli Sunnetit në Emrat dhe Cilësitë e Allahut

    Dilema dhe kundërpërgjigjia ndaj tyre.

    Shumë njerëz të kohëve të fundit kur pohon këtë cilësi të Allahut të cilësojnë si përngjasues të Allahut me krijesat ose si të tillë që beson se Allahu është trup (muxhes-sim), ose të thonë që ti i atribon Allahut vend ose anë. Këto akuza që drejtohen ndaj Ehli sunnetit nuk janë të reja. Që prej kohësh bidatçijtë e kanë akuzuar Ehli sunnetin me akuza të tilla, derisa Ebi hatem Err-rrazi ka thënë: “Shenja e bidatçinjve është të akuzojnë ndjekësit e gjurmëve (të të parëve) si p.sh.shenja e xhehmive është të emërtojnë Ehli Sunnetin “Mushebihe” (përngjasues). Shenja e kaderive është të emërtojnë Ehlu Sunnetin si “Muxhbireh” (të tillë që besojnë se robi është i imponuar në punët e tij), shenja e Ez-zenadika (Munafikët që shtiren si muslimanë për të luftuar Islamin nga brenda ideologjikisht) është të emërtojnë ndjekësit e gjurmëve “Hashevijeh”

    Dilema e parë: Përngjasimi.

    Përgjigjia. Ka thënë Nuajm ibni Ham-mad: “Kush e përngjason Allahun me krijesat bën kufër. Kush i mohon cilësitë që Allahu ka cilësuar me to veten e tij bën kufër. Cilësitë që Allahu ia ka atribuar vetes së Tij apo ia ka atribuar i Dërguari nuk janë përngjasim.”Ka thënë Is’hak ibn Rahavej: “Përngjasimi konstatohet në qoftë se do të thotë dorë si dora ime ose shikim si shikimi im, ky është përngjasim. Ndërsa në qoftë se do të thotë siç ka thënë Allahu ‘dorë shikim, dëgjim’ duke mos i përshkruar formë dhe duke mos e përngjasuar me krijesat besimi është i saktë. Allahu Ka thënë: "Asgjë nuk i përngjason Atij, Ai është Gjithdëgjues, Gjithshikues."

    Sikur pohimi i lartësisë së Allahut të ishte përngjasim atëherë kushdo që i pohon cilësitë e tjera sietën, fuqinë, dëgjimin, shikimin do të ishte përngjasues gjithashtu. (Për më gjerë shiko bazat në cilësitë e Allahut.)

    Ibnu Tejmije në “Minhaxhus-suneh” ka thënë: “Muëtezilët dhe xhehmijet e të tjerë prej mohuesve të cilësive e konsiderojnë çdo njërin që i pohon cilësitë ‘Muxhes-sim, Mushebih’ (Trupëzues, përngjasues). Ka prej tyre që konsiderojnë Muxhes-sim, mushebih, dijetarët e shquar si: Malikun, Shafiun, Ahmedin dhe nxënësat e tyre, sikur që ka përmendur Ebu Hatem: Arsya që i bëri të akuzonin dijetarët e shquar është se dijetarët të gjithë pohojnë cilësitë e Allahut Dhe thonë Kur’ani është fjalë e Allahut e pakrijuar.Thonë:Allahu do të shikohet në Ahiret.

    Dilema e dytë: Ana.

    Përgjigjia është siç e ka përmendur Ibnu Tejmije në “Tedmurijeh”: “Kur shprehet fjala ‘xhihetun’ (anë) mundet të synohet diçka ekzistente përveç Allahut d.m.th. të bëhet fjalë për diçka të krijuar si p. sh. Për vetë Arshin, ose për vetë qiejtë dhe mundet të synohet inekzistenca përreth krijesave përveç Allahut të Lartësuar, në qoftë se me fjalën ‘anë’ ka për qëllim atë që është mbi krijesat.

    Dihet që në tekstet e Sheriatit fjala ‘anë’ as nuk është pohuar dhe as nuk është mohuar, ndërsa ‘lartësia’ është pohuar. Gjithashtu dihet që nuk ekziston gjë tjetër përveç Krijuesit dhe krijesave. Krijuesi është i ndarë (i shkëputur) nga krijesat. Qënia e Allahut nuk është e unifikuar me qëniet e krijesave, por sikurqë e sqaruam janë të ndara. Prandaj i thuhet atij që e mohon të qënurit e Allahut në anën e lartësisë: A ke për qëllim me fjalën ‘anë’ diçka ekzistente të krijuar? Në qoftyëse ky është qëllimi, nuk ka dyshim që Allahu nuk është brenda krijesave. Apo ke për qëllim atë që është pas universit? Nuk ka dyshim që Allahu është mbi universin (krijesat).

    Po kështu i thuhet edhe atij që thotë: Allahu është në anën e lartësisë. A ke për qëllim që Allahu është mbi krijesat apo ke për qëllim që Allahu është brenda diçkaje nga krijesat? Nëqoftëse ke për qëllim të parën ajo është e vërtetë dhe nëqoftëse ke për qëllim të dytën ajo është e pavlefshme (e pasaktë).

    Pra shprehja ‘anë’ në të drejtën e Allahut as nuk është pohuar dhe as nuk është mohuar. Prandaj as nuk duhet ta pohojmë as nuk duhet ta mohojmë, sepse në të dyja rastet si në pohim dhe në mohim ajo mundet të nënkuptojë domethënie të saktë dhe mundet të pasaktë. Kështuqë ne as nuk e pohojmë as nuk e mohojmë por nëqoftëse ndonjëri e pohon ose e mohon qëndrimi ynë ndaj tij është siç e përmendi Ibn Tejmija më lartë.

    Dilema e tretë: Vendi.

    Në qoftë se e ke njohur përgjigjen e dilemës së kaluar (ana) e ke të lehtë të kuptosh përgjigjen e kësaj dileme.
    Përgjigjia e saj është siç vijon:

    Me fjalën ‘vend’ ose synohet diçka ekzistente dhe pikërisht kjo u shkon nëpër mend shumicës së njerëzve sot, të cilët imagjinojnë që ky është qëllimi ynë me pohimin e cilësisë së ‘lartësisë’. Përgjigjia është që Allahu është i lartë dhe i pastër nga të qënurit në ndonjë vend me këtë kuptim. Allahun e Lartësuar nuk e përfshijnë dhe nuk e kufizojnë krijesat sepse Ai është më i Madhërishëm se sa që ta përfshijnë krijesat, madje Kursij-ji Atij ka përfshirë qiejt dhe tokën.

    Allahu i Lartësuar ka thënë: “Ata nuk e vlerësuan Madhërinë e Allahut ashtu siç i takon që të vlerësohet. Në ditën e Kjametit toka e gjithë do të jetëe mbështjellë në dorën e Tij dhe qiejt do të jenë të mbështjellë në të djathtën e Tij. I Lavdëruar dhe i Lartë është Ai mbi gjithçka që ata ia ngjisin Atij si të barabartë." [Ez-Zumer: 67]

    Profeti ka thënë në hadith: “Allahu i Lartësuar e shtrëngon e kap tokën në ditën e kjametit dhe i mbështjell qiejt me të djathtën e Tij pastaj thotë: Unë jam Gjithësunduesi ku janë sunduesit e tokës.”Buhari dhe Muslimi.

    Ose synohet inekzistenca (përveç Allahut) mbi krijesat, e cila është ‘lartësia’. Allahu i Lartësuar është mbi krijesat. Ai nuk është në ndonjë vend ekzistent siç e sqaruam pak më parë.
    Nëqoftëse do të dëgjosh ose do të shikosh ndonjë thënie të dijetarëve, në të cilën i atribuojnë vendin e lartësisë Allahut, dije se ata kanë për qëllim rastin e dytë (domethënien e dytë).

    Dilema e katërt: Ajetet dhe hadithet që tregojnë që Allahu është me krijesat, si p.sh. fjala: e Allahut: Ai është i Cili kroji qiejt dhe tokën në gjashtë ditë, pastaj Ai isteua ( mbi) Arsh.Ai di cfarë hyn në tokë edhe cfarë del prej saj, edhe cfarë zbret nga qielli edhe cfarë ngjitet në të. Dhe Ai është me ju kudo që të jeni.Dhe Allahu është Gjithevëzhgues për gjithcka që ju punoni.” [El-Hadid: 4]

    Pëgjigjen e kësaj dileme do ta mësosh në cilësinë ‘Elmaij-jeh’
    .
    Dilema e pestë: Fjala e Allahut të Lartësuar:
    “ Dhe Ai është Allahu në qiej dhe të tokë.Ai di cfarë ju fshihni dhe cfarë ju shprehni dhe Ai di cfarë ju fitoni Dhe Ai është më i Urti Gjithegjykues, i Gjithedituri.” [El-Enam].

    Dhe fjala e Tij:” Dhe është Ai i cili është i vetmi Ilah(I adhuruar me tëdrejtë) në qiej dhe i vetmi ilah në tokë. -[Zukhruf;84]”

    Ka thënë: Këta dy ajete tregojnë që Allahu është në qiej dhe në tokë ndërsa ju thoni që Allahu është në lartësi mbi qiej!?
    Prgjigjja: Kuptimi i ajeteve është: “Allahu është Ai që adhurohet në qiej dhe në tokë (me të drejtë) dhe nuk është kuptiimi i tij që Allahu me qënien e Tij është në qiej dhe në tokë.”

    Nga e gjithë kjo që e sqaruam del në pah humbja e madhe e xhehmive dhe atyre që u ndikuan nga ideja e tyre, të cilët të gjithë e mohuan që Allahu të jetë i lartësuar mbi Arshin e Tij, përmbi krijesat e Tij.

    Mohuesit e lartësisë së Allahut u ndanë në dy mendime:
    I pari: është mendimi i xhehmive të cilët thonë se Allahu është në çdo vend të krijuar. Në librin “Err-rredu alel xhehmijeti” Imam Ahmedi me argumente të qarta dhe të pakontestueshme e ka hedhur poshtë mendimin e tyre. Ai ka thënë në librin e sapopërmendur: “Nëse dëshiron të dish që xhemijtë janë gënjeshtarë ndaj Allahut në besimin e tyre që Allahu është në çdo vend, thuaju atyre: A nuk ka ekzistuar Allahu dhe nuk ekzistonte asgjë? Do të thonë: Po. Atëhere thuaju: Kur i krijoi gjërat i krijoi në vetveten e Tij apo jashtë vetvetes së Tij? Ata do të detyrohen të japin një ndër tre përgjigjet që vijojnë:

    E para:Në qoftë se do të përgjigjet që Allahu i Lartësuar i krijoi krijesat në veten e Tij bën kufër, sepse ka menduar që xhinët, njerëzit, shejtanët dhe iblizi janë në veten e Tij.

    E dyta: Në qoftëse do të thotë: I krijoi jashtë vetes së Tij, pastaj u fut ndër ta (u unifikua me ta), bën kufër gjithashtu sepse ka menduar që është futur në çdo vend të pistë, të ndyrë.

    E treta: Nëqoftëse do të thotë: I krijoi jashtë vetes së Tij pastaj nuk u fut në ta, është kthyer nga besimi i tij dhe ka pranuar atë që e beson Ehlusuneh.

    Mendimi i dytë është mendimi i atyre që kanë kaluar në ekstrem gjatë mohimit të lartësisë. Ata kanë thënë: “Allahu nuk është as lartë, as poshtë, as djathtas, as majtas, as para as mbrapa, as brenda krijesave dhe as jashtë tyre.” Disa nga filozofët e tyre shtojnë dhe thonë: “As i bashkanëgjitur me botën dhe as i shkëputur prej saj.”!
    Ky mohim do të thotë që Allahu nuk ekziston. Ky është mohimi më i madh. I Lartësuar është Allahu nga kjo që e thonë zullumqarët. Sa bukur që i ka thënë Mahmud ibni Sebektekin atij që e përshkroi Allahun kështu “Na bëj dallimin ndërmjet këtij Zoti që ti e beson dhe ndërmjet inekzistencës (asaj që nuk ekziston).”

    Njëri prej këtyre dy mohimeve të pavlefshëm është i detyrueshëm për çdo njërin që e mohon lartësinë e Allahut.
    Për arsye të këtyre argumenteve të madhërishme që tregojnë për lartësinë e Allahut dhe Ixhmain e padiskutushëm në lidhje me këtë çështje Imami i dijetarëve Ibnu Huzejme ka thënë: “Kush nuk pohon që Allahu është i lartësuar mbi Arshin e Tij, mbi shtatë qiej dhe që Allahu është i ndarë (i shkëputur) nga krijesat e Tij, ai është kafir.
    Prej tij kërkohet që të pendohet. Nëse pendohet i pranohet teubja dhe nëqoftëse nuk pendohet vritet dhe hidhet në një plehërishtë në mënyrë që të mos dëmtohen me erën e tij të keqe Ehlul Kible (muslimanët) dhe as Ehludh-dhim-meh (rezidentët kafira që u ka dhënë besën i pari i muslimanëve për të qëndruar nën qeverisjen e tij).

  4. #14
    Perjashtuar
    Anëtarësuar
    10-12-2009
    Postime
    489
    Re: Besimi i Ehli Sunnetit në Emrat dhe Cilësitë e Allahut

    Cilësitë e Allahut (vazhdimi)

    61. العين – El ajnu (syri). Është cilësi Dhatij-jeh Khaberriij-je e cila i është atribuar Allahut me argumente nga Kur’ani dhe sunneti.
    Ehlus-Suneh uelxhemah besojnë që Allahu shikon me sy sikurqë besojnë që Allahu ka dy sy të cilët i përshtaten Madhërisë së Tij: “Asgjë nuk i përngjason Atij, Ai është Gjithëdëgjues, Gjithëshikues.”
    Argumentet nga Kur’ani:"Dhe ndërtoje anijen para syve Tanë¹ dhe me Frymëzimin Tonë…." [Hud: 37] "…Unë hodha prej Meje dashuri për ty në zemrat e njerëzve, që kush të shikojë të të dojë, me qëllim që të rritesh nën syrin Tim." [Ta Ha: 39] "Prit me durim për vendimin e Zotit tënd pasi ti me të vërtet që je nën sytë Tanë…" [Et-Turë: 48] “Duke lundruar nën sytë Tanë një shpërblim për atë i cili u mohua." [El-Kamer: 14]

    Në hadithin e Ibnu Umerit i Dërguari i Allahut ka thënë: “Vërtetë ju e dini dhe e njihni Allahun. Ai nuk është me një sy (dhe Profeti bëri shenjë për tek dy sytë e tij). Kurse Elmesihud-dexhal vërtet nuk shikon me syrin e djathtë. Syri i tij është si një kokërr rrushi e dalë (e shfaqur).” Transmeton Buhariu.

    Fjala e Profetit në hadith: ‘Vërtet Ai nuk është me një sy’ nënkupton që Allahu ka dy sy.
    Imam ElBuhari e ka përmendur këtë hadith në kapitllin e Teuhidit duke patur për qëllim që ky hadith tregon se Allahu ka dy sy.

    Abdullah Elgunejman në shpjegimin e këtij hadithi nga sahihu i Buharit ka thënë: “Fjala e tij -Vërtet Allahu nuk është me një sy-, këtë fragment ka patur për qëllim Buhariu në përmendjen e këtij hadithi në këtë kapitull. Ai tregon që Allahu ka dy sy realë. Sepse ‘Elaueru’ (në gjuhën arabe) është humbja e njërit prej dy syve ose zhdukja e dritës së shikimit.”

    Ibnu Huzejmi ka thënë: “Ne themi që Zoti ynë, Krijuesi ynë ka dy sy me të cilët shikon.”
    Kanë mbetur edhe disa çështje për ti diskutuar rreth ajeteve të kaluara të Kur’anit dhe hadithit të Ibnu Umerit.

    E para: Në ajetin e sures Ta-Ha Allahu ka përmendur në numrin njëjës “nën syrin Tim” A bie në kundërshtim kjo me atë që e sqaruam pak më parë?

    Përgjigjia: Nuk ka kundërshtim sepse shrehja ‘nën syrin Tim’ në gjuhën arabe i përfshin të dy sytë që i atribuohen Allahut. Emri i numrit njënjës që i bashkanëgjitet përemrit merr kuptim të përgjithshëm.

    E dyta: Ne e vërtetuam që Allahu ka vetëm dy sy atëhere si të bëjmë bashkimin ndërmjet këtij fakti dhe ajeteve në të cilat sytë janë përmendur në numrin shumës?

    Përgjigjia: Nëqoftëse do të marrim mendimin që numri më i vogël i shumësit është ‘dy’ atëhere nuk ka mospajtim sepse sipas këtij varianti gjuhësor shumësi tregon për dy kështuqë nuk e kundërshton hadithin që tregon se Allahu ka dy sy. Ndërsa nëse do të marrim mendimin tjetër që numri më i vogël i shumësit është ‘tre’ atëhere përgjigjia është që: Me këtë emër të numrit shumës nuk është synuar numri ‘tre’por është synuar madhësimi dhe përshtatshmëria ndërmjet përemrit ‘Tonë’ në numrin shumës dhe emrit që i është bashkanëgjitur.

    E treta: Domethënia e drejtpërdrejtë e ajeteve “nën sytë Tanë” është nën shikimin, mbrojtjen e syve Tanë. Kështu i kanë komentuar selefët këto ajete.

    Fakti që Selefët e kanë komentuar “nën shikimin Tonë” nuk do të thotë që e kanë ndryshuar kuptimin e drejtpërdrejtë të ajetit. Sepse ky është kuptimi që shkon drejtpërdrejt në mendje dhe pikërisht ky është kuptimi i drejtpërdrejtë.

    E katërta: Në hadithin e Ibni Umerit që tregon se Allahu ka dy sy, është përmendur se: ‘Profeti ka bërë shenjë për tek sytë e tij’. Në lidhje me këtë Ibnu Haxheri ka thënë: “Jam pyetur: A i lejohet lexuesit të këtij hadithi që të veproi siç veproi Profeti? Dhe u përgjigjia: Nëqoftëse është në praninë e atyre që bien dakort me besimin e tij, besojnë që cilësitë e Allahut nuk u përngjasojnë krijesave dhe ka për qëllim thjesht të marri për shembull Profetin, lejohet, ndryshe jo.Por më e mira është që gjatë përmendjes së këtyre cilësive mos me bërë shenjë që të mos i përzihet ndonjërit dhe ta marri si argument për përngjasimin e Allahut me krijesat (ndërkoh Profeti nuk ka patur këtë qëllim).” (Marrë në “Fethul Bari”.)

    62. الغضب Elgadabu (zemërimi) është cilësi ‘fiëlij-jeh khaberije’. Argument është fjala e Allahut: "Dhe (dëshmia) e pesta duhet të jetë që: Zemërimi i Allahut qoftë mbi të (mbi gruan) nëse ai (bashkëshorti i saj) është që flet të vërtetën." [En-Nur: 9]

    63. الغلبة Elgalebetu (dominimi, triumfimi): Është cilësi ‘dhatije’. Allahu I lartësuar ka thënë ; “Allahu është dominues mbi çështjen e Tij, por shumica e njerëzve nuk e dinë.”

    64. الغيرة Elgiretu(xhelozia). Është një cilësi ‘fiëlij-je’ e cila i përshtatet madhërisë së Aleut. Ajo nuk i përngjason xhelozisë së krijesave dhe nuk e dimë se si është: “Asgjë nuk i përngjason Atij”
    Argument është hadithi i Ebi Hurejrës që i Dërguari i Allahut ka thënë: “Vërtet Allahu bëhet xheloz dhe xhelozia e Allahut është që besimtari të veprojë atë që e ka ndaluar Allahu” Transmeton Buhariu dhe Muslimi.

    Gjithashtu edhe hadithi i Saëd ibni Ubadete se ka thëneë: sikur të vëreja ndonjë burrë me gruan time do ta godisja me të mprehtën e shpatës. Kjo që e tha Sadi i arriti Profetit( sal-lAllahu alejhi ue selem) të Allahut dhe atëherë ai tha: A habiteni nga xhelozia e Sadit?- Uallahi unë jam më xheloz se ai dhe Allahu është më xheloz se sa unë, prandaj Allahu nga xhelozia Tij i ndaloi veprimet e ulëta, të shëmtuara, të cilat kryehen haptazi ose fshehurazi. Asnjë përson nuk është më xheloz se Allahu, dhe asnjë person nuk e do më shumë arsyetimin se sa Allahu. Për këtë arsye Allahu i dërgoi të derguarit përgëzues dhe paralajmërues dhe asnjë person nuk e do më shumë lavderimin se sa Allahu, për këtë arsye Allahu u ka premtuar robërve të tij, xhenetin. – Trs.Buhariu& Muslimi

    65.الفرح El-ferahu (gëzimi). Është cilësi ‘fiëlije’ e cila është përmendur në hadithe të sakta. Abdullai ka thënë: E kam dëgjuar të Dërguarin të thotë: “Allahu gëzohet më shumë me pendimin e robit të Tij besimtarë, se një burrë në një tokë të shkretë i cili ka me vete deven e tij mbi të cilën ka ushqimin dhe pijen. Duke qënë në këtë gjendje ai fjeti, pastaj u zgjua dhe vërejti që devja i kishte ikur. E kërkoi derisa u et për ujë shumë. Pastaj tha në vetvete: Le të kthehem në vendin që isha dhe të fle derisa të vdes. Kështuqë u kthye në vendin që kishte qënë e vendosi kokën mbi parakrahun e tij për të pritur vdekjen. Kur u zgjua vërejti deven mbi të cilën ishte ushqimi dhe pija e tij.Allahu gëzohet më shumë me teuben e robit besimtarë se ky njeri që gjeti deven, ushqimin dhe pijen.” Buhari dhe Muslimi.

    66. الفطر El-fatr (zanafilla e krijimit, shpikja): Allahu i Lartësuar është Krijuesi i qiejve dhe i tokës. Allahu i Lartësuar ka thënë: "Gjithë lavdërimet dhe falenderimet janë për Allahun, i Vetmi Fillues (i Vetmi Krijues) i qiejve dhe i tokës, i Cili i bëri melekët lajmëtarë me fletë-dy,tri apo katër.Ai shton në krijim çfarë Ai do.Vërtet që Ai është i Zoti për të bërë çdo gjë." [El-Fatir: 1]

    67. الطي Ett-tajju (mbështjellja, shtrëngimi). Është cilësi ‘fiëlije’e përmendur në Kur’an dhe në hadithë të saktë.
    Argument nga Kur’ani është fjala e Allahut: "Ata nuk e vlerësuan Madhërinë e Allahut ashtu siç i takon që të vlerësohët. Në ditën e kijametit toka e gjithë do të jetë e mbështjellë në Grushtin, Dorën e Tij. Dhe qiejt do të jenë të mbështjellur në të djathtën e Tij. I lavdëruar dhe i Lartë është Ai mbi gjithçka që ata ia ngjisin si të barabartë." [Ez-Zumer: 87]

    Buhari dhe Muslimi nga Ebu Hurejra kanë trs metuar që Profeti ka thënë: “Allahu i Lartësuar e shtrëngon (e kap) tokën në ditën e Kijametit dhe i mbështjell qiejt me të djathtën e Tij pastaj thotë: Unë jam Gjithësunduesi ku janë sunduesit e tokës?”

    68. الكافي El-kafi (Ai që u mjafton robërve të Tij).
    Allahu i Lartësuar ka thënë në Kur’an: "A nuk është Allahu më i mjaftueshmi për robin e Tij?" [Ez-Zumer: 36]

    69. الكتابة و الخط Elkitabetu uel khat-tu (shkrimi). Është një cilësi ‘fiëlije’ që i është atribuar Allahut me argumente nga Kur’ani dhe syneti. Allahu i Lartësuar shkruan çfarë të dëshirojë dhe kur të dëshirojë. Ashtu siç i përshtatet Madhëris së Tij jo si shkrimi i krijesave i cili i përshtatet vogëlsisë së tyre.

    Allahu i Lartësuar ka thënë në Kur’an: "Ne shkruam për të në pllaka mësimet për çdo gjë dhe shpjegimet për gjithçka." [El-A’raf: 145]Në këtë ajet bëhet fjalë për Teuratin që Allahu ia shkroi Musait me dorën e Tij.

    Ebu Hurejra ka transmetuar nga Profeti i cili ka thënë: “Debatoi Ademi dhe Musai tek zoti i tyre dhe çdonjëri paraqiti argumentin e tij. Musai i tha Ademit: O Adem ti je babai ynë na nxore nga Xheneti (për shkak të gabimit tënd). Ademi i tha: O Musa ti je ai që Allahu të zgjodhi me mesazhet që ti zbriti, Teuratin ta shkroi me dorën e Tij. E si po më kritikon për një gjë që Allahu ma caktoi 40 vjet para se të më krijonte. Kështu Ademi e mundi Musain me argumentet e tij (fragmentin e fundit Profeti e përsëriti tre herë). Transmeton Buhariu dhe Muslimi.
    Gjithashtu transmeton Ebi Hurejra që i Dërguari i Allahut ka thënë: “Kur Allahu i krijoi krijesat, shkroi në librin e Tij i cili gjendet tek Ai mbi Arshin e Tij: Vërtet mëshira Ime i paraprin Zemërimit Tim.” Buhari dhe Muslimi.

    70. الكره–Elkurhu (urrejtja).Është cilësi ‘fiëlije’ e përmendur në argumente të sakta. Allahu i Lartësuar ka thënë: ..."Por Allahu e urrejti nisjen e tyre... " [Et-Teube: 46]

    71. الكف Elkef-fu (pëllëmba, shuplaka e dorës). Është një cilësi ‘dhatije khaberije’ e cila është përmendur në hadithe të sakta.

    Transmeton Ebu Hurejra nga i Dërguari i Allahut se ka thënë: “Nuk jep ndonjëri sadaka nga pasuria hallall dhe Allahu nuk pranon përveçse atë që është hallall- përveçse i Gjithmëshirshmi e merr me të djathtën e Tij, qoftë sadakaja edhe një hurmë (arabe). Kjo sadaka rritet e zhvillohet në dorën e të Gjithmëshirshmit derisa të bëhet më e madhe se mali, ashtu sikurqë ndonjëri prej jush e rrit të voglin e deves së tij.” Transmeton Buhari dhe Muslimi.

    Në hadithin që e transmeton Ahmedi dhe Tërmidhiu ku është përmendur që Profeti e ka shikuar Zotin e tij në ëndërr në formën më të bukur ndër të tjera Profeti ka thënë: “Unë e shikova të vendoste shuplakën e dorës së Tij ndërmjet dy supeve të mia derisa ndjeva ftohjen e majave të gishtërinjve të Tij në kraharorin tim.” Shikoje këtë hadith në cilësinë “Elenamilu”.

    72. الكفيلEl-kefil (Ai që i siguron dhe i ruan robërit e Tij). Kjo është një cilësi që i atribuohet Allahut me argumente të sakta.
    Ka thënë Allahu në Kur’an: "…Dhe tashmë ju keni zgjedhur Allahun dorëzanë, për siguri…." [En-Nahl: 91].
    Disa e kanë numëruar ‘Elkefil’ prej emrave të bukur të Allahut.

    73. الكلام El-kelamu (të folurit e Allahut).
    Ehlu Suneh ue xhemah besojnë se Allahu flet nëqoftëse dëshiron, kur të dëshirojë dhe si të dëshirojë. Ai flet me shkronja dhe me zë që dëgjohet prej Tij. Zëri i Tij nuk u përngjason zërave të krijesave.

    Të folurit e Allahut përsa i përket llojit është i pafillimtë. Pra Allahu ka qënë dhe vazhdimisht do të jetë folës. Ndërsa përsa i përket njësive të të folurit ose zërit të caktuar (në një bisedë apo thirrje) Ai nuk ëhtë i pafillimtë. Ky është besimi i dijetarëve të sunnetit dhe hadithit.

    Argumentet që tregojnë besimin e Ehlu Sunnetit në të folurit e Allahut:

    1- "Allahu i foli Musait drejtpërdrejt me fjalë." [En-Nisa: ]

    2-"Disave Allahu i foli drejtpërdrejt…." [El-Bekare: 253]

    3-"Kur erdhi Musai në kohën dhe vendin e përcaktuar prej Nesh dhe atij i foli Zoti i tij, ai tha: Zoti im mu shfaq që të shoh ty hapur…." [Al-Aëraf: 143]

    4-"Kujto kur Allahu do të thotë ditën e ringjalljes: O Isa biri i Merjemes…." [El-Maideh: 116]

    Pra ky ajet si dhe ajetet para tij tregojnë që Allahu i foli Musait, u foli disa të dërguarve drejtpërdrejt dhe në ditën e Ringjalljes do ti flasë Isës. Pa dyshim që të folurit e Allahut drejtuar të dërguarve të Tij është me zë të dëgjushëm.

    5- "…Dhe kush është më i vërtet në fjalë se Allahu." [En-Nisa: 87]

    6-"Thaj: sikur deti të ishte bojë (për të shkruar) fjalët e Zotit tim, padyshim që deti do të shterej para se të mbaronin fjalët e Zotit tim, madje edhe sikur të sillnin edhe një të dytë në ndihmë të tij." [El-Kehf: 109]

    7- "Kështu kur ai e arriti atë (zjarrin), u thirr nga ana e djathtë e luginës së bekuar nga pema: O Musa! Sigurisht që jam Unë, Allahu, Zoti i të gjithë botëve."

    8- "Zoti i tyre u thirri (duke u thënë): A nuk jua ndalova atë pemë?" [El-Aëraf: 22]

    9- "Kujto ditën kur Allahu do tu thërrasë atyre e tu thotë: Çfarë përgjigje u dhatë të Dërguarve?" [El-Kasas: 65]


    10- Transmeton Ebu Said Elhudri se i Dërguari i Allahut ka thënë: “Thotë Allahu )në ditën e gjykimit(: O Adem! Ademi thotë: të përgjigjem. Atëhere i thërret )Allahu( me zë: Vërtet Allahu të urdhëroi ty të nxjerrësh prej pasardhësve të tu pjesën për në zjarr.”


    11- Gjithashtu në hadithin e Ebu Said El-Hudrit i Dërguari i Allahut ka thënë: “Vërtet Allahu i Lartësuar u thotë banorëve të Xhenetit: O banorët e xhenetit! Thonë: Të përgjigjemi o Zot. U thotë: A nuk u kënaqët?…” Transmeton Buhari dhe Muslimi.

    Argumentet e kaluara tregojnë që Allahu u thërret dhe u flet njerëzve me zë.

    12- Transmeton Abdull-llah Ibnu Abasi se i Dërguari i Allahut ka thënë: “Ndërkoh që Xhibrili ishte i ulur te Pejgamberi dëgjoi zërin e një dere të hapej nga lart. E ngriti kokën e tij dhe tha: Kjo është një derë nga qielli e cila është hapur sot. Nuk është hapur ndonjëherë përveçse sot. Prej derës që u hap zbriti një melek dhe tha: Ky është një melek që ka zbritur në tokë. Nuk ka zbritur ndonjëherë përveçse sot. Meleku që erdhi dha selam dhe tha: Përgëzohu për dy drita që të janë dhënë të cilat nuk i janë dhënë ndonjë Pejgamberi para teje, Fatihatul kitab (surja Fatiha) dhe dy ajetet e fundit të sures El-Bekare. Nuk lexon me ndonjë shkronjë prej të dyjave përveçse të jepet ajo që e kërkon.” Transmeton Muslimi.
    Ky hadith tregon që Allahu flet me shkronja (d.m.th. fjalët që i flet Allahu përbëhen nga shkronjat) sepse Kur’ani është fjalë e Allahut.
    Ehlu Suneh ue Xhemah besojnë se Kur’ani është fjalë e Allahut. Ai është i zbritur, i pakrijuar tek Allahu e ka zanafillën dhe tek Ai do të kthehet.

  5. #15
    Perjashtuar
    Anëtarësuar
    10-12-2009
    Postime
    489
    Re: Besimi i Ehli Sunnetit në Emrat dhe Cilësitë e Allahut

    Argumentet që vërtetojnë besimin e Ehlu Sunnetit në lidhje me Kur’anin

    Besimi i Ehlu Sunnetit në Kur’anin e madhërishëm është i bazuar në faktet e kaluara të cilat tregojnë se Allahu i Madhëruar flet si dëshiron, kur dëshiron dhe me atë që dëshiron. Kur’ani është i folur nga Allahu prandaj ai është cilësi e Tij i pakrijuar. Cilësitë e Allahut janë atribute të qënies së Tij të pakrijuara. Kështuqë të gjithë argumentet që i përmendëm më lartë në lidhje me të folurit e Allahut janë argumente që tregojnë që Kur’ani është fjalë e Allahut.
    Në lidhje me Kur’anin kemi argumente specifike të qarta që tregojnë që Kur’ani është fjalë e Allahut i zbritur nga Ai. Prej tyre janë argumentet që vijojnë:

    1- "Dhe nëse ndonjë prej mushrikinëve,(politeistëve) kërkon mbrojtjen tënde atëhere siguroi atij strehim, me qëllim që ai të dëgjoi fjalën e Allahut (Kur’anin) dhe pastaj përcilleni në një vend të sigurtë se ata janë njerëz që nuk dinë." [Et-Teube: 6]

    2-"Ata duan të ndryshojnë fjalët e Allahut. Thuaju: Ju nuk do të na vini neve nga pas, kështu ka thënë Allahu më parë."
    Fjalët e Allahut në këto dy ajete janë Kur’an. Përderisa Allahu ia ka atribuar vetes së Tij kjo tregon që Kur’ani është i pakrijuar.

    3- "Muaji i Ramazanit në të cilin u zbrit Kur’ani për njerëzimin."
    4- "Vërtet që Ne e kemi zbritur atë (Kur’anin) natën e Kadrit." [El-Kadër: 1]

    Në këto dy ajete Allahu i Lartësuar ka përmendur që Kur’ani është i zbritur nga Ai.

    5- "Padyshim që i Tij është krijimi dhe komandimi (urdhërimi)." [El-Araf: 54]

    Pra në këtë ajet ka përmendur që krijimim është i Allahut dhe urdhërimi i Allahut. Kjo tregon që krijimi është diçka dhe urdhërimi (komandimi) është diçka tjetër.
    Kur’ani padyshim është prej “Elemër” (urdhërimit, komandimit). Argument që Kur’ani futet tek fjala e Tij ‘Elemr’ është ajeti i Kur’anit: " Kështu ne të kemi shpllur ty udhëzim dhe mëshirë nga ‘emri’ (urdhëri) ynë.Ti nuk e dije as çështë libri dhe as çështë Imani (besimi) por ne e kemi bërë Atë dritë që Ne me të të udhëzojmë atë që duam nga robërit Tanë." [Esh-Shura: 52]

    Përderisa Kur’ani është prej urdhërit të Allahut dhe urdhëri është diçka tjetër nga krijimi kjo detyrimisht tregon që Kur’ani nuk është i krijuar.

    Unanimisht Selefët e këtij umeti e kanë bërë kafir atë që thotë se Kur’ani është i krijuar. Arsyeja që i ka shtyrë Selefët të japin këtë gjykim është se ai që thotë; Kur’ani është i krijuar patjetër nënkupton njërën nga këto tre gjëra:

    1) Që Allahu e krijoi Kur’anin në qënien e Tij.
    2) Që Allahu e krijoi Kur’anin në një trup (qënie) tjetër.
    3)Që Allahu e krijoi Kur’anin të shkëputur nga çdo qënie, të pavarur.

    Çdo njëra prej të trejave është kufër.Sepse nëse do të thotë: Allahu e krijoi në Qënien e Tij. E ka bërë qënien e Allahut vend të krijesave. Në qoftëse do të thotë: E krijoi në një qënie tjetër, kjo do të thotë që Kur’ani është fjalë e qënies tjetër (që u krijua në të). Pikërisht kjo është thënia e Elvehid ibnil Mugire të cilën Allahu e ka përmendur në Kur’an: "Kjo s’është gjë tjetër veçse fjalë e një një njeriu.! Unë do ta hedh atë në zjarrin e xhehenemit. " [El-Muddethir: 25-26]

    Në qoftëse do të thotë e krijoi Kur’anin të ndarë të pavarur nga çdo qënie ky është mohim i ekzistencës së Kur’anit, sepse nuk mund të përfytyrohen fjali të vetëqëndrueshme pa folës (që i flet), sikurqë nuk mund të përfytyrohet dëgjimi pa dëgjues, shikimi pa shikues etj.
    Pra këto janë tre gjëra të cilat ai që thotë: Kur’ani është i krijuar, nuk mund tu shmanget.

    Disa thënie të Selefëve për atë që thotë: Kur’ani është i krijuar.
    1) Ka thënë Ahmed ibni Hambel: “Kush thotë: Kur’ani është i krijuar ai sipas mendimit tonë është ‘kafir’."

    2)Ka thënë Malik: “Kush thotë që Kur’ani është i krijuar ai rrihet rëndë dhe izolohet, derisa të pendohet.

    3)Sufjan Etheuri ka thënë: Kush mendon se fjala e Allahut “Thuaj Ai Allahu është një, Allahu është Samed” është e krijuar. Ai është kafir.

    4)Abdullah ibnu Mubarek ka thënë: “Kush thotë Kur’ani është i krijuar,ai është zindik (munafik, kafir).
    Sufjan Ibnu Ujejnetu ka thënë: “Kur’ani është fjala e Allahut. Kush thotë është i krijuar ai është kafir dhe kush dyshon në kufrin e tij përsëri është kafir.

    Kundërshtarët e Ehli Sunnetit në lidhje me të folurit e Allahut.

    Kundërshtarët e Ehlu Sunnetit në këtë temë janë të shumtë, derisa mendimet e tyre në këtë temë mund të kenë arritur deri në tetë ose më shumë. Do të përmendim vetëm dy prej tyre:

    1) Muëtezilët:
    Besimi i tyre është që: Fjalët e Allahut janë të krijuara, si të gjitha krijesat. Sipas tyre kur i foli Allahu Musait, i krijoi fjalët në pemë dhe i dëgjoi Musai. Ibnu Ebil Iz-z Elhanefi për të hedhur poshtë besimin e tyre ndër të tjera ka thënë: “Të folurit është cilësi e përkryer ndërsa mosfolja është mangësi. Allahu i Lartësuar në Kur’an për të hedhur poshtë adhurimin e viçit që e adhuruan benu Israilët, solli si argument mangësitë e viçit të cilat tregojnë që nuk meriton të adhurohet sepse i adhuruari duhet të jetë i përkryer. Prej mangësive të viçit që janë përmendur në Kur’an është mosfolja. Allahu i Lartësuar ka thënë: "A nuk e shihnin se ai as nuk u fliste atyre dhe as nuk i drejtonte në udhë? Ata e morën atë për ta adhuruar dhe vërtet ata qenë të padrejtë." [El-A’raf: 148]

    Adhurusit e viçit megjithëse bën kufër ata e njihnin Allahun më shumë se muëtezilët sepse ata nuk i thanë Musait: Zoti yt gjithashtu nuk flet!
    Si përfundim: Mosfolja është mangësi dhe si rrjedhojë ai që nuk flet nuk meriton të adhurohet. Kështu ka argumentuar Allahu në Kur’an për të hedhur poshtë adhurimin e viçit.
    Muëtezilët kanë thënë se Kur’ani është i krijuar sepse ata nuk besojnë që të folurit është cilësi e Allahut. Për të përligjur besimin e tyre kanë sjell disa dilema të cilave ua ka dhënë përgjigjen në mënyrë prefekte Ibnu Ebil Iz-z Elhanefi në komentin e ‘Tahauijes’.


    2)Esharitë:

    Besimi i tyre është që jalët e Allahut nuk përbëhen nga shkronjat dhe nuk kanë zë. Të folurit e Tij nuk varet nga dëshira, por është një atribut i domosdoshëm i qënies së Allahut, si domosdoshmëria e ‘jetës’ dhe e “dijes”.
    Esharitë bien në kundërshtim me Ehli Sunnetin në pikat që vijojnë:

    E para: Kanë thënë: Të folurit është një atribut: pa shkronja dhe pa zë.

    E dyta: Kanë thënë: Të folurit është atribut i domosdoshëm i qënies së Allahut. Nuk varet nga dëshira e Tij por është i domosdoshëm si domosdoshmëria e ‘jetës’ dhe e ‘dijes’. Ndërsa Ehli Sunneti thonë: Të folurit e Allahut varet nga dëshira e Tij, kur dëshiron flet dhe kur nuk dëshiron hesht.

    E treta: Kanë thënë: Ajo që dëgjohet është e krijuar (si p.sh. zërin që e dëgjoi Musai, ishte i krijuar. Atë që e dëgjoi Muhamedi natën e Miraxhit, ishte i krijuar. Atë që e dëgjojnë melaiket është i krijuar etj.). Ndërsa Ehlu Suneh thonë: Ajo që dëgjohet prej Allahut është cilësia e të folurit.
    Si rrjedhojë e kësaj që e sqaruam në lidhje me esharitë ata për Kur’anin kanë thënë: Ajo që gjendet nëpër Mus’hafe (libra) është fjalë ekuivalente (e barasvlefshme) me fjalën e Allahut dhe jo vetë fjala e Allahut.

    Ibn Ebil Iz-z Elhanefi ka thënë: Ai që e beson Kur’anin kështu, ka kundërshtuar Kur’anin, Sunnetin dhe Selefët e umetit, sigurisht që kjo humbje është e mjaftueshme për të.
    Disa dijetarë të Esharive kanë thënë: Realiteti është që ndërmjet nesh dhe ndërmjet Muëtezilëve nuk ka ndryshim (përsa i përket besimit në Kur’an) sepse që të gjithë ne jemi dakort që: fjalët e Allahut që gjenden midis nesh janë të krijuara. Por Muëtezilët thonë që ato që janë të krijuara janë fjalët e Allahut kurse ne themi që janë fjalë ekuivalente të fjalëve të Allahut.

    Ajo që i çoi Muëtezilët në këtë humbje është fakti që ata besojnë emrat e Allahut por nuk i besojnë cilësitë (i mohojnë). Ndërsa Esharitë i çoi në këtë humje, mohimi i veprave të Allahut që varen nga dëshira dhe vullneti i Tij.

    74. الكنف Elkenefu (mbulimi i robit besimtarë në ditën e gjykimit kur Allahu e bën ti pranojë gjynahet që i ka bërë në dunja në mënyrë që të mos ekzpozohen gjynahet e tij dhe të mos poshtërohet).

    Kjo cilësi e Allahut të Lartësuar ka ardhur në hadith të saktë në Buhari dhe Muslim se: “ Një burrë e ka pyetur Ibnu Umerin, i ka thënë: Çfarë ke dëgjuar të thotë i Dërguari i Allahut në bisedën e fshehtë? Çdo njëri prej jush (prej besimtarëve) do të afrohet nga Zoti i tij derisa Allahu ta mbulojë që të mos e shikojnë krijesat (me qëllim që të mos demaskohet me gjynahet e tij dhe të poshtërohet përpara tyre) dhe Allahu do t’i thotë: Ke punuar kështu dhe kështu? Thotë: Po. I thotë: Ke punuar kështu dhe kështu? Thotë: Po. Dhe kështu Allahu e bën që ti pohojë gjynahet e tij, pastaj i thotë: Ti kam mbuluar në dynja (nuk të kam demaskkuar ty me to) dhe Unë sot ato ty do të ti fal.”

    75. الكيد لأعدائه Elkejdu li aëdaihi (thurja e planeve kundra armiqve të Tij të cilët thurin plane ndaj fesë së Tij dhe besimtarëve).

    Kjo cilësi nuk i atribuohet Allahut përveçse e kufizuar në rastin e shkatërrimit të kurtheve që i thurin armiqtë Allahut kundra Islamit dhe muslimanëve.
    Allahu i Lartësuar ka thënë: "Vërtet ata po thurin plan kundra teje.*(Por gjithashtu) edhe Unë po bëj plan." [At-Tarik:15-16]


    76. اللعن El-laënu (mallkimi). Është një cilësi ‘Fiëlije’ që varet nga dëshira e Allahut të Lartësuar.
    Allahu ka thënë në Kur’an: "Mallkimi i Allahut është mbi zullumqarët."

    77. المستعان El-musteanu (Ai që i kërkojnë ndihmë robërit dhe Ai i ndihmon). Allahu i Lartësuar ka thënë: "Kështu që për mua durimi shkon më mirë dhe vetëm ndihma e Allahut kërkohet kundra kësaj (prove të vështirë) që po e pohoni." [Jusuf: 18]

    78. المسح El-mes’hu. Në hadithë të saktë Profeti ka përmendur që Allahu i Lartësuar e ka prekur (e ka kaluar dorën e Tij mbi)shpinën e Ademit dhe prej shpinës së tij kanë rënë të gjitha qëniet me shpirt prej pasardhësve të tij.”
    Ka trs metuar Ebu Hurejra se i Dërguari i Allahut ka thënë: “Kur e krijoi Allahu Ademin e preku (e kaloi dorën e Tij mbi) shpinën e tij (Ademit) dhe ra nga shpina e tij çdo qënie me shpirt që Allahu do ta krijojë deri në ditën e Kijametit….”
    Transmeton Termidhiu. (Shiko ‘Sahihu Sunen Et-termidhi’)

    79. المعية Elmaij-jetu. Të qënurit (shoqëria) e Allahut me krujesat e cila nënkupton: Dijen, fuqinë, dëgjimin, shikimin, pushtetin dhe rregullimin e çështjeve përderisa Elmaij-jetu është e përgjithshme me të cilën nuk është favorizuar një person ose një grup (që kanë një atribut të caktuar). Ndërsa nëqoftëse është favorizuar një person ose një grup (që kanë një atribut të caktuar) me Elmaij-jetu, atëhere ajo nënkupton, plus asaj që u përmend në Elmaij-jetun e përgjithshme: përkrahjen mbarësin dhe suksesin.
    Në lidhje me këtë cilësi të Allahut duhet të marrim parasysh këto që vijojnë:

    E para: Të qënurit e Allahut me krijesat e Tij është vërtetuar me argumente nga Kur’ani, sunneti dhe Ixhmai i Selefëve.

    A- Argumentet e Kur’anit:

    "Ai është me ju kudo që jeni." [El-Hadid: 4]
    "Sigurisht që Allahu është me ata që i frikësohen Atij dhe që janë mirëpunues." [En-Nahl: 128]

    B- Nga sunneti i Profetit:

    Transmeton Ibnu Umeri se i Dërguari i Allahut ka thënë: “Kur çdo njëri prej jush të çohet për tu falur mos të pështyjë përpara fytyrës së tij sepse Allahu është përballë (drejt) fytyrës së tij dhe as nga e djathta por nga e majta ose poshtë këmbës së tij.” Transmeton Buhariu dhe Muslimi.
    Nga hadithi përfitohet që Allahu është përpara fytyrës së namazfalësit. Por duhet të dimë që ai që ka thënë: Allahu është përpara namazfalësit po ai ka thënë Allahu është në lartësi, mbi qiej prandaj ky hadith si dhe dy hadithet që vijojnë po ashtu edhe dy ajetet e kaluara duhet të kuptohen sipas asaj që do ta sqarojmë në lidhje me ‘Elmaij-jetu’. Për të sqaruar më gjërë po shtojmë këtu që dijetarët e kanë bërë pajtimin ndërmjet hadithit që thotë se Allahu është përpara fytyrës së namazfalësit dhe haditheve që thonë se Allahu është në lartësi në tre aspekte:

    I pari: Argumentet e sheriatit kanë bashkuar ndërmjet të dyjave,. Ato nuk mund të bashkojnë ndërmjet dy gjërave që bien në kundërthënie.

    I dytiundet që një gjë të jetë e lartë dhe ajo është përpara fytyrës tënde. P.sh. Njeriu i drejtohet diellit paradite, dielli është përpara tij megjithëse është lart në qiell. Përderisa kjo është e mundshme në të drejtën e krijesës në të drejtën e Krijuesit është edhe më e arsyeshme.

    I treti: Supozo që kjo është e pamundëshme (e pa arsyeshme) në të drejtën e krijesës, por në të drejtën e Krijuesit nuk është e pamundëshme (e pa arsyeshme) sepse Allahut të Lartësuar nuk i përngjason asgjë në të gjitha cilësitë e Tij.

    Transmeton Ebu Musa El-Eshari i cili thotë: Ishim me të Dërguarin e Allahut në një udhëtim dhe njerëzit filluan ti ngrini zërat e tyre duke bërë tekbire. Profeti u tha: O njerëz! Më butë ndaj vetveteve tuaja (mos i mundoni duke ngrritur zërin) sepse ju nuk po lutni një shurdh dhe as një të pa pranishëm. Ju po lutni Atë që është Gjithëdëgjues, Gjithëshikues. Vërtetë Ai që po i luteni është më afër çdo njërit prej jush sesa qafa e kafshës së tij.” Buhariu dhe Muslimi.

    Unanimisht të gjithë selefët e kanë pohuar Maij-jetull-llah (të qënurit e Allahut me krijesat e Tij).

    E dyta: Kjo shoqëri (Maij-jeh) nënkupton përfshirjen e krijesave me dije, fuqi, dëgjim, shikim, pushtet dhe rregullim të çështjeve përderisa është e përgjithshme¹. Si shembull për këtë kemi fjalën e Allahut të Lartësuar: "Ai është me ju kudo që të jeni."
    Ndërsa në qoftëse është favorizuar me ‘Elmaij-jeh’ (shoqërinë) një person ose një grup që karakterizohen me një punë të caktuar, atëhere ajo nënkukpton, plus asaj që u përmend në Elmaij-jetu e përgjithshme, ndihmën, përkrahjen, mbarësinë dhe suksesin. Si shembull për Elmaij-jetu që është favorizuar me të një person kemi fjalën e Allahut drejtuar Musait dhe Harunit: "Pa dyshim që Unë jam me ju të dy duke dëgjuar e shikuar çdo gjë." [Ta-Ha: 46] Gjithashtu fjalën e Allahut për Profetin tonë: "Ai i tha shokut të tij: Mos u mërzit, sigurisht që Allahu është me ne." [Teube: 40] Si shembull për Elmaij-jetu që është favorizuar me të një grup njerëzish me një atribut të caktuar është fjala e Allahut: "Duroni sepse Allahu është me durimtarët." [Enfal: 46]

    Nga kjo që u përmend u bë e qartë që Elmaij-jetu është dy llojesh:
    Maij-jeh (shoqëria) e përgjithshme dhe Maij-jeh e veçantë (specifike).


    Ibnu Rexhebi ka thënë: “Shoqëria e veçantë (Elmaij-jetu has-sah) nënkupton: ndihmën, përforcimin, ruajtjen. Ndërsa shoqëria e përgjithshme (Elmaij-jetul Am-meh) nënkupton dijen, shikimin dhe mbikqyrjen e punëve të robërve.”

    E treta: Kjo shoqëri (Maij-jeh) nuk do të thotë që Allahu është i përzier me krijesat, ose i bashkuar (i unifikuar) me to, ose i shkrirë (i shpërbërë) në vendet e tyre siç besojnë panteistët dhe kjo per arsyet që vijojnë :

    E para: Sepse argumentet e Kur’anit, të sunneti, të Ixhmait,arsyes llogjike dhe Elfitrah të gjitha tregojnë që Allahu është në lartësi. Si rrjedhojë iterpretimi i (Elmaij-jes) në kundërshtim me këto argumente është i pavlefshëm.

    E dyta: Asnjë nga selefët e umetit nuk e ka interpretuar shoqërin e Allahut me krijesat kështu. Madje të gjithë unanimisht e kanë mohuar të jetë Allahu i përzier me krijesat, ose të jetë i bashkuar me ta ose të jetë i shkrirë në ta.

    Ibnu Kethiri në komentin e ajetit 7 te sures Muxhadele "Ai është me ta kudo që të ndodhen." Ka thënë shumë dijetarë kanë vërtetuar ixhmain e umetit që: Kuptimi i kesaj maij-jeh është të qënurit e Allahut me krijesat me dijen e Tij .
    Më poshtë do të përmendim disa nga thëniet e dijetarëve që vërtetojnë ixhmain e lartpërmendur:

    1) Ka thënë imam Ahmedi : nëse do të marrë si argument ndonjë bidatçi, për mohimin e lartësisë së Allahut, fjalen e Tij : "Ai është me ju kudo që të jeni." Dhe fjalen e Tij: "Ai është me ta kudo që të ndodhen." E të tjera prej ajeteve jo krejtësisht të qarta prej ajeteve të Kur’anit thuaji: Allahu ka për qëllim dijen e Tij, sepse Allahu i Lartesuar është mbi Arsh, mbi qiellin e shtatë dhe e din çdo gjë. Ai është i ndarë (jashtë) krijesave të Tij dhe me dijen e Tij e ka perfshirë çdo vend.

    2) Mukatil ibni Hajan ne komentin e fjales së Allahut në suren Muxhadele: "Ai është me ta kudo që të ndodhen." ka thënë: “Ai është mbi arshin e Tij dhe dija e Tij është me ta.”

    3) Sufjan ibni Uj-jejne është pyetur për fjalën e Allahut "Ai është me ju kudo që të jeni." Ka thënë : bëhet fjalë për dijen e Tij.

    4) Malik ibni Enes ka thënë: Allahu është në lartësi (mbi Arsh) dhe dija e Tij është në çdo vend (d.m.th. dija e Tij ka përfshirë çdo gjë.)

    Ibnu Abdil Berr-rri ka thënë: “Të gjithë dijetarët e Sahabëve dhe të Tabiinëve prej të cilëve është marrë komenti i ajeteve të Kur’anit, unanimisht në komëntin e fjalës së Allahut në suren Muxhadele ajeti 7 "Ai është me ta kudo që të ndodhen" kanë thënë: Ai është mbi Arsh dhe dija e Tij është në çdo vend. Në këtë çështje ata nuk i ka kundërshtuar asnjëri që merret në konsideratë fjala e tij.

    E treta: Ai që e njeh Allahun dhe e vlerëson Madhërin e Tij dhe e njeh kuptimin e ‘Maij-jes’ në gjuhën arabe në të cilën ka zbritur Kur’ani, nuk mund të thotë: Realiteti i ‘Maij-jes’ nënkukpton që Allahu është i përzier me krijesat ose i shkrirë në krijesat. Këto fjalë nuk mund ti thotë përveçse ai që nuk e njeh gjuhën arabe dhe nuk e vlerëson Madhërinë e Allahut.

    E katërta: Shoqëria e Allahut me krijesat nuk bie në kundërshtim me lartësinë e Allahut mbi krijesat e Tij dhe kjo për arsyet që vijojnë:

    a) Allahu i Lartësuar ia ka atribuar të dyja vetes së Tij në librin e Tij, i cili është i pastër nga kundërthëniet. Sikur lartësia mbi krijesat dhe Elmaij-jeh të ishin kontraditore Allahu nuk do ti përmendte në librin e Tij.

    b) Bashkimi i të qënit në lartësi dhe shoqërisë (Elmaij-jes) është një gjë e mundëshme dhe e arsyeshme në të drejtën e krijesës p.sh. udhëtarët në netët e ndritshme me hënë thonë: “Vazhduam të ecnim dhe hëna ishte me ne.” Dihet që njerëzit që udhëtojnë janë në tokë dhe hëna është lart në qiell. Përderisa kjo është e mundëshme në të drejtën e krijesës si mos të jetë e mundëshme dhe e arsyeshme në të drejtën e Krijuesit?

    Muhamed Khalil Elherras ka thënë: “Përderisa kjo është e lejueshme në të drejtën e hënës e cila është prej krijesat më të vogla të Allahut, e si mos të jetë e arsyeshme në të drejtën e Atij që i ka përfshirë robërite Tij me dije, fuqi?”

    c) Bashkimi ndërmjet lartësisë dhe Elmaijeh sikur të supozohej që është i pamundshëm (i pa arsyeshëm) në të drejtën e krijesës nuk është e detyrueshme të jetë i tillë në të drejtën e Krijuesit sepse Atij nuk i përngjason asgjë.

    d) Fakti që Selefët e këtij ymeti kanë thënë: “Maij-jeh nënkupton përfshirjen e krijesave me dije, shikim, dëgjim etj. nuk do të thotë që ata e kanë ndryshuar domethënien e drejtpërdrejt të argumentave të ‘Elmaij-jes’ sepse atë që e kanë thënë Selefët në lidhje me ‘Elmaij-jeh’ ai është kuptimi i saj i drejtpërdrejtë. Fjalët e Selefëve janë thjesht koment i kuptimit të drejtpërdrejtë.

    Ibnu Tejmija ka thënë: Kuptimi i drejtpërdrejtë i fjalës’meë’ (me) kur përdoret në gjuhën arabe nuk është gjë tjetër përveç se shoqëria e pakufizuar. Ajo nuk tregon detyrimisht për prekje apo paralelizëm nga e djathta ose e majta, sepse p.sh. thuhet: “Ne vazhduam të ecnim dhe hëna ishte me ne. ose, dhe ylli ishte me ne.”

    e)Njerëzit në lidhje me ‘Elmaij-jetull-llah’janë ndarë në tre grupe:

    Grupi i parë thonë: Të qënurit e Allahut me krijesat nënkupton dijen e Tij gjithpërfshirëse kur bëhet fjalë për ‘maij-jen’ e përgjithshme, dhe ndihmën, përkrahjen dhe suksesin kur bëhet fjalë për ‘maij-jen’ e veçantë, ndërsa me qënien e Tij Allahu është në lartësi.
    Ky është besimi i Selefëve dhe padyshim që ky është e vërteta.
    Grupi i dytë thonë: Të qënurit e Allahut me krijesat do të thotë që Ai është me to në tokë. Këta e mohojnë lartësinë e Allahut mbi krijesat.

    Ky grup janë panteistët (Elhululijeh) besimi i tyre është i pavlefshëm. Unanimisht të parët tanë e kanë hedhur poshtë, e kanë refuzuar dhe e kanë konsideruar kufër që të nxjerr nga feja.

    Grupi i tretë thonë: Të qënurit e Allahut me krijesat e Tij do të thotë që: Të jetë me ta në tokë megjithëse është i Lartësuar mbi Arsh. Mendimine këtij grupi e ka përmendur Ibnu Tejmije në “Mexhmuul Fetaua”. Kufri i këtij grupi nuk është më pak i vogël dhe i rrezikshëm se kufri i grupit të dytë.
    Ata mendojnë që i janë përmbajtur kuptimeve të drejtpërdrejta të ‘Elmaij-jeh’dhe lartësisë, por në të vërtetë janë gënjeshtar dhe të humbur sepse tekstet e ‘Maij-jes’ nuk tregojnë për panteizmin e pretenduar prej tyre sepse ai është i pavlefshëm (i pavërtetë). Kuptimi i drejtpërdrejtë i fjalës së Allahut dhe të Dërguarit të Tij nuk mund të jetë i pavlefshëm.

    80. المقت Elmaktu (mospëlqimi). Është cilësi ‘Fiëlijeh khaberijeh’.
    Allahu i Lartësuar ka thënë në Kur’an: "Atyre që mohuan do tu thuhet mospëlqimi i Allahut është më i madh ndaj jush (në jetën e dynjas ku ju vazhdimisht e mohonit besimin), sesa neveria ndaj njëri tjetrit (tani në zjarrin e xhehenemit pasi tani jeni armiq të njëri tjetrit)." [Gafir: 10]

    81. المكر على من يمكر به El mekru ala men jemkuru bihi (vendosja e planeve, e komloteve për ndëshkimin dhe shkatërrimin e atyre që thurin komlote ndaj fesë së Tij dhe muslimanëve).
    Allahu i Lartësuar ka thënë: "Megjithëse kundërshtojnë dhe vënë dyshime për Allahun Ai është shumë i fuqishëm për të vendosur plane." [Err-Rrad: 13]

    82. النزول En-Nuzul (zbritja në qiellin e dynjas). Është cilësi Fiëlije e cila i është atribuar Allahut në hadithe të sakta të cilat arrijnë gradën ‘muteuatir’.

    Transmeton Ebu Hurejra se i Dërguari i Allahut ka thënë: “Zbret Zoti ynë i Lartësuar çdo natë në qiellin e dynjasë kur mbetet një e treta e fundit e natës dhe thotë: Kush më lutet Mua që ti përgjigjem? Kush më kërkon Mua që ti jap.? Kush më kërkon falje Mua që ta fal?” Transmeton Buhariu dhe Muslimi.

    Në lidhje me këtë hadith të madhërishëm dhe këtë cilësi që e përmban do të përmendim disa sqarime të rëndësishëme të cilat i ka bërë Ibnu Tejmija në “Sherhu hadithin-nuzul”.

    Sqarimi i parë: Dijetarët e umetit unanimisht e kanë pranuar këtë hadith dhe e besojnë atë.

    I dyti: Kjo cilësi i atribuohet Allahut ashtu sikurqë i atribohen cilësitë e tjera si: Të lartësuarit mbi Arhs, ardhja në ditën e gjykimit e të tjera që Allahu ia atribuon vetes së Tij.

    I treti: Pyetja ‘Si zbret?’ është si pyetja: Si është lartësuar mbi Arsh? Si dëgjon? Si shikon?etj. Përgjigjia e kësaj pyetje është ashtu siç ka dhënë imam Malik përgjigjen për ‘Istiuan’ mbi Arsh.

    Thëniet e dijetarëve janë në përputhshmëri me thënien e Malikut që ne nuk e dimë se si është i Lartësuar mbi Arsh, se si zbret ashtu siç nuk e dimë se si është qënija e Tij.

    I katërti: Zbritja e Allahut në qiellin e dynjasë, nuk bie në kundërshtim me lartësinë e Tij të përhershme mbi krijesat. Lartësia e Allahut është cilësi ‘Dhatijje’. Ai zbret megjithëse është lartr mbi krijesat. Zbritja e Allahut nuk do të thotë që ta mbajë qielli i dynjasë dhe mbi Të të jenë qiejt e tjerë sepse Atë nuk e kufizon dhe nuk e përfshin asgjë prej krijesave. Kufizimet e tilla lindin nga përfytyrimi i zbritjes së krijesave ndërsa zbritja e Allahut ndryshon nga zbritja e krijesave.Kështu siç sqaruam për lartësinë themi dhe për të lartësuarit e Tij mbi Arsh. Allahu i Lartësuar zbret në qiellin e dynjasë megjithëse është i lartësuar mbi Arsh sepse argumentet që tregojnë se Allahu zbret janë të qarta po ashtu edhe argumentet që tregojnë se Allahu ështëi Lartësuar mbi Arsh janë të qarta. Kështuqë besojmë se Ai është i lartësuar mbi Arsh dhe zbret në qiellin e dynjasë. Sepse cilësitë e Allahut nuk krahasohen me cilësitë e krijesave.


    Ibnu Tejmija ka thënë: “Fakti që Allahu ka lajmëruar se zbret për në qiellin e dynjasë nuk do të thotë që zbret si krijesat të cilat ne i vërejmë në mënyrë që të thuhet: Kjo detyrimisht tregon se boshatiset një vend dhe zihet një vend tjetër.”.

    I pesti: Disa njerëz për të mohuar këtë cilësi thonë: Dihet që toka është e rrumbullakët dhe kur është një e treta e fundit e natës në një vend të rruzullit tokësorë nuk është në ndonjë vend tjetër. Madje një e treta e fundit e natës është e vazhdueshme në tokë. Atëhere nëse do të pohonim që Allahu zbret në qiellin e dynjasë kjo do të thotë që zbritja e Tij të jetë e vazhdueshme gjatë gjithë kohës për tju përgjigjur lutjeve të njerëzve që ndodhen në vende të ndryshme të tokës sepse një e treta e fundit e natës për ta është e ndryshme.

    Përgjigjia: Cilësitë e Allahut nuk krahasohen me cilësitë e krijesave. Allahu i Lartësuar zbret në qiellin e dynjasë megjithëse është i lartësuar mbi Arsh. Sikurqë e sqaruam po ashtu është edhe çështja e zbritjes në qiellin e dynjasë. Kur është një e treta e fundit e natës në një vend, për njerëzit që banojnë në atë vend Allahu ka zbritur në qiellin e dynjasë dhe u përgjigjet lutjeve të tyre. Përderisa ne besojmë se Ai zbret dhe megjithatë është i lartësuar mbi Arsh po kështu është edhe çështja e zbritjes më herët, më vonë, më shkurt dhe më gjatë sipas një të tretës së fundit në tokë, nëse do të marrim për bazë faktin që zbritja e Allahut nuk krahasohet me zbritjen e krijesave.

    Ibnu Tejmia ka thënë: Zbritja që ndryshon nga zbritja e trupave të robërve mund të bëhet në një kohë të vetme për shumë krijesa dhe të zgjasë për disa njerëz më shumë se për disa të tjerë. Madje nuk është e pamundur që tu afrohet disa krijesave dhe jo të tjerëve. Pra ti afrohet atij që i lutet dhe mos ti afrohet atij që nuk i lutet. Po kështu afrimi i Allahut në pasditen e Arafatit për në qiellin e dynjasë për shkak të haxhinjve. Kjo pasdite në Arafatë megjithëse mund të jetë gjysma e ditës në disa vende dhe mund të jetë natë në disa vende të tjera, Ai nuk është afruar ndaj atyre vendeve por është afruar në qiellin e dynjasë që përkon me haxhnjtë (Arafatin). Po kështu është edhe zbritja në një të tretën e fundit të natës.

    Prej gjërave që të ndihmojnë ta kuptosh më mirë sqarimin që e bëmë është të dish që Allahu merr në llogari robërit e Tij në ditën e Gjykimit në një orë të vetme. Me çdo njërin veçohet dhe e bën që të pranojë gjynahet që i ka bërë në dynja. Ai që merret në llogari mendon që nuk po i kërkohet llogari ndonjë tjetri por realiteti nuk është kështu. Një burrë i tha ibnu Abasit: Si u kërkon llogari Allahu në një orë të vetme? Tha: Sikurqë i furnizon me rrisk në një orë të vetme.!
    Gjithashtu të dish që Allahu i përgjigjet çdo njërit që falet kur ai lexon suren Fatiha.Muslimi ka trs metuar nga Ebu Hurejra se i Dërguari i Allahut ka thënë: “Thotë Allahu: E kam ndarë namazin ndrmjet meje dhe ndërmjet robit Tim në dy gjysma. Gjysma më takon Mua dhe gjysma i takon robit Tim dhe robit Tim do ti jepet ajo që e kërkon. Kur robi thotë: ‘Elhamdu lil-lahi rabil alemin.’Allahu thotë më lavdëroi robi Im…..”
    Njeriu që falet në çdo rekat që lexon Fatihan Allahu i përgjigjet. Në atë kohë falen aq shumë njerëz saqë nuk e din numrin e tyre përveç Allahut dhe Ai i përgjigjet çdo njërit.
    Ata që nuk e vlerësojnë madhërinë e Allahut i imagjinojnë cilësitë që i Dërguari ia ka atiribuar Allahut të ngjashme me cilësitë e krijesave.
    P.sh. Ata mendojnë që zbritja e Allahut do të thotë që: Arshi dhe qiejtë janë mbi të dhe ai është i kufizuar ndërmjet tyre dhe ndërmjet qiellit të dynjasë, gjithmonë duke e imagjinuar zbritjen e Allahut si zbritjen e krijesave. Ata si rrjedhojë e kësaj imagjinate janë ndarë në dy grupe”

    Grupi i parë: E dinë që kjo është e pasaktë dhe mendojnë që ky është kuptimi i drejtpërdrejt i tekstit prandaj ose e keqinterpretojnë ose i bëjnë ‘tefuid’dhe thonë nuk kuptohet prej tij asgjë. Tefuidin ia atribuojnë Selefëve. Për të mësuar pavlefshmërinë e keqinterpretimit dhe Tefuidit kthehu në bazat e argumenteve të cilësive.

    Grupi i dytë: Kuptimin e drejtpërdrejtë të tekstit e kanë konceptuar si grupi i parë por pasi vërejtën që thënia e grupit të parë është e papranueshme dhe se hadithi i Profetit është i vërtetë, e përngjasuan Allahun me krijesat. Këta injorantë thonë se disa qiej ndodhen mbi të dhe një poshtë Tij, ose qiejt ngrihen (zhvendosen) pastaj kthehen përsëri e të tjera fjalë të cilat e di pavlefshmërinë e tyre çdo njëri që ka qoftë dhe pak llogjikë.

    Të dyja këto grupe janë të humbur. Ata sikur të meditonin pak në këtë ajet"Ata nuk e vlerësuan Madhërinë e Allahut ashtu siç i takon që të vlerësohet. Në ditën e Kjametit toka e gjithë do të jetëe mbështjellë në dorën e Tij dhe qiejt do të jenë të mbështjellë në të djathtën e Tij. I Lavdëruar dhe i Lartë është Ai mbi gjithçka që ata ia ngjisin Atij si të barabartë." [Ez-Zumer: 67]

    dhe në këtë hadith: “Allahu i Lartësuar e shtrëngon e kap tokën në ditën e kjametit dhe i mbështjell qiejt me të djathtën e Tij pastaj thotë: Unë jam Gjithësunduesi ku janë sunduesit e tokës.”Buhari dhe Muslimi. Do ta njihnin madhërinë e Allahut dhe do të bëhej i qartë gabimi që kanë rënë në të.

    I gjashti: Atij që e mohon zbritjen e Allahut dhe e keqinterpreton duke thënë:: zbret mëshira e Allahut, ose urdhëri i Tij, ose melaiket eTij i përgjigjemi siç vijon :

    E para: Profeti thotë: “..Zbret në qiellin e dynjasë dhe thotë: Kush më lutet mua që ti përgjigjem? “ Dihet që nuk i përgjigjet lutjes veçse Allahu.

    E dyta: Këto fjalë që janë përmendur në hadith: “Kush më lutet….” Nuk mund ti thotë askush tjetër përveç Allahut.
    Për më gjerë shiko “Mexhmua Fetaua”(5/416).

    Si përfundim Ibnu Tejmija ka thënë: “Atë që duhet ta besojmë në mënyrë të prerë është se Allahut nuk i përngjan asgjë në të gjitha cilësitë që e ka cilësuar me to veten e Tij. Ai që e cilëson Allahun me cilësi si cilësitë e krijesave është padyshim gabimtarë. Si ai që thotë: Ai zbret e trs ferohet sikur zbret njeriu nga taraca poshtë për në shtëpi. Ose si ai që thotëoshatiset prej Tij Arshi. Që do të thotë se me zbritjen e Tij boshatiset një vend dhe zihet një vend tjetër. Të gjitha këto janë të pavlefshme duhet që të besojmë se Allahu është i pastër prej tyre.

    83. النسيان En-nisjanu (harresa që nënkupton lënjen).

    Harresa merr dy kuptime:

    I pari: Mos kujtimi i një gjëje të ditur më parë. Sipas këtij kuptimi nuk lejohet t’ia atribuojmë Allahut sepse është mangësi. Dija e Allahut është e përkryer.

    I dyti: Lënija me dije dhe me dashje siç është në fjalën e Allahut: “Kështu që këtë ditë ne do ti harrojmë ata siç e harruan ata takimin e kësaj dite.” [El-Araf: 51].Sipas këtij kuptimi i atribohet Allahut.

    84. النفس En-nefs (vetja). Vetja e Allahut është qënija e Tij.
    Allahu i Lartësuar ka thënë: “Zoti juaj ia bëri detyrë vetes së Tij mëshirën.”

    Ibnu Huzejme në fillimin e librit “Eteuhid” ka thënë: “Cilësia e parë e Allahut të Lartësuar që do të fillojmë me të këtë libër është ‘vetja’ e Tij. I pastër dhe i lartë është Allahu nga përngjasimi i vetes së Tij me vetet e krijesave.”

    85. التنفيس Et-tenfisu (lehtësimi i vuajtjes, çlirimi nga brenga dhe pikëllimi).
    Është cilësi Fiëlije që është përmendur në hadith të saktë:
    Transmeton Ebu Hurejra që i Dërguari i Allahut ka thënë: “Kush e çliron një besimtarë nga një brengë prej brengave të dunjasë, Allahu do ta çlirojë nga një brengë prej brengave të ditës së Gjykimit.” Muslimi.

    Po kështu edhe hadithi i Profetit për erën: “Mos e shani erën sepse ajo është prej nefsurr-rrahman (d.m.th.prej gjërave me të cilat Allahu i çliron të brengosurit nga brengat e tyre).” Fjala ‘nefes’në hadithë e ka kuptimin ‘tenfis’.

    Ndërsa hadithi i Ebi Hurejrës: “Unë e gjej ‘nefese’ e Zotit drejt Jemenit”, është i dobët siç thotë Albani në “Ed-daif”. Por edhe sikur të supozohej se është i saktë fjala nefes që është përmendur në të ka të njëjtin kuptim si hadithi i kaluar. Ibnu Tejmija ka sqaruar: Që Profeti në hadithë ka për qëllim besimtarët nga Jemeni me të cilët Allahu i çliroi brengat muslimanëve dhe u lehtësoi vuajtjet.

    86. النور En-nuru (drita). Është cilësi”dhatij-jeh”e cila është përmendur në Kur’anë dhe në hadith të saktë. Allahu i Lartësuar ka thënë: “Toka do të ndriçojë nga drita e Zotit të sajë (kur Ai do të vijë për të gjykuar mes njerëzve).” [Ez-Zumer: 69]

    Abdullah Ibnu Umeri ka trs metuar se i Dërguari i Allahutë ka thënë: Allahu i krijoi krijesat e Tij në errësirë dhe u hodhi atyre prej dritës së Tij. Kë e qëlloi drita që e hodhi Allahu u udhëzua dhe kë nuk e qëlloi humbi..” Ahmedi dhe Termidhiu. (Shiko “Sahihu suneh Et-termidhi”) “

    Ibnu Tejmija ka thënë: “Allahu ka lajmëruar në librin e Tij që toka do të ndriçojë me dritën e Zotit të sajë. Përderisa do të ndriçojë prej dritës së Tij si mundet të mos jetë dritë?! Nuk lejohet që të interpretohet drita që është atribuar Allahut në këto argumente si një krijesë që i atribohet Krijuesit të saj i Cili e ka krijuar për disa aspekte… dhe i ka përmendur”

    87.الهرولة Elherueletu (ecja me shpejtësi). Kjo është një cilësi fiëlije khaberije e cila është përmendur në hadithë të saktë.Transmeton Ebu Hurejra: i cili thotë:” ka thënë profeti : Allahu thotë Unë jam i Fuqishëm që të veproj ndaj robit Tim, atë që ai mendon seUnë do të veproj ndaj tij. Unë jam me të kur më përmend Mua, nëse do të më përmende në veten e tij ( fshehurazi jo në publik) Unë e përmend në vetveten time dhe nëse do të më përmendë në një grup, Unë e përmend në një grup më të mirë se ata, dhe nëse më afrohet një pëllëmëbë do ti afrohem një krah, nëse më afrohet një krah, unë do ti afrohem një pash dhe nëse do të më vijë duke ecur do ti vij duke ecur më shpejt dhe më me nxitim.( Herueleten)- trs , Buhariu & Muslimi.…”

    Ibnu Uthejmini ka thënë: “El-herueletu është një cilësi e Allahut siç ka ardhur në hadithë të saktë. Ajo është prej veprave të Allahut që i kemi detyrë t’i besojmë pa i përshkruar formë dhe pa i përngjasuar me krijesat.”

    88. الوجه Eluexh’hu (fytyra) Është cilësi ‘dhatije khaberije’ e cila i është atribuar Allahut në Kur’anë dhe në hadithe të sakta.
    Allahu i Lartësuar ka thënë: “Gjthçka është në të do të zhduket. Ndërsa do të mbetet gjithmonë fytyra e Zotit tënd gjithë madhështi e lavdi.” [Err-Rrahman: 26-27]

    Gjthashtu ka thënë; “Çdo gjë do të shkatërrohet përveç fytyrës së Tij. Atij i takon gjykimi e vendimi dhe tek Ai ju të gjithë do të ktheheni.”Profeti ka thënë në hadithin e Ebi Musa Eleshari: “Perdja e Tij është dritë sikur ta zbulonte do të digjte madhëria dhe drita e fytyrës së Tij çdo gjë.” Transmeton Muslimi.

    Në hadithin e Ibnu Umerit për tre persona që u bllokuan në shpellë Profeti ka përmendur që çdo njëri prej tyre ka thënë: “O Allah në qoftëse këtë e kam bërë duke kërkuar fytyrën tënde na çliro nga ky bllokimi që jemi: Trasmetuan Buhari dhe Muslimi.

    Në lidhje me argumentet e kaluara duhet të bëjme disa sqarime:

    I pari: Në fjalën e tij: “Çdo gjë do të shkatërrohet përveç fytyrë së Tij” ka për qëllim përveç qënies së Tij e Cila ka fytyrë. Pra Allahu ka përmendur fytyrën sepse është një cilësi e qënjes së Tij dhe ka patur për qëllim qënien e Tij të cilësuar me fytyrë. Vetëm ky që e sqaruam është kuptimi i saktë i ajetit sepse në qoftë se do të kishte për qëllim qënien të pacilësuar me fytyrë atëhere cila do të ishte dobia e përmendjes së fytyrës? Fakti që është përmendur fytyra tregon që ajo është një cilësi e qënjes së Allahut.

    I dyti; Kur përmendet fjala ‘fytyrë’ e atribuar Allahut në ajetet e Kur’anit dhe të sunnetit origjina është: që të synohet cilësia e Allahut (fytyra). Por në një ajet të Kur’anit komentatorët kanë rënë në kundërshtim. Ky ajet është fjala e Allahut: “Të Allahut janë lindja dhe perëndimi, kështuqë ngado që të drejtoheni atje është fytyra e Allahut” [El-Bekaretu:115]
    Ka dijetarë që kanë thënë: “Kuptimi i fjalës ‘uexhh’ është ana në të cilën kur falemi drejt saj Allahu na pranon namazin sepse ajeti ka zbritur për udhëtarin kur fal nafile drejtohet andej nga të shkojë kafsha e tij (ose mjeti me të cilin udhëton), ose kur një njeri është në mëdyshje për sa i përket anës së Kiblës, përpiqet për të qëlluar anën e Kiblës dhe falet. Në këtë rast edhe sikur mos ta ketë qëlluar anën e Kiblës namazi i tij është i saktë.

    Mendimi i dytë i dijetarëve është se këtu bëhet fjalë për fytyrën e Allahut realisht. Atëhere sipas këtij komenti ajeti duhet kuptuar sipas asaj që e sqaruam në fjalën e Profetit: “Kur të falet ndonjëri prej jush mos të pështyjë përpara tij, sepse Allahu është përpara (drejt) fytyrës së tij” Për më gjërë kthehu tek cilësia ‘El-maijeh’ për të njohur nga afër kuptimin e hadithit.

    I treti: Sikurse shumë cilësi të tjera edhe këtë cilësi grupet e humbura e kanë mohuar duke I keqinterpretuar argumentet që tregojnë për të. Për dy ajetet që i përmendëm kanë thënë: Kuptimi është: “Çdo gjë do të shkatërrohet përveç shpërblimit të Allahut.” Këtë keqinterpretim e hedhim poshtë me përgjigjet që vijojnë:

    1)Ky interpretim bie në kundërshtim me kuptimin e drejtpërdrejt të tekstit, sepse kuptimi i drejtpërdrejtë është fytyra dhe jo shpërblimi.

    2)Ky interpretim bie në kundërshtim me unanimitetin e selefëve.

    3)A mundet të përshkruhet shpërblimi me këtë cilësi të madhërishme “Gjithë madhështi dhe lavdi”? Kjo s’është e mundur.

    4)Do të themi: “Çfarë thoni për fjalën e Profetit: ‘Perdja e Tij është dritë sikur ta zbulonte do të digjte Madhështia dhe drita e Fytyrës së Tij çdo gjë.’ A ka shpërblimi gjith këtë dritë që do të djegë çdo gjë!?”

    89. اليدان Eljedani (dy duart). Dy duart janë cilësi ‘dhatije khaberije’.

    Argumentet nga Kur’ani: “Çifutët thonë: Dora e Allahut është e lidhur (e shtrënguar, Ai nuk dhuron dhe nuk shpenzon nga begatitë e Tij). Qofshin të lidhura duart e tyre dhe qofshin të mallkuar ata për çfarë ju nxori goja. Përkundrazi, të dy duart e Tij janë gjërësisht të shtrira.Ai shpenzon nga begatitë e Tij siç do Ai.” [El-Maide: 64]

    “Ç’të ndaloi ty që të mos i biesh në sexhde atij të cilin Unë e krijova me dy Duart e Mia?” [Sad: 75]

    Në hadithin e Ebu Musës Profeti ka thënë: “Vërtet Allahu i Lartësuar e shtrin dorën e Tij natën që të pendohet keqbërësi ditën dhe e shtrin dorën e Tij ditën që të pendohet keqbërësi natën, derisa të lind dielli nga perëndimi i tij.” Transmeton Muslimi.

    Gjithashtu në hadithin e shefatit ndër të tjera Profeti ka thënë: “…I vijnë Ademit dhe i thonë: O Adem! Ti je babai i njerëzve, të krijoi Allahu me dorën e Tij dhe fryu në ty shpitin e krijuar prej Tij…” Buhari dhe Muslimi.

    Në lidhje me këtë cilësi kemi për të bërë disa sqarime:

    I pari: Argumentet tregojnë që Allahu ka dy duar. Prej tyre janë dy ajetet e lartpërmendura si dhe fjala e Profeetit: “Allahu i Lartësuar i mbështjell qiejt me të djathtën e Tij dhe tokën me dorën tjetër të Tij.” Transmeton Buhariu dhe Muslimi.
    Po ashtu edhe fjala tjetër e Profetit: “Të dyja duart e Tij janë të djathta.”
    Të gjithë selefët e këtij ummeti kanë besuar se Allahu ka vetëm dy duar. Ndërsa përsa i përket fjalës së Allahut: “Thuaj kush ka në dorë të Tij pushtetin e çdo gjëjë?” [El-Muminun: ], ku është përmendur dora në numrin njëjës dhe ajeti: “A nuk e shohin ata se ne kemi krijuar për ta nga ato gjëra që kanë punuar Duart tona-bagëti, kështu që ata janë nën sundimin dhe nën shërbimin e tyre.” [Ja Sin: 71]

    Ku duart janë përmendur në numrin shumës, dijetarët kanë thënë se nuk bie në kundërshtim me faktin që e përmendëm: se Allahu ka dy duar.

    Për të vërejtur se si e kanë bërë bashkimin dijetarët ndërmjet këtyre argumenteve, shiko atë që e kanë përmendur në një çështje të ngjashme me këtë në cilësin e ‘dy syve’ të Allahut.

    I dyti: Fjala e Allahut të Lartësuar: “A nuk shohin ata që Ne kemi krijuar për ta nga ato gjëra që kanë punuar duart tona-bagëti…”, nuk tregon që bagëtitë i krijoi Allahu me duart e Tij siç krijoi Ademin me dy duart e Tij dhe kjo për dy arsye:

    E para: T’ia dedikosh punën dorës megjithëse për qëllim ke të zotin e dorës që ka bërë punën, është një stil gjuhësor i njohur. Si shembull kemi fjalën e Allahut: “Nuk ju godet ndonjë fatkeqësi përveçse për shkak të asaj që e keni punuar me duart tuaja.” [Esh-Shura: 30]

    Qëllimi i ajetit është: Ajo që njeriu e ka punuar vetë qoftë më dorën e tij ose me një pjesë tjetër të trupit. Ndërsa në qoftëse do të thotë: “atë e punova me dorën time” kjo padyshim tregon vetëm për atë që e bën me dorë. Siç ka thënë Allahu për Ademin: “Çfarë të pengoi ti bëje sexhde atij që e krijova me dy duart e Mia”

    E dyta: Sikur qëllimi i Allahut të ishte që këto bagëti u krijuan me dorën e Tij atëheree teksti i ajetit do të ishte: “Ne krijuam për ta me duart tona bagëti..” siç ka thënë për Ademin “..atij që e krijova me dy duart e Mia”

    I treti: Fjala e Allahut: “Qiellin Ne e krijuam me fuqi. Sigurisht që Ne jemi të Zotët ta zgjerojmë hapësirën.” [Edh-Dharijat: 47] Në ajet është përmendur fjala “ejd” dhe është komentuar me kuptimin “fuqi”. Kjo fjalë (ejd) megjithëse është e ngjashme me shprehjen e duarve përsa i përket shkronjave, në arabisht kuptimin nuk e ka “duar” por e ka “fuqi”. Kështu që nëqoftëse do ta konstatojmë këtë koment nga selefët mos të mendojmë që ata i kanë keqinterpretuar ajetet e cilësive.

    I katërti: Të dy duart e Allahut janë të djathta, pra ato cilësohen të djathta. Argumentet janë këto që vijojnë:

    1)Fjala e Allahut të Lartësuar: “Toka e gjithë në ditën e Kjametit do të jetë në grushtin e dorës së Tij dhe qiejt do të jenë të mbështjellë me të djathtën.”

    Ibnu Huzejme ka thënë: “Toka do të jetë në njërën prej dy duarve të Allahut në ditën e Kjametit, dhe qiejt do të jenë të mbështjellë me të djathtën e Tij e cila është dora tjetër e Allahut. Të dy duart e Zotit tonë janë të Djathta, nuk ka të majtë. i Pastër dhe i Lartë është Allahu nga të qënurit e njërës prej dy duarve të Tij e majtë, sepse përcaktimi i njërës prej dy Duarve si të majtë është prej shenjave të krijesave. Allahu është i pastër nga përngjasimi me krijesat e Tij.”

    2) Hadithi i Abdullah ibni Amrit se i Dërguari i Allahut ka thënë: “Të drejtët tek Allahu do të jenë në minbere (vende të ngritura) prej drite në të djathtën e të Gjithmëshirshmit, dhe të dyja duart e Tij janë të djathta. Të drejtët janë ata që mbajnë drejtësi në gjykim, në familjet e tyre dhe në çdo gjë që e kanë nën përgjësin dhe komandën e tyre.” Ttransmeton Muslimi.

    3)Transmeton Ibnu Umeri i cili thotë kam dëgjuar të Dërguarin të thotë: “Gjën e parë që krijoi Allahu është ‘kalemi’. Ai e mori me të djathtën e Tij dhe të dyja duart e Tij janë të djathta.” Hadithin e transmeton Ibn Ebi Asim në “Es-suneh” dhe Albani thotë hadithi është i saktë.

    Ndërsa përsa i përket hadithit të Abdullah Ibnu Umerit që i Dërguari ka thënë: “Allahu do ti mbështjellë qiejt në ditën e Kjametit pastaj do ti marrë me dorën e Tij të djathtë, pastaj do të thotë: Unë jam Sunduesi. Ku janë sundimtarët eprorë të dunjasë, ku janë kryelartët, pastaj do ti mbështjellë tokat me të majtën, pastaj do të thotë…” (Transmeton Muslimi). Fjala e tij në hadith ‘me të majtën’ është ‘shadh-dh’ (gabim, e pasaktë) siç e ka sqaruar Albani prandaj në sunenin e Ebi Daudit ka ardhur ‘me dorën tjetër të Tij’. Kjo nuk bie në kundërshtim me fjalën e Profetit : “Dhe të dyja duart e Tij janë të djathta”.

    I pesti: Fjala e Allahut të Lartësuar: “Sigurisht se ata që të japin besën ty, ata po ia japin besën Allahut. Dora e Allahut është mbi duart e tyre.” [El-Feth: 10] Ky ajet duhet kuptuar sipas domethënies së saj të drejtpërdrejtë sepse dora e Allahut është cilësi e Tij. Allahu është mbi të gjitha krijesat kështuqë kur sahabët i dhanë besën Profetit në Hudejbije dora e Allahut ishte mbi duart e tyre.Pra nga fjala e Allahut në ajet: “Dora e Allahut është mbi duart e tyre” nuk kuptohet se dora e Allahut ishte menjëherë mbi duart e tyre (e ngjitur me duart e tyre) dhe si rrjedhojë të interpretohet.

    I gjashti: Kundërshtarët e Ehli sunnetit i kanë keqinterpretuar argumentet e kaluara të cilat qartë tregojnë për dorën e Allahut dhe kanë thënë: “Bëhet fjalë për fuqinë ose begatinë e Allahut.”

    Interpretimit të tyre i përgjigjemi me aspektet që vijojnë:

    1)Interpretimi i dorës që është fuqia ose begatia, bie në kundërshtim me kuptimin e drejtpërdrejtë të fjalës. Përderisa iterpretimi bie në kundërshtim me kuptimin e drejtpërdrejtë ai është i refuzuar.

    2) Ky interpretim bie në kundërshtim me unanimitetin e selefëve, të cilët të gjithë kanë besuar se bëhet fjalë për dorën reale të Allahut.

    3) Është krejtësisht e pamundur që kuptimi i “El-jed” (dora) të jetë “fuqia” ose “begatia” në fjalën e Allahut: “Atij që e krijova me dy Duart e Mia.” Sepse në qoftëse do të ishte ashtu atëhere do të thotë që të ketë vetëm dy begati ndërsa realiteti është që begatitë nuk mund të llogariten, dhe gjithashtu do të thotë që të ketë dy fuqi, por në realitet fuqia është një dhe nuk shumohet.

    4)Sikur kuptimi i fjalës ‘dorë’ të ishte ‘fuqia’ atëhere Ademi nuk do të kishte ndonjë epërsi mbi Iblisin madje as mbi gomerët dhe qentë sepse të gjitha janë krijuar me fuqinë e Allahut.Sikur të ishte qëllimi ‘fuqia’ nuk do të ishte i saktë argumenti kundra Iblisit sepse Iblisi do të thoshte: “Edhe mua o Zot më krijove me fuqinë Tënde atëhere çfarë vlere ka ai mëshumë se unë?!

    5)Dy duart që Allahu ia ka atribuar vetes së Tij kanë ardhur në aspekte të ndryshme të cilat tregojnë që është e pamundur të jetë kuptimi’fuqia’ ose ‘begatia’.P.sh. janë përmendur në lidhje me dorën: gishtërinjtë, mbledhja e dorës grusht, shtrirja e saj, pëllëmba e dorës, janë cilësuar duar të djadhta. Të gjitha këto tregojnë se është e pamundur të jetë qëllimi ‘fuqia’ sepse fuqia nuk përshkruhet me këto cilësi.

  6. #16
    Perjashtuar
    Anëtarësuar
    10-12-2009
    Postime
    489
    Re: Besimi i Ehli Sunnetit në Emrat dhe Cilësitë e Allahut

    Fjalë dhe shprehje të cilat përdoren për të lajmëruar rreth Allahut.

    Ka thënë Shejkhu islam ibnu Tejmija: "Lajmërimi rreth Allahut nuk bëhet me fjalë që kanë domethënie të keqe, por bëhet me fjalë që kanë domethënie (kuptim) të plotë e të përkryer dhe me fjalë që domethënien nuk e kanë të keqe edhe pse nuk gjykohet që e kanë të përkryer, si psh: Qënie, Ekzistues.
    Ibnul Kaj’jim ka thënë: “Emrat dhe cilësitë, që ia dedikojmë Allahut janë teukifije ndërsa fjalët dhe shprehjet që i përdorim për lajmërim rreth Allahut nuk është e detyrueshme që të jenë teukifije. Si p.sh. “القديم El-Kadijm – i Pafillimtë”, “الموجود El-Meuxhud Ekzistent”.
    Nga kjo që sqaroi Ibnu Tejmije dhe Ibnul Kajjim, kuptojmë se fjalët dhe shprehjet, që përdoren për të lajmëruar rreth Allahut, nuk është kusht që të jenë përmendur në Kur’an dhe Sunneh. Mjafton që shprehja të mos përmbajë kuptim të keq dhe të mos tregojë për mangësi në të drejtën e Allahut.
    Në rrështat që vijojnë, do të përmendim disa nga këto shprehje, të cilat i kanë përdorur dijëtarët në librat e akides.
    E para: الذات Edh-dhat- qënia. Është e pranueshme dhe e saktë që t’ia dedikojmë Allahut shprehjen “dhat”. (qënie), si për shembull të themi: dhatullah ( qënia e Allahut ) ose Edh- dhatul-ilahijeti( qënia hyjnore). Jo duke patur për qëllim që “dhat„është cilësi e Tij, por duke patur për qëllim që “dhat„i diçkaje ka kuptimin: Vetja e tij ose realiteti i tij. Fjala dhat është përmendur ne sunnet në disa vende, po përmendim prej tyre vetëm hadithin që e transmeton Buhariu dhe Muslimi nga Ebu Hurejra se Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) ka thënë:’ Vërtet Ibrahimi nuk ka genjyer perveç se tre genjeshtra, ku dy prej tyre kanë qënë per hir të “ dhatullah”- ( qënies së Allahut)
    Si përfundim me shprehjen “ dhatullah” kemi per qëllim qënien e përshkruar dhe të cilësuar me atributet e larta që kanë ardhur në Kur’an dhe në sunnet .

    E dyta: الشخص Esh-shakhsu (personi).

    Gjatë lajmërimit rreth Allahut dhe cilësive të tij lejohet të përdoret fjala: الشخص (eshkhasu)- person)- Kjo shprehje është permendur ne hadithin e saktë që e ka trs metuar Muslimi nga Sad ibnu Ubadetu se ka thëneë: sikur të vëreja ndonjë burrë me gruan time do ta godisja me të mprehtën e shpatës. Kjo që e tha Sadi i arriti Profetit( sal-lAllahu alejhi ue selem) të Allahut dhe atëherë ai tha: A habiteni nga xhelozia e Sadit?- Uallahi unë jam më xheloz se ai dhe Allahu është më xheloz se sa unë, prandaj Allahu nga xhelozia Tij i ndaloi veprimet e ulëta, të shëmtuara, të cilat kryehen haptazi ose fshehurazi. Asnjë përson nuk është më xheloz se Allahu, dhe asnjë person nuk e do më shumë arsyetimin se sa Allahu. Për këtë arsye Allahu i dërgoi të derguarit përgëzues dhe paralajmërues dhe asnjë person nuk e do më shumë lavderimin se sa Allahu, për këtë arsye Allahu u ka premtuar robërve të tij, xhenetin. – Trs.Buhariu& Muslimi.

    Me këtë version e ka trs metuar Muslimi.
    Buhariu në sahihun e tij e ka titulluar një nënkapitull;
    Thënia e Profetit ( sal-lAllahu alejhi ue selem) :“Asnjë person nuk është më xheloz se sa Allahu:“- kjo tregon që Buhaiu e konfirmon përdorjen e kësaj shprehjeje për të lajmëruar rreth Allahut.

    E treta: الصفة Es-sifetu (cilësia).

    Lejohet të përdoret shprehja : الصفة ( sifetu- cilësia) dhe ti atribuohet Allahut. Pra të thuash: cilësia e Allahut ( sifetullah), atributi i të Githëmëshirshmit dhe prej cilësive të Tij është kjo edhe kjo…….. ….. etj.
    Këtë e nëkuptojne ajetet e Kur’anit dhe ajo është permendur tekstualish në hadith të saktë.
    Argumenti i Kur’anit është fjala e Allahut: Lavdi Zotit tënd. Zotit të krenarisë dhe fuqisë!(Ai është i Pastër, i Dlirë.) nga çdo e metë që ia mveshin Atij. [Es- Safatë:180.]

    Ibnu Haxheri në Fethul Bari ka thënë: Allahu ka lajmëruar se është i Pastër, i Dlirë, i Lartë nga çdo cilësi mangësie që ia mveshin. Kjo nënkupton që ta përshkruash (ta cilësosh) me cilësi të përkryera është e ligjshme.

    Argument nga sunneti është hadithi që e transmeton Aishja se Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) emëroi komandant të një kompanie ushtarake një burrë i cili sa herë që lexonte Kur’an kur u printe shokëve të tij në namaz e përfundonte me suren : Thuaj ai Allahu është Një ( suren ihlas).

    Shokët e tij kur u kthyen në Medine, këtë gjë ia thanë Profetit ( sal-lAllahu alejhi ue selem) dhe ai tha: Pyeteni se përse e thotë atë aq herë.?- Ata e pyetën dhe ai ju tha: për arsye se ajo është cilësia e të Gjithemëshirshmit dhe unë dua ta lexoj.Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) i tha: lajmërojeni që Allahu atë e do.- Trs. Buhariu& Muslimi.
    Imam el Buhariu në sahihun e tij ka vendosur një nënkapitull të veçantë për të argumentuar këtë që e thamë. Ai që i studion librat e selefëve si Kitabul teuhid të Ibn Huzejmes dhe Kitabul Teuhid të Ibnu Mendeh etj, vëren që ata e përdorin shumë këtë shprehje.

    E katërta:القدم El-kidem (pafillmësia).

    Lejohet që të lajmërosh rreth Allahut me fjalën “kadim” (i Pafillimtë). Në hadith të saktë Profeti e ka përdorur këtë fjalë për të lajmëruar rreth pushtetit të Allahut. Në sunenin e Ebi Dautit është trs metuar që i Dërguari i Allahut thoshte: “Mbrohem me Allahun e Madhërishëm, me fytyrën e Tij të madhërishme dhe me pushtetin e Tij të Pafillimtë (kadim) nga shejtani i mallkuar.” (Shiko “Sahih Sunen” Ebi Daud).

    Pra në këtë hadith Profeti e përshkruar pushtetin e Allahut si të pafillimtë (kadim). Elkadimu nuk është prej emrave të Allahut megjithëse disa e kanë konsideruar si të tillë.

    E pesta: -الموجودEl-meuxhud (ekzistenti).

    Ekzistenca e Allahut është e domosdoshme. Arsyja llogjike nuk mund të pranojë mos ekzistimin e Tij. Allahu i Lartësuar është vetëekzistues nuk e ka fituar ekzistencën prej askujt sepse Atij nuk i ka paraprirë inekzistenca. Ai është i Pafillimtë dhe i Pambarimtë. Allahu thotë në Kur’an: " Ai është më i Pari (ska asgjë para Tij, Ai është i Pafillim), edhe më i Fundit (ska asgjë pasTIj, Ai është i Pambarim), edhe më i Larti (ska asgjë mbi Të), edhe më i Afërti (nuk ka gjë më të afërt pranë gjërave se Ai me dijen e Tij, nuk ka asnjë pengesë ndërmjet Tij dhe krijesave të Tij). Dhe Ai është i Gjithëdituri për çdo gjë. "[Hadid: 3]

    Ndërsa ekzistenca e çdo gjëje përveç Allahut ka ndodhur pasi nuk ekzistonte. Pra të gjitha gjallesave u ka paraprirë inekzistenca. Zanafillën krijesat e kanë nga Allahu i Cili është i Pafillimtë. Ato janë të gjitha të krijuara nga Allahu. Ekzistenca e krijesave nuk është e domosdoshme, por është e mundëshme (d.m.th.arsyeja llogjike mund të pranojë inekzistencën e tyre).

    Allahu i Lartësuar ka thënë në Kur’an: "A nuk u krijuan ata nga asgjë (pa qënë fare), apo ata vetë qenë krijuesit? *Apo mos i krijuan ata qiejt edhe tokën? Por ata nuk kanë aspak besim të qëndrushëm." [Et-Tur: 35-3]


    E gjashta: شيء (një gjë, diçka).

    Lejohet që të përdoret në të drejtën e Allahut dhe të lajmërohet rreth Tij dhe cilësive të tij me fjalën : شيء shej ( gjë). Allahu ka thënë: Thuaj cila gjë është më e madhe në dëshmi ? Thuaj:Allahu është dëshmues mes meje dhe mes jush.- [El Enmaë:19]

    Gjithashtu ka thënë do gjë do të shkatërrohet përveç fytyrës së Tij.- [Kasas:88]

    Fytyra është një cilësi dhatije.
    Ka transmetuar Sehl ibnu Saad i cili thotë : Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) I tha një burri: A ke diçka ( ndonjë gjë) nga Kur’ani?- Ai i tha: po- këtë sure dhe këtë sure për disa sure që i përmendi.- Buhariu

    Kur’ani është fjala e Allahut. Ai është një cilësi e Tij. Në hadith është lajmëruar për të me fjalën ( diçka).

    Imam Buhariu në kapitullin e Teuhidit në librin e tij ka titulluar një nënkapitull siç vijon: “Thuaj cila gjë është më e madhe në dëshmi?- thuaj Allahu. Pra Allahu për të lajmëruar rreth vetes së Tij ka përdorur fjalën ( gjë).
    Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) për Kur’anin ka përdorur fjalën (gjë). Kur’ani është një cilësi e Allahut dhe githashtu Allahu ka thënë: “Cdo gjë do të shatërohet perveç fytyrës së Tij”.

    Pastaj Buhariu ka përmedur hadithin e kaluar të Sadit.
    Abdullah Elgunejman ka thënë: Buhariu me këtë nënkapitull ka për qëllim të thotë që; në të drejtën e Allahut përdoret edhe shprehja “gjë” .







    Gjëra që i janë atribuar Allahut dhe nuk janë cilësi të tij.

    Ibnu Tejmija në “Mexhmul Fetua” ka sqaruar se gjerat që i janë dedikuar Allahut ndahen në dy lloje:

    Lloji i pare: Janë cilesitë e Tij, të cilat i janë atribuar të cilësuarit me to (Allahut), si për shembull: të folurit e Allahut, dija e Allahut, dora e Allahut, etj.

    Lloji i dyte: Janë krijesat e tij të cilat i janë dedikuar krijuesit të tyre për të treguar që ato janë nën pushtetin e Allahut dhe Ai vepron me to si të dëshirojë.Si për shembull fjala e tij: shtepia e Allahut ( per Kaben), deveja e Allahut (për devenë e Salihut në suren Shems), robërit e Allahut (për njerëzit), po kështu edhe shpirti është prej ketij lloji.
    Shiko El-Xheuabus sahih ( 3/145)dhe El Fetaua 9/290

    Në një vend tjetër në El Xheuabus sahih Ibn tejmije ka thënë: Ato që i janë atribuar Allahut të cilat nuk janë të shkëputura nga Ai ( qënia e Tij),janë cilësi të Tij, nuk janë të krijura, ndërsa çdo gjë që i është dedikuar ( atribuar ) Allahut e cila është e shkëputur nga Ai ( e ndare nga qënia e Tij), ajo është e krijuar. Nuk është e detyrueshme që të jetë çdo gjë e dedikuar Allahut, cilësi e Tij.

    Si shembull për këtë që sqaroi Ibnu Tejmije po marrim tre gjëra dhe po flasim rreth tyre gjerësisht.

    E para: الرُوح Er-ruhu- [Shpirti]- është një krijesë prej krijesave të Allahut. Ai nuk i është dedikuar Allahut si atribut i Tij, por si krijesë që është krijuar nga Ai. Shpirti i është dedikuar Allahut në shumë tekste për tre arsye:

    1. Sepse është krijesë e Tij, kështu që kemi të bëjmë me atribuim të krijesës, Krijuesit të saj, që e ka krijuar.

    2. Sepse shpirti është nën zotërimin dhe pushtetin e Allahut, Ai e merr e kap kur të dëshirojë dhe e lëshon kur të dëshirojë.

    3. Për tu vlerësuar dhe për të dal në pah çështja e shpirtit është dedikuar Allahut.

    Për arsyet që i thamë më lart shpirti i është dedikuar Allahut në disa vende në Kur’an si për shembull : “Kështu që kur ti kem dhënë formën plotësisht atij dhe ti kemi fryre shpirtin nga Unë ( që e kam krijuar për të), atëherë përkuluni para tij duke rënë në sexhde ( me nderim).” [El Hixher: 29]

    E dyta: ( Hija e Arshit).ظل العرش

    Në ditën e gjykimit kur dielli do t`ju afrohet krijesave Allahu do të fusë nën hijen e arshit të Tij robërit që punojnë punët të cilat janë shkak për arrijtjen e kësaj mirësie. Në disa hadithe ظل العرش hija e arshit i është dedikuar Allahut për të tërhequr vëmendjen rreth vlerës së kësaj mirësie në ditën e gjykimit dhe jo se hija është cilësi e Tij si psh: në hadithin e Ebu Hurejres : Shtate grupe Allahu i fut nën hijen e Tij në ditën kur nuk ka hije veç hijes së tij… Trasn Buhariu& Muslimi.
    Po ashtu edhe në hadithin e tij që e transmeton Muslimi se Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) ka thënë: “Vërtet Allahu thotë në ditën e gjykimit : Ku janë ata që e kanë dashur njeri tjetrin për hir të madhërisë Time, sot do ti fus nën hijen Time në ditën kur nuk ka hije tjetër veç hijes Time”.

    Në të dyja këto hadithe bëhet fjalë për hijen e arshit të Allahut, prandaj në musnedin e imam Ahmendit dhe në sunenin e Tirmidhiut hija është përmendur si cilësi e arshit të Allahut .

    Muadh ibn Xhebel ka transmetuar se Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) ka thënë. Të dashurit për hir të Allahut janë nën hijen e arshit në ditën kur nuk ka hije perveç hijes së Tij....- Trs Imam Ahmendi dhe Albani e ka përmedur në (Sahihul xhami).

    Në sunenin e Said ibn Mensur nga Selmani me sened te mirë është trs metuar se Profeti ( sal-lAllahu alejhi ue selem) ka thënë: shtatë grupe do ti fusë Allahu nën hijen e arshit të Tij........
    (për me gjerë rreth hijes që është përmndur në këto hadithe dhe hadithe të tjera shiko çfarë ka thënë Ibnu Haxheri në komentin e hadithit të shtatë grupeve që do të hyjnë nën hijen e Arshit në ditën kur nuk ka hije përveç hijes së arshit të tij në: fethul bari

    El-xhenbu الجنب E treta:

    Disa njerëz kanë thënë që : الجنب El- Xhenb- që është ana e trupit përsa i përket njeriut është prej cilesive”dhatij-jeh”të Allahut. Kjo është gabim.
    Selefët nuk janë dakort me këtë. Ata që ia atribuojnë Allahut këtë cilësi marrin për argument fjalën e Allahut : “Që të mos thotë dikush:’ medet për mua! Që kam lënë pas dore rrespektimin e urdhërave të Allahut dhe kam qënë prej atyre që talleshin.”-[ Zummer;56]

    Në këtë ajet është përmendur fjala Xhenb- e dedikuara Allahut, prandaj kanë thënë se është cilësi e Allahut. Kjo që e kanë thënë bie në kundërshtim me komentin e trs metuar nga selefët në lidhje me këtë ajet. Ibn Xherir në komentin e tij ka thënë:” Qafiri do të thotë : (I mjeri unë), që lashë pas dore punimin e asaj që më urdhëroi Allahu dhe e neglizhova rrespektimin e Allahut në dynja.”

    Shejkhul Islam Ibn Tejmije ka thënë:” Nuk njihet asnjë dijetar i njohur tek muslimanët dhe asnjë grup i njohur prej grupeve islame që t’i atribuojë Allahut “anë”- xhenb, si ana ( xhenb) që njihet tek njerëzit. Kjo shprehje: xhenb” është permendur në fjalën e Allahut: ”Që të mos thotë dikush:’ medet për mua! Që kam lënë pas dore rrespektimin e urdhërave të Allahut dhe kam qënë prej atyre që talleshin.” ( Zumer:56). Nuk është e domosdoshme që çdo shprehje apo gjë që i dedikohet Allahut të jetë cilesi e Tij, sepse Allahut mundet ti dedikohen gjëra të krijuara dhe cilësi të gjërave të krijuara, të cilat padiskutim tek të gjithë njerëzit nuk janë cilësi ( atribute të Allahut) si për shembull ajetet ku i janë dedikuar Allahut: shtëpia (kabja), devja ( tek surja Shems) robërit, po kështu edhe shpiriti8sipas selefëve të muslimanëve, prijësve të tyre dhe shumicës së tyre. Kur i dedikohet Allahut diçka që është cilësi e tij dhe nuk është cilësi e ndonjë tjetri si për shembull: të folurit e Allahut ( kelamullah)., dija e Allahut, dora e Allahut etj, këto janë cilësi të Tij. Në ajetin e Kur’anit ka tregues që tregon se nuk bëhet fjalë për xhenb të Allahut, si shembulli i xhenbit (të anës) tek njeriu sepse neglizhenca nuk mund të bëhet në ndonjë cilësi të Allahut. Njeriu kur thotëilani ka neglizhuar në anën e filanit, nuk ka për qëllim që neglizhenca ka prekur një pjesë të trupit të atij personi, por ka për qëllim që ka neglizhuar në të drejtën e tij. Përderisa këtë gjë arrijmë ta kuptojmë në të drejtën e krijeses, atëhere si të mendohet që kuptimi i drejtpërdrejtë i ajetit në të drejtën e Allahut është që: neglizhenca bëhet në qënien e tij?!









    Kundërpërgjigjia ndaj esharive dhe atyre që mashtrohen me ta.

    Në qoftëse ndonjë do të thotë: Nga gjithë ajo që u sqarua e mësuam paflefshmërinë e idesë së atyre që keqinterpretojnë cilësitë. Dihet që Esharitë janë prej kësaj rryme sepse mohojnë shumicën e cilësive dhe keqinterpretojnë shumicën e argumentave të cilësive, atëhere në lidhje me këtë që u vërtetua kemi disa pyetje:



    Përgjigjia ndaj pyetjes së parë:

    Së pari: Nuk e pranojmë që të jetë përqindja e Esharive kaq e madhe në botën Islame në krahasim me grupet e tjera të muslimanëve. Pra ky është një pretendim që ka nevojë të provohet me anë të një statistike të hollësishme.

    Së dyti: Edhe sikur të provohej që janë kaq shumë, kjo nuk do të thotë se janë të mbrojtur nga gabimi, sepse mbrojtja nga gabimi është siguruar për të gjithë muslimanët (unanimitetin e tyre të gjithë)dhe jo për shumicën e tyre.

    Së treti: Ixhmai i muslimanëve të parë është në kundërshtim me idenë e mohimit të cilësive. Sepse të parët e ummetit të cilët janë Sahabet dhe tabiinët si dhe dijetarët e udhëzuar pas tyre të gjithë unanimisht i kanë pohuar cilësitë e ardhura në Kur’an dhe në sunnet. Ata i kanë kuptuar argumentet sipas kuptimit të drejtpërdrejt të tyre dhe nuk i kanë keqiterpretuar.

    Ata janë shekulli më i mirë siç është shprehur Profeti tekstualisht . Ixhmai i tyre është argument që e kemi detyrë ta pranojmë sepse për këtë tregon Kur’ani dhe sunneti.

    Përgjigjia ndaj pyetjes së dytë:

    Së pari: Ebil Hasen Eleshari e të tjerë prej dijetarëve të muslimanëvenuk janë të pagabueshëm dhe nuk pretendojnë që janë të tillë.

    Së dyti: Bashkohorët që i përkasin Esharizmit nuk e kanë ndjekur imamin e tyre ashtu siç duhet sepse Ebil Haseni ka kaluar tre faza në besimin e tij.

    Faza e parë: Përqafoi drejtimin e muëtezilëve 40 vite pastaj u kthye nga ideja e tyre dhe deklaroi se janë të humbur.

    Faza e dytë: Është një fazë ndërmjet besimit të Muëtezilëve dhe dhe Sunnetit të pastër. Në këtë rrugë ai ka marrë rrugën e Ebi Muhamed ibnu Kul-lab.

    Ka thënë Ibnu Tejmija: “Eshariu dhe disa të tjerë si puna e tij janë në një ‘berzeh’ (fazë) ndërmjet selefëve dhe xhehmihve. Ata morën disa fjalë të sakta nga selefët dhe morën nga xhehmitë parime llogjike të cilat i menduan të sakta por ato në realitet janë të pavlefshme.”

    Faza e tretë: Përqafimi i besimit të Ehlu sunnetit (Ehlu hadithit). Në këtë fazë ai mori për shembull Imam Ahmedin siç e ka sqaruar në librin e tij “El ibanetu an usulid-dijaneti”. Ky është prej librave të tij të fundit.
    Në cilësinë e ‘lartësisë’ kemi shkëputur disa thënie nga ky imam që vërtetojnë se ka vdekur në besimin e Selefëve.

    Bashkëkohorët që i atribohen Esharizmit në akide kanë marrë fazën e dytë të besimit të tij dhe kanë mohuar shumicën e cilësive përveçse shtatë prej tyre.Edhe në këto cilësi që i kanë pohuar kanë mosmarrveshje me Ehli Sunnetin për mënyrën se si i kanë pohuar si p.sh. cilësia e të folurit.

    Ibnu Tejmija ka thënë: “Qëllimi i tyre është: Esharitë që mohojnë cilësitë ‘khaberije’, ndërsa ata që e pranojnë atë që e shkroi Eshariu në librin “Elibane” dhe nuk kanë shfaqur ndonjë ide që bie në kundërshtim me të, këta konsiderohen prej Ehli sunnetit.” Si përfundim imitimi i tij i plotë, do të ishte ti përmbahen besimit që vdiq në të, i cili është besimi i Ehlu hadithit.

    Përgjigjia ndaj pyetjes së tretë:

    Përgjigjia e kësaj pyetje është në dy aspekte:

    I pari: E vërteta nuk njihet me burrat por burrat njihen me të vërtetën. Ky është kriteri i saktë. Sepse njeriu sado që të jetë i ditur ka mangësi dhe ndoshta mund të jetë rritur në një rrugë të caktuar ose ide të caktuar që gati nuk njeh tjetër përveç saj.

    I dyti: Në qoftëse do të krahasojmë ata që kanë qënë në rrugën e esharive prej dijetarëve me ata që kanë qënë në rrugën e Selefëve do të gjejmë në rrugën e Selefëve dijetarë që janë më të mëdhenj, më të udhëzuar, më të drejtë dhe më të ditur se ata që janë në rrugën e Esharive.Katër dijetarët e mëdhenj të katër medhhebeve të njohura nuk janë në rrugën e Esharive, Nëse do të vëresh ata që kanë qënë prej tyre prej Tabiinëve nuk do të gjesh në rrugën e Tabiinëve dhe nëse do të vëresh në kohën e Sahabeve nuk ke për të gjetur asnjë në rrugën e Esharive.

    Ne nuk e mohojmë që disa dijetarë që i atribuohen esharit kanë dhënë kontribut të madh në mbrojtjen e Islamit, në interesin që e kanë treguar për librin e Allahut dhe sunnetin e Profetit, në përpjekjen që e kanë bërë për ti udhëzuar muslimanët por kjo nuk do të thotë që kanë qënë të pagabueshëm, as nuk na e obligon pranimin e çdo thënie të tyre dhe as nuk na pengon nga sqarimi i gabimit të tyre dhe refuzimi i tij sepse në këtë mënyrë sqarohet e vërteta dhe udhëzohen njerëzit.

    Gjithashtu nuk e mohojmë që disa prej tyre kanë patur qëllim të mirë në atë që e kanë besuar dhe nuk i është shfaqur e vërteta, por nuk mjafton për pranimin e thënies qëllimi i mirë i të zotit të sajë.Që ajo të pranohet duhet patjetër të jetë në përputhshmëri me sheriatin e Allahut. Nëse e kundërshton ligjin e Zotit duhet të refuzohet, kushdo qoftë ai që e ka thënë. Profeti ka thënë: “Kush punon një punë, e cila nuk është në përputhshmëri me rrugën tonë, ajo është e refuzuar.” Transmeton Muslimi.

    Pastaj, ai që ka kundërshtuar sheriatin duhet të vërehet tek ai: Në qoftë se është i njohur për sinqeritet dhe çiltërsi në kërkimin e të vërtetës, justifikohet. Ndryshe i japim gjykimin që e meriton, për qëllimin e tij të keq dhe kundërshtimin e fesë.

  7. #17
    Perjashtuar
    Anëtarësuar
    10-12-2009
    Postime
    489
    Re: Besimi i Ehli Sunnetit në Emrat dhe Cilësitë e Allahut

    Gjykimi ndaj mohuesit (keqinterpretuesit) të cilësive

    Në lidhje me gjykimin ndaj tyre, duhet të kemi parasysh disa çështje:

    E para: Cilësimi i njeriut si kafir ose fasik, merret nga libri i Allahut dhe sunneti i të Dërguarit. Cilësimi i njeriut është prej rregullave të sheriatit për të cilat duhet ti referohemi Kur’anit dhe sunnetit.
    Në çështjen e tekfirit është detyrë të verifikojmë dhe të sigurohemi në kulmin e sigurisë. Nuk bëhet kafir përveçse ai që tregon për kufrin e tij Kur’ani dhe sunneti. Origjina tek muslimani është të gjykohet për të musliman derisa të vërtetohet në mënyrë të sigurtë që ka dalë prej tij, sipas argumentit fetarë.

    E dyta: Nuk lejohet neglizhenca në tekfirin e muslimanit sepse kjo ka dy pasoja të mëdha. Pasoja e parë: Shpifja e gënjeshtrës ndaj Allahut në gjykimin që e ka dhënë dhe ndaj të cilësuarit si kafir.
    Pasoja e dytë: Rënija në atë që akuzoi me të vëllain e tij, në qoftë se ai është i pastër prej saj. Abdullah ibn Umeri ka trs metuar se i Dërguari ka thënë: “Nëqoftëse burri dota cilësojë si kafir vëllain e tij, do ti kthehet njërit prej të dyve.” Transmeton Muslimi. Në një transmetim tjetër ka ardhur: “..në qoftë se është siç ka thënë (shpëton nga pasoja) ose përndryshe i kthehet atij.”

    E treta:është detyrë para se të cilësohet një musliman kafir, të vërehenn dy gjëra:

    E para: të vërtetohet me argument të saktë nga Kur’ani ose sunneti që kjo thënie ose kjo vepër është e tillë që e çon njeriun në kufër.

    E dyta: Korrespondimi (identifikimi) i këtij gabimi mbi një thënës ose veprues të caktuar d.m.th. të plotësohen kushtet e tekfirit dhe të eliminohen pengesat e tij.

    E katërta: Prej kushteve më të rëndësishme është që njeriu të jetë i ditur (i mirëinformuar) rreth thënies ose veprës së tij që obligoi të bëhej kafir.
    Argument është fjala e Allahut të Lartësuar: “Dhe kushdo që kundërshton të Dërguarin (alejhi selam), pasi t’i jetë treguar qartë atij rruga e drejtë dhe ndjek rrugë tjetër nga ajo e besimtarëve, Ne do ta mbajmë atë në atë drejtim që ai vetë e ka zgjedhur. Dhe do ta djegim atë në zjarr- Dhe sa përfundim i keq!” [En-Nisa: 115]
    “Allahu kurrë nuk do ta humbë atë popull, pasi Ai e ka udhëzuar atë, derisa Ai t’u bëjë të qartë atyre se nga çfarë gjërash duhet të largohen. Vërtet Allahu është i Gjithëditur për çdo gjë.” [Teube: 115]

    Prej pengesave më të rëndësishme, që pengojnë cilësimin e një muslimani i cili bie në kufër ‘kafir’, është interpretimi dhe imitimi.
    Jo çdo interpretim konsiderohet pengesë. Për të bërë dallimin ndërmjet interpretimit justifikues dhe atij jojustifikues mund ti kthehesh thënies së Ibn Uthejminit në faqen 29, si dhe të lexosh thëniet e Ibnu Tejmijes që do ti përmendim në fundin e kësaj çështje.

    Ndërsa përsa i përket imitimit: Bëhet fjalë për muslimanët e paditur të cilët pasojnë fjalët (mendimet) e dijetarëve pa e ditur argumentin e tyre.
    Nëse njerëz të tillë bien në kufër për shkak të paditurisë ose imitimit të verbër që ua bëjnë dijetarëve, këta nuk bëhen kafira derisa tu bëhet e qartë e vërteta dhe me kryeneçësi e inat ta refuzojnë.¹

    Pas gjithë kësaj që e sqaruam gjykimin ndaj atij që mohon një cilësi prej cilësive të Allahut që ka ardhur në Kur’anë dhe sunnet mund ta përmbledhim në tre rastet që vijojnë:

    I pari: Të jetë mohuesi i cilësisë i ditur (i mirinformuar) rreth argumentit që pohon cilësinë e Allahut qoftë nga Kur’ani ose sunneti dhe mos të ketë dilema të cilat mund tia ndryshojnë metodën e të kuptuarit të tekstit por të mohojë për shkak të kryeneçësisë, inatit, qëllimit të keq, sëmundjes së zemrës dhe kundërshtimit të të Dërguarit pasi i është sqaruar e vërteta. Ky është kafir sepse ka përgënjeshtruar fjalën e Allahut ose fjalën e të Dërguarit të Tij.

    I dytiur mohuesi i cilësisë përpiqet dhe jep mundin e tij për kërkimin e të vërtetës, njihet për çiltërsi dhe sinqeritet, por ka gabuar dhe ka interpretuar ose për shkak të mos njohjes së argumentit ose për shkak të mos njohjes së kuptimit të saktë. Në këtë rastë ky njeri është i justifikuar, gabimi i tij, është i falur sepse ai ka rrjedhur nga ‘interpretimi’ jo nga inati, kryeneçësia dhe qëllimi i keq.

    I treti: Kur mohuesi i cilësisë ndjek epshin e tij, neglizhon në kërkimin e të vërtetës dhe flet pa dije por nuk ka për qëllim kundërshtimin e të Dërguarit dhe nuk i është qartësuar e vërteta krejtësisht. Ky njeri është gjynahqarë dhe mundet të cilësohet ‘fasik’ (mëkatar i madh).

    Ibnu Tejmija ka thënë: “Ndërsa përsa i përket tekfirit²! E vërteta është që, ai që përpiqet nga umet i Muhamedit për të vërtetën dhe e synon atë por gabon, ai nuk bëhet kafir madje, i falet gabimi.
    Ai që i sqarohet ajo që ka ardhur me të i Dërguari dhe e kundërshton të Dërguarin pasi i është qartësuar udhëzimi dhe ndjek një rrugë tjetër jo rrugën e besimtarëve ai është kafir. Ai që ndjek epshin e tij, neglizhon në kërkimin e të vërtetës dhe flet pa dije është gjynahqarë dhe mund të cilësohet ‘fasik’ (mëkatar i madh). Mundet që të mirat e tij të jenë më shumë se të këqijat e tij. Pra tekfiri ndryshon sipas ndryshimit të gjendjes së personit. Nuk është çdo gabimtarë, as çdo bidatçi, as çdo i paditur dhe as çdo i humbur kafir, madje as ‘fasik’ dhe as gjynahqarë (kundërshtarë).”

    Gjithashtu ai ka thënë: “Megjithëse unë dhe ata që ulen pranë meje e dinë mirë që unë jam ndër njerëzit që më së shumti e ndalojnë cilësimin e një personi të caktuar kafir, fasik ose gjynafqar, vetëm në qoftëse është bërë e ditur se i ka arritur argumentin fetar, të cilin kush e kundërshton mund të bëhet kafir ose fasik ose gjynafqar (sipas kundërshtimit). Unë pohoj dhe konfirmoj se Allahu ia ka falur këtij ummeti atë që ndodh gabimisht. Kjo përfshin gabimin në çështjet e besimit dhe në çështjet praktike. Që prej kohësh Selefët kanë patur mosmarrveshje në shumë prej këtyre çështjeve.¹ Asnjëri prej tyre nuk ka dëshmuar kundra tjetrit për kufër as për ‘fisk’ (mëkat të madh) as për gjynaf.” Dhe pastaj ka përmendur shembuj nga jeta e tyre.
    Pastaj ka thënë: “Kam sqaruar që: Thëniet të cilat janë trs metuar nga selefët dhe dijetarët në cilësimin, në mënyrë të përgjithshme, ‘kafir’ të atij që thotë kështu dhe kështu. Këto gjithashtu janë të drejta, por duhet të bëhet dallimi ndërmjet cilësimit kafir në përgjithësi dhe cilësimit kafir të një personi të caktuar.”

    Gjithashtu Ibnu Tejmija ka thënë: “ Tekfiri është prej ‘ueidit’ . Thënia megjithëse është përgënjeshtrim i asaj që e ka thënë i Dërguri por i zoti i saj mundet të jetë i ri në Islam,ose të jetë rritur në një zonë të largët nga qytëtërimi. Një person i tillë nuk cilësohet kafir me përgënnjeshtrimin e asaj që e përgënjeshtron, derisa ti arrijë argumenti (të informohet mirë rreth asaj çështje me argument). Ndoshta njeriu mund të mos i ketë dëgjuar ato argumente, ose i ka dëgjuar dhe nuk i vlerëson të sakta sipas mendimit të tij, ose sipas tij i ka kundërshtuar një argument tjetër më i fortë, i cili e obligon interpretimin e tyre, megjithëse në këto mendime është gabimtar.Unë gjithmon e kam përmendur hadithin, që e transmeton Buhariu dhe Muslimi, për atë burrin që tha: “Kur unë të vdes, më digjni, pastaj më dërrmoni dhe pastaj më hidhni në det, se betohem në Allahun, në qoftë se Allahu do të ketë fuqi të më ringjallë do të më ndëshkoj me ndëshkim që nuk ka ndëshkuar me të asnjë.” Vepruan me të ashtu siç i porositi. Allahu i tha (pasi e ktheu të gjallë) çfarë të shtyri që ta bëje këtë? Tha: Frika nga Ti. Allahu i Lartësuar e fali.”.Ky burrë dyshoi në fuqinë e Allahut dhe në ringjalljen e tij pasi të thërrmohej dhe të hidhej në dete. Madje besoi se nuk do të ringjallej. Kjo është kufër tek të gjithë muslimanët unanimisht, por ai ishte i paditur dhe ishte besimtarë i frikësohej Allahut se do ta ndëshkonte. Allahu e fali. Interpretuesi prej atyre që kanë kapacitet për të bërë ixhtihad, i cili është i interesuar për ndjekjen e të Dërguarit,ka më përparësi që të falet se personi që u përmend më lart.

    Gjithashtu Ibnu Tejmija ka thënë: “Kur’ani, Sunneti dhe ixhmai, na tregojnë se është obligim, të themi për atë vepër që është kufër se është kufër. Pra thuhet për të kufër, në mënyrë të pakufizuar, ashtu siç tregojnë argumentet fetare, sepse besimi është prej ligjeve, që mërren vetëm prej Allahut dhe të Dërguarit të tij. Besimi nuk është prej gjërave për të cilat njerëzit i gjykojnë me hamendjet dhe me epshet e tyre. Nuk është detyrë për çdo person që e thotë fjalën e kufrit, të cilësohet kafir, derisa të vërtetohen në të drejtën e tij kushtet e tekfirit dhe të eliminohen pengesat e tij.”

    Pas gjithë këtij sqarimi, besoj se arrijmë të bëjmë dallimin ndërmjet thënies dhe thënësit të saj, ndërmjet veprës dhe vepruesit të saj. Jopër çdo vepër ose thënie që është kufër, cilësohet vepruesi i saj kafir.

    FUND

    Autori i Librit: Ismail Bardhoshi

  8. #18
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    28-05-2010
    Postime
    67
    Kujdes,
    Shkrimi i me siper tregon besimi vehabizim,vehabistat e ngjasojn Allahun me krijesa.
    Asgje nuk i ngjason Allahut,
    Imam xhafer: thto:ai i cili e pershkruan Allahun em cilesi te krijesave,ai eshte kafir-jo muslima. gjithashtu ka thene kafir eshte edhe ai qe pershkruan Allahun me ndonje fjale e qe kuptimi i asaj fjale pershkruan cilesit e krijesave.fjala dore,sy(organ)jan te krijesave ta pershkruash Allahun me keto cilesi eshte kyfer,
    kyfer eshte te thote dikush se Allahu leviz,apo zbret ne qiell apo eshte mbi arsh.



    100 dijetarë Islam që iu kundërvuan ibn Abdulvehabit dhe Vehabizmit
    (Emrat dhe veprat e tyre)


    Duke u mbështetur në hadithin e Pejgamberit s.a.v.s. ku ka thënë: "Ai që heshtë nga e vërteta, është djalli që nuk flet" si dhe nga shumë argumente tjera autentike, dijetarët islam përfituan parimin islam me të cilin parim dijetarët obligohen fetarisht dhe moralisht, është: reagimi i tyre në momentet kur duhet reaguar. Cilësia që e dallon dijetarin nga njerëzit e rëndomtë është se ai heshtë kur duhet heshtur, dhe reagon kur duhet reaguar, ngase kjo cilësi është argument i vetëdijes së lartë intelektuale, kulturore, fetare dhe shkencore.

    Me këtë cilësi vërtetohet se njeriu mbanë nën kontroll të plotë veten e tij, dhe nuk flet kot për të humbur kohën sepse të folurit e tepërt e shpien njeriun në gabime të shumta, e në anën tjetër edhe heshtja nuk është zgjidhje, por konsiderohet gabim dhe mëkat, atëherë kur duhet të flitet. Pra nga kjo nënkuptohet se edhe të folurit - reagimi edhe heshtja në momentet e duhura konsiderohen veprime që shpërblehen apo ndëshkohen.

    Andaj më mirë është të flasësh të vërtetën në momentin kur duhet folur, pra të reagosh dhe të shpërblehesh për këtë veprim nga Allahu xh.sh., edhe nëse dënohesh apo sanksionohesh nga njerëzit në këtë botë, sesa të dënohesh nga Allahu xh.sh. e të shpërblehesh nga njerëzit.

    Edhe heshtja është e njëjtë atëherë kur heshtja trajtohet si formë adhurimi, në mënyrë që të shpërblehesh te Allahu xh.sh. edhe nëse dënohesh nga njerëzit. Ky rregull ishte i qartë për dijetarët e devotshëm islam të cilët predikimin e islamit e trajtonin si amanet hyjnor, e jo si profesion për të realizuar qëllime në jetën e kësaj bote. Ky ishte edhe motivi që ata të posedonin edhe trimërinë intelektuale, ngase konfirmimi i së vërtetës e kërkon këtë lloj trimërie.

    Duke u mbështetur në këtë parim dijetarët e Ehli Sunetit, asnjëherë nuk heshtën kur paraqitej nevoja e reagimit, bile as atëherë kur reagimi i tyre zemëronte mbretërit dhe pushtetarët, edhe nëse rrezikohej jeta e tyre, sepse ata të ndikuar nga besimi i thellë në Allahun xh.sh. ishin të vetëdijshëm se hidhërimi i Allahut është më i tmerrshëm me pasoja më të mëdha, se sa hidhërimi që i shkaktonin eventualisht pushtetarit apo mbretit.

    Kohëve të fundit edhe në mesin e popullatës sonë nëpër forma të ndryshme parashtrohen dilema se ekziston apo nuk ekziston fenomeni Vehabizëm, dhe shpesh herë parashtrohen pyetje se nëse ekziston ky fenomen i quajtur vehabizëm, dhe nese po, ateherë pse heshtin dijetarët islam.

    Me këtë punim të shkurtë vetëm përkujtojmë se dijetarët islam të Ehli Sunetit, pavarësisht nga doktrina juridike (medhhebi) nuk kanë heshtur asnjëherë para këtij fenomeni ashtu si nuk kanë heshtur as para fenomeneve të tjera që e dëmtonin Islamin, andaj në vazhdim do të paraqesim vetëm emrat e 100 dijetarëve eminent të Ehli Sunetit nga të gjitha medhhebet, duke i theksuar edhe emrat e veprave të tyre. Themi vetëm 100 ngase ka edhe dijetar të tjerë që reaguan kundër fenomenit Vehabizëm dhe ibn Abdulvehabit, andaj në vazhdim po paraqesim emrat e dijetarëve islam dhe veprat e tyre ku shprehën reagimet kundër ibn Abdulvehabit dhe vehabizmit.


    - 01. Shejh Sulejman b. Abdulvehab, "Faslul hitab fi er-redi ala Muhamed b. Abdulvehab". Autori është vëllai i Muhamed ibn Abdulvehabit që është themelues i vehabizmit. Ajo që është mjaft interesante dhe me vlerë që duhet patjetër theksuar është se ky është libri i parë që i kundërvihet ibn Abdulvehabit dhe vehabizmit.
    - 02. Shejh Sulejman b. Abdulvehab, "Es-savaiku el ilahijetu fi er-redi alel vehabijeti" Autori është vëllai i Muhamed ibn Abdulvehabit. Vepra është e botuar.
    - 03. Shejh Ajdarusi, "Exhvibetu fi zijaretil kuburi". Vepra është dorëshkrim në arkën e përgjithshme në Ribat regjistruar me nr. 2577/4 .
    - 04. Ebul Avn Shemsudin Muhamed . Ahmed b. Salim, "El exhvibetu en-nexhdije anil esileti en-nexhdije". Dijetar nga shkolla juridike e Hanbelive i njohur me emrin En-Nabulsi. Ka vdekur në vitin 1117 h.
    - 05. Nu'man b. Mahmud Hajrudin, "El exhvibetu En-Nu'manije anil es'iletil hindijeti fil akaid". Autor është i njohur me emrin Ibni Alus el Bagdadi. Dijetar nga shkolla juridike hanefite, i cili ka vdekur në vitin 1317 h.
    - 06. Hafidh Ahmed Es-Sidik el Gamari, "Ihjaul makburi min edil-leti istihbabi binail mesaxhidi vel kubab alel kuburi". Autori ka vdekur në vitin 1380 h.
    - 07. Shejh Hamdi Xhuvejxhati Ed-Dimeshkij, "El Isabetu fi nasretil hulefai err-rrashidine".
    - 08. Muhamed HasanE-Serhendij, "El usulul erbeati fi terdidil vehabijeti", Autor, ka vdekur në vitin 1346., vepra është e botuar.
    - 09. Shejh El mashrifij el malikij el Xhezairij, "Idhharul ukuki mimen menea et-tevesule bin-nebij-ji vel velij-ji es-saduk.
    - 10. "El ekvalu es-sunijeti fi er-red-di ala mud-dei nasreti es-sunetil muhamedijeti" që e ka tubuar dhe përpiluar bIbrahim Shehata Es-Sidiki nga fjalët e Muhadithit Abdullah el Gamari. Vepra është e botuar.
    - 11. Ata el Kismij Ed-dimeshkij, "El ekvalul merdijetu fi er-red-d alel el vehabijeti", autori është fikhisti i njohur hanefij. Vepra është e botuar.
    - 12. Muhadithi Tahir Sunbuli, "El intisar lil evlijail erari", autori është nga skolla juridike hanefite.
    - 13. Shejh Ibrahim Er-Ravi el Bagdadi Er-Rifai, "El evrakul el bagdadijetu fil xhevabati en-nexhdijeti". Vepra është e botuar.
    - 14. Shejh Alij Zejnul abidin Es-Sudani, "El beraetu minel ihtilafi fi er-red-di ala ehli esh-shikaki ven-nifaki ve er-red-du ala el firkatil vehabijeti ed-daleti", Vepra është e botuar.
    - 15. Shejh Selametul Az-zami, "El berahinu es-satiatu fi red-di ba'dul bidai esh-shaiatu", Autori ka vdekur në vitin 1379 h.
    - 16. Hamidullah Ed-Daxheviju, "El besairu li Munkiri et-teves-suli bi ehlil mekabiri", Dijetar është nga shkolla juridike hanefite nga India.
    - 17. Ejub Sabdi Pasha Er-Rumi, "Tarihul Vehabijeti", autori i veprës Meraetul haremejn.
    - 18. Muhamed Tahir, Abdulkader el Kurdij, "Teberuku es-sahabeti bi athari resulil-lahi".
    - 19. Shejh Abdullah b. Abdulatif, "Texhridu sejfil xhihadi li mud-deil ixhtihadi". Autori është dijetar nga shkolla juridike hanefite i cili ishte edhe mësuesi i Muhamed ibn Abdulvehabit, e që nuk u pajtua me idet e tij dhe iu përgjigj përmes kësaj vepre.
    - 20. Shejh Muhamed Zahid el Kevtherij, "Tahdhirul halefi minel mehazi ed'ijai es-selefi".
    - 21. Muhamed En-Nafilati, "Tahriratu er-raikatu" Autori është dijetar hanefij i cili ishte edhe muftij i Kudsit. Ishte i gjallë deri në vitin 1315.
    - 22. Shejh Abdullah b. Ibrahim el Mirganij, "Tahridul egbijai alel istigatheti bil enbijai vel evlijai" Autori është dijetar hanefij i cili ka jetuar në Taif.
    - 23. Shejh Davud b. Sulejman el Bagdadi, "Et-tuhfetu el vehbijetu fi er-red-di ala el vehabijeti" dijetar nga shkolla juridike hanefite i cili ka vdekur në vitin 1299 h.
    - 24. Shejh Muhamed Behit el Mutiij, "Tat-hirul fuadi min denesil i'tikadi", dijetar nga shkolla hanefite dhe nga dijetarët e Az'harit.
    - 25. Ibni Kejrani, "Takjidu havle et-tealuki ve et-teves-suli bil enbijai ves-salihine", Vepra është në dorëshkrim që ruhet në arkivën "el Xhelavi në Ribat", regjistruar me nr. 153.
    - 26. Ibni Kejrani, "Takjidu havle zijaretil evlijai vet-tevesuli bihim".
    - 27. Muhamed b,. Abdurrahman el Hanbelij, "Tehekumul mukal-lidine bi men id-dea texhdidu ed-dini" Përmes kësaj vepre autori i përgjigjet Ibn Abdulvehabit për të gjitha çështjet që Abdulvehabi i ka çpikur.
    - 28. Muftiu Muhamed Abdulkajum el Kadirij el Hezarevij, "Et-tevesul". Vepra është e botuar.
    - 29. Ebu Hamid Merzuk Ed-dimeshkij esh-shamij, "Et-tevesul bin-nebiji ves-salihine". Vepra është e botuar.
    - 30. Abdullah efendi Er-Ravi, "Tevdih an Tevhidil Hal-lak fi xhevabi ehlil iraki, ala Muhamed b. Abdulvehab" Vepra është dorëshkrim në Universitetin e Kembrixhit në Londër me emrin "red-dul vehabijetu" kurse një kopje e saj gjendet në librarin el Evkaf në Bagdad.
    - 31. Shejh Ibrahim Hilmi el Kadiri el Iskenderij, "Xhelaul Hak-ki fi keshfi ehvali eshraril halki". Vepra është e botuar.
    - 32. Ibni Abdurrezak el Hanbelij, "El xhevabat fi ezijareti". Dijetari i famshëm Ulvij b. Hadadi ka thënë: I kam parë - lexuar përgjigjet e dijetarëve të mëdhenj nga të gjitha medhhebet që përfaqësohen në të gjitha vendet islame si në Meke, Medine, Basra, Bagdad, Halep, Jemen dhe vendeve tjera që i kanë dhënë vehabizmit.
    - 33. Shejh Ahmed Es-savi el Malikij, "Hashijetu es-savi alel xhelalejni".
    - 34. Malik b. Shejh Mahmud, "El hakaiku el Islamijetu fi er-red-di alel mezaimi el vehabijeti bi edil-letil kitabi ves-suneti en-nebevijeti". Autori ishte drejtor i Medresesë el Irfan në qytetin Kutabali në Mali të afrikës. Vepra është e botuar.
    - 35. Ahmed Seid el Farukij, "El hak-kul mubin fi er-red-di alel vehabij-jin" Autori ka vdekur në vitin 1277.
    - 36. Abdullah el Ganij b. Salih Hamade, "El hakikatul islamijetu fi er-red-di alel vehabij-jeti". Vepra është e botuar.
    - 37. Sejid Ahmed b. Zejnij Dahlani, muftij i Mekes i cili ka vdekur vitin 1304 h "Ed-durer es-sunij-jeti fi er-red-di alel vehabijeti".
    - 38. Shejh Misbah b. Ahmed Shibkalevij el Bejruti, "Ed-delilul kafi fi er-redi alel vehabij". Vepra është e botuar.
    - 39. Shejh Jusuf En-Nebhami el Bejrutij, "Er-raijetu es-sugra fi dhimi el bid'ati ve med'hu sunetil gura". Vepra është e botuar.
    - 40. Muhamed Emin, i njohur me emrin Ibni Abidin "Redul Muhtar ala durim Muhtar", Dijetar me famë nga medhhebi hanefij. Vepra është e botuar.
    - 41. Shejhul Islami nga Tunisi Ismail Et-Temimi el Malikij, "Er-red-da ala ibni Abdulvehab", i cili ka vdekur në vitin 1248 h. Vepra është e botuar në Tunis.
    - 42. Shej Ahmed el Masrij el Ehsaij, "Red-du ala ibni Abdulvehab".
    - 43. Berekat Esh-Shaiij el Ahmedij el Mekij, dijetari i famshëm "Red-du ala ibni Abdulvehab".
    - 44. Shejhi dhe Muhadithi Salih el Felani el Magribij, "Er-rududu ala Muhamed b. Abdulvehab" Dijetari i famshëm ibni Hadadi thotë: Ky libër është madhështor dhe në vete përmban të gjitha shkresat dhe përgjigjet që dijetarët islam nga të gjitha medhhebet Hanefij, Shafij, Hanbelij dhe Malikij që ia kanë bërë Muhamed b. Abdulvehabit.
    - 45. Shejh Salih el Kevashi Et-Tunisij, "Er-red-du alel Vehabije". Vepër e botuar.
    - 46. Muhamed Salih Ez-Zemzemij Eshafiij, "Er-redu alel Vehabijeti". Autori ishte imam i mekami Ibrahimit në Meke.
    - 47. Ibrahim b. Abdulkader E-Tarablusij Er-rijahi Etunisij, "Er-redu alel Vehabijeti", dijetar nga shkolla juridike Malikite, i cili ka vdekur në vitin 1266.
    - 48. Er-redu ala el vehabijeti, nga Abdulmuhsin el Ushejkarij, dijetar nga medhhebi Hanbelij, Mufti i qytetit Zubejr në Basra.
    - 49. Shejh el Mahdum el Mehdij, Muftij i Fasit, vepra "Er-redu alel Vehabijeti"
    - 50. Muhamed b. Sulejman el Kerdij, "Er-redu ala Muhamed ibn Abdulvehab", dijetar nga shkolla juridike e Shafive, i cili ishte mësuesi i ibn Abdulveabit dhe i mësuesit të tij. Dijetari Ibni Merzuki thotë se në këtë vepër mësuesi i tij citon të ketë thënë se ibn Adbulvehabi është humbës dhe i humbur. Të njëjtën e ka thënë edhe mësuesi i tij, Muhamed Hajat Es-Sindij, si dhe prindi i ibn Abdulvehabit.
    - 51. Ebu Hafs Omer el Mahxhubi, "Er-redu alel vehabijeti". Vepra është dorëshkrim dhe gjendet në Darul Kutup në Tunis e regjsitruar me nr. 2513, kurse kopja e saj gjendet në institutin e dorëshkrimeve arabe në Kajro. Gjithashtu një kopje gjendet edhe në Ribat.
    - 52. Ibni Kejzani, "Er-redu alel Vehabijeti". Vepra është dorëshkrim që gjendet në Ribat e regjistruar me nr. 1325.
    - 53. Shejh Abdullah el Kudumi el Hanbelij, "Er-redu ala Muhamed b. Abdulvehab". Dijetar i famshëm nga shkolla juridike e Hanbelive në toka e Hixhazit dhe të Shmait, i cili ka vdekur në vitin 1331. Kishte polemizuar shumë me vehabit dhe kishte dhënë përgjigje të shumta.
    - 54. Shej Selame el Azami, "Risaletu fi te'dibi medhhebi es-sufijeti ver-redu alel Mu'teredine alejhim", autori ka vdekur në vitin 1379.
    - 55. Shej Jusuf Ed-dexhevij, "Risaletu fi tesarufil evlijai".
    - 56. Shejh Mehdi el Vazinani, dijetari i famshëm dhe Muftiu i Fasit kurse vepra e tij është: "Risaletu fi xhevazi et-tevesuli fi er-redi ala Muhamed b. Abdulvehab".
    - 57. Sejid Jusuf el Betahi Ez-Zubejdij i cili ka jetuar në Meke. Vepra: "Risaletu fi xhevazil istigatheti vet-tevesuli". Në veprën e tij kishte përfshirë fjalët e dijetarëve eminent nga të katër medhhebet dhe në fund kishte thënë: Nuk merren parasysh ekstremet e errëta të atyre që nuk pajtohen me shumicën dërmuese të dijetarëve islam dhe të atyre që largohen nga uniteti sepse ata janë bidatxhinjët.
    - 58. Shejh Muhamed Hasenejn Mahluf e Adevij, "Risaletu fi hukmi et-tevesuli bil enbijai vel evlijai", dijetar i Az'harit, kurse vepra është e botuar.
    - 59. Shejh Kasim ebul Fadl el Mahxhubi, "Risaletu fi er-redi alel vehabijeti", dijetar nga medhhebi Malikij.
    - 60. Muhamed Ataullah i njohur me emrin Ataurr-rrumi nga Turqia, "Er-risaletu er-redijeti ala taifetil vehabijeti".
    - 61. Shejh Muhamed b. Nasir el Hazimij el Jemenij, "Risaletu fi mushaxhereti bejne ehli Meke ve ehli nexhdi fil Akideti", i cili ka vdekur në vitin 1283. Kjo vepër është dorëshkrim dhe gjendet në Ribat në biblotekën "el Kitanije" e regjistruar me nr. 30/1.
    - 62. Muhamed es-Sa'di el Malikij, "Er-risaletu el merdijetu fi er-redi ala men jenkiru ez-zijaretu el Muhamedije".
    - 63. Shejh Abdurrahman el Hindij Ed-Delhij, "Revdul mexhal fi er-redi ala ehli ed-dalali", dijetar nga medhhebi hanefij. Vepra është e botuar në Xhede më 1327.
    - 64. Abdurrahman Kuutij, "Sebilu en-nexhat min bid'ati ehli ez-zejgi ved-dalaleti".
    - 65. Ibrahim b. Othman b. Muhamed Es-Semnudi el Misrij, "Seadetu ed-darejni fi er-redi alel firkatejni, el Vehabijetu ve Mukalidetu edh-dhahirijeti". Vepra është e botuar në Egjipt në vitin 1320 në dy vëllime.
    - 66. Ismail b. Ahmed E-Zubejdi, "Sinaul islam fi ealamiil enami bi akaidi ehlil bejtil kirami red-den ala Abdulazia En-nexhdi fima irtekebehu minel evhami".
    - 67. Sejid Ulvij b. Ahmed el Hadadi, "Es-sejful batir li unukil munkiri ala ekabiri", autor ka vdekur në vitin 1222 h.
    - 68. "Es-sjuufu es-sikali fi eanaki men enkere alel evlijai ba'del intikali", nga një dijetar nga Kudsi.
    - 69. Alij b. Muhamedel Mejlij el Xhemalijdijetar nga Tunisi nga medhhebi Malikij. "Es-sujuful mashrikijetu li kat'i eanaklil kaailine bil xhiheti vel xhismijeti".
    - 70. Shejh Muhamed Ataullah b. Muhamed b. Is'hak, shejhul islami nga Rrumelia i cili ka vdekur në vitin 1226. "Sherhu er-risaleti er-redijeti ala taaifetil vehabijeti.".
    - 71. Shej Ataul Malikij"Es-saarimul hindij fi unuki en-nexhdij".
    - 72. Sherif Abdullah b. Hasan Pasha b. Fadil pasha el Hixhazi, "Sidkul haberi fi havarixhil karni eth-thani asher fi ithbati en-nel vehabijete minel havarixh", Vepra është botuar në Lazikije -Siri.
    - 73. Shejh Davud b. Sulejman el Bagdadi, "Sulhul ihvan fi er-redi ala men kale alel muslimine bi esh-shirki vel kufran fi er-redi ala el vehabijeti li tekfirihim el muslimine". Dijetar nga shkolla juridike hanefite i cili ka vdekur në vitin 1299.
    - 74. Ahmed b. Ebu E-Dajafi, "Itihafu ehli ez-zemani bi ahbari muluk Tunis ve ahdul eman".
    - 75. Shejh Afifudin Abdullah b. Davud el Hanbelij, "Es-saviku verr-rruud".
    - 76. Dhahir Shah b. Abduladhim, "Dijau es-suduri li munkiri et-teves-suli bi ehlil kuburi".
    - 77. Shejh Ahmed b. Abdulehad el Farukij, "El akaidu et-tisii", dijetar nga medhhebi hanefij. Vepra është e botuar.
    - 78. "Akaidu es-sahiha fi terdidi el vehabijeti en-nexhdijeti", nga autor Hafidh Muhamed Hasan Es-Sirhindi. Vepra është e botuar.
    - 79. Ismail ebul Fida Et-Temimi Et-Tunisi, "Akdun tefisun fi red-di shubuhat el vehabij et-teiisi". Autori ishte fekih dhe historian i njohur.
    - 80. Shejh Mustafa el Hamaami el Misrij, "Gavthul Ibad bi bejani er-reshad". Vepra është e botuar.
    - 81. Shejh Ahmed b. Zejnij Dahlani, "Fitnetul vehabijetu" i cili ka vdekur vitin 1304h. Autori ishte muftij i medhhebit Shafij në dy haremet (Meke-Medine). Gjithashtu ishte edhe ligjërues në Qabe - Bejtullah. Vepra është e botuar në Egjipt në vitin 1354.
    - 82. Shejh Selame el Azmi, "Furkanul Kur'ani", dijetar i medhhebit Shafij nga Egjipti. Në këtë vepër i përgjigjet atyre që bënë personifikimin e Allahut, e në mesin e tyre ishte Ibni Tejmije dhe vehabitët. Vepra është e botuar.
    - 83. Shejh Muhamed Esh-shedji vepra "Xhevazu et-teves-suli vel istigatheti bil enbijaail kiraam. Vepra është dorëshkrim dhe ruhet në arkën el Kitaije në Ribat me nr. 1143.
    - 84. Ahmed b. Alij el Basrij, "Faslul hitab fi er-redi ed-dalalat ibni Abdulvehab". Autori është i njohur me emrin el Kab-bani nga shkolla juridike Shafiite.
    - 85. Ibni Abas Ahmed b. Abduselam el Lubnani el Magribij, "El fujudat el vehabijetu fi er-redi ala taifetil vehabijeti".
    - 86. Ibni Galbun el-Libiij, "Kasidetun f er-redi ala es-sin'ani fi med'hi ibni Abdulvehab", që është poezi prej 40 strofave.
    - 87. Es-Sejid Mustafa el Misrij el Bulaakij, "Kasidetun fi er-redi ala es-Sin'ani l-ledhi medeha ibni Abdulvehab". Kjo përmbledhje vjershash përfshinë 126 strofë.
    - 88. Shejh Abdulaziz el Kureshij el Ahsaij, "Kasidetun fi er-redi alel Vehabijeti". Vepra është përmbledhje e poezive përfshinë 85 strofë.
    - 89. Muhamed el Hadar esh-Shenkiti, "Kum'u ehli ez-zejgi vel ilhadi ani et-tani fi taklidi eimetil ixhtihadi". Autori ishte Muftiu i Medinës së ndritshme dhe muhadithi i njohur, i cili ka vdekur në vitin 1335 h.
    - 90. Shej Muhamed Zahid el Kevtherij. "Muhik-ku et-tekav-vuli fi mes'eleti et-tevesuli".
    - 91. Shejh Amir el Kadirij, "El medarixhu es-sunijetu fi red-dil vehabijeti". Profesor në akademinë e Karaçit - Pakistan. Vepra është e botuar.
    - 92. Sejid Ulvij b. Ahmed el Hadadi, "Misbahul enamive xhelau edh-dhalami fi red-di shubhil bideii en-nexhdi el-leti edal-le biha el avamu", i cili ka vdekur më 1222 h. Vepra është botuar në Egjipt në vitin 1325.
    - 93. Jusuf Ahmed Ed-Dexhevij, "El mekalaat" njëri nga dijetarët eminenent dhe rektorëve të Azharit i cili ka vdekur në vitin 1365.
    - 94. Shejh Hasan Kazbek, "El Mekalatul vefijetu fi er-redi alel vehabijeti". Vepra është e botuar.
    - 95. Ismail Et-Temimi et-Tunisij (gjykatës), "el mineh el ilahijetu fi tamsi ed-dalaleti el vehabijeti", i cili ka vdekur vitin 1248 h. Vepra është dotrëshkrim në biblotekën "Darul kutub el batanije" në Tunis e regjistruar me nr. 2785 kurse kopja tjetër gjendet në institutin e dorëshkrimeve arabe në Kajro.
    - 96. Shejh Davud b. Sulejman el Bagdadi, "nhatul vehbijetu fi er-redi ala el vehabijeti" i cili ka vdekur më 1299., kurse vepra është botuar në Bombaj në vitin 1305.
    - 97. Sejid Mustafa el Misrij el Bulakij, "El minhel es-sijal fil harami vel halli".
    - 98. Sejid Muhamed Tahir Ala Mula el Kejali, "Nasihatun xheliletun lil vehabijeti".
    - 99. Shejh Mustafa b. Ahmed Esh-Shatij ed-Dimeshkij, "En-nukulu esh-sherijetu fi er-redi ala el vehabijeti". Vepra është botuar në Stamboll në vitin 1406 h.
    - 100. Shejh el Ahmedij Edh-Dhevahirij, "Jehuden la hanabile", nga kryeplaku dhe rektori i Az'harit.

  9. #19
    Shumica e këtyre dijetarëve që i cek shkupjani1912 janë nakshibendi dhe sufi të devijuar që lejojnë shirkun e duasë drejtuar të vdekurve për plotësimin e nevojave,istigathes [ndihmës nga të vdekurirt,evlijave,njerëzve të mirë që kan vdekur,nga pejkamberët],tawasulit nga tëvdekurit [ndërmjetësim me të vdekurit],istianës,teberuk [kërkim bereqeti nga të vdekurit] ,ndërtimi i kupollave mbi varre,gjykimi me traditat fisnore ,,rrifaka,, dhe shirkijatet tjera që i bëjnë pasuesit dhe adhuruesit e varreve [kuburijeve] e cila dukuri ishte shum e përhapur në kohën e shejh Abduluehhabit.Normal pasi shejh Abduluehabi ishte i pari që thirri në largim nga këto shirkijate atëher besimi i tij ra ndesh me besimin e këtyre dietarëve të shirkut të cilët ua lejonin popullatës këto shirkijate.
    Por ky kundërshtim nuk ishte kundërshtim i lehtë përkundrazi shejh Abduluehhabi hasi në probleme dhe sprova të mëdha gjat davetit [ndalimin nga këto shirkijate] dhe ai u ndoq dhe u persekutua dhe disa herë kan dashur ti thurin komplote të cilat kan dështuar.
    Populli i cili ishte zhytur në këto mëkate të mëdha,dhe mendonin se ato veprime të tyre te varret janë nga islami,kur u lajmërua daveti i Abduluehhabit ata menuan se ishte lajmëruar nji fe e re dhe nji pejkamber i ri.
    Diejtarët nakshibendi dhe sufi të devijuar me çdo kusht i mbronin mëkatet e tyre duke i skajruar me hadithe daif [të dobëta] se lejophjen këto lloj veprime te varret,dhe ata këto veprime nuk i konsiderojnë prej shirkijateve dhe kufrijateve përkundrazi sipas tyre ato veprime janë të pëlqyeshme ja disa autorë që i përmend vetë shkupjani i cili asnji nga këto libra ia nuk e ka lexuar dhe nuk din edhe ky vetë këto mesele :
    03. Shejh Ajdarusi, "Exhvibetu fi zijaretil kuburi". Vepra është dorëshkrim në arkën e përgjithshme në Ribat regjistruar me nr. 2577/4 .
    06. Hafidh Ahmed Es-Sidik el Gamari, "Ihjaul makburi min edil-leti istihbabi binail mesaxhidi vel kubab alel kuburi". Autori ka vdekur në vitin 1380 h.
    09. Shejh El mashrifij el malikij el Xhezairij, "Idhharul ukuki mimen menea et-tevesule bin-nebij-ji vel velij-ji es-saduk.

    16. Hamidullah Ed-Daxheviju, "El besairu li Munkiri et-teves-suli bi ehlil mekabiri", Dijetar është nga shkolla juridike hanefite nga India
    22. Shejh Abdullah b. Ibrahim el Mirganij, "Tahridul egbijai alel istigatheti bil enbijai vel evlijai" Autori është dijetar hanefij i cili ka jetuar në Taif
    25. Ibni Kejrani, "Takjidu havle et-tealuki ve et-teves-suli bil enbijai ves-salihine", Vepra është në dorëshkrim që ruhet në arkivën "el Xhelavi në Ribat", regjistruar me nr. 153.
    26. Ibni Kejrani, "Takjidu havle zijaretil evlijai vet-tevesuli bihim".
    Dhe të mos i numërojmë sepse kësilloj libra nga sufitë ka me mijëra dhe SUFITË QE 800 VITE PRESIN NDONJI HADITH SAHIH QË E LEJON KËTO VEPRIME TË SHIRKUT DHE KUFRIT TE VARRET.
    POR DIEJTARËT E SUNNETIT UA KAN MBYLLUR DYERT E SHIRKUT DHE KUFRIT DHE ME NDIHMËN E ALLAHUT GJITHMON KAN DALË FITIMTARË.

    shkupjani1912 thotë :
    ndegjo mire,
    spari,une nuk jam kunder mjekrres apo shkurtimit te pantolloneve,lishimi i mjekrres dhe shukurtimi i pantolloneve ashtu si duhet ne islam eshte synet,por ne jemi kunder besimi vehabism dhe vehabistave...
    Pra këto kuburi,adhurues të varreve nuk janë kundra mjekrrës dhe shkurtimit të pantollonave por janë ata që lejojnë shirkun dhe kufrin pra adhurimin e varreve,lutje të vdekurve dhe evlijave,ndihmë nga profetët dhe njerëzit e mirë..etj
    Kurse në fakt hoxhallarët e bashkësis së kufrit janë të parët që janë tallur me shenjat e islamit sikur janë mjekrra,pantolonat,veshja,mbulesa te gratë..etj sepse siç po ishihni ata vetë nuk praktikojnë këto sunnete..Pra po shihet se shkupjani po fol gënjeshtra dhe kujton se endej ka njerëz injorantë që besojnë në mashtrimet etyre.
    Përshkak shirkut dhe kufrit allahu shpalli luftërat dhe lejoj gjakun e njerëzve dhe ndau të afërmit ndërmjet veti.
    Dhe mu për këto shkakë u bën luftat midis hakut shejkh Abduluehhabit dhe nxansave të tij kundra batilit të kotës dhe rrenës në krahl të së cilës ishin këto diejtarë nakshibendi,imperia turke,rrafidat,ahmedijet..etj.
    Dhe rezulltat i gjith kësaj si përfundim ishte :
    Shaktërrimi i perandorisë otomane që për bazë kan pasur shirkun dhe kufrin dhe ata u harruan për jetë,kurse nga ana tjetër mbijetimi i davetit [mësimit] të shejh Abdulueahhbit dhe nxansave të tij dhe librat e të cilve në kohën e fundit janë më të kërkuar dhe po vërehet nj rigjallërim i këtij daveti në të gjith vendet e botës pra ështëbërë nji lëvizje gjithbotërore e cila në fund bi idhnilah do të triumfon mbi të gjith këto ideologji të kufrit deh shirkut të cilët jo vetëm se shkatëruan jerëzit por edhe mbarë botën në çdo aspekt.
    Dhe mu ky davet i diejtarëve të nexhdit është që do ti kundërvihet edhe dexhallit dhe pasusve të tij siç janë rrafidat,sufitë dhe sektet tjera ekstreme..
    shkupjani1912:
    sdyti,besimi vehabism nuk eshte islam,vehabistat nuk e pasojn Muhammed aleyhi selam,dhe pretendimi i vehabistave qe eshte se ata e pasojn islamin eshte genjeshter e shejtanit
    Pra te këto sufi dhe adhurues të varreve normal se teuhidi është dalalet kurse dalaleti është teuhid mu ashtu siç thotë shejh Abduluueahbi në risalen e tij :
    4.Ka nga njerëzit që i bëjnë tekfir[qafira] muvehidët,sepse këto i kritikojnë shirkijatet dhe kufrijatet e tyre..
    Pra kjo përrallë na qenka shum e vjetër.
    Kjo sipas tyre don të thotë se Profeti ka qen adhurues i varreve dhe me kët akuzojnë edhe Profetin tonë..fitnet etyre nuk kan fund Ja rabbi.
    .................................................. .......................................
    Dhe ja dyshimi i vjetër i tyre :
    3. Vini re! Adhurim i sinqertë është vetëm ai për All-llahun! Ndërsa ata që në vend të tij adhurojnë miq të tjerë (duke thënë): Ne nuk i adhurojmë ata për tjetër, vetëm që të na afrojnë sa më afër All-llahut, s’ka dyshim se All-llahu do të gjykojë mes tyre për atë që ata ishin në kundërshtim. E, është e vërtetë se All-llahu nuk udhëzon në rrugë të drejtë, atë që është rrenës, jobesimtarë.


    .................................................. ...............................
    Thotë shejhul islam Ibn Tejimjje r.a :
    Nëse dikush i drejtohet të vdekurit,ka bërë shirk dhe me ktë e ka lënduar edhe të vdekurin,sepse atij i pengon nëse dikush ja drejton lutjen kurse ai nuk është në gjenjde ta bënë atë.Pra ky vet vetes i ka bërë padrejtësi sepse Allahut me atë vepër i ka bërë ortak,dhe lëndoj të vdekurin,në këtë mënyrë ky ka bërë tre lloj padrejtësie. [Rregulla e artë].
    .................................................. .......................................

  10. #20
    Perjashtuar
    Anëtarësuar
    10-12-2009
    Postime
    489
    Citim Postuar më parë nga shkupi1912 Lexo Postimin
    Kujdes,
    Shkrimi i me siper tregon besimi vehabizim,vehabistat e ngjasojn Allahun me krijesa.
    Asgje nuk i ngjason Allahut,
    Imam xhafer: thto:ai i cili e pershkruan Allahun em cilesi te krijesave,ai eshte kafir-jo muslima. gjithashtu ka thene kafir eshte edhe ai qe pershkruan Allahun me ndonje fjale e qe kuptimi i asaj fjale pershkruan cilesit e krijesave.fjala dore,sy(organ)jan te krijesave ta pershkruash Allahun me keto cilesi eshte kyfer,
    kyfer eshte te thote dikush se Allahu leviz,apo zbret ne qiell apo eshte mbi arsh.



    100 dijetarë Islam që iu kundërvuan ibn Abdulvehabit dhe Vehabizmit
    (Emrat dhe veprat e tyre)


    Duke u mbështetur në hadithin e Pejgamberit s.a.v.s. ku ka thënë: "Ai që heshtë nga e vërteta, është djalli që nuk flet" si dhe nga shumë argumente tjera autentike, dijetarët islam përfituan parimin islam me të cilin parim dijetarët obligohen fetarisht dhe moralisht, është: reagimi i tyre në momentet kur duhet reaguar. Cilësia që e dallon dijetarin nga njerëzit e rëndomtë është se ai heshtë kur duhet heshtur, dhe reagon kur duhet reaguar, ngase kjo cilësi është argument i vetëdijes së lartë intelektuale, kulturore, fetare dhe shkencore.

    Me këtë cilësi vërtetohet se njeriu mbanë nën kontroll të plotë veten e tij, dhe nuk flet kot për të humbur kohën sepse të folurit e tepërt e shpien njeriun në gabime të shumta, e në anën tjetër edhe heshtja nuk është zgjidhje, por konsiderohet gabim dhe mëkat, atëherë kur duhet të flitet. Pra nga kjo nënkuptohet se edhe të folurit - reagimi edhe heshtja në momentet e duhura konsiderohen veprime që shpërblehen apo ndëshkohen.

    Andaj më mirë është të flasësh të vërtetën në momentin kur duhet folur, pra të reagosh dhe të shpërblehesh për këtë veprim nga Allahu xh.sh., edhe nëse dënohesh apo sanksionohesh nga njerëzit në këtë botë, sesa të dënohesh nga Allahu xh.sh. e të shpërblehesh nga njerëzit.

    Edhe heshtja është e njëjtë atëherë kur heshtja trajtohet si formë adhurimi, në mënyrë që të shpërblehesh te Allahu xh.sh. edhe nëse dënohesh nga njerëzit. Ky rregull ishte i qartë për dijetarët e devotshëm islam të cilët predikimin e islamit e trajtonin si amanet hyjnor, e jo si profesion për të realizuar qëllime në jetën e kësaj bote. Ky ishte edhe motivi që ata të posedonin edhe trimërinë intelektuale, ngase konfirmimi i së vërtetës e kërkon këtë lloj trimërie.

    Duke u mbështetur në këtë parim dijetarët e Ehli Sunetit, asnjëherë nuk heshtën kur paraqitej nevoja e reagimit, bile as atëherë kur reagimi i tyre zemëronte mbretërit dhe pushtetarët, edhe nëse rrezikohej jeta e tyre, sepse ata të ndikuar nga besimi i thellë në Allahun xh.sh. ishin të vetëdijshëm se hidhërimi i Allahut është më i tmerrshëm me pasoja më të mëdha, se sa hidhërimi që i shkaktonin eventualisht pushtetarit apo mbretit.

    Kohëve të fundit edhe në mesin e popullatës sonë nëpër forma të ndryshme parashtrohen dilema se ekziston apo nuk ekziston fenomeni Vehabizëm, dhe shpesh herë parashtrohen pyetje se nëse ekziston ky fenomen i quajtur vehabizëm, dhe nese po, ateherë pse heshtin dijetarët islam.

    Me këtë punim të shkurtë vetëm përkujtojmë se dijetarët islam të Ehli Sunetit, pavarësisht nga doktrina juridike (medhhebi) nuk kanë heshtur asnjëherë para këtij fenomeni ashtu si nuk kanë heshtur as para fenomeneve të tjera që e dëmtonin Islamin, andaj në vazhdim do të paraqesim vetëm emrat e 100 dijetarëve eminent të Ehli Sunetit nga të gjitha medhhebet, duke i theksuar edhe emrat e veprave të tyre. Themi vetëm 100 ngase ka edhe dijetar të tjerë që reaguan kundër fenomenit Vehabizëm dhe ibn Abdulvehabit, andaj në vazhdim po paraqesim emrat e dijetarëve islam dhe veprat e tyre ku shprehën reagimet kundër ibn Abdulvehabit dhe vehabizmit.


    - 01. Shejh Sulejman b. Abdulvehab, "Faslul hitab fi er-redi ala Muhamed b. Abdulvehab". Autori është vëllai i Muhamed ibn Abdulvehabit që është themelues i vehabizmit. Ajo që është mjaft interesante dhe me vlerë që duhet patjetër theksuar është se ky është libri i parë që i kundërvihet ibn Abdulvehabit dhe vehabizmit.
    - 02. Shejh Sulejman b. Abdulvehab, "Es-savaiku el ilahijetu fi er-redi alel vehabijeti" Autori është vëllai i Muhamed ibn Abdulvehabit. Vepra është e botuar.
    - 03. Shejh Ajdarusi, "Exhvibetu fi zijaretil kuburi". Vepra është dorëshkrim në arkën e përgjithshme në Ribat regjistruar me nr. 2577/4 .
    - 04. Ebul Avn Shemsudin Muhamed . Ahmed b. Salim, "El exhvibetu en-nexhdije anil esileti en-nexhdije". Dijetar nga shkolla juridike e Hanbelive i njohur me emrin En-Nabulsi. Ka vdekur në vitin 1117 h.
    - 05. Nu'man b. Mahmud Hajrudin, "El exhvibetu En-Nu'manije anil es'iletil hindijeti fil akaid". Autor është i njohur me emrin Ibni Alus el Bagdadi. Dijetar nga shkolla juridike hanefite, i cili ka vdekur në vitin 1317 h.
    - 06. Hafidh Ahmed Es-Sidik el Gamari, "Ihjaul makburi min edil-leti istihbabi binail mesaxhidi vel kubab alel kuburi". Autori ka vdekur në vitin 1380 h.
    - 07. Shejh Hamdi Xhuvejxhati Ed-Dimeshkij, "El Isabetu fi nasretil hulefai err-rrashidine".
    - 08. Muhamed HasanE-Serhendij, "El usulul erbeati fi terdidil vehabijeti", Autor, ka vdekur në vitin 1346., vepra është e botuar.
    - 09. Shejh El mashrifij el malikij el Xhezairij, "Idhharul ukuki mimen menea et-tevesule bin-nebij-ji vel velij-ji es-saduk.
    - 10. "El ekvalu es-sunijeti fi er-red-di ala mud-dei nasreti es-sunetil muhamedijeti" që e ka tubuar dhe përpiluar bIbrahim Shehata Es-Sidiki nga fjalët e Muhadithit Abdullah el Gamari. Vepra është e botuar.
    - 11. Ata el Kismij Ed-dimeshkij, "El ekvalul merdijetu fi er-red-d alel el vehabijeti", autori është fikhisti i njohur hanefij. Vepra është e botuar.
    - 12. Muhadithi Tahir Sunbuli, "El intisar lil evlijail erari", autori është nga skolla juridike hanefite.
    - 13. Shejh Ibrahim Er-Ravi el Bagdadi Er-Rifai, "El evrakul el bagdadijetu fil xhevabati en-nexhdijeti". Vepra është e botuar.
    - 14. Shejh Alij Zejnul abidin Es-Sudani, "El beraetu minel ihtilafi fi er-red-di ala ehli esh-shikaki ven-nifaki ve er-red-du ala el firkatil vehabijeti ed-daleti", Vepra është e botuar.
    - 15. Shejh Selametul Az-zami, "El berahinu es-satiatu fi red-di ba'dul bidai esh-shaiatu", Autori ka vdekur në vitin 1379 h.
    - 16. Hamidullah Ed-Daxheviju, "El besairu li Munkiri et-teves-suli bi ehlil mekabiri", Dijetar është nga shkolla juridike hanefite nga India.
    - 17. Ejub Sabdi Pasha Er-Rumi, "Tarihul Vehabijeti", autori i veprës Meraetul haremejn.
    - 18. Muhamed Tahir, Abdulkader el Kurdij, "Teberuku es-sahabeti bi athari resulil-lahi".
    - 19. Shejh Abdullah b. Abdulatif, "Texhridu sejfil xhihadi li mud-deil ixhtihadi". Autori është dijetar nga shkolla juridike hanefite i cili ishte edhe mësuesi i Muhamed ibn Abdulvehabit, e që nuk u pajtua me idet e tij dhe iu përgjigj përmes kësaj vepre.
    - 20. Shejh Muhamed Zahid el Kevtherij, "Tahdhirul halefi minel mehazi ed'ijai es-selefi".
    - 21. Muhamed En-Nafilati, "Tahriratu er-raikatu" Autori është dijetar hanefij i cili ishte edhe muftij i Kudsit. Ishte i gjallë deri në vitin 1315.
    - 22. Shejh Abdullah b. Ibrahim el Mirganij, "Tahridul egbijai alel istigatheti bil enbijai vel evlijai" Autori është dijetar hanefij i cili ka jetuar në Taif.
    - 23. Shejh Davud b. Sulejman el Bagdadi, "Et-tuhfetu el vehbijetu fi er-red-di ala el vehabijeti" dijetar nga shkolla juridike hanefite i cili ka vdekur në vitin 1299 h.
    - 24. Shejh Muhamed Behit el Mutiij, "Tat-hirul fuadi min denesil i'tikadi", dijetar nga shkolla hanefite dhe nga dijetarët e Az'harit.
    - 25. Ibni Kejrani, "Takjidu havle et-tealuki ve et-teves-suli bil enbijai ves-salihine", Vepra është në dorëshkrim që ruhet në arkivën "el Xhelavi në Ribat", regjistruar me nr. 153.
    - 26. Ibni Kejrani, "Takjidu havle zijaretil evlijai vet-tevesuli bihim".
    - 27. Muhamed b,. Abdurrahman el Hanbelij, "Tehekumul mukal-lidine bi men id-dea texhdidu ed-dini" Përmes kësaj vepre autori i përgjigjet Ibn Abdulvehabit për të gjitha çështjet që Abdulvehabi i ka çpikur.
    - 28. Muftiu Muhamed Abdulkajum el Kadirij el Hezarevij, "Et-tevesul". Vepra është e botuar.
    - 29. Ebu Hamid Merzuk Ed-dimeshkij esh-shamij, "Et-tevesul bin-nebiji ves-salihine". Vepra është e botuar.
    - 30. Abdullah efendi Er-Ravi, "Tevdih an Tevhidil Hal-lak fi xhevabi ehlil iraki, ala Muhamed b. Abdulvehab" Vepra është dorëshkrim në Universitetin e Kembrixhit në Londër me emrin "red-dul vehabijetu" kurse një kopje e saj gjendet në librarin el Evkaf në Bagdad.
    - 31. Shejh Ibrahim Hilmi el Kadiri el Iskenderij, "Xhelaul Hak-ki fi keshfi ehvali eshraril halki". Vepra është e botuar.
    - 32. Ibni Abdurrezak el Hanbelij, "El xhevabat fi ezijareti". Dijetari i famshëm Ulvij b. Hadadi ka thënë: I kam parë - lexuar përgjigjet e dijetarëve të mëdhenj nga të gjitha medhhebet që përfaqësohen në të gjitha vendet islame si në Meke, Medine, Basra, Bagdad, Halep, Jemen dhe vendeve tjera që i kanë dhënë vehabizmit.
    - 33. Shejh Ahmed Es-savi el Malikij, "Hashijetu es-savi alel xhelalejni".
    - 34. Malik b. Shejh Mahmud, "El hakaiku el Islamijetu fi er-red-di alel mezaimi el vehabijeti bi edil-letil kitabi ves-suneti en-nebevijeti". Autori ishte drejtor i Medresesë el Irfan në qytetin Kutabali në Mali të afrikës. Vepra është e botuar.
    - 35. Ahmed Seid el Farukij, "El hak-kul mubin fi er-red-di alel vehabij-jin" Autori ka vdekur në vitin 1277.
    - 36. Abdullah el Ganij b. Salih Hamade, "El hakikatul islamijetu fi er-red-di alel vehabij-jeti". Vepra është e botuar.
    - 37. Sejid Ahmed b. Zejnij Dahlani, muftij i Mekes i cili ka vdekur vitin 1304 h "Ed-durer es-sunij-jeti fi er-red-di alel vehabijeti".
    - 38. Shejh Misbah b. Ahmed Shibkalevij el Bejruti, "Ed-delilul kafi fi er-redi alel vehabij". Vepra është e botuar.
    - 39. Shejh Jusuf En-Nebhami el Bejrutij, "Er-raijetu es-sugra fi dhimi el bid'ati ve med'hu sunetil gura". Vepra është e botuar.
    - 40. Muhamed Emin, i njohur me emrin Ibni Abidin "Redul Muhtar ala durim Muhtar", Dijetar me famë nga medhhebi hanefij. Vepra është e botuar.
    - 41. Shejhul Islami nga Tunisi Ismail Et-Temimi el Malikij, "Er-red-da ala ibni Abdulvehab", i cili ka vdekur në vitin 1248 h. Vepra është e botuar në Tunis.
    - 42. Shej Ahmed el Masrij el Ehsaij, "Red-du ala ibni Abdulvehab".
    - 43. Berekat Esh-Shaiij el Ahmedij el Mekij, dijetari i famshëm "Red-du ala ibni Abdulvehab".
    - 44. Shejhi dhe Muhadithi Salih el Felani el Magribij, "Er-rududu ala Muhamed b. Abdulvehab" Dijetari i famshëm ibni Hadadi thotë: Ky libër është madhështor dhe në vete përmban të gjitha shkresat dhe përgjigjet që dijetarët islam nga të gjitha medhhebet Hanefij, Shafij, Hanbelij dhe Malikij që ia kanë bërë Muhamed b. Abdulvehabit.
    - 45. Shejh Salih el Kevashi Et-Tunisij, "Er-red-du alel Vehabije". Vepër e botuar.
    - 46. Muhamed Salih Ez-Zemzemij Eshafiij, "Er-redu alel Vehabijeti". Autori ishte imam i mekami Ibrahimit në Meke.
    - 47. Ibrahim b. Abdulkader E-Tarablusij Er-rijahi Etunisij, "Er-redu alel Vehabijeti", dijetar nga shkolla juridike Malikite, i cili ka vdekur në vitin 1266.
    - 48. Er-redu ala el vehabijeti, nga Abdulmuhsin el Ushejkarij, dijetar nga medhhebi Hanbelij, Mufti i qytetit Zubejr në Basra.
    - 49. Shejh el Mahdum el Mehdij, Muftij i Fasit, vepra "Er-redu alel Vehabijeti"
    - 50. Muhamed b. Sulejman el Kerdij, "Er-redu ala Muhamed ibn Abdulvehab", dijetar nga shkolla juridike e Shafive, i cili ishte mësuesi i ibn Abdulveabit dhe i mësuesit të tij. Dijetari Ibni Merzuki thotë se në këtë vepër mësuesi i tij citon të ketë thënë se ibn Adbulvehabi është humbës dhe i humbur. Të njëjtën e ka thënë edhe mësuesi i tij, Muhamed Hajat Es-Sindij, si dhe prindi i ibn Abdulvehabit.
    - 51. Ebu Hafs Omer el Mahxhubi, "Er-redu alel vehabijeti". Vepra është dorëshkrim dhe gjendet në Darul Kutup në Tunis e regjsitruar me nr. 2513, kurse kopja e saj gjendet në institutin e dorëshkrimeve arabe në Kajro. Gjithashtu një kopje gjendet edhe në Ribat.
    - 52. Ibni Kejzani, "Er-redu alel Vehabijeti". Vepra është dorëshkrim që gjendet në Ribat e regjistruar me nr. 1325.
    - 53. Shejh Abdullah el Kudumi el Hanbelij, "Er-redu ala Muhamed b. Abdulvehab". Dijetar i famshëm nga shkolla juridike e Hanbelive në toka e Hixhazit dhe të Shmait, i cili ka vdekur në vitin 1331. Kishte polemizuar shumë me vehabit dhe kishte dhënë përgjigje të shumta.
    - 54. Shej Selame el Azami, "Risaletu fi te'dibi medhhebi es-sufijeti ver-redu alel Mu'teredine alejhim", autori ka vdekur në vitin 1379.
    - 55. Shej Jusuf Ed-dexhevij, "Risaletu fi tesarufil evlijai".
    - 56. Shejh Mehdi el Vazinani, dijetari i famshëm dhe Muftiu i Fasit kurse vepra e tij është: "Risaletu fi xhevazi et-tevesuli fi er-redi ala Muhamed b. Abdulvehab".
    - 57. Sejid Jusuf el Betahi Ez-Zubejdij i cili ka jetuar në Meke. Vepra: "Risaletu fi xhevazil istigatheti vet-tevesuli". Në veprën e tij kishte përfshirë fjalët e dijetarëve eminent nga të katër medhhebet dhe në fund kishte thënë: Nuk merren parasysh ekstremet e errëta të atyre që nuk pajtohen me shumicën dërmuese të dijetarëve islam dhe të atyre që largohen nga uniteti sepse ata janë bidatxhinjët.
    - 58. Shejh Muhamed Hasenejn Mahluf e Adevij, "Risaletu fi hukmi et-tevesuli bil enbijai vel evlijai", dijetar i Az'harit, kurse vepra është e botuar.
    - 59. Shejh Kasim ebul Fadl el Mahxhubi, "Risaletu fi er-redi alel vehabijeti", dijetar nga medhhebi Malikij.
    - 60. Muhamed Ataullah i njohur me emrin Ataurr-rrumi nga Turqia, "Er-risaletu er-redijeti ala taifetil vehabijeti".
    - 61. Shejh Muhamed b. Nasir el Hazimij el Jemenij, "Risaletu fi mushaxhereti bejne ehli Meke ve ehli nexhdi fil Akideti", i cili ka vdekur në vitin 1283. Kjo vepër është dorëshkrim dhe gjendet në Ribat në biblotekën "el Kitanije" e regjistruar me nr. 30/1.
    - 62. Muhamed es-Sa'di el Malikij, "Er-risaletu el merdijetu fi er-redi ala men jenkiru ez-zijaretu el Muhamedije".
    - 63. Shejh Abdurrahman el Hindij Ed-Delhij, "Revdul mexhal fi er-redi ala ehli ed-dalali", dijetar nga medhhebi hanefij. Vepra është e botuar në Xhede më 1327.
    - 64. Abdurrahman Kuutij, "Sebilu en-nexhat min bid'ati ehli ez-zejgi ved-dalaleti".
    - 65. Ibrahim b. Othman b. Muhamed Es-Semnudi el Misrij, "Seadetu ed-darejni fi er-redi alel firkatejni, el Vehabijetu ve Mukalidetu edh-dhahirijeti". Vepra është e botuar në Egjipt në vitin 1320 në dy vëllime.
    - 66. Ismail b. Ahmed E-Zubejdi, "Sinaul islam fi ealamiil enami bi akaidi ehlil bejtil kirami red-den ala Abdulazia En-nexhdi fima irtekebehu minel evhami".
    - 67. Sejid Ulvij b. Ahmed el Hadadi, "Es-sejful batir li unukil munkiri ala ekabiri", autor ka vdekur në vitin 1222 h.
    - 68. "Es-sjuufu es-sikali fi eanaki men enkere alel evlijai ba'del intikali", nga një dijetar nga Kudsi.
    - 69. Alij b. Muhamedel Mejlij el Xhemalijdijetar nga Tunisi nga medhhebi Malikij. "Es-sujuful mashrikijetu li kat'i eanaklil kaailine bil xhiheti vel xhismijeti".
    - 70. Shejh Muhamed Ataullah b. Muhamed b. Is'hak, shejhul islami nga Rrumelia i cili ka vdekur në vitin 1226. "Sherhu er-risaleti er-redijeti ala taaifetil vehabijeti.".
    - 71. Shej Ataul Malikij"Es-saarimul hindij fi unuki en-nexhdij".
    - 72. Sherif Abdullah b. Hasan Pasha b. Fadil pasha el Hixhazi, "Sidkul haberi fi havarixhil karni eth-thani asher fi ithbati en-nel vehabijete minel havarixh", Vepra është botuar në Lazikije -Siri.
    - 73. Shejh Davud b. Sulejman el Bagdadi, "Sulhul ihvan fi er-redi ala men kale alel muslimine bi esh-shirki vel kufran fi er-redi ala el vehabijeti li tekfirihim el muslimine". Dijetar nga shkolla juridike hanefite i cili ka vdekur në vitin 1299.
    - 74. Ahmed b. Ebu E-Dajafi, "Itihafu ehli ez-zemani bi ahbari muluk Tunis ve ahdul eman".
    - 75. Shejh Afifudin Abdullah b. Davud el Hanbelij, "Es-saviku verr-rruud".
    - 76. Dhahir Shah b. Abduladhim, "Dijau es-suduri li munkiri et-teves-suli bi ehlil kuburi".
    - 77. Shejh Ahmed b. Abdulehad el Farukij, "El akaidu et-tisii", dijetar nga medhhebi hanefij. Vepra është e botuar.
    - 78. "Akaidu es-sahiha fi terdidi el vehabijeti en-nexhdijeti", nga autor Hafidh Muhamed Hasan Es-Sirhindi. Vepra është e botuar.
    - 79. Ismail ebul Fida Et-Temimi Et-Tunisi, "Akdun tefisun fi red-di shubuhat el vehabij et-teiisi". Autori ishte fekih dhe historian i njohur.
    - 80. Shejh Mustafa el Hamaami el Misrij, "Gavthul Ibad bi bejani er-reshad". Vepra është e botuar.
    - 81. Shejh Ahmed b. Zejnij Dahlani, "Fitnetul vehabijetu" i cili ka vdekur vitin 1304h. Autori ishte muftij i medhhebit Shafij në dy haremet (Meke-Medine). Gjithashtu ishte edhe ligjërues në Qabe - Bejtullah. Vepra është e botuar në Egjipt në vitin 1354.
    - 82. Shejh Selame el Azmi, "Furkanul Kur'ani", dijetar i medhhebit Shafij nga Egjipti. Në këtë vepër i përgjigjet atyre që bënë personifikimin e Allahut, e në mesin e tyre ishte Ibni Tejmije dhe vehabitët. Vepra është e botuar.
    - 83. Shejh Muhamed Esh-shedji vepra "Xhevazu et-teves-suli vel istigatheti bil enbijaail kiraam. Vepra është dorëshkrim dhe ruhet në arkën el Kitaije në Ribat me nr. 1143.
    - 84. Ahmed b. Alij el Basrij, "Faslul hitab fi er-redi ed-dalalat ibni Abdulvehab". Autori është i njohur me emrin el Kab-bani nga shkolla juridike Shafiite.
    - 85. Ibni Abas Ahmed b. Abduselam el Lubnani el Magribij, "El fujudat el vehabijetu fi er-redi ala taifetil vehabijeti".
    - 86. Ibni Galbun el-Libiij, "Kasidetun f er-redi ala es-sin'ani fi med'hi ibni Abdulvehab", që është poezi prej 40 strofave.
    - 87. Es-Sejid Mustafa el Misrij el Bulaakij, "Kasidetun fi er-redi ala es-Sin'ani l-ledhi medeha ibni Abdulvehab". Kjo përmbledhje vjershash përfshinë 126 strofë.
    - 88. Shejh Abdulaziz el Kureshij el Ahsaij, "Kasidetun fi er-redi alel Vehabijeti". Vepra është përmbledhje e poezive përfshinë 85 strofë.
    - 89. Muhamed el Hadar esh-Shenkiti, "Kum'u ehli ez-zejgi vel ilhadi ani et-tani fi taklidi eimetil ixhtihadi". Autori ishte Muftiu i Medinës së ndritshme dhe muhadithi i njohur, i cili ka vdekur në vitin 1335 h.
    - 90. Shej Muhamed Zahid el Kevtherij. "Muhik-ku et-tekav-vuli fi mes'eleti et-tevesuli".
    - 91. Shejh Amir el Kadirij, "El medarixhu es-sunijetu fi red-dil vehabijeti". Profesor në akademinë e Karaçit - Pakistan. Vepra është e botuar.
    - 92. Sejid Ulvij b. Ahmed el Hadadi, "Misbahul enamive xhelau edh-dhalami fi red-di shubhil bideii en-nexhdi el-leti edal-le biha el avamu", i cili ka vdekur më 1222 h. Vepra është botuar në Egjipt në vitin 1325.
    - 93. Jusuf Ahmed Ed-Dexhevij, "El mekalaat" njëri nga dijetarët eminenent dhe rektorëve të Azharit i cili ka vdekur në vitin 1365.
    - 94. Shejh Hasan Kazbek, "El Mekalatul vefijetu fi er-redi alel vehabijeti". Vepra është e botuar.
    - 95. Ismail Et-Temimi et-Tunisij (gjykatës), "el mineh el ilahijetu fi tamsi ed-dalaleti el vehabijeti", i cili ka vdekur vitin 1248 h. Vepra është dotrëshkrim në biblotekën "Darul kutub el batanije" në Tunis e regjistruar me nr. 2785 kurse kopja tjetër gjendet në institutin e dorëshkrimeve arabe në Kajro.
    - 96. Shejh Davud b. Sulejman el Bagdadi, "nhatul vehbijetu fi er-redi ala el vehabijeti" i cili ka vdekur më 1299., kurse vepra është botuar në Bombaj në vitin 1305.
    - 97. Sejid Mustafa el Misrij el Bulakij, "El minhel es-sijal fil harami vel halli".
    - 98. Sejid Muhamed Tahir Ala Mula el Kejali, "Nasihatun xheliletun lil vehabijeti".
    - 99. Shejh Mustafa b. Ahmed Esh-Shatij ed-Dimeshkij, "En-nukulu esh-sherijetu fi er-redi ala el vehabijeti". Vepra është botuar në Stamboll në vitin 1406 h.
    - 100. Shejh el Ahmedij Edh-Dhevahirij, "Jehuden la hanabile", nga kryeplaku dhe rektori i Az'harit.
    selam a ka mundesi me dhene te dhena se cfare besimi kishin te katert imamet dijetaret kur dihet se ata ishin ne rruge te drejte sipas konsesusit te dijetareve islam.......

Faqja 2 prej 3 FillimFillim 123 FunditFundit

Regullat e Postimit

  • Ju nuk mund të hapni tema të reja.
  • Ju nuk mund të postoni në tema.
  • Ju nuk mund të bashkëngjitni skedarë.
  • Ju nuk mund të ndryshoni postimet tuaja.
  •